HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, Propos de table, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ο = 40 formes différentes pour 378 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[8]   δ´ ὢν καὶ φιλόγελως φύσει ὁ ἀδελφὸς ἡμῶν Λαμπρίας ἔφη μυρίῳ

[8]   τὰ πολλὰ καὶ ἄκλυτος ὢν ὁ ἀήρ, ἀναπαυομένων ἁπάντων, εἰκότως τὴν

[8]   συνέχειαν, οἷός ἐστι παρ´ ἡμῖν ὁ ἀήρ· καὶ γὰρ ὕδωρ καὶ

[8]   ἔργον ἐστί· σκοτεινὸς γὰρ ὢν ὁ ἀὴρ κατ´ Ἐμπεδοκλέα νυκτὸς ἐρημαίης

[8]   οὐδὲ τὸν Πιττακόν‘ ἔφη ζοφοδορπίδαν ὁ Ἀλκαῖος ὡς ὀψὲ δειπνοῦντα λέγεται

[8]   στρατηγόν· ἐστρατήγει δὲ τὸ τρίτον ὁ Ἀμμώνιος. ἐπεὶ δὲ πέμψας τῶν

[8]   τῶν ἐντὸς οὐχ ὁμοίως. καὶ ὁ Ἀμμώνιος ἔφη τοῦτο μὲν ὑπ´

[8]   Ἀναξαγόρας εἴρηκεν. Ὑπολαβὼν δὲ Θράσυλλος ὁ Ἀμμωνίου υἱός εἶτ´‘ ἔφη τί

[8]   μέγα, τὸν ἥλιον, ὥσπερ αὐτὸς ὁ Ἀναξαγόρας εἴρηκεν. Ὑπολαβὼν δὲ Θράσυλλος

[8]   τὰ Ἡσιόδου παρεμβαλὼν εἴρηκεν, οὕτως ὁ Ἀναξίμανδρος τῶν ἀνθρώπων πατέρα καὶ

[8]   τίλας καλοῦσιν· ταῦτ´ οὖν φησιν ὁ ἀνὴρ πρὸς τὴν θερμότητα σίζοντα

[8]   ἁφὴν οἴεσθαί τι ποιεῖν. καὶ ὁ Αὐτόβουλος παῦε ποικίλλων‘ ἔφη πρὸς

[8]   καὶ μαλακοῖς, ὥστ´ Ἀλέξανδρος μὲν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ λουτρῶνι πυρέττων

[8]   φωνὰς διασπᾶν καὶ διαρρίπτειν πολλάκις. ὁ γὰρ ἀήρ, ὥσπερ εἴρηται, σῶμα

[8]   σάλον καὶ σπαραγμὸν αὐτοῦ παρορῶμεν; ὁ γὰρ δὴ μέγας ἡγεμὼν ἐν

[8]   ἐστὶ φιλοσοφίας οἷον ἐποπτεία τελετῆς; ὁ γὰρ ἡδονῆς καὶ ἀλγηδόνος ἧλος,

[8]   ἱερομνήμονας καλοῦμεν, ἰχθῦς οὐκ ἐσθίουσιν· ὁ γὰρ θεὸς λέγεται φυτάλμιος. οἱ

[8]   τὸν Πυθαγόραν, ὡς ᾤετο Δικαίαρχος. ὁ γὰρ Λυκοῦργος οἶσθα δήπουθεν ὅτι

[8]   ἂν ἦν ἕτερον αὐτῷ παραβαλεῖν· ὁ γοῦν βασιλεύς, ὥς φασιν, ἀγαπήσας

[8]   οὐ φθόνος ἀποπειρᾶσθαι, πρῶτος Θέων ὁ γραμματικὸς εἶπεν, ὅτι Τυρρηνὸν μὲν

[8]   Παυσαμένου δὲ τοῦ Σώσπιδος Πρωτογένης ὁ γραμματικὸς ὀνόματι καλέσας Πραξιτέλην τὸν

[8]   τὸ λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν· ὁ δ´ ἀλίβας καὶ ὁ σκελετὸς

[8]   βαλανεῖα καὶ ὑλακτοῦσι καὶ σπαράττουσιν· ὁ δ´ ἑλκόμενος ἀὴρ ἐν αὐτοῖς,

[8]   πόλει τῷ σώματι δημιουργὸν ἀξιοῦντες. Ὁ δὲ Διογενιανὸς ἔφη καὶ τὰ

[8]   δ´ ἰδέα τῶν παραδειγμάτων κάλλιστον, ὁ δὲ θεὸς τῶν αἰτίων ἄριστον.

[8]   κομιδῇ συῶδες καὶ ἴσως ἀδύνατον· ὁ δὲ λόγον μὲν ἀπολιπὼν ἐν

[8]   πολλὴν γὰρ οὐκ ἀποσπᾷ γῆν· ὁ δὲ Νεῖλος ὑπὸ μαλθακῆς χώρας

[8]   καὶ τύπον ὥσπερ ἐκμαγεῖον ἀπολειπόμενον. ὁ δὲ Σύλλας μᾶλλον εἴκαζε κοιμήσεως

[8]   ὡς ἀηδεῖς καὶ ὀλιγαρχικοὺς βαρύνονται. Ὁ δὲ Σώκλαρος ὑπερδικῶν τῶν νεανίσκων

[8]   στέφανόν τινα τῶν πλεκτῶν κομίζων. ὁ δὲ ταῦτα μὲν δεξιωσάμενος ἀπέπεμψε

[8]   Φλώρου καὶ κολάσαι τὸν λόγον. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἀπεῖπεν, ἰδίαν

[8]   νόμον ὁριζόμενος. Ταῦθ´ ἡμεῖς ἐπῃνοῦμεν. ὁ δὲ Τυνδάρης φθονεῖν ἔφασκεν καὶ

[8]   τῆς διὰ τῶν ὀνείρων μαντικῆς. Ὁ δὲ Φαβωρῖνος αὐτὸς τὰ μὲν

[8]   αὐτοῖς γινομένης ἀκωλύτου καὶ ταχείας. ὁ δὲ φθινοπωρινός, ἐν ᾧ φυλλοχοεῖ

[8]   καλῶν ὕμνων τῷ θεῷ χορηγός. Ὁ δὲ Φλῶρος οὐδὲ Καρνεάδην ἀπαξιοῦν

[8]   ἀνυστόν ἐστι, καὶ ἀγήρω διαμένειν· ὁ δὲ φοῖνιξ μακρόβιον μέν ἐστιν

[8]   ἕκαστον ἀείζωον διαμένει καὶ ἀμείλικτον· ὁ δὲ φοῖνιξ, οὐθὲν ἀποβάλλων ἀφ´

[8]   ἴσον δυναμένην. εὖ λέγεις‘ εἶπεν ὁ Διογενιανός, ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς

[8]   δὲ τούτου γενομένης σιωπῆς, πάλιν ὁ Διογενιανὸς ἀρξάμενος βούλεσθ´‘ εἶπεν, ἐπεὶ

[8]   τῆς ἐκείνων ἡλικίας. πρῶτον οὖν ὁ Διογενιανὸς οὐκ ὀρθῶς ἀξιοῦν ἔδοξεν

[8]   ἤκουεν, ὀνομαστὶ καλέσας τὸν Σύλλαν ὁ Ἐμπεδοκλῆς Λεύκιος‘ εἶπεν ὁ ἑταῖρος

[8]   Σύλλαν ὁ Ἐμπεδοκλῆς Λεύκιος‘ εἶπεν ὁ ἑταῖρος εἰ μὲν ἄχθεται τοῖς

[8]   ἀλλ´ οὐδ´ ὁρῶντας ἀνέχεσθαί φησιν ὁ Ἡρόδοτος. ἰχθύων δὲ καὶ τοὺς

[8]   νῦν οὕτως ὀνομάζονται. Ταῦτ´ εἰπὼν ὁ Ἡρώδης οὐκ ἀτερπέστερον ἐμβάλλειν ἔδοξεν

[8]   οὓς ὑπερβαίνουσιν αὐτοῖς ἐπίκειται δίκη {ὁ} θάνατος, οὔτε μικρὰν οὔτε μεγάλην

[8]   ἀσωμάτων εἰκόνων, πρὸς αἷσπερ ὢν ὁ θεὸς ἀεὶ θεός ἐστιν‘ Μετὰ

[8]   φίλαθλος ἄλλως καὶ φιλόνικος ἡμῖν ὁ θεός, αὐτὸς μὲν κιθαρίσει καὶ

[8]   ἰσότητα, πασῶν ἀδικιῶν οὖσαν μεγίστην, ὁ θεὸς ἐξαιρῶν, ὡς ἀνυστόν ἐστι,

[8]   τὸ οἰκεῖον ἀεὶ διαλαγχανόντων. ταύτην ὁ θεὸς ἐπάγει τὴν ἀναλογίαν τοῖς

[8]   οἴομαι δεινόν, εἰ μὴ πλησιάζων ὁ θεὸς ὥσπερ ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἑτέραις

[8]   διὰ τὴν ἀκρασίαν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ Θέων ἥκιστ´‘ εἶπεν, εἰ δεῖ

[8]   δ´ αὐτοῦ λέγοντος ὑπολαβὼν Καφισίας ὁ Θέωνος υἱός ἀλλὰ ταῦτά γ´‘

[8]   καὶ ἀσυνήθη νοσήματα φέρουσιν; οἷον ὁ Θουκυδίδης ἱστορεῖ τὸν Ἀθήνησι λοιμὸν

[8]   καὶ δι´ ἃς αἰτίας Φίλων ὁ ἰατρὸς διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν

[8]   ἐνεργείαις· ᾗ καὶ τὸν ὄρθρον ὁ Ἴβυκος οὐ κακῶς κλυτὸν’ προσεῖπεν,

[8]   στρώματα συνταράττειν εὐθὺς ἀναστάντας. Σύλλας ὁ Καρχηδόνιος εἰς Ῥώμην ἀφικομένῳ μοι

[8]   πρῶθ´, ὑφ´ ὧν τὴν γένεσιν ὁ κόσμος ἔσχεν, ὧν τὸ μὲν

[8]   Παρὼν οὖν Ἀριστόδημος {πρὸς ἡμᾶς} ὁ Κύπριος ἀλλ´ ὅρα‘ εἶπεν, ὦ

[8]   παράπαν ὑπομένουσιν. ἣν δὲ Τυνδάρης ὁ Λακεδαιμόνιος αἰτίαν ἔλεγε δὲ τῆς

[8]   μηνῶν ἐμνημόνευσεν. Ὑπολαβὼν δὲ Τυνδάρης ὁ Λακεδαιμόνιος ἄξιον μέν ἐστιν‘ ἔφη

[8]   τῶν συνήθων ᾐνιγμένον, οὐδ´ αὐτὸς ὁ Λεύκιος ἐδοκίμαζεν· ψιθυρισμοῦ μὲν γὰρ

[8]   παρῃτοῦντο. Ἐπεὶ δὲ τούτων λεγομένων ὁ Λεύκιος οὔτε ψέγων οὔτ´ ἐπαινῶν,

[8]   οὖν‘ ἔφην, ὦ Διογενιανέ, δεῖται ὁ λόγος αἰτιῶν ἐπεισοδίων ἔξωθεν οὐδὲ

[8]   πράως καὶ ἀφελῶς εἰπόντος, ὡς ὁ μὲν ἀληθὴς ἴσως λόγος καὶ

[8]   δεδίττεσθε τῷ θεῷ τοὺς ἀντιλέγοντας. ὁ μὲν οὖν θεός, ὥσπερ προσήκει,

[8]   τὸ θνητόν. καὶ οὐκ ἐμὸς ὁ μῦθος’ εἶπεν ἀλλ´ Αἰγύπτιοι τόν

[8]   τῆς βρώσεως ἀποδιοπομπουμένοις. Ὑπολαβὼν δ´ ὁ Νέστωρ τῶν δ´ ἐμῶν‘ ἔφη

[8]   συντυχίᾳ πρέποντας, ὧν κατῆρξεν Διογενιανὸς ὁ Περγαμηνός. ἔφη γὰρ οὐ φαύλως

[8]   ὅρα μή τι σοι προσῆκον ὁ Πλάτων καὶ οἰκεῖον αἰνιττόμενος λέληθεν,

[8]   καὶ τὸ βάψαι μιῆναι‘ κέκληκεν ὁ ποιητής, ἡ δὲ κοινὴ συνήθεια

[8]   ᾗ καὶ σπάδιξ ὠνομάσθη. Καὶ ὁ Πραξιτέλης ἔστι ταῦτ´‘ εἶπεν, ἀλλὰ

[8]   δὲ καθ´ ἣν ἐγεννήθη Διονύσιος ὁ πρεσβύτερος τῶν ἐν Σικελίᾳ τυράννων·

[8]   τῇ ὄψει τεκμαίρεσθαι, φαίνεται μᾶλλον ὁ σίδηρος ἔχων τι σαθρὸν καὶ

[8]   φοβερόν· ὁ δ´ ἀλίβας καὶ ὁ σκελετὸς ἐπὶ τοῖς νεκροῖς λέγονται,

[8]   ὀνομάζουσιν τὰς ὄρνιθας, Γοργίας δ´ ὁ σοφιστής, χελιδόνος ἀφείσης ἐπ´ αὐτὸν

[8]   πέρδιξι καὶ ἀλεκτορίσιν. ἆρ´ οὖν‘ ὁ Σύλλας ἔφη διὰ τὸν μῦθον

[8]   ἀπὸ θαλάττης ἔχουσιν. Ταῦτ´ ἐπαινέσας ὁ Σύλλας προσεῖπε περὶ τῶν Πυθαγορικῶν,

[8]   μήτε συμφύλου νομῆς μέτεστιν, ἀλλ´ ὁ σῴζων πάντα τἄλλα καὶ τρέφων

[8]   διὸ καὶ μᾶλλον‘ ἔφη προθυμητέον‘ ὁ Σῶσπις ὡς ἕκαστον αὐτῷ τι

[8]   ἀμουσίας σὺν οἴνῳ παρούσης οὐδ´ ὁ τῆς Ἀθηνᾶς χρυσοῦς λύχνος ἐκεῖνος

[8]   καὶ πατέρ´ οὖσαν, ἤσθιεν, ὡς ὁ τὸν Κήυκος γάμον εἰς τὰ

[8]   οὐδὲ τὸ σχῆμα τῆς φωνῆς ὁ τοῦ ἀέρος σάλος ἔναρθρον ἐᾷ

[8]   γὰρ πιθανὸς οὔτ´ ἀναγκαῖος, ἀλλ´ ὁ τρόμος ἀρκεῖ τῶν σωμάτων καὶ

[8]   Πλατωνικοῦ χαρακτῆρός ἐστιν, εὐθὺς ὑπολαβὼν ὁ Τυνδάρης οἴει γάρ‘ εἶπεν, ὦ

[8]   τις περιλάβοι. καίτοι καὶ Φρύνιχος ὁ τῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς περὶ αὑτοῦ

[8]   λέγονται. Ταῦτα τοῦ Διογενιανοῦ διελθόντος, ὁ Φίλων αὐτός τε μέτρια διελέχθη

[8]   ἐστιν‘ Μετὰ δὲ τὸν Τυνδάρην ὁ Φλῶρος, ἑταῖρος ὢν αὐτοῦ καὶ

[8]   ἐπιφανῶς ἐκπρεπέστερον ἔχει τῶν ἄλλων ὁ φοῖνιξ, ἅτε μηδὲ καρπὸν ἐν

[8]   αὑτοῖς· εὔφωνος δὲ καὶ λάλος ὁ χαλκός, ᾗ πολύκενος καὶ ὄγκον

[8]   ἐνοικεῖ καὶ ἀτελὴς ἐνδιαιτᾶται· καίτοι ὅ γε πελαργὸς οὔτε σκέπης μετέχων

[8]   διαλαμπρύνειν, ὑποθέμενος τοῦτο δὴ τοὐπιδήμιον ὅ φησιν Δημόκριτος ἐγκαταβυσσοῦσθαι τὰ εἴδωλα

[8]   ἄπεισιν ἀχάριστος γενομένη καὶ ἄπιστος. ὃ δὲ δεινότατόν ἐστι, μόνα τῶν

[8]   μῦς ἐπιμελῶς παραφυλάττειν καὶ διώκειν· ὃ νῦν οὐδαμοῦ γινόμενον ὁρᾶται. διὸ

[8]   καὶ μουσικώτερον ἐκείνου τοῦ θεωρήματος, ὃ τὴν ὑποτείνουσαν ἀπέδειξεν ταῖς περὶ

[8]   ζητουμένου τὸ περὶ τοῦ Νικολάου. διὸ καὶ μᾶλλον‘ ἔφη προθυμητέον‘ ὁ

[8]   μηδ´ ἐγκέφαλον ἐσθίειν τοὺς παλαιούς· διὸ καὶ Ὅμηρον εἰπεῖν τίω δέ

[8]   καὶ ἀπολυομένην ἀτρέμα τῆς αἰσθήσεως. διὸ καὶ Πλάτων αὐτὸς ἐμέμψατο τοὺς

[8]   φῦναι δοξάζοντες, ὡς καὶ Σύροι· διὸ καὶ σέβονται τὸν ἰχθῦν, ὡς

[8]   ὃ νῦν οὐδαμοῦ γινόμενον ὁρᾶται. διὸ μὴ θαυμάζωμεν, ἂν γένηταί τι

[8]   διίστησιν καὶ λύει τὰς πυκνώσεις, διὸ πλείονα τόπον τὰ ζέοντα καὶ

[8]   μεταβολὴ δέ τις ἡ σῆψις· διὸ τάς τε μίξεις τῶν χρωμάτων

[8]   πόλιν οἰκεῖν οὔτε καρπῶν ὄνασθαι· διὸ τῆς ἀνάγκης ἐπαγούσης τὸ πρῶτον,

[8]   θερινῆς· ὧν οὐδέτερον ἀληθές ἐστι. διὸ τὸν λόγον τοῦτον ἀπολελοιπὼς ἐπιβάλλω

[8]   οἰκείων γεγονότων αἰχμαλώτων λύτρα καταβάλλοντα. διὸ τοὐναντίον‘ ἔφην ὑπονοεῖν τῶν ἀνδρῶν

[8]   προφῆται καὶ ἱερεῖς Ἑβδομαγενῆ καλεῖτε. διὸ τοὺς Ἀπόλλωνι τὴν Πλάτωνος τέκνωσιν

[8]   ἐν ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν ἄλλο· διὸ τοῦτο μὲν ἀκράτισμα καλεῖν διὰ

[8]   καὶ ὅσον ἡ ὕλη γενόμενον. διὸ τοῦτο πρόβλημα δοὺς αὑτῷ, δυεῖν

[8]   ψυχρότης καὶ ἡ ξηρότης ὀλέθριον. διὸ χαριέντως Ὅμηρος εἴωθεν διεροὺς βροτοὺς’

[8]   θέρους γίνεται πονηρὰ καὶ νοσώδη· διὸ χειμῶνι μὲν τῆς νυκτὸς ἀναλογεῖν

[8]   γε θνητοῦ πάις ἔμμεναι ἀλλὰ θεοῖο· τοῦ δὲ θείου δέδια μὴ

[8]   ἄρτον ἐν ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν ἄλλο· διὸ τοῦτο μὲν ἀκράτισμα καλεῖν

[8]   οὔτ´ ἐλαίαν οὔτε μυρσίνην οὔτ´ ἄλλο τι τῶν μὴ φυλλορροεῖν λεγομένων

[8]   προβλήμασι, τὸ δυεῖν εἰδῶν δοθέντων ἄλλο τρίτον παραβάλλειν τῷ μὲν ἴσον

[8]   ὑπὸ τὴν ἐχεμυθίαν ἐστίν, ἀλλ´ ἐκεῖνό γε δοκῶ μήτ´ ἄρρητον εἶναι

[8]   ἀλλὰ συνέχεσθαι καὶ διαμένειν εὔσημον· ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον λόγου δεῖσθαι, τὸ

[8]   καὶ πᾶν ἀφεικότα τὸ πληκτικὸν ἐκεῖνο καὶ μανικὸν ἔχουσιν. καὶ μὴν

[8]   τὸ δὲ δεῖπνον ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο μὲν ῥᾷστον, τοῦτο δ´ ὥσπερ

[8]   μὲν ὢν ἔτι καὶ σοφιστεύων ἀπὸ γεωμετρίας αἰτήμασι χρῆσθαι καὶ λαμβάνειν

[8]   προσαγορεύειν ἀπαντῶντες, ὅτι τὸν βίον ἀπὸ θαλάττης ἔχουσιν. Ταῦτ´ ἐπαινέσας ὁ

[8]   καί μῆνσαν’ μὲν τὴν τράπεζαν ἀπὸ τῆς ἐν μέσῳ θέσεως, πᾶνιν’

[8]   πεῖναν, τὸν δὲ στέφανον κορῶναν’ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ὡς Ὅμηρος τὸ

[8]   τὸ δ´ ἄριστον ἐκλήθη πράνδιον’ ἀπὸ τῆς ὥρας· ἔνδιον γὰρ τὸ

[8]   ὀδόντας καί λάβρα’ τὰ χείλη ἀπὸ τοῦ λαμβάνειν τὴν βορὰν δι´

[8]   γὰρ λυσσητῆρα κύνα’ δῆλός ἐστιν ἀπὸ τοῦ πάθους τούτου προσαγορεύων, ἀφ´

[8]   τοῦ Πυθαγορικοῦ μαθητήν, ὄνομα Λεύκιον, ἀπὸ Τυρρηνίας. οὗτος οὖν ὁρῶν Φιλῖνον

[8]   δεῖται μαθήματος οἷον ὀργάνου στρέφοντος ἀπὸ τῶν γενητῶν καὶ περιάγοντος ἐπὶ

[8]   δεῖπνον αὐτοῖς· ὀψὲ γὰρ δειπνεῖν ἀπὸ τῶν πράξεων γενομένους. Ἐκ τούτου

[8]   αὐτόθεν ἀπραγμόνως προσφερόμενοι καὶ ῥᾳδίως ἀπὸ τῶν τυχόντων, τὸ δὲ δεῖπνον

[8]   ἀποσπᾷ γῆν· ὁ δὲ Νεῖλος ὑπὸ μαλθακῆς χώρας περιεχόμενος, μᾶλλον δ´

[8]   καὶ πλάτος ἔχων καὶ περιδρομὴν ὑπὸ μανότητος, μικρὰ καὶ λεπτὰ τὰ

[8]   οὐκ ἂν ἦν χρόνου βραχέος ὑπὸ πλήθους οὔτε πόλιν οἰκεῖν οὔτε

[8]   σωμάτων χρυσὸς μὲν καὶ λίθος ὑπὸ πληρότητος ἰσχνόφωνα καὶ δυσηχῆ καὶ

[8]   καὶ φυτῶν, μάλιστα δὲ ζῴων ὑπὸ σάλου πολλοῦ καὶ θερμότητος οὐ

[8]   ἄπταιστον ἐξικνεῖται πρὸς τὴν ἀκοήν, ὑπὸ τάχους ἅμα τῷ λόγῳ διασῴζουσα

[8]   τῶν πρεσβυτέρων γεύσασθαι μὴ δυναμένους. ὑπό τε δὴ τούτων εἰκός ἐστι

[8]   τὰς κατὰ μέρος παρ´ ἡμῖν ὑπό τε σεισμῶν καὶ αὐχμῶν καὶ

[8]   ἡμᾶς· εἰ δὲ ταῦτα τῶν ὑπὸ τὴν ἐχεμυθίαν ἐστίν, ἀλλ´ ἐκεῖνό

[8]   ἀγκίστροισιν· ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμὸς’ ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἀνάγκης ἰχθύσι τε

[8]   τοῦτον ἀπολελοιπὼς ἐπιβάλλω τὸν Ἀναξαγόραν, ὑπὸ τοῦ ἡλίου λέγοντα κινεῖσθαι τὸν

[8]   καὶ φυλάττειν. Λεχθέντων δὲ τούτων ὑπὸ τοῦ Λευκίου, μάλιστα τὸ τῶν

[8]   καὶ μετατροπῇ καὶ πάθεσι παντοδαποῖς ὑπὸ τοῦ πατρὸς καὶ δημιουργοῦ βοηθεῖται

[8]   κρίνειν τὴν διάνοιαν· ἐθιζομένη γὰρ ὑπὸ τοῦ σφόδρα πονεῖν καὶ ἥδεσθαι

[8]   ἀποκρύπτεται τὸ ἄγριον καὶ μανικόν, ὑπὸ τῶν Μουσῶν εὐμενῶς κατεχόμενον. ἃ

[8]   ποιοῦσιν, τοῦτο δὲ γίνεται νυκτὸς ὑπὸ ψυχρότητος· ἡ γὰρ θερμότης χαλᾷ

[8]   μαλασσομένης καὶ ῥεούσης, εἶτα βαφὴν ὑπὸ ψυχροῦ καὶ στόμωσιν ἀναδεχομένης· ἔνθα

[8]   αὔξονται. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε Διὰ τί πρὸ ἡμέρας ἐκ τοῦ Νείλου οἱ

[8]   τοῖς γενεθλίοις ἔφασαν, οἱ δὲ πρὸ μιᾶς ἡμέρας τῶν γενεθλίων ἀποθανεῖν

[8]   διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν οὐ πρὸ πολλοῦ πάνυ χρόνου γνώριμον γεγονέναι·

[8]   καὶ κεκραμένων ὁμαλῶς (διὰ τὸ δεῦρο μὲν συνωθεῖν τὰς ἀτόμους ἐκεῖ

[8]   τινῶν κόσμων ἢ μετακοσμίων ἀποφήναντι δεῦρο νῦν πρῶτον ἐπιρρεούσας. ἐκ τούτων

[8]   αἰτίαν τῆς ἐξαλλαγῆς πλάσσοντες, ἀλλὰ τὸ ἄγαν καὶ τὸ μᾶλλον ἐνίων

[8]   τοιούτου τῇ μέθῃ παρόντος ἀποκρύπτεται τὸ ἄγριον καὶ μανικόν, ὑπὸ τῶν

[8]   ἥ τ´ ἀθόλωτος‘ ὑγιεινὸν γὰρ τὸ ἀδιάφθορον, ἀδιάφθορον δὲ τὸ ἄμικτον

[8]   καὶ σώφρονες οὐδὲν ἔσονται κακίους, τὸ αἰδεῖσθαι τοῦ βλέπειν ἀλλήλους μεῖζον

[8]   χρειώδης, ἀθλητικῆς δὲ φιλοσοφίας καὶ τὸ ἄκαρπον ἂν εἴη· κάλλιστος γὰρ

[8]   δειπνεῖν ὄνειδος ἦν πάλαι, καὶ τὸ ἀκράτισμά φασιν οὕτως λέγεσθαι διὰ

[8]   ποιητής, ἡ δὲ κοινὴ συνήθεια τὸ ἄμικτον καὶ καθαρὸν ἄφθαρτον καὶ

[8]   γὰρ τὸ ἀδιάφθορον, ἀδιάφθορον δὲ τὸ ἄμικτον καὶ καθαρόν. οὐχ ἥκιστα

[8]   σιωπῆς γὰρ οἰκεῖον καὶ ἡσυχίας τὸ ἀναφὲς καὶ ἀπαθὲς καὶ ἄπληκτον,

[8]   μὲν ὕλης ἀεὶ βιαζομένης εἰς τὸ ἀόριστον ἀναδῦναι καὶ φευγούσης τὸ

[8]   καὶ κεκραμένῳ κρᾶσιν, ἧς καὶ τὸ ἀόριστον ἐντὸς ὅρων πλανᾶται, καθάπερ

[8]   δ´ ἀταξίαν καὶ πλημμέλειαν αὐτῆς τὸ ἀόριστον καὶ ἀπεράτωτον ἄπειρον εἰωθότων

[8]   δεῖπνον. εἰ μὴ νὴ Δία τὸ ἄριστον αὐτόθεν ἀπραγμόνως προσφερόμενοι καὶ

[8]   τούτου καὶ τὸ δεῖπνον καὶ τὸ ἄριστον, ἀφ´ ὅτου λάβοι τοὔνομα,

[8]   ῥᾳδίως· ἔχει δέ τινα τάξιν τὸ ἄτακτον αὐτῆς καὶ τὰ μέτρα

[8]   ἑωθινὴν αὔραν ἄριστον ὠνομάσθαι καθάπερ τὸ αὔριον· τὸ δὲ δεῖπνον, ὅτι

[8]   οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσιν καὶ τὸ βάψαι μιῆναι‘ κέκληκεν ὁ ποιητής,

[8]   συνέτυχεν ἡμῖν, πρῶτα τοῦτο περιέχει τὸ βυβλίον· ἔστι δὲ τῶν Συμποσιακῶν

[8]   μὴ πρῶτον μέν, ᾧ λόγῳ τὸ γαμψώνυχον οὐ προσίενται, τούτῳ καὶ

[8]   διαπυνθανόμενοι συντόνους ποιούμεθα τὰς γεγωνήσεις. τὸ γάρ, ἐν ᾧ μάλιστα καιρῷ

[8]   τῆς φίλης ὀπώρας οὐ προσηκόντως. τὸ γὰρ θέρος αὐτοῖς μαρτυρεῖ καὶ

[8]   τὸ γεννῶν οὐχ ἧττον ἢ τὸ γεννώμενον· μεταβολὴ γάρ τις καὶ

[8]   μὴ δόξῃ τῷ ἀφθάρτῳ μάχεσθαι τὸ γεννῶν οὐχ ἧττον ἢ τὸ

[8]   τὸν οἶνον τὸ μέλι τοὔλαιον τὸ γεύσασθαι τὸ προπιεῖν ἕτερα πάμπολλα

[8]   γὰρ κίνησις ἀναμίγνυσι τῷ ὑγρῷ τὸ γεῶδες, ὅταν δ´ ἠρεμήσῃ, κάτω

[8]   τὸ ἀόριστον ἀναδῦναι καὶ φευγούσης τὸ γεωμετρεῖσθαι, τοῦ δὲ λόγου καταλαμβάνοντος

[8]   ἀπόλλυσθαι γὰρ οὕτω καὶ διαφθείρεσθαι τὸ γεωμετρίας ἀγαθὸν αὖθις ἐπὶ τὰ

[8]   Ἀθηναίους εἰκός ἐστιν Ἀπόλλωνι καθιερῶσαι τὸ γυμνάσιον ἀλόγως καὶ αὐτομάτως, ἀλλὰ

[8]   καὶ κύκλῳ περιφερόμενον διαδίδωσι πολύ· τὸ δ´ {ἀγγεῖον} ἐμπλησθὲν ἢ στερεοῦ

[8]   πρὸς ταύταις τριςχίλια τεσσαράκοντ´ ἐννέα, τὸ δ´ ἀποφατικὸν αὐτοῦ μυριάδας τριάκοντα

[8]   πάλαι Ῥωμαῖοι συνδειπνοῦντες τοῖς φίλοις. τὸ δ´ ἄριστον ἐκλήθη πράνδιον’ ἀπὸ

[8]   τὸ κράνος εἴκασέ που στεφάνῃ, τὸ δ´ ἔδειν ἔδερε’ καί δέντης’

[8]   τῶν ὀνομάτων τὸ δ´ ὕλην τὸ δ´ ἰδέαν καλοῦμεν, ἡ μὲν

[8]   θεὸν τῷ δικαιοτάτῳ τῶν ὀνομάτων τὸ δ´ ὕλην τὸ δ´ ἰδέαν

[8]   καὶ θερμόν ἐστι καὶ ὑγρόν, τὸ δὲ γῆρας ἀμφοῖν ἐνδεές. ἔοικε

[8]   καὶ ῥᾳδίως ἀπὸ τῶν τυχόντων, τὸ δὲ δεῖπνον ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο

[8]   ἄριστον ὠνομάσθαι καθάπερ τὸ αὔριον· τὸ δὲ δεῖπνον, ὅτι τῶν πόνων

[8]   ἐν τοῖς περιπάτοις διατριβὴν παρέσχεν· τὸ δὲ λεγόμενον περὶ τῶν ἐνυπνίων,

[8]   λοιδοροῦντες φιλόσοφοι λήρησιν πάροινον ἀποκαλοῦσιν· τὸ δὲ ληρεῖν οὐδέν ἐστιν ἀλλ´

[8]   λόγον μὲν ἀπολιπὼν ἐν συμποσίῳ, τὸ δὲ τεταγμένως χρῆσθαι λόγῳ καὶ

[8]   ἀναταραττόμενον γίνεσθαι παχὺ καὶ γεῶδες· τὸ δὲ τοιοῦτον εὔσηπτον εἶναι. πάντα

[8]   ἔργον ἐστὶν παῦσαι τὴν σαρκοφαγίαν. τὸ δὲ τῶν θαλαττίων γένος οὔτ´

[8]   ἀπὸ τῆς ὥρας· ἔνδιον γὰρ τὸ δειλινόν, καὶ τὴν μετ´ ἄριστον

[8]   λόγοις πραγματευσαμένου τοῦ Φαβωρίνου μετὰ τὸ δεῖπνον ἀνέκυψεν. τοῖς μὲν οὖν

[8]   προσδιατρίψαντας ἀκροάμασι καὶ βράδιον ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐλθόντας οἱ Θέωνος υἱοὶ

[8]   Περὶ τῶν ὀψὲ παραγινομένων ἐπὶ τὸ δεῖπνον· ἐν ᾧ καὶ πόθεν

[8]   πράξεων γενομένους. Ἐκ τούτου καὶ τὸ δεῖπνον καὶ τὸ ἄριστον, ἀφ´

[8]   τριακόσια χρειῶν γένη παρέχον αὐτοῖς τὸ δένδρον· ἡμῖν δὲ τοῖς Ἕλλησιν

[8]   αἰθρίων καὶ κεκραμένων ὁμαλῶς (διὰ τὸ δεῦρο μὲν συνωθεῖν τὰς ἀτόμους

[8]   πως μᾶλλον οἱ πλείους ἐπὶ τὸ δεύτερον ὡς ἀνθρώπινον μᾶλλον, ἥκιστα

[8]   χώραν ἔρημον ἀπολείπειν σωμάτων) καὶ τὸ δὴ προχειρότατον, ἡμέραν ψυχρὰν ἠχωδεστέραν

[8]   Τυνδάρη, προσαγορευομένην καὶ διδάσκουσαν ἡμᾶς τὸ δίκαιον ἴσον, ἀλλὰ μὴ τὸ

[8]   γεωμετρικωτάτοις θεωρήμασιν, μᾶλλον δὲ προβλήμασι, τὸ δυεῖν εἰδῶν δοθέντων ἄλλο τρίτον

[8]   ἰδίας αὐτῶν ἐκείνων ἐπῄνεσα καὶ τὸ εἰκὸς ἔφην ἔχειν ἱκανῶς· ὅπως

[8]   λεγόμενον· τί δὲ τοῦτ´ ἔστι; τὸ ἐμπεδόφυλλον’ εἶναι καὶ ἀείφυλλον· οὔτε

[8]   παρατρέπει πολλαχῆ τὰ εἴδωλα καὶ τὸ ἐναργὲς αὐτῶν ἐξίτηλον καὶ ἀσθενὲς

[8]   ἄλλοις οὔ· οὐ γὰρ παραμένει τὸ ἐχέκολλον καὶ συνεκτικόν, ἢ πυκνουμένης

[8]   ἕκαστον αὐτῷ τι συνεπεισενεγκεῖν εἰς τὸ ζητούμενον. ἐγὼ δ´ εἰσφέρω πρῶτος,

[8]   ἀπόλλυσιν, ᾧ μόνῳ θεατόν ἐστι τὸ θεῖον. πᾶσι μὲν οὖν τοῖς

[8]   μᾶλλον εὔσηπτα ποιοῦντα· πᾶν γὰρ τὸ θερμανθὲν καὶ χλιανθὲν ἀεὶ πρὸς

[8]   ἥκει τὸ ὑγρόν, οὐκέτι δὲ τὸ θερμὸν ἔρρωται· δεῖγμα δὴ γεγονὸς

[8]   τρέπει καὶ ὑποπίμπλησι θειοτέρας γονῆς τὸ θνητόν. καὶ οὐκ ἐμὸς ὁ

[8]   ῥέζειν, ὥς τι μέγα δρῶντες τὸ θύειν ἔμψυχον, ἄχρι δὲ νῦν

[8]   τὸ δίκαιον ἴσον, ἀλλὰ μὴ τὸ ἴσον δεῖν ποιεῖσθαι δίκαιον· ἣν

[8]   πρέπουσαν· ἡ μὲν γὰρ ἀριθμῷ τὸ ἴσον ἡ δὲ λόγῳ τὸ

[8]   ποιεῖ καὶ φυλάττει διὰ παντὸς τὸ ἴσον τῇ ὕλῃ καὶ ὅμοιον

[8]   ἐπεὶ πιθανώτεροι τούτων εἰσὶν οἱ τὸ κάλλος καὶ τὴν εὐφυΐαν ἀγαπῆσαι

[8]   τὸ ἴσον ἡ δὲ λόγῳ τὸ κατ´ ἀξίαν ἀπονέμει· καὶ οὐ

[8]   θεὸς ἐξαιρῶν, ὡς ἀνυστόν ἐστι, τὸ κατ´ ἀξίαν διαφυλάττει, γεωμετρικῶς τῷ

[8]   διαφυλάττει, γεωμετρικῶς τῷ κατὰ λόγον τὸ κατὰ νόμον ὁριζόμενος. Ταῦθ´ ἡμεῖς

[8]   μόνῳ δ´ αὐτῷ σχεδὸν ὑπάρχει τὸ κατὰ πολλῶν οὐκ ἀληθῶς λεγόμενον·

[8]   ἐν ὁδῷ καταλάβῃ καὶ τυφλώσῃ {τὸ κενόν} ἐνταῦθα δ´ ἔστη καὶ

[8]   ὦ φίλε Βόηθε, καίπερ πολὺ τὸ κενὸν ἔχουσαι μενέτωσαν· τῇ δὲ

[8]   ἔχουσαι μενέτωσαν· τῇ δὲ φωνῇ τὸ κενὸν οὐκ ὀρθῶς πρὸς σωτηρίαν

[8]   κῶμον Ἑλληνικῶς κωμισσᾶτον’ λέγεσθαι, καὶ τὸ κεράσαι μισκῆρε’ καθ´ Ὅμηρον ἡ

[8]   ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ὡς Ὅμηρος τὸ κράνος εἴκασέ που στεφάνῃ, τὸ

[8]   ἀείφυλλός ἐστιν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ κράτος αὐτοῦ μάλιστα τῆς νίκης

[8]   οὐχ ἧττον ᾤοντο θαυμάσιον εἶναι τὸ λαθεῖν τηλικαῦτα συμπτώματα χρόνον τοσοῦτον·

[8]   τὸν ἥλιον προλαμβάνοντες, ὑφ´ οὗ τὸ λεπτότατον καὶ κουφότατον ἀεὶ τῶν

[8]   ἰαίνεσθαι’ ῥιγεδανὸν’ δὲ καὶ κρυερὸν’ τὸ λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν· ὁ

[8]   πλάσσοντες, ἀλλὰ τὸ ἄγαν καὶ τὸ μᾶλλον ἐνίων παθῶν καινότητα καὶ

[8]   μάλιστα παχνουμένου τοῦ πνεύματος ἀμαυροῦσθαι τὸ μαντικόν, ὥσπερ κάτοπτρον ὁμίχλης ἀναπιμπλάμενον.

[8]   θερμότης τά τ´ ἄλλα καὶ τὸ μέλι {καὶ} τῆς ἰδίας ποιότητος

[8]   τὰ στρώματ´‘ ἔφη τὸν οἶνον τὸ μέλι τοὔλαιον τὸ γεύσασθαι τὸ

[8]   πάντα καὶ μηδενὶ συμβεβηκὸς ἑτέρῳ τὸ μέλλον λέγεσθαι· φοίνικος γὰρ ξύλον

[8]   τῷ ὀνόματι τῆς ξηρότητος. ἔτι τὸ μὲν αἷμα κυριωτάτην τῶν ἐν

[8]   λάβοι τοὔνομα, ζήτησιν παρέσχεν. καὶ τὸ μὲν ἄριστον ἐδόκει τῷ ἀκρατίσματι

[8]   τοσαύτης ἀδείας τῷ φλυαρεῖν δεδομένης. τὸ μὲν γὰρ δεῖπνόν φασι κῆναν’

[8]   καὶ μίξεις ἀεί τι νεωτερίζειν. τὸ μὲν γὰρ κατὰ φύσιν τέτακται

[8]   γένεσιν ὁ κόσμος ἔσχεν, ὧν τὸ μὲν θεὸν τῷ δικαιοτάτῳ τῶν

[8]   μὲν ἤλεγξεν Ἵππαρχος, ἀποδείξας ὅτι τὸ μὲν καταφατικὸν περιέχει συμπεπλεγμένων μυριάδας

[8]   φύσις, ἄλλην ἄλλοτε λαμβάνουσα κρᾶσιν. τὸ μὲν οὖν ἀέρα καινὸν ἐπεισάγειν

[8]   εἴωθεν διεροὺς βροτοὺς’ καλεῖν, καὶ τὸ μὲν χαίρειν ἰαίνεσθαι’ ῥιγεδανὸν’ δὲ

[8]   πολλὰ καὶ φαύλοις ἡδόμενον συμπόταις· τὸ μέντοι πρωίτερον δειπνεῖν ὄνειδος ἦν

[8]   γὰρ θέρος αὐτοῖς μαρτυρεῖ καὶ τὸ μετόπωρον, ὅτε μάλιστα χλωρὰν καὶ

[8]   καὶ φύσει τῆς πρὸς ἅπαν τὸ μὴ βλάπτον, ἥκιστα τῶν ὄψων

[8]   ἅπαξ, ἐδόκει καὶ λόγον ἔχειν τὸ μὴ δρόμῳ, καθάπερ ὕσπληγος μιᾶς

[8]   αὐτήν τε τὴν νίκην’ παρὰ τὸ μὴ εἶκον ὠνομάσθαι· καὶ γὰρ

[8]   τοῦτο μέντοι μουσικῶς ἔοικεν ἀπαυτοματίσαι τὸ μὴ μόνον οὕτω σύνεγγυς, ἀλλὰ

[8]   ἔχειν ἀποκεκρυμμένον, ἀλλ´ αὐτόθεν φαίνεσθαι τὸ μὴ πρέπον, ἀνδρὶ συγκεκοιμημένης γαμετῆς

[8]   πρὸς τὸν ἰχθῦν ἐκεχειρία διὰ τὸ μὴ σύμφυλον ἄτοπος καὶ γελοία,

[8]   Ἀθήνησι λοιμὸν γενέσθαι, τεκμαιρόμενος αὐτοῦ τὸ μὴ σύντροφον μάλιστα τῷ τὰ

[8]   ἄχρι δὲ νῦν παραφυλάττουσιν ἰσχυρῶς τὸ μὴ σφάττειν πρὶν ἐπινεῦσαι κατασπενδόμενον.

[8]   διαμένῃ, καὶ τοῖς ἄλλοις πρὸς τὸ μὴ φθείρεσθαι βοηθεῖ. μεγίστην δὲ

[8]   τοῦ ἀληθῶς ὄντος τυφλοῦται καὶ τὸ μυρίων’ ἀντάξιον ὀμμάτων’ ὄργανον ψυχῆς

[8]   οὐ συμμαρτυροῦσιν ὅτι τῆς εἰς τὸ νικᾶν καὶ κρατεῖν δυνάμεως τῷ

[8]   σκόπει δή, μὴ Πυθικόν ἐστι τὸ νικητήριον, ὡς Ἀμφικτύονος κἀκεῖ πρῶτον

[8]   ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον λόγου δεῖσθαι, τὸ νυκτὸς ἠχωδεστέρας εἶναι τὰς φωνὰς

[8]   ἀρετῆς δὲ καὶ κακίας διαφορᾷ τὸ οἰκεῖον ἀεὶ διαλαγχανόντων. ταύτην ὁ

[8]   ἔφη τοὺς ῥήτορας ἐάσομεν περαίνειν τὸ οἰκεῖον, ἐξ εἰκότων καὶ πιθανῶν

[8]   περὶ Πλάτωνος ᾄδειν καὶ λέγειν τὸ οὐδὲ ἐῴκει ἀνδρός γε θνητοῦ

[8]   τοῖς μυώδεσι παρεῖχεν· καὶ τοῦτο τὸ πάθος οὔτε πρότερον οἶδεν οὐδεὶς

[8]   ἀδύνατον. ὅθεν ἀπείρῳ πέρατος ἐγγενομένου τὸ πᾶν ἡρμοσμένον καὶ κεκραμένον ἄριστα

[8]   ὄντος. ἔχει δέ τι καὶ τὸ παρ´ ἡμᾶς αἴτιον· αὐτοὶ γὰρ

[8]   Πινδαρικὴ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν’ καὶ τὸ παρὰ τὴν φύσιν εὐθὺς ἀόριστον

[8]   δημιουργοῦ βοηθεῖται τῷ λόγῳ πρὸς τὸ παράδειγμα τὴν οὐσίαν ὁρίζοντος· ᾗ

[8]   καινότητος οὐκ ἐν ποιῷ, μένει τὸ παράδοξον ὁμοίως. ἔπειτα τοῦ Σοφοκλέους

[8]   ὄψων ἐχρῶντο τοῖς ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἐχρῶντο· καὶ γὰρ

[8]   θύουσιν, ἰχθύος δὲ μὴ γεύσασθαι τὸ παράπαν ὑπομένουσιν. ἣν δὲ Τυνδάρης

[8]   διὰ τὸν ἄκρατον, ὄψον δὲ τὸ παρασκευαζόμενον εἰς δεῖπνον αὐτοῖς· ὀψὲ

[8]   τούτοις δὲ συμμαρτυρεῖν ἐδόκει καὶ τὸ παρεγγυᾶν τοὺς Πυθαγορικοὺς τοῖς ἑταίροις

[8]   ᾗ καὶ κάλλιον τοῦ συμμέτρου τὸ περὶ μέτρον τῶν ὄντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ

[8]   ταὐτὸ καιροῦ συνδραμόντων· οἷον ἦν τὸ περὶ τῆς Εὐριπίδου γενέσεως καὶ

[8]   ἀτερπέστερον ἐμβάλλειν ἔδοξεν τοῦ ζητουμένου τὸ περὶ τοῦ Νικολάου. διὸ καὶ

[8]   ἰχθύων, μετὰ τοῦ δικαίου καὶ τὸ περίεργον οἶμαι τῆς βρώσεως ἀποδιοπομπουμένοις.

[8]   ἀνεσπασμένα τῶν Περιπατητικῶν τόπων εἰς τὸ πιθανὸν ἐπικεχείρηται, καὶ προσέτι τραγικῶς

[8]   ἔφη πρῶτος ὑμῶν εὐπορήσειεν λόγου τὸ πιθανὸν ἔχοντος; Ἡσυχίας δὲ γενομένης

[8]   καὶ ῥυσὰ καὶ πᾶν ἀφεικότα τὸ πληκτικὸν ἐκεῖνο καὶ μανικὸν ἔχουσιν.

[8]   τοῖς λύχνοις ψόφον ἐμποιεῖν, ἀποκυματιζούσης τὸ πνεῦμα τῆς θερμότητος, ἀλλὰ καὶ

[8]   οὐδενὸς δὲ πρὸς μεταβολὴν καὶ τὸ ποιῆσαι νοσημάτων καινῶν γένεσιν ἀσθενέστερόν

[8]   πρὸς ὕδωρ ἐξίστησιν καὶ φθείρει τὸ πότιμον καὶ οἰκεῖον· ὅθεν εὔσηπτα

[8]   τὸ μέλι τοὔλαιον τὸ γεύσασθαι τὸ προπιεῖν ἕτερα πάμπολλα τοῖς αὐτοῖς

[8]   φέρουσιν· ἔστι δ´ ἀληθὴς μία, τὸ πρὸς τὴν θάλατταν ἔχθος ὡς

[8]   μήκει τοῦ σώματος διάπλεων δὲ τὸ πρόσωπον ἐπιφοινίσσοντος ἐρυθήματος, τὰς μεγίστας

[8]   ἀνθρώπους, ἀλλ´ ἐν ἰχθύσιν ἐγγενέσθαι τὸ πρῶτον ἀνθρώπους ἀποφαίνεται καὶ τραφέντας

[8]   ὄνασθαι· διὸ τῆς ἀνάγκης ἐπαγούσης τὸ πρῶτον, ἤδη καὶ δι´ ἡδονὴν

[8]   καὶ γῆς λαβέσθαι. καθάπερ οὖν τὸ πῦρ τὴν ὕλην, ἐξ ἧς

[8]   αἴσῃ, τὸν ἐγκέφαλον οὕτως, διὰ τὸ ῥίπτειν καὶ ἀποβάλλειν μυσαττομένους, προσειπόντα·

[8]   ἐργάτας δεδιότας ὁρῶμεν. ἀφέντες οὖν τὸ συκοφαντεῖν τὰ τῶν θεῶν δῶρα

[8]   εἴκαζε κοιμήσεως μεθημερινῆς ἀποτροπὴν εἶναι τὸ σύμβολον, ἀναιρουμένης ἕωθεν εὐθὺς τῆς

[8]   τινὲς τῶν παλαιῶν ᾤοντο λύειν τὸ σύμβολον, ὡς πρὸς τοὺς διαβόλους

[8]   πληγὴ σώματος διηχοῦς, διηχὲς δὲ τὸ συμπαθὲς αὑτῷ καὶ συμφυὲς εὐκίνητον

[8]   τοῖς συμβόλοις, οἷόν ἐστι καὶ τὸ συνταράττειν ἀναστάντας ἐξ εὐνῆς τὰ

[8]   καὶ γὰρ ἡ μορφὴ καὶ τὸ σχῆμα πέρας ἐστὶ τοῦ μεμορφωμένου

[8]   βροτῶν’ πολλάκις μὲν γὰρ οὐδὲ τὸ σχῆμα τῆς φωνῆς ὁ τοῦ

[8]   καὶ ἀλγηδόνος ἧλος, ᾧ πρὸς τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν προσηλοῖ, μέγιστον

[8]   τὴν τροφὴν ὥσπερ ἀθλητοῦ περὶ τὸ σῶμα τῆς εὐταξίας ἀναλισκούσης σμικρὸν

[8]   προσηλοῖ, μέγιστον κακὸν ἔχειν ἔοικεν τὸ τὰ αἰσθητὰ ποιεῖν ἐναργέστερα τῶν

[8]   καὶ κυήσεως ἀρχὴν παρασχεῖν διὰ τὸ τὰς οὐσίας τῶν θεῶν ἐν

[8]   ἐπαλλήλοις σώμασιν, ἀλλ´ ἄφθονον ἔχων τὸ τῆς ἐπιεικοῦς καὶ ἀναφοῦς μεμιγμένον

[8]   δημοτικὸν γὰρ εὖ μάλα δοκεῖ τὸ τοιοῦτο, καὶ τοὐναντίον οἱ ἄνθρωποι

[8]   Μενωνείοις σημεῖον ἡπατικοῦ πάθους ἀναγέγραπται τὸ τοὺς κατοικιδίους μῦς ἐπιμελῶς παραφυλάττειν

[8]   ἐπιβοωμένων τὸν στρατηγόν· ἐστρατήγει δὲ τὸ τρίτον ὁ Ἀμμώνιος. ἐπεὶ δὲ

[8]   τάξιν ἔχουσιν. μέγα δὲ καὶ τὸ τῶν καλουμένων προπομάτων· οὐδὲ γὰρ

[8]   ἱερατικὰς ἁγιστείας, οἷόν ἐστι καὶ τὸ τῶν κυάμων· οὔτε γὰρ σπείρειν

[8]   τούτων ὑπὸ τοῦ Λευκίου, μάλιστα τὸ τῶν χελιδόνων ἀτοπίαν ἔχειν ἐδόκει,

[8]   τὸ φθινόπωρον· οὔπω γὰρ ἥκει τὸ ὑγρόν, οὐκέτι δὲ τὸ θερμὸν

[8]   οἴονται διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀπαθὲς τὸ ὕδωρ, ἂν νυκτὸς λαμβάνηται. Τούτοις

[8]   ἐμπειρίᾳ· νυκτὸς γὰρ ἔφασαν λαμβάνειν τὸ ὕδωρ ἔτι τοῦ ποταμοῦ καθεστῶτος

[8]   τῇ θαλάττῃ γινομένην. ὅθεν οὔτε τὸ ὕδωρ πότιμον αὐτῆς οὔθ´ ὧν

[8]   ἕκαστον ἐν ᾧ πέφυκεν, ἥκιστα τὸ ὕδωρ· ὕδατος γὰρ ἡ ψυχρότης

[8]   Ῥώμην ἀφικομένῳ μοι διὰ χρόνου τὸ ὑποδεκτικόν, ὡς Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, καταγγείλας

[8]   τοῦ δὲ γένους οὐκ ἐκβιβάζει τὸ ὑποκείμενον· ὥσπερ οὐδὲ τὴν ἐλεφαντίασιν

[8]   ἐνιαυτοῦ περιιόντος οἷον γῆρας εἶναι τὸ φθινόπωρον· οὔπω γὰρ ἥκει τὸ

[8]   ἀσχολουμένους γὰρ αὐτοὺς ὅμως διὰ τὸ φιλόδειπνον οὐκ ἀπολέγεσθαι τὰς κλήσεις.

[8]   καὶ κρυερὸν’ τὸ λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν· ὁ δ´ ἀλίβας καὶ

[8]   καὶ οἰδοῦσαν, ἄχρι ἂν ἀποπνεύσῃ τὸ φυσῶδες καὶ ἄπεπτον. ὅτι δ´

[8]   ἐκβάλλοντες οὐ ταὐτὸ ποιοῦσι τοῖς τὸ φῶς ἀναιροῦσιν, ἀλλὰ χεῖρον, ὅσῳ

[8]   πάσχειν ἐπιεικῶς αἱ φιλόσοφοι φύσεις, ὑπεπίμπλατο καὶ τοῖς ἑταίροις μετεδίδου, μαρτυρῶν

[8]   ἦμος δὲ δρυτόμος περ ἀνὴρ ὡπλίσσατο δεῖπνον. εἰ μὴ νὴ Δία

[8]   κενόν} ἐνταῦθα δ´ ἔστη καὶ ἀπεπαύσατο τοῦ πρόσω χωρεῖν διὰ τὴν

[8]   αἰσθήσεως. διὸ καὶ Πλάτων αὐτὸς ἐμέμψατο τοὺς περὶ Εὔδοξον καὶ Ἀρχύταν

[8]   βραχίονας ἐξέκυψεν, ἁψαμένων δ´ αὖθις ἐνεδύετο καὶ φλεγμονὰς ἀκαρτερήτους ἐνειλούμενα τοῖς

[8]   ἧττον ἢ τὸν Πυθαγόραν, ὡς ᾤετο Δικαίαρχος. ὁ γὰρ Λυκοῦργος οἶσθα

[8]   ἑαυτοῦ γενεθλίοις τὸν βασιλέα τελευτῆσαι συνεφωνεῖτο· Πομπήιον δὲ Μᾶγνον οἱ μὲν

[8]   παρόντων· ἀλλ´ ὅτε δὴ νηὸς ἐξέφθιτο ἤια πάντα’ μικρὸν ἔμπροσθεν ἢ

[8]   καὶ κύριον ὑφ´ αὑτῆς, εἰ βούλοιτο, μεταβάλλειν καὶ τρέπεσθαι ῥᾳδίως· ἔχει

[8]   ἐπικελευσαμένου τοῖς καρποῖς ἀρήγειν φθειρομένοις, ἤρξαντο μὲν καθιερεύειν· ἔτι δ´ ὅμως

[8]   Ἀγαθαρχίδας ἱστόρηκεν, ἄλλοις τε συμπτώμασιν ἐχρήσαντο καινοῖς καὶ ἀνιστορήτοις, καὶ δρακόντια

[8]   ἕνεκεν τοῦ δικαίου καὶ συνηθείας ἐφείδοντο μάλιστα τῶν ἐναλίων, ὡς τἄλλα

[8]   τῶν Πυθαγορικῶν, ὡς μάλιστα μὲν ἐγεύοντο τῶν ἱεροθύτων ἀπαρξάμενοι τοῖς θεοῖς,

[8]   Περὶ συμβόλων Πυθαγορικῶν, ἐν οἷς παρεκελεύοντο χελιδόνα οἰκίᾳ μὴ δέχεσθαι καὶ

[8]   ὅτι δὴ μάλιστα τῶν ἰχθύων ἀπείχοντο· καὶ γὰρ ἱστορεῖται τοῦτο περὶ

[8]   ἐάσω| μεν, εἰ μόνον ἀλεκτορίδων ἀπείχοντο πάντες ἢ δασυπόδων, οὐκ ἂν

[8]   τὴν ἀπορίαν Ἀριστοτέλης, καὶ οὐδὲν ᾤοντο δεῖν ζητεῖν οὐδὲ λέγειν ἀλλ´

[8]   γένεσιν καὶ σύστασιν, οὐχ ἧττον ᾤοντο θαυμάσιον εἶναι τὸ λαθεῖν τηλικαῦτα

[8]   καὶ ῥώμην ἐπὶ τοὺς ἀγῶνας ᾤοντο. κούφων δὲ καὶ βαρέων ἀγωνισμάτων

[8]   ᾧ μόνῳ τινὲς τῶν παλαιῶν ᾤοντο λύειν τὸ σύμβολον, ὡς πρὸς

[8]   οὐκ ὄψον ἀλλὰ τροφὴν ἀναγκαίαν ἐποιοῦντο γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν· ἔτειρε δὲ γαστέρα

[8]   βλάπτοντος ἔργον ἐναγὲς καὶ ἄθεσμον ἐποιοῦντο· πλήθει δ´ ἐπιχεομένῳ καθειργόμενοι καὶ

[8]   οἱ Πυθαγορικοὶ ἐμψύχων τοὺς ἰχθῦς παρῃτοῦντο. Ἐπεὶ δὲ τούτων λεγομένων ὁ

[8]   ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἐχρῶντο· καὶ γὰρ ἄνευ τῆς ἀδικίας

[8]   ἀνοιχθείσης. ἐκεῖνοι γὰρ οὕτως ἀνειμένοις ἐχρῶντο καὶ μαλακοῖς, ὥστ´ Ἀλέξανδρος μὲν

[8]   μὴ βλάπτον, ἥκιστα τῶν ὄψων ἐχρῶντο τοῖς ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν

[8]   τῶν καθ´ ὕπνον ὄψεων, μαρτυρίοις ἐχρῶντο τοῖς τε κυάμοις καὶ τῇ

[8]   ἐπῄει τοῖς παροῦσι τῶν εἰς ταὐτὸ καιροῦ συνδραμόντων· οἷον ἦν τὸ

[8]   ἐκ τῶν συμποσίων ἐκβάλλοντες οὐ ταὐτὸ ποιοῦσι τοῖς τὸ φῶς ἀναιροῦσιν,

[8]   ἃς αἰτίας Φίλων ὁ ἰατρὸς διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν οὐ πρὸ

[8]   γὰρ εὖ μάλα δοκεῖ τὸ τοιοῦτο, καὶ τοὐναντίον οἱ ἄνθρωποι τοὺς

[8]   δ´ ἔξωθεν εἴσω κατιοῦσαν οὐδὲν τοιοῦτο πάσχειν ἀλλὰ συνέχεσθαι καὶ διαμένειν

[8]   Ἀχέρων τε Πυριφλεγέθων τε ῥέουσιν’ τοῦτο γὰρ ἄν τις εἰπεῖν μοι

[8]   τῶν στομαχικῶν ἢ μελαγχολικῶν. καίτοι τοῦτό γε θαυμαστὸν εἰ μηδ´ Ὅμηρος

[8]   αἰτίαν ἔλεγε δὲ τῆς ἐχεμυθίας τοῦτο γέρας εἶναι, τοὺς ἰχθῦς καλεῖν

[8]   ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο μὲν ῥᾷστον, τοῦτο δ´ ὥσπερ διαπεπονημένον ἐκάλεσαν. Ὑβριστὴς

[8]   ἔξω καὶ διαστάσεις μεγάλας ποιοῦσιν, τοῦτο δὲ γίνεται νυκτὸς ὑπὸ ψυχρότητος·

[8]   ἀσυγχύτους φυλάττοντα προσμίξῃ τὰς εἰκόνας. τοῦτο δὲ μάλιστα ποιεῖ δι´ ἀέρος

[8]   τοὐναντίον ὥσπερ ἀνθιστάμενον τῷ βιαζομένῳ· τοῦτο δὴ καὶ περὶ τοὺς ἀθλητικοὺς

[8]   φυομένων, βεβαίως ἀείφυλλός ἐστιν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ κράτος αὐτοῦ μάλιστα

[8]   ἦν ἐκκαθαίρειν καὶ διαλαμπρύνειν, ὑποθέμενος τοῦτο δὴ τοὐπιδήμιον ὅ φησιν Δημόκριτος

[8]   Πυθαγόραν· πολὺ γὰρ ἀμέλει γλαφυρώτερον τοῦτο καὶ μουσικώτερον ἐκείνου τοῦ θεωρήματος,

[8]   εἶπεν, ὦ Φιλομήλα’ ἢ καὶ τοῦτο κενόν ἐστιν; τὴν γὰρ ἀηδόνα,

[8]   ὅρα‘ εἶπεν, ὦ Θράσυλλε, μὴ τοῦτο μὲν αἱ νυκτομαχίαι καὶ νυκτοπορίαι

[8]   ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν ἄλλο· διὸ τοῦτο μὲν ἀκράτισμα καλεῖν διὰ τὸν

[8]   κολάσαι τὸν λόγον. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἀπεῖπεν, ἰδίαν δέ τινα

[8]   φησὶν ἑκατὸν μυριάδας ὑπερβάλλειν· ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἤλεγξεν Ἵππαρχος, ἀποδείξας ὅτι

[8]   ὁμοίως. καὶ ὁ Ἀμμώνιος ἔφη τοῦτο μὲν ὑπ´ Ἀριστοτέλους λελύσθαι· τὴν

[8]   διαφέρουσα πλεῖστ´ αὐτῇ ὅμοια ποιεῖ· τοῦτο μέντοι μουσικῶς ἔοικεν ἀπαυτοματίσαι τὸ

[8]   μεταξὺ πράττοντες· ἔστι δὲ καὶ τοῦτο παρ´ Ὁμήρου λαβεῖν λέγοντος ἦμος

[8]   ἰχθύων ἀπείχοντο· καὶ γὰρ ἱστορεῖται τοῦτο περὶ τῶν παλαιῶν Πυθαγορικῶν, καὶ

[8]   καὶ εἰπεῖν συνέτυχεν ἡμῖν, πρῶτα τοῦτο περιέχει τὸ βυβλίον· ἔστι δὲ

[8]   ὅσον ἡ ὕλη γενόμενον. διὸ τοῦτο πρόβλημα δοὺς αὑτῷ, δυεῖν ὄντων

[8]   εἶπεν ὁ Διογενιανός, ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς τὸν λόγον; εἴσεσθε ῥᾳδίως‘

[8]   ἑβδόμῃ τὴν Πλάτωνος ἤγομεν, καὶ τοῦτο πρῶτον λόγους ἡμῖν παρεῖχε τῇ

[8]   ἐνειλούμενα τοῖς μυώδεσι παρεῖχεν· καὶ τοῦτο τὸ πάθος οὔτε πρότερον οἶδεν

[8]   περαινόμενα τῶν αἰτίων ἀνευρίσκειν καὶ τοῦτο τοῦ φυσικοῦ ἴδιόν ἐστιν, ἡ

[8]   ἐπιχειροῦντας, ὥσπερ πειρωμένους δίχα λόγου δύο μέσας ἀνὰ λόγον, ᾗ παρείκοι,

[8]   ἱστόρηκεν φωλεύειν τοῦ ἔτους ἑκάστου δύο μῆνας, μηδενὶ πλὴν μόνῳ τῷ

[8]   καὶ πρὸς ταύταις ἐνακόσια πεντήκοντα δύο· Ξενοκράτης δὲ τὸν τῶν συλλαβῶν

Chapitre
[8]	δ´ ὢν καὶ φιλόγελως φύσει	ὁ	ἀδελφὸς ἡμῶν Λαμπρίας ἔφη μυρίῳ
[8]	τὰ πολλὰ καὶ ἄκλυτος ὢν	ὁ	ἀήρ, ἀναπαυομένων ἁπάντων, εἰκότως τὴν
[8]	συνέχειαν, οἷός ἐστι παρ´ ἡμῖν	ὁ	ἀήρ· καὶ γὰρ ὕδωρ καὶ
[8]	ἔργον ἐστί· σκοτεινὸς γὰρ ὢν	ὁ	ἀὴρ κατ´ Ἐμπεδοκλέα νυκτὸς ἐρημαίης
[8]	οὐδὲ τὸν Πιττακόν‘ ἔφη ζοφοδορπίδαν	ὁ	Ἀλκαῖος ὡς ὀψὲ δειπνοῦντα λέγεται
[8]	στρατηγόν· ἐστρατήγει δὲ τὸ τρίτον	ὁ	Ἀμμώνιος. ἐπεὶ δὲ πέμψας τῶν
[8]	τῶν ἐντὸς οὐχ ὁμοίως. καὶ	ὁ	Ἀμμώνιος ἔφη τοῦτο μὲν ὑπ´
[8]	Ἀναξαγόρας εἴρηκεν. Ὑπολαβὼν δὲ Θράσυλλος	ὁ	Ἀμμωνίου υἱός εἶτ´‘ ἔφη τί
[8]	μέγα, τὸν ἥλιον, ὥσπερ αὐτὸς	ὁ	Ἀναξαγόρας εἴρηκεν. Ὑπολαβὼν δὲ Θράσυλλος
[8]	τὰ Ἡσιόδου παρεμβαλὼν εἴρηκεν, οὕτως	ὁ	Ἀναξίμανδρος τῶν ἀνθρώπων πατέρα καὶ
[8]	τίλας καλοῦσιν· ταῦτ´ οὖν φησιν	ὁ	ἀνὴρ πρὸς τὴν θερμότητα σίζοντα
[8]	ἁφὴν οἴεσθαί τι ποιεῖν. καὶ	ὁ	Αὐτόβουλος παῦε ποικίλλων‘ ἔφη πρὸς
[8]	καὶ μαλακοῖς, ὥστ´ Ἀλέξανδρος μὲν	ὁ	βασιλεὺς ἐν τῷ λουτρῶνι πυρέττων
[8]	φωνὰς διασπᾶν καὶ διαρρίπτειν πολλάκις.	ὁ	γὰρ ἀήρ, ὥσπερ εἴρηται, σῶμα
[8]	σάλον καὶ σπαραγμὸν αὐτοῦ παρορῶμεν;	ὁ	γὰρ δὴ μέγας ἡγεμὼν ἐν
[8]	ἐστὶ φιλοσοφίας οἷον ἐποπτεία τελετῆς;	ὁ	γὰρ ἡδονῆς καὶ ἀλγηδόνος ἧλος,
[8]	ἱερομνήμονας καλοῦμεν, ἰχθῦς οὐκ ἐσθίουσιν·	ὁ	γὰρ θεὸς λέγεται φυτάλμιος. οἱ
[8]	τὸν Πυθαγόραν, ὡς ᾤετο Δικαίαρχος.	ὁ	γὰρ Λυκοῦργος οἶσθα δήπουθεν ὅτι
[8]	ἂν ἦν ἕτερον αὐτῷ παραβαλεῖν·	ὁ	γοῦν βασιλεύς, ὥς φασιν, ἀγαπήσας
[8]	οὐ φθόνος ἀποπειρᾶσθαι, πρῶτος Θέων	ὁ	γραμματικὸς εἶπεν, ὅτι Τυρρηνὸν μὲν
[8]	Παυσαμένου δὲ τοῦ Σώσπιδος Πρωτογένης	ὁ	γραμματικὸς ὀνόματι καλέσας Πραξιτέλην τὸν
[8]	τὸ λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν·	ὁ	δ´ ἀλίβας καὶ ὁ σκελετὸς
[8]	βαλανεῖα καὶ ὑλακτοῦσι καὶ σπαράττουσιν·	ὁ	δ´ ἑλκόμενος ἀὴρ ἐν αὐτοῖς,
[8]	πόλει τῷ σώματι δημιουργὸν ἀξιοῦντες.	Ὁ	δὲ Διογενιανὸς ἔφη καὶ τὰ
[8]	δ´ ἰδέα τῶν παραδειγμάτων κάλλιστον,	ὁ	δὲ θεὸς τῶν αἰτίων ἄριστον.
[8]	κομιδῇ συῶδες καὶ ἴσως ἀδύνατον·	ὁ	δὲ λόγον μὲν ἀπολιπὼν ἐν
[8]	πολλὴν γὰρ οὐκ ἀποσπᾷ γῆν·	ὁ	δὲ Νεῖλος ὑπὸ μαλθακῆς χώρας
[8]	καὶ τύπον ὥσπερ ἐκμαγεῖον ἀπολειπόμενον.	ὁ	δὲ Σύλλας μᾶλλον εἴκαζε κοιμήσεως
[8]	ὡς ἀηδεῖς καὶ ὀλιγαρχικοὺς βαρύνονται.	Ὁ	δὲ Σώκλαρος ὑπερδικῶν τῶν νεανίσκων
[8]	στέφανόν τινα τῶν πλεκτῶν κομίζων.	ὁ	δὲ ταῦτα μὲν δεξιωσάμενος ἀπέπεμψε
[8]	Φλώρου καὶ κολάσαι τὸν λόγον.	ὁ	δὲ τοῦτο μὲν ἀπεῖπεν, ἰδίαν
[8]	νόμον ὁριζόμενος. Ταῦθ´ ἡμεῖς ἐπῃνοῦμεν.	ὁ	δὲ Τυνδάρης φθονεῖν ἔφασκεν καὶ
[8]	τῆς διὰ τῶν ὀνείρων μαντικῆς.	Ὁ	δὲ Φαβωρῖνος αὐτὸς τὰ μὲν
[8]	αὐτοῖς γινομένης ἀκωλύτου καὶ ταχείας.	ὁ	δὲ φθινοπωρινός, ἐν ᾧ φυλλοχοεῖ
[8]	καλῶν ὕμνων τῷ θεῷ χορηγός.	Ὁ	δὲ Φλῶρος οὐδὲ Καρνεάδην ἀπαξιοῦν
[8]	ἀνυστόν ἐστι, καὶ ἀγήρω διαμένειν·	ὁ	δὲ φοῖνιξ μακρόβιον μέν ἐστιν
[8]	ἕκαστον ἀείζωον διαμένει καὶ ἀμείλικτον·	ὁ	δὲ φοῖνιξ, οὐθὲν ἀποβάλλων ἀφ´
[8]	ἴσον δυναμένην. εὖ λέγεις‘ εἶπεν	ὁ	Διογενιανός, ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς
[8]	δὲ τούτου γενομένης σιωπῆς, πάλιν	ὁ	Διογενιανὸς ἀρξάμενος βούλεσθ´‘ εἶπεν, ἐπεὶ
[8]	τῆς ἐκείνων ἡλικίας. πρῶτον οὖν	ὁ	Διογενιανὸς οὐκ ὀρθῶς ἀξιοῦν ἔδοξεν
[8]	ἤκουεν, ὀνομαστὶ καλέσας τὸν Σύλλαν	ὁ	Ἐμπεδοκλῆς Λεύκιος‘ εἶπεν ὁ ἑταῖρος
[8]	Σύλλαν ὁ Ἐμπεδοκλῆς Λεύκιος‘ εἶπεν	ὁ	ἑταῖρος εἰ μὲν ἄχθεται τοῖς
[8]	ἀλλ´ οὐδ´ ὁρῶντας ἀνέχεσθαί φησιν	ὁ	Ἡρόδοτος. ἰχθύων δὲ καὶ τοὺς
[8]	νῦν οὕτως ὀνομάζονται. Ταῦτ´ εἰπὼν	ὁ	Ἡρώδης οὐκ ἀτερπέστερον ἐμβάλλειν ἔδοξεν
[8]	οὓς ὑπερβαίνουσιν αὐτοῖς ἐπίκειται δίκη	{ὁ}	θάνατος, οὔτε μικρὰν οὔτε μεγάλην
[8]	ἀσωμάτων εἰκόνων, πρὸς αἷσπερ ὢν	ὁ	θεὸς ἀεὶ θεός ἐστιν‘ Μετὰ
[8]	φίλαθλος ἄλλως καὶ φιλόνικος ἡμῖν	ὁ	θεός, αὐτὸς μὲν κιθαρίσει καὶ
[8]	ἰσότητα, πασῶν ἀδικιῶν οὖσαν μεγίστην,	ὁ	θεὸς ἐξαιρῶν, ὡς ἀνυστόν ἐστι,
[8]	τὸ οἰκεῖον ἀεὶ διαλαγχανόντων. ταύτην	ὁ	θεὸς ἐπάγει τὴν ἀναλογίαν τοῖς
[8]	οἴομαι δεινόν, εἰ μὴ πλησιάζων	ὁ	θεὸς ὥσπερ ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἑτέραις
[8]	διὰ τὴν ἀκρασίαν. ὑπολαβὼν δ´	ὁ	Θέων ἥκιστ´‘ εἶπεν, εἰ δεῖ
[8]	δ´ αὐτοῦ λέγοντος ὑπολαβὼν Καφισίας	ὁ	Θέωνος υἱός ἀλλὰ ταῦτά γ´‘
[8]	καὶ ἀσυνήθη νοσήματα φέρουσιν; οἷον	ὁ	Θουκυδίδης ἱστορεῖ τὸν Ἀθήνησι λοιμὸν
[8]	καὶ δι´ ἃς αἰτίας Φίλων	ὁ	ἰατρὸς διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν
[8]	ἐνεργείαις· ᾗ καὶ τὸν ὄρθρον	ὁ	Ἴβυκος οὐ κακῶς κλυτὸν’ προσεῖπεν,
[8]	στρώματα συνταράττειν εὐθὺς ἀναστάντας. Σύλλας	ὁ	Καρχηδόνιος εἰς Ῥώμην ἀφικομένῳ μοι
[8]	πρῶθ´, ὑφ´ ὧν τὴν γένεσιν	ὁ	κόσμος ἔσχεν, ὧν τὸ μὲν
[8]	Παρὼν οὖν Ἀριστόδημος {πρὸς ἡμᾶς}	ὁ	Κύπριος ἀλλ´ ὅρα‘ εἶπεν, ὦ
[8]	παράπαν ὑπομένουσιν. ἣν δὲ Τυνδάρης	ὁ	Λακεδαιμόνιος αἰτίαν ἔλεγε δὲ τῆς
[8]	μηνῶν ἐμνημόνευσεν. Ὑπολαβὼν δὲ Τυνδάρης	ὁ	Λακεδαιμόνιος ἄξιον μέν ἐστιν‘ ἔφη
[8]	τῶν συνήθων ᾐνιγμένον, οὐδ´ αὐτὸς	ὁ	Λεύκιος ἐδοκίμαζεν· ψιθυρισμοῦ μὲν γὰρ
[8]	παρῃτοῦντο. Ἐπεὶ δὲ τούτων λεγομένων	ὁ	Λεύκιος οὔτε ψέγων οὔτ´ ἐπαινῶν,
[8]	οὖν‘ ἔφην, ὦ Διογενιανέ, δεῖται	ὁ	λόγος αἰτιῶν ἐπεισοδίων ἔξωθεν οὐδὲ
[8]	πράως καὶ ἀφελῶς εἰπόντος, ὡς	ὁ	μὲν ἀληθὴς ἴσως λόγος καὶ
[8]	δεδίττεσθε τῷ θεῷ τοὺς ἀντιλέγοντας.	ὁ	μὲν οὖν θεός, ὥσπερ προσήκει,
[8]	τὸ θνητόν. καὶ οὐκ ἐμὸς	ὁ	μῦθος’ εἶπεν ἀλλ´ Αἰγύπτιοι τόν
[8]	τῆς βρώσεως ἀποδιοπομπουμένοις. Ὑπολαβὼν δ´	ὁ	Νέστωρ τῶν δ´ ἐμῶν‘ ἔφη
[8]	συντυχίᾳ πρέποντας, ὧν κατῆρξεν Διογενιανὸς	ὁ	Περγαμηνός. ἔφη γὰρ οὐ φαύλως
[8]	ὅρα μή τι σοι προσῆκον	ὁ	Πλάτων καὶ οἰκεῖον αἰνιττόμενος λέληθεν,
[8]	καὶ τὸ βάψαι μιῆναι‘ κέκληκεν	ὁ	ποιητής, ἡ δὲ κοινὴ συνήθεια
[8]	ᾗ καὶ σπάδιξ ὠνομάσθη. Καὶ	ὁ	Πραξιτέλης ἔστι ταῦτ´‘ εἶπεν, ἀλλὰ
[8]	δὲ καθ´ ἣν ἐγεννήθη Διονύσιος	ὁ	πρεσβύτερος τῶν ἐν Σικελίᾳ τυράννων·
[8]	τῇ ὄψει τεκμαίρεσθαι, φαίνεται μᾶλλον	ὁ	σίδηρος ἔχων τι σαθρὸν καὶ
[8]	φοβερόν· ὁ δ´ ἀλίβας καὶ	ὁ	σκελετὸς ἐπὶ τοῖς νεκροῖς λέγονται,
[8]	ὀνομάζουσιν τὰς ὄρνιθας, Γοργίας δ´	ὁ	σοφιστής, χελιδόνος ἀφείσης ἐπ´ αὐτὸν
[8]	πέρδιξι καὶ ἀλεκτορίσιν. ἆρ´ οὖν‘	ὁ	Σύλλας ἔφη διὰ τὸν μῦθον
[8]	ἀπὸ θαλάττης ἔχουσιν. Ταῦτ´ ἐπαινέσας	ὁ	Σύλλας προσεῖπε περὶ τῶν Πυθαγορικῶν,
[8]	μήτε συμφύλου νομῆς μέτεστιν, ἀλλ´	ὁ	σῴζων πάντα τἄλλα καὶ τρέφων
[8]	διὸ καὶ μᾶλλον‘ ἔφη προθυμητέον‘	ὁ	Σῶσπις ὡς ἕκαστον αὐτῷ τι
[8]	ἀμουσίας σὺν οἴνῳ παρούσης οὐδ´	ὁ	τῆς Ἀθηνᾶς χρυσοῦς λύχνος ἐκεῖνος
[8]	καὶ πατέρ´ οὖσαν, ἤσθιεν, ὡς	ὁ	τὸν Κήυκος γάμον εἰς τὰ
[8]	οὐδὲ τὸ σχῆμα τῆς φωνῆς	ὁ	τοῦ ἀέρος σάλος ἔναρθρον ἐᾷ
[8]	γὰρ πιθανὸς οὔτ´ ἀναγκαῖος, ἀλλ´	ὁ	τρόμος ἀρκεῖ τῶν σωμάτων καὶ
[8]	Πλατωνικοῦ χαρακτῆρός ἐστιν, εὐθὺς ὑπολαβὼν	ὁ	Τυνδάρης οἴει γάρ‘ εἶπεν, ὦ
[8]	τις περιλάβοι. καίτοι καὶ Φρύνιχος	ὁ	τῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς περὶ αὑτοῦ
[8]	λέγονται. Ταῦτα τοῦ Διογενιανοῦ διελθόντος,	ὁ	Φίλων αὐτός τε μέτρια διελέχθη
[8]	ἐστιν‘ Μετὰ δὲ τὸν Τυνδάρην	ὁ	Φλῶρος, ἑταῖρος ὢν αὐτοῦ καὶ
[8]	ἐπιφανῶς ἐκπρεπέστερον ἔχει τῶν ἄλλων	ὁ	φοῖνιξ, ἅτε μηδὲ καρπὸν ἐν
[8]	αὑτοῖς· εὔφωνος δὲ καὶ λάλος	ὁ	χαλκός, ᾗ πολύκενος καὶ ὄγκον
[8]	ἐνοικεῖ καὶ ἀτελὴς ἐνδιαιτᾶται· καίτοι	ὅ	γε πελαργὸς οὔτε σκέπης μετέχων
[8]	διαλαμπρύνειν, ὑποθέμενος τοῦτο δὴ τοὐπιδήμιον	ὅ	φησιν Δημόκριτος ἐγκαταβυσσοῦσθαι τὰ εἴδωλα
[8]	ἄπεισιν ἀχάριστος γενομένη καὶ ἄπιστος.	ὃ	δὲ δεινότατόν ἐστι, μόνα τῶν
[8]	μῦς ἐπιμελῶς παραφυλάττειν καὶ διώκειν·	ὃ	νῦν οὐδαμοῦ γινόμενον ὁρᾶται. διὸ
[8]	καὶ μουσικώτερον ἐκείνου τοῦ θεωρήματος,	ὃ	τὴν ὑποτείνουσαν ἀπέδειξεν ταῖς περὶ
[8]	ζητουμένου τὸ περὶ τοῦ Νικολάου.	διὸ	καὶ μᾶλλον‘ ἔφη προθυμητέον‘ ὁ
[8]	μηδ´ ἐγκέφαλον ἐσθίειν τοὺς παλαιούς·	διὸ	καὶ Ὅμηρον εἰπεῖν τίω δέ
[8]	καὶ ἀπολυομένην ἀτρέμα τῆς αἰσθήσεως.	διὸ	καὶ Πλάτων αὐτὸς ἐμέμψατο τοὺς
[8]	φῦναι δοξάζοντες, ὡς καὶ Σύροι·	διὸ	καὶ σέβονται τὸν ἰχθῦν, ὡς
[8]	ὃ νῦν οὐδαμοῦ γινόμενον ὁρᾶται.	διὸ	μὴ θαυμάζωμεν, ἂν γένηταί τι
[8]	διίστησιν καὶ λύει τὰς πυκνώσεις,	διὸ	πλείονα τόπον τὰ ζέοντα καὶ
[8]	μεταβολὴ δέ τις ἡ σῆψις·	διὸ	τάς τε μίξεις τῶν χρωμάτων
[8]	πόλιν οἰκεῖν οὔτε καρπῶν ὄνασθαι·	διὸ	τῆς ἀνάγκης ἐπαγούσης τὸ πρῶτον,
[8]	θερινῆς· ὧν οὐδέτερον ἀληθές ἐστι.	διὸ	τὸν λόγον τοῦτον ἀπολελοιπὼς ἐπιβάλλω
[8]	οἰκείων γεγονότων αἰχμαλώτων λύτρα καταβάλλοντα.	διὸ	τοὐναντίον‘ ἔφην ὑπονοεῖν τῶν ἀνδρῶν
[8]	προφῆται καὶ ἱερεῖς Ἑβδομαγενῆ καλεῖτε.	διὸ	τοὺς Ἀπόλλωνι τὴν Πλάτωνος τέκνωσιν
[8]	ἐν ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν ἄλλο·	διὸ	τοῦτο μὲν ἀκράτισμα καλεῖν διὰ
[8]	καὶ ὅσον ἡ ὕλη γενόμενον.	διὸ	τοῦτο πρόβλημα δοὺς αὑτῷ, δυεῖν
[8]	ψυχρότης καὶ ἡ ξηρότης ὀλέθριον.	διὸ	χαριέντως Ὅμηρος εἴωθεν διεροὺς βροτοὺς’
[8]	θέρους γίνεται πονηρὰ καὶ νοσώδη·	διὸ	χειμῶνι μὲν τῆς νυκτὸς ἀναλογεῖν
[8]	γε θνητοῦ πάις ἔμμεναι ἀλλὰ	θεοῖο·	τοῦ δὲ θείου δέδια μὴ
[8]	ἄρτον ἐν ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν	ἄλλο·	διὸ τοῦτο μὲν ἀκράτισμα καλεῖν
[8]	οὔτ´ ἐλαίαν οὔτε μυρσίνην οὔτ´	ἄλλο	τι τῶν μὴ φυλλορροεῖν λεγομένων
[8]	προβλήμασι, τὸ δυεῖν εἰδῶν δοθέντων	ἄλλο	τρίτον παραβάλλειν τῷ μὲν ἴσον
[8]	ὑπὸ τὴν ἐχεμυθίαν ἐστίν, ἀλλ´	ἐκεῖνό	γε δοκῶ μήτ´ ἄρρητον εἶναι
[8]	ἀλλὰ συνέχεσθαι καὶ διαμένειν εὔσημον·	ἐκεῖνο	δὲ μᾶλλον λόγου δεῖσθαι, τὸ
[8]	καὶ πᾶν ἀφεικότα τὸ πληκτικὸν	ἐκεῖνο	καὶ μανικὸν ἔχουσιν. καὶ μὴν
[8]	τὸ δὲ δεῖπνον ἤδη παρεσκευασμένον,	ἐκεῖνο	μὲν ῥᾷστον, τοῦτο δ´ ὥσπερ
[8]	μὲν ὢν ἔτι καὶ σοφιστεύων	ἀπὸ	γεωμετρίας αἰτήμασι χρῆσθαι καὶ λαμβάνειν
[8]	προσαγορεύειν ἀπαντῶντες, ὅτι τὸν βίον	ἀπὸ	θαλάττης ἔχουσιν. Ταῦτ´ ἐπαινέσας ὁ
[8]	καί μῆνσαν’ μὲν τὴν τράπεζαν	ἀπὸ	τῆς ἐν μέσῳ θέσεως, πᾶνιν’
[8]	πεῖναν, τὸν δὲ στέφανον κορῶναν’	ἀπὸ	τῆς κεφαλῆς ὡς Ὅμηρος τὸ
[8]	τὸ δ´ ἄριστον ἐκλήθη πράνδιον’	ἀπὸ	τῆς ὥρας· ἔνδιον γὰρ τὸ
[8]	ὀδόντας καί λάβρα’ τὰ χείλη	ἀπὸ	τοῦ λαμβάνειν τὴν βορὰν δι´
[8]	γὰρ λυσσητῆρα κύνα’ δῆλός ἐστιν	ἀπὸ	τοῦ πάθους τούτου προσαγορεύων, ἀφ´
[8]	τοῦ Πυθαγορικοῦ μαθητήν, ὄνομα Λεύκιον,	ἀπὸ	Τυρρηνίας. οὗτος οὖν ὁρῶν Φιλῖνον
[8]	δεῖται μαθήματος οἷον ὀργάνου στρέφοντος	ἀπὸ	τῶν γενητῶν καὶ περιάγοντος ἐπὶ
[8]	δεῖπνον αὐτοῖς· ὀψὲ γὰρ δειπνεῖν	ἀπὸ	τῶν πράξεων γενομένους. Ἐκ τούτου
[8]	αὐτόθεν ἀπραγμόνως προσφερόμενοι καὶ ῥᾳδίως	ἀπὸ	τῶν τυχόντων, τὸ δὲ δεῖπνον
[8]	ἀποσπᾷ γῆν· ὁ δὲ Νεῖλος	ὑπὸ	μαλθακῆς χώρας περιεχόμενος, μᾶλλον δ´
[8]	καὶ πλάτος ἔχων καὶ περιδρομὴν	ὑπὸ	μανότητος, μικρὰ καὶ λεπτὰ τὰ
[8]	οὐκ ἂν ἦν χρόνου βραχέος	ὑπὸ	πλήθους οὔτε πόλιν οἰκεῖν οὔτε
[8]	σωμάτων χρυσὸς μὲν καὶ λίθος	ὑπὸ	πληρότητος ἰσχνόφωνα καὶ δυσηχῆ καὶ
[8]	καὶ φυτῶν, μάλιστα δὲ ζῴων	ὑπὸ	σάλου πολλοῦ καὶ θερμότητος οὐ
[8]	ἄπταιστον ἐξικνεῖται πρὸς τὴν ἀκοήν,	ὑπὸ	τάχους ἅμα τῷ λόγῳ διασῴζουσα
[8]	τῶν πρεσβυτέρων γεύσασθαι μὴ δυναμένους.	ὑπό	τε δὴ τούτων εἰκός ἐστι
[8]	τὰς κατὰ μέρος παρ´ ἡμῖν	ὑπό	τε σεισμῶν καὶ αὐχμῶν καὶ
[8]	ἡμᾶς· εἰ δὲ ταῦτα τῶν	ὑπὸ	τὴν ἐχεμυθίαν ἐστίν, ἀλλ´ ἐκεῖνό
[8]	ἀγκίστροισιν· ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμὸς’	ὑπὸ	τῆς αὐτῆς ἀνάγκης ἰχθύσι τε
[8]	τοῦτον ἀπολελοιπὼς ἐπιβάλλω τὸν Ἀναξαγόραν,	ὑπὸ	τοῦ ἡλίου λέγοντα κινεῖσθαι τὸν
[8]	καὶ φυλάττειν. Λεχθέντων δὲ τούτων	ὑπὸ	τοῦ Λευκίου, μάλιστα τὸ τῶν
[8]	καὶ μετατροπῇ καὶ πάθεσι παντοδαποῖς	ὑπὸ	τοῦ πατρὸς καὶ δημιουργοῦ βοηθεῖται
[8]	κρίνειν τὴν διάνοιαν· ἐθιζομένη γὰρ	ὑπὸ	τοῦ σφόδρα πονεῖν καὶ ἥδεσθαι
[8]	ἀποκρύπτεται τὸ ἄγριον καὶ μανικόν,	ὑπὸ	τῶν Μουσῶν εὐμενῶς κατεχόμενον. ἃ
[8]	ποιοῦσιν, τοῦτο δὲ γίνεται νυκτὸς	ὑπὸ	ψυχρότητος· ἡ γὰρ θερμότης χαλᾷ
[8]	μαλασσομένης καὶ ῥεούσης, εἶτα βαφὴν	ὑπὸ	ψυχροῦ καὶ στόμωσιν ἀναδεχομένης· ἔνθα
[8]	αὔξονται. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε Διὰ τί	πρὸ	ἡμέρας ἐκ τοῦ Νείλου οἱ
[8]	τοῖς γενεθλίοις ἔφασαν, οἱ δὲ	πρὸ	μιᾶς ἡμέρας τῶν γενεθλίων ἀποθανεῖν
[8]	διεβεβαιοῦτο τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν οὐ	πρὸ	πολλοῦ πάνυ χρόνου γνώριμον γεγονέναι·
[8]	καὶ κεκραμένων ὁμαλῶς (διὰ τὸ	δεῦρο	μὲν συνωθεῖν τὰς ἀτόμους ἐκεῖ
[8]	τινῶν κόσμων ἢ μετακοσμίων ἀποφήναντι	δεῦρο	νῦν πρῶτον ἐπιρρεούσας. ἐκ τούτων
[8]	αἰτίαν τῆς ἐξαλλαγῆς πλάσσοντες, ἀλλὰ	τὸ	ἄγαν καὶ τὸ μᾶλλον ἐνίων
[8]	τοιούτου τῇ μέθῃ παρόντος ἀποκρύπτεται	τὸ	ἄγριον καὶ μανικόν, ὑπὸ τῶν
[8]	ἥ τ´ ἀθόλωτος‘ ὑγιεινὸν γὰρ	τὸ	ἀδιάφθορον, ἀδιάφθορον δὲ τὸ ἄμικτον
[8]	καὶ σώφρονες οὐδὲν ἔσονται κακίους,	τὸ	αἰδεῖσθαι τοῦ βλέπειν ἀλλήλους μεῖζον
[8]	χρειώδης, ἀθλητικῆς δὲ φιλοσοφίας καὶ	τὸ	ἄκαρπον ἂν εἴη· κάλλιστος γὰρ
[8]	δειπνεῖν ὄνειδος ἦν πάλαι, καὶ	τὸ	ἀκράτισμά φασιν οὕτως λέγεσθαι διὰ
[8]	ποιητής, ἡ δὲ κοινὴ συνήθεια	τὸ	ἄμικτον καὶ καθαρὸν ἄφθαρτον καὶ
[8]	γὰρ τὸ ἀδιάφθορον, ἀδιάφθορον δὲ	τὸ	ἄμικτον καὶ καθαρόν. οὐχ ἥκιστα
[8]	σιωπῆς γὰρ οἰκεῖον καὶ ἡσυχίας	τὸ	ἀναφὲς καὶ ἀπαθὲς καὶ ἄπληκτον,
[8]	μὲν ὕλης ἀεὶ βιαζομένης εἰς	τὸ	ἀόριστον ἀναδῦναι καὶ φευγούσης τὸ
[8]	καὶ κεκραμένῳ κρᾶσιν, ἧς καὶ	τὸ	ἀόριστον ἐντὸς ὅρων πλανᾶται, καθάπερ
[8]	δ´ ἀταξίαν καὶ πλημμέλειαν αὐτῆς	τὸ	ἀόριστον καὶ ἀπεράτωτον ἄπειρον εἰωθότων
[8]	δεῖπνον. εἰ μὴ νὴ Δία	τὸ	ἄριστον αὐτόθεν ἀπραγμόνως προσφερόμενοι καὶ
[8]	τούτου καὶ τὸ δεῖπνον καὶ	τὸ	ἄριστον, ἀφ´ ὅτου λάβοι τοὔνομα,
[8]	ῥᾳδίως· ἔχει δέ τινα τάξιν	τὸ	ἄτακτον αὐτῆς καὶ τὰ μέτρα
[8]	ἑωθινὴν αὔραν ἄριστον ὠνομάσθαι καθάπερ	τὸ	αὔριον· τὸ δὲ δεῖπνον, ὅτι
[8]	οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσιν καὶ	τὸ	βάψαι μιῆναι‘ κέκληκεν ὁ ποιητής,
[8]	συνέτυχεν ἡμῖν, πρῶτα τοῦτο περιέχει	τὸ	βυβλίον· ἔστι δὲ τῶν Συμποσιακῶν
[8]	μὴ πρῶτον μέν, ᾧ λόγῳ	τὸ	γαμψώνυχον οὐ προσίενται, τούτῳ καὶ
[8]	διαπυνθανόμενοι συντόνους ποιούμεθα τὰς γεγωνήσεις.	τὸ	γάρ, ἐν ᾧ μάλιστα καιρῷ
[8]	τῆς φίλης ὀπώρας οὐ προσηκόντως.	τὸ	γὰρ θέρος αὐτοῖς μαρτυρεῖ καὶ
[8]	τὸ γεννῶν οὐχ ἧττον ἢ	τὸ	γεννώμενον· μεταβολὴ γάρ τις καὶ
[8]	μὴ δόξῃ τῷ ἀφθάρτῳ μάχεσθαι	τὸ	γεννῶν οὐχ ἧττον ἢ τὸ
[8]	τὸν οἶνον τὸ μέλι τοὔλαιον	τὸ	γεύσασθαι τὸ προπιεῖν ἕτερα πάμπολλα
[8]	γὰρ κίνησις ἀναμίγνυσι τῷ ὑγρῷ	τὸ	γεῶδες, ὅταν δ´ ἠρεμήσῃ, κάτω
[8]	τὸ ἀόριστον ἀναδῦναι καὶ φευγούσης	τὸ	γεωμετρεῖσθαι, τοῦ δὲ λόγου καταλαμβάνοντος
[8]	ἀπόλλυσθαι γὰρ οὕτω καὶ διαφθείρεσθαι	τὸ	γεωμετρίας ἀγαθὸν αὖθις ἐπὶ τὰ
[8]	Ἀθηναίους εἰκός ἐστιν Ἀπόλλωνι καθιερῶσαι	τὸ	γυμνάσιον ἀλόγως καὶ αὐτομάτως, ἀλλὰ
[8]	καὶ κύκλῳ περιφερόμενον διαδίδωσι πολύ·	τὸ	δ´ {ἀγγεῖον} ἐμπλησθὲν ἢ στερεοῦ
[8]	πρὸς ταύταις τριςχίλια τεσσαράκοντ´ ἐννέα,	τὸ	δ´ ἀποφατικὸν αὐτοῦ μυριάδας τριάκοντα
[8]	πάλαι Ῥωμαῖοι συνδειπνοῦντες τοῖς φίλοις.	τὸ	δ´ ἄριστον ἐκλήθη πράνδιον’ ἀπὸ
[8]	τὸ κράνος εἴκασέ που στεφάνῃ,	τὸ	δ´ ἔδειν ἔδερε’ καί δέντης’
[8]	τῶν ὀνομάτων τὸ δ´ ὕλην	τὸ	δ´ ἰδέαν καλοῦμεν, ἡ μὲν
[8]	θεὸν τῷ δικαιοτάτῳ τῶν ὀνομάτων	τὸ	δ´ ὕλην τὸ δ´ ἰδέαν
[8]	καὶ θερμόν ἐστι καὶ ὑγρόν,	τὸ	δὲ γῆρας ἀμφοῖν ἐνδεές. ἔοικε
[8]	καὶ ῥᾳδίως ἀπὸ τῶν τυχόντων,	τὸ	δὲ δεῖπνον ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο
[8]	ἄριστον ὠνομάσθαι καθάπερ τὸ αὔριον·	τὸ	δὲ δεῖπνον, ὅτι τῶν πόνων
[8]	ἐν τοῖς περιπάτοις διατριβὴν παρέσχεν·	τὸ	δὲ λεγόμενον περὶ τῶν ἐνυπνίων,
[8]	λοιδοροῦντες φιλόσοφοι λήρησιν πάροινον ἀποκαλοῦσιν·	τὸ	δὲ ληρεῖν οὐδέν ἐστιν ἀλλ´
[8]	λόγον μὲν ἀπολιπὼν ἐν συμποσίῳ,	τὸ	δὲ τεταγμένως χρῆσθαι λόγῳ καὶ
[8]	ἀναταραττόμενον γίνεσθαι παχὺ καὶ γεῶδες·	τὸ	δὲ τοιοῦτον εὔσηπτον εἶναι. πάντα
[8]	ἔργον ἐστὶν παῦσαι τὴν σαρκοφαγίαν.	τὸ	δὲ τῶν θαλαττίων γένος οὔτ´
[8]	ἀπὸ τῆς ὥρας· ἔνδιον γὰρ	τὸ	δειλινόν, καὶ τὴν μετ´ ἄριστον
[8]	λόγοις πραγματευσαμένου τοῦ Φαβωρίνου μετὰ	τὸ	δεῖπνον ἀνέκυψεν. τοῖς μὲν οὖν
[8]	προσδιατρίψαντας ἀκροάμασι καὶ βράδιον ἐπὶ	τὸ	δεῖπνον ἐλθόντας οἱ Θέωνος υἱοὶ
[8]	Περὶ τῶν ὀψὲ παραγινομένων ἐπὶ	τὸ	δεῖπνον· ἐν ᾧ καὶ πόθεν
[8]	πράξεων γενομένους. Ἐκ τούτου καὶ	τὸ	δεῖπνον καὶ τὸ ἄριστον, ἀφ´
[8]	τριακόσια χρειῶν γένη παρέχον αὐτοῖς	τὸ	δένδρον· ἡμῖν δὲ τοῖς Ἕλλησιν
[8]	αἰθρίων καὶ κεκραμένων ὁμαλῶς (διὰ	τὸ	δεῦρο μὲν συνωθεῖν τὰς ἀτόμους
[8]	πως μᾶλλον οἱ πλείους ἐπὶ	τὸ	δεύτερον ὡς ἀνθρώπινον μᾶλλον, ἥκιστα
[8]	χώραν ἔρημον ἀπολείπειν σωμάτων) καὶ	τὸ	δὴ προχειρότατον, ἡμέραν ψυχρὰν ἠχωδεστέραν
[8]	Τυνδάρη, προσαγορευομένην καὶ διδάσκουσαν ἡμᾶς	τὸ	δίκαιον ἴσον, ἀλλὰ μὴ τὸ
[8]	γεωμετρικωτάτοις θεωρήμασιν, μᾶλλον δὲ προβλήμασι,	τὸ	δυεῖν εἰδῶν δοθέντων ἄλλο τρίτον
[8]	ἰδίας αὐτῶν ἐκείνων ἐπῄνεσα καὶ	τὸ	εἰκὸς ἔφην ἔχειν ἱκανῶς· ὅπως
[8]	λεγόμενον· τί δὲ τοῦτ´ ἔστι;	τὸ	ἐμπεδόφυλλον’ εἶναι καὶ ἀείφυλλον· οὔτε
[8]	παρατρέπει πολλαχῆ τὰ εἴδωλα καὶ	τὸ	ἐναργὲς αὐτῶν ἐξίτηλον καὶ ἀσθενὲς
[8]	ἄλλοις οὔ· οὐ γὰρ παραμένει	τὸ	ἐχέκολλον καὶ συνεκτικόν, ἢ πυκνουμένης
[8]	ἕκαστον αὐτῷ τι συνεπεισενεγκεῖν εἰς	τὸ	ζητούμενον. ἐγὼ δ´ εἰσφέρω πρῶτος,
[8]	ἀπόλλυσιν, ᾧ μόνῳ θεατόν ἐστι	τὸ	θεῖον. πᾶσι μὲν οὖν τοῖς
[8]	μᾶλλον εὔσηπτα ποιοῦντα· πᾶν γὰρ	τὸ	θερμανθὲν καὶ χλιανθὲν ἀεὶ πρὸς
[8]	ἥκει τὸ ὑγρόν, οὐκέτι δὲ	τὸ	θερμὸν ἔρρωται· δεῖγμα δὴ γεγονὸς
[8]	τρέπει καὶ ὑποπίμπλησι θειοτέρας γονῆς	τὸ	θνητόν. καὶ οὐκ ἐμὸς ὁ
[8]	ῥέζειν, ὥς τι μέγα δρῶντες	τὸ	θύειν ἔμψυχον, ἄχρι δὲ νῦν
[8]	τὸ δίκαιον ἴσον, ἀλλὰ μὴ	τὸ	ἴσον δεῖν ποιεῖσθαι δίκαιον· ἣν
[8]	πρέπουσαν· ἡ μὲν γὰρ ἀριθμῷ	τὸ	ἴσον ἡ δὲ λόγῳ τὸ
[8]	ποιεῖ καὶ φυλάττει διὰ παντὸς	τὸ	ἴσον τῇ ὕλῃ καὶ ὅμοιον
[8]	ἐπεὶ πιθανώτεροι τούτων εἰσὶν οἱ	τὸ	κάλλος καὶ τὴν εὐφυΐαν ἀγαπῆσαι
[8]	τὸ ἴσον ἡ δὲ λόγῳ	τὸ	κατ´ ἀξίαν ἀπονέμει· καὶ οὐ
[8]	θεὸς ἐξαιρῶν, ὡς ἀνυστόν ἐστι,	τὸ	κατ´ ἀξίαν διαφυλάττει, γεωμετρικῶς τῷ
[8]	διαφυλάττει, γεωμετρικῶς τῷ κατὰ λόγον	τὸ	κατὰ νόμον ὁριζόμενος. Ταῦθ´ ἡμεῖς
[8]	μόνῳ δ´ αὐτῷ σχεδὸν ὑπάρχει	τὸ	κατὰ πολλῶν οὐκ ἀληθῶς λεγόμενον·
[8]	ἐν ὁδῷ καταλάβῃ καὶ τυφλώσῃ	{τὸ	κενόν} ἐνταῦθα δ´ ἔστη καὶ
[8]	ὦ φίλε Βόηθε, καίπερ πολὺ	τὸ	κενὸν ἔχουσαι μενέτωσαν· τῇ δὲ
[8]	ἔχουσαι μενέτωσαν· τῇ δὲ φωνῇ	τὸ	κενὸν οὐκ ὀρθῶς πρὸς σωτηρίαν
[8]	κῶμον Ἑλληνικῶς κωμισσᾶτον’ λέγεσθαι, καὶ	τὸ	κεράσαι μισκῆρε’ καθ´ Ὅμηρον ἡ
[8]	ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ὡς Ὅμηρος	τὸ	κράνος εἴκασέ που στεφάνῃ, τὸ
[8]	ἀείφυλλός ἐστιν, καὶ τοῦτο δὴ	τὸ	κράτος αὐτοῦ μάλιστα τῆς νίκης
[8]	οὐχ ἧττον ᾤοντο θαυμάσιον εἶναι	τὸ	λαθεῖν τηλικαῦτα συμπτώματα χρόνον τοσοῦτον·
[8]	τὸν ἥλιον προλαμβάνοντες, ὑφ´ οὗ	τὸ	λεπτότατον καὶ κουφότατον ἀεὶ τῶν
[8]	ἰαίνεσθαι’ ῥιγεδανὸν’ δὲ καὶ κρυερὸν’	τὸ	λυπηρὸν καὶ τὸ φοβερόν· ὁ
[8]	πλάσσοντες, ἀλλὰ τὸ ἄγαν καὶ	τὸ	μᾶλλον ἐνίων παθῶν καινότητα καὶ
[8]	μάλιστα παχνουμένου τοῦ πνεύματος ἀμαυροῦσθαι	τὸ	μαντικόν, ὥσπερ κάτοπτρον ὁμίχλης ἀναπιμπλάμενον.
[8]	θερμότης τά τ´ ἄλλα καὶ	τὸ	μέλι {καὶ} τῆς ἰδίας ποιότητος
[8]	τὰ στρώματ´‘ ἔφη τὸν οἶνον	τὸ	μέλι τοὔλαιον τὸ γεύσασθαι τὸ
[8]	πάντα καὶ μηδενὶ συμβεβηκὸς ἑτέρῳ	τὸ	μέλλον λέγεσθαι· φοίνικος γὰρ ξύλον
[8]	τῷ ὀνόματι τῆς ξηρότητος. ἔτι	τὸ	μὲν αἷμα κυριωτάτην τῶν ἐν
[8]	λάβοι τοὔνομα, ζήτησιν παρέσχεν. καὶ	τὸ	μὲν ἄριστον ἐδόκει τῷ ἀκρατίσματι
[8]	τοσαύτης ἀδείας τῷ φλυαρεῖν δεδομένης.	τὸ	μὲν γὰρ δεῖπνόν φασι κῆναν’
[8]	καὶ μίξεις ἀεί τι νεωτερίζειν.	τὸ	μὲν γὰρ κατὰ φύσιν τέτακται
[8]	γένεσιν ὁ κόσμος ἔσχεν, ὧν	τὸ	μὲν θεὸν τῷ δικαιοτάτῳ τῶν
[8]	μὲν ἤλεγξεν Ἵππαρχος, ἀποδείξας ὅτι	τὸ	μὲν καταφατικὸν περιέχει συμπεπλεγμένων μυριάδας
[8]	φύσις, ἄλλην ἄλλοτε λαμβάνουσα κρᾶσιν.	τὸ	μὲν οὖν ἀέρα καινὸν ἐπεισάγειν
[8]	εἴωθεν διεροὺς βροτοὺς’ καλεῖν, καὶ	τὸ	μὲν χαίρειν ἰαίνεσθαι’ ῥιγεδανὸν’ δὲ
[8]	πολλὰ καὶ φαύλοις ἡδόμενον συμπόταις·	τὸ	μέντοι πρωίτερον δειπνεῖν ὄνειδος ἦν
[8]	γὰρ θέρος αὐτοῖς μαρτυρεῖ καὶ	τὸ	μετόπωρον, ὅτε μάλιστα χλωρὰν καὶ
[8]	καὶ φύσει τῆς πρὸς ἅπαν	τὸ	μὴ βλάπτον, ἥκιστα τῶν ὄψων
[8]	ἅπαξ, ἐδόκει καὶ λόγον ἔχειν	τὸ	μὴ δρόμῳ, καθάπερ ὕσπληγος μιᾶς
[8]	αὐτήν τε τὴν νίκην’ παρὰ	τὸ	μὴ εἶκον ὠνομάσθαι· καὶ γὰρ
[8]	τοῦτο μέντοι μουσικῶς ἔοικεν ἀπαυτοματίσαι	τὸ	μὴ μόνον οὕτω σύνεγγυς, ἀλλὰ
[8]	ἔχειν ἀποκεκρυμμένον, ἀλλ´ αὐτόθεν φαίνεσθαι	τὸ	μὴ πρέπον, ἀνδρὶ συγκεκοιμημένης γαμετῆς
[8]	πρὸς τὸν ἰχθῦν ἐκεχειρία διὰ	τὸ	μὴ σύμφυλον ἄτοπος καὶ γελοία,
[8]	Ἀθήνησι λοιμὸν γενέσθαι, τεκμαιρόμενος αὐτοῦ	τὸ	μὴ σύντροφον μάλιστα τῷ τὰ
[8]	ἄχρι δὲ νῦν παραφυλάττουσιν ἰσχυρῶς	τὸ	μὴ σφάττειν πρὶν ἐπινεῦσαι κατασπενδόμενον.
[8]	διαμένῃ, καὶ τοῖς ἄλλοις πρὸς	τὸ	μὴ φθείρεσθαι βοηθεῖ. μεγίστην δὲ
[8]	τοῦ ἀληθῶς ὄντος τυφλοῦται καὶ	τὸ	μυρίων’ ἀντάξιον ὀμμάτων’ ὄργανον ψυχῆς
[8]	οὐ συμμαρτυροῦσιν ὅτι τῆς εἰς	τὸ	νικᾶν καὶ κρατεῖν δυνάμεως τῷ
[8]	σκόπει δή, μὴ Πυθικόν ἐστι	τὸ	νικητήριον, ὡς Ἀμφικτύονος κἀκεῖ πρῶτον
[8]	ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον λόγου δεῖσθαι,	τὸ	νυκτὸς ἠχωδεστέρας εἶναι τὰς φωνὰς
[8]	ἀρετῆς δὲ καὶ κακίας διαφορᾷ	τὸ	οἰκεῖον ἀεὶ διαλαγχανόντων. ταύτην ὁ
[8]	ἔφη τοὺς ῥήτορας ἐάσομεν περαίνειν	τὸ	οἰκεῖον, ἐξ εἰκότων καὶ πιθανῶν
[8]	περὶ Πλάτωνος ᾄδειν καὶ λέγειν	τὸ	οὐδὲ ἐῴκει ἀνδρός γε θνητοῦ
[8]	τοῖς μυώδεσι παρεῖχεν· καὶ τοῦτο	τὸ	πάθος οὔτε πρότερον οἶδεν οὐδεὶς
[8]	ἀδύνατον. ὅθεν ἀπείρῳ πέρατος ἐγγενομένου	τὸ	πᾶν ἡρμοσμένον καὶ κεκραμένον ἄριστα
[8]	ὄντος. ἔχει δέ τι καὶ	τὸ	παρ´ ἡμᾶς αἴτιον· αὐτοὶ γὰρ
[8]	Πινδαρικὴ ψάμμος ἀριθμὸν περιπέφευγεν’ καὶ	τὸ	παρὰ τὴν φύσιν εὐθὺς ἀόριστον
[8]	δημιουργοῦ βοηθεῖται τῷ λόγῳ πρὸς	τὸ	παράδειγμα τὴν οὐσίαν ὁρίζοντος· ᾗ
[8]	καινότητος οὐκ ἐν ποιῷ, μένει	τὸ	παράδοξον ὁμοίως. ἔπειτα τοῦ Σοφοκλέους
[8]	ὄψων ἐχρῶντο τοῖς ἰχθύσιν ἢ	τὸ	παράπαν οὐκ ἐχρῶντο· καὶ γὰρ
[8]	θύουσιν, ἰχθύος δὲ μὴ γεύσασθαι	τὸ	παράπαν ὑπομένουσιν. ἣν δὲ Τυνδάρης
[8]	διὰ τὸν ἄκρατον, ὄψον δὲ	τὸ	παρασκευαζόμενον εἰς δεῖπνον αὐτοῖς· ὀψὲ
[8]	τούτοις δὲ συμμαρτυρεῖν ἐδόκει καὶ	τὸ	παρεγγυᾶν τοὺς Πυθαγορικοὺς τοῖς ἑταίροις
[8]	ᾗ καὶ κάλλιον τοῦ συμμέτρου	τὸ	περὶ μέτρον τῶν ὄντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ
[8]	ταὐτὸ καιροῦ συνδραμόντων· οἷον ἦν	τὸ	περὶ τῆς Εὐριπίδου γενέσεως καὶ
[8]	ἀτερπέστερον ἐμβάλλειν ἔδοξεν τοῦ ζητουμένου	τὸ	περὶ τοῦ Νικολάου. διὸ καὶ
[8]	ἰχθύων, μετὰ τοῦ δικαίου καὶ	τὸ	περίεργον οἶμαι τῆς βρώσεως ἀποδιοπομπουμένοις.
[8]	ἀνεσπασμένα τῶν Περιπατητικῶν τόπων εἰς	τὸ	πιθανὸν ἐπικεχείρηται, καὶ προσέτι τραγικῶς
[8]	ἔφη πρῶτος ὑμῶν εὐπορήσειεν λόγου	τὸ	πιθανὸν ἔχοντος; Ἡσυχίας δὲ γενομένης
[8]	καὶ ῥυσὰ καὶ πᾶν ἀφεικότα	τὸ	πληκτικὸν ἐκεῖνο καὶ μανικὸν ἔχουσιν.
[8]	τοῖς λύχνοις ψόφον ἐμποιεῖν, ἀποκυματιζούσης	τὸ	πνεῦμα τῆς θερμότητος, ἀλλὰ καὶ
[8]	οὐδενὸς δὲ πρὸς μεταβολὴν καὶ	τὸ	ποιῆσαι νοσημάτων καινῶν γένεσιν ἀσθενέστερόν
[8]	πρὸς ὕδωρ ἐξίστησιν καὶ φθείρει	τὸ	πότιμον καὶ οἰκεῖον· ὅθεν εὔσηπτα
[8]	τὸ μέλι τοὔλαιον τὸ γεύσασθαι	τὸ	προπιεῖν ἕτερα πάμπολλα τοῖς αὐτοῖς
[8]	φέρουσιν· ἔστι δ´ ἀληθὴς μία,	τὸ	πρὸς τὴν θάλατταν ἔχθος ὡς
[8]	μήκει τοῦ σώματος διάπλεων δὲ	τὸ	πρόσωπον ἐπιφοινίσσοντος ἐρυθήματος, τὰς μεγίστας
[8]	ἀνθρώπους, ἀλλ´ ἐν ἰχθύσιν ἐγγενέσθαι	τὸ	πρῶτον ἀνθρώπους ἀποφαίνεται καὶ τραφέντας
[8]	ὄνασθαι· διὸ τῆς ἀνάγκης ἐπαγούσης	τὸ	πρῶτον, ἤδη καὶ δι´ ἡδονὴν
[8]	καὶ γῆς λαβέσθαι. καθάπερ οὖν	τὸ	πῦρ τὴν ὕλην, ἐξ ἧς
[8]	αἴσῃ, τὸν ἐγκέφαλον οὕτως, διὰ	τὸ	ῥίπτειν καὶ ἀποβάλλειν μυσαττομένους, προσειπόντα·
[8]	ἐργάτας δεδιότας ὁρῶμεν. ἀφέντες οὖν	τὸ	συκοφαντεῖν τὰ τῶν θεῶν δῶρα
[8]	εἴκαζε κοιμήσεως μεθημερινῆς ἀποτροπὴν εἶναι	τὸ	σύμβολον, ἀναιρουμένης ἕωθεν εὐθὺς τῆς
[8]	τινὲς τῶν παλαιῶν ᾤοντο λύειν	τὸ	σύμβολον, ὡς πρὸς τοὺς διαβόλους
[8]	πληγὴ σώματος διηχοῦς, διηχὲς δὲ	τὸ	συμπαθὲς αὑτῷ καὶ συμφυὲς εὐκίνητον
[8]	τοῖς συμβόλοις, οἷόν ἐστι καὶ	τὸ	συνταράττειν ἀναστάντας ἐξ εὐνῆς τὰ
[8]	καὶ γὰρ ἡ μορφὴ καὶ	τὸ	σχῆμα πέρας ἐστὶ τοῦ μεμορφωμένου
[8]	βροτῶν’ πολλάκις μὲν γὰρ οὐδὲ	τὸ	σχῆμα τῆς φωνῆς ὁ τοῦ
[8]	καὶ ἀλγηδόνος ἧλος, ᾧ πρὸς	τὸ	σῶμα τὴν ψυχὴν προσηλοῖ, μέγιστον
[8]	τὴν τροφὴν ὥσπερ ἀθλητοῦ περὶ	τὸ	σῶμα τῆς εὐταξίας ἀναλισκούσης σμικρὸν
[8]	προσηλοῖ, μέγιστον κακὸν ἔχειν ἔοικεν	τὸ	τὰ αἰσθητὰ ποιεῖν ἐναργέστερα τῶν
[8]	καὶ κυήσεως ἀρχὴν παρασχεῖν διὰ	τὸ	τὰς οὐσίας τῶν θεῶν ἐν
[8]	ἐπαλλήλοις σώμασιν, ἀλλ´ ἄφθονον ἔχων	τὸ	τῆς ἐπιεικοῦς καὶ ἀναφοῦς μεμιγμένον
[8]	δημοτικὸν γὰρ εὖ μάλα δοκεῖ	τὸ	τοιοῦτο, καὶ τοὐναντίον οἱ ἄνθρωποι
[8]	Μενωνείοις σημεῖον ἡπατικοῦ πάθους ἀναγέγραπται	τὸ	τοὺς κατοικιδίους μῦς ἐπιμελῶς παραφυλάττειν
[8]	ἐπιβοωμένων τὸν στρατηγόν· ἐστρατήγει δὲ	τὸ	τρίτον ὁ Ἀμμώνιος. ἐπεὶ δὲ
[8]	τάξιν ἔχουσιν. μέγα δὲ καὶ	τὸ	τῶν καλουμένων προπομάτων· οὐδὲ γὰρ
[8]	ἱερατικὰς ἁγιστείας, οἷόν ἐστι καὶ	τὸ	τῶν κυάμων· οὔτε γὰρ σπείρειν
[8]	τούτων ὑπὸ τοῦ Λευκίου, μάλιστα	τὸ	τῶν χελιδόνων ἀτοπίαν ἔχειν ἐδόκει,
[8]	τὸ φθινόπωρον· οὔπω γὰρ ἥκει	τὸ	ὑγρόν, οὐκέτι δὲ τὸ θερμὸν
[8]	οἴονται διαμένειν ἄτρεπτον καὶ ἀπαθὲς	τὸ	ὕδωρ, ἂν νυκτὸς λαμβάνηται. Τούτοις
[8]	ἐμπειρίᾳ· νυκτὸς γὰρ ἔφασαν λαμβάνειν	τὸ	ὕδωρ ἔτι τοῦ ποταμοῦ καθεστῶτος
[8]	τῇ θαλάττῃ γινομένην. ὅθεν οὔτε	τὸ	ὕδωρ πότιμον αὐτῆς οὔθ´ ὧν
[8]	ἕκαστον ἐν ᾧ πέφυκεν, ἥκιστα	τὸ	ὕδωρ· ὕδατος γὰρ ἡ ψυχρότης
[8]	Ῥώμην ἀφικομένῳ μοι διὰ χρόνου	τὸ	ὑποδεκτικόν, ὡς Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, καταγγείλας
[8]	τοῦ δὲ γένους οὐκ ἐκβιβάζει	τὸ	ὑποκείμενον· ὥσπερ οὐδὲ τὴν ἐλεφαντίασιν
[8]	ἐνιαυτοῦ περιιόντος οἷον γῆρας εἶναι	τὸ	φθινόπωρον· οὔπω γὰρ ἥκει τὸ
[8]	ἀσχολουμένους γὰρ αὐτοὺς ὅμως διὰ	τὸ	φιλόδειπνον οὐκ ἀπολέγεσθαι τὰς κλήσεις.
[8]	καὶ κρυερὸν’ τὸ λυπηρὸν καὶ	τὸ	φοβερόν· ὁ δ´ ἀλίβας καὶ
[8]	καὶ οἰδοῦσαν, ἄχρι ἂν ἀποπνεύσῃ	τὸ	φυσῶδες καὶ ἄπεπτον. ὅτι δ´
[8]	ἐκβάλλοντες οὐ ταὐτὸ ποιοῦσι τοῖς	τὸ	φῶς ἀναιροῦσιν, ἀλλὰ χεῖρον, ὅσῳ
[8]	πάσχειν ἐπιεικῶς αἱ φιλόσοφοι φύσεις,	ὑπεπίμπλατο	καὶ τοῖς ἑταίροις μετεδίδου, μαρτυρῶν
[8]	ἦμος δὲ δρυτόμος περ ἀνὴρ	ὡπλίσσατο	δεῖπνον. εἰ μὴ νὴ Δία
[8]	κενόν} ἐνταῦθα δ´ ἔστη καὶ	ἀπεπαύσατο	τοῦ πρόσω χωρεῖν διὰ τὴν
[8]	αἰσθήσεως. διὸ καὶ Πλάτων αὐτὸς	ἐμέμψατο	τοὺς περὶ Εὔδοξον καὶ Ἀρχύταν
[8]	βραχίονας ἐξέκυψεν, ἁψαμένων δ´ αὖθις	ἐνεδύετο	καὶ φλεγμονὰς ἀκαρτερήτους ἐνειλούμενα τοῖς
[8]	ἧττον ἢ τὸν Πυθαγόραν, ὡς	ᾤετο	Δικαίαρχος. ὁ γὰρ Λυκοῦργος οἶσθα
[8]	ἑαυτοῦ γενεθλίοις τὸν βασιλέα τελευτῆσαι	συνεφωνεῖτο·	Πομπήιον δὲ Μᾶγνον οἱ μὲν
[8]	παρόντων· ἀλλ´ ὅτε δὴ νηὸς	ἐξέφθιτο	ἤια πάντα’ μικρὸν ἔμπροσθεν ἢ
[8]	καὶ κύριον ὑφ´ αὑτῆς, εἰ	βούλοιτο,	μεταβάλλειν καὶ τρέπεσθαι ῥᾳδίως· ἔχει
[8]	ἐπικελευσαμένου τοῖς καρποῖς ἀρήγειν φθειρομένοις,	ἤρξαντο	μὲν καθιερεύειν· ἔτι δ´ ὅμως
[8]	Ἀγαθαρχίδας ἱστόρηκεν, ἄλλοις τε συμπτώμασιν	ἐχρήσαντο	καινοῖς καὶ ἀνιστορήτοις, καὶ δρακόντια
[8]	ἕνεκεν τοῦ δικαίου καὶ συνηθείας	ἐφείδοντο	μάλιστα τῶν ἐναλίων, ὡς τἄλλα
[8]	τῶν Πυθαγορικῶν, ὡς μάλιστα μὲν	ἐγεύοντο	τῶν ἱεροθύτων ἀπαρξάμενοι τοῖς θεοῖς,
[8]	Περὶ συμβόλων Πυθαγορικῶν, ἐν οἷς	παρεκελεύοντο	χελιδόνα οἰκίᾳ μὴ δέχεσθαι καὶ
[8]	ὅτι δὴ μάλιστα τῶν ἰχθύων	ἀπείχοντο·	καὶ γὰρ ἱστορεῖται τοῦτο περὶ
[8]	ἐάσω\| μεν, εἰ μόνον ἀλεκτορίδων	ἀπείχοντο	πάντες ἢ δασυπόδων, οὐκ ἂν
[8]	τὴν ἀπορίαν Ἀριστοτέλης, καὶ οὐδὲν	ᾤοντο	δεῖν ζητεῖν οὐδὲ λέγειν ἀλλ´
[8]	γένεσιν καὶ σύστασιν, οὐχ ἧττον	ᾤοντο	θαυμάσιον εἶναι τὸ λαθεῖν τηλικαῦτα
[8]	καὶ ῥώμην ἐπὶ τοὺς ἀγῶνας	ᾤοντο.	κούφων δὲ καὶ βαρέων ἀγωνισμάτων
[8]	ᾧ μόνῳ τινὲς τῶν παλαιῶν	ᾤοντο	λύειν τὸ σύμβολον, ὡς πρὸς
[8]	οὐκ ὄψον ἀλλὰ τροφὴν ἀναγκαίαν	ἐποιοῦντο	γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν· ἔτειρε δὲ γαστέρα
[8]	βλάπτοντος ἔργον ἐναγὲς καὶ ἄθεσμον	ἐποιοῦντο·	πλήθει δ´ ἐπιχεομένῳ καθειργόμενοι καὶ
[8]	οἱ Πυθαγορικοὶ ἐμψύχων τοὺς ἰχθῦς	παρῃτοῦντο.	Ἐπεὶ δὲ τούτων λεγομένων ὁ
[8]	ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν οὐκ	ἐχρῶντο·	καὶ γὰρ ἄνευ τῆς ἀδικίας
[8]	ἀνοιχθείσης. ἐκεῖνοι γὰρ οὕτως ἀνειμένοις	ἐχρῶντο	καὶ μαλακοῖς, ὥστ´ Ἀλέξανδρος μὲν
[8]	μὴ βλάπτον, ἥκιστα τῶν ὄψων	ἐχρῶντο	τοῖς ἰχθύσιν ἢ τὸ παράπαν
[8]	τῶν καθ´ ὕπνον ὄψεων, μαρτυρίοις	ἐχρῶντο	τοῖς τε κυάμοις καὶ τῇ
[8]	ἐπῄει τοῖς παροῦσι τῶν εἰς	ταὐτὸ	καιροῦ συνδραμόντων· οἷον ἦν τὸ
[8]	ἐκ τῶν συμποσίων ἐκβάλλοντες οὐ	ταὐτὸ	ποιοῦσι τοῖς τὸ φῶς ἀναιροῦσιν,
[8]	ἃς αἰτίας Φίλων ὁ ἰατρὸς	διεβεβαιοῦτο	τὴν καλουμένην ἐλεφαντίασιν οὐ πρὸ
[8]	γὰρ εὖ μάλα δοκεῖ τὸ	τοιοῦτο,	καὶ τοὐναντίον οἱ ἄνθρωποι τοὺς
[8]	δ´ ἔξωθεν εἴσω κατιοῦσαν οὐδὲν	τοιοῦτο	πάσχειν ἀλλὰ συνέχεσθαι καὶ διαμένειν
[8]	Ἀχέρων τε Πυριφλεγέθων τε ῥέουσιν’	τοῦτο	γὰρ ἄν τις εἰπεῖν μοι
[8]	τῶν στομαχικῶν ἢ μελαγχολικῶν. καίτοι	τοῦτό	γε θαυμαστὸν εἰ μηδ´ Ὅμηρος
[8]	αἰτίαν ἔλεγε δὲ τῆς ἐχεμυθίας	τοῦτο	γέρας εἶναι, τοὺς ἰχθῦς καλεῖν
[8]	ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο μὲν ῥᾷστον,	τοῦτο	δ´ ὥσπερ διαπεπονημένον ἐκάλεσαν. Ὑβριστὴς
[8]	ἔξω καὶ διαστάσεις μεγάλας ποιοῦσιν,	τοῦτο	δὲ γίνεται νυκτὸς ὑπὸ ψυχρότητος·
[8]	ἀσυγχύτους φυλάττοντα προσμίξῃ τὰς εἰκόνας.	τοῦτο	δὲ μάλιστα ποιεῖ δι´ ἀέρος
[8]	τοὐναντίον ὥσπερ ἀνθιστάμενον τῷ βιαζομένῳ·	τοῦτο	δὴ καὶ περὶ τοὺς ἀθλητικοὺς
[8]	φυομένων, βεβαίως ἀείφυλλός ἐστιν, καὶ	τοῦτο	δὴ τὸ κράτος αὐτοῦ μάλιστα
[8]	ἦν ἐκκαθαίρειν καὶ διαλαμπρύνειν, ὑποθέμενος	τοῦτο	δὴ τοὐπιδήμιον ὅ φησιν Δημόκριτος
[8]	Πυθαγόραν· πολὺ γὰρ ἀμέλει γλαφυρώτερον	τοῦτο	καὶ μουσικώτερον ἐκείνου τοῦ θεωρήματος,
[8]	εἶπεν, ὦ Φιλομήλα’ ἢ καὶ	τοῦτο	κενόν ἐστιν; τὴν γὰρ ἀηδόνα,
[8]	ὅρα‘ εἶπεν, ὦ Θράσυλλε, μὴ	τοῦτο	μὲν αἱ νυκτομαχίαι καὶ νυκτοπορίαι
[8]	ἀκράτῳ, καὶ μηθὲν ἄλλο· διὸ	τοῦτο	μὲν ἀκράτισμα καλεῖν διὰ τὸν
[8]	κολάσαι τὸν λόγον. ὁ δὲ	τοῦτο	μὲν ἀπεῖπεν, ἰδίαν δέ τινα
[8]	φησὶν ἑκατὸν μυριάδας ὑπερβάλλειν· ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν ἤλεγξεν Ἵππαρχος, ἀποδείξας ὅτι
[8]	ὁμοίως. καὶ ὁ Ἀμμώνιος ἔφη	τοῦτο	μὲν ὑπ´ Ἀριστοτέλους λελύσθαι· τὴν
[8]	διαφέρουσα πλεῖστ´ αὐτῇ ὅμοια ποιεῖ·	τοῦτο	μέντοι μουσικῶς ἔοικεν ἀπαυτοματίσαι τὸ
[8]	μεταξὺ πράττοντες· ἔστι δὲ καὶ	τοῦτο	παρ´ Ὁμήρου λαβεῖν λέγοντος ἦμος
[8]	ἰχθύων ἀπείχοντο· καὶ γὰρ ἱστορεῖται	τοῦτο	περὶ τῶν παλαιῶν Πυθαγορικῶν, καὶ
[8]	καὶ εἰπεῖν συνέτυχεν ἡμῖν, πρῶτα	τοῦτο	περιέχει τὸ βυβλίον· ἔστι δὲ
[8]	ὅσον ἡ ὕλη γενόμενον. διὸ	τοῦτο	πρόβλημα δοὺς αὑτῷ, δυεῖν ὄντων
[8]	εἶπεν ὁ Διογενιανός, ἀλλὰ τί	τοῦτο	πρὸς τὸν λόγον; εἴσεσθε ῥᾳδίως‘
[8]	ἑβδόμῃ τὴν Πλάτωνος ἤγομεν, καὶ	τοῦτο	πρῶτον λόγους ἡμῖν παρεῖχε τῇ
[8]	ἐνειλούμενα τοῖς μυώδεσι παρεῖχεν· καὶ	τοῦτο	τὸ πάθος οὔτε πρότερον οἶδεν
[8]	περαινόμενα τῶν αἰτίων ἀνευρίσκειν καὶ	τοῦτο	τοῦ φυσικοῦ ἴδιόν ἐστιν, ἡ
[8]	ἐπιχειροῦντας, ὥσπερ πειρωμένους δίχα λόγου	δύο	μέσας ἀνὰ λόγον, ᾗ παρείκοι,
[8]	ἱστόρηκεν φωλεύειν τοῦ ἔτους ἑκάστου	δύο	μῆνας, μηδενὶ πλὴν μόνῳ τῷ
[8]	καὶ πρὸς ταύταις ἐνακόσια πεντήκοντα	δύο·	Ξενοκράτης δὲ τὸν τῶν συλλαβῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/01/2006