>Livre, Chap. |
[119, 0] |
ἀγγέλους
εἰπεῖν
ὅτι
Θεοῖς
ηὐξάμην
|
οὐκ |
ἀθάνατον
οὐδὲ
πολυχρόνιον
γενέσθαι
μοι |
[112, 0] |
τὴν
ἀδηλότητα
καὶ
οὐδένειαν,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
νῦν
ἀπαράσκευος
ὥσπερ
ὑπὸ |
[116, 0] |
βριθομένα
γλυκερὸν
φάος
ὁρῶσα
τελευτήσει,
|
οὐκ |
ἂν
οὕτως
ἐδυσχέραινεν
ὡς
καὶ |
[115, 0] |
παρατίθεσθαι
πρὸς
ταὐτὸ
κεφάλαιον·
ἀλλ´
|
οὐκ |
ἀναγκαῖον
μακρηγορεῖν.
(Οὐ
χρὴ
οὖν |
[102, 0] |
ἀποσπῷτο.
Τὸ
γὰρ
ἀνώδυνον
τοῦτ´
|
οὐκ |
ἄνευ
μεγάλων
ἐγγίγνεται
μισθῶν
τῷ |
[113, 0] |
Ἴων
γοῦν
ὁ
τραγικὸς
ποιητής,
|
οὐκ |
ἀνήκοος
ὢν
τῆς
τούτων
εὐηθείας, |
[103, 0] |
Εἰς
ἃς
διαβλέψας
ἄν
τις
|
οὐκ |
ἀπεικότως
εἴποι,
Οὐκ
ἐπὶ
πᾶσίν |
[102, 0] |
ἥκιστα
πρέπον,
τὴν
δὲ
μετριοπάθειαν
|
οὐκ |
ἀποδοκιμαστέον.
Μὴ
γὰρ
νοσοῖμεν
φησὶν |
[110, 0] |
ὁτιὴ
τοῦτον
τὸν
βίον,
ὃν
|
οὐκ |
ἐβίωσε,
ζῶν
διηυτύχησεν
ἄν,
ὁ |
[111, 0] |
εἶναι
τὰς
τοιαύτας
ἐκφωνήσεις
Ἀλλ´
|
οὐκ |
ἔδει
νέον
ὄντα
ἀναρπαγῆναι.
Τίς |
[114, 0] |
ὃν
ἔδωκεν
ἡμῖν
ἡ
φύσις
|
οὐκ |
εἰς
ἅπαντα
τὸν
χρόνον,
ἀλλὰ |
[110, 0] |
θέατρα,
λέγουσα
τοιαῦτα·
Τεθνᾶσι
παῖδες
|
οὐκ |
ἐμοὶ
μόνῃ
βροτῶν,
οὐδ´
ἀνδρὸς |
[111, 0] |
καλῶς
ἐπαινεῖται.
Τὸ
γὰρ
καλὸν
|
οὐκ |
ἐν
μήκει
χρόνου
θετέον,
ἀλλ´ |
[117, 0] |
ὄντος
ἐν
τῷ
βίῳ
χρόνου,
|
οὐκ |
ἐν
ταῖς
αὐχμηραῖς
λύπαις
οὐδ´ |
[114, 0] |
φιλεῖν
τὸν
μεταλλάξαντα
καὶ
στέργειν
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
λυπεῖν
ἑαυτούς
ἐστιν, |
[103, 0] |
(ἐπαπειλεῖν
τοῖς
ἥττοσι
καὶ
ἐξυβρίζειν,
|
οὐκ |
ἐνθυμούμενοι
τὸ
τῆς
τύχης
ἄστατον |
[113, 0] |
(Ἀλλὰ
νὴ
Δία
τινὲς
ὑποτυγχάνοντες
|
οὐκ |
ἐπὶ
παντὶ
θανάτῳ
τὰ
πένθη |
[115, 0] |
ὁ
βίος.
Ἀνθρώποις
δὲ
πάμπαν
|
οὐκ |
ἔστι
γενέσθαι
τὸ
πάντων
ἄριστον |
[108, 0] |
εἰς
ἕτερον
τόπον
ὁ
θάνατος,
|
οὐκ |
ἔστι
κακόν·
μήποτε
γὰρ
καὶ |
[103, 0] |
νὴ
Δία
Τό
τοι
χρεὼν
|
οὐκ |
ἔστι
μὴ
χρεὼν
ποιεῖν.
Ὥσπερ |
[117, 0] |
ἑκτέον,
εἰδότας
ὅτι
τὴν
μοῖραν
|
οὐκ |
ἔστιν
ἐκφυγεῖν
(πεπαιδευμένων
δ´
ἐστὶν |
[106, 0] |
Πότε
γὰρ
ἐν
ἡμῖν
αὐτοῖς
|
οὐκ |
ἔστιν
ὁ
θάνατος;
Καί,
ᾗ |
[112, 0] |
ἔνεμε
τοῖς
δαίμοσι
τὰς
τιμάς,
|
οὐκ |
ἔτυχε
παρὸν
τὸ
Πένθος,
ἤδη |
[107, 0] |
ὄντος
οἷον
οὗτοί
φασι,
πῶς
|
οὐκ |
εὐδαιμονίζειν
μᾶλλον
προσήκει
τοὺς
ἀπολυθέντας |
[110, 0] |
ζῶν
διηυτύχησεν
ἄν,
ὁ
θάνατος
|
οὐκ |
εὔκαιρος·
εἰ
δ´
ἤνεγκεν
αὖ
|
[116, 0] |
ἐάνπερ
εὐγνωμονῶσι.
Πρὸς
γὰρ
τοὺς
|
οὐκ |
εὐμαρῶς
ἀποδιδόντας
(εἰκότως
ἄν
τις |
[102, 0] |
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
λύπης,
καὶ
|
οὐκ |
ἐφ´
ἡμῖν.
Οὐ
γὰρ
ἔγωγε |
[112, 0] |
εἰ
δὲ
μεταθήσῃ
ποτέ,
τί
|
οὐκ |
ἤδη
μετατίθεσαι
καὶ
σεαυτὸν
ἀνέλκεις |
[119, 0] |
διάταξιν.
Ἐκείνῳ
δὲ
τῷ
μακαρισθέντι
|
οὐκ |
ἦν
κατὰ
φύσιν
περαιτέρω
τοῦ |
[102, 0] |
μανίαν
γίγνεσθαι
πολλοῖσι
καὶ
νοσήματ´
|
οὐκ |
ἰάσιμα,
αὑτούς
τ´
ἀνῃρήκασι
διὰ |
[116, 0] |
ὥς
φησιν
Εὐριπίδης,
Τὰ
χρήματα
|
οὐκ |
ἴδια
κέκτηνται
βροτοί,
ἀλλ´
ἁπλῶς |
[106, 0] |
ὄντα
συνήθη
καὶ
συμφυῆ
πάλιν
|
οὐκ |
οἶδ´
ὅπως
δυσαλγῆ
δοκεῖ
εἶναι. |
[108, 0] |
δοκεῖν
γὰρ
εἰδέναι
ἐστὶν
ἃ
|
οὐκ |
οἶδεν.
Οἶδε
μὲν
γὰρ
οὐδεὶς |
[120, 0] |
περὶ
τῆς
ἀθανασίας
αὐτῆς
εἴρηκεν,
|
οὐκ |
(ὀλίγα
δ´
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ |
[114, 0] |
περὶ
τούτων
ἐννοήθητι
τὸν
θάνατον
|
οὐκ |
ὀλίγους
ἀπαλλάττειν
μεγάλων
καὶ
χαλεπῶν |
[103, 0] |
λογιζομένων
ἐστὶ
περὶ
τῶν
πραγμάτων
|
οὐκ |
ὀρθῶς·
Τροχοῦ
γὰρ
περιστείχοντος
ἄλλοθ´ |