Ennéade, livre, chap.
[3, 6, 2]	ὀργάνων ἐλλείψει, οἷον ἀπορίᾳ ἢ	σαθρότητι	ὅπλων σωματικῶν, ἢ ἐνεργεῖν κωλυόμενον
[3, 6, 3]	ἐν λογισμοῖς, ἐν δόξαις, οὐ	σαλευομένην	αὐτὴν λέγομεν ταῦτα ποιεῖν, ἀλλ´
[3, 6, 5]	καὶ πλήθους οὐ καθαρῶν ᾖ	σαρκῶν,	ἀλλ´ ᾖ ἰσχνὸν τὸ ἐν
[3, 6, 4]	ὅ τε τρόμος καὶ ὁ	σεισμὸς	τοῦ σώματος καὶ τὸ ὠχρὸν
[3, 6, 6]	ἀσωμάτων, εἰ καὶ ἄλλον τρόπον,	σκεπτέον	καὶ περὶ ταύτης τίνα τρόπον
[3, 6, 18]	γὰρ ἔχει ἐνέργειαν, οὖσα δὲ	σκιά,	ἀναμένει παθεῖν ὅ τι ἂν
[3, 6, 18]	μηδενός. Οὐδὲ γὰρ ἠνείχετο ἐν	σμικρῷ	ὄγκῳ {τὸ} ἴσον ἔτι τὸ
[3, 6, 14]	εὐμηχάνῳ· τοῦτο δέ ἐστι τῇ	σοφίᾳ	τοῦ φαντάσματος. Ἐπεὶ γὰρ οὐχ
[3, 6, 19]	Ὅθεν, οἶμαι, καὶ οἱ πάλαι	σοφοὶ	μυστικῶς καὶ ἐν τελεταῖς αἰνιττόμενοι
[3, 6, 12]	ταὐτὸν εἶναι— ὑπέστη πολλὰς ἀπορίας	σπεύδων	ἐφ´ ὃ βούλεται καὶ προσέτι
[3, 6, 7]	ἔφεσις καὶ ἑστηκὸς οὐκ ἐν	στάσει	καὶ ἀόρατον καθ´ αὑτὸ καὶ
[3, 6, 7]	ὥσπερ κίνησις μὴ ὂν ἢ	στάσις	μὴ ὄν, ἀλλ´ ἀληθινῶς μὴ
[3, 6, 6]	Πρῶτον δὲ ληπτέον ἐπὶ τοῦτο	στελλομένοις	καὶ περὶ τῆς φύσεως αὐτῆς
[3, 6, 6]	καὶ πέτραι καὶ πᾶσα γῆ	στερεὰ	καὶ πάντα ἀντίτυπα καὶ ταῖς
[3, 6, 9]	τῆς ψυχρότητος μήποτε ἀπουσία καὶ	στέρησις.	Συνελθοῦσαι δὲ εἰς αὐτὴν αἱ
[3, 6, 8]	πυρὸς φθορὰ μεταβολῆς γενομένης εἰς	στοιχεῖον	ἄλλο· τὸ γὰρ πῦρ ἐφθάρη,
[3, 6, 15]	ἑτερότητι τῆς οὐσίας καὶ οὐδαμῇ	συγγενείᾳ	τὸ ἀμιγὲς ἔχουσα· καὶ τὸ
[3, 6, 18]	πολλαχοῦ καὶ ἐν αὐτῷ τὰ	συγγενῆ	ἔχειν μέρη καὶ ἀπολείπεσθαι μηδενός.
[3, 6, 14]	πληρουμένης. Τὸ δὲ τῷ Πόρῳ	συγγίνεσθαι	οὐ τῷ ὄντι δηλοῦντός ἐστι
[3, 6, 14]	οὐ τῷ ὄντι δηλοῦντός ἐστι	συγγίνεσθαι	οὐδὲ τῷ κόρῳ, ἀλλά τινι
[3, 6, 8]	οἷον συμφύτους αὐτὰς ἔχουσα καὶ	συγκεκραμένας	ἀλλήλαις, οὐ γὰρ ἕκαστα χωρίς,
[3, 6, 19]	καὶ μέλαν τὸ λευκὸν ἢ	συγκραθέντα	ἄλλην ποιότητα ἐξ αὐτῶν ἐποίησε.
[3, 6, 12]	σύνθετον γενέσθαι συντραπέντων καὶ οἷον	συγκραθέντων	καὶ συμπαθόντων τιθέμενος, ὅτι μὴ
[3, 6, 12]	ὅσοι παθητὴν ποιοῦσι καὶ σῶμα	συγχωρείτωσαν	αὐτὴν εἶναι. ~Ἔτι δὲ κἀκεῖνο
[3, 6, 1]	ἢ τούτῳ μόνῳ τὸ πάσχειν	συγχωρήσομεν.	Ἀλλὰ τοῦτο μὲν ὕστερον, περὶ
[3, 6, 3]	φαντασίας ὡς ἐν κηρῷ τυπώσεις,	συγχωρητέον	πανταχοῦ ἐν πᾶσι τοῖς λεγομένοις
[3, 6, 3]	καὶ τὰς ὀρέξεις οὐκ ἀλλοιώσεις	συγχωροῦμεν	καὶ μνήμας οὐ τύπους ἐναποσφραγιζομένους
[3, 6, 3]	ἐστι τοῖς ἐναργέσιν. Ἀλλὰ χρὴ	συγχωροῦντας	ζητεῖν ὅ τι ἐστὶ τὸ
[3, 6, 12]	μένον ταύτης {ταύτην} ἐνδείκνυται διδοὺς	συλλογίζεσθαι,	ὡς οὐδὲ παρὰ τῶν σχημάτων
[3, 6, 11]	καὶ μάλιστα, εἰ μὴ κατὰ	συμβεβηκὸς	αἰσχρά· εἰ δ´ οὕτως αἰσχρὰ
[3, 6, 10]	αὐτοῦ εἴδους ἀλλοιοῦσθαι, καὶ κατὰ	συμβεβηκότα	ἀλλ´ οὐ καθ´ αὑτά, εἰ
[3, 6, 12]	συντραπέντων καὶ οἷον συγκραθέντων καὶ	συμπαθόντων	τιθέμενος, ὅτι μὴ οὕτω λέγει
[3, 6, 8]	ἀλλήλας ὑπ´ ἀλλήλων μίξει οὐχὶ	συμπάσχει	καὶ αὐτή; Εἰ μὴ ἄρα
[3, 6, 11]	δὲ οὕτω τις κοσμηθείη ὡς	σύμφυτον	εἶναι, δεήσει ἀλλοιωθὲν ὃ πρότερον
[3, 6, 8]	καὶ ταύταις διαληφθεῖσα καὶ οἷον	συμφύτους	αὐτὰς ἔχουσα καὶ συγκεκραμένας ἀλλήλαις,
[3, 6, 16]	οὐρανὸς καὶ τὰ ἐντὸς πάντα,	σὺν	πᾶσι τούτοις καὶ τὸ μέγεθος
[3, 6, 18]	ἕκαστον· ζῴου γὰρ ὕλη μερισθεῖσα	σὺν	τῷ τοῦ ζῴου μερισμῷ· εἰ
[3, 6, 15]	πῦρ ἐξ ἡλίου περὶ αὐτὰ	συναγόντων	ἅτε παρὰ αἰσθητοῦ πυρὸς λαμβανόντων
[3, 6, 2]	ᾄδοντος· οὐ γὰρ μόνον δεῖ	συνᾴδειν,	ἀλλὰ καὶ ἕκαστον καλῶς τὸ
[3, 6, 2]	οἷον καὶ χορευταὶ χορεύοντες καὶ	συνᾴδοντες	ἀλλήλοις, εἰ καὶ μὴ οἱ
[3, 6, 2]	αἱ ἐνέργειαι τῶν ἀύλων οὐ	συναλλοιουμένων	γίνονται· ἢ φθαρεῖεν ἄν· ἀλλὰ
[3, 6, 9]	πάσχοι, μὴ ὕλην, ἀλλά τι	συναμφότερον	ἢ ὅλως πολλὰ ὁμοῦ εἶναι.
[3, 6, 2]	πρὸς ἄλληλα ἀρετή ἐστι, μὴ	συναρμοσθέντα	δὲ κακία, ἐπακτὸν οὐδὲν ἂν
[3, 6, 2]	ὁ λόγος ἀνύσειεν; Εἰ γὰρ	συναρμοσθέντα	μὲν κατὰ φύσιν τὰ μέρη
[3, 6, 18]	τῷ μεγάλῳ οἷον ἀμφιέσματι, ὃ	συνδραμοῦσα	αὐτῷ ὅτε θέον αὐτὴν ἦγεν
[3, 6, 5]	πάθημα ποιεῖ, τὴν ταραχήν, καὶ	συνέζευκται	τῇ ταραχῇ ἡ τοῦ προσδοκωμένου
[3, 6, 19]	τὰ ὑποκείμενα, εἰ μή τις	συνειλημμένα	θεωρεῖ τοῖς ἐπεισιοῦσι· θερμὸν γὰρ
[3, 6, 11]	ἐξιέναι εἰρηκέναι, ἀλλὰ βουλόμενον ἡμᾶς	συνεῖναι	ἐπιστήσαντας τῷ τρόπῳ τῆς μεταλήψεως,
[3, 6, 6]	λόγον· τὰ μὲν γὰρ ἄλλα	σύνεισι	διαιρούμενα μὴ κωλύοντος μηδενὸς εἰς
[3, 6, 9]	ψυχρότητος μήποτε ἀπουσία καὶ στέρησις.	Συνελθοῦσαι	δὲ εἰς αὐτὴν αἱ ποιότητες
[3, 6, 4]	αὖ ἀπὸ τῆς δόξης οἷον	σύνεσίν	τινα παρασχὼν τῷ λεγομένῳ τῆς
[3, 6, 17]	τε πᾶν ἦν ἐκείνως μέγα.	Συνῄει	οὖν τὸ ἑκάστου λόγου μετὰ
[3, 6, 12]	λεκτέον διδάσκοντας ὡς χρὴ ταῖς	συνηθείαις	τῶν ὀνομάτων ἐπὶ τὸ πάσχειν
[3, 6, 19]	ταῖς δὲ ψυχαῖς αἱ γνώσεις	συνημμέναις	τῶν σφοδροτέρων· εἰ δὲ μή,
[3, 6, 17]	δὲ ὕλη, ἐφ´ ἧς ἀναγκάζεται	συνθεῖν,	ὁμοῦ πᾶσα καὶ πανταχοῦ παρέχει
[3, 6, 17]	αὐτὸ δὴ τοῦτο τὸ μέγα	συνθεῖν	ποιῆσαν τὸ μικρὸν τῆς ὕλης,
[3, 6, 18]	τε ἦν αὐτῷ μετὰ τοῦ	συνθέοντος	αὐτῷ ἀπολειφθῆναι οὐ δυναμένου, καὶ
[3, 6, 16]	Ἐν μὲν οὖν τοῖς σώμασι	συνθέτοις	οὖσιν ἔστι καὶ μέγεθος μετὰ
[3, 6, 12]	καὶ μορφὴν διδόντος ὥστε ἓν	σύνθετον	γενέσθαι συντραπέντων καὶ οἷον συγκραθέντων
[3, 6, 7]	ἐπείπερ τὸ σῶμα ὕστερον καὶ	σύνθετον	καὶ αὐτὴ μετ´ ἄλλου ποιεῖ
[3, 6, 11]	συνθέτῳ καὶ οὐδὲ ἐν παντὶ	συνθέτῳ,	ἀλλ´ ᾧ χρεία τοῦ προσελθόντος
[3, 6, 11]	εἶναι τὸ παθεῖν ἐν τῷ	συνθέτῳ	καὶ οὐδὲ ἐν παντὶ συνθέτῳ,
[3, 6, 9]	καὶ ὁ ἐν αὐτῷ ἀήρ.	Συνιόντα	δὲ τὰ ἐπὶ τῆς ὕλης
[3, 6, 19]	λυομένων δὲ τῶν συστάσεων ἢ	συνιουσῶν	ἢ μετατιθεμένων παρὰ τὴν κατὰ
[3, 6, 14]	ἐναντίου ἡ φλόξ, ἔξω δὲ	συνίσταιτο.	Γίνεται οὖν αἰτία τῆς γενέσεως
[3, 6, 15]	καὶ φαίνεται, ὅτι ἔξω τὰ	συνιστάμενα	καὶ ἐφεξῆς καὶ πλησίον καὶ
[3, 6, 14]	οὕτω καὶ τὰ ἐν αὐτῇ	συνιστάμενα	τοιοῦτον συνίσταται τρόπον. ~Ἐπὶ μὲν
[3, 6, 4]	περὶ ὃ τὰ πάθη δοκεῖ	συνίστασθαι·	ταῦτα δ´ ἐστὶν οἷς ἕπεται
[3, 6, 14]	τὰ ἐν αὐτῇ συνιστάμενα τοιοῦτον	συνίσταται	τρόπον. ~Ἐπὶ μὲν οὖν τῶν
[3, 6, 4]	παθῶν τὰ μὲν ἐπὶ δόξαις	συνίσταται,	ὡς ὅταν δοξάσας τις μέλλειν
[3, 6, 12]	διδόντος ὥστε ἓν σύνθετον γενέσθαι	συντραπέντων	καὶ οἷον συγκραθέντων καὶ συμπαθόντων
[3, 6, 11]	καὶ ὃ ἐλλιπὲς μὲν τῇ	συστάσει	ἀπουσίᾳ τινός, τέλειον δὲ τῇ
[3, 6, 19]	ἀλλοιώσεως γινομένης, λυομένων δὲ τῶν	συστάσεων	ἢ συνιουσῶν ἢ μετατιθεμένων παρὰ
[3, 6, 3]	πάθη, περὶ δὲ τὴν ἄλλην	σύστασίν	ἐστι γιγνόμενα. Ἀλλ´ ἡ μὲν
[3, 6, 11]	τι πλέον εἰς τὴν αὐτῆς	σύστασιν	προσελθόντος ὁτουοῦν· οὐ γὰρ γίγνεται
[3, 6, 19]	μετατιθεμένων παρὰ τὴν κατὰ φύσιν	σύστασιν	τὰ μὲν πάθη ἐν τοῖς
[3, 6, 6]	σωμάτων ἀηδέστερα προσπεσεῖν, καὶ τὸ	σφόδρα	τῆς πληγῆς καὶ τὸ βλάπτειν
[3, 6, 6]	Πτῶμα οὖν αἱ βαρεῖαι καὶ	σφοδραὶ	πληγαί, ἀλλὰ ποιεῖν εἰς ἄλληλα·
[3, 6, 3]	Ὅτι γὰρ ἐγγίγνονται ἀλλοιώσεις καὶ	σφοδραὶ	τούτων αἰσθήσεις μὴ οὐ λέγειν
[3, 6, 19]	ψυχαῖς αἱ γνώσεις συνημμέναις τῶν	σφοδροτέρων·	εἰ δὲ μή, οὐ γινώσκουσιν.
[3, 6, 2]	δύναμις τοῦ νοεῖν τοῦτο, οὐ	σφραγῖδος	ἔνδον γενομένης, ἀλλ´ ἔχει ὃ
[3, 6, 12]	πῶς ἂν πυρώσειεν; Ἢ εἰ	σχῆμα;	Ἀλλὰ τὸ πυρούμενον ὑπ´ ἀμφοῖν
[3, 6, 12]	τούτοις ἐξ ἑτέρου σχήματος ἕτερον	σχῆμα	δεχομένοις τάχα ἄν τις ἀλλοίωσιν
[3, 6, 12]	λέγων· τῆς δὲ ὕλης οὐδὲν	σχῆμα	ἐχούσης οὐδὲ μέγεθος πῶς ἄν
[3, 6, 9]	εὐωδία γλυκύτητα ἐργάσαιτο ἢ χρῶμα	σχῆμα	ἢ τὸ ἐξ ἄλλου γένους
[3, 6, 16]	μέγεθός ἐστιν, ὥσπερ καὶ ἄυλον	σχῆμα.	Καὶ εἰ τηροῦμεν τὴν ὕλην,
[3, 6, 9]	τὸ δ´ οἷον ὅταν τις	σχῆμα	κηρῷ προσαγάγῃ, ἔνθα οὔτε τι
[3, 6, 9]	κηρὸν εἶναι, ὅταν παρῇ τὸ	σχῆμα,	οὔτε ἐλλείψεις {ἐκεῖνο} ἀπεληλυθότος ἐκείνου.
[3, 6, 12]	οὖσαν πολλήν. Τὴν οὖν ὕλην	σχήμασιν	ὑποθέμενος τὰ πάθη ποιεῖν τοῖς
[3, 6, 12]	ἔχει, εἰ μηδὲ τὸ ὡς	σχήματα	ἀρέσκει; Ἀλλ´ ἔχει ἔνδειξιν ἡ
[3, 6, 2]	λόγου ὥσπερ ὁρᾶν ἐστιν οὐ	σχηματιζόμενον,	ἀλλ´ ὁρῶν καὶ ἐνεργείᾳ ὄν,
[3, 6, 9]	Τὸ δὲ δὴ φῶς οὐδὲ	σχήματος	ἀλλοίωσιν περὶ τὸ φωτιζόμενον ποιεῖ.
[3, 6, 12]	γὰρ σώμασι τούτοις ἐξ ἑτέρου	σχήματος	ἕτερον σχῆμα δεχομένοις τάχα ἄν
[3, 6, 12]	ἀλλοίωσιν λέγοι γίγνεσθαι τὴν τοῦ	σχήματος	μεταβολὴν ὁμώνυμον τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι
[3, 6, 12]	πῶς ἄν τις τὴν τοῦ	σχήματος	ὁπωσοῦν παρουσίαν ἀλλοίωσιν εἶναι κἂν
[3, 6, 16]	μέγα. Οὐ τοίνυν οὐδὲ τοῦ	σχήματος	οὐδὲ τοῦ μεγέθους ἀπολαύσειεν ἄν·
[3, 6, 12]	συλλογίζεσθαι, ὡς οὐδὲ παρὰ τῶν	σχημάτων	ἔχει τὸ πάσχειν αὐτὴ καὶ
[3, 6, 2]	οὐ πάντα, ἀλλά που καὶ	σχολάζον	τῷ ὁρᾶν ὡς οἷόν τε
[3, 6, 3]	δὲ σῶμα ἐκείνης τοῦτο οἷον	σχούσης,	ἵνα μὴ τοῖς ὀνόμασι πλανώμεθα,
[3, 6, 12]	ῥᾴδιον διδάξαι ἃ μάλιστα παρόντα	σῴζει	τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸν εἶναι— ὑπέστη
[3, 6, 6]	δὲ ὂν οὐδενὸς δεῖται ἵνα	σῴζοιτο	καὶ ᾖ, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[3, 6, 16]	ποιότητες, καὶ καταλειφθήσεται ὅπερ ἦν	σῴζουσα	οὐδὲν τῶν πρότερον περὶ αὐτὴν
[3, 6, 6]	τὸ ὄν, ἀνάγκη μήτε τι	σῶμα	αὐτὸ μήτε τὸ ὑποκείμενον τοῖς
[3, 6, 6]	ἐφθάρη, οὕτω καὶ τὸ μάλιστα	σῶμα	γενόμενον ὡς μάλιστα εἰς τὸ
[3, 6, 3]	μέλαν καὶ τὸ λευκὸν περὶ	σῶμα	γίγνεσθαι ἢ τὸ θερμὸν καὶ
[3, 6, 4]	αἰσθητὴ ἡ ταραχὴ περὶ τὸ	σῶμα	γινομένη ὅ τε τρόμος καὶ
[3, 6, 3]	δόξης αἰσχροῦ γενομένης· τὸ δὲ	σῶμα	ἐκείνης τοῦτο οἷον σχούσης, ἵνα
[3, 6, 1]	καὶ μεταβαλλούσης. Ἀλλ´ εἰ μὲν	σῶμά	ἐστιν ἡ ψυχὴ καὶ μέγεθος
[3, 6, 9]	οἶμαι. Ἀλλὰ τὸ ὑποκείμενον ἴσως	σῶμα;	Καίτοι ὑπὸ χρώματος τί ἂν
[3, 6, 6]	ἄν τις ἴδοι τὸ μᾶλλον	σῶμα	μᾶλλον παθητὸν ὄν, γῆν ἢ
[3, 6, 4]	ψυχῆς μέρος τὸ παθητικὸν οὐ	σῶμα	μέν, εἶδος δέ τι. Ἐν
[3, 6, 16]	τὸ οὐκ ἀφωρισμένον· οὐ γὰρ	σῶμα.	~Οὐδ´ αὖ μέγεθος αὐτὸ ἔσται.
[3, 6, 7]	καὶ αὐτὴ μετ´ ἄλλου ποιεῖ	σῶμα.	Οὕτω γὰρ τοῦ ὀνόματος τετύχηκε
[3, 6, 6]	ὄντος ὃ καταλείπει μᾶλλον τοῦτο	σῶμα	ποιούσης. Καὶ ἐκ τῶν δὲ
[3, 6, 12]	φυγεῖν. Ἀλλ´ ὅταν διαιρεθῇ τι	σῶμα,	πῶς οὐ καὶ αὐτὴ διῄρηται;
[3, 6, 12]	ὥστε ὅσοι παθητὴν ποιοῦσι καὶ	σῶμα	συγχωρείτωσαν αὐτὴν εἶναι. ~Ἔτι δὲ
[3, 6, 4]	οὐδ´ ἂν ἔτι εἰς τὸ	σῶμα	ταῦτα ἀφίκετο τοῦ πέμποντος οὐκέτι
[3, 6, 3]	εἰς αἴσθησιν ἧκον περὶ τὸ	σῶμα,	τὸ δὲ περὶ τὴν ψυχὴν
[3, 6, 19]	γεννώμενα διδούσης· ἐπεὶ καὶ ὅσον	σῶμα	τοῦ γινομένου ἐκ τῆς τροφῆς.
[3, 6, 7]	μὲν οὖν ἀσώματος, ἐπείπερ τὸ	σῶμα	ὕστερον καὶ σύνθετον καὶ αὐτὴ
[3, 6, 1]	περὶ ἄλλο γινομένων, οἷον τὸ	σῶμα	φέρε τὸ τοιόνδε, τῆς δὲ
[3, 6, 16]	μέγεθος. Ἐν μὲν οὖν τοῖς	σώμασι	συνθέτοις οὖσιν ἔστι καὶ μέγεθος
[3, 6, 19]	τὰ μὲν πάθη ἐν τοῖς	σώμασι,	ταῖς δὲ ψυχαῖς αἱ γνώσεις
[3, 6, 6]	εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν τοῖς	σώμασι	τιθεμένους τὰ ὄντα τῇ τῶν
[3, 6, 12]	καὶ ἀλλοιοῦσθαι. Τοῖς μὲν γὰρ	σώμασι	τούτοις ἐξ ἑτέρου σχήματος ἕτερον
[3, 6, 6]	αὐτὸ μήτε τὸ ὑποκείμενον τοῖς	σώμασιν	εἶναι, ἀλλ´ εἶναι τούτοις τὸ
[3, 6, 6]	τις ζωὴ οὖσα ἐν τοῖς	σώμασιν	ἦν· καὶ μίμησιν ἔχουσα ταύτης
[3, 6, 12]	τὰ πάθη ποιεῖν τοῖς ἐμψύχοις	σώμασιν	οὐδὲν αὐτὴν ἔχουσαν τούτων τῶν
[3, 6, 19]	αἱ μὲν πείσεις περὶ τὰ	σώματα	κατὰ τὰς ποιότητας καὶ τὰς
[3, 6, 5]	τῆς ψυχῆς τῆς μηκέτι ἐν	σώματι	γιγνομένης ὡς ἐκείνου εἶναι, καὶ
[3, 6, 12]	καὶ ὅλως δὴ τῷ μὴ	σώματι	μηδὲ τὰ σώματος πάθη γίγνεσθαι·
[3, 6, 6]	ἐστιν εὑδούσης· ὅσον γὰρ ἐν	σώματι	ψυχῆς, τοῦτο εὕδει· ἡ δ´
[3, 6, 4]	τῷ ψυχικῷ μέρει ταῦτα· ἢ	σωματικὸν	φήσομεν αὐτὸ εἶναι, αὐτό τε
[3, 6, 2]	οἷον ἀπορίᾳ ἢ σαθρότητι ὅπλων	σωματικῶν,	ἢ ἐνεργεῖν κωλυόμενον ἢ μὴ
[3, 6, 6]	ἀληθινὴ ἀπὸ σώματος, οὐ μετὰ	σώματος,	ἀνάστασις. Ἡ μὲν γὰρ μετὰ
[3, 6, 6]	ταύτης μᾶλλόν ἐστι τοῖς ἧττον	σώματος	ἔχουσιν, ὡς τῆς ἀπολείψεως τοῦ
[3, 6, 5]	τὸ χωρίζειν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ	σώματος;	Ἢ ἡ μὲν κάθαρσις ἂν
[3, 6, 4]	τρόμος καὶ ὁ σεισμὸς τοῦ	σώματος	καὶ τὸ ὠχρὸν καὶ ἡ
[3, 6, 2]	Τάχα δὲ τὸ πολὺ καὶ	σώματος	καχεξία ἡ τούτου λεγομένη κακία,
[3, 6, 16]	οὐ μὴν ἀφωρισμένον, ἐπειδὴ ἐν	σώματος	λόγῳ ἔγκειται καὶ μέγεθος· ἐν
[3, 6, 6]	ἀνάστασις. Ἡ μὲν γὰρ μετὰ	σώματος	μετάστασίς ἐστιν ἐξ ἄλλου εἰς
[3, 6, 6]	δ´ ἀληθινὴ ἐγρήγορσις ἀληθινὴ ἀπὸ	σώματος,	οὐ μετὰ σώματος, ἀνάστασις. Ἡ
[3, 6, 12]	φθεῖραι λέγοντας πῶς φθαρέντος τοῦ	σώματος	οὐκ ἔφθαρται; Ἔτι λεκτέον τοσόνδε
[3, 6, 12]	τῷ μὴ σώματι μηδὲ τὰ	σώματος	πάθη γίγνεσθαι· ὥστε ὅσοι παθητὴν
[3, 6, 6]	τὸ πῦρ φεῦγον ἤδη τὴν	σώματος	φύσιν; Ἀλλ´ οἶμαι, τὰ μὲν
[3, 6, 6]	δ´ ἀληθὴς ὅλως ἀπὸ τῶν	σωμάτων,	ἃ τῆς φύσεως ὄντα τῆς
[3, 6, 6]	Ἐπεὶ καὶ τὰ νεκρὰ τῶν	σωμάτων	ἀηδέστερα προσπεσεῖν, καὶ τὸ σφόδρα
[3, 6, 1]	ὁποῖαι αἱ θερμάνσεις καὶ ψύξεις	σωμάτων.	Καὶ τὸ παθητικὸν δὲ λεγόμενον
[3, 6, 1]	καὶ ταῦτα τὰ ἀπὸ τῶν	σωμάτων	κατ´ ἀναλογίαν μετενηνεγμένα ἀντικειμένως ληπτέον
[3, 6, 6]	καὶ δὴ καὶ ἐπὶ τῶν	σωμάτων	μᾶλλον γῆς ἑστώσης τὸ μᾶλλον
[3, 6, 9]	τοῦ τρέπειν, οἷον ἐπὶ τῶν	σωμάτων	ὁρᾶται ἐπί γε τῶν ζῴων,
[3, 6, 7]	ἥ τε ὕλη ἕτερα τῶν	σωμάτων.	Οὔτε δὲ ψυχὴ οὖσα οὔτε
[3, 6, 6]	εἶναι. Καὶ πῶς ἡ τῶν	σωμάτων	φύσις μὴ οὖσα, πῶς δὲ
[3, 6, 13]	τούτῳ φυλάττουσαν αὑτῆς ἣν εἴληχε	σωτηρίαν	ἀνάγκη αὐτὴν μὴ μόνον τῶν
[3, 6, 2]	ἀκόλαστον μὲν ὂν οὐκ ἄλλως,	σωφρονοῦν	δὲ ἄλλως; ἢ πέπονθεν. Ἢ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/05/2010