Chapitres
[4]	περὶ τούτων ἀφηγουμένου. ὅσῳ δ´	ἄν	τις μὴ Ὁμήρου πλάσμα ἐγχειρῇ
[32]	ἄντρον. ἔστι δ´ οὐχ, ὡς	ἄν	τις νομίσειεν, ἀπὸ τύχης τινὸς
[16]	τὸν διὰ μέλιτος δόλον· εὖτ´	ἂν	δή μιν ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν
[28]	ψυχαγωγοὺς μέλι κεκραμένον γάλακτι ὡς	ἂν	δι´ ἡδονῆς εἰς γένεσιν μεμελετηκυίαις
[12]	οἰκεῖον αὐταῖς ἱερὸν ἐπὶ γῆς	ἂν	εἴη ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδὲς κατ´
[4]	μὲν οὖν Ὁμηρικὸν παντελῶς οὐκ	ἂν	εἴη· εἴτε δ´ οὕτως ἔχον
[14]	φάρη ἄντικρυς ἡ ἐξ αἱμάτων	ἂν	εἴη ἐξυφαινομένη σάρξ· ἐξ αἵματος
[14]	γένεσιν κατιούσαις καὶ σωματουργίαν τί	ἂν	εἴη οἰκειότερον σύμβολον τούτων; διὸ
[10]	ὡς φησίν, ὕδατα ἀενάοντα’ οὐκ	ἂν	εἴη τῆς νοητῆς ὑποστάσεως, ἀλλὰ
[12]	καὶ τὰς γαμουμένας ἔθος ὡς	ἂν	εἰς γένεσιν συνεζευγμένας νύμφας τε
[4]	τοῦ προσθέντος ποιητοῦ ἀνιχνεύοντι, ὡς	ἂν	μήτε τῶν παλαιῶν ἄνευ συμβόλων
[19]	μεταξὺ τῶν γονάτων ἐμφράξεσι. φέροιεν	ἂν	οὖν τὰ κηρία καὶ αἱ
[3]	ἀλλὰ καὶ ἀκοῦσαι. τίς γὰρ	ἂν	πιστεύσαι θεὰς ἁλιπόρφυρα ἱμάτια ὑφαίνειν
[6]	ἐπέραστος. ὅθεν οἰκείως ἐπ´ αὐτοῦ	ἂν	ῥηθείη ἄντρον ἐπήρατον μὲν τῷ
[3]	πρὸς τοῦτο μᾶλλον κέχρηται, ὡς	ἂν	σχεδὸν πάντων τῶν ἱερῶν τὰ
[25]	τοῦ τὸν μὲν βορρᾶν ἀρχόμενον	μέγαν	εἶναι, τὸν δὲ νότον λήγοντα.
[36]	εὑρεσιλογούντων πιθανότητας, λογιζόμενον δὲ τὴν	παλαιὰν	σοφίαν καὶ τὴν Ὁμήρου ὅση
[35]	αὐτῷ καὶ ἡ ὑπὸ τὴν	ἐλαίαν	καθέδρα οἰκεία ὡς ἱκέτῃ τοῦ
[17]	αὐτῶν καὶ τὴν εἰς γένεσιν	συνεργίαν,	συνεργεῖ γὰρ γενέσει τὸ ὕδωρ.
[14]	δὲ εἰς γένεσιν κατιούσαις καὶ	σωματουργίαν	τί ἂν εἴη οἰκειότερον σύμβολον
[4]	πλάσμα μὲν ὡς ἔτυχεν εἰς	ψυχαγωγίαν	πεποιημένον μὴ εἶναι, ἀλλ´ οὐδ´
[36]	φρόνησις γέγονε καὶ πάσης ἀρετῆς	ἀκρίβειαν	μὴ ἀπογινώσκειν ὡς ἐν μυθαρίου
[3]	λέγεται ἱερόν, ἀλλὰ πρόσκειται εἰς	ἀκρίβειαν	τὸ αἳ νηιάδες καλέονται’ τίς
[19]	ἐλάμβανον εἰς σύμβολον τῆς κατ´	εὐθεῖαν	γενέσεως καὶ ἀκαμποῦς διὰ τὸ
[24]	τόποι. Τῷ μὲν οὖν Μίθρᾳ	οἰκείαν	καθέδραν τὴν κατὰ τὰς ἰσημερίας
[34]	εἰκόνα φέρειν Ὁμήρῳ κατὰ τὴν	Ὀδύσσειαν	τοῦ διὰ τῆς ἐφεξῆς γενέσεως
[36]	περὶ μὲν τούτου εἰς ἄλλην	πραγματείαν	ὑπερκείσθω τὸ σύγγραμμα, περὶ δὲ
[28]	δὲ καὶ καρκίνος περὶ τὸν	γαλαξίαν	τὰ πέρατα αὐτοῦ εἰληχότες, καρκίνος
[28]	ἃς συνάγεσθαι φησὶν εἰς τὸν	γαλαξίαν	τὸν οὕτω προσαγορευόμενον ἀπὸ τῶν
[35]	τοῦ θεοῦ καὶ ὑπὸ τὴν	ἱκετηρίαν	ἀπομειλισσομένῳ τὸν γενέθλιον δαίμονα. οὐ
[35]	ἐναλίων ὀργάνων καὶ ἔργων παντελῆ	ἀπειρίαν.	~Οὐ δεῖ δὲ τὰς τοιαύτας
[21]	βούλημα εἴτε τῶν καθιδρυσαμένων, εἴπερ	ἱστορίαν	ὁ ποιητὴς ἀπαγγέλλει, ἢ αὐτοῦ
[2]	ἐστιν. ~Ὅτι μὲν οὐ καθ´	ἱστορίαν	παρειληφὼς μνήμην τῶν παραδοθέντων πεποίηται,
[11]	τοιούτων αἳ συναντῶσί τισι κατὰ	φαντασίαν	χρώζουσαι τὸ πνεῦμα εἰδώλων ἐμφάσεις,
[16]	ἠξίουν τὸ νέκταρ καὶ τὴν	ἀμβροσίαν	ἣν κατὰ ῥινῶν στάζει ὁ
[25]	ὥς τινες ᾠήθησαν, καὶ τὴν	οὐσίαν	ἔχειν τοιαύτην. ἀλλὰ βορέας μὲν
[12]	καὶ ἐξ ἀέρος ἔχειν τὴν	οὐσίαν	ὑπωπτεύθησαν. διὰ τοῦτο δὲ καὶ
[2]	Κρόνιος· ὅτι δὲ κατὰ ποιητικὴν	ἐξουσίαν	πλάσσων ἄντρον ἀπίθανος ἦν, εἰ
[3]	μικρᾶς οὔσης ἀπορίας δι´ ἣν	αἰτίαν	ἀνθρώποις μὲν τὰ βόρεια μέρη
[23]	ἀνιουσῶν, διὰ τὴν αὐτὴν δ´	αἰτίαν	οὐ θεῶν ἔφη ὁδός, ἀλλ´
[26]	ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους. καὶ τὴν	Ὠρείθυιαν	αὐτὸν ἁρπάσαι φασίν, ἐτέκνωσέ τε
[36]	πιθανότητας, λογιζόμενον δὲ τὴν παλαιὰν	σοφίαν	καὶ τὴν Ὁμήρου ὅση τις
[5]	ᾐνίττοντο, ἄπειρον κατὰ τὴν αὐτῆς	ἀμορφίαν	τιθέντες. ῥευστῆς δ´ οὔσης αὐτῆς
[25]	καὶ ἀπὸ γενέσεως χωριζομέναις εἰκότως	ἔταξαν	ἀνέμους διὰ τὸ ἐφέλκεσθαι καὶ
[24]	καθέδραν τὴν κατὰ τὰς ἰσημερίας	ὑπέταξαν·	διὸ κριοῦ μὲν φέρει Ἀρηίου
[9]	ὥς τινες ὑπενόουν, ὅτι μηδὲ	πᾶν	ἄντρον σφαιροειδές, διπλοῦ δ´ ὄντος
[34]	καὶ κάρψαντα τὸ σῶμα καὶ	πᾶν	περίττωμα ἀποβαλόντα καὶ τὰς αἰσθήσεις
[34]	Ὅμηρος δεῖν τὸ ἄντρον ἀποθέσθαι	πᾶν	τὸ ἔξωθεν κτῆμα, γυμνωθέντα δὲ
[8]	τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρ´	ἅπαν	τὸ σπήλαιον’ εἶτα εἰπόντος τοῦ
[8]	τὴν μὲν δι´ ὄψεως φαινομένην	ἕδραν	τῇ τοῦ δεσμωτηρίου οἰκήσει ἀφομοιοῦντα,
[24]	Τῷ μὲν οὖν Μίθρᾳ οἰκείαν	καθέδραν	τὴν κατὰ τὰς ἰσημερίας ὑπέταξαν·
[6]	μέθεξιν, ἠεροειδὲς δὲ σκοποῦντι τὴν	ὑποβάθραν	αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὴν εἰσιόντι
[20]	Διονύσῳ, πανταχοῦ δ´ ὅπου τὸν	Μίθραν	ἔγνωσαν διὰ σπηλαίου τὸν θεὸν
[24]	μὲν φέρει Ἀρηίου ζῳδίου τὴν	μάχαιραν,	ἐποχεῖται δὲ ταύρῳ, Ἀφροδίτης δὲ
[25]	τὴν ἄρκτον οἰκοῦσιν, ὁ δὲ	μακρὰν	ἀφέστηκε· χρονιωτέρα δ´ ἡ ἐκ
[21]	ὄντος τοῦ νοτίου πόλου τῷ	μακρὰν	ἔτι ἀφεστηκότι καὶ ἀνωτάτῳ τῶν
[8]	πρὸς φῶς, τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ	μακρὰν	παρ´ ἅπαν τὸ σπήλαιον’ εἶτα
[28]	νότια· δῆμος δὲ ὀνείρων κατὰ	Πυθαγόραν	αἱ ψυχαί, ἃς συνάγεσθαι φησὶν
[3]	αἱ μὲν ἀνθρώποις πορεύσιμοι πρὸς	βορρᾶν	ἄνεμον τετράφθαι λέγονται, αἱ δὲ
[25]	ἡ αἰτία τοῦ τὸν μὲν	βορρᾶν	ἀρχόμενον μέγαν εἶναι, τὸν δὲ
[24]	νοτιωτάταις πύλαις καὶ ταῖς κατὰ	βορρᾶν	βορειοτάταις, ὅτι ψυχαῖς καθιέρωτο τὸ
[23]	καὶ τοῦ ἄντρου αἱ πρὸς	βορρᾶν	πύλαι καταβαταὶ ἀνθρώποις· τὰ δὲ
[20]	καὶ τὰς μέν τινας πρὸς	βορρᾶν	τετράφθαι θύρας, τὰς δὲ πρὸς
[24]	εἶναι θερμόν, κατὰ δὲ τὸν	βορρᾶν	τοῦ Καυτοπάτου διὰ τὸ ψυχρὸν
[5]	τῇ ὕλῃ, ἣν λίθον καὶ	πέτραν	διὰ τὸ ἀργὸν καὶ ἀντίτυπον
[23]	ὁδός· διὸ ἰανούαν εἰπόντες τὴν	θύραν	καὶ ἰανουάριον μῆνα τὸν θυραῖον
[27]	σείων Οἰνεὺς ἀνθ´ ἱκετηρίας τὴν	θύραν,	σείων κολλητὰς σανίδας, γουνούμενος υἱόν’
[31]	τὸν λόγον μηκύνωμεν, τὴν μὲν	πᾶσαν	βούλησιν καὶ διὰ τούτων παραδεδειχέναι
[8]	~ὅτι δὲ καὶ ταῖς νύμφαις	ἀνετίθεσαν	ἄντρα καὶ τούτων μάλιστα ταῖς
[30]	ἀλόγου· πίθοι δὲ ὅτι χωρήματα	ἦσαν	αἱ ψυχαὶ ἐνεργειῶν τε καὶ
[14]	ὕλης, ἀλλ´ ἀπὸ τοῦ λίθου	ἐρρήθησαν.	τὰ δ´ ἁλιπόρφυρα φάρη ἄντικρυς
[25]	καὶ αὐτὰς πνεῦμα, ὥς τινες	ᾠήθησαν,	καὶ τὴν οὐσίαν ἔχειν τοιαύτην.
[4]	ῥᾳθυμότερον φαίνονται ἀναγράψαντες ὅσοι τέλεον	ᾠήθησαν	πλάσμα εἶναι τοῦ ποιητοῦ τό
[12]	ἐξ ἀέρος ἔχειν τὴν οὐσίαν	ὑπωπτεύθησαν.	διὰ τοῦτο δὲ καὶ οἰκεῖον
[27]	πύλας οὐρανοῦ, ἃς αἱ Ὧραι	ἐπιστεύθησαν,	ἀρχὰς ἐχούσας τῶν νεφουμένων τόπων,
[34]	τοὺς ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι	θάλασσαν	ἀνέρες οὐδέ θ´ ἅλεσσι μεμιγμένον
[18]	Σελήνην τε οὖσαν γενέσεως προστάτιδα	Μέλισσαν	ἐκάλουν ἄλλως τε ἐπεὶ ταῦρος
[15]	πυρί. καθαίρουσι δὲ καὶ τὴν	γλῶσσαν	τῷ μέλιτι ἀπὸ παντὸς ἁμαρτωλοῦ.
[18]	τὴν Κόρην Μελιτώδη, Σελήνην τε	οὖσαν	γενέσεως προστάτιδα Μέλισσαν ἐκάλουν ἄλλως
[20]	πανταχοῦ δ´ ὅπου τὸν Μίθραν	ἔγνωσαν	διὰ σπηλαίου τὸν θεὸν ἱλεουμένων,
[35]	ἐν ἀρχῇ τῆς Ὀδυσσείας τὴν	Θόωσαν	ἐγενεαλόγησεν, ἀφ´ ἧς ὁ Κύκλωψ,
[3]	μέλισσαι. οἵ τε περιμήκεις ἱστοὶ	ἔστωσαν	ἀναθήματα ταῖς νύμφαις· ἀλλὰ τί
[25]	ἐκ τῶν ἄπωθεν ἐπιρροή· καὶ	ὅταν	ἀθροισθῇ, τότε πληθύνει. ~εἰς γένεσιν
[3]	δὲ εἰσιόντων πρὸς δύσιν ἀφορώντων,	ὅταν	ἀντιπρόσωποι τῶν ἀγαλμάτων ἑστῶτες τοῖς
[16]	τῷ μέλιτι ἀπὸ παντὸς ἁμαρτωλοῦ.	~ὅταν	δὲ τῷ Πέρσῃ προσάγωσι μέλι
[28]	προσαγορευόμενον ἀπὸ τῶν γάλακτι τρεφομένων,	ὅταν	εἰς γένεσιν πέσωσιν. ᾧ καὶ
[15]	μελισσῶν, ἃς βουγενεῖς εἶναι συμβέβηκεν.	ὅταν	μὲν οὖν τοῖς τὰ λεοντικὰ
[35]	οὕτως ἀπαλλαγῇ τῶν πόνων, ἀλλ´	ὅταν	παντελῶς ἔξαλος γένηται καὶ ἐν
[23]	ἡ ἀπ´ αἰγόκερω ὁδός· διὸ	ἰανούαν	εἰπόντες τὴν θύραν καὶ ἰανουάριον
[23]	ᾧ Ἥλιος ἀπ´ αἰγόκερω πρὸς	ἑῴαν	ἐπάνεισιν ἐπιστρέψας εἰς τὰ βόρεια.
[0]	~ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ	ΕΝ	ΟΔΥΣΣΕΙΑΙ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ ΑΝΤΡΟΥ. ~Ὅτι
[11]	~διαβεβαιοῦνται δέ τινες καὶ τὰ	ἐν	ἀέρι καὶ οὐρανῷ ἀτμοῖς τρέφεσθαι
[11]	τοῦτο ὡς νέφος· ὑγρὸν γὰρ	ἐν	ἀέρι παχυνθὲν νέφος συνίσταται· παχυνθέντος
[16]	εἰ χρὴ ἀκούειν ἐπὶ μέλιτος,	ἐν	ἄλλοις ἀκριβέστερον ἐξετάσομεν· παρὰ δὲ
[6]	καὶ ταῖς νύμφαις διὰ τὰ	ἐν	ἄντροις καταλειβόμενα ἢ ἀναδιδόμενα ὕδατα,
[7]	ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ Δημήτηρ	ἐν	ἄντρῳ τρέφει τὴν Κόρην μετὰ
[24]	δεξιᾷ μὲν ἔχων τὰ βόρεια,	ἐν	ἀριστερᾷ δὲ τὰ νότια, τεταγμένου
[20]	ἐν Κρήτῃ μὲν Κουρήτων Διί,	ἐν	Ἀρκαδίᾳ δὲ Σελήνῃ καὶ Πανὶ
[35]	θεοῦ, οὗ δὴ καὶ θυγατέρα	ἐν	ἀρχῇ τῆς Ὀδυσσείας τὴν Θόωσαν
[11]	παχυνθὲν νέφος συνίσταται· παχυνθέντος δ´	ἐν	αὐταῖς τοῦ πνεύματος ὑγροῦ πλεονασμῷ
[3]	ἐγχεομένων αὐτοῖς παρειλημμένου, ἀλλ´ ὅτι	ἐν	αὐτοῖς ὡς ἐν σμήνεσι τιθαιβώσσουσι
[28]	θερμὸν ἰσχναίνειν αὐτὰ μάλιστα εἴωθεν,	{ἐν}	αὐτῷ δὲ τούτῳ καὶ κατασμικρύνειν
[4]	καλούμενον Φόρκυνος· ἔστι δ´ αἰγιαλὸς	ἐν	αὐτῷ· ἐκεῖ νυμφῶν ἱερὸν ἄντρον,
[2]	ἄντρον πόρρω καθέστηκε τοῦ πείθειν	ἐν	αὐτῷ κατάβασιν εἶναι τῶν ἀνθρώπων
[4]	τοῦτο ἄξιον ἐρεύνης καὶ τῆς	ἐν	αὐτῷ συμβολικῆς καθιδρύσεως δεόμενον τῆς
[6]	ἐπήρατα, τὰ δ´ ἔνδον καὶ	ἐν	βάθει ἠεροειδῆ. οὕτω καὶ Πέρσαι
[15]	πλήρεις οἱ ἀμφιφορεῖς, ἀλλὰ κηρίων;	ἐν	γὰρ τούτοις, φησί, τιθαιβώσσουσι μέλισσαι.
[10]	θάνατον. παρὸ καὶ διεροὺς τοὺς	ἐν	γενέσει ὄντας καλεῖν τὸν ποιητὴν
[30]	~πίθου νενομισμένης καὶ παρὰ Πλάτωνι	ἐν	Γοργίᾳ τῆς ψυχῆς, καὶ τῆς
[1]	ἔνθα δ´ ἔπειτα τιθαιβώσσουσι μέλισσαι.	ἐν	δ´ ἱστοὶ λίθεοι περιμήκεες, ἔνθα
[1]	φάρε´ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι·	ἐν	δ´ ὕδατ´ ἀενάοντα. δύω δέ
[24]	κατὰ τὸν ἰσημερινὸν τέτακται κύκλον,	ἐν	δεξιᾷ μὲν ἔχων τὰ βόρεια,
[13]	ἄντρον ψυχαῖς καὶ ταῖς μερικωτέραις	ἐν	δυνάμεσι νύμφαις, αἳ ναμάτων καὶ
[14]	ἡ σαρκοποιία, λίθος δὲ ταῦτα	ἐν	ζῴοις λίθῳ ἐοικότα· διὸ καὶ
[1]	~Ὅτι ποτὲ Ὁμήρῳ αἰνίττεται τὸ	ἐν	Ἰθάκῃ ἄντρον, ὃ διὰ τῶν
[8]	λέγεται ἰδὲ γὰρ ἀνθρώπους οἷον	ἐν	κατωγείῳ ἄντρῳ καὶ οἰκήσει σπηλαιώδει
[20]	ναοὺς ἐπινοῆσαι θεοῖς ἀφοσιούντων, καὶ	ἐν	Κρήτῃ μὲν Κουρήτων Διί, ἐν
[36]	ἀρετῆς ἀκρίβειαν μὴ ἀπογινώσκειν ὡς	ἐν	μυθαρίου πλάσματι εἰκόνας τῶν θειοτέρων
[20]	Σελήνῃ καὶ Πανὶ Λυκείῳ, καὶ	ἐν	Νάξῳ Διονύσῳ, πανταχοῦ δ´ ὅπου
[30]	πάντα διασκεδάννυσι μόνης ἐλπίδος μενούσης.	ἐν	οἷς γὰρ ἡ φαύλη ψυχὴ
[17]	τέτακται, τῶν δ´ ἀμφιφορέων τῶν	ἐν	οἷς τὰ ἀπὸ τῶν πηγῶν
[14]	φάρε´ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι’	ἐν	ὀστοῖς μὲν γὰρ καὶ περὶ
[21]	τούτου ἑταῖρος Κρόνιος δύο εἶναι	ἐν	οὐρανῷ ἄκρα, ὧν οὔτε νοτιώτερόν
[3]	πιστεύσαι θεὰς ἁλιπόρφυρα ἱμάτια ὑφαίνειν	ἐν	σκοτεινῷ ἄντρῳ ἐπὶ λιθίνων ἱστῶν,
[3]	ἀλλ´ ὅτι ἐν αὐτοῖς ὡς	ἐν	σμήνεσι τιθαιβώσσουσι μέλισσαι. οἵ τε
[7]	τῶν ἀοράτων δυνάμεων τὸ ἄντρον	ἐν	συμβόλῳ παρελάμβανον διὰ τὸ σκοτεινὰ
[16]	ὡς φύλακι καρπῶν, τὸ φυλακτικὸν	ἐν	συμβόλῳ τίθενται· ὅθεν τινὲς ἠξίουν
[33]	μεταστρέφει τὰ λευκότερα· ὅθεν καὶ	ἐν	ταῖς λιτανείαις καὶ ἱκετηρίαις τὰς
[2]	ἔτυχε πλάσας πείσειν ἤλπισεν ὡς	ἐν	τῇ Ἰθακησίᾳ γῇ ἀνήρ τις
[28]	κατασμικρύνειν καὶ ξηραίνειν· ἔτι δ´	ἐν	τοῖς βορείοις πάντα μεγάλα τὰ
[17]	γενέσει τὸ ὕδωρ. διὸ καὶ	ἐν	τοῖς κρατῆρσι καὶ ἀμφιφορεῦσι τιθαιβώσσουσι
[3]	μὲν ἧττον ἀσαφές· τὸ δ´	ἐν	τοῖς λιθίνοις ἱστοῖς τούτοις τὰς
[26]	θεοῖς νέμοντες ἱσταμένης τῆς μεσημβρίας	ἐν	τοῖς ναοῖς τῶν θεῶν τὰ
[6]	ἔφη Εὔβουλος, Ζωροάστρου αὐτοφυὲς σπήλαιον	ἐν	τοῖς πλησίον ὄρεσι τῆς Περσίδος
[30]	σκιδναμένη περὶ ὕλην τάξεως διαμαρτάνει,	ἐν	τούτοις ἅπασι ταῖς ἀγαθαῖς ἐλπίσιν
[14]	ἀπετόλμησεν εἰπεῖν ὁ ποιητὴς ὅτι	ἐν	τούτοις φάρε´ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα
[8]	ἄντρον ὑπόστεγον, παρά τε Πλάτωνι	ἐν	τῷ ἑβδόμῳ τῆς Πολιτείας λέγεται
[33]	φέρει τι ἰδίωμα οἰκειότατον ταῖς	ἐν	τῷ κόσμῳ τροπαῖς τῶν ψυχῶν,
[1]	ἱρὸν νυμφάων αἳ νηιάδες καλέονται.	ἐν	τῷ κρητῆρές τε καὶ ἀμφιφορῆες
[4]	ἀκριβέστατα καὶ ὁ Ἐφέσιος Ἀρτεμίδωρος	ἐν	τῷ πέμπτῳ τῆς εἰς ἕνδεκα
[23]	πυλῶν τούτων μεμνῆσθαι καὶ Παρμενίδην	ἐν	τῷ Φυσικῷ φησὶ Ῥωμαίους τε
[25]	γὰρ πήγνυσι ψυχροτέρα οὖσα καὶ	ἐν	τῷ ψυχρῷ τῆς χθονίου γενέσεως
[7]	οὐσιῶδες. οὕτω καὶ ὁ Κρόνος	ἐν	τῷ Ὠκεανῷ αὑτῷ ἄντρον κατασκευάζει
[13]	ἀναφερόμενα, τὰ δὲ πρὸς τὰς	ἐν	ὕδασι δυνάμεις, ἵνα κοινὸν ἀμφοτέραις
[35]	ὅταν παντελῶς ἔξαλος γένηται καὶ	ἐν	ψυχαῖς ἀπείροις θαλασσίων καὶ ἐνύλων
[23]	ἰανουάριον μῆνα τὸν θυραῖον προσεῖπον,	ἐν	ᾧ Ἥλιος ἀπ´ αἰγόκερω πρὸς
[8]	καὶ ὁ εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνος,	ἐν	ᾧ λέγεται σοὶ δ´ ἄρα
[12]	ἠεροειδὲς κατ´ εἰκόνα τοῦ κόσμου,	ἐν	ᾧ ὡς μεγίστῳ ἱερῷ αἱ
[4]	εἴτε καὶ αὐτός τινα προσέθηκεν,	οὐδὲν	ἧττον μένει τὰ ζητήματα τὴν
[28]	ἀνέμου εἰς τὰ νότια κατιὼν	κἀκεῖθεν	ἐπανιὼν εἰς τὰ βόρεια. αἰγόκερως
[35]	ὑπῇ τι τῶν ἁμαρτημάτων μνημόσυνον.	ἔνθεν	αὐτῷ καὶ ἡ ὑπὸ τὴν
[11]	νέφος· ὑγρὸν γὰρ ἐν ἀέρι	παχυνθὲν	νέφος συνίσταται· παχυνθέντος δ´ ἐν
[16]	δυνάμεις εἰς τὴν ἡδονὴν ἐκλυθέντα.	ὅθεν	ἐπιθυμίᾳ μὲν συνουσίας τὸν Οὐρανὸν
[33]	τοῦ χειμῶνος μεταστρέφει τὰ λευκότερα·	ὅθεν	καὶ ἐν ταῖς λιτανείαις καὶ
[10]	ὑγρῷ τὰς εἰς γένεσιν κατιούσας.	ὅθεν	καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι τέρψιν
[19]	καὶ μάλιστα δίκαιον καὶ νηφαντικόν·	ὅθεν	καὶ νηφάλιοι σπονδαὶ αἱ διὰ
[18]	παλαιοὶ ἐκάλουν ἡδονῆς οὔσας ἐργαστικάς.	ὅθεν	καὶ ὁ Σοφοκλῆς οὐκ ἀνοικείως
[12]	αἱ εἰς γένεσιν ἰοῦσαι ψυχαί.	ὅθεν	καὶ τὰς γαμουμένας ἔθος ὡς
[18]	βίον, διὰ δὲ πικρίας ἀναβιώσκεσθαι	(ὅθεν	καὶ τοῖς θεοῖς χολὴν ἔθυον)
[6]	καλός τέ ἐστι καὶ ἐπέραστος.	ὅθεν	οἰκείως ἐπ´ αὐτοῦ ἂν ῥηθείη
[16]	τὸ φυλακτικὸν ἐν συμβόλῳ τίθενται·	ὅθεν	τινὲς ἠξίουν τὸ νέκταρ καὶ
[2]	μὴ ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἡ φύσις	αὐτόθεν	ἀπέδειξε κάθοδόν τε ἀνθρώποις πᾶσι
[5]	γῆν παραδιδόντες (διό τινες καὶ	αὐτόθεν	τὴν ὕλην τὴν γῆν εἶναι
[8]	φίλε Γλαύκων, προσαπτέον πᾶσι τοῖς	ἔμπροσθεν	λεγομένοις, τὴν μὲν δι´ ὄψεως
[25]	βορρᾷ ἀνέμῳ ὁμιλεῖν καὶ τὰς	ἐντεῦθεν	ἀπαλλαττομένας νότῳ· αὕτη δὲ καὶ
[10]	οὐσίας, ὡς καὶ τὸ νῦν	παραληφθὲν	διὰ τὸ ἔχειν, ὡς φησίν,
[28]	γὰρ θερμὸν ἰσχναίνειν αὐτὰ μάλιστα	εἴωθεν,	{ἐν} αὐτῷ δὲ τούτῳ καὶ
[34]	τὸ ἄντρον ἀποθέσθαι πᾶν τὸ	ἔξωθεν	κτῆμα, γυμνωθέντα δὲ καὶ προσαίτου
[25]	χρονιωτέρα δ´ ἡ ἐκ τῶν	ἄπωθεν	ἐπιρροή· καὶ ὅταν ἀθροισθῇ, τότε
[32]	δ´ οὐχ, ὡς ἄν τις	νομίσειεν,	ἀπὸ τύχης τινὸς οὕτω βλαστήσασα,
[19]	ταῖς μεταξὺ τῶν γονάτων ἐμφράξεσι.	φέροιεν	ἂν οὖν τὰ κηρία καὶ
[15]	ὑπὸ μελισσῶν, ἃς βουγενεῖς εἶναι	συμβέβηκεν.	ὅταν μὲν οὖν τοῖς τὰ
[24]	ἀνατολῇ καὶ δύσει τὰς θύρας	ἀνέθηκεν	οὔτε ταῖς ἰσημερίαις, οἷον κριῷ
[4]	ἀφηγήσατο εἴτε καὶ αὐτός τινα	προσέθηκεν,	οὐδὲν ἧττον μένει τὰ ζητήματα
[9]	διὰ τὴν ὕλην ἐξ ἧς	συνέστηκεν	ὁ κόσμος, καὶ ἀντίτυπον καὶ
[28]	ἔρχεσθαι· αἷς συγκυεῖσθαι τὸ γάλα	πέφυκεν.	Ἔτι τὰ μὲν νότια μικροφυῆ
[3]	σχεδὸν πάντων τῶν ἱερῶν τὰ	μὲν	ἀγάλματα καὶ τὰς εἰσόδους ἐχόντων
[29]	στόμια Πλάτων φησί, δι´ οὗ	μὲν	ἀναβαινόντων εἰς οὐρανόν, δι´ οὗ
[29]	τὸ δ´ ὑπόγειον, καὶ τὸ	μὲν	ἀνατολικόν, τὸ δὲ δυτικόν, καὶ
[3]	πάλιν θεοῖς· καὶ ὅτι αἱ	μὲν	ἀνθρώποις πορεύσιμοι πρὸς βορρᾶν ἄνεμον
[3]	τὸν ποιητήν, πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς	μὲν	ἀνθρώπων πύλη, τίς δὲ θεῶν,
[29]	τὸ δὲ δυτικόν, καὶ τὰ	μὲν	ἀριστερά, τὰ δὲ δεξιά, νύξ
[23]	καὶ ἀναβατικός. ~ἔστι δὲ τὰ	μὲν	βόρεια ψυχῶν εἰς γένεσιν κατιουσῶν,
[22]	δι´ οὗ ἀνίασιν. ἀλλὰ καρκίνος	μὲν	βόρειος καὶ καταβατικός, αἰγόκερως δὲ
[25]	καὶ ἡ αἰτία τοῦ τὸν	μὲν	βορρᾶν ἀρχόμενον μέγαν εἶναι, τὸν
[9]	τῶν αὐτῶν ἐννοιῶν ὁρμώμενοι. τοῦ	μὲν	γὰρ αἰσθητοῦ κόσμου διὰ τὸ
[14]	εἴη ἐξυφαινομένη σάρξ· ἐξ αἵματος	μὲν	γὰρ ἁλουργῆ ἔρια καὶ ἐκ
[25]	τὸν δὲ νότον λήγοντα. ὁ	μὲν	γὰρ εὐθὺς ἐπίκειται τοῖς ὑπὸ
[14]	ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι’ ἐν ὀστοῖς	μὲν	γὰρ καὶ περὶ ὀστᾶ ἡ
[25]	δὲ τοῦ νότου διαλύει. ἡ	μὲν	γὰρ πήγνυσι ψυχροτέρα οὖσα καὶ
[13]	λίθινοι κρατῆρες καὶ ἀμφιφορεῖς. Διονύσου	μὲν	γὰρ σύμβολα ταῦτα, ἀλλ´ ὄντα
[23]	Ῥωμαίους τε καὶ Αἰγυπτίους. Ῥωμαίους	μὲν	γὰρ τὰ Κρόνια ἑορτάζειν Ἡλίου
[32]	φρονήσεως θεοῦ ἡ ἐλαία. Ἀθηνᾶς	μὲν	γὰρ τὸ φυτόν, φρόνησις δὲ
[33]	αἷς τὸ ἄντρον καθιέρωται. διὰ	μὲν	γὰρ τοῦ θέρους τὰ λευκὰ
[5]	καθιδρύσεως δεόμενον τῆς παραστάσεως. ~Ἄντρα	μὲν	δὴ ἐπιεικῶς οἱ παλαιοὶ καὶ
[8]	πᾶσι τοῖς ἔμπροσθεν λεγομένοις, τὴν	μὲν	δι´ ὄψεως φαινομένην ἕδραν τῇ
[35]	πτωχοῦ πόνοις καὶ καρτερίαις, ποτὲ	μὲν	διαμαχόμενον τοῖς πάθεσι, ποτὲ δὲ
[22]	στόμια ἔφη· τούτων δὲ καρκίνον	μὲν	εἶναι δι´ οὗ κατίασιν αἱ
[7]	συμβόλῳ παρελάμβανον διὰ τὸ σκοτεινὰ	μὲν	εἶναι τὰ ἄντρα, ἀφανὲς δὲ
[5]	πέτρας περιεχόμενα μονοειδοῦς, ἧς τὰ	μὲν	ἔνδον κοῖλα, τὰ δ´ ἔξω
[16]	ἀπὸ τῶν πλανωμένων· ἀλλὰ τὰς	μὲν	ἐξ οὐρανοῦ δέχεται Κρόνος, τὰς
[6]	εἰσιόντι τῷ νῷ· ὥστε τὰ	μὲν	ἔξω καὶ ἐπιπολαίως ἐπήρατα, τὰ
[11]	ἤτοι σωματικὰς οὔσας ἢ ἀσωμάτους	μέν,	ἐφελκομένας δὲ σῶμα, καὶ μάλιστα
[24]	ἰσημερινὸν τέτακται κύκλον, ἐν δεξιᾷ	μὲν	ἔχων τὰ βόρεια, ἐν ἀριστερᾷ
[29]	τιθέντων καὶ Σελήνην, καὶ διὰ	μὲν	Ἡλίου ἀνιέναι, διὰ δὲ Σελήνης
[3]	καὶ οἱ κρατῆρες; καὶ τοῦτο	μὲν	ἧττον ἀσαφές· τὸ δ´ ἐν
[18]	χολὴν ἔθυον) ἢ ὅτι ὁ	μὲν	θάνατος λυσίπονος, ἡ δ´ ἐνταῦθα
[31]	τοῖς πράγμασιν ἐξηλλαγμένας, καὶ τὰς	μὲν	θεοῖς τε καὶ τοῖς ἀγαθοῖς
[21]	τοῦ θερινοῦ. ἔστι δ´ ὁ	μὲν	θερινὸς κατὰ καρκίνον, ὁ δὲ
[29]	κέκληται. ~κατὰ ταῦτα τοίνυν τῷ	μὲν	θνητῷ καὶ γενέσει ὑποπτώτῳ φύλῳ
[22]	αἱ θέσεις τῶν ζῳδίων· ἀπὸ	μὲν	καρκίνου εἰς αἰγόκερων πρῶτα μὲν
[20]	θεοῖς ἀφοσιούντων, καὶ ἐν Κρήτῃ	μὲν	Κουρήτων Διί, ἐν Ἀρκαδίᾳ δὲ
[17]	καὶ ἀμφιφορεῦσι τιθαιβώσσουσι μέλισσαι, τῶν	μὲν	κρατήρων σύμβολον τῶν πηγῶν φερόντων,
[22]	μὲν καρκίνου εἰς αἰγόκερων πρῶτα	μὲν	λέοντα οἶκον Ἡλίου, εἶτα παρθένον
[30]	τῆς δὲ κακοεργέτιδος, καὶ τῆς	μὲν	λογικῆς, τῆς δ´ ἀλόγου· πίθοι
[11]	ἀναθυμιάσεως. καὶ διὰ τοῦτο ἄναμμα	μὲν	νοερὸν εἶναι τὸν ἥλιον ἐκ
[28]	τὸ γάλα πέφυκεν. Ἔτι τὰ	μὲν	νότια μικροφυῆ ποιεῖ τὰ σώματα·
[3]	ἄντρον τοῦτο τὸ δίθυρον, ἱερὸν	μὲν	νυμφῶν εἰρημένον, τὸ δ´ αὐτὸ
[25]	οὐσίαν ἔχειν τοιαύτην. ἀλλὰ βορέας	μὲν	οἰκεῖος εἰς γένεσιν ἰούσαις· διὸ
[6]	τελετὰς ἀποδιδόναι. ὡς γὰρ τοῖς	μὲν	Ὀλυμπίοις θεοῖς ναούς τε καὶ
[2]	ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν. ~Ὅτι	μὲν	οὐ καθ´ ἱστορίαν παρειληφὼς μνήμην
[33]	τῶν κινδύνων μεταβάλλειν ὀττευόμενοι. φύσει	μὲν	οὖν ἀειθαλεῖ ἡ ἐλαία συνέχεται
[24]	ἀπογενέσεως οἰκεῖοι οἱ τόποι. Τῷ	μὲν	οὖν Μίθρᾳ οἰκείαν καθέδραν τὴν
[4]	ὑπὸ τῶν Φαιάκων ἐκβιβασθῆναι. πλάσμα	μὲν	οὖν Ὁμηρικὸν παντελῶς οὐκ ἂν
[9]	τῇ τοῦ ἡλίου δυνάμει’ ~Ὅτι	μὲν	οὖν σύμβολον κόσμου τὰ ἄντρα
[6]	κόσμῳ διὰ τὴν ὕλην. ~διὰ	μὲν	οὖν τὴν ὕλην ἠεροειδὴς καὶ
[4]	ἑαυτοὺς πειρᾶσθαι νῦν ἀνευρίσκειν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς ἐγχωρίου ἱστορίας ῥᾳθυμότερον
[15]	ἃς βουγενεῖς εἶναι συμβέβηκεν. ὅταν	μὲν	οὖν τοῖς τὰ λεοντικὰ μυουμένοις
[32]	νοερᾶς καὶ σοφίας ἀποτέλεσμα, χωριστῆς	μὲν	οὔσης ἀπ´ αὐτοῦ, πλησίον δὲ
[30]	Γοργίᾳ τῆς ψυχῆς, καὶ τῆς	μὲν	οὔσης εὐεργέτιδος, τῆς δὲ κακοεργέτιδος,
[31]	ἐπεισάγοντες τὸν λόγον μηκύνωμεν, τὴν	μὲν	πᾶσαν βούλησιν καὶ διὰ τούτων
[2]	γὰρ καὶ θεῶν ὁ πᾶς	μὲν	πλήρης κόσμος, τὸ δὲ Ἰθακήσιον
[1]	τέ οἱ θύραι εἰσίν, αἱ	μὲν	πρὸς βορέαο καταβαταὶ ἀνθρώποισιν, αἱ
[13]	οὖν ἡμῖν διάφορα σύμβολα, τὰ	μὲν	πρὸς τὰς ψυχὰς ἀναφερόμενα, τὰ
[18]	ἐκάλουν ἄλλως τε ἐπεὶ ταῦρος	μὲν	Σελήνη καὶ ὕψωμα Σελήνης ὁ
[16]	τὴν ἡδονὴν ἐκλυθέντα. ὅθεν ἐπιθυμίᾳ	μὲν	συνουσίας τὸν Οὐρανὸν κατιόντα εἰς
[29]	θειοτέρῳ τὰ νότια, ὡς θεοῖς	μὲν	τὰ ἀνατολικά, δαίμοσι δὲ τὰ
[28]	τὰ πέρατα αὐτοῦ εἰληχότες, καρκίνος	μὲν	τὰ βόρεια, αἰγόκερως δὲ τὰ
[3]	ἀπορίας δι´ ἣν αἰτίαν ἀνθρώποις	μὲν	τὰ βόρεια μέρη προσένειμε, τοῖς
[12]	κρηνῶν ἀενάων εἰλημμένοις. ἀλλὰ ψυχαῖς	μὲν	τελουμέναις εἰς φύσιν καὶ γενεθλίοις
[5]	καὶ κατὰ μέρη λαμβάνοντες, σύμβολον	μὲν	τῆς ὕλης ἐξ ἧς ὁ
[20]	εἰπὼν Ὅμηρος, ἀλλὰ καὶ τὰς	μέν	τινας πρὸς βορρᾶν τετράφθαι θύρας,
[3]	εἶναι τὸ ἄντρον θαυμαστόν, τῶν	μέν	τινων ἀνθρώποις εἰς κατάβασιν πεποιημένων,
[30]	ποιῶν. καὶ παρ´ Ἡσιόδῳ ὁ	μέν	τις νοεῖται πίθος δεδεμένος, ὁ
[24]	τὰ νότια, τεταγμένου αὐτοῖς κατὰ	μὲν	τὸν νότον τοῦ Καύτου διὰ
[16]	χροιᾷ τὸ μέλι. ἀλλὰ περὶ	μὲν	τοῦ νέκταρος, εἰ χρὴ ἀκούειν
[36]	μεταποιοῦντα τὸ πλάσμα. ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτου εἰς ἄλλην πραγματείαν ὑπερκείσθω
[11]	δ´ ἀπὸ τῆς στοᾶς ἥλιον	μὲν	τρέφεσθαι ἐκ τῆς ἀπὸ τῆς
[6]	αὐτοῦ ἂν ῥηθείη ἄντρον ἐπήρατον	μὲν	τῷ εὐθὺς ἐντυγχάνοντι διὰ τὴν
[29]	θνητῆς πορείας, καὶ κέντρον τὸ	μὲν	ὑπὲρ γῆν, τὸ δ´ ὑπόγειον,
[24]	τὰς ἰσημερίας ὑπέταξαν· διὸ κριοῦ	μὲν	φέρει Ἀρηίου ζῳδίου τὴν μάχαιραν,
[21]	χειμερινὸς κατ´ αἰγόκερων. καὶ προσγειότατος	μὲν	ὢν ἡμῖν ὁ καρκίνος εὐλόγως
[4]	πλήρους ὄντος τοῦ διηγήματος πλάσμα	μὲν	ὡς ἔτυχεν εἰς ψυχαγωγίαν πεποιημένον
[6]	ἐπονομάσαντες σπήλαιον τὸν τόπον· πρώτου	μέν,	ὡς ἔφη Εὔβουλος, Ζωροάστρου αὐτοφυὲς
[7]	νύμφαι. ~Οὐ μόνον δ´, ὡς	φαμέν,	κόσμου σύμβολον ἤτοι γενητοῦ αἰσθητοῦ
[31]	πίθους, καὶ δύο στόμια, ὡς	ἔφαμεν,	τῶν δύο πυλῶν, καὶ τοῦ
[27]	καὶ τὰ κλεῖθρα διὰ νεφῶν,	ἠμὲν	ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ´ ἐπιθεῖναι,
[6]	αἱ ναΐδες, ὡς μετ´ ὀλίγον	ἐπέξιμεν,	προεστήκασι νύμφαι. ~Οὐ μόνον δ´,
[10]	οὕτω κέκληνται. Νύμφας δὲ ναΐδας	λέγομεν	καὶ τὰς τῶν ὑδάτων προεστώσας
[8]	Ἐμπεδοκλεῖ αἱ ψυχοπομποὶ δυνάμεις λέγουσιν	ἠλύθομεν	τόδ´ ὑπ´ ἄντρον ὑπόστεγον, παρά
[16]	ἐπὶ μέλιτος, ἐν ἄλλοις ἀκριβέστερον	ἐξετάσομεν·	παρὰ δὲ τῷ Ὀρφεῖ ὁ
[13]	κοινὸν ἀμφοτέραις καθιερῶσθαι τὸ ἄντρον	ὑπολάβωμεν;	σύμβολα δὴ ἔστω ὑδριάδων νυμφῶν
[31]	καὶ θεολόγων ἐπεισάγοντες τὸν λόγον	μηκύνωμεν,	τὴν μὲν πᾶσαν βούλησιν καὶ
[32]	οὐκ εἰκῆ οὐδ´ ὡς ἔτυχε	γέγονεν,	ἀλλ´ ἔστι φρονήσεως θεοῦ καὶ
[32]	τοῦτο καὶ τύχης ἀλόγου ἔργον	γέγονεν,	ἀλλ´ ὅτι φύσεως νοερᾶς καὶ
[32]	θεοῦ, οἰκεῖον τόπον ὁ θεολόγος	ἐξεῦρεν	ἐπὶ κρατὸς τοῦ λιμένος αὐτὴν
[35]	ἀρχῇ τῆς Ὀδυσσείας τὴν Θόωσαν	ἐγενεαλόγησεν,	ἀφ´ ἧς ὁ Κύκλωψ, ὃν
[14]	οἰκειότερον σύμβολον τούτων; διὸ καὶ	ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν ὁ ποιητὴς ὅτι ἐν
[2]	καὶ ὡς ἔτυχε πλάσας πείσειν	ἤλπισεν	ὡς ἐν τῇ Ἰθακησίᾳ γῇ
[35]	ὁ Κύκλωψ, ὃν ὀφθαλμοῦ Ὀδυσσεὺς	ἀλάωσεν,	ἵνα καὶ ἄχρι τῆς πατρίδος
[4]	τοῦ διηγήματος πλάσμα μὲν ὡς	ἔτυχεν	εἰς ψυχαγωγίαν πεποιημένον μὴ εἶναι,
[35]	τὸν γενέθλιον δαίμονα. οὐ γὰρ	ἦν	ἁπλῶς τῆς αἰσθητικῆς ταύτης ἀπαλλαγῆναι
[2]	ποιητικὴν ἐξουσίαν πλάσσων ἄντρον ἀπίθανος	ἦν,	εἰ τὸ προστυχὸν καὶ ὡς
[16]	νέκταρος πλησθείς· οὔπω γὰρ οἶνος	ἦν’	φησὶ γὰρ παρ´ Ὀρφεῖ ἡ
[3]	οὐ μικρᾶς οὔσης ἀπορίας δι´	ἣν	αἰτίαν ἀνθρώποις μὲν τὰ βόρεια
[16]	τὸ νέκταρ καὶ τὴν ἀμβροσίαν	ἣν	κατὰ ῥινῶν στάζει ὁ ποιητὴς
[24]	γὰρ τῷ καρκίνῳ ἡ Σῶθις,	ἣν	κυνὸς ἀστέρα Ἕλληνες φασί. νουμηνία
[5]	καὶ {αὐτοσυμφυὴς} προσπεφυκὼς τῇ ὕλῃ,	ἣν	λίθον καὶ πέτραν διὰ τὸ
[5]	καὶ αὐτόθεν τὴν ὕλην τὴν	γῆν	εἶναι ἐτίθεντο) τὸν δὲ ἐκ
[16]	συνουσίας τὸν Οὐρανὸν κατιόντα εἰς	Γῆν	ἐκτέμνει Κρόνος· ταὐτὸν δὲ τῇ
[29]	δι´ οὗ δὲ κατιόντων εἰς	γῆν,	καὶ τῶν θεολόγων πύλας ψυχῶν
[5]	ἐξ ἧς ὁ κόσμος τὴν	γῆν	παραδιδόντες (διό τινες καὶ αὐτόθεν
[29]	καὶ κέντρον τὸ μὲν ὑπὲρ	γῆν,	τὸ δ´ ὑπόγειον, καὶ τὸ
[23]	δύο πυλῶν τούτων μεμνῆσθαι καὶ	Παρμενίδην	ἐν τῷ Φυσικῷ φησὶ Ῥωμαίους
[10]	ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον καὶ	ζῆν	ἐκείνας τὸν ἡμέτερον θάνατον. παρὸ
[10]	πτῶσιν, καὶ ἀλλαχοῦ δὲ φάναι	ζῆν	ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον καὶ
[2]	φησὶ Κρόνιος· ὅτι δὲ κατὰ	ποιητικὴν	ἐξουσίαν πλάσσων ἄντρον ἀπίθανος ἦν,
[6]	διὰ δὲ τὴν τοῦ εἴδους	συμπλοκὴν	καὶ διακόσμησιν, ἀφ´ οὗ καὶ
[2]	τε ἀνθρώποις πᾶσι καὶ πάλιν	ἄλλην	ὁδὸν τοῖς πᾶσι θεοῖς, δῆλον.
[36]	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου εἰς	ἄλλην	πραγματείαν ὑπερκείσθω τὸ σύγγραμμα, περὶ
[36]	οὐ γὰρ ἐνῆν ἐπιτυχῶς πλάσσειν	ὅλην	ὑπόθεσιν μὴ ἀπό τινων ἀληθῶν
[4]	Κεφαληνίας ἀπὸ Πανόρμου λιμένος πρὸς	ἀνατολὴν	ἀπέχουσα δώδεκα στάδια νῆσός ἐστιν
[3]	καὶ τὰς εἰσόδους ἐχόντων πρὸς	ἀνατολὴν	τετραμμένας, τῶν δὲ εἰσιόντων πρὸς
[18]	ἀναβιώσκεσθαι (ὅθεν καὶ τοῖς θεοῖς	χολὴν	ἔθυον) ἢ ὅτι ὁ μὲν
[18]	τοῖς χθονίοις ἔθυον) τὴν δὲ	χολὴν	ζωῆς, ἤτοι δι´ ἡδονῆς αἰνιττόμενοι
[5]	προσόντων τῷ κόσμῳ διὰ τὴν	ὕλην.	~διὰ μὲν οὖν τὴν ὕλην
[9]	εἶναι τὸν κόσμον διὰ τὴν	ὕλην	ἐξ ἧς συνέστηκεν ὁ κόσμος,
[6]	ὕλην. ~διὰ μὲν οὖν τὴν	ὕλην	ἠεροειδὴς καὶ σκοτεινὸς ὁ κόσμος,
[30]	ἡ φαύλη ψυχὴ σκιδναμένη περὶ	ὕλην	τάξεως διαμαρτάνει, ἐν τούτοις ἅπασι
[5]	(διό τινες καὶ αὐτόθεν τὴν	ὕλην	τὴν γῆν εἶναι ἐτίθεντο) τὸν
[23]	κατὰ ταύτην τοῦ οὐρανοῦ τὴν	πύλην	οἱ νῦν ὄντες διὰ τὴν
[9]	πέτρινον ἐποιοῦντο τὰ σύμβολα· οὐκέτι	μὴν	πάντως καὶ κατὰ σχῆμα, ὥς
[2]	μὲν οὐ καθ´ ἱστορίαν παρειληφὼς	μνήμην	τῶν παραδοθέντων πεποίηται, δηλοῦσιν οἱ
[35]	λιμένα· Φόρκυνος δέ τίς ἐστι	λιμήν,	ἐναλίου θεοῦ, οὗ δὴ καὶ
[6]	καὶ πηγὰς ἔχον ἀνιερώσαντος εἰς	τιμὴν	τοῦ πάντων ποιητοῦ καὶ πατρὸς
[36]	τῶν θειοτέρων ᾐνίσσετο. οὐ γὰρ	ἐνῆν	ἐπιτυχῶς πλάσσειν ὅλην ὑπόθεσιν μὴ
[8]	λεγομένοις, τὴν μὲν δι´ ὄψεως	φαινομένην	ἕδραν τῇ τοῦ δεσμωτηρίου οἰκήσει
[11]	ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἀναθυμιάσεως ἐδόκει,	σελήνην	δ´ ἐκ τῶν πηγαίων καὶ
[11]	ἥλιον ἐκ θαλάσσης, τὴν δὲ	σελήνην	ἐκ ποταμίων ὑδάτων, τοὺς δ´
[29]	πύλας ψυχῶν Ἥλιον τιθέντων καὶ	Σελήνην,	καὶ διὰ μὲν Ἡλίου ἀνιέναι,
[18]	αὐτήν τε τὴν Κόρην Μελιτώδη,	Σελήνην	τε οὖσαν γενέσεως προστάτιδα Μέλισσαν
[16]	ἀποσπερματίζειν τε δυνάμεις εἰς τὴν	ἡδονὴν	ἐκλυθέντα. ὅθεν ἐπιθυμίᾳ μὲν συνουσίας
[35]	ὡς πτύον εἶναι ἡγεῖσθαι τὴν	κώπην	διὰ τὴν τῶν ἐναλίων ὀργάνων
[18]	παλαιοὶ ἐκάλουν αὐτήν τε τὴν	Κόρην	Μελιτώδη, Σελήνην τε οὖσαν γενέσεως
[7]	Δημήτηρ ἐν ἄντρῳ τρέφει τὴν	Κόρην	μετὰ νυμφῶν, καὶ ἄλλα τοιαῦτα
[6]	κλιμάτων· μετὰ δὲ τοῦτον τὸν	Ζωροάστρην	κρατήσαντος καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις,
[16]	τινὲς ἠξίουν τὸ νέκταρ καὶ	τὴν	ἀμβροσίαν ἣν κατὰ ῥινῶν στάζει
[25]	γὰρ εὐθὺς ἐπίκειται τοῖς ὑπὸ	τὴν	ἄρκτον οἰκοῦσιν, ὁ δὲ μακρὰν
[23]	τῶν εἰς θεοὺς ἀνιουσῶν, διὰ	τὴν	αὐτὴν δ´ αἰτίαν οὐ θεῶν
[5]	εἶδος εἶναι ᾐνίττοντο, ἄπειρον κατὰ	τὴν	αὐτῆς ἀμορφίαν τιθέντες. ῥευστῆς δ´
[15]	δὲ τὸ τιθαιβώσσειν τὸ τιθέναι	τὴν	βόσιν· βόσις δὲ καὶ τροφὴ
[4]	οὐδὲν ἧττον μένει τὰ ζητήματα	τὴν	βούλησιν ἢ τῶν καθιδρυσαμένων ἢ
[23]	πύλην οἱ νῦν ὄντες διὰ	τὴν	γένεσιν δοῦλοι διὰ τῆς Κρονικῆς
[18]	βουγενεῖς, καὶ βουκλόπος θεὸς ὁ	τὴν	γένεσιν λεληθότως ἀκούων. πεποίηνται ἤδη
[11]	τῆς ψυχῆς ἐκ τῆς πρὸς	τὴν	γένεσιν νεύσεως. ~ναΐδες οὖν νύμφαι
[10]	δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς	τὴν	γένεσιν πτῶσιν, καὶ ἀλλαχοῦ δὲ
[5]	τινες καὶ αὐτόθεν τὴν ὕλην	τὴν	γῆν εἶναι ἐτίθεντο) τὸν δὲ
[5]	ὕλης ἐξ ἧς ὁ κόσμος	τὴν	γῆν παραδιδόντες (διό τινες καὶ
[15]	τῷ πυρί. καθαίρουσι δὲ καὶ	τὴν	γλῶσσαν τῷ μέλιτι ἀπὸ παντὸς
[11]	εἶναι τὸν ἥλιον ἐκ θαλάσσης,	τὴν	δὲ σελήνην ἐκ ποταμίων ὑδάτων,
[18]	μέλιτος σπονδὰς τοῖς χθονίοις ἔθυον)	τὴν	δὲ χολὴν ζωῆς, ἤτοι δι´
[6]	τῷ εὐθὺς ἐντυγχάνοντι διὰ τὴν	τῶν	εἰδῶν μέθεξιν, ἠεροειδὲς δὲ σκοποῦντι
[8]	προσδιαλεγομένου ἄτοπον λέγεις εἰκόνα’ ἐπάγει	τὴν	εἰκόνα, ὦ φίλε Γλαύκων, προσαπτέον
[17]	καὶ τὴν κάθαρσιν αὐτῶν καὶ	τὴν	εἰς γένεσιν συνεργίαν, συνεργεῖ γὰρ
[6]	βάθει ἠεροειδῆ. οὕτω καὶ Πέρσαι	τὴν	εἰς κάτω κάθοδον τῶν ψυχῶν
[26]	τοῦτο φυλάσσοντες παράγγελμα, ὡς κατὰ	τὴν	εἰς νότον ἔγκλισιν τοῦ θεοῦ
[10]	γενέσθαι, τέρψιν δὲ εἶναι αὐταῖς	τὴν	εἰς τὴν γένεσιν πτῶσιν, καὶ
[8]	οἰκήσει σπηλαιώδει ἀναπεπταμένῃ πρὸς φῶς,	τὴν	εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρ´ ἅπαν
[35]	ἔνθεν αὐτῷ καὶ ἡ ὑπὸ	τὴν	ἐλαίαν καθέδρα οἰκεία ὡς ἱκέτῃ
[35]	ἡγεῖσθαι τὴν κώπην διὰ τὴν	τῶν	ἐναλίων ὀργάνων καὶ ἔργων παντελῆ
[16]	αἰνισσομένου ἀποσπερματίζειν τε δυνάμεις εἰς	τὴν	ἡδονὴν ἐκλυθέντα. ὅθεν ἐπιθυμίᾳ μὲν
[35]	θυγατέρα ἐν ἀρχῇ τῆς Ὀδυσσείας	τὴν	Θόωσαν ἐγενεαλόγησεν, ἀφ´ ἧς ὁ
[23]	αἰγόκερω ὁδός· διὸ ἰανούαν εἰπόντες	τὴν	θύραν καὶ ἰανουάριον μῆνα τὸν
[27]	ὁ σείων Οἰνεὺς ἀνθ´ ἱκετηρίας	τὴν	θύραν, σείων κολλητὰς σανίδας, γουνούμενος
[35]	ἱκέτῃ τοῦ θεοῦ καὶ ὑπὸ	τὴν	ἱκετηρίαν ἀπομειλισσομένῳ τὸν γενέθλιον δαίμονα.
[17]	τῶν ὑδάτων ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ	τὴν	κάθαρσιν αὐτῶν καὶ τὴν εἰς
[24]	μὲν οὖν Μίθρᾳ οἰκείαν καθέδραν	τὴν	κατὰ τὰς ἰσημερίας ὑπέταξαν· διὸ
[18]	οἱ παλαιοὶ ἐκάλουν αὐτήν τε	τὴν	Κόρην Μελιτώδη, Σελήνην τε οὖσαν
[7]	ἡ Δημήτηρ ἐν ἄντρῳ τρέφει	τὴν	Κόρην μετὰ νυμφῶν, καὶ ἄλλα
[35]	ἔργων, ὡς πτύον εἶναι ἡγεῖσθαι	τὴν	κώπην διὰ τὴν τῶν ἐναλίων
[24]	κριοῦ μὲν φέρει Ἀρηίου ζῳδίου	τὴν	μάχαιραν, ἐποχεῖται δὲ ταύρῳ, Ἀφροδίτης
[8]	προσαπτέον πᾶσι τοῖς ἔμπροσθεν λεγομένοις,	τὴν	μὲν δι´ ὄψεως φαινομένην ἕδραν
[31]	θεολόγων ἐπεισάγοντες τὸν λόγον μηκύνωμεν,	τὴν	μὲν πᾶσαν βούλησιν καὶ διὰ
[2]	νήσου γράψαντες, οὐδενὸς τοιούτου κατὰ	τὴν	νῆσον ἄντρου μνησθέντες, ὡς φησὶ
[34]	Ὀδυσσεὺς εἰκόνα φέρειν Ὁμήρῳ κατὰ	τὴν	Ὀδύσσειαν τοῦ διὰ τῆς ἐφεξῆς
[36]	δὲ τὴν παλαιὰν σοφίαν καὶ	τὴν	Ὁμήρου ὅση τις φρόνησις γέγονε
[25]	πνεῦμα, ὥς τινες ᾠήθησαν, καὶ	τὴν	οὐσίαν ἔχειν τοιαύτην. ἀλλὰ βορέας
[12]	ἀερώδεις καὶ ἐξ ἀέρος ἔχειν	τὴν	οὐσίαν ὑπωπτεύθησαν. διὰ τοῦτο δὲ
[36]	καὶ εὑρεσιλογούντων πιθανότητας, λογιζόμενον δὲ	τὴν	παλαιὰν σοφίαν καὶ τὴν Ὁμήρου
[14]	τὴν σύστασιν ἀποβλέποις εἴτε πρὸς	τὴν	πρὸς τοῦτο σύνδεσιν τῆς ψυχῆς.
[23]	ὅτι κατὰ ταύτην τοῦ οὐρανοῦ	τὴν	πύλην οἱ νῦν ὄντες διὰ
[14]	τῷ ὄντι ἰδέσθαι, εἴτε πρὸς	τὴν	σύστασιν ἀποβλέποις εἴτε πρὸς τὴν
[6]	σκοτεινὸς ὁ κόσμος, διὰ δὲ	τὴν	τοῦ εἴδους συμπλοκὴν καὶ διακόσμησιν,
[6]	μὲν τῷ εὐθὺς ἐντυγχάνοντι διὰ	τὴν	τῶν εἰδῶν μέθεξιν, ἠεροειδὲς δὲ
[35]	εἶναι ἡγεῖσθαι τὴν κώπην διὰ	τὴν	τῶν ἐναλίων ὀργάνων καὶ ἔργων
[5]	τῶν προσόντων τῷ κόσμῳ διὰ	τὴν	ὕλην. ~διὰ μὲν οὖν τὴν
[9]	δ´ εἶναι τὸν κόσμον διὰ	τὴν	ὕλην ἐξ ἧς συνέστηκεν ὁ
[6]	τὴν ὕλην. ~διὰ μὲν οὖν	τὴν	ὕλην ἠεροειδὴς καὶ σκοτεινὸς ὁ
[5]	παραδιδόντες (διό τινες καὶ αὐτόθεν	τὴν	ὕλην τὴν γῆν εἶναι ἐτίθεντο)
[6]	εἰδῶν μέθεξιν, ἠεροειδὲς δὲ σκοποῦντι	τὴν	ὑποβάθραν αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὴν
[26]	ὑποκυσσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους. καὶ	τὴν	Ὠρείθυιαν αὐτὸν ἁρπάσαι φασίν, ἐτέκνωσέ
[26]	αὐτὸν ἁρπάσαι φασίν, ἐτέκνωσέ τε	Ζήτην	καὶ Κάλαϊν. Τὸν δὲ νότον
[3]	καὶ αἰνίττεσθαι διὰ τούτων τὸν	ποιητήν,	πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς μὲν ἀνθρώπων
[4]	δέ τι δι´ αὐτοῦ τὸν	ποιητήν,	προσθέντα μυστικῶς καὶ ἐλαίας φυτὸν
[10]	ἐν γενέσει ὄντας καλεῖν τὸν	ποιητὴν	τοὺς διύγρους τὰς ψυχὰς ἔχοντας.
[10]	διὰ τοῦτο λέγων καὶ τὸν	προφήτην	εἰρηκέναι ἐμφέρεσθαι ἐπάνω τοῦ ὕδατος
[22]	δὲ Ἀφροδίτης, σκορπίον δὲ Ἄρεος,	τοξότην	Διός, αἰγόκερων Κρόνου· ἀπὸ δ´
[6]	πάλιν ἔξοδον μυσταγωγοῦντες τελοῦσι τὸν	μύστην,	ἐπονομάσαντες σπήλαιον τὸν τόπον· πρώτου
[23]	εἰς θεοὺς ἀνιουσῶν, διὰ τὴν	αὐτὴν	δ´ αἰτίαν οὐ θεῶν ἔφη
[6]	τὴν ὑποβάθραν αὐτοῦ καὶ εἰς	αὐτὴν	εἰσιόντι τῷ νῷ· ὥστε τὰ
[32]	ἐξεῦρεν ἐπὶ κρατὸς τοῦ λιμένος	αὐτὴν	καθιερώσας, σημαίνων δι´ αὐτῆς ὡς
[35]	αἰσθητικῆς ταύτης ἀπαλλαγῆναι ζωῆς τυφλώσαντα	αὐτὴν	καὶ καταργῆσαι συντόμως σπουδάσαντα, ἀλλ´
[18]	μύστιδας μελίσσας οἱ παλαιοὶ ἐκάλουν	αὐτήν	τε τὴν Κόρην Μελιτώδη, Σελήνην
[30]	τούτοις ἅπασι ταῖς ἀγαθαῖς ἐλπίσιν	ἑαυτὴν	βουκολεῖν εἴωθε. ~πανταχοῦ τοίνυν τοῦ
[5]	οὗ μορφοῦται καὶ φαίνεται καθ´	ἑαυτὴν	ἐστερημένης, τὸ ἔνυδρον καὶ ἔνικμον
[25]	ᾠήθησαν, καὶ τὴν οὐσίαν ἔχειν	τοιαύτην.	ἀλλὰ βορέας μὲν οἰκεῖος εἰς
[23]	αἰνιξαμένου τοῦ νομοθέτου ὅτι κατὰ	ταύτην	τοῦ οὐρανοῦ τὴν πύλην οἱ
[8]	ἀτιταλλόμεναι πνεύματι μούσης θέσπιν ἐς	ὀμφήν·	ταὶ δ´ ὑπὲρ οὖδας διὰ
[27]	πύλας, σεβομένους ὑπὸ σιωπῆς θεὸν	ἀρχὴν	τῶν ὅλων ἔχοντα. Οἶδε δὲ
[26]	φασίν, ἐτέκνωσέ τε Ζήτην καὶ	Κάλαϊν.	Τὸν δὲ νότον θεοῖς νέμοντες
[34]	~Εἰς τοῦτο τοίνυν φησὶν Ὅμηρος	δεῖν	τὸ ἄντρον ἀποθέσθαι πᾶν τὸ
[28]	εἰς γένεσιν πέσωσιν. ᾧ καὶ	σπένδειν	αὐταῖς τοὺς ψυχαγωγοὺς μέλι κεκραμένον
[23]	ἑορτάζειν Ἡλίου κατ´ αἰγόκερων γενομένου,	ἑορτάζειν	δὲ τοὺς δούλους ἐλευθέρων σχήματα
[23]	Ῥωμαίους μὲν γὰρ τὰ Κρόνια	ἑορτάζειν	Ἡλίου κατ´ αἰγόκερων γενομένου, ἑορτάζειν
[16]	τὰ θεῖα εἰς γένεσιν αἰνισσομένου	ἀποσπερματίζειν	τε δυνάμεις εἰς τὴν ἡδονὴν
[2]	Ἰθακήσιον ἄντρον πόρρω καθέστηκε τοῦ	πείθειν	ἐν αὐτῷ κατάβασιν εἶναι τῶν
[25]	γένεσιν ἰούσαις· διὸ καὶ τοὺς	θνῄσκειν	μέλλοντας ἡ βορέου πνοὴ ζωγρεῖ
[18]	ζωῆς, ἤτοι δι´ ἡδονῆς αἰνιττόμενοι	ἀποθνῄσκειν	τὸν τῆς ψυχῆς βίον, διὰ
[4]	τὰ καθ´ ἑαυτοὺς πειρᾶσθαι νῦν	ἀνευρίσκειν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς ἐγχωρίου
[36]	καὶ πάσης ἀρετῆς ἀκρίβειαν μὴ	ἀπογινώσκειν	ὡς ἐν μυθαρίου πλάσματι εἰκόνας
[12]	εἰς γένεσιν συνεζευγμένας νύμφας τε	καλεῖν	καὶ λουτροῖς καταχεῖν ἐκ πηγῶν
[10]	διεροὺς τοὺς ἐν γενέσει ὄντας	καλεῖν	τὸν ποιητὴν τοὺς διύγρους τὰς
[27]	οἱ παρ´ Αἰγυπτίοις σοφοὶ μὴ	λαλεῖν	ἀπηγόρευον διερχομένους ἢ θύρας ἢ
[27]	ἐφ´ ὁποίας οὖν ὥρας ἐξὸν	λαλεῖν	ὡς ἱερᾶς οὔσης θύρας, καὶ
[25]	τὰς τῇδε κυομένας βορρᾷ ἀνέμῳ	ὁμιλεῖν	καὶ τὰς ἐντεῦθεν ἀπαλλαττομένας νότῳ·
[33]	αὑτοῖς τὸ σκοτεινὸν τῶν κινδύνων	μεταβάλλειν	ὀττευόμενοι. φύσει μὲν οὖν ἀειθαλεῖ
[30]	ἅπασι ταῖς ἀγαθαῖς ἐλπίσιν ἑαυτὴν	βουκολεῖν	εἴωθε. ~πανταχοῦ τοίνυν τοῦ διθύρου
[10]	ψυχὰς κοινῶς ἁπάσας. ἡγοῦντο γὰρ	προσιζάνειν	τῷ ὕδατι τὰς ψυχὰς θεοπνόῳ
[28]	τὰ σώματα· τὸ γὰρ θερμὸν	ἰσχναίνειν	αὐτὰ μάλιστα εἴωθεν, {ἐν} αὐτῷ
[28]	δὲ τούτῳ καὶ κατασμικρύνειν καὶ	ξηραίνειν·	ἔτι δ´ ἐν τοῖς βορείοις
[3]	λιθίνοις ἱστοῖς τούτοις τὰς νύμφας	ὑφαίνειν	ἁλιπόρφυρα φάρη, οὐκ ἰδέσθαι θαῦμα,
[3]	ἂν πιστεύσαι θεὰς ἁλιπόρφυρα ἱμάτια	ὑφαίνειν	ἐν σκοτεινῷ ἄντρῳ ἐπὶ λιθίνων
[3]	αἰνίττεσθαι διὰ τούτων τὸν ποιητήν,	πολυπραγμονεῖν	ἀναγκάζοντα τίς μὲν ἀνθρώπων πύλη,
[28]	{ἐν} αὐτῷ δὲ τούτῳ καὶ	κατασμικρύνειν	καὶ ξηραίνειν· ἔτι δ´ ἐν
[11]	φιλοσωμάτους ὑγρὸν τὸ πνεῦμα ἐφελκομένας	παχύνειν	τοῦτο ὡς νέφος· ὑγρὸν γὰρ
[11]	τε αἷμα καὶ δίυγρα σώματα	ῥέπειν	πρὸς τὸ ὑγρὸν καὶ σωματοῦσθαι
[14]	σύμβολον τούτων; διὸ καὶ ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν	ὁ ποιητὴς ὅτι ἐν τούτοις
[34]	περὶ Νουμήνιον ἐδόκει Ὀδυσσεὺς εἰκόνα	φέρειν	Ὁμήρῳ κατὰ τὴν Ὀδύσσειαν τοῦ
[4]	οὐδ´ ἱστορίας τοπικῆς περιήγησιν ἔχειν,	ἀλληγορεῖν	δέ τι δι´ αὐτοῦ τὸν
[3]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἰδιώταις	ἀλληγορεῖν	τι καὶ αἰνίττεσθαι διὰ τούτων
[2]	προστυχὸν καὶ ὡς ἔτυχε πλάσας	πείσειν	ἤλπισεν ὡς ἐν τῇ Ἰθακησίᾳ
[36]	ᾐνίσσετο. οὐ γὰρ ἐνῆν ἐπιτυχῶς	πλάσσειν	ὅλην ὑπόθεσιν μὴ ἀπό τινων
[15]	τιθαιβώσσουσι μέλισσαι. δηλοῖ δὲ τὸ	τιθαιβώσσειν	τὸ τιθέναι τὴν βόσιν· βόσις
[21]	ἀθανάτων ὁδός ἐστιν. ~ἕπεται τοίνυν	ζητεῖν	τὸ βούλημα εἴτε τῶν καθιδρυσαμένων,
[19]	ἀλλὰ τὰς μελλούσας μετὰ δικαιοσύνης	βιοτεύειν	καὶ πάλιν ἀναστρέφειν εἰργασμένας τὰ
[16]	μὲν τοῦ νέκταρος, εἰ χρὴ	ἀκούειν	ἐπὶ μέλιτος, ἐν ἄλλοις ἀκριβέστερον
[19]	μετὰ δικαιοσύνης βιοτεύειν καὶ πάλιν	ἀναστρέφειν	εἰργασμένας τὰ θεοῖς φίλα. τὸ
[12]	νύμφας τε καλεῖν καὶ λουτροῖς	καταχεῖν	ἐκ πηγῶν ἢ ναμάτων ἢ
[4]	ἀλλ´ οὐδ´ ἱστορίας τοπικῆς περιήγησιν	ἔχειν,	ἀλληγορεῖν δέ τι δι´ αὐτοῦ
[15]	ὕδατος μέλι νίψασθαι ἐγχέωσι, καθαρὰς	ἔχειν	τὰς χεῖρας παραγγέλλουσιν ἀπὸ παντὸς
[12]	αὗται ἀερώδεις καὶ ἐξ ἀέρος	ἔχειν	τὴν οὐσίαν ὑπωπτεύθησαν. διὰ τοῦτο
[25]	τινες ᾠήθησαν, καὶ τὴν οὐσίαν	ἔχειν	τοιαύτην. ἀλλὰ βορέας μὲν οἰκεῖος
[10]	τὸ νῦν παραληφθὲν διὰ τὸ	ἔχειν,	ὡς φησίν, ὕδατα ἀενάοντα’ οὐκ
[2]	κάθοδόν τε ἀνθρώποις πᾶσι καὶ	πάλιν	ἄλλην ὁδὸν τοῖς πᾶσι θεοῖς,
[19]	μελλούσας μετὰ δικαιοσύνης βιοτεύειν καὶ	πάλιν	ἀναστρέφειν εἰργασμένας τὰ θεοῖς φίλα.
[6]	κάτω κάθοδον τῶν ψυχῶν καὶ	πάλιν	ἔξοδον μυσταγωγοῦντες τελοῦσι τὸν μύστην,
[29]	διὰ τῆς τῶν πεπλανημένων, καὶ	πάλιν	ἢ διὰ τῆς ἀθανάτου ἢ
[3]	κατάβασιν πεποιημένων, τῶν δ´ αὖ	πάλιν	θεοῖς· καὶ ὅτι αἱ μὲν
[22]	αἰγόκερων Κρόνου· ἀπὸ δ´ αἰγόκερω	ἔμπαλιν	ὑδροχόον Κρόνου, ἰχθύας Διός, Ἄρεος
[16]	μέλιτος δόλον· εὖτ´ ἂν δή	μιν	ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν ὑψικόμοισιν ἔργοισιν
[13]	διὰ τοῦτο κέκληνται. τίνα οὖν	ἡμῖν	διάφορα σύμβολα, τὰ μὲν πρὸς
[21]	αἰγόκερων. καὶ προσγειότατος μὲν ὢν	ἡμῖν	ὁ καρκίνος εὐλόγως τῇ προσγειοτάτῃ
[6]	ἐντυγχάνοντι διὰ τὴν τῶν εἰδῶν	μέθεξιν,	ἠεροειδὲς δὲ σκοποῦντι τὴν ὑποβάθραν
[8]	μίμνουσαι γαίης ἀτιταλλόμεναι πνεύματι μούσης	θέσπιν	ἐς ὀμφήν· ταὶ δ´ ὑπὲρ
[20]	τοίνυν καὶ ἄντρα τῶν παλαιοτάτων	πρὶν	καὶ ναοὺς ἐπινοῆσαι θεοῖς ἀφοσιούντων,
[2]	κατάβασιν εἶναι τῶν ἀνθρώπων καὶ	ἀνάβασιν	τῶν θεῶν. ~Τοιαῦτα τοίνυν ὁ
[2]	καθέστηκε τοῦ πείθειν ἐν αὐτῷ	κατάβασιν	εἶναι τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀνάβασιν
[3]	τῶν μέν τινων ἀνθρώποις εἰς	κατάβασιν	πεποιημένων, τῶν δ´ αὖ πάλιν
[22]	ψυχαί, αἰγόκερων δὲ δι´ οὗ	ἀνίασιν.	ἀλλὰ καρκίνος μὲν βόρειος καὶ
[22]	καρκίνον μὲν εἶναι δι´ οὗ	κατίασιν	αἱ ψυχαί, αἰγόκερων δὲ δι´
[31]	δύο ἔχον θύρας ὡσαύτως τοῖς	πράγμασιν	ἐξηλλαγμένας, καὶ τὰς μὲν θεοῖς
[27]	ἱερά, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν.	~ἱστᾶσιν	οὖν τὸ σύμβολον τῆς μεσημβρίας
[14]	ὄντι ἰδέσθαι, εἴτε πρὸς τὴν	σύστασιν	ἀποβλέποις εἴτε πρὸς τὴν πρὸς
[26]	καὶ τὴν Ὠρείθυιαν αὐτὸν ἁρπάσαι	φασίν,	ἐτέκνωσέ τε Ζήτην καὶ Κάλαϊν.
[14]	εἴτε πρὸς τὴν πρὸς τοῦτο	σύνδεσιν	τῆς ψυχῆς. οὕτω καὶ παρὰ
[36]	γὰρ ἐνῆν ἐπιτυχῶς πλάσσειν ὅλην	ὑπόθεσιν	μὴ ἀπό τινων ἀληθῶν μεταποιοῦντα
[16]	καὶ κατάγεσθαι τὰ θεῖα εἰς	γένεσιν	αἰνισσομένου ἀποσπερματίζειν τε δυνάμεις εἰς
[26]	ὅταν ἀθροισθῇ, τότε πληθύνει. ~εἰς	γένεσιν	δ´ ἀπὸ βορέου πύλης τῶν
[23]	οἱ νῦν ὄντες διὰ τὴν	γένεσιν	δοῦλοι διὰ τῆς Κρονικῆς ἑορτῆς
[18]	μέλισσαι, καὶ ψυχαὶ δ´ εἰς	γένεσιν	ἰοῦσαι βουγενεῖς, καὶ βουκλόπος θεὸς
[12]	~ναΐδες οὖν νύμφαι αἱ εἰς	γένεσιν	ἰοῦσαι ψυχαί. ὅθεν καὶ τὰς
[25]	ἀλλὰ βορέας μὲν οἰκεῖος εἰς	γένεσιν	ἰούσαις· διὸ καὶ τοὺς θνῄσκειν
[25]	τοῦ ἀνέμου. ~ψυχαῖς δ´ εἰς	γένεσιν	ἰούσαις καὶ ἀπὸ γενέσεως χωριζομέναις
[19]	ἁπλῶς μέντοι πάσας ψυχὰς εἰς	γένεσιν	ἰούσας μελίσσας ἔλεγον, ἀλλὰ τὰς
[17]	ἐπὶ τῆς δι´ ἡδονῆς εἰς	γένεσιν	καταγωγῆς οἰκεῖον σύμβολον καὶ νύμφαις
[14]	νύμφαις οἰκειότατοι· ψυχαῖς δὲ εἰς	γένεσιν	κατιούσαις καὶ σωματουργίαν τί ἂν
[10]	ἐπιποτωμένας τῷ ὑγρῷ τὰς εἰς	γένεσιν	κατιούσας. ὅθεν καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι
[10]	ἔλεγον δὲ καὶ τὰς εἰς	γένεσιν	κατιούσας ψυχὰς κοινῶς ἁπάσας. ἡγοῦντο
[23]	τὰ μὲν βόρεια ψυχῶν εἰς	γένεσιν	κατιουσῶν, καὶ ὀρθῶς καὶ τοῦ
[18]	καὶ βουκλόπος θεὸς ὁ τὴν	γένεσιν	λεληθότως ἀκούων. πεποίηνται ἤδη τὸ
[28]	ὡς ἂν δι´ ἡδονῆς εἰς	γένεσιν	μεμελετηκυίαις ἔρχεσθαι· αἷς συγκυεῖσθαι τὸ
[11]	ψυχῆς ἐκ τῆς πρὸς τὴν	γένεσιν	νεύσεως. ~ναΐδες οὖν νύμφαι αἱ
[19]	ὑδριάδων νυμφῶν καὶ ψυχῶν εἰς	γένεσιν	νυμφευομένων. ~Σπήλαια τοίνυν καὶ ἄντρα
[28]	τῶν γάλακτι τρεφομένων, ὅταν εἰς	γένεσιν	πέσωσιν. ᾧ καὶ σπένδειν αὐταῖς
[10]	εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς τὴν	γένεσιν	πτῶσιν, καὶ ἀλλαχοῦ δὲ φάναι
[12]	γαμουμένας ἔθος ὡς ἂν εἰς	γένεσιν	συνεζευγμένας νύμφας τε καλεῖν καὶ
[17]	κάθαρσιν αὐτῶν καὶ τὴν εἰς	γένεσιν	συνεργίαν, συνεργεῖ γὰρ γενέσει τὸ
[23]	οἴκου ἐλευθεροῦνται, ἀναβιωσκόμενοι καὶ εἰς	ἀπογένεσιν	ἀπερχόμενοι. καταβατικὴ δὲ αὐτοῖς ἡ
[4]	εἶναι, ἀλλ´ οὐδ´ ἱστορίας τοπικῆς	περιήγησιν	ἔχειν, ἀλληγορεῖν δέ τι δι´
[4]	ἧττον μένει τὰ ζητήματα τὴν	βούλησιν	ἢ τῶν καθιδρυσαμένων ἢ τοῦ
[31]	λόγον μηκύνωμεν, τὴν μὲν πᾶσαν	βούλησιν	καὶ διὰ τούτων παραδεδειχέναι ἡγούμεθα
[6]	τὴν τοῦ εἴδους συμπλοκὴν καὶ	διακόσμησιν,	ἀφ´ οὗ καὶ κόσμος ἐκλήθη,
[16]	δὲ τῇ ἐκ συνουσίας ἡδονῇ	παρίστησιν	αὐτοῖς ἡ τοῦ μέλιτος, ὑφ´
[32]	καίτοι αὕτη καὶ περιττότερόν τι	παρίστησιν,	οὐχ ἁπλῶς παραπεφυτεῦσθαι εἰρημένη, ἀλλ´
[28]	Πυθαγόραν αἱ ψυχαί, ἃς συνάγεσθαι	φησὶν	εἰς τὸν γαλαξίαν τὸν οὕτω
[3]	~Τοιαῦτα τοίνυν ὁ Κρόνιος προειπὼν	φησὶν	ἔκδηλον εἶναι οὐ τοῖς σοφοῖς
[11]	καθαραὶ γενέσεως ἀπότροποι. αὐτὸς δέ	φησιν	Ἡράκλειτος ξηρὰ ψυχὴ σοφωτάτη’ διὸ
[10]	τὰς ψυχὰς θεοπνόῳ ὄντι, ὡς	φησὶν	ὁ Νουμήνιος, διὰ τοῦτο λέγων
[34]	κόσμον δημιουργός. ~Εἰς τοῦτο τοίνυν	φησὶν	Ὅμηρος δεῖν τὸ ἄντρον ἀποθέσθαι
[10]	παραληφθὲν διὰ τὸ ἔχειν, ὡς	φησίν,	ὕδατα ἀενάοντα’ οὐκ ἂν εἴη
[8]	ἄντρα καὶ τούτων μάλιστα ταῖς	ναΐσιν,	αἳ ἐπὶ πηγῶν εἰσὶ κἀκ
[1]	δύω δέ τέ οἱ θύραι	εἰσίν,	αἱ μὲν πρὸς βορέαο καταβαταὶ
[23]	Ἥλιος ἀπ´ αἰγόκερω πρὸς ἑῴαν	ἐπάνεισιν	ἐπιστρέψας εἰς τὰ βόρεια. ~Αἰγυπτίοις
[28]	καὶ αἰγόκερων· ἄχρι γὰρ τούτων	πρόεισιν	ἀπὸ βορέου ἀνέμου εἰς τὰ
[26]	ὡς κατὰ τὴν εἰς νότον	ἔγκλισιν	τοῦ θεοῦ οὐ θέμις ἀνθρώπους
[16]	μιν ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν ὑψικόμοισιν	ἔργοισιν	μεθύοντα μελισσάων ἐριβομβέων, δῆσον αὐτόν’
[16]	δή μιν ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν	ὑψικόμοισιν	ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων ἐριβομβέων, δῆσον
[1]	αἱ μὲν πρὸς βορέαο καταβαταὶ	ἀνθρώποισιν,	αἱ δ´ αὖ πρὸς νότου
[30]	ἐν τούτοις ἅπασι ταῖς ἀγαθαῖς	ἐλπίσιν	ἑαυτὴν βουκολεῖν εἴωθε. ~πανταχοῦ τοίνυν
[12]	ψυχαὶ διατρίβουσι. νύμφαις τε ὑδάτων	προστάτισιν	οἰκεῖον τὸ ἄντρον, ἔνθ´ ὕδατ´
[15]	τὸ τιθαιβώσσειν τὸ τιθέναι τὴν	βόσιν·	βόσις δὲ καὶ τροφὴ τὸ
[12]	τελουμέναις εἰς φύσιν καὶ γενεθλίοις	δαίμοσιν	ἱερός τε ὁ κόσμος καὶ
[17]	ὑδάτων ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ τὴν	κάθαρσιν	αὐτῶν καὶ τὴν εἰς γένεσιν
[3]	τετραμμένας, τῶν δὲ εἰσιόντων πρὸς	δύσιν	ἀφορώντων, ὅταν ἀντιπρόσωποι τῶν ἀγαλμάτων
[8]	γὰρ Ἐμπεδοκλεῖ αἱ ψυχοπομποὶ δυνάμεις	λέγουσιν	ἠλύθομεν τόδ´ ὑπ´ ἄντρον ὑπόστεγον,
[25]	ἐπίκειται τοῖς ὑπὸ τὴν ἄρκτον	οἰκοῦσιν,	ὁ δὲ μακρὰν ἀφέστηκε· χρονιωτέρα
[2]	παρειληφὼς μνήμην τῶν παραδοθέντων πεποίηται,	δηλοῦσιν	οἱ τὰς περιηγήσεις τῆς νήσου
[15]	ἐγχέωσι, καθαρὰς ἔχειν τὰς χεῖρας	παραγγέλλουσιν	ἀπὸ παντὸς λυπηροῦ καὶ βλαπτικοῦ
[19]	διὰ μέλιτος. καὶ κυάμοις οὐκ	ἐφιζάνουσιν,	οὓς ἐλάμβανον εἰς σύμβολον τῆς
[1]	περιμήκεες, ἔνθα τε νύμφαι φάρε´	ὑφαίνουσιν	ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι· ἐν δ´
[14]	ποιητὴς ὅτι ἐν τούτοις φάρε´	ὑφαίνουσιν	ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι’ ἐν ὀστοῖς
[33]	ἱκετηρίαις τὰς τῆς ἐλαίας θαλείας	προτείνουσιν,	εἰς τὸ λευκὸν αὑτοῖς τὸ
[16]	ἂν δή μιν ἴδηαι ὑπὸ	δρυσὶν	ὑψικόμοισιν ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων ἐριβομβέων,
[12]	ἀλλὰ ψυχαῖς μὲν τελουμέναις εἰς	φύσιν	καὶ γενεθλίοις δαίμοσιν ἱερός τε
[6]	βωμοὺς ἱδρύσαντο, χθονίοις δὲ καὶ	ἥρωσιν	ἐσχάρας, ὑποχθονίοις δὲ βόθρους καὶ
[28]	γάλακτι τρεφομένων, ὅταν εἰς γένεσιν	πέσωσιν.	ᾧ καὶ σπένδειν αὐταῖς τοὺς
[10]	αὐταῖς τὴν εἰς τὴν γένεσιν	πτῶσιν,	καὶ ἀλλαχοῦ δὲ φάναι ζῆν
[20]	ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός	ἐστιν.	~ἕπεται τοίνυν ζητεῖν τὸ βούλημα
[4]	ἀνατολὴν ἀπέχουσα δώδεκα στάδια νῆσός	ἐστιν	Ἰθάκη σταδίων ὀγδοήκοντα πέντε, στενὴ
[26]	τὰ ἱερά, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός	ἐστιν.	~ἱστᾶσιν οὖν τὸ σύμβολον τῆς
[1]	ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός	ἐστιν.	~Ὅτι μὲν οὐ καθ´ ἱστορίαν
[13]	ταῦτα, ἀλλ´ ὄντα κεραμεᾶ, τοῦτ´	ἔστιν	ἐκ γῆς ὠπτημένα· ταῦτα γὰρ
[12]	τὸ ἄντρον, ἔνθ´ ὕδατ´ ἀενάοντα	ἔνεστιν.	~Ἀνακείσθω δὴ τὸ προκείμενον ἄντρον
[10]	τέρψιν μὴ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι,	τέρψιν	δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς
[10]	ὅθεν καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι	τέρψιν	μὴ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι, τέρψιν
[30]	νοεῖται πίθος δεδεμένος, ὁ δὲ	ὃν	λύει ἡ ἡδονὴ καὶ εἰς
[6]	αὐτῷ τοῦ σπηλαίου τοῦ κόσμου,	ὃν	ὁ Μίθρας ἐδημιούργησε, τῶν δ´
[35]	ἐγενεαλόγησεν, ἀφ´ ἧς ὁ Κύκλωψ,	ὃν	ὀφθαλμοῦ Ὀδυσσεὺς ἀλάωσεν, ἵνα καὶ
[19]	ψυχὰς εἰς γένεσιν ἰούσας μελίσσας	ἔλεγον,	ἀλλὰ τὰς μελλούσας μετὰ δικαιοσύνης
[10]	τῶν ὑδάτων προεστώσας δυνάμεις ἰδίως,	ἔλεγον	δὲ καὶ τὰς εἰς γένεσιν
[8]	λέγουσιν ἠλύθομεν τόδ´ ὑπ´ ἄντρον	ὑπόστεγον,	παρά τε Πλάτωνι ἐν τῷ
[6]	ὧν αἱ ναΐδες, ὡς μετ´	ὀλίγον	ἐπέξιμεν, προεστήκασι νύμφαι. ~Οὐ μόνον
[31]	τε καὶ θεολόγων ἐπεισάγοντες τὸν	λόγον	μηκύνωμεν, τὴν μὲν πᾶσαν βούλησιν
[5]	λίθον καὶ πέτραν διὰ τὸ	ἀργὸν	καὶ ἀντίτυπον πρὸς τὸ εἶδος
[32]	ὅλον τοῦτο καὶ τύχης ἀλόγου	ἔργον	γέγονεν, ἀλλ´ ὅτι φύσεως νοερᾶς
[4]	δὴ πάντα ἀνιχνεῦσαι καὶ ἀναπτύξαι	ἔργον	καὶ τοὺς παλαιοὺς νομίσαι καὶ
[22]	οἶκον Ἡλίου, εἶτα παρθένον Ἑρμοῦ,	ζυγὸν	δὲ Ἀφροδίτης, σκορπίον δὲ Ἄρεος,
[33]	οὖν ἀειθαλεῖ ἡ ἐλαία συνέχεται	ἀρωγὸν	πόνων καρπὸν φέρουσα, ἀνάκειται δὲ
[3]	τοῦτο μᾶλλον κέχρηται, ὡς ἂν	σχεδὸν	πάντων τῶν ἱερῶν τὰ μὲν
[19]	καὶ ἀκαμποῦς διὰ τὸ μόνον	σχεδὸν	τῶν σπερματικῶν δι´ ὅλου τετρῆσθαι,
[6]	καὶ ἐπιπολαίως ἐπήρατα, τὰ δ´	ἔνδον	καὶ ἐν βάθει ἠεροειδῆ. οὕτω
[5]	περιεχόμενα μονοειδοῦς, ἧς τὰ μὲν	ἔνδον	κοῖλα, τὰ δ´ ἔξω εἰς
[2]	ἀνθρώποις πᾶσι καὶ πάλιν ἄλλην	ὁδὸν	τοῖς πᾶσι θεοῖς, δῆλον. ἀνθρώπων
[2]	ἀλλ´ ἡ φύσις αὐτόθεν ἀπέδειξε	κάθοδόν	τε ἀνθρώποις πᾶσι καὶ πάλιν
[6]	καὶ Πέρσαι τὴν εἰς κάτω	κάθοδον	τῶν ψυχῶν καὶ πάλιν ἔξοδον
[6]	κάθοδον τῶν ψυχῶν καὶ πάλιν	ἔξοδον	μυσταγωγοῦντες τελοῦσι τὸν μύστην, ἐπονομάσαντες
[8]	σπηλαιώδει ἀναπεπταμένῃ πρὸς φῶς, τὴν	εἴσοδον	ἐχούσῃ μακρὰν παρ´ ἅπαν τὸ
[27]	ἢ πύλας, σεβομένους ὑπὸ σιωπῆς	θεὸν	ἀρχὴν τῶν ὅλων ἔχοντα. Οἶδε
[20]	Μίθραν ἔγνωσαν διὰ σπηλαίου τὸν	θεὸν	ἱλεουμένων, τὸ Ἰθακήσιον σπήλαιον οὐκ
[4]	ἱστορίας ῥᾳθυμότερον φαίνονται ἀναγράψαντες ὅσοι	τέλεον	ᾠήθησαν πλάσμα εἶναι τοῦ ποιητοῦ
[8]	τὴν εἰκόνα, ὦ φίλε Γλαύκων,	προσαπτέον	πᾶσι τοῖς ἔμπροσθεν λεγομένοις, τὴν
[5]	{αὐτοσυμφυὴς} προσπεφυκὼς τῇ ὕλῃ, ἣν	λίθον	καὶ πέτραν διὰ τὸ ἀργὸν
[9]	ἀφανὲς αἰσθήσει καὶ στερρὸν καὶ	βέβαιον	τῆς οὐσίας· οὑτωσὶ δὲ καὶ
[19]	γὰρ ζῷον φιλόστροφον καὶ μάλιστα	δίκαιον	καὶ νηφαντικόν· ὅθεν καὶ νηφάλιοι
[8]	ἐχούσῃ μακρὰν παρ´ ἅπαν τὸ	σπήλαιον’	εἶτα εἰπόντος τοῦ προσδιαλεγομένου ἄτοπον
[6]	ὡς ἔφη Εὔβουλος, Ζωροάστρου αὐτοφυὲς	σπήλαιον	ἐν τοῖς πλησίον ὄρεσι τῆς
[20]	τὸν θεὸν ἱλεουμένων, τὸ Ἰθακήσιον	σπήλαιον	οὐκ ἠρκέσθη δίθυρον εἰπὼν Ὅμηρος,
[8]	μετὰ τούτους Πλάτων ἄντρον καὶ	σπήλαιον	τὸν κόσμον ἀπεφήναντο. παρά τε
[6]	μυσταγωγοῦντες τελοῦσι τὸν μύστην, ἐπονομάσαντες	σπήλαιον	τὸν τόπον· πρώτου μέν, ὡς
[23]	θύραν καὶ ἰανουάριον μῆνα τὸν	θυραῖον	προσεῖπον, ἐν ᾧ Ἥλιος ἀπ´
[18]	αἰνιττόμενοι ἀποθνῄσκειν τὸν τῆς ψυχῆς	βίον,	διὰ δὲ πικρίας ἀναβιώσκεσθαι (ὅθεν
[29]	μὲν ὑπὲρ γῆν, τὸ δ´	ὑπόγειον,	καὶ τὸ μὲν ἀνατολικόν, τὸ
[12]	ὑπωπτεύθησαν. διὰ τοῦτο δὲ καὶ	οἰκεῖον	αὐταῖς ἱερὸν ἐπὶ γῆς ἂν
[17]	δι´ ἡδονῆς εἰς γένεσιν καταγωγῆς	οἰκεῖον	σύμβολον καὶ νύμφαις ὑδριάσι παρατίθεται
[12]	διατρίβουσι. νύμφαις τε ὑδάτων προστάτισιν	οἰκεῖον	τὸ ἄντρον, ἔνθ´ ὕδατ´ ἀενάοντα
[32]	κρατογενοῦς δ´ οὔσης τῆς θεοῦ,	οἰκεῖον	τόπον ὁ θεολόγος ἐξεῦρεν ἐπὶ
[11]	ἄναμμα μὲν νοερὸν εἶναι τὸν	ἥλιον	ἐκ θαλάσσης, τὴν δὲ σελήνην
[10]	πάντας ἐπὶ πλοίου, καὶ τὸν	Ἥλιον	καὶ ἁπλῶς πάντας· οὕστινας εἰδέναι
[11]	τοῖς δ´ ἀπὸ τῆς στοᾶς	ἥλιον	μὲν τρέφεσθαι ἐκ τῆς ἀπὸ
[29]	καὶ τῶν θεολόγων πύλας ψυχῶν	Ἥλιον	τιθέντων καὶ Σελήνην, καὶ διὰ
[35]	ὑπὸ τὴν ἱκετηρίαν ἀπομειλισσομένῳ τὸν	γενέθλιον	δαίμονα. οὐ γὰρ ἦν ἁπλῶς
[34]	σκοποῦ οἶμαι καὶ τοῖς περὶ	Νουμήνιον	ἐδόκει Ὀδυσσεὺς εἰκόνα φέρειν Ὁμήρῳ
[4]	ἀνάθημα εὑρεθήσεται καὶ διὰ τοῦτο	ἄξιον	ἐρεύνης καὶ τῆς ἐν αὐτῷ
[8]	Πολιτείας λέγεται ἰδὲ γὰρ ἀνθρώπους	οἷον	ἐν κατωγείῳ ἄντρῳ καὶ οἰκήσει
[14]	καὶ τὸν οὐρανὸν πέπλον εἰρηκότων	οἷον	θεῶν οὐρανίων περίβλημα. ~Διὰ τί
[24]	θύρας ἀνέθηκεν οὔτε ταῖς ἰσημερίαις,	οἷον	κριῷ καὶ ζυγῷ ἀλλὰ νότῳ
[22]	παρθένον Ἑρμοῦ, ζυγὸν δὲ Ἀφροδίτης,	σκορπίον	δὲ Ἄρεος, τοξότην Διός, αἰγόκερων
[23]	ἰανούαν εἰπόντες τὴν θύραν καὶ	ἰανουάριον	μῆνα τὸν θυραῖον προσεῖπον, ἐν
[14]	ἐκ ζῴων ἐβάφη καὶ τὸ	ἔριον,	δι´ αἵματος δὲ καὶ ἐξ
[22]	ὑδροχόον Κρόνου, ἰχθύας Διός, Ἄρεος	κριόν,	ταῦρον Ἀφροδίτης, διδύμους Ἑρμοῦ, καὶ
[2]	μὲν πλήρης κόσμος, τὸ δὲ	Ἰθακήσιον	ἄντρον πόρρω καθέστηκε τοῦ πείθειν
[20]	σπηλαίου τὸν θεὸν ἱλεουμένων, τὸ	Ἰθακήσιον	σπήλαιον οὐκ ἠρκέσθη δίθυρον εἰπὼν
[4]	προσθέντα μυστικῶς καὶ ἐλαίας φυτὸν	πλησίον.	ἃ δὴ πάντα ἀνιχνεῦσαι καὶ
[32]	χωριστῆς μὲν οὔσης ἀπ´ αὐτοῦ,	πλησίον	δὲ κατὰ τῆς κεφαλῆς τοῦ
[6]	Ζωροάστρου αὐτοφυὲς σπήλαιον ἐν τοῖς	πλησίον	ὄρεσι τῆς Περσίδος ἀνθηρὸν καὶ
[27]	θύραν, σείων κολλητὰς σανίδας, γουνούμενος	υἱόν’	οἶδε δὲ καὶ πύλας οὐρανοῦ,
[9]	αὐτοφυὲς τὸ τῶν ἄντρων καὶ	νύχιον	καὶ σκοτεινὸν καὶ πέτρινον ἐποιοῦντο
[26]	παρελέξατο κυανοχαίτῃ· αἱ δ´ ὑποκυσσάμεναι	ἔτεκον	δυοκαίδεκα πώλους. καὶ τὴν Ὠρείθυιαν
[29]	δ´ ὑπόγειον, καὶ τὸ μὲν	ἀνατολικόν,	τὸ δὲ δυτικόν, καὶ τὰ
[22]	εἰς αἰγόκερων πρῶτα μὲν λέοντα	οἶκον	Ἡλίου, εἶτα παρθένον Ἑρμοῦ, ζυγὸν
[26]	θεῶν τὰ παραπετάσματα ἕλκουσι, τὸ	Ὁμηρικὸν	δὴ τοῦτο φυλάσσοντες παράγγελμα, ὡς
[4]	Φαιάκων ἐκβιβασθῆναι. πλάσμα μὲν οὖν	Ὁμηρικὸν	παντελῶς οὐκ ἂν εἴη· εἴτε
[16]	μέλι ὡς φύλακι καρπῶν, τὸ	φυλακτικὸν	ἐν συμβόλῳ τίθενται· ὅθεν τινὲς
[19]	φιλόστροφον καὶ μάλιστα δίκαιον καὶ	νηφαντικόν·	ὅθεν καὶ νηφάλιοι σπονδαὶ αἱ
[29]	τὸ μὲν ἀνατολικόν, τὸ δὲ	δυτικόν,	καὶ τὰ μὲν ἀριστερά, τὰ
[26]	βορέου πύλης τῶν ψυχῶν ἐρχομένων	ἐρωτικὸν	διὰ τοῦτο ὑπεστήσαντο τὸν ἄνεμον·
[33]	ἐλαίας θαλείας προτείνουσιν, εἰς τὸ	λευκὸν	αὑτοῖς τὸ σκοτεινὸν τῶν κινδύνων
[27]	τῶν νεφῶν· αὐτόματοι δὲ πύλαι	μύκον	οὐρανοῦ, ἃς ἔχον Ὧραι’ ~λέγει
[2]	ἄλλην ὁδὸν τοῖς πᾶσι θεοῖς,	δῆλον.	ἀνθρώπων γὰρ καὶ θεῶν ὁ
[3]	τοίνυν ὁ Κρόνιος προειπὼν φησὶν	ἔκδηλον	εἶναι οὐ τοῖς σοφοῖς μόνον,
[24]	δεσπότης κατὰ τὸν ἰσημερινὸν τέτακται	κύκλον,	ἐν δεξιᾷ μὲν ἔχων τὰ
[9]	τῶν μερικῶν ἀφανῶν δυνάμεων, καὶ	μᾶλλόν	γε ἐπὶ τούτων τῶν ἐνύλων.
[3]	ἀνατολῇ καὶ δύσει πρὸς τοῦτο	μᾶλλον	κέχρηται, ὡς ἂν σχεδὸν πάντων
[18]	ὑδριάσι νύμφαις καὶ ἔτι γε	μᾶλλον	νύμφαις ταῖς ψυχαῖς, ἃς ἰδίως
[3]	τοῦ σκοτεινοῦ ἐπηράτου ὄντος, ἀλλὰ	μᾶλλον	φοβεροῦ· διὰ τί δὲ οὐχ
[5]	σπήλαια τῷ κόσμῳ καθιέρουν καθ´	ὅλον	τε αὐτὸν καὶ κατὰ μέρη
[32]	ὡς οὐκ ἐξ αὐτοματισμοῦ τὸ	ὅλον	τοῦτο καὶ τύχης ἀλόγου ἔργον
[10]	ἀλλὰ τῆς ἐνύλου φέρον οὐσίας	σύμβολον.	διὸ καὶ ἱερὸν νυμφῶν οὐκ
[18]	ἤδη τὸ μέλι καὶ θανάτου	σύμβολον	(διὸ καὶ μέλιτος σπονδὰς τοῖς
[29]	πανταχοῦ τὸ δίθυρον αὐτῆς πεποίηνται	σύμβολον.	ἢ γὰρ διὰ νοητοῦ ἡ
[7]	μόνον δ´, ὡς φαμέν, κόσμου	σύμβολον	ἤτοι γενητοῦ αἰσθητοῦ τὸ ἄντρον
[17]	ἡδονῆς εἰς γένεσιν καταγωγῆς οἰκεῖον	σύμβολον	καὶ νύμφαις ὑδριάσι παρατίθεται εἰς
[9]	ἡλίου δυνάμει’ ~Ὅτι μὲν οὖν	σύμβολον	κόσμου τὰ ἄντρα καὶ τῶν
[5]	αὐτὸν καὶ κατὰ μέρη λαμβάνοντες,	σύμβολον	μὲν τῆς ὕλης ἐξ ἧς
[32]	καὶ τὸ τῆς πεφυτευμένης ἐλαίας	σύμβολον	ὅτι ποτὲ μηνύει. καίτοι αὕτη
[19]	οὐκ ἐφιζάνουσιν, οὓς ἐλάμβανον εἰς	σύμβολον	τῆς κατ´ εὐθεῖαν γενέσεως καὶ
[27]	ὁδός ἐστιν. ~ἱστᾶσιν οὖν τὸ	σύμβολον	τῆς μεσημβρίας καὶ τοῦ νότου
[14]	σωματουργίαν τί ἂν εἴη οἰκειότερον	σύμβολον	τούτων; διὸ καὶ ἀπετόλμησεν εἰπεῖν
[17]	τιθαιβώσσουσι μέλισσαι, τῶν μὲν κρατήρων	σύμβολον	τῶν πηγῶν φερόντων, καθὼς παρὰ
[5]	ἔφη ἠεροειδὲς οἰκείως ἐδέξαντο εἰς	σύμβολον	τῶν προσόντων τῷ κόσμῳ διὰ
[21]	τοῦ δὴ ἄντρου εἰκόνα καὶ	σύμβολον	φησὶ τοῦ κόσμου φέροντος Νουμήνιος
[32]	εἰκόνι τοῦ κόσμου τῷ ἄντρῳ	σύμβολον	φρονήσεως θεοῦ ἡ ἐλαία. Ἀθηνᾶς
[16]	Διὶ ὑποτιθεμένη τὸν διὰ μέλιτος	δόλον·	εὖτ´ ἂν δή μιν ἴδηαι
[14]	τῶν παλαιῶν καὶ τὸν οὐρανὸν	πέπλον	εἰρηκότων οἷον θεῶν οὐρανίων περίβλημα.
[26]	ἐρωτικὸν διὰ τοῦτο ὑπεστήσαντο τὸν	ἄνεμον·	καὶ γὰρ ἵππῳ ἐεισάμενος παρελέξατο
[3]	μὲν ἀνθρώποις πορεύσιμοι πρὸς βορρᾶν	ἄνεμον	τετράφθαι λέγονται, αἱ δὲ τοῖς
[8]	δ´ ἄρα πηγὰς νοερῶν ὑδάτων	τέμον	ἄντροις μίμνουσαι γαίης ἀτιταλλόμεναι πνεύματι
[5]	ἑαυτὴν ἐστερημένης, τὸ ἔνυδρον καὶ	ἔνικμον	τῶν ἄντρων καὶ σκοτεινὸν καὶ
[28]	ποιεῖ τὰ σώματα· τὸ γὰρ	θερμὸν	ἰσχναίνειν αὐτὰ μάλιστα εἴωθεν, {ἐν}
[24]	τοῦ Καύτου διὰ τὸ εἶναι	θερμόν,	κατὰ δὲ τὸν βορρᾶν τοῦ
[25]	θερμοτέρα οὖσα καὶ πρὸς τὸ	θερμὸν	τοῦ θείου ἀναπέμπουσα. βορειοτέρας δ´
[8]	Πλάτων ἄντρον καὶ σπήλαιον τὸν	κόσμον	ἀπεφήναντο. παρά τε γὰρ Ἐμπεδοκλεῖ
[33]	καὶ ἱκέτας ὁ συνέχων τὸν	κόσμον	δημιουργός. ~Εἰς τοῦτο τοίνυν φησὶν
[9]	δίυγρα, τοιοῦτον δ´ εἶναι τὸν	κόσμον	διὰ τὴν ὕλην ἐξ ἧς
[5]	δὲ ἐκ τῆς ὕλης γινόμενον	κόσμον	διὰ τῶν ἄντρων παριστῶντες, ὅτι
[24]	γενέσεως κατάρχουσα τῆς εἰς τὸν	κόσμον.	οὔτ´ οὖν ἀνατολῇ καὶ δύσει
[11]	καὶ νοτερώτερον γίνεσθαι τὸ πνεῦμα,	ἀτμὸν	ἐφελκομένης δίυγρον τῆς ψυχῆς ἐκ
[25]	πνοὴ ζωγρεῖ ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα	θυμόν’	ἡ δὲ τοῦ νότου διαλύει.
[19]	καὶ κυάμοις οὐκ ἐφιζάνουσιν, οὓς	ἐλάμβανον	εἰς σύμβολον τῆς κατ´ εὐθεῖαν
[7]	δυνάμεων τὸ ἄντρον ἐν συμβόλῳ	παρελάμβανον	διὰ τὸ σκοτεινὰ μὲν εἶναι
[10]	τῆς νοητῆς, ἀλλὰ τῆς αἰσθητῆς	παρελάμβανον	οὐσίας, ὡς καὶ τὸ νῦν
[29]	δι´ οὗ μὲν ἀναβαινόντων εἰς	οὐρανόν,	δι´ οὗ δὲ κατιόντων εἰς
[16]	ὅθεν ἐπιθυμίᾳ μὲν συνουσίας τὸν	Οὐρανὸν	κατιόντα εἰς Γῆν ἐκτέμνει Κρόνος·
[14]	παραδίδοται, τῶν παλαιῶν καὶ τὸν	οὐρανὸν	πέπλον εἰρηκότων οἷον θεῶν οὐρανίων
[22]	μὲν λέοντα οἶκον Ἡλίου, εἶτα	παρθένον	Ἑρμοῦ, ζυγὸν δὲ Ἀφροδίτης, σκορπίον
[28]	σπένδειν αὐταῖς τοὺς ψυχαγωγοὺς μέλι	κεκραμένον	γάλακτι ὡς ἂν δι´ ἡδονῆς
[34]	θάλασσαν ἀνέρες οὐδέ θ´ ἅλεσσι	μεμιγμένον	εἶδαρ ἔδουσι’ πόντος δὲ καὶ
[34]	γυμνωθέντα δὲ καὶ προσαίτου σχῆμα	περιθέμενον	καὶ κάρψαντα τὸ σῶμα καὶ
[4]	μὲν ὡς ἔτυχεν εἰς ψυχαγωγίαν	πεποιημένον	μὴ εἶναι, ἀλλ´ οὐδ´ ἱστορίας
[3]	τὸ δίθυρον, ἱερὸν μὲν νυμφῶν	εἰρημένον,	τὸ δ´ αὐτὸ καὶ ἐπήρατον
[13]	ἀενάοντα ἔνεστιν. ~Ἀνακείσθω δὴ τὸ	προκείμενον	ἄντρον ψυχαῖς καὶ ταῖς μερικωτέραις
[15]	δὲ γλυκὺ τῇ γεύσει καὶ	συναγόμενον	ἐξ ἀνθῶν ὑπὸ μελισσῶν, ἃς
[4]	τῆς ἐν αὐτῷ συμβολικῆς καθιδρύσεως	δεόμενον	τῆς παραστάσεως. ~Ἄντρα μὲν δὴ
[34]	ἀποστραφέντα βουλεύεσθαι μετὰ τῆς Ἀθηνᾶς,	καθεζόμενον	σὺν αὐτῇ ὑπὸ πυθμένα ἐλαίας,
[36]	βεβιασμένας ἡγεῖσθαι καὶ εὑρεσιλογούντων πιθανότητας,	λογιζόμενον	δὲ τὴν παλαιὰν σοφίαν καὶ
[35]	ἀπατῶντα καὶ παντοίως πρὸς αὐτὰ	μεταβαλλόμενον,	ἵνα γυμνωθεὶς τῶν ῥακέων καθέλῃ
[5]	τὸν δὲ ἐκ τῆς ὕλης	γινόμενον	κόσμον διὰ τῶν ἄντρων παριστῶντες,
[19]	σπερματικῶν δι´ ὅλου τετρῆσθαι, μὴ	ἐγκοπτόμενον	ταῖς μεταξὺ τῶν γονάτων ἐμφράξεσι.
[28]	εἰς τὸν γαλαξίαν τὸν οὕτω	προσαγορευόμενον	ἀπὸ τῶν γάλακτι τρεφομένων, ὅταν
[35]	πόνοις καὶ καρτερίαις, ποτὲ μὲν	διαμαχόμενον	τοῖς πάθεσι, ποτὲ δὲ γοητεύοντα
[25]	αἰτία τοῦ τὸν μὲν βορρᾶν	ἀρχόμενον	μέγαν εἶναι, τὸν δὲ νότον
[4]	στενὴ καὶ μετέωρος, λιμένα ἔχουσα	καλούμενον	Φόρκυνος· ἔστι δ´ αἰγιαλὸς ἐν
[9]	τῶν ἄντρων καὶ νύχιον καὶ	σκοτεινὸν	καὶ πέτρινον ἐποιοῦντο τὰ σύμβολα·
[5]	καὶ ἔνικμον τῶν ἄντρων καὶ	σκοτεινὸν	καὶ ὡς ὁ ποιητὴς ἔφη
[33]	εἰς τὸ λευκὸν αὑτοῖς τὸ	σκοτεινὸν	τῶν κινδύνων μεταβάλλειν ὀττευόμενοι. φύσει
[22]	διδύμους Ἑρμοῦ, καὶ Σελήνης λοιπὸν	καρκίνον.	δύο οὖν ταύτας ἔθεντο πύλας
[22]	δύο οὖν ταύτας ἔθεντο πύλας	καρκίνον	καὶ αἰγόκερων οἱ θεολόγοι, Πλάτων
[22]	δύο στόμια ἔφη· τούτων δὲ	καρκίνον	μὲν εἶναι δι´ οὗ κατίασιν
[21]	δ´ ὁ μὲν θερινὸς κατὰ	καρκίνον,	ὁ δὲ χειμερινὸς κατ´ αἰγόκερων.
[28]	που καὶ Ἡλίου πύλας, σημαίνων	καρκίνον	τε καὶ αἰγόκερων· ἄχρι γὰρ
[27]	κλεῖθρα διὰ νεφῶν, ἠμὲν ἀνακλῖναι	πυκινὸν	νέφος ἠδ´ ἐπιθεῖναι, καὶ διὰ
[13]	τὰς ἐν ὕδασι δυνάμεις, ἵνα	κοινὸν	ἀμφοτέραις καθιερῶσθαι τὸ ἄντρον ὑπολάβωμεν;
[23]	ἔφη ὁδός, ἀλλ´ ἀθανάτων, ὃ	κοινὸν	καὶ ἐπὶ ψυχῶν ὡς οὐσῶν
[24]	καὶ γενέσεως δεσπότης κατὰ τὸν	ἰσημερινὸν	τέτακται κύκλον, ἐν δεξιᾷ μὲν
[9]	καὶ νύχιον καὶ σκοτεινὸν καὶ	πέτρινον	ἐποιοῦντο τὰ σύμβολα· οὐκέτι μὴν
[3]	ἔκδηλον εἶναι οὐ τοῖς σοφοῖς	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἰδιώταις ἀλληγορεῖν
[7]	ὀλίγον ἐπέξιμεν, προεστήκασι νύμφαι. ~Οὐ	μόνον	δ´, ὡς φαμέν, κόσμου σύμβολον
[20]	νότον οὐδὲ εἰ καταβαταὶ ἐπεσημήνατο,	μόνον	δὲ ὅτι οὐδέ τι κείνῃ
[19]	γενέσεως καὶ ἀκαμποῦς διὰ τὸ	μόνον	σχεδὸν τῶν σπερματικῶν δι´ ὅλου
[35]	πατρίδος ὑπῇ τι τῶν ἁμαρτημάτων	μνημόσυνον.	ἔνθεν αὐτῷ καὶ ἡ ὑπὸ
[27]	θυρῶν ἐφ´ ὁποίας οὖν ὥρας	ἐξὸν	λαλεῖν ὡς ἱερᾶς οὔσης θύρας,
[22]	Κρόνου· ἀπὸ δ´ αἰγόκερω ἔμπαλιν	ὑδροχόον	Κρόνου, ἰχθύας Διός, Ἄρεος κριόν,
[23]	καὶ ἰανουάριον μῆνα τὸν θυραῖον	προσεῖπον,	ἐν ᾧ Ἥλιος ἀπ´ αἰγόκερω
[22]	Ἀφροδίτης, διδύμους Ἑρμοῦ, καὶ Σελήνης	λοιπὸν	καρκίνον. δύο οὖν ταύτας ἔθεντο
[32]	δ´ οὔσης τῆς θεοῦ, οἰκεῖον	τόπον	ὁ θεολόγος ἐξεῦρεν ἐπὶ κρατὸς
[6]	τὸν μύστην, ἐπονομάσαντες σπήλαιον τὸν	τόπον·	πρώτου μέν, ὡς ἔφη Εὔβουλος,
[8]	σπήλαιον’ εἶτα εἰπόντος τοῦ προσδιαλεγομένου	ἄτοπον	λέγεις εἰκόνα’ ἐπάγει τὴν εἰκόνα,
[33]	ἡ ἐλαία συνέχεται ἀρωγὸν πόνων	καρπὸν	φέρουσα, ἀνάκειται δὲ τῇ Ἀθηνᾷ
[9]	ἧς συνέστηκεν ὁ κόσμος, καὶ	ἀντίτυπον	καὶ ῥευστὸν ἐτίθεντο· τοῦ δ´
[5]	πέτραν διὰ τὸ ἀργὸν καὶ	ἀντίτυπον	πρὸς τὸ εἶδος εἶναι ᾐνίττοντο,
[11]	ἐφελκομένας παχύνειν τοῦτο ὡς νέφος·	ὑγρὸν	γὰρ ἐν ἀέρι παχυνθὲν νέφος
[11]	δίυγρα σώματα ῥέπειν πρὸς τὸ	ὑγρὸν	καὶ σωματοῦσθαι ὑγρανθείσας. διὸ καὶ
[11]	τεθνηκότων, καὶ τάς γε φιλοσωμάτους	ὑγρὸν	τὸ πνεῦμα ἐφελκομένας παχύνειν τοῦτο
[11]	κατὰ τὰς τῆς μίξεως ἐπιθυμίας	δίυγρον	καὶ νοτερώτερον γίνεσθαι τὸ πνεῦμα,
[11]	γίνεσθαι τὸ πνεῦμα, ἀτμὸν ἐφελκομένης	δίυγρον	τῆς ψυχῆς ἐκ τῆς πρὸς
[5]	φαίνεται καθ´ ἑαυτὴν ἐστερημένης, τὸ	ἔνυδρον	καὶ ἔνικμον τῶν ἄντρων καὶ
[3]	δὲ οὐχ ἁπλῶς νυμφῶν λέγεται	ἱερόν,	ἀλλὰ πρόσκειται εἰς ἀκρίβειαν τὸ
[4]	αἰγιαλὸς ἐν αὐτῷ· ἐκεῖ νυμφῶν	ἱερὸν	ἄντρον, οὗ λέγεται τὸν Ὀδυσσέα
[12]	τοῦτο δὲ καὶ οἰκεῖον αὐταῖς	ἱερὸν	ἐπὶ γῆς ἂν εἴη ἄντρον
[3]	τὸ ἄντρον τοῦτο τὸ δίθυρον,	ἱερὸν	μὲν νυμφῶν εἰρημένον, τὸ δ´
[10]	φέρον οὐσίας σύμβολον. διὸ καὶ	ἱερὸν	νυμφῶν οὐκ ὀρεστιάδων οὐδὲ ἀκραίων
[11]	καὶ διὰ τοῦτο ἄναμμα μὲν	νοερὸν	εἶναι τὸν ἥλιον ἐκ θαλάσσης,
[10]	θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν	ἡμέτερον	θάνατον. παρὸ καὶ διεροὺς τοὺς
[14]	καὶ σωματουργίαν τί ἂν εἴη	οἰκειότερον	σύμβολον τούτων; διὸ καὶ ἀπετόλμησεν
[21]	ἐστι τοῦ χειμερινοῦ τροπικοῦ οὔτε	βορειότερον	τοῦ θερινοῦ. ἔστι δ´ ὁ
[4]	μὲν οὖν τῆς ἐγχωρίου ἱστορίας	ῥᾳθυμότερον	φαίνονται ἀναγράψαντες ὅσοι τέλεον ᾠήθησαν
[35]	καὶ ὑλικῶν θεῶν, οὓς χρὴ	πρότερον	ἀπομειλίξασθαι θυσίαις τε καὶ πτωχοῦ
[32]	ποτὲ μηνύει. καίτοι αὕτη καὶ	περιττότερόν	τι παρίστησιν, οὐχ ἁπλῶς παραπεφυτεῦσθαι
[16]	ἀκούειν ἐπὶ μέλιτος, ἐν ἄλλοις	ἀκριβέστερον	ἐξετάσομεν· παρὰ δὲ τῷ Ὀρφεῖ
[21]	ἐν οὐρανῷ ἄκρα, ὧν οὔτε	νοτιώτερόν	ἐστι τοῦ χειμερινοῦ τροπικοῦ οὔτε
[11]	τῆς μίξεως ἐπιθυμίας δίυγρον καὶ	νοτερώτερον	γίνεσθαι τὸ πνεῦμα, ἀτμὸν ἐφελκομένης
[10]	νοητῆς ὑποστάσεως, ἀλλὰ τῆς ἐνύλου	φέρον	οὐσίας σύμβολον. διὸ καὶ ἱερὸν
[6]	τοῖς πλησίον ὄρεσι τῆς Περσίδος	ἀνθηρὸν	καὶ πηγὰς ἔχον ἀνιερώσαντος εἰς
[16]	διὸ καὶ φησί που νέκταρ	ἐρυθρόν’	τοιοῦτον γὰρ εἶναι τῇ χροιᾷ
[1]	δ´ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές,	ἱρὸν	νυμφάων αἳ νηιάδες καλέονται. ἐν
[5]	πρὸς τὸ εἶδος εἶναι ᾐνίττοντο,	ἄπειρον	κατὰ τὴν αὐτῆς ἀμορφίαν τιθέντες.
[9]	διὰ τὸ ἀφανὲς αἰσθήσει καὶ	στερρὸν	καὶ βέβαιον τῆς οὐσίας· οὑτωσὶ
[2]	δὲ κατὰ ποιητικὴν ἐξουσίαν πλάσσων	ἄντρον	ἀπίθανος ἦν, εἰ τὸ προστυχὸν
[34]	τοίνυν φησὶν Ὅμηρος δεῖν τὸ	ἄντρον	ἀποθέσθαι πᾶν τὸ ἔξωθεν κτῆμα,
[4]	πλάσμα ἐγχειρῇ τὰ κατὰ τὸ	ἄντρον	δεικνύναι, τῶν δὲ πρὸ Ὁμήρου
[7]	πασῶν τῶν ἀοράτων δυνάμεων τὸ	ἄντρον	ἐν συμβόλῳ παρελάμβανον διὰ τὸ
[12]	τε ὑδάτων προστάτισιν οἰκεῖον τὸ	ἄντρον,	ἔνθ´ ὕδατ´ ἀενάοντα ἔνεστιν. ~Ἀνακείσθω
[1]	τανύφυλλος ἐλαίη, ἀγχόθι δ´ αὐτῆς	ἄντρον	ἐπήρατον ἠεροειδές, ἱρὸν νυμφάων αἳ
[12]	ἱερὸν ἐπὶ γῆς ἂν εἴη	ἄντρον	ἐπήρατον ἠεροειδὲς κατ´ εἰκόνα τοῦ
[6]	οἰκείως ἐπ´ αὐτοῦ ἂν ῥηθείη	ἄντρον	ἐπήρατον μὲν τῷ εὐθὺς ἐντυγχάνοντι
[7]	σύμβολον ἤτοι γενητοῦ αἰσθητοῦ τὸ	ἄντρον	ἐποιοῦντο, ἀλλ´ ἤδη καὶ πασῶν
[32]	τανύφυλλος ἐλαίη· ἀγχόθι δ´ αὐτῆς	ἄντρον.	ἔστι δ´ οὐχ, ὡς ἄν
[3]	καὶ τὸ δίθυρον εἶναι τὸ	ἄντρον	θαυμαστόν, τῶν μέν τινων ἀνθρώποις
[33]	τροπαῖς τῶν ψυχῶν, αἷς τὸ	ἄντρον	καθιέρωται. διὰ μὲν γὰρ τοῦ
[24]	βορειοτάταις, ὅτι ψυχαῖς καθιέρωτο τὸ	ἄντρον	καὶ νύμφαις ὑδριάσι, ψυχαῖς δὲ
[4]	εἶναι τοῦ ποιητοῦ τό τε	ἄντρον	καὶ ὅσα περὶ τούτου ἀφηγήσατο·
[8]	Πυθαγόρειοι καὶ μετὰ τούτους Πλάτων	ἄντρον	καὶ σπήλαιον τὸν κόσμον ἀπεφήναντο.
[7]	Κρόνος ἐν τῷ Ὠκεανῷ αὑτῷ	ἄντρον	κατασκευάζει κἀκεῖ κρύπτει τοὺς ἑαυτοῦ
[1]	Ὁμήρῳ αἰνίττεται τὸ ἐν Ἰθάκῃ	ἄντρον,	ὃ διὰ τῶν ἐπῶν τούτων
[31]	ὄντος συμβόλου εἰκότως καὶ τὸ	ἄντρον	οὐ μονόθυρον, ἀλλὰ δύο ἔχον
[4]	ἐν αὐτῷ· ἐκεῖ νυμφῶν ἱερὸν	ἄντρον,	οὗ λέγεται τὸν Ὀδυσσέα ὑπὸ
[2]	πλήρης κόσμος, τὸ δὲ Ἰθακήσιον	ἄντρον	πόρρω καθέστηκε τοῦ πείθειν ἐν
[9]	τινες ὑπενόουν, ὅτι μηδὲ πᾶν	ἄντρον	σφαιροειδές, διπλοῦ δ´ ὄντος ἄντρου,
[3]	θεῶν, καὶ τί βούλεται τὸ	ἄντρον	τοῦτο τὸ δίθυρον, ἱερὸν μὲν
[13]	ἵνα κοινὸν ἀμφοτέραις καθιερῶσθαι τὸ	ἄντρον	ὑπολάβωμεν; σύμβολα δὴ ἔστω ὑδριάδων
[8]	δυνάμεις λέγουσιν ἠλύθομεν τόδ´ ὑπ´	ἄντρον	ὑπόστεγον, παρά τε Πλάτωνι ἐν
[13]	ἔνεστιν. ~Ἀνακείσθω δὴ τὸ προκείμενον	ἄντρον	ψυχαῖς καὶ ταῖς μερικωτέραις ἐν
[29]	διὰ τῆς θνητῆς πορείας, καὶ	κέντρον	τὸ μὲν ὑπὲρ γῆν, τὸ
[22]	Κρόνου, ἰχθύας Διός, Ἄρεος κριόν,	ταῦρον	Ἀφροδίτης, διδύμους Ἑρμοῦ, καὶ Σελήνης
[29]	φύσεως ἀπὸ ἑτερότητος πανταχοῦ τὸ	δίθυρον	αὐτῆς πεποίηνται σύμβολον. ἢ γὰρ
[3]	ἁλουργῆ; ἐφ´ οἷς καὶ τὸ	δίθυρον	εἶναι τὸ ἄντρον θαυμαστόν, τῶν
[20]	τὸ Ἰθακήσιον σπήλαιον οὐκ ἠρκέσθη	δίθυρον	εἰπὼν Ὅμηρος, ἀλλὰ καὶ τὰς
[3]	βούλεται τὸ ἄντρον τοῦτο τὸ	δίθυρον,	ἱερὸν μὲν νυμφῶν εἰρημένον, τὸ
[9]	ὡς καὶ τὸ παρ´ Ὁμήρῳ	δίθυρον,	~οὐκέτι τοῦτο ἐπὶ τῆς νοητῆς,
[31]	εἰκότως καὶ τὸ ἄντρον οὐ	μονόθυρον,	ἀλλὰ δύο ἔχον θύρας ὡσαύτως
[24]	βορρᾶν τοῦ Καυτοπάτου διὰ τὸ	ψυχρὸν	τοῦ ἀνέμου. ~ψυχαῖς δ´ εἰς
[16]	ὑψικόμοισιν ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων ἐριβομβέων,	δῆσον	αὐτόν’ ὃ καὶ πάσχει ὁ
[2]	γράψαντες, οὐδενὸς τοιούτου κατὰ τὴν	νῆσον	ἄντρου μνησθέντες, ὡς φησὶ Κρόνιος·
[26]	ἐρχομένων ἐρωτικὸν διὰ τοῦτο ὑπεστήσαντο	τὸν	ἄνεμον· καὶ γὰρ ἵππῳ ἐεισάμενος
[24]	τὸ εἶναι θερμόν, κατὰ δὲ	τὸν	βορρᾶν τοῦ Καυτοπάτου διὰ τὸ
[28]	αἰγόκερως δὲ καὶ καρκίνος περὶ	τὸν	γαλαξίαν τὰ πέρατα αὐτοῦ εἰληχότες,
[28]	ψυχαί, ἃς συνάγεσθαι φησὶν εἰς	τὸν	γαλαξίαν τὸν οὕτω προσαγορευόμενον ἀπὸ
[35]	καὶ ὑπὸ τὴν ἱκετηρίαν ἀπομειλισσομένῳ	τὸν	γενέθλιον δαίμονα. οὐ γὰρ ἦν
[5]	ὕλην τὴν γῆν εἶναι ἐτίθεντο)	τὸν	δὲ ἐκ τῆς ὕλης γινόμενον
[26]	ἐτέκνωσέ τε Ζήτην καὶ Κάλαϊν.	Τὸν	δὲ νότον θεοῖς νέμοντες ἱσταμένης
[25]	μὲν βορρᾶν ἀρχόμενον μέγαν εἶναι,	τὸν	δὲ νότον λήγοντα. ὁ μὲν
[16]	ἡ Νὺξ τῷ Διὶ ὑποτιθεμένη	τὸν	διὰ μέλιτος δόλον· εὖτ´ ἂν
[10]	ἀλλαχοῦ δὲ φάναι ζῆν ἡμᾶς	τὸν	ἐκείνων θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας
[6]	καὶ κλιμάτων· μετὰ δὲ τοῦτον	τὸν	Ζωροάστρην κρατήσαντος καὶ παρὰ τοῖς
[11]	τοῦτο ἄναμμα μὲν νοερὸν εἶναι	τὸν	ἥλιον ἐκ θαλάσσης, τὴν δὲ
[10]	ἀλλὰ πάντας ἐπὶ πλοίου, καὶ	τὸν	Ἥλιον καὶ ἁπλῶς πάντας· οὕστινας
[10]	ἐκείνων θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας	τὸν	ἡμέτερον θάνατον. παρὸ καὶ διεροὺς
[20]	τὸν Μίθραν ἔγνωσαν διὰ σπηλαίου	τὸν	θεὸν ἱλεουμένων, τὸ Ἰθακήσιον σπήλαιον
[23]	τὴν θύραν καὶ ἰανουάριον μῆνα	τὸν	θυραῖον προσεῖπον, ἐν ᾧ Ἥλιος
[24]	Μίθρας καὶ γενέσεως δεσπότης κατὰ	τὸν	ἰσημερινὸν τέτακται κύκλον, ἐν δεξιᾷ
[8]	τούτους Πλάτων ἄντρον καὶ σπήλαιον	τὸν	κόσμον ἀπεφήναντο. παρά τε γὰρ
[33]	ἀνακτώμενος καὶ ἱκέτας ὁ συνέχων	τὸν	κόσμον δημιουργός. ~Εἰς τοῦτο τοίνυν
[9]	καὶ δίυγρα, τοιοῦτον δ´ εἶναι	τὸν	κόσμον διὰ τὴν ὕλην ἐξ
[24]	ἀνατολή, γενέσεως κατάρχουσα τῆς εἰς	τὸν	κόσμον. οὔτ´ οὖν ἀνατολῇ καὶ
[35]	οἶμαι, καὶ τοῦ Φόρκυνος ἐπωνόμασε	τὸν	λιμένα· Φόρκυνος δέ τίς ἐστι
[31]	φιλοσόφων τε καὶ θεολόγων ἐπεισάγοντες	τὸν	λόγον μηκύνωμεν, τὴν μὲν πᾶσαν
[25]	δὲ καὶ ἡ αἰτία τοῦ	τὸν	μὲν βορρᾶν ἀρχόμενον μέγαν εἶναι,
[20]	Νάξῳ Διονύσῳ, πανταχοῦ δ´ ὅπου	τὸν	Μίθραν ἔγνωσαν διὰ σπηλαίου τὸν
[6]	καὶ πάλιν ἔξοδον μυσταγωγοῦντες τελοῦσι	τὸν	μύστην, ἐπονομάσαντες σπήλαιον τὸν τόπον·
[24]	νότια, τεταγμένου αὐτοῖς κατὰ μὲν	τὸν	νότον τοῦ Καύτου διὰ τὸ
[4]	νυμφῶν ἱερὸν ἄντρον, οὗ λέγεται	τὸν	Ὀδυσσέα ὑπὸ τῶν Φαιάκων ἐκβιβασθῆναι.
[16]	ἐκλυθέντα. ὅθεν ἐπιθυμίᾳ μὲν συνουσίας	τὸν	Οὐρανὸν κατιόντα εἰς Γῆν ἐκτέμνει
[14]	ἱστουργοῦσα παραδίδοται, τῶν παλαιῶν καὶ	τὸν	οὐρανὸν πέπλον εἰρηκότων οἷον θεῶν
[28]	συνάγεσθαι φησὶν εἰς τὸν γαλαξίαν	τὸν	οὕτω προσαγορευόμενον ἀπὸ τῶν γάλακτι
[3]	τι καὶ αἰνίττεσθαι διὰ τούτων	τὸν	ποιητήν, πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς μὲν
[4]	ἀλληγορεῖν δέ τι δι´ αὐτοῦ	τὸν	ποιητήν, προσθέντα μυστικῶς καὶ ἐλαίας
[10]	τοὺς ἐν γενέσει ὄντας καλεῖν	τὸν	ποιητὴν τοὺς διύγρους τὰς ψυχὰς
[10]	Νουμήνιος, διὰ τοῦτο λέγων καὶ	τὸν	προφήτην εἰρηκέναι ἐμφέρεσθαι ἐπάνω τοῦ
[18]	ἤτοι δι´ ἡδονῆς αἰνιττόμενοι ἀποθνῄσκειν	τὸν	τῆς ψυχῆς βίον, διὰ δὲ
[6]	τελοῦσι τὸν μύστην, ἐπονομάσαντες σπήλαιον	τὸν	τόπον· πρώτου μέν, ὡς ἔφη
[10]	φάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων	θάνατον	καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτερον
[10]	καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτερον	θάνατον.	παρὸ καὶ διεροὺς τοὺς ἐν
[10]	Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι τέρψιν μὴ	θάνατον	ὑγρῇσι γενέσθαι, τέρψιν δὲ εἶναι
[1]	ἐλαίη, ἀγχόθι δ´ αὐτῆς ἄντρον	ἐπήρατον	ἠεροειδές, ἱρὸν νυμφάων αἳ νηιάδες
[12]	ἐπὶ γῆς ἂν εἴη ἄντρον	ἐπήρατον	ἠεροειδὲς κατ´ εἰκόνα τοῦ κόσμου,
[3]	εἰρημένον, τὸ δ´ αὐτὸ καὶ	ἐπήρατον	καὶ ἠεροειδές, οὐδαμῶς τοῦ σκοτεινοῦ
[6]	ἐπ´ αὐτοῦ ἂν ῥηθείη ἄντρον	ἐπήρατον	μὲν τῷ εὐθὺς ἐντυγχάνοντι διὰ
[33]	ἡ ἐλαία φέρει τι ἰδίωμα	οἰκειότατον	ταῖς ἐν τῷ κόσμῳ τροπαῖς
[10]	εἰς γένεσιν κατιούσας. ὅθεν καὶ	Ἡράκλειτον	ψυχῇσι φάναι τέρψιν μὴ θάνατον
[25]	εὐθὺς ἐπίκειται τοῖς ὑπὸ τὴν	ἄρκτον	οἰκοῦσιν, ὁ δὲ μακρὰν ἀφέστηκε·
[26]	παράγγελμα, ὡς κατὰ τὴν εἰς	νότον	ἔγκλισιν τοῦ θεοῦ οὐ θέμις
[26]	Ζήτην καὶ Κάλαϊν. Τὸν δὲ	νότον	θεοῖς νέμοντες ἱσταμένης τῆς μεσημβρίας
[20]	τετράφθαι θύρας, τὰς δὲ πρὸς	νότον	{θεωτέρας} καὶ καταβατάς γε τὰς
[25]	ἀρχόμενον μέγαν εἶναι, τὸν δὲ	νότον	λήγοντα. ὁ μὲν γὰρ εὐθὺς
[24]	καὶ βορρᾷ καὶ ταῖς κατὰ	νότον	νοτιωτάταις πύλαις καὶ ταῖς κατὰ
[3]	αἱ δὲ τοῖς θεοῖς πρὸς	νότον,	οὐ μικρᾶς οὔσης ἀπορίας δι´
[20]	τὰς βορείους, τὰς δὲ πρὸς	νότον	οὐδὲ εἰ καταβαταὶ ἐπεσημήνατο, μόνον
[24]	τεταγμένου αὐτοῖς κατὰ μὲν τὸν	νότον	τοῦ Καύτου διὰ τὸ εἶναι
[17]	νύμφαις ὑδριάσι παρατίθεται εἰς τὸ	ἄσηπτον	τῶν ὑδάτων ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ
[3]	τὸ δίθυρον εἶναι τὸ ἄντρον	θαυμαστόν,	τῶν μέν τινων ἀνθρώποις εἰς
[5]	τὰ δ´ ἔξω εἰς τὸ	ἀπεριόριστον	τῆς γῆς ἀνεῖται· αὐτοφυὴς δὲ
[9]	ὁ κόσμος, καὶ ἀντίτυπον καὶ	ῥευστὸν	ἐτίθεντο· τοῦ δ´ αὖ νοητοῦ
[3]	οἱ κρατῆρες; καὶ τοῦτο μὲν	ἧττον	ἀσαφές· τὸ δ´ ἐν τοῖς
[4]	καὶ αὐτός τινα προσέθηκεν, οὐδὲν	ἧττον	μένει τὰ ζητήματα τὴν βούλησιν
[26]	δυοκαίδεκα πώλους. καὶ τὴν Ὠρείθυιαν	αὐτὸν	ἁρπάσαι φασίν, ἐτέκνωσέ τε Ζήτην
[5]	κόσμῳ καθιέρουν καθ´ ὅλον τε	αὐτὸν	καὶ κατὰ μέρη λαμβάνοντες, σύμβολον
[16]	ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων ἐριβομβέων, δῆσον	αὐτόν’	ὃ καὶ πάσχει ὁ Κρόνος
[16]	κατιόντα εἰς Γῆν ἐκτέμνει Κρόνος·	ταὐτὸν	δὲ τῇ ἐκ συνουσίας ἡδονῇ
[16]	καὶ φησί που νέκταρ ἐρυθρόν’	τοιοῦτον	γὰρ εἶναι τῇ χροιᾷ τὸ
[9]	ἄντρα καὶ πετρώδη καὶ δίυγρα,	τοιοῦτον	δ´ εἶναι τὸν κόσμον διὰ
[6]	στοιχείων καὶ κλιμάτων· μετὰ δὲ	τοῦτον	τὸν Ζωροάστρην κρατήσαντος καὶ παρὰ
[4]	ποιητήν, προσθέντα μυστικῶς καὶ ἐλαίας	φυτὸν	πλησίον. ἃ δὴ πάντα ἀνιχνεῦσαι
[32]	ἐλαία. Ἀθηνᾶς μὲν γὰρ τὸ	φυτόν,	φρόνησις δὲ ἡ Ἀθηνᾶ. κρατογενοῦς
[27]	παρ´ Αἰγυπτίοις σοφοὶ μὴ λαλεῖν	ἀπηγόρευον	διερχομένους ἢ θύρας ἢ πύλας,
[18]	(ὅθεν καὶ τοῖς θεοῖς χολὴν	ἔθυον)	ἢ ὅτι ὁ μὲν θάνατος
[18]	καὶ μέλιτος σπονδὰς τοῖς χθονίοις	ἔθυον)	τὴν δὲ χολὴν ζωῆς, ἤτοι
[35]	θαλασσίων καὶ ἐνύλων ἔργων, ὡς	πτύον	εἶναι ἡγεῖσθαι τὴν κώπην διὰ
[19]	θεοῖς φίλα. τὸ γὰρ ζῷον	φιλόστροφον	καὶ μάλιστα δίκαιον καὶ νηφαντικόν·
[6]	τῆς Περσίδος ἀνθηρὸν καὶ πηγὰς	ἔχον	ἀνιερώσαντος εἰς τιμὴν τοῦ πάντων
[4]	ἂν εἴη· εἴτε δ´ οὕτως	ἔχον	ἀφηγήσατο εἴτε καὶ αὐτός τινα
[31]	ἄντρον οὐ μονόθυρον, ἀλλὰ δύο	ἔχον	θύρας ὡσαύτως τοῖς πράγμασιν ἐξηλλαγμένας,
[27]	δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ, ἃς	ἔχον	Ὧραι’ ~λέγει δέ που καὶ
[2]	ἄντρον ἀπίθανος ἦν, εἰ τὸ	προστυχὸν	καὶ ὡς ἔτυχε πλάσας πείσειν
[19]	τὰ θεοῖς φίλα. τὸ γὰρ	ζῷον	φιλόστροφον καὶ μάλιστα δίκαιον καὶ
[4]	καὶ τὰ καθ´ ἑαυτοὺς πειρᾶσθαι	νῦν	ἀνευρίσκειν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[23]	τοῦ οὐρανοῦ τὴν πύλην οἱ	νῦν	ὄντες διὰ τὴν γένεσιν δοῦλοι
[10]	παρελάμβανον οὐσίας, ὡς καὶ τὸ	νῦν	παραληφθὲν διὰ τὸ ἔχειν, ὡς
[21]	ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν. ~ἕπεται	τοίνυν	ζητεῖν τὸ βούλημα εἴτε τῶν
[20]	ψυχῶν εἰς γένεσιν νυμφευομένων. ~Σπήλαια	τοίνυν	καὶ ἄντρα τῶν παλαιοτάτων πρὶν
[17]	ἀπὸ τοῦ Κρόνου Ζεύς. ~λαμβανομένου	τοίνυν	καὶ ἐπὶ καθαρμοῦ τοῦ μέλιτος
[11]	τῆς ἀπὸ τῆς γῆς. ἀνάγκη	τοίνυν	καὶ τὰς ψυχὰς ἤτοι σωματικὰς
[3]	καὶ ἀνάβασιν τῶν θεῶν. ~Τοιαῦτα	τοίνυν	ὁ Κρόνιος προειπὼν φησὶν ἔκδηλον
[31]	ἐλπίσιν ἑαυτὴν βουκολεῖν εἴωθε. ~πανταχοῦ	τοίνυν	τοῦ διθύρου φύσεως ὄντος συμβόλου
[29]	ὤν, βορρᾶς κέκληται. ~κατὰ ταῦτα	τοίνυν	τῷ μὲν θνητῷ καὶ γενέσει
[34]	τὸν κόσμον δημιουργός. ~Εἰς τοῦτο	τοίνυν	φησὶν Ὅμηρος δεῖν τὸ ἄντρον
[33]	κινδύνων μεταβάλλειν ὀττευόμενοι. φύσει μὲν	οὖν	ἀειθαλεῖ ἡ ἐλαία συνέχεται ἀρωγὸν
[24]	τῆς εἰς τὸν κόσμον. οὔτ´	οὖν	ἀνατολῇ καὶ δύσει τὰς θύρας
[6]	δι´ ἄντρων καὶ σπηλαίων εἴτ´	οὖν	αὐτοφυῶν εἴτε χειροποιήτων τὰς τελετὰς
[13]	ναΐδες διὰ τοῦτο κέκληνται. τίνα	οὖν	ἡμῖν διάφορα σύμβολα, τὰ μὲν
[24]	οἰκεῖοι οἱ τόποι. Τῷ μὲν	οὖν	Μίθρᾳ οἰκείαν καθέδραν τὴν κατὰ
[12]	πρὸς τὴν γένεσιν νεύσεως. ~ναΐδες	οὖν	νύμφαι αἱ εἰς γένεσιν ἰοῦσαι
[4]	τῶν Φαιάκων ἐκβιβασθῆναι. πλάσμα μὲν	οὖν	Ὁμηρικὸν παντελῶς οὐκ ἂν εἴη·
[15]	θεῶν οὐρανίων περίβλημα. ~Διὰ τί	οὖν	οὐχ ὕδατος πλήρεις οἱ ἀμφιφορεῖς,
[28]	τροφῆς, καὶ ὁ ἐκ γῆς	οὖν	πνέων τροφοῦ, ἅτε τρόφιμος ὤν,
[9]	τοῦ ἡλίου δυνάμει’ ~Ὅτι μὲν	οὖν	σύμβολον κόσμου τὰ ἄντρα καὶ
[19]	τῶν γονάτων ἐμφράξεσι. φέροιεν ἂν	οὖν	τὰ κηρία καὶ αἱ μέλισσαι
[22]	καὶ Σελήνης λοιπὸν καρκίνον. δύο	οὖν	ταύτας ἔθεντο πύλας καρκίνον καὶ
[6]	διὰ τὴν ὕλην. ~διὰ μὲν	οὖν	τὴν ὕλην ἠεροειδὴς καὶ σκοτεινὸς
[4]	πειρᾶσθαι νῦν ἀνευρίσκειν. Περὶ μὲν	οὖν	τῆς ἐγχωρίου ἱστορίας ῥᾳθυμότερον φαίνονται
[27]	ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν. ~ἱστᾶσιν	οὖν	τὸ σύμβολον τῆς μεσημβρίας καὶ
[15]	βουγενεῖς εἶναι συμβέβηκεν. ὅταν μὲν	οὖν	τοῖς τὰ λεοντικὰ μυουμένοις εἰς
[27]	τῶν ἄλλων θυρῶν ἐφ´ ὁποίας	οὖν	ὥρας ἐξὸν λαλεῖν ὡς ἱερᾶς
[16]	ἐν συμβόλῳ τίθενται· ὅθεν τινὲς	ἠξίουν	τὸ νέκταρ καὶ τὴν ἀμβροσίαν
[27]	τῇ θύρᾳ μεσημβριάζοντος τοῦ θεοῦ.	οὐκοῦν	οὐδ´ ἐπὶ τῶν ἄλλων θυρῶν
[18]	τε οὖσαν γενέσεως προστάτιδα Μέλισσαν	ἐκάλουν	ἄλλως τε ἐπεὶ ταῦρος μὲν
[18]	θεᾶς μύστιδας μελίσσας οἱ παλαιοὶ	ἐκάλουν	αὐτήν τε τὴν Κόρην Μελιτώδη,
[18]	ἃς ἰδίως μελίσσας οἱ παλαιοὶ	ἐκάλουν	ἡδονῆς οὔσας ἐργαστικάς. ὅθεν καὶ
[15]	προσάγουσι, παραιτησάμενοι τὸ ὕδωρ ὡς	πολεμοῦν	τῷ πυρί. καθαίρουσι δὲ καὶ
[9]	καὶ κατὰ σχῆμα, ὥς τινες	ὑπενόουν,	ὅτι μηδὲ πᾶν ἄντρον σφαιροειδές,
[5]	παλαιοὶ καὶ σπήλαια τῷ κόσμῳ	καθιέρουν	καθ´ ὅλον τε αὐτὸν καὶ
[34]	βουλεύεσθαι μετὰ τῆς Ἀθηνᾶς, καθεζόμενον	σὺν	αὐτῇ ὑπὸ πυθμένα ἐλαίας, ὅπως
[28]	οὖν πνέων τροφοῦ, ἅτε τρόφιμος	ὤν,	βορρᾶς κέκληται. ~κατὰ ταῦτα τοίνυν
[21]	κατ´ αἰγόκερων. καὶ προσγειότατος μὲν	ὢν	ἡμῖν ὁ καρκίνος εὐλόγως τῇ
[24]	καὶ ὁ ταῦρος. δημιουργὸς δὲ	ὢν	ὁ Μίθρας καὶ γενέσεως δεσπότης
[12]	κόσμος καὶ ἐπέραστος καίπερ σκοτεινὸς	ὢν	φύσει καὶ ἠεροειδής· ἀφ´ οὗ
[27]	ἀρχὰς ἐχούσας τῶν νεφουμένων τόπων,	ὧν	αἱ ἀνοίξεις καὶ τὰ κλεῖθρα
[6]	ἄντροις καταλειβόμενα ἢ ἀναδιδόμενα ὕδατα,	ὧν	αἱ ναΐδες, ὡς μετ´ ὀλίγον
[8]	εἰσὶ κἀκ τῶν ὑδάτων, ἀφ´	ὧν	αἱ ῥοαί, ναΐδες ἐκαλοῦντο, δηλοῖ
[4]	οἱ δὲ τὰς γεωγραφίας ἀναγράψαντες,	ὧν	ἄριστα καὶ ἀκριβέστατα καὶ ὁ
[17]	εἰς τὸ ἄσηπτον τῶν ὑδάτων	ὧν	ἐπιστατοῦσι καὶ τὴν κάθαρσιν αὐτῶν
[31]	τοῖς θνητοῖς καὶ φαυλοτέροις. ἀφ´	ὧν	καὶ Πλάτων ὁρμώμενος οἶδε καὶ
[8]	γλυκερῶν ῥείθρων ἀλιπεῖς προχοάς. Ἀφ´	ὧν	οἶμαι ὁρμώμενοι καὶ οἱ Πυθαγόρειοι
[21]	δύο εἶναι ἐν οὐρανῷ ἄκρα,	ὧν	οὔτε νοτιώτερόν ἐστι τοῦ χειμερινοῦ
[29]	οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ	ἐάων’	~πίθου νενομισμένης καὶ παρὰ Πλάτωνι
[12]	πηγῶν ἢ ναμάτων ἢ κρηνῶν	ἀενάων	εἰλημμένοις. ἀλλὰ ψυχαῖς μὲν τελουμέναις
[16]	ὑπὸ δρυσὶν ὑψικόμοισιν ἔργοισιν μεθύοντα	μελισσάων	ἐριβομβέων, δῆσον αὐτόν’ ὃ καὶ
[1]	αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές, ἱρὸν	νυμφάων	αἳ νηιάδες καλέονται. ἐν τῷ
[1]	διὰ τῶν ἐπῶν τούτων διαγράφει	λέγων·	αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος
[10]	φησὶν ὁ Νουμήνιος, διὰ τοῦτο	λέγων	καὶ τὸν προφήτην εἰρηκέναι ἐμφέρεσθαι
[17]	ἐν οἷς τὰ ἀπὸ τῶν	πηγῶν	ἀρυόμεθα. ~πηγαὶ δὲ καὶ νάματα
[8]	μάλιστα ταῖς ναΐσιν, αἳ ἐπὶ	πηγῶν	εἰσὶ κἀκ τῶν ὑδάτων, ἀφ´
[12]	καλεῖν καὶ λουτροῖς καταχεῖν ἐκ	πηγῶν	ἢ ναμάτων ἢ κρηνῶν ἀενάων
[13]	δυνάμεσι νύμφαις, αἳ ναμάτων καὶ	πηγῶν	προεστῶσαι πηγαῖαί τε καὶ ναΐδες
[17]	τῶν μὲν κρατήρων σύμβολον τῶν	πηγῶν	φερόντων, καθὼς παρὰ τῷ Μίθρᾳ
[31]	τῶν παλαιῶν φιλοσόφων τε καὶ	θεολόγων	ἐπεισάγοντες τὸν λόγον μηκύνωμεν, τὴν
[7]	εὑρήσει τις ἐπιὼν τὰ τῶν	θεολόγων.	~ὅτι δὲ καὶ ταῖς νύμφαις
[29]	κατιόντων εἰς γῆν, καὶ τῶν	θεολόγων	πύλας ψυχῶν Ἥλιον τιθέντων καὶ
[35]	τὴν τῶν ἐναλίων ὀργάνων καὶ	ἔργων	παντελῆ ἀπειρίαν. ~Οὐ δεῖ δὲ
[35]	ψυχαῖς ἀπείροις θαλασσίων καὶ ἐνύλων	ἔργων,	ὡς πτύον εἶναι ἡγεῖσθαι τὴν
[19]	μέλισσαι οἰκεῖα σύμβολα καὶ κοινὰ	ὑδριάδων	νυμφῶν καὶ ψυχῶν εἰς γένεσιν
[13]	ἄντρον ὑπολάβωμεν; σύμβολα δὴ ἔστω	ὑδριάδων	νυμφῶν οἱ λίθινοι κρατῆρες καὶ
[10]	διὸ καὶ ἱερὸν νυμφῶν οὐκ	ὀρεστιάδων	οὐδὲ ἀκραίων ἤ τινων τοιούτων,
[10]	ἀκραίων ἤ τινων τοιούτων, ἀλλὰ	ναΐδων,	αἳ ἀπὸ τῶν ναμάτων οὕτω
[6]	εὐθὺς ἐντυγχάνοντι διὰ τὴν τῶν	εἰδῶν	μέθεξιν, ἠεροειδὲς δὲ σκοποῦντι τὴν
[34]	πόντος δὲ καὶ θάλασσα καὶ	κλύδων	καὶ παρὰ Πλάτωνι ἡ ὑλικὴ
[16]	δρυσὶν ὑψικόμοισιν ἔργοισιν μεθύοντα μελισσάων	ἐριβομβέων,	δῆσον αὐτόν’ ὃ καὶ πάσχει
[23]	ἀνθρώποις· τὰ δὲ νότια οὐ	θεῶν,	ἀλλὰ τῶν εἰς θεοὺς ἀνιουσῶν,
[23]	τὴν αὐτὴν δ´ αἰτίαν οὐ	θεῶν	ἔφη ὁδός, ἀλλ´ ἀθανάτων, ὃ
[3]	μὲν ἀνθρώπων πύλη, τίς δὲ	θεῶν,	καὶ τί βούλεται τὸ ἄντρον
[2]	θεοῖς, δῆλον. ἀνθρώπων γὰρ καὶ	θεῶν	ὁ πᾶς μὲν πλήρης κόσμος,
[14]	τὸν οὐρανὸν πέπλον εἰρηκότων οἷον	θεῶν	οὐρανίων περίβλημα. ~Διὰ τί οὖν
[35]	τολμήσαντι μῆνις ἁλίων καὶ ὑλικῶν	θεῶν,	οὓς χρὴ πρότερον ἀπομειλίξασθαι θυσίαις
[26]	μεσημβρίας ἐν τοῖς ναοῖς τῶν	θεῶν	τὰ παραπετάσματα ἕλκουσι, τὸ Ὁμηρικὸν
[2]	τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀνάβασιν τῶν	θεῶν.	~Τοιαῦτα τοίνυν ὁ Κρόνιος προειπὼν
[16]	τοὺς τεθνηκότας, τὸ μέλι ἐκδέχεσθαι,	θεῶν	τροφῆς ὄντος τοῦ μέλιτος. διὸ
[3]	ὁρατὰ φάσκοντος εἶναι ἀκούων τὰ	θεῶν	ὑφάσματα καὶ ἁλουργῆ; ἐφ´ οἷς
[35]	αὐτὰ μεταβαλλόμενον, ἵνα γυμνωθεὶς τῶν	ῥακέων	καθέλῃ πάντα καὶ οὐδ´ οὕτως
[15]	τὸ ἐκ πολλῶν αὐτὸ συνεστάναι	δυνάμεων,	ἐπεὶ καὶ καθαρτικῆς ἐστι δυνάμεως
[9]	τὰ ἄντρα καὶ τῶν ἐγκοσμίων	δυνάμεων	ἐτίθεντο οἱ θεολόγοι, διὰ τούτων
[9]	δὲ καὶ τῶν μερικῶν ἀφανῶν	δυνάμεων,	καὶ μᾶλλόν γε ἐπὶ τούτων
[7]	ἄντρα, ἀφανὲς δὲ τὸ τῶν	δυνάμεων	οὐσιῶδες. οὕτω καὶ ὁ Κρόνος
[7]	ἤδη καὶ πασῶν τῶν ἀοράτων	δυνάμεων	τὸ ἄντρον ἐν συμβόλῳ παρελάμβανον
[28]	καὶ ὁ ἐκ γῆς οὖν	πνέων	τροφοῦ, ἅτε τρόφιμος ὤν, βορρᾶς
[30]	αἱ ψυχαὶ ἐνεργειῶν τε καὶ	ἕξεων	ποιῶν. καὶ παρ´ Ἡσιόδῳ ὁ
[31]	αὐτὸς κρατῆρας, καὶ ἀντὶ τῶν	ἀμφιφορέων	λαμβάνει πίθους, καὶ δύο στόμια,
[3]	καὶ ἡ τῶν κρατήρων καὶ	ἀμφιφορέων	παράληψις, οὐδενὸς τῶν ἐγχεομένων αὐτοῖς
[17]	τῆς πηγῆς τέτακται, τῶν δ´	ἀμφιφορέων	τῶν ἐν οἷς τὰ ἀπὸ
[11]	καὶ ποταμῶν καὶ τῶν ἄλλων	ἀναθυμιάσεων·	τοῖς δ´ ἀπὸ τῆς στοᾶς
[36]	ὅλην ὑπόθεσιν μὴ ἀπό τινων	ἀληθῶν	μεταποιοῦντα τὸ πλάσμα. ἀλλὰ περὶ
[15]	τῇ γεύσει καὶ συναγόμενον ἐξ	ἀνθῶν	ὑπὸ μελισσῶν, ἃς βουγενεῖς εἶναι
[11]	ἐδόκει, σελήνην δ´ ἐκ τῶν	πηγαίων	καὶ ποταμίων ὑδάτων, τὰ δ´
[4]	ἀνιχνεύοντι, ὡς ἂν μήτε τῶν	παλαιῶν	ἄνευ συμβόλων μυστικῶν τὰ ἱερὰ
[14]	σπειρομένου ἔφορος, ἱστουργοῦσα παραδίδοται, τῶν	παλαιῶν	καὶ τὸν οὐρανὸν πέπλον εἰρηκότων
[31]	Ἀλλ´ ἵνα μὴ τὰ τῶν	παλαιῶν	φιλοσόφων τε καὶ θεολόγων ἐπεισάγοντες
[6]	τοῖς ἄλλοις, δι´ ἄντρων καὶ	σπηλαίων	εἴτ´ οὖν αὐτοφυῶν εἴτε χειροποιήτων
[10]	ἱερὸν νυμφῶν οὐκ ὀρεστιάδων οὐδὲ	ἀκραίων	ἤ τινων τοιούτων, ἀλλὰ ναΐδων,
[4]	δώδεκα στάδια νῆσός ἐστιν Ἰθάκη	σταδίων	ὀγδοήκοντα πέντε, στενὴ καὶ μετέωρος,
[22]	γε ἐφεξῆς αἱ θέσεις τῶν	ζῳδίων·	ἀπὸ μὲν καρκίνου εἰς αἰγόκερων
[30]	ὅτι χωρήματα ἦσαν αἱ ψυχαὶ	ἐνεργειῶν	τε καὶ ἕξεων ποιῶν. καὶ
[27]	Οἰνεὺς ἀνθ´ ἱκετηρίας τὴν θύραν,	σείων	κολλητὰς σανίδας, γουνούμενος υἱόν’ οἶδε
[27]	ὡς δηλοῖ παρ´ αὐτῷ ὁ	σείων	Οἰνεὺς ἀνθ´ ἱκετηρίας τὴν θύραν,
[4]	λιτὰς καὶ θεραπείας προσάγωσι. ~τοιούτων	ἀσαφειῶν	πλήρους ὄντος τοῦ διηγήματος πλάσμα
[6]	ἀποστάσεις σύμβολα φερόντων τῶν κοσμικῶν	στοιχείων	καὶ κλιμάτων· μετὰ δὲ τοῦτον
[35]	εἵπετο τῷ ταῦτα τολμήσαντι μῆνις	ἁλίων	καὶ ὑλικῶν θεῶν, οὓς χρὴ
[35]	τὴν κώπην διὰ τὴν τῶν	ἐναλίων	ὀργάνων καὶ ἔργων παντελῆ ἀπειρίαν.
[11]	δ´ ἐκ τῶν πηγαίων καὶ	ποταμίων	ὑδάτων, τὰ δ´ ἄστρα ἐκ
[11]	θαλάσσης, τὴν δὲ σελήνην ἐκ	ποταμίων	ὑδάτων, τοὺς δ´ ἀστέρας ἐξ
[9]	κόσμου τὰ ἄντρα καὶ τῶν	ἐγκοσμίων	δυνάμεων ἐτίθεντο οἱ θεολόγοι, διὰ
[28]	εἰς τὰ νότια κατιὼν κἀκεῖθεν	ἐπανιὼν	εἰς τὰ βόρεια. αἰγόκερως δὲ
[14]	οὐρανὸν πέπλον εἰρηκότων οἷον θεῶν	οὐρανίων	περίβλημα. ~Διὰ τί οὖν οὐχ
[9]	μέντοι καὶ οὐ τῶν αὐτῶν	ἐννοιῶν	ὁρμώμενοι. τοῦ μὲν γὰρ αἰσθητοῦ
[30]	ψυχαὶ ἐνεργειῶν τε καὶ ἕξεων	ποιῶν.	καὶ παρ´ Ἡσιόδῳ ὁ μέν
[7]	ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ εὑρήσει τις	ἐπιὼν	τὰ τῶν θεολόγων. ~ὅτι δὲ
[15]	ὕδατος πλήρεις οἱ ἀμφιφορεῖς, ἀλλὰ	κηρίων;	ἐν γὰρ τούτοις, φησί, τιθαιβώσσουσι
[35]	γένηται καὶ ἐν ψυχαῖς ἀπείροις	θαλασσίων	καὶ ἐνύλων ἔργων, ὡς πτύον
[28]	βορέου ἀνέμου εἰς τὰ νότια	κατιὼν	κἀκεῖθεν ἐπανιὼν εἰς τὰ βόρεια.
[29]	ἁρμονία καὶ τοξεύει διὰ τῶν	ἐναντίων.	δύο δὲ στόμια Πλάτων φησί,
[4]	λέγεται τὸν Ὀδυσσέα ὑπὸ τῶν	Φαιάκων	ἐκβιβασθῆναι. πλάσμα μὲν οὖν Ὁμηρικὸν
[29]	παρ´ Ὁμήρῳ δώρων, οἷα δίδωσι,	κακῶν,	ἕτερος δὲ ἐάων’ ~πίθου νενομισμένης
[35]	ταῦτα τολμήσαντι μῆνις ἁλίων καὶ	ὑλικῶν	θεῶν, οὓς χρὴ πρότερον ἀπομειλίξασθαι
[6]	συμμέτρους ἀποστάσεις σύμβολα φερόντων τῶν	κοσμικῶν	στοιχείων καὶ κλιμάτων· μετὰ δὲ
[9]	οὐσίας· οὑτωσὶ δὲ καὶ τῶν	μερικῶν	ἀφανῶν δυνάμεων, καὶ μᾶλλόν γε
[19]	διὰ τὸ μόνον σχεδὸν τῶν	σπερματικῶν	δι´ ὅλου τετρῆσθαι, μὴ ἐγκοπτόμενον
[4]	μήτε τῶν παλαιῶν ἄνευ συμβόλων	μυστικῶν	τὰ ἱερὰ καθιδρυσαμένων μήτε Ὁμήρου
[8]	ἐπάγει τὴν εἰκόνα, ὦ φίλε	Γλαύκων,	προσαπτέον πᾶσι τοῖς ἔμπροσθεν λεγομένοις,
[11]	ναμάτων καὶ ποταμῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ἀναθυμιάσεων· τοῖς δ´ ἀπὸ τῆς
[27]	θεοῦ. οὐκοῦν οὐδ´ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	θυρῶν ἐφ´ ὁποίας οὖν ὥρας
[15]	διάφορα σύμβολα διὰ τὸ ἐκ	πολλῶν	αὐτὸ συνεστάναι δυνάμεων, ἐπεὶ καὶ
[33]	τοῦ βίου δίδονται καὶ τῶν	πολλῶν	πόνων τὸ ἄκος, καὶ ὁ
[33]	τοῦ θέρους τὰ λευκὰ τῶν	φύλλων	ἀνανεύει, διὰ δὲ τοῦ χειμῶνος
[27]	ὑπὸ σιωπῆς θεὸν ἀρχὴν τῶν	ὅλων	ἔχοντα. Οἶδε δὲ καὶ Ὅμηρος
[4]	ἂν μήτε τῶν παλαιῶν ἄνευ	συμβόλων	μυστικῶν τὰ ἱερὰ καθιδρυσαμένων μήτε
[35]	ἐν ψυχαῖς ἀπείροις θαλασσίων καὶ	ἐνύλων	ἔργων, ὡς πτύον εἶναι ἡγεῖσθαι
[9]	μᾶλλόν γε ἐπὶ τούτων τῶν	ἐνύλων.	κατὰ γὰρ τὸ αὐτοφυὲς τὸ
[3]	νύμφαις· ἀλλὰ τί μὴ ἐκ	ξύλων	ἢ ἄλλης ὕλης, λίθινοι δὲ
[31]	στόμια, ὡς ἔφαμεν, τῶν δύο	πυλῶν,	καὶ τοῦ Συρίου Φερεκύδου μυχοὺς
[23]	τῇ οὐσίᾳ ἀθανάτων. τῶν δύο	πυλῶν	τούτων μεμνῆσθαι καὶ Παρμενίδην ἐν
[11]	κατὰ φαντασίαν χρώζουσαι τὸ πνεῦμα	εἰδώλων	ἐμφάσεις, αἱ μέντοι καθαραὶ γενέσεως
[11]	ἀτμοῖς τρέφεσθαι ἐκ ναμάτων καὶ	ποταμῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἀναθυμιάσεων· τοῖς
[35]	κώπην διὰ τὴν τῶν ἐναλίων	ὀργάνων	καὶ ἔργων παντελῆ ἀπειρίαν. ~Οὐ
[9]	οὑτωσὶ δὲ καὶ τῶν μερικῶν	ἀφανῶν	δυνάμεων, καὶ μᾶλλόν γε ἐπὶ
[21]	ζητεῖν τὸ βούλημα εἴτε τῶν	καθιδρυσαμένων,	εἴπερ ἱστορίαν ὁ ποιητὴς ἀπαγγέλλει,
[4]	ζητήματα τὴν βούλησιν ἢ τῶν	καθιδρυσαμένων	ἢ τοῦ προσθέντος ποιητοῦ ἀνιχνεύοντι,
[4]	ἄνευ συμβόλων μυστικῶν τὰ ἱερὰ	καθιδρυσαμένων	μήτε Ὁμήρου ὡς ἔτυχε τὰ
[3]	μέν τινων ἀνθρώποις εἰς κατάβασιν	πεποιημένων,	τῶν δ´ αὖ πάλιν θεοῖς·
[29]	ἀπλανοῦς ἢ διὰ τῆς τῶν	πεπλανημένων,	καὶ πάλιν ἢ διὰ τῆς
[3]	καὶ ἀμφιφορέων παράληψις, οὐδενὸς τῶν	ἐγχεομένων	αὐτοῖς παρειλημμένου, ἀλλ´ ὅτι ἐν
[16]	Κρόνος ἐκτέμνεται. πρῶτος γὰρ τῶν	ἀντιφερομένων	τῷ Οὐρανῷ ὁ Κρόνος ἐστὶ
[19]	νυμφῶν καὶ ψυχῶν εἰς γένεσιν	νυμφευομένων.	~Σπήλαια τοίνυν καὶ ἄντρα τῶν
[28]	οὕτω προσαγορευόμενον ἀπὸ τῶν γάλακτι	τρεφομένων,	ὅταν εἰς γένεσιν πέσωσιν. ᾧ
[26]	ἀπὸ βορέου πύλης τῶν ψυχῶν	ἐρχομένων	ἐρωτικὸν διὰ τοῦτο ὑπεστήσαντο τὸν
[20]	ἔγνωσαν διὰ σπηλαίου τὸν θεὸν	ἱλεουμένων,	τὸ Ἰθακήσιον σπήλαιον οὐκ ἠρκέσθη
[27]	Ὧραι ἐπιστεύθησαν, ἀρχὰς ἐχούσας τῶν	νεφουμένων	τόπων, ὧν αἱ ἀνοίξεις καὶ
[16]	ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῶν	πλανωμένων·	ἀλλὰ τὰς μὲν ἐξ οὐρανοῦ
[21]	ἔτι ἀφεστηκότι καὶ ἀνωτάτῳ τῶν	πλανωμένων	πάντων ὁ αἰγόκερως ἀπεδόθη. ~καὶ
[12]	ἐκ πηγῶν ἢ ναμάτων ἢ	κρηνῶν	ἀενάων εἰλημμένοις. ἀλλὰ ψυχαῖς μὲν
[32]	κρατὸς τοῦ λιμένος αὐτὴν καθιερώσας,	σημαίνων	δι´ αὐτῆς ὡς οὐκ ἐξ
[28]	δέ που καὶ Ἡλίου πύλας,	σημαίνων	καρκίνον τε καὶ αἰγόκερων· ἄχρι
[10]	δὲ φάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν	ἐκείνων	θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν
[4]	παλαιοὺς νομίσαι καὶ ἡμᾶς μετ´	ἐκείνων	τε καὶ τὰ καθ´ ἑαυτοὺς
[3]	ὑφαίνειν ἐν σκοτεινῷ ἄντρῳ ἐπὶ	λιθίνων	ἱστῶν, καὶ ταῦτα ὁρατὰ φάσκοντος
[16]	καὶ τὴν ἀμβροσίαν ἣν κατὰ	ῥινῶν	στάζει ὁ ποιητὴς εἰς τὸ
[36]	πλάσσειν ὅλην ὑπόθεσιν μὴ ἀπό	τινων	ἀληθῶν μεταποιοῦντα τὸ πλάσμα. ἀλλὰ
[3]	τὸ ἄντρον θαυμαστόν, τῶν μέν	τινων	ἀνθρώποις εἰς κατάβασιν πεποιημένων, τῶν
[10]	οὐκ ὀρεστιάδων οὐδὲ ἀκραίων ἤ	τινων	τοιούτων, ἀλλὰ ναΐδων, αἳ ἀπὸ
[35]	καὶ οὐδ´ οὕτως ἀπαλλαγῇ τῶν	πόνων,	ἀλλ´ ὅταν παντελῶς ἔξαλος γένηται
[33]	ἀειθαλεῖ ἡ ἐλαία συνέχεται ἀρωγὸν	πόνων	καρπὸν φέρουσα, ἀνάκειται δὲ τῇ
[33]	βίου δίδονται καὶ τῶν πολλῶν	πόνων	τὸ ἄκος, καὶ ὁ τοὺς
[33]	λευκὸν αὑτοῖς τὸ σκοτεινὸν τῶν	κινδύνων	μεταβάλλειν ὀττευόμενοι. φύσει μὲν οὖν
[1]	Ἰθάκῃ ἄντρον, ὃ διὰ τῶν	ἐπῶν	τούτων διαγράφει λέγων· αὐτὰρ ἐπὶ
[20]	Ἰθακήσιον σπήλαιον οὐκ ἠρκέσθη δίθυρον	εἰπὼν	Ὅμηρος, ἀλλὰ καὶ τὰς μέν
[3]	θεῶν. ~Τοιαῦτα τοίνυν ὁ Κρόνιος	προειπὼν	φησὶν ἔκδηλον εἶναι οὐ τοῖς
[27]	ἐπιστεύθησαν, ἀρχὰς ἐχούσας τῶν νεφουμένων	τόπων,	ὧν αἱ ἀνοίξεις καὶ τὰ
[16]	Πέρσῃ προσάγωσι μέλι ὡς φύλακι	καρπῶν,	τὸ φυλακτικὸν ἐν συμβόλῳ τίθενται·
[2]	ὁδὸν τοῖς πᾶσι θεοῖς, δῆλον.	ἀνθρώπων	γὰρ καὶ θεῶν ὁ πᾶς
[2]	ἐν αὐτῷ κατάβασιν εἶναι τῶν	ἀνθρώπων	καὶ ἀνάβασιν τῶν θεῶν. ~Τοιαῦτα
[3]	ποιητήν, πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς μὲν	ἀνθρώπων	πύλη, τίς δὲ θεῶν, καὶ
[23]	γενομένου, ἑορτάζειν δὲ τοὺς δούλους	ἐλευθέρων	σχήματα περιβάλλοντας καὶ πάντων ἀλλήλοις
[3]	ὡς ἂν σχεδὸν πάντων τῶν	ἱερῶν	τὰ μὲν ἀγάλματα καὶ τὰς
[28]	πύλας, σημαίνων καρκίνον τε καὶ	αἰγόκερων·	ἄχρι γὰρ τούτων πρόεισιν ἀπὸ
[23]	τὰ Κρόνια ἑορτάζειν Ἡλίου κατ´	αἰγόκερων	γενομένου, ἑορτάζειν δὲ τοὺς δούλους
[22]	δι´ οὗ κατίασιν αἱ ψυχαί,	αἰγόκερων	δὲ δι´ οὗ ἀνίασιν. ἀλλὰ
[21]	καρκίνον, ὁ δὲ χειμερινὸς κατ´	αἰγόκερων.	καὶ προσγειότατος μὲν ὢν ἡμῖν
[22]	σκορπίον δὲ Ἄρεος, τοξότην Διός,	αἰγόκερων	Κρόνου· ἀπὸ δ´ αἰγόκερω ἔμπαλιν
[22]	ταύτας ἔθεντο πύλας καρκίνον καὶ	αἰγόκερων	οἱ θεολόγοι, Πλάτων δὲ δύο
[22]	ζῳδίων· ἀπὸ μὲν καρκίνου εἰς	αἰγόκερων	πρῶτα μὲν λέοντα οἶκον Ἡλίου,
[8]	πάντα νάη ῥήξασαι παρέχουσι βροτοῖς	γλυκερῶν	ῥείθρων ἀλιπεῖς προχοάς. Ἀφ´ ὧν
[8]	λέγεται σοὶ δ´ ἄρα πηγὰς	νοερῶν	ὑδάτων τέμον ἄντροις μίμνουσαι γαίης
[36]	ἐν μυθαρίου πλάσματι εἰκόνας τῶν	θειοτέρων	ᾐνίσσετο. οὐ γὰρ ἐνῆν ἐπιτυχῶς
[3]	τίς δὲ καὶ ἡ τῶν	κρατήρων	καὶ ἀμφιφορέων παράληψις, οὐδενὸς τῶν
[17]	ἀμφιφορεῦσι τιθαιβώσσουσι μέλισσαι, τῶν μὲν	κρατήρων	σύμβολον τῶν πηγῶν φερόντων, καθὼς
[8]	νάη ῥήξασαι παρέχουσι βροτοῖς γλυκερῶν	ῥείθρων	ἀλιπεῖς προχοάς. Ἀφ´ ὧν οἶμαι
[28]	δὲ τὰ νότια· δῆμος δὲ	ὀνείρων	κατὰ Πυθαγόραν αἱ ψυχαί, ἃς
[18]	τῶν ψυχῶν ἔφη βομβεῖ δὲ	νεκρῶν	σμῆνος ἔρχεταί τ´ ἄνω. καὶ
[9]	τῆς νοητῆς οὐσίας εἴρηται, ἐκ	διαφόρων	μέντοι καὶ οὐ τῶν αὐτῶν
[14]	ἀμφιφορεῖς ταῖς προεστώσαις τοῦ ἐκ	πετρῶν	ἐξιόντος ὕδατος νύμφαις οἰκειότατοι· ψυχαῖς
[9]	γὰρ τὸ αὐτοφυὲς τὸ τῶν	ἄντρων	καὶ νύχιον καὶ σκοτεινὸν καὶ
[5]	τὸ ἔνυδρον καὶ ἔνικμον τῶν	ἄντρων	καὶ σκοτεινὸν καὶ ὡς ὁ
[6]	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις, δι´	ἄντρων	καὶ σπηλαίων εἴτ´ οὖν αὐτοφυῶν
[5]	ὕλης γινόμενον κόσμον διὰ τῶν	ἄντρων	παριστῶντες, ὅτι τε ὡς ἐπὶ
[27]	οὐκοῦν οὐδ´ ἐπὶ τῶν ἄλλων	θυρῶν	ἐφ´ ὁποίας οὖν ὥρας ἐξὸν
[29]	καὶ δύο πίθοι παρ´ Ὁμήρῳ	δώρων,	οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ
[7]	ἄντρον ἐποιοῦντο, ἀλλ´ ἤδη καὶ	πασῶν	τῶν ἀοράτων δυνάμεων τὸ ἄντρον
[2]	ὅτι δὲ κατὰ ποιητικὴν ἐξουσίαν	πλάσσων	ἄντρον ἀπίθανος ἦν, εἰ τὸ
[15]	καὶ συναγόμενον ἐξ ἀνθῶν ὑπὸ	μελισσῶν,	ἃς βουγενεῖς εἶναι συμβέβηκεν. ὅταν
[23]	κοινὸν καὶ ἐπὶ ψυχῶν ὡς	οὐσῶν	καθ´ αὑτὸ ἢ τῇ οὐσίᾳ
[23]	θεῶν, ἀλλὰ τῶν εἰς θεοὺς	ἀνιουσῶν,	διὰ τὴν αὐτὴν δ´ αἰτίαν
[23]	μὲν βόρεια ψυχῶν εἰς γένεσιν	κατιουσῶν,	καὶ ὀρθῶς καὶ τοῦ ἄντρου
[3]	πρὸς δύσιν ἀφορώντων, ὅταν ἀντιπρόσωποι	τῶν	ἀγαλμάτων ἑστῶτες τοῖς θεοῖς τὰς
[11]	ἐκ ναμάτων καὶ ποταμῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἀναθυμιάσεων· τοῖς δ´ ἀπὸ
[27]	τοῦ θεοῦ. οὐκοῦν οὐδ´ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων θυρῶν ἐφ´ ὁποίας οὖν
[35]	ἄχρι τῆς πατρίδος ὑπῇ τι	τῶν	ἁμαρτημάτων μνημόσυνον. ἔνθεν αὐτῷ καὶ
[31]	καὶ αὐτὸς κρατῆρας, καὶ ἀντὶ	τῶν	ἀμφιφορέων λαμβάνει πίθους, καὶ δύο
[2]	πείθειν ἐν αὐτῷ κατάβασιν εἶναι	τῶν	ἀνθρώπων καὶ ἀνάβασιν τῶν θεῶν.
[16]	ὁ Κρόνος ἐκτέμνεται. πρῶτος γὰρ	τῶν	ἀντιφερομένων τῷ Οὐρανῷ ὁ Κρόνος
[9]	κατὰ γὰρ τὸ αὐτοφυὲς τὸ	τῶν	ἄντρων καὶ νύχιον καὶ σκοτεινὸν
[5]	ἐστερημένης, τὸ ἔνυδρον καὶ ἔνικμον	τῶν	ἄντρων καὶ σκοτεινὸν καὶ ὡς
[5]	τῆς ὕλης γινόμενον κόσμον διὰ	τῶν	ἄντρων παριστῶντες, ὅτι τε ὡς
[7]	ἐποιοῦντο, ἀλλ´ ἤδη καὶ πασῶν	τῶν	ἀοράτων δυνάμεων τὸ ἄντρον ἐν
[25]	ἀφέστηκε· χρονιωτέρα δ´ ἡ ἐκ	τῶν	ἄπωθεν ἐπιρροή· καὶ ὅταν ἀθροισθῇ,
[9]	ἐκ διαφόρων μέντοι καὶ οὐ	τῶν	αὐτῶν ἐννοιῶν ὁρμώμενοι. τοῦ μὲν
[28]	γαλαξίαν τὸν οὕτω προσαγορευόμενον ἀπὸ	τῶν	γάλακτι τρεφομένων, ὅταν εἰς γένεσιν
[19]	τετρῆσθαι, μὴ ἐγκοπτόμενον ταῖς μεταξὺ	τῶν	γονάτων ἐμφράξεσι. φέροιεν ἂν οὖν
[17]	κρατὴρ ἀντὶ τῆς πηγῆς τέτακται,	τῶν	δ´ ἀμφιφορέων τῶν ἐν οἷς
[3]	τινων ἀνθρώποις εἰς κατάβασιν πεποιημένων,	τῶν	δ´ αὖ πάλιν θεοῖς· καὶ
[6]	κόσμου, ὃν ὁ Μίθρας ἐδημιούργησε,	τῶν	δ´ ἐντὸς κατὰ συμμέτρους ἀποστάσεις
[3]	εἰσόδους ἐχόντων πρὸς ἀνατολὴν τετραμμένας,	τῶν	δὲ εἰσιόντων πρὸς δύσιν ἀφορώντων,
[4]	τὰ κατὰ τὸ ἄντρον δεικνύναι,	τῶν	δὲ πρὸ Ὁμήρου θεοῖς τοῦτο
[7]	τὰ ἄντρα, ἀφανὲς δὲ τὸ	τῶν	δυνάμεων οὐσιῶδες. οὕτω καὶ ὁ
[31]	καὶ δύο στόμια, ὡς ἔφαμεν,	τῶν	δύο πυλῶν, καὶ τοῦ Συρίου
[23]	αὑτὸ ἢ τῇ οὐσίᾳ ἀθανάτων.	τῶν	δύο πυλῶν τούτων μεμνῆσθαι καὶ
[9]	σύμβολον κόσμου τὰ ἄντρα καὶ	τῶν	ἐγκοσμίων δυνάμεων ἐτίθεντο οἱ θεολόγοι,
[3]	κρατήρων καὶ ἀμφιφορέων παράληψις, οὐδενὸς	τῶν	ἐγχεομένων αὐτοῖς παρειλημμένου, ἀλλ´ ὅτι
[23]	δὲ νότια οὐ θεῶν, ἀλλὰ	τῶν	εἰς θεοὺς ἀνιουσῶν, διὰ τὴν
[17]	πηγῆς τέτακται, τῶν δ´ ἀμφιφορέων	τῶν	ἐν οἷς τὰ ἀπὸ τῶν
[29]	ἡ ἁρμονία καὶ τοξεύει διὰ	τῶν	ἐναντίων. δύο δὲ στόμια Πλάτων
[9]	καὶ μᾶλλόν γε ἐπὶ τούτων	τῶν	ἐνύλων. κατὰ γὰρ τὸ αὐτοφυὲς
[1]	ἐν Ἰθάκῃ ἄντρον, ὃ διὰ	τῶν	ἐπῶν τούτων διαγράφει λέγων· αὐτὰρ
[22]	ἔχουσί γε ἐφεξῆς αἱ θέσεις	τῶν	ζῳδίων· ἀπὸ μὲν καρκίνου εἰς
[36]	ὡς ἐν μυθαρίου πλάσματι εἰκόνας	τῶν	θειοτέρων ᾐνίσσετο. οὐ γὰρ ἐνῆν
[7]	πολλὰ εὑρήσει τις ἐπιὼν τὰ	τῶν	θεολόγων. ~ὅτι δὲ καὶ ταῖς
[29]	δὲ κατιόντων εἰς γῆν, καὶ	τῶν	θεολόγων πύλας ψυχῶν Ἥλιον τιθέντων
[26]	τῆς μεσημβρίας ἐν τοῖς ναοῖς	τῶν	θεῶν τὰ παραπετάσματα ἕλκουσι, τὸ
[2]	εἶναι τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀνάβασιν	τῶν	θεῶν. ~Τοιαῦτα τοίνυν ὁ Κρόνιος
[3]	κέχρηται, ὡς ἂν σχεδὸν πάντων	τῶν	ἱερῶν τὰ μὲν ἀγάλματα καὶ
[21]	τοίνυν ζητεῖν τὸ βούλημα εἴτε	τῶν	καθιδρυσαμένων, εἴπερ ἱστορίαν ὁ ποιητὴς
[4]	τὰ ζητήματα τὴν βούλησιν ἢ	τῶν	καθιδρυσαμένων ἢ τοῦ προσθέντος ποιητοῦ
[33]	τὸ λευκὸν αὑτοῖς τὸ σκοτεινὸν	τῶν	κινδύνων μεταβάλλειν ὀττευόμενοι. φύσει μὲν
[6]	κατὰ συμμέτρους ἀποστάσεις σύμβολα φερόντων	τῶν	κοσμικῶν στοιχείων καὶ κλιμάτων· μετὰ
[3]	καλέονται’ τίς δὲ καὶ ἡ	τῶν	κρατήρων καὶ ἀμφιφορέων παράληψις, οὐδενὸς
[17]	κρατῆρσι καὶ ἀμφιφορεῦσι τιθαιβώσσουσι μέλισσαι,	τῶν	μὲν κρατήρων σύμβολον τῶν πηγῶν
[3]	δίθυρον εἶναι τὸ ἄντρον θαυμαστόν,	τῶν	μέν τινων ἀνθρώποις εἰς κατάβασιν
[9]	τῆς οὐσίας· οὑτωσὶ δὲ καὶ	τῶν	μερικῶν ἀφανῶν δυνάμεων, καὶ μᾶλλόν
[10]	τοιούτων, ἀλλὰ ναΐδων, αἳ ἀπὸ	τῶν	ναμάτων οὕτω κέκληνται. Νύμφας δὲ
[27]	αἱ Ὧραι ἐπιστεύθησαν, ἀρχὰς ἐχούσας	τῶν	νεφουμένων τόπων, ὧν αἱ ἀνοίξεις
[27]	ὅτι καὶ αἱ βρονταὶ διὰ	τῶν	νεφῶν· αὐτόματοι δὲ πύλαι μύκον
[0]	~ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑΙ	ΤΩΝ	ΝΥΜΦΩΝ ΑΝΤΡΟΥ. ~Ὅτι ποτὲ Ὁμήρῳ
[27]	σεβομένους ὑπὸ σιωπῆς θεὸν ἀρχὴν	τῶν	ὅλων ἔχοντα. Οἶδε δὲ καὶ
[20]	νυμφευομένων. ~Σπήλαια τοίνυν καὶ ἄντρα	τῶν	παλαιοτάτων πρὶν καὶ ναοὺς ἐπινοῆσαι
[4]	ποιητοῦ ἀνιχνεύοντι, ὡς ἂν μήτε	τῶν	παλαιῶν ἄνευ συμβόλων μυστικῶν τὰ
[14]	τοῦ σπειρομένου ἔφορος, ἱστουργοῦσα παραδίδοται,	τῶν	παλαιῶν καὶ τὸν οὐρανὸν πέπλον
[31]	ἀπογενέσεις. Ἀλλ´ ἵνα μὴ τὰ	τῶν	παλαιῶν φιλοσόφων τε καὶ θεολόγων
[2]	οὐ καθ´ ἱστορίαν παρειληφὼς μνήμην	τῶν	παραδοθέντων πεποίηται, δηλοῦσιν οἱ τὰς
[29]	τῆς ἀπλανοῦς ἢ διὰ τῆς	τῶν	πεπλανημένων, καὶ πάλιν ἢ διὰ
[11]	ἀναθυμιάσεως ἐδόκει, σελήνην δ´ ἐκ	τῶν	πηγαίων καὶ ποταμίων ὑδάτων, τὰ
[17]	τῶν ἐν οἷς τὰ ἀπὸ	τῶν	πηγῶν ἀρυόμεθα. ~πηγαὶ δὲ καὶ
[17]	μέλισσαι, τῶν μὲν κρατήρων σύμβολον	τῶν	πηγῶν φερόντων, καθὼς παρὰ τῷ
[16]	δυνάμεις ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ	τῶν	πλανωμένων· ἀλλὰ τὰς μὲν ἐξ
[21]	μακρὰν ἔτι ἀφεστηκότι καὶ ἀνωτάτῳ	τῶν	πλανωμένων πάντων ὁ αἰγόκερως ἀπεδόθη.
[33]	ἀθληταῖς τοῦ βίου δίδονται καὶ	τῶν	πολλῶν πόνων τὸ ἄκος, καὶ
[35]	πάντα καὶ οὐδ´ οὕτως ἀπαλλαγῇ	τῶν	πόνων, ἀλλ´ ὅταν παντελῶς ἔξαλος
[5]	ἠεροειδὲς οἰκείως ἐδέξαντο εἰς σύμβολον	τῶν	προσόντων τῷ κόσμῳ διὰ τὴν
[35]	πρὸς αὐτὰ μεταβαλλόμενον, ἵνα γυμνωθεὶς	τῶν	ῥακέων καθέλῃ πάντα καὶ οὐδ´
[19]	ἀκαμποῦς διὰ τὸ μόνον σχεδὸν	τῶν	σπερματικῶν δι´ ὅλου τετρῆσθαι, μὴ
[11]	καὶ αἵματος ἐκχύσει προτρέπεσθαι τὰς	τῶν	τεθνηκότων, καὶ τάς γε φιλοσωμάτους
[11]	πλεονασμῷ ὁρατὰς γίνεσθαι. καὶ ἐκ	τῶν	τοιούτων αἳ συναντῶσί τισι κατὰ
[8]	αἳ ἐπὶ πηγῶν εἰσὶ κἀκ	τῶν	ὑδάτων, ἀφ´ ὧν αἱ ῥοαί,
[10]	δὲ ναΐδας λέγομεν καὶ τὰς	τῶν	ὑδάτων προεστώσας δυνάμεις ἰδίως, ἔλεγον
[17]	ὑδριάσι παρατίθεται εἰς τὸ ἄσηπτον	τῶν	ὑδάτων ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ τὴν
[4]	οὗ λέγεται τὸν Ὀδυσσέα ὑπὸ	τῶν	Φαιάκων ἐκβιβασθῆναι. πλάσμα μὲν οὖν
[33]	γὰρ τοῦ θέρους τὰ λευκὰ	τῶν	φύλλων ἀνανεύει, διὰ δὲ τοῦ
[10]	δίυγρος γόνος φίλος, ταῖς δὲ	τῶν	φυτῶν τροφὴ τὸ ὕδωρ. ~διαβεβαιοῦνται
[33]	ταῖς ἐν τῷ κόσμῳ τροπαῖς	τῶν	ψυχῶν, αἷς τὸ ἄντρον καθιέρωται.
[31]	καὶ διὰ τούτων αἰνιττομένου τὰς	τῶν	ψυχῶν γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις. Ἀλλ´
[26]	γένεσιν δ´ ἀπὸ βορέου πύλης	τῶν	ψυχῶν ἐρχομένων ἐρωτικὸν διὰ τοῦτο
[18]	ὁ Σοφοκλῆς οὐκ ἀνοικείως ἐπὶ	τῶν	ψυχῶν ἔφη βομβεῖ δὲ νεκρῶν
[6]	Πέρσαι τὴν εἰς κάτω κάθοδον	τῶν	ψυχῶν καὶ πάλιν ἔξοδον μυσταγωγοῦντες
[8]	ἐπὶ πηγῶν εἰσὶ κἀκ τῶν	ὑδάτων,	ἀφ´ ὧν αἱ ῥοαί, ναΐδες
[10]	ναΐδας λέγομεν καὶ τὰς τῶν	ὑδάτων	προεστώσας δυνάμεις ἰδίως, ἔλεγον δὲ
[12]	αἱ ψυχαὶ διατρίβουσι. νύμφαις τε	ὑδάτων	προστάτισιν οἰκεῖον τὸ ἄντρον, ἔνθ´
[11]	ἐκ τῶν πηγαίων καὶ ποταμίων	ὑδάτων,	τὰ δ´ ἄστρα ἐκ τῆς
[8]	σοὶ δ´ ἄρα πηγὰς νοερῶν	ὑδάτων	τέμον ἄντροις μίμνουσαι γαίης ἀτιταλλόμεναι
[11]	τὴν δὲ σελήνην ἐκ ποταμίων	ὑδάτων,	τοὺς δ´ ἀστέρας ἐξ ἀναθυμιάσεως
[17]	παρατίθεται εἰς τὸ ἄσηπτον τῶν	ὑδάτων	ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ τὴν κάθαρσιν
[8]	οἱ Πυθαγόρειοι καὶ μετὰ τούτους	Πλάτων	ἄντρον καὶ σπήλαιον τὸν κόσμον
[22]	καρκίνον καὶ αἰγόκερων οἱ θεολόγοι,	Πλάτων	δὲ δύο στόμια ἔφη· τούτων
[31]	καὶ φαυλοτέροις. ἀφ´ ὧν καὶ	Πλάτων	ὁρμώμενος οἶδε καὶ αὐτὸς κρατῆρας,
[29]	τῶν ἐναντίων. δύο δὲ στόμια	Πλάτων	φησί, δι´ οὗ μὲν ἀναβαινόντων
[12]	λουτροῖς καταχεῖν ἐκ πηγῶν ἢ	ναμάτων	ἢ κρηνῶν ἀενάων εἰλημμένοις. ἀλλὰ
[13]	μερικωτέραις ἐν δυνάμεσι νύμφαις, αἳ	ναμάτων	καὶ πηγῶν προεστῶσαι πηγαῖαί τε
[11]	καὶ οὐρανῷ ἀτμοῖς τρέφεσθαι ἐκ	ναμάτων	καὶ ποταμῶν καὶ τῶν ἄλλων
[10]	ἀλλὰ ναΐδων, αἳ ἀπὸ τῶν	ναμάτων	οὕτω κέκληνται. Νύμφας δὲ ναΐδας
[35]	τῆς πατρίδος ὑπῇ τι τῶν	ἁμαρτημάτων	μνημόσυνον. ἔνθεν αὐτῷ καὶ ἡ
[14]	ἁλιπόρφυρα φάρη ἄντικρυς ἡ ἐξ	αἱμάτων	ἂν εἴη ἐξυφαινομένη σάρξ· ἐξ
[14]	δι´ αἵματος δὲ καὶ ἐξ	αἱμάτων	ἡ σαρκογονία. καὶ χιτών γε
[6]	φερόντων τῶν κοσμικῶν στοιχείων καὶ	κλιμάτων·	μετὰ δὲ τοῦτον τὸν Ζωροάστρην
[3]	δύσιν ἀφορώντων, ὅταν ἀντιπρόσωποι τῶν	ἀγαλμάτων	ἑστῶτες τοῖς θεοῖς τὰς λιτὰς
[23]	οὐ θεῶν ἔφη ὁδός, ἀλλ´	ἀθανάτων,	ὃ κοινὸν καὶ ἐπὶ ψυχῶν
[20]	τι κείνῃ ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´	ἀθανάτων	ὁδός ἐστιν. ~ἕπεται τοίνυν ζητεῖν
[26]	εἰσιέναι εἰς τὰ ἱερά, ἀλλ´	ἀθανάτων	ὁδός ἐστιν. ~ἱστᾶσιν οὖν τὸ
[1]	τι κείνῃ ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´	ἀθανάτων	ὁδός ἐστιν. ~Ὅτι μὲν οὐ
[23]	καθ´ αὑτὸ ἢ τῇ οὐσίᾳ	ἀθανάτων.	τῶν δύο πυλῶν τούτων μεμνῆσθαι
[19]	μὴ ἐγκοπτόμενον ταῖς μεταξὺ τῶν	γονάτων	ἐμφράξεσι. φέροιεν ἂν οὖν τὰ
[7]	ἀλλ´ ἤδη καὶ πασῶν τῶν	ἀοράτων	δυνάμεων τὸ ἄντρον ἐν συμβόλῳ
[20]	~Σπήλαια τοίνυν καὶ ἄντρα τῶν	παλαιοτάτων	πρὶν καὶ ναοὺς ἐπινοῆσαι θεοῖς
[6]	σπηλαίων εἴτ´ οὖν αὐτοφυῶν εἴτε	χειροποιήτων	τὰς τελετὰς ἀποδιδόναι. ὡς γὰρ
[20]	ἀφοσιούντων, καὶ ἐν Κρήτῃ μὲν	Κουρήτων	Διί, ἐν Ἀρκαδίᾳ δὲ Σελήνῃ
[14]	ἐξ αἱμάτων ἡ σαρκογονία. καὶ	χιτών	γε τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ
[23]	δούλους ἐλευθέρων σχήματα περιβάλλοντας καὶ	πάντων	ἀλλήλοις κοινωνούντων· αἰνιξαμένου τοῦ νομοθέτου
[21]	ἀφεστηκότι καὶ ἀνωτάτῳ τῶν πλανωμένων	πάντων	ὁ αἰγόκερως ἀπεδόθη. ~καὶ ἔχουσί
[6]	ἔχον ἀνιερώσαντος εἰς τιμὴν τοῦ	πάντων	ποιητοῦ καὶ πατρὸς Μίθρου, εἰκόνα
[3]	μᾶλλον κέχρηται, ὡς ἂν σχεδὸν	πάντων	τῶν ἱερῶν τὰ μὲν ἀγάλματα
[4]	δὲ πρὸ Ὁμήρου θεοῖς τοῦτο	καθιερωσάντων,	τοσούτῳ τῆς παλαιᾶς σοφίας πλῆρες
[29]	τῶν θεολόγων πύλας ψυχῶν Ἥλιον	τιθέντων	καὶ Σελήνην, καὶ διὰ μὲν
[2]	καθ´ ἱστορίαν παρειληφὼς μνήμην τῶν	παραδοθέντων	πεποίηται, δηλοῦσιν οἱ τὰς περιηγήσεις
[3]	πρὸς ἀνατολὴν τετραμμένας, τῶν δὲ	εἰσιόντων	πρὸς δύσιν ἀφορώντων, ὅταν ἀντιπρόσωποι
[29]	εἰς οὐρανόν, δι´ οὗ δὲ	κατιόντων	εἰς γῆν, καὶ τῶν θεολόγων
[29]	Πλάτων φησί, δι´ οὗ μὲν	ἀναβαινόντων	εἰς οὐρανόν, δι´ οὗ δὲ
[17]	μὲν κρατήρων σύμβολον τῶν πηγῶν	φερόντων,	καθὼς παρὰ τῷ Μίθρᾳ ὁ
[6]	ἐντὸς κατὰ συμμέτρους ἀποστάσεις σύμβολα	φερόντων	τῶν κοσμικῶν στοιχείων καὶ κλιμάτων·
[5]	οἰκείως ἐδέξαντο εἰς σύμβολον τῶν	προσόντων	τῷ κόσμῳ διὰ τὴν ὕλην.
[3]	μὲν ἀγάλματα καὶ τὰς εἰσόδους	ἐχόντων	πρὸς ἀνατολὴν τετραμμένας, τῶν δὲ
[36]	τοιαύτας ἐξηγήσεις βεβιασμένας ἡγεῖσθαι καὶ	εὑρεσιλογούντων	πιθανότητας, λογιζόμενον δὲ τὴν παλαιὰν
[20]	πρὶν καὶ ναοὺς ἐπινοῆσαι θεοῖς	ἀφοσιούντων,	καὶ ἐν Κρήτῃ μὲν Κουρήτων
[23]	σχήματα περιβάλλοντας καὶ πάντων ἀλλήλοις	κοινωνούντων·	αἰνιξαμένου τοῦ νομοθέτου ὅτι κατὰ
[3]	τῶν δὲ εἰσιόντων πρὸς δύσιν	ἀφορώντων,	ὅταν ἀντιπρόσωποι τῶν ἀγαλμάτων ἑστῶτες
[11]	αἵματος ἐκχύσει προτρέπεσθαι τὰς τῶν	τεθνηκότων,	καὶ τάς γε φιλοσωμάτους ὑγρὸν
[14]	παλαιῶν καὶ τὸν οὐρανὸν πέπλον	εἰρηκότων	οἷον θεῶν οὐρανίων περίβλημα. ~Διὰ
[3]	ἐν σκοτεινῷ ἄντρῳ ἐπὶ λιθίνων	ἱστῶν,	καὶ ταῦτα ὁρατὰ φάσκοντος εἶναι
[9]	διαφόρων μέντοι καὶ οὐ τῶν	αὐτῶν	ἐννοιῶν ὁρμώμενοι. τοῦ μὲν γὰρ
[17]	ὧν ἐπιστατοῦσι καὶ τὴν κάθαρσιν	αὐτῶν	καὶ τὴν εἰς γένεσιν συνεργίαν,
[28]	Σκύθαι ἥ τε γῆ κάθυγρος	αὐτῶν	οὖσα καὶ νομὰς πλείστας φέρουσα.
[11]	ὁρατὰς γίνεσθαι. καὶ ἐκ τῶν	τοιούτων	αἳ συναντῶσί τισι κατὰ φαντασίαν
[10]	ὀρεστιάδων οὐδὲ ἀκραίων ἤ τινων	τοιούτων,	ἀλλὰ ναΐδων, αἳ ἀπὸ τῶν
[4]	τὰς λιτὰς καὶ θεραπείας προσάγωσι.	~τοιούτων	ἀσαφειῶν πλήρους ὄντος τοῦ διηγήματος
[31]	καὶ πύλας λέγοντος καὶ διὰ	τούτων	αἰνιττομένου τὰς τῶν ψυχῶν γενέσεις
[4]	Ὁμήρου ὡς ἔτυχε τὰ περὶ	τούτων	ἀφηγουμένου. ὅσῳ δ´ ἄν τις
[22]	Πλάτων δὲ δύο στόμια ἔφη·	τούτων	δὲ καρκίνον μὲν εἶναι δι´
[9]	δυνάμεων ἐτίθεντο οἱ θεολόγοι, διὰ	τούτων	δεδήλωται· ἤδη δὲ καὶ ὅτι
[1]	ἄντρον, ὃ διὰ τῶν ἐπῶν	τούτων	διαγράφει λέγων· αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς
[14]	τί ἂν εἴη οἰκειότερον σύμβολον	τούτων;	διὸ καὶ ἀπετόλμησεν εἰπεῖν ὁ
[8]	ταῖς νύμφαις ἀνετίθεσαν ἄντρα καὶ	τούτων	μάλιστα ταῖς ναΐσιν, αἳ ἐπὶ
[23]	οὐσίᾳ ἀθανάτων. τῶν δύο πυλῶν	τούτων	μεμνῆσθαι καὶ Παρμενίδην ἐν τῷ
[31]	μὲν πᾶσαν βούλησιν καὶ διὰ	τούτων	παραδεδειχέναι ἡγούμεθα τοῦ διηγήματος. ~λείπεται
[28]	τε καὶ αἰγόκερων· ἄχρι γὰρ	τούτων	πρόεισιν ἀπὸ βορέου ἀνέμου εἰς
[3]	ἀλληγορεῖν τι καὶ αἰνίττεσθαι διὰ	τούτων	τὸν ποιητήν, πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς
[9]	δυνάμεων, καὶ μᾶλλόν γε ἐπὶ	τούτων	τῶν ἐνύλων. κατὰ γὰρ τὸ
[10]	γόνος φίλος, ταῖς δὲ τῶν	φυτῶν	τροφὴ τὸ ὕδωρ. ~διαβεβαιοῦνται δέ
[18]	θεὸς ὁ τὴν γένεσιν λεληθότως	ἀκούων.	πεποίηνται ἤδη τὸ μέλι καὶ
[3]	καὶ ταῦτα ὁρατὰ φάσκοντος εἶναι	ἀκούων	τὰ θεῶν ὑφάσματα καὶ ἁλουργῆ;
[6]	ἄντρων καὶ σπηλαίων εἴτ´ οὖν	αὐτοφυῶν	εἴτε χειροποιήτων τὰς τελετὰς ἀποδιδόναι.
[27]	καὶ αἱ βρονταὶ διὰ τῶν	νεφῶν·	αὐτόματοι δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ,
[27]	ἀνοίξεις καὶ τὰ κλεῖθρα διὰ	νεφῶν,	ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ´
[0]	ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑΙ ΤΩΝ	ΝΥΜΦΩΝ	ΑΝΤΡΟΥ. ~Ὅτι ποτὲ Ὁμήρῳ αἰνίττεται
[3]	τοῦτο τὸ δίθυρον, ἱερὸν μὲν	νυμφῶν	εἰρημένον, τὸ δ´ αὐτὸ καὶ
[4]	δ´ αἰγιαλὸς ἐν αὐτῷ· ἐκεῖ	νυμφῶν	ἱερὸν ἄντρον, οὗ λέγεται τὸν
[7]	ἄντρῳ τρέφει τὴν Κόρην μετὰ	νυμφῶν,	καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ εὑρήσει
[19]	οἰκεῖα σύμβολα καὶ κοινὰ ὑδριάδων	νυμφῶν	καὶ ψυχῶν εἰς γένεσιν νυμφευομένων.
[3]	διὰ τί δὲ οὐχ ἁπλῶς	νυμφῶν	λέγεται ἱερόν, ἀλλὰ πρόσκειται εἰς
[13]	ὑπολάβωμεν; σύμβολα δὴ ἔστω ὑδριάδων	νυμφῶν	οἱ λίθινοι κρατῆρες καὶ ἀμφιφορεῖς.
[10]	οὐσίας σύμβολον. διὸ καὶ ἱερὸν	νυμφῶν	οὐκ ὀρεστιάδων οὐδὲ ἀκραίων ἤ
[31]	ἵνα μὴ τὰ τῶν παλαιῶν	φιλοσόφων	τε καὶ θεολόγων ἐπεισάγοντες τὸν
[24]	τέτακται κύκλον, ἐν δεξιᾷ μὲν	ἔχων	τὰ βόρεια, ἐν ἀριστερᾷ δὲ
[33]	ἐλεεινοὺς ἀνακτώμενος καὶ ἱκέτας ὁ	συνέχων	τὸν κόσμον δημιουργός. ~Εἰς τοῦτο
[33]	ἐν τῷ κόσμῳ τροπαῖς τῶν	ψυχῶν,	αἷς τὸ ἄντρον καθιέρωται. διὰ
[31]	διὰ τούτων αἰνιττομένου τὰς τῶν	ψυχῶν	γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις. Ἀλλ´ ἵνα
[23]	~ἔστι δὲ τὰ μὲν βόρεια	ψυχῶν	εἰς γένεσιν κατιουσῶν, καὶ ὀρθῶς
[19]	καὶ κοινὰ ὑδριάδων νυμφῶν καὶ	ψυχῶν	εἰς γένεσιν νυμφευομένων. ~Σπήλαια τοίνυν
[26]	δ´ ἀπὸ βορέου πύλης τῶν	ψυχῶν	ἐρχομένων ἐρωτικὸν διὰ τοῦτο ὑπεστήσαντο
[18]	Σοφοκλῆς οὐκ ἀνοικείως ἐπὶ τῶν	ψυχῶν	ἔφη βομβεῖ δὲ νεκρῶν σμῆνος
[29]	γῆν, καὶ τῶν θεολόγων πύλας	ψυχῶν	Ἥλιον τιθέντων καὶ Σελήνην, καὶ
[6]	τὴν εἰς κάτω κάθοδον τῶν	ψυχῶν	καὶ πάλιν ἔξοδον μυσταγωγοῦντες τελοῦσι
[23]	ἀθανάτων, ὃ κοινὸν καὶ ἐπὶ	ψυχῶν	ὡς οὐσῶν καθ´ αὑτὸ ἢ
[14]	γὰρ ἁλουργῆ ἔρια καὶ ἐκ	ζῴων	ἐβάφη καὶ τὸ ἔριον, δι´