Ennéade, livre, chap.
[3, 6, 19]	ὅμως δὲ ὡς ἐδύναντο, ἐνεδείξαντο	ὡς	ἄγονός τε καὶ οὐδὲ πάντη
[3, 6, 11]	αἰσχρά· εἰ δ´ οὕτως αἰσχρὰ	ὡς	αἶσχος εἶναι, οὐδ´ ἂν μεταλάβοι
[3, 6, 9]	προσαγάγῃ, ἔνθα οὔτε τι πάθος,	ὡς	ἄλλο τι ποιῆσαι τὸν κηρὸν
[3, 6, 14]	οἷον κολλᾶσθαι ἀδυνατοῦν. Ἀπολισθάνει οὖν	ὡς	ἂν ἀπὸ φύσεως ἀλλοτρίας ὃ
[3, 6, 6]	κατὰ τὸ εἶδος ἅπασαν τεταγμένην	ὡς	ἀπαθῆ δεῖ εἶναι δοκεῖν εἴρηται.
[3, 6, 15]	βαθύς τις ἐξ ἄλλων ὄντων,	ὡς	ἄρα ἐστί τι ἀπολελειμμένον πάντων
[3, 6, 17]	ἐνόπτρισιν ἕκαστόν τε τῶν ποιούντων	ὡς	αὐτὸ ἦν μέγα, τό τε
[3, 6, 18]	μὴ οὕτως εὐτυχήσαντι τοῦ μεγάλου	ὡς	αὐτὸ μέγα εἶναι ἐν τοῖς
[3, 6, 8]	πᾶν οὕτω πάρεστι τῷ ὑποκειμένῳ,	ὡς	αὐτῷ τι παρ´ αὐτοῦ διδόναι
[3, 6, 5]	ἀφαιρεῖν καὶ μὴ ἐᾶν ἐγγίγνεσθαι	ὡς	γιγνομένου μὲν οὔπω τῆς ψυχῆς
[3, 6, 3]	ἐν ὠχριάσει γίγνεσθαι, μὴ λογιζόμενοι,	ὡς	διὰ ψυχὴν μὲν ταῦτα τὰ
[3, 6, 17]	μὲν ποιοῦν μέγα τὴν ὕλην,	ὡς	δοκεῖ, ἀπὸ τῆς ἐμφαντάσεως τοῦ
[3, 6, 7]	ἱδρυμένον ἀλλαχοῦ φανταζόμενον· καὶ πιμπλάμενον,	ὡς	δοκεῖ, καὶ ἔχον οὐδὲν καὶ
[3, 6, 16]	Ἐπεὶ καὶ νῦν τοσαύτη γενομένη,	ὡς	δοκεῖ, ὅσον τόδε τὸ πᾶν,
[3, 6, 15]	ἑλκόμενον εἰς πάντα καὶ ἀκολουθοῦν	ὡς	δόξαι καὶ αὖ οὐκ ἀκολουθοῦν.
[3, 6, 15]	δύναται δὲ εἰπεῖν οὐδὲ τοῦτο,	ὡς	ἐγὼ ἐνταῦθα» ἀλλ´ εἴ ποτε
[3, 6, 14]	δεξαμένη, ἀλλ´ ἐπισχοῦσα τὴν πρόσοδον	ὡς	ἕδρα ἀπωθουμένη καὶ εἰς τὸ
[3, 6, 19]	ζητοῦσι πόρρωθεν μέν, ὅμως δὲ	ὡς	ἐδύναντο, ἐνεδείξαντο ὡς ἄγονός τε
[3, 6, 3]	ταῦτα λέγοντες ὅμοιόν τι ὑπολαμβάνειν,	ὡς	εἰ τὴν ψυχὴν λέγομεν ἐρυθριᾶν
[3, 6, 5]	τῶν δοξῶν, ἢ τῶν παθῶν,	ὡς	εἴρηται, μήτε ὁρᾶν τὰ εἴδωλα
[3, 6, 12]	αὐτήν, ἀλλ´ εἶναι τὰς μορφὰς	ὡς	εἰσῆλθον, τό τε πυρουμένην» οὐ
[3, 6, 13]	οὐ δεῖ οὕτως ἔχειν αὐτὰ	ὡς	εἶχεν ἄν, τοῦ ὄντως μὴ
[3, 6, 5]	τῆς μηκέτι ἐν σώματι γιγνομένης	ὡς	ἐκείνου εἶναι, καὶ τὸ ὥσπερ
[3, 6, 7]	παίγνια, εἴδωλα ἐν εἰδώλῳ ἀτεχνῶς,	ὡς	ἐν κατόπτρῳ τὸ ἀλλαχοῦ ἱδρυμένον
[3, 6, 3]	τύπους ἐναποσφραγιζομένους οὐδὲ τὰς φαντασίας	ὡς	ἐν κηρῷ τυπώσεις, συγχωρητέον πανταχοῦ
[3, 6, 6]	ὄν ἐστιν ἀληθῶς ταῦτα ἕξει,	ὡς	ἐν τοῖς χείροσι δέον ταῦτα
[3, 6, 12]	αὐτῆς καὶ τὴν μετάληψιν οὐχ	ὡς	ἐν ὑποκειμένῳ εἴδους γενομένου καὶ
[3, 6, 5]	ᾖ ἰσχνὸν τὸ ἐν ᾧ,	ὡς	ἐπ´ αὐτοῦ ὀχεῖσθαι ἡσυχῇ. ~Τὴν
[3, 6, 9]	ἄν τις καὶ μάλιστα πιστεύσειεν	ὡς	ἔστιν ἐν τῷ αὐτῷ εἶναι
[3, 6, 14]	λάβῃ· ὥστε καὶ τοῦτο ἐνδείκνυσθαι,	ὡς	ἕτερον τὸ ἐν αὐτῇ φανταζόμενον.
[3, 6, 6]	φύσεως αὐτῆς λέγουσιν ὁποία τις,	ὡς	ἡ τοῦ ὄντος φύσις καὶ
[3, 6, 4]	ἐν ἄλλῳ· τὰ δέ ἐστιν	ὡς	ἡγησάμενα αὐτὰ ἀπροαιρέτως ἐμποιεῖν ἐν
[3, 6, 11]	κόσμου, καὶ εἰ οὕτω κακὴ	ὡς	κακὸν εἶναι, οὐδ´ ἂν μεταλάβοι
[3, 6, 6]	τίνα τρόπον ἔχει, πότερα παθητή,	ὡς	λέγεται, καὶ κατὰ πάντα τρεπτή,
[3, 6, 11]	τὴν αὐτὴν μένειν μὴ ἀλλοιουμένην,	ὡς	λέγομεν, ἀλλ´ εἶναι ἀεὶ ὅ
[3, 6, 6]	καὶ τὸ μάλιστα σῶμα γενόμενον	ὡς	μάλιστα εἰς τὸ μὴ ὂν
[3, 6, 11]	κακὴ ἐφίοιτο ἂν τοῦ ἀγαθοῦ,	ὡς	μὴ μεταλήψει ἀπολλυμένης ὃ ἦν·
[3, 6, 13]	ἐξισταμένην οὕτως ἔχειν τὸ εἶδος	ὡς	μηδέποτε ἔχειν; ἢ ὅ τι
[3, 6, 12]	τὴν ὑποκειμένην μηδὲν οὕτως ἔχειν,	ὡς	νομίζεται, οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη
[3, 6, 16]	ἀπέρχεται. Εἰ δέ τις λέγοι	ὡς	ὁ ἵππος ἐπὶ μεγάλου τινὸς
[3, 6, 1]	καὶ περὶ τῶν καλουμένων τυπώσεων,	ὡς	ὁ τρόπος ὅλως ἕτερος ἢ
[3, 6, 6]	τὸ εἶναι οὐ ταύτῃ ἔχει,	ὡς	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν. Ἔστι γὰρ
[3, 6, 2]	που καὶ σχολάζον τῷ ὁρᾶν	ὡς	οἷόν τε τὰ ἄλλα. Τάχα
[3, 6, 12]	Ἀλλ´ ἔχει ἔνδειξιν ἡ ὑπόθεσις	ὡς	οἷόν τε τῆς ἀπαθείας καὶ
[3, 6, 11]	ὥστε οὐχ οὕτως ἡ μετάληψις	ὡς	οἴονται παθούσης, ἀλλ´ ἕτερος τρόπος
[3, 6, 4]	τὰ μὲν ἐπὶ δόξαις συνίσταται,	ὡς	ὅταν δοξάσας τις μέλλειν τελευτᾶν
[3, 6, 9]	εἶναι ἄλλο ἐν ἄλλῳ πρῶτον	ὡς	οὐ καθ´ ἕνα τρόπον ὑπάρχει,
[3, 6, 14]	αὐτῇ φανταζόμενον. Τό τε ὄνομα	ὡς	οὐ πληρουμένης. Τὸ δὲ τῷ
[3, 6, 12]	ταύτης {ταύτην} ἐνδείκνυται διδοὺς συλλογίζεσθαι,	ὡς	οὐδὲ παρὰ τῶν σχημάτων ἔχει
[3, 6, 15]	κέκρανται, ἀλλ´ ἄπεισι πάλιν ἑκάστη	ὡς	οὖσα ὅ ἐστι μόνη οὐδὲν
[3, 6, 6]	μικρᾶς πληγῆς γενομένης οὕτως ἔχει	ὡς	πέπληκται καὶ ἐφθάρη, οὕτω καὶ
[3, 6, 15]	δὲ ἀσθενεστέρα γάρ ἐστιν {ἢ}	ὡς	πρὸς δύναμιν πολλῷ ψυχῆς καὶ
[3, 6, 11]	εἰ δὲ οὕτω τις κοσμηθείη	ὡς	σύμφυτον εἶναι, δεήσει ἀλλοιωθὲν ὃ
[3, 6, 12]	πῶς ἔχει, εἰ μηδὲ τὸ	ὡς	σχήματα ἀρέσκει; Ἀλλ´ ἔχει ἔνδειξιν
[3, 6, 11]	τὸν τρόπον ἡ λεγομένη μετάληψις,	ὡς	τὴν αὐτὴν μένειν μὴ ἀλλοιουμένην,
[3, 6, 6]	ἐστι τοῖς ἧττον σώματος ἔχουσιν,	ὡς	τῆς ἀπολείψεως τοῦ ὄντος ὃ
[3, 6, 10]	δεῖ αὐτὴν εἶναι τὴν αὐτήν·	ὡς	τό γε ἀλλοιοῦσθαι λέγειν οὐκ
[3, 6, 3]	ἀρετὴν καὶ τὴν κακίαν μὴ	ὡς	τὸ μέλαν καὶ τὸ λευκὸν
[3, 6, 13]	τὸ λεγόμενον δὲ καὶ εὐθυνόμενον	ὡς	τόπον εἰδῶν λέγοντος οὐ πάθος
[3, 6, 15]	χρῆται μὲν αὐτῇ οὐδὲν ἧττον	ὡς	ὕλῃ ἢ ἀνάλογον, οὐ μέντοι
[3, 6, 1]	ὁ τρόπος ὅλως ἕτερος ἢ	ὡς	ὑπείληπται, ὁποῖος καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 6, 19]	πρὸς τὰ γεννώμενα ἀξιοῦσιν ἔχειν,	ὡς	ὑποδεχομένης μόνον, οὐδὲν δὲ εἰς
[3, 6, 12]	τῆς ἀπαθείας αὐτῆς λεκτέον διδάσκοντας	ὡς	χρὴ ταῖς συνηθείαις τῶν ὀνομάτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/05/2010