>

Livre, Chap.
[107, 0]	τοῦ θανάτου προθεσμίαν. Τοῦτο γὰρ	ἦν	ἄμεινον· εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν
[111, 0]	τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων	ἦν	ἂν τὸ καθ´ ἡμᾶς πάθος
[102, 0]	παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δ´	ἦν	ἀναγκαῖον· οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι
[109, 0]	Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. Οὐκ	ἦν	γὰρ ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ
[119, 0]	ἂν φαίης, Ἀπολλώνιε φίλτατε, σφόδρ´	ἦν	ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ
[109, 0]	τῆς γενέσεως. Ὥσπερ οὖν οὐδὲν	ἦν	ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτ´
[119, 0]	Ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ	ἦν	κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος
[120, 0]	ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβον·	ἦν	οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων
[102, 0]	ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον	ἦν,	παρειμένῳ τό τε σῶμα καὶ
[109, 0]	καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν	ἦν	πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ
[113, 0]	βίον. Εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν	ἦν,	τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντως
[113, 0]	ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαέτης	ἦν,	τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν
[109, 0]	τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ	ἦν	τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας) οὐδ´
[105, 0]	τὰ δάκρυ´ ἡμῖν τῶν κακῶν	ἦν	φάρμακον, ἀεί θ´ ὁ κλαύσας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2009