>Livre, Chap. |
[108, 0] |
τὸν
θάνατον
οὐδ´
εἰ
τυγχάνει
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ
μέγιστον
πάντων
ὂν
τῶν |
[102, 0] |
οὐκ
ἄνευ
μεγάλων
ἐγγίγνεται
μισθῶν
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ·
τεθηριῶσθαι
γὰρ
εἰκὸς
ἐκεῖ |
[116, 0] |
Ἐπελάθου
ὅτι
ταῦτ´
ἔλαβες
ἐπὶ
|
τῷ |
ἀποδοῦναι;
Τοῦτο
δὴ
τοῖς
θνητοῖς |
[110, 0] |
κωμικῶν
τις
πρὸς
τὸν
ἐπὶ
|
τῷ |
ἀώρῳ
λυπούμενον
θανάτῳ·
Εἶτ´
εἰ |
[107, 0] |
ἔλεγεν
εἶναι
τὸν
θάνατον
ἤτοι
|
τῷ |
βαθυτάτῳ
ὕπνῳ
ἢ
ἀποδημίᾳ
μακρᾷ |
[113, 0] |
τὸ
μηδενὸς
τετυχηκέναι
τῶν
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
νενομισμένων
ἀγαθῶν,
οἷον
γάμου |
[116, 0] |
τὴν
ἄγνοιαν
τῶν
εἰωθότων
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
συμβαίνειν
κατὰ
τὴν
τῆς |
[102, 0] |
καὶ
τὰ
λυπηρὰ
τῶν
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
συμβαινόντων,
καὶ
προειληφὼς
ὅτι |
[117, 0] |
τοῦ
τῆς
ἐπιδημίας
ὄντος
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
χρόνου,
οὐκ
ἐν
ταῖς |
[112, 0] |
ἐμποδὼν
γὰρ
γίγνεσθαι
τὸ
λυπεῖσθαι
|
τῷ |
βουλεύεσθαι
περὶ
τοῦ
γεγονότος
καὶ |
[117, 0] |
στένουσιν
ἐπιλέγοντες·
Δύσμορος,
οὐδ´
ἄρα
|
τῷ |
γε
πατὴρ
καὶ
πότνια
μήτηρ
|
[117, 0] |
γενέσθαι
συνέφερε,
τοῖς
δ´
ἅμα
|
τῷ |
γενέσθαι
ἀποθανεῖν,
τοῖς
δὲ
προελθοῦσιν |
[116, 0] |
κατὰ
δύναμιν.
Ἔν
τε
γὰρ
|
τῷ |
γιγνώσκειν
ἑαυτὸν
περιέχεται
τὸ
μηδὲν |
[120, 0] |
Πολιτείᾳ
καὶ
τῷ
Μένωνι
καὶ
|
τῷ |
Γοργίᾳ
καὶ
σποράδην
ἐν
τοῖς |
[115, 0] |
λέξεις
παραθέσθαι.
Φησὶ
δὴ
ἐν
|
τῷ |
Εὐδήμῳ
ἐπιγραφομένῳ
ἢ
Περὶ
ψυχῆς |
[112, 0] |
ἐλήφθης.
Καλῶς
γὰρ
ὁ
παρὰ
|
τῷ |
Εὐριπίδῃ
Θησεὺς
παρεσκευάσθαι
φαίνεται
πρὸς |
[110, 0] |
Κρεσφόντης
δέ
που
ὁ
παρὰ
|
τῷ |
Εὐριπίδῃ
περὶ
τοῦ
Ἡρακλέους
λέγων
|
[115, 0] |
τεθνάναι
διαγωγῆς
ἢ
τῆς
ἐν
|
τῷ |
ζῆν,
οὕτως
ἀπεφήνατο.
Μυρία
δ´ |
[109, 0] |
νεκροῦ.
Τὸ
γὰρ
μὴ
γενέσθαι
|
τῷ |
θανεῖν
ἴσον
λέγω.
Ἡ
γὰρ |
[117, 0] |
ταῖς
αὐχμηραῖς
λύπαις
οὐδ´
ἐν
|
τῷ |
κακοδαιμονεστάτῳ
πένθει
διαφθείρειν
ἑαυτοὺς
δεῖ |
[119, 0] |
πειράσομαι
διὰ
βραχυτάτων
ἐπιδραμεῖν,
προσμαρτυρήσας
|
τῷ |
καλῶς
ὑπὸ
Μενάνδρου
ῥηθέντι
τούτῳ· |
[121, 0] |
οὖν
ἐπειδὰν
τελευτήσωσι,
δικάσουσιν
ἐν
|
τῷ |
λειμῶνι,
ἐν
τῇ
τριόδῳ
ἐξ |
[119, 0] |
μικρὸν
παντελῶς
διασιωπήσαντα
χρόνον
καὶ
|
τῷ |
λογισμῷ
τὸ
πάθος
παρακατασχόντα,
ἐπιθέμενον |
[112, 0] |
ὑπὸ
σοῦ.
Θαυμασίως
δὴ
φαίνεται
|
τῷ |
λόγῳ
πείσας
οὗτος
παρελέσθαι
τῆς |
[121, 0] |
εὐφημίας.
Καλῶς
οὖν
ποιήσεις
καὶ
|
τῷ |
λόγῳ
πεισθεὶς
καὶ
τῷ
μακαρίτῃ |
[112, 0] |
μέλλεις
τῷ
χρόνῳ
χαρίζεσθαι,
τοῦτο
|
τῷ |
λόγῳ
χάρισαι
καὶ
τῇ
παιδείᾳ, |
[114, 0] |
μεταλλάξαντα
καὶ
στέργειν
οὐκ
ἐν
|
τῷ |
λυπεῖν
ἑαυτούς
ἐστιν,
ἀλλ´
ἐν |
[115, 0] |
κράτιστε
πάντων
καὶ
μακαριστότατε,
πρὸς
|
τῷ |
μακαρίους
καὶ
εὐδαίμονας
εἶναι
τοὺς |
[119, 0] |
τὴν
κοσμικὴν
διάταξιν.
Ἐκείνῳ
δὲ
|
τῷ |
μακαρισθέντι
οὐκ
ἦν
κατὰ
φύσιν |
[121, 0] |
καὶ
τῷ
λόγῳ
πεισθεὶς
καὶ
|
τῷ |
μακαρίτῃ
σου
υἱῷ
(χαρισάμενος
καὶ |
[115, 0] |
νέους
θρηνεῖν
ὅτι
τῶν
ἐν
|
τῷ |
μακρῷ
βίῳ
νομιζομένων
ἀγαθῶν
ἀπεστέρηνται· |
[120, 0] |
εἴς
τινα
παροινίαν
ἐκπεσεῖν
τὴν
|
τῷ |
μακρῷ
γήρᾳ
παρεπομένην.
Εἰ
δ´ |
[120, 0] |
δ´
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
καὶ
|
τῷ |
Μένωνι
καὶ
τῷ
Γοργίᾳ
καὶ |
[115, 0] |
Ἀριστοτέλης
καὶ
τὸν
Σειληνὸν
συλληφθέντα
|
τῷ |
Μίδᾳ
ἀποφήνασθαι.
Βέλτιον
δ´
αὐτὰς |
[115, 0] |
δαιμονίου
μεμαρτύρηται.
Τοῦτο
μὲν
ἐκείνῳ
|
τῷ |
Μίδᾳ
λέγουσι
δήπου
μετὰ
τὴν |
[108, 0] |
ὑπ´
αὐτοῦ
καθορᾶν
τἀληθές.
Ἀλλὰ
|
τῷ |
ὄντι
ἡμῖν
δέδεικται
ὅτι
εἰ |
[108, 0] |
ὥστε
τὸ
λεγόμενον
ὡς
ἀληθῶς
|
τῷ |
ὄντι
ὑπ´
αὐτοῦ
οὐδὲ
φρονῆσαι |
[111, 0] |
ἀρχαίῳ
καὶ
σοφῷ
πεισθέντες
λόγῳ
|
τῷ |
παραινοῦντι
τὰ
μὲν
ἀγαθὰ
ποιεῖν |
[120, 0] |
διαλόγοις.
Ἀλλὰ
τὰ
μὲν
ἐν
|
τῷ |
Περὶ
ψυχῆς
διαλόγῳ
ῥηθέντα
κατ´ |
[120, 0] |
θεῖος
Πλάτων
πολλὰ
μὲν
ἐν
|
τῷ |
Περὶ
ψυχῆς
περὶ
τῆς
ἀθανασίας |
[120, 0] |
ῥήτορος.
Φησὶ
γὰρ
ὁ
παρὰ
|
τῷ |
Πλάτωνι
Σωκράτης·
Ἄκουε
δή,
φασί, |
[110, 0] |
γὰρ
ἂν
δόξειεν
ὁ
παρὰ
|
τῷ |
ποιητῇ
Ἀμφιάραος
παραμυθεῖσθαι
τὴν
Ἀρχεμόρου |
[121, 0] |
μὲν
οὖν
καὶ
δὴ
εἴρηται
|
τῷ |
Προμηθεῖ,
ὅπως
ἂν
παύσῃ
αὐτό. |
[107, 0] |
καθ´
ἕκαστον
ἐπεπορεύετο,
καὶ
πρῶτον
|
τῷ |
πρώτῳ.
Εἰ
γὰρ
δὴ
ὕπνος |
[108, 0] |
ἐὰν
ὅτι
μάλιστα
μηδὲν
ὁμιλῶμεν
|
τῷ |
σώματι
μηδὲ
κοινωνῶμεν,
ὅτι
μὴ |
[122, 0] |
μετελθὼν
βίου
σχῆμα
καὶ
προσφιλέστατον
|
τῷ |
τε
υἱῷ
σου
καὶ
πᾶσιν |
[115, 0] |
ὡς
οὔσης
κρείττονος
τῆς
ἐν
|
τῷ |
τεθνάναι
διαγωγῆς
ἢ
τῆς
ἐν |
[106, 0] |
καὶ
τὸ
δυσανιῶν
καὶ
ἐν
|
τῷ |
τεθνάναι;
Τὰ
γὰρ
τοῦ
θανάτου |
[114, 0] |
λυπεῖν
ἑαυτούς
ἐστιν,
ἀλλ´
ἐν
|
τῷ |
τὸν
ἀγαπώμενον
ὠφελεῖν·
ὠφέλεια
δ´ |
[109, 0] |
νεανίσκον
(ἑπόμενον
αὐτῷ,
ἐμφερῆ
τε
|
τῷ |
υἱῷ
καὶ
τὰ
τοῦ
χρόνου |
[112, 0] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν
οὐδὲν
προβαῖνον
|
τῷ |
χαλεπῶς
φέροντι·
ἐμποδὼν
γὰρ
γίγνεσθαι |
[105, 0] |
τοῦτον
καὶ
τῇ
δόξῃ
καὶ
|
τῷ |
χρόνῳ,
καίτοι
τῶν
Μουσῶν
ἀναγορεύων |
[112, 0] |
ὁδὸς
ἀμείνων.
Ὃ
οὖν
μέλλεις
|
τῷ |
χρόνῳ
χαρίζεσθαι,
τοῦτο
τῷ
λόγῳ |