Ennéade, livre, chap.
[3, 6, 17]	ποιοῦν μέγα τὴν ὕλην, ὡς	δοκεῖ,	ἀπὸ τῆς ἐμφαντάσεως τοῦ μέγα
[3, 6, 7]	ἄμορφον αὐτῆς ἐνορώμενα ποιεῖν μὲν	δοκεῖ	εἰς αὐτήν, ποιεῖ δὲ οὐδέν·
[3, 6, 7]	ἀλλαχοῦ φανταζόμενον· καὶ πιμπλάμενον, ὡς	δοκεῖ,	καὶ ἔχον οὐδὲν καὶ δοκοῦν
[3, 6, 16]	καὶ νῦν τοσαύτη γενομένη, ὡς	δοκεῖ,	ὅσον τόδε τὸ πᾶν, εἰ
[3, 6, 11]	αὐτῇ. Ὄντως γὰρ θαυμαστὸν εἶναι	δοκεῖ,	πῶς τούτων τῶν εἰδῶν παρόντων
[3, 6, 4]	πάντως περὶ ὃ τὰ πάθη	δοκεῖ	συνίστασθαι· ταῦτα δ´ ἐστὶν οἷς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/05/2010