>

Livre, Chap.
[37, 9]	καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι' ἣν	αἵ	τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ ἀφορίαν
[37, 9]	βούλομαι περὶ τούτου τοῦ μέρους	διαστείλασθαι	καθ' ὅσον ὁ τῆς πραγματικῆς
[37, 6]	καὶ νύκτωρ. Τοιγαροῦν ἅμα τῷ	δράξασθαι	βραχείας ἐλπίδος τὸ τῶν βασιλευομένων
[37, 1]	φάσκοντες αὐτοὺς φρονίμως καὶ πραγματικῶς	βουλεύσασθαι	περὶ τῆς δυναστείας· τὸ γὰρ
[37, 7]	τε καταταχῆσαι, πῶς δὲ καταταχήσασαν	ἀνύσασθαί	τι τὴν πρεσβείαν, μήτε πόδας
[37, 5]	διάθεσιν, πάντας ἠνάγκαζε τὸ γινόμενον	ἐπιφθέγγεσθαι	διότι δεῖ μηδέποτε τοῖς καιροῖς
[37, 9]	Δῆλον δ' ἔστιν ἐκ τῶν	λέγεσθαι	μελλόντων.
[37, 1]	συγχωρῆσαι τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι δεῖ	πείθεσθαι	σφίσι καὶ ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον·
[37, 6]	τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν	βούλεσθαι	παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν. ~(Ὅτι Ῥωμαῖοι
[37, 9]	οὐδὲ χρεία παρὰ τῶν θεῶν	πυνθάνεσθαι	πῶς ἂν ἀπολυθείημεν τῆς τοιαύτης
[37, 8]	παντὸς οἰκείου μιάσματος ἄμοιρον αὑτοῦ	γενέσθαι	τὴν βασιλείαν. Τὸ δὲ μέγιστον
[37, 1]	παραγυμνοῦντες, εἰκότως ἂν αὐτοὺς ἐνόχους	φαίνεσθαι	τοῖς ἐγκαλουμένοις εἰ δὲ δόντων
[37, 1]	ἴδιον εἶναι καὶ ἐπὶ τούτῳ	σεμνύνεσθαι	τοὺς Ῥωμαίους, ἐπὶ τῷ καὶ
[37, 1]	εἰς τὴν Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων	ἐκτρέπεσθαι	φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον μὲν ἐκείνων
[37, 9]	ἐνστᾶσα παρείλετο, δῆλον ὡς ἀνάγκη	καταλείπεσθαι	τὰς οἰκήσεις ἐρήμους, καὶ καθάπερ
[37, 1]	τῶν Καρχηδονίων τὴν ἐπιτροπὴν ὥστε	βουλεύεσθαι	Ῥωμαίους ὅ, τι ποτὲ φαίνοιτο
[37, 5]	δεῖ μηδέποτε τοῖς καιροῖς ὑπερηφάνως	χρῆσθαι	κατὰ τῶν πέλας, εἰδότα διότι
[37, 1]	ταύτην ἔχοντας αὐτοὺς τὴν προαίρεσιν	κατεκτῆσθαι	τὴν ἡγεμονίαν καὶ κατὰ μικρὸν
[37, 9]	μῆνιν ἐκ θεῶν ἅπασι Μακεδόσιν	ἀπηντῆσθαι.	Δῆλον δ' ἔστιν ἐκ τῶν
[37, 1]	παραγγελλόμενον· νῦν δὲ προοίμιον μὲν	ἐκτεθεῖσθαι	τῆς ἰδίας προαιρέσεως τὰ κατὰ
[37, 9]	τοιούτων δεῖν ἐπὶ τὸ θεῖον	ποιεῖσθαι	τὴν ἀναφοράν. Λέγω δ' οἷον
[37, 4]	εἰς τὰς μετὰ ταῦτα μελλούσας	ἱστορεῖσθαι	πράξεις, ἀναγκαῖόν ἐστι μεταλαμβάνειν τὰς
[37, 1]	ἐξ ἐκείνων, ἀνηκέστως καὶ βαρέως	βεβουλεῦσθαι	περὶ αὐτῶν, πᾶν ἀναδεχομένων καὶ
[37, 3]	δ' εἰσὶν αὐτοῖς πειθαρχεῖν, νομίσαντες	διαλελύσθαι	τὸν πόλεμον καὶ μηκέτι χρείαν
[37, 9]	ἣν αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν	καὶ	ἀφορίαν εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε
[37, 1]	ἀνηκέστου γεγονότος ἐξ ἐκείνων, ἀνηκέστως	καὶ	βαρέως βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν, πᾶν
[37, 1]	Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν	καὶ	βραδύτερον μὲν ἐκείνων ὁρμᾶν, ἥξειν
[37, 1]	τῷ καὶ τοὺς πολέμους ἁπλῶς	καὶ	γενναίως πολεμεῖν, μὴ νυκτεριναῖς ἐπιθέσεσι
[37, 9]	ἢ πράττουσιν ἡμῖν ἄμεινον εἴη	καὶ	γένοιτο παῦλα τῶν ἐνεστώτων κακῶν.
[37, 6]	πρὸς τὰς πολεμικὰς χρείας ἀγεννὴς	καὶ	γυναικώδης. Οὐ γὰρ μόνον δειλὸς
[37, 4]	προσκόπτωμεν ταυτολογοῦντες μήτε πάλιν ἐμοῦ"	καὶ	δι' ἐμέ" παρ' ἕκαστον λέγοντες
[37, 9]	τὴν αἰτίαν εὑρεῖν, ἐξ ἧς	καὶ	δι' ἣν ἐγένετο τὸ συμβαῖνον,
[37, 9]	τἀναντία πάλιν αὐχμῶν καὶ πάγων	καὶ	διὰ ταῦτα φθορὰ καρπῶν, ὁμοίως
[37, 8]	ταῦτ' ἄν τις εὐλόγως ἐπιφθέγξαιτο	καὶ	δικαίως. Ὁ δὲ Σκιπίων παραγενόμενος
[37, 1]	πᾶν δὲ τὸ δι' ἀπάτης	καὶ	δόλου γινόμενον ἀποδοκιμάζοντας, μόνους δὲ
[37, 1]	περὶ τοὺς Καρχηδονίους δι' ἀπάτης	καὶ	δόλου κεχειρικέναι, κατὰ βραχὺ τὸ
[37, 8]	γὰρ ἐτῶν ἐγεγόνει. Ἐγένετο δὲ	καὶ	δυναμικώτατος τῶν καθ' αὑτὸν κατὰ
[37, 1]	ἔφασαν καὶ τοῦτ' ἴδιον εἶναι	καὶ	ἐπὶ τούτῳ σεμνύνεσθαι τοὺς Ῥωμαίους,
[37, 4]	ὄνομα κεκληρονομηκέναι κυρίως, ὅσον γε	καὶ	ἡμᾶς εἰδέναι. ~(Ὅτι κατά τι
[37, 8]	τὴν βασιλείαν. Τὸ δὲ μέγιστον	καὶ	θειότατον τούτου· τῆς γὰρ Νομαδίας
[37, 2]	Στρυμόνος καὶ πάσης Μακεδονίας κρατεῖ,	καὶ	Θετταλῶν γράμματα καὶ πρεσβευτὰς πεμψάντων
[37, 9]	δόξαις διὰ τὴν ἀπορίαν, ἱκετεύοντες	καὶ	θύοντες ἐξιλασκόμενοι τὸ θεῖον, πέμπομεν
[37, 9]	ἀνάγκη καταλείπεσθαι τὰς οἰκήσεις ἐρήμους,	καὶ	καθάπερ ἐπὶ τῶν μελιττῶν τὰ
[37, 9]	λέγοντες ἢ πράττοντες πλείονες γινοίμεθα	καὶ	κάλλιον οἰκοίημεν τὰς πόλεις, ἆρ'
[37, 2]	ἀνάγκην. ~(Περὶ μὲν οὖν Ῥωμαίων	καὶ	Καρχηδονίων ταῦτ' ἐλέγετο· περὶ δὲ
[37, 1]	τὴν προαίρεσιν κατεκτῆσθαι τὴν ἡγεμονίαν	καὶ	κατὰ μικρὸν εἰς τὴν Ἀθηναίων
[37, 1]	μόνους δὲ τοὺς ἐκ προδήλου	καὶ	κατὰ πρόσωπον κινδύνους ὑπολαμβάνοντας αὑτοῖς
[37, 3]	ἐξεπλεύσαμεν. Ἀφικόμενοι δ' εἰς Κέρκυραν	καὶ	καταλαβόντες αὐτοῦ γράμματα παρὰ τῶν
[37, 7]	τὸν Ἄτταλον πολεμεῖν τῷ Προυσίᾳ,	καὶ	κατεστάθησαν Μάρκος Λικίννιος, ἄνθρωπος ποδαγρικὸς
[37, 7]	τῆς ὁρμῆς τῆς τοῦ Νικομήδους	καὶ	κωλύσοντας τὸν Ἄτταλον πολεμεῖν τῷ
[37, 1]	κατὰ μικρὸν εἰς τὴν Ἀθηναίων	καὶ	Λακεδαιμονίων ἐκτρέπεσθαι φιλαρχίαν καὶ βραδύτερον
[37, 7]	ὥστε θαυμαστὸν εἶναι πῶς ἐσώθη,	καὶ	Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς πάντων ἐδόκει
[37, 5]	κατὰ τῶν πέλας, εἰδότα διότι	καὶ	λίαν τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἐπιτήδευμα
[37, 8]	τῶν καθ' ἡμᾶς βασιλέων ἄριστος	καὶ	μακαριώτατος, ὃς ἐβασίλευσεν ἔτη πλείω
[37, 1]	τὴν ἀρχὴν νοῦν ἐχόντων εἶναι	καὶ	μακρὰν βλεπόντων ἀνθρώπων. Ἔνιοι δὲ
[37, 9]	μὲν γὰρ ὑπὸ Ῥωμαίων πολλῶν	καὶ	μεγάλων ἐτετεύχεισαν φιλανθρωπιῶν, κοινῇ μὲν
[37, 6]	Σαρδαναπάλλου δὲ βάρβαρον βίον ἔζη	καὶ	μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ. Τοιγαροῦν
[37, 7]	καὶ τελείως ἀδύνατος τοῖς ποσί,	καὶ	μετὰ τοῦτον Αὖλος Μαγκῖνος, ὃς
[37, 9]	ἀπολυθέντες μοναρχικῶν ἐπιταγμάτων καὶ φόρων	καὶ	μεταλαβόντες ἀπὸ δουλείας ὁμολογουμένως ἐλευθερίαν,
[37, 4]	ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ συγχρώμενοι πᾶσι τούτοις	καὶ	μεταλαμβάνοντες ἀεὶ τὸ τῷ καιρῷ
[37, 9]	φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων	καὶ	μὴ βουλομένων μήτε γαμεῖν μήτ'
[37, 3]	πειθαρχεῖν, νομίσαντες διαλελύσθαι τὸν πόλεμον	καὶ	μηκέτι χρείαν ἡμῶν εἶναι μηδεμίαν,
[37, 1]	ἐγκαλεῖν τοῖς Καρχηδονίοις ὅτι παραβεβήκασι.	Καὶ	μὴν οὐδὲ νόμους οὐδ' ἐθισμοὺς
[37, 1]	τὸ γινόμενον ἀσεβήματι παραπλήσιον εἶναι	καὶ	μὴν οὐδὲ παρασπονδήματι μικροῦ δεῖν·
[37, 9]	διαθέσεων δαιμονοβλάβειαν εἴπειε τὸ γεγονὸς	καὶ	μῆνιν ἐκ θεῶν ἅπασι Μακεδόσιν
[37, 8]	πρὸς ἡμέρους καρποὺς ὑπάρχειν, πρῶτος	καὶ	μόνος ὑπέδειξε διότι δύναται πάντας
[37, 9]	καὶ τὴν τύχην, οἶον ὄμβρων	καὶ	νιφετῶν ἐξαισίων ἐπιφορὰ συνεχής, ἢ
[37, 8]	τὸν πρὸ τοῦ χρόνον ὑπαρχούσης	καὶ	νομιζομένης ἀδυνάτου τῇ φύσει πρὸς
[37, 5]	τύχης, τὸ τοῖς αὑτῶν ἐπινοήμασι	καὶ	νομοθετήμασιν ἐξ ὑποστροφῆς αὐτοὺς ὑποβάλλειν
[37, 8]	ἐπὶ τῶν ἱππικῶν κακοπάθειαν ἡμέραν	καὶ	νύκτα συνεχῶς διακαρτερῶν οὐδὲν ἔπασχεν.
[37, 6]	βίον ἔζη καὶ μεθ' ἡμέραν	καὶ	νύκτωρ. Τοιγαροῦν ἅμα τῷ δράξασθαι
[37, 1]	ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας, ἔτι δὲ	καὶ	νῦν δυναμένην ἀμφισβητῆσαι σὺν καιρῷ,
[37, 9]	συνεχής, ἢ τἀναντία πάλιν αὐχμῶν	καὶ	πάγων καὶ διὰ ταῦτα φθορὰ
[37, 4]	οὕτως ἐμοῦ δὲ ταῦτ' εἰπόντος	καὶ	πάλιν ἡμῶν δὲ συγκαταθεμένων. ἐπὶ
[37, 9]	τε μετὰ μὲν τοῦ Δημητρίου	καὶ	πάλιν μετὰ Περσέως μαχόμενοι πρὸς
[37, 1]	βεβουλεῦσθαι περὶ αὐτῶν, πᾶν ἀναδεχομένων	καὶ	πᾶν ὑπομενόντων ποιήσειν τὸ προσταττόμενον.
[37, 1]	Ψευδοφίλιππον κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλοὶ	καὶ	παντοῖοι διεφέροντο λόγοι, τὰς μὲν
[37, 8]	τὸν ὅλον βίον πάσης ἐπιβουλῆς	καὶ	παντὸς οἰκείου μιάσματος ἄμοιρον αὑτοῦ
[37, 2]	αὐτοὺς ὑπάρχοντος κινδύνου, θαυμαστὸν ἐφάνη	καὶ	παράδοξον τὸ γεγονός· οὐδεμία γὰρ
[37, 2]	πρεσβευτὰς πεμψάντων πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς	καὶ	παρακαλούντων βοηθεῖν, ὡς καὶ περὶ
[37, 1]	Ῥωμαϊκῆς αἱρέσεως καὶ προσεοικὸς ἀσεβήματι	καὶ	παρασπονδήματι κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον.
[37, 1]	δοκοῖ σφίσι, τὸ κριθὲν ἐπέταττον	καὶ	παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ γινόμενον ἀσεβήματι
[37, 2]	Μακεδόνας ἐπὶ τάδε τοῦ Στρυμόνος	καὶ	πάσης Μακεδονίας κρατεῖ, καὶ Θετταλῶν
[37, 2]	Ἀχαιοὺς καὶ παρακαλούντων βοηθεῖν, ὡς	καὶ	περὶ αὐτοὺς ὑπάρχοντος κινδύνου, θαυμαστὸν
[37, 6]	γένος. Πολλὴ δέ τις ἀσέλγεια	καὶ	περὶ τὰς σωματικὰς ἐπιθυμίας αὐτῷ
[37, 9]	ἡττήθησαν, ἀνδρὶ δὲ στυγνῷ συναγωνιζόμενοι	καὶ	περὶ τῆς τούτου βασιλείας ἀνδραγαθήσαντες
[37, 9]	χρεία. Ὁ δ' αὐτὸς λόγος	καὶ	περὶ τῶν κατὰ μέρος. Ἀλλ'
[37, 1]	ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι,	καὶ	περὶ τῶν κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον
[37, 1]	ἀντιταξαμένους ὅτι δεῖ πείθεσθαι σφίσι	καὶ	ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον· νῦν δὲ
[37, 8]	πλείω τῶν ἑξήκονθ' ὑγιεινότατος ὢν	καὶ	πολυχρονιώτατος· ἐνενήκοντα γὰρ ἐτῶν ἐγεγόνει.
[37, 1]	τοῖς Ῥωμαίοις, φάσκοντες αὐτοὺς φρονίμως	καὶ	πραγματικῶς βουλεύσασθαι περὶ τῆς δυναστείας·
[37, 2]	Μακεδονίας κρατεῖ, καὶ Θετταλῶν γράμματα	καὶ	πρεσβευτὰς πεμψάντων πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς
[37, 6]	γὰρ μόνον δειλὸς ἦν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τὰς κακοπαθείας ἀλλότριος καὶ
[37, 6]	ἀνὴρ ἦν κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν	καὶ	πρὸς τὰς πολεμικὰς χρείας ἀγεννὴς
[37, 8]	τῆς σκηνῆς ῥυπαρὸν ἄρτον ἐσθίοντα	καὶ	πρὸς τοὺς θαυμάζοντας εἰπεῖν ὅτι
[37, 1]	ἢ πολιτικῆς καὶ Ῥωμαϊκῆς αἱρέσεως	καὶ	προσεοικὸς ἀσεβήματι καὶ παρασπονδήματι κατὰ
[37, 1]	οἰκεῖον εἶναι μᾶλλον ἢ πολιτικῆς	καὶ	Ῥωμαϊκῆς αἱρέσεως καὶ προσεοικὸς ἀσεβήματι
[37, 2]	καταφρονήσας οὐ μόνον Μακεδόνων ἀλλὰ	καὶ	Ῥωμαίων, οὐδεμίαν ἀφορμὴν εὔλογον ἔχων
[37, 9]	χάριν τοῦ πλουσίους τούτους καταλιπεῖν	καὶ	σπαταλῶντας θρέψαι, ταχέως ἔλαθε τὸ
[37, 1]	πᾶσι πεπολεμηκέναι μέχρι τοῦ κρατῆσαι	καὶ	συγχωρῆσαι τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι δεῖ
[37, 6]	καὶ πρὸς τὰς κακοπαθείας ἀλλότριος	καὶ	συλλήβδην ἐκτεθηλυμμένος καὶ τῇ ψυχῇ
[37, 9]	καιροῖς τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἀπαιδία	καὶ	συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι' ἣν αἵ
[37, 6]	θεωρημάτων ἄπειρος εἰς τέλος ἦν	καὶ	συλλήβδην τοῦ καλοῦ τί ποτ'
[37, 1]	Καρχηδονίους ἀμφιδοξουμένας εἶχε τὰς ἀποφάσεις	καὶ	τὰς διαλήψεις· ἔνιοι μὲν γὰρ
[37, 1]	δὲ τὸ παρὰ τὰς ἐνόρκους	καὶ	τὰς ἐγγράπτους ὁμολογίας πραττόμενον, ἀδίκημα
[37, 9]	ἐπί τε τὰς κοινὰς πράξεις	καὶ	τὰς κατ' ἰδίαν περιπετείας, νῦν
[37, 9]	τὸν αὐτὸν τρόπον κατὰ βραχὺ	καὶ	τὰς πόλεις ἀπορουμένας ἀδυνατεῖν. Ὑπὲρ
[37, 7]	κατεστάθησαν Μάρκος Λικίννιος, ἄνθρωπος ποδαγρικὸς	καὶ	τελείως ἀδύνατος τοῖς ποσί, καὶ
[37, 6]	κακοπαθείας ἀλλότριος καὶ συλλήβδην ἐκτεθηλυμμένος	καὶ	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι
[37, 9]	Πολύβιος ἐπιτιμῶν τοῖς τὴν τύχην	καὶ	τὴν εἱμαρμένην ἐπιγράφουσιν ἐπί τε
[37, 8]	καθεζόμενος δὲ πάλιν οὐκ ἠγείρετο.	Καὶ	τὴν ἐπὶ τῶν ἱππικῶν κακοπάθειαν
[37, 1]	τὸ γὰρ τὸν ἐπικρεμάμενον φόβον	καὶ	τὴν πολλάκις μὲν ἠμφισβητηκυῖαν πρὸς
[37, 9]	τὸν θεὸν τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο	καὶ	τὴν τύχην, οἶον ὄμβρων καὶ
[37, 9]	ἐφαίνετο, τῆς αἰτίας προφανοῦς ὑπαρχούσης	καὶ	τῆς διορθώσεως ἐν ἡμῖν κειμένης;
[37, 6]	ἀλλότρια φρονεῖν τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ	καὶ	τιμωρίαν βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν.
[37, 9]	συμβαίνει, διαπορητέον· ὧν ἓν ἦν	καὶ	τὸ περὶ Μακεδόνας γεγενημένον. Μακεδόνες
[37, 7]	Τῆς δὲ πράξεως προσδεομένης τάχους	καὶ	τόλμης ἐδόκουν ἀφυέστατοι πρὸς τὴν
[37, 7]	ἀπολόμενον φθάσαι τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ	καὶ	τὸν Νικομήδην γηράσαντ' ἐν τῇ
[37, 7]	τὴν κεφαλὴν ἐμπεσούσης αὐτῷ τηλικαύτας	καὶ	τοσαύτας οὐλὰς εἶχε διὰ τῆς
[37, 1]	εἶναι τὸ περὶ τοὺς θεοὺς	καὶ	τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς τεθνεῶτας
[37, 1]	δὲ τὸ παρὰ τοὺς νόμους	καὶ	τοὺς ἐθισμοὺς ἐπιτελούμενον· ὧν οὐδὲν
[37, 1]	σεμνύνεσθαι τοὺς Ῥωμαίους, ἐπὶ τῷ	καὶ	τοὺς πολέμους ἁπλῶς καὶ γενναίως
[37, 1]	τοὺς θεοὺς καὶ τοὺς γονεῖς	καὶ	τοὺς τεθνεῶτας ἁμαρτάνειν, παρασπόνδημα δὲ
[37, 1]	εἶναι τὸ Ῥωμαϊκὸν ἔθνος ἔφασαν	καὶ	τοῦτ' ἴδιον εἶναι καὶ ἐπὶ
[37, 1]	λόγον. Ἦσαν δέ τινες οἱ	καὶ	τούτοις ἀντιλέγοντες. Εἰ μὲν γὰρ
[37, 6]	συλλήβδην ἐκτεθηλυμμένος καὶ τῇ ψυχῇ	καὶ	τῷ σώματι παρ' ὅλον τὸν
[37, 6]	συνεξηκολούθει. Παιδείας δὲ καὶ φιλοσοφίας	καὶ	τῶν ἐν τούτοις θεωρημάτων ἄπειρος
[37, 7]	εἶναι ταύτην οἱ καθεσταμένοι. Διὸ	καί	φασι Μάρκον Πόρκιον τὸν Κάτωνα
[37, 6]	ἐπιθυμίας αὐτῷ συνεξηκολούθει. Παιδείας δὲ	καὶ	φιλοσοφίας καὶ τῶν ἐν τούτοις
[37, 9]	Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν	καὶ	φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων
[37, 9]	πόλεις ἐκλυθέντες ἐκ μεγάλων στάσεων	καὶ	φόνων ἐμφυλίων διὰ τῆς Ῥωμαίων.
[37, 9]	μὲν πάντες ἀπολυθέντες μοναρχικῶν ἐπιταγμάτων	καὶ	φόρων καὶ μεταλαβόντες ἀπὸ δουλείας
[37, 9]	διὰ ταῦτα φθορὰ καρπῶν, ὁμοίως	λοιμικαὶ	διαθέσεις συνεχεῖς, ἄλλα παραπλήσια τούτοις,
[37, 9]	τὰς κατ' ἰδίαν περιπετείας, νῦν	βούλομαι	περὶ τούτου τοῦ μέρους διαστείλασθαι
[37, 4]	κυρίως, ὅσον γε καὶ ἡμᾶς	εἰδέναι.	~(Ὅτι κατά τι σύμπτωμα τῶν
[37, 1]	προφαινομένων. Πρότερον μὲν γὰρ πᾶσι	πεπολεμηκέναι	μέχρι τοῦ κρατῆσαι καὶ συγχωρῆσαι
[37, 4]	ἡμᾶς καιρῶν ταὐτὸν ἡμῖν ὄνομα	κεκληρονομηκέναι	κυρίως, ὅσον γε καὶ ἡμᾶς
[37, 1]	Καρχηδονίους δι' ἀπάτης καὶ δόλου	κεχειρικέναι,	κατὰ βραχὺ τὸ μὲν προτείνοντας,
[37, 1]	ἐκ ῥιζῶν τὴν Μακεδόνων βασιλείαν,	τετελειωκέναι	δὲ κατὰ τὸ παρὸν διὰ
[37, 8]	τελευτῆς μάχῃ νικήσαντα μεγάλῃ Καρχηδονίους	ὀφθῆναι	τῇ ὑστεραίᾳ πρὸ τῆς σκηνῆς
[37, 8]	σωματικὴν ἕξιν, ὅς, ὅτε μὲν	στῆναι	δέοι, στὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς
[37, 1]	ἔθνος ἔφασαν καὶ τοῦτ' ἴδιον	εἶναι	καὶ ἐπὶ τούτῳ σεμνύνεσθαι τοὺς
[37, 1]	πατρίδι τὴν ἀρχὴν νοῦν ἐχόντων	εἶναι	καὶ μακρὰν βλεπόντων ἀνθρώπων. Ἔνιοι
[37, 1]	οὐκέτι τὸ γινόμενον ἀσεβήματι παραπλήσιον	εἶναι	καὶ μὴν οὐδὲ παρασπονδήματι μικροῦ
[37, 1]	Τοῦτο δὲ μοναρχικῆς πραγματοποιίας οἰκεῖον	εἶναι	μᾶλλον ἢ πολιτικῆς καὶ Ῥωμαϊκῆς
[37, 3]	πόλεμον καὶ μηκέτι χρείαν ἡμῶν	εἶναι	μηδεμίαν, αὖθις ἀπεπλεύσαμεν εἰς τὴν
[37, 7]	διὰ τῆς κεφαλῆς ὥστε θαυμαστὸν	εἶναι	πῶς ἐσώθη, καὶ Λεύκιος Μαλλέολος,
[37, 1]	οὐδὲν κατὰ τὸ παρὸν ἐνόχους	εἶναι	Ῥωμαίους· οὐ γὰρ εἰς τοὺς
[37, 9]	τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ ἀφορίαν	εἶναι	συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων συνεχῶν
[37, 9]	ἐφ' ὧν ἀλήπτους ἢ δυσλήπτους	εἶναι	τὰς αἰτίας συμβαίνει, διαπορητέον· ὧν
[37, 7]	ἐδόκουν ἀφυέστατοι πρὸς τὴν χρείαν	εἶναι	ταύτην οἱ καθεσταμένοι. Διὸ καί
[37, 1]	ὑπὸ Ῥωμαίων· ἀσέβημα μὲν γὰρ	εἶναι	τὸ περὶ τοὺς θεοὺς καὶ
[37, 1]	Ἕτεροι δὲ καθόλου μὲν πολιτικὸν	εἶναι	τὸ Ῥωμαϊκὸν ἔθνος ἔφασαν καὶ
[37, 1]	Εἰ μὲν γὰρ πρὶν ἢ	δοῦναι	τοὺς Καρχηδονίους τὴν ἐπιτροπὴν αὑτῶν
[37, 7]	διότι συμβήσεται μὴ μόνον ἀπολόμενον	φθάσαι	τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν
[37, 1]	πεπολεμηκέναι μέχρι τοῦ κρατῆσαι καὶ	συγχωρῆσαι	τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι δεῖ πείθεσθαι
[37, 1]	γὰρ πᾶσι πεπολεμηκέναι μέχρι τοῦ	κρατῆσαι	καὶ συγχωρῆσαι τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι
[37, 1]	ἔτι δὲ καὶ νῦν δυναμένην	ἀμφισβητῆσαι	σὺν καιρῷ, ταύτην ἐπανελομένους βεβαιῶσαι
[37, 7]	βασιλείᾳ· πῶς γὰρ οἷόν τε	καταταχῆσαι,	πῶς δὲ καταταχήσασαν ἀνύσασθαί τι
[37, 1]	ἀμφισβητῆσαι σὺν καιρῷ, ταύτην ἐπανελομένους	βεβαιῶσαι	τῇ σφετέρᾳ πατρίδι τὴν ἀρχὴν
[37, 4]	ὅταν μὴ δυνατὸν ἄλλως ᾖ	δηλῶσαι	τὸ προκείμενον. Γέγονε δέ τι
[37, 8]	πρῶτος καὶ μόνος ὑπέδειξε διότι	δύναται	πάντας ἐκφέρειν τοὺς ἡμέρους καρποὺς
[37, 7]	προσαγορευόμενον εἰπεῖν ἐν συγκλήτῳ διότι	συμβήσεται	μὴ μόνον ἀπολόμενον φθάσαι τὸν
[37, 9]	ὅσον ὁ τῆς πραγματικῆς ἱστορίας	ἐπιδέχεται	τρόπος. Ὧν μὲν νὴ Δί'
[37, 9]	δὲ μή, νόμους γράψαντες, ἵνα	τρέφηται	τὰ γινόμενα. Περὶ τούτων οὔτε
[37, 6]	ὅλον τὸν βίον· ὅπερ ἥκιστα	βούλονται	περὶ τοὺς βασιλεῖς ὑπάρχειν ἅπαντες
[37, 2]	εὐλογία προυφαίνετο περὶ τοῦ συμβεβηκότος.	Τοιαῦται	μὲν οὖν περὶ τούτων ἦσαν
[37, 9]	πλουσίους τούτους καταλιπεῖν καὶ σπαταλῶντας	θρέψαι,	ταχέως ἔλαθε τὸ κακὸν αὐξηθέν.
[37, 9]	ἐπιδέχεται τρόπος. Ὧν μὲν νὴ	Δί'	ἀδύνατον ἢ δυσχερὲς τὰς αἰτίας
[37, 1]	μηδ' ἐνέδραις, πᾶν δὲ τὸ	δι'	ἀπάτης καὶ δόλου γινόμενον ἀποδοκιμάζοντας,
[37, 1]	δὲ πάντα περὶ τοὺς Καρχηδονίους	δι'	ἀπάτης καὶ δόλου κεχειρικέναι, κατὰ
[37, 9]	ἐρεῖ διότι μάλιστα μὲν αὐτοὶ	δι'	αὑτῶν, μεταθέμενοι τὸν ζῆλον, εἰ
[37, 4]	ταυτολογοῦντες μήτε πάλιν ἐμοῦ" καὶ	δι'	ἐμέ" παρ' ἕκαστον λέγοντες λάθωμεν
[37, 8]	στὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι	δι'	ἡμέρας ἔμενε, καθεζόμενος δὲ πάλιν
[37, 9]	πᾶσαν ἀπαιδία καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία,	δι'	ἣν αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν
[37, 9]	αἰτίαν εὑρεῖν, ἐξ ἧς καὶ	δι'	ἣν ἐγένετο τὸ συμβαῖνον, οὐχί
[37, 1]	ταύτην ἐπανελομένους βεβαιῶσαι τῇ σφετέρᾳ	πατρίδι	τὴν ἀρχὴν νοῦν ἐχόντων εἶναι
[37, 1]	αὐτοὺς ἐνόχους φαίνεσθαι τοῖς ἐγκαλουμένοις	εἰ	δὲ δόντων αὐτῶν τῶν Καρχηδονίων
[37, 9]	δι' αὑτῶν, μεταθέμενοι τὸν ζῆλον,	εἰ	δὲ μή, νόμους γράψαντες, ἵνα
[37, 1]	τινες οἱ καὶ τούτοις ἀντιλέγοντες.	Εἰ	μὲν γὰρ πρὶν ἢ δοῦναι
[37, 9]	ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων.	Εἴ	τις οὖν περὶ τούτου συνεβούλευσεν
[37, 4]	συγχρώμενοι πᾶσι τούτοις καὶ μεταλαμβάνοντες	ἀεὶ	τὸ τῷ καιρῷ πρέπον ἐφ'
[37, 5]	ἠνάγκαζε τὸ γινόμενον ἐπιφθέγγεσθαι διότι	δεῖ	μηδέποτε τοῖς καιροῖς ὑπερηφάνως χρῆσθαι
[37, 1]	καὶ συγχωρῆσαι τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι	δεῖ	πείθεσθαι σφίσι καὶ ποιεῖν τὸ
[37, 6]	περὶ τὰς σωματικὰς ἐπιθυμίας αὐτῷ	συνεξηκολούθει.	Παιδείας δὲ καὶ φιλοσοφίας καὶ
[37, 8]	τοὺς θαυμάζοντας εἰπεῖν ὅτι τοῦτο	ποιεῖ	~(Ἐγὼ δέ, φησὶν ὁ Πολύβιος
[37, 9]	ἐγένετο τὸ συμβαῖνον, οὐχί μοι	δοκεῖ	τῶν τοιούτων δεῖν ἐπὶ τὸ
[37, 7]	καὶ Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς πάντων	ἐδόκει	Ῥωμαίων ἀναισθητότατος ὑπάρχειν. Τῆς δὲ
[37, 9]	ἢ δυσλήπτους εἶναι τὰς αἰτίας	συμβαίνει,	διαπορητέον· ὧν ἓν ἦν καὶ
[37, 8]	καὶ πολυχρονιώτατος· ἐνενήκοντα γὰρ ἐτῶν	ἐγεγόνει.	Ἐγένετο δὲ καὶ δυναμικώτατος τῶν
[37, 9]	ὁ γὰρ τυχὼν τῶν ἀνθρώπων	ἐρεῖ	διότι μάλιστα μὲν αὐτοὶ δι'
[37, 8]	διῴκησε καλῶς πάντα. Μασανάσσην δ'	ἱστορεῖ	Πολύβιος ἐνενήκοντα μὲν ἐτῶν ἀποθανεῖν,
[37, 8]	ἧττον, ἑκάστῳ τῶν υἱῶν ἐν	διαστάσει	μυριοπλέθρους ἀγροὺς κατασκευάσας παμφόρους. Τῇ
[37, 8]	παμφόρους. Τῇ μὲν οὖν ἐκείνου	μεταστάσει	ταῦτ' ἄν τις εὐλόγως ἐπιφθέγξαιτο
[37, 1]	εἰς ἃς τὸ πᾶν ἔγκλημα	φύσει	καταντᾶν, εἰς οὐδεμίαν ἐμπίπτειν τούτων
[37, 4]	τῆς περὶ αὑτῶν λαλιᾶς, ἐπειδὴ	φύσει	μὲν ἀπρόσδεκτός ἐστιν ὁ τοιοῦτος
[37, 8]	ὑπαρχούσης καὶ νομιζομένης ἀδυνάτου τῇ	φύσει	πρὸς ἡμέρους καρποὺς ὑπάρχειν, πρῶτος
[37, 5]	τοὺς νομοθετήσαντας. Ὅτι αὐτὸ τὸ	φύσει	φιλόκαινον τῶν ἀνθρώπων ἱκανόν ἐστι
[37, 2]	τοῦ Στρυμόνος καὶ πάσης Μακεδονίας	κρατεῖ,	καὶ Θετταλῶν γράμματα καὶ πρεσβευτὰς
[37, 4]	ὁ τοιοῦτος λόγος, ἀναγκαῖος δ'	ὑπάρχει	πολλάκις, ὅταν μὴ δυνατὸν ἄλλως
[37, 2]	τινὲς μὲν ἀπεδέχοντο τὸν λόγον,	οἱ	δὲ πλείους ἀκμὴν ἠπίστουν. Μετ'
[37, 7]	πρὸς τὴν χρείαν εἶναι ταύτην	οἱ	καθεσταμένοι. Διὸ καί φασι Μάρκον
[37, 1]	ὀρθὸν λόγον. Ἦσαν δέ τινες	οἱ	καὶ τούτοις ἀντιλέγοντες. Εἰ μὲν
[37, 3]	μὲν ὁμήρους ἤδη παραδεδώκασιν αὐτοῖς	οἱ	Καρχηδόνιοι, πάντως ἕτοιμοι δ' εἰσὶν
[37, 1]	περὶ Καρχηδονίων, ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς	οἱ	Ῥωμαῖοι, καὶ περὶ τῶν κατὰ
[37, 1]	Ἑλλάδα πολλοὶ καὶ παντοῖοι διεφέροντο	λόγοι,	τὰς μὲν ἀρχὰς ὑπὲρ τῶν
[37, 8]	ἕξιν, ὅς, ὅτε μὲν στῆναι	δέοι,	στὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσι
[37, 7]	βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν. ~(Ὅτι	Ῥωμαῖοι	ἔπεμψαν πρεσβευτὰς τοὺς ἐπιληψομένους τῆς
[37, 1]	Καρχηδονίων, ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς οἱ	Ῥωμαῖοι,	καὶ περὶ τῶν κατὰ τὸν
[37, 1]	μὴν οὐδὲ παρασπονδήματι μικροῦ δεῖν·	ἔνιοι	δ' ἔφασαν οὐκ ἀδικήματι τὸ
[37, 1]	εἶναι καὶ μακρὰν βλεπόντων ἀνθρώπων.	Ἔνιοι	δὲ τούτοις ἀντέλεγον, φάσκοντες οὐ
[37, 1]	τὰς ἀποφάσεις καὶ τὰς διαλήψεις·	ἔνιοι	μὲν γὰρ συγκατῄνουν τοῖς Ῥωμαίοις,
[37, 3]	ὁμήρους ἤδη παραδεδώκασιν αὐτοῖς οἱ	Καρχηδόνιοι,	πάντως ἕτοιμοι δ' εἰσὶν αὐτοῖς
[37, 1]	κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλοὶ καὶ	παντοῖοι	διεφέροντο λόγοι, τὰς μὲν ἀρχὰς
[37, 1]	κατὰ τὴν ἐξουσίαν, ὥς ποτε	δοκοῖ	σφίσι, τὸ κριθὲν ἐπέταττον καὶ
[37, 1]	τὸν Ψευδοφίλιππον κατὰ τὴν Ἑλλάδα	πολλοὶ	καὶ παντοῖοι διεφέροντο λόγοι, τὰς
[37, 9]	ἣν ἐγένετο τὸ συμβαῖνον, οὐχί	μοι	δοκεῖ τῶν τοιούτων δεῖν ἐπὶ
[37, 3]	παραδεδώκασιν αὐτοῖς οἱ Καρχηδόνιοι, πάντως	ἕτοιμοι	δ' εἰσὶν αὐτοῖς πειθαρχεῖν, νομίσαντες
[37, 7]	τὴν χρείαν εἶναι ταύτην οἱ	καθεσταμένοι.	Διὸ καί φασι Μάρκον Πόρκιον
[37, 3]	πειθαρχεῖν Ῥωμαίοις, πάντα τἄλλα πάρεργα	θέμενοι	θερείας ἀρχομένης ἐξεπλεύσαμεν. Ἀφικόμενοι δ'
[37, 9]	μάλιστα μὲν αὐτοὶ δι' αὑτῶν,	μεταθέμενοι	τὸν ζῆλον, εἰ δὲ μή,
[37, 9]	Ῥωμαίους ἡττήθησαν, ἀνδρὶ δὲ στυγνῷ	συναγωνιζόμενοι	καὶ περὶ τῆς τούτου βασιλείας
[37, 3]	πάρεργα θέμενοι θερείας ἀρχομένης ἐξεπλεύσαμεν.	Ἀφικόμενοι	δ' εἰς Κέρκυραν καὶ καταλαβόντες
[37, 9]	τὴν ἀπορίαν, ἱκετεύοντες καὶ θύοντες	ἐξιλασκόμενοι	τὸ θεῖον, πέμπομεν ἐρησόμενοι τοὺς
[37, 4]	σημασίας, ἵνα μήτε τοὔνομα συνεχῶς	προφερόμενοι	προσκόπτωμεν ταυτολογοῦντες μήτε πάλιν ἐμοῦ"
[37, 9]	θύοντες ἐξιλασκόμενοι τὸ θεῖον, πέμπομεν	ἐρησόμενοι	τοὺς θεοὺς τί ποτ' ἂν
[37, 9]	Δημητρίου καὶ πάλιν μετὰ Περσέως	μαχόμενοι	πρὸς Ῥωμαίους ἡττήθησαν, ἀνδρὶ δὲ
[37, 4]	εἰς φορτικὴν διάθεσιν ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ	συγχρώμενοι	πᾶσι τούτοις καὶ μεταλαμβάνοντες ἀεὶ
[37, 1]	πᾶν ὑπομενόντων ποιήσειν τὸ προσταττόμενον.	Ἕτεροι	δὲ καθόλου μὲν πολιτικὸν εἶναι
[37, 7]	προσδεομένης τάχους καὶ τόλμης ἐδόκουν	ἀφυέστατοι	πρὸς τὴν χρείαν εἶναι ταύτην
[37, 9]	ἀνθρώπων ἐρεῖ διότι μάλιστα μὲν	αὐτοὶ	δι' αὑτῶν, μεταθέμενοι τὸν ζῆλον,
[37, 4]	καὶ πάλιν ἡμῶν δὲ συγκαταθεμένων.	ἐπὶ	πολὺ γὰρ ἐμπεπλεγμένων ἡμῶν εἰς
[37, 2]	ὅτι νικᾷ μάχῃ τοὺς Μακεδόνας	ἐπὶ	τάδε τοῦ Στρυμόνος καὶ πάσης
[37, 1]	μὲν ἐκείνων ὁρμᾶν, ἥξειν δ'	ἐπὶ	ταὐτὸ τέλος ἐκ τῶν προφαινομένων.
[37, 9]	τύχην καὶ τὴν εἱμαρμένην ἐπιγράφουσιν	ἐπί	τε τὰς κοινὰς πράξεις καὶ
[37, 2]	ὁ λόγος ἐφαίνετο· πάρεστί τις	ἐπὶ	τὴν Μακεδονίαν ἀεροπετὴς Φίλιππος, καταφρονήσας
[37, 9]	μοι δοκεῖ τῶν τοιούτων δεῖν	ἐπὶ	τὸ θεῖον ποιεῖσθαι τὴν ἀναφοράν.
[37, 9]	τούτων ἴσως ἄν τις ἀπορῶν	ἐπὶ	τὸν θεὸν τὴν ἀναφορὰν ποιοῖτο
[37, 1]	καὶ τοῦτ' ἴδιον εἶναι καὶ	ἐπὶ	τούτῳ σεμνύνεσθαι τοὺς Ῥωμαίους, ἐπὶ
[37, 1]	ἐπὶ τούτῳ σεμνύνεσθαι τοὺς Ῥωμαίους,	ἐπὶ	τῷ καὶ τοὺς πολέμους ἁπλῶς
[37, 9]	ὧν τίς οὐκ ἂν ἐπαπορήσειεν	ἐπὶ	τῷ συμβάντι; Τὴν γὰρ αἰτίαν
[37, 8]	πάλιν οὐκ ἠγείρετο. Καὶ τὴν	ἐπὶ	τῶν ἱππικῶν κακοπάθειαν ἡμέραν καὶ
[37, 9]	τὰς οἰκήσεις ἐρήμους, καὶ καθάπερ	ἐπὶ	τῶν μελιττῶν τὰ σμήνη, τὸν
[37, 9]	τούτων δυσχερές. Διόπερ ἄν τις	ἐπὶ	τῶν τοιούτων διαθέσεων δαιμονοβλάβειαν εἴπειε
[37, 9]	Περσέως μαχόμενοι πρὸς Ῥωμαίους ἡττήθησαν,	ἀνδρὶ	δὲ στυγνῷ συναγωνιζόμενοι καὶ περὶ
[37, 2]	καὶ παρακαλούντων βοηθεῖν, ὡς καὶ	περὶ	αὐτοὺς ὑπάρχοντος κινδύνου, θαυμαστὸν ἐφάνη
[37, 1]	Ῥωμαίους ὅ, τι ποτὲ φαίνοιτο	περὶ	αὐτῶν, οὕτω κατὰ τὴν ἐξουσίαν,
[37, 1]	ἐκείνων, ἀνηκέστως καὶ βαρέως βεβουλεῦσθαι	περὶ	αὐτῶν, πᾶν ἀναδεχομένων καὶ πᾶν
[37, 4]	διαφεύγωμεν τὸ λίαν ἐπαχθὲς τῆς	περὶ	αὑτῶν λαλιᾶς, ἐπειδὴ φύσει μὲν
[37, 4]	πράξεις, ἀναγκαῖόν ἐστι μεταλαμβάνειν τὰς	περὶ	αὑτῶν σημασίας, ἵνα μήτε τοὔνομα
[37, 2]	Ῥωμαίων καὶ Καρχηδονίων ταῦτ' ἐλέγετο·	περὶ	δὲ τοῦ Ψευδοφιλίππου τὸ μὲν
[37, 1]	τὸν Ψευδοφίλιππον. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	Καρχηδονίους ἀμφιδοξουμένας εἶχε τὰς ἀποφάσεις
[37, 1]	κατὰ τὸ παρὸν διὰ τῆς	περὶ	Καρχηδονίων διαλήψεως· μηδενὸς γὰρ ἀνηκέστου
[37, 1]	~(Ὅτι	περὶ	Καρχηδονίων, ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς οἱ
[37, 9]	ὧν ἓν ἦν καὶ τὸ	περὶ	Μακεδόνας γεγενημένον. Μακεδόνες μὲν γὰρ
[37, 2]	οὕτως αὐτοῖς προσάγειν τὴν ἀνάγκην.	~(Περὶ	μὲν οὖν Ῥωμαίων καὶ Καρχηδονίων
[37, 6]	Πολλὴ δέ τις ἀσέλγεια καὶ	περὶ	τὰς σωματικὰς ἐπιθυμίας αὐτῷ συνεξηκολούθει.
[37, 1]	αὐτοὺς φρονίμως καὶ πραγματικῶς βουλεύσασθαι	περὶ	τῆς δυναστείας· τὸ γὰρ τὸν
[37, 9]	ἀνδρὶ δὲ στυγνῷ συναγωνιζόμενοι καὶ	περὶ	τῆς τούτου βασιλείας ἀνδραγαθήσαντες ἐνίκησαν
[37, 2]	οὔτε πιθανότης οὔτ' εὐλογία προυφαίνετο	περὶ	τοῦ συμβεβηκότος. Τοιαῦται μὲν οὖν
[37, 6]	τὸν βίον· ὅπερ ἥκιστα βούλονται	περὶ	τοὺς βασιλεῖς ὑπάρχειν ἅπαντες μέν,
[37, 1]	ἀσέβημα μὲν γὰρ εἶναι τὸ	περὶ	τοὺς θεοὺς καὶ τοὺς γονεῖς
[37, 1]	αὑτοῖς καθήκειν. Νῦν δὲ πάντα	περὶ	τοὺς Καρχηδονίους δι' ἀπάτης καὶ
[37, 9]	λοιμικῶν περιστάσεων. Εἴ τις οὖν	περὶ	τούτου συνεβούλευσεν εἰς θεοὺς πέμπειν
[37, 9]	κατ' ἰδίαν περιπετείας, νῦν βούλομαι	περὶ	τούτου τοῦ μέρους διαστείλασθαι καθ'
[37, 2]	τοῦ συμβεβηκότος. Τοιαῦται μὲν οὖν	περὶ	τούτων ἦσαν διαθέσεις. ~(Ὅτι προσπεσόντων
[37, 9]	τὰς αἰτίας καταλαβεῖν ἄνθρωπον ὄντα,	περὶ	τούτων ἴσως ἄν τις ἀπορῶν
[37, 9]	γράψαντες, ἵνα τρέφηται τὰ γινόμενα.	Περὶ	τούτων οὔτε μάντεων οὔτε τερατειῶν
[37, 9]	Ὁ δ' αὐτὸς λόγος καὶ	περὶ	τῶν κατὰ μέρος. Ἀλλ' ἐπ'
[37, 1]	κατεπολέμησαν αὐτοὺς οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ	περὶ	τῶν κατὰ τὸν Ψευδοφίλιππον κατὰ
[37, 9]	τὴν αἰτίαν εὑρεῖν. Διόπερ εἰκότως	περὶ	τῶν τοιούτων ἀκολουθοῦντες ταῖς τῶν
[37, 4]	ἐκ ταὐτομάτου συνέργημα τὸ μηδένα	μέχρι	γε τῶν καθ' ἡμᾶς καιρῶν
[37, 1]	Πρότερον μὲν γὰρ πᾶσι πεπολεμηκέναι	μέχρι	τοῦ κρατῆσαι καὶ συγχωρῆσαι τοὺς
[37, 1]	αὐτοὺς ἐγκαλεῖν τοῖς Καρχηδονίοις ὅτι	παραβεβήκασι.	Καὶ μὴν οὐδὲ νόμους οὐδ'
[37, 5]	τῆς τύχης, τὸ τοῖς αὑτῶν	ἐπινοήμασι	καὶ νομοθετήμασιν ἐξ ὑποστροφῆς αὐτοὺς
[37, 1]	τῶν προφαινομένων. Πρότερον μὲν γὰρ	πᾶσι	πεπολεμηκέναι μέχρι τοῦ κρατῆσαι καὶ
[37, 4]	φορτικὴν διάθεσιν ἐμπίπτοντες, ἀλλὰ συγχρώμενοι	πᾶσι	τούτοις καὶ μεταλαμβάνοντες ἀεὶ τὸ
[37, 9]	γεγονὸς καὶ μῆνιν ἐκ θεῶν	ἅπασι	Μακεδόσιν ἀπηντῆσθαι. Δῆλον δ' ἔστιν
[37, 7]	ταύτην οἱ καθεσταμένοι. Διὸ καί	φασι	Μάρκον Πόρκιον τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον
[37, 8]	δέοι, στὰς ἐν τοῖς αὐτοῖς	ἴχνεσι	δι' ἡμέρας ἔμενε, καθεζόμενος δὲ
[37, 1]	καὶ γενναίως πολεμεῖν, μὴ νυκτεριναῖς	ἐπιθέσεσι	χρωμένους μηδ' ἐνέδραις, πᾶν δὲ
[37, 1]	τοὺς ἀντιταξαμένους ὅτι δεῖ πείθεσθαι	σφίσι	καὶ ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον· νῦν
[37, 1]	τὴν ἐξουσίαν, ὥς ποτε δοκοῖ	σφίσι,	τὸ κριθὲν ἐπέταττον καὶ παρήγγελλον,
[37, 7]	ποδαγρικὸς καὶ τελείως ἀδύνατος τοῖς	ποσί,	καὶ μετὰ τοῦτον Αὖλος Μαγκῖνος,
[37, 3]	παρὰ τοῦ Μανιλίου διότι καλῶς	ποιήσουσι	Πολύβιον τὸν Μεγαλοπολίτην ἐκπέμψαντες μετὰ
[37, 9]	βουλομένων μήτε γαμεῖν μήτ' ἐὰν	γήμωσι,	τὰ γινόμενα τέκνα τρέφειν, ἀλλὰ
[37, 9]	συνεβούλευσεν εἰς θεοὺς πέμπειν ἐρησομένους	τί	ποτ' ἂν ἢ λέγοντες ἢ
[37, 9]	θεῖον, πέμπομεν ἐρησόμενοι τοὺς θεοὺς	τί	ποτ' ἂν ἢ λέγουσιν ἢ
[37, 6]	ἦν καὶ συλλήβδην τοῦ καλοῦ	τί	ποτ' ἔστιν οὐδ' ἔννοιαν εἶχε,
[37, 1]	ἐπιτροπὴν ὥστε βουλεύεσθαι Ῥωμαίους ὅ,	τι	ποτὲ φαίνοιτο περὶ αὐτῶν, οὕτω
[37, 4]	δηλῶσαι τὸ προκείμενον. Γέγονε δέ	τι	πρὸς τοῦτο τὸ μέρος ἡμῖν
[37, 5]	καὶ ἡμᾶς εἰδέναι. ~(Ὅτι κατά	τι	σύμπτωμα τῶν μὲν τοῦ Καλλικράτους
[37, 7]	καταταχῆσαι, πῶς δὲ καταταχήσασαν ἀνύσασθαί	τι	τὴν πρεσβείαν, μήτε πόδας μήτε
[37, 1]	καὶ Ῥωμαϊκῆς αἱρέσεως καὶ προσεοικὸς	ἀσεβήματι	καὶ παρασπονδήματι κατὰ τὸν ὀρθὸν
[37, 1]	καὶ παρήγγελλον, οὐκέτι τὸ γινόμενον	ἀσεβήματι	παραπλήσιον εἶναι καὶ μὴν οὐδὲ
[37, 1]	αἱρέσεως καὶ προσεοικὸς ἀσεβήματι καὶ	παρασπονδήματι	κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον. Ἦσαν
[37, 1]	παραπλήσιον εἶναι καὶ μὴν οὐδὲ	παρασπονδήματι	μικροῦ δεῖν· ἔνιοι δ' ἔφασαν
[37, 1]	δεῖν· ἔνιοι δ' ἔφασαν οὐκ	ἀδικήματι	τὸ παράπαν· τριῶν γὰρ οὐσῶν
[37, 4]	μὲν τῷ κυρίῳ σημαίνωμεν αὑτοὺς	ὀνόματι,	ποτὲ δὲ ταῖς κοιναῖς ἐμφάσεσιν,
[37, 6]	καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ	σώματι	παρ' ὅλον τὸν βίον· ὅπερ
[37, 1]	αὐτοὺς πόλιν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας,	ἔτι	δὲ καὶ νῦν δυναμένην ἀμφισβητῆσαι
[37, 9]	ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην,	ἔτι	δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων καὶ μὴ
[37, 3]	νομίσαντες διαλελύσθαι τὸν πόλεμον καὶ	μηκέτι	χρείαν ἡμῶν εἶναι μηδεμίαν, αὖθις
[37, 1]	τὸ κριθὲν ἐπέταττον καὶ παρήγγελλον,	οὐκέτι	τὸ γινόμενον ἀσεβήματι παραπλήσιον εἶναι
[37, 9]	οὐκ ἂν ἐπαπορήσειεν ἐπὶ τῷ	συμβάντι;	Τὴν γὰρ αἰτίαν εὑρεῖν τούτων
[37, 5]	ὑποστροφῆς αὐτοὺς ὑποβάλλειν τοὺς νομοθετήσαντας.	Ὅτι	αὐτὸ τὸ φύσει φιλόκαινον τῶν
[37, 1]	κρατῆσαι καὶ συγχωρῆσαι τοὺς ἀντιταξαμένους	ὅτι	δεῖ πείθεσθαι σφίσι καὶ ποιεῖν
[37, 5]	ὅσον γε καὶ ἡμᾶς εἰδέναι.	~(Ὅτι	κατά τι σύμπτωμα τῶν μὲν
[37, 8]	μήτε κεφαλὴν μήτε καρδίαν ἔχουσαν.	~(Ὅτι	Μασανάσσης ὁ ἐν Λιβύῃ τῶν
[37, 2]	πάλιν ἅμα τοῦ λόγου προσπίπτοντος	ὅτι	νικᾷ μάχῃ τοὺς Μακεδόνας ἐπὶ
[37, 1]	ἐναντίον αὐτοὺς ἐγκαλεῖν τοῖς Καρχηδονίοις	ὅτι	παραβεβήκασι. Καὶ μὴν οὐδὲ νόμους
[37, 1]		~(Ὅτι	περὶ Καρχηδονίων, ὅτε κατεπολέμησαν αὐτοὺς
[37, 3]	οὖν περὶ τούτων ἦσαν διαθέσεις.	~(Ὅτι	προσπεσόντων εἰς τὴν Πελοπόννησον γραμμάτων
[37, 6]	ἱκανόν ἐστι πρὸς πᾶσαν μεταβολήν.	~(Ὅτι	Προυσίας ὁ βασιλεύς, εἰδεχθὴς ὢν
[37, 7]	τιμωρίαν βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν.	~(Ὅτι	Ῥωμαῖοι ἔπεμψαν πρεσβευτὰς τοὺς ἐπιληψομένους
[37, 3]	τοῖς Κερκυραίοις, ἐν οἷς διεσάφουν	ὅτι	τοὺς μὲν ὁμήρους ἤδη παραδεδώκασιν
[37, 8]	καὶ πρὸς τοὺς θαυμάζοντας εἰπεῖν	ὅτι	τοῦτο ποιεῖ ~(Ἐγὼ δέ, φησὶν
[37, 5]	πάντας ἠνάγκαζε τὸ γινόμενον ἐπιφθέγγεσθαι	διότι	δεῖ μηδέποτε τοῖς καιροῖς ὑπερηφάνως
[37, 8]	ὑπάρχειν, πρῶτος καὶ μόνος ὑπέδειξε	διότι	δύναται πάντας ἐκφέρειν τοὺς ἡμέρους
[37, 5]	χρῆσθαι κατὰ τῶν πέλας, εἰδότα	διότι	καὶ λίαν τοῦτ' ἔστιν ἴδιον
[37, 3]	τοῖς Ἀχαιοῖς παρὰ τοῦ Μανιλίου	διότι	καλῶς ποιήσουσι Πολύβιον τὸν Μεγαλοπολίτην
[37, 9]	γὰρ τυχὼν τῶν ἀνθρώπων ἐρεῖ	διότι	μάλιστα μὲν αὐτοὶ δι' αὑτῶν,
[37, 2]	τρεῖς ἢ τέτταρας προσπεσούσης φήμης	διότι	νενίκηκε μάχῃ τοὺς Μακεδόνας πέραν
[37, 7]	Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν ἐν συγκλήτῳ	διότι	συμβήσεται μὴ μόνον ἀπολόμενον φθάσαι
[37, 2]	γινωσκομένου τοῦ κατ' ἀλήθειαν Φιλίππου	διότι	σχεδὸν ὀκτωκαίδεκα γεγονὼς ἐτῶν μετήλλαξε
[37, 4]	ταῦτα μελλούσας ἱστορεῖσθαι πράξεις, ἀναγκαῖόν	ἐστι	μεταλαμβάνειν τὰς περὶ αὑτῶν σημασίας,
[37, 5]	φύσει φιλόκαινον τῶν ἀνθρώπων ἱκανόν	ἐστι	πρὸς πᾶσαν μεταβολήν. ~(Ὅτι Προυσίας
[37, 9]	ἐνεστώτων κακῶν. Ὧν δὲ δυνατόν	ἐστι	τὴν αἰτίαν εὑρεῖν, ἐξ ἧς
[37, 2]	οὐδ' ἀνεκτὸς ὁ λόγος ἐφαίνετο·	πάρεστί	τις ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν ἀεροπετὴς
[37, 9]	δι' ἣν ἐγένετο τὸ συμβαῖνον,	οὐχί	μοι δοκεῖ τῶν τοιούτων δεῖν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/06/2008