>

Livre, Chap.
[37, 9]	ἄνθρωπον ὄντα, περὶ τούτων ἴσως	ἄν	τις ἀπορῶν ἐπὶ τὸν θεὸν
[37, 9]	αἰτίαν εὑρεῖν τούτων δυσχερές. Διόπερ	ἄν	τις ἐπὶ τῶν τοιούτων διαθέσεων
[37, 8]	μὲν οὖν ἐκείνου μεταστάσει ταῦτ'	ἄν	τις εὐλόγως ἐπιφθέγξαιτο καὶ δικαίως.
[37, 9]	παρὰ τῶν θεῶν πυνθάνεσθαι πῶς	ἂν	ἀπολυθείημεν τῆς τοιαύτης βλάβης· ὁ
[37, 1]	προτείνοντες, τὰ δὲ παραγυμνοῦντες, εἰκότως	ἂν	αὐτοὺς ἐνόχους φαίνεσθαι τοῖς ἐγκαλουμένοις
[37, 9]	Ῥωμαίους. Ἐξ ὧν τίς οὐκ	ἂν	ἐπαπορήσειεν ἐπὶ τῷ συμβάντι; Τὴν
[37, 9]	τὰς πόλεις, ἆρ' οὐ μάταιος	ἂν	ἐφαίνετο, τῆς αἰτίας προφανοῦς ὑπαρχούσης
[37, 9]	θεοὺς πέμπειν ἐρησομένους τί ποτ'	ἂν	ἢ λέγοντες ἢ πράττοντες πλείονες
[37, 9]	ἐρησόμενοι τοὺς θεοὺς τί ποτ'	ἂν	ἢ λέγουσιν ἢ πράττουσιν ἡμῖν
[37, 9]	μὴ βουλομένων μήτε γαμεῖν μήτ'	ἐὰν	γήμωσι, τὰ γινόμενα τέκνα τρέφειν,
[37, 4]	Πελοπόννησον. ~(Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν	ἐὰν	ποτὲ μὲν τῷ κυρίῳ σημαίνωμεν
[37, 9]	κοινὰς πράξεις καὶ τὰς κατ'	ἰδίαν	περιπετείας, νῦν βούλομαι περὶ τούτου
[37, 1]	οὐδ' ἐθισμοὺς οὐδὲ τὴν κατ'	ἰδίαν	πίστιν ἀθετεῖν· λαβόντας γὰρ τὴν
[37, 7]	μήτε πόδας μήτε κεφαλὴν μήτε	καρδίαν	ἔχουσαν. ~(Ὅτι Μασανάσσης ὁ ἐν
[37, 9]	τις ἐπὶ τῶν τοιούτων διαθέσεων	δαιμονοβλάβειαν	εἴπειε τὸ γεγονὸς καὶ μῆνιν
[37, 7]	δὲ καταταχήσασαν ἀνύσασθαί τι τὴν	πρεσβείαν,	μήτε πόδας μήτε κεφαλὴν μήτε
[37, 8]	Καὶ τὴν ἐπὶ τῶν ἱππικῶν	κακοπάθειαν	ἡμέραν καὶ νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν
[37, 2]	ἐπιβολήν, ἅτε γινωσκομένου τοῦ κατ'	ἀλήθειαν	Φιλίππου διότι σχεδὸν ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς
[37, 1]	βαστάσαντας ἐκ ῥιζῶν τὴν Μακεδόνων	βασιλείαν,	τετελειωκέναι δὲ κατὰ τὸ παρὸν
[37, 8]	μιάσματος ἄμοιρον αὑτοῦ γενέσθαι τὴν	βασιλείαν.	Τὸ δὲ μέγιστον καὶ θειότατον
[37, 6]	ἥμισυς ἀνὴρ ἦν κατὰ τὴν	ἐπιφάνειαν	καὶ πρὸς τὰς πολεμικὰς χρείας
[37, 9]	κειμένης; Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς	ἀλαζονείαν	καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν
[37, 7]	τόλμης ἐδόκουν ἀφυέστατοι πρὸς τὴν	χρείαν	εἶναι ταύτην οἱ καθεσταμένοι. Διὸ
[37, 3]	διαλελύσθαι τὸν πόλεμον καὶ μηκέτι	χρείαν	ἡμῶν εἶναι μηδεμίαν, αὖθις ἀπεπλεύσαμεν
[37, 4]	ὅσον οἷόν τε διαφεύγωμεν τὸ	λίαν	ἐπαχθὲς τῆς περὶ αὑτῶν λαλιᾶς,
[37, 5]	τῶν πέλας, εἰδότα διότι καὶ	λίαν	τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἐπιτήδευμα τῆς
[37, 3]	καὶ μηκέτι χρείαν ἡμῶν εἶναι	μηδεμίαν,	αὖθις ἀπεπλεύσαμεν εἰς τὴν Πελοπόννησον.
[37, 2]	μόνον Μακεδόνων ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων,	οὐδεμίαν	ἀφορμὴν εὔλογον ἔχων πρὸς τὴν
[37, 1]	πᾶν ἔγκλημα φύσει καταντᾶν, εἰς	οὐδεμίαν	ἐμπίπτειν τούτων τὸ γινόμενον ὑπὸ
[37, 9]	ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ	ῥᾳθυμίαν	ἐκτετραμμένων καὶ μὴ βουλομένων μήτε
[37, 2]	ἐφαίνετο· πάρεστί τις ἐπὶ τὴν	Μακεδονίαν	ἀεροπετὴς Φίλιππος, καταφρονήσας οὐ μόνον
[37, 1]	αὐτοὺς τὴν προαίρεσιν κατεκτῆσθαι τὴν	ἡγεμονίαν	καὶ κατὰ μικρὸν εἰς τὴν
[37, 6]	καλοῦ τί ποτ' ἔστιν οὐδ'	ἔννοιαν	εἶχε, Σαρδαναπάλλου δὲ βάρβαρον βίον
[37, 8]	δὲ τὴν πρὸς ἀλλήλους τούτων	εὔνοιαν	διετήρησε τὸν ὅλον βίον πάσης
[37, 9]	καὶ μεταλαβόντες ἀπὸ δουλείας ὁμολογουμένως	ἐλευθερίαν,	ἰδίᾳ δὲ πάλιν κατὰ πόλεις
[37, 9]	τῶν πολλῶν δόξαις διὰ τὴν	ἀπορίαν,	ἱκετεύοντες καὶ θύοντες ἐξιλασκόμενοι τὸ
[37, 9]	αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ	ἀφορίαν	εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων
[37, 6]	φρονεῖν τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ καὶ	τιμωρίαν	βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν. ~(Ὅτι
[37, 1]	περὶ αὐτῶν, οὕτω κατὰ τὴν	ἐξουσίαν,	ὥς ποτε δοκοῖ σφίσι, τὸ
[37, 7]	μὴ μόνον ἀπολόμενον φθάσαι τὸν	Προυσίαν,	ἀλλὰ καὶ τὸν Νικομήδην γηράσαντ'
[37, 9]	τούτοις, ὧν οὐκ εὐμαρὲς τὴν	αἰτίαν	εὑρεῖν. Διόπερ εἰκότως περὶ τῶν
[37, 9]	Ὧν δὲ δυνατόν ἐστι τὴν	αἰτίαν	εὑρεῖν, ἐξ ἧς καὶ δι'
[37, 9]	ἐπὶ τῷ συμβάντι; Τὴν γὰρ	αἰτίαν	εὑρεῖν τούτων δυσχερές. Διόπερ ἄν
[37, 1]	φόβον καὶ τὴν πολλάκις μὲν	ἠμφισβητηκυῖαν	πρὸς αὐτοὺς πόλιν ὑπὲρ τῆς
[37, 1]	τὴν Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι	φιλαρχίαν	καὶ βραδύτερον μὲν ἐκείνων ὁρμᾶν,
[37, 1]	φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον μὲν ἐκείνων	ὁρμᾶν,	ἥξειν δ' ἐπὶ ταὐτὸ τέλος
[37, 1]	καὶ βαρέως βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν,	πᾶν	ἀναδεχομένων καὶ πᾶν ὑπομενόντων ποιήσειν
[37, 1]	νυκτεριναῖς ἐπιθέσεσι χρωμένους μηδ' ἐνέδραις,	πᾶν	δὲ τὸ δι' ἀπάτης καὶ
[37, 1]	οὐσῶν διαφορῶν, εἰς ἃς τὸ	πᾶν	ἔγκλημα φύσει καταντᾶν, εἰς οὐδεμίαν
[37, 1]	περὶ αὐτῶν, πᾶν ἀναδεχομένων καὶ	πᾶν	ὑπομενόντων ποιήσειν τὸ προσταττόμενον. Ἕτεροι
[37, 1]	δ' ἔφασαν οὐκ ἀδικήματι τὸ	παράπαν·	τριῶν γὰρ οὐσῶν διαφορῶν, εἰς
[37, 5]	τοῦ Λυκόρτα κατὰ τὴν αὐτὴν	ἡμέραν	ἐκφερομένων εἰς τὸ φῶς κατὰ
[37, 8]	τὴν ἐπὶ τῶν ἱππικῶν κακοπάθειαν	ἡμέραν	καὶ νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν οὐδὲν
[37, 6]	βάρβαρον βίον ἔζη καὶ μεθ'	ἡμέραν	καὶ νύκτωρ. Τοιγαροῦν ἅμα τῷ
[37, 2]	διότι νενίκηκε μάχῃ τοὺς Μακεδόνας	πέραν	τοῦ Στρυμόνος κατὰ τὴν Ὀδομαντικήν,
[37, 1]	ἀρχὴν νοῦν ἐχόντων εἶναι καὶ	μακρὰν	βλεπόντων ἀνθρώπων. Ἔνιοι δὲ τούτοις
[37, 9]	ἐπὶ τὸ θεῖον ποιεῖσθαι τὴν	ἀναφοράν.	Λέγω δ' οἷον οὕτως. Ἐπέσχεν
[37, 9]	ἀπορῶν ἐπὶ τὸν θεὸν τὴν	ἀναφορὰν	ποιοῖτο καὶ τὴν τύχην, οἶον
[37, 3]	ἀρχομένης ἐξεπλεύσαμεν. Ἀφικόμενοι δ' εἰς	Κέρκυραν	καὶ καταλαβόντες αὐτοῦ γράμματα παρὰ
[37, 9]	καθ' ἡμᾶς καιροῖς τὴν Ἑλλάδα	πᾶσαν	ἀπαιδία καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι'
[37, 5]	τῶν ἀνθρώπων ἱκανόν ἐστι πρὸς	πᾶσαν	μεταβολήν. ~(Ὅτι Προυσίας ὁ βασιλεύς,
[37, 7]	οἷόν τε καταταχῆσαι, πῶς δὲ	καταταχήσασαν	ἀνύσασθαί τι τὴν πρεσβείαν, μήτε
[37, 1]	πολιτικὸν εἶναι τὸ Ῥωμαϊκὸν ἔθνος	ἔφασαν	καὶ τοῦτ' ἴδιον εἶναι καὶ
[37, 1]	παρασπονδήματι μικροῦ δεῖν· ἔνιοι δ'	ἔφασαν	οὐκ ἀδικήματι τὸ παράπαν· τριῶν
[37, 1]	παρασπονδήματι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον.	Ἦσαν	δέ τινες οἱ καὶ τούτοις
[37, 2]	Τοιαῦται μὲν οὖν περὶ τούτων	ἦσαν	διαθέσεις. ~(Ὅτι προσπεσόντων εἰς τὴν
[37, 7]	Ἄτταλον πολεμεῖν τῷ Προυσίᾳ, καὶ	κατεστάθησαν	Μάρκος Λικίννιος, ἄνθρωπος ποδαγρικὸς καὶ
[37, 9]	μετὰ Περσέως μαχόμενοι πρὸς Ῥωμαίους	ἡττήθησαν,	ἀνδρὶ δὲ στυγνῷ συναγωνιζόμενοι καὶ
[37, 9]	δι' ἣν αἵ τε πόλεις	ἐξηρημώθησαν	καὶ ἀφορίαν εἶναι συνέβαινε, καίπερ
[37, 9]	περὶ τῆς τούτου βασιλείας ἀνδραγαθήσαντες	ἐνίκησαν	Ῥωμαίους. Ἐξ ὧν τίς οὐκ
[37, 1]	~(Ὅτι περὶ Καρχηδονίων, ὅτε	κατεπολέμησαν	αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ περὶ
[37, 9]	ὑπὸ Ῥωμαίων πολλῶν καὶ μεγάλων	ἐτετεύχεισαν	φιλανθρωπιῶν, κοινῇ μὲν πάντες ἀπολυθέντες
[37, 7]	πόδας μήτε κεφαλὴν μήτε καρδίαν	ἔχουσαν.	~(Ὅτι Μασανάσσης ὁ ἐν Λιβύῃ
[37, 1]	ἃς τὸ πᾶν ἔγκλημα φύσει	καταντᾶν,	εἰς οὐδεμίαν ἐμπίπτειν τούτων τὸ
[37, 4]	λόγος, ἀναγκαῖος δ' ὑπάρχει πολλάκις,	ὅταν	μὴ δυνατὸν ἄλλως ᾖ δηλῶσαι
[37, 8]	δὲ Σκιπίων παραγενόμενος εἰς τὴν	Κίρταν	ἡμέρᾳ τρίτῃ μετὰ τὸν τοῦ
[37, 7]	παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν. ~(Ὅτι Ῥωμαῖοι	ἔπεμψαν	πρεσβευτὰς τοὺς ἐπιληψομένους τῆς ὁρμῆς
[37, 2]	γεγονὼς ἐτῶν μετήλλαξε τὸν βίον	ἐν	Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας δυσὶν ὕστερον
[37, 8]	ὁποίας ἧττον, ἑκάστῳ τῶν υἱῶν	ἐν	διαστάσει μυριοπλέθρους ἀγροὺς κατασκευάσας παμφόρους.
[37, 9]	προφανοῦς ὑπαρχούσης καὶ τῆς διορθώσεως	ἐν	ἡμῖν κειμένης; Τῶν γὰρ ἀνθρώπων
[37, 8]	καρδίαν ἔχουσαν. ~(Ὅτι Μασανάσσης ὁ	ἐν	Λιβύῃ τῶν Νομάδων βασιλεὺς ἀνὴρ
[37, 3]	τῶν ὑπάτων προσπεπτωκότα τοῖς Κερκυραίοις,	ἐν	οἷς διεσάφουν ὅτι τοὺς μὲν
[37, 7]	Πόρκιον τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν	ἐν	συγκλήτῳ διότι συμβήσεται μὴ μόνον
[37, 7]	ἀλλὰ καὶ τὸν Νικομήδην γηράσαντ'	ἐν	τῇ βασιλείᾳ· πῶς γὰρ οἷόν
[37, 8]	ὅτε μὲν στῆναι δέοι, στὰς	ἐν	τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι δι' ἡμέρας
[37, 9]	Λέγω δ' οἷον οὕτως. Ἐπέσχεν	ἐν	τοῖς καθ' ἡμᾶς καιροῖς τὴν
[37, 6]	δὲ καὶ φιλοσοφίας καὶ τῶν	ἐν	τούτοις θεωρημάτων ἄπειρος εἰς τέλος
[37, 9]	γινόμενα τέκνα τρέφειν, ἀλλὰ μόλις	ἓν	τῶν πλείστων ἢ δύο χάριν
[37, 8]	ἡμέραν καὶ νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν	οὐδὲν	ἔπασχεν. Σημεῖον δὲ τῆς σωματικῆς
[37, 1]	καὶ τοὺς ἐθισμοὺς ἐπιτελούμενον· ὧν	οὐδὲν	κατὰ τὸ παρὸν ἐνόχους εἶναι
[37, 9]	θρέψαι, ταχέως ἔλαθε τὸ κακὸν	αὐξηθέν.	Ὅτε γὰρ ἑνὸς ὄντος ἢ
[37, 1]	ὥς ποτε δοκοῖ σφίσι, τὸ	κριθὲν	ἐπέταττον καὶ παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ
[37, 8]	ἐξ αὐτοῦ γεγενημένον· ὀλίγῳ δ'	ἔμπροσθεν	τῆς τελευτῆς μάχῃ νικήσαντα μεγάλῃ
[37, 9]	Ἐξ ὧν τίς οὐκ ἂν	ἐπαπορήσειεν	ἐπὶ τῷ συμβάντι; Τὴν γὰρ
[37, 3]	ὡς χρείας οὔσης αὐτοῦ δημοσίων	ἕνεκεν	πραγμάτων, ἔδοξε τοῖς Ἀχαιοῖς ἐκπέμπειν
[37, 2]	Στρυμόνος κατὰ τὴν Ὀδομαντικήν, τινὲς	μὲν	ἀπεδέχοντο τὸν λόγον, οἱ δὲ
[37, 4]	περὶ αὑτῶν λαλιᾶς, ἐπειδὴ φύσει	μὲν	ἀπρόσδεκτός ἐστιν ὁ τοιοῦτος λόγος,
[37, 1]	καὶ παντοῖοι διεφέροντο λόγοι, τὰς	μὲν	ἀρχὰς ὑπὲρ τῶν κατὰ Καρχηδονίους,
[37, 9]	τῶν ἀνθρώπων ἐρεῖ διότι μάλιστα	μὲν	αὐτοὶ δι' αὑτῶν, μεταθέμενοι τὸν
[37, 1]	τὸ γινόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων· ἀσέβημα	μὲν	γὰρ εἶναι τὸ περὶ τοὺς
[37, 1]	τέλος ἐκ τῶν προφαινομένων. Πρότερον	μὲν	γὰρ πᾶσι πεπολεμηκέναι μέχρι τοῦ
[37, 1]	οἱ καὶ τούτοις ἀντιλέγοντες. Εἰ	μὲν	γὰρ πρὶν ἢ δοῦναι τοὺς
[37, 1]	ἀποφάσεις καὶ τὰς διαλήψεις· ἔνιοι	μὲν	γὰρ συγκατῄνουν τοῖς Ῥωμαίοις, φάσκοντες
[37, 9]	τὸ περὶ Μακεδόνας γεγενημένον. Μακεδόνες	μὲν	γὰρ ὑπὸ Ῥωμαίων πολλῶν καὶ
[37, 1]	Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον	μὲν	ἐκείνων ὁρμᾶν, ἥξειν δ' ἐπὶ
[37, 1]	τὸ παραγγελλόμενον· νῦν δὲ προοίμιον	μὲν	ἐκτεθεῖσθαι τῆς ἰδίας προαιρέσεως τὰ
[37, 8]	Μασανάσσην δ' ἱστορεῖ Πολύβιος ἐνενήκοντα	μὲν	ἐτῶν ἀποθανεῖν, τετράετες καταλιπόντα παιδάριον
[37, 1]	ἐπικρεμάμενον φόβον καὶ τὴν πολλάκις	μὲν	ἠμφισβητηκυῖαν πρὸς αὐτοὺς πόλιν ὑπὲρ
[37, 6]	περὶ τοὺς βασιλεῖς ὑπάρχειν ἅπαντες	μέν,	μάλιστα δὲ τὸ τῶν Βιθυνῶν
[37, 9]	πραγματικῆς ἱστορίας ἐπιδέχεται τρόπος. Ὧν	μὲν	νὴ Δί' ἀδύνατον ἢ δυσχερὲς
[37, 3]	ἐν οἷς διεσάφουν ὅτι τοὺς	μὲν	ὁμήρους ἤδη παραδεδώκασιν αὐτοῖς οἱ
[37, 8]	μυριοπλέθρους ἀγροὺς κατασκευάσας παμφόρους. Τῇ	μὲν	οὖν ἐκείνου μεταστάσει ταῦτ' ἄν
[37, 1]	τῶν κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον. Τὰ	μὲν	οὖν περὶ Καρχηδονίους ἀμφιδοξουμένας εἶχε
[37, 2]	προυφαίνετο περὶ τοῦ συμβεβηκότος. Τοιαῦται	μὲν	οὖν περὶ τούτων ἦσαν διαθέσεις.
[37, 2]	αὐτοῖς προσάγειν τὴν ἀνάγκην. ~(Περὶ	μὲν	οὖν Ῥωμαίων καὶ Καρχηδονίων ταῦτ'
[37, 9]	καὶ μεγάλων ἐτετεύχεισαν φιλανθρωπιῶν, κοινῇ	μὲν	πάντες ἀπολυθέντες μοναρχικῶν ἐπιταγμάτων καὶ
[37, 9]	ὄντος ἢ δυεῖν, τούτων τὸν	μὲν	πόλεμος, τὸν δὲ νόσος ἐνστᾶσα
[37, 1]	τὸ προσταττόμενον. Ἕτεροι δὲ καθόλου	μὲν	πολιτικὸν εἶναι τὸ Ῥωμαϊκὸν ἔθνος
[37, 1]	δόλου κεχειρικέναι, κατὰ βραχὺ τὸ	μὲν	προτείνοντας, τὸ δ' ἐπικρυπτομένους, ἕως
[37, 1]	τὰ πράγματα, κατὰ βραχὺ τὰ	μὲν	προτείνοντες, τὰ δὲ παραγυμνοῦντες, εἰκότως
[37, 2]	περὶ δὲ τοῦ Ψευδοφιλίππου τὸ	μὲν	πρῶτον οὐδ' ἀνεκτὸς ὁ λόγος
[37, 8]	τὴν σωματικὴν ἕξιν, ὅς, ὅτε	μὲν	στῆναι δέοι, στὰς ἐν τοῖς
[37, 9]	τῆς Ῥωμαίων. (Πολλῶν τε μετὰ	μὲν	τοῦ Δημητρίου καὶ πάλιν μετὰ
[37, 5]	~(Ὅτι κατά τι σύμπτωμα τῶν	μὲν	τοῦ Καλλικράτους εἰκόνων εἰσφερομένων κατὰ
[37, 4]	χρὴ δὲ θαυμάζειν ἐὰν ποτὲ	μὲν	τῷ κυρίῳ σημαίνωμεν αὑτοὺς ὀνόματι,
[37, 3]	τἄλλα πάρεργα θέμενοι θερείας ἀρχομένης	ἐξεπλεύσαμεν.	Ἀφικόμενοι δ' εἰς Κέρκυραν καὶ
[37, 3]	χρείαν ἡμῶν εἶναι μηδεμίαν, αὖθις	ἀπεπλεύσαμεν	εἰς τὴν Πελοπόννησον. ~(Οὐ χρὴ
[37, 9]	τῶν θεῶν πυνθάνεσθαι πῶς ἂν	ἀπολυθείημεν	τῆς τοιαύτης βλάβης· ὁ γὰρ
[37, 9]	πράττοντες πλείονες γινοίμεθα καὶ κάλλιον	οἰκοίημεν	τὰς πόλεις, ἆρ' οὐ μάταιος
[37, 9]	καὶ θύοντες ἐξιλασκόμενοι τὸ θεῖον,	πέμπομεν	ἐρησόμενοι τοὺς θεοὺς τί ποτ'
[37, 4]	πρέπον ἐφ' ὅσον οἷόν τε	διαφεύγωμεν	τὸ λίαν ἐπαχθὲς τῆς περὶ
[37, 4]	δι' ἐμέ" παρ' ἕκαστον λέγοντες	λάθωμεν	εἰς φορτικὴν διάθεσιν ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ
[37, 4]	ἐὰν ποτὲ μὲν τῷ κυρίῳ	σημαίνωμεν	αὑτοὺς ὀνόματι, ποτὲ δὲ ταῖς
[37, 4]	ἵνα μήτε τοὔνομα συνεχῶς προφερόμενοι	προσκόπτωμεν	ταυτολογοῦντες μήτε πάλιν ἐμοῦ" καὶ
[37, 8]	βασιλέων ἄριστος καὶ μακαριώτατος, ὃς	ἐβασίλευσεν	ἔτη πλείω τῶν ἑξήκονθ' ὑγιεινότατος
[37, 9]	Εἴ τις οὖν περὶ τούτου	συνεβούλευσεν	εἰς θεοὺς πέμπειν ἐρησομένους τί
[37, 8]	καὶ νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν οὐδὲν	ἔπασχεν.	Σημεῖον δὲ τῆς σωματικῆς αὐτοῦ
[37, 6]	τῶν βασιλευομένων πλῆθος ἀμετάκλητον ὁρμὴν	ἔσχεν	εἰς τὸ μὴ μόνον ἀλλότρια
[37, 9]	ἀναφοράν. Λέγω δ' οἷον οὕτως.	Ἐπέσχεν	ἐν τοῖς καθ' ἡμᾶς καιροῖς
[37, 6]	γυναικώδης. Οὐ γὰρ μόνον δειλὸς	ἦν,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς κακοπαθείας
[37, 6]	τούτοις θεωρημάτων ἄπειρος εἰς τέλος	ἦν	καὶ συλλήβδην τοῦ καλοῦ τί
[37, 6]	συλλογισμοῦ βελτίων ὑπάρχων, ἥμισυς ἀνὴρ	ἦν	κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ πρὸς
[37, 8]	Λιβύῃ τῶν Νομάδων βασιλεὺς ἀνὴρ	ἦν	τῶν καθ' ἡμᾶς βασιλέων ἄριστος
[37, 9]	ἀπαιδία καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι'	ἣν	αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ
[37, 9]	εὑρεῖν, ἐξ ἧς καὶ δι'	ἣν	ἐγένετο τὸ συμβαῖνον, οὐχί μοι
[37, 6]	πρὸς τὰς κακοπαθείας ἀλλότριος καὶ	συλλήβδην	ἐκτεθηλυμμένος καὶ τῇ ψυχῇ καὶ
[37, 9]	τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἀπαιδία καὶ	συλλήβδην	ὀλιγανθρωπία, δι' ἣν αἵ τε
[37, 6]	ἄπειρος εἰς τέλος ἦν καὶ	συλλήβδην	τοῦ καλοῦ τί ποτ' ἔστιν
[37, 7]	τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν	Νικομήδην	γηράσαντ' ἐν τῇ βασιλείᾳ· πῶς
[37, 1]	παραγγελλομένοις, οὕτως αὐτοῖς προσάγειν τὴν	ἀνάγκην.	~(Περὶ μὲν οὖν Ῥωμαίων καὶ
[37, 8]	τῶν καθ' αὑτὸν κατὰ τὴν	σωματικὴν	ἕξιν, ὅς, ὅτε μὲν στῆναι
[37, 2]	πέραν τοῦ Στρυμόνος κατὰ τὴν	Ὀδομαντικήν,	τινὲς μὲν ἀπεδέχοντο τὸν λόγον,
[37, 4]	παρ' ἕκαστον λέγοντες λάθωμεν εἰς	φορτικὴν	διάθεσιν ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ συγχρώμενοι πᾶσι
[37, 7]	Μαγκῖνος, ὃς κεραμίδος εἰς τὴν	κεφαλὴν	ἐμπεσούσης αὐτῷ τηλικαύτας καὶ τοσαύτας
[37, 7]	τὴν πρεσβείαν, μήτε πόδας μήτε	κεφαλὴν	μήτε καρδίαν ἔχουσαν. ~(Ὅτι Μασανάσσης
[37, 5]	ἀνθρώπων ἱκανόν ἐστι πρὸς πᾶσαν	μεταβολήν.	~(Ὅτι Προυσίας ὁ βασιλεύς, εἰδεχθὴς
[37, 2]	ἀφορμὴν εὔλογον ἔχων πρὸς τὴν	ἐπιβολήν,	ἅτε γινωσκομένου τοῦ κατ' ἀλήθειαν
[37, 1]	εἰς τοὺς τεθνεῶτας ἐξαμαρτάνειν, οὐδὲ	μὴν	ὅρκους οὐδὲ συνθήκας παραβαίνειν, τὸ
[37, 1]	τοῖς Καρχηδονίοις ὅτι παραβεβήκασι. Καὶ	μὴν	οὐδὲ νόμους οὐδ' ἐθισμοὺς οὐδὲ
[37, 1]	γινόμενον ἀσεβήματι παραπλήσιον εἶναι καὶ	μὴν	οὐδὲ παρασπονδήματι μικροῦ δεῖν· ἔνιοι
[37, 2]	τὸν λόγον, οἱ δὲ πλείους	ἀκμὴν	ἠπίστουν. Μετ' οὐ πολὺ δὲ
[37, 6]	τὸ τῶν βασιλευομένων πλῆθος ἀμετάκλητον	ὁρμὴν	ἔσχεν εἰς τὸ μὴ μόνον
[37, 2]	Μακεδόνων ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων, οὐδεμίαν	ἀφορμὴν	εὔλογον ἔχων πρὸς τὴν ἐπιβολήν,
[37, 1]	ἡγεμονίας, ἔτι δὲ καὶ νῦν	δυναμένην	ἀμφισβητῆσαι σὺν καιρῷ, ταύτην ἐπανελομένους
[37, 9]	τοῖς τὴν τύχην καὶ τὴν	εἱμαρμένην	ἐπιγράφουσιν ἐπί τε τὰς κοινὰς
[37, 9]	γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ	φιλοχρημοσύνην,	ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων καὶ
[37, 1]	ἢ δοῦναι τοὺς Καρχηδονίους τὴν	ἐπιτροπὴν	αὑτῶν οὕτως ἐχείριζον τὰ πράγματα,
[37, 1]	πίστιν ἀθετεῖν· λαβόντας γὰρ τὴν	ἐπιτροπὴν	παρ' ἑκόντων ὃ βούλοιντο πράττειν,
[37, 1]	δόντων αὐτῶν τῶν Καρχηδονίων τὴν	ἐπιτροπὴν	ὥστε βουλεύεσθαι Ῥωμαίους ὅ, τι
[37, 8]	βασιλέως θάνατον διῴκησε καλῶς πάντα.	Μασανάσσην	δ' ἱστορεῖ Πολύβιος ἐνενήκοντα μὲν
[37, 1]	ἡγεμονίαν καὶ κατὰ μικρὸν εἰς	τὴν	Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν
[37, 9]	παραπλήσια τούτοις, ὧν οὐκ εὐμαρὲς	τὴν	αἰτίαν εὑρεῖν. Διόπερ εἰκότως περὶ
[37, 9]	κακῶν. Ὧν δὲ δυνατόν ἐστι	τὴν	αἰτίαν εὑρεῖν, ἐξ ἧς καὶ
[37, 1]	τοῖς παραγγελλομένοις, οὕτως αὐτοῖς προσάγειν	τὴν	ἀνάγκην. ~(Περὶ μὲν οὖν Ῥωμαίων
[37, 9]	δεῖν ἐπὶ τὸ θεῖον ποιεῖσθαι	τὴν	ἀναφοράν. Λέγω δ' οἷον οὕτως.
[37, 9]	τις ἀπορῶν ἐπὶ τὸν θεὸν	τὴν	ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ τὴν τύχην,
[37, 9]	ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις διὰ	τὴν	ἀπορίαν, ἱκετεύοντες καὶ θύοντες ἐξιλασκόμενοι
[37, 1]	ἐπανελομένους βεβαιῶσαι τῇ σφετέρᾳ πατρίδι	τὴν	ἀρχὴν νοῦν ἐχόντων εἶναι καὶ
[37, 5]	τῶν δὲ τοῦ Λυκόρτα κατὰ	τὴν	αὐτὴν ἡμέραν ἐκφερομένων εἰς τὸ
[37, 8]	οἰκείου μιάσματος ἄμοιρον αὑτοῦ γενέσθαι	τὴν	βασιλείαν. Τὸ δὲ μέγιστον καὶ
[37, 9]	ἂν ἐπαπορήσειεν ἐπὶ τῷ συμβάντι;	Τὴν	γὰρ αἰτίαν εὑρεῖν τούτων δυσχερές.
[37, 9]	ἐπιτιμῶν τοῖς τὴν τύχην καὶ	τὴν	εἱμαρμένην ἐπιγράφουσιν ἐπί τε τὰς
[37, 9]	ἐν τοῖς καθ' ἡμᾶς καιροῖς	τὴν	Ἑλλάδα πᾶσαν ἀπαιδία καὶ συλλήβδην
[37, 1]	τῶν κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον κατὰ	τὴν	Ἑλλάδα πολλοὶ καὶ παντοῖοι διεφέροντο
[37, 6]	ὁ βασιλεύς, εἰδεχθὴς ὢν κατὰ	τὴν	ἔμφασιν, καίπερ ἐκ συλλογισμοῦ βελτίων
[37, 5]	ἐκφερομένων εἰς τὸ φῶς κατὰ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς διάθεσιν, πάντας ἠνάγκαζε
[37, 1]	φαίνοιτο περὶ αὐτῶν, οὕτω κατὰ	τὴν	ἐξουσίαν, ὥς ποτε δοκοῖ σφίσι,
[37, 8]	δὲ πάλιν οὐκ ἠγείρετο. Καὶ	τὴν	ἐπὶ τῶν ἱππικῶν κακοπάθειαν ἡμέραν
[37, 2]	οὐδεμίαν ἀφορμὴν εὔλογον ἔχων πρὸς	τὴν	ἐπιβολήν, ἅτε γινωσκομένου τοῦ κατ'
[37, 1]	πρὶν ἢ δοῦναι τοὺς Καρχηδονίους	τὴν	ἐπιτροπὴν αὑτῶν οὕτως ἐχείριζον τὰ
[37, 1]	ἰδίαν πίστιν ἀθετεῖν· λαβόντας γὰρ	τὴν	ἐπιτροπὴν παρ' ἑκόντων ὃ βούλοιντο
[37, 1]	δὲ δόντων αὐτῶν τῶν Καρχηδονίων	τὴν	ἐπιτροπὴν ὥστε βουλεύεσθαι Ῥωμαίους ὅ,
[37, 6]	ὑπάρχων, ἥμισυς ἀνὴρ ἦν κατὰ	τὴν	ἐπιφάνειαν καὶ πρὸς τὰς πολεμικὰς
[37, 1]	ἔχοντας αὐτοὺς τὴν προαίρεσιν κατεκτῆσθαι	τὴν	ἡγεμονίαν καὶ κατὰ μικρὸν εἰς
[37, 1]	οὐδὲ νόμους οὐδ' ἐθισμοὺς οὐδὲ	τὴν	κατ' ἰδίαν πίστιν ἀθετεῖν· λαβόντας
[37, 7]	Αὖλος Μαγκῖνος, ὃς κεραμίδος εἰς	τὴν	κεφαλὴν ἐμπεσούσης αὐτῷ τηλικαύτας καὶ
[37, 8]	Ὁ δὲ Σκιπίων παραγενόμενος εἰς	τὴν	Κίρταν ἡμέρᾳ τρίτῃ μετὰ τὸν
[37, 2]	λόγος ἐφαίνετο· πάρεστί τις ἐπὶ	τὴν	Μακεδονίαν ἀεροπετὴς Φίλιππος, καταφρονήσας οὐ
[37, 1]	κατὰ Περσέα, βαστάσαντας ἐκ ῥιζῶν	τὴν	Μακεδόνων βασιλείαν, τετελειωκέναι δὲ κατὰ
[37, 2]	Μακεδόνας πέραν τοῦ Στρυμόνος κατὰ	τὴν	Ὀδομαντικήν, τινὲς μὲν ἀπεδέχοντο τὸν
[37, 3]	ἦσαν διαθέσεις. ~(Ὅτι προσπεσόντων εἰς	τὴν	Πελοπόννησον γραμμάτων τοῖς Ἀχαιοῖς παρὰ
[37, 3]	εἶναι μηδεμίαν, αὖθις ἀπεπλεύσαμεν εἰς	τὴν	Πελοπόννησον. ~(Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν
[37, 1]	γὰρ τὸν ἐπικρεμάμενον φόβον καὶ	τὴν	πολλάκις μὲν ἠμφισβητηκυῖαν πρὸς αὐτοὺς
[37, 7]	πῶς δὲ καταταχήσασαν ἀνύσασθαί τι	τὴν	πρεσβείαν, μήτε πόδας μήτε κεφαλὴν
[37, 1]	φάσκοντες οὐ ταύτην ἔχοντας αὐτοὺς	τὴν	προαίρεσιν κατεκτῆσθαι τὴν ἡγεμονίαν καὶ
[37, 8]	τούτοις υἱοὺς ἐννέα. Διὰ δὲ	τὴν	πρὸς ἀλλήλους τούτων εὔνοιαν διετήρησε
[37, 8]	δυναμικώτατος τῶν καθ' αὑτὸν κατὰ	τὴν	σωματικὴν ἕξιν, ὅς, ὅτε μὲν
[37, 9]	φησὶν ὁ Πολύβιος ἐπιτιμῶν τοῖς	τὴν	τύχην καὶ τὴν εἱμαρμένην ἐπιγράφουσιν
[37, 9]	θεὸν τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ	τὴν	τύχην, οἶον ὄμβρων καὶ νιφετῶν
[37, 7]	καὶ τόλμης ἐδόκουν ἀφυέστατοι πρὸς	τὴν	χρείαν εἶναι ταύτην οἱ καθεσταμένοι.
[37, 3]	διότι καλῶς ποιήσουσι Πολύβιον τὸν	Μεγαλοπολίτην	ἐκπέμψαντες μετὰ σπουδῆς εἰς Λιλύβαιον,
[37, 5]	δὲ τοῦ Λυκόρτα κατὰ τὴν	αὐτὴν	ἡμέραν ἐκφερομένων εἰς τὸ φῶς
[37, 1]	νῦν δυναμένην ἀμφισβητῆσαι σὺν καιρῷ,	ταύτην	ἐπανελομένους βεβαιῶσαι τῇ σφετέρᾳ πατρίδι
[37, 1]	δὲ τούτοις ἀντέλεγον, φάσκοντες οὐ	ταύτην	ἔχοντας αὐτοὺς τὴν προαίρεσιν κατεκτῆσθαι
[37, 7]	ἀφυέστατοι πρὸς τὴν χρείαν εἶναι	ταύτην	οἱ καθεσταμένοι. Διὸ καί φασι
[37, 1]	βεβαιῶσαι τῇ σφετέρᾳ πατρίδι τὴν	ἀρχὴν	νοῦν ἐχόντων εἶναι καὶ μακρὰν
[37, 9]	ὁ Πολύβιος ἐπιτιμῶν τοῖς τὴν	τύχην	καὶ τὴν εἱμαρμένην ἐπιγράφουσιν ἐπί
[37, 9]	τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ τὴν	τύχην,	οἶον ὄμβρων καὶ νιφετῶν ἐξαισίων
[37, 9]	ἀδύνατον ἢ δυσχερὲς τὰς αἰτίας	καταλαβεῖν	ἄνθρωπον ὄντα, περὶ τούτων ἴσως
[37, 1]	πειθαρχούντων τοῖς παραγγελλομένοις, οὕτως αὐτοῖς	προσάγειν	τὴν ἀνάγκην. ~(Περὶ μὲν οὖν
[37, 1]	καὶ μὴν οὐδὲ παρασπονδήματι μικροῦ	δεῖν·	ἔνιοι δ' ἔφασαν οὐκ ἀδικήματι
[37, 9]	οὐχί μοι δοκεῖ τῶν τοιούτων	δεῖν	ἐπὶ τὸ θεῖον ποιεῖσθαι τὴν
[37, 4]	τὴν Πελοπόννησον. ~(Οὐ χρὴ δὲ	θαυμάζειν	ἐὰν ποτὲ μὲν τῷ κυρίῳ
[37, 1]	παρείλαντο πάσας τὰς ἐλπίδας τοῦ	βοηθεῖν	αὐτοῖς τοὺς συμμάχους. Τοῦτο δὲ
[37, 2]	πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ παρακαλούντων	βοηθεῖν,	ὡς καὶ περὶ αὐτοὺς ὑπάρχοντος
[37, 1]	ὅτι δεῖ πείθεσθαι σφίσι καὶ	ποιεῖν	τὸ παραγγελλόμενον· νῦν δὲ προοίμιον
[37, 3]	γεγραμμένοις. Ἡμεῖς δὲ νομίζοντες ἑαυτοῖς	καθήκειν	κατὰ πολλοὺς τρόπους τὸ πειθαρχεῖν
[37, 1]	κατὰ πρόσωπον κινδύνους ὑπολαμβάνοντας αὑτοῖς	καθήκειν.	Νῦν δὲ πάντα περὶ τοὺς
[37, 1]	παραβαίνειν, τὸ δ' ἐναντίον αὐτοὺς	ἐγκαλεῖν	τοῖς Καρχηδονίοις ὅτι παραβεβήκασι. Καὶ
[37, 5]	καὶ νομοθετήμασιν ἐξ ὑποστροφῆς αὐτοὺς	ὑποβάλλειν	τοὺς νομοθετήσαντας. Ὅτι αὐτὸ τὸ
[37, 9]	ἐκτετραμμένων καὶ μὴ βουλομένων μήτε	γαμεῖν	μήτ' ἐὰν γήμωσι, τὰ γινόμενα
[37, 1]	τοὺς πολέμους ἁπλῶς καὶ γενναίως	πολεμεῖν,	μὴ νυκτεριναῖς ἐπιθέσεσι χρωμένους μηδ'
[37, 7]	Νικομήδους καὶ κωλύσοντας τὸν Ἄτταλον	πολεμεῖν	τῷ Προυσίᾳ, καὶ κατεστάθησαν Μάρκος
[37, 6]	καὶ τιμωρίαν βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ	λαμβάνειν.	~(Ὅτι Ῥωμαῖοι ἔπεμψαν πρεσβευτὰς τοὺς
[37, 4]	μελλούσας ἱστορεῖσθαι πράξεις, ἀναγκαῖόν ἐστι	μεταλαμβάνειν	τὰς περὶ αὑτῶν σημασίας, ἵνα
[37, 8]	ἱστορεῖ Πολύβιος ἐνενήκοντα μὲν ἐτῶν	ἀποθανεῖν,	τετράετες καταλιπόντα παιδάριον ἐξ αὐτοῦ
[37, 1]	τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς τεθνεῶτας	ἁμαρτάνειν,	παρασπόνδημα δὲ τὸ παρὰ τὰς
[37, 1]	γονεῖς οὐδ' εἰς τοὺς τεθνεῶτας	ἐξαμαρτάνειν,	οὐδὲ μὴν ὅρκους οὐδὲ συνθήκας
[37, 1]	οὐδὲ μὴν ὅρκους οὐδὲ συνθήκας	παραβαίνειν,	τὸ δ' ἐναντίον αὐτοὺς ἐγκαλεῖν
[37, 6]	εἰς τὸ μὴ μόνον ἀλλότρια	φρονεῖν	τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν
[37, 1]	καὶ βραδύτερον μὲν ἐκείνων ὁρμᾶν,	ἥξειν	δ' ἐπὶ ταὐτὸ τέλος ἐκ
[37, 7]	Μάρκον Πόρκιον τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον	εἰπεῖν	ἐν συγκλήτῳ διότι συμβήσεται μὴ
[37, 8]	ἐσθίοντα καὶ πρὸς τοὺς θαυμάζοντας	εἰπεῖν	ὅτι τοῦτο ποιεῖ ~(Ἐγὼ δέ,
[37, 9]	δύο χάριν τοῦ πλουσίους τούτους	καταλιπεῖν	καὶ σπαταλῶντας θρέψαι, ταχέως ἔλαθε
[37, 9]	περὶ τούτου συνεβούλευσεν εἰς θεοὺς	πέμπειν	ἐρησομένους τί ποτ' ἂν ἢ
[37, 3]	ἕνεκεν πραγμάτων, ἔδοξε τοῖς Ἀχαιοῖς	ἐκπέμπειν	ἀκολούθως τοῖς ὑπὸ τοῦ ὑπάτου
[37, 8]	μόνος ὑπέδειξε διότι δύναται πάντας	ἐκφέρειν	τοὺς ἡμέρους καρποὺς οὐδ' ὁποίας
[37, 9]	ὧν οὐκ εὐμαρὲς τὴν αἰτίαν	εὑρεῖν.	Διόπερ εἰκότως περὶ τῶν τοιούτων
[37, 9]	δὲ δυνατόν ἐστι τὴν αἰτίαν	εὑρεῖν,	ἐξ ἧς καὶ δι' ἣν
[37, 9]	τῷ συμβάντι; Τὴν γὰρ αἰτίαν	εὑρεῖν	τούτων δυσχερές. Διόπερ ἄν τις
[37, 1]	πᾶν ἀναδεχομένων καὶ πᾶν ὑπομενόντων	ποιήσειν	τὸ προσταττόμενον. Ἕτεροι δὲ καθόλου
[37, 9]	βραχὺ καὶ τὰς πόλεις ἀπορουμένας	ἀδυνατεῖν.	Ὑπὲρ ὧν οὐδὲ χρεία παρὰ
[37, 1]	οὐδὲ τὴν κατ' ἰδίαν πίστιν	ἀθετεῖν·	λαβόντας γὰρ τὴν ἐπιτροπὴν παρ'
[37, 1]	ἔγκλημα φύσει καταντᾶν, εἰς οὐδεμίαν	ἐμπίπτειν	τούτων τὸ γινόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων·
[37, 1]	ἐπιτροπὴν παρ' ἑκόντων ὃ βούλοιντο	πράττειν,	οὐ πειθαρχούντων τοῖς παραγγελλομένοις, οὕτως
[37, 9]	Ὅτε γὰρ ἑνὸς ὄντος ἢ	δυεῖν,	τούτων τὸν μὲν πόλεμος, τὸν
[37, 9]	ἐὰν γήμωσι, τὰ γινόμενα τέκνα	τρέφειν,	ἀλλὰ μόλις ἓν τῶν πλείστων
[37, 3]	πάντως ἕτοιμοι δ' εἰσὶν αὐτοῖς	πειθαρχεῖν,	νομίσαντες διαλελύσθαι τὸν πόλεμον καὶ
[37, 3]	καθήκειν κατὰ πολλοὺς τρόπους τὸ	πειθαρχεῖν	Ῥωμαίοις, πάντα τἄλλα πάρεργα θέμενοι
[37, 6]	ἥκιστα βούλονται περὶ τοὺς βασιλεῖς	ὑπάρχειν	ἅπαντες μέν, μάλιστα δὲ τὸ
[37, 8]	τῇ φύσει πρὸς ἡμέρους καρποὺς	ὑπάρχειν,	πρῶτος καὶ μόνος ὑπέδειξε διότι
[37, 7]	ὃς πάντων ἐδόκει Ῥωμαίων ἀναισθητότατος	ὑπάρχειν.	Τῆς δὲ πράξεως προσδεομένης τάχους
[37, 2]	ἠπίστουν. Μετ' οὐ πολὺ δὲ	πάλιν	ἅμα τοῦ λόγου προσπίπτοντος ὅτι
[37, 9]	ἐξαισίων ἐπιφορὰ συνεχής, ἢ τἀναντία	πάλιν	αὐχμῶν καὶ πάγων καὶ διὰ
[37, 4]	συνεχῶς προφερόμενοι προσκόπτωμεν ταυτολογοῦντες μήτε	πάλιν	ἐμοῦ" καὶ δι' ἐμέ" παρ'
[37, 4]	ἐμοῦ δὲ ταῦτ' εἰπόντος καὶ	πάλιν	ἡμῶν δὲ συγκαταθεμένων. ἐπὶ πολὺ
[37, 9]	δουλείας ὁμολογουμένως ἐλευθερίαν, ἰδίᾳ δὲ	πάλιν	κατὰ πόλεις ἐκλυθέντες ἐκ μεγάλων
[37, 9]	μετὰ μὲν τοῦ Δημητρίου καὶ	πάλιν	μετὰ Περσέως μαχόμενοι πρὸς Ῥωμαίους
[37, 8]	δι' ἡμέρας ἔμενε, καθεζόμενος δὲ	πάλιν	οὐκ ἠγείρετο. Καὶ τὴν ἐπὶ
[37, 1]	κατὰ Καρχηδονίους, μετὰ δὲ ταῦτα	πάλιν	ὑπὲρ τῶν κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον.
[37, 1]	πολλάκις μὲν ἠμφισβητηκυῖαν πρὸς αὐτοὺς	πόλιν	ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας, ἔτι δὲ
[37, 9]	ἂν ἢ λέγουσιν ἢ πράττουσιν	ἡμῖν	ἄμεινον εἴη καὶ γένοιτο παῦλα
[37, 9]	ὑπαρχούσης καὶ τῆς διορθώσεως ἐν	ἡμῖν	κειμένης; Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς
[37, 4]	τι πρὸς τοῦτο τὸ μέρος	ἡμῖν	οἷον ἐκ ταὐτομάτου συνέργημα τὸ
[37, 4]	τῶν καθ' ἡμᾶς καιρῶν ταὐτὸν	ἡμῖν	ὄνομα κεκληρονομηκέναι κυρίως, ὅσον γε
[37, 9]	δαιμονοβλάβειαν εἴπειε τὸ γεγονὸς καὶ	μῆνιν	ἐκ θεῶν ἅπασι Μακεδόσιν ἀπηντῆσθαι.
[37, 8]	καθ' αὑτὸν κατὰ τὴν σωματικὴν	ἕξιν,	ὅς, ὅτε μὲν στῆναι δέοι,
[37, 9]	ἓν τῶν πλείστων ἢ δύο	χάριν	τοῦ πλουσίους τούτους καταλιπεῖν καὶ
[37, 1]	τούτοις ἀντιλέγοντες. Εἰ μὲν γὰρ	πρὶν	ἢ δοῦναι τοὺς Καρχηδονίους τὴν
[37, 3]	ὅτι τοὺς μὲν ὁμήρους ἤδη	παραδεδώκασιν	αὐτοῖς οἱ Καρχηδόνιοι, πάντως ἕτοιμοι
[37, 5]	τὸ τοῖς αὑτῶν ἐπινοήμασι καὶ	νομοθετήμασιν	ἐξ ὑποστροφῆς αὐτοὺς ὑποβάλλειν τοὺς
[37, 6]	βασιλεύς, εἰδεχθὴς ὢν κατὰ τὴν	ἔμφασιν,	καίπερ ἐκ συλλογισμοῦ βελτίων ὑπάρχων,
[37, 4]	ἕκαστον λέγοντες λάθωμεν εἰς φορτικὴν	διάθεσιν	ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ συγχρώμενοι πᾶσι τούτοις
[37, 5]	φῶς κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς	διάθεσιν,	πάντας ἠνάγκαζε τὸ γινόμενον ἐπιφθέγγεσθαι
[37, 1]	οὐ ταύτην ἔχοντας αὐτοὺς τὴν	προαίρεσιν	κατεκτῆσθαι τὴν ἡγεμονίαν καὶ κατὰ
[37, 4]	ὀνόματι, ποτὲ δὲ ταῖς κοιναῖς	ἐμφάσεσιν,	οἷον οὕτως ἐμοῦ δὲ ταῦτ'
[37, 2]	Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας δυσὶν ὕστερον	ἔτεσιν	αὐτοῦ τοῦ Περσέως. Μετὰ δὲ
[37, 9]	ὅτι τοῦτο ποιεῖ ~(Ἐγὼ δέ,	φησὶν	ὁ Πολύβιος ἐπιτιμῶν τοῖς τὴν
[37, 3]	οἱ Καρχηδόνιοι, πάντως ἕτοιμοι δ'	εἰσὶν	αὐτοῖς πειθαρχεῖν, νομίσαντες διαλελύσθαι τὸν
[37, 9]	καὶ μῆνιν ἐκ θεῶν ἅπασι	Μακεδόσιν	ἀπηντῆσθαι. Δῆλον δ' ἔστιν ἐκ
[37, 2]	βίον ἐν Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας	δυσὶν	ὕστερον ἔτεσιν αὐτοῦ τοῦ Περσέως.
[37, 9]	θεοὺς τί ποτ' ἂν ἢ	λέγουσιν	ἢ πράττουσιν ἡμῖν ἄμεινον εἴη
[37, 9]	ποτ' ἂν ἢ λέγουσιν ἢ	πράττουσιν	ἡμῖν ἄμεινον εἴη καὶ γένοιτο
[37, 9]	τὴν τύχην καὶ τὴν εἱμαρμένην	ἐπιγράφουσιν	ἐπί τε τὰς κοινὰς πράξεις
[37, 4]	λαλιᾶς, ἐπειδὴ φύσει μὲν ἀπρόσδεκτός	ἐστιν	ὁ τοιοῦτος λόγος, ἀναγκαῖος δ'
[37, 9]	ἅπασι Μακεδόσιν ἀπηντῆσθαι. Δῆλον δ'	ἔστιν	ἐκ τῶν λέγεσθαι μελλόντων.
[37, 5]	εἰδότα διότι καὶ λίαν τοῦτ'	ἔστιν	ἴδιον ἐπιτήδευμα τῆς τύχης, τὸ
[37, 6]	συλλήβδην τοῦ καλοῦ τί ποτ'	ἔστιν	οὐδ' ἔννοιαν εἶχε, Σαρδαναπάλλου δὲ
[37, 1]	ἐθισμοὺς οὐδὲ τὴν κατ' ἰδίαν	πίστιν	ἀθετεῖν· λαβόντας γὰρ τὴν ἐπιτροπὴν
[37, 8]	δυνάμεως· ἔχων ἐνενήκοντ' ἔτη, καθ'	ὃν	καιρὸν μετήλλαξε τὸν βίον, υἱὸν
[37, 8]	ἀπέλειπε τεττάρων ἐτῶν, ὄνομα Σθέμβανον,	ὃν	μετὰ ταῦτα Μικίψης υἱοποιήσατο, πρὸς
[37, 1]	δυναστείας· τὸ γὰρ τὸν ἐπικρεμάμενον	φόβον	καὶ τὴν πολλάκις μὲν ἠμφισβητηκυῖαν
[37, 1]	βλεπόντων ἀνθρώπων. Ἔνιοι δὲ τούτοις	ἀντέλεγον,	φάσκοντες οὐ ταύτην ἔχοντας αὐτοὺς
[37, 1]	καὶ παρασπονδήματι κατὰ τὸν ὀρθὸν	λόγον.	Ἦσαν δέ τινες οἱ καὶ
[37, 2]	Ὀδομαντικήν, τινὲς μὲν ἀπεδέχοντο τὸν	λόγον,	οἱ δὲ πλείους ἀκμὴν ἠπίστουν.
[37, 2]	ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων, οὐδεμίαν ἀφορμὴν	εὔλογον	ἔχων πρὸς τὴν ἐπιβολήν, ἅτε
[37, 2]	τοῦ κατ' ἀλήθειαν Φιλίππου διότι	σχεδὸν	ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς ἐτῶν μετήλλαξε τὸν
[37, 9]	ἄν τις ἀπορῶν ἐπὶ τὸν	θεὸν	τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ τὴν
[37, 9]	δυσλήπτους εἶναι τὰς αἰτίας συμβαίνει,	διαπορητέον·	ὧν ἓν ἦν καὶ τὸ
[37, 1]	Καρχηδονίους τὴν ἐπιτροπὴν αὑτῶν οὕτως	ἐχείριζον	τὰ πράγματα, κατὰ βραχὺ τὰ
[37, 1]	ἀσεβήματι καὶ παρασπονδήματι κατὰ τὸν	ὀρθὸν	λόγον. Ἦσαν δέ τινες οἱ
[37, 3]	Μεγαλοπολίτην ἐκπέμψαντες μετὰ σπουδῆς εἰς	Λιλύβαιον,	ὡς χρείας οὔσης αὐτοῦ δημοσίων
[37, 4]	μετὰ ταῦτα μελλούσας ἱστορεῖσθαι πράξεις,	ἀναγκαῖόν	ἐστι μεταλαμβάνειν τὰς περὶ αὑτῶν
[37, 6]	ἔννοιαν εἶχε, Σαρδαναπάλλου δὲ βάρβαρον	βίον	ἔζη καὶ μεθ' ἡμέραν καὶ
[37, 2]	ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς ἐτῶν μετήλλαξε τὸν	βίον	ἐν Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας δυσὶν
[37, 6]	τῷ σώματι παρ' ὅλον τὸν	βίον·	ὅπερ ἥκιστα βούλονται περὶ τοὺς
[37, 8]	τούτων εὔνοιαν διετήρησε τὸν ὅλον	βίον	πάσης ἐπιβουλῆς καὶ παντὸς οἰκείου
[37, 8]	καθ' ὃν καιρὸν μετήλλαξε τὸν	βίον,	υἱὸν ἀπέλειπε τεττάρων ἐτῶν, ὄνομα
[37, 3]	τοῦ Μανιλίου διότι καλῶς ποιήσουσι	Πολύβιον	τὸν Μεγαλοπολίτην ἐκπέμψαντες μετὰ σπουδῆς
[37, 1]	Ῥωμαϊκὸν ἔθνος ἔφασαν καὶ τοῦτ'	ἴδιον	εἶναι καὶ ἐπὶ τούτῳ σεμνύνεσθαι
[37, 5]	διότι καὶ λίαν τοῦτ' ἔστιν	ἴδιον	ἐπιτήδευμα τῆς τύχης, τὸ τοῖς
[37, 9]	ἱκετεύοντες καὶ θύοντες ἐξιλασκόμενοι τὸ	θεῖον,	πέμπομεν ἐρησόμενοι τοὺς θεοὺς τί
[37, 9]	τῶν τοιούτων δεῖν ἐπὶ τὸ	θεῖον	ποιεῖσθαι τὴν ἀναφοράν. Λέγω δ'
[37, 1]	συμμάχους. Τοῦτο δὲ μοναρχικῆς πραγματοποιίας	οἰκεῖον	εἶναι μᾶλλον ἢ πολιτικῆς καὶ
[37, 8]	νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν οὐδὲν ἔπασχεν.	Σημεῖον	δὲ τῆς σωματικῆς αὐτοῦ δυνάμεως·
[37, 7]	καθεσταμένοι. Διὸ καί φασι Μάρκον	Πόρκιον	τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν ἐν
[37, 9]	ἢ πράττοντες πλείονες γινοίμεθα καὶ	κάλλιον	οἰκοίημεν τὰς πόλεις, ἆρ' οὐ
[37, 1]	ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον· νῦν δὲ	προοίμιον	μὲν ἐκτεθεῖσθαι τῆς ἰδίας προαιρέσεως
[37, 9]	ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ τὴν τύχην,	οἶον	ὄμβρων καὶ νιφετῶν ἐξαισίων ἐπιφορὰ
[37, 4]	πρὸς τοῦτο τὸ μέρος ἡμῖν	οἷον	ἐκ ταὐτομάτου συνέργημα τὸ μηδένα
[37, 4]	ποτὲ δὲ ταῖς κοιναῖς ἐμφάσεσιν,	οἷον	οὕτως ἐμοῦ δὲ ταῦτ' εἰπόντος
[37, 9]	ποιεῖσθαι τὴν ἀναφοράν. Λέγω δ'	οἷον	οὕτως. Ἐπέσχεν ἐν τοῖς καθ'
[37, 4]	τῷ καιρῷ πρέπον ἐφ' ὅσον	οἷόν	τε διαφεύγωμεν τὸ λίαν ἐπαχθὲς
[37, 7]	ἐν τῇ βασιλείᾳ· πῶς γὰρ	οἷόν	τε καταταχῆσαι, πῶς δὲ καταταχήσασαν
[37, 8]	μὲν ἐτῶν ἀποθανεῖν, τετράετες καταλιπόντα	παιδάριον	ἐξ αὐτοῦ γεγενημένον· ὀλίγῳ δ'
[37, 1]	παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ γινόμενον ἀσεβήματι	παραπλήσιον	εἶναι καὶ μὴν οὐδὲ παρασπονδήματι
[37, 1]	οὐδὲ συνθήκας παραβαίνειν, τὸ δ'	ἐναντίον	αὐτοὺς ἐγκαλεῖν τοῖς Καρχηδονίοις ὅτι
[37, 8]	ὃν καιρὸν μετήλλαξε τὸν βίον,	υἱὸν	ἀπέλειπε τεττάρων ἐτῶν, ὄνομα Σθέμβανον,
[37, 9]	σπαταλῶντας θρέψαι, ταχέως ἔλαθε τὸ	κακὸν	αὐξηθέν. Ὅτε γὰρ ἑνὸς ὄντος
[37, 1]	καθόλου μὲν πολιτικὸν εἶναι τὸ	Ῥωμαϊκὸν	ἔθνος ἔφασαν καὶ τοῦτ' ἴδιον
[37, 1]	προσταττόμενον. Ἕτεροι δὲ καθόλου μὲν	πολιτικὸν	εἶναι τὸ Ῥωμαϊκὸν ἔθνος ἔφασαν
[37, 7]	οἱ καθεσταμένοι. Διὸ καί φασι	Μάρκον	Πόρκιον τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν
[37, 7]	τοῦ Νικομήδους καὶ κωλύσοντας τὸν	Ἄτταλον	πολεμεῖν τῷ Προυσίᾳ, καὶ κατεστάθησαν
[37, 9]	ἐκ θεῶν ἅπασι Μακεδόσιν ἀπηντῆσθαι.	Δῆλον	δ' ἔστιν ἐκ τῶν λέγεσθαι
[37, 9]	τὸν δὲ νόσος ἐνστᾶσα παρείλετο,	δῆλον	ὡς ἀνάγκη καταλείπεσθαι τὰς οἰκήσεις
[37, 9]	αὐτοὶ δι' αὑτῶν, μεταθέμενοι τὸν	ζῆλον,	εἰ δὲ μή, νόμους γράψαντες,
[37, 1]	δὲ μοναρχικῆς πραγματοποιίας οἰκεῖον εἶναι	μᾶλλον	ἢ πολιτικῆς καὶ Ῥωμαϊκῆς αἱρέσεως
[37, 1]	σφίσι, τὸ κριθὲν ἐπέταττον καὶ	παρήγγελλον,	οὐκέτι τὸ γινόμενον ἀσεβήματι παραπλήσιον
[37, 8]	ἀλλήλους τούτων εὔνοιαν διετήρησε τὸν	ὅλον	βίον πάσης ἐπιβουλῆς καὶ παντὸς
[37, 6]	ψυχῇ καὶ τῷ σώματι παρ'	ὅλον	τὸν βίον· ὅπερ ἥκιστα βούλονται
[37, 3]	αὐτοῖς πειθαρχεῖν, νομίσαντες διαλελύσθαι τὸν	πόλεμον	καὶ μηκέτι χρείαν ἡμῶν εἶναι
[37, 8]	υἱὸν ἀπέλειπε τεττάρων ἐτῶν, ὄνομα	Σθέμβανον,	ὃν μετὰ ταῦτα Μικίψης υἱοποιήσατο,
[37, 5]	τὸ φύσει φιλόκαινον τῶν ἀνθρώπων	ἱκανόν	ἐστι πρὸς πᾶσαν μεταβολήν. ~(Ὅτι
[37, 1]	τῆς δυναστείας· τὸ γὰρ τὸν	ἐπικρεμάμενον	φόβον καὶ τὴν πολλάκις μὲν
[37, 9]	ἦν καὶ τὸ περὶ Μακεδόνας	γεγενημένον.	Μακεδόνες μὲν γὰρ ὑπὸ Ῥωμαίων
[37, 8]	τετράετες καταλιπόντα παιδάριον ἐξ αὐτοῦ	γεγενημένον·	ὀλίγῳ δ' ἔμπροσθεν τῆς τελευτῆς
[37, 4]	δυνατὸν ἄλλως ᾖ δηλῶσαι τὸ	προκείμενον.	Γέγονε δέ τι πρὸς τοῦτο
[37, 1]	πείθεσθαι σφίσι καὶ ποιεῖν τὸ	παραγγελλόμενον·	νῦν δὲ προοίμιον μὲν ἐκτεθεῖσθαι
[37, 7]	συγκλήτῳ διότι συμβήσεται μὴ μόνον	ἀπολόμενον	φθάσαι τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ
[37, 1]	τὸ δι' ἀπάτης καὶ δόλου	γινόμενον	ἀποδοκιμάζοντας, μόνους δὲ τοὺς ἐκ
[37, 1]	ἐπέταττον καὶ παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ	γινόμενον	ἀσεβήματι παραπλήσιον εἶναι καὶ μὴν
[37, 5]	ἀρχῆς διάθεσιν, πάντας ἠνάγκαζε τὸ	γινόμενον	ἐπιφθέγγεσθαι διότι δεῖ μηδέποτε τοῖς
[37, 1]	εἰς οὐδεμίαν ἐμπίπτειν τούτων τὸ	γινόμενον	ὑπὸ Ῥωμαίων· ἀσέβημα μὲν γὰρ
[37, 1]	ἐνόρκους καὶ τὰς ἐγγράπτους ὁμολογίας	πραττόμενον,	ἀδίκημα δὲ τὸ παρὰ τοὺς
[37, 1]	καὶ πᾶν ὑπομενόντων ποιήσειν τὸ	προσταττόμενον.	Ἕτεροι δὲ καθόλου μὲν πολιτικὸν
[37, 7]	φασι Μάρκον Πόρκιον τὸν Κάτωνα	προσαγορευόμενον	εἰπεῖν ἐν συγκλήτῳ διότι συμβήσεται
[37, 1]	τοὺς νόμους καὶ τοὺς ἐθισμοὺς	ἐπιτελούμενον·	ὧν οὐδὲν κατὰ τὸ παρὸν
[37, 9]	καὶ δι' ἣν ἐγένετο τὸ	συμβαῖνον,	οὐχί μοι δοκεῖ τῶν τοιούτων
[37, 5]	νομοθετήσαντας. Ὅτι αὐτὸ τὸ φύσει	φιλόκαινον	τῶν ἀνθρώπων ἱκανόν ἐστι πρὸς
[37, 9]	ἢ λέγουσιν ἢ πράττουσιν ἡμῖν	ἄμεινον	εἴη καὶ γένοιτο παῦλα τῶν
[37, 6]	ὁρμὴν ἔσχεν εἰς τὸ μὴ	μόνον	ἀλλότρια φρονεῖν τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ
[37, 7]	ἐν συγκλήτῳ διότι συμβήσεται μὴ	μόνον	ἀπολόμενον φθάσαι τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ
[37, 6]	ἀγεννὴς καὶ γυναικώδης. Οὐ γὰρ	μόνον	δειλὸς ἦν, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[37, 2]	Μακεδονίαν ἀεροπετὴς Φίλιππος, καταφρονήσας οὐ	μόνον	Μακεδόνων ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων, οὐδεμίαν
[37, 8]	ἁπάσης ἀχρήστου τὸν πρὸ τοῦ	χρόνον	ὑπαρχούσης καὶ νομιζομένης ἀδυνάτου τῇ
[37, 2]	ὑπάρχοντος κινδύνου, θαυμαστὸν ἐφάνη καὶ	παράδοξον	τὸ γεγονός· οὐδεμία γὰρ οὔτε
[37, 4]	μεταλαμβάνοντες ἀεὶ τὸ τῷ καιρῷ	πρέπον	ἐφ' ὅσον οἷόν τε διαφεύγωμεν
[37, 9]	μελιττῶν τὰ σμήνη, τὸν αὐτὸν	τρόπον	κατὰ βραχὺ καὶ τὰς πόλεις
[37, 1]	καὶ περὶ τῶν κατὰ τὸν	Ψευδοφίλιππον	κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλοὶ καὶ
[37, 1]	πάλιν ὑπὲρ τῶν κατὰ τὸν	Ψευδοφίλιππον.	Τὰ μὲν οὖν περὶ Καρχηδονίους
[37, 9]	ἢ δυσχερὲς τὰς αἰτίας καταλαβεῖν	ἄνθρωπον	ὄντα, περὶ τούτων ἴσως ἄν
[37, 1]	τοὺς ἐκ προδήλου καὶ κατὰ	πρόσωπον	κινδύνους ὑπολαμβάνοντας αὑτοῖς καθήκειν. Νῦν
[37, 6]	οὐδ' ἔννοιαν εἶχε, Σαρδαναπάλλου δὲ	βάρβαρον	βίον ἔζη καὶ μεθ' ἡμέραν
[37, 1]	βασιλείαν, τετελειωκέναι δὲ κατὰ τὸ	παρὸν	διὰ τῆς περὶ Καρχηδονίων διαλήψεως·
[37, 1]	ἐπιτελούμενον· ὧν οὐδὲν κατὰ τὸ	παρὸν	ἐνόχους εἶναι Ῥωμαίους· οὐ γὰρ
[37, 8]	τῇ ὑστεραίᾳ πρὸ τῆς σκηνῆς	ῥυπαρὸν	ἄρτον ἐσθίοντα καὶ πρὸς τοὺς
[37, 1]	ταὐτὸ τέλος ἐκ τῶν προφαινομένων.	Πρότερον	μὲν γὰρ πᾶσι πεπολεμηκέναι μέχρι
[37, 2]	ἐν Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας δυσὶν	ὕστερον	ἔτεσιν αὐτοῦ τοῦ Περσέως. Μετὰ
[37, 1]	καὶ Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ	βραδύτερον	μὲν ἐκείνων ὁρμᾶν, ἥξειν δ'
[37, 8]	ἔχων ἐνενήκοντ' ἔτη, καθ' ὃν	καιρὸν	μετήλλαξε τὸν βίον, υἱὸν ἀπέλειπε
[37, 8]	ἐπιβουλῆς καὶ παντὸς οἰκείου μιάσματος	ἄμοιρον	αὑτοῦ γενέσθαι τὴν βασιλείαν. Τὸ
[37, 1]	κατεκτῆσθαι τὴν ἡγεμονίαν καὶ κατὰ	μικρὸν	εἰς τὴν Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων
[37, 3]	διαθέσεις. ~(Ὅτι προσπεσόντων εἰς τὴν	Πελοπόννησον	γραμμάτων τοῖς Ἀχαιοῖς παρὰ τοῦ
[37, 3]	μηδεμίαν, αὖθις ἀπεπλεύσαμεν εἰς τὴν	Πελοπόννησον.	~(Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν ἐὰν
[37, 4]	ταὐτὸν ἡμῖν ὄνομα κεκληρονομηκέναι κυρίως,	ὅσον	γε καὶ ἡμᾶς εἰδέναι. ~(Ὅτι
[37, 9]	τούτου τοῦ μέρους διαστείλασθαι καθ'	ὅσον	ὁ τῆς πραγματικῆς ἱστορίας ἐπιδέχεται
[37, 4]	τὸ τῷ καιρῷ πρέπον ἐφ'	ὅσον	οἷόν τε διαφεύγωμεν τὸ λίαν
[37, 7]	τῆς τοῦ Νικομήδους καὶ κωλύσοντας	τὸν	Ἄτταλον πολεμεῖν τῷ Προυσίᾳ, καὶ
[37, 9]	ἐπὶ τῶν μελιττῶν τὰ σμήνη,	τὸν	αὐτὸν τρόπον κατὰ βραχὺ καὶ
[37, 2]	σχεδὸν ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς ἐτῶν μετήλλαξε	τὸν	βίον ἐν Ἄλβᾳ τῆς Ἰταλίας
[37, 6]	καὶ τῷ σώματι παρ' ὅλον	τὸν	βίον· ὅπερ ἥκιστα βούλονται περὶ
[37, 8]	ἔτη, καθ' ὃν καιρὸν μετήλλαξε	τὸν	βίον, υἱὸν ἀπέλειπε τεττάρων ἐτῶν,
[37, 9]	δυεῖν, τούτων τὸν μὲν πόλεμος,	τὸν	δὲ νόσος ἐνστᾶσα παρείλετο, δῆλον
[37, 1]	περὶ τῆς δυναστείας· τὸ γὰρ	τὸν	ἐπικρεμάμενον φόβον καὶ τὴν πολλάκις
[37, 9]	μὲν αὐτοὶ δι' αὑτῶν, μεταθέμενοι	τὸν	ζῆλον, εἰ δὲ μή, νόμους
[37, 9]	ἴσως ἄν τις ἀπορῶν ἐπὶ	τὸν	θεὸν τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο καὶ
[37, 7]	Διὸ καί φασι Μάρκον Πόρκιον	τὸν	Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν ἐν συγκλήτῳ
[37, 2]	τὴν Ὀδομαντικήν, τινὲς μὲν ἀπεδέχοντο	τὸν	λόγον, οἱ δὲ πλείους ἀκμὴν
[37, 3]	Μανιλίου διότι καλῶς ποιήσουσι Πολύβιον	τὸν	Μεγαλοπολίτην ἐκπέμψαντες μετὰ σπουδῆς εἰς
[37, 9]	ἑνὸς ὄντος ἢ δυεῖν, τούτων	τὸν	μὲν πόλεμος, τὸν δὲ νόσος
[37, 7]	φθάσαι τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ	τὸν	Νικομήδην γηράσαντ' ἐν τῇ βασιλείᾳ·
[37, 8]	πρὸς ἀλλήλους τούτων εὔνοιαν διετήρησε	τὸν	ὅλον βίον πάσης ἐπιβουλῆς καὶ
[37, 1]	προσεοικὸς ἀσεβήματι καὶ παρασπονδήματι κατὰ	τὸν	ὀρθὸν λόγον. Ἦσαν δέ τινες
[37, 3]	εἰσὶν αὐτοῖς πειθαρχεῖν, νομίσαντες διαλελύσθαι	τὸν	πόλεμον καὶ μηκέτι χρείαν ἡμῶν
[37, 8]	τῆς γὰρ Νομαδίας ἁπάσης ἀχρήστου	τὸν	πρὸ τοῦ χρόνον ὑπαρχούσης καὶ
[37, 7]	συμβήσεται μὴ μόνον ἀπολόμενον φθάσαι	τὸν	Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν Νικομήδην
[37, 8]	τὴν Κίρταν ἡμέρᾳ τρίτῃ μετὰ	τὸν	τοῦ βασιλέως θάνατον διῴκησε καλῶς
[37, 1]	Ῥωμαῖοι, καὶ περὶ τῶν κατὰ	τὸν	Ψευδοφίλιππον κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλοὶ
[37, 1]	ταῦτα πάλιν ὑπὲρ τῶν κατὰ	τὸν	Ψευδοφίλιππον. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[37, 8]	τρίτῃ μετὰ τὸν τοῦ βασιλέως	θάνατον	διῴκησε καλῶς πάντα. Μασανάσσην δ'
[37, 4]	δ' ὑπάρχει πολλάκις, ὅταν μὴ	δυνατὸν	ἄλλως ᾖ δηλῶσαι τὸ προκείμενον.
[37, 9]	τῶν ἐνεστώτων κακῶν. Ὧν δὲ	δυνατόν	ἐστι τὴν αἰτίαν εὑρεῖν, ἐξ
[37, 9]	τρόπος. Ὧν μὲν νὴ Δί'	ἀδύνατον	ἢ δυσχερὲς τὰς αἰτίας καταλαβεῖν
[37, 8]	βασιλείαν. Τὸ δὲ μέγιστον καὶ	θειότατον	τούτου· τῆς γὰρ Νομαδίας ἁπάσης
[37, 6]	ἐλπίδος τὸ τῶν βασιλευομένων πλῆθος	ἀμετάκλητον	ὁρμὴν ἔσχεν εἰς τὸ μὴ
[37, 8]	ὑστεραίᾳ πρὸ τῆς σκηνῆς ῥυπαρὸν	ἄρτον	ἐσθίοντα καὶ πρὸς τοὺς θαυμάζοντας
[37, 4]	ἐμοῦ" καὶ δι' ἐμέ" παρ'	ἕκαστον	λέγοντες λάθωμεν εἰς φορτικὴν διάθεσιν
[37, 7]	εἶχε διὰ τῆς κεφαλῆς ὥστε	θαυμαστὸν	εἶναι πῶς ἐσώθη, καὶ Λεύκιος
[37, 2]	καὶ περὶ αὐτοὺς ὑπάρχοντος κινδύνου,	θαυμαστὸν	ἐφάνη καὶ παράδοξον τὸ γεγονός·
[37, 8]	γενέσθαι τὴν βασιλείαν. Τὸ δὲ	μέγιστον	καὶ θειότατον τούτου· τῆς γὰρ
[37, 1]	ποτε δοκοῖ σφίσι, τὸ κριθὲν	ἐπέταττον	καὶ παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ γινόμενον
[37, 8]	τοὺς ἡμέρους καρποὺς οὐδ' ὁποίας	ἧττον,	ἑκάστῳ τῶν υἱῶν ἐν διαστάσει
[37, 9]	τῶν μελιττῶν τὰ σμήνη, τὸν	αὐτὸν	τρόπον κατὰ βραχὺ καὶ τὰς
[37, 8]	δὲ καὶ δυναμικώτατος τῶν καθ'	αὑτὸν	κατὰ τὴν σωματικὴν ἕξιν, ὅς,
[37, 4]	γε τῶν καθ' ἡμᾶς καιρῶν	ταὐτὸν	ἡμῖν ὄνομα κεκληρονομηκέναι κυρίως, ὅσον
[37, 7]	ἀδύνατος τοῖς ποσί, καὶ μετὰ	τοῦτον	Αὖλος Μαγκῖνος, ὃς κεραμίδος εἰς
[37, 2]	δὲ τοῦ Ψευδοφιλίππου τὸ μὲν	πρῶτον	οὐδ' ἀνεκτὸς ὁ λόγος ἐφαίνετο·
[37, 9]	καὶ τὰς κατ' ἰδίαν περιπετείας,	νῦν	βούλομαι περὶ τούτου τοῦ μέρους
[37, 1]	πρόσωπον κινδύνους ὑπολαμβάνοντας αὑτοῖς καθήκειν.	Νῦν	δὲ πάντα περὶ τοὺς Καρχηδονίους
[37, 1]	σφίσι καὶ ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον·	νῦν	δὲ προοίμιον μὲν ἐκτεθεῖσθαι τῆς
[37, 1]	τῆς ἡγεμονίας, ἔτι δὲ καὶ	νῦν	δυναμένην ἀμφισβητῆσαι σὺν καιρῷ, ταύτην
[37, 8]	ἀγροὺς κατασκευάσας παμφόρους. Τῇ μὲν	οὖν	ἐκείνου μεταστάσει ταῦτ' ἄν τις
[37, 1]	κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον. Τὰ μὲν	οὖν	περὶ Καρχηδονίους ἀμφιδοξουμένας εἶχε τὰς
[37, 9]	οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων. Εἴ τις	οὖν	περὶ τούτου συνεβούλευσεν εἰς θεοὺς
[37, 2]	περὶ τοῦ συμβεβηκότος. Τοιαῦται μὲν	οὖν	περὶ τούτων ἦσαν διαθέσεις. ~(Ὅτι
[37, 2]	προσάγειν τὴν ἀνάγκην. ~(Περὶ μὲν	οὖν	Ῥωμαίων καὶ Καρχηδονίων ταῦτ' ἐλέγετο·
[37, 7]	πράξεως προσδεομένης τάχους καὶ τόλμης	ἐδόκουν	ἀφυέστατοι πρὸς τὴν χρείαν εἶναι
[37, 1]	τῇ σφετέρᾳ πατρίδι τὴν ἀρχὴν	νοῦν	ἐχόντων εἶναι καὶ μακρὰν βλεπόντων
[37, 1]	τὰς διαλήψεις· ἔνιοι μὲν γὰρ	συγκατῄνουν	τοῖς Ῥωμαίοις, φάσκοντες αὐτοὺς φρονίμως
[37, 6]	καὶ μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ.	Τοιγαροῦν	ἅμα τῷ δράξασθαι βραχείας ἐλπίδος
[37, 2]	λόγον, οἱ δὲ πλείους ἀκμὴν	ἠπίστουν.	Μετ' οὐ πολὺ δὲ πάλιν
[37, 3]	προσπεπτωκότα τοῖς Κερκυραίοις, ἐν οἷς	διεσάφουν	ὅτι τοὺς μὲν ὁμήρους ἤδη
[37, 1]	δὲ καὶ νῦν δυναμένην ἀμφισβητῆσαι	σὺν	καιρῷ, ταύτην ἐπανελομένους βεβαιῶσαι τῇ
[37, 8]	ἔτη πλείω τῶν ἑξήκονθ' ὑγιεινότατος	ὢν	καὶ πολυχρονιώτατος· ἐνενήκοντα γὰρ ἐτῶν
[37, 6]	~(Ὅτι Προυσίας ὁ βασιλεύς, εἰδεχθὴς	ὢν	κατὰ τὴν ἔμφασιν, καίπερ ἐκ
[37, 9]	μέρος. Ἀλλ' ἐπ' ἐκείνων ἐφ'	ὧν	ἀλήπτους ἢ δυσλήπτους εἶναι τὰς
[37, 9]	γένοιτο παῦλα τῶν ἐνεστώτων κακῶν.	Ὧν	δὲ δυνατόν ἐστι τὴν αἰτίαν
[37, 9]	εἶναι τὰς αἰτίας συμβαίνει, διαπορητέον·	ὧν	ἓν ἦν καὶ τὸ περὶ
[37, 9]	τὰς αἰτίας συμβαίνει, διαπορητέον· ὧν	ἓν	ἦν καὶ τὸ περὶ Μακεδόνας
[37, 9]	αἰτίας συμβαίνει, διαπορητέον· ὧν ἓν	ἦν	καὶ τὸ περὶ Μακεδόνας γεγενημένον.
[37, 9]	τῆς πραγματικῆς ἱστορίας ἐπιδέχεται τρόπος.	Ὧν	μὲν νὴ Δί' ἀδύνατον ἢ
[37, 9]	τὰς πόλεις ἀπορουμένας ἀδυνατεῖν. Ὑπὲρ	ὧν	οὐδὲ χρεία παρὰ τῶν θεῶν
[37, 1]	νόμους καὶ τοὺς ἐθισμοὺς ἐπιτελούμενον·	ὧν	οὐδὲν κατὰ τὸ παρὸν ἐνόχους
[37, 9]	διαθέσεις συνεχεῖς, ἄλλα παραπλήσια τούτοις,	ὧν	οὐκ εὐμαρὲς τὴν αἰτίαν εὑρεῖν.
[37, 9]	βασιλείας ἀνδραγαθήσαντες ἐνίκησαν Ῥωμαίους. Ἐξ	ὧν	τίς οὐκ ἂν ἐπαπορήσειεν ἐπὶ
[37, 9]	ἢ τἀναντία πάλιν αὐχμῶν καὶ	πάγων	καὶ διὰ ταῦτα φθορὰ καρπῶν,
[37, 8]	Μασανάσσης ὁ ἐν Λιβύῃ τῶν	Νομάδων	βασιλεὺς ἀνὴρ ἦν τῶν καθ'
[37, 9]	τὸ γεγονὸς καὶ μῆνιν ἐκ	θεῶν	ἅπασι Μακεδόσιν ἀπηντῆσθαι. Δῆλον δ'
[37, 9]	ὧν οὐδὲ χρεία παρὰ τῶν	θεῶν	πυνθάνεσθαι πῶς ἂν ἀπολυθείημεν τῆς
[37, 8]	ἀνὴρ ἦν τῶν καθ' ἡμᾶς	βασιλέων	ἄριστος καὶ μακαριώτατος, ὃς ἐβασίλευσεν
[37, 9]	κατὰ πόλεις ἐκλυθέντες ἐκ μεγάλων	στάσεων	καὶ φόνων ἐμφυλίων διὰ τῆς
[37, 9]	συνεχῶν ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν	περιστάσεων.	Εἴ τις οὖν περὶ τούτου
[37, 9]	ἄν τις ἐπὶ τῶν τοιούτων	διαθέσεων	δαιμονοβλάβειαν εἴπειε τὸ γεγονὸς καὶ
[37, 9]	τὰ γινόμενα. Περὶ τούτων οὔτε	μάντεων	οὔτε τερατειῶν χρεία. Ὁ δ'
[37, 1]	τὰ κατὰ Περσέα, βαστάσαντας ἐκ	ῥιζῶν	τὴν Μακεδόνων βασιλείαν, τετελειωκέναι δὲ
[37, 7]	Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς πάντων ἐδόκει	Ῥωμαίων	ἀναισθητότατος ὑπάρχειν. Τῆς δὲ πράξεως
[37, 1]	ἐμπίπτειν τούτων τὸ γινόμενον ὑπὸ	Ῥωμαίων·	ἀσέβημα μὲν γὰρ εἶναι τὸ
[37, 2]	τὴν ἀνάγκην. ~(Περὶ μὲν οὖν	Ῥωμαίων	καὶ Καρχηδονίων ταῦτ' ἐλέγετο· περὶ
[37, 2]	οὐ μόνον Μακεδόνων ἀλλὰ καὶ	Ῥωμαίων,	οὐδεμίαν ἀφορμὴν εὔλογον ἔχων πρὸς
[37, 9]	γεγενημένον. Μακεδόνες μὲν γὰρ ὑπὸ	Ῥωμαίων	πολλῶν καὶ μεγάλων ἐτετεύχεισαν φιλανθρωπιῶν,
[37, 9]	καὶ φόνων ἐμφυλίων διὰ τῆς	Ῥωμαίων.	(Πολλῶν τε μετὰ μὲν τοῦ
[37, 1]	καὶ κατὰ μικρὸν εἰς τὴν	Ἀθηναίων	καὶ Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ
[37, 9]	Περὶ τούτων οὔτε μάντεων οὔτε	τερατειῶν	χρεία. Ὁ δ' αὐτὸς λόγος
[37, 9]	ἐκ μεγάλων στάσεων καὶ φόνων	ἐμφυλίων	διὰ τῆς Ῥωμαίων. (Πολλῶν τε
[37, 1]	τὸ παρὸν διὰ τῆς περὶ	Καρχηδονίων	διαλήψεως· μηδενὸς γὰρ ἀνηκέστου γεγονότος
[37, 1]	~(Ὅτι περὶ	Καρχηδονίων,	ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι,
[37, 2]	~(Περὶ μὲν οὖν Ῥωμαίων καὶ	Καρχηδονίων	ταῦτ' ἐλέγετο· περὶ δὲ τοῦ
[37, 1]	εἰ δὲ δόντων αὐτῶν τῶν	Καρχηδονίων	τὴν ἐπιτροπὴν ὥστε βουλεύεσθαι Ῥωμαίους
[37, 1]	μικρὸν εἰς τὴν Ἀθηναίων καὶ	Λακεδαιμονίων	ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον μὲν
[37, 8]	ἐπιφθέγξαιτο καὶ δικαίως. Ὁ δὲ	Σκιπίων	παραγενόμενος εἰς τὴν Κίρταν ἡμέρᾳ
[37, 9]	Ῥωμαίων πολλῶν καὶ μεγάλων ἐτετεύχεισαν	φιλανθρωπιῶν,	κοινῇ μὲν πάντες ἀπολυθέντες μοναρχικῶν
[37, 1]	ἔφασαν οὐκ ἀδικήματι τὸ παράπαν·	τριῶν	γὰρ οὐσῶν διαφορῶν, εἰς ἃς
[37, 9]	τύχην, οἶον ὄμβρων καὶ νιφετῶν	ἐξαισίων	ἐπιφορὰ συνεχής, ἢ τἀναντία πάλιν
[37, 3]	Λιλύβαιον, ὡς χρείας οὔσης αὐτοῦ	δημοσίων	ἕνεκεν πραγμάτων, ἔδοξε τοῖς Ἀχαιοῖς
[37, 6]	τὴν ἔμφασιν, καίπερ ἐκ συλλογισμοῦ	βελτίων	ὑπάρχων, ἥμισυς ἀνὴρ ἦν κατὰ
[37, 8]	οὐδ' ὁποίας ἧττον, ἑκάστῳ τῶν	υἱῶν	ἐν διαστάσει μυριοπλέθρους ἀγροὺς κατασκευάσας
[37, 9]	καὶ γένοιτο παῦλα τῶν ἐνεστώτων	κακῶν.	Ὧν δὲ δυνατόν ἐστι τὴν
[37, 9]	πολέμων συνεχῶν ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε	λοιμικῶν	περιστάσεων. Εἴ τις οὖν περὶ
[37, 8]	ἠγείρετο. Καὶ τὴν ἐπὶ τῶν	ἱππικῶν	κακοπάθειαν ἡμέραν καὶ νύκτα συνεχῶς
[37, 9]	φιλανθρωπιῶν, κοινῇ μὲν πάντες ἀπολυθέντες	μοναρχικῶν	ἐπιταγμάτων καὶ φόρων καὶ μεταλαβόντες
[37, 9]	γὰρ ὑπὸ Ῥωμαίων πολλῶν καὶ	μεγάλων	ἐτετεύχεισαν φιλανθρωπιῶν, κοινῇ μὲν πάντες
[37, 9]	πάλιν κατὰ πόλεις ἐκλυθέντες ἐκ	μεγάλων	στάσεων καὶ φόνων ἐμφυλίων διὰ
[37, 2]	καὶ πάσης Μακεδονίας κρατεῖ, καὶ	Θετταλῶν	γράμματα καὶ πρεσβευτὰς πεμψάντων πρὸς
[37, 9]	τῶν τοιούτων ἀκολουθοῦντες ταῖς τῶν	πολλῶν	δόξαις διὰ τὴν ἀπορίαν, ἱκετεύοντες
[37, 9]	Μακεδόνες μὲν γὰρ ὑπὸ Ῥωμαίων	πολλῶν	καὶ μεγάλων ἐτετεύχεισαν φιλανθρωπιῶν, κοινῇ
[37, 9]	φόνων ἐμφυλίων διὰ τῆς Ῥωμαίων.	(Πολλῶν	τε μετὰ μὲν τοῦ Δημητρίου
[37, 9]	ἀφορίαν εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε	πολέμων	συνεχῶν ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν
[37, 4]	δὲ ταῦτ' εἰπόντος καὶ πάλιν	ἡμῶν	δὲ συγκαταθεμένων. ἐπὶ πολὺ γὰρ
[37, 3]	τὸν πόλεμον καὶ μηκέτι χρείαν	ἡμῶν	εἶναι μηδεμίαν, αὖθις ἀπεπλεύσαμεν εἰς
[37, 4]	συγκαταθεμένων. ἐπὶ πολὺ γὰρ ἐμπεπλεγμένων	ἡμῶν	εἰς τὰς μετὰ ταῦτα μελλούσας
[37, 9]	~(Ἐγὼ δέ, φησὶν ὁ Πολύβιος	ἐπιτιμῶν	τοῖς τὴν τύχην καὶ τὴν
[37, 9]	ἐπιφορὰ συνεχής, ἢ τἀναντία πάλιν	αὐχμῶν	καὶ πάγων καὶ διὰ ταῦτα
[37, 4]	δὲ συγκαταθεμένων. ἐπὶ πολὺ γὰρ	ἐμπεπλεγμένων	ἡμῶν εἰς τὰς μετὰ ταῦτα
[37, 4]	εἰπόντος καὶ πάλιν ἡμῶν δὲ	συγκαταθεμένων.	ἐπὶ πολὺ γὰρ ἐμπεπλεγμένων ἡμῶν
[37, 9]	καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν	ἐκτετραμμένων	καὶ μὴ βουλομένων μήτε γαμεῖν
[37, 9]	δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων καὶ μὴ	βουλομένων	μήτε γαμεῖν μήτ' ἐὰν γήμωσι,
[37, 1]	ἐπὶ ταὐτὸ τέλος ἐκ τῶν	προφαινομένων.	Πρότερον μὲν γὰρ πᾶσι πεπολεμηκέναι
[37, 5]	Λυκόρτα κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν	ἐκφερομένων	εἰς τὸ φῶς κατὰ τὴν
[37, 5]	τῶν μὲν τοῦ Καλλικράτους εἰκόνων	εἰσφερομένων	κατὰ τὸ σκότος, τῶν δὲ
[37, 6]	δράξασθαι βραχείας ἐλπίδος τὸ τῶν	βασιλευομένων	πλῆθος ἀμετάκλητον ὁρμὴν ἔσχεν εἰς
[37, 1]	βαρέως βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν, πᾶν	ἀναδεχομένων	καὶ πᾶν ὑπομενόντων ποιήσειν τὸ
[37, 1]	μηδενὸς γὰρ ἀνηκέστου γεγονότος ἐξ	ἐκείνων,	ἀνηκέστως καὶ βαρέως βεβουλεῦσθαι περὶ
[37, 9]	τῶν κατὰ μέρος. Ἀλλ' ἐπ'	ἐκείνων	ἐφ' ὧν ἀλήπτους ἢ δυσλήπτους
[37, 1]	ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον μὲν	ἐκείνων	ὁρμᾶν, ἥξειν δ' ἐπὶ ταὐτὸ
[37, 2]	ἀεροπετὴς Φίλιππος, καταφρονήσας οὐ μόνον	Μακεδόνων	ἀλλὰ καὶ Ῥωμαίων, οὐδεμίαν ἀφορμὴν
[37, 1]	Περσέα, βαστάσαντας ἐκ ῥιζῶν τὴν	Μακεδόνων	βασιλείαν, τετελειωκέναι δὲ κατὰ τὸ
[37, 5]	σύμπτωμα τῶν μὲν τοῦ Καλλικράτους	εἰκόνων	εἰσφερομένων κατὰ τὸ σκότος, τῶν
[37, 9]	ἐκλυθέντες ἐκ μεγάλων στάσεων καὶ	φόνων	ἐμφυλίων διὰ τῆς Ῥωμαίων. (Πολλῶν
[37, 6]	μέν, μάλιστα δὲ τὸ τῶν	Βιθυνῶν	γένος. Πολλὴ δέ τις ἀσέλγεια
[37, 9]	πάγων καὶ διὰ ταῦτα φθορὰ	καρπῶν,	ὁμοίως λοιμικαὶ διαθέσεις συνεχεῖς, ἄλλα
[37, 9]	ἐν ἡμῖν κειμένης; Τῶν γὰρ	ἀνθρώπων	εἰς ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι
[37, 1]	ἐχόντων εἶναι καὶ μακρὰν βλεπόντων	ἀνθρώπων.	Ἔνιοι δὲ τούτοις ἀντέλεγον, φάσκοντες
[37, 9]	βλάβης· ὁ γὰρ τυχὼν τῶν	ἀνθρώπων	ἐρεῖ διότι μάλιστα μὲν αὐτοὶ
[37, 5]	αὐτὸ τὸ φύσει φιλόκαινον τῶν	ἀνθρώπων	ἱκανόν ἐστι πρὸς πᾶσαν μεταβολήν.
[37, 8]	μετήλλαξε τὸν βίον, υἱὸν ἀπέλειπε	τεττάρων	ἐτῶν, ὄνομα Σθέμβανον, ὃν μετὰ
[37, 9]	ποιοῖτο καὶ τὴν τύχην, οἶον	ὄμβρων	καὶ νιφετῶν ἐξαισίων ἐπιφορὰ συνεχής,
[37, 8]	κακοπάθειαν ἡμέραν καὶ νύκτα συνεχῶς	διακαρτερῶν	οὐδὲν ἔπασχεν. Σημεῖον δὲ τῆς
[37, 4]	μέχρι γε τῶν καθ' ἡμᾶς	καιρῶν	ταὐτὸν ἡμῖν ὄνομα κεκληρονομηκέναι κυρίως,
[37, 9]	περὶ τούτων ἴσως ἄν τις	ἀπορῶν	ἐπὶ τὸν θεὸν τὴν ἀναφορὰν
[37, 9]	πάντες ἀπολυθέντες μοναρχικῶν ἐπιταγμάτων καὶ	φόρων	καὶ μεταλαβόντες ἀπὸ δουλείας ὁμολογουμένως
[37, 1]	τὸ παράπαν· τριῶν γὰρ οὐσῶν	διαφορῶν,	εἰς ἃς τὸ πᾶν ἔγκλημα
[37, 1]	ἀδικήματι τὸ παράπαν· τριῶν γὰρ	οὐσῶν	διαφορῶν, εἰς ἃς τὸ πᾶν
[37, 9]	τοιαύτης βλάβης· ὁ γὰρ τυχὼν	τῶν	ἀνθρώπων ἐρεῖ διότι μάλιστα μὲν
[37, 5]	Ὅτι αὐτὸ τὸ φύσει φιλόκαινον	τῶν	ἀνθρώπων ἱκανόν ἐστι πρὸς πᾶσαν
[37, 6]	τῷ δράξασθαι βραχείας ἐλπίδος τὸ	τῶν	βασιλευομένων πλῆθος ἀμετάκλητον ὁρμὴν ἔσχεν
[37, 6]	ἅπαντες μέν, μάλιστα δὲ τὸ	τῶν	Βιθυνῶν γένος. Πολλὴ δέ τις
[37, 9]	τῆς διορθώσεως ἐν ἡμῖν κειμένης;	Τῶν	γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ
[37, 5]	εἰκόνων εἰσφερομένων κατὰ τὸ σκότος,	τῶν	δὲ τοῦ Λυκόρτα κατὰ τὴν
[37, 6]	Παιδείας δὲ καὶ φιλοσοφίας καὶ	τῶν	ἐν τούτοις θεωρημάτων ἄπειρος εἰς
[37, 9]	ἄμεινον εἴη καὶ γένοιτο παῦλα	τῶν	ἐνεστώτων κακῶν. Ὧν δὲ δυνατόν
[37, 8]	μακαριώτατος, ὃς ἐβασίλευσεν ἔτη πλείω	τῶν	ἑξήκονθ' ὑγιεινότατος ὢν καὶ πολυχρονιώτατος·
[37, 9]	Ὑπὲρ ὧν οὐδὲ χρεία παρὰ	τῶν	θεῶν πυνθάνεσθαι πῶς ἂν ἀπολυθείημεν
[37, 8]	οὐκ ἠγείρετο. Καὶ τὴν ἐπὶ	τῶν	ἱππικῶν κακοπάθειαν ἡμέραν καὶ νύκτα
[37, 8]	ἐγεγόνει. Ἐγένετο δὲ καὶ δυναμικώτατος	τῶν	καθ' αὑτὸν κατὰ τὴν σωματικὴν
[37, 8]	τῶν Νομάδων βασιλεὺς ἀνὴρ ἦν	τῶν	καθ' ἡμᾶς βασιλέων ἄριστος καὶ
[37, 4]	συνέργημα τὸ μηδένα μέχρι γε	τῶν	καθ' ἡμᾶς καιρῶν ταὐτὸν ἡμῖν
[37, 1]	ἐγκαλουμένοις εἰ δὲ δόντων αὐτῶν	τῶν	Καρχηδονίων τὴν ἐπιτροπὴν ὥστε βουλεύεσθαι
[37, 1]	λόγοι, τὰς μὲν ἀρχὰς ὑπὲρ	τῶν	κατὰ Καρχηδονίους, μετὰ δὲ ταῦτα
[37, 9]	δ' αὐτὸς λόγος καὶ περὶ	τῶν	κατὰ μέρος. Ἀλλ' ἐπ' ἐκείνων
[37, 1]	αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ περὶ	τῶν	κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον κατὰ τὴν
[37, 1]	μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν ὑπὲρ	τῶν	κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον. Τὰ μὲν
[37, 9]	ἀπηντῆσθαι. Δῆλον δ' ἔστιν ἐκ	τῶν	λέγεσθαι μελλόντων.
[37, 9]	οἰκήσεις ἐρήμους, καὶ καθάπερ ἐπὶ	τῶν	μελιττῶν τὰ σμήνη, τὸν αὐτὸν
[37, 5]	εἰδέναι. ~(Ὅτι κατά τι σύμπτωμα	τῶν	μὲν τοῦ Καλλικράτους εἰκόνων εἰσφερομένων
[37, 8]	~(Ὅτι Μασανάσσης ὁ ἐν Λιβύῃ	τῶν	Νομάδων βασιλεὺς ἀνὴρ ἦν τῶν
[37, 5]	τοῖς καιροῖς ὑπερηφάνως χρῆσθαι κατὰ	τῶν	πέλας, εἰδότα διότι καὶ λίαν
[37, 9]	τέκνα τρέφειν, ἀλλὰ μόλις ἓν	τῶν	πλείστων ἢ δύο χάριν τοῦ
[37, 9]	περὶ τῶν τοιούτων ἀκολουθοῦντες ταῖς	τῶν	πολλῶν δόξαις διὰ τὴν ἀπορίαν,
[37, 1]	δ' ἐπὶ ταὐτὸ τέλος ἐκ	τῶν	προφαινομένων. Πρότερον μὲν γὰρ πᾶσι
[37, 9]	αἰτίαν εὑρεῖν. Διόπερ εἰκότως περὶ	τῶν	τοιούτων ἀκολουθοῦντες ταῖς τῶν πολλῶν
[37, 9]	τὸ συμβαῖνον, οὐχί μοι δοκεῖ	τῶν	τοιούτων δεῖν ἐπὶ τὸ θεῖον
[37, 9]	δυσχερές. Διόπερ ἄν τις ἐπὶ	τῶν	τοιούτων διαθέσεων δαιμονοβλάβειαν εἴπειε τὸ
[37, 8]	καρποὺς οὐδ' ὁποίας ἧττον, ἑκάστῳ	τῶν	υἱῶν ἐν διαστάσει μυριοπλέθρους ἀγροὺς
[37, 3]	καὶ καταλαβόντες αὐτοῦ γράμματα παρὰ	τῶν	ὑπάτων προσπεπτωκότα τοῖς Κερκυραίοις, ἐν
[37, 3]	χρείας οὔσης αὐτοῦ δημοσίων ἕνεκεν	πραγμάτων,	ἔδοξε τοῖς Ἀχαιοῖς ἐκπέμπειν ἀκολούθως
[37, 9]	κοινῇ μὲν πάντες ἀπολυθέντες μοναρχικῶν	ἐπιταγμάτων	καὶ φόρων καὶ μεταλαβόντες ἀπὸ
[37, 6]	φιλοσοφίας καὶ τῶν ἐν τούτοις	θεωρημάτων	ἄπειρος εἰς τέλος ἦν καὶ
[37, 3]	~(Ὅτι προσπεσόντων εἰς τὴν Πελοπόννησον	γραμμάτων	τοῖς Ἀχαιοῖς παρὰ τοῦ Μανιλίου
[37, 3]	καταλαβόντες αὐτοῦ γράμματα παρὰ τῶν	ὑπάτων	προσπεπτωκότα τοῖς Κερκυραίοις, ἐν οἷς
[37, 8]	δ' ἱστορεῖ Πολύβιος ἐνενήκοντα μὲν	ἐτῶν	ἀποθανεῖν, τετράετες καταλιπόντα παιδάριον ἐξ
[37, 8]	ὢν καὶ πολυχρονιώτατος· ἐνενήκοντα γὰρ	ἐτῶν	ἐγεγόνει. Ἐγένετο δὲ καὶ δυναμικώτατος
[37, 2]	Φιλίππου διότι σχεδὸν ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς	ἐτῶν	μετήλλαξε τὸν βίον ἐν Ἄλβᾳ
[37, 8]	τὸν βίον, υἱὸν ἀπέλειπε τεττάρων	ἐτῶν,	ὄνομα Σθέμβανον, ὃν μετὰ ταῦτα
[37, 9]	τὴν τύχην, οἶον ὄμβρων καὶ	νιφετῶν	ἐξαισίων ἐπιφορὰ συνεχής, ἢ τἀναντία
[37, 7]	ἐσώθη, καὶ Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς	πάντων	ἐδόκει Ῥωμαίων ἀναισθητότατος ὑπάρχειν. Τῆς
[37, 2]	καὶ Θετταλῶν γράμματα καὶ πρεσβευτὰς	πεμψάντων	πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ παρακαλούντων
[37, 1]	φαίνεσθαι τοῖς ἐγκαλουμένοις εἰ δὲ	δόντων	αὐτῶν τῶν Καρχηδονίων τὴν ἐπιτροπὴν
[37, 1]	λαβόντας γὰρ τὴν ἐπιτροπὴν παρ'	ἑκόντων	ὃ βούλοιντο πράττειν, οὐ πειθαρχούντων
[37, 9]	δ' ἔστιν ἐκ τῶν λέγεσθαι	μελλόντων.
[37, 1]	αὐτῶν, πᾶν ἀναδεχομένων καὶ πᾶν	ὑπομενόντων	ποιήσειν τὸ προσταττόμενον. Ἕτεροι δὲ
[37, 1]	νοῦν ἐχόντων εἶναι καὶ μακρὰν	βλεπόντων	ἀνθρώπων. Ἔνιοι δὲ τούτοις ἀντέλεγον,
[37, 3]	περὶ τούτων ἦσαν διαθέσεις. ~(Ὅτι	προσπεσόντων	εἰς τὴν Πελοπόννησον γραμμάτων τοῖς
[37, 1]	σφετέρᾳ πατρίδι τὴν ἀρχὴν νοῦν	ἐχόντων	εἶναι καὶ μακρὰν βλεπόντων ἀνθρώπων.
[37, 2]	πεμψάντων πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ	παρακαλούντων	βοηθεῖν, ὡς καὶ περὶ αὐτοὺς
[37, 1]	ἑκόντων ὃ βούλοιντο πράττειν, οὐ	πειθαρχούντων	τοῖς παραγγελλομένοις, οὕτως αὐτοῖς προσάγειν
[37, 9]	συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων συνεχῶν	ἐσχηκότων	ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων. Εἴ
[37, 9]	τρέφειν, ἀλλὰ μόλις ἓν τῶν	πλείστων	ἢ δύο χάριν τοῦ πλουσίους
[37, 9]	ἐρήμους, καὶ καθάπερ ἐπὶ τῶν	μελιττῶν	τὰ σμήνη, τὸν αὐτὸν τρόπον
[37, 1]	ὅ, τι ποτὲ φαίνοιτο περὶ	αὐτῶν,	οὕτω κατὰ τὴν ἐξουσίαν, ὥς
[37, 1]	ἀνηκέστως καὶ βαρέως βεβουλεῦσθαι περὶ	αὐτῶν,	πᾶν ἀναδεχομένων καὶ πᾶν ὑπομενόντων
[37, 1]	τοῖς ἐγκαλουμένοις εἰ δὲ δόντων	αὐτῶν	τῶν Καρχηδονίων τὴν ἐπιτροπὴν ὥστε
[37, 5]	ἐπιτήδευμα τῆς τύχης, τὸ τοῖς	αὑτῶν	ἐπινοήμασι καὶ νομοθετήμασιν ἐξ ὑποστροφῆς
[37, 4]	τὸ λίαν ἐπαχθὲς τῆς περὶ	αὑτῶν	λαλιᾶς, ἐπειδὴ φύσει μὲν ἀπρόσδεκτός
[37, 9]	διότι μάλιστα μὲν αὐτοὶ δι'	αὑτῶν,	μεταθέμενοι τὸν ζῆλον, εἰ δὲ
[37, 1]	δοῦναι τοὺς Καρχηδονίους τὴν ἐπιτροπὴν	αὑτῶν	οὕτως ἐχείριζον τὰ πράγματα, κατὰ
[37, 4]	ἀναγκαῖόν ἐστι μεταλαμβάνειν τὰς περὶ	αὑτῶν	σημασίας, ἵνα μήτε τοὔνομα συνεχῶς
[37, 9]	εὑρεῖν. Διόπερ εἰκότως περὶ τῶν	τοιούτων	ἀκολουθοῦντες ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις
[37, 9]	συμβαῖνον, οὐχί μοι δοκεῖ τῶν	τοιούτων	δεῖν ἐπὶ τὸ θεῖον ποιεῖσθαι
[37, 9]	Διόπερ ἄν τις ἐπὶ τῶν	τοιούτων	διαθέσεων δαιμονοβλάβειαν εἴπειε τὸ γεγονὸς
[37, 9]	συμβάντι; Τὴν γὰρ αἰτίαν εὑρεῖν	τούτων	δυσχερές. Διόπερ ἄν τις ἐπὶ
[37, 8]	Διὰ δὲ τὴν πρὸς ἀλλήλους	τούτων	εὔνοιαν διετήρησε τὸν ὅλον βίον
[37, 2]	συμβεβηκότος. Τοιαῦται μὲν οὖν περὶ	τούτων	ἦσαν διαθέσεις. ~(Ὅτι προσπεσόντων εἰς
[37, 9]	αἰτίας καταλαβεῖν ἄνθρωπον ὄντα, περὶ	τούτων	ἴσως ἄν τις ἀπορῶν ἐπὶ
[37, 9]	ἵνα τρέφηται τὰ γινόμενα. Περὶ	τούτων	οὔτε μάντεων οὔτε τερατειῶν χρεία.
[37, 1]	φύσει καταντᾶν, εἰς οὐδεμίαν ἐμπίπτειν	τούτων	τὸ γινόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων· ἀσέβημα
[37, 9]	γὰρ ἑνὸς ὄντος ἢ δυεῖν,	τούτων	τὸν μὲν πόλεμος, τὸν δὲ
[37, 9]	εἴη καὶ γένοιτο παῦλα τῶν	ἐνεστώτων	κακῶν. Ὧν δὲ δυνατόν ἐστι
[37, 8]	δὲ τῆς σωματικῆς αὐτοῦ δυνάμεως·	ἔχων	ἐνενήκοντ' ἔτη, καθ' ὃν καιρὸν
[37, 2]	καὶ Ῥωμαίων, οὐδεμίαν ἀφορμὴν εὔλογον	ἔχων	πρὸς τὴν ἐπιβολήν, ἅτε γινωσκομένου
[37, 9]	εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων	συνεχῶν	ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων.
[37, 6]	ἔμφασιν, καίπερ ἐκ συλλογισμοῦ βελτίων	ὑπάρχων,	ἥμισυς ἀνὴρ ἦν κατὰ τὴν
[37, 9]	τῆς τοιαύτης βλάβης· ὁ γὰρ	τυχὼν	τῶν ἀνθρώπων ἐρεῖ διότι μάλιστα