Page
[97]	Ὅθεν εἰ τὰ τῆς εὐβουλίας	(ἔργα	τῆς τύχης δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω
[98]	κατ´ Ἀναξαγόραν σφῶν τ´ αὐτῶν	χρώμεθα	καὶ βλίττομεν καὶ ἀμέλγομεν καὶ
[98]	φέρομεν καὶ ἄγομεν συλλαμβάνοντες· ὥστ´	ἐνταῦθα	μηδὲν τῆς τύχης ἀλλὰ πάντα
[97]	τὰ τῆς σωφροσύνης, καὶ νὴ	Δία	τὸ κλέπτειν τύχης ἔστω καὶ
[97]	ἀλλ´ ἐκ τύχης μὲν καὶ	διὰ	τύχην Ἀριστείδης ἐνεκαρτέρησε (τῇ πενίᾳ,
[97]	καὶ τοὺς πιθήκους συνέχεσθαι φάναι	διὰ	τύχην ταῖς λιχνείαις καὶ ταῖς
[97]	ἠπείρους; Εἰ γὰρ ταῦτα γίγνεται	διὰ	τύχην, τί κωλύει καὶ τὰς
[97]	λαφύρων, ἐκ τύχης δὲ καὶ	διὰ	τύχην Φιλοκράτης λαβὼν χρυσίον παρὰ
[99]	οὐδὲ δόξα οὐδὲ πλοῦτος οὐδ´	ὑγίεια	οὐδ´ ἰσχὺς οὐδὲ κάλλος. Τί
[97]	ἔστι σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη καὶ	ἀνδρεία,	πῶς λόγον ἔχει μὴ εἶναι
[99]	κατορθούμενον ὁρῶμεν. Ὅτι γὰρ τούτοις	βραχεῖά	τις παρεμπίπτει τύχη, τὰ δὲ
[98]	λογισμός, αἴτιος Ἵππων ὄνων τ´	ὀχεῖα	καὶ ταύρων γονὰς δοὺς ἀντίδουλα
[98]	βραχὺ μὲν σθένος ἀνέρος· ἀλλὰ	ποικιλίᾳ	πραπίδων δεινὰ μὲν φῦλα πόντου
[97]	(Τύχη τὰ θνητῶν πράγματ´, οὐκ	εὐβουλία.	Πότερον οὐδὲ δικαιοσύνη τὰ θνητῶν
[99]	ἐπιτάσει μὲν χορδῶν καὶ ἀνέσει	εὐβουλία	τίς ἐστιν ἣν μουσικὴν καλοῦσι,
[97]	διὰ τύχην Ἀριστείδης ἐνεκαρτέρησε (τῇ	πενίᾳ,	πολλῶν χρημάτων κύριος γενέσθαι δυνάμενος,
[99]	καὶ περιβάλλεσθαι διδάσκομεν καὶ τῇ	δεξιᾷ	λαμβάνειν τοῦ ὄψου τῇ δ´
[99]	καὶ αὐτομάτως πλίνθων ἐσομένων, οὐδ´	ἔρια	καὶ σκύτη κτησάμενος κάθηται τῇ
[98]	τούτοις ἀτυχέστεροι τῶν θηρίων ἐσμέν·	ἐμπειρίᾳ	δὲ καὶ μνήμῃ καὶ σοφίᾳ
[99]	διασπαρῆναι. Καὶ γὰρ τῆς φρονήσεως	μόρια	καὶ σπάσματα μικρὰ θραυομένης καὶ
[98]	ἐμπειρίᾳ δὲ καὶ μνήμῃ καὶ	σοφίᾳ	καὶ τέχνῃ κατ´ Ἀναξαγόραν σφῶν
[98]	ἤγομεν, ὥς φησιν Ἡράκλειτος, οὕτως	ἕνεκα	τῶν αἰσθήσεων, εἰ μὴ νοῦν
[98]	Καὶ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντος	ἕνεκα	τῶν ἄλλων ἄστρων εὐφρόνην ἂν
[99]	τοῦ κατὰ λόγον καὶ πρόνοιαν;	Ἀλλὰ	γῆν μὲν οὐδεὶς ὕδατι δεύσας
[98]	μεῖζον ἐλέφαντος ἢ φοβερώτερον ἰδεῖν;	Ἀλλὰ	καὶ τοῦτο παίγνιον γέγονεν ἀνθρώπου
[99]	εὐβουλίας εἶναι καὶ τῆς προνοίας.	~(Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὰ τεκτόνων δήπου
[98]	ὡς ἔοικεν, εὐλαβεῖσθαι τὴν αἴσθησιν.	Ἀλλὰ	μὴν τὴν ὄψιν καὶ ἀκοὴν
[98]	ὥστ´ ἐνταῦθα μηδὲν τῆς τύχης	ἀλλὰ	πάντα τῆς εὐβουλίας εἶναι καὶ
[98]	Ἦ βραχὺ μὲν σθένος ἀνέρος·	ἀλλὰ	ποικιλίᾳ πραπίδων δεινὰ μὲν φῦλα
[100]	ἀνοήτοις γίγνεται, Ὡς Δημοσθένης εἶπεν,	ἀλλὰ	τὸ εὐτυχεῖν παρὰ τὴν ἀξίαν
[98]	Νοῦς ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει,	τἄλλα	δὲ Κωφὰ καὶ τυφλά. Καὶ
[98]	ὀχεῖα καὶ ταύρων γονὰς δοὺς	ἀντίδουλα	καὶ πόνων ἐκδέκτορα (κατ´ Αἰσχύλον.
[98]	ἀλλὰ ποικιλίᾳ πραπίδων δεινὰ μὲν	φῦλα	πόντου χθονίων τ´ ἀερίων τε
[98]	ἀκούει, τἄλλα δὲ Κωφὰ καὶ	τυφλά.	Καὶ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντος
[98]	τοῦτο παίγνιον γέγονεν ἀνθρώπου καὶ	θέαμα	πανηγυρικόν, ὀρχήσεις τε μανθάνει καὶ
[99]	κοπτομένην χαυνότητα καὶ τὸ συνεκπῖπτον	ἆσθμα	μὴ κατορθοῦντα γράφειν τε πολλάκις
[99]	πάρεδρον οὐ τὴν Τύχην ἔχουσι.	Ἕνα	μέντοι φασὶν ἵππον ζωγραφοῦντα τοῖς
[99]	δ´ ἀπόρροιαι φρονήσεως καὶ ἀποτρίμματα	ἐνδιεσπαρμένα	ταῖς χρείαις περὶ τὸν βίον,
[98]	ἀχρήστως τῶν τοιούτων παρεισαγομένων, (ἀλλ´	ἵνα	μανθάνωμεν ποῦ τὸν ἄνθρωπον ἡ
[99]	μέτροις καὶ ἀριθμοῖς πανταχοῦ χρῶνται,	ἵνα	μηδαμοῦ (τὸ εἰκῆ καὶ ὡς
[98]	σθένος ἀνέρος· ἀλλὰ ποικιλίᾳ πραπίδων	δεινὰ	μὲν φῦλα πόντου χθονίων τ´
[98]	χειραγωγὸν λαμβάνωμεν; Καίτοι φέρε λέγειν	τινὰ	ἡμῶν ὡς τύχη τὰ τῶν
[97]	κύριος γενέσθαι δυνάμενος, καὶ Σκιπίων	Καρχηδόνα	ἑλὼν οὐδὲν οὔτ´ ἔλαβεν οὔτ´
[98]	δ´ ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὸν	Πλάτωνα	Γυμνὸς καὶ ἄνοπλος καὶ ἀνυπόδετος
[99]	φρόνησίς ἐστιν οὐδ´ ἀργύριον οὐδὲ	δόξα	οὐδὲ πλοῦτος οὐδ´ ὑγίεια οὐδ´
[98]	γεῦσιν καὶ ὄσφρησιν καὶ τὰ	λοιπὰ	μέρη τοῦ σώματος τάς τε
[99]	ἄνευ δὲ τούτου δύσχρηστα καὶ	ἄκαρπα	καὶ βλαβερά, καὶ βαρύνει καὶ
[98]	εὑρετὰ ζητῶ, τὰ δ´ εὐκτὰ	παρὰ	θεῶν ᾐτησάμην. Τί γὰρ εὑρετὸν
[100]	γὰρ μόνον Τὸ εὖ πράττειν	παρὰ	τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς
[100]	Δημοσθένης εἶπεν, ἀλλὰ τὸ εὐτυχεῖν	παρὰ	τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς
[97]	διὰ τύχην Φιλοκράτης λαβὼν χρυσίον	παρὰ	Φιλίππου Πόρνας καὶ ἰχθῦς ἠγόραζε,
[99]	τούτου δύσχρηστα καὶ ἄκαρπα καὶ	βλαβερά,	καὶ βαρύνει καὶ καταισχύνει τὸν
[99]	λαμβάνειν τοῦ ὄψου τῇ δ´	ἀριστερᾷ	κρατεῖν τὸν ἄρτον, ὡς οὐδὲ
[100]	Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀλλ´ ἀποπέμπειν, ~(τὰ	τυχηρὰ	λέγων καὶ τὰ ἐκτός, ὡς
[99]	τῆς φρονήσεως μόρια καὶ σπάσματα	μικρὰ	θραυομένης καὶ κατακερματιζομένης εἰς τάξεις
[98]	γονὰς δοὺς ἀντίδουλα καὶ πόνων	ἐκδέκτορα	(κατ´ Αἰσχύλον. Ἐπεὶ τύχῃ γε
[98]	πράγματα, οὐκ ὄψις οὐδ´ Ὄμματα	φωσφόρα,	φησὶ Πλάτων, καὶ τύχη τὰ
[99]	τῷ Ἐπιμηθεῖ παρακελεύεται Μή ποτε	δῶρα	δέξασθαι πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀλλ´
[98]	τῆς φύσεως ἀπολέλειπται. (Ἀλλ´ ἓν	διδοῦσα	πάντα μαλθάσσει τάδε, τὸν λογισμὸν
[98]	μανθάνω, τὰ δ´ εὑρετὰ ζητῶ,	τὰ	δ´ εὐκτὰ παρὰ θεῶν ᾐτησάμην.
[98]	διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω,	τὰ	δ´ εὑρετὰ ζητῶ, τὰ δ´
[98]	Ἐμπεδοκλῆς, ὀξυβελεῖς χαῖται νώτοις ἐπιπεφρίκασι,	τὰ	δ´ ὑποδέδεται καὶ ἠμφίεσται φολίσι
[99]	ἀλλ´ ἐπιστάσεως καὶ προσοχῆς δεομένων·	τὰ	δὲ μέγιστα καὶ κυριώτατα πρὸς
[99]	τούτοις βραχεῖά τις παρεμπίπτει τύχη,	τὰ	δὲ πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν
[100]	ἀποπέμπειν, ~(τὰ τυχηρὰ λέγων καὶ	τὰ	ἐκτός, ὡς εἰ παρεκελεύετο μὴ
[97]	~ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ. (Τύχη	τὰ	θνητῶν πράγματ´, οὐκ εὐβουλία. Πότερον
[97]	οὐκ εὐβουλία. Πότερον οὐδὲ δικαιοσύνη	τὰ	θνητῶν πράγματα οὐδ´ ἰσότης οὐδὲ
[98]	καὶ γεῦσιν καὶ ὄσφρησιν καὶ	τὰ	λοιπὰ μέρη τοῦ σώματος τάς
[98]	τὰ πλεῖστα τῶν ἀλόγων κέχρηται.	Τὰ	μὲν γὰρ ὥπλισται κέρασι καὶ
[98]	πάλιν αὖ τὰ πράγματα διαιρῶν	τὰ	μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δ´
[98]	γε καὶ φύσει γενέσεως ἀμείνονι	τὰ	πλεῖστα τῶν ἀλόγων κέχρηται. Τὰ
[98]	δὲ τἀμελούμενον καὶ πάλιν αὖ	τὰ	πράγματα διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ
[99]	τῆς προνοίας. ~(Ἀλλὰ μὴν καὶ	τὰ	τεκτόνων δήπου Πράγματα θνητῶν ἐστι,
[97]	δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω τύχης καὶ	τὰ	τῆς δικαιοσύνης καὶ τὰ τῆς
[97]	εὐνομίαν καὶ δικαιοσύνην. Ὅθεν εἰ	τὰ	τῆς εὐβουλίας (ἔργα τῆς τύχης
[97]	καὶ τὰ τῆς δικαιοσύνης καὶ	τὰ	τῆς σωφροσύνης, καὶ νὴ Δία
[100]	πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀλλ´ ἀποπέμπειν,	~(τὰ	τυχηρὰ λέγων καὶ τὰ ἐκτός,
[98]	φωσφόρα, φησὶ Πλάτων, καὶ τύχη	τὰ	τῶν ἀκουόντων, οὐ δύναμις ἀντιληπτικὴ
[98]	λέγειν τινὰ ἡμῶν ὡς τύχη	τὰ	τῶν βλεπόντων πράγματα, οὐκ ὄψις
[99]	δήπου Πράγματα θνητῶν ἐστι, καὶ	τὰ	χαλκοτύπων καὶ οἰκοδόμων καὶ ἀνδριαντοποιῶν,
[99]	τὴν φρόνησιν, οὐδὲ μετέχει τοῦ	κατὰ	λόγον καὶ πρόνοιαν; Ἀλλὰ γῆν
[98]	ἀποκρότοις· μόνος δ´ ὁ ἄνθρωπος	κατὰ	τὸν Πλάτωνα Γυμνὸς καὶ ἄνοπλος
[98]	ἐστιν ἀνθρώποις, εἰ πάντα περαίνεται	κατὰ	τύχην; Ποῖον δ´ οὐκ ἀναιρεῖται
[98]	τἀμελούμενον καὶ πάλιν αὖ τὰ	πράγματα	διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω,
[99]	μὴν καὶ τὰ τεκτόνων δήπου	Πράγματα	θνητῶν ἐστι, καὶ τὰ χαλκοτύπων
[97]	Πότερον οὐδὲ δικαιοσύνη τὰ θνητῶν	πράγματα	οὐδ´ ἰσότης οὐδὲ σωφροσύνη οὐδὲ
[98]	ὡς τύχη τὰ τῶν βλεπόντων	πράγματα,	οὐκ ὄψις οὐδ´ Ὄμματα φωσφόρα,
[99]	τύχῃ προσευχόμενος ἱμάτιον αὐτῷ καὶ	ὑποδήματα	γενέσθαι· χρυσίον δὲ πολὺ συμφορήσας
[99]	μᾶλλον δ´ ἀπόρροιαι φρονήσεως καὶ	ἀποτρίμματα	ἐνδιεσπαρμένα ταῖς χρείαις περὶ τὸν
[98]	δ´ οὐ μέλλομεν, ὅταν ὥσπερ	ὄμματα	τὴν εὐβουλίαν ἐκκόψαντες αὑτῶν τοῦ
[98]	βλεπόντων πράγματα, οὐκ ὄψις οὐδ´	Ὄμματα	φωσφόρα, φησὶ Πλάτων, καὶ τύχη
[99]	γὰρ τῆς φρονήσεως μόρια καὶ	σπάσματα	μικρὰ θραυομένης καὶ κατακερματιζομένης εἰς
[98]	χθονίων τ´ ἀερίων τε δάμναται	βουλεύματα.	Κουφότατον ἵπποι καὶ ὠκύτατον, ἀνθρώπῳ
[99]	δεομένων· τὰ δὲ μέγιστα καὶ	κυριώτατα	πρὸς εὐδαιμονίαν οὐ παρακαλεῖ τὴν
[98]	μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δ´	εὑρετὰ	ζητῶ, τὰ δ´ εὐκτὰ παρὰ
[99]	τὴν περὶ τῷ χαλινῷ κοπτομένην	χαυνότητα	καὶ τὸ συνεκπῖπτον ἆσθμα μὴ
[98]	τὰ πράγματα διαιρῶν τὰ μὲν	διδακτὰ	μανθάνω, τὰ δ´ εὑρετὰ ζητῶ,
[98]	δ´ εὑρετὰ ζητῶ, τὰ δ´	εὐκτὰ	παρὰ θεῶν ᾐτησάμην. Τί γὰρ
[98]	φύσεως ἀπολέλειπται. (Ἀλλ´ ἓν διδοῦσα	πάντα	μαλθάσσει τάδε, τὸν λογισμὸν καὶ
[98]	τί μαθητόν ἐστιν ἀνθρώποις, εἰ	πάντα	περαίνεται κατὰ τύχην; Ποῖον δ´
[98]	ἐνταῦθα μηδὲν τῆς τύχης ἀλλὰ	πάντα	τῆς εὐβουλίας εἶναι καὶ τῆς
[100]	εἰ παρεκελεύετο μὴ συρίζειν ἄμουσον	ὄντα	μηδ´ ἀναγιγνώσκειν ἀγράμματον μηδ´ ἱππεύειν
[100]	παρακελευόμενος αὐτῷ μὴ ἄρχειν ἀνόητον	ὄντα	μηδὲ πλουτεῖν ἀνελεύθερον μηδὲ γαμεῖν
[99]	τῶν φαρμάκων ἀνάπλεων, τὸν δὲ	προσπεσόντα	θαυμαστῶς ἐναπομάξαι καὶ ποιῆσαι τὸ
[99]	καὶ τὸ συνεκπῖπτον ἆσθμα μὴ	κατορθοῦντα	γράφειν τε πολλάκις καὶ ἐξαλείφειν,
[99]	ἔχουσι. Ἕνα μέντοι φασὶν ἵππον	ζωγραφοῦντα	τοῖς μὲν ἄλλοις κατορθοῦν εἴδεσι
[99]	καὶ ὠφέλιμον· ἄνευ δὲ τούτου	δύσχρηστα	καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερά, καὶ
[99]	καὶ προσοχῆς δεομένων· τὰ δὲ	μέγιστα	καὶ κυριώτατα πρὸς εὐδαιμονίαν οὐ
[99]	τύχη, τὰ δὲ πλεῖστα καὶ	μέγιστα	τῶν ἔργων αἱ τέχναι συντελοῦσι
[99]	τις παρεμπίπτει τύχη, τὰ δὲ	πλεῖστα	καὶ μέγιστα τῶν ἔργων αἱ
[98]	καὶ φύσει γενέσεως ἀμείνονι τὰ	πλεῖστα	τῶν ἀλόγων κέχρηται. Τὰ μὲν
[97]	τὰς δύο ἠπείρους; Εἰ γὰρ	ταῦτα	γίγνεται διὰ τύχην, τί κωλύει
[99]	προσθέμενος πολυτελεῖς καὶ τραπέζας οἴεται	ταῦτα	φρονήσεως αὐτῷ μὴ παραγενομένης εὐδαιμονίαν
[99]	ἄλυπον καὶ μακάριον καὶ ἀμετάβλητον;	Ἠρώτα	τις Ἰφικράτην τὸν στρατηγόν, ὥσπερ
[98]	καὶ νοῦς ἀκούει, τἄλλα δὲ	Κωφὰ	καὶ τυφλά. Καὶ ὥσπερ ἡλίου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008