Chapitres
[10]	νυμφῶν οὐκ ὀρεστιάδων οὐδὲ ἀκραίων	ἤ	τινων τοιούτων, ἀλλὰ ναΐδων, αἳ
[3]	ἀλλὰ τί μὴ ἐκ ξύλων	ἢ	ἄλλης ὕλης, λίθινοι δὲ καὶ
[6]	διὰ τὰ ἐν ἄντροις καταλειβόμενα	ἢ	ἀναδιδόμενα ὕδατα, ὧν αἱ ναΐδες,
[11]	τὰς ψυχὰς ἤτοι σωματικὰς οὔσας	ἢ	ἀσωμάτους μέν, ἐφελκομένας δὲ σῶμα,
[21]	εἴπερ ἱστορίαν ὁ ποιητὴς ἀπαγγέλλει,	ἢ	αὐτοῦ γε τὸ αἴνιγμα, εἴπερ
[29]	τὸ δίθυρον αὐτῆς πεποίηνται σύμβολον.	ἢ	γὰρ διὰ νοητοῦ ἡ πορεία
[29]	γὰρ διὰ νοητοῦ ἡ πορεία	ἢ	δι´ αἰσθητοῦ· καὶ τοῦ αἰσθητοῦ
[29]	τῆς τῶν πεπλανημένων, καὶ πάλιν	ἢ	διὰ τῆς ἀθανάτου ἢ διὰ
[29]	δι´ αἰσθητοῦ· καὶ τοῦ αἰσθητοῦ	ἢ	διὰ τῆς ἀπλανοῦς ἢ διὰ
[29]	πάλιν ἢ διὰ τῆς ἀθανάτου	ἢ	διὰ τῆς θνητῆς πορείας, καὶ
[29]	αἰσθητοῦ ἢ διὰ τῆς ἀπλανοῦς	ἢ	διὰ τῆς τῶν πεπλανημένων, καὶ
[2]	ὁδοὺς τοῖς ἀνθρώποις καὶ θεοῖς,	ἢ	εἰ μὴ ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἡ
[27]	σοφοὶ μὴ λαλεῖν ἀπηγόρευον διερχομένους	ἢ	θύρας ἢ πύλας, σεβομένους ὑπὸ
[12]	καταχεῖν ἐκ πηγῶν ἢ ναμάτων	ἢ	κρηνῶν ἀενάων εἰλημμένοις. ἀλλὰ ψυχαῖς
[12]	καὶ λουτροῖς καταχεῖν ἐκ πηγῶν	ἢ	ναμάτων ἢ κρηνῶν ἀενάων εἰλημμένοις.
[18]	καὶ τοῖς θεοῖς χολὴν ἔθυον)	ἢ	ὅτι ὁ μὲν θάνατος λυσίπονος,
[27]	λαλεῖν ἀπηγόρευον διερχομένους ἢ θύρας	ἢ	πύλας, σεβομένους ὑπὸ σιωπῆς θεὸν
[23]	ψυχῶν ὡς οὐσῶν καθ´ αὑτὸ	ἢ	τῇ οὐσίᾳ ἀθανάτων. τῶν δύο
[4]	τὴν βούλησιν ἢ τῶν καθιδρυσαμένων	ἢ	τοῦ προσθέντος ποιητοῦ ἀνιχνεύοντι, ὡς
[4]	μένει τὰ ζητήματα τὴν βούλησιν	ἢ	τῶν καθιδρυσαμένων ἢ τοῦ προσθέντος
[32]	γὰρ τὸ φυτόν, φρόνησις δὲ	ἡ	Ἀθηνᾶ. κρατογενοῦς δ´ οὔσης τῆς
[25]	ἀπαλλαττομένας νότῳ· αὕτη δὲ καὶ	ἡ	αἰτία τοῦ τὸν μὲν βορρᾶν
[23]	ἀπογένεσιν ἀπερχόμενοι. καταβατικὴ δὲ αὐτοῖς	ἡ	ἀπ´ αἰγόκερω ὁδός· διὸ ἰανούαν
[29]	ἡμέρα· καὶ διὰ τοῦτο παλίντονος	ἡ	ἁρμονία καὶ τοξεύει διὰ τῶν
[25]	διὸ καὶ τοὺς θνῄσκειν μέλλοντας	ἡ	βορέου πνοὴ ζωγρεῖ ἐπιπνείουσα κακῶς
[18]	ὅτι ὁ μὲν θάνατος λυσίπονος,	ἡ	δ´ ἐνταῦθα ζωὴ ἐπίμοχθος καὶ
[25]	ψυχρῷ τῆς χθονίου γενέσεως διακρατοῦσα,	ἡ	δὲ διαλύει θερμοτέρα οὖσα καὶ
[25]	ζωγρεῖ ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν’	ἡ	δὲ τοῦ νότου διαλύει. ἡ
[7]	ἑαυτοῦ παῖδας· ὡσαύτως δὲ καὶ	ἡ	Δημήτηρ ἐν ἄντρῳ τρέφει τὴν
[25]	δὲ μακρὰν ἀφέστηκε· χρονιωτέρα δ´	ἡ	ἐκ τῶν ἄπωθεν ἐπιρροή· καὶ
[32]	τῷ ἄντρῳ σύμβολον φρονήσεως θεοῦ	ἡ	ἐλαία. Ἀθηνᾶς μὲν γὰρ τὸ
[33]	ὀττευόμενοι. φύσει μὲν οὖν ἀειθαλεῖ	ἡ	ἐλαία συνέχεται ἀρωγὸν πόνων καρπὸν
[33]	λιμένος ἱδρυμένης. ~ἀειθαλὴς δὲ οὖσα	ἡ	ἐλαία φέρει τι ἰδίωμα οἰκειότατον
[14]	τὰ δ´ ἁλιπόρφυρα φάρη ἄντικρυς	ἡ	ἐξ αἱμάτων ἂν εἴη ἐξυφαινομένη
[30]	δεδεμένος, ὁ δὲ ὃν λύει	ἡ	ἡδονὴ καὶ εἰς πάντα διασκεδάννυσι
[14]	οὕτω καὶ παρὰ τῷ Ὀρφεῖ	ἡ	Κόρη, ἥπερ ἐστὶ παντὸς τοῦ
[25]	ἡ δὲ τοῦ νότου διαλύει.	ἡ	μὲν γὰρ πήγνυσι ψυχροτέρα οὖσα
[16]	ἦν’ φησὶ γὰρ παρ´ Ὀρφεῖ	ἡ	Νὺξ τῷ Διὶ ὑποτιθεμένη τὸν
[29]	σύμβολον. ἢ γὰρ διὰ νοητοῦ	ἡ	πορεία ἢ δι´ αἰσθητοῦ· καὶ
[14]	αἵματος δὲ καὶ ἐξ αἱμάτων	ἡ	σαρκογονία. καὶ χιτών γε τὸ
[14]	μὲν γὰρ καὶ περὶ ὀστᾶ	ἡ	σαρκοποιία, λίθος δὲ ταῦτα ἐν
[24]	Ἕλληνες φασί. νουμηνία δ´ αὐτοῖς	ἡ	Σώθεως ἀνατολή, γενέσεως κατάρχουσα τῆς
[24]	καρκίνος· πρὸς γὰρ τῷ καρκίνῳ	ἡ	Σῶθις, ἣν κυνὸς ἀστέρα Ἕλληνες
[16]	ἐκ συνουσίας ἡδονῇ παρίστησιν αὐτοῖς	ἡ	τοῦ μέλιτος, ὑφ´ οὗ δολωθεὶς
[16]	Οὐρανῷ ὁ Κρόνος ἐστὶ καὶ	ἡ	τούτου σφαῖρα. κατίασι δὲ δυνάμεις
[3]	νηιάδες καλέονται’ τίς δὲ καὶ	ἡ	τῶν κρατήρων καὶ ἀμφιφορέων παράληψις,
[34]	καὶ κλύδων καὶ παρὰ Πλάτωνι	ἡ	ὑλικὴ σύστασις. ~διὰ τοῦτ´, οἶμαι,
[35]	ἁμαρτημάτων μνημόσυνον. ἔνθεν αὐτῷ καὶ	ἡ	ὑπὸ τὴν ἐλαίαν καθέδρα οἰκεία
[30]	ἐλπίδος μενούσης. ἐν οἷς γὰρ	ἡ	φαύλη ψυχὴ σκιδναμένη περὶ ὕλην
[2]	ἢ εἰ μὴ ἄνθρωπος, ἀλλ´	ἡ	φύσις αὐτόθεν ἀπέδειξε κάθοδόν τε
[28]	δηλοῦσι δὲ Κελτοί, Θρᾷκες, Σκύθαι	ἥ	τε γῆ κάθυγρος αὐτῶν οὖσα
[8]	δ´ ὑπὲρ οὖδας διὰ πάντα	νάη	ῥήξασαι παρέχουσι βροτοῖς γλυκερῶν ῥείθρων
[2]	ἤλπισεν ὡς ἐν τῇ Ἰθακησίᾳ	γῇ	ἀνήρ τις ἐτεχνήσατο ὁδοὺς τοῖς
[28]	Κελτοί, Θρᾷκες, Σκύθαι ἥ τε	γῆ	κάθυγρος αὐτῶν οὖσα καὶ νομὰς
[5]	τὰ ἄντρα καὶ συμφυῆ τῇ	γῇ	ὑπὸ πέτρας περιεχόμενα μονοειδοῦς, ἧς
[35]	καθέλῃ πάντα καὶ οὐδ´ οὕτως	ἀπαλλαγῇ	τῶν πόνων, ἀλλ´ ὅταν παντελῶς
[14]	σάρξ· ἐξ αἵματος μὲν γὰρ	ἁλουργῆ	ἔρια καὶ ἐκ ζῴων ἐβάφη
[3]	ἀκούων τὰ θεῶν ὑφάσματα καὶ	ἁλουργῆ;	ἐφ´ οἷς καὶ τὸ δίθυρον
[21]	αὐτοῦ πλάσμα τὸ διήγημα. τοῦ	δὴ	ἄντρου εἰκόνα καὶ σύμβολον φησὶ
[5]	δεόμενον τῆς παραστάσεως. ~Ἄντρα μὲν	δὴ	ἐπιεικῶς οἱ παλαιοὶ καὶ σπήλαια
[13]	καθιερῶσθαι τὸ ἄντρον ὑπολάβωμεν; σύμβολα	δὴ	ἔστω ὑδριάδων νυμφῶν οἱ λίθινοι
[35]	ἐστι λιμήν, ἐναλίου θεοῦ, οὗ	δὴ	καὶ θυγατέρα ἐν ἀρχῇ τῆς
[16]	διὰ μέλιτος δόλον· εὖτ´ ἂν	δή	μιν ἴδηαι ὑπὸ δρυσὶν ὑψικόμοισιν
[4]	καὶ ἐλαίας φυτὸν πλησίον. ἃ	δὴ	πάντα ἀνιχνεῦσαι καὶ ἀναπτύξαι ἔργον
[32]	παραδεδειχέναι ἡγούμεθα τοῦ διηγήματος. ~λείπεται	δὴ	παραστῆσαι καὶ τὸ τῆς πεφυτευμένης
[13]	ἔνθ´ ὕδατ´ ἀενάοντα ἔνεστιν. ~Ἀνακείσθω	δὴ	τὸ προκείμενον ἄντρον ψυχαῖς καὶ
[26]	τὰ παραπετάσματα ἕλκουσι, τὸ Ὁμηρικὸν	δὴ	τοῦτο φυλάσσοντες παράγγελμα, ὡς κατὰ
[15]	τὸ μέλι ταῖς μελίσσαις. κέχρηνται	δὴ	τῷ μέλιτι οἱ θεολόγοι πρὸς
[6]	Ὀλυμπίοις θεοῖς ναούς τε καὶ	ἕδη	καὶ βωμοὺς ἱδρύσαντο, χθονίοις δὲ
[9]	οἱ θεολόγοι, διὰ τούτων δεδήλωται·	ἤδη	δὲ καὶ ὅτι τῆς νοητῆς
[7]	αἰσθητοῦ τὸ ἄντρον ἐποιοῦντο, ἀλλ´	ἤδη	καὶ πασῶν τῶν ἀοράτων δυνάμεων
[18]	τὴν γένεσιν λεληθότως ἀκούων. πεποίηνται	ἤδη	τὸ μέλι καὶ θανάτου σύμβολον
[6]	δ´ ἔνδον καὶ ἐν βάθει	ἠεροειδῆ.	οὕτω καὶ Πέρσαι τὴν εἰς
[9]	σκοτεινὰ εἶναι τὰ ἄντρα καὶ	πετρώδη	καὶ δίυγρα, τοιοῦτον δ´ εἶναι
[18]	ἐκάλουν αὐτήν τε τὴν Κόρην	Μελιτώδη,	Σελήνην τε οὖσαν γενέσεως προστάτιδα
[34]	τὰ ἐπίβουλα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ	πάθη	πάντα περικόψῃ. οὐ γὰρ ἀπὸ
[6]	διακόσμησιν, ἀφ´ οὗ καὶ κόσμος	ἐκλήθη,	καλός τέ ἐστι καὶ ἐπέραστος.
[21]	καρκίνος εὐλόγως τῇ προσγειοτάτῃ Σελήνῃ	ἀπεδόθη,	ἀφανοῦς δ´ ἔτι ὄντος τοῦ
[21]	τῶν πλανωμένων πάντων ὁ αἰγόκερως	ἀπεδόθη.	~καὶ ἔχουσί γε ἐφεξῆς αἱ
[20]	ἱλεουμένων, τὸ Ἰθακήσιον σπήλαιον οὐκ	ἠρκέσθη	δίθυρον εἰπὼν Ὅμηρος, ἀλλὰ καὶ
[25]	τῶν ἄπωθεν ἐπιρροή· καὶ ὅταν	ἀθροισθῇ,	τότε πληθύνει. ~εἰς γένεσιν δ´
[1]	αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος	ἐλαίη,	ἀγχόθι δ´ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον
[32]	αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος	ἐλαίη·	ἀγχόθι δ´ αὐτῆς ἄντρον. ἔστι
[12]	αὐταῖς ἱερὸν ἐπὶ γῆς ἂν	εἴη	ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδὲς κατ´ εἰκόνα
[4]	οὖν Ὁμηρικὸν παντελῶς οὐκ ἂν	εἴη·	εἴτε δ´ οὕτως ἔχον ἀφηγήσατο
[14]	ἄντικρυς ἡ ἐξ αἱμάτων ἂν	εἴη	ἐξυφαινομένη σάρξ· ἐξ αἵματος μὲν
[14]	κατιούσαις καὶ σωματουργίαν τί ἂν	εἴη	οἰκειότερον σύμβολον τούτων; διὸ καὶ
[10]	φησίν, ὕδατα ἀενάοντα’ οὐκ ἂν	εἴη	τῆς νοητῆς ὑποστάσεως, ἀλλὰ τῆς
[6]	ὅθεν οἰκείως ἐπ´ αὐτοῦ ἂν	ῥηθείη	ἄντρον ἐπήρατον μὲν τῷ εὐθὺς
[1]	ποτὲ Ὁμήρῳ αἰνίττεται τὸ ἐν	Ἰθάκῃ	ἄντρον, ὃ διὰ τῶν ἐπῶν
[4]	ἀπέχουσα δώδεκα στάδια νῆσός ἐστιν	Ἰθάκη	σταδίων ὀγδοήκοντα πέντε, στενὴ καὶ
[25]	δ´ οὔσης τῆς ἡμετέρας οἰκουμένης	ἀνάγκη	τὰς τῇδε κυομένας βορρᾷ ἀνέμῳ
[11]	ἀναθυμιάσεως τῆς ἀπὸ τῆς γῆς.	ἀνάγκη	τοίνυν καὶ τὰς ψυχὰς ἤτοι
[32]	ἐπεὶ γὰρ ὁ κόσμος οὐκ	εἰκῆ	οὐδ´ ὡς ἔτυχε γέγονεν, ἀλλ´
[34]	κλύδων καὶ παρὰ Πλάτωνι ἡ	ὑλικὴ	σύστασις. ~διὰ τοῦτ´, οἶμαι, καὶ
[23]	ἀναβιωσκόμενοι καὶ εἰς ἀπογένεσιν ἀπερχόμενοι.	καταβατικὴ	δὲ αὐτοῖς ἡ ἀπ´ αἰγόκερω
[35]	μεταβαλλόμενον, ἵνα γυμνωθεὶς τῶν ῥακέων	καθέλῃ	πάντα καὶ οὐδ´ οὕτως ἀπαλλαγῇ
[35]	τῶν ἐναλίων ὀργάνων καὶ ἔργων	παντελῆ	ἀπειρίαν. ~Οὐ δεῖ δὲ τὰς
[24]	νουμηνία δ´ αὐτοῖς ἡ Σώθεως	ἀνατολή,	γενέσεως κατάρχουσα τῆς εἰς τὸν
[3]	θεοῖς τὰ νότια, ἀλλ´ οὐκ	ἀνατολῇ	καὶ δύσει πρὸς τοῦτο μᾶλλον
[24]	εἰς τὸν κόσμον. οὔτ´ οὖν	ἀνατολῇ	καὶ δύσει τὰς θύρας ἀνέθηκεν
[5]	κόσμος καὶ {αὐτοσυμφυὴς} προσπεφυκὼς τῇ	ὕλῃ,	ἣν λίθον καὶ πέτραν διὰ
[30]	μενούσης. ἐν οἷς γὰρ ἡ	φαύλη	ψυχὴ σκιδναμένη περὶ ὕλην τάξεως
[3]	πολυπραγμονεῖν ἀναγκάζοντα τίς μὲν ἀνθρώπων	πύλη,	τίς δὲ θεῶν, καὶ τί
[2]	ἀνθρώποις καὶ θεοῖς, ἢ εἰ	μὴ	ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἡ φύσις αὐτόθεν
[36]	ἐνῆν ἐπιτυχῶς πλάσσειν ὅλην ὑπόθεσιν	μὴ	ἀπό τινων ἀληθῶν μεταποιοῦντα τὸ
[36]	γέγονε καὶ πάσης ἀρετῆς ἀκρίβειαν	μὴ	ἀπογινώσκειν ὡς ἐν μυθαρίου πλάσματι
[19]	τῶν σπερματικῶν δι´ ὅλου τετρῆσθαι,	μὴ	ἐγκοπτόμενον ταῖς μεταξὺ τῶν γονάτων
[4]	ὡς ἔτυχεν εἰς ψυχαγωγίαν πεποιημένον	μὴ	εἶναι, ἀλλ´ οὐδ´ ἱστορίας τοπικῆς
[3]	ἀναθήματα ταῖς νύμφαις· ἀλλὰ τί	μὴ	ἐκ ξύλων ἢ ἄλλης ὕλης,
[10]	καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι τέρψιν	μὴ	θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι, τέρψιν δὲ
[27]	καὶ οἱ παρ´ Αἰγυπτίοις σοφοὶ	μὴ	λαλεῖν ἀπηγόρευον διερχομένους ἢ θύρας
[4]	ἀφηγουμένου. ὅσῳ δ´ ἄν τις	μὴ	Ὁμήρου πλάσμα ἐγχειρῇ τὰ κατὰ
[16]	στάζει ὁ ποιητὴς εἰς τὸ	μὴ	σαπῆναι τοὺς τεθνηκότας, τὸ μέλι
[31]	γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις. Ἀλλ´ ἵνα	μὴ	τὰ τῶν παλαιῶν φιλοσόφων τε
[30]	οἷς γὰρ ἡ φαύλη ψυχὴ	σκιδναμένη	περὶ ὕλην τάξεως διαμαρτάνει, ἐν
[8]	κατωγείῳ ἄντρῳ καὶ οἰκήσει σπηλαιώδει	ἀναπεπταμένῃ	πρὸς φῶς, τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ
[16]	Ὀρφεῖ ἡ Νὺξ τῷ Διὶ	ὑποτιθεμένη	τὸν διὰ μέλιτος δόλον· εὖτ´
[32]	τι παρίστησιν, οὐχ ἁπλῶς παραπεφυτεῦσθαι	εἰρημένη,	ἀλλ´ ἐπὶ κρατὸς λιμένος· αὐτὰρ
[14]	ἡ ἐξ αἱμάτων ἂν εἴη	ἐξυφαινομένη	σάρξ· ἐξ αἵματος μὲν γὰρ
[4]	ἐστιν Ἰθάκη σταδίων ὀγδοήκοντα πέντε,	στενὴ	καὶ μετέωρος, λιμένα ἔχουσα καλούμενον
[21]	ὁ καρκίνος εὐλόγως τῇ προσγειοτάτῃ	Σελήνῃ	ἀπεδόθη, ἀφανοῦς δ´ ἔτι ὄντος
[20]	Κουρήτων Διί, ἐν Ἀρκαδίᾳ δὲ	Σελήνῃ	καὶ Πανὶ Λυκείῳ, καὶ ἐν
[18]	ἄλλως τε ἐπεὶ ταῦρος μὲν	Σελήνη	καὶ ὕψωμα Σελήνης ὁ ταῦρος,
[20]	μόνον δὲ ὅτι οὐδέ τι	κείνῃ	ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός
[1]	νότου εἰσὶ θεώτεραι· οὐδέ τι	κείνῃ	ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ´ ἀθανάτων ὁδός
[30]	ὁ δὲ ὃν λύει ἡ	ἡδονὴ	καὶ εἰς πάντα διασκεδάννυσι μόνης
[16]	ταὐτὸν δὲ τῇ ἐκ συνουσίας	ἡδονῇ	παρίστησιν αὐτοῖς ἡ τοῦ μέλιτος,
[25]	τοὺς θνῄσκειν μέλλοντας ἡ βορέου	πνοὴ	ζωγρεῖ ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν’
[25]	δ´ ἡ ἐκ τῶν ἄπωθεν	ἐπιρροή·	καὶ ὅταν ἀθροισθῇ, τότε πληθύνει.
[35]	ἵνα καὶ ἄχρι τῆς πατρίδος	ὑπῇ	τι τῶν ἁμαρτημάτων μνημόσυνον. ἔνθεν
[14]	λίθου ἐρρήθησαν. τὰ δ´ ἁλιπόρφυρα	φάρη	ἄντικρυς ἡ ἐξ αἱμάτων ἂν
[3]	τούτοις τὰς νύμφας ὑφαίνειν ἁλιπόρφυρα	φάρη,	οὐκ ἰδέσθαι θαῦμα, ἀλλὰ καὶ
[5]	ὅλον τε αὐτὸν καὶ κατὰ	μέρη	λαμβάνοντες, σύμβολον μὲν τῆς ὕλης
[3]	αἰτίαν ἀνθρώποις μὲν τὰ βόρεια	μέρη	προσένειμε, τοῖς δ´ αὖ θεοῖς
[4]	ἄν τις μὴ Ὁμήρου πλάσμα	ἐγχειρῇ	τὰ κατὰ τὸ ἄντρον δεικνύναι,
[14]	καὶ παρὰ τῷ Ὀρφεῖ ἡ	Κόρη,	ἥπερ ἐστὶ παντὸς τοῦ σπειρομένου
[16]	περὶ μὲν τοῦ νέκταρος, εἰ	χρὴ	ἀκούειν ἐπὶ μέλιτος, ἐν ἄλλοις
[35]	ἁλίων καὶ ὑλικῶν θεῶν, οὓς	χρὴ	πρότερον ἀπομειλίξασθαι θυσίαις τε καὶ
[10]	καὶ ἁπλῶς πάντας· οὕστινας εἰδέναι	χρὴ	τὰς ψυχὰς ἐπιποτωμένας τῷ ὑγρῷ
[36]	παλαιὰν σοφίαν καὶ τὴν Ὁμήρου	ὅση	τις φρόνησις γέγονε καὶ πάσης
[16]	παντὸς ἁμαρτωλοῦ. ~ὅταν δὲ τῷ	Πέρσῃ	προσάγωσι μέλι ὡς φύλακι καρπῶν,
[8]	ἀναπεπταμένῃ πρὸς φῶς, τὴν εἴσοδον	ἐχούσῃ	μακρὰν παρ´ ἅπαν τὸ σπήλαιον’
[33]	πόνων καρπὸν φέρουσα, ἀνάκειται δὲ	τῇ	Ἀθηνᾷ καὶ τοῖς ἀθληταῖς ἐξ
[15]	ἐκκαθαίρεται μέλιτι. ἔστι δὲ γλυκὺ	τῇ	γεύσει καὶ συναγόμενον ἐξ ἀνθῶν
[5]	αὐτοφυῆ τὰ ἄντρα καὶ συμφυῆ	τῇ	γῇ ὑπὸ πέτρας περιεχόμενα μονοειδοῦς,
[32]	καὶ νοερᾶς φύσεως ἀποτέλεσμα, παραπεφύτευται	τῇ	εἰκόνι τοῦ κόσμου τῷ ἄντρῳ
[16]	Γῆν ἐκτέμνει Κρόνος· ταὐτὸν δὲ	τῇ	ἐκ συνουσίας ἡδονῇ παρίστησιν αὐτοῖς
[27]	μεσημβρίας καὶ τοῦ νότου ἐπὶ	τῇ	θύρᾳ μεσημβριάζοντος τοῦ θεοῦ. οὐκοῦν
[2]	πλάσας πείσειν ἤλπισεν ὡς ἐν	τῇ	Ἰθακησίᾳ γῇ ἀνήρ τις ἐτεχνήσατο
[23]	ὡς οὐσῶν καθ´ αὑτὸ ἢ	τῇ	οὐσίᾳ ἀθανάτων. τῶν δύο πυλῶν
[13]	γῆς ὠπτημένα· ταῦτα γὰρ φίλα	τῇ	παρὰ τοῦ θεοῦ δωρεᾷ τῆς
[21]	ὢν ἡμῖν ὁ καρκίνος εὐλόγως	τῇ	προσγειοτάτῃ Σελήνῃ ἀπεδόθη, ἀφανοῦς δ´
[8]	μὲν δι´ ὄψεως φαινομένην ἕδραν	τῇ	τοῦ δεσμωτηρίου οἰκήσει ἀφομοιοῦντα, τὸ
[8]	τὸ δὲ τοῦ πυρὸς φῶς	τῇ	τοῦ ἡλίου δυνάμει’ ~Ὅτι μὲν
[5]	ὁ κόσμος καὶ {αὐτοσυμφυὴς} προσπεφυκὼς	τῇ	ὕλῃ, ἣν λίθον καὶ πέτραν
[16]	νέκταρ ἐρυθρόν’ τοιοῦτον γὰρ εἶναι	τῇ	χροιᾷ τὸ μέλι. ἀλλὰ περὶ
[14]	καὶ χιτών γε τὸ σῶμα	τῇ	ψυχῇ ὃ ἠμφίεσται, θαῦμα τῷ
[21]	ἡμῖν ὁ καρκίνος εὐλόγως τῇ	προσγειοτάτῃ	Σελήνῃ ἀπεδόθη, ἀφανοῦς δ´ ἔτι
[11]	δέ φησιν Ἡράκλειτος ξηρὰ ψυχὴ	σοφωτάτη’	διὸ κἀνταῦθα κατὰ τὰς τῆς
[35]	τὴν ἐλαίαν καθέδρα οἰκεία ὡς	ἱκέτῃ	τοῦ θεοῦ καὶ ὑπὸ τὴν
[20]	ἐπινοῆσαι θεοῖς ἀφοσιούντων, καὶ ἐν	Κρήτῃ	μὲν Κουρήτων Διί, ἐν Ἀρκαδίᾳ
[26]	καὶ γὰρ ἵππῳ ἐεισάμενος παρελέξατο	κυανοχαίτῃ·	αἱ δ´ ὑποκυσσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα
[15]	βλαπτικοῦ καὶ μυσαροῦ, καὶ ὡς	μύστῃ	καθαρτικοῦ ὄντος τοῦ πυρὸς οἰκεῖα
[32]	τύχης τινὸς οὕτω βλαστήσασα, ἀλλ´	αὐτὴ	συνέχουσα τοῦ ἄντρου τὸ αἴνιγμα.
[34]	μετὰ τῆς Ἀθηνᾶς, καθεζόμενον σὺν	αὐτῇ	ὑπὸ πυθμένα ἐλαίας, ὅπως τὰ
[25]	καὶ τὰς ἐντεῦθεν ἀπαλλαττομένας νότῳ·	αὕτη	δὲ καὶ ἡ αἰτία τοῦ
[32]	σύμβολον ὅτι ποτὲ μηνύει. καίτοι	αὕτη	καὶ περιττότερόν τι παρίστησιν, οὐχ
[5]	πολὺ αὐτοφυῆ τὰ ἄντρα καὶ	συμφυῆ	τῇ γῇ ὑπὸ πέτρας περιεχόμενα
[28]	πέφυκεν. Ἔτι τὰ μὲν νότια	μικροφυῆ	ποιεῖ τὰ σώματα· τὸ γὰρ
[5]	ὅτι τε ὡς ἐπὶ πολὺ	αὐτοφυῆ	τὰ ἄντρα καὶ συμφυῆ τῇ
[14]	ἁλουργῆ ἔρια καὶ ἐκ ζῴων	ἐβάφη	καὶ τὸ ἔριον, δι´ αἵματος
[18]	οὐκ ἀνοικείως ἐπὶ τῶν ψυχῶν	ἔφη	βομβεῖ δὲ νεκρῶν σμῆνος ἔρχεταί
[6]	τὸν τόπον· πρώτου μέν, ὡς	ἔφη	Εὔβουλος, Ζωροάστρου αὐτοφυὲς σπήλαιον ἐν
[5]	σκοτεινὸν καὶ ὡς ὁ ποιητὴς	ἔφη	ἠεροειδὲς οἰκείως ἐδέξαντο εἰς σύμβολον
[23]	αὐτὴν δ´ αἰτίαν οὐ θεῶν	ἔφη	ὁδός, ἀλλ´ ἀθανάτων, ὃ κοινὸν
[22]	θεολόγοι, Πλάτων δὲ δύο στόμια	ἔφη·	τούτων δὲ καρκίνον μὲν εἶναι
[15]	τὴν βόσιν· βόσις δὲ καὶ	τροφὴ	τὸ μέλι ταῖς μελίσσαις. κέχρηνται
[10]	φίλος, ταῖς δὲ τῶν φυτῶν	τροφὴ	τὸ ὕδωρ. ~διαβεβαιοῦνται δέ τινες
[24]	εἰς τὰ βόρεια. ~Αἰγυπτίοις δὲ	ἀρχὴ	ἔτους οὐχ ὁ ὑδροχόος, ὡς
[35]	οὗ δὴ καὶ θυγατέρα ἐν	ἀρχῇ	τῆς Ὀδυσσείας τὴν Θόωσαν ἐγενεαλόγησεν,
[14]	χιτών γε τὸ σῶμα τῇ	ψυχῇ	ὃ ἠμφίεσται, θαῦμα τῷ ὄντι
[30]	ἐν οἷς γὰρ ἡ φαύλη	ψυχὴ	σκιδναμένη περὶ ὕλην τάξεως διαμαρτάνει,
[11]	αὐτὸς δέ φησιν Ἡράκλειτος ξηρὰ	ψυχὴ	σοφωτάτη’ διὸ κἀνταῦθα κατὰ τὰς
[34]	τῆς ψυχῆς αὐτοῦ πάθη πάντα	περικόψῃ.	οὐ γὰρ ἀπὸ σκοποῦ οἶμαι
[18]	θάνατος λυσίπονος, ἡ δ´ ἐνταῦθα	ζωὴ	ἐπίμοχθος καὶ πικρά. ~οὐχ ἁπλῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007