>Livre, Chap. |
[103, 0] |
ἐνθυμούμενοι
τὸ
τῆς
τύχης
ἄστατον
|
καὶ |
ἀβέβαιον,
οὐδ´
ὅτι
ῥᾳδίως
τὰ |
[109, 0] |
γε
τὰ
γραφέντα
περὶ
Τροφωνίου
|
καὶ |
Ἀγαμήδους
ἐκείνου
ἐστίν·
εἰ
δὲ |
[110, 0] |
ὅτι
νήπιος
ὢν
ὁ
παῖς
|
καὶ |
ἄγαν
ἄωρος
ἐτελεύτησε.
Φησὶ
γὰρ |
[119, 0] |
θαυμάζουσι
μὲν
τῆς
μεγαλοφροσύνης
πάντες
|
καὶ |
ἄγανται,
μιμεῖσθαι
δ´
ἐπὶ
τῶν |
[119, 0] |
Δημοσθένην
τὸν
ῥήτορα,
τὴν
μόνην
|
καὶ |
ἀγαπητὴν
ἀπολέσαντα
θυγατέρα,
περὶ
ἧς |
[113, 0] |
Θῆλυ
γὰρ
ὄντως
καὶ
ἀσθενὲς
|
καὶ |
ἀγεννὲς
τὸ
πενθεῖν·
γυναῖκες
γὰρ |
[103, 0] |
ποτὲ
μὲν
πολυγονίαι
ποτὲ
δὲ
|
καὶ |
ἀγονίαι,
καὶ
ἐν
θαλάττῃ
εὐδίαι |
[120, 0] |
περὶ
ἀνθρώπων
καὶ
ἐπὶ
Κρόνου,
|
καὶ |
ἀεὶ
καὶ
νῦν
ἔτ´
ἔστιν |
[112, 0] |
λύπαις
καὶ
θρήνοις,
ἀγαπήσει
σε
|
καὶ |
ἀεί
τί
σοι
παρέσται
τοιοῦτον |
[121, 0] |
ἐκτὸς
κακῶν,
~τὸν
δ´
ἀδίκως
|
καὶ |
ἀθέως
(εἰς
τὸ
τῆς
δίκης |
[108, 0] |
ἄλλο
παρέχει
ἢ
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
αἱ
τούτου
ἐπιθυμίαι·
διὰ
γὰρ |
[111, 0] |
εἴποι
ὡς
ἔδει;
Πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
ἄλλα
ἐφ´
ὧν
ἄν
τις |
[104, 0] |
καιρὸν
ἔχουσα
τακτόν.
Ταῦτα
δὲ
|
καὶ |
ἄλλα
τοιαῦτα
καὶ
καθ´
ἑαυτὸν |
[104, 0] |
καθ´
ἑαυτὸν
ἑκάστῳ
λογίσασθαι
ῥᾴδιον,
|
καὶ |
ἄλλων
ἀκοῦσαι
παλαιῶν
καὶ
σοφῶν |
[121, 0] |
δικασταὶ
ὑπό
τε
τούτων
ἐκπλήττονται,
|
καὶ |
ἅμα
καὶ
αὐτοὶ
ἀμπεχόμενοι
δικάζουσι, |
[112, 0] |
μᾶλλον
δάκοι.
Οἱ
δ´
ἀγεννέστεροι
|
καὶ |
ἀνασκήτως
διακείμενοι
οὐδ´
ἀναστροφὴν
ἐνίοτε |
[118, 0] |
πένθεα
ἐρρωμένως
φέροντα,
μεγαλόφρονά
τε
|
καὶ |
ἀνδρήιον
ἐδόκεε
εἶναι
καὶ
ἑωυτοῦ |
[104, 0] |
περ
φύλλων
γενεή,
τοίη
δὲ
|
καὶ |
ἀνδρῶν.
Φύλλα
τὰ
μέν
τ´ |
[117, 0] |
ἀλλὰ
μεταβάλλειν
ἐπὶ
τὸ
κρεῖττον
|
καὶ |
ἀνθρωπικώτερον,
πειρωμένους
καὶ
σπουδάζοντας
ἐντυγχάνειν |
[109, 0] |
τύχης
τῆς
κατὰ
τὸν
υἱόν,
|
καὶ |
ἀντιβολεῖν
τε
καὶ
δεῖσθαι
συνεξευρεῖν |
[106, 0] |
Ἐχρήσατο
δὲ
τῇ
τοιαύτῃ
ἀγωγῇ
|
καὶ |
Ἀντίμαχος
ὁ
ποιητής.
Ἀποθανούσης
γὰρ |
[118, 0] |
κατὰ
πᾶσαν
ἡμέρην
εἰς
εὐποτμίην
|
καὶ |
ἀνωδυνίην
καὶ
τὴν
ἐν
τοῖσι |
[113, 0] |
πατρίδα
πορείας
προκειμένης
πᾶσιν
ἀναγκαίας
|
καὶ |
ἀπαραιτήτου
οἱ
μὲν
προπορεύονται
οἱ |
[118, 0] |
Φειστέον
οὖν,
ὅπως
εὔθυμόν
τε
|
καὶ |
ἀπαρενόχλητον
τοῦτον
ταῖς
πενθικαῖς
λύπαις |
[110, 0] |
Ἐπίχαρμος
Συνεκρίθη
φησί
καὶ
διεκρίθη
|
καὶ |
ἀπῆνθεν
ὅθεν
ἦνθε,
πάλιν
Γᾶ |
[111, 0] |
κῆρι
φίλει
Ζεύς
τ´
αἰγίοχος
|
καὶ |
Ἀπόλλων
παντοίην
φιλότητ´,
οὐδ´
ἵκετο |
[109, 0] |
τοῦ
Τεριναίου,
τῶν
ἐκεῖ
πρώτου
|
καὶ |
ἀρετῇ
καὶ
πλούτῳ
καὶ
δόξῃ, |
[115, 0] |
τιμωρίαν
ἡγουμένοις
εἶναι
τὸν
βίον
|
καὶ |
ἀρχὴν
τὸ
γενέσθαι
ἄνθρωπον
συμφορὰν |
[113, 0] |
ἐλευθερίου
μεταπεποιημένοις.
Θῆλυ
γὰρ
ὄντως
|
καὶ |
ἀσθενὲς
καὶ
ἀγεννὲς
τὸ
πενθεῖν· |
[107, 0] |
Ὃ
δὴ
καὶ
εὐκόλως
καταβλητέον
|
καὶ |
ἀστενάκτως,
ὅταν
ὁ
δανείσας
ἀπαιτῇ· |
[120, 0] |
δὲ
τῶν
καθηγησαμένων,
ξένοις
δὲ
|
καὶ |
ἀστοῖς
(πραότατος,
πᾶσι
δὲ
μείλιχος |
[108, 0] |
καθαρῶς
τι
εἴσεσθαι,
ἀπαλλακτέον
αὐτοῦ
|
καὶ |
αὐτῇ
τῇ
ψυχῇ
θεατέον
αὐτὰ |
[121, 0] |
τε
τούτων
ἐκπλήττονται,
καὶ
ἅμα
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἀμπεχόμενοι
δικάζουσι,
πρὸ
τῆς |
[116, 0] |
πῶς
οὐ
καταφανῶς
ἐπιλέλησται
ὅτι
|
καὶ |
αὐτὸς
ἄνθρωπός
ἐστι
καὶ
τὰ |
[109, 0] |
νυκτὶ
κατακοιμηθέντας
τελευτῆσαι.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
αὐτῷ
Πινδάρῳ
ἐπισκήψαντι
τοῖς
παρὰ |
[112, 0] |
Τὸν
οὖν
Δία,
ὡς
ἠξίου
|
καὶ |
αὑτῷ
τιμὴν
δοθῆναι,
ἀποροῦντα
διὰ |
[113, 0] |
οἱ
χείρους
ἄνδρες
τῶν
ἀμεινόνων,
|
καὶ |
αὐτῶν
δὲ
τῶν
βαρβάρων
οὐχ |
[107, 0] |
πολυχρονίῳ
ἢ
τρίτον
φθορᾷ
τινι
|
καὶ |
ἀφανισμῷ
τοῦ
τε
σώματος
καὶ |
[114, 0] |
τὴν
ψυχὴν
λύπης
εἰς
ἄπρακτα
|
καὶ |
βαρβαρικὰ
πένθη
παρεκτρέπεσθαι
καὶ
τοῦθ´ |
[108, 0] |
δή
σοι
τὰ
περὶ
Κλέοβιν
|
καὶ |
Βίτωνα
τοὺς
Ἀργείους
νεανίσκους
διηγήσομαι. |
[107, 0] |
φύσιν
ὁρῶσαν
τό
τ´
ἄτακτον
|
καὶ |
βραχυχρόνιον
τοῦ
βίου
ἄδηλον
ποιῆσαι |
[113, 0] |
βαρβάρων
οὐχ
οἱ
γενναιότατοι,
Κελτοὶ
|
καὶ |
Γαλάται
καὶ
πάντες
οἱ
φρονήματος |
[112, 0] |
νῦν
προσσχὼν
ἀπαλλάγηθι
τῆς
κακουχίας·
|
καὶ |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
σωματικῶν
παθημάτων |
[117, 0] |
δοκοῦντες
ἄωροι
τοῦ
ζῆν
ἐστερῆσθαι·
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
μακρότατος
βίος
ὀλίγος |
[119, 0] |
δὲ
καὶ
φιλόπατριν,
ὃ
δὴ
|
καὶ |
γέγονεν.
(Δίωνα
δὲ
τὸν
Συρακόσιον |
[121, 0] |
ἠμφιεσμένοι
εἰσὶ
σώματά
τε
καλὰ
|
καὶ |
γένη
καὶ
πλούτους,
καὶ
ἐπειδὰν |
[103, 0] |
παρασκευάζειν
αὑτῷ
τὴν
ὑπομονὴν
ἄρρενα
|
καὶ |
γενναίαν.
Καὶ
γὰρ
περὶ
τἀγαθὸν |
[122, 0] |
ὑμῶν
διαγωγῇ.
~Ἀνδρὸς
οὖν
ἀγαθοῦ
|
καὶ |
γενναίου
καὶ
(φιλοτέκνου
φρόνημα
ἀναλαβὼν |
[106, 0] |
καὶ
τὸ
καθεῦδον
καὶ
νέον
|
καὶ |
γηραιόν·
τάδε
γὰρ
μεταπεσόντα
ἐκεῖνά |
[104, 0] |
ὀπίσσω,
ὄφρ´
ἀρετὴν
παρέχωσι
θεοὶ
|
καὶ |
γούνατ´
ὀρώρῃ·
ἀλλ´
ὅτε
δὴ |
[102, 0] |
καὶ
θηριῶδες,
τὸ
δ´
ἐκλελυμένον
|
καὶ |
γυναικοπρεπές.
Εὐλόγιστος
δ´
ὁ
τὸν |
[117, 0] |
αὐτοῖς
συμβεβηκότα
ἐξ
ἐπηρείας
τύχης
|
καὶ |
δαιμόνων
γενέσθαι
νομίζουσι.
Διὸ
καὶ |
[102, 0] |
τινές.
Τὸ
μὲν
οὖν
ἀλγεῖν
|
καὶ |
δάκνεσθαι
τελευτήσαντος
υἱοῦ
φυσικὴν
ἔχει |
[111, 0] |
τῆς
ἡμέρας
ἐκλείποντα
θρήνους
παρέχειν
|
καὶ |
δάκρυα,
τὰ
δὲ
διημερεύσαντα
πάντως |
[102, 0] |
δημοκρατίᾳ
κλῆρός
ἐστι
τῶν
ἀρχῶν
|
καὶ |
δεῖ
λαχόντα
μὲν
ἄρχειν
ἀπολαχόντα |
[106, 0] |
ὅτι
ὁ
παραμυθούμενος
τὸν
λελυπημένον
|
καὶ |
δεικνύων
κοινὸν
καὶ
πολλῶν
τὸ |
[104, 0] |
ἡ
τύχη,
φησὶν
ὁ
Θεόφραστος,
|
καὶ |
δεινὴ
παρελέσθαι
τὰ
προπεπονημένα
καὶ |
[109, 0] |
τὸν
υἱόν,
καὶ
ἀντιβολεῖν
τε
|
καὶ |
δεῖσθαι
συνεξευρεῖν
τὸν
αἴτιον
τοῦ |
[121, 0] |
γὰρ
προΐσασι.
Τοῦτο
μὲν
οὖν
|
καὶ |
δὴ
εἴρηται
τῷ
Προμηθεῖ,
ὅπως |
[118, 0] |
πράως
ὑποστάντας,
Ἀναξαγόραν
τὸν
Κλαζομένιον
|
καὶ |
Δημοσθένην
τὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Δίωνα |
[119, 0] |
μὴ
παραλιπεῖν.
Τοῦτον
ζηλῶσαι
λέγεται
|
καὶ |
Δημοσθένην
τὸν
ῥήτορα,
τὴν
μόνην |
[116, 0] |
ἐστιν
ἀλλήλοις
συνῳδὰ
καὶ
σύμφωνα,
|
καὶ |
διὰ
θατέρου
θάτερον
ἔοικε
δηλοῦσθαι |
[115, 0] |
κακά.
Καὶ
τὰ
μὲν
μόγις
|
καὶ |
διὰ
πολλῶν
φροντίδων
κτώμεθα,
τὰ |
[118, 0] |
Ἀναξαγόραν
παρειλήφαμεν,
ὥς
φασι,
φυσιολογοῦντα
|
καὶ |
διαλεγόμενον
τοῖς
γνωρίμοις,
ἀκούσαντα
παρά |
[109, 0] |
θάνατος
τελεία
τίς
ἐστι
φθορὰ
|
καὶ |
διάλυσις
τοῦ
τε
σώματος
καὶ |
[102, 0] |
νεανίσκου
κοσμίου
πάνυ
καὶ
σώφρονος
|
~καὶ |
διαφερόντως
τά
τε
πρὸς
θεοὺς |
[118, 0] |
ἐντυγχάνειν
~ἀνδράσι
μὴ
τοῖς
συλλυπουμένοις
|
καὶ |
διεγείρουσι
τὰ
πένθη
διὰ
(κολακείαν, |
[110, 0] |
οὖν
ὁ
Ἐπίχαρμος
Συνεκρίθη
φησί
|
καὶ |
διεκρίθη
καὶ
ἀπῆνθεν
ὅθεν
ἦνθε, |
[103, 0] |
τε
διατελεῖν
πράττων
ἃ
βούλει
|
καὶ |
διευτυχῶν
ἀεί,
καὶ
τοῦτο
τῶν |
[102, 0] |
πρὸς
γονεῖς
(καὶ
φίλους
ὅσια
|
καὶ |
δίκαια
διαφυλάξαντος.
Τότε
μὲν
οὖν |
[118, 0] |
Κλαζομένιον
καὶ
Δημοσθένην
τὸν
Ἀθηναῖον
|
καὶ |
Δίωνα
τὸν
Συρακόσιον
καὶ
τὸν |
[103, 0] |
προεδρίας
πολιτικὰς
ἢ
διὰ
τιμὰς
|
καὶ |
δόξας
(ἐπαπειλεῖν
τοῖς
ἥττοσι
καὶ |
[109, 0] |
πρώτου
καὶ
ἀρετῇ
καὶ
πλούτῳ
|
καὶ |
δόξῃ,
τελευτῆσαι
δ´
ἐξαπίνης
αἰτίᾳ |
[102, 0] |
ὁ
τὸν
οἰκεῖον
ὅρον
ἔχων
|
καὶ |
δυνάμενος
φέρειν
δεξιῶς
τά
τε |
[118, 0] |
τὰ
τῆς
ψυχῆς
ἀχθεινὰ
πάθη
|
καὶ |
δυσάντητα
πρὸς
τὸν
ἐπιόντα
χρόνον. |
[104, 0] |
τό
γε
πολλαχῆ
εἶναι
ἐργώδη
|
καὶ |
δύσκολον
τὸν
βίον
ἄγαν
ἀληθές. |
[115, 0] |
τὰ
δ´
ἀγαθὰ
διεχῆ
τε
|
καὶ |
δυσκόλως
συνερχόμενα
πρὸς
αὐτοῖς
τοῦ |
[106, 0] |
τε
καὶ
θανάτου
καὶ
ὕπνου
|
καὶ |
ἐγρηγόρσεως;
~Διὸ
καὶ
μοιρίδιον
χρέος |
[108, 0] |
δὲ
καὶ
ἐπιθυμιῶν
καὶ
φόβων
|
καὶ |
εἰδώλων
παντοδαπῶν
καὶ
φλυαρίας
ἐμπίπλησιν |
[116, 0] |
τε
τὴν
αὑτοῦ
φύσιν
ἀφορῶν
|
καὶ |
εἰς
τὸ
μὴ
πέρα
τοῦ |
[108, 0] |
σῶμα,
δουλεύοντες
τῇ
τούτου
θεραπείᾳ·
|
καὶ |
ἐκ
τούτου
ἀσχολίαν
ἄγομεν
φιλοσοφίας |
[121, 0] |
ἐγὼ
ἀκηκοὼς
πιστεύω
ἀληθῆ
εἶναι·
|
καὶ |
ἐκ
τούτων
τῶν
λόγων
τοιόνδε |
[108, 0] |
παραπῖπτον
θόρυβον
παρέχει
καὶ
ταραχὴν
|
καὶ |
ἐκπλήττει,
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
ὑπ´ |
[116, 0] |
ἡμῖν
καὶ
τὰ
θεῖ´
ἐπίσταται,
|
καὶ |
ἐν
ἄλλοις·
~Τὰ
προσπεσόντα
δ´ |
[104, 0] |
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε
|
καὶ |
ἐν
ἄλλοις
Τυδείδη
μεγάθυμε,
τίη |
[103, 0] |
εὐδίαι
τε
καὶ
χειμῶνες,
οὕτω
|
καὶ |
ἐν
βίῳ
πολλαὶ
καὶ
ποικίλαι |
[103, 0] |
πολυκαρπίαι
γίγνονται
ποτὲ
δ´
ἀκαρπίαι,
|
καὶ |
ἐν
ζῴοις
ποτὲ
μὲν
πολυγονίαι |
[103, 0] |
πολυγονίαι
ποτὲ
δὲ
καὶ
ἀγονίαι,
|
καὶ |
ἐν
θαλάττῃ
εὐδίαι
τε
καὶ |
[114, 0] |
γίγνονται
πολλάκις
ὑπὸ
τοῦ
χρόνου,
|
καὶ |
ἐν
οἷς
ἐδυσχέραινον
σφόδρα
μνήμασιν |
[114, 0] |
πένθη
κακουχουμένους
τελευτῆσαι
τὸν
βίον
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
πενθίμοις
τῆς
κακοδαίμονος |
[116, 0] |
ἑαυτὸν
περιέχεται
τὸ
μηδὲν
ἄγαν,
|
καὶ |
ἐν
τούτῳ
τὸ
γιγνώσκειν
ἑαυτόν. |
[106, 0] |
χαλεπόν
ἐστι
καὶ
τὸ
δυσανιῶν
|
καὶ |
ἐν
τῷ
τεθνάναι;
Τὰ
γὰρ |
[111, 0] |
συστέλλειν
καὶ
ποιεῖν
ὡς
ἐλάχιστον
|
καὶ |
ἐξαλείφειν
εἰς
τὸ
δυνατόν.
Ὡς |
[103, 0] |
καὶ
δόξας
(ἐπαπειλεῖν
τοῖς
ἥττοσι
|
καὶ |
ἐξυβρίζειν,
οὐκ
ἐνθυμούμενοι
τὸ
τῆς |
[112, 0] |
γίγνεσθαι
περὶ
τὸ
ἰᾶσθαί
τε
|
καὶ |
ἐπανορθοῦν
τὸ
πεσόν
τε
καὶ |
[121, 0] |
καλὰ
καὶ
γένη
καὶ
πλούτους,
|
καὶ |
ἐπειδὰν
ἡ
κρίσις
ᾖ,
ἔρχονται |
[120, 0] |
οὖν
νόμος
ὅδε
περὶ
ἀνθρώπων
|
καὶ |
ἐπὶ
Κρόνου,
καὶ
ἀεὶ
καὶ |
[116, 0] |
ἁπλῶς
τῶν
ἀνθρωπίνων
οὐδέν.
Διὸ
|
καὶ |
ἐπὶ
πάντων
λέγειν
χρή·
Τὰ |
[117, 0] |
καὶ
δαιμόνων
γενέσθαι
νομίζουσι.
Διὸ
|
καὶ |
ἐπὶ
πᾶσιν
ὀδύρονται,
στένοντες
καὶ |
[108, 0] |
τοῦ
ὄντος
θήραν,
ἐρώτων
δὲ
|
καὶ |
ἐπιθυμιῶν
καὶ
φόβων
καὶ
εἰδώλων |
[104, 0] |
ἄδηλος
αὕτη
τύχη
πόρρωθεν
ἡμῖν
|
καὶ |
ἔτ´
ἀπ´
ἀρχῆς
ἠκολούθηκεν
οὐδ´ |
[106, 0] |
πολλῶν
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
τῶν
|
καὶ |
ἑτέροις
συμβεβηκότων
ἔλαττον
τὴν
δόξαν |
[113, 0] |
ὁ
τῶν
νηπίων
καὶ
παίδων
|
καὶ |
ἔτι
μᾶλλον
ὁ
τῶν
ἄρτι |
[121, 0] |
δ´
οἱ
δικασταὶ
ἐπὶ
Κρόνου
|
καὶ |
ἔτι
νεωστὶ
τοῦ
Διὸς
τὴν |
[115, 0] |
καὶ
μακαριστότατε,
πρὸς
τῷ
μακαρίους
|
καὶ |
εὐδαίμονας
εἶναι
τοὺς
τετελευτηκότας
(νομίζειν |
[113, 0] |
τοὺς
τούτων
θανάτους
ῥᾳδίως
φέρομεν
|
καὶ |
εὐθύμως,
τοὺς
δὲ
τῶν
ἤδη |
[107, 0] |
(ἡμῶν
οἱ
προπάτορες.
Ὃ
δὴ
|
καὶ |
εὐκόλως
καταβλητέον
καὶ
ἀστενάκτως,
ὅταν |
[104, 0] |
Ἀνθρώπων
γὰρ
ὄντως
θνητὰ
μὲν
|
καὶ |
ἐφήμερα
τὰ
σώματα,
θνηταὶ
δὲ |
[118, 0] |
γενναίας
καὶ
σεμνῆς
παρηγορίας,
ἐπακούοντας
|
καὶ |
ἔχοντας
ἐν
νῷ
τὸ
Ὁμηρικὸν |
[118, 0] |
τε
καὶ
ἀνδρήιον
ἐδόκεε
εἶναι
|
καὶ |
ἑωυτοῦ
κρέσσω,
κάρτα
εἰδὼς
τὴν |
[111, 0] |
καρπῶν
ἐν
βραχεῖ
φορὰς
ποιούμενα,
|
καὶ |
ζῴων
ἀφ´
ὧν
ἐν
οὐ |
[117, 0] |
οὐδὲν
ἀλλ´
αὐτὸς
σὺ
σοί,
|
καὶ |
ἡ
διὰ
τὴν
ἀπαιδευσίαν
ἄνοια |
[103, 0] |
πρὸς
ἀλυπίαν
φάρμακον
ὁ
λόγος
|
καὶ |
ἡ
διὰ
τούτου
παρασκευὴ
πρὸς |
[116, 0] |
εἶχε
τὴν
ὑπόληψιν
ταύτην
ὅτι
|
καὶ |
ἡ
Θαλέθοντι
βίῳ
βλάσταις
τε |
[102, 0] |
πεπαίνειν
(εἰωθὼς
ἐγγέγονε
τῇ
συμφορᾷ
|
καὶ |
ἡ
περὶ
σὲ
διάθεσις
ἀπαιτεῖν |
[106, 0] |
παρ´
ἓν
ποιεῖν
ἀδιαλείπτως,
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
φύσις
ἐκ
τῆς
αὐτῆς |
[114, 0] |
τ´
ὀλλυμένους,
ἑλκηθείσας
τε
θύγατρας,
|
καὶ |
θαλάμους
κεραϊζομένους,
καὶ
νήπια
τέκνα
|
[105, 0] |
τὸ
πλῆθος
ἐπὶ
πᾶσαν
γῆν
|
καὶ |
θάλατταν,
λέγων
ὧδε·
Ἀλλὰ
γυνὴ |
[106, 0] |
νύκτα
ποιῶν,
ἐπαγωγοὺς
ζωῆς
τε
|
καὶ |
θανάτου
καὶ
ὕπνου
καὶ
ἐγρηγόρσεως; |
[107, 0] |
ξύμβλητο,
κασιγνήτῳ
Θανάτοιο
καί·
Ὕπνῳ
|
καὶ |
Θανάτῳ
διδυμάοσιν,
ὄψει
τὴν
ὁμοιότητα |
[111, 0] |
καιρίῳ
συμμετρίᾳ·
τοῦτο
γὰρ
εὔδαιμον
|
καὶ |
θεοφιλὲς
εἶναι
νενόμισται.
Διὰ
τοῦτο |
[102, 0] |
δυσπαθεῖς·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἄτεγκτον
|
καὶ |
θηριῶδες,
τὸ
δ´
ἐκλελυμένον
καὶ |
[107, 0] |
αὐτῷ
λατρείας
ἢ
κατοικτίρειν
τε
|
καὶ |
θρηνεῖν,
ὅπερ
οἱ
πολλοὶ
δρῶσι |
[112, 0] |
ταῖς
δοθείσαις
αὐτῷ
τιμαῖς,
λύπαις
|
καὶ |
θρήνοις,
ἀγαπήσει
σε
καὶ
ἀεί |
[114, 0] |
καὶ
μετρίου
πρὸς
ἄπρακτα
πένθη
|
καὶ |
θρήνους
ἀγεννεῖς
ἐκτρέπεσθαι.
Τὸ
γὰρ |
[113, 0] |
ἄωρον
νομίζοντες
εἶναι
πρὸς
ὀδυρμοὺς
|
καὶ |
θρήνους
ἐτραπόμεθα.
Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[109, 0] |
προθυσάμενον
δ´
ὡς
νόμος
ἐγκοιμᾶσθαι
|
καὶ |
ἰδεῖν
ὄψιν
τοιάνδε.
Δόξαι
παραγενέσθαι |
[104, 0] |
Ταῦτα
δὲ
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτὸν
ἑκάστῳ
λογίσασθαι
ῥᾴδιον, |
[112, 0] |
πάτρας
ἐμῆς
θανάτους
τ´
ἀώρους
|
καὶ |
κακῶν
ἄλλας
ὁδούς,
ἵν´
εἴ |
[120, 0] |
ἐτελεύτησεν.
~Οὐκοῦν
εὐποτμότερος
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
κακῶν
ἀπείρατός
ἐστιν·
ὁ
(Βίος |
[108, 0] |
φοβείσθω
θάνατον
ἀπόλυσιν
πόνων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
κακῶν
τῶν
μεγίστων.
Λέγεται
δὲ |
[118, 0] |
Τῶν
γὰρ
υἱέων
νεηνιέων
ἐόντων
|
καὶ |
καλῶν,
ἐν
ὀκτὼ
δὲ
τῇσι |
[119, 0] |
καὶ
τῆς
Ῥωμαϊκῆς
τῶν
γενναίως
|
καὶ |
καλῶς
ἐν
ταῖς
τῶν
ἀναγκαίων |
[121, 0] |
καταφθορᾶς
ἐπὶ
τὴν
συνήθη
σοι
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν
διαγωγὴν
ἐλθεῖν.
Ὡς |
[121, 0] |
ἑκάστου,
ἔρημον
ἁπάντων
τῶν
συγγενῶν,
|
καὶ |
καταλιπόντα
ἐπὶ
τῆς
γῆς
πάντα |
[116, 0] |
διαίρεσθαι
πρὸς
ἀλαζονείαν
ἢ
ταπεινοῦσθαι
|
καὶ |
καταπίπτειν
πρὸς
οἴκτους
καὶ
ὀλοφυρμοὺς |
[121, 0] |
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχὴν
κακώσεως
|
καὶ |
καταφθορᾶς
ἐπὶ
τὴν
συνήθη
σοι |
[119, 0] |
συμφορὰν
ἀπιδεῖν
καὶ
μικρὸν
ἐπισχόντα
|
καὶ |
κατηφιάσαντα
προσειπεῖν
Ὦ
(Ἀλκυονεῦ,
ὀψίτερον |
[105, 0] |
συνεχῶς
ἐπὶ
ταῖς
αὑτοῦ
πράξεσι
|
καὶ |
κελεύοντος
ἀπαγγεῖλαί
τι
αὐτῷ
σοφὸν |
[103, 0] |
τὴν
ἀφροσύνην
οὕτως
εἰσὶν
ἀβέλτεροι
|
καὶ |
κεναυχεῖς,
ὥστε
μικρὸν
ἐπαρθέντες
ἢ |
[118, 0] |
πρὸ
διανοίας
λαβόντες
τῆς
ἀπράκτου
|
καὶ |
κενῆς
ἀπαλλαγησόμεθα
βαρυπενθείας,
ὀλίγου
δὴ |
[104, 0] |
ἀφυΐα
μὲν
ψυχῆς,
νόσοι
τε
|
καὶ |
κήδεα
καὶ
μοῖρα
θνητῶν
ἐκεῖθεν |
[115, 0] |
ὅσιον
ὡς
κατὰ
βελτιόνων
ἡγούμεθα
|
καὶ |
κρειττόνων
ἤδη
γεγονότων.
Καὶ
ταῦθ´ |
[107, 0] |
ἐστιν
ὁ
βαθύτατος
τί
δεῖ
|
καὶ |
λέγειν;
Αὐτὸ
γὰρ
τὸ
πρᾶγμα |
[119, 0] |
καὶ
τὰ
νομιζόμενα
ποιῆσαι,
στεφανωσάμενος
|
καὶ |
λευκὴν
ἐσθῆτα
ἀναλαβὼν
ἐβουθύτει
καὶ |
[118, 0] |
ἐστεφανωμένον
κατὰ
τὸ
πάτριον
ἔθος
|
καὶ |
λευχειμονοῦντα
δημηγορεῖν
βουλάς
τ´
ἐξάρχοντ´ |
[110, 0] |
αὐχέν´
Ἑλλησποντίας;
Ἅπαντες
Ἅιδην
ἦλθον
|
καὶ |
Λήθης
δόμους,
(τῶν
χρημάτων
ἅμα |
[106, 0] |
Τὰ
γὰρ
τοῦ
θανάτου
μήποτε
|
καὶ |
λίαν
ἡμῖν
ὄντα
συνήθη
καὶ |
[120, 0] |
τ´
ἐν
λειμώνεσσι
προάστιον
αὐτῶν·
|
καὶ |
λιβάνῳ
σκιαρὸν
καὶ
χρυσοκάρποισι
βεβριθός. |
[111, 0] |
τοῦτο,
εἴπερ
ψυχή
τις
ἀνθρωπίνη
|
καὶ |
λογισμὸς
ἑκάστοις
ἐνῆν,
(καὶ
ταὐτὰ |
[103, 0] |
τραγικώτερον
λαλῶ,
οἰστέον
ἄμεινον
ταῦτα
|
καὶ |
λογιστέον.
Τὸ
δὲ
κεφάλαιον
τῶν |
[104, 0] |
γούνατ´
ὀρώρῃ·
ἀλλ´
ὅτε
δὴ
|
καὶ |
λυγρὰ
θεοὶ
μάκαρες
τελέουσι,
(καὶ |
[113, 0] |
ἄρα,
Αἰγύπτιοί
τε
καὶ
Σύροι
|
καὶ |
Λυδοὶ
καὶ
πάντες
ὅσοι
τούτοις |
[112, 0] |
τοῖς
τελευτήσασι
γιγνομένην,
οἷον
δάκρυα
|
καὶ |
λύπας.
Ὥσπερ
οὖν
τοὺς
ἄλλους |
[103, 0] |
Ἀτρεύς.
Δεῖ
δέ
σε
χαίρειν
|
καὶ |
λυπεῖσθαι·
θνητὸς
γὰρ
ἔφυς.
Κἂν |
[110, 0] |
ἐκτείνειν
βίον,
βρωτοῖσι
καὶ
ποτοῖσι
|
καὶ |
μαγεύμασι
παρεκτρέποντες
ὀχετὸν
ὥστε
μὴ |
[120, 0] |
Καλλικλέα
τὸν
Ἀθηναῖον,
ἑταῖρον
δὲ
|
καὶ |
μαθητὴν
Γοργίου
τοῦ
ῥήτορος.
Φησὶ |
[108, 0] |
θνητῆς
ἀναπίμπλαται
φλυαρίας,
εὔδαιμόν
τι
|
(καὶ |
μακάριον.
Μυρίας
μὲν
γὰρ
ἡμῖν, |
[115, 0] |
ταυτί.
Διόπερ,
ὦ
κράτιστε
πάντων
|
καὶ |
μακαριστότατε,
πρὸς
τῷ
μακαρίους
καὶ |
[112, 0] |
πικροτάτην
κακοδαιμονίαν
διὰ
ψυχῆς
ἀγέννειαν
|
καὶ |
μαλακίαν·
εἰ
δὲ
μεταθήσῃ
ποτέ, |
[117, 0] |
Ταῦτα
δ´
ἐκίνησαν
οἱ
ποιηταί,
|
καὶ |
μάλιστα
τούτων
ὁ
πρῶτος
Ὅμηρος |
[102, 0] |
πάντων·
Διὰ
λύπην
γάρ,
φασί,
|
καὶ |
μανίαν
γίγνεσθαι
πολλοῖσι
καὶ
νοσήματ´ |
[102, 0] |
λύπης
καὶ
παῦλαν
τῶν
πενθικῶν
|
καὶ |
ματαίων
ὀδυρμῶν.
Ψυχῆς
γὰρ
νοσούσης |
[108, 0] |
Καὶ
γὰρ
πολέμους
καὶ
στάσεις
|
καὶ |
μάχας
οὐδὲν
ἄλλο
παρέχει
ἢ |
[119, 0] |
κατὰ
τὴν
οἰκίαν
θορύβου
γενομένου
|
καὶ |
μεγάλης
κραυγῆς,
πυθόμενον
τὴν
αἰτίαν |
[118, 0] |
δὲ
καὶ
πρὸς
τοὺς
εὐγενῶς
|
καὶ |
μεγαλοφρόνως
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
υἱοῖς |
[111, 0] |
δεῖ
ποιεῖν
αὐτὸ
ὡς
πλεῖστον
|
καὶ |
μέγιστον·
εἰ
δ´,
ὥσπερ
ἡ |
[110, 0] |
συμφερόντως
ἀνεπαύσατο
τὸν
βίον
ἐκλιπὼν
|
καὶ |
μειζόνων
ἀπολυθεὶς
κακῶν
ἢ
οὔ, |
[106, 0] |
αὐτὴν
ἐνθυμεῖσθαι
τὰ
τῶν
ἴσα
|
καὶ |
μείζω
δυστυχούντων,
ὡς
ἐσομένην
ἐλαφροτέραν. |
[107, 0] |
κυνικὸς
Διογένης
κατενεχθεὶς
εἰς
ὕπνον
|
καὶ |
(μέλλων
ἐκλείπειν
τὸν
βίον,
διεγείραντος |
[118, 0] |
συμβιούντων
ἡμῖν
σωτηρίας.
Καλὸν
δὲ
|
καὶ |
μεμνῆσθαι
τῶν
λόγων,
οἷς
κατὰ |
[113, 0] |
πενθητηρίους.
Τινὲς
δὲ
τῶν
βαρβάρων
|
καὶ |
μέρη
τοῦ
σώματος
ἀποτέμνουσι,
ῥῖνας |
[121, 0] |
τῷ
μακαρίτῃ
σου
υἱῷ
(χαρισάμενος
|
καὶ |
μεταβαλὼν
ἐκ
τῆς
ἀνωφελοῦς
περὶ |
[104, 0] |
καὶ
δεινὴ
παρελέσθαι
τὰ
προπεπονημένα
|
καὶ |
μεταρρῖψαι
τὴν
δοκοῦσαν
εὐημερίαν,
οὐδένα |
[114, 0] |
μὴ
δεῖν
πέρα
τοῦ
φυσικοῦ
|
καὶ |
μετρίου
πρὸς
ἄπρακτα
πένθη
καὶ |
[114, 0] |
οὐ
χρὴ
πέρα
τοῦ
φυσικοῦ
|
καὶ |
μετρίου
τῆς
περὶ
τὴν
ψυχὴν |
[102, 0] |
εὐπραγίας
(ἂν
ἐμφρόνως
φέρειν
δύναιντο
|
καὶ |
μετρίως.
Τῶν
μὲν
γὰρ
καλῶς |
[118, 0] |
φέρειν
καὶ
τὰ
ἀνθρώπινα
ἀνθρωπίνως,
|
καὶ |
μὴ
τοῖς
μὲν
ἄλλοις
ἐπαρκεῖν |
[104, 0] |
ὅτι
Μίκρ´
ἄττα
τὰ
σφάλλοντα,
|
καὶ |
μί´
ἡμέρα
τὰ
μὲν
καθεῖλεν |
[119, 0] |
ἀπαγγείλαντας
αὐτῷ
τὴν
συμφορὰν
ἀπιδεῖν
|
καὶ |
μικρὸν
ἐπισχόντα
καὶ
κατηφιάσαντα
προσειπεῖν |
[104, 0] |
ψυχῆς,
νόσοι
τε
καὶ
κήδεα
|
καὶ |
μοῖρα
θνητῶν
ἐκεῖθεν
ἡμῖν
ἕρπει. |
[119, 0] |
ἦν
ἐπιτεταγμένος
ὁ
νεανίσκος
Ἀπόλλωνι
|
(καὶ |
Μοίραις,
καὶ
σὲ
ἔδει
ὑπ´ |
[107, 0] |
καὶ
ὕπνου
καὶ
ἐγρηγόρσεως;
~Διὸ
|
καὶ |
μοιρίδιον
χρέος
εἶναι
λέγεται
τὸ |
[106, 0] |
τὸ
ἐγρηγορὸς
καὶ
τὸ
καθεῦδον
|
καὶ |
νέον
καὶ
γηραιόν·
τάδε
γὰρ |
[103, 0] |
γὰρ
ὅστις
πάντ´
ἀνὴρ
εὐδαιμονεῖ
|
καὶ |
νὴ
Δία
Τό
τοι
χρεὼν |
[114, 0] |
τε
θύγατρας,
καὶ
θαλάμους
κεραϊζομένους,
|
καὶ |
νήπια
τέκνα
βαλλόμενα
ποτὶ
γαίῃ, |
[102, 0] |
φασί,
καὶ
μανίαν
γίγνεσθαι
πολλοῖσι
|
καὶ |
νοσήματ´
οὐκ
ἰάσιμα,
αὑτούς
τ´ |
[112, 0] |
καὶ
ἐπανορθοῦν
τὸ
πεσόν
τε
|
καὶ |
νοσῆσαν,
ἰατρικῇ
θρηνῳδίαν
ἀφανίζοντας.
Τὸν |
[106, 0] |
ἀήρ,
ἓν
παρ´
ἓν
ἡμέραν
|
καὶ |
νύκτα
ποιῶν,
ἐπαγωγοὺς
ζωῆς
τε |
[119, 0] |
διὰ
τῶν
πρόσθεν
ὑπέμνησα
λόγων,
|
καὶ |
νῦν
δὲ
πειράσομαι
διὰ
βραχυτάτων |
[120, 0] |
καὶ
ἐπὶ
Κρόνου,
καὶ
ἀεὶ
|
καὶ |
νῦν
ἔτ´
ἔστιν
ἐν
θεοῖς, |
[118, 0] |
μετηλλαχέναι
τὸν
βίον,
Πάραλόν
τε
|
καὶ |
Ξάνθιππον,
ὥς
φησι
Πρωταγόρας,
εἰπὼν |
[106, 0] |
πολλῶν
κακῶν.
Τοῦτον
γὰρ
ἀπεμιμήσατο
|
καὶ |
ὁ
εἰπών·
(Ὦ
θάνατε,
παιὰν |
[110, 0] |
ἀμφότερ´
ἐκτελέσαι.
Πάνυ
δὲ
καλῶς
|
καὶ |
ὁ
Εὐριπίδης
ἐπὶ
τῶν
τὰς |
[116, 0] |
τοῖσι
δεινοῖς
μὴ
τεθυμῶσθαι
θεοῖς,
|
καὶ |
ὁ
Εὐριπίδης·
Ὅστις
δ´
ἀνάγκῃ |
[104, 0] |
δυνηθείη
σαφῶς.
Τούτοις
δ´
ἑπόμενος
|
καὶ |
ὁ
Κράντωρ
παραμυθούμενος
ἐπὶ
τῇ |
[107, 0] |
ὁ
ὕπνος.
Πάνυ
δὲ
σοφῶς
|
καὶ |
ὁ
κυνικὸς
Διογένης
κατενεχθεὶς
εἰς |
[113, 0] |
θρήνους
ἐτραπόμεθα.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
|
καὶ |
ὁ
λεγόμενος
ἄωρος
θάνατος
εὐπαραμύθητός |
[120, 0] |
ὁ
Ζεὺς
καὶ
ὁ
Ποσειδῶν
|
καὶ |
ὁ
Πλούτων,
ἐπειδὴ
(παρὰ
τοῦ |
[120, 0] |
διενείμαντο
τὴν
ἀρχὴν
ὁ
Ζεὺς
|
καὶ |
ὁ
Ποσειδῶν
καὶ
ὁ
Πλούτων, |
[113, 0] |
ἡλίου
φῶς
ὁρᾶν
βουλομένους,
ἐπειδὴ
|
καὶ |
ὁ
τετελευτηκὼς
ἀπεστέρηται
τούτου.
Ἴων |
[116, 0] |
ἔχῃς,
ταύτην
ἔχε
μηδ´
ἀγανάκτει,
|
καὶ |
ὁ
τραγικὸς
Αἰσχύλος·
Ἀνδρῶν
γάρ |
[113, 0] |
γυναῖκες
γὰρ
ἀνδρῶν
εἰσι
φιλοπενθέστεραι
|
καὶ |
οἱ
βάρβαροι
τῶν
Ἑλλήνων
καὶ |
[114, 0] |
ἐσχάτης,
καίτοι
γ´
ὁρῶντας
ὡς
|
καὶ |
οἱ
βαρυλυπότατοι
καὶ
πολυπενθέστατοι
πραότατοι |
[121, 0] |
ἐκρίνοντο.
Ὅ
τ´
οὖν
Πλούτων
|
καὶ |
οἱ
ἐπιμεληταὶ
οἱ
ἐκ
μακάρων |
[113, 0] |
καὶ
οἱ
βάρβαροι
τῶν
Ἑλλήνων
|
καὶ |
οἱ
χείρους
ἄνδρες
τῶν
ἀμεινόνων, |
[121, 0] |
ἑαυτῶν
ὀφθαλμούς
τε
καὶ
ὦτα
|
καὶ |
ὅλον
τὸ
σῶμα
προκεκαλυμμένοι.
Ταῦτα |
[116, 0] |
ταπεινοῦσθαι
καὶ
καταπίπτειν
πρὸς
οἴκτους
|
καὶ |
ὀλοφυρμοὺς
διὰ
τὴν
τῆς
ψυχῆς |
[107, 0] |
ἐστι
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
μαρτυρεῖ
δὲ
|
καὶ |
Ὅμηρος
ἐπ´
αὐτοῦ
λέγων·
Νήγρετος |
[120, 0] |
μὲν
δικαίως
διελθόντα
τὸν
βίον
|
καὶ |
ὁσίως,
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ,
εἰς
μακάρων |
[104, 0] |
θνητὸν
ὄντα
τὴν
φύσιν,
~ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
θνητῷ
σύγκληρός
ἐστι
βίῳ |
[104, 0] |
ὄλβος
οὐ
βέβαιος
ἀλλ´
ἐφήμερος
|
καὶ |
ὅτι
Μίκρ´
ἄττα
τὰ
σφάλλοντα, |
[117, 0] |
συμβαινόντων
οὔτε
τῶν
κατ´
ἐπακολούθησιν)
|
καὶ |
ὅτι
οἱ
πλεῖστοι
θάνατοι
πρὸ |
[117, 0] |
στιγμαῖος
πρὸς
τὸν
ἄπειρον
αἰῶνα)
|
(καὶ |
ὅτι
πολλοὶ
τῶν
ἐπὶ
πλέον |
[117, 0] |
πρὸ
ἄλλων
δυσχερῶν
μειζόνων
γίγνονται,
|
καὶ |
ὅτι
τοῖς
μὲν
οὐδὲ
γενέσθαι |
[108, 0] |
ἔοικεν,
ἡμῖν
ἔσται
οὗ
ἐπιθυμοῦμεν
|
καὶ |
οὗ
φαμεν
ἐρᾶν
(ἔστι
δὲ |
[112, 0] |
προκατακεκρικέναι
τῶν
ἀνθρωπείων
τὴν
ἀδηλότητα
|
καὶ |
οὐδένειαν,
καὶ
οὐκ
ἂν
νῦν |
[112, 0] |
ἀνθρωπείων
τὴν
ἀδηλότητα
καὶ
οὐδένειαν,
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
νῦν
ἀπαράσκευος
ὥσπερ |
[102, 0] |
ἔχει
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
λύπης,
|
καὶ |
οὐκ
ἐφ´
ἡμῖν.
Οὐ
γὰρ |
[119, 0] |
ἀφειδῶς
ἐξορμῶν
πρὸς
τοὺς
πολεμίους
|
καὶ |
οὔτε
τῆς
σαυτοῦ
σωτηρίας
οὔτε |
[105, 0] |
Μουσῶν
ἀναγορεύων
ἑαυτὸν
μαθητὴν
Ἡσίοδος,
|
καὶ |
οὗτος
ἐν
πίθῳ
καθείρξας
τὰ |
[110, 0] |
θρήνους
ὁ
ἄωρος
θάνατος.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
οὗτος
οὕτως
ἐστὶν
εὐπαραμύθητος,
ὥστε |
[109, 0] |
φάναι
Δαίμων
τοῦ
υἱέος
σου,
|
καὶ |
οὕτω
δὴ
ὀρέξαι
οἱ
γραμματείδιον. |
[113, 0] |
βουληθέντα
ὅτι
(γυναικῶδες
τὸ
πάθος
|
καὶ |
οὐχ
ἁρμόττον
ἀνδράσι
κοσμίοις
καὶ |
[104, 0] |
τὰ
σώματα,
θνηταὶ
δὲ
τύχαι
|
καὶ |
πάθη
καὶ
πάνθ´
ἁπλῶς
τὰ |
[114, 0] |
ἀγαθὸς
ἄξιος
θρήνων
ἀλλ´
ὕμνων
|
καὶ |
παιάνων,
οὐδὲ
πένθους
ἀλλὰ
μνήμης |
[106, 0] |
Ἅιδην
σῶν
τι
φροντίζειν
γόων
|
καὶ |
παῖδ´
ἀνήσειν
τὸν
σόν,
εἰ |
[113, 0] |
καὶ
οὐχ
ἁρμόττον
ἀνδράσι
κοσμίοις
|
καὶ |
παιδείας
ἐλευθερίου
μεταπεποιημένοις.
Θῆλυ
γὰρ |
[113, 0] |
ἂν
εἴη
ὁ
τῶν
νηπίων
|
καὶ |
παίδων
καὶ
ἔτι
μᾶλλον
ὁ |
[119, 0] |
νέοι
μετέστησαν
πρὸς
τὸ
χρεὼν
|
καὶ |
πάλαι
μὲν
διὰ
τῶν
πρόσθεν |
[115, 0] |
γεγονότων.
Καὶ
ταῦθ´
οὕτως
ἀρχαῖα
|
καὶ |
παλαιὰ
παρ´
ἡμῖν,
ὥστε
τὸ |
[106, 0] |
οὕτως
ἐνδελεχῶς
ῥέων
οὔποτε
στήσεται,
|
καὶ |
πάλιν
ὁ
ἐξ
ἐναντίας
αὐτῷ |
[110, 0] |
ὧν
ἀμὲς
γενεὰν
οὐκέτ´
ἐποψόμεθα
|
καὶ |
πάλιν·
(Οἳ
θάνον
οὐ
τὸ |
[106, 0] |
δύναταί
τις
πλάττων
ζῷα
συγχεῖν
|
καὶ |
πάλιν
πλάττειν
καὶ
συγχεῖν
καὶ |
[103, 0] |
οὗ
μεταβολὴν
θᾶττον
πρὸς
ὕψος
|
καὶ |
πάλιν
ταπεινότητα
ζῷον
οὐδὲν
λαμβάνει. |
[104, 0] |
θνηταὶ
δὲ
τύχαι
καὶ
πάθη
|
καὶ |
πάνθ´
ἁπλῶς
τὰ
κατὰ
τὸν |
[117, 0] |
Οἱ
δὲ
πολλοὶ
πάντα
καταμέμφονται
|
καὶ |
πάντα
τὰ
παρὰ
τὰς
ἐλπίδας |
[113, 0] |
οἱ
γενναιότατοι,
Κελτοὶ
καὶ
Γαλάται
|
καὶ |
πάντες
οἱ
φρονήματος
ἀνδρειοτέρου
πεφυκότες |
[113, 0] |
τε
καὶ
Σύροι
καὶ
Λυδοὶ
|
καὶ |
πάντες
ὅσοι
τούτοις
παραπλήσιοι.
(Τούτων |
[108, 0] |
καθάπερ
ἀπέδειξεν
ὁ
Πλάτων.
Διὸ
|
καὶ |
πάνυ
δαιμονίως
ὁ
Σωκράτης
πρὸς |
[112, 0] |
τὸν
Ἀχαιὸν
συναλγεῖν
ἀναγκάζοντες.
Διὸ
|
καὶ |
πάνυ
καλῶς
ὁ
Πλάτων
ἔοικε |
[112, 0] |
ἢ
ἀεὶ
δεῖν
οἰήσῃ
λυπεῖσθαι
|
καὶ |
παρ´
ὅλον
τὸν
βίον;
Εἰ |
[115, 0] |
τὸ
νῦν
παρ´
ἐλπίδα
συμβεβηκὸς
|
καὶ |
παρὰ
τὴν
ἡμετέραν
δόξαν
ἔδειξε |
[102, 0] |
τῆς
τελευτῆς
καιρὸν
ἐντυγχάνειν
σοι
|
καὶ |
παρακαλεῖν
ἀνθρωπίνως
φέρειν
τὸ
συμβεβηκὸς |
[104, 0] |
ἡ
ἀρχαία
φιλοσοφία
λέγει
τε
|
καὶ |
παρακελεύεται.
Ὧν
εἰ
δή
τι |
[117, 0] |
ἡ
διὰ
τὴν
ἀπαιδευσίαν
ἄνοια
|
καὶ |
παραφροσύνη.
Διὰ
ταύτην
γοῦν
τὴν |
[119, 0] |
καὶ
λευκὴν
ἐσθῆτα
ἀναλαβὼν
ἐβουθύτει
|
καὶ |
παρενόμει,
τὴν
μόνην
ὁ
δείλαιος |
[115, 0] |
βελτίστου
φύσεως
(ἄριστον
γὰρ
πᾶσι
|
καὶ |
πάσαις
τὸ
μὴ
γενέσθαι)
τὸ |
[109, 0] |
γάρ
τις
κατ´
αὐτὸν
γίγνεται
|
καὶ |
πάσης
ἀπαλλαγὴ
λύπης
καὶ
φροντίδος. |
[108, 0] |
μνησθήσομαι
δὲ
τῶν
ὄντων
ἐμφανεστάτων
|
καὶ |
πᾶσι
διὰ
στόματος.
(Πρῶτα
δή |
[122, 0] |
προσφιλέστατον
τῷ
τε
υἱῷ
σου
|
καὶ |
πᾶσιν
ἡμῖν
τοῖς
κηδομένοις
σου |
[102, 0] |
λόγων
πρὸς
ἄνεσιν
τῆς
λύπης
|
καὶ |
παῦλαν
τῶν
πενθικῶν
καὶ
ματαίων |
[102, 0] |
τῇ
διανομῇ
τῶν
πραγμάτων
ἀνεγκλήτως
|
καὶ |
πειθηνίως
ἕπεσθαι.
Τοῦτο
γὰρ
οἱ |
[118, 0] |
ταῖς
παραπλησίοις
γενομένους
(συμφοραῖς,
παραμυθούμενοι
|
καὶ |
πείθοντες
τὰ
κοινὰ
τοῦ
βίου |
[109, 0] |
Ἀγαμήδους
ἐκείνου
ἐστίν·
εἰ
δὲ
|
καὶ |
πειραθῆναι
βούλεται,
μετ´
οὐ
πολὺ |
[113, 0] |
δὲ
τῶν
ἤδη
προβεβηκότων
δυσχερῶς
|
καὶ |
πενθικῶς
διὰ
τὸν
ἐκ
ματαίων |
[117, 0] |
τοκῆας.
Ἄρρητον
δὲ
τοκεῦσι
γόον
|
καὶ |
πένθος
ἔθηκε,
(καὶ
ταῦτα
μὲν |
[116, 0] |
τούτῳ
τὸ
γιγνώσκειν
ἑαυτόν.
Διὸ
|
καὶ |
περὶ
μὲν
τούτου
φησὶν
ὁ |
[107, 0] |
ὕπνος
τίς
ἐστιν
ὁ
θάνατος
|
καὶ |
περὶ
τοὺς
καθεύδοντας
μηδέν
ἐστι |
[120, 0] |
ἡλικίας
προαπεφοίτησεν
ὁλόκληρος
ἠίθεος,
ζηλωτὸς
|
καὶ |
περίβλεπτος
πᾶσι
τοῖς
συνήθεσιν
αὐτῷ, |
[112, 0] |
ταύτῃ,
τελείαν
ἀθλιότητα
(σεαυτῷ
παρέξεις
|
καὶ |
πικροτάτην
κακοδαιμονίαν
διὰ
ψυχῆς
ἀγέννειαν |
[121, 0] |
σώματά
τε
καλὰ
καὶ
γένη
|
καὶ |
πλούτους,
καὶ
ἐπειδὰν
ἡ
κρίσις |
[109, 0] |
τῶν
ἐκεῖ
πρώτου
καὶ
ἀρετῇ
|
καὶ |
πλούτῳ
καὶ
δόξῃ,
τελευτῆσαι
δ´ |
[111, 0] |
κακὸν
αὐτὸ
ὁμολογοῦμεν
εἶναι,
συστέλλειν
|
καὶ |
ποιεῖν
ὡς
ἐλάχιστον
καὶ
ἐξαλείφειν |
[103, 0] |
οὕτω
καὶ
ἐν
βίῳ
πολλαὶ
|
καὶ |
ποικίλαι
περιστάσεις
γιγνόμεναι
πρὸς
τὰς |
[114, 0] |
μέλας
ἐπὶ
ἕσπερος
ἦλθε.
Διὸ
|
καὶ |
πολλάκις
αὑτοῖς
προσδιαλέγεσθαι
χρή,
(Τί |
[111, 0] |
τοῦ
χρόνου
μῆκος.
Ματαίους
γὰρ
|
καὶ |
πολλῆς
εὐηθείας
ἡγητέον
εἶναι
τὰς |
[119, 0] |
δὲ
ἀπαγγειλάντων
ὅτι
γενναίως
ἀριστεύων
|
καὶ |
πολλοὺς
τῶν
πολεμίων
κατακτείνας,
μικρὸν |
[106, 0] |
τὸν
λελυπημένον
καὶ
δεικνύων
κοινὸν
|
καὶ |
πολλῶν
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
τῶν |
[114, 0] |
ὁρῶντας
ὡς
καὶ
οἱ
βαρυλυπότατοι
|
καὶ |
πολυπενθέστατοι
πραότατοι
γίγνονται
πολλάκις
ὑπὸ |
[107, 0] |
βαθυτάτῳ
ὕπνῳ
ἢ
ἀποδημίᾳ
μακρᾷ
|
καὶ |
πολυχρονίῳ
ἢ
τρίτον
φθορᾷ
τινι |
[117, 0] |
οὐδ´
ἄρα
τῷ
γε
πατὴρ
|
καὶ |
πότνια
μήτηρ
ὄσσε
καθαιρήσουσιν·
ἐὰν |
[110, 0] |
ὅσοι
χρῄζουσιν
ἐκτείνειν
βίον,
βρωτοῖσι
|
καὶ |
ποτοῖσι
καὶ
μαγεύμασι
παρεκτρέποντες
ὀχετὸν |
[104, 0] |
ὅτι
θνητῷ
σύγκληρός
ἐστι
βίῳ
|
καὶ |
πράγμασι
ῥᾳδίως
μεθισταμένοις
(πρὸς
τοὐναντίον. |
[111, 0] |
ὡς
Οὐκ
ἔδει
πραχθῆναι
πέπρακται
|
καὶ |
πράττεται
(καὶ
πραχθήσεται
πολλάκις.
Οὐ |
[111, 0] |
ἔδει
πραχθῆναι
πέπρακται
καὶ
πράττεται
|
(καὶ |
πραχθήσεται
πολλάκις.
Οὐ
γὰρ
νομοθετήσοντες |
[118, 0] |
ἐπὶ
τοῖς
υἱοῖς
γενομένους
θανάτους
|
καὶ |
πράως
ὑποστάντας,
Ἀναξαγόραν
τὸν
Κλαζομένιον |
[107, 0] |
κἂν
προεξετήκοντό
τινες
ταῖς
λύπαις
|
καὶ |
πρὶν
ἀποθανεῖν
ἐτεθνήκεσαν.
Ὅρα
δὲ |
[120, 0] |
τῶν
μεταλλαξάντων
ἔστι
τις
τιμὴ
|
καὶ |
προεδρία
καθάπερ
λέγεται,
καὶ
χῶρός |
[102, 0] |
τῶν
ἐν
τῷ
βίῳ
συμβαινόντων,
|
καὶ |
προειληφὼς
ὅτι
καθάπερ
ἐν
δημοκρατίᾳ |
[112, 0] |
προσεδόκων.
Ἀλλ´
ἐχρῆν
σε
προσδοκᾶν
|
καὶ |
προκατακεκρικέναι
τῶν
ἀνθρωπείων
τὴν
ἀδηλότητα |
[111, 0] |
θεῶν
καὶ
τοῖς
τῆς
εἱμαρμένης
|
καὶ |
προνοίας
θεσμοῖς.
Τί
δ´;
Οἱ |
[117, 0] |
πατρικῶς
κηδόμενος
τοῦ
ἀνθρωπείου
γένους
|
καὶ |
προορώμενος
τὰ
μέλλοντα
συμβήσεσθαι
προεξάγει |
[115, 0] |
εἶναί
φασι
ταῦτα
καὶ
συνεχῆ
|
καὶ |
πρὸς
ἄλληλα
φερόμενα
κατὰ
πολλὰς |
[111, 0] |
πάντα
τινὰ
καὶ
πρὸς
αὑτὸν
|
καὶ |
πρὸς
ἄλλον
διεξιόντα
μετὰ
σπουδῆς |
[111, 0] |
γὰρ
χρὴ
διανοεῖσθαι
πάντα
τινὰ
|
καὶ |
πρὸς
αὑτὸν
καὶ
πρὸς
ἄλλον |
[105, 0] |
μετὰ
πλειόνων
ἐδείπνει,
μόνος
σωθεὶς
|
καὶ |
πρὸς
πάντων
εὐδαιμονιζόμενος,
ἀναφωνήσας
μεγάλῃ |
[103, 0] |
δοκούσας
εὐτυχίας
τὸν
αὐτὸν
εἶναι,
|
καὶ |
πρὸς
τὰς
ἀτυχίας
φυλάξαι
γενναίως |
[119, 0] |
τὸν
στέφανον
ἐπιτελεῖν
τὴν
θυσίαν,
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
ἀγγέλους
εἰπεῖν
ὅτι |
[118, 0] |
τὸν
ἐπιόντα
χρόνον.
Ἀποβλέπειν
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
εὐγενῶς
καὶ
μεγαλοφρόνως |
[110, 0] |
οὐδένα
πώποτ´
ἐλύπησεν,
ἀπὸν
δὲ
|
καὶ |
προσδοκώμενον
λυπεῖ.
Τῷ
γὰρ
ὄντι |
[108, 0] |
οὐ
θεμιτὸν
ᾖ.
Ὥστ´
εἰ
|
καὶ |
προσέοικε
μετάγειν
εἰς
ἕτερον
τόπον |
[122, 0] |
εἰς
γαληνότερον
μετελθὼν
βίου
σχῆμα
|
καὶ |
προσφιλέστατον
τῷ
τε
υἱῷ
σου |
[119, 0] |
παρενόμει,
τὴν
μόνην
ὁ
δείλαιος
|
καὶ |
πρώτην
αὐτὸν
πατέρα
προσειποῦσαν
ἀπολέσας. |
[107, 0] |
εἶναι.
Καὶ
καθ´
ἕκαστον
ἐπεπορεύετο,
|
καὶ |
πρῶτον
τῷ
πρώτῳ.
Εἰ
γὰρ |
[115, 0] |
γενέσθαι)
τὸ
μέντοι
μετὰ
τοῦτο
|
καὶ |
πρῶτον
τῶν
ἀνθρώπῳ
ἀνυστῶν,
δεύτερον |
[107, 0] |
βίον,
διεγείραντος
αὐτὸν
τοῦ
ἰατροῦ
|
καὶ |
πυθομένου
μή
τι
περὶ
αὐτὸν |
[115, 0] |
ὡς
ἔλαβε
τὸν
Σειληνὸν
διερωτῶντι
|
καὶ |
πυνθανομένῳ
τί
ποτ´
ἐστὶ
τὸ |
[121, 0] |
ἐκ
τῆς
Ἀσίας,
Μίνω
τε
|
καὶ |
Ῥαδάμανθυν,
ἕνα
δ´
ἐκ
(τῆς |
[119, 0] |
ὁ
νεανίσκος
Ἀπόλλωνι
(καὶ
Μοίραις,
|
καὶ |
σὲ
ἔδει
ὑπ´
ἐκείνου
τελείου |
[112, 0] |
ποτέ,
τί
οὐκ
ἤδη
μετατίθεσαι
|
καὶ |
σεαυτὸν
ἀνέλκεις
ἐκ
τῆς
ἀτυχίας; |
[112, 0] |
λόγῳ
χάρισαι
καὶ
τῇ
παιδείᾳ,
|
καὶ |
σεαυτὸν
ἔκλυσαι
τῶν
κακῶν.
Ἀλλ´ |
[118, 0] |
τὰς
λύπας
διὰ
τῆς
γενναίας
|
καὶ |
σεμνῆς
παρηγορίας,
ἐπακούοντας
καὶ
ἔχοντας |
[102, 0] |
συμφέρομαι
τοῖς
ὑμνοῦσι
τὴν
ἄγριον
|
καὶ |
σκληρὰν
ἀπάθειαν,
ἔξω
καὶ
τοῦ |
[115, 0] |
εἴσδυσις
(οὐδ´
αἰθέρι;
Πολλοῖς
γὰρ
|
καὶ |
σοφοῖς
ἀνδράσιν,
ὥς
φησι
Κράντωρ, |
[111, 0] |
ὄντες,
ἀπαλλαγήσονται
τῆς
λύπης,
ἀρχαίῳ
|
καὶ |
σοφῷ
πεισθέντες
λόγῳ
τῷ
παραινοῦντι |
[104, 0] |
ῥᾴδιον,
καὶ
ἄλλων
ἀκοῦσαι
παλαιῶν
|
καὶ |
σοφῶν
ἀνδρῶν·
ὧν
πρῶτος
μέν |
[116, 0] |
Ἀνδρῶν
γάρ
ἐστιν
ἐνδίκων
τε
|
καὶ |
σοφῶν
κἀν
τοῖσι
δεινοῖς
μὴ |
[120, 0] |
τῷ
Μένωνι
καὶ
τῷ
Γοργίᾳ
|
καὶ |
σποράδην
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
διαλόγοις. |
[117, 0] |
τὸ
κρεῖττον
καὶ
ἀνθρωπικώτερον,
πειρωμένους
|
καὶ |
σπουδάζοντας
ἐντυγχάνειν
~ἀνδράσι
μὴ
τοῖς |
[102, 0] |
ἐατέον
ὡς
βλαβερὸν
καὶ
φαῦλον
|
καὶ |
σπουδαίοις
ἀνδράσιν
ἥκιστα
πρέπον,
τὴν |
[108, 0] |
οὐδέποτ´
οὐδέν.
Καὶ
γὰρ
πολέμους
|
καὶ |
στάσεις
καὶ
μάχας
οὐδὲν
ἄλλο |
[114, 0] |
Τὸ
δὲ
φιλεῖν
τὸν
μεταλλάξαντα
|
καὶ |
στέργειν
οὐκ
ἐν
τῷ
λυπεῖν |
[114, 0] |
οἷς
ἐδυσχέραινον
σφόδρα
μνήμασιν
ἀνοιμώζοντες
|
καὶ |
στερνοτυπούμενοι
λαμπρὰς
εὐωχίας
συνίστανται
μετὰ |
[117, 0] |
ὁ
μακρότατος
βίος
ὀλίγος
ἐστὶ
|
καὶ |
στιγμαῖος
πρὸς
τὸν
ἄπειρον
αἰῶνα) |
[106, 0] |
ζῷα
συγχεῖν
καὶ
πάλιν
πλάττειν
|
καὶ |
συγχεῖν
καὶ
τοῦθ´
ἓν
παρ´ |
[102, 0] |
ψυχὴν
ὑπὸ
τῆς
παραλόγου
συμφορᾶς,
|
καὶ |
συμπαθεῖν
δ´
ἦν
ἀναγκαῖον·
οὐδὲ |
[112, 0] |
τὸ
βουλεύσασθαί
τι
τῶν
εὐσχημόνων
|
καὶ |
συμφερόντων,
ἀλλ´
ἐκτρέπονται
πρὸς
τὰς |
[114, 0] |
τῶν
ἀτρύτων
τούτων
φροντίδων
τε
|
καὶ |
συμφορῶν,
ἃς
ἀνάγκη
τοὺς
εἰληχότας |
[106, 0] |
καὶ
λίαν
ἡμῖν
ὄντα
συνήθη
|
καὶ |
συμφυῆ
πάλιν
οὐκ
οἶδ´
ὅπως |
[116, 0] |
Ταῦτα
γάρ
ἐστιν
ἀλλήλοις
συνῳδὰ
|
καὶ |
σύμφωνα,
καὶ
διὰ
θατέρου
θάτερον |
[102, 0] |
δὲ
πέρα
τοῦ
μέτρου
παρεκφέρεσθαι
|
καὶ |
συναύξειν
τὰ
πένθη
παρὰ
φύσιν |
[115, 0] |
στρογγύλα
γὰρ
εἶναί
φασι
ταῦτα
|
καὶ |
συνεχῆ
καὶ
πρὸς
ἄλληλα
φερόμενα |
[120, 0] |
πατέρας,
στέργων
δὲ
τοὺς
ὁμήλικας
|
καὶ |
συνήθεις,
τιμητικὸς
δὲ
τῶν
καθηγησαμένων, |
[101, 0] |
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ.
(Καὶ
πάλαι
σοι
συνήλγησα
|
καὶ |
συνηχθέσθην,
Ἀπολλώνιε,
ἀκούσας
περὶ
τῆς |
[121, 0] |
Ταῦτά
σοι
συναγαγών,
Ἀπολλώνιε
φίλτατε,
|
καὶ |
συνθεὶς
μετὰ
πολλῆς
ἐπιμελείας
ἀπειργασάμην |
[113, 0] |
δ´,
εἴπερ
ἄρα,
Αἰγύπτιοί
τε
|
καὶ |
Σύροι
καὶ
Λυδοὶ
καὶ
πάντες |
[118, 0] |
Συρακόσιον
καὶ
τὸν
βασιλέα
Ἀντίγονον,
|
καὶ |
συχνοὺς
ἄλλους
τῶν
τε
παλαιῶν |
[108, 0] |
πάντων,
ὅτι
ἐάν
τις
ἡμῖν
|
καὶ |
σχολὴ
γένηται
ἀπ´
αὐτοῦ
καὶ |
[101, 0] |
τοῦ
βίου,
νεανίσκου
κοσμίου
πάνυ
|
καὶ |
σώφρονος
~καὶ
διαφερόντως
τά
τε |
[103, 0] |
ἐν
πυρί.
~Πεπαιδευμένων
δ´
ἐστὶ
|
καὶ |
σωφρόνων
ἀνδρῶν
πρός
(τε
τὰς |
[118, 0] |
τοῦ
βίου
συμπτώματα
κοινῶς
φέρειν
|
καὶ |
τὰ
ἀνθρώπινα
ἀνθρωπίνως,
καὶ
μὴ |
[121, 0] |
δὴ
αὐτοῖς
πάντ´
ἐπίπροσθεν
γίγνεται,
|
καὶ |
τὰ
αὑτῶν
ἀμφιέσματα
καὶ
τὰ |
[116, 0] |
συγκεχώρηκεν
βροτῶν
σοφὸς
παρ´
ἡμῖν
|
καὶ |
τὰ
θεῖ´
ἐπίσταται,
καὶ
ἐν |
[102, 0] |
φέρειν
δεξιῶς
τά
τε
προσηνῆ
|
καὶ |
τὰ
λυπηρὰ
τῶν
ἐν
τῷ |
[112, 0] |
τὸ
μηδὲν
αἴτιον
σῶμα
τιμωρούμενοι
|
καὶ |
τὰ
μὴ
νοσοῦντα
κατὰ
τὸν |
[111, 0] |
ἀφορῶσιν
αἰῶνα.
Τὰ
γὰρ
χίλια
|
καὶ |
τὰ
μύρια
κατὰ
Σιμωνίδην
ἔτη |
[119, 0] |
(θυγατρὸς
αὐτῷ
τετελευτηκυίας,
πρὶν
πενθῆσαι
|
καὶ |
τὰ
νομιζόμενα
ποιῆσαι,
στεφανωσάμενος
καὶ |
[113, 0] |
εὐπαραμύθητός
ἐστι
διά
τε
ταῦτα
|
καὶ |
τὰ
προειρημένα
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν. |
[102, 0] |
διαφερόντως
τά
τε
πρὸς
θεοὺς
|
καὶ |
τὰ
πρὸς
γονεῖς
(καὶ
φίλους |
[116, 0] |
ὅτι
καὶ
αὐτὸς
ἄνθρωπός
ἐστι
|
καὶ |
τὰ
τέκνα
θνητὰ
ἐγέννησεν;
Οὐ |
[109, 0] |
καὶ
τὰ
τοῦ
χρόνου
τε
|
καὶ |
τὰ
τῆς
ἡλικίας
ἐγγύς.
Ἐρέσθαι |
[115, 0] |
γαῖα
κακῶν
πλείη
δὲ
θάλασσα
|
καὶ |
τά·
Τοιάδε
θνητοῖσι
κακὰ
κακῶν
|
[109, 0] |
αὐτῷ,
ἐμφερῆ
τε
τῷ
υἱῷ
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
χρόνου
τε
καὶ |
[109, 0] |
οὐδὲ
γονεῦσι.
Τοιαῦτα
δή
σοι
|
καὶ |
τὰ
τῶν
διηγημάτων
τῶν
παρὰ |
[121, 0] |
γίγνεται,
καὶ
τὰ
αὑτῶν
ἀμφιέσματα
|
καὶ |
τὰ
τῶν
κρινομένων.
(Πρῶτον
μὲν |
[104, 0] |
καὶ
λυγρὰ
θεοὶ
μάκαρες
τελέουσι,
|
(καὶ |
τὰ
φέρει
ἀεκαζόμενος
τετληότι
θυμῷ
|
[103, 0] |
ῥᾳδίως
τὰ
ὑψηλὰ
γίγνεται
ταπεινὰ
|
καὶ |
τὰ
χθαμαλὰ
πάλιν
ὑψοῦται
ταῖς |
[110, 0] |
κτᾶται
νέα,
αὐτός
τε
θνῄσκει·
|
καὶ |
τάδ´
ἄχθονται
βροτοὶ
εἰς
γῆν |
[117, 0] |
διαφθείρειν
ἑαυτοὺς
δεῖ
ταῖς
ὀδύναις
|
καὶ |
ταῖς
τοῦ
σώματος
αἰκίαις
παρατεινομένους, |
[116, 0] |
ἄγαν
ἐκ
τούτων
γὰρ
ἤρτηται
|
καὶ |
τἄλλα
πάντα.
Ταῦτα
γάρ
ἐστιν |
[111, 0] |
μέγιστα,
τὰ
δὲ
κακὰ
συστέλλειν
|
καὶ |
ταπεινοῦν.
Εἰ
μὲν
οὖν
τὸ |
[108, 0] |
ζητήσεσι
πανταχοῦ
παραπῖπτον
θόρυβον
παρέχει
|
καὶ |
ταραχὴν
καὶ
ἐκπλήττει,
ὥστε
μὴ |
[107, 0] |
θανάτῳ
ἄγχιστα
ἐοικώς.
(Ἀλλαχοῦ
δὲ
|
καὶ |
ταῦτα
λέγει·
Ἔνθ´
Ὕπνῳ
ξύμβλητο, |
[117, 0] |
τοκεῦσι
γόον
καὶ
πένθος
ἔθηκε,
|
(καὶ |
ταῦτα
μὲν
οὔπω
δῆλον
εἰ |
[111, 0] |
ἀνθρωπίνη
καὶ
λογισμὸς
ἑκάστοις
ἐνῆν,
|
(καὶ |
ταὐτὰ
δήπου
γ´
ἂν
συνέπιπτεν, |
[106, 0] |
Ἡράκλειτος,
Ταὐτό
γ´
ἔνι
ζῶν
|
καὶ |
τεθνηκὸς
καὶ
τὸ
ἐγρηγορὸς
καὶ |
[113, 0] |
πάντως
ἂν
ἐμακαρίζομεν
ὡς
εὐδαιμονέστατον
|
καὶ |
τελειότατον
διαπεράσαντα
βίον.
Εἰ
δὲ |
[111, 0] |
ἡμέρας
ἀκμάζοντα,
δείλης
δὲ
γηρῶντα
|
καὶ |
τελειοῦντα
τὸ
ζῆν,
οὐχὶ
κἀκείνων |
[110, 0] |
ὑπὸ
τῶν
τυχόντων
ποιητῶν
συνεωρᾶσθαι
|
καὶ |
τετυχηκέναι
παραμυθίας.
Θέασαι
γὰρ
οἷα |
[102, 0] |
φέρειν
ἀνεπαχθῶς
τὴν
τύχην,
οὕτω
|
καὶ |
τῇ
διανομῇ
τῶν
πραγμάτων
ἀνεγκλήτως |
[105, 0] |
βροτοῖσιν.
Ὁ
δὲ
μετὰ
τοῦτον
|
καὶ |
τῇ
δόξῃ
καὶ
τῷ
χρόνῳ, |
[111, 0] |
χρόνου
θετέον,
ἀλλ´
ἐν
ἀρετῇ
|
καὶ |
τῇ
καιρίῳ
συμμετρίᾳ·
τοῦτο
γὰρ |
[112, 0] |
χαρίζεσθαι,
τοῦτο
τῷ
λόγῳ
χάρισαι
|
καὶ |
τῇ
παιδείᾳ,
καὶ
σεαυτὸν
ἔκλυσαι |
[119, 0] |
κατὰ
φύσιν.
Τὴν
ἡμετέραν
δηλονότι
|
καὶ |
τὴν
ἀνθρωπίνην,
ἀλλ´
οὐ
κατὰ |
[117, 0] |
καὶ
ἐπὶ
πᾶσιν
ὀδύρονται,
στένοντες
|
καὶ |
τὴν
ἑαυτῶν
ἀτυχίαν
αἰτιώμενοι.
Πρὸς |
[117, 0] |
ὡς
ἐξαρπασθέντος
ἐκ
τῶν
χειρῶν
|
καὶ |
τὴν
ἐν
ὀφθαλμοῖς
ὀδύνην
αὐτοῖς |
[118, 0] |
ἡμέρην
εἰς
εὐποτμίην
καὶ
ἀνωδυνίην
|
καὶ |
τὴν
ἐν
τοῖσι
πολλοῖσι
δόξαν· |
[120, 0] |
τε
τὴν
ἐξ
ὄψεως
χάριν
|
καὶ |
τὴν
εὐπροσήγορον
φιλανθρωπίαν.
Ἀλλὰ
γὰρ |
[119, 0] |
κατὰ
τὴν
τῶν
ὅλων
πρόνοιαν
|
καὶ |
τὴν
κοσμικὴν
διάταξιν.
Ἐκείνῳ
δὲ |
[122, 0] |
(φιλοτέκνου
φρόνημα
ἀναλαβὼν
σεαυτόν
τε
|
καὶ |
τὴν
μητέρα
τοῦ
νεανίσκου
καὶ |
[107, 0] |
ἂν
αὐτοῦ
καταγνοίημεν,
ἐπαληθεύσαιμεν
δὲ
|
καὶ |
τὴν
παρ´
ἐνίοις
κρατοῦσαν
δόξαν |
[110, 0] |
ὄντι
πολλοὶ
διὰ
τὴν
οὐδένειαν
|
καὶ |
τὴν
πρὸς
τὸν
θάνατον
διαβολὴν |
[121, 0] |
ἀνιαροτάτου
πένθους
παῦλαν.
Περιέχει
δὲ
|
καὶ |
τὴν
πρὸς
τὸν
θεοφιλέστατον
υἱόν |
[118, 0] |
διὰ
τὴν
περὶ
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τὴν
σύνεσιν
ὑπερβεβλημένην
δύναμιν,
πυθόμενον |
[106, 0] |
Ἐνταῦθα
γὰρ
ἄν
τις
ἑλκύσειε
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
Σωκράτους
φωνήν,
τὴν |
[107, 0] |
ἂν
οὕτω
φανείημεν.
Οἶμαι
δὲ
|
καὶ |
τὴν
φύσιν
ὁρῶσαν
τό
τ´ |
[121, 0] |
τῆς
ἀνωφελοῦς
περὶ
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
κακώσεως
καὶ
καταφθορᾶς |
[102, 0] |
ἦν,
παρειμένῳ
τό
τε
σῶμα
|
καὶ |
τὴν
ψυχὴν
ὑπὸ
τῆς
παραλόγου |
[121, 0] |
τὴν
διὰ
τῆς
ἀγαθῆς
μνήμης
|
καὶ |
τῆς
ἀδιαλείπτου
πρὸς
τὸν
ἀεὶ |
[114, 0] |
λαμπρὰς
εὐωχίας
συνίστανται
μετὰ
μουσουργῶν
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
διαχύσεως.
~Μεμηνότος
οὖν |
[120, 0] |
μὲν
τῆς
τε
σῆς
εὐσεβείας
|
καὶ |
τῆς
ἑαυτοῦ
τὴν
πρέπουσαν
εὐφημίαν |
[119, 0] |
ἀπόθεσιν
τοῦ
πάντων
ἀνιαροτάτου
(πένθους
|
καὶ |
τῆς
ἐν
τούτῳ
πρὸς
οὐδὲν |
[109, 0] |
Εἰ
μὴ
καὶ
τῆς
οἰκίας
|
καὶ |
τῆς
ἐσθῆτος
ἡμῶν
μετὰ
τὴν |
[109, 0] |
ἢ
γενόμενον
ἀπογενέσθαι;
Εἰ
μὴ
|
καὶ |
τῆς
οἰκίας
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος |
[119, 0] |
ἡμῖν
παραδιδομένων
τῆς
τε
Ἑλληνικῆς
|
καὶ |
τῆς
Ῥωμαϊκῆς
τῶν
γενναίως
καὶ |
[113, 0] |
ἔτ´
ἀκμαζούσης
αὐτῷ
τῆς
βασιλείας
|
καὶ |
τῆς
τοσαύτης
τύχης,
ἂν
ἐθρήνει |
[118, 0] |
τὰ
τοῦ
πένθους
παράσημα
μεθέμενοι
|
καὶ |
τῆς
τοῦ
σώματος
ἐπιμελείας
φροντίσαντες |
[118, 0] |
τῆς
τοῦ
σώματος
ἐπιμελείας
φροντίσαντες
|
καὶ |
τῆς
τῶν
συμβιούντων
ἡμῖν
σωτηρίας. |
[107, 0] |
καὶ
ἀφανισμῷ
τοῦ
τε
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς,
κατ´
οὐδὲν
δὲ |
[109, 0] |
καὶ
διάλυσις
τοῦ
τε
σώματος
|
καὶ |
τῆς
ψυχῆς
(τὸ
τρίτον
γὰρ |
[108, 0] |
ἑλκόντων
τὴν
ἀπήνην
ὀρέων
ὑστερησάντων
|
καὶ |
τῆς
ὥρας
ἐπειγούσης,
τούτους
ὑποδύντας |
[115, 0] |
ἐστὶ
τὸ
βέλτιστον
τοῖς
ἀνθρώποις
|
καὶ |
τί
τὸ
πάντων
αἱρετώτατον,
τὸ |
[117, 0] |
Ἐὰν
μακρῶς,
μέμφονται
ὅτι
καταφθινήσας
|
καὶ |
τιμωρηθεὶς
ἀπέθανε.
Πᾶσα
πρόφασις
ἱκανὴ |
[121, 0] |
(εἰς
τὸ
τῆς
δίκης
τε
|
καὶ |
τίσεως
δεσμωτήριον,
ὃ
δὴ
Τάρταρον |
[113, 0] |
σώματος
ἀποτέμνουσι,
ῥῖνας
καὶ
ὦτα,
|
καὶ |
τὸ
ἄλλο
σῶμα
καταικίζοντες,
δοκοῦντές |
[115, 0] |
τὸ
ψεύσασθαί
τι
κατ´
αὐτῶν
|
καὶ |
τὸ
βλασφημεῖν
οὐχ
ὅσιον
ὡς |
[106, 0] |
Τί
γὰρ
τὸ
χαλεπόν
ἐστι
|
καὶ |
τὸ
δυσανιῶν
καὶ
ἐν
τῷ |
[106, 0] |
γ´
ἔνι
ζῶν
καὶ
τεθνηκὸς
|
καὶ |
τὸ
ἐγρηγορὸς
καὶ
τὸ
καθεῦδον |
[116, 0] |
οὐκ
ἂν
οὕτως
ἐδυσχέραινεν
ὡς
|
καὶ |
τὸ
ζῆν
ἐθέλειν
ἐκλιπεῖν
διὰ |
[108, 0] |
μεγίστων.
Λέγεται
δὲ
τούτοις
μαρτυρεῖν
|
καὶ |
τὸ
θεῖον.
Πολλοὺς
γὰρ
παρειλήφαμεν |
[106, 0] |
καὶ
τεθνηκὸς
καὶ
τὸ
ἐγρηγορὸς
|
καὶ |
τὸ
καθεῦδον
καὶ
νέον
καὶ |
[109, 0] |
πέφυκε
γίγνεσθαι,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
τὸ
κακόν·
περὶ
δὲ
τὸ |
[110, 0] |
οὐδὲν
ἂν
πάθοι.
Γενναῖον
δὲ
|
καὶ |
τὸ
Λακωνικόν
Νῦν
ἀμές,
πρόσθ´ |
[103, 0] |
κακά.
Ὥστ´
ἀνὰ
μέσον
που
|
καὶ |
τὸ
λοιπὸν
ὂν
φέρε.
Ἀλλ´ |
[116, 0] |
τὸν
βίον,
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν
|
(καὶ |
τὸ
Μηδὲν
ἄγαν
ἐκ
τούτων |
[116, 0] |
δὲ
Πίνδαρος·
Σοφοὶ
δέ,
φησί,
|
καὶ |
τὸ
μηδὲν
ἄγαν’
ἔπος
αἴνεσσαν |
[112, 0] |
τούτους
ἀγαπᾶν,
τὸν
(αὐτὸν
τρόπον
|
καὶ |
τὸ
Πένθος.
Ἐὰν
μὲν
οὖν |
[107, 0] |
καὶ
τοῦ
βίου
τὸ
ὀδυνηρὸν
|
καὶ |
τὸ
πολλαῖς
φροντίσιν
ἐπηντλημένον,
ἃς |
[119, 0] |
μεγάλης
κραυγῆς,
πυθόμενον
τὴν
αἰτίαν
|
καὶ |
τὸ
συμβεβηκὸς
ἀκούσαντα
ὅτι
ὁ |
[103, 0] |
τὰ
θεῶν
οὕτω
βουλόμεν´
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
ὑπὸ
Μενάνδρου
ῥηθέν
Εἰ |
[109, 0] |
κακόν·
περὶ
γὰρ
τὸ
ὂν
|
καὶ |
τὸ
ὑφεστηκὸς
καθάπερ
τὸ
ἀγαθὸν |
[119, 0] |
αὐτὸν
ἐπαινεῖ
τὸ
πενθεῖν
παρωσάμενον
|
καὶ |
τὸ
φιλόπατρι
πρὸ
τῆς
τῶν |
[115, 0] |
εὐδαίμονας
εἶναι
τοὺς
τετελευτηκότας
(νομίζειν
|
καὶ |
τὸ
ψεύσασθαί
τι
κατ´
αὐτῶν |
[106, 0] |
τὴν
δόξαν
τοῦ
λελυπημένου
μεθίστησι
|
καὶ |
τοιαύτην
τινὰ
ποιεῖ
πίστιν
αὐτῷ, |
[120, 0] |
ἀληθὴς
ὥσπερ
εἰκὸς
ἔχειν,
οὕτω
|
καὶ |
τοῖς
εὐσεβέσι
τῶν
μεταλλαξάντων
ἔστι |
[107, 0] |
Τὸ
γὰρ
ἀδούλωτον
τῇ
σαρκὶ
|
καὶ |
τοῖς
ταύτης
πάθεσι
διάγειν,
~ὑφ´ |
[111, 0] |
τῶν
τὰ
ὅλα
πρυτανευόντων
θεῶν
|
καὶ |
τοῖς
τῆς
εἱμαρμένης
καὶ
προνοίας |
[118, 0] |
Ἀθηναῖον
καὶ
Δίωνα
τὸν
Συρακόσιον
|
καὶ |
τὸν
βασιλέα
Ἀντίγονον,
καὶ
συχνοὺς |
[116, 0] |
διὰ
τὴν
τῆς
ψυχῆς
ἀσθένειαν
|
καὶ |
τὸν
ἐμφυόμενον
ἡμῖν
τοῦ
θανάτου |
[106, 0] |
τοῦ
ἡλίου
φῶς,
ἡ
αὐτὴ
|
καὶ |
τὸν
ζοφερὸν
Ἅιδην
ἄγει.
Καὶ |
[111, 0] |
(βίον
θερίζειν
ὥστε
κάρπιμον
στάχυν,
|
καὶ |
τὸν
μὲν
εἶναι
τὸν
δὲ |
[115, 0] |
μεγίστην·
τοῦτο
δέ
φησιν
Ἀριστοτέλης
|
καὶ |
τὸν
Σειληνὸν
συλληφθέντα
τῷ
Μίδᾳ |
[108, 0] |
ψυχῇ
θεατέον
αὐτὰ
τὰ
πράγματα·
|
(καὶ |
τότε,
ὡς
ἔοικεν,
ἡμῖν
ἔσται |
[112, 0] |
οὔτε
δήλου
ὄντος
τοῦ
κακοῦ
|
καὶ |
τοῦ
(ἀγαθοῦ,
οὔτ´
εἰς
τὸ |
[107, 0] |
πρὶν
ἀποθανεῖν
ἐτεθνήκεσαν.
Ὅρα
δὲ
|
καὶ |
τοῦ
βίου
τὸ
ὀδυνηρὸν
καὶ |
[102, 0] |
ἄγριον
καὶ
σκληρὰν
ἀπάθειαν,
ἔξω
|
καὶ |
τοῦ
δυνατοῦ
καὶ
τοῦ
συμφέροντος |
[121, 0] |
τὴν
τῆς
παρούσης
λύπης
ἀπαλλαγὴν
|
καὶ |
τοῦ
πάντων
ἀνιαροτάτου
πένθους
παῦλαν. |
[102, 0] |
ἀπάθειαν,
ἔξω
καὶ
τοῦ
δυνατοῦ
|
καὶ |
τοῦ
συμφέροντος
οὖσαν·
ἀφαιρήσεται
γὰρ |
[121, 0] |
δυοῖν
πραγμάτοιν
διάλυσις,
(τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
τοῦ
σώματος
ἀπ´
ἀλλήλοιν.
Ταῦτά |
[106, 0] |
καὶ
πάλιν
πλάττειν
καὶ
συγχεῖν
|
καὶ |
τοῦθ´
ἓν
παρ´
ἓν
ποιεῖν |
[114, 0] |
ἄπρακτα
καὶ
βαρβαρικὰ
πένθη
παρεκτρέπεσθαι
|
καὶ |
τοῦθ´
ὅπερ
πολλοῖς
ἤδη
συνέβη |
[107, 0] |
οὕτως
ἐστὶ
κακόν·
μήποτε
δὲ
|
καὶ |
τοὐναντίον
ἀγαθόν.
Τὸ
γὰρ
ἀδούλωτον |
[116, 0] |
διὰ
τὸ
μέγεθος
τῆς
συμφορᾶς,
|
καὶ |
τοὺς
θεοὺς
ἐπικαλεῖσθαι
ἀνάρπαστον
αὐτὴν |
[110, 0] |
πολλοὺς
κινεῖ
πρὸς
τὰ
πένθη
|
καὶ |
τοὺς
θρήνους
ὁ
ἄωρος
θάνατος. |
[117, 0] |
ἱκανὴ
πρὸς
τὸ
τὰς
λύπας
|
καὶ |
τοὺς
θρήνους
συνεγείρειν.
Ταῦτα
δ´ |
[112, 0] |
παρελέσθαι
τῆς
ἀνθρώπου
τὸ
πένθος
|
καὶ |
τοὺς
θρήνους.
Τὸ
δ´
ὅλον |
[122, 0] |
καὶ
τὴν
μητέρα
τοῦ
νεανίσκου
|
καὶ |
τοὺς
συγγενεῖς
καὶ
φίλους
ἔκλυσαι |
[102, 0] |
ἡμῖν
φαύλης
γίγνεσθαι
δόξης.
Διὸ
|
καὶ |
τοῦτο
μὲν
ἐατέον
ὡς
βλαβερὸν |
[102, 0] |
λεγομένων
ἐστὶν
ἐν
ὑποθήκης
μέρει
|
καὶ |
τοῦτο,
Μηδ´
εὐτύχημα
μηδὲν
ὧδ´ |
[103, 0] |
ἃ
βούλει
καὶ
διευτυχῶν
ἀεί,
|
καὶ |
τοῦτο
τῶν
θεῶν
τις
ὡμολόγησέ |
[121, 0] |
οὐδὲ
νῦν
μετὰ
θεῶν
ὢν
|
καὶ |
τούτοις
συνεστιώμενος
εὐαρεστήσειεν
ἂν
τῇ |
[116, 0] |
ὥσπερ
παρακαταθεμένοις
θεοῖς
ἐξ
ἀνάγκης,
|
καὶ |
τούτου
χρόνος
οὐδείς
ἐστιν
ὡρισμένος |
[103, 0] |
ἀέρα
(τὸν
κοινόν,
ἵνα
σοι
|
καὶ |
τραγικώτερον
λαλῶ,
οἰστέον
ἄμεινον
ταῦτα |
[108, 0] |
καὶ
σχολὴ
γένηται
ἀπ´
αὐτοῦ
|
καὶ |
τραπώμεθα
πρὸς
τὸ
σκοπεῖν
τι, |
[109, 0] |
δωρησαμένης.
~(Καὶ
περὶ
Ἀγαμήδους
δὲ
|
καὶ |
Τροφωνίου
φησὶ
Πίνδαρος
τὸν
νεὼν |
[113, 0] |
ἐμὸν
τέκος,
ὄφρα
σαώσῃς
Τρῶας
|
καὶ |
Τρῳάς,
μηδὲ
μέγα
κῦδος
ὀρέξῃς
|
[115, 0] |
οὕτως
ἀναγκαζόμενον
εἰπεῖν,
δαίμονος
ἐπιπόνου
|
καὶ |
τύχης
χαλεπῆς
ἐφήμερον
σπέρμα,
τί |
[120, 0] |
τῇ
Πολιτείᾳ
καὶ
τῷ
Μένωνι
|
καὶ |
τῷ
Γοργίᾳ
καὶ
σποράδην
ἐν |
[119, 0] |
κατακτείνας,
μικρὸν
παντελῶς
διασιωπήσαντα
χρόνον
|
καὶ |
τῷ
λογισμῷ
τὸ
πάθος
παρακατασχόντα, |
[121, 0] |
χρόνον
εὐφημίας.
Καλῶς
οὖν
ποιήσεις
|
καὶ |
τῷ
λόγῳ
πεισθεὶς
καὶ
τῷ |
[121, 0] |
ποιήσεις
καὶ
τῷ
λόγῳ
πεισθεὶς
|
καὶ |
τῷ
μακαρίτῃ
σου
υἱῷ
(χαρισάμενος |
[120, 0] |
(ὀλίγα
δ´
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
|
καὶ |
τῷ
Μένωνι
καὶ
τῷ
Γοργίᾳ |
[105, 0] |
μετὰ
τοῦτον
καὶ
τῇ
δόξῃ
|
καὶ |
τῷ
χρόνῳ,
καίτοι
τῶν
Μουσῶν |
[108, 0] |
οὐκ
ἔστι
κακόν·
μήποτε
γὰρ
|
καὶ |
τῶν
ἀγαθῶν
ἀναφαίνηται,
καθάπερ
ἀπέδειξεν |
[103, 0] |
χρωμένη
δεξιῶς.
Οὗτοι
τῆς
φρονήσεως
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἀρετῶν
εἰσι
κανόνες, |
[114, 0] |
ἀπαλλαγεὶς
τῆς
τοῦ
σώματος
λατρείας
|
καὶ |
τῶν
ἀτρύτων
τούτων
φροντίδων
τε |
[114, 0] |
μεταλαβεῖν,
ἅμα
τῶν
τε
ἀνιαρῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐκ
τῆς
ἀλογιστίας
κακῶν |
[111, 0] |
μόριόν
τι
βραχύτατον
στιγμῆς.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
τῶν
ζῴων
ἐκείνων,
ἅπερ
ἱστοροῦσι |
[118, 0] |
συχνοὺς
ἄλλους
τῶν
τε
παλαιῶν
|
καὶ |
τῶν
καθ´
ἡμᾶς.
Τούτων
γὰρ |
[106, 0] |
κοινὸν
καὶ
πολλῶν
τὸ
συμβεβηκὸς
|
καὶ |
τῶν
καὶ
ἑτέροις
συμβεβηκότων
ἔλαττον |
[106, 0] |
ἐπαγωγοὺς
ζωῆς
τε
καὶ
θανάτου
|
καὶ |
ὕπνου
καὶ
ἐγρηγόρσεως;
~Διὸ
καὶ |
[102, 0] |
πένθη
παρὰ
φύσιν
εἶναί
φημι
|
καὶ |
ὑπὸ
τῆς
ἐν
ἡμῖν
φαύλης |
[110, 0] |
οὗτος
οὕτως
ἐστὶν
εὐπαραμύθητος,
ὥστε
|
καὶ |
ὑπὸ
τῶν
τυχόντων
ποιητῶν
συνεωρᾶσθαι |
[102, 0] |
τοῦτο
μὲν
ἐατέον
ὡς
βλαβερὸν
|
καὶ |
φαῦλον
καὶ
σπουδαίοις
ἀνδράσιν
ἥκιστα |
[116, 0] |
βίου
πράγματα
ῥᾳδίως
ἐφαρμόζειν
δυνήσεται
|
καὶ |
φέρειν
αὐτὰ
δεξιῶς,
εἴς
τε |
[102, 0] |
αὕτη
τὴν
ἐκ
τοῦ
φιλεῖσθαι
|
(καὶ |
φιλεῖν
εὔνοιαν,
ἣν
παντὸς
μᾶλλον |
[120, 0] |
αὐτῷ,
φιλοπάτωρ
γενόμενος
καὶ
φιλομήτωρ
|
καὶ |
φιλοίκειος
καὶ
φιλόφιλος,
τὸ
δὲ |
[120, 0] |
τοῖς
συνήθεσιν
αὐτῷ,
φιλοπάτωρ
γενόμενος
|
καὶ |
φιλομήτωρ
καὶ
φιλοίκειος
καὶ
φιλόφιλος, |
[119, 0] |
ἄδηλον
εἰ
συμφέρει)
ἀγαθὸν
δὲ
|
καὶ |
φιλόπατριν,
ὃ
δὴ
καὶ
γέγονεν. |
[120, 0] |
ἀστοῖς
(πραότατος,
πᾶσι
δὲ
μείλιχος
|
καὶ |
φίλος
διά
τε
τὴν
ἐξ |
[120, 0] |
ὁ
τῶν
παλαιῶν
ποιητῶν
τε
|
καὶ |
φιλοσόφων
λόγος
ἐστὶν
ἀληθὴς
ὥσπερ |
[122, 0] |
~Ἀνδρὸς
οὖν
ἀγαθοῦ
καὶ
γενναίου
|
καὶ |
(φιλοτέκνου
φρόνημα
ἀναλαβὼν
σεαυτόν
τε |
[104, 0] |
Σκιᾶς
ὄναρ
ἄνθρωπος
ἐμφαντικῶς
σφόδρα
|
καὶ |
φιλοτέχνως
ὑπερβολῇ
χρησάμενος
τὸν
τῶν |
[122, 0] |
τοῦ
νεανίσκου
καὶ
τοὺς
συγγενεῖς
|
καὶ |
φίλους
ἔκλυσαι
τῆς
τοιαύτης
κακοδαιμονίας, |
[102, 0] |
θεοὺς
καὶ
τὰ
πρὸς
γονεῖς
|
(καὶ |
φίλους
ὅσια
καὶ
δίκαια
διαφυλάξαντος. |
[120, 0] |
γενόμενος
καὶ
φιλομήτωρ
καὶ
φιλοίκειος
|
καὶ |
φιλόφιλος,
τὸ
δὲ
σύμπαν
εἰπεῖν |
[108, 0] |
καὶ
φόβων
καὶ
εἰδώλων
παντοδαπῶν
|
καὶ |
φλυαρίας
ἐμπίπλησιν
ἡμᾶς,
ὥστε
τὸ |
[108, 0] |
θήραν,
ἐρώτων
δὲ
καὶ
ἐπιθυμιῶν
|
καὶ |
φόβων
καὶ
εἰδώλων
παντοδαπῶν
καὶ |
[109, 0] |
γίγνεται
καὶ
πάσης
ἀπαλλαγὴ
λύπης
|
καὶ |
φροντίδος.
Ὥσπερ
γὰρ
οὔτ´
ἀγαθὸν |
[111, 0] |
γοῦν
τοὺς
ὑπεροχωτάτους
τῶν
ἡρώων
|
καὶ |
φύντας
ἀπὸ
θεῶν
πρὸ
γήρως |
[114, 0] |
θάνατον
οὐκ
ὀλίγους
ἀπαλλάττειν
μεγάλων
|
καὶ |
χαλεπῶν
κακῶν,
ὧν,
εἰ
(ἐπεβίωσαν, |
[103, 0] |
καὶ
ἐν
θαλάττῃ
εὐδίαι
τε
|
καὶ |
χειμῶνες,
οὕτω
καὶ
ἐν
βίῳ |
[109, 0] |
μόνον
αὐτῷ
ἐπ´
οὐσίᾳ
πολλῇ
|
καὶ |
χρήμασιν.
Ἀποροῦντα
δ´
ὅτῳ
τρόπῳ |
[120, 0] |
δὲ
πρὸς
τὸ
παρὸν
καίρια
|
καὶ |
χρήσιμα,
τὰ
λεχθέντα
πρὸς
Καλλικλέα |
[102, 0] |
αὑτοῦ
λαβεῖν
πέψιν.
Ἐπειδὴ
οὖν
|
καὶ |
χρόνος
ὁ
πάντα
πεπαίνειν
(εἰωθὼς |
[120, 0] |
προάστιον
αὐτῶν·
καὶ
λιβάνῳ
σκιαρὸν
|
καὶ |
χρυσοκάρποισι
βεβριθός.
Καὶ
τοὶ
μὲν |
[120, 0] |
τιμὴ
καὶ
προεδρία
καθάπερ
λέγεται,
|
καὶ |
χῶρός
τις
ἀποτεταγμένος
(ἐν
ᾧ |
[117, 0] |
Διὰ
ταύτην
γοῦν
τὴν
διηπατημένην
|
καὶ |
ψευδῆ
δόξαν
πάντα
καταμέμφονται
θάνατον. |
[112, 0] |
τῷ
βουλεύεσθαι
περὶ
τοῦ
γεγονότος
|
καὶ |
ὥσπερ
ἐν
πτώσει
κύβων
πρὸς |
[121, 0] |
ψυχῆς
τῆς
ἑαυτῶν
ὀφθαλμούς
τε
|
καὶ |
ὦτα
καὶ
ὅλον
τὸ
σῶμα |
[113, 0] |
μέρη
τοῦ
σώματος
ἀποτέμνουσι,
ῥῖνας
|
καὶ |
ὦτα,
καὶ
τὸ
ἄλλο
σῶμα |