Livre, Chap.
[5, 5]	μᾶλλον ἢ μέμψεως; (Δίκαιον γοῦν,	ἔφη.	Ἄγε τοίνυν, ἔφη ὁ Κῦρος,
[5, 1]	ἐμοί, ἀποδώσω, τοῦτο, εὖ ἴστε,	ἔφη,	αἰσχυνοίμην ἂν εἰπεῖν· νομίζω γὰρ
[5, 5]	πολὺ ὑβριστότεροι. (Ἀλλὰ σὺ μέν,	ἔφη,	ἄλλως τε καὶ ὁδὸν μακρὰν
[5, 4]	αὑτοῦ ἄγειν τὴν τάξιν, ὅπως,	ἔφη,	ἂν δυνώμεθα, ἀναθαρρύνωμεν τοὺς ἄνδρας.
[5, 3]	ἐστιν, ἀφίκοιτο πρὸς αὐτόν. (Οὐκοῦν,	ἔφη,	ἀνύποπτος ἂν εἴη, εἰ προσβάλοιμι
[5, 4]	συμμάχους. (Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι,	ἔφη,	ἀριστᾶτε ἰόντες· ὑμεῖς δέ, ὦ
[5, 3]	προταχθὲν ἀποδιδράσκει. (Ἐπὶ δὲ τούτοις,	ἔφη,	Ἀρτάβαζος τοὺς Περσῶν πελταστὰς καὶ
[5, 2]	ἤδη ἔσπαρται· δοκεῖ δέ μοι,	ἔφη,	βέλτιον εἶναι φυλαττομένους πορεύεσθαι. (Καὶ
[5, 5]	Κυαξάρης, Ἀλλ᾽ εἰ μηδὲ τοῦτο,	ἔφη,	βούλει ἀποκρίνασθαι, σὺ δὲ τοὐντεῦθεν
[5, 3]	τοῖς ἄλλοις συμμάχοις, μάλιστα δ᾽	ἔφη,	Γαδάτᾳ τουτῳΐ, ὃς ἡμῖν αὐτὸ
[5, 5]	δέοιτο τοῦ στρατοῦ, ἐπεὶ οὐκ	ἔφη	δεῖσθαι, αὐθημερόν, ἐπεὶ ἤκουσε παρόντα
[5, 1]	ὅσα δὲ ἐμοὶ δίδοτε, ἡδέως,	ἔφη,	δέχομαι· χρήσεται δ᾽ αὐτοῖς ὑμῶν
[5, 3]	ἡμῖν γενέσθαι; Εὖ μὲν οὖν,	ἔφη,	δοκῶ εἰδέναι· πολλὰ γὰρ δὴ
[5, 4]	τε καὶ εἶπεν· Ἆρ᾽ οὖν,	ἔφη,	δυναίμην ἂν συσκευασάμενος φθάσαι πρίν
[5, 5]	ὑπ᾽ ἐμοῦ ἀδικεῖσθαι; (Ἀλλ᾽ ἀνάγκη,	ἔφη.	Ἐὰν δὲ δὴ καὶ ἀγαθὰ
[5, 4]	ἐστρατεύετο. (Ἀλλ᾽ ἀντὶ μὲν τούτου,	ἔφη,	ἐὰν θεὸς θέλῃ, ἀμυνούμεθα τοὺς
[5, 5]	βαρύνει. (Τήν τε γὰρ χώραν,	ἔφη,	ἐγὼ ἂν τὴν σὴν ἐβουλόμην
[5, 2]	Καὶ τὰ μὲν χρήματα ταῦτα,	ἔφη,	ἐγὼ μὲν δέχομαι, δίδωμι δ᾽
[5, 2]	Καὶ ὁ Κῦρος ἀπεκρίνατο· Ὅτι,	ἔφη,	ἐγώ, ὦ Γωβρύα, πολλοὺς μὲν
[5, 1]	δαί; ἔφη ὁ νεανίσκος. Ὅτι,	ἔφη,	εἰ νυνὶ σοῦ ἀκούσας ὅτι
[5, 5]	σοι ἢ ἀποκρίνασθαι, τόδε γ᾽	ἔφη,	εἰπὲ εἴ τι ἀδικεῖσθαι ἐνόμισας
[5, 5]	ὅ τι κακόν. (Ἀρξώμεθα δ᾽	ἔφη,	ἐκ τῆσδε τῆς ἀρχῆς, εἰ
[5, 2]	γε δύναιντο συμμεῖξαι. Τί δ᾽	ἔφη,	ἐν μέσῳ ἐστὶ τοῦ συμμεῖξαι;
[5, 5]	καὶ ἀρίστους; (Ἦλθες γὰρ οὖν,	ἔφη.	Ἐν τούτῳ τοίνυν, ἔφη, πρῶτόν
[5, 3]	συνεπῄνουν ταῦτα ποιεῖν. Ἄγε τοίνυν,	ἔφη,	ἐπεὶ καὶ ὑμῖν συνδοκεῖ ταῦτα,
[5, 5]	γε τούτων εὐεργεσίαν. (Τί γάρ,	ἔφη,	ἐπεὶ οἱ πολέμιοι ἦλθον καὶ
[5, 5]	σύμμαχον, τοῦτ᾽ αὖ παρὰ σοῦ,	ἔφη,	ἐπιδεικνύσθω. (Ἐπεὶ δ᾽ αὖ καὶ
[5, 1]	ἄλλος γε ἄλλου. ἐθελούσιον γάρ,	ἔφη,	ἐστί, καὶ ἐρᾷ ἕκαστος ὧν
[5, 1]	ὅταν τις βούληται; Ἀλλ᾽ ἐγώ,	ἔφη,	ἑώρακα καὶ κλαίοντας ὑπὸ λύπης
[5, 1]	Κῦρος, οὐκ ἔγωγε. Ἀλλ᾽ ἐγώ,	ἔφη,	ἡνίκα ἐξῃροῦμέν σοι αὐτήν· καὶ
[5, 5]	χρὴ λέγειν· εὖ γε μέντοι,	ἔφη,	ἴσθι ὅτι ταῦτα τἀγαθὰ τοιαῦτά
[5, 1]	δὲ Κῦρος εἶπεν· Ἀλλ᾽ ἐγώ,	ἔφη,	καὶ δίδωμί σοι καὶ χάριν
[5, 3]	καὶ τἆλλα ἱκανός· ἡμεῖς δ᾽	ἔφη,	καὶ ἵπποις τοῖς δυνατωτάτοις καὶ
[5, 1]	συγγιγνώσκεις, ἀλλὰ κολάζεις; (Οὕτω μέντοι,	ἔφη,	καὶ οἱ καλοὶ οὐκ ἀναγκάζουσιν
[5, 5]	με ὥσπερ ἄρτι; Οὐκ ἀποστρέψομαι,	ἔφη.	Καὶ ὃς ἐφίλησεν αὐτόν. (Ὡς
[5, 5]	φιλήσω σε; Εἰ σὺ βούλει,	ἔφη.	Καὶ οὐκ ἀποστρέψῃ με ὥσπερ
[5, 3]	σοῦ ἰσχυρότερα προσάγοντος. Ἴθι οὖν,	ἔφη,	καὶ πειρῶ ταῦτα διδάξας καὶ
[5, 2]	νὴ Δί᾽ εὖ οἶδ᾽ ὅτι,	ἔφη,	καὶ στρώματα πλείω ἐστὶ καὶ
[5, 1]	ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἀλλὰ πάντως,	ἔφη,	καὶ σὺ θέασαι αὐτήν. (Καὶ
[5, 4]	ἐὰν δέῃ τι· νόμιζε δ᾽	ἔφη,	καὶ τἆλλα πάντα τἀμὰ σὰ
[5, 4]	σε ἐξιέναι; Βούλομαι γάρ τοι,	ἔφη,	καὶ τὴν μητέρα ἄγειν μετ᾽
[5, 4]	Γαδάτας ἐπηύξατο· Ἀλλ᾽ ὦ Ζεῦ,	ἔφη,	καὶ τούτοις πόλλ᾽ ἀγαθὰ δοῖεν
[5, 3]	τούτῳ δοίημεν λείαν, ἆρ᾽ ἄν,	ἔφη,	καλὸν ποιήσαιμεν τῷ εὐθὺς φανεροὶ
[5, 3]	πορευοίμεθ᾽ ἄν. (Τούτου δ᾽ ἕνεκα,	ἔφη,	κελεύω τοὺς θωρακοφόρους ἡγεῖσθαι ὅτι
[5, 1]	ὧν μὴ χρὴ ποιεῖν. Κάλλιστα,	ἔφη,	λέγεις· φύλαττε τοίνυν, ἔφη, ὥσπερ
[5, 4]	πολεμίων δυνάμεως. (Καὶ οὐ τοῦτο,	ἔφη,	λέγω ὡς οὐ δεῖ ποτε
[5, 5]	αὐτὸν συνδειπνεῖν. Ὁ δὲ Κῦρος	ἔφη·	Μὴ δὴ σὺ κέλευε, ὦ
[5, 5]	τούτου δοκῶ ἐξεργάζεσθαι. (Ἀλλὰ γάρ,	ἔφη,	μὴ οὕτως εἰκῇ ἡμᾶς αὐτοὺς
[5, 1]	θέασαι αὐτήν. (Καὶ ὁ Κῦρος	ἔφη·	(Ναὶ) μὰ Δία, πολύ γε
[5, 1]	ἔρωτα κωλύειν. (εἰ δέ γ᾽	ἔφη,	νόμος τεθείη μὴ ἐσθίοντας μὴ
[5, 4]	πῶς ἔχεις. (Ἐγὼ δέ γ᾽	ἔφη	ὁ Γαδάτας, ναὶ μὰ τοὺς
[5, 4]	Καὶ τί δὴ τοῦτ᾽ ἔστιν;	ἔφη	ὁ Γαδάτας. Ὅτι τοσοῦτοι μέν,
[5, 3]	ἔλαβε χωρίον ὁ Κῦρος, ὁποῖον	ἔφη	ὁ Γαδάτας. (Τῶν δὲ ἀγγέλων
[5, 3]	ἐλθόντα σὺν δυνάμει; Σαφῶς γ᾽	ἔφη	ὁ Γωβρύας, εἴπερ ἀνύποπτος ὤν,
[5, 2]	τρόπου κατηγόρεις; Τοιαῦτα γάρ, οἶμαι,	ἔφη	ὁ Γωβρύας, ἔπαθον ὑπ᾽ αὐτοῦ.
[5, 2]	εἰς ἄλλους τινάς; (Νὴ Δί᾽	ἔφη	ὁ Γωβρύας, καὶ εἰς ἄλλους
[5, 3]	φίλος δοκῶν εἶναι. (Καὶ μήν,	ἔφη	ὁ Γωβρύας, οἶδ᾽ ὅτι κἂν
[5, 2]	τοῦτο χαλεπόν; Ὅτι νὴ Δί᾽	ἔφη	ὁ Γωβρύας, οἶδα ἐξελθοῦσαν ἂν>
[5, 3]	ποιήσωμεν· καὶ γάρ μοι δοκεῖ,	ἔφη,	ὁ Γωβρύας πτωχούς τινας ἡμᾶς
[5, 3]	ποιῆσαι τὸ χωρίον; (Εἰκὸς γοῦν,	ἔφη	ὁ Γωβρύας, τὰ μὲν ἔνδον
[5, 5]	μοι μέμφου. (Ἀλλ᾽ ἴσως μέντοι,	ἔφη	ὁ Κυαξάρης, καλῶς λέγεις· κἀγὼ
[5, 5]	κατέγνως ἢ μᾶλλον εὐεργεσίαν; Δῆλον,	ἔφη	ὁ Κυαξάρης, ὅτι ἔκ γε
[5, 3]	ἐμὴν οἴκησιν. Σὺ μὲν τοίνυν,	ἔφη	ὁ Κῦρος, ἄπιθι ὡς τάχιστα·
[5, 1]	ἱματίων καὶ ὑποδημάτων. (Πῶς οὖν,	ἔφη	ὁ Κῦρος, εἰ ἐθελούσιόν· ἐστι
[5, 3]	μένειν ἔστε σὺ ἀπέλθοις. Οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Κῦρος, εἴ γε ἅπαξ
[5, 2]	ἔπαθον ὑπ᾽ αὐτοῦ. Πότερα δῆτα,	ἔφη	ὁ Κῦρος, εἰς σὲ μόνον
[5, 3]	ἡμᾶς σκοπεῖν. (Λέγε δή μοι,	ἔφη	ὁ Κῦρος, εἰς τὸ φρούριον
[5, 5]	κἀγὼ οὕτω ποιήσω. Τί οὖν;	ἔφη	ὁ Κῦρος, ἦ καὶ φιλήσω
[5, 1]	προσήκοντα ἀποτελῶ. (Ναὶ μὰ Δί᾽	ἔφη	ὁ Κῦρος· ἴσως γὰρ θᾶττον
[5, 3]	σοί με συνήγαγον. (Ἴθι νυν,	ἔφη	ὁ Κῦρος, καὶ λαβὼν τὸ
[5, 2]	χαλεπόν ἐστιν, ὦ Κῦρε. Πῶς;	ἔφη	ὁ Κῦρος. Ὅτι εἰ μέλλει
[5, 1]	με κελεύεις φυλάττειν; Μὰ Δί᾽	ἔφη	ὁ Κῦρος, οὐκ ἔγωγε. Ἀλλ᾽
[5, 3]	πρόσω δοκεῖς ἀπεῖναι. (Ἐγὼ δ᾽	ἔφη	ὁ Κῦρος, ποσταῖος ἂν τῷ
[5, 5]	(Δίκαιον γοῦν, ἔφη. Ἄγε τοίνυν,	ἔφη	ὁ Κῦρος, σκοπῶμεν τὰ ἐμοὶ
[5, 1]	οἵαν σὺ λέγεις. Τί δαί;	ἔφη	ὁ νεανίσκος. Ὅτι, ἔφη, εἰ
[5, 3]	αὐτὸ λαβὼν παραδίδωσι. (Τί οὖν;	ἔφη	ὁ Ὑρκάνιος, ἐπειδὰν Καδούσιοι ἔλθωσι
[5, 2]	αὐτῷ πολέμιον; Ναὶ μὰ Δί᾽	ἔφη	ὁ Ὑρκάνιος, πολεμιώτατοι μέν εἰσιν
[5, 1]	γάρ, ἔφη, ταῦτα· εἰσὶ μέντοι,	ἔφη,	οἱ τοιοῦτοι μοχθηροί· διόπερ οἶμαι
[5, 2]	ἂν γενέσθαι; Εὖ μὲν οὖν,	ἔφη,	οἶδα, ὁ Γωβρύας· ἀλλ᾽ ἰδεῖν
[5, 3]	ἤδη καταλήψεσθαι; Εὖ μὲν οὖν,	ἔφη,	οἶδα· σπεύσει γὰρ ἕως ἔτι
[5, 2]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐτελεύτησεν. (Οὐκοῦν,	ἔφη,	οἴει ἂν καὶ τοῦτον ἡδέως
[5, 3]	ἡμετέρᾳ. Ἦ καὶ τὸν Ἀσσύριον,	ἔφη,	οἴει ἐκεῖ ἤδη καταλήψεσθαι; Εὖ
[5, 3]	εἶναι τοῦ πολέμου, ἆρ᾽ ἄν,	ἔφη,	οἴει ὑπὸ τοῦ φρουράρχου παρεθῆναι
[5, 2]	ὥσπερ καὶ ἡμᾶς καταστρέψασθαι. (Οὐκοῦν,	ἔφη,	οἴεσθε νῦν αὐτοὺς ἀμφοτέρους ἡδέως
[5, 5]	πράττειν· Ἐὰν δὲ κελεύῃ, εἰπέ,	ἔφη,	ὅτι ἐγὼ ἂν ὡς ἐκεῖνον
[5, 3]	ἀναγκάζεις χαίρειν. εὖ γὰρ ἴσθι,	ἔφη,	ὅτι ἐγὼ μέγα ποιοῦμαι φίλιον
[5, 2]	λανθανέτω δέ σε μηδὲ τοῦτο,	ἔφη,	ὅτι ἔξεστι μὲν τοῖς πολεμίοις
[5, 3]	δὲ τοῦτο ποιήσομεν, γνοίη ἄν,	ἔφη,	ὅτι ἔστιν ἐλευθερίους εἶναι καὶ
[5, 5]	ἐμοί. οὐ γὰρ ἀγνοῶ τοῦτο,	ἔφη,	ὅτι οὐ σύ μου μόνον
[5, 4]	καρπώσεται· ἐὰν δὲ εἰρήνη, δῆλον,	ἔφη,	ὅτι σύ. ἐὰν μέντοι τις
[5, 2]	τὸ φοβεῖσθαι ἐκείνους, σάφ᾽ ἴσθι,	ἔφη,	ὅτι τοῦ μὲν φόβου ἀπαλλάξονται
[5, 5]	φεισάμενον; (Οὐ μὰ τὸν Δί᾽	ἔφη,	οὐ μὲν δή. Τί γάρ,
[5, 4]	λαμβανοίμεθα. Μᾶλλον δέ, ὦ ἄνδρες,	ἔφη,	οὐδ᾽ ἐπιχειρήσουσιν, ὁπόταν πρόσω δέῃ
[5, 2]	Καὶ ὁ Κῦρος εἶπεν· Ἀμέλει,	ἔφη,	οὐδὲν ἐμοῦ σε δεήσει πυνθάνεσθαι,
[5, 3]	καλέσας τὸν Γωβρύαν Εἰπέ μοι,	ἔφη,	οὐκ ἔλεγες μέντοι σὺ ὅτι
[5, 1]	ἕκαστος ὧν ἂν βούληται· αὐτίκ᾽	ἔφη,	οὐκ ἐρᾷ ἀδελφὸς ἀδελφῆς, ἄλλος
[5, 1]	ἐγὼ σιωπῶ· ἡ γὰρ ψυχή,	ἔφη,	οὐχ ὡς βουλεύσουσα παρεσκεύασται ἀλλ᾽
[5, 3]	(Ἐπὶ δὲ τούτοις οἱ σκευοφόροι,	ἔφη,	πάντων ἑπέσθων· οἱ δὲ ἄρχοντες
[5, 4]	ὁ Γαδάτας. Ὅτι τοσοῦτοι μέν,	ἔφη,	Περσῶν ἐσπούδασαν περὶ σέ, τοσοῦτοι
[5, 4]	Γαδάτας εἶπεν· Ἀλλὰ ταῦτα μέν,	ἔφη,	πιστεύω σοι· ὁρῶ γάρ σου
[5, 1]	ἀπελθεῖν. Ἐγὼ μὲν οὖν οὕτως,	ἔφη,	ποιήσω· ὑμεῖς δὲ ὅπως γιγνώσκετε
[5, 3]	δειπνήσομεν καὶ καθευδήσομεν. Νῦν δ᾽	ἔφη,	πορευώμεθα ὧδε· (πρώτους μὲν ἄγε
[5, 5]	παρακαθεζόμενος εἶπεν ὧδε. (Εἰπέ μοι,	ἔφη,	πρὸς τῶν θεῶν, ὦ θεῖε,
[5, 5]	ἅπερ λέγω τρέψομαι. (Αὔριον δ᾽	ἔφη,	πρῲ δεῦρ᾽ ἐπὶ τὰς σὰς
[5, 5]	οὖν, ἔφη. Ἐν τούτῳ τοίνυν,	ἔφη,	πρῶτόν μοι εἰπὲ πότερον ἀδικίαν
[5, 4]	Ἀλλὰ τοὺς μὲν ἵππους δέχομαι,	ἔφη·	σέ τε γὰρ ὠφελήσω εὐνουστέροις
[5, 2]	εἶναι. (Ἐκεῖνο μέντοι νὴ Δί᾽	ἔφη,	σκεψώμεθα ἀκριβῶς ὅπως ἔχει. Εἰ
[5, 3]	Χαῖρε, Κῦρε. (Ἀλλὰ ποιῶ ταῦτ᾽	ἔφη·	σὺ γάρ με σὺν τοῖς
[5, 4]	πρὸς αὑτὸν ἀφεστηκότων ἐργάτας. (Καίτοι,	ἔφη,	σὺ μὲν ἂν καὶ δύνῃ
[5, 4]	τὸν ἐμὸν οἶκον· ἀλλ᾽ ἀνάγκη,	ἔφη,	σὺν ἐμοὶ τελευτῶντι πᾶν ἀποσβῆναι
[5, 3]	καὶ ἄνευ χρυσοῦ. (Ἄγε δή,	ἔφη,	τὰ τῶν θεῶν ἀποδόντες τοῖς
[5, 5]	ὑπὸ σοῦ. (Εἰ δέ σοι,	ἔφη,	ταῦτα δοκῶ ἀγνωμόνως ἐνθυμεῖσθαι, μὴ
[5, 1]	εἶπε πρὸς ταῦτα· Ποιοῦσι γάρ,	ἔφη,	ταῦτα· εἰσὶ μέντοι, ἔφη, οἱ
[5, 1]	παρὰ τὸ δίκαιον. (Ἐγὼ γοῦν,	ἔφη,	ταύτην ἑωρακὼς καὶ πάνυ καλῆς
[5, 2]	τοῖς καλοῖς. (Καὶ ἀνδρὸς δ᾽	ἔφη,	τῇ θυγατρὶ μὴ φοβοῦ ὡς
[5, 5]	ὃ ἂν δεηθῶ σου· παῦσαι,	ἔφη,	τὸ νῦν εἶναι μεμφόμενός μοι·
[5, 1]	πάντας ἂν ἠνάγκαζεν ὁμοίως. (Ὁρᾷς,	ἔφη,	τὸ πῦρ, ὡς πάντας ὁμοίως
[5, 3]	πολλοῖς ἀγαθοῖς Γωβρύας. Εἰ οὖν,	ἔφη,	τοῖς θεοῖς ἐξελόντες τὰ νομιζόμενα
[5, 3]	ἕπωνται. (Ἐπὶ δὲ τοῖς σκευοφόροις,	ἔφη,	τοὺς Πέρσας ἱππέας Μαδάτας ὁ
[5, 1]	παρὰ τὸ βέλτιστον; Εἰ μέντοι,	ἔφη,	τοῦτο οὕτως ἐπεφύκει, πάντας ἂν
[5, 2]	Βαβυλῶνα δεῖ παριέναι. (Τί οὖν,	ἔφη,	τοῦτο χαλεπόν; Ὅτι νὴ Δί᾽
[5, 5]	οὕτω παρασκευάζεσθε. (Καὶ ὑμεῖς μέν,	ἔφη,	τούτων ἐπιμελεῖσθε· ἐγὼ δὲ ὅπως
[5, 2]	μὴ ἐπικρατήσει. Ἐμοὶ μὲν γάρ,	ἔφη,	τῶνδε ἀποσφαλέντι ἔστιν ἴσως καὶ
[5, 2]	ἤρξατο ὧδε· Λέξατε δή μοι,	ἔφη,	ὑμᾶς νομίζει μόνους πολεμικῶς ἔχειν
[5, 4]	μετ᾽ ἐμαυτοῦ. Ναὶ μὰ Δί᾽	ἔφη,	φθάσεις μέντοι. (Ἐγὼ γὰρ ἐπισχήσω
[5, 2]	ᾤετο δεῖσθαι μαθεῖν, Ἐγώ τοι,	ἔφη,	ὦ ἄνδρες φίλοι, οἶμαι σὺν
[5, 1]	εἰσορῶ. Οὐδέ γε σοὶ συμβουλεύω,	ἔφη,	ὦ Ἀράσπα, ἐν τοῖς καλοῖς
[5, 1]	εἶναι εἶπεν· Ἀλλ᾽ ἐγὼ μέν,	ἔφη,	ὦ βασιλεῦ· βασιλεὺς γὰρ ἔμοιγε
[5, 3]	ἐνθάδε συμμάχοις καταλείπων· σοῦ δ᾽	ἔφη,	ὦ Γαδάτα, ὁ Ἀσσύριος παῖδας
[5, 4]	καὶ εὐθὺς εἶπε· Τί οὖν,	ἔφη,	ὦ Γαδάτα, οὐχὶ τὰ μὲν
[5, 2]	καὶ συμφορᾶς. (Εὖ δ᾽ ἴσθι,	ἔφη,	ὦ Γωβρύα, (ἵνα καὶ τοῦτ᾽
[5, 2]	εἶπεν· (Ὁ δὲ Κῦρος, Ἄγ᾽	ἔφη,	ὦ Γωβρύα, ὅπως πρῲ παρέσῃ
[5, 2]	ἤκουσεν ὁ Κῦρος, Τί γάρ,	ἔφη,	ὦ Γωβρύα, οὐ σὺ τοῦ
[5, 2]	ἤρετο αὐτὸν ὧδε· Εἰπέ μοι,	ἔφη,	ὦ Γωβρύα, πότερον οἴει σοὶ
[5, 5]	ὑπολαβὼν εἶπε· Πρὸς τῶν θεῶν,	ἔφη,	ὦ θεῖε, εἴ τι κἀγώ
[5, 2]	εἶπε γελάσας· Πρὸς τῶν θεῶν,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, δεῖξον δή μοι
[5, 1]	νεανίσκος ἀναγελάσας εἶπεν· Οἴει γάρ,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, ἱκανὸν εἶναι κάλλος
[5, 2]	ἤρετο· Καὶ τί τοῦτ᾽ ἔστιν,	ἔφη,	ὦ Κῦρε; Καὶ ὁ Κῦρος
[5, 1]	ἔλεξεν ὁ Τιγράνης ὧδε· Σύ,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, μήποτε θαυμάσῃς ἂν
[5, 4]	γένος καὶ ὄνομα. (Καὶ ταῦτα,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, ὄμνυμί σοι θεούς,
[5, 1]	ὥστε αἴθεσθαι τῷ ἔρωτι. (Θάρρει,	ἔφη,	ὦ Κῦρε· οὐδ᾽ ἐὰν μηδέποτε
[5, 4]	καὶ βελτίων αὐτοῦ φανῇ, θάρρει,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, οὐδέν σε δεήσει
[5, 1]	ὁ Ἀράσπας ἐπήρετο· Ἐώρακας δ᾽	ἔφη,	ὦ Κῦρε, τὴν γυναῖκα, ἥν
[5, 3]	δὲ καὶ ἔλεξεν ὧδε· Πάνυ,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, τοῦτο ποιήσωμεν· καὶ
[5, 1]	αἱ χεῖρες· καὶ εὖ ἴσθι,	ἔφη,	ὦ Κῦρε, ὡς ἐμοί τε
[5, 4]	καὶ πολλαὶ ὁδοί· ἀλλ᾽ ἔγωγ᾽	ἔφη,	ᾠόμην καὶ βούλεσθαι ἄν σε
[5, 4]	ἢ τῶν σῶν ἐμοί, τούτους,	ἔφη,	ὡς ἂν δυνώμεθα ἑκάτεροι ἀμυνούμεθα.
[5, 1]	Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις· φύλαττε τοίνυν,	ἔφη,	ὥσπερ σε κελεύω καὶ ἐπιμελοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/10/2005