Ennéade, livre, chap.
[3, 6, 17]	καὶ πάντα, καὶ ἐν εἴδει	τοῦτο	ἀναγκασθεῖσα εἶναι καὶ ἐν ὄγκῳ,
[3, 6, 1]	ἰδεῖν καὶ ἐπισκέψασθαι, πότερα καὶ	τοῦτο	ἄτρεπτον δώσομεν, ἢ τούτῳ μόνῳ
[3, 6, 16]	μέγεθος ἦν. Ἐὰν οὖν τις	τοῦτο	ἀφέλῃ τὸ εἶδος, οὐκέτ´ ἐστὶν
[3, 6, 14]	μὴ ὄντος οὐκ ἂν γένοιτο·	τοῦτο	γὰρ φύσις εἰκόνος τὸ ἐν
[3, 6, 18]	δύναται τὸ ἄλλο χωρῆσαι μέγα,	τοῦτο	δ´ ἕξει ἐμφανταζόμενον. Τῷ δὴ
[3, 6, 14]	κόρῳ, ἀλλά τινι πράγματι εὐμηχάνῳ·	τοῦτο	δέ ἐστι τῇ σοφίᾳ τοῦ
[3, 6, 6]	τις εἴποι ὄν, ὄντως ὄν·	τοῦτο	δέ ἐστιν, ὃ πάντη ἐστὶν
[3, 6, 6]	παρ´ αὐτὸ ἄν τι δέχοιτο·	τοῦτο	δὲ μὴ ὄν. Δεῖ δ´
[3, 6, 16]	μέγα περιθεὶς αὐτῇ οὐκ οὔσῃ,	τοῦτο	δὲ οὐδὲ γενομένῃ· τὸ γὰρ
[3, 6, 11]	εἰ τοῦ ἀγαθοῦ ἀπαθῆ λέγοι·	τοῦτο	δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ ὅλως
[3, 6, 13]	τῇ αὐτῆς φύσει καὶ ἀεί·	τοῦτο	δὲ τί ἂν εἴη ἢ
[3, 6, 6]	ἐστιν, ὃ πάντη ἐστὶν ὄν·	τοῦτο	δέ, ᾧ μηδὲν ἀποστατεῖ τοῦ
[3, 6, 4]	καὶ ἄνευ φαντασίας· ἐπισκεπτέον δὲ	τοῦτο,	εἰ τῆς δόξης ἄνωθεν ἀρξάσης·
[3, 6, 14]	τι ἂν λάβῃ· ὥστε καὶ	τοῦτο	ἐνδείκνυσθαι, ὡς ἕτερον τὸ ἐν
[3, 6, 6]	ὅσον γὰρ ἐν σώματι ψυχῆς,	τοῦτο	εὕδει· ἡ δ´ ἀληθινὴ ἐγρήγορσις
[3, 6, 19]	ὑποκείμενον ἀρχὴν λαβόντες καὶ ὄνομα	τοῦτο	θέμενοι, ἵνα δηλοῖεν ὃ βούλονται,
[3, 6, 7]	φεύγειν δυνάμενον· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ	τοῦτο	ἰσχύει ἅτε μὴ ἰσχὺν παρὰ
[3, 6, 3]	ἡδονῆς δὲ τὸ τῆς διαχύσεως	τοῦτο	καὶ εἰς αἴσθησιν ἧκον περὶ
[3, 6, 4]	μουσικὸς ἐβούλετο, μὴ τῆς ἁρμονίας	τοῦτο	λεγούσης. ~Τί οὖν χρὴ ζητεῖν
[3, 6, 1]	μόνῳ τὸ πάσχειν συγχωρήσομεν. Ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν ὕστερον, περὶ δὲ τῶν
[3, 6, 12]	εἶναι. ~Ὁ δέ γε Πλάτων	τοῦτο	νοῶν περὶ αὐτῆς καὶ τὴν
[3, 6, 11]	εἶναι κακή, ὅτι ἀεὶ μένει	τοῦτο	ὅ ἐστι. Μεταλαμβάνουσα γὰρ ὄντως
[3, 6, 3]	γενομένης· τὸ δὲ σῶμα ἐκείνης	τοῦτο	οἷον σχούσης, ἵνα μὴ τοῖς
[3, 6, 15]	αἴτιον τοῦ μένειν ἐπ´ αὐτῆς	τοῦτο,	ὅτι μή τι τὸ εἰσιὸν
[3, 6, 2]	καὶ ἡ δύναμις τοῦ νοεῖν	τοῦτο,	οὐ σφραγῖδος ἔνδον γενομένης, ἀλλ´
[3, 6, 11]	οὕτω διδόντος, καὶ κινδυνεύει διὰ	τοῦτο	οὐχ ἧττον εἶναι κακή, ὅτι
[3, 6, 8]	ὥστε καὶ τὰ πάθη περὶ	τοῦτο,	περὶ ὃ καὶ ἡ φθορά·
[3, 6, 2]	προσγενόμενον, ἀλλ´ ἥπερ ἦν πεφυκυῖα	τοῦτο	ποιοῦσα. Ὅλως γὰρ αἱ ἐνέργειαι
[3, 6, 6]	ἀπαθείας. Πρῶτον δὲ ληπτέον ἐπὶ	τοῦτο	στελλομένοις καὶ περὶ τῆς φύσεως
[3, 6, 6]	τοῦ ὄντος ὃ καταλείπει μᾶλλον	τοῦτο	σῶμα ποιούσης. Καὶ ἐκ τῶν
[3, 6, 17]	φαντάσεως θέον εἰς αὐτὸ δὴ	τοῦτο	τὸ μέγα συνθεῖν ποιῆσαν τὸ
[3, 6, 2]	ἐγγίνεσθαι φήσει καὶ ἀλλοῖον ταύτῃ	τοῦτο	τὸ μόριον γίνεσθαι; Τὸ δὲ
[3, 6, 4]	ἐξίστασθαι ἑαυτοῦ. Ἀλλ´ ἔστι μὲν	τοῦτο	τὸ τῆς ψυχῆς μέρος τὸ
[3, 6, 4]	ψυχῆς φοβεῖσθαι. Τί ποτε ποιεῖ	τοῦτο	τὸ φοβεῖσθαι; Ταραχὴν καὶ ἔκπληξίν,
[3, 6, 2]	τὸ δὲ πάσχειν τὸ ἐνεργοῦν	τοῦτο	τῶν μεθ´ ὕλης. Εἰ δὲ
[3, 6, 5]	αὐτὸ τὸ ἐκεῖνα ἀφαιρεῖν ὧν	τοῦτο	χωρίζεται, ὅταν μὴ ἐπὶ πνεύματος
[3, 6, 15]	οὐ δύναται δὲ εἰπεῖν οὐδὲ	τοῦτο,	ὡς ἐγὼ ἐνταῦθα» ἀλλ´ εἴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/05/2010