Livre, Chap.
[7, 31]	Ζάκυνθον καὶ Κεφαλληνίαν ὁπλίτας τε	παρέλαβε	καὶ ἐκ τῆς Ναυπάκτου τῶν
[7, 26]	ὁ μὲν Δημοσθένης εὐθὺς ἐπειδὴ	ξυγκατέλαβε	τὸ χωρίον παρέπλει ἐπὶ τῆς
[7, 80]	ὥσπερ ἡγεῖτο, ξυνέμενέ τε καὶ	προύλαβε	πολλῷ, τὸ δὲ Δημοσθένους, τὸ
[7, 50]	ἐνηντιοῦτο, ἀλλ' ἢ μὴ φανερῶς	γε	ἀξιῶν ψηφίζεσθαι, προεῖπον ὡς ἐδύναντο
[7, 71]	τῶν νεῶν αὐτοῖς ἔπασχον, πρίν	γε	δὴ οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ
[7, 56]	μίαν πόλιν ταύτην ξυνῆλθε, πλήν	γε	δὴ τοῦ ξύμπαντος λόγου τοῦ
[7, 14]	ἕτερα ἐπιστέλλειν, οὐ μέντοι χρησιμώτερά	γε,	εἰ δεῖ σαφῶς εἰδότας τὰ
[7, 86]	ἥκιστα δὴ ἄξιος ὢν τῶν	γε	ἐπ' ἐμοῦ Ἑλλήνων ἐς τοῦτο
[7, 57]	ὄντες καὶ ἀνάγκῃ ὅμως Ἴωνές	γε	ἐπὶ Δωριᾶς ἠκολούθουν. (πρὸς δ'
[7, 68]	καὶ ἔχθιστοι, πάντες ἴστε, οἵ	γε	ἐπὶ τὴν ἡμετέραν ἦλθον δουλωσόμενοι,
[7, 48]	στρατηγοὶ ἀπῆλθον. οὔκουν βούλεσθαι αὐτός	γε	ἐπιστάμενος τὰς Ἀθηναίων φύσεις ἐπ'
[7, 28]	δὲ δύο, οἱ δὲ τριῶν	γε	ἐτῶν οὐδεὶς πλείω χρόνον ἐνόμιζον
[7, 40]	ἀμφὶ τὸ ἄριστον ὡς τῆς	γε	ἡμέρας ταύτης οὐκέτι οἰόμενοι ἂν
[7, 28]	ἀντιπολιορκεῖν, πόλιν οὐδὲν ἐλάσσω αὐτήν	γε	καθ' αὑτὴν τῆς τῶν Ἀθηναίων,
[7, 55]	πρὸ αὐτῶν ἠπόρουν, καὶ ἐπειδή	γε	καὶ ταῖς ναυσὶν ἐκρατήθησαν, ὃ
[7, 11]	ἡμᾶς ἄλλους αὐτοὺς μᾶλλον, ὅσα	γε	κατὰ γῆν, τοῦτο πάσχειν· οὐδὲ
[7, 67]	τὴν ἀποχώρησιν ποιῶνται, ὡς τῶν	γε	παρόντων οὐκ ἂν πράξαντες χεῖρον.
[7, 63]	ὑπάρχει δ' ἡμῖν ἔτι νῦν	γε	τὰ (πλείω τῷ πεζῷ ἐπικρατεῖν.
[7, 30]	τοξεύματος τὰ πλοῖα, ἐπεὶ ἔν	γε	τῇ ἄλλῃ ἀναχωρήσει οὐκ ἀτόπως
[7, 44]	μόνη δὴ στρατοπέδων μεγάλων ἔν	γε	τῷδε τῷ πολέμῳ (ἐγένετο, πῶς
[7, 3]	ὁ Γύλιππος οὐ προσιόντας αὐτούς,	ἀπήγαγε	τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὴν ἄκραν
[7, 4]	ὁ δὲ γνοὺς κατὰ τάχος	ἀπήγαγε	τοὺς σφετέρους πάλιν. ἐποικοδομήσαντες δὲ
[7, 81]	θᾶσσόν τε γὰρ ὁ Νικίας	ἦγε,	νομίζων οὐ τὸ ὑπομένειν ἐν
[7, 84]	~Νικίας δ' ἐπειδὴ ἡμέρα ἐγένετο	ἦγε	τὴν στρατιάν· οἱ δὲ Συρακόσιοι
[7, 69]	καὶ ἀναγκαῖα νομίσας παρῃνῆσθαι, ἀποχωρήσας	ἦγε	τὸν πεζὸν πρὸς τὴν θάλασσαν
[7, 3]	ταρασσομένους καὶ οὐ ῥᾳδίως ξυντασσομένους,	ἐπανῆγε	τὸ στρατόπεδον ἐς τὴν εὐρυχωρίαν
[7, 3]	μᾶλλον. καὶ ὁ Νικίας οὐκ	ἐπῆγε	τοὺς Ἀθηναίους, ἀλλ' ἡσύχαζε πρὸς
[7, 37]	ἐκ τῆς πόλεως Γύλιππος προεξαγαγὼν	προσῆγε	τῷ τείχει τῶν Ἀθηναίων, καθ'
[7, 87]	τόνδε μέγιστον γενέσθαι, δοκεῖν δ'	ἔμοιγε	καὶ ὧν ἀκοῇ Ἑλληνικῶν ἴσμεν,
[7, 19]	ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσέβαλον· ἡγεῖτο	δὲ	Ἆγις ὁ Ἀρχιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς.
[7, 3]	αἱ Συράκουσαι ἦλθον κινδύνου. ~Οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι αἰφνιδίως τοῦ τε Γυλίππου
[7, 16]	Νικίου ἐπιστολὴ τοσαῦτα ἐδήλου, οἱ	δὲ	Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες αὐτῆς τὸν μὲν
[7, 36]	ἀσθενῆ παίοντες (τοῖς ἐμβόλοις. τοῖς	δὲ	Ἀθηναίοις οὐκ ἔσεσθαι σφῶν ἐν
[7, 60]	οὐδὲν ἐς οὐδὲν ἐπενόουν. ~τοῖς	δὲ	Ἀθηναίοις τήν τε ἀπόκλῃσιν ὁρῶσι
[7, 34]	γῇ ναυμαχοῦντες ῥᾳδίως διεσῴζοντο, (τῶν	δὲ	Ἀθηναίων οὐδεμία κατέδυ ναῦς. ἀποπλευσάντων
[7, 12]	τῶν πληρωμάτων τῇ σωτηρίᾳ· νῦν	δὲ	αἵ τε νῆες διάβροχοι τοσοῦτον
[7, 57]	δὲ καὶ Αἴνιοι ὑποτελεῖς. οὗτοι	δὲ	Αἰολῆς Αἰολεῦσι τοῖς κτίσασι Βοιωτοῖς
[7, 33]	βοηθοῦντες, πεντακόσιοι μὲν ὁπλῖται, τριακόσιοι	δὲ	ἀκοντισταὶ καὶ τοξόται τριακόσιοι. ἔπεμψαν
[7, 35]	παρεσκευάσθησαν ἑπτακοσίοις μὲν ὁπλίταις, τριακοσίοις	δὲ	ἀκοντισταῖς, τὰς μὲν ναῦς παραπλεῖν
[7, 4]	τὸ Πλημμύριον καλούμενον τειχίσαι· ἔστι	δὲ	ἄκρα ἀντιπέρας τῆς πόλεως, ἥπερ
[7, 78]	ἑκατέρωθεν αὐτοῦ χαράδρα κρημνώδης, ἐκαλεῖτο	δὲ	Ἀκραῖον λέπας. (Τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[7, 16]	μόνος ἐν ἀσθενείᾳ ταλαιπωροίη, στρατιὰν	δὲ	ἄλλην ἐψηφίσαντο πέμπειν καὶ ναυτικὴν
[7, 4]	αὐτοὶ μὲν ταύτῃ ἐφύλασσον, τοὺς	δὲ	ἄλλους ξυμμάχους κατὰ τὸ ἄλλο
[7, 85]	καὶ Λακεδαιμονίους ὅτι βούλονται, τοὺς	δὲ	ἄλλους στρατιώτας παύσασθαι (φονεύοντας. καὶ
[7, 2]	(τοῦτο δ' ἔτι ᾠκοδόμουν) τῷ	δὲ	ἄλλῳ τοῦ κύκλου πρὸς τὸν
[7, 57]	οὖσι κατὰ ξυμφορὰν (ἐμάχοντο. τῶν	δὲ	ἄλλων ἑκούσιος μᾶλλον ἡ στρατεία
[7, 44]	γνῶσιν τοῦ οἰκείου ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται	δὲ	ἀμφοτέρων οὐκ ὀλίγοι ἐν στενοχωρίᾳ
[7, 77]	κατ' ἀξίαν δὴ φοβοῦσιν. τάχα	δὲ	ἂν καὶ λωφήσειαν· ἱκανὰ γὰρ
[7, 73]	καὶ ἐδόκει ποιητέα εἶναι, τοὺς	δὲ	ἀνθρώπους ἄρτι ἀσμένους ἀπὸ ναυμαχίας
[7, 58]	μετὰ Ἀθηναίων ἔθνη ἐστράτευον. ~Συρακοσίοις	δὲ	ἀντεβοήθησαν Καμαριναῖοι μὲν ὅμοροι ὄντες
[7, 34]	παχυτέρας τὰς (ἐπωτίδας ἐχουσῶν. ναυμαχήσαντες	δὲ	ἀντίπαλα μὲν καὶ ὡς αὐτοὺς
[7, 56]	ἔπειτα (πολὺ θαυμασθήσεσθαι. καὶ ἦν	δὲ	ἄξιος ὁ ἀγὼν κατά τε
[7, 75]	οἱ μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων, οἱ	δὲ	ἀπιστίᾳ· ἀπηυτομολήκεσαν γὰρ πάλαι τε
[7, 43]	ἦλθον μὴ βραδεῖς γένωνται· ἄλλοι	δὲ	ἀπὸ τῆς πρώτης τὸ παρατείχισμα
[7, 58]	Λιβύην μέρος τετραμμένον νεμόμενοι, Ἱμεραῖοι	δὲ	ἀπὸ τοῦ πρὸς τὸν Τυρσηνικὸν
[7, 41]	τοὺς μὲν πολλοὺς ζωγρήσαντες, τοὺς	δὲ	ἀποκτείναντες ἀπεχώρησαν, καὶ τροπαῖά τε
[7, 79]	ἦν ὑπὸ τῶν ἱππέων. ~Πρῲ	δὲ	ἄραντες ἐπορεύοντο αὖθις, καὶ ἐβιάσαντο
[7, 57]	μετ' Ἀθηναίων ὅπλα ἔφερον, Ῥόδιοι	δὲ	Ἀργεῖοι γένος Συρακοσίοις μὲν Δωριεῦσι,
[7, 58]	Ἀμπρακιῶται κατὰ τὸ ξυγγενές, ἐκ	δὲ	Ἀρκαδίας μισθοφόροι ὑπὸ Κορινθίων ἀποσταλέντες
[7, 62]	ὑμῶν αὐτῶν ἐφορᾶτε, παρασκευάζεσθε. ~Ἃ	δὲ	ἀρωγὰ ἐνείδομεν ἐπὶ τῇ τοῦ
[7, 74]	μὲν ἄλλα πάντα καταλιπεῖν, ἀναλαβόντες	δὲ	αὐτὰ ὅσα περὶ τὸ σῶμα
[7, 4]	ἀπήγαγε τοὺς σφετέρους πάλιν. ἐποικοδομήσαντες	δὲ	αὐτὸ οἱ Ἀθηναῖοι ὑψηλότερον αὐτοὶ
[7, 70]	τὰ μὲν ἄλλοις ἐμβεβληκέναι, τὰ	δὲ	αὐτοὺς ἐμβεβλῆσθαι, δύο τε περὶ
[7, 43]	πρότερον ἀποπειρᾶσαι τοῦ (παρατειχίσματος. ὡς	δὲ	αὐτῷ προσαγαγόντι κατεκαύθησάν τε ὑπὸ
[7, 34]	τριάκοντα ναυσὶ καὶ τρισίν (ἦρχε	δὲ	αὐτῶν (Δίφιλος) ἐπέπλευσαν αὐτοῖς. καὶ
[7, 29]	ἔστιν ᾗ καὶ πεπτωκότος, τοῦ	δὲ	βραχέος ᾠκοδομημένου, καὶ πυλῶν ἅμα
[7, 84]	(καὶ τοῦ πιεῖν ἐπιθυμίᾳ. ὡς	δὲ	γίγνονται ἐπ' αὐτῷ, ἐσπίπτουσιν οὐδενὶ
[7, 4]	αὐλιζόμενοι) ὡς ᾔσθοντο, ἀντεπῇσαν· ὁ	δὲ	γνοὺς κατὰ τάχος ἀπήγαγε τοὺς
[7, 5]	παρασκευῇ οὐκ ἔλασσον ἕξοντας, τῇ	δὲ	γνώμῃ οὐκ ἀνεκτὸν ἐσόμενον εἰ
[7, 44]	ὄψιν τοῦ σώματος προορᾶν, τὴν	δὲ	γνῶσιν τοῦ οἰκείου ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται
[7, 10]	καὶ τὴν ἐπιστολὴν ἀπέδοσαν. ὁ	δὲ	γραμματεὺς ὁ τῆς πόλεως παρελθὼν
[7, 50]	στάσις (ἐς) φιλία ἐξεπεπτώκει) ὁ	δὲ	Γύλιππος ἄλλην τε στρατιὰν πολλὴν
[7, 5]	τῆς Σικελίας ναυλοχεῖν αὐτάς. ~Ὁ	δὲ	Γύλιππος ἅμα μὲν ἐτείχιζε τὸ
[7, 22]	καὶ τὰς ναῦς ἐπλήρουν· ~ὁ	δὲ	Γύλιππος ἐπειδὴ παρεσκευάσατο τὸ ναυτικόν,
[7, 1]	~ΙΣΤΟΡΙΩΝ Η. ~Ὁ	δὲ	Γύλιππος καὶ ὁ Πυθὴν ἐκ
[7, 50]	καὶ κατὰ χώραν ἔμενον. ~Ὁ	δὲ	Γύλιππος καὶ ὁ Σικανὸς ἐν
[7, 53]	ἐξεώθουν ἐς τὴν γῆν. ~Ὁ	δὲ	Γύλιππος ὁρῶν τὰς ναῦς τῶν
[7, 65]	ἐκέλευε πληροῦν τὰς ναῦς. τῷ	δὲ	Γυλίππῳ καὶ τοῖς Συρακοσίοις παρῆν
[7, 49]	προσκαθῆσθαι οὐδ' ὁπωσοῦν ἐνεδέχετο· εἰ	δὲ	δεῖ μὴ ἀπάγειν τὴν στρατιὰν
[7, 53]	ξυνήγαγον κατὰ τὸ στρατόπεδον, δυοῖν	δὲ	δεούσας εἴκοσιν οἱ Συρακόσιοι καὶ
[7, 26]	τῇ Σικελίᾳ ταῦτα ἔπρασσον. ~Ὁ	δὲ	Δημοσθένης, ἐπεὶ ξυνελέγη αὐτῷ τὸ
[7, 81]	τοσαῦτα μαχομένους (ὅσα ἀναγκάζονται. ὁ	δὲ	Δημοσθένης ἐτύγχανέ τε τὰ πλείω
[7, 42]	κακῶν ῥώμη (τις ἐγεγένητο. ὁ	δὲ	Δημοσθένης ἰδὼν ὡς εἶχε τὰ
[7, 35]	μὲν ναυμαχία οὕτως ἐτελεύτα. ~Ὁ	δὲ	Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων, ἐπειδὴ ξυστρατεύειν
[7, 33]	εὐθέως τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιχειρεῖν· ὁ	δὲ	Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων, ἑτοίμης ἤδη
[7, 42]	ἀμφότερα παρεσκευάζοντο αὖθις, ἐν τούτῳ	δὲ	Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων ἔχοντες τὴν
[7, 69]	ἐς τὸ θαρσεῖν γίγνοιτο· ὁ	δὲ	Δημοσθένης καὶ Μένανδρος καὶ Εὐθύδημος
[7, 49]	(ἢ πρότερον ἐθάρσησε κρατήσειν. ὁ	δὲ	Δημοσθένης περὶ μὲν τοῦ προσκαθῆσθαι
[7, 31]	ὀλοφύρασθαι ἀξίῳ τοιαῦτα ξυνέβη. ~Ὁ	δὲ	Δημοσθένης τότε ἀποπλέων ἐπὶ τῆς
[7, 17]	καὶ ἐπιμέλεια αὐτῶν ἔσται· ~ὁ	δὲ	Δημοσθένης ὑπομένων παρεσκευάζετο τὸν ἔκπλουν
[7, 80]	τε καὶ προύλαβε πολλῷ, τὸ	δὲ	Δημοσθένους, τὸ ἥμισυ μάλιστα καὶ
[7, 40]	τὰς ναῦς ἐπέπλεον αὖθις· οἱ	δὲ	διὰ πολλοῦ θορύβου καὶ ἄσιτοι
[7, 86]	τῇ νήσῳ καὶ Πύλῳ, τὸν	δὲ	διὰ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδειότατον· τοὺς
[7, 83]	πλὴν τριακοσίων μάλιστα ἀνδρῶν· οὗτοι	δὲ	διὰ τῶν φυλάκων βιασάμενοι ἐχώρουν
[7, 15]	καὶ χρήματα μὴ ὀλίγα, ἐμοὶ	δὲ	διάδοχόν τινα, ὡς ἀδύνατός εἰμι
[7, 85]	κοινὸν οὐ πολὺ ἐγένετο, τὸ	δὲ	διακλαπὲν πολύ, καὶ διεπλήσθη πᾶσα
[7, 24]	τοῖν ὕστερον ληφθέντοιν κατέβαλον, τὰ	δὲ	δύο ἐπισκευάσαντες (ἐφρούρουν. ἄνθρωποι δ'
[7, 28]	πολέμου οἱ μὲν ἐνιαυτόν, οἱ	δὲ	δύο, οἱ δὲ τριῶν γε
[7, 57]	Σικελιωτῶν Νάξιοι καὶ Καταναῖοι, βαρβάρων	δὲ	Ἐγεσταῖοί τε, οἵπερ ἐπηγάγοντο, καὶ
[7, 5]	καὶ οἱ (Ἀθηναῖοι ἀντιπαρετάσσοντο. ἐπειδὴ	δὲ	ἔδοξε τῷ Γυλίππῳ καιρὸς εἶναι,
[7, 20]	Ἀθηναίων καὶ πέντε Χίαις, ὁπλίταις	δὲ	ἐκ καταλόγου Ἀθηναίων διακοσίοις καὶ
[7, 64]	ἴστε οἵᾳ γνώμῃ ἐπήλθετε, οἱ	δὲ	ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις. ὥστε ἐν
[7, 84]	οἱ μὲν εὐθὺς διεφθείροντο, οἱ	δὲ	(ἐμπαλασσόμενοι κατέρρεον. ἐς τὰ ἐπὶ
[7, 70]	ἕκαστος (ἠπείγετο πρῶτος φαίνεσθαι. ξυμπεσουσῶν	δὲ	ἐν ὀλίγῳ πολλῶν νεῶν (πλεῖσται
[7, 43]	ἐχώρει πρὸς τὰς Ἐπιπολάς, Νικίας	δὲ	ἐν τοῖς τείχεσιν ὑπελέλειπτο. (καὶ
[7, 81]	κύκλῳ μὲν τειχίον περιῆν, ὁδὸς	δὲ	ἔνθεν (τε) καὶ ἔνθεν, ἐλάας
[7, 77]	ἐς θεοὺς νόμιμα δεδιῄτημαι, πολλὰ	δὲ	ἐς ἀνθρώπους (δίκαια καὶ ἀνεπίφθονα.
[7, 36]	ἀνακρούσεως, ὥσπερ τοῖς Συρακοσίοις) περιπλεῦσαι	δὲ	ἐς τὴν εὐρυχωρίαν, σφῶν ἐχόντων
[7, 67]	τι ὧν βούλονται ἔσονται, ῥᾷσται	δὲ	ἐς τὸ βλάπτεσθαι (ἀφ' ὧν
[7, 29]	δύνηται, ἀπ' αὐτῶν βλάψαι. ὁ	δὲ	ἔς τε τὴν Τάναγραν ἀπεβίβασεν
[7, 68]	λεγόμενόν (που ἥδιστον εἶναι. ὡς	δὲ	ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι, πάντες ἴστε,
[7, 68]	τῆς γνώμης τὸ θυμούμενον, ἅμα	δὲ	ἐχθροὺς ἀμύνασθαι ἐκγενησόμενον ἡμῖν καὶ
[7, 78]	τε καὶ παραπλήσια λέγων. (τὸ	δὲ	ἐχώρει ἐν πλαισίῳ τεταγμένον, πρῶτον
[7, 70]	ἐπιπλεῖν ὁπότε κελευσθείη ἐγίγνετο, πολλὴ	δὲ	ἡ ἀντιτέχνησις τῶν κυβερνητῶν καὶ
[7, 19]	πόλεις διελόμενοι τὸ (ἔργον. ἀπέχει	δὲ	ἡ Δεκέλεια σταδίους μάλιστα τῆς
[7, 80]	(ἐτήρουν, πρὸς τὴν θάλασσαν. ἦν	δὲ	ἡ ξύμπασα ὁδὸς αὕτη οὐκ
[7, 38]	Συρακοσίων ἦσαν ὀγδοήκοντα μάλιστα. ~τῆς	δὲ	ἡμέρας ἐπὶ πολὺ προσπλέοντες καὶ
[7, 54]	καὶ τοὺς ἵππους ἔλαβον, Ἀθηναῖοι	δὲ	ἧς τε οἱ Τυρσηνοὶ τροπῆς
[7, 3]	τὸ πρῶτον, παρετάξαντο δέ. ὁ	δὲ	θέμενος τὰ ὅπλα ἐγγὺς κήρυκα
[7, 13]	ὑπὸ τῶν ἱππέων ἀπολλυμένων· οἱ	δὲ	θεράποντες, ἐπειδὴ ἐς ἀντίπαλα καθεστήκαμεν,
[7, 30]	ἐπέπεσεν αὕτη καὶ δεινή. ~οἱ	δὲ	Θηβαῖοι αἰσθόμενοι ἐβοήθουν, καὶ καταλαβόντες
[7, 57]	τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ ὁριζόμενοι· Ἰταλιωτῶν	δὲ	Θούριοι καὶ Μεταπόντιοι ἐν τοιαύταις
[7, 21]	δυνάμει ἔστιν ὅτε προύχοντες, τῷ	δὲ	θράσει ἐπιχειροῦντες καταφοβοῦσι, καὶ σφᾶς
[7, 2]	ἐγγὺς (ὄντα ᾐσθάνοντο αὐτόν. ὁ	δὲ	Ἰέτας τότε τι τεῖχος ἐν
[7, 57]	καὶ οὐ φόρῳ ὑπήκοοι, Τενέδιοι	δὲ	καὶ Αἴνιοι ὑποτελεῖς. οὗτοι δὲ
[7, 57]	διὰ κέρδος ἡγούμενοι πολεμίους, Κρῆτες	δὲ	καὶ Αἰτωλοὶ μισθῷ καὶ οὗτοι
[7, 67]	παρὰ τὸ καθεστηκὸς ὦσι, πολλοὶ	δὲ	καὶ ἀκοντισταὶ χερσαῖοι ὡς εἰπεῖν
[7, 25]	αὖθις οἱ Συρακόσιοι (ἐσταύρωσαν. πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα πρὸς ἀλλήλους οἷον
[7, 57]	μετὰ Ἀθηναίων Ἰώνων ἠκολούθουν, Μαντινῆς	δὲ	καὶ ἄλλοι Ἀρκάδων μισθοφόροι ἐπὶ
[7, 57]	γένος Συρακοσίοις μὲν Δωριεῦσι, Γελῴοις	δὲ	καὶ ἀποίκοις ἑαυτῶν οὖσι μετὰ
[7, 79]	(ἀνεχώρουν πάλιν καὶ ἀνεπαύοντο. ἔτυχον	δὲ	καὶ βρονταί τινες ἅμα γενόμεναι
[7, 74]	δίαιταν ὑπῆρχεν (ἐπιτήδεια ἀφορμᾶσθαι. Συρακόσιοι	δὲ	καὶ Γύλιππος τῷ μὲν πεζῷ
[7, 68]	μὲν ἂν τἄλγιστα προσέθεσαν, παισὶ	δὲ	καὶ γυναιξὶ τὰ ἀπρεπέστατα, πόλει
[7, 86]	ἀσφαλεστάτην εἶναι νομίσαντες τήρησιν, Νικίαν	δὲ	καὶ Δημοσθένη ἄκοντος τοῦ Γυλίππου
[7, 85]	οἱ μὲν καὶ παραυτίκα, οἱ	δὲ	καὶ δουλεύσαντες καὶ διαδιδράσκοντες ὕστερον·
[7, 85]	μὲν κατὰ τὸν ποταμόν, τοῦ	δὲ	καί, εἴ τι διαφύγοι, ὑπὸ
[7, 58]	καὶ μόνοι Ἕλληνες οἰκοῦσιν· οὗτοι	δὲ	καὶ ἐξ (αὐτοῦ μόνοι ἐβοήθησαν.
[7, 2]	ἔστιν ἃ καὶ ἡμίεργα, τὰ	δὲ	καὶ ἐξειργασμένα κατελέλειπτο. παρὰ τοσοῦτον
[7, 12]	διὰ τοὺς ἱππέας ἐξερχόμεθα. ~Πεπόμφασι	δὲ	καὶ ἐς Πελοπόννησον πρέσβεις ἐπ'
[7, 25]	καὶ πείραις παντοίαις ἐχρῶντο. (Ἔπεμψαν	δὲ	καὶ ἐς τὰς πόλεις πρέσβεις
[7, 27]	καὶ οἱ Ἀργεῖοι ἅμα. ~Ἀφίκοντο	δὲ	καὶ Θρᾳκῶν τῶν μαχαιροφόρων τοῦ
[7, 31]	τῶν (Συρα( κοσίων ἑαλωκός. ἀφικνεῖται	δὲ	καὶ Κόνων παρ' αὐτούς, ὃς
[7, 57]	εἰκότως κατὰ τὸ ἔχθος. Ῥόδιοι	δὲ	καὶ Κυθήριοι Δωριῆς ἀμφότεροι, οἱ
[7, 58]	νεοδαμῶδες ἐλεύθερον ἤδη εἶναι) Κορίνθιοι	δὲ	καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ μόνοι
[7, 21]	ἐς τὸν πόλεμον κατεργάσεσθαι. ξυνανέπειθε	δὲ	καὶ ὁ Ἑρμοκράτης οὐχ ἥκιστα,
[7, 33]	ἀκοντισταὶ καὶ τοξόται τριακόσιοι. ἔπεμψαν	δὲ	καὶ οἱ Γελῷοι ναυτικόν τε
[7, 71]	στρατόπεδον πολυειδῆ (ἀναγκάζοιτο φθέγγεσθαι. παραπλήσια	δὲ	καὶ οἱ ἐπὶ τῶν νεῶν
[7, 70]	ἑκάτερος τοῦ παντὸς ἔχων, Πυθὴν	δὲ	καὶ οἱ Κορίνθιοι τὸ μέσον.
[7, 82]	ἀπεκόμιζον ἐς τὴν πόλιν· Νικίας	δὲ	καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ ταύτῃ
[7, 71]	τοῦ τείχους ἐς φυλακήν, ἄλλοι	δὲ	καὶ οἱ πλεῖστοι ἤδη περὶ
[7, 79]	ἀνεπαύοντο ἐν τῷ πεδίῳ· ἀνεχώρησαν	δὲ	καὶ οἱ Συρακόσιοι ἀπ' αὐτῶν
[7, 57]	δ' ἀπὸ ξυμμαχίας αὐτόνομοι, εἰσὶ	δὲ	καὶ οἳ μισθοφόροι (ξυνεστράτευον. καὶ
[7, 19]	πόλεως εἴκοσι καὶ ἑκατόν, παραπλήσιον	δὲ	καὶ οὐ πολλῷ πλέον καὶ
[7, 83]	καὶ τούτους μέχρι (ὀψέ. εἶχον	δὲ	καὶ οὗτοι πονήρως σίτου τε
[7, 44]	αὐτοὶ μὴ (ἀποκρίνοιντο, διεφθείροντο. μέγιστον	δὲ	καὶ οὐχ ἥκιστα ἔβλαψε καὶ
[7, 86]	σφίσιν ἐν εὐπραγίᾳ ποιήσῃ, ἄλλοι	δέ,	καὶ οὐχ ἥκιστα οἱ Κορίνθιοι,
[7, 17]	(ναῦς καὶ ὁπλίτας ἑτοιμάζων. πέμπουσι	δὲ	καὶ περὶ τὴν Πελοπόννησον οἱ
[7, 25]	ἀποφεύγουσιν ἐς τὰς Συρακούσας. (Ἐγένετο	δὲ	καὶ περὶ τῶν σταυρῶν ἀκροβολισμὸς
[7, 71]	ἐν τῷ ἔργῳ ἐδουλοῦντο· ἄλλοι	δὲ	καὶ πρὸς ἀντίπαλόν τι τῆς
[7, 19]	Ἀλέξαρχον Κορίνθιον προστάξαντες ἀπέπεμψαν. ἀπέστειλαν	δὲ	καὶ Σικυώνιοι διακοσίους ὁπλίτας ὁμοῦ
[7, 23]	αἱρεῖ τὸ μέγιστον πρῶτον, ἔπειτα	δὲ	καὶ τὰ ἐλάσσω δύο, (οὐχ
[7, 4]	τῷ Ὀλυμπιείῳ πολίχνῃ ἐτετάχατο. ἐπυνθάνετο	δὲ	καὶ τὰς λοιπὰς τῶν Κορινθίων
[7, 37]	τῷ πεζῷ μόνῳ πειράσειν, ὁρῶντες	δὲ	καὶ τὰς ναῦς ἐπιφερομένας ἄφνω,
[7, 52]	μετ' αὐτοῦ ναῦς ἐπισπομένας· ἔπειτα	δὲ	καὶ τὰς πάσας ἤδη ναῦς
[7, 18]	τριήρων τὴν φυλακὴν ποιούμενοι. ~Παρεσκευάζοντο	δὲ	καὶ τὴν ἐς τὴν Ἀττικὴν
[7, 41]	καὶ πολὺ κρείσσους εἶναι, ἐδόκουν	δὲ	καὶ τὸν πεζὸν χειρώσεσθαι. ~Καὶ
[7, 8]	καθ' ἕκαστα τῶν γιγνομένων, μάλιστα	δὲ	καὶ τότε, νομίζων ἐν δεινοῖς
[7, 44]	πρώτῃ ἐφόδῳ ἀήσσητοι ἐχώρουν. πολὺ	δὲ	καὶ τοῦ ἄλλου στρατεύματος αὐτοῖς
[7, 30]	τριακοσίων καὶ χιλίων (ἀπέθανον. διέφθειραν	δὲ	καὶ τῶν Θηβαίων καὶ τῶν
[7, 24]	χρήματα καὶ σῖτος ἐνῆν, πολλὰ	δὲ	καὶ τῶν τριηράρχων, ἐπεὶ καὶ
[7, 51]	αὐτοῖς ἐδόκουν ἱκαναὶ εἶναι. ἐπειδὴ	δὲ	καιρὸς ἦν, τῇ μὲν προτέρᾳ
[7, 11]	ἄλλαις πολλαῖς ἐπιστολαῖς ἴστε· νῦν	δὲ	καιρὸς οὐχ ἧσσον μαθόντας (ὑμᾶς
[7, 79]	ὄπισθεν αὐτοὺς ᾗ προεληλύθεσαν· ἀντιπέμψαντες	δὲ	κἀκεῖνοι σφῶν αὐτῶν τινὰς (διεκώλυσαν.
[7, 46]	τὴν πόλιν, εἰ δύναιτο· Γύλιππος	δὲ	κατὰ γῆν ἐς τὴν ἄλλην
[7, 57]	μὲν ἐκ τοῦ εὐπρεποῦς, βουλήσει	δὲ	κατὰ ἔχθος τὸ Κορινθίων (οὐχ
[7, 2]	τὸ τείχισμα τῶν Ἀθηναίων. ἔτυχε	δὲ	κατὰ τοῦτο τοῦ καιροῦ ἐλθὼν
[7, 57]	Συρακοσίων κατ' ἀνάγκην ἐμάχοντο, Πλαταιῆς	δὲ	καταντικρὺ Βοιωτοὶ Βοιωτοῖς (μόνοι εἰκότως
[7, 63]	αὐτὴν νῦν μὴ καταπροδίδοτε, καταφρονήσαντες	δὲ	Κορινθίων τε, οὓς πολλάκις νενικήκατε,
[7, 84]	ποταμοῦ παραστάντες οἱ Συρακόσιοι (ἦν	δὲ	κρημνῶδες) ἔβαλλον ἄνωθεν τοὺς Ἀθηναίους,
[7, 22]	βιάσασθαι βουλόμενοι τὸν ἔσπλουν, οἱ	δὲ	κωλύειν. ~ἐν τούτῳ δ' ὁ
[7, 48]	σφῶν τὰ πράγματα εἶναι, τῷ	δὲ	λόγῳ οὐκ ἐβούλετο αὐτὰ ἀσθενῆ
[7, 78]	ἐν τῷ πρόσθεν ἀπετείχιζον· ἦν	δὲ	λόφος καρτερὸς καὶ ἑκατέρωθεν αὐτοῦ
[7, 55]	παράλογος αὐτοῖς μέγας ἦν, πολὺ	δὲ	(μείζων ἔτι τῆς στρατείας ὁ
[7, 15]	ἡγεμονίαις ὑμᾶς εὖ ἐποίησα. ὅτι	δὲ	μέλλετε, ἅμα τῷ ἦρι εὐθὺς
[7, 60]	νικῶσιν, ἐς Κατάνην κομίζεσθαι, ἢν	δὲ	μή, ἐμπρήσαντες τὰς ναῦς πεζῇ
[7, 8]	ἀποστελοῦσιν, (οὐδεμίαν εἶναι σωτηρίαν. φοβούμενος	δὲ	μὴ οἱ πεμπόμενοι ἢ κατὰ
[7, 30]	Θηβαίων τῶν βοιωταρχῶν Σκιρφώνδαν· τῶν	δὲ	Μυκαλησσίων μέρος τι ἀπανηλώθη. τὰ
[7, 23]	σφετέρων τρεῖς νῆες διεφθάρησαν. τὰ	δὲ	ναυάγια ἀνελκύσαντες τῶν Συρακοσίων καὶ
[7, 74]	κωλύσοντες ᾗ ἐδόκει ἐτάσσοντο· ταῖς	δὲ	ναυσὶ προσπλεύσαντες τὰς ναῦς τῶν
[7, 63]	(πλείω τῷ πεζῷ ἐπικρατεῖν. τοῖς	δὲ	ναύταις παραινῶ καὶ ἐν τῷ
[7, 85]	περιμάχητον ἦν τοῖς πολλοῖς. ~τέλος	δὲ	νεκρῶν τε πολλῶν ἐπ' ἀλλήλοις
[7, 37]	θάτερα προσῄει τῷ τείχει· αἱ	δὲ	νῆες μετὰ τοῦτο (εὐθὺς ἐπεξέπλεον
[7, 34]	ταῖς προανεχούσαις ἄκραις παρετέτακτο, αἱ	δὲ	νῆες τὸ μεταξὺ εἶχον ἐμφάρξασαι·
[7, 41]	ὁλκάδων δελφινοφόροι ἠρμέναι (ἐκώλυον. δύο	δὲ	νῆες τῶν Συρακοσίων ἐπαιρόμεναι τῇ
[7, 57]	Καρύστιοι ἀπ' Εὐβοίας ἦσαν, ἀπὸ	δὲ	νήσων Κεῖοι καὶ Ἄνδριοι καὶ
[7, 4]	ᾗπερ ἔμελλον ἕκαστοι φρουρεῖν. (Τῷ	δὲ	Νικίᾳ ἐδόκει τὸ Πλημμύριον καλούμενον
[7, 72]	νυκτὸς ἐβουλεύοντο εὐθὺς ἀναχωρεῖν. Δημοσθένης	δὲ	Νικίᾳ προσελθὼν γνώμην ἐποιεῖτο πληρώσαντας
[7, 8]	ἐς τἆλλα πολὺ ἐπέρρωντο. ~Ὁ	δὲ	Νικίας αἰσθόμενος τοῦτο καὶ ὁρῶν
[7, 48]	μὲν Δημοσθένης τοιαῦτα ἐγίγνωσκεν· ὁ	δὲ	Νικίας ἐνόμιζε μὲν καὶ αὐτὸς
[7, 60]	(καὶ τοιαύτης διανοίας ἐπορίσαντο. ὁ	δὲ	Νικίας, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ἑτοῖμα
[7, 38]	τι τὸ μέλλον ποιήσουσιν· ὁ	δὲ	Νικίας ἰδὼν ἀντίπαλα τὰ τῆς
[7, 6]	ἦν, αὖθις ἐπῆγεν αὐτούς. ~ὁ	δὲ	Νικίας καὶ οἱ Ἀθηναῖοι νομίζοντες,
[7, 69]	καὶ τοὺς Ἀθηναίους (ᾐσθάνοντο. ὁ	δὲ	Νικίας ὑπὸ τῶν παρόντων ἐκπεπληγμένος
[7, 81]	καὶ ξυνῆγον ἐς ταὐτό. τὸ	δὲ	Νικίου στράτευμα ἀπεῖχεν ἐν τῷ
[7, 28]	διαδοχὴν οἱ Ἀθηναῖοι φυλάσσοντες, τὴν	δὲ	νύκτα καὶ ξύμπαντες πλὴν τῶν
[7, 44]	ἑαυτὸν ἕκαστος μόλις οἶδεν· ἐν	δὲ	νυκτομαχίᾳ, ἣ μόνη δὴ στρατοπέδων
[7, 72]	οὐδὲ ἐπενόουν αἰτῆσαι ἀναίρεσιν, (τῆς	δὲ	νυκτὸς ἐβουλεύοντο εὐθὺς ἀναχωρεῖν. Δημοσθένης
[7, 80]	ἐς τὸ ἑαυτῶν στρατόπεδον. ~Τῆς	δὲ	νυκτὸς τῷ Νικίᾳ καὶ Δημοσθένει
[7, 57]	τῶν μὲν ἄποικοι ὄντες, τῶν	δὲ	ξυγγενεῖς, ἀνάγκῃ μὲν ἐκ τοῦ
[7, 30]	δι' ἁρπαγὴν ἐγκαταληφθὲν ἀπώλετο. οἱ	δὲ	ξύμπαντες τῶν Θρᾳκῶν πεντήκοντα καὶ
[7, 77]	ὅμως θρασεῖα τοῦ μέλλοντος, αἱ	δὲ	ξυμφοραὶ οὐ κατ' ἀξίαν δὴ
[7, 57]	ξυγκτησόμενοι τὴν χώραν ἐλθόντες, τοῖς	δὲ	ξυνδιασώσοντες, ἐπὶ Συρακούσας ἐπολέμησαν, οὐ
[7, 73]	τῶν χωρίων (προδιαλαβόντας φυλάσσειν. οἱ	δὲ	ξυνεγίγνωσκον μὲν καὶ αὐτοὶ οὐχ
[7, 27]	γῆς ἀπολαύειν οὐκ ἐκώλυον· τότε	δὲ	ξυνεχῶς ἐπικαθημένων, καὶ ὁτὲ μὲν
[7, 3]	ἐθορυβήθησαν μὲν τὸ πρῶτον, παρετάξαντο	δέ.	ὁ δὲ θέμενος τὰ ὅπλα
[7, 71]	κατεδίωκον ἐς τὴν γῆν. τότε	δὲ	ὁ μὲν ναυτικὸς στρατὸς ἄλλος
[7, 76]	ταῦτα αὐτοῖς οἰστὰ ἐφαίνετο. ~Ὁρῶν	δὲ	ὁ Νικίας τὸ στράτευμα ἀθυμοῦν
[7, 73]	ξύμπαντες τὴν γνώμην εἶχον, Ἑρμοκράτης	δὲ	ὁ Συρακόσιος ὑπονοήσας αὐτῶν τὴν
[7, 83]	Συρακόσιοι αἰσθάνονται καὶ ἐπαιάνισαν. γνόντες	δὲ	(οἱ Ἀθηναῖοι ὅτι οὐ λανθάνουσι,
[7, 18]	τις ἄλλη αὐτοῖς ἐγένετο. (ἐπειδὴ	δὲ	οἱ Ἀθηναῖοι ταῖς τριάκοντα ναυσὶν
[7, 70]	οἱ Κορίνθιοι τὸ μέσον. (ἐπειδὴ	δὲ	οἱ ἄλλοι Ἀθηναῖοι προσέμισγον τῷ
[7, 71]	τοῦ πλέονος ἤδη καλοῦ, δεδιότες	δὲ	οἱ ἐπελθόντες μὴ τῶν παρόντων
[7, 29]	διὰ τὴν ἄδειαν ἀνεῳγμένων. (ἐσπεσόντες	δὲ	οἱ Θρᾷκες ἐς τὴν Μυκαλησσὸν
[7, 87]	ξυνεστράτευσαν, τοὺς ἄλλους ἀπέδοντο. ἐλήφθησαν	δὲ	οἱ ξύμπαντες, ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν
[7, 86]	ἦν ἀναχώρησις ἐς Κατάνην. ~Ξυναθροισθέντες	δὲ	οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι,
[7, 70]	βιάσασθαι ἐς τὸ ἔξω. ~προεξαγαγόμενοι	δὲ	οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι
[7, 40]	οὐκέτι οἰόμενοι ἂν (ναυμαχῆσαι. ἐξαίφνης	δὲ	οἱ Συρακόσιοι πληρώσαντες τὰς ναῦς
[7, 77]	καὶ τεῖχος κρατήσας ἕξειν. σπουδὴ	δὲ	ὁμοίως καὶ νύκτα καὶ ἡμέραν
[7, 85]	γενομέναις οὐκ ὀλίγοι ἐτεθνήκεσαν. πολλοὶ	δὲ	ὅμως καὶ διέφυγον, οἱ μὲν
[7, 1]	Μεσσήνῃ ἀφικνοῦνται ἐς Ἱμέραν. ἐκεῖ	δὲ	ὄντες τούς τε Ἱμεραίους ἔπεισαν
[7, 1]	τοὺς ὡπλισμένους ἑπτακοσίους μάλιστα, Ἱμεραίους	δὲ	ὁπλίτας καὶ ψιλοὺς ξυναμφοτέρους χιλίους
[7, 77]	χωρεῖτε μὴ καταπέπληχθε ἄγαν, λογίζεσθε	δὲ	ὅτι αὐτοί τε πόλις εὐθύς
[7, 57]	ἐκράτουν οἱ Ἀθηναῖοι, ξυνείποντο· Κερκυραῖοι	δὲ	οὐ μόνον Δωριῆς, ἀλλὰ καὶ
[7, 61]	που οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν	δὲ	οὐ χρὴ οὐδὲ πάσχειν ὅπερ
[7, 75]	καὶ οἱ πλεῖστοι παραχρῆμα. ἔφερον	δὲ	οὐδὲ ταῦτα (ἱκανά· σῖτος γὰρ
[7, 44]	γὰρ ἡμέρᾳ σαφέστερα μέν, ὅμως	δὲ	οὐδὲ ταῦτα οἱ παραγενόμενοι πάντα
[7, 87]	ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν, ὅμως	δὲ	(οὐκ ἐλάσσους ἑπτακισχιλίων. ξυνέβη τε
[7, 3]	ἐν αὐτῷ πάντας ἀπέκτεινεν· ἦν	δὲ	οὐκ ἐπιφανὲς τοῖς Ἀθηναίοις (τὸ
[7, 81]	ἔνθεν (τε) καὶ ἔνθεν, ἐλάας	δὲ	(οὐκ ὀλίγας εἶχεν, ἐβάλλοντο περισταδόν.
[7, 45]	τοὺς νεκροὺς (ὑποσπόνδους ἐκομίσαντο. ἀπέθανον	δὲ	οὐκ ὀλίγοι αὐτῶν τε καὶ
[7, 85]	λοιποὺς ὅσους μὴ ἀπεκρύψαντο (πολλοὶ	δὲ	οὗτοι ἐγένοντο) ξυνεκόμισαν ζῶντας, καὶ
[7, 44]	μὲν γὰρ σελήνη λαμπρά, ἑώρων	δὲ	οὕτως ἀλλήλους ὡς ἐν σελήνῃ
[7, 70]	καθ' ἓν ἕκαστον, κατὰ πολλὰ	δὲ	πανταχόθεν, περιεστάναι, καὶ τὸν κτύπον
[7, 14]	(καὶ ξυνέχοντες τὴν εἰρεσίαν. τούτων	δὲ	πάντων ἀπορώτατον τό τε μὴ
[7, 5]	οἱ Ἀθηναῖοι προπαρεβάλοντο σφίσιν, ἅμα	δὲ	παρέτασσεν ἐξάγων αἰεὶ πρὸ τοῦ
[7, 57]	οὐχ ὑποτελεῖς ὄντες φόρου, ναῦς	δὲ	παρέχοντες αὐτόνομοι ξυνέσποντο. καὶ τὸ
[7, 11]	μέρος τι τοῦ ὁπλιτικοῦ) οἱ	δὲ	παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος ἁπλοῦν, ὥστε
[7, 71]	ἐξέπεσον ἐς τὸ στρατόπεδον· ὁ	δὲ	πεζὸς οὐκέτι διαφόρως, ἀλλ' ἀπὸ
[7, 34]	Θουρίᾳ καὶ ἔπρασσον ταῦτα. ~Οἱ	δὲ	Πελοποννήσιοι περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον
[7, 43]	προσελθόντας τε καὶ ἀναβάντας, παραγγείλας	δὲ	πέντε ἡμερῶν σιτία καὶ τοὺς
[7, 19]	ὧν ἦρχε (Σαργεὺς Σικυώνιος. αἱ	δὲ	πέντε καὶ εἴκοσι νῆες τῶν
[7, 22]	τοῦ μεγάλου λιμένος ἐπέπλεον, αἱ	δὲ	πέντε καὶ τεσσαράκοντα ἐκ τοῦ
[7, 75]	τὰ μὲν πεπονθότας ἤδη, τὰ	δὲ	περὶ τῶν ἐν ἀφανεῖ δεδιότας
[7, 43]	ἄνδρας τῶν (φυλάκων ἀποκτείνουσιν. οἱ	δὲ	πλείους διαφυγόντες εὐθὺς πρὸς τὰ
[7, 57]	τινὲς ἅμα μὲν κέρδει, τὸ	δὲ	πλέον Δημοσθένους φιλίᾳ καὶ Ἀθηναίων
[7, 53]	λίμνην τὴν Λυσιμέλειαν καλουμένην. ὕστερον	δὲ	πλέονος ἤδη τοῦ στρατεύματος παρόντος
[7, 13]	χαλεπῶς καὶ νῦν ἐσκομιζόμενοι. τὰ	δὲ	πληρώματα διὰ τόδε ἐφθάρη τε
[7, 67]	διπλασία ἑκάστου ἡ ἐλπίς· τὰ	δὲ	πολλὰ πρὸς τὰς ἐπιχειρήσεις ἡ
[7, 77]	ἂν ἱδρυθέντας που ἐξαναστήσειεν. τὴν	δὲ	πορείαν ὥστ' ἀσφαλῆ καὶ εὔτακτον
[7, 68]	ἐὰν κρατήσωσιν ὁμοίως δράσουσιν· τὸ	δὲ	πραξάντων ἐκ τοῦ εἰκότος ἃ
[7, 2]	ἀφικνεῖται ἐς τὰς Συρακούσας, ὀλίγον	δὲ	πρὸ Γυλίππου, καὶ καταλαβὼν αὐτοὺς
[7, 75]	ἐς ὅσον δύναιντο, εἴ τῳ	δὲ	προλίποι ἡ ῥώμη καὶ τὸ
[7, 74]	τοῖς στρατηγοῖς τῶν Ἀθηναίων· ~οἱ	δὲ	πρὸς τὸ ἄγγελμα ἐπέσχον τὴν
[7, 71]	ἐπὶ τὰς ναῦς παρεβοήθουν, οἱ	δὲ	πρὸς τὸ λοιπὸν τοῦ τείχους
[7, 37]	τειχῶν τοῖς προσιοῦσιν ἀντιπαρετάσσοντο, οἱ	δὲ	πρὸς τοὺς ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου
[7, 70]	καὶ διέκπλους ὀλίγαι ἐγίγνοντο, αἱ	δὲ	προσβολαί, ὡς τύχοι ναῦς νηὶ
[7, 81]	ὀλίγας εἶχεν, ἐβάλλοντο περισταδόν. τοιαύταις	δὲ	προσβολαῖς καὶ οὐ ξυσταδὸν μάχαις
[7, 14]	ἀδύνατοι Νάξος καὶ Κατάνη. εἰ	δὲ	προσγενήσεται ἓν ἔτι τοῖς πολεμίοις,
[7, 70]	ἀφθόνως ἐπ' αὐτὴν ἐχρῶντο· ἐπειδὴ	δὲ	προσμείξειαν, οἱ ἐπιβάται ἐς χεῖρας
[7, 19]	μὲν ἐξ αὐτῆς Κορίνθου, τοὺς	δὲ	προσμισθωσάμενοι Ἀρκάδων, καὶ ἄρχοντα Ἀλέξαρχον
[7, 28]	μείζων ὁ πόλεμος ἦν· αἱ	δὲ	πρόσοδοι ἀπώλλυντο. ~Τοὺς οὖν Θρᾷκας
[7, 42]	δύναμιν πανταχόσε πολλὴν φαινομένην· τῷ	δὲ	προτέρῳ στρατεύματι τῶν Ἀθηναίων ὡς
[7, 15]	οὕτω τὴν γνώμην ἔχετε· ἐπειδὴ	δὲ	Σικελία τε ἅπασα ξυνίσταται καὶ
[7, 58]	(οἱ) αὐτόνομοι πάντες, ξυνεμάχουν, βαρβάρων	δὲ	Σικελοὶ μόνοι ὅσοι μὴ ἀφέστασαν
[7, 78]	ἐφεπόμενον δὲ τὸ Δημοσθένους· τοὺς	δὲ	σκευοφόρους καὶ τὸν πλεῖστον ὄχλον
[7, 51]	τινὰς καὶ τρεψάμενοι καταδιώκουσιν· οὔσης	δὲ	στενῆς τῆς ἐσόδου οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 25]	ἀνέκλων καὶ κατακολυμβῶντες ἐξέπριον. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἀπὸ τῶν νεωσοίκων ἔβαλλον·
[7, 40]	ἐπιφερόμενοι ἐκ παρακελεύσεως ἐναυμάχουν. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι δεξάμενοι καὶ ταῖς (τε)
[7, 70]	κεκτημένης θαλάσσης ἡγούμενοι ὑποχωροῦσιν, οἱ	δὲ	Συρακόσιοι εἰ οὓς σαφῶς ἴσασι
[7, 78]	(ἰέναι, οὐκ ἄφθονον ἦν. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἐν τούτῳ προελθόντες (τὴν
[7, 36]	ἐπὶ Πέτραν τῆς Ῥηγίνης. ~Οἱ	δὲ	Συρακόσιοι ἐν τούτῳ πυνθανόμενοι αὐτῶν
[7, 51]	τοῦτο ἡ μονὴ ἐγεγένητο. ~Οἱ	δὲ	Συρακόσιοι καὶ αὐτοὶ τοῦτο πυθόμενοι
[7, 83]	(ὁμήρους, ἕνα κατὰ τάλαντον. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι καὶ Γύλιππος οὐ προσεδέχοντο
[7, 43]	καὶ τὰς ἐπάλξεις (ἀπέσυρον. οἱ	δὲ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι καὶ
[7, 84]	ἐγένετο ἦγε τὴν στρατιάν· οἱ	δὲ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι προσέκειντο
[7, 24]	ἐς τὸ ἑαυτῶν στρατόπεδον. ~Οἱ	δὲ	Συρακόσιοι κατὰ μὲν τὴν ναυμαχίαν
[7, 78]	ἐχώρουν ἐς τὸ πρόσθεν· οἱ	δὲ	Συρακόσιοι παριππεύοντές τε προσέκειντο καὶ
[7, 83]	τι καθῖσε τὴν στρατιάν. ~Οἱ	δὲ	Συρακόσιοι τῇ ὑστεραίᾳ καταλαβόντες αὐτὸν
[7, 56]	πολλῷ δὴ μᾶλλον ἔτι. ~οἱ	δὲ	Συρακόσιοι τόν τε λιμένα εὐθὺς
[7, 70]	καὶ αὖθις, προθύμως ἀντιλαβέσθαι, τοῖς	δὲ	Συρακοσίοις καὶ ξυμμάχοις καλὸν εἶναι
[7, 23]	τριῶν νεῶν οὓς ἐζώγρησαν· τῶν	δὲ	σφετέρων τρεῖς νῆες διεφθάρησαν. τὰ
[7, 23]	καὶ εὖ πλεούσης ἐπεδιώκοντο· ἐπειδὴ	δὲ	τὰ δύο τειχίσματα ἡλίσκετο, ἐν
[7, 8]	ὅσα ἔδει αὐτοὺς εἰπεῖν· ὁ	δὲ	τὰ κατὰ τὸ στρατόπεδον διὰ
[7, 31]	τὰς ἐν τῇ Ναυπάκτῳ· αὐτοὶ	δὲ	τὰ περὶ τῆς στρατιᾶς τὸν
[7, 55]	ἐκ παρασκευῆς πολλῷ κρείσσονος, σφαλλόμενοι	δὲ	τὰ πλείω, τά τε πρὸ
[7, 37]	πολλοὺς καὶ ἀκοντιστὰς ἀντεπεξῇσαν, ἄλλοι	δὲ	τὰς ναῦς ἐπλήρουν καὶ ἅμα
[7, 38]	ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐπεπήγει. (διαλειπούσας	δὲ	τὰς ὁλκάδας ὅσον δύο πλέθρα
[7, 38]	πάλιν καθ' ἡσυχίαν ἔκπλους. παρασκευαζόμενοι	δὲ	ταῦτα ὅλην τὴν ἡμέραν διετέλεσαν
[7, 50]	τοῖς πᾶσι χαλεπώτερον ἴσχοντα, μάλιστα	δὲ	τῇ ἀσθενείᾳ τῶν ἀνθρώπων πιεζόμενα,
[7, 62]	τῇ βαρύτητι τῶν νεῶν, ἐν	δὲ	τῇ ἐνθάδε ἠναγκασμένῃ ἀπὸ τῶν
[7, 80]	τε (καὶ ἀτακτότερον ἐχώρει. ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ ἀφικνοῦνται ὅμως πρὸς
[7, 29]	Μυκαλησσοῦ ἑκκαίδεκα μάλιστα σταδίους) ἅμα	δὲ	τῇ ἡμέρᾳ τῇ πόλει προσέκειτο
[7, 68]	καὶ γυναιξὶ τὰ ἀπρεπέστατα, πόλει	δὲ	τῇ πάσῃ (τὴν αἰσχίστην ἐπίκλησιν.
[7, 21]	Χαρικλέα τοὺς Ἀργείους παραλαβεῖν. ~Ἐν	δὲ	τῇ Σικελίᾳ ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς
[7, 36]	μὲν οὐ δώσειν διεκπλεῖν, τὸ	δὲ	τὴν στενοχωρίαν κωλύσειν (ὥστε μὴ
[7, 1]	ἐν Λακροῖς εἶναι ἀπέστειλεν. φθάσαντες	δὲ	τὴν φυλακὴν ταύτην περαιοῦνται διὰ
[7, 29]	πρὸς τῷ Ἑρμαίῳ ηὐλίσατο (ἀπέχει	δὲ	τῆς Μυκαλησσοῦ ἑκκαίδεκα μάλιστα σταδίους)
[7, 55]	αὐτοὶ τῷ ἄλλῳ στρατοπέδῳ. ~Γεγενημένης	δὲ	τῆς νίκης τοῖς Συρακοσίοις λαμπρᾶς
[7, 83]	καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἀπορίᾳ. ὅμως	δὲ	τῆς νυκτὸς φυλάξαντες τὸ ἡσυχάζον
[7, 30]	αὐτῶν ἐν τούτῳ διεφθάρησαν. μέρος	δέ	τι καὶ ἐν τῇ πόλει
[7, 48]	τοῦτο ποιοῦντες πολλῷ ἧσσον. τὸ	δέ	τι καὶ τὰ τῶν πολεμίων,
[7, 85]	τῶν μετὰ Δημοσθένους (ληφθέντων. μέρος	δέ	τι οὐκ ὀλίγον καὶ ἀπέθανεν·
[7, 3]	ὅπως μὴ ἐπιβοηθοῖεν ἄλλοσε, μέρος	δέ	τι πέμψας πρὸς τὸ φρούριον
[7, 1]	πανστρατιᾷ (ἔς τι χωρίον. πέμψειν	δέ	τινα αὐτοῖς ὑπέσχοντο στρατιὰν οὐ
[7, 74]	ἀπὸ τοῦ αἰγιαλοῦ ἀφεῖλκον (ἐνέπρησαν	δέ	τινας ὀλίγας, ὥσπερ διενοήθησαν, αὐτοὶ
[7, 34]	κατέδυ μὲν οὐδεμία ἁπλῶς, ἑπτὰ	δέ	τινες ἄπλοι ἐγένοντο ἀντίπρῳροι ἐμβαλλόμεναι
[7, 78]	μὲν ἡγούμενον τὸ Νικίου, ἐφεπόμενον	δὲ	τὸ Δημοσθένους· τοὺς δὲ σκευοφόρους
[7, 58]	τοὺς ἄλλους καὶ Εἵλωτας (δύναται	δὲ	τὸ νεοδαμῶδες ἐλεύθερον ἤδη εἶναι)
[7, 57]	καὶ Ζακύνθιοι αὐτόνομοι μέν, κατὰ	δὲ	τὸ νησιωτικὸν μᾶλλον κατειργόμενοι, ὅτι
[7, 36]	αὐτοὺς φθάσαι βουλόμενοι ξυνέλεγον. παρεσκευάσαντο	δὲ	τό τε ἄλλο ναυτικὸν ὡς
[7, 67]	νῦν Ἀθηναίους εἰκὸς πεπονθέναι. ~ἡμῶν	δὲ	τό τε ὑπάρχον πρότερον, ᾧπερ
[7, 73]	ἐν τῷ (παρόντι ἐξελθεῖν. ὡς	δὲ	τοῖς ἄρχουσι ταῦτα λογιζομένοις ἐφαίνετο
[7, 57]	μισθῷ καὶ οὗτοι πεισθέντες· ξυνέβη	δὲ	τοῖς Κρησὶ τὴν Γέλαν Ῥοδίοις
[7, 18]	μὴ ἀνιέναι τὸν (πόλεμον. μάλιστα	δὲ	τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐγεγένητό τις ῥώμη,
[7, 80]	φιλεῖ καὶ πᾶσι στρατοπέδοις, μάλιστα	δὲ	τοῖς μεγίστοις, φόβοι καὶ δείματα
[7, 86]	τοὺς ἀντιστρατήγους κομίσαι (Λακεδαιμονίοις. ξυνέβαινε	δὲ	τὸν μὲν πολεμιώτατον αὐτοῖς εἶναι,
[7, 35]	ἐκέλευον ἐπὶ τῆς Κροτωνιάτιδος, αὐτοὶ	δὲ	τὸν πεζὸν πάντα ἐξετάσαντες πρῶτον
[7, 9]	μὲν πόλιν οὐχ εἷλεν, ἐς	δὲ	τὸν Στρυμόνα περικομίσας (τριήρεις ἐκ
[7, 60]	γενέσθαι, τοῦτο μὲν φρουρεῖν, ἀπὸ	δὲ	τοῦ ἄλλου πεζοῦ τὰς ναῦς
[7, 34]	τὸ μεταξὺ εἶχον ἐμφάρξασαι· ἦρχε	δὲ	(τοῦ ναυτικοῦ Πολυάνθης Κορίνθιος. οἱ
[7, 70]	καὶ αἱ νῆες κατίσχοιεν. ἦρχον	δὲ	τοῦ ναυτικοῦ τοῖς Συρακοσίοις Σικανὸς
[7, 49]	Εὐρυμέδων (αὐτῷ ταῦτα ξυνηγόρευεν. ἀντιλέγοντος	δὲ	τοῦ Νικίου ὄκνος τις καὶ
[7, 58]	μὲν ἡγεμόνα Σπαρτιάτην παρεχόμενοι, νεοδαμώδεις	δὲ	τοὺς ἄλλους καὶ Εἵλωτας (δύναται
[7, 32]	ἑνὸς τοῦ Κορινθίου πάντας· οὗτος	δὲ	τοὺς διαφυγόντας ἐς πεντακοσίους καὶ
[7, 58]	τῶν (ἔξω Πελοποννήσου Βοιωτοί. πρὸς	δὲ	τοὺς ἐπελθόντας τούτους οἱ Σικελιῶται
[7, 7]	ἂν ἔτι σφᾶς ἀποτειχίσαι. ~Μετὰ	δὲ	τοῦτο αἵ τε τῶν Κορινθίων
[7, 75]	ἐκόμιζον ἐς τὴν πόλιν. ~Μετὰ	δὲ	τοῦτο, ἐπειδὴ ἐδόκει τῷ Νικίᾳ
[7, 25]	καὶ ἀθυμίαν τῷ στρατεύματι. ~Μετὰ	δὲ	τοῦτο ναῦς τε ἐκπέμπουσι δώδεκα
[7, 46]	ἀπώλλυντο, οἱ δ' ἐσώθησαν. ~Μετὰ	δὲ	τοῦτο οἱ μὲν Συρακόσιοι ὡς
[7, 70]	ἐπειρῶντο λύειν τὰς κλῄσεις· μετὰ	δὲ	τοῦτο πανταχόθεν σφίσι τῶν Συρακοσίων
[7, 54]	ὁλκάδα τοῦ κινδύνου ἀπηλλάγησαν. ~μετὰ	δὲ	τοῦτο Συρακόσιοι μὲν τῆς τε
[7, 19]	ἐς τὸ πέλαγος ἀφῆκαν· μετὰ	δὲ	τούτους Κορίνθιοι οὐ πολλῷ ὕστερον
[7, 20]	τριήρεις τὸν νοῦν ἔχωσιν. ~Ἐν	δὲ	τούτῳ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἅμα
[7, 41]	ἐς τοὺς ναύτας ἀκοντίζοντες. ~τέλος	δὲ	τούτῳ τῷ τρόπῳ κατὰ κράτος
[7, 19]	καὶ Ἔκκριτον Σπαρτιάτην ἄρχοντα, Βοιωτοὶ	δὲ	τριακοσίους ὁπλίτας, ὧν ἦρχον Ξένων
[7, 22]	κατὰ γῆν ἔμελλε προσβαλεῖν, αἱ	δὲ	τριήρεις τῶν Συρακοσίων ἅμα καὶ
[7, 28]	ἐνιαυτόν, οἱ δὲ δύο, οἱ	δὲ	τριῶν γε ἐτῶν οὐδεὶς πλείω
[7, 9]	δι' ἑκουσίων κινδύνων ἐπεμέλετο. ~Ἐν	δὲ	τῷ αὐτῷ θέρει τελευτῶντι καὶ
[7, 19]	καὶ ἀπὸ τῆς Βοιωτίας. ἐπὶ	δὲ	τῷ πεδίῳ καὶ τῆς χώρας
[7, 43]	αὐτῶν τὸ πρῶτον ὑπεχώρησαν. προϊόντων	δὲ	τῶν Ἀθηναίων ἐν ἀταξίᾳ μᾶλλον
[7, 34]	Ἀθηναίων οὐδεμία κατέδυ ναῦς. ἀποπλευσάντων	δὲ	τῶν Ἀθηναίων ἐς τὴν Ναύπακτον
[7, 47]	ταῖς Ἐπιπολαῖς οὕτω ξυνέβη. ~Οἱ	δὲ	τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ἐν τούτῳ
[7, 50]	καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ· οἱ	δὲ	τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ὁρῶντες στρατιάν
[7, 43]	ἓν μὲν τῶν Συρακοσίων, ἓν	δὲ	τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν, ἓν δὲ
[7, 12]	ξυμπολεμεῖν ὅσαι νῦν ἡσυχάζουσιν, ἀπὸ	δὲ	τῶν καὶ στρατιὰν ἔτι πεζὴν
[7, 34]	αὐτοὺς ἑκατέρους ἀξιοῦν νικᾶν, ὅμως	δὲ	τῶν ναυαγίων κρατησάντων τῶν Ἀθηναίων
[7, 43]	δὲ τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν, ἓν	δὲ	τῶν ξυμμάχων, ἀγγέλλουσι τὴν ἔφοδον
[7, 34]	ὅτι οὐ πολὺ ἐνίκων. ἀποπλευσάντων	δὲ	τῶν Πελοποννησίων καὶ τοῦ πεζοῦ
[7, 41]	(ἐς τὸν ἑαυτῶν ὅρμον. αἱ	δὲ	τῶν Συρακοσίων νῆες μέχρι μὲν
[7, 13]	κατὰ τὰς πόλεις ἀποχωροῦσιν, οἱ	δὲ	ὑπὸ μεγάλου μισθοῦ τὸ πρῶτον
[7, 75]	προσέχοντας μᾶλλον ἢ ναυτικῷ. ὅμως	δὲ	ὑπὸ μεγέθους τοῦ ἐπικρεμαμένου ἔτι
[7, 44]	ἐς τὸ στρατόπεδον διεφύγγανον, οἱ	δὲ	ὕστερον ἥκοντες εἰσὶν οἳ διαμαρτόντες
[7, 14]	μὲν τὰ ἥδιστα ἀκούειν, αἰτιωμένων	δὲ	ὕστερον, ἤν τι ὑμῖν ἀπ'
[7, 15]	ὑμᾶς, ὥσπερ καὶ πρότερον, τὰ	δὲ	φθήσονται. ~Ἡ μὲν τοῦ Νικίου
[7, 56]	εὐθὺς τοὺς μὲν ἐλευθεροῦσθαι, τοὺς	δὲ	φόβου ἀπολύεσθαι (οὐ γὰρ ἔτι
[7, 27]	τῷ θέρει τούτῳ τειχισθεῖσα, ὕστερον	δὲ	φρουραῖς ἀπὸ τῶν πόλεων κατὰ
[7, 26]	πλοῦν ὅτι τάχιστα ποιῆται· ὁ	δὲ	Χαρικλῆς περιμείνας ἕως τὸ χωρίον
[7, 13]	ἐπ' αὐτομολίας προφάσει ἀπέρχονται, οἱ	δὲ	ὡς ἕκαστοι δύνανται (πολλὴ δ'
[7, 14]	εἰ δεῖ σαφῶς εἰδότας τὰ	ἐνθάδε	βουλεύσασθαι. καὶ ἅμα τὰς φύσεις
[7, 62]	τῶν νεῶν, ἐν δὲ τῇ	ἐνθάδε	ἠναγκασμένῃ ἀπὸ τῶν νεῶν πεζομαχίᾳ
[7, 15]	βουλεύεσθε ἤδη ὡς τῶν γ'	ἐνθάδε	μηδὲ τοῖς παροῦσιν ἀνταρκούντων, ἀλλ'
[7, 64]	τὸ κρατεῖν ὑμῖν, τούς τε	ἐνθάδε	πολεμίους εὐθὺς ἐπ' ἐκεῖνα πλευσομένους
[7, 60]	παρεκελεύσατό τε πρῶτον καὶ ἔλεξε	τοιάδε.	~Ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε καὶ
[7, 65]	στρατηγοὶ καὶ Γύλιππος καὶ ἔλεξαν	τοιάδε.	~Ὅτι μὲν καλὰ τὰ προειργασμένα
[7, 78]	ἀνδρῶν κεναί. ~Ὁ μὲν Νικίας	τοιάδε	παρακελευόμενος ἅμα ἐπῄει τὸ στράτευμα,
[7, 10]	παρελθὼν ἀνέγνω τοῖς Ἀθηναίοις δηλοῦσαν	τοιάδε.	~Τὰ μὲν πρότερον πραχθέντα, ὦ
[7, 58]	μὲν ἔθνη τῶν ἐν Σικελίᾳ	τοσάδε,	Δωριῆς τε καὶ (οἱ) αὐτόνομοι
[7, 57]	διαφορὰν Συρακοσίων καὶ Ἰάπυγες μισθοφόροι.	τοσάδε	μὲν μετὰ Ἀθηναίων ἔθνη ἐστράτευον.
[7, 73]	ὁ Ἑρμοκράτης, αὐτὸς ἐπὶ τούτοις	τάδε	μηχανᾶται, δεδιὼς μὴ οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 64]	Ἀθηναίους ὑμῶν πάλιν αὖ καὶ	τάδε	ὑπομιμνῄσκω, ὅτι οὔτε ναῦς ἐν
[7, 59]	τῶν Ἀθηναίων τοσοῦτον ὄν, καὶ	μηδὲ	καθ' ἕτερα αὐτούς, μήτε διὰ
[7, 77]	ἐκ δεινοτέρων ἢ τοιῶνδε ἐσώθησαν)	μηδὲ	καταμέμφεσθαι ὑμᾶς ἄγαν αὐτοὺς μήτε
[7, 6]	τε μαχομένοις διὰ παντὸς καὶ	μηδὲ	μάχεσθαι) ἀντεπῇσαν οὖν τοῖς Συρακοσίοις.
[7, 68]	ὧν μὴ μαλακισθῆναί τινα πρέπει	μηδὲ	τὸ ἀκινδύνως ἀπελθεῖν αὐτοὺς κέρδος
[7, 15]	ἤδη ὡς τῶν γ' ἐνθάδε	μηδὲ	τοῖς παροῦσιν ἀνταρκούντων, ἀλλ' ἢ
[7, 59]	~καὶ αἱ μὲν ἑκατέρων ἐπικουρίαι	τοσαίδε	ξυνελέγησαν, καὶ τότε ἤδη πᾶσαι
[7, 58]	ἐπ' ἐκεῖνα ἱδρυμένοι Σελινούντιοι. (καὶ	οἵδε	μὲν τῆς Σικελίας τὸ πρὸς
[7, 57]	εὐνοίᾳ ξύμμαχοι ὄντες ἐπεκούρησαν. (καὶ	οἵδε	μὲν τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ ὁριζόμενοι·
[7, 57]	Ἀθηναίων τε πόλιν καὶ Λακεδαιμονίων.	~Τοσοίδε	γὰρ ἑκάτεροι ἐπὶ Σικελίαν τε
[7, 66]	Ἀθηναίους γὰρ ἐς τὴν χώραν	τήνδε	ἐλθόντας πρῶτον μὲν ἐπὶ τῆς
[7, 87]	(Ἑλληνικὸν) τῶν κατὰ τὸν πόλεμον	τόνδε	μέγιστον γενέσθαι, δοκεῖν δ' ἔμοιγε
[7, 77]	τινὲς καὶ ἐκ δεινοτέρων ἢ	τοιῶνδε	ἐσώθησαν) μηδὲ καταμέμφεσθαι ὑμᾶς ἄγαν
[7, 13]	ἐσκομιζόμενοι. τὰ δὲ πληρώματα διὰ	τόδε	ἐφθάρη τε ἡμῖν καὶ ἔτι
[7, 67]	οὐκ ὠφελήσονται, εἴ τις καὶ	τόδε	ὑμῶν, ὅτι οὐκ ἴσαις ναυμαχήσει,
[7, 64]	ἐν τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας ὁμοίας	ταῖσδε	οὔτε ὁπλιτῶν ἡλικίαν ὑπελίπετε, εἴ
[7, 68]	ἐκ τοῦ εἰκότος ἃ βουλόμεθα	τούσδε	τε κολασθῆναι καὶ τῇ πάσῃ
[7, 66]	τε πολλοὶ δοκεῖτε ἡμῖν εἰδέναι	(οὐδὲ	γὰρ ἂν οὕτως αὐτῶν προθύμως
[7, 42]	τε πεζῷ καὶ ταῖς ναυσίν	(οὐδὲ	γὰρ καθ' ἕτερα οἱ Συρακόσιοι
[7, 11]	τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων ἡσυχάζομεν	(οὐδὲ	γὰρ ξυμπάσῃ τῇ στρατιᾷ δυναίμεθ'
[7, 11]	γε κατὰ γῆν, τοῦτο πάσχειν·	οὐδὲ	γὰρ τῆς χώρας ἐπὶ πολὺ
[7, 42]	στρατοπέδου, ῥᾳδίως ἂν αὐτὸ ληφθέν	(οὐδὲ	γὰρ ὑπομεῖναι ἂν σφᾶς (οὐδένα)
[7, 72]	νεκρῶν μὲν πέρι ἢ ναυαγίων	οὐδὲ	ἐπενόουν αἰτῆσαι ἀναίρεσιν, (τῆς δὲ
[7, 57]	οὐ κατὰ δίκην τι μᾶλλον	οὐδὲ	κατὰ ξυγγένειαν μετ' ἀλλήλων στάντες,
[7, 33]	Σικελία πλὴν Ἀκραγαντίνων (οὗτοι δ'	οὐδὲ	μεθ' ἑτέρων ἦσαν) οἱ δ'
[7, 77]	γὰρ πόλις, καὶ οὐ τείχη	οὐδὲ	νῆες ἀνδρῶν κεναί. ~Ὁ μὲν
[7, 50]	οὐκ ἀναστάντες καὶ ὡς αὐτοῖς	οὐδὲ	ὁ Νικίας ἔτι ὁμοίως ἐνηντιοῦτο,
[7, 42]	οὐχ οἷόν τε εἶναι διατρίβειν	οὐδὲ	παθεῖν ὅπερ ὁ Νικίας ἔπαθεν
[7, 61]	ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν δὲ οὐ χρὴ	οὐδὲ	πάσχειν ὅπερ οἱ ἀπειρότατοι τῶν
[7, 32]	κωλύσωσι διελθεῖν· ἄλλῃ γὰρ αὐτοὺς	οὐδὲ	πειράσειν· Ἀκραγαντῖνοι γὰρ οὐκ ἐδίδοσαν
[7, 44]	ἀπορίᾳ ἐγίγνοντο οἱ Ἀθηναῖοι, ἣν	οὐδὲ	πυθέσθαι ῥᾴδιον ἦν οὐδ' ἀφ'
[7, 75]	οἱ πλεῖστοι παραχρῆμα. ἔφερον δὲ	οὐδὲ	ταῦτα (ἱκανά· σῖτος γὰρ οὐκέτι
[7, 44]	ἡμέρᾳ σαφέστερα μέν, ὅμως δὲ	οὐδὲ	ταῦτα οἱ παραγενόμενοι πάντα πλὴν
[7, 61]	στῆναι καὶ ὡς ἀναμαχούμενοι ἀξίως	τοῦδε	τοῦ πλήθους, ὅσον αὐτοὶ ὑμῶν
[7, 63]	παραινῶ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ	τῷδε	καὶ δέομαι μὴ ἐκπεπλῆχθαί τι
[7, 18]	δέκατον ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα	τῷδε	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ'
[7, 44]	δὴ στρατοπέδων μεγάλων ἔν γε	τῷδε	τῷ πολέμῳ (ἐγένετο, πῶς ἄν
[7, 56]	τοῦ ξύμπαντος λόγου τοῦ ἐν	τῷδε	τῷ πολέμῳ πρὸς τὴν Ἀθηναίων
[7, 64]	ὑπὸ Λακεδαιμονίοις. ὥστε ἐν ἑνὶ	τῷδε	ὑπὲρ ἀμφοτέρων ἀγῶνι καθεστῶτες καρτερήσατε,
[7, 12]	κἀκεῖνοι πυνθάνονται, τὸ μὲν πρῶτον	ἤκμαζε	καὶ τῶν νεῶν τῇ ξηρότητι
[7, 63]	ὧν οὐδ' ἀντιστῆναι οὐδεὶς ἕως	ἤκμαζε	τὸ ναυτικὸν ἡμῖν ἠξίωσεν, ἀμύνασθε
[7, 3]	οὐκ ἐπῆγε τοὺς Ἀθηναίους, ἀλλ'	ἡσύχαζε	πρὸς τῷ ἑαυτῶν τείχει. ὡς
[7, 48]	τοιαῦτα ἐγίγνωσκεν· ὁ δὲ Νικίας	ἐνόμιζε	μὲν καὶ αὐτὸς πόνηρα σφῶν
[7, 5]	~Ὁ δὲ Γύλιππος ἅμα μὲν	ἐτείχιζε	τὸ διὰ τῶν Ἐπιπολῶν τεῖχος,
[7, 21]	κινδύνου ἐς τὸν πόλεμον κατεργάσεσθαι.	ξυνανέπειθε	δὲ καὶ ὁ Ἑρμοκράτης οὐχ
[7, 11]	οἰκοδομησαμένων ἐν οἷσπερ νῦν ἐσμέν,	ἦλθε	Γύλιππος Λακεδαιμόνιος στρατιὰν ἔχων ἔκ
[7, 56]	δὴ ἐπὶ μίαν πόλιν ταύτην	ξυνῆλθε,	πλήν γε δὴ τοῦ ξύμπαντος
[7, 63]	ἤκμαζε τὸ ναυτικὸν ἡμῖν ἠξίωσεν,	ἀμύνασθε	αὐτούς, καὶ δείξατε ὅτι καὶ
[7, 66]	γὰρ ἂν οὕτως αὐτῶν προθύμως	ἀντελάβεσθε)	καὶ εἴ τις μὴ ἐπὶ
[7, 63]	καὶ τῶν τρόπων τῇ μιμήσει	ἐθαυμάζεσθε	κατὰ τὴν Ἑλλάδα, καὶ τῆς
[7, 61]	ὅσον αὐτοὶ ὑμῶν αὐτῶν ἐφορᾶτε,	παρασκευάζεσθε.	~Ἃ δὲ ἀρωγὰ ἐνείδομεν ἐπὶ
[7, 77]	ξυντεταγμένοι χωρεῖτε μὴ καταπέπληχθε ἄγαν,	λογίζεσθε	δὲ ὅτι αὐτοί τε πόλις
[7, 15]	Πελοποννήσου ἄλλη στρατιὰ προσδόκιμος αὐτοῖς,	βουλεύεσθε	ἤδη ὡς τῶν γ' ἐνθάδε
[7, 77]	πόλις εὐθύς ἐστε ὅποι ἂν	καθέζησθε	καὶ ἄλλη οὐδεμία ὑμᾶς τῶν
[7, 63]	χρὴ μεμνημένους διαμάχεσθαι ὅσον ἂν	δύνησθε	καὶ μὴ ἐξωθεῖσθαι ἐς αὐτήν,
[7, 64]	καθεστῶτες καρτερήσατε, εἴπερ ποτέ, καὶ	ἐνθυμεῖσθε	καθ' ἑκάστους τε καὶ ξύμπαντες
[7, 64]	μὲν ἂν ὑπὸ Συρακοσίοις εὐθὺς	γίγνοισθε,	οἷς αὐτοὶ ἴστε οἵᾳ γνώμῃ
[7, 77]	καὶ ὅσοι ξυντεταγμένοι χωρεῖτε μὴ	καταπέπληχθε	ἄγαν, λογίζεσθε δὲ ὅτι αὐτοί
[7, 42]	Ἀθηναίους, ἁπλοῦν ὂν καί, εἰ	κρατήσειέ	τις τῶν τε Ἐπιπολῶν τῆς
[7, 11]	(τοῦτο πολλῇ στρατιᾷ ἐπελθὼν ἕλῃ.	ξυμβέβηκέ	τε πολιορκεῖν δοκοῦντας ἡμᾶς ἄλλους
[7, 18]	διακωλυθῇ. καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης προσκείμενος	ἐδίδασκε	τὴν Δεκέλειαν τειχίζειν καὶ μὴ
[7, 83]	πέμψαι σκεψόμενον. ὡς δ' οἰχόμενος	ἀπήγγειλε	πάλιν παραδεδωκότας, ἐπικηρυκεύεται Γυλίππῳ καὶ
[7, 8]	οἱ μὲν ᾤχοντο φέροντες, οὓς	ἀπέστειλε,	τὰ γράμματα καὶ ὅσα ἔδει
[7, 22]	τῷ Πλημμυρίῳ τείχεσι κατὰ γῆν	ἔμελλε	προσβαλεῖν, αἱ δὲ τριήρεις τῶν
[7, 50]	ἦν, ἀποπλεῖν ἡ σελήνη ἐκλείπει·	ἐτύγχανε	γὰρ πασσέληνος οὖσα. καὶ οἱ
[7, 81]	(ὅσα ἀναγκάζονται. ὁ δὲ Δημοσθένης	ἐτύγχανέ	τε τὰ πλείω ἐν πόνῳ
[7, 70]	ἐπειρῶντο ταῖς ἀλλήλων (ναυσὶν ἐπιβαίνειν.	ξυνετύγχανέ	τε πολλαχοῦ διὰ τὴν στενοχωρίαν
[7, 20]	στρατεύματός τε εἴ τι ὑπελέλειπτο	περιέμενε	καὶ τὸν Χαρικλέα τοὺς Ἀργείους
[7, 80]	μὲν Νικίου στράτευμα, ὥσπερ ἡγεῖτο,	ξυνέμενέ	τε καὶ προύλαβε πολλῷ, τὸ
[7, 86]	καὶ τοὺς ἀντιστρατήγους κομίσαι (Λακεδαιμονίοις.	ξυνέβαινε	δὲ τὸν μὲν πολεμιώτατον αὐτοῖς
[7, 75]	ἐν τῇ ἀπολείψει τοῦ στρατοπέδου	ξυνέβαινε	τῇ τε ὄψει ἑκάστῳ ἀλγεινὰ
[7, 76]	ἐπιπαριὼν ὡς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων	ἐθάρσυνέ	τε καὶ παρεμυθεῖτο, βοῇ τε
[7, 2]	μέλλοντας ἐκκλησιάσειν διεκώλυσέ τε καὶ	παρεθάρσυνε,	λέγων ὅτι νῆές τε ἄλλαι
[7, 3]	τὴν μὲν πλείστην τῆς στρατιᾶς	παρέταξε	πρὸς τὰ τείχη τῶν Ἀθηναίων,
[7, 60]	ἅπαντας παρεκελεύσατό τε πρῶτον καὶ	ἔλεξε	τοιάδε. ~Ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε
[7, 5]	οἱ (Ἀθηναῖοι ἀντιπαρετάσσοντο. ἐπειδὴ δὲ	ἔδοξε	τῷ Γυλίππῳ καιρὸς εἶναι, ἦρχε
[7, 43]	ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου) ~ἔπειτα μηχαναῖς	ἔδοξε	τῷ Δημοσθένει πρότερον ἀποπειρᾶσαι τοῦ
[7, 8]	ἰσχὺν καὶ τὴν σφετέραν ἀπορίαν,	ἔπεμπε	καὶ αὐτὸς ἐς τὰς Ἀθήνας
[7, 49]	γοῦν ναυσὶ μᾶλλον (ἢ πρότερον	ἐθάρσησε	κρατήσειν. ὁ δὲ Δημοσθένης περὶ
[7, 48]	βοῶσιν ὡς ἐν δεινοῖς ὄντες,	ἐκεῖσε	ἀφικομένους τἀναντία βοήσεσθαι ὡς ὑπὸ
[7, 39]	ὅσα τις ἔχει ἐδώδιμα, πάντας	ἐκεῖσε	φέροντας ἀναγκάσαι πωλεῖν, ὅπως αὐτοῖς
[7, 21]	ἄγων ἀπὸ τῶν πόλεων ὧν	ἔπεισε	στρατιὰν ὅσην ἑκασταχόθεν πλείστην (ἐδύνατο.
[7, 82]	καὶ διαβὰς πρὸς μετέωρόν τι	καθῖσε	τὴν στρατιάν. ~Οἱ δὲ Συρακόσιοι
[7, 38]	τίς τι ἐπεπονήκει, καὶ ὁλκάδας	προώρμισε	πρὸ τοῦ σφετέρου σταυρώματος, ὃ
[7, 26]	Χαρικλῆς περιμείνας ἕως τὸ χωρίον	ἐξετείχισε	καὶ καταλιπὼν φυλακὴν αὐτοῦ ἀπεκομίζετο
[7, 4]	οὖν στρατιὰν καὶ τὰς ναῦς	ἐξετείχισε	τρία φρούρια· καὶ ἐν αὐτοῖς
[7, 36]	οὐκ ἔσεσθαι τοῖς Ἀθηναίοις ἐξωθουμένοις	ἄλλοσε	ἢ ἐς τὴν γῆν, καὶ
[7, 3]	τῶν Ἀθηναίων, ὅπως μὴ ἐπιβοηθοῖεν	ἄλλοσε,	μέρος δέ τι πέμψας πρὸς
[7, 51]	καὶ ἅμα οὐ βουλόμενοι αὐτοὺς	ἄλλοσέ	ποι τῆς Σικελίας καθεζομένους χαλεπωτέρους
[7, 26]	οἵ τε Εἵλωτες τῶν Λακεδαιμονίων	αὐτόσε	αὐτομολῶσι καὶ ἅμα λῃσταὶ ἐξ
[7, 42]	τήν τε τῶν Ἀθηναίων δύναμιν	πανταχόσε	πολλὴν φαινομένην· τῷ δὲ προτέρῳ
[7, 29]	Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας ἀφ' ἑσπέρας	διέπλευσε	τὸν Εὔριπον καὶ ἀποβιβάσας ἐς
[7, 25]	ταῦτα ἦλθον, καὶ ὁρμουσῶν αὐτῶν	κατέπλευσε	μία τῶν ὁλκάδων τῶν ἀπὸ
[7, 2]	ἀπαλλαγῆς τοῦ πολέμου μέλλοντας ἐκκλησιάσειν	διεκώλυσέ	τε καὶ παρεθάρσυνε, λέγων ὅτι
[7, 27]	τ' ὀλέθρῳ καὶ ἀνθρώπων φθορᾷ	ἐκάκωσε	τὰ πράγματα. (πρότερον μὲν γὰρ
[7, 24]	τε καὶ ἐν τοῖς πρῶτον	ἐκάκωσε	τὸ στράτευμα τὸ τῶν Ἀθηναίων
[7, 4]	τε ὦσιν ἀποτειχίσαι. καὶ οἵ	τε	Ἀθηναῖοι ἀνεβεβήκεσαν ἤδη ἄνω, τὸ
[7, 44]	ἅμα τοὺς προσφερομένους ἐδέχοντο· οἵ	τε	Ἀθηναῖοι ἐζήτουν τε σφᾶς αὐτοὺς
[7, 64]	ἐστὶν ἑτέρας εὐτυχούσης ῥώμης. ~τούς	τε	Ἀθηναίους ὑμῶν πάλιν αὖ καὶ
[7, 61]	ταῖς ξυμφοραῖς ἔχουσιν. ἀλλ' ὅσοι	τε	Ἀθηναίων πάρεστε, πολλῶν ἤδη πολέμων
[7, 48]	τὰς Ἀθηναίων φύσεις ἐπ' αἰσχρᾷ	τε	αἰτίᾳ καὶ ἀδίκως ὑπ' Ἀθηναίων
[7, 86]	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, τῶν	τε	αἰχμαλώτων ὅσους ἐδύναντο πλείστους καὶ
[7, 60]	αὐτὰς πολλοὺς καὶ ἀκοντιστὰς τῶν	τε	Ἀκαρνάνων καὶ τῶν ἄλλων ξένων
[7, 25]	τῇ σφετέρᾳ ταραχῇ ἡσσηθεῖεν, τά	τε	ἄλλα (αὖ) δηλώσοντας ὅτι ἐν
[7, 40]	ἀνακρούσασθαι, καθ' ἡσυχίαν ἐκβάντες τά	τε	ἄλλα διεπράσσοντο καὶ τὰ ἀμφὶ
[7, 31]	στρατιᾷ ἀπεπέμφθη, καὶ ἀγγέλλει τά	τε	ἄλλα καὶ ὅτι πύθοιτο κατὰ
[7, 47]	ἑλῶδες καὶ χαλεπὸν ἦν, τά	τε	ἄλλα ὅτι ἀνέλπιστα (αὐτοῖς ἐφαίνετο.
[7, 2]	καὶ παρεθάρσυνε, λέγων ὅτι νῆές	τε	ἄλλαι ἔτι προσπλέουσι καὶ Γύλιππος
[7, 2]	ἐκ τῆς Λευκάδος Κορίνθιοι ταῖς	τε	ἄλλαις ναυσὶν ὡς εἶχον τάχους
[7, 84]	ἁθρόοι γὰρ ἀναγκαζόμενοι χωρεῖν ἐπέπιπτόν	τε	ἀλλήλοις καὶ κατεπάτουν, περί τε
[7, 50]	τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ὁρῶντες στρατιάν	τε	ἄλλην προσγεγενημένην αὐτοῖς καὶ τὰ
[7, 36]	βουλόμενοι ξυνέλεγον. παρεσκευάσαντο δὲ τό	τε	ἄλλο ναυτικὸν ὡς ἐκ τῆς
[7, 75]	ἅμα ἐπορεύοντο. καὶ τούτων οἵ	τε	ἄλλοι πάντες ἔφερον ὅτι τις
[7, 77]	νῦν διαφύγητε τοὺς πολεμίους, οἵ	τε	ἄλλοι τευξόμενοι ὧν ἐπιθυμεῖτέ που
[7, 7]	ἔτι ἀφειστήκει τοῦ πολέμου. (πρέσβεις	τε	ἄλλοι τῶν Συρακοσίων καὶ Κορινθίων
[7, 60]	πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπορίαν τῶν	τε	ἄλλων καὶ ὅτι τὰ ἐπιτήδεια
[7, 70]	ἀπὸ πολλῶν νεῶν ξυμπιπτουσῶν ἔκπληξίν	τε	ἅμα καὶ ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς
[7, 71]	ἐπὶ τὸ ἡσσώμενον βλέψαντες ὀλοφυρμῷ	τε	ἅμα μετὰ βοῆς ἐχρῶντο καὶ
[7, 41]	δὲ ἀποκτείναντες ἀπεχώρησαν, καὶ τροπαῖά	τε	ἀμφοτέρων τῶν ναυμαχιῶν ἔστησαν, καὶ
[7, 71]	πῃ τοὺς σφετέρους ἐπικρατοῦντας, ἀνεθάρσησάν	τε	ἂν καὶ πρὸς ἀνάκλησιν θεῶν
[7, 75]	τοῖς ἐναντίοις ἐπιφημίσμασιν ἀφορμᾶσθαι, πεζούς	τε	ἀντὶ ναυβατῶν πορευομένους καὶ ὁπλιτικῷ
[7, 15]	γνώμην ἔχετε· ἐπειδὴ δὲ Σικελία	τε	ἅπασα ξυνίσταται καὶ ἐκ Πελοποννήσου
[7, 10]	οἱ παρὰ τοῦ Νικίου ὅσα	τε	ἀπὸ γλώσσης εἴρητο αὐτοῖς εἶπον,
[7, 77]	καὶ ἡμᾶς εἰκὸς νῦν τά	τε	ἀπὸ τοῦ θεοῦ ἐλπίζειν ἠπιώτερα
[7, 60]	ἐπενόουν. ~τοῖς δὲ Ἀθηναίοις τήν	τε	ἀπόκλῃσιν ὁρῶσι καὶ τὴν ἄλλην
[7, 17]	καὶ εἴκοσιν ἐπλήρουν, ὅπως ναυμαχίας	τε	ἀποπειράσωσι πρὸς τὴν ἐν τῇ
[7, 17]	καὶ ἐν ὁλκάσι παρεσκευάζοντο αὐτοί	τε	ἀποστελοῦντες ὁπλίτας ἐς τὴν Σικελίαν
[7, 1]	προθυμότερον προσχωρεῖν ἑτοῖμοι ἦσαν τοῦ	τε	Ἀρχωνίδου νεωστὶ τεθνηκότος, ὃς τῶν
[7, 36]	τε καὶ τοῦ Πλημμυρίου πολεμίου	τε	αὐτοῖς ἐσομένου καὶ τοῦ στόματος
[7, 44]	εἶναι ἄλλῳ τῳ γνωρίσαι σφίσι	τε	αὐτοῖς θόρυβον πολὺν παρεῖχον ἅμα
[7, 64]	ὑπολοίπους ἡμῶν ἀδυνάτους ἐσομένους τούς	τε	αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐπελθόντας ἀμύνασθαι.
[7, 70]	καὶ ξυμμάχοις καλὸν εἶναι κωλῦσαί	τε	αὐτοὺς διαφυγεῖν καὶ τὴν οἰκείαν
[7, 64]	ἄλλῳ μᾶλλον καιρῷ ἀποδειξάμενος αὐτός	τε	αὑτῷ ὠφέλιμος γένοιτο καὶ τοῖς
[7, 42]	τε καὶ τῶν ξυμμάχων, ἀκοντιστάς	τε	βαρβάρους καὶ Ἕλληνας οὐκ ὀλίγους,
[7, 56]	Ἕλληνας τὸ ἀγώνισμα φανεῖσθαι· τούς	τε	γὰρ ἄλλους Ἕλληνας εὐθὺς τοὺς
[7, 44]	παραπλήσιος ὢν ἀπορίαν παρεῖχεν. οἵ	τε	γὰρ Ἀργεῖοι καὶ οἱ Κερκυραῖοι
[7, 47]	στρατιώτας (ἀχθομένους τῇ μονῇ· νόσῳ	τε	γὰρ ἐπιέζοντο κατ' ἀμφότερα, τῆς
[7, 47]	στρατοπέδῳ κατὰ πάντα ἀρρωστίαν. τοῖς	τε	γὰρ ἐπιχειρήμασιν ἑώρων οὐ κατορθοῦντες
[7, 23]	τὴν νίκην τοῖς Ἀθηναίοις· ταύτας	τε	γὰρ ἔτρεψαν καὶ ὑφ' (ὧν
[7, 34]	οὐδ' οἱ ἕτεροι νικᾶν· οἵ	τε	γὰρ Κορίνθιοι ἡγήσαντο κρατεῖν εἰ
[7, 75]	καὶ τῇ γνώμῃ (αἰσθέσθαι. τῶν	τε	γὰρ νεκρῶν ἀτάφων ὄντων, ὁπότε
[7, 81]	πρόσθεν καὶ πεντήκοντα σταδίους· θᾶσσόν	τε	γὰρ ὁ Νικίας ἦγε, νομίζων
[7, 44]	ὑπὸ τῆς (βοῆς διαγνῶναι. οἵ	τε	γὰρ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι
[7, 48]	τὰ δ' ἔτι ἀμηχανήσειν· δισχίλιά	τε	γὰρ τάλαντα ἤδη ἀνηλωκέναι καὶ
[7, 60]	αὐτοῖς ταῦτα, καὶ ἐποίησαν· ἔκ	τε	γὰρ τῶν ἄνω τειχῶν ὑποκατέβησαν
[7, 4]	τότε πρῶτον κάκωσις ἐγένετο· τῷ	τε	γὰρ ὕδατι σπανίῳ χρώμενοι καὶ
[7, 27]	μεγάλα οἱ Ἀθηναῖοι ἐβλάπτοντο. τῆς	τε	γὰρ χώρας ἁπάσης ἐστέρηντο, καὶ
[7, 56]	μετὰ τῶν ξυμβοηθησάντων σφίσιν, ἡγεμόνες	τε	γενόμενοι μετὰ Κορινθίων καὶ Λακεδαιμονίων
[7, 42]	πόλιν. (Πρῶτον μὲν οὖν τήν	τε	γῆν ἐξελθόντες τῶν Συρακοσίων ἔτεμον
[7, 26]	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστι, τῆς	τε	γῆς ἔστιν ἃ ἐδῄωσαν καὶ
[7, 21]	(Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι, τοῦ	τε	Γυλίππου καὶ Ἑρμοκράτους καὶ εἴ
[7, 3]	~Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι αἰφνιδίως τοῦ	τε	Γυλίππου καὶ τῶν Συρακοσίων σφίσιν
[7, 69]	καὶ ὑπὲρ ἁπάντων παραπλήσια ἔς	τε	γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ θεοὺς
[7, 13]	μαχεῖσθαι, ἐπειδὴ παρὰ γνώμην ναυτικόν	τε	δὴ καὶ τἆλλα ἀπὸ τῶν
[7, 52]	μυχῷ τοῦ λιμένος καὶ αὐτόν	τε	διαφθείρουσι καὶ τὰς μετ' αὐτοῦ
[7, 51]	τῆς ἐσόδου οἱ Ἀθηναῖοι ἵππους	τε	ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι καὶ τῶν ὁπλιτῶν
[7, 78]	εἶχον οἱ ὁπλῖται. (καὶ ἐπειδή	(τε)	ἐγένοντο ἐπὶ τῇ διαβάσει τοῦ
[7, 20]	τὴν Αἴγιναν προσπλεύσας τοῦ στρατεύματός	τε	εἴ τι ὑπελέλειπτο περιέμενε καὶ
[7, 26]	τι χωρίον, ἵνα δὴ οἵ	τε	Εἵλωτες τῶν Λακεδαιμονίων αὐτόσε αὐτομολῶσι
[7, 19]	τὴν Σικελίαν, Λακεδαιμόνιοι μὲν τῶν	τε	Εἱλώτων ἐπιλεξάμενοι τοὺς βελτίστους καὶ
[7, 42]	πράγματα καὶ νομίσας οὐχ οἷόν	τε	εἶναι διατρίβειν οὐδὲ παθεῖν ὅπερ
[7, 8]	καὶ τότε, νομίζων ἐν δεινοῖς	τε	εἶναι καί, εἰ μὴ ὡς
[7, 14]	ἀπορώτατον τό τε μὴ οἷόν	τε	εἶναι ταῦτα ἐμοὶ κωλῦσαι τῷ
[7, 16]	καὶ ναυτικὴν καὶ (πεζὴν Ἀθηναίων	τε	ἐκ καταλόγου καὶ τῶν ξυμμάχων.
[7, 71]	τούτους αὐτοὶ φεύγοντας φεύγουσιν. ~ὅ	τε	ἐκ τῆς γῆς πεζὸς ἀμφοτέρων
[7, 1]	Ἱμέραν πρῶτον πλεύσαντες καὶ αὐτούς	τε	ἐκείνους καὶ στρατιὰν ἄλλην προσλαβόντες,
[7, 25]	στρατεύματι. ~Μετὰ δὲ τοῦτο ναῦς	τε	ἐκπέμπουσι δώδεκα οἱ Συρακόσιοι καὶ
[7, 60]	ναυσὶν ἀπολαβόντες διατειχίσματι ὅσον οἷόν	τε	ἐλάχιστον τοῖς τε σκεύεσι καὶ
[7, 30]	πλείστους οὔτε ἐπισταμένους νεῖν τῶν	τε	ἐν τοῖς πλοίοις, ὡς ἑώρων
[7, 71]	ἢ διέφευγον ἢ ἀπώλλυντο. ἦν	τε	ἐν τῷ αὐτῷ στρατεύματι τῶν
[7, 71]	καὶ ὅπῃ σωθήσονται διεσκόπουν. ἦν	τε	ἐν τῷ παραυτίκα οὐδεμιᾶς δὴ
[7, 64]	ἢ τὸ κρατεῖν ὑμῖν, τούς	τε	ἐνθάδε πολεμίους εὐθὺς ἐπ' ἐκεῖνα
[7, 18]	καὶ διὰ τοῦτο εἰκότως δυστυχεῖν	τε	ἐνόμιζον, καὶ ἐνεθυμοῦντο τήν τε
[7, 60]	δέκα μάλιστα καὶ ἑκατόν· τοξότας	τε	ἐπ' αὐτὰς πολλοὺς καὶ ἀκοντιστὰς
[7, 17]	ἅμα τῷ ἦρι ποιησόμενος, στρατιάν	τε	ἐπαγγέλλων ἐς τοὺς ξυμμάχους καὶ
[7, 29]	οὐδεμιᾶς ἥσσων μᾶλλον ἑτέρας ἀδόκητός	τε	ἐπέπεσεν αὕτη καὶ δεινή. ~οἱ
[7, 71]	τῶν ξυμπασῶν ἐλάσσων ἔκπληξις. παραπλήσιά	τε	ἐπεπόνθεσαν καὶ ἔδρασαν αὐτοὶ ἐν
[7, 1]	Ἱμεραίους ἔπεισαν ξυμπολεμεῖν καὶ αὐτούς	τε	ἕπεσθαι καὶ τοῖς ἐκ τῶν
[7, 70]	καὶ ἀγωνισμὸς πρὸς ἀλλήλους· οἵ	τε	ἐπιβάται ἐθεράπευον, ὁπότε προσπέσοι (ναῦς
[7, 29]	οὐ μεγάλῃ, καὶ αἱρεῖ ἀφυλάκτοις	τε	ἐπιπεσὼν καὶ ἀπροσδοκήτοις μὴ ἄν
[7, 42]	καί, εἰ κρατήσειέ τις τῶν	τε	Ἐπιπολῶν τῆς ἀναβάσεως καὶ αὖθις
[7, 80]	σφίσι τὸ στράτευμα εἶχε τῶν	τε	ἐπιτηδείων πάντων ἀπορίᾳ ἤδη, καὶ
[7, 3]	(σπένδεσθαι. οἱ δ' ἐν ὀλιγωρίᾳ	τε	ἐποιοῦντο καὶ οὐδὲν ἀποκρινάμενοι ἀπέπεμψαν.
[7, 69]	τριηράρχων ἕνα ἕκαστον ἀνεκάλει, πατρόθεν	τε	ἐπονομάζων καὶ αὐτοὺς ὀνομαστὶ καὶ
[7, 18]	ἐν ταῖς ὁλκάσιν ἐπικουρίαν αὐτοί	τε	ἐπόριζον καὶ τοὺς ἄλλους Πελοποννησίους
[7, 87]	δὲ (οὐκ ἐλάσσους ἑπτακισχιλίων. ξυνέβη	τε	ἔργον τοῦτο (Ἑλληνικὸν) τῶν κατὰ
[7, 69]	ἐν τοῖς μεγάλοις ἀγῶσι, πάντα	τε	ἔργῳ ἔτι σφίσιν ἐνδεᾶ εἶναι
[7, 33]	δὲ καὶ οἱ Γελῷοι ναυτικόν	τε	ἐς πέντε ναῦς καὶ ἀκοντιστὰς
[7, 18]	τὸ παρανόμημα μᾶλλον γενέσθαι, ὅτι	τε	ἐς Πλάταιαν ἦλθον Θηβαῖοι ἐν
[7, 21]	εἴ του ἄλλου πειθόντων, ὥρμηντό	τε	ἐς τὴν ναυμαχίαν καὶ τὰς
[7, 1]	ἱππέας καὶ Γελῴων ὀλίγους, Σικελῶν	τε	ἐς χιλίους τοὺς πάντας, ἐχώρει
[7, 67]	τῷ μὲν ἡμετέρῳ τρόπῳ ξυνήθη	τέ	ἐστι καὶ οὐκ ἀνάρμοστοι πρὸς
[7, 57]	ἕνεκα μᾶλλον ἢ τῆς Λακεδαιμονίων	τε	ἔχθρας καὶ τῆς παραυτίκα ἕκαστοι
[7, 4]	ἤν τι ναυτικῷ κινῶνται. προσεῖχέ	τε	ἤδη μᾶλλον τῷ κατὰ θάλασσαν
[7, 87]	ὄντας καὶ ὀλίγῳ πολλοὺς οἵ	τε	ἥλιοι τὸ πρῶτον καὶ τὸ
[7, 81]	καὶ οἱ ξύμμαχοι, ὡς ἥ	τε	ἡμέρα ἐγένετο καὶ ἔγνωσαν τοὺς
[7, 13]	δὲ πληρώματα διὰ τόδε ἐφθάρη	τε	ἡμῖν καὶ ἔτι νῦν φθείρεται,
[7, 1]	Ἱμέραν. ἐκεῖ δὲ ὄντες τούς	τε	Ἱμεραίους ἔπεισαν ξυμπολεμεῖν καὶ αὐτούς
[7, 69]	ὀνομαστὶ καὶ φυλήν, ἀξιῶν τό	τε	καθ' ἑαυτόν, ᾧ ὑπῆρχε λαμπρότητός
[7, 31]	περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν χωρίων σφενδονήτας	τε	καὶ ἀκοντιστὰς ξυναγείρων. ~Οἱ δ'
[7, 32]	ἔχοντας καὶ σφίσι ξυμμάχους, Κεντόριπάς	τε	καὶ Ἀλικυαίους καὶ ἄλλους, ὅπως
[7, 67]	ἀκοντισταὶ χερσαῖοι ὡς εἰπεῖν Ἀκαρνᾶνές	τε	καὶ ἄλλοι ἐπὶ ναῦς ἀναβάντες,
[7, 43]	ἀδύνατα ἐδόκει εἶναι λαθεῖν προσελθόντας	τε	καὶ ἀναβάντας, παραγγείλας δὲ πέντε
[7, 36]	τὴν ἐπίπλευσιν ἀπὸ τοῦ πελάγους	τε	καὶ ἀνάκρουσιν, οὐ δυνήσεσθαι αὐτούς,
[7, 31]	τῆς Ἀκαρνανίας διέβη, ἐς Ἀλύζιάν	τε	καὶ Ἀνακτόριον, ὃ αὐτοὶ (εἶχον.
[7, 75]	ἐν τῷ παρόντι ἐδοξάζετο, ἄλλως	τε	καὶ ἀπὸ οἵας λαμπρότητος καὶ
[7, 80]	φυλακήν τινα τῶν Συρακοσίων ἀποτειχίζουσάν	τε	καὶ ἀποσταυροῦσαν τὸν πόρον. καὶ
[7, 75]	καὶ οἱ ζῶντες καταλειπόμενοι τραυματίαι	τε	καὶ ἀσθενεῖς πολὺ τῶν τεθνεώτων
[7, 80]	ἥμισυ μάλιστα καὶ πλέον, ἀπεσπάσθη	τε	(καὶ ἀτακτότερον ἐχώρει. ἅμα δὲ
[7, 80]	ἄλλως τε καὶ ἐν νυκτί	τε	καὶ διὰ πολεμίας καὶ ἀπὸ
[7, 37]	Συρακόσιοι πρὸς τὴν ἑαυτῶν ἐπιστήμην	τε	καὶ δύναμιν ἐπινοήσαντες καὶ ἅμα
[7, 80]	φόβοι καὶ δείματα ἐγγίγνεσθαι, ἄλλως	τε	καὶ ἐν νυκτί τε καὶ
[7, 24]	καὶ τριήρεις (ἀνειλκυσμέναι τρεῖς. μέγιστόν	τε	καὶ ἐν τοῖς πρῶτον ἐκάκωσε
[7, 81]	τειχίον περιῆν, ὁδὸς δὲ ἔνθεν	(τε)	καὶ ἔνθεν, ἐλάας δὲ (οὐκ
[7, 32]	ἐνέδραν τινὰ τριχῇ ποιησάμενοι, ἀφυλάκτοις	τε	καὶ ἐξαίφνης ἐπιγενόμενοι διέφθειραν ἐς
[7, 52]	ἤδη ναῦς τῶν Ἀθηναίων κατεδίωκόν	τε	καὶ ἐξεώθουν ἐς τὴν γῆν.
[7, 36]	ὡς ἐπὶ ἓξ πήχεις ἐντός	τε	καὶ ἔξωθεν· ᾧπερ τρόπῳ καὶ
[7, 48]	γὰρ ἀπορίᾳ αὐτοὺς ἐκτρυχώσειν, ἄλλως	τε	καὶ ἐπὶ πλέον ἤδη ταῖς
[7, 43]	αὐτοῖς ἀντέσχον καὶ προσβαλόντες ἔτρεψάν	τε	καὶ ἐς φυγὴν κατέστησαν. ~Καὶ
[7, 42]	ἀλλ' ἐν Κατάνῃ διεχείμαζεν, ὑπερώφθη	τε	καὶ ἔφθασεν αὐτὸν ἐκ τῆς
[7, 49]	Ἀθηναῖοι τούτῳ τῷ τρόπῳ διεμέλλησάν	τε	καὶ κατὰ χώραν ἔμενον. ~Ὁ
[7, 49]	ἐκ βραχέος καὶ περιγραπτοῦ ὁρμώμενοί	τε	(καὶ καταίροντες ἕξουσιν. τό τε
[7, 84]	τὸν αὐτὸν τρόπον (πανταχόθεν βάλλοντές	τε	καὶ κατακοντίζοντες. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 85]	ἑαυτῷ μὲν χρήσασθαι ἐκέλευεν ἐκεῖνόν	τε	καὶ Λακεδαιμονίους ὅτι βούλονται, τοὺς
[7, 75]	ῥᾳδίως ἀφορμᾶσθαι, καίπερ ἐκ πολεμίας	τε	καὶ μείζω ἢ κατὰ δάκρυα
[7, 19]	τριακοσίους ὁπλίτας, ὧν ἦρχον Ξένων	τε	καὶ Νίκων Θηβαῖοι καὶ Ἡγήσανδρος
[7, 64]	ποτέ, καὶ ἐνθυμεῖσθε καθ' ἑκάστους	τε	καὶ ξύμπαντες ὅτι οἱ ἐν
[7, 32]	ἐς τὰς πόλεις ἐπειδὴ ἔπεισάν	τε	καὶ ξυναγείραντες ἔμελλον ἄξειν τὸν
[7, 27]	μὲν ἀπεχωλοῦντο ἐν γῇ ἀποκρότῳ	τε	καὶ ξυνεχῶς ταλαιπωροῦντες, οἱ δ'
[7, 53]	ναῦς τὰς μὲν πολλὰς διέσωσάν	τε	καὶ ξυνήγαγον κατὰ τὸ στρατόπεδον,
[7, 30]	ἱππικόν, ὅπερ πρῶτον προσέκειτο, προεκθέοντές	τε	καὶ ξυστρεφόμενοι ἐν ἐπιχωρίῳ τάξει
[7, 58]	τῶν ἐν Σικελίᾳ τοσάδε, Δωριῆς	τε	καὶ (οἱ) αὐτόνομοι πάντες, ξυνεμάχουν,
[7, 81]	καὶ ἐν πολλῷ θορύβῳ αὐτός	τε	καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ Ἀθηναῖοι
[7, 75]	δὲ ἀπιστίᾳ· ἀπηυτομολήκεσαν γὰρ πάλαι	τε	καὶ οἱ πλεῖστοι παραχρῆμα. ἔφερον
[7, 30]	ξυνεβοήθησαν ἐς εἴκοσι μάλιστα ἱππέας	τε	καὶ ὁπλίτας ὁμοῦ καὶ Θηβαίων
[7, 43]	λαβὼν καὶ ἄλλην παρασκευὴν τοξευμάτων	τε	καὶ ὅσα ἔδει, ἢν κρατῶσι,
[7, 48]	καὶ ἔτι πολλὰ προσοφείλειν, ἤν	τε	καὶ ὁτιοῦν ἐκλίπωσι τῆς νῦν
[7, 75]	ξυνέβη ἀπιέναι, ἀντὶ δ' εὐχῆς	τε	καὶ παιάνων, μεθ' ὧν ἐξέπλεον,
[7, 6]	αὐτοὶ κωλύεσθαι ὑπ' αὐτῶν, ἐκείνους	τε	καὶ παντάπασιν ἀπεστερηκέναι, εἰ καὶ
[7, 36]	ἤν πῃ βιάζωνται, ἐς ὀλίγον	τε	καὶ πάντας ἐς τὸ αὐτό,
[7, 78]	ἧσσον τοῖς καθ' ἑαυτὸν τοιαῦτά	τε	καὶ παραπλήσια λέγων. (τὸ δὲ
[7, 2]	τοῦ πολέμου μέλλοντας ἐκκλησιάσειν διεκώλυσέ	τε	καὶ παρεθάρσυνε, λέγων ὅτι νῆές
[7, 76]	ὡς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἐθάρσυνέ	τε	καὶ παρεμυθεῖτο, βοῇ τε χρώμενος
[7, 78]	πολλοὶ ἑκατέρωθεν ἐκώλυον καὶ ἐσηκόντιζόν	τε	καὶ παρίππευον. καὶ χρόνον μὲν
[7, 57]	~Τοσοίδε γὰρ ἑκάτεροι ἐπὶ Σικελίαν	τε	καὶ περὶ Σικελίας, τοῖς μὲν
[7, 80]	Νικίου στράτευμα, ὥσπερ ἡγεῖτο, ξυνέμενέ	τε	καὶ προύλαβε πολλῷ, τὸ δὲ
[7, 71]	ἀλλ' ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς οἰμωγῇ	τε	καὶ στόνῳ πάντες δυσανασχετοῦντες τὰ
[7, 57]	καὶ Κορίνθιοι σαφῶς ἐπὶ Κορινθίους	τε	καὶ Συρακοσίους, τῶν μὲν ἄποικοι
[7, 43]	οὐχ ὑπομενόντων τῶν φυλάκων ᾕρουν	τε	καὶ τὰς ἐπάλξεις (ἀπέσυρον. οἱ
[7, 62]	ἐκείνους ἐᾶν ὠφέλιμον φαίνεται, ἄλλως	τε	καὶ τῆς γῆς, πλὴν ὅσον
[7, 60]	οἷόν τ' ἦν ἐξ ἀναγκαίου	τε	(καὶ τοιαύτης διανοίας ἐπορίσαντο. ὁ
[7, 56]	τὴν σφετέραν πόλιν ἐμπαρασχόντες προκινδυνεῦσαί	τε	καὶ τοῦ (ναυτικοῦ μέγα μέρος
[7, 36]	ἀνάκρουσιν, οὐ δυνήσεσθαι αὐτούς, ἄλλως	τε	καὶ τοῦ Πλημμυρίου πολεμίου τε
[7, 2]	καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι ἐπερρώσθησάν	τε	καὶ τῷ Γυλίππῳ εὐθὺς πανστρατιᾷ
[7, 50]	γάρ τι καὶ ἄγαν θειασμῷ	τε	καὶ τῷ τοιούτῳ προσκείμενος) οὐδ'
[7, 61]	ἔλεξε τοιάδε. ~Ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων	τε	καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων, ὁ
[7, 1]	ἐπὶ τῆς Ἱμέρας πλεῖν, ἄλλως	τε	καὶ τῶν Ἀττικῶν τεσσάρων νεῶν
[7, 83]	δὲ καὶ οὗτοι πονήρως σίτου	τε	καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἀπορίᾳ. ὅμως
[7, 42]	καὶ ὁπλίτας περὶ πεντακισχιλίους ἑαυτῶν	τε	καὶ τῶν ξυμμάχων, ἀκοντιστάς τε
[7, 56]	καί, εἰ δύναιντο κρατῆσαι Ἀθηναίων	τε	καὶ τῶν ξυμμάχων καὶ κατὰ
[7, 45]	ἀπέθανον δὲ οὐκ ὀλίγοι αὐτῶν	τε	καὶ τῶν ξυμμάχων, ὅπλα μέντοι
[7, 1]	Συράκουσαί εἰσιν, ἀλλ' ἔτι οἷόν	τε	κατὰ τὰς Ἐπιπολὰς στρατιᾷ ἀφικομένους
[7, 53]	περὶ ταῖς ναυσὶν ἐς μάχην	τε	κατέστησαν πρὸς αὐτοὺς καὶ νικήσαντες
[7, 68]	τοῦ εἰκότος ἃ βουλόμεθα τούσδε	τε	κολασθῆναι καὶ τῇ πάσῃ Σικελίᾳ
[7, 34]	μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν προσβεβοηθηκὼς τῶν	τε	Κορινθίων καὶ τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων
[7, 87]	ἀκοῇ Ἑλληνικῶν ἴσμεν, καὶ τοῖς	τε	κρατήσασι λαμπρότατον καὶ τοῖς διαφθαρεῖσι
[7, 44]	οἱ ξύμμαχοι ὡς κρατοῦντες παρεκελεύοντό	τε	κραυγῇ οὐκ ὀλίγῃ χρώμενοι, ἀδύνατον
[7, 86]	ὥστε ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν οἵ	τε	Λακεδαιμόνιοι ἦσαν αὐτῷ προσφιλεῖς κἀκεῖνος
[7, 69]	ἐς τὴν δίαιταν ἐξουσίας, ἄλλα	τε	λέγων ὅσα ἐν τῷ τοιούτῳ
[7, 30]	τοὺς Θρᾷκας οὐ πολὺ τήν	τε	λείαν ἀφείλοντο καὶ αὐτοὺς φοβήσαντες
[7, 56]	ἔτι. ~οἱ δὲ Συρακόσιοι τόν	τε	λιμένα εὐθὺς παρέπλεον ἀδεῶς καὶ
[7, 59]	πεζῷ, διαφυγεῖν. ἔκλῃον οὖν τόν	τε	λιμένα εὐθὺς τὸν μέγαν, ἔχοντα
[7, 85]	ζωγρεῖν ἤδη ἐκέλευεν· καὶ τούς	τε	λοιποὺς ὅσους μὴ ἀπεκρύψαντο (πολλοὶ
[7, 4]	εἴκοσι ναῦς, αἷς εἴρητο περί	τε	Λοκροὺς καὶ Ῥήγιον καὶ τὴν
[7, 25]	τοῖς Ἀθηναίοις ἑτοῖμα ἦν. (ἔς	τε	Λοκροὺς μετὰ ταῦτα ἦλθον, καὶ
[7, 6]	ταὐτὸν ἤδη ἐποίει αὐτοῖς νικᾶν	τε	μαχομένοις διὰ παντὸς καὶ μηδὲ
[7, 73]	ἀνθρώπους ἄρτι ἀσμένους ἀπὸ ναυμαχίας	τε	μεγάλης ἀναπεπαυμένους καὶ ἅμα ἑορτῆς
[7, 31]	οὔτε καταλύουσι τὸν πόλεμον ναυμαχεῖν	τε	μέλλουσιν· πέμπειν οὖν ἐκέλευεν αὐτοὺς
[7, 14]	τούτων δὲ πάντων ἀπορώτατον τό	τε	μὴ οἷόν τε εἶναι ταῦτα
[7, 72]	καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπικρατήσαντες τά	τε	ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς ἀνείλοντο,
[7, 54]	δὲ τοῦτο Συρακόσιοι μὲν τῆς	τε	ναυμαχίας τροπαῖον ἔστησαν καὶ τῆς
[7, 14]	ὀλίγοι τῶν ναυτῶν οἱ ἐξορμῶντές	τε	ναῦν (καὶ ξυνέχοντες τὴν εἰρεσίαν.
[7, 75]	μόνον τῶν πραγμάτων, ὅτι τάς	τε	ναῦς ἀπολωλεκότες πάσας ἀπεχώρουν καὶ
[7, 31]	πλεύσας καὶ πέντε καὶ δέκα	τε	ναῦς πληροῦν κελεύσας αὐτοὺς καὶ
[7, 40]	δὲ Συρακόσιοι δεξάμενοι καὶ ταῖς	(τε)	ναυσὶν ἀντιπρῴροις χρώμενοι, ὥσπερ διενοήθησαν,
[7, 52]	Συρακοσίων· τῇ δ' ὑστεραίᾳ ταῖς	τε	ναυσὶν ἐκπλέουσιν οὔσαις ἓξ καὶ
[7, 49]	πολεμίων καὶ ἐκείνους βλάψουσι, ταῖς	τε	ναυσὶν ἐν πελάγει καὶ οὐκ
[7, 12]	τῇ σωτηρίᾳ· νῦν δὲ αἵ	τε	νῆες διάβροχοι τοσοῦτον χρόνον ἤδη
[7, 43]	ἐδόκει διατρίβειν, ἀλλὰ πείσας τόν	τε	Νικίαν καὶ τοὺς ἄλλους ξυνάρχοντας,
[7, 25]	μυριοφόρον αὐτοῖς οἱ Ἀθηναῖοι, πύργους	τε	ξυλίνους ἔχουσαν καὶ παραφράγματα, ἔκ
[7, 64]	οὔτε ὁπλιτῶν ἡλικίαν ὑπελίπετε, εἴ	τε	ξυμβήσεταί τι ἄλλο ἢ τὸ
[7, 77]	καὶ σιτία ἄλλα κομίζειν. (Τό	τε	ξύμπαν γνῶτε, ὦ ἄνδρες στρατιῶται,
[7, 49]	τε (καὶ καταίροντες ἕξουσιν. τό	τε	ξύμπαν εἰπεῖν, οὐδενὶ τρόπῳ οἱ
[7, 33]	πείσαντες κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν ἀκοντιστάς	τε	ξυμπέμπειν τριακοσίους καὶ τριήρεις δύο
[7, 75]	ἢ ἑταίρων ἢ οἰκείων, τῶν	τε	ξυσκήνων ἤδη ἀπιόντων ἐκκρεμαννύμενοι καὶ
[7, 73]	Συρακοσίους καὶ τοὺς ξυμμάχους τάς	τε	ὁδοὺς ἀποικοδομῆσαι καὶ τὰ στενόπορα
[7, 74]	τῷ μὲν πεζῷ προεξελθόντες τάς	τε	ὁδοὺς τὰς κατὰ τὴν χώραν,
[7, 17]	τῷ αὐτῷ τρόπῳ (πέμψοντες· ναῦς	τε	οἱ Κορίνθιοι πέντε καὶ εἴκοσιν
[7, 81]	τοὺς Ἀθηναίους ἀπεληλυθότας, ἐν αἰτίᾳ	τε	οἱ πολλοὶ τὸν Γύλιππον εἶχον
[7, 54]	ἵππους ἔλαβον, Ἀθηναῖοι δὲ ἧς	τε	οἱ Τυρσηνοὶ τροπῆς ἐποιήσαντο τῶν
[7, 29]	Θρᾷκες ἐς τὴν Μυκαλησσὸν τάς	τε	οἰκίας καὶ τὰ ἱερὰ ἐπόρθουν
[7, 57]	καὶ Καταναῖοι, βαρβάρων δὲ Ἐγεσταῖοί	τε,	οἵπερ ἐπηγάγοντο, καὶ Σικελῶν τὸ
[7, 84]	διέφθαρτο, ἀλλ' οὐδὲν ἧσσον ἐπίνετό	τε	ὁμοῦ τῷ πηλῷ ᾑματωμένον καὶ
[7, 77]	γνῶτε, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἀναγκαῖόν	τε	ὂν ὑμῖν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι
[7, 14]	ἀφ' ὧν ἔχοντες ἤλθομεν τά	τε	ὄντα καὶ ἀπαναλισκόμενα γίγνεσθαι· αἱ
[7, 5]	ἐσόμενον εἰ μὴ ἀξιώσουσι Πελοποννήσιοί	τε	ὄντες καὶ Δωριῆς Ἰώνων καὶ
[7, 37]	οἱ ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου, οἵ	τε	ὁπλῖται ὅσοι ἐκεῖ ἦσαν καὶ
[7, 20]	κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν παρακαλεῖν Ἀργείων	(τε)	ὁπλίτας ἐπὶ τὰς ναῦς, (καὶ
[7, 87]	καὶ δύο κοτύλας σίτου) ἄλλα	τε	ὅσα εἰκὸς ἐν τῷ τοιούτῳ
[7, 27]	πάντα ἀπωλώλει καὶ ὑποζύγια· ἵπποι	τε,	ὁσημέραι ἐξελαυνόντων τῶν ἱππέων πρός
[7, 53]	καὶ νικήσαντες ἐπεδίωξαν καὶ ὁπλίτας	τε	οὐ πολλοὺς ἀπέκτειναν καὶ τὰς
[7, 63]	μὴ καταπροδίδοτε, καταφρονήσαντες δὲ Κορινθίων	τε,	οὓς πολλάκις νενικήκατε, καὶ Σικελιωτῶν,
[7, 75]	ἀπολείψει τοῦ στρατοπέδου ξυνέβαινε τῇ	τε	ὄψει ἑκάστῳ ἀλγεινὰ καὶ τῇ
[7, 27]	τὸ πολὺ μέρος χειροτέχναι, πρόβατά	τε	πάντα ἀπωλώλει καὶ ὑποζύγια· ἵπποι
[7, 79]	προυχώρουν, καὶ οἱ Συρακόσιοι προσέβαλλόν	τε	πανταχῇ αὐτοῖς κύκλῳ καὶ πολλοὺς
[7, 28]	κατὰ θάλασσαν πολυτελὴς ἐγίγνετο· τῶν	τε	πάντων ὁμοίως ἐπακτῶν ἐδεῖτο (ἡ
[7, 60]	ἦν, ὁρῶν τοὺς στρατιώτας τῷ	τε	παρὰ τὸ εἰωθὸς πολὺ ταῖς
[7, 2]	ἐπὶ τὴν ἑτέραν θάλασσαν λίθοι	τε	παραβεβλημένοι τῷ πλέονι ἤδη ἦσαν,
[7, 82]	Δημοσθένους ὁμολογία γίγνεται ὥστε ὅπλα	τε	παραδοῦναι καὶ μὴ ἀποθανεῖν μηδένα
[7, 63]	τι ταῖς ξυμφοραῖς ἄγαν, τήν	τε	παρασκευὴν ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων βελτίω
[7, 31]	τὴν Ζάκυνθον καὶ Κεφαλληνίαν ὁπλίτας	τε	παρέλαβε καὶ ἐκ τῆς Ναυπάκτου
[7, 27]	χώραν καὶ λῃστείας ποιουμένης, βασιλέως	τε	παρόντος τοῦ τῶν Λακεδαιμονίων Ἄγιδος,
[7, 48]	ἐκ τούτων αὐτοὺς (πείσεσθαι. τῶν	τε	παρόντων στρατιωτῶν πολλοὺς καὶ τοὺς
[7, 39]	δ' ἐπιχειρήσει τῇ αὐτῇ τοῦ	τε	πεζοῦ καὶ τοῦ ναυτικοῦ (προσέμισγον
[7, 37]	τῆς προτέρας ναυμαχίας, ἐπεχείρουν τῷ	τε	πεζῷ (ἅμα καὶ ταῖς ναυσίν.
[7, 12]	γάρ, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, τῷ	τε	πεζῷ ἅμα τῶν τειχῶν ἡμῶν
[7, 49]	ἐς τὴν Κατάνην, ὅθεν τῷ	τε	πεζῷ ἐπὶ πολλὰ τῆς χώρας
[7, 42]	ἐπεκράτουν ὥσπερ τὸ πρῶτον, τῷ	τε	πεζῷ καὶ ταῖς ναυσίν (οὐδὲ
[7, 84]	ἐν σφίσιν αὐτοῖς ταρασσομένους. (οἵ	τε	Πελοποννήσιοι ἐπικαταβάντες τοὺς ἐν τῷ
[7, 20]	τοῦ ἦρος εὐθὺς ἀρχομένου περί	τε	Πελοπόννησον ναῦς τριάκοντα ἔστειλαν καὶ
[7, 11]	Γύλιππος Λακεδαιμόνιος στρατιὰν ἔχων ἔκ	τε	Πελοποννήσου καὶ ἀπὸ τῶν ἐν
[7, 47]	ἕως ἔτι τὸ πέλαγος οἷόν	τε	περαιοῦσθαι καὶ τοῦ (στρατεύματος ταῖς
[7, 70]	τὰ δὲ αὐτοὺς ἐμβεβλῆσθαι, δύο	τε	περὶ μίαν καὶ ἔστιν ᾗ
[7, 57]	Συρακοσίων στρατευομένοις (ἠναγκάζοντο πολεμεῖν. τῶν	τε	περὶ Πελοπόννησον νησιωτῶν Κεφαλλῆνες μὲν
[7, 18]	τε ἐνόμιζον, καὶ ἐνεθυμοῦντο τήν	τε	περὶ Πύλον ξυμφορὰν καὶ εἴ
[7, 48]	γὰρ οὐ τοὺς αὐτοὺς ψηφιεῖσθαί	τε	περὶ σφῶν (αὐτῶν) καὶ τὰ
[7, 18]	ἐν τῷ χειμῶνι τούτῳ σίδηρόν	τε	περιήγγελλον κατὰ τοὺς ξυμμάχους καὶ
[7, 50]	οὖσα. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἵ	τε	πλείους ἐπισχεῖν ἐκέλευον τοὺς στρατηγοὺς
[7, 25]	γέμοντα χρημάτων προσπλεῖν. καὶ τῶν	τε	πλοίων ἐπιτυχοῦσαι τὰ πολλὰ διέφθειραν
[7, 87]	μεταβολῇ ἐς ἀσθένειαν (ἐνεωτέριζον, πάντα	τε	ποιούντων αὐτῶν διὰ στενοχωρίαν ἐν
[7, 44]	φόβον παρεῖχε τοῖς Ἀθηναίοις, οἵ	τε	πολέμιοι (ὁμοίως. ὥστε τέλος ξυμπεσόντες
[7, 77]	καὶ λωφήσειαν· ἱκανὰ γὰρ τοῖς	τε	πολεμίοις ηὐτύχηται, καὶ εἴ τῳ
[7, 58]	αὐτοὶ πλείω ἐπορίσαντο διὰ μέγεθός	τε	πόλεως καὶ ὅτι ἐν μεγίστῳ
[7, 56]	τῷ πολέμῳ πρὸς τὴν Ἀθηναίων	τε	πόλιν καὶ Λακεδαιμονίων. ~Τοσοίδε γὰρ
[7, 11]	πολλῇ στρατιᾷ ἐπελθὼν ἕλῃ. ξυμβέβηκέ	τε	πολιορκεῖν δοκοῦντας ἡμᾶς ἄλλους αὐτοὺς
[7, 77]	ἄγαν, λογίζεσθε δὲ ὅτι αὐτοί	τε	πόλις εὐθύς ἐστε ὅποι ἂν
[7, 70]	ταῖς ἀλλήλων (ναυσὶν ἐπιβαίνειν. ξυνετύγχανέ	τε	πολλαχοῦ διὰ τὴν στενοχωρίαν τὰ
[7, 66]	ὦ Συρακόσιοι καὶ ξύμμαχοι, οἵ	τε	πολλοὶ δοκεῖτε ἡμῖν εἰδέναι (οὐδὲ
[7, 11]	ἡμῶν, τῇ δ' ὑστεραίᾳ ἱππεῦσί	τε	πολλοῖς καὶ (ἀκοντισταῖς βιασθέντες ἀνεχωρήσαμεν
[7, 37]	ἔξω κατὰ τάχος χωροῦντας ἱππέας	τε	πολλοὺς καὶ ἀκοντιστὰς ἀντεπεξῇσαν, ἄλλοι
[7, 85]	τοῖς πολλοῖς. ~τέλος δὲ νεκρῶν	τε	πολλῶν ἐπ' ἀλλήλοις ἤδη κειμένων
[7, 84]	ὑπὸ τῆς πανταχόθεν προσβολῆς ἱππέων	τε	πολλῶν καὶ τοῦ ἄλλου ὄχλου,
[7, 66]	ἀρχὴν τὴν ἤδη μεγίστην τῶν	τε	πρὶν Ἑλλήνων καὶ τῶν νῦν
[7, 55]	σφαλλόμενοι δὲ τὰ πλείω, τά	τε	πρὸ αὐτῶν ἠπόρουν, καὶ ἐπειδή
[7, 78]	πρόσθεν· οἱ δὲ Συρακόσιοι παριππεύοντές	τε	προσέκειντο καὶ ἐσακοντίζοντες οἱ ψιλοί.
[7, 36]	κωλύσειν (ὥστε μὴ περιπλεῖν. τῇ	τε	πρότερον ἀμαθίᾳ τῶν κυβερνητῶν δοκούσῃ
[7, 50]	ἀσθενείᾳ τῶν ἀνθρώπων πιεζόμενα, μετεμέλοντό	τε	πρότερον οὐκ ἀναστάντες καὶ ὡς
[7, 18]	Ἀττικὴν ἐσβολὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι, ὥσπερ	τε	προυδέδοκτο αὐτοῖς καὶ τῶν Συρακοσίων
[7, 60]	βουλομένους διακινδυνεύειν, ξυγκαλέσας ἅπαντας παρεκελεύσατό	τε	πρῶτον καὶ ἔλεξε τοιάδε. ~Ἄνδρες
[7, 81]	οἱ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων ἐκυκλοῦντό	τε	(ῥᾷον αὐτοὺς δίχα δὴ ὄντας
[7, 53]	δείσαντες περὶ ταῖς ναυσὶν ἀντεμηχανήσαντό	τε	σβεστήρια κωλύματα καὶ παύσαντες τήν
[7, 60]	ὅσον οἷόν τε ἐλάχιστον τοῖς	τε	σκεύεσι καὶ τοῖς ἀσθενοῦσιν ἱκανὸν
[7, 4]	φρούρια· καὶ ἐν αὐτοῖς τά	τε	σκεύη τὰ πλεῖστα ἔκειτο καὶ
[7, 65]	ἑτοῖμα ἦν, παρεκελεύσαντο ἐκείνοις οἵ	τε	στρατηγοὶ καὶ Γύλιππος καὶ ἔλεξαν
[7, 60]	βουλευτέα ἐδόκει. καὶ ξυνελθόντες οἵ	τε	στρατηγοὶ καὶ οἱ ταξίαρχοι πρὸς
[7, 50]	ἐξεπεπτώκει) ὁ δὲ Γύλιππος ἄλλην	τε	στρατιὰν πολλὴν ἔχων ἦλθεν ἀπὸ
[7, 7]	καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐπιμεταπεμπομένων. οἵ	τε	Συρακόσιοι ναυτικὸν ἐπλήρουν καὶ ἀνεπειρῶντο
[7, 48]	κινδυνεύσας τοῦτο παθεῖν ἰδίᾳ. τά	τε	Συρακοσίων ἔφη ὅμως ἔτι ἥσσω
[7, 75]	τραπόμενοι ἐς ἀπορίαν καθίστασαν, ἄγειν	τε	σφᾶς ἀξιοῦντες καὶ ἕνα ἕκαστον
[7, 44]	ἐδέχοντο· οἵ τε Ἀθηναῖοι ἐζήτουν	τε	σφᾶς αὐτοὺς καὶ πᾶν τὸ
[7, 18]	διπλοῦν τὸν πόλεμον ἔχοντας, πρός	τε	σφᾶς καὶ Σικελιώτας, εὐκαθαιρετωτέρους ἔσεσθαι,
[7, 25]	ᾤχετο, πρέσβεις ἄγουσα οἵπερ τά	τε	σφέτερα φράσουσιν ὅτι ἐν ἐλπίσιν
[7, 1]	ὁ μὲν Γύλιππος ἀναλαβὼν τῶν	τε	σφετέρων ναυτῶν καὶ ἐπιβατῶν τοὺς
[7, 61]	ὁμοίως κοινὸς ἅπασιν ἔσται περί	τε	σωτηρίας καὶ πατρίδος ἑκάστοις οὐχ
[7, 83]	ἡσυχάζον ἔμελλον πορεύσεσθαι. καὶ ἀναλαμβάνουσί	τε	τὰ ὅπλα καὶ (οἱ Συρακόσιοι
[7, 81]	ἀναγκάζονται. ὁ δὲ Δημοσθένης ἐτύγχανέ	τε	τὰ πλείω ἐν πόνῳ ξυνεχεστέρῳ
[7, 45]	Συρακόσιοι δύο τροπαῖα ἔστησαν, ἐπί	τε	ταῖς Ἐπιπολαῖς ᾗ ἡ πρόσβασις
[7, 65]	τῶν σιδηρῶν χειρῶν, καὶ πρός	τε	τἆλλα ἐξηρτύσαντο ὡς ἕκαστα καὶ
[7, 24]	ἤδη ἐγίγνοντο αἱ ἐσκομιδαί) ἔς	τε	τἆλλα κατάπληξιν παρέσχε καὶ ἀθυμίαν
[7, 29]	φονικώτατόν ἐστιν. καὶ τότε ἄλλη	τε	ταραχὴ οὐκ ὀλίγη καὶ ἰδέα
[7, 67]	ἀφεῖναι εὑρήσουσι, πῶς οὐ σφαλοῦσί	τε	τὰς ναῦς καὶ ἐν σφίσιν
[7, 56]	δὲ ἄξιος ὁ ἀγὼν κατά	τε	ταῦτα καὶ ὅτι οὐχὶ Ἀθηναίων
[7, 72]	ἤθελον ἐσβαίνειν διὰ τὸ καταπεπλῆχθαί	τε	τῇ ἥσσῃ καὶ μὴ ἂν
[7, 47]	στρατηγοὶ ἐν τούτῳ ἐβουλεύοντο πρός	τε	τὴν γεγενημένην ξυμφορὰν καὶ πρὸς
[7, 27]	ὁσημέραι ἐξελαυνόντων τῶν ἱππέων πρός	τε	τὴν Δεκέλειαν καταδρομὰς ποιουμένων καὶ
[7, 63]	καὶ τὰς ναῦς πλείους, ἐκείνην	τε	τὴν ἡδονὴν ἐνθυμεῖσθαι ὡς ἀξία
[7, 29]	αὐτῶν βλάψαι. ὁ δὲ ἔς	τε	τὴν Τάναγραν ἀπεβίβασεν αὐτοὺς καὶ
[7, 70]	ἀφ' ἑκατέρων τοῖς κελευσταῖς κατά	τε	τὴν τέχνην καὶ πρὸς τὴν
[7, 34]	ναυαγίων κρατησάντων τῶν Ἀθηναίων διά	τε	τὴν τοῦ ἀνέμου ἄπωσιν αὐτῶν
[7, 27]	ἀνάγκης τῆς ἴσης φρουρᾶς καταθεούσης	τε	τὴν χώραν καὶ λῃστείας ποιουμένης,
[7, 67]	καὶ τὴν προθυμίαν παρέχεται. (Τά	τε	τῆς ἀντιμιμήσεως αὐτῶν τῆς παρασκευῆς
[7, 28]	δι' ἃ καὶ τότε ὑπό	τε	τῆς Δεκελείας πολλὰ βλαπτούσης καὶ
[7, 69]	οἱ πρόγονοι, μὴ ἀφανίζειν, πατρίδος	τε	τῆς ἐλευθερωτάτης ὑπομιμνῄσκων καὶ τῆς
[7, 49]	ἐν εὐρυχωρίᾳ, ἐν ᾗ τά	τε	τῆς ἐμπειρίας χρήσιμα σφῶν ἔσται
[7, 33]	ἤδη τῆς στρατιᾶς οὔσης ἔκ	τε	τῆς Κερκύρας καὶ ἀπὸ τῆς
[7, 18]	ναυσὶν ἐξ Ἄργους ὁρμώμενοι Ἐπιδαύρου	τέ	τι καὶ Πρασιῶν καὶ ἄλλα
[7, 33]	Χοιράδας νήσους Ἰαπυγίας, καὶ ἀκοντιστάς	τέ	τινας τῶν Ἰαπύγων πεντήκοντα καὶ
[7, 1]	καὶ ἱππέας ἑκατὸν καὶ Σελινουντίων	τέ	τινας ψιλοὺς καὶ ἱππέας καὶ
[7, 57]	καὶ τῶν ἔξω Σικελίας Τυρσηνῶν	τέ	τινες κατὰ διαφορὰν Συρακοσίων καὶ
[7, 75]	ἀφανεῖ δεδιότας μὴ πάθωσιν. (κατήφειά	τέ	τις ἅμα καὶ κατάμεμψις σφῶν
[7, 84]	οὐδενὶ κόσμῳ ἔτι, ἀλλὰ πᾶς	τέ	τις διαβῆναι αὐτὸς πρῶτος βουλόμενος
[7, 81]	τῶν Ἀθηναίων, καὶ ἅμα φειδώ	τέ	τις ἐγίγνετο ἐπ' εὐπραγίᾳ ἤδη
[7, 70]	καταστρώματος τῆς ἄλλης τέχνης· πᾶς	τέ	τις ἐν ᾧ προσετέτακτο αὐτὸς
[7, 59]	γεγενημένῃ νίκῃ τῆς ναυμαχίας ἑλεῖν	τε	τὸ στρατόπεδον ἅπαν τῶν Ἀθηναίων
[7, 63]	ἔλασσον κατὰ τὸ ὠφελεῖσθαι ἔς	τε	τὸ φοβερὸν τοῖς ὑπηκόοις καὶ
[7, 68]	πράξαντες χεῖρον. ~πρὸς οὖν ἀταξίαν	τε	τοιαύτην καὶ τύχην ἀνδρῶν ἑαυτὴν
[7, 43]	σφίσιν ἐν νυκτὶ γενομένου προσέβαλόν	τε	τοῖς Ἀθηναίοις ἐκπεπληγμένοι καὶ βιασθέντες
[7, 84]	τε ἀλλήλοις καὶ κατεπάτουν, περί	τε	τοῖς δορατίοις καὶ σκεύεσιν οἱ
[7, 16]	καὶ ξυνάρχοντας αὐτῷ εἵλοντο Δημοσθένη	τε	τὸν Ἀλκισθένους καὶ Εὐρυμέδοντα τὸν
[7, 70]	ἐγίγνετο, τοῖς μὲν Ἀθηναίοις βιάζεσθαί	τε	τὸν ἔκπλουν ἐπιβοῶντες καὶ περὶ
[7, 70]	τὸν ἀριθμὸν καὶ πρότερον, κατά	τε	τὸν ἔκπλουν μέρει αὐτῶν ἐφύλασσον
[7, 77]	που ὕστερός του εἶναι κατά	τε	τὸν ἴδιον βίον καὶ ἐς
[7, 80]	πόρον. καὶ βιασάμενοι αὐτὴν διέβησάν	τε	τὸν ποταμὸν καὶ ἐχώρουν αὖθις
[7, 25]	Ἀμπρακιωτῶν καὶ Λακεδαιμονίων, ἀγγέλλοντας τήν	τε	τοῦ Πλημμυρίου λῆψιν καὶ τῆς
[7, 84]	κατέρρεον. ἐς τὰ ἐπὶ θάτερά	τε	τοῦ ποταμοῦ παραστάντες οἱ Συρακόσιοι
[7, 71]	πολὺ ἀντισχούσης τῆς ναυμαχίας ἔτρεψάν	τε	τοὺς Ἀθηναίους καὶ ἐπικείμενοι λαμπρῶς,
[7, 41]	ναῦς καὶ κατατραυματίσαντες πολλὰς ἄνδρας	τε	τοὺς μὲν πολλοὺς ζωγρήσαντες, τοὺς
[7, 42]	καὶ οὐ τρίψεσθαι ἄλλως Ἀθηναίους	τε	τοὺς ξυστρατευομένους καὶ τὴν ξύμπασαν
[7, 84]	ἔβαλλον ἄνωθεν τοὺς Ἀθηναίους, πίνοντάς	τε	τοὺς πολλοὺς ἀσμένους καὶ ἐν
[7, 40]	περιπλέοντες τῶν Συρακοσίων καὶ ἔς	τε	τοὺς ταρσοὺς ὑποπίπτοντες τῶν πολεμίων
[7, 43]	στρατιὰ τὸ πρῶτον ἀνέβη, λανθάνουσί	τε	τοὺς φύλακας τῶν Συρακοσίων, καὶ
[7, 82]	ξυμμάχους ἑώρων ἤδη τεταλαιπωρημένους τοῖς	τε	τραύμασι καὶ τῇ ἄλλῃ κακώσει,
[7, 42]	τῶν Ἀθηνῶν βοήθειαν παραγίγνονται, ναῦς	τε	τρεῖς καὶ ἑβδομήκοντα μάλιστα ξὺν
[7, 38]	ἐλπίζων αὐτοὺς αὖθις ἐπιχειρήσειν τούς	τε	τριηράρχους ἠνάγκαζεν ἐπισκευάζειν τὰς ναῦς,
[7, 42]	παραπλήσιον τῷ προτέρῳ ἐπεληλυθότα τήν	τε	τῶν Ἀθηναίων δύναμιν πανταχόσε πολλὴν
[7, 25]	ξυλίνους ἔχουσαν καὶ παραφράγματα, ἔκ	τε	τῶν ἀκάτων ὤνευον ἀναδούμενοι τοὺς
[7, 56]	δόξαντες αὐτῶν αἴτιοι εἶναι ὑπό	τε	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ
[7, 28]	ταλαιπωροῦντες, οἱ δ' ἐτιτρώσκοντο. ~ἥ	τε	τῶν ἐπιτηδείων παρακομιδὴ ἐκ τῆς
[7, 7]	ἀποτειχίσαι. ~Μετὰ δὲ τοῦτο αἵ	τε	τῶν Κορινθίων νῆες καὶ Ἀμπρακιωτῶν
[7, 44]	μόλις ἀπελύοντο. καὶ διωκόμενοι κατά	τε	τῶν κρημνῶν (οἱ) πολλοὶ ῥίπτοντες
[7, 78]	καὶ αὐτοῦ ἐστρατοπεδεύσαντο, βουλόμενοι ἔκ	τε	τῶν οἰκιῶν λαβεῖν τι ἐδώδιμον
[7, 51]	ἱππέων κατά τινας πύλας ἀπολαμβάνουσί	τε	τῶν ὁπλιτῶν τινὰς καὶ τρεψάμενοι
[7, 56]	κωλύσουσι, νομίζοντες ὅπερ ἦν, ἀπό	τε	τῶν παρόντων πολὺ σφῶν καθυπέρτερα
[7, 8]	ὁρῶν καθ' ἡμέραν ἐπιδιδοῦσαν τήν	τε	τῶν πολεμίων ἰσχὺν καὶ τὴν
[7, 87]	ἐπ' ἀλλήλοις ξυννενημένων, οἳ ἔκ	τε	τῶν τραυμάτων καὶ διὰ τὴν
[7, 81]	μάχην ξυνετάσσετο, ἕως ἐνδιατρίβων κυκλοῦταί	τε	ὑπ' αὐτῶν καὶ ἐν πολλῷ
[7, 67]	εἰκὸς πεπονθέναι. ~ἡμῶν δὲ τό	τε	ὑπάρχον πρότερον, ᾧπερ καὶ ἀνεπιστήμονες
[7, 43]	ὡς δὲ αὐτῷ προσαγαγόντι κατεκαύθησάν	τε	ὑπὸ τῶν ἐναντίων ἀπὸ τοῦ
[7, 44]	στρατοπέδου, ἐπεὶ ἅπαξ ἐταράχθησαν, φίλοι	τε	φίλοις καὶ πολῖται πολίταις, οὐ
[7, 53]	σβεστήρια κωλύματα καὶ παύσαντες τήν	τε	φλόγα καὶ τὸ μὴ προσελθεῖν
[7, 71]	Ἀθηναίοις ἐς τὰς ναῦς ὅ	τε	φόβος ἦν ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος
[7, 63]	καὶ μὴ ὄντες ἡμῶν τῆς	τε	φωνῆς τῇ ἐπιστήμῃ καὶ τῶν
[7, 26]	πλεύσας πρὸς τὴν Πελοπόννησον τῷ	τε	Χαρικλεῖ καὶ ταῖς τριάκοντα ναυσὶ
[7, 76]	ἐθάρσυνέ τε καὶ παρεμυθεῖτο, βοῇ	τε	χρώμενος ἔτι μᾶλλον ἑκάστοις καθ'
[7, 47]	γὰρ ἐπιέζοντο κατ' ἀμφότερα, τῆς	τε	ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ ταύτης οὔσης
[7, 33]	τοὺς Θουρίους πεῖσαι σφίσι ξυστρατεύειν	τε	ὡς προθυμότατα καί, ἐπειδήπερ ἐν
[7, 4]	μὴ δύναιντο (κωλῦσαι, μηκέτι οἷοί	τε	ὦσιν ἀποτειχίσαι. καὶ οἵ τε
[7, 55]	μόναις ἤδη ὁμοιοτρόποις ἐπελθόντες, δημοκρατουμέναις	τε,	ὥσπερ καὶ αὐτοί, καὶ ναῦς
[7, 7]	τὴν ἄλλην Σικελίαν ἐπὶ στρατιάν	τε	ᾤχετο, καὶ ναυτικὴν καὶ πεζὴν
[7, 44]	ὄντες τῶν πολεμίων, διέφευγον αὐτοὺς	ἅτε	ἐκείνων ἐπιστάμενοι τὸ ξύνθημα, εἰ
[7, 58]	πλῆθος πλέον κατὰ πάντα παρέσχοντο	ἅτε	μεγάλας πόλεις οἰκοῦντες· καὶ γὰρ
[7, 85]	καὶ διεπλήσθη πᾶσα Σικελία αὐτῶν,	ἅτε	οὐκ ἀπὸ ξυμβάσεως ὥσπερ τῶν
[7, 66]	ᾧπερ πάντα κατέσχον, τὰς μὲν	νενικήκατε	ἤδη ναυμαχίας, τὴν δ' ἐκ
[7, 63]	δὲ Κορινθίων τε, οὓς πολλάκις	νενικήκατε,	καὶ Σικελιωτῶν, ὧν οὐδ' ἀντιστῆναι
[7, 77]	ἀσφαλῆ καὶ εὔτακτον εἶναι αὐτοὶ	φυλάξατε,	μὴ ἄλλο τι ἡγησάμενος ἕκαστος
[7, 63]	ἡμῖν ἠξίωσεν, ἀμύνασθε αὐτούς, καὶ	δείξατε	ὅτι καὶ μετ' ἀσθενείας καὶ
[7, 77]	ὑμῶν οὔτε ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ'	ὁρᾶτε	δὴ ὡς διάκειμαι ὑπὸ τῆς
[7, 61]	πλήθους, ὅσον αὐτοὶ ὑμῶν αὐτῶν	ἐφορᾶτε,	παρασκευάζεσθε. ~Ἃ δὲ ἀρωγὰ ἐνείδομεν
[7, 64]	τῷδε ὑπὲρ ἀμφοτέρων ἀγῶνι καθεστῶτες	καρτερήσατε,	εἴπερ ποτέ, καὶ ἐνθυμεῖσθε καθ'
[7, 77]	δέος ἔτι βέβαιοι εἰσίν) ἤδη	νομίζετε	ἐν τῷ ἐχυρῷ εἶναι. προπέπεμπται
[7, 64]	οἷς αὐτοὶ ἴστε οἵᾳ γνώμῃ	ἐπήλθετε,	οἱ δὲ ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις.
[7, 15]	ὑμᾶς εὖ ἐποίησα. ὅτι δὲ	μέλλετε,	ἅμα τῷ ἦρι εὐθὺς καὶ
[7, 64]	ὁμοίας ταῖσδε οὔτε ὁπλιτῶν ἡλικίαν	ὑπελίπετε,	εἴ τε ξυμβήσεταί τι ἄλλο
[7, 66]	δ' ἐκ τοῦ εἰκότος νῦν	(νικήσετε.	ἄνδρες γὰρ ἐπειδὰν ᾧ ἀξιοῦσι
[7, 15]	εὐθὺς καὶ μὴ ἐς ἀναβολὰς	πράσσετε,	ὡς τῶν πολεμίων τὰ μὲν
[7, 15]	μεμπτῶν γεγενημένων, οὕτω τὴν γνώμην	ἔχετε·	ἐπειδὴ δὲ Σικελία τε ἅπασα
[7, 63]	τὸ (μὴ ἀδικεῖσθαι πολὺ πλέον	μετείχετε.	ὥστε κοινωνοὶ μόνοι ἐλευθέρως ἡμῖν
[7, 77]	μαλακισθέντες σωθείητε καί, ἢν νῦν	διαφύγητε	τοὺς πολεμίους, οἵ τε ἄλλοι
[7, 61]	ὅσοι τῶν ξυμμάχων, ξυστρατευόμενοι αἰεί,	μνήσθητε	τῶν ἐν τοῖς πολέμοις παραλόγων,
[7, 77]	χωρίου ἐγγὺς ὅποι ἂν μαλακισθέντες	σωθείητε	καί, ἢν νῦν διαφύγητε τοὺς
[7, 6]	τῶν Ἀθηναίων οἰκοδομίαν, ὥστε μηκέτι	μήτε	αὐτοὶ κωλύεσθαι ὑπ' αὐτῶν, ἐκείνους
[7, 62]	ἀπὸ τῶν νεῶν, καὶ τὸ	μήτε	αὐτοὺς ἀνακρούεσθαι μήτ' ἐκείνους ἐᾶν
[7, 82]	παραδοῦναι καὶ μὴ ἀποθανεῖν μηδένα	μήτε	βιαίως μήτε δεσμοῖς μήτε τῆς
[7, 82]	μὴ ἀποθανεῖν μηδένα μήτε βιαίως	μήτε	δεσμοῖς μήτε τῆς ἀναγκαιοτάτης ἐνδείᾳ
[7, 59]	καὶ μηδὲ καθ' ἕτερα αὐτούς,	μήτε	διὰ θαλάσσης (μήτε τῷ πεζῷ,
[7, 51]	ἤδη μηκέτι κρεισσόνων εἶναι σφῶν	μήτε	ταῖς ναυσὶ μήτε τῷ πεζῷ
[7, 77]	μηδὲ καταμέμφεσθαι ὑμᾶς ἄγαν αὐτοὺς	μήτε	ταῖς ξυμφοραῖς (μήτε ταῖς παρὰ
[7, 77]	ἄγαν αὐτοὺς μήτε ταῖς ξυμφοραῖς	(μήτε	ταῖς παρὰ τὴν ἀξίαν νῦν
[7, 82]	μηδένα μήτε βιαίως μήτε δεσμοῖς	μήτε	τῆς ἀναγκαιοτάτης ἐνδείᾳ (διαίτης. καὶ
[7, 59]	ἕτερα αὐτούς, μήτε διὰ θαλάσσης	(μήτε	τῷ πεζῷ, διαφυγεῖν. ἔκλῃον οὖν
[7, 51]	εἶναι σφῶν μήτε ταῖς ναυσὶ	μήτε	τῷ πεζῷ (οὐ γὰρ ἂν
[7, 63]	ἀπὸ τοῦ πολεμίου καταστρώματος (ὁπλίτας	ἀπαράξητε.	καὶ ταῦτα τοῖς ὁπλίταις οὐχ
[7, 15]	μέν, ὅμως δ' ἢν μὴ	προσέχητε	τὴν γνώμην, τὰ μὲν λήσουσιν
[7, 66]	καὶ ξύμμαχοι, οἵ τε πολλοὶ	δοκεῖτε	ἡμῖν εἰδέναι (οὐδὲ γὰρ ἂν
[7, 77]	οἵ τε ἄλλοι τευξόμενοι ὧν	ἐπιθυμεῖτέ	που ἐπιδεῖν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 77]	ὁπλῖται ἅμα καὶ ὅσοι ξυντεταγμένοι	χωρεῖτε	μὴ καταπέπληχθε ἄγαν, λογίζεσθε δὲ
[7, 79]	ἀντεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι, ἔπειτα προελθόντες	πέντε	ἢ ἓξ σταδίους ἀνεπαύοντο ἐν
[7, 3]	βούλονται ἐξιέναι ἐκ τῆς Σικελίας	πέντε	ἡμερῶν λαβόντες τὰ σφέτερα αὐτῶν,
[7, 43]	τε καὶ ἀναβάντας, παραγγείλας δὲ	πέντε	ἡμερῶν σιτία καὶ τοὺς λιθολόγους
[7, 46]	πρότερον, ἐς μὲν Ἀκράγαντα στασιάζοντα	πέντε	καὶ δέκα ναυσὶ Σικανὸν ἀπέστειλαν,
[7, 31]	ἐς τὴν Κέρκυραν πλεύσας καὶ	πέντε	καὶ δέκα τε ναῦς πληροῦν
[7, 37]	καὶ ἐπειδὴ πλήρεις ἦσαν, ἀντανῆγον	πέντε	καὶ ἑβδομήκοντα ναῦς· καὶ τῶν
[7, 31]	τὰς (ἑαυτῶν πρὸς τὰς ἐκείνων	πέντε	καὶ εἴκοσι ναυμαχεῖν. τῷ μὲν
[7, 34]	χρόνον τοῦτον οἱ ἐν ταῖς	πέντε	καὶ εἴκοσι ναυσίν, οἵπερ τῶν
[7, 31]	ἦρχε Ναυπάκτου, ἀγγέλλων ὅτι αἱ	πέντε	καὶ εἴκοσι νῆες τῶν Κορινθίων
[7, 19]	ἦρχε (Σαργεὺς Σικυώνιος. αἱ δὲ	πέντε	καὶ εἴκοσι νῆες τῶν Κορινθίων
[7, 22]	ἀντιπληρώσαντες ἑξήκοντα ναῦς ταῖς μὲν	πέντε	καὶ εἴκοσι πρὸς τὰς πέντε
[7, 17]	(πέμψοντες· ναῦς τε οἱ Κορίνθιοι	πέντε	καὶ εἴκοσιν ἐπλήρουν, ὅπως ναυμαχίας
[7, 22]	μεγάλου λιμένος ἐπέπλεον, αἱ δὲ	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα ἐκ τοῦ ἐλάσσονος,
[7, 22]	πέντε καὶ εἴκοσι πρὸς τὰς	πέντε	καὶ τριάκοντα τῶν Συρακοσίων τὰς
[7, 22]	Συρακοσίων ἅμα καὶ ἀπὸ ξυνθήματος	πέντε	μὲν καὶ τριάκοντα ἐκ τοῦ
[7, 33]	οἱ Γελῷοι ναυτικόν τε ἐς	πέντε	ναῦς καὶ ἀκοντιστὰς τετρακοσίους καὶ
[7, 20]	ἑξήκοντα μὲν ναυσὶν Ἀθηναίων καὶ	πέντε	Χίαις, ὁπλίταις δὲ ἐκ καταλόγου
[7, 27]	ὁτὲ μὲν καὶ πλεόνων ἐπιόντων,	ὁτὲ	δ' ἐξ ἀνάγκης τῆς ἴσης
[7, 27]	τότε δὲ ξυνεχῶς ἐπικαθημένων, καὶ	ὁτὲ	μὲν καὶ πλεόνων ἐπιόντων, ὁτὲ
[7, 21]	τοὺς πέλας, οὐ δυνάμει ἔστιν	ὅτε	προύχοντες, τῷ δὲ θράσει ἐπιχειροῦντες
[7, 63]	δικαίως (ἂν) αὐτὴν νῦν μὴ	καταπροδίδοτε,	καταφρονήσαντες δὲ Κορινθίων τε, οὓς
[7, 8]	Ἀθήνας ἀγγέλλων πολλάκις μὲν καὶ	ἄλλοτε	καθ' ἕκαστα τῶν γιγνομένων, μάλιστα
[7, 40]	πλείους οὐδενὶ κόσμῳ ἐσβάντες μόλις	ποτὲ	ἀντανήγοντο. (καὶ χρόνον μέν τινα
[7, 70]	τὴν πατρίδα σωτηρίας νῦν, εἴ	ποτε	καὶ αὖθις, προθύμως ἀντιλαβέσθαι, τοῖς
[7, 64]	ἀμφοτέρων ἀγῶνι καθεστῶτες καρτερήσατε, εἴπερ	ποτέ,	καὶ ἐνθυμεῖσθε καθ' ἑκάστους τε
[7, 29]	ἐπιπεσὼν καὶ ἀπροσδοκήτοις μὴ ἄν	ποτέ	τινας σφίσιν ἀπὸ θαλάσσης τοσοῦτον
[7, 48]	καταγγέλτους γίγνεσθαι· λαθεῖν γὰρ (ἄν,	ὁπότε	βούλοιντο, τοῦτο ποιοῦντες πολλῷ ἧσσον.
[7, 4]	ἐγγύθεν, καὶ ἐπὶ φρυγανισμὸν ἅμα	ὁπότε	ἐξέλθοιεν οἱ ναῦται, ὑπὸ τῶν
[7, 70]	τῶν ναυτῶν ἐς τὸ ἐπιπλεῖν	ὁπότε	κελευσθείη ἐγίγνετο, πολλὴ δὲ ἡ
[7, 44]	ὅσον Δωρικὸν μετ' Ἀθηναίων ἦν,	ὁπότε	παιανίσειαν, φόβον παρεῖχε τοῖς Ἀθηναίοις,
[7, 70]	ἀλλήλους· οἵ τε ἐπιβάται ἐθεράπευον,	ὁπότε	προσπέσοι (ναῦς νηί, μὴ λείπεσθαι
[7, 75]	τε γὰρ νεκρῶν ἀτάφων ὄντων,	ὁπότε	τις ἴδοι τινὰ τῶν ἐπιτηδείων
[7, 57]	καὶ Ἴμβριοι καὶ Αἰγινῆται, οἳ	τότε	Αἴγιναν εἶχον, καὶ ἔτι Ἑστιαιῆς
[7, 29]	ἂν θαρσήσῃ, φονικώτατόν ἐστιν. καὶ	τότε	ἄλλη τε ταραχὴ οὐκ ὀλίγη
[7, 31]	τοιαῦτα ξυνέβη. ~Ὁ δὲ Δημοσθένης	τότε	ἀποπλέων ἐπὶ τῆς Κερκύρας μετὰ
[7, 81]	πρώτῳ ἐπικεῖσθαι τοὺς πολεμίους καὶ	τότε	γνοὺς τοὺς Συρακοσίους διώκοντας οὐ
[7, 27]	τῆς γῆς ἀπολαύειν οὐκ ἐκώλυον·	τότε	δὲ ξυνεχῶς ἐπικαθημένων, καὶ ὁτὲ
[7, 71]	χρώμενοι, κατεδίωκον ἐς τὴν γῆν.	τότε	δὲ ὁ μὲν ναυτικὸς στρατὸς
[7, 18]	τῶν Λακεδαιμονίων οὐκ ἤθελον ἐπιτρέπειν,	τότε	δὴ οἱ Λακεδαιμόνιοι νομίσαντες τὸ
[7, 59]	ἑκατέρων ἐπικουρίαι τοσαίδε ξυνελέγησαν, καὶ	τότε	ἤδη πᾶσαι ἀμφοτέροις παρῆσαν καὶ
[7, 48]	διασκοπῶν ἀνεῖχε, τῷ δ' ἐμφανεῖ	τότε	λόγῳ οὐκ ἔφη ἀπάξειν τὴν
[7, 32]	~Οἱ δ' ἐκ τῶν Συρακουσῶν	τότε	μετὰ τὴν τοῦ Πλημμυρίου ἅλωσιν
[7, 8]	τῶν γιγνομένων, μάλιστα δὲ καὶ	τότε,	νομίζων ἐν δεινοῖς τε εἶναι
[7, 81]	ἀτακτότερον χωροῦσιν, ὡς τῆς νυκτὸς	τότε	ξυνεταράχθησαν, εὐθὺς προσπεσόντες ἐμάχοντο, καὶ
[7, 4]	καὶ τῶν πληρωμάτων οὐχ ἥκιστα	τότε	πρῶτον κάκωσις ἐγένετο· τῷ τε
[7, 57]	καὶ Μεταπόντιοι ἐν τοιαύταις ἀνάγκαις	τότε	στασιωτικῶν καιρῶν κατειλημμένοι ξυνεστράτευον, καὶ
[7, 2]	ᾐσθάνοντο αὐτόν. ὁ δὲ Ἰέτας	τότε	τι τεῖχος ἐν τῇ παρόδῳ
[7, 71]	τῇ νήσῳ ἄνδρες διαβεβηκότες, καὶ	τότε	τοῖς Ἀθηναίοις ἀνέλπιστον ἦν τὸ
[7, 31]	ἐκ τῆς Σικελίας ἀποπλέων, ὃς	τότε	τοῦ χειμῶνος τὰ χρήματα ἄγων
[7, 57]	σφίσιν ἀποδεικνυμένους ἰέναι εἰωθότες καὶ	τότε	τοὺς μετὰ Κορινθίων ἐλθόντας Ἀρκάδας
[7, 57]	ἐκ Ναυπάκτου καὶ ἐκ Πύλου	τότε	ὑπ' Ἀθηναίων ἐχομένης ἐς τὸν
[7, 28]	ἐκ Πελοποννήσου. δι' ἃ καὶ	τότε	ὑπό τε τῆς Δεκελείας πολλὰ
[7, 36]	προσπίπτοντας ἀλλήλοις ταράξεσθαι (ὅπερ καὶ	ἔβλαπτε	μάλιστα τοὺς Ἀθηναίους ἐν ἁπάσαις
[7, 27]	ἐπιούσαις τῇ χώρᾳ ἐπῳκεῖτο, πολλὰ	ἔβλαπτε	τοὺς Ἀθηναίους, καὶ ἐν τοῖς
[7, 77]	ὅτι αὐτοί τε πόλις εὐθύς	ἐστε	ὅποι ἂν καθέζησθε καὶ ἄλλη
[7, 61]	ἔχουσιν. ἀλλ' ὅσοι τε Ἀθηναίων	πάρεστε,	πολλῶν ἤδη πολέμων ἔμπειροι ὄντες,
[7, 11]	Ἀθηναῖοι, ἐν ἄλλαις πολλαῖς ἐπιστολαῖς	ἴστε·	νῦν δὲ καιρὸς οὐχ ἧσσον
[7, 68]	δὲ ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι, πάντες	ἴστε,	οἵ γε ἐπὶ τὴν ἡμετέραν
[7, 64]	Συρακοσίοις εὐθὺς γίγνοισθε, οἷς αὐτοὶ	ἴστε	οἵᾳ γνώμῃ ἐπήλθετε, οἱ δὲ
[7, 86]	σπονδὰς (πείσας τοὺς Ἀθηναίους ποιήσασθαι,	ὥστε	ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν οἵ τε
[7, 75]	ὀλίγων ἐπιθειασμῶν καὶ οἰμωγῆς ὑπολειπόμενοι,	ὥστε	δάκρυσι πᾶν τὸ στράτευμα πλησθὲν
[7, 25]	οὐχ ὑπερέχοντας τῆς θαλάσσης κατέπηξαν,	ὥστε	δεινὸν ἦν προσπλεῦσαι, μὴ οὐ
[7, 64]	οἱ δὲ ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις.	ὥστε	ἐν ἑνὶ τῷδε ὑπὲρ ἀμφοτέρων
[7, 28]	Πελοποννήσιοι ἐσβάλοιεν ἐς τὴν χώραν,	ὥστε	ἔτει ἑπτακαιδεκάτῳ μετὰ τὴν πρώτην
[7, 4]	ὥρμει καὶ αἱ ταχεῖαι νῆες.	(ὥστε	καὶ τῶν πληρωμάτων οὐχ ἥκιστα
[7, 63]	(μὴ ἀδικεῖσθαι πολὺ πλέον μετείχετε.	ὥστε	κοινωνοὶ μόνοι ἐλευθέρως ἡμῖν τῆς
[7, 49]	πράγματα καὶ ἐπικηρυκευόμενον πρὸς αὐτὸν	ὥστε	μὴ ἀπανίστασθαι, καὶ ἅμα ταῖς
[7, 48]	Ἀθηναῖοι σφῶν ταῦτα οὐκ ἀποδέξονται,	ὥστε	μὴ αὐτῶν ψηφισαμένων ἀπελθεῖν. καὶ
[7, 11]	δὲ παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος ἁπλοῦν,	ὥστε	μὴ εἶναι ἔτι περιτειχίσαι αὐτούς,
[7, 36]	τὸ δὲ τὴν στενοχωρίαν κωλύσειν	(ὥστε	μὴ περιπλεῖν. τῇ τε πρότερον
[7, 42]	ὄντες καὶ ἀποτετειχισμένοι ἂν ἦσαν,	ὥστε	μηδ' εἰ μετέπεμψαν ἔτι ὁμοίως
[7, 6]	παρελθόντες τὴν τῶν Ἀθηναίων οἰκοδομίαν,	ὥστε	μηκέτι μήτε αὐτοὶ κωλύεσθαι ὑπ'
[7, 34]	ναυμαχίᾳ καὶ προσπληρώσαντες ἔτι ναῦς	ὥστε	ὀλίγῳ ἐλάσσους εἶναι αὐτοῖς τῶν
[7, 82]	τοὺς μετὰ Δημοσθένους ὁμολογία γίγνεται	ὥστε	ὅπλα τε παραδοῦναι καὶ μὴ
[7, 62]	ἐς τοῦτο γὰρ δὴ ἠναγκάσμεθα	ὥστε	πεζομαχεῖν ἀπὸ τῶν νεῶν, καὶ
[7, 14]	προσγενήσεται ἓν ἔτι τοῖς πολεμίοις,	ὥστε	τὰ τρέφοντα ἡμᾶς χωρία τῆς
[7, 44]	Ἀθηναίοις, οἵ τε πολέμιοι (ὁμοίως.	ὥστε	τέλος ξυμπεσόντες αὑτοῖς κατὰ πολλὰ
[7, 83]	ἐς τὸν πόλεμον, ταῦτα ἀποδοῦναι,	ὥστε	τὴν μετ' αὐτοῦ στρατιὰν ἀφεῖναι
[7, 60]	ἄλλων καὶ ὅτι τὰ ἐπιτήδεια	οὔτε	αὐτίκα ἔτι εἶχον (προπέμψαντες γὰρ
[7, 42]	τοῦ ἀπαλλαγῆναι τοῦ κινδύνου, ὁρῶντες	οὔτε	διὰ τὴν Δεκέλειαν τειχιζομένην οὐδὲν
[7, 36]	σφῶν ἐν στενοχωρίᾳ οὔτε περίπλουν	οὔτε	διέκπλουν, ᾧπερ τῆς τέχνης μάλιστα
[7, 30]	ἐν τῇ ἐσβάσει τοὺς πλείστους	οὔτε	ἐπισταμένους νεῖν τῶν τε ἐν
[7, 31]	τῶν Κορινθίων αἱ σφίσιν ἀνθορμοῦσαι	οὔτε	καταλύουσι τὸν πόλεμον ναυμαχεῖν τε
[7, 64]	αὖ καὶ τάδε ὑπομιμνῄσκω, ὅτι	οὔτε	ναῦς ἐν τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας
[7, 29]	ἀνθρώπους ἐφόνευον φειδόμενοι οὔτε πρεσβυτέρας	οὔτε	νεωτέρας ἡλικίας, ἀλλὰ πάντας ἑξῆς,
[7, 64]	τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας ὁμοίας ταῖσδε	οὔτε	ὁπλιτῶν ἡλικίαν ὑπελίπετε, εἴ τε
[7, 36]	οὐκ ἔσεσθαι σφῶν ἐν στενοχωρίᾳ	οὔτε	περίπλουν οὔτε διέκπλουν, ᾧπερ τῆς
[7, 29]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐφόνευον φειδόμενοι	οὔτε	πρεσβυτέρας οὔτε νεωτέρας ἡλικίας, ἀλλὰ
[7, 77]	κακοπαθίαις. κἀγώ τοι οὐδενὸς ὑμῶν	οὔτε	ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ' ὁρᾶτε δὴ
[7, 60]	ὡς ἐκπλευσόμενοι ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν)	οὔτε	τὸ λοιπὸν ἔμελλον ἕξειν, εἰ
[7, 67]	ἡμῖν παρεσκεύασται. τὸ δ' ἀληθέστατον	γνῶτε	ἐξ ὧν ἡμεῖς οἰόμεθα σαφῶς
[7, 77]	ἄλλα κομίζειν. (Τό τε ξύμπαν	γνῶτε,	ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἀναγκαῖόν τε
[7, 65]	μὲν Νικίας τοσαῦτα παρακελευσάμενος εὐθὺς	ἐκέλευε	πληροῦν τὰς ναῦς. τῷ δὲ
[7, 42]	ὁ δὲ Δημοσθένης ἰδὼν ὡς	εἶχε	τὰ πράγματα καὶ νομίσας οὐχ
[7, 80]	ἐπειδὴ κακῶς σφίσι τὸ στράτευμα	εἶχε	τῶν τε ἐπιτηδείων πάντων ἀπορίᾳ
[7, 71]	ἀγῶνα καὶ ξύστασιν τῆς γνώμης	εἶχε,	φιλονικῶν μὲν ὁ αὐτόθεν περὶ
[7, 48]	ἐπ' ἀμφότερα ἔχων καὶ διασκοπῶν	ἀνεῖχε,	τῷ δ' ἐμφανεῖ τότε λόγῳ
[7, 48]	ᾐσθάνετο αὐτῶν, ἐλπίδος τι ἔτι	παρεῖχε	πονηρότερα τῶν σφετέρων ἔσεσθαι, ἢν
[7, 44]	Ἀθηναίων ἦν, ὁπότε παιανίσειαν, φόβον	παρεῖχε	τοῖς Ἀθηναίοις, οἵ τε πολέμιοι
[7, 4]	ποιήσεσθαι, ἤν τι ναυτικῷ κινῶνται.	προσεῖχέ	τε ἤδη μᾶλλον τῷ κατὰ
[7, 7]	λαθοῦσαι τὴν τῶν Ἀθηναίων φυλακήν	(ἦρχε	δ' αὐτῶν Ἐρασινίδης Κορίνθιος) καὶ
[7, 34]	Ναυπάκτου τριάκοντα ναυσὶ καὶ τρισίν	(ἦρχε	δὲ αὐτῶν (Δίφιλος) ἐπέπλευσαν αὐτοῖς.
[7, 34]	νῆες τὸ μεταξὺ εἶχον ἐμφάρξασαι·	ἦρχε	δὲ (τοῦ ναυτικοῦ Πολυάνθης Κορίνθιος.
[7, 31]	καὶ Κόνων παρ' αὐτούς, ὃς	ἦρχε	Ναυπάκτου, ἀγγέλλων ὅτι αἱ πέντε
[7, 19]	ὁπλίτας ὁμοῦ τοῖς Κορινθίοις, ὧν	ἦρχε	(Σαργεὺς Σικυώνιος. αἱ δὲ πέντε
[7, 5]	ἔδοξε τῷ Γυλίππῳ καιρὸς εἶναι,	ἦρχε	τῆς ἐφόδου· καὶ ἐν χερσὶ
[7, 31]	κελεύσας αὐτοὺς καὶ ὁπλίτας καταλεγόμενος	(ξυνῆρχε	γὰρ ἤδη Δημοσθένει ἀποτραπόμενος, ὥσπερ
[7, 13]	ἂν περιουσίας νεῶν μόλις τοῦτο	ὑπῆρχε	καὶ μὴ ἀναγκαζομένοις ὥσπερ νῦν
[7, 69]	τό τε καθ' ἑαυτόν, ᾧ	ὑπῆρχε	λαμπρότητός τι, μὴ προδιδόναι τινὰ
[7, 24]	ἐσκομιδαί) ἔς τε τἆλλα κατάπληξιν	παρέσχε	καὶ ἀθυμίαν τῷ στρατεύματι. ~Μετὰ
[7, 73]	ἀναπεπαυμένους καὶ ἅμα ἑορτῆς οὔσης	(ἔτυχε	γὰρ αὐτοῖς Ἡρακλεῖ ταύτην τὴν
[7, 2]	(ἐπὶ τὸ τείχισμα τῶν Ἀθηναίων.	ἔτυχε	δὲ κατὰ τοῦτο τοῦ καιροῦ
[7, 44]	μέγιστον δὲ καὶ οὐχ ἥκιστα	ἔβλαψε	καὶ ὁ παιανισμός· ἀπὸ γὰρ
[7, 83]	πανταχόθεν ἔβαλλον καὶ τούτους μέχρι	(ὀψέ.	εἶχον δὲ καὶ οὗτοι πονήρως