>Livre, Chap. |
[115, 0] |
φερόμενα
κατὰ
πολλὰς
αἰτίας,
τὰ
|
δ´ |
ἀγαθὰ
διεχῆ
τε
καὶ
δυσκόλως |
[112, 0] |
νεῶρες
προσπεσὸν
μᾶλλον
δάκοι.
Οἱ
|
δ´ |
ἀγεννέστεροι
καὶ
ἀνασκήτως
διακείμενοι
οὐδ´ |
[121, 0] |
πάσῃ
εὐδαιμονίᾳ
ἐκτὸς
κακῶν,
~τὸν
|
δ´ |
ἀδίκως
καὶ
ἀθέως
(εἰς
τὸ |
[106, 0] |
ᾤετο
τὸ
συμβεβηκός
ἐστιν.
Ὁ
|
δ´ |
Αἰσχύλος
καλῶς
ἔοικεν
ἐπιπλήττειν
τοῖς |
[103, 0] |
ποτὲ
μὲν
πολυκαρπίαι
γίγνονται
ποτὲ
|
δ´ |
ἀκαρπίαι,
καὶ
ἐν
ζῴοις
ποτὲ |
[117, 0] |
δὲ
προελθοῦσιν
ἐπὶ
μικρὸν,
τοῖς
|
δ´ |
ἀκμάζουσι.
Πρὸς
πάντας
δὴ
τούτους |
[110, 0] |
ἀμές,
πρόσθ´
ἄλλοι
ἐθάλεον,
αὐτίκα
|
δ´ |
ἄλλοι,
ὧν
ἀμὲς
γενεὰν
οὐκέτ´ |
[117, 0] |
μὲν
οὐδὲ
γενέσθαι
συνέφερε,
τοῖς
|
δ´ |
ἅμα
τῷ
γενέσθαι
ἀποθανεῖν,
τοῖς |
[114, 0] |
κούφισμα
πρὸς
τὰς
τύχας,
ἐγὼ
|
δ´ |
ἂν
εἴποιμι
φάρμακον
ἀλυπίας
εἶναι |
[114, 0] |
ὀλοῇς
ὑπὸ
χερσὶν
Ἀχαιῶν.
Αὐτὸν
|
δ´ |
ἂν
πύματόν
με
κύνες
πρώτῃσι |
[116, 0] |
θεοῖς,
καὶ
ὁ
Εὐριπίδης·
Ὅστις
|
δ´ |
ἀνάγκῃ
συγκεχώρηκεν
βροτῶν
σοφὸς
παρ´ |
[107, 0] |
κόσμῳ
φέρειν.
Σοφοκλῆς
δέ·
Σὺ
|
δ´ |
ἄνδρα
θνητὸν
εἰ
κατέφθιτο
στένεις, |
[105, 0] |
κακῶν,
πλείη
δὲ
θάλασσα.
Νοῦσοι
|
δ´ |
ἀνθρώποισιν
ἐφ´
ἡμέρῃ
αἱ
δ´ |
[120, 0] |
περὶ
ψυχῆς
λέγων
φησίν·
Ὀλβίᾳ
|
δ´ |
ἅπαντες
αἴσᾳ
λυσίπονον
τελευτάν.
Καὶ |
[104, 0] |
γενεὴ
ἡ
μὲν
φύει
ἡ
|
δ´ |
ἀπολήγει.
(Ταύτῃ
δ´
ὅτι
καλῶς |
[114, 0] |
Ἦ
ῥ´
ὁ
γέρων·
πολιὰς
|
δ´ |
ἄρ´
ἀνὰ
τρίχας
ἕλκετο
χερσί, |
[115, 0] |
συλληφθέντα
τῷ
Μίδᾳ
ἀποφήνασθαι.
Βέλτιον
|
δ´ |
αὐτὰς
τὰς
τοῦ
φιλοσόφου
λέξεις |
[105, 0] |
δὲ
μήσατο
κήδεα
λυγρά.
Μούνη
|
δ´ |
αὐτόθι
Ἐλπὶς
ἐν
ἀρρήκτοισι
δόμοισιν
|
[109, 0] |
παρὰ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
μισθόν,
τὸν
|
δ´ |
αὐτοῖς
ἐπαγγείλασθαι
εἰς
ἑβδόμην
ἡμέραν |
[107, 0] |
παύρῳ
πόνος
ἀμφὶ
πόνῳ.
Ὁ
|
δ´ |
ἄφυκτος
ὁμῶς
ἐπικρέμαται
θάνατος·
κείνου |
[117, 0] |
ὀφθαλμοῖς
ὀδύνην
αὐτοῖς
ἀφέντος.
Ἐὰν
|
δ´ |
ἄφωνος
μηδὲν
προσειπὼν
περὶ
μηδενός, |
[108, 0] |
διὰ
τὴν
ἀναγκαίαν
τροφήν·
ἔτι
|
δ´ |
ἐάν
τινες
νόσοι
προσπέσωσιν,
ἐμποδίζουσιν |
[117, 0] |
τοῦ
πένθους
ὄφελος
περιποιησάμενοι,
μάτην
|
δ´ |
ἑαυτοὺς
καταικισάμενοι
ταῖς
κακουχίαις.
Βραχυτάτου |
[107, 0] |
ἀναισθησίαν
ἡμῶν
αἰνιττόμενος.
Οὐκ
ἀμούσως
|
δ´ |
ἔδοξεν
ἀποφήνασθαι
οὐδ´
ὁ
εἰπὼν |
[113, 0] |
φρονήματος
ἀνδρειοτέρου
πεφυκότες
ἔμπλεῳ,
μᾶλλον
|
δ´, |
εἴπερ
ἄρα,
Αἰγύπτιοί
τε
καὶ |
[106, 0] |
εἰ
θέλοις
στένειν;
Παῦσαι·
βλέπουσα
|
δ´ |
εἰς
τὰ
τῶν
πέλας
κακὰ
|
[121, 0] |
μὲν
εἰς
μακάρων
νήσους,
ἡ
|
δ´ |
εἰς
Τάρταρον.
Καὶ
τοὺς
μὲν |
[115, 0] |
ἀμφί
τε
κῆρες
εἰλεῦνται,
κενεὴ
|
δ´ |
εἴσδυσις
(οὐδ´
αἰθέρι;
Πολλοῖς
γὰρ |
[121, 0] |
Μίνω
τε
καὶ
Ῥαδάμανθυν,
ἕνα
|
δ´ |
ἐκ
(τῆς
Εὐρώπης,
Αἰακόν.
Οὗτοι |
[121, 0] |
τῆς
Ἀσίας
Ῥαδάμανθυς
κρινεῖ,
τοὺς
|
δ´ |
ἐκ
τῆς
Εὐρώπης
Αἰακός·
Μίνῳ |
[117, 0] |
καὶ
τοὺς
θρήνους
συνεγείρειν.
Ταῦτα
|
δ´ |
ἐκίνησαν
οἱ
ποιηταί,
καὶ
μάλιστα |
[102, 0] |
γὰρ
ἄτεγκτον
καὶ
θηριῶδες,
τὸ
|
δ´ |
ἐκλελυμένον
καὶ
γυναικοπρεπές.
Εὐλόγιστος
δ´ |
[114, 0] |
δὲ
φίλης
αἰῶνος
ἀμερθῇς
~(πρὸς
|
δ´ |
ἐμὲ
τὸν
δύστηνον
ἔτι
φρονέοντ´ |
[105, 0] |
ἄρ´
ἕζευ
ἐπὶ
θρόνου,
ἄλγεα
|
δ´ |
ἔμπης
ἐν
θυμῷ
κατακεῖσθαι
ἐάσομεν |
[120, 0] |
ἀθανασίας
αὐτῆς
εἴρηκεν,
οὐκ
(ὀλίγα
|
δ´ |
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
καὶ
τῷ |
[109, 0] |
καὶ
πλούτῳ
καὶ
δόξῃ,
τελευτῆσαι
|
δ´ |
ἐξαπίνης
αἰτίᾳ
τινὶ
ἀδήλῳ.
Τὸν |
[108, 0] |
τῶν
κακῶν
ἐστιν.
Οὐκ
ἀπᾴδειν
|
δ´ |
ἔοικε
τούτων
οὐδ´
ὁ
εἰπών· |
[113, 0] |
ἀπαραιτήτου
οἱ
μὲν
προπορεύονται
οἱ
|
δ´ |
ἐπακολουθοῦσι,
πάντες
δ´
ἐπὶ
ταὐτὸν |
[115, 0] |
τῷ
ζῆν,
οὕτως
ἀπεφήνατο.
Μυρία
|
δ´ |
ἐπὶ
μυρίοις
ἄν
τις
ἔχοι |
[105, 0] |
δ´
ἀνθρώποισιν
ἐφ´
ἡμέρῃ
αἱ
|
δ´ |
ἐπὶ
νυκτὶ
αὐτόματοι
φοιτῶσι,
κακὰ |
[113, 0] |
προπορεύονται
οἱ
δ´
ἐπακολουθοῦσι,
πάντες
|
δ´ |
ἐπὶ
ταὐτὸν
ἔρχονται,
τὸν
αὐτὸν |
[120, 0] |
ἔχει
μόνον
πόνος
γεγώς.
Οὗτος
|
δ´ |
ἐπὶ
τῆς
εὐανθεστάτης
ἡλικίας
προαπεφοίτησεν |
[117, 0] |
πότνια
μήτηρ
ὄσσε
καθαιρήσουσιν·
ἐὰν
|
δ´ |
ἐπὶ
τῆς
οἰκείας
πατρίδος
παρόντων |
[103, 0] |
ἐψευσμένος,
ἄτοπόν
τε
πεποίηκ´.
Εἰ
|
δ´ |
ἐπὶ
τοῖς
αὐτοῖς
νόμοις
ἐφ´ |
[110, 0] |
ὃν
(οὐδέπω
κατεσκευάσθη
χρόνον.
Εἰ
|
δ´ |
ἐπὶ
τούτων
οὐδὲν
ἔστι,
δῆλον |
[119, 0] |
μεγαλοφροσύνης
πάντες
καὶ
ἄγανται,
μιμεῖσθαι
|
δ´ |
ἐπὶ
τῶν
ἔργων
οὐ
δύνανται |
[104, 0] |
θ´
ὕλη
τηλεθόωσα
φύει,
ἔαρος
|
δ´ |
ἐπιγίγνεται
ὥρη·
ὣς
ἀνδρῶν
γενεὴ |
[104, 0] |
τις
ἕτερος
δυνηθείη
σαφῶς.
Τούτοις
|
δ´ |
ἑπόμενος
καὶ
ὁ
Κράντωρ
παραμυθούμενος |
[120, 0] |
εὐανθὴς
ἅπας
τέθαλεν
ὄλβος,
ὀδμὰ
|
δ´ |
ἐρατὸν
κατὰ
χῶρον
κίδναται
αἰεὶ |
[106, 0] |
μετὰ
πείσματος
τεθαρρηκότος
εἰπεῖν
Τίς
|
δ´ |
ἐστὶ
δοῦλος
τοῦ
θανεῖν
ἄφροντις |
[103, 0] |
ὥστε
χρυσὸς
ἐν
πυρί.
~Πεπαιδευμένων
|
δ´ |
ἐστὶ
καὶ
σωφρόνων
ἀνδρῶν
πρός |
[108, 0] |
πᾶν
τὸ
εἰλικρινὲς
ὁρῶντες·
τοῦτο
|
δ´ |
ἐστὶ
τὸ
ἀληθές.
Μὴ
καθαρῷ |
[114, 0] |
τῷ
τὸν
ἀγαπώμενον
ὠφελεῖν·
ὠφέλεια
|
δ´ |
ἐστὶ
τοῖς
(ἀφῃρημένοις
ἡ
διὰ |
[117, 0] |
μοῖραν
οὐκ
ἔστιν
ἐκφυγεῖν
(πεπαιδευμένων
|
δ´ |
ἐστὶν
ἀνθρώπων
προσειληφέναι
ὅτι
βραχὺν |
[108, 0] |
πέρι
διὰ
ταῦτα
πάντα.
Τὸ
|
δ´ |
ἔσχατον
πάντων,
ὅτι
ἐάν
τις |
[120, 0] |
πάντων
ἕπεται
θανάτῳ
περισθενεῖ,
ζωὸν
|
δ´ |
ἔτι
λείπεται
αἰῶνος
εἴδωλον·
τὸ |
[109, 0] |
ἑβδόμην
ἡμέραν
ἀποδώσειν,
ἐν
τοσούτῳ
|
δ´ |
εὐωχεῖσθαι
παρακελεύσασθαι·
τοὺς
δὲ
ποιήσαντας |
[111, 0] |
εἰς
γῆν
φέροντες
γῆν.
~Ἀναγκαίως
|
δ´ |
ἔχει
(βίον
θερίζειν
ὥστε
κάρπιμον |
[106, 0] |
πλέον
ποιοῦμεν;
Οὐδέν·
ἡ
λύπη
|
δ´ |
ἔχει
(ὥσπερ
τὰ
δένδρα
ταῦτα |
[104, 0] |
καλῶς
ἔφη
λέγειν
αὐτὸν
βέλτιον
|
δ´ |
ἔχειν
ἄν,
εἰ
μὴ
μίαν |
[116, 0] |
λέγειν
χρή·
Τὰ
τῶν
θεῶν
|
δ´ |
ἔχοντες
ἐπιμελούμεθα.
Ὅταν
δὲ
χρῄζως´, |
[106, 0] |
θανεῖν
ἄφροντις
ὤν;
Καὶ
Ἅιδην
|
δ´ |
ἔχων
βοηθὸν
οὐ
τρέμω
σκιάς. |
[119, 0] |
κατηγορεῖν
αὐτοῦ
δόξας,
ταυτί·
Ἑβδόμην
|
δ´ |
ἡμέραν
τῆς
(θυγατρὸς
αὐτῷ
τετελευτηκυίας, |
[111, 0] |
ἡμερησίαν,
ἕωθεν
μὲν
γεννώμενα,
μέσης
|
δ´ |
ἡμέρας
ἀκμάζοντα,
δείλης
δὲ
γηρῶντα |
[102, 0] |
τῆς
παραλόγου
συμφορᾶς,
καὶ
συμπαθεῖν
|
δ´ |
ἦν
ἀναγκαῖον·
οὐδὲ
γὰρ
οἱ |
[110, 0] |
ὁ
θάνατος
οὐκ
εὔκαιρος·
εἰ
|
δ´ |
ἤνεγκεν
αὖ
οὗτος
ὁ
βίος |
[104, 0] |
τὰ
μὲν
καθεῖλεν
ὑψόθεν
τὰ
|
δ´ |
ἦρ´
ἄνω
(τὰ
μὲν
ἄλλα |
[105, 0] |
φθονεῖν
πέφυκεν
ἡ
τύχη.
Θηραμένης
|
δ´ |
ὁ
γενόμενος
Ἀθήνησι
τῶν
τριάκοντα |
[113, 0] |
τὴν
τῶν
τηλικούτων
διαμονήν.
Εἰ
|
δ´ |
ὁ
τῆς
ζωῆς
τῶν
ἀνθρώπων |
[102, 0] |
δ´
ἐκλελυμένον
καὶ
γυναικοπρεπές.
Εὐλόγιστος
|
δ´ |
ὁ
τὸν
οἰκεῖον
ὅρον
ἔχων |
[105, 0] |
μεμνῆσθαι
ὅτι
ἄνθρωπός
ἐστι.
Φίλιππος
|
δ´ |
ὁ
τῶν
Μακεδόνων
βασιλεὺς
τριῶν |
[105, 0] |
ἀκήριοι,
οὐδέ
τις
ἀλκή.
~(Σιμωνίδης
|
δ´ |
ὁ
τῶν
μελῶν
ποιητής,
Παυσανίου |
[120, 0] |
τῷ
μακρῷ
γήρᾳ
παρεπομένην.
Εἰ
|
δ´ |
ὁ
τῶν
παλαιῶν
ποιητῶν
τε |
[121, 0] |
δὴ
Τάρταρον
καλοῦσιν,
ἰέναι.
Τούτων
|
δ´ |
οἱ
δικασταὶ
ἐπὶ
Κρόνου
καὶ |
[111, 0] |
εἱμαρμένης
καὶ
προνοίας
θεσμοῖς.
Τί
|
δ´; |
Οἱ
πενθοῦντες
τοὺς
οὕτως
ἀποθανόντας |
[116, 0] |
ἀνάγκης
ἢ
πεπρωμένης
μοῖραν.
Καλῶς
|
δ´ |
οἱ
Πυθαγόρειοι
παρεκελεύσαντο
λέγοντες·
Ὅσσα |
[118, 0] |
τοῦτο
παρὰ
πᾶσιν
(ἔπος·
πολὺ
|
δ´ |
οἶμαι
μᾶλλον
τὸν
ὑπερτιθέμενον
τὰ |
[104, 0] |
Φαληρεὺς
Δημήτριος
εἰπόντος
Εὐριπίδου
Ὁ
|
δ´ |
ὄλβος
οὐ
βέβαιος
ἀλλ´
ἐφήμερος
|
[109, 0] |
τὰ
πρὸς
τὸν
θάνατον,
διελθόντος
|
δ´ |
ὀλίγου
χρόνου
τελευτῆσαι.
Τὰ
δὲ |
[112, 0] |
πένθος
καὶ
τοὺς
θρήνους.
Τὸ
|
δ´ |
ὅλον
εἴποι
τις
ἂν
πρὸς |
[109, 0] |
εἴσῃ
ὧν
πέρι
λυπῇ.
Εἶναι
|
δ´ |
ὃν
ἐσήμηνε
νεανίσκον
(ἑπόμενον
αὐτῷ, |
[121, 0] |
κρίνονται.
Πολλοὶ
οὖν
ἴσως,
ἦ
|
δ´ |
ὅς,
πονηρὰς
ψυχὰς
ἔχοντες
ἠμφιεσμένοι |
[110, 0] |
μακρὰς
νοσηλείας
ὑπομενόντων
φησί·
Μισῶ
|
δ´ |
ὅσοι
χρῄζουσιν
ἐκτείνειν
βίον,
βρωτοῖσι |
[116, 0] |
ἔπος
μὲν
οὐ
μέγα,
ἔργον
|
δ´ |
ὅσον
Ζεὺς
μόνος
ἐπίσταται
θεῶν, |
[117, 0] |
καὶ
ἐν
ἄλλοις·
~Τὰ
προσπεσόντα
|
δ´ |
ὅστις
εὖ
φέρει
βροτῶν,
(ἄριστος |
[105, 0] |
στρατηγὸς
μάχῃ
(Δαρδανεῖς
ἐνίκησε,
τρίτου
|
δ´ |
ὅτι
ἄρρεν
αὐτῷ
παιδίον
ἐκύησεν |
[104, 0] |
φύει
ἡ
δ´
ἀπολήγει.
(Ταύτῃ
|
δ´ |
ὅτι
καλῶς
ἐχρήσατο
τῇ
εἰκόνι |
[105, 0] |
ὅτι
τεθρίππῳ
νενίκηκεν
Ὀλύμπια,
δευτέρου
|
δ´ |
ὅτι
Παρμενίων
ὁ
στρατηγὸς
μάχῃ |
[109, 0] |
οὐσίᾳ
πολλῇ
καὶ
χρήμασιν.
Ἀποροῦντα
|
δ´ |
ὅτῳ
τρόπῳ
βάσανον
λάβοι
τούτων, |
[105, 0] |
ἂν
δάκρυα,
δόντες
χρυσίον.
Νῦν
|
δ´ |
οὐ
προσέχει
τὰ
πράγματ´
οὐδ´ |
[108, 0] |
ὡς
ὁ
λόγος
σημαίνει,
ζῶσι
|
δ´ |
οὔ.
Εἰ
γὰρ
μὴ
οἷόν |
[108, 0] |
ψυχὴ
χωρὶς
τοῦ
σώματος,
πρότερον
|
δ´ |
οὔ.
Καὶ
ἐν
ᾧ
ἂν |
[118, 0] |
αἶσαν
ἀνὴρ
Ἄιδι
προϊάψει,
μοῖραν
|
δ´ |
οὔ
τινά
φημι
πεφυγμένον
ἔμμεναι |
[104, 0] |
ἄλλοις
Τί
δέ
τις;
Τί
|
δ´ |
οὔ
τις;
Σκιᾶς
ὄναρ
ἄνθρωπος
|
[103, 0] |
δέ,
πλεῖστα
συντρίβει
καλά.
Σὺ
|
δ´ |
οὔθ´
ὑπερβάλλοντα,
τρόφιμ´,
ἀπώλεσας
(ἀγαθά, |
[105, 0] |
ἐπὶ
χθόνα
δῖαν
ἐλαύνει,
φοιτᾷ
|
δ´ |
οὔτε
θεοῖσι
τετιμένος
οὔτε
βροτοῖσιν. |
[108, 0] |
τὸ
ἱερὸν
τὴν
μητέρα,
τὴν
|
δ´ |
ὑπερησθεῖσαν
τῇ
τῶν
υἱῶν
εὐσεβείᾳ |
[120, 0] |
ὅτι
τούτοις
συγκαταριθμηθεὶς
συνέσται.
Λέγεται
|
δ´ |
ὑπὸ
μὲν
τοῦ
μελικοῦ
Πινδάρου |
[108, 0] |
πάντων
ὂν
τῶν
ἀγαθῶν,
δεδίασι
|
δ´ |
ὡς
εὖ
εἰδότες
ὅτι
μέγιστον |
[109, 0] |
ἀφικέσθαι
ἐπί
τι
ψυχομαντεῖον,
προθυσάμενον
|
δ´ |
ὡς
νόμος
ἐγκοιμᾶσθαι
καὶ
ἰδεῖν |
[111, 0] |
ὡς
πλεῖστον
καὶ
μέγιστον·
εἰ
|
δ´, |
ὥσπερ
ἡ
ἀλήθεια
ἔχει,
κακὸν |