Ennéade, livre, chap. |
[3, 6, 4] |
Τῶν
δὲ
παθῶν
τὰ
μὲν
|
ἐπὶ |
δόξαις
συνίσταται,
ὡς
ὅταν
δοξάσας |
[3, 6, 5] |
αὐτῶν
ἐργάζεσθαι
πάθη.
Εἰ
δὲ
|
ἐπὶ |
θάτερα
τὰ
ἄνω
ἀπὸ
τῶν |
[3, 6, 16] |
τις
λέγοι
ὡς
ὁ
ἵππος
|
ἐπὶ |
μεγάλου
τινὸς
ὄγκου
καὶ
τοσοῦδε |
[3, 6, 3] |
Ἐπεὶ
καὶ
τὸ
τῆς
ἐπιθυμίας
|
ἐπὶ |
μὲν
τῆς
ψυχῆς
τῆς
ἀρχῆς |
[3, 6, 18] |
Δεῖ
τοίνυν
πᾶσι
τόπον
οὖσαν
|
ἐπὶ |
πάντα
αὐτὴν
ἐλθεῖν
καὶ
πᾶσιν |
[3, 6, 17] |
χώραν
ἑαυτοῖς
ποιούντων,
ἕλκεται
δὲ
|
ἐπὶ |
πάντα
οὐ
βίᾳ
τῷ
ὕλῃ |
[3, 6, 5] |
ὧν
τοῦτο
χωρίζεται,
ὅταν
μὴ
|
ἐπὶ |
πνεύματος
θολεροῦ
ἐκ
γαστριμαργίας
καὶ |
[3, 6, 18] |
μὴ
ἐλλείπειν
καὶ
τὸ
μὴ
|
ἐπὶ |
πολλὰ
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
αὐτῷ |
[3, 6, 4] |
φοβεῖσθαι;
Ταραχὴν
καὶ
ἔκπληξίν,
φασιν,
|
ἐπὶ |
προσδοκωμένῳ
κακῷ.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[3, 6, 7] |
ὕλην
τὴν
ὑποκειμένην
ἢ
τὰ
|
ἐπὶ |
τῇ
ὕλῃ
εἶναι
λεγόμενα,
ἐξ |
[3, 6, 2] |
οὐκ
ἔχει
ᾧ
μένει
ὥσπερ
|
ἐπὶ |
τῆς
ὄψεως
τῆς
ὁράσεως
ἐνεργούσης |
[3, 6, 13] |
δὲ
εἶναι,
κἀκεῖ
φατέον
φαίνεσθαι
|
ἐπὶ |
τῆς
ὕλης
αἰτιωμένους
τῆς
φαντάσεως |
[3, 6, 9] |
αὐτῷ
ἀήρ.
Συνιόντα
δὲ
τὰ
|
ἐπὶ |
τῆς
ὕλης
ἄλληλα
ποιείτω,
ὅσα |
[3, 6, 15] |
καὶ
πέρατα
δύο·
ὁ
δ´
|
ἐπὶ |
τῆς
ὕλης
λόγος
ἄλλον
ἔχει |
[3, 6, 2] |
ᾄδοντα
οἰκείᾳ
μουσικῇ·
ὥστε
κἀκεῖ
|
ἐπὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἁρμονίαν
εἶναι
ἑκάστου |
[3, 6, 9] |
ἄνευ
τοῦ
πάσχειν
ἐκεῖνο,
ὥσπερ
|
ἐπὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἐλέγετο,
τὸ
δ´ |
[3, 6, 12] |
χρὴ
ταῖς
συνηθείαις
τῶν
ὀνομάτων
|
ἐπὶ |
τὸ
πάσχειν
αὐτὴν
φέρεσθαι,
οἷον |
[3, 6, 16] |
τοῖς
μὴ
παθοῦσιν
οὐκέτι,
ὥσπερ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ἀέρος
φωτὸς
περὶ
αὐτὸν |
[3, 6, 10] |
τὸ
ἀλλοιούμενον
πᾶν
δεῖ
μένον
|
ἐπὶ |
τοῦ
αὐτοῦ
εἴδους
ἀλλοιοῦσθαι,
καὶ |
[3, 6, 5] |
ἐπειδὴ
καὶ
τὸ
εἰς
αὐτὴν
|
ἐπὶ |
τοῦ
λεγομένου
παθητικοῦ
οἷον
φάντασμα |
[3, 6, 6] |
τῆς
ἀπαθείας.
Πρῶτον
δὲ
ληπτέον
|
ἐπὶ |
τοῦτο
στελλομένοις
καὶ
περὶ
τῆς |
[3, 6, 1] |
ἢ
ὡς
ὑπείληπται,
ὁποῖος
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
νοήσεων
ἐνεργειῶν
καὶ
τούτων |
[3, 6, 6] |
ὄντως
ὄντα;
καὶ
δὴ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
σωμάτων
μᾶλλον
γῆς
ἑστώσης |
[3, 6, 9] |
ἐκεῖνο
μετὰ
τοῦ
τρέπειν,
οἷον
|
ἐπὶ |
τῶν
σωμάτων
ὁρᾶται
ἐπί
γε |