| Page |
|---|
| [98] |
εἰ
μὴ
νοῦν
μηδὲ
λόγον
|
ὁ |
ἄνθρωπος
ἔσχεν,
οὐδὲν
ἂν
διέφερε |
| [98] |
καὶ
ὁπλαῖς
ἀποκρότοις·
μόνος
δ´
|
ὁ |
ἄνθρωπος
κατὰ
τὸν
Πλάτωνα
Γυμνὸς |
| [97] |
γυναικῶν
καὶ
τοὺς
ὑβρίζοντας
ἐκόλαζεν,
|
ὁ |
δὲ
Πριάμου
δαίμονι
κακῷ
καὶ |
| [99] |
τὸν
κεκτημένον.
Ἦ
που
καλῶς
|
ὁ |
Ἡσιόδου
Προμηθεὺς
τῷ
Ἐπιμηθεῖ
παρακελεύεται
|
| [98] |
κρατοῦμεν,
ἀλλ´
ὁ
Προμηθεύς,
τουτέστιν
|
ὁ |
λογισμός,
αἴτιος
Ἵππων
ὄνων
τ´ |
| [97] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
Ἀπὸ
τύχης
δ´
|
ὁ |
μὲν
Φιλίππου
Ἀλέξανδρος
αὐτός
τε |
| [98] |
περίεσμεν
αὐτῶν
καὶ
κρατοῦμεν,
ἀλλ´
|
ὁ |
Προμηθεύς,
τουτέστιν
ὁ
λογισμός,
αἴτιος
|
| [97] |
τοῦ
συμφέροντος,
ἀλλ´
ἐλήρησεν
εἰπὼν
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ὅτι
~(Πᾶν
τὸ
ζητούμενον
|
| [99] |
οὔτε
τοξότης
οὔτε
πελταστής.
Κἀκεῖνος
|
Ὁ |
τούτοις,
ἔφη,
πᾶσιν
ἐπιτάττων
καὶ |
| [99] |
Βᾶτ´
εἰς
ὁδὸν
δὴ
πᾶς
|
ὁ |
χειρῶναξ
λεώς,
οἳ
τὴν
Διὸς |
| [99] |
καλῶς
χρῆσθαι
δυνάμενον
καὶ
δι´
|
ὃ |
τούτων
ἕκαστον
ἡδὺ
γίγνεται
καὶ |
| [99] |
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
Προμηθέως
μερισθὲν
|
ἄλλο |
ἄλλῃ
διασπαρῆναι.
Καὶ
γὰρ
τῆς |
| [99] |
ἄρτον,
ὡς
οὐδὲ
τούτων
γιγνομένων
|
ἀπὸ |
τύχης
ἀλλ´
ἐπιστάσεως
καὶ
προσοχῆς |
| [97] |
καὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
Ἀπὸ |
τύχης
δ´
ὁ
μὲν
Φιλίππου |
| [99] |
οὐδεὶς
ὕδατι
δεύσας
ἀφῆκεν,
ὡς
|
ἀπὸ |
τύχης
καὶ
αὐτομάτως
πλίνθων
ἐσομένων, |
| [98] |
τῶν
θηρίων.
Νῦν
δ´
οὐκ
|
ἀπὸ |
τύχης
οὐδ´
αὐτομάτως
περίεσμεν
αὐτῶν |
| [100] |
πλουτεῖν
ἀνελεύθερον
μηδὲ
γαμεῖν
κρατούμενον
|
ὑπὸ |
γυναικός.
Οὐ
γὰρ
μόνον
Τὸ |
| [97] |
τὴν
τύχην
ἑαυτοὺς
ἀφῶμεν
ὥσπερ
|
ὑπὸ |
πνεύματος
πολλοῦ
κονιορτὸν
ἢ
συρφετὸν |
| [98] |
οὐ
καταλύεται
συνέδριον
βασιλέως,
εἰ
|
ὑπὸ |
τῇ
τύχῃ
πάντ´
ἐστίν,
ἣν |
| [98] |
ἄνοπλος
καὶ
ἀνυπόδετος
καὶ
ἄστρωτος
|
ὑπὸ |
τῆς
φύσεως
ἀπολέλειπται.
(Ἀλλ´
ἓν |
| [99] |
βίον,
ὥσπερ
αἰνίττεται
τὸ
πῦρ
|
ὑπὸ |
τοῦ
Προμηθέως
μερισθὲν
ἄλλο
ἄλλῃ |
| [97] |
ἔστω
καὶ
τὸ
βαλλαντιοτομεῖν
καὶ
|
τὸ |
ἀκολασταίνειν,
καὶ
μεθέμενοι
τῶν
οἰκείων |
| [97] |
τὸ
κλέπτειν
τύχης
ἔστω
καὶ
|
τὸ |
βαλλαντιοτομεῖν
καὶ
τὸ
ἀκολασταίνειν,
καὶ |
| [99] |
προσπεσόντα
θαυμαστῶς
ἐναπομάξαι
καὶ
ποιῆσαι
|
τὸ |
δέον.
Τοῦτ´
ἔντεχνον
τύχης
μόνον |
| [99] |
ἀριθμοῖς
πανταχοῦ
χρῶνται,
ἵνα
μηδαμοῦ
|
(τὸ |
εἰκῆ
καὶ
ὡς
ἔτυχε
τοῖς |
| [100] |
ὑπὸ
γυναικός.
Οὐ
γὰρ
μόνον
|
Τὸ |
εὖ
πράττειν
παρὰ
τὴν
ἀξίαν |
| [100] |
γίγνεται,
Ὡς
Δημοσθένης
εἶπεν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
εὐτυχεῖν
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
ἀφορμὴ |
| [98] |
εἰπὼν
ὁ
Σοφοκλῆς
ὅτι
~(Πᾶν
|
τὸ |
ζητούμενον
ἁλωτόν,
ἐκφεύγει
δὲ
τἀμελούμενον
|
| [99] |
μεγίστη
καὶ
τελειοτάτη
τέχνη
καὶ
|
τὸ |
κεφάλαιον
τῆς
ἀνθρωπίνης
εὐφημίας
καὶ |
| [97] |
τῆς
σωφροσύνης,
καὶ
νὴ
Δία
|
τὸ |
κλέπτειν
τύχης
ἔστω
καὶ
τὸ |
| [99] |
τῆς
τύχης
οὐ
δέονται
πρὸς
|
τὸ |
οἰκεῖον
τέλος,
ἡ
δὲ
πασῶν |
| [99] |
οὐδὲ
κάλλος.
Τί
οὖν
ἐστι;
|
Τὸ |
πᾶσι
τούτοις
καλῶς
χρῆσθαι
δυνάμενον |
| [99] |
περὶ
τὸν
βίον,
ὥσπερ
αἰνίττεται
|
τὸ |
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
Προμηθέως
μερισθὲν |
| [99] |
τῷ
χαλινῷ
κοπτομένην
χαυνότητα
καὶ
|
τὸ |
συνεκπῖπτον
ἆσθμα
μὴ
κατορθοῦντα
γράφειν |
| [97] |
δαίμονι
κακῷ
καὶ
τύχῃ
χρησάμενος
|
συνεκοιμᾶτο |
τῇ
τοῦ
ξένου
γυναικί,
καὶ |
| [100] |
καὶ
τὰ
ἐκτός,
ὡς
εἰ
|
παρεκελεύετο |
μὴ
συρίζειν
ἄμουσον
ὄντα
μηδ´ |
| [97] |
Ἀλέξανδρος
αὐτός
τε
τῶν
αἰχμαλώτων
|
ἀπείχετο |
γυναικῶν
καὶ
τοὺς
ὑβρίζοντας
ἐκόλαζεν, |
| [98] |
ἢ
φοβερώτερον
ἰδεῖν;
Ἀλλὰ
καὶ
|
τοῦτο |
παίγνιον
γέγονεν
ἀνθρώπου
καὶ
θέαμα |
| [97] |
ἐνέπλησε
πολέμου
καὶ
κακῶν
τὰς
|
δύο |
ἠπείρους;
Εἰ
γὰρ
ταῦτα
γίγνεται |
