Alphabétiquement     [«   »]
καθορᾶν 1
καί 3
Καὶ 25
καὶ 492
Καί 1
καινὴν 1
καινὸν 1
Fréquences     [«    »]
144 γὰρ
135 τὸ
130 τῶν
492 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Pseudo-Plutarque, Les opinions des philosophes, livre III

καὶ


>
Livre, Chap.
[103, 0]   ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς τύχης ἄστατον  καὶ   ἀβέβαιον, οὐδ´ ὅτι ῥᾳδίως τὰ
[109, 0]   γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου  καὶ   Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ
[110, 0]   ὅτι νήπιος ὢν παῖς  καὶ   ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. Φησὶ γὰρ
[119, 0]   θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες  καὶ   ἄγανται, μιμεῖσθαι δ´ ἐπὶ τῶν
[119, 0]   Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην  καὶ   ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς
[113, 0]   Θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς  καὶ   ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν· γυναῖκες γὰρ
[103, 0]   ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ  καὶ   ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι
[120, 0]   περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου,  καὶ   ἀεὶ καὶ νῦν ἔτ´ ἔστιν
[112, 0]   λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε  καὶ   ἀεί τί σοι παρέσται τοιοῦτον
[121, 0]   ἐκτὸς κακῶν, ~τὸν δ´ ἀδίκως  καὶ   ἀθέως (εἰς τὸ τῆς δίκης
[108, 0]   ἄλλο παρέχει τὸ σῶμα  καὶ   αἱ τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ
[111, 0]   εἴποι ὡς ἔδει; Πολλὰ δὲ  καὶ   ἄλλα ἐφ´ ὧν ἄν τις
[104, 0]   καιρὸν ἔχουσα τακτόν. Ταῦτα δὲ  καὶ   ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθ´ ἑαυτὸν
[104, 0]   καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον,  καὶ   ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν καὶ σοφῶν
[121, 0]   δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται,  καὶ   ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[112, 0]   μᾶλλον δάκοι. Οἱ δ´ ἀγεννέστεροι  καὶ   ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδ´ ἀναστροφὴν ἐνίοτε
[118, 0]   πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε  καὶ   ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι καὶ ἑωυτοῦ
[104, 0]   περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ  καὶ   ἀνδρῶν. Φύλλα τὰ μέν τ´
[117, 0]   ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖττον  καὶ   ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν
[109, 0]   τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν,  καὶ   ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν
[106, 0]   Ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ  καὶ   Ἀντίμαχος ποιητής. Ἀποθανούσης γὰρ
[118, 0]   κατὰ πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην  καὶ   ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν τοῖσι
[113, 0]   πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας  καὶ   ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ
[118, 0]   Φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε  καὶ   ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις
[110, 0]   Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί καὶ διεκρίθη  καὶ   ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε, πάλιν Γᾶ
[111, 0]   κῆρι φίλει Ζεύς τ´ αἰγίοχος  καὶ   Ἀπόλλων παντοίην φιλότητ´, οὐδ´ ἵκετο
[109, 0]   τοῦ Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου  καὶ   ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ,
[115, 0]   τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον  καὶ   ἀρχὴν τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν
[113, 0]   ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ ὄντως  καὶ   ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς τὸ πενθεῖν·
[107, 0]   δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον  καὶ   ἀστενάκτως, ὅταν δανείσας ἀπαιτῇ·
[120, 0]   δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ  καὶ   ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος
[108, 0]   καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ  καὶ   αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ
[121, 0]   τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα  καὶ   αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[116, 0]   πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι  καὶ   αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ
[109, 0]   νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. Λέγεται δὲ  καὶ   αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ
[112, 0]   Τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου  καὶ   αὑτῷ τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ
[113, 0]   οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων,  καὶ   αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ
[107, 0]   πολυχρονίῳ τρίτον φθορᾷ τινι  καὶ   ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος καὶ
[114, 0]   τὴν ψυχὴν λύπης εἰς ἄπρακτα  καὶ   βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθ´
[108, 0]   δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν  καὶ   Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι.
[107, 0]   φύσιν ὁρῶσαν τό τ´ ἄτακτον  καὶ   βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον ποιῆσαι
[113, 0]   βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ  καὶ   Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος
[112, 0]   νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας·  καὶ   γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων
[117, 0]   δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι·  καὶ   γὰρ μακρότατος βίος ὀλίγος
[119, 0]   δὲ καὶ φιλόπατριν, δὴ  καὶ   γέγονεν. (Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον
[121, 0]   ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ  καὶ   γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν
[103, 0]   παρασκευάζειν αὑτῷ τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα  καὶ   γενναίαν. Καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν
[122, 0]   ὑμῶν διαγωγῇ. ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ  καὶ   γενναίου καὶ (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν
[106, 0]   καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον  καὶ   γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά
[104, 0]   ὀπίσσω, ὄφρ´ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ  καὶ   γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ
[102, 0]   καὶ θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον  καὶ   γυναικοπρεπές. Εὐλόγιστος δ´ τὸν
[117, 0]   αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης  καὶ   δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ καὶ
[102, 0]   τινές. Τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν  καὶ   δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει
[111, 0]   τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν  καὶ   δάκρυα, τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως
[102, 0]   δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν  καὶ   δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα
[106, 0]   ὅτι παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον  καὶ   δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ
[104, 0]   τύχη, φησὶν Θεόφραστος,  καὶ   δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ
[109, 0]   τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε  καὶ   δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ
[121, 0]   γὰρ προΐσασι. Τοῦτο μὲν οὖν  καὶ   δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως
[118, 0]   πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον  καὶ   Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα
[119, 0]   μὴ παραλιπεῖν. Τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται  καὶ   Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, τὴν μόνην
[116, 0]   ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα,  καὶ   διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι
[115, 0]   κακά. Καὶ τὰ μὲν μόγις  καὶ   διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ
[118, 0]   Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα  καὶ   διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά
[109, 0]   θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ  καὶ   διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ
[102, 0]   νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος  ~καὶ   διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς
[118, 0]   ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς συλλυπουμένοις  καὶ   διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ (κολακείαν,
[110, 0]   οὖν Ἐπίχαρμος Συνεκρίθη φησί  καὶ   διεκρίθη καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε,
[103, 0]   τε διατελεῖν πράττων βούλει  καὶ   διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν
[102, 0]   πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους ὅσια  καὶ   δίκαια διαφυλάξαντος. Τότε μὲν οὖν
[118, 0]   Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένην τὸν Ἀθηναῖον  καὶ   Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν
[103, 0]   προεδρίας πολιτικὰς διὰ τιμὰς  καὶ   δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι καὶ
[109, 0]   πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ  καὶ   δόξῃ, τελευτῆσαι δ´ ἐξαπίνης αἰτίᾳ
[102, 0]   τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων  καὶ   δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε
[118, 0]   τὰ τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη  καὶ   δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον.
[104, 0]   τό γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη  καὶ   δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές.
[115, 0]   τὰ δ´ ἀγαθὰ διεχῆ τε  καὶ   δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ
[106, 0]   τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου  καὶ   ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος
[108, 0]   δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων  καὶ   εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν
[116, 0]   τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν  καὶ   εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ
[108, 0]   σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ·  καὶ   ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας
[121, 0]   ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι·  καὶ   ἐκ τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[108, 0]   παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν  καὶ   ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπ´
[116, 0]   ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ´ ἐπίσταται,  καὶ   ἐν ἄλλοις· ~Τὰ προσπεσόντα δ´
[104, 0]   πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε  καὶ   ἐν ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη
[103, 0]   εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω  καὶ   ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι
[103, 0]   πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ´ ἀκαρπίαι,  καὶ   ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν πολυγονίαι
[103, 0]   πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι,  καὶ   ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ
[114, 0]   γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου,  καὶ   ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν
[114, 0]   πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον  καὶ   ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος
[116, 0]   ἑαυτὸν περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν,  καὶ   ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν.
[106, 0]   χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν  καὶ   ἐν τῷ τεθνάναι; Τὰ γὰρ
[111, 0]   συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον  καὶ   ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. Ὡς
[103, 0]   καὶ δόξας (ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι  καὶ   ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς
[112, 0]   γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε  καὶ   ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε καὶ
[121, 0]   καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους,  καὶ   ἐπειδὰν κρίσις ᾖ, ἔρχονται
[120, 0]   οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων  καὶ   ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ
[116, 0]   ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. Διὸ  καὶ   ἐπὶ πάντων λέγειν χρή· Τὰ
[117, 0]   καὶ δαιμόνων γενέσθαι νομίζουσι. Διὸ  καὶ   ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ
[108, 0]   τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ  καὶ   ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων
[104, 0]   ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν  καὶ   ἔτ´ ἀπ´ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδ´
[106, 0]   πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν  καὶ   ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον τὴν δόξαν
[113, 0]   τῶν νηπίων καὶ παίδων  καὶ   ἔτι μᾶλλον τῶν ἄρτι
[121, 0]   δ´ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου  καὶ   ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν
[115, 0]   καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους  καὶ   εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν
[113, 0]   τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν  καὶ   εὐθύμως, τοὺς δὲ τῶν ἤδη
[107, 0]   (ἡμῶν οἱ προπάτορες. δὴ  καὶ   εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν
[104, 0]   Ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν  καὶ   ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ
[118, 0]   γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας  καὶ   ἔχοντας ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν
[118, 0]   τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε εἶναι  καὶ   ἑωυτοῦ κρέσσω, κάρτα εἰδὼς τὴν
[111, 0]   καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς ποιούμενα,  καὶ   ζῴων ἀφ´ ὧν ἐν οὐ
[117, 0]   οὐδὲν ἀλλ´ αὐτὸς σὺ σοί,  καὶ   διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια
[103, 0]   πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον λόγος  καὶ   διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς
[116, 0]   εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι  καὶ   Θαλέθοντι βίῳ βλάσταις τε
[102, 0]   πεπαίνειν (εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ  καὶ   περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν
[106, 0]   παρ´ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω  καὶ   φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς
[114, 0]   τ´ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας,  καὶ   θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα
[105, 0]   τὸ πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν γῆν  καὶ   θάλατταν, λέγων ὧδε· Ἀλλὰ γυνὴ
[106, 0]   νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε  καὶ   θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως;
[107, 0]   ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτοιο καί· Ὕπνῳ  καὶ   Θανάτῳ διδυμάοσιν, ὄψει τὴν ὁμοιότητα
[111, 0]   καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ εὔδαιμον  καὶ   θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. Διὰ τοῦτο
[102, 0]   δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον  καὶ   θηριῶδες, τὸ δ´ ἐκλελυμένον καὶ
[107, 0]   αὐτῷ λατρείας κατοικτίρειν τε  καὶ   θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι
[112, 0]   ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς, λύπαις  καὶ   θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεί
[114, 0]   καὶ μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη  καὶ   θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. Τὸ γὰρ
[113, 0]   ἄωρον νομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς  καὶ   θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι
[109, 0]   προθυσάμενον δ´ ὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι  καὶ   ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. Δόξαι παραγενέσθαι
[104, 0]   Ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα  καὶ   καθ´ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον,
[112, 0]   πάτρας ἐμῆς θανάτους τ´ ἀώρους  καὶ   κακῶν ἄλλας ὁδούς, ἵν´ εἴ
[120, 0]   ἐτελεύτησεν. ~Οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο  καὶ   κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· (Βίος
[108, 0]   φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, ἀλλὰ  καὶ   κακῶν τῶν μεγίστων. Λέγεται δὲ
[118, 0]   Τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων ἐόντων  καὶ   καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι
[119, 0]   καὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως  καὶ   καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων
[121, 0]   καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι  καὶ   κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. Ὡς
[121, 0]   ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν,  καὶ   καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[116, 0]   διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ταπεινοῦσθαι  καὶ   καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς
[121, 0]   σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως  καὶ   καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι
[119, 0]   συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα  καὶ   κατηφιάσαντα προσειπεῖν (Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον
[105, 0]   συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι  καὶ   κελεύοντος ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ σοφὸν
[103, 0]   τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι  καὶ   κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες
[118, 0]   πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου  καὶ   κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ
[104, 0]   ἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι τε  καὶ   κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν
[115, 0]   ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα  καὶ   κρειττόνων ἤδη γεγονότων. Καὶ ταῦθ´
[107, 0]   ἐστιν βαθύτατος τί δεῖ  καὶ   λέγειν; Αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα
[119, 0]   καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος  καὶ   λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ
[118, 0]   ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος  καὶ   λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλάς τ´ ἐξάρχοντ´
[110, 0]   αὐχέν´ Ἑλλησποντίας; Ἅπαντες Ἅιδην ἦλθον  καὶ   Λήθης δόμους, (τῶν χρημάτων ἅμα
[106, 0]   Τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε  καὶ   λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ
[120, 0]   τ´ ἐν λειμώνεσσι προάστιον αὐτῶν·  καὶ   λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι βεβριθός.
[111, 0]   τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις ἀνθρωπίνη  καὶ   λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, (καὶ ταὐτὰ
[103, 0]   τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα  καὶ   λογιστέον. Τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν
[104, 0]   γούνατ´ ὀρώρῃ· ἀλλ´ ὅτε δὴ  καὶ   λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι, (καὶ
[113, 0]   ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι  καὶ   Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις
[112, 0]   τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα  καὶ   λύπας. Ὥσπερ οὖν τοὺς ἄλλους
[103, 0]   Ἀτρεύς. Δεῖ δέ σε χαίρειν  καὶ   λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. Κἂν
[110, 0]   ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι  καὶ   μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ
[120, 0]   Καλλικλέα τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ  καὶ   μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος. Φησὶ
[108, 0]   θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι  (καὶ   μακάριον. Μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν,
[115, 0]   ταυτί. Διόπερ, κράτιστε πάντων  καὶ   μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ
[112, 0]   πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν  καὶ   μαλακίαν· εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ,
[117, 0]   Ταῦτα δ´ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί,  καὶ   μάλιστα τούτων πρῶτος Ὅμηρος
[102, 0]   πάντων· Διὰ λύπην γάρ, φασί,  καὶ   μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι καὶ νοσήματ´
[102, 0]   λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν  καὶ   ματαίων ὀδυρμῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης
[108, 0]   Καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις  καὶ   μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει
[119, 0]   κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου  καὶ   μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν
[118, 0]   δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς  καὶ   μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς
[111, 0]   δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον  καὶ   μέγιστον· εἰ δ´, ὥσπερ
[110, 0]   συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν  καὶ   μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν οὔ,
[106, 0]   αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα  καὶ   μείζω δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.
[107, 0]   κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς ὕπνον  καὶ   (μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος
[118, 0]   συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. Καλὸν δὲ  καὶ   μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ
[113, 0]   πενθητηρίους. Τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων  καὶ   μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας
[121, 0]   τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος  καὶ   μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ
[104, 0]   καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα  καὶ   μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα
[114, 0]   μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ  καὶ   μετρίου πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ
[114, 0]   οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ  καὶ   μετρίου τῆς περὶ τὴν ψυχὴν
[102, 0]   εὐπραγίας (ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο  καὶ   μετρίως. Τῶν μὲν γὰρ καλῶς
[118, 0]   φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως,  καὶ   μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν
[104, 0]   ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα,  καὶ   μί´ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν
[119, 0]   ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν  καὶ   μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν
[104, 0]   ψυχῆς, νόσοι τε καὶ κήδεα  καὶ   μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει.
[119, 0]   ἦν ἐπιτεταγμένος νεανίσκος Ἀπόλλωνι  (καὶ   Μοίραις, καὶ σὲ ἔδει ὑπ´
[107, 0]   καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ  καὶ   μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ
[106, 0]   τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον  καὶ   νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ
[103, 0]   γὰρ ὅστις πάντ´ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ  καὶ   νὴ Δία Τό τοι χρεὼν
[114, 0]   τε θύγατρας, καὶ θαλάμους κεραϊζομένους,  καὶ   νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ,
[102, 0]   φασί, καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖσι  καὶ   νοσήματ´ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τ´
[112, 0]   καὶ ἐπανορθοῦν τὸ πεσόν τε  καὶ   νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντας. Τὸν
[106, 0]   ἀήρ, ἓν παρ´ ἓν ἡμέραν  καὶ   νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε
[119, 0]   διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων,  καὶ   νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων
[120, 0]   καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ  καὶ   νῦν ἔτ´ ἔστιν ἐν θεοῖς,
[118, 0]   μετηλλαχέναι τὸν βίον, Πάραλόν τε  καὶ   Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας, εἰπὼν
[106, 0]   πολλῶν κακῶν. Τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο  καὶ   εἰπών· (Ὦ θάνατε, παιὰν
[110, 0]   ἀμφότερ´ ἐκτελέσαι. Πάνυ δὲ καλῶς  καὶ   Εὐριπίδης ἐπὶ τῶν τὰς
[116, 0]   τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς,  καὶ   Εὐριπίδης· Ὅστις δ´ ἀνάγκῃ
[104, 0]   δυνηθείη σαφῶς. Τούτοις δ´ ἑπόμενος  καὶ   Κράντωρ παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ
[107, 0]   ὕπνος. Πάνυ δὲ σοφῶς  καὶ   κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰς
[113, 0]   θρήνους ἐτραπόμεθα. Δῆλον οὖν ὅτι  καὶ   λεγόμενος ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός
[120, 0]   Ζεὺς καὶ Ποσειδῶν  καὶ   Πλούτων, ἐπειδὴ (παρὰ τοῦ
[120, 0]   διενείμαντο τὴν ἀρχὴν Ζεὺς  καὶ   Ποσειδῶν καὶ Πλούτων,
[113, 0]   ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ  καὶ   τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων
[116, 0]   ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδ´ ἀγανάκτει,  καὶ   τραγικὸς Αἰσχύλος· Ἀνδρῶν γάρ
[113, 0]   γυναῖκες γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι  καὶ   οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ
[114, 0]   ἐσχάτης, καίτοι γ´ ὁρῶντας ὡς  καὶ   οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι
[121, 0]   ἐκρίνοντο. τ´ οὖν Πλούτων  καὶ   οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων
[113, 0]   καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων  καὶ   οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων,
[121, 0]   ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα  καὶ   ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. Ταῦτα
[116, 0]   ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους  καὶ   ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς
[107, 0]   ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ  καὶ   Ὅμηρος ἐπ´ αὐτοῦ λέγων· Νήγρετος
[120, 0]   μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον  καὶ   ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων
[104, 0]   θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ~ἀλλὰ  καὶ   ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ
[104, 0]   ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλ´ ἐφήμερος  καὶ   ὅτι Μίκρ´ ἄττα τὰ σφάλλοντα,
[117, 0]   συμβαινόντων οὔτε τῶν κατ´ ἐπακολούθησιν)  καὶ   ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ
[117, 0]   στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα)  (καὶ   ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον
[117, 0]   πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται,  καὶ   ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι
[108, 0]   ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν  καὶ   οὗ φαμεν ἐρᾶν (ἔστι δὲ
[112, 0]   προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα  καὶ   οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν
[112, 0]   ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν,  καὶ   οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ
[102, 0]   ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης,  καὶ   οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Οὐ γὰρ
[119, 0]   ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς τοὺς πολεμίους  καὶ   οὔτε τῆς σαυτοῦ σωτηρίας οὔτε
[105, 0]   Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος,  καὶ   οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ
[110, 0]   θρήνους ἄωρος θάνατος. Ἀλλὰ  καὶ   οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε
[109, 0]   φάναι Δαίμων τοῦ υἱέος σου,  καὶ   οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματείδιον.
[113, 0]   βουληθέντα ὅτι (γυναικῶδες τὸ πάθος  καὶ   οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ
[104, 0]   τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι  καὶ   πάθη καὶ πάνθ´ ἁπλῶς τὰ
[114, 0]   ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλ´ ὕμνων  καὶ   παιάνων, οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης
[106, 0]   Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων  καὶ   παῖδ´ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ
[113, 0]   καὶ οὐχ ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις  καὶ   παιδείας ἐλευθερίου μεταπεποιημένοις. Θῆλυ γὰρ
[113, 0]   ἂν εἴη τῶν νηπίων  καὶ   παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον
[119, 0]   νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν  καὶ   πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν
[115, 0]   γεγονότων. Καὶ ταῦθ´ οὕτως ἀρχαῖα  καὶ   παλαιὰ παρ´ ἡμῖν, ὥστε τὸ
[106, 0]   οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται,  καὶ   πάλιν ἐξ ἐναντίας αὐτῷ
[110, 0]   ὧν ἀμὲς γενεὰν οὐκέτ´ ἐποψόμεθα  καὶ   πάλιν· (Οἳ θάνον οὐ τὸ
[106, 0]   δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν  καὶ   πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ
[103, 0]   οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος  καὶ   πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.
[104, 0]   θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη  καὶ   πάνθ´ ἁπλῶς τὰ κατὰ τὸν
[117, 0]   Οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται  καὶ   πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας
[113, 0]   οἱ γενναιότατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται  καὶ   πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες
[113, 0]   τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ  καὶ   πάντες ὅσοι τούτοις παραπλήσιοι. (Τούτων
[108, 0]   καθάπερ ἀπέδειξεν Πλάτων. Διὸ  καὶ   πάνυ δαιμονίως Σωκράτης πρὸς
[112, 0]   τὸν Ἀχαιὸν συναλγεῖν ἀναγκάζοντες. Διὸ  καὶ   πάνυ καλῶς Πλάτων ἔοικε
[112, 0]   ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ λυπεῖσθαι  καὶ   παρ´ ὅλον τὸν βίον; Εἰ
[115, 0]   τὸ νῦν παρ´ ἐλπίδα συμβεβηκὸς  καὶ   παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε
[102, 0]   τῆς τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι  καὶ   παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς
[104, 0]   ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε  καὶ   παρακελεύεται. Ὧν εἰ δή τι
[117, 0]   διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια  καὶ   παραφροσύνη. Διὰ ταύτην γοῦν τὴν
[119, 0]   καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει  καὶ   παρενόμει, τὴν μόνην δείλαιος
[115, 0]   βελτίστου φύσεως (ἄριστον γὰρ πᾶσι  καὶ   πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι) τὸ
[109, 0]   γάρ τις κατ´ αὐτὸν γίγνεται  καὶ   πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος.
[108, 0]   μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων  καὶ   πᾶσι διὰ στόματος. (Πρῶτα δή
[122, 0]   προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου  καὶ   πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου
[102, 0]   λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης  καὶ   παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων
[102, 0]   τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως  καὶ   πειθηνίως ἕπεσθαι. Τοῦτο γὰρ οἱ
[118, 0]   ταῖς παραπλησίοις γενομένους (συμφοραῖς, παραμυθούμενοι  καὶ   πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ βίου
[109, 0]   Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ  καὶ   πειραθῆναι βούλεται, μετ´ οὐ πολὺ
[113, 0]   δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς  καὶ   πενθικῶς διὰ τὸν ἐκ ματαίων
[117, 0]   τοκῆας. Ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον  καὶ   πένθος ἔθηκε, (καὶ ταῦτα μὲν
[116, 0]   τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. Διὸ  καὶ   περὶ μὲν τούτου φησὶν
[107, 0]   ὕπνος τίς ἐστιν θάνατος  καὶ   περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι
[120, 0]   ἡλικίας προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς  καὶ   περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ,
[112, 0]   ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα (σεαυτῷ παρέξεις  καὶ   πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν
[121, 0]   σώματά τε καλὰ καὶ γένη  καὶ   πλούτους, καὶ ἐπειδὰν κρίσις
[109, 0]   τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ  καὶ   πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δ´
[111, 0]   κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν  καὶ   ποιεῖν ὡς ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν
[103, 0]   οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ  καὶ   ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς τὰς
[114, 0]   μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε. Διὸ  καὶ   πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρή, (Τί
[111, 0]   τοῦ χρόνου μῆκος. Ματαίους γὰρ  καὶ   πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς
[119, 0]   δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων  καὶ   πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν
[106, 0]   τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν  καὶ   πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν
[114, 0]   ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι  καὶ   πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ
[107, 0]   βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἀποδημίᾳ μακρᾷ  καὶ   πολυχρονίῳ τρίτον φθορᾷ τινι
[117, 0]   οὐδ´ ἄρα τῷ γε πατὴρ  καὶ   πότνια μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν· ἐὰν
[110, 0]   ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι  καὶ   ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν
[104, 0]   ὅτι θνητῷ σύγκληρός ἐστι βίῳ  καὶ   πράγμασι ῥᾳδίως μεθισταμένοις (πρὸς τοὐναντίον.
[111, 0]   ὡς Οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται  καὶ   πράττεται (καὶ πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ
[111, 0]   ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται  (καὶ   πραχθήσεται πολλάκις. Οὐ γὰρ νομοθετήσοντες
[118, 0]   ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους  καὶ   πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον
[107, 0]   κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς λύπαις  καὶ   πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ
[120, 0]   τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ  καὶ   προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός
[102, 0]   τῶν ἐν τῷ βίῳ συμβαινόντων,  καὶ   προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ
[112, 0]   προσεδόκων. Ἀλλ´ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν  καὶ   προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα
[111, 0]   θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης  καὶ   προνοίας θεσμοῖς. Τί δ´; Οἱ
[117, 0]   πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους  καὶ   προορώμενος τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει
[115, 0]   εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ  καὶ   πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς
[111, 0]   πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν  καὶ   πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς
[111, 0]   γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ  καὶ   πρὸς αὑτὸν καὶ πρὸς ἄλλον
[105, 0]   μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς  καὶ   πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ
[103, 0]   δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι,  καὶ   πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως
[119, 0]   τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν θυσίαν,  καὶ   πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι
[118, 0]   τὸν ἐπιόντα χρόνον. Ἀποβλέπειν δὲ  καὶ   πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως
[110, 0]   οὐδένα πώποτ´ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ  καὶ   προσδοκώμενον λυπεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι
[108, 0]   οὐ θεμιτὸν ᾖ. Ὥστ´ εἰ  καὶ   προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον
[122, 0]   εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα  καὶ   προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου
[119, 0]   παρενόμει, τὴν μόνην δείλαιος  καὶ   πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας.
[107, 0]   εἶναι. Καὶ καθ´ ἕκαστον ἐπεπορεύετο,  καὶ   πρῶτον τῷ πρώτῳ. Εἰ γὰρ
[115, 0]   γενέσθαι) τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο  καὶ   πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, δεύτερον
[107, 0]   βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ  καὶ   πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν
[115, 0]   ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι  καὶ   πυνθανομένῳ τί ποτ´ ἐστὶ τὸ
[121, 0]   ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε  καὶ   Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ´ ἐκ (τῆς
[119, 0]   νεανίσκος Ἀπόλλωνι (καὶ Μοίραις,  καὶ   σὲ ἔδει ὑπ´ ἐκείνου τελείου
[112, 0]   ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι  καὶ   σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς ἀτυχίας;
[112, 0]   λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ,  καὶ   σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν. Ἀλλ´
[118, 0]   τὰς λύπας διὰ τῆς γενναίας  καὶ   σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας
[102, 0]   συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον  καὶ   σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ
[115, 0]   εἴσδυσις (οὐδ´ αἰθέρι; Πολλοῖς γὰρ  καὶ   σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ,
[111, 0]   ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ  καὶ   σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι
[104, 0]   ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι παλαιῶν  καὶ   σοφῶν ἀνδρῶν· ὧν πρῶτος μέν
[116, 0]   Ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε  καὶ   σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ
[120, 0]   τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ  καὶ   σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις.
[117, 0]   τὸ κρεῖττον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους  καὶ   σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ~ἀνδράσι μὴ τοῖς
[102, 0]   ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον  καὶ   σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα πρέπον, τὴν
[108, 0]   οὐδέποτ´ οὐδέν. Καὶ γὰρ πολέμους  καὶ   στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο
[114, 0]   Τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα  καὶ   στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν
[114, 0]   οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες  καὶ   στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ
[117, 0]   μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ  καὶ   στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα)
[106, 0]   ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν  καὶ   συγχεῖν καὶ τοῦθ´ ἓν παρ´
[102, 0]   ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου συμφορᾶς,  καὶ   συμπαθεῖν δ´ ἦν ἀναγκαῖον· οὐδὲ
[112, 0]   τὸ βουλεύσασθαί τι τῶν εὐσχημόνων  καὶ   συμφερόντων, ἀλλ´ ἐκτρέπονται πρὸς τὰς
[114, 0]   τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε  καὶ   συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας
[106, 0]   καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη  καὶ   συμφυῆ πάλιν οὐκ οἶδ´ ὅπως
[116, 0]   Ταῦτα γάρ ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ  καὶ   σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον
[102, 0]   δὲ πέρα τοῦ μέτρου παρεκφέρεσθαι  καὶ   συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν
[115, 0]   στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα  καὶ   συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα
[120, 0]   πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας  καὶ   συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων,
[101, 0]   ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ. (Καὶ πάλαι σοι συνήλγησα  καὶ   συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσας περὶ τῆς
[121, 0]   Ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε,  καὶ   συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην
[113, 0]   δ´, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε  καὶ   Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες
[118, 0]   Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον,  καὶ   συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν
[108, 0]   πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν  καὶ   σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ καὶ
[101, 0]   τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ  καὶ   σώφρονος ~καὶ διαφερόντως τά τε
[103, 0]   ἐν πυρί. ~Πεπαιδευμένων δ´ ἐστὶ  καὶ   σωφρόνων ἀνδρῶν πρός (τε τὰς
[118, 0]   τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν  καὶ   τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ
[121, 0]   δὴ αὐτοῖς πάντ´ ἐπίπροσθεν γίγνεται,  καὶ   τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ
[116, 0]   συγκεχώρηκεν βροτῶν σοφὸς παρ´ ἡμῖν  καὶ   τὰ θεῖ´ ἐπίσταται, καὶ ἐν
[102, 0]   φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ  καὶ   τὰ λυπηρὰ τῶν ἐν τῷ
[112, 0]   τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι  καὶ   τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν
[111, 0]   ἀφορῶσιν αἰῶνα. Τὰ γὰρ χίλια  καὶ   τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη
[119, 0]   (θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι  καὶ   τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ
[113, 0]   εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα  καὶ   τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν.
[102, 0]   διαφερόντως τά τε πρὸς θεοὺς  καὶ   τὰ πρὸς γονεῖς (καὶ φίλους
[116, 0]   ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι  καὶ   τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; Οὐ
[109, 0]   καὶ τὰ τοῦ χρόνου τε  καὶ   τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. Ἐρέσθαι
[115, 0]   γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα  καὶ   τά· Τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν
[109, 0]   αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ  καὶ   τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ
[109, 0]   οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι  καὶ   τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ
[121, 0]   γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα  καὶ   τὰ τῶν κρινομένων. (Πρῶτον μὲν
[104, 0]   καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέουσι,  (καὶ   τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ
[103, 0]   ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται ταπεινὰ  καὶ   τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς
[110, 0]   κτᾶται νέα, αὐτός τε θνῄσκει·  καὶ   τάδ´ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν
[117, 0]   διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις  καὶ   ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους,
[116, 0]   ἄγαν ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται  καὶ   τἄλλα πάντα. Ταῦτα γάρ ἐστιν
[111, 0]   μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν  καὶ   ταπεινοῦν. Εἰ μὲν οὖν τὸ
[108, 0]   ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον παρέχει  καὶ   ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ
[107, 0]   θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς. (Ἀλλαχοῦ δὲ  καὶ   ταῦτα λέγει· Ἔνθ´ Ὕπνῳ ξύμβλητο,
[117, 0]   τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε,  (καὶ   ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ
[111, 0]   ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν,  (καὶ   ταὐτὰ δήπου γ´ ἂν συνέπιπτεν,
[106, 0]   Ἡράκλειτος, Ταὐτό γ´ ἔνι ζῶν  καὶ   τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ
[113, 0]   πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον  καὶ   τελειότατον διαπεράσαντα βίον. Εἰ δὲ
[111, 0]   ἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα  καὶ   τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων
[110, 0]   ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι  καὶ   τετυχηκέναι παραμυθίας. Θέασαι γὰρ οἷα
[102, 0]   φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω  καὶ   τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως
[105, 0]   βροτοῖσιν. δὲ μετὰ τοῦτον  καὶ   τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ,
[111, 0]   χρόνου θετέον, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ  καὶ   τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ· τοῦτο γὰρ
[112, 0]   χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι  καὶ   τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι
[119, 0]   κατὰ φύσιν. Τὴν ἡμετέραν δηλονότι  καὶ   τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[117, 0]   καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες  καὶ   τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. Πρὸς
[117, 0]   ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν  καὶ   τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς
[118, 0]   ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην  καὶ   τὴν ἐν τοῖσι πολλοῖσι δόξαν·
[120, 0]   τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν  καὶ   τὴν εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. Ἀλλὰ γὰρ
[119, 0]   κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν  καὶ   τὴν κοσμικὴν διάταξιν. Ἐκείνῳ δὲ
[122, 0]   (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε  καὶ   τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ
[107, 0]   ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ  καὶ   τὴν παρ´ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν
[110, 0]   ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν  καὶ   τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν
[121, 0]   ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. Περιέχει δὲ  καὶ   τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν
[118, 0]   διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον  καὶ   τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον
[106, 0]   Ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε  καὶ   τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν
[107, 0]   ἂν οὕτω φανείημεν. Οἶμαι δὲ  καὶ   τὴν φύσιν ὁρῶσαν τό τ´
[121, 0]   τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα  καὶ   τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς
[102, 0]   ἦν, παρειμένῳ τό τε σῶμα  καὶ   τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς παραλόγου
[121, 0]   τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης  καὶ   τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ
[114, 0]   λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν  καὶ   τῆς ἄλλης διαχύσεως. ~Μεμηνότος οὖν
[120, 0]   μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας  καὶ   τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν
[119, 0]   ἀπόθεσιν τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου (πένθους  καὶ   τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν
[109, 0]   Εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας  καὶ   τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν
[109, 0]   γενόμενον ἀπογενέσθαι; Εἰ μὴ  καὶ   τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος
[119, 0]   ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς  καὶ   τῆς Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ
[113, 0]   ἔτ´ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας  καὶ   τῆς τοσαύτης τύχης, ἂν ἐθρήνει
[118, 0]   τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι  καὶ   τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες
[118, 0]   τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες  καὶ   τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας.
[107, 0]   καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς, κατ´ οὐδὲν δὲ
[109, 0]   καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος  καὶ   τῆς ψυχῆς (τὸ τρίτον γὰρ
[108, 0]   ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων  καὶ   τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας
[115, 0]   ἐστὶ τὸ βέλτιστον τοῖς ἀνθρώποις  καὶ   τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ
[117, 0]   Ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας  καὶ   τιμωρηθεὶς ἀπέθανε. Πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ
[121, 0]   (εἰς τὸ τῆς δίκης τε  καὶ   τίσεως δεσμωτήριον, δὴ Τάρταρον
[113, 0]   σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα,  καὶ   τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές
[115, 0]   τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν  καὶ   τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς
[106, 0]   Τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι  καὶ   τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ
[106, 0]   γ´ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς  καὶ   τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ καθεῦδον
[116, 0]   οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς  καὶ   τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ
[108, 0]   μεγίστων. Λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν  καὶ   τὸ θεῖον. Πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν
[106, 0]   καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς  καὶ   τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ
[109, 0]   πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ
[110, 0]   οὐδὲν ἂν πάθοι. Γενναῖον δὲ  καὶ   τὸ Λακωνικόν Νῦν ἀμές, πρόσθ´
[103, 0]   κακά. Ὥστ´ ἀνὰ μέσον που  καὶ   τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. Ἀλλ´
[116, 0]   τὸν βίον, τὸ Γνῶθι σαυτὸν  (καὶ   τὸ Μηδὲν ἄγαν ἐκ τούτων
[116, 0]   δὲ Πίνδαρος· Σοφοὶ δέ, φησί,  καὶ   τὸ μηδὲν ἄγαν’ ἔπος αἴνεσσαν
[112, 0]   τούτους ἀγαπᾶν, τὸν (αὐτὸν τρόπον  καὶ   τὸ Πένθος. Ἐὰν μὲν οὖν
[107, 0]   καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν  καὶ   τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς
[119, 0]   μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν  καὶ   τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι
[103, 0]   τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν´ ἔσται  καὶ   τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέν Εἰ
[109, 0]   κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν  καὶ   τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν
[119, 0]   αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν παρωσάμενον  καὶ   τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν
[115, 0]   εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας (νομίζειν  καὶ   τὸ ψεύσασθαί τι κατ´ αὐτῶν
[106, 0]   τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι  καὶ   τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ,
[120, 0]   ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω  καὶ   τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι
[107, 0]   Τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ  καὶ   τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, ~ὑφ´
[111, 0]   τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων θεῶν  καὶ   τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας
[118, 0]   Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον  καὶ   τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς
[116, 0]   διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν  καὶ   τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου
[106, 0]   τοῦ ἡλίου φῶς, αὐτὴ  καὶ   τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. Καὶ
[111, 0]   (βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν,  καὶ   τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ
[115, 0]   μεγίστην· τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης  καὶ   τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ
[108, 0]   ψυχῇ θεατέον αὐτὰ τὰ πράγματα·  (καὶ   τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται
[112, 0]   οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ  καὶ   τοῦ (ἀγαθοῦ, οὔτ´ εἰς τὸ
[107, 0]   πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. Ὅρα δὲ  καὶ   τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ
[102, 0]   ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω  καὶ   τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος
[121, 0]   τὴν τῆς παρούσης λύπης ἀπαλλαγὴν  καὶ   τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν.
[102, 0]   ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ  καὶ   τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρήσεται γὰρ
[121, 0]   δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, (τῆς ψυχῆς  καὶ   τοῦ σώματος ἀπ´ ἀλλήλοιν. Ταῦτά
[106, 0]   καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν  καὶ   τοῦθ´ ἓν παρ´ ἓν ποιεῖν
[114, 0]   ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι  καὶ   τοῦθ´ ὅπερ πολλοῖς ἤδη συνέβη
[107, 0]   οὕτως ἐστὶ κακόν· μήποτε δὲ  καὶ   τοὐναντίον ἀγαθόν. Τὸ γὰρ ἀδούλωτον
[116, 0]   διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς,  καὶ   τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν
[110, 0]   πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη  καὶ   τοὺς θρήνους ἄωρος θάνατος.
[117, 0]   ἱκανὴ πρὸς τὸ τὰς λύπας  καὶ   τοὺς θρήνους συνεγείρειν. Ταῦτα δ´
[112, 0]   παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ πένθος  καὶ   τοὺς θρήνους. Τὸ δ´ ὅλον
[122, 0]   καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου  καὶ   τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι
[102, 0]   ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. Διὸ  καὶ   τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν
[102, 0]   λεγομένων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει  καὶ   τοῦτο, Μηδ´ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ´
[103, 0]   βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί,  καὶ   τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ
[121, 0]   οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν  καὶ   τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ
[116, 0]   ὥσπερ παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ ἀνάγκης,  καὶ   τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος
[103, 0]   ἀέρα (τὸν κοινόν, ἵνα σοι  καὶ   τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα
[108, 0]   καὶ σχολὴ γένηται ἀπ´ αὐτοῦ  καὶ   τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν τι,
[109, 0]   δωρησαμένης. ~(Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ  καὶ   Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος τὸν νεὼν
[113, 0]   ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς Τρῶας  καὶ   Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς
[115, 0]   οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν, δαίμονος ἐπιπόνου  καὶ   τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα, τί
[120, 0]   τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι  καὶ   τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν
[119, 0]   κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα χρόνον  καὶ   τῷ λογισμῷ τὸ πάθος παρακατασχόντα,
[121, 0]   χρόνον εὐφημίας. Καλῶς οὖν ποιήσεις  καὶ   τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ
[121, 0]   ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς  καὶ   τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ (χαρισάμενος
[120, 0]   (ὀλίγα δ´ ἐν τῇ Πολιτείᾳ  καὶ   τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ
[105, 0]   μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ  καὶ   τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν
[108, 0]   οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ  καὶ   τῶν ἀγαθῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν
[103, 0]   χρωμένη δεξιῶς. Οὗτοι τῆς φρονήσεως  καὶ   τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες,
[114, 0]   ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ σώματος λατρείας  καὶ   τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε
[114, 0]   μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν  καὶ   τῶν ἐκ τῆς ἀλογιστίας κακῶν
[111, 0]   μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. Ἐπεὶ  καὶ   τῶν ζῴων ἐκείνων, ἅπερ ἱστοροῦσι
[118, 0]   συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν  καὶ   τῶν καθ´ ἡμᾶς. Τούτων γὰρ
[106, 0]   κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς  καὶ   τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον
[106, 0]   ἐπαγωγοὺς ζωῆς τε καὶ θανάτου  καὶ   ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως; ~Διὸ καὶ
[102, 0]   πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι  καὶ   ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης
[110, 0]   οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε  καὶ   ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι
[102, 0]   τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν  καὶ   φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἥκιστα
[116, 0]   βίου πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται  καὶ   φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε
[102, 0]   αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι  (καὶ   φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον
[120, 0]   αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ  καὶ   φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος, τὸ δὲ
[120, 0]   τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος  καὶ   φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόφιλος,
[119, 0]   ἄδηλον εἰ συμφέρει) ἀγαθὸν δὲ  καὶ   φιλόπατριν, δὴ καὶ γέγονεν.
[120, 0]   ἀστοῖς (πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος  καὶ   φίλος διά τε τὴν ἐξ
[120, 0]   τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε  καὶ   φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ
[122, 0]   ~Ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου  καὶ   (φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε
[104, 0]   Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα  καὶ   φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν
[122, 0]   τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς  καὶ   φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας,
[102, 0]   θεοὺς καὶ τὰ πρὸς γονεῖς  (καὶ   φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος.
[120, 0]   γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος  καὶ   φιλόφιλος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν
[108, 0]   καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν  καὶ   φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ
[108, 0]   θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν  καὶ   φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ
[109, 0]   γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης  καὶ   φροντίδος. Ὥσπερ γὰρ οὔτ´ ἀγαθὸν
[111, 0]   γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων  καὶ   φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρως
[114, 0]   θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων  καὶ   χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ (ἐπεβίωσαν,
[103, 0]   καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε  καὶ   χειμῶνες, οὕτω καὶ ἐν βίῳ
[109, 0]   μόνον αὐτῷ ἐπ´ οὐσίᾳ πολλῇ  καὶ   χρήμασιν. Ἀποροῦντα δ´ ὅτῳ τρόπῳ
[120, 0]   δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια  καὶ   χρήσιμα, τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα
[102, 0]   αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. Ἐπειδὴ οὖν  καὶ   χρόνος πάντα πεπαίνειν (εἰωθὼς
[120, 0]   προάστιον αὐτῶν· καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν  καὶ   χρυσοκάρποισι βεβριθός. Καὶ τοὶ μὲν
[120, 0]   τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται,  καὶ   χῶρός τις ἀποτεταγμένος (ἐν
[117, 0]   Διὰ ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην  καὶ   ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον.
[112, 0]   τῷ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ γεγονότος  καὶ   ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς
[121, 0]   ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε  καὶ   ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα
[113, 0]   μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας  καὶ   ὦτα, καὶ τὸ ἄλλο σῶμα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2009