>Livre, Chap. |
[104, 0] |
εἶναι
ἐργώδη
καὶ
δύσκολον
τὸν
|
βίον |
ἄγαν
ἀληθές.
Καὶ
γὰρ
εἰ |
[111, 0] |
γὰρ
νομοθετήσοντες
πάρεσμεν
εἰς
τὸν
|
βίον, |
ἀλλὰ
πεισόμενοι
τοῖς
διατεταγμένοις
ὑπὸ |
[104, 0] |
πάνθ´
ἁπλῶς
τὰ
κατὰ
τὸν
|
βίον, |
ἅπερ
Οὐκ
ἔστι
φυγεῖν
βροτὸν |
[110, 0] |
Μισῶ
δ´
ὅσοι
χρῄζουσιν
ἐκτείνειν
|
βίον, |
βρωτοῖσι
καὶ
ποτοῖσι
καὶ
μαγεύμασι
|
[107, 0] |
ὕπνον
καὶ
(μέλλων
ἐκλείπειν
τὸν
|
βίον, |
διεγείραντος
αὐτὸν
τοῦ
ἰατροῦ
καὶ |
[104, 0] |
ὑπερβολῇ
χρησάμενος
τὸν
τῶν
ἀνθρώπων
|
βίον |
ἐδήλωσε.
Τί
γὰρ
σκιᾶς
ἀσθενέστερον; |
[113, 0] |
ὡς
εὐδαιμονέστατον
καὶ
τελειότατον
διαπεράσαντα
|
βίον. |
Εἰ
δὲ
διακοσίων
ἐτῶν
ἦν, |
[112, 0] |
λυπεῖσθαι
καὶ
παρ´
ὅλον
τὸν
|
βίον; |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀεὶ
μενεῖς |
[110, 0] |
ὄντος
πότερον
συμφερόντως
ἀνεπαύσατο
τὸν
|
βίον |
ἐκλιπὼν
καὶ
μειζόνων
ἀπολυθεὶς
κακῶν |
[111, 0] |
φέροντες
γῆν.
~Ἀναγκαίως
δ´
ἔχει
|
(βίον |
θερίζειν
ὥστε
κάρπιμον
στάχυν,
καὶ |
[115, 0] |
τἀνθρώπινα,
τιμωρίαν
ἡγουμένοις
εἶναι
τὸν
|
βίον |
καὶ
ἀρχὴν
τὸ
γενέσθαι
ἄνθρωπον |
[114, 0] |
τὰ
πένθη
κακουχουμένους
τελευτῆσαι
τὸν
|
βίον |
καὶ
ἐν
τοῖς
πενθίμοις
τῆς |
[120, 0] |
τὸν
μὲν
δικαίως
διελθόντα
τὸν
|
βίον |
καὶ
ὁσίως,
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ,
εἰς |
[114, 0] |
γ´
ὁ
μετηλλαχὼς
θειότερόν
τινα
|
βίον |
μετείληφεν,
ἀπαλλαγεὶς
τῆς
τοῦ
σώματος |
[111, 0] |
θεῶν
πρὸ
γήρως
ἐκλιπόντας
τὸν
|
βίον |
οἱ
ποιηταὶ
παρέδοσαν
ἡμῖν,
ὥσπερ |
[114, 0] |
ἐκπλήσωσι
τὸν
ἐπικλωσθέντα
τῆς
ζωῆς
|
βίον, |
ὃν
ἔδωκεν
ἡμῖν
ἡ
φύσις |
[110, 0] |
μὲν
ᾔδησθ´
ὁτιὴ
τοῦτον
τὸν
|
βίον, |
ὃν
οὐκ
ἐβίωσε,
ζῶν
διηυτύχησεν |
[119, 0] |
Ὦ
(Ἀλκυονεῦ,
ὀψίτερον
μετήλλαξας
τὸν
|
βίον, |
οὕτως
ἀφειδῶς
ἐξορμῶν
πρὸς
τοὺς |
[118, 0] |
αὐτοῦ
τοὺς
υἱοὺς
μετηλλαχέναι
τὸν
|
βίον, |
Πάραλόν
τε
καὶ
Ξάνθιππον,
ὥς |
[119, 0] |
αὐτῷ
χρόνου
πρὸς
τὸν
ἐνθάδε
|
βίον |
περιμένειν,
ἀλλ´
εὐτάκτως
τοῦτον
ἐκπλήσαντι |
[116, 0] |
τὰ
μάλιστ´
ἀναγκαιότατα
πρὸς
τὸν
|
βίον, |
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν
(καὶ
τὸ |
[119, 0] |
τελείου
γενομένου
κηδευθῆναι
μεταλλάξαντα
τὸν
|
βίον· |
τοῦτο
γὰρ
εἶναι
κατὰ
φύσιν. |
[110, 0] |
τὸν
αὐτὸν
ἐξήντλησαν
ὡς
ἐγὼ
|
βίον. |
Τούτοις
γὰρ
οἰκείως
ἄν
τις |
[114, 0] |
ἀνάγκη
τοὺς
εἰληχότας
τὸν
θνητὸν
|
βίον |
ὑπομένειν,
ἕως
ἂν
ἐκπλήσωσι
τὸν |
[111, 0] |
πολλῷ
χρόνῳ
πολλὴν
πρὸς
τὸν
|
βίον |
ὠφέλειαν
ἔχομεν.
Τό
τε
πολὺ |