Pages
[97]	ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ δόξαι	αἱ	ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν χρόνον
[76]	εἰς οὓς καὶ δι' ὧν	αἱ	ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε.
[97]	δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ	αἱ	δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν
[85]	αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται	αἱ	δόξαι αὗται: εἰ δὲ αὐτόν
[85]	ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ αὗται	αἱ	δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί.
[80]	γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν καὶ	αἱ	εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε.
[92]	~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα πάντων	αἱ	πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ
[99]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	αἵ	γε γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων,
[86]	ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι,	~αἳ	ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ'
[95]	~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ	διδάξεαι:	ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς
[75]	ἀλλὰ σύ γέ που καλεῖς	πεπεράνθαι	τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον
[92]	λόγον εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ	λωβᾶσθαι	τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι καὶ
[78]	βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ	δύνασθαι	ἂν εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ
[77]	λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ	δύνασθαι:	καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν,
[78]	ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ καὶ	δύνασθαι;	~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[91]	θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ ξένους	~ὑποδέξασθαί	τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως
[82]	~ἀλλ' εἴ πώς μοι ἔχεις	ἐνδείξασθαι	ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι.
[78]	~καὶ χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον	κτᾶσθαι	καὶ τιμὰς ἐν πόλει καὶ
[78]	ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν καὶ	κτᾶσθαι;	~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ
[96]	διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ	ἐπίστασθαι,	~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ αὐτὸ
[91]	μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων τι	ἐπίστασθαι	~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων διαφέρουσιν,
[80]	πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ	ἅψασθαι,	νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ
[80]	ὅμως δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ	σκέψασθαι	καὶ συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν.
[87]	μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε, δεῖ	σκέψασθαι	πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ
[89]	μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν καλῶς	λέγεσθαι,	ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ ~νῦν
[81]	~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ	λέγεσθαι	ὁ λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες;
[89]	οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς	λέγεσθαι:	ὅτι δὲ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη,
[89]	μὴν ἐδόκει γε ἄρτι καλῶς	λέγεσθαι.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ οὐκ ἐν
[89]	τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς	λέγεσθαι,	ὦ Σώκρατες, τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης)
[75]	νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις	διαλέγεσθαι,	δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως καὶ
[78]	χρυσίον δὲ δὴ καὶ ἀργύριον	πορίζεσθαι	ἀρετή ἐστιν, ὥς φησι Μένων
[78]	τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ' ~εἶναι	πορίζεσθαι	ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[79]	(ἐστιν οἷόν τ' εἶναι τἀγαθὰ	πορίζεσθαι	μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς
[77]	ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν ~δυνατὸν εἶναι	πορίζεσθαι.	~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν τῶν
[78]	σὸν λόγον ἀρετή, (δύναμις τοῦ	~πορίζεσθαι	τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι δοκεῖ,
[94]	σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ	πείθεσθαι,	εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν καὶ
[92]	ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ	πείθεσθαι.	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι οἱ
[81]	ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ	πείθεσθαι	τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος
[85]	αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ	ἀναμιμνῄσκεσθαί	ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[86]	μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ	ἀναμιμνῄσκεσθαι;	~(Μένων) εὖ μοι δοκεῖς λέγειν,
[84]	ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ	ἀναμιμνῄσκεσθαι;	ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει
[82]	αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ	ἀναμιμνῄσκεσθαι.	~σὺ δέ μοι λέγε: ἀπὸ
[93]	~ἆρ' οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα	βούλεσθαι	αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι,
[78]	~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος τὸ μὲν	βούλεσθαι	πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ γε
[78]	λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς	βούλεσθαι	τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ
[78]	ἔλεγες ὅτι ἔστιν ἡ ἀρετὴ	βούλεσθαί	τε τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι; ~(Μένων)
[81]	ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν	~γίγνεσθαι,	ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε: δεῖν δὴ
[83]	γραμμῆς φῂς τὸ (διπλάσιον χωρίον	~γίγνεσθαι;	τοιόνδε λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν
[90]	καλῶς ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν	γενέσθαι:	ἆρ' ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε
[90]	δ' εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα	γενέσθαι,	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους;
[77]	~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ	γενέσθαι	αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι: τί γὰρ
[84]	ἔδει δέ γε διπλάσιον ἡμῖν	γενέσθαι:	ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Παῖς) πάνυ
[93]	ἄλλους τέ τινας καλοὺς κἀγαθοὺς	γενέσθαι,	μάλιστα ~δέ που τὸν ὑὸν
[90]	βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν	(γενέσθαι,	παρὰ τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν
[77]	λέγεις; ἦ γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων)	γενέσθαι:	τί γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον
[80]	ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ	συγγενέσθαι	(σοι ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο
[92]	λεληθέναι καὶ ἑαυτούς; καὶ οὕτω	~μαίνεσθαι	ἀξιώσομεν τούτους, οὓς ἔνιοί φασι
[92]	εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι	μαίνεσθαι,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[75]	τὸ διαλεκτικώτερον μὴ μόνον τἀληθῆ	ἀποκρίνεσθαι,	~ἀλλὰ καὶ δι' ἐκείνων ὧν
[76]	Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις	ἀποκρίνεσθαι,	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς
[70]	εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ μεγαλοπρεπῶς	~ἀποκρίνεσθαι	ἐάν τίς τι ἔρηται, ὥσπερ
[75]	δὴ πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον	~ἀποκρίνεσθαι.	ἔστι δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον
[79]	καὶ ~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν	ἀποκρίνεσθαι.	~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν,
[79]	~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ δέοι	ἀποκρίνεσθαι,	τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ
[71]	εἰ γοῦν ~τινα ἐθέλεις οὕτως	ἐρέσθαι	τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ
[83]	σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ	ἔσεσθαι.	~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία
[79]	λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς αὐτῆς	δεήσεσθαι	ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις
[91]	~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι	πράττεσθαι;	ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔχω
[80]	εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς εὖ	~βουλεύεσθαι	οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν:
[91]	ἔξεστί σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ	βουλεύεσθαι	περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος.
[71]	τῶνδε τῶν τόπων παρ' ὑμᾶς	οἴχεσθαι	ἡ σοφία. εἰ γοῦν ~τινα
[72]	~πολλῇ γέ τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα	κεχρῆσθαι,	ὦ Μένων, εἰ μίαν ζητῶν
[97]	~τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν	ἐκτῆσθαι	οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι
[88]	ἄλλα πάντα εἰς ~τὴν ψυχὴν	ἀνηρτῆσθαι,	τὰ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς
[71]	δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν	~εὐλαβεῖσθαι	μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ
[94]	~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι,	εὐλαβεῖσθαι:	ὡς ἴσως μὲν καὶ ἐν
[99]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς δέ γε	ἡγεῖσθαι	δύο ὄντα ταῦτα μόνα, δόξαν
[97]	~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς	ἡγεῖσθαι,	ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο
[79]	~ἢ οὐ δοκεῖ σοι πάλιν	δεῖσθαι	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει
[92]	πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς	εἰσαφικνεῖσθαι	~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις
[86]	καὶ συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως αὐτὸ	σκοπεῖσθαι,	εἴτε διδακτόν ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν.
[75]	σχήματος, τί ~ἂν οἴει σοι	ἀποκεκρίσθαι;	~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ εἰ
[81]	καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι,	ἀπόλλυσθαι	δ' οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ
[100]	τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ	σκιαὶ	ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε
[98]	τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ ~πολλοῦ	ἄξιαί	εἰσιν, ἕως ἄν τις αὐτὰς
[93]	ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ	καὶ	ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ
[98]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ	καὶ	ἀγαθὸν εἶναι τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον;
[94]	οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν	καὶ	ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα
[75]	τις εἴη καὶ ἐριστικῶν τε	καὶ	ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν
[73]	καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες	καὶ	ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο;
[100]	ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι	καὶ	Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[80]	καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν	καὶ	αἱ εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί
[99]	λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	αἵ γε γυναῖκες δήπου, ὦ
[76]	χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει σύμμετρος	καὶ	αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς,
[86]	ἠρόμην ~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην	καὶ	ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι
[73]	δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι, ~ὅτι	καὶ	ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων) ~ὀρθῶς
[74]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ ταῦτα, ὅτι	καὶ	ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί.
[93]	ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός,	καὶ	ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο
[76]	φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ ὀσμὴν	καὶ	ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων. ~(Μένων)
[74]	καὶ ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν	καὶ	ἄλλα σχήματα, εἴ με κελεύοις:
[74]	ἂν ὅτι χρῶμά τι, διότι	καὶ	ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε.
[72]	ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει, (δούλου.	~καὶ	ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε
[74]	σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια	καὶ	ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ
[73]	λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ	καὶ	ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας
[71]	καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός.	καὶ	ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ
[87]	ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι δοκεῖ,	καὶ	ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν ἐστιν
[87]	εἰ μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν	καὶ	ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ' ἂν
[92]	καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ	καὶ	(ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον
[81]	(διδόναι: λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος	καὶ	~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι
[97]	ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε βαδίζοι	καὶ	~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς
[100]	τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος	καὶ	ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ δὲ
[91]	οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο,	καὶ	ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι
[93]	ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο	καὶ	ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ οὐ παραδοτὸν
[76]	ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν,	καὶ	ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι
[76]	γάρ σοι κατὰ συνήθειαν εἴρηται:	καὶ	ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις
[90]	~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε,	καὶ	ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης) καλῶς
[88]	ἐν τῇ ψυχῇ τί ἐστιν	καὶ	ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν
[86]	ὃ μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν	καὶ	ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ μοι δοκεῖς
[73]	ἀρετὴ πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν	καὶ	ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι Γοργίας
[95]	ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε,	καὶ	ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις.
[88]	σωφροσύνην τι καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην	καὶ	ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην
[86]	τις οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν	καὶ	~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ
[72]	μοι δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι	καὶ	ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[84]	ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι	καὶ	ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν
[71]	~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ	καὶ	ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός, ὦ
[89]	πρὸς τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ	καὶ	ἀπιστεῖς μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ
[76]	τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι	καὶ	ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν
[91]	πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε	καὶ	ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.
[91]	τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι	καὶ	ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων
[80]	γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα	καὶ	ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ
[78]	πλοῦτον; ~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω	καὶ	ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν
[78]	~τὸ δὲ μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον	καὶ	ἀργύριον, ὅταν μὴ δίκαιον ᾖ,
[78]	~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον δὲ δὴ	καὶ	ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν, ὥς
[91]	ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας	καὶ	ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς
[71]	ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας	καὶ	ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ
[82]	διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι
[78]	κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν πόλει	καὶ	ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα
[86]	ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν	καὶ	ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι τί γὰρ
[80]	δοκεῖς, ~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις	καὶ	ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας
[74]	ἔλεγες ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	αὖ εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως
[99]	ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ Μένων,	καὶ	αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν
[82]	αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν	καὶ	αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν εἴη
[78]	αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ	καὶ	αὕτη ἐστὶν ἡ ἀπορία; ~(Μένων)
[87]	αὐτό φαμεν εἶναι τὴν ἀρετήν,	καὶ	αὕτη ἡ ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν,
[94]	καὶ (πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ	καὶ	αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,
[71]	ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς κακῶς,	καὶ	αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν.
[95]	τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται	καὶ	αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ'
[70]	ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε	καὶ	αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν
[71]	ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν	καὶ	αὐτός, ὦ Μένων, οὕτως ἔχω:
[88]	~ταὐτὰ δὲ ταῦτά φαμεν ἐνίοτε	καὶ	βλάπτειν: ἢ σὺ ἄλλως φῂς
[97]	πρὸς τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς.	καὶ	γὰρ αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς,
[89]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~καὶ	γὰρ ἄν που καὶ τόδ'
[80]	τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ:	καὶ	γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα
[95]	~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατες.	καὶ	γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ πολλοὶ
[86]	Σώκρατες, οὐκ οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης)	~καὶ	γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων.
[99]	~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ θεομάντεις:	καὶ	γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν
[93]	δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά,	καὶ	γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ
[75]	ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα	~καὶ	γένηταί σοι μελέτη πρὸς τὴν
[71]	εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε	καὶ	γενναῖός ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία
[83]	μὲν οἵδε, ὁ δὲ εἷς:	καὶ	γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ
[77]	κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις, ἢ	καὶ	γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν ὅμως
[71]	ἂν φανῇς σὺ μὲν εἰδὼς	καὶ	Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ
[95]	δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων)	~καὶ	Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα
[72]	ὑγίειά γε εἶναι καὶ ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος
[81]	~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε	καὶ	γυναικῶν σοφῶν περὶ τὰ θεῖα
[89]	οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος.	καὶ	δὴ καὶ νῦν, ὦ Μένων,
[70]	Ἀρίστιππος, καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν.	καὶ	δὴ καὶ τοῦτο τὸ ἔθος
[89]	~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι:	καὶ	δῆλον, ὦ Σώκρατες, κατὰ τὴν
[75]	μὴ μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ	καὶ	δι' ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ
[98]	ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ	καὶ	δι' ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ
[97]	ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης,	καὶ	δι' ὅτι τὸ μὲν ἕτερον,
[76]	~(Σωκράτης) καὶ πόρους εἰς οὓς	καὶ	δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται;
[98]	μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι:	καὶ	διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη
[75]	διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως	καὶ	διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ ἴσως
[98]	~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν,	καὶ	διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης.
[72]	φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι	καὶ	διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι;
[96]	πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως	καὶ	διαφεύγει ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα
[91]	γε φανερά ἐστι λώβη τε	καὶ	διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[95]	καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι	καὶ	διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ μὰ
[93]	ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν	καὶ	διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν
[93]	πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος
[89]	~μόνον ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ	καὶ	διδασκάλους καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων)
[84]	ἄν που εὕρῃς με ~διδάσκοντα	καὶ	διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς
[73]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες	καὶ	(δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες
[88]	ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεῖς	καὶ	~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν
[73]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως	καὶ	~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[73]	οἵω τε εἶναι τοῦ δεσπότου,	καὶ	δοκεῖ σοι ἔτι ἂν δοῦλος
[80]	κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι.	καὶ	δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ δεῖ
[77]	γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καὶ	δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ
[79]	καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν,	καὶ	~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ δέοι
[97]	ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ ἄρα	καὶ	~δόξα ἦν ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ
[73]	ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων,	καὶ	δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε εἶναι
[97]	μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει	καὶ	δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει.
[77]	ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι	καὶ	δύνασθαι: καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω
[78]	ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ	καὶ	δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης)
[79]	~ὅλον καὶ ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ,	καὶ	ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ
[92]	λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι	καὶ	ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν
[91]	οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς	καὶ	ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ
[73]	~ὀρθῶς γε λέγων σύ, ἐπεὶ	καὶ	ἐγὼ λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην
[74]	~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον	καὶ	ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν καὶ
[75]	εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ	~καὶ	ἐγώ σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε
[77]	χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ δύνασθαι:	καὶ	ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα
[98]	τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	καὶ	ἐγὼ ὡς οὐκ εἰδὼς λέγω,
[94]	~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης ἦν	καὶ	ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ πόλει
[70]	εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν	καὶ	~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε καὶ
[98]	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ μέν γε διδάσκαλοι εἶεν,
[75]	σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε:	καὶ	εἰ μέν γε τῶν σοφῶν
[84]	ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς:	~καὶ	(εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ
[74]	ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	εἴ γε προσανηρώτα σε ὁποῖα,
[74]	τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἴ γέ σε ἐκέλευε λέγειν
[92]	εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος)	καὶ	εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν
[93]	ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε,	καὶ	εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ
[75]	ὅτι λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε	καὶ	εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ
[74]	χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν,	καὶ	εἰπόντος σου ὅτι τὸ ~λευκόν,
[79]	δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς εἶναι,	καὶ	~ἕκαστα τούτων. τί οὖν δὴ
[82]	ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον	καὶ	ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[74]	ὥσπερ ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον,	καὶ	ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ εἰς πολλὰ
[99]	λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν τε	καὶ	ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε
[75]	λέγω, σὸν ~ἔργον λαμβάνειν λόγον	καὶ	ἐλέγχειν. εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ
[82]	πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι	καὶ	ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα,
[71]	τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος,	καὶ	ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς
[77]	οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ σοῦ ἕνεκα	καὶ	ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως
[96]	τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι	καὶ	ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον οὖν
[86]	ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε	καὶ	ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[94]	πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν	καὶ	ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν
[91]	δὲ ἐν τῇ τέχνῃ ὄντα	καὶ	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ
[94]	ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ πόλει	καὶ	ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε
[89]	ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ ~νῦν	καὶ	ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει
[89]	αὐτὸ δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	ἐν τῷ ~νῦν καὶ ἐν
[74]	οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα	καὶ	ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν
[100]	δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν	καὶ	ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ
[83]	γὰρ οἵδε, ὁ δὲ εἷς:	καὶ	ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε,
[95]	~εἰ δ' ἦν ποιητόν, φησί,	καὶ	ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως
[99]	~φαῖμεν ἂν θείους τε εἶναι	καὶ	ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ κατεχομένους
[93]	ἢ οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ	καὶ	ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν
[90]	(ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν	καὶ	ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ
[94]	~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα εὖ	καὶ	ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν μὲν
[90]	εἶναι πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε	καὶ	ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς
[70]	(νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	καὶ	ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα
[75]	ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ	~καὶ	ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ
[90]	~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος	καὶ	ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ ἄλλα
[99]	ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς	καὶ	ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι οὕτω.
[98]	ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα	καὶ	ἐπιστήμη, οὐ πάνυ μοι δοκῶ
[99]	ταῦτα μόνα, δόξαν τε ἀληθῆ	καὶ	ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς
[84]	ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι,	καὶ	ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ
[93]	ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο	καὶ	ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν
[76]	διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς εἶ	καὶ	~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων)
[86]	οἷός τε εἴην, ~καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ τοῦτο μέν
[71]	ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται	καὶ	ἐρεῖ: ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι
[75]	γε τῶν σοφῶν τις εἴη	καὶ	ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ
[95]	λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν πῖνε	καὶ	ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε,
[83]	ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα	καὶ	ἔσται τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ
[81]	γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν	καὶ	ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων
[75]	τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας	καὶ	ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν τι
[76]	~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι,	καὶ	ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον ταῦτα
[97]	ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν	καὶ	εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε.
[96]	μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς τε	καὶ	εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται τὰ
[75]	τί ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ	καὶ	εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις,
[88]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως	καὶ	εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ καὶ
[88]	καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν	καὶ	εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν
[90]	τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος	~καὶ	εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ
[81]	τε οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,	καὶ	ἑωρακυῖα καὶ τὰ ~ἐνθάδε καὶ
[97]	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἕως γ' ἄν που ὀρθὴν
[84]	ὅπῃ ἔχει: νῦν μὲν γὰρ	~καὶ	ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς,
[96]	~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς,	καὶ	ζητητέον ὅστις ἡμᾶς ἑνί γέ
[81]	ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε	καὶ	ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων
[87]	ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	ἡ ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν;
[73]	δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι,	καὶ	ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ,
[72]	ὡσαύτως δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἡ κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ
[88]	ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη	καὶ	ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ
[79]	ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον	καὶ	ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ ἐὰν
[93]	~ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς,	καὶ	ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός,
[85]	εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ	καὶ	ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ ἔλαβέν
[86]	βελτίους ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι	καὶ	ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ οἰοίμεθα
[84]	ᾤετό γ' αὐτὴν τότε εἰδέναι,	καὶ	θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς, καὶ
[96]	εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε	καὶ	θαυμάζω δή, ὦ Σώκρατες, ~πότερόν
[93]	ἵππων ὀρθός, καὶ ἄλλα ~πολλὰ	καὶ	θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν
[95]	διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ, (ἀλλὰ	καὶ	Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ' ὅτι
[71]	καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή,	καὶ	θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου
[72]	γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος	καὶ	ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ,
[87]	ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν,	καὶ	ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πλοῦτος
[92]	οὐδὲν ~λέγων, ὡς σὺ φῄς:	καὶ	ἴσως τὶ (λέγεις. ἀλλὰ σὺ
[78]	ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται ἄθλιος	καὶ	κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι
[87]	ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς	καὶ	κάλλος καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα
[81]	λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν,	καὶ	καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ
[88]	πάντα τὰ τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα	καὶ	καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως εἰς
[88]	μετὰ μὲν νοῦ καὶ μανθανόμενα	~καὶ	καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ νοῦ
[99]	εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας	καὶ	κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν
[71]	οἰκεῖν, σῴζουσάν τε τὰ ἔνδον	καὶ	κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός. καὶ
[71]	αὐχμός τις τῆς σοφίας γέγονεν,	~καὶ	κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε τῶν τόπων
[78]	ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν	καὶ	κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν,
[99]	καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι	καὶ	λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[86]	διαμαχοίμην, εἰ οἷός τε εἴην,	~καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ
[92]	σὸν λόγον εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν	καὶ	λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι
[89]	οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους	καὶ	μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[90]	διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε	καὶ	μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα
[88]	καὶ εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ	καὶ	μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ
[99]	τε οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς	καὶ	~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας:
[99]	οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ	καὶ	μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ
[99]	θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ	καὶ	μεγάλα πράγματα, μηδὲν εἰδότες ~ὧν
[74]	εἶναι καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία	καὶ	~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης)
[88]	ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην	καὶ	μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα τὰ (τοιαῦτα;
[70]	ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε	καὶ	μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι
[95]	πως ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς	καὶ	μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο
[72]	ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	μέγεθος καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ
[82]	~οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον	καὶ	μεῖζον καὶ ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ
[81]	τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης,	καὶ	μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν
[79]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ	καὶ	μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι
[88]	εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὲν δὴ καὶ τἆλλα ἃ
[93]	ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε	καὶ	Μένων. ~ὧδε οὖν σκόπει ἐκ
[95]	παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε,	καὶ	μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε
[81]	~ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ	καὶ	μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ γὰρ
[71]	~τί φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον	καὶ	μὴ φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα
[87]	ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν ἀγαθοί;
[89]	τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων)	καὶ	μὴν ἐδόκει γε ἄρτι καλῶς
[98]	Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν καὶ ἐγὼ ὡς οὐκ
[98]	ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ
[85]	~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν οὐκ ᾔδει γε, ὡς
[79]	διὰ τῶν ἔτι ζητου Μένων	καὶ	~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι.
[90]	τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην	καὶ	μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν,
[88]	~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν	καὶ	μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα
[80]	ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν.	καί	μοι δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ
[83]	γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου.	καί	μοι λέγε: οὐχ ἥδε μὲν
[94]	μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων,	καὶ	μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν καὶ τἆλλα
[91]	Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους	καὶ	μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον
[76]	μυστηρίων, ἀλλ' εἰ περιμείναις τε	καὶ	μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν,
[84]	~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες	καὶ	ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν
[82]	ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ,	καὶ	(νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε
[92]	πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ δὲ	καὶ	~νῦν ἔτι ὄντες. πότερον δὴ
[85]	οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~καὶ	νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ
[82]	οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα;	καὶ	νῦν οὗτος ~οἴεται εἰδέναι ὁποία
[80]	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν.	καὶ	νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ ἔστιν
[89]	εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ δὴ	καὶ	νῦν, ὦ Μένων, εἰς καλὸν
[80]	καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν:	καὶ	νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖς,
[94]	ὅτι δύο ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον	καὶ	~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους
[91]	τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας	καὶ	ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι
[73]	ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ	καὶ	~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης.
[79]	φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ	καὶ	ὁ ἑταῖρός σου; ~(Μένων) ~ὦ
[99]	φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί τε	καὶ	οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι
[99]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι:	καὶ	οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν
[77]	τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ	καὶ	οἳ γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης)
[71]	οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ σοῦ	καὶ	οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον
[94]	φίλοι Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων;	καὶ	οἰκίας μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο
[75]	οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ,	καὶ	οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[77]	κακά: ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ	καὶ	οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι
[90]	διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή,	καὶ	οἵτινες. σὺ ~οὖν ἡμῖν, ὦ
[80]	~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων,	καὶ	ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων) τί
[95]	παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις,	καὶ	ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι καὶ
[86]	ὅν τ' ἂν ᾖ χρόνον	καὶ	ὃν ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος,
[94]	~τούτῳ γάρ που καὶ συγγέγονας	καὶ	ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ δὲ
[79]	(ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων)	καὶ	ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες.
[98]	θείην ἂν ὧν οἶδα. ~(Μένων)	καὶ	ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις.
[78]	πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως	καὶ	ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι διαφέρει,
[76]	~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ ἔστι,	(καὶ	ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν
[88]	ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς,	καὶ	ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ
[97]	ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν
[80]	οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ	καὶ	ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς
[71]	μόνον γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ	καὶ	ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον
[84]	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ	καὶ	οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν
[91]	ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται,	καὶ	οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ
[95]	ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν,	καὶ	~οὔ ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ
[78]	~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες:	καὶ	οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ κακά. ~(Σωκράτης)
[80]	γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν γάρ,	καὶ	οὐδὲν δεῖ τῷ γε τοιούτῳ
[95]	Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν,	καὶ	οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ με
[74]	εὐθύ, ὃ δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα	(καὶ	οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον
[70]	βουλομένῳ ὅτι ἄν τις βούληται,	καὶ	~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε
[99]	ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται,	καὶ	οὐκ ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ
[92]	αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι	~καὶ	οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος
[80]	ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ~ναρκῶ,	καὶ	οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι.
[94]	ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν,	καὶ	οὐκ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι
[99]	πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε	καὶ	οὓς ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν:
[97]	δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ	καὶ	οὗτος ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων)
[94]	ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	οὗτος τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ
[92]	νέους, ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς;	καὶ	οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς
[84]	καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς,	καὶ	οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ
[70]	ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ,	~καὶ	οὐχ ἥκιστα οἱ τοῦ σοῦ
[99]	(Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ	καὶ	οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν
[76]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ὄψιν καλεῖς τι; ~(Μένων) ἔγωγε.
[73]	μὴν ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα	καὶ	παιδὸς ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ
[98]	χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν τὸ χρῆμα	καὶ	πάντ' (ἀγαθὰ ἐργάζονται: πολὺν δὲ
[88]	εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν	καὶ	~πάντα τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε.
[79]	εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί.
[81]	~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν Ἅιδου	καὶ	πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν ὅτι
[72]	τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ	καὶ	παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ τι
[72]	ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς πολλὰς	καὶ	παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων,
[72]	οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς	καὶ	παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί
[80]	λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς,	καὶ	πάνυ εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ
[94]	ἢ εὖ, ἐν τῇδε δὲ	καὶ	(πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ καὶ
[95]	σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ	καὶ	παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ
[95]	ἐν τοῖς ἐλεγείοις, οὗ λέγει	~καὶ	παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε,
[77]	εἰπὼν ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν,	~καὶ	παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ
[81]	~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς	καὶ	περὶ ἄλλων οἷόν τ' εἶναι
[87]	ἀδύνατον εἴτε μή. οὕτω δὴ	καὶ	περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ
[81]	οὐ μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν	καὶ	περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων
[90]	~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	περὶ αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων
[72]	περὶ ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους	καὶ	περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν
[72]	ἄλλων, ἢ καὶ περὶ ὑγιείας	καὶ	περὶ μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος
[72]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ	καὶ	περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ
[72]	γυναικὸς καὶ τῶν ἄλλων, ἢ	καὶ	περὶ ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους
[81]	τ' εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ	καὶ	Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν
[78]	καλεῖς οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε	καὶ	πλοῦτον; ~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω
[87]	~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ κάλλος	καὶ	πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν καὶ
[70]	καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε	καὶ	πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ
[91]	τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι,	καὶ	πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε
[99]	οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ	καὶ	πολλά, ἴσασι δὲ οὐδὲν ὧν
[81]	ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα	καὶ	πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ
[84]	ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς	καὶ	~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν
[85]	ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα	καὶ	πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς
[76]	Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	καὶ	πόρους εἰς οὓς καὶ δι'
[91]	μανθάνειν, μισθὸν τούτου ταξαμένους τε	καὶ	πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις
[71]	εἶναι τὰ τῆς πόλεως πράττειν,	καὶ	~πράττοντα τοὺς μὲν φίλους εὖ
[71]	ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος,	καὶ	~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει,
[73]	φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς	καὶ	πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ
[80]	περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα	καὶ	πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ,
[84]	εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν	καὶ	πρὸς πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ'
[81]	εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε	καὶ	πρότερον ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς
[96]	σὺ φαῦλοί τινες εἶναι ἄνδρες,	καὶ	σέ τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς
[81]	πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ	~καὶ	σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι
[86]	ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην ~τὸ πρῶτον,	καὶ	σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς
[80]	μοι παντελῶς, εἰ δεῖ τι	καὶ	σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε
[77]	μὴν προθυμίας γε οὐδὲν ἀπολείψω,	καὶ	σοῦ ἕνεκα καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων
[86]	Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ	καὶ	σοῦ, οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον
[74]	δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι καὶ σωφροσύνη	καὶ	σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι
[93]	Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς	καὶ	σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ πατὴρ
[90]	μέν ἐστι πατρὸς πλουσίου τε	καὶ	σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο πλούσιος
[94]	αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν	καὶ	Στέφανον, καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν τά
[71]	ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός τε οἶδε,	καὶ	σὺ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον
[80]	~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ,	καὶ	σὺ δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ
[75]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν	καὶ	σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆς
[77]	λέγειν. ἀλλ' ἴθι δὴ πειρῶ	~καὶ	σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι,
[94]	~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς οἶσθα	καὶ	σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς
[79]	ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν εἶναι	καὶ	σὺ καὶ ὁ ἑταῖρός σου;
[73]	τί ~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι	καὶ	σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων) ~τί
[75]	εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ τε	καὶ	σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο
[93]	σοι τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν	καὶ	σὺ ὁμολογεῖς ἐν τοῖς ~ἄριστον
[91]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου	καὶ	σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς
[74]	ἄλλα σχήματα, εἴ με κελεύοις:	~καὶ	σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας
[96]	~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων, ἐγώ τε	καὶ	σὺ φαῦλοί τινες εἶναι ἄνδρες,
[94]	ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ που	καὶ	συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν.
[80]	Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν	καὶ	συγγενέσθαι (σοι ὅτι σὺ οὐδὲν
[86]	γέ μοι τῆς ἀρχῆς χάλασον,	καὶ	συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι,
[80]	δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι	καὶ	συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων)
[73]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως	καὶ	σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ
[73]	δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ	καὶ	σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[74]	τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι	καὶ	σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια
[88]	ὠφελεῖται; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ εὐμαθία: μετὰ
[79]	ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην	καὶ	σωφροσύνην καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα;
[73]	γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης	καὶ	σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί
[90]	σοφίᾳ κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα	καὶ	τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν
[81]	καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ ~ἐνθάδε	καὶ	τὰ ἐν Ἅιδου καὶ πάντα
[81]	καὶ πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα	καὶ	τὰ ~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν
[91]	τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ παλαιὰ	καὶ	τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ ἂν
[88]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν	καὶ	τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα.
[86]	γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων.	καὶ	τὰ μέν γε ἄλλα οὐκ
[88]	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε	καὶ	τὰ τοιαῦτα, τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ
[87]	καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν	καὶ	τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων)
[88]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ	καὶ	τἆλλα ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν
[94]	~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν	καὶ	τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται
[90]	τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε.
[80]	ὁμοιότατος εἶναι τό τε ~εἶδος	καὶ	τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ
[71]	εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε	καὶ	τἀναντία τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν
[91]	οἱ ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας	καὶ	τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ
[97]	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	καὶ	ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα
[74]	αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα εἶναι,	καὶ	ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις,
[82]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ	καὶ	ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου ἐστὶν
[82]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν	καὶ	ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ δὶς
[78]	τὸ μὲν βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει,	καὶ	ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ ~ἕτερος
[85]	ἐν ~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν	καὶ	τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε
[75]	γέ που καλεῖς πεπεράνθαι τι	καὶ	τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν,
[72]	γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ εἴδει	καὶ	τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται;
[83]	~οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε τριῶν	καὶ	τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον
[80]	~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε	καὶ	(τὴν ψυχὴν καὶ τὸ στόμα
[78]	χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι	καὶ	τιμὰς ἐν πόλει καὶ ἀρχάς.
[80]	συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων)	~καὶ	τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες,
[91]	ταξαμένους τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος)	καὶ	τίνας λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες;
[81]	καὶ καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον,	καὶ	τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ
[91]	ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ	καὶ	τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων
[81]	ζητῶν: τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα	καὶ	τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν.
[80]	γὰρ ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν	καὶ	τὸ στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ
[89]	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν που	καὶ	τόδ' ἦν: εἰ φύσει οἱ
[73]	εἰκός, ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ	καὶ	τόδε σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν
[95]	ὅτι οὐ μόνον σοί τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο
[95]	ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς	καὶ	τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι
[100]	ταῦτα ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε	καὶ	τὸν ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα
[92]	ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν,	καὶ	τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον
[81]	ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον,	καὶ	τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ
[80]	ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω	καὶ	τοὺς ~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα
[80]	ἄλλο ~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς	καὶ	τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ
[80]	παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως	καὶ	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ
[91]	καὶ τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι,	καὶ	τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι,
[90]	τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς μή,	καὶ	τοὺς μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ
[99]	νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις	καὶ	τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς
[99]	~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας:	καὶ	τοὺς πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα τούτων
[94]	ἵνα δὲ μὴ ὀλίγους οἴῃ	καὶ	τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι
[78]	εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ
[98]	χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο δοκεῖς μοι ἀληθῆ λέγειν.
[78]	νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ	καὶ	τοῦτο εἰ ἀληθὲς λέγεις: ἴσως
[98]	ἂν φαίην ἓν δ' οὖν	καὶ	τοῦτο ἐκείνων θείην ἂν ὧν
[97]	πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως:	καὶ	~τοῦτό ἐστιν ὃ νυνδὴ παρελείπομεν
[86]	~καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο μέν γε δοκεῖς μοι
[84]	πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτό μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν
[97]	ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων,	καὶ	τοῦτό ~που καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων)
[70]	τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ	καὶ	τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν,
[88]	δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ	~(καὶ	τούτοις ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν
[93]	ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος)	~καὶ	τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν
[94]	ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον,	καὶ	τούτους ~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα
[89]	φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ εἶναι:	καὶ	τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις ἂν
[89]	καίτοι μετὰ πολλῶν γε ζητῶ,	καὶ	τούτων μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι
[91]	ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν;	~(καὶ	τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι;
[84]	τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;
[90]	ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε	καὶ	τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε,
[72]	ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς	καὶ	τῶν ἄλλων, ἢ καὶ περὶ
[70]	ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος,	καὶ	τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ
[95]	αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ
[85]	~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα,	καὶ	τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν
[90]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ αὐλήσεως	καὶ	τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ (ταῦτα;
[76]	πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν
[72]	~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν πράξεων	καὶ	τῶν ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον ἔργον
[81]	λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων τε	καὶ	τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ
[93]	σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ ~ἄνδρες	καὶ	τῶν νῦν καὶ τῶν προτέρων
[93]	ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν	καὶ	τῶν προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν
[94]	ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων	καὶ	τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης
[77]	~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας ὅλην	καὶ	ὑγιῆ εἰπὲ τί ἐστιν ἀρετή.
[91]	ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά ~τε	καὶ	ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν,
[99]	θεῖος ἀνήρ, φασίν, οὗτος. ~(Μένων)	~καὶ	φαίνονταί γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς
[80]	γέ μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις με	καὶ	φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε
[74]	ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις ὀνόματι,	~καὶ	φῂς οὐδὲν αὐτῶν ὅτι οὐ
[76]	ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν	καὶ	φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ ὀσμὴν
[78]	ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον; ~(Μένων)	~καὶ	χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι
[84]	νῦν δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη,	καὶ	ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται
[88]	φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά τε	καὶ	ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ δὴ τοῦτον
[98]	ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν	καὶ	ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν,
[99]	~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν	καὶ	ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται,
[80]	χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς:	καλαὶ	γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν καὶ
[93]	παρ' ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν ὃ	πάλαι	ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ Μένων.
[91]	Μένωνος. οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε,	πάλαι	λέγει πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ
[93]	ἀλλ' εἰ διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ	πάλαι	σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ σκοποῦντες τόδε
[72]	εἰ δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ	ἄλλαι	πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ
[74]	καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ	ἄλλαι	πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων,
[72]	περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ	πολλαὶ	καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ
[72]	δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι	πάμπολλαι	ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία
[74]	σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι	πάμπολλαι.	~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν
[95]	Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα	ἄγαμαι,	ὅτι οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ
[89]	αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ	δύναμαι	~εὑρεῖν. καίτοι μετὰ πολλῶν γε
[74]	~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ γὰρ	δύναμαί	πω, ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ
[89]	εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ	~ἀνατίθεμαι	μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι: ὅτι
[86]	ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι	ἐπιστῆμαι	γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν ἀεὶ
[98]	ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν	ἐπιστῆμαι	γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι: καὶ διὰ
[91]	παρελάμβανεν πλέον ἢ ~τετταράκοντα ἔτη	οἶμαι	γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ
[76]	ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη βελτίων:	~οἶμαι	δὲ οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι,
[94]	ἐν τῇδε δὲ καὶ (πάνυ:	~οἶμαι	δὲ σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι.
[93]	διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος)	οἶμαι	ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης)
[73]	δικαίως, ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων)	οἶμαι	ἔγωγε: ἡ γὰρ δικαιοσύνη, ὦ
[78]	δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων)	οἶμαι	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις
[76]	κατὰ συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα	οἶμαι	ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ
[87]	~ὥσπερ μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου	οἶμαι	ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε:
[75]	ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ, καὶ	οἶμαι	μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί
[80]	λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ	οἶμαι	τῶν καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες
[72]	ἡ ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως δὲ	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἡ κακία.
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται	γραμμαὶ	ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον;
[72]	μοι μανθάνειν: οὐ μέντοι ὡς	βούλομαί	γέ πω κατέχω τὸ ἐρωτώμενον.
[75]	τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον	βούλομαι	λέγειν, οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ
[76]	ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων)	βούλομαι:	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[71]	αὐτός, ὦ Μένων, οὕτως ἔχω:	συμπένομαι	τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος,
[80]	καὶ αἱ εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ	ἀντεικάσομαί	σε. ἐγὼ δέ, εἰ μὲν
[75]	ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος.	πειράσομαι	δὴ ~καὶ ἐγώ σοι οὕτως
[77]	ὅπως μὴ οὐχ οἷός τ'	ἔσομαι	πολλὰ τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' ἴθι
[74]	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ	προθυμήσομαι,	ἐὰν οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς
[86]	ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις,	συγχωρήσομαί	σοι τί γὰρ ~χρὴ ποιεῖν;
[71]	τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν	καταμέμφομαι	ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς
[76]	ὅτι εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν:	χαριοῦμαι	οὖν σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων)
[76]	καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι καὶ	ἀποκρινοῦμαι.	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν χάρισαι.
[89]	καὶ τούτων μάλιστα οὓς ἂν	οἴωμαι	~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ
[82]	ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς	φαίνωμαι	αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων. ~(Μένων)
[76]	~βούλει οὖν σοι κατὰ Γοργίαν	ἀποκρίνωμαι,	ᾗ ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις;
[80]	~ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω ὅτι	ἀποκρίνωμαί	σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ
[82]	~βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ σοι	ἐπιδείξωμαι.	~(Μένων) πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε.
[75]	Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης) βούλει σοι	χαρίσωμαι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις
[90]	σοι δοκεῖ ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος)	ναὶ	μὰ Δία ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία
[83]	ἂν τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ' αὐτῆς
[83]	ἦν, ἡ δὲ τεττάρων; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν τοῦ
[87]	(ἀρετῇ γ' ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) εἰ δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι:
[86]	ὅτ' οὐκ ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὅν τ'
[74]	ὄντα χρώματα τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὥσπερ ἐγὼ
[83]	τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ δὲ ὀκτώπουν
[79]	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων, παίζεις
[82]	δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον; ~(Παῖς)	(ναί.	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν
[98]	ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνον
[82]	γε ἀπὸ τῆς διπλασίας; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον
[74]	καὶ ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ εἴ γε προσανηρώτα
[87]	γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ ἡ ἀρετὴ δὴ
[97]	ἄλλως ἔχοι: ἦ γάρ; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε ὠφέλιμοι
[90]	οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος)
[84]	προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) καὶ τρίτον τόδε ἴσον
[85]	γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ γε ταύτην
[98]	εἰ φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~κἂν εἴ γε διδακτὸν
[77]	ἀλλά τινες τῶν κακῶν; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ
[83]	τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ ποίας
[97]	τοῦτό ~που καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν
[83]	ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος
[83]	τὸ χωρίον ὃ φῄς. ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε
[98]	τοῦτο εἰ διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι,
[85]	ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ
[82]	μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον
[90]	βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ αὐλήσεως
[88]	δὲ ~σὺν νῷ, ὠφελεῖται; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως
[84]	τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν τὸ
[85]	~ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται
[73]	~ἀλλὰ σώφρονες καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι τῷ
[85]	ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ οὔ; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν
[82]	ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν οἱ
[83]	τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται; οὐ
[82]	τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται ποδῶν;
[88]	τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ ταῦτά φαμεν
[84]	τέτταρα ἴσα χωρία (τάδε; ~(Παῖς)	ναί.	~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸ ὅλον
[85]	ἐξ ~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν
[85]	αἱ δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα
[98]	γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι; ~(Μένων)	ναί.	~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ καὶ ἀγαθὸν
[81]	ζητεῖν ἀρετὴ ὅτι ἐστίν. ~(Μένων)	~ναί,	ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς λέγεις
[75]	τὴν ~χρόαν τις μὴ φαίη	εἰδέναι,	ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ περὶ
[85]	δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που εἶ	εἰδέναι,	ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν ~τῇ
[71]	διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται	εἰδέναι	ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω εἴτε
[71]	τὸ παράπαν ὅστις ἐστίν, τοῦτον	εἰδέναι	εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε
[84]	εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ	εἰδέναι,	καὶ ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων)
[84]	οὖν ᾤετό γ' αὐτὴν τότε	εἰδέναι,	καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς,
[84]	ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται	εἰδέναι.	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[84]	μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ	~εἰδέναι;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[79]	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ	εἰδέναι	μόριον ~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν, αὐτὴν
[75]	δι' ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ	εἰδέναι	ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ ~καὶ
[98]	εἴπερ τι ἄλλο φαίην ἂν	~εἰδέναι	ὀλίγα δ' ἂν φαίην ἓν
[82]	πάντα; καὶ νῦν οὗτος ~οἴεται	εἰδέναι	ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς τὸ
[84]	ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο	εἰδέναι	~οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν
[71]	~(Μένων) εἶτα οὐκ ἐδόκει σοι	εἰδέναι;	~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων,
[94]	~οἶμαι δὲ σὲ καὶ αὐτὸν	εἰδέναι.	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν
[71]	εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτὸν	~εἰδέναι,	ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ'
[92]	καὶ λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ	λεληθέναι	καὶ ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι
[100]	δ' ἐμοὶ μὲν ὥρα ποι	~ἰέναι,	σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ
[90]	ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου	ἰέναι	τε καὶ μανθάνειν; ἆρ' οὐ
[76]	ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι	ἀπιέναι	πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ
[80]	μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι	~πεποιηκέναι,	(ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε καὶ
[94]	δὲ βελτίω δοκεῖ σοι ὁτουοῦν	πεποιηκέναι;	~τούτῳ γάρ που καὶ συγγέγονας
[76]	ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν	εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ σοι κατὰ
[75]	που καλεῖς πεπεράνθαι τι καὶ	τετελευτηκέναι	τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν, οὐδὲν
[71]	δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι	ἐντετυχηκέναι.	~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν, ὦ
[96]	σέ τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς	πεπαιδευκέναι	καὶ ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον
[93]	οὐκ ἀγαθὸν ἂν (φαίης ~ἄνδρα	γεγονέναι;	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντων γε μάλιστα.
[94]	ἢ τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν	γεγονέναι;	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[93]	δοκοῦσί σοι πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ	γεγονέναι	ἐν τῇδε τῇ πόλει ἄνδρες;
[93]	ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά, καὶ	γεγονέναι	~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ εἶναι:
[80]	ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας	~γεγονέναι.	καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ
[94]	καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους	γεγονέναι	τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι
[87]	κύκλον τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον	ἐνταθῆναι,	εἴποι ἄν τις ὅτι οὔπω
[91]	λάβοι, ὥστε παρὰ τούτους ἐλθόντα	~λωβηθῆναι,	ἐπεὶ οὗτοί γε φανερά ἐστι
[82]	οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω	προθυμηθῆναι	σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι ~προσκάλεσον
[81]	ἄλλων οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν	~ἀναμνησθῆναι,	ἅ γε καὶ πρότερον ἠπίστατο.
[73]	πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ	ἀναμνησθῆναι	τί ~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι
[81]	γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου	εἶναι	~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν
[88]	ἅττα σοι δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη	εἶναι	ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ
[82]	~διδάξαι, ὃς οὔ φημι διδαχὴν	εἶναι	ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς
[93]	γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ	εἶναι:	ἀλλὰ μῶν καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ
[72]	ὦ Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς	εἶναι,	~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ τῶν
[93]	ἐν τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων	εἶναι:	~ἄλλον (δὲ δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην
[96]	τε καὶ σὺ φαῦλοί τινες	εἶναι	ἄνδρες, καὶ σέ τε ~Γοργίας
[90]	οὐ πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία	εἶναι;	~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε,
[93]	αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον	εἶναι;	~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό
[92]	οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων	εἶναι;	~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι,
[88]	μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ βλαβερὰ	εἶναι,	ἆρα οὐχ ὥσπερ τῇ ἄλλῃ
[73]	μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας	~εἶναι	ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ.
[71]	~κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός τις	εἶναι	ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν εἴθ'
[95]	οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι	~εἶναι	ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα,
[81]	καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τ'	εἶναι	αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ
[98]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ	εἶναι	αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[77]	~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ	εἶναι	δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν.
[95]	πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν	~εἶναι	διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ, (ἀλλὰ
[81]	ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ'	εἶναι	(διδόναι: λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος
[73]	δὲ ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ	εἶναι	διοίσει τι, ἐάντε ἐν παιδὶ
[93]	~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ	εἶναι	δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά,
[79]	πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν	εἶναι,	~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται,
[81]	ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ	εἶναι	ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ
[98]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν	εἶναι,	εἰ φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων)
[89]	τὸ μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ	εἶναι,	εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι
[92]	μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων	εἶναι,	εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων,
[71]	θεῶν, Μένων, ~τί φῂς ἀρετὴν	εἶναι;	εἶπον καὶ μὴ φθονήσῃς, ἵνα
[95]	ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς	εἶναι	εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν
[72]	εἰσιν ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς	εἶναι;	εἶχες δήπου ἄν τί μοι
[88]	ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ	εἶναι,	ἐπειδήπερ πάντα τὰ κατὰ τὴν
[77]	ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ	εἶναι,	ἔστιν δὲ ταῦτά γε κακά:
[75]	οὖν εἰ τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ	~εἶναι:	ἔστω γὰρ δὴ ἡμῖν τοῦτο
[86]	ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν	~εἶναι	εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν, περὶ
[78]	τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον	εἶναι	ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν
[74]	μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον σχῆμα	εἶναι	ἢ τὸ εὐθύ; ἢ οὐχ
[72]	καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας	εἶναι;	ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν,
[72]	οὐδὲν διαφέρει πρὸς τὸ ἰσχὺς	~εἶναι	ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ
[89]	~(Σωκράτης) ~φρόνησιν ἄρα φαμὲν ἀρετὴν	εἶναι,	ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος τι;
[78]	βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους	εἶναι	καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ
[77]	τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ	εἶναι,	καθάπερ ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν
[72]	αὐτή μοι δοκεῖ ὑγίειά γε	εἶναι	καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης)
[91]	τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους	εἶναι	καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν
[89]	~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον	εἶναι:	καὶ δῆλον, ὦ Σώκρατες, κατὰ
[72]	τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς	εἶναι	καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας
[95]	νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε	εἶναι	καὶ διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ
[79]	γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς	εἶναι,	καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί οὖν
[99]	τούτων ~φαῖμεν ἂν θείους τε	εἶναι	καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ
[73]	ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ	εἶναι,	καὶ ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ
[79]	ἐξ ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν	εἶναι	καὶ σὺ καὶ ὁ ἑταῖρός
[73]	ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι Γοργίας	εἶναι	καὶ σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων)
[74]	ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ	εἶναι	καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ
[74]	οὐδὲν αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα	εἶναι,	καὶ ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα
[89]	εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ	εἶναι:	καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις
[93]	ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν τις	εἶναι	κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν.
[77]	~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ	εἶναι,	λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες ὅτι
[100]	ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν	εἶναι,	λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος
[76]	ὅτι ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν	~εἶναι.	~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ
[78]	οἷόν τ' ~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν	εἶναι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ
[79]	~τοῦτο δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς	εἶναι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει
[88]	τὴν ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ τιν'	εἶναι.	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[89]	αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ μαθητὰς	εἶναι;	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[89]	αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν	εἶναι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς
[76]	τὰς δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους	εἶναι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[96]	φαίης ἂν σὺ κυρίως ~διδασκάλους	εἶναι;	~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε.
[77]	τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν	εἶναι;	~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[98]	ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται	εἶναι.	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν
[98]	μὴν ἀγαθόν γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν	εἶναι;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ
[78]	ὅστις βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων	εἶναι;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[71]	τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν τ'	εἶναι;	~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ,
[98]	δοκεῖ ~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν	εἶναι;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[95]	σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι	εἶναι;	~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ
[98]	μήτε διδακτὸν αὐτὸ μήτε φρόνησιν	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[98]	γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις ἂν	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[89]	~φαμὲν δὲ τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν
[87]	ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[89]	εἰ μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς	εἶναι.	~(Μένων) ~τί οὖν δή; πρὸς
[76]	συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ πέρας σχῆμα	εἶναι.	~(Μένων) τὸ δὲ χρῶμα τί
[96]	μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν	εἶναι;	~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς
[98]	γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν	εἶναι,	μὴ ὄντων δὲ οὐ διδακτόν;
[90]	τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι	~εἶναι	μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς
[73]	δοκεῖ σοι ἔτι ἂν δοῦλος	εἶναι	ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ
[96]	τὸ πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι	εἶναι,	οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ
[87]	~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες	εἶναι	ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[97]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους	εἶναι,	(ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι
[71]	ἢ δοκεῖ σοι οἷόν τε	~εἶναι,	ὅστις Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ
[73]	σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν τ'	εἶναι.	οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως,
[96]	οὗ οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι	~εἶναι	οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται,
[83]	εἴη ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν	εἶναι;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[83]	λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν	εἶναι.	~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ
[96]	οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ	(εἶναι	περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα
[83]	ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον πόσων	εἶναι	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ'
[86]	~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν οὖν σκεπτέον	(εἶναι	ποῖόν τί ἐστιν ὃ μήπω
[90]	τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν	εἶναι	πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ
[78]	λέγοις. τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ'	~εἶναι	πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε.
[77]	ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν ~δυνατὸν	εἶναι	πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν
[74]	οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον	εἶναι	~στρογγύλον ἢ εὐθύ, οὐδὲ τὸ
[76]	ὃ τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ'	εἶναι	σχῆμα: ὅπερ ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι
[89]	ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ
[87]	δοκεῖ τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον	εἶναι.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; ἄλλο
[71]	αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν	εἶναι	τὰ τῆς πόλεως πράττειν, καὶ
[79]	ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ'	εἶναι	τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο
[87]	τι ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν	εἶναι	τὴν ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ
[79]	ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν	εἶναι:	τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς
[79]	ὀλίγον πρότερον μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν	εἶναι,	τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ
[83]	ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν	εἶναι	τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ
[72]	~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς	εἶναι,	τί ἂν ἀπεκρίνω μοι, εἴ
[78]	οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος	εἶναι.	τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον
[98]	~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ καὶ ἀγαθὸν	εἶναι	τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ
[74]	σχῆμά γε οὐδὲν μᾶλλον φῂς	εἶναι	τὸ στρογγύλον τοῦ εὐθέος, οὐδὲ
[80]	δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος	εἶναι	τό τε ~εἶδος καὶ τἆλλα
[73]	ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον	εἶναι	τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί
[96]	τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν	εἶναι,	τοτὲ ~δὲ οὔ; τοὺς οὖν
[73]	καὶ δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε	εἶναι	τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι
[89]	μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους	εἶναι	τοῦ πράγματος. καὶ δὴ καὶ
[95]	~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους διδασκάλους	εἶναι	τούτου τοῦ πράγματος, οἷς μηδὲ
[73]	γ' ἢ ἄρχειν οἷόν τ'	εἶναι	τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ
[72]	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ σοι	εἶναι	ὑγίεια, ἄλλη δὲ γυναικός; ἢ
[88]	ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ	εἶναι,	~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ
[79]	κακία. ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον	εἶναι	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων
[78]	δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα	~προσεῖναι,	ἢ ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς:
[79]	ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι	τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς: τί
[81]	~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ' εἶναι	(διδόναι:	λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ
[93]	φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες οὐ	~παραδιδόναι	(τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς
[79]	ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ	καταγνύναι	μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ
[93]	ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ	παραδοῦναι,	ἢ οὐ παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ
[77]	~καὶ σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν	ἀποδοῦναι,	κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι
[81]	δὴ διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα	διαβιῶναι	~τὸν βίον: οἷσιν γὰρ ἂν
[96]	ἴσως καὶ διαφεύγει ἡμᾶς τὸ	γνῶναι	~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ
[82]	(νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε	~διδάξαι,	ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι
[81]	ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο	διδάξαι	ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[82]	ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις,	ἔνδειξαι.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι μὲν οὐ
[97]	~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ	δόξαι	αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν
[86]	ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς	δόξαι,	~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται,
[85]	ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ	δόξαι	αὗται: εἰ δὲ αὐτόν ~τις
[76]	~οἶμαι δὲ οὐδ' ἂν σοὶ	δόξαι,	εἰ μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες,
[85]	δέ γε αὐτῷ αὗται αἱ	δόξαι:	ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[85]	ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς	δόξαι	περὶ τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε;
[76]	οὓς καὶ δι' ὧν αἱ	ἀπορροαὶ	πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[76]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ὦ	παῖ	Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω,
[82]	~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή μοι, ὦ	παῖ,	γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν
[85]	ἄν, ὡς σὺ φῄς, ὦ	παῖ	Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον
[83]	~ἀπὸ τῆς διπλασίας (ἄρα, ὦ	παῖ,	οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται
[72]	ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ καὶ	παντοδαπαί	εἰσιν, ἕν γέ τι εἶδος
[86]	ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ	γεωμέτραι	πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται
[74]	ἐὰν οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς	προβιβάσαι.	μανθάνεις ~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ
[72]	ἕν γέ τι εἶδος ~ταὐτὸν	ἅπασαι	ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί,
[72]	οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν	ἅπασαι,	τί τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες
[94]	δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο	ποιῆσαι;	δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ
[93]	σοφός, οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω	ποιῆσαι,	εἴπερ ἦν γε ~διδακτὸν ἡ
[90]	ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν τινα	ποιῆσαι	παρὰ μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν
[100]	πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ ἄλλον	~ποιῆσαι	πολιτικόν. εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν
[94]	οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας	ποιῆσαι,	ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ
[94]	τότε κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ	μέμνησαι;	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[79]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ	μέμνησαι,	ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην
[84]	διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι: ἢ οὐ	μέμνησαι;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[84]	~οἴει οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον	ἐπιχειρῆσαι	ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ
[80]	ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ	συζητῆσαι	ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ
[85]	~οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ	ἴσαι,	περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον; ~(Παῖς)
[86]	αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει	ἐπεγερθεῖσαι	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν
[100]	δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ αὐτὸς	πέπεισαι	πεῖθε καὶ τὸν ξένον τόνδε
[76]	ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν	χάρισαι.	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν σοι κατὰ
[77]	ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ	παῦσαι	πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός,
[93]	βούλεσθαι αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν	παιδεῦσαι,	ἣν δὲ ~αὐτὸς σοφίαν ἦν
[81]	τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς	ἀκοῦσαι,	ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε καὶ
[92]	δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ	ἀκοῦσαι;	ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων
[92]	ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ	ἐξελαύνουσαι,	εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν
[85]	τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι,	περιέχουσαι	τουτὶ τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται
[92]	δὲ μάλιστα πάντων αἱ πόλεις,	ἐῶσαι	αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι,
[72]	τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο	δηλῶσαι,	ὃ τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ
[98]	ἑκάστης τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον	ἀπεργάζεται	ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο
[99]	καίτοι ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε σοι	ἄχθεται	~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε.
[95]	δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω:	οἴεται	γάρ με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν
[82]	οὖν; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	οἴεται	δέ γε ἀπὸ τῆς διπλασίας;
[95]	ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν	οἴεται	δεῖν ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ'
[84]	καὶ ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ'	οἴεται	εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[82]	ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν οὗτος	~οἴεται	εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς
[87]	~παντὶ δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο	διδάσκεται	ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε
[78]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις	βούλεται	ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων)
[78]	τὰ κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ	βούλεται	τοιοῦτος εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο
[78]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	βούλεται,	ὦ Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς,
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης	γίγνεται,	ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε;
[99]	ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη δὴ ἔτι	γίγνεται	ἡ ἀρετή; ~(Μένων) οὐ φαίνεται.
[99]	ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ τὸ λοιπὸν	(γίγνεται:	ᾗ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι
[88]	~ἀφροσύνης βλαβερά τε καὶ ὠφέλιμα	γίγνεται.	κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν	γίγνεται;	οὐ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς
[82]	ἄλλο τι ἢ δὶς δυοῖν	γίγνεται;	~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα
[85]	διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν	γίγνεται;	~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας
[83]	τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον	γίγνεται.	~(Παῖς) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ'
[84]	τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε	γίγνεται;	~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει δέ
[83]	ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν	~γίγνεται;	~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ
[82]	γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα δὶς	γίγνεται	ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι
[82]	ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς)	γίγνεται.	~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται
[83]	οἵδε, ὁ δὲ εἷς: καὶ	γίγνεται	~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ φῄς.
[83]	παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον	γίγνεται	~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[99]	ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ	γίγνεται	ὧν δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν
[100]	πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις	παραγίγνεται	ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ'
[71]	εἴτε διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ	~παραγίγνεται	εἰδέναι ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω
[70]	ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει	παραγίγνεται	τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ
[95]	οὔσης τῆς ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων)	~φαίνεταί	γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν ἄλλοις δέ
[96]	μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων)	φαίνεται	οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα οὐκ
[100]	ὦ Μένων, θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν	φαίνεται	~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ οἷς ἂν
[78]	~ἕτερος τοῦ ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι εἴπερ
[99]	γίγνεται ἡ ἀρετή; ~(Μένων) οὐ	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν
[85]	οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μὴ ἐν
[96]	τῶν αὐτῶν τἀναντία λέγει; ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν ἄλλου
[85]	τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν μέν γε
[78]	αὕτη ἐστὶν ἡ ἀπορία; ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον ὁ
[86]	ἢ οὐκ ~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ ἡ
[86]	χρόνῳ ~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός γέ ἐστιν
[83]	τριῶν τρὶς ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς)	φαίνεται.	~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι
[97]	ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι	φαίνεται:	ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου
[81]	ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος	~δέξεται,	εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων
[75]	σὸν λόγον ὃ ἀεὶ χρόᾳ	ἕπεται.	εἶεν: εἰ δὲ δὴ τὴν
[72]	ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν	ἀρεταί,	εἰς ὃ καλῶς που ἔχει
[72]	βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι	ἀρεταί	εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν
[71]	τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ	γελάσεται	καὶ ἐρεῖ: ὦ ξένε, ~κινδυνεύω
[82]	ἀφ' ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον	γενήσεται:	ἢ οὐ δοκεῖ σοι; ~(Μένων)
[85]	αὗται: εἰ δὲ αὐτόν ~τις	ἀνερήσεται	πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[85]	~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος	ἐπιστήσεται,	ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ τὴν
[85]	ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς	(ἐπιστήσεται	περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[95]	οἷόν ἐστιν τὸ κακῶς λέγειν,	παύσεται	~χαλεπαίνων, νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ
[88]	μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος,	βλάπτεται,	ὅταν δὲ ~σὺν νῷ, ὠφελεῖται;
[96]	τε καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις	πράττεται	τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ
[94]	καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης	ἔχεται	~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα
[88]	δή, ὅταν τί ἑκάστου τούτων	ἡγῆται,	ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί,
[98]	γε ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν	ὡμολόγηται	εἶναι. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[98]	ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν	ὡμολόγηται.	ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν
[78]	ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ	~πορίζηται,	ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς;
[89]	αὖ, οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε	μαθηταὶ	εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες
[96]	πράγματος οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε	μαθηταὶ	εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν εἶναι;
[96]	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ	μαθηταί;	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν ὡς
[96]	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ	μαθηταί;	~(Μένων) φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ
[70]	τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν τις	βούληται,	καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος.
[78]	ὃ μὲν ἂν μετὰ δικαιοσύνης	γίγνηται,	ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ δ' (ἂν
[77]	κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον ᾧ ἂν	γίγνηται,	γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι βλαβήσονται ὑπ'
[100]	παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ οἷς ἂν	~(παραγίγνηται,	εἰ μή τις εἴη τοιοῦτος
[100]	~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ οἷς ἂν	παραγίγνηται:	τὸ δὲ σαφὲς περὶ αὐτοῦ
[77]	κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ ἂν	γένηται,	ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ ὅτι
[75]	πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ	γένηταί	σοι μελέτη πρὸς τὴν περὶ
[82]	τὸν νοῦν ὁπότερ' ἄν σοι	φαίνηται,	ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων ~παρ'
[86]	γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις	ἔρηται	~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου, εἰ
[70]	μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι	ἔρηται,	ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε
[75]	ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν	εἴρηται:	εἰ δὲ μὴ ὀρθῶς λέγω,
[76]	~ἴσως γάρ σοι κατὰ συνήθειαν	εἴρηται:	καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι
[79]	εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς	πράττηται,	ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν
[84]	οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ	ἡγεῖται	(ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ
[88]	ὀρθῶς δέ γε ἡ ἔμφρων	ἡγεῖται,	ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων)
[95]	κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα	ἡγεῖται	καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων.
[99]	ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς	ἡγεῖται	τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης τινὸς
[97]	εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον	ἡγεῖται	τοῦ ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ
[95]	πράγματος, οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο	ὁμολογεῖται;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[79]	σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ μόρια.	~δεῖται	οὖν σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς,
[88]	βλάπτεται, ὅταν δὲ ~σὺν νῷ,	ὠφελεῖται;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[70]	οἱ τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου	πολῖται	Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός
[91]	ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι	ἐπίστανται	ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν
[85]	γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι	ἀνακεκίνηνται	αἱ δόξαι αὗται: εἰ δὲ
[73]	~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι	δέονται,	εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ
[98]	τὸ χρῆμα καὶ πάντ' (ἀγαθὰ	ἐργάζονται:	πολὺν δὲ χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι
[81]	ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν	~μεταχειρίζονται	λόγον οἵοις τ' εἶναι (διδόναι:
[78]	~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ	οἴονται	ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται;
[95]	σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι	ἐπαγγέλλονται,	δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων)
[86]	δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι	γίγνονται,	ἆρ' οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον
[89]	οὐ φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ	γίγνονται,	(ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ μοι
[85]	περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον; ~(Παῖς)	γίγνονται	γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή: πηλίκον
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες αὗται	γίγνονται	γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ
[98]	δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι	γίγνονται,	ἔπειτα μόνιμοι: καὶ διὰ ταῦτα
[73]	τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ	γίγνονται.	~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν
[96]	τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον	γίγνονται	οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς
[99]	ἀνήρ, φασίν, οὗτος. ~(Μένων) ~καὶ	φαίνονταί	γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν.
[96]	ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ	φαίνονται	διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[73]	ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων)	φαίνονται.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς καὶ
[97]	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε ὠφέλιμοι	ἔσονται,	ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν
[86]	ὃν ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος,	ἐνέσονται	αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει
[77]	ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι	βλαβήσονται	ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[78]	οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον	βλάπτονται;	~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[76]	καὶ δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ	πορεύονται;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[81]	χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων	καλεῦνται.	~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός
[96]	~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι	ὁμολογοῦνται,	ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ
[90]	μανθάνειν παρὰ τούτων, οἳ μήτε	προσποιοῦνται	διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν
[86]	ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πολλάκις	σκοποῦνται,	ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς, οἷον
[90]	ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ πλήθει:	αἱροῦνται	γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς μεγίστας
[97]	ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν ὀρθῶς ἡμῖν	ἡγῶνται	τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που
[83]	ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται	~(γένωνται;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ
[85]	~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ	τέθραπται.	~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι
[76]	σου, ὅτι καλὸς εἶ καὶ	~ἐρασταί	σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων) τί
[78]	ἀρετῆς: εἰ δὲ μή, οὐκ	ἔσται	ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων)
[98]	ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη	ἔσται	εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ
[82]	πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη τις	ἔσται	(ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος	ἔσται	ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος
[86]	οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα	ἔσται	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ
[78]	ἂν μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ	ἔσται,	~ὃ δ' (ἂν ἄνευ πάντων
[97]	ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν	ἔσται,	οἰόμενος μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ
[82]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν	ἔσται	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[72]	καὶ τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ	ἔσται;	τὸ γὰρ τῇ αὐτῇ τοῦτο
[83]	~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης δή, φῄς,	ἔσται	τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες
[83]	τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ	ἔσται	τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ οἵδε,
[92]	εἰ σὺ βούλει, ἔστων οἱ	~σοφισταί	ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν,
[95]	οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ	σοφισταὶ	διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔχω
[92]	βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ οἱ	σοφισταί,	ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[96]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μήτε οἱ	σοφισταὶ	μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ
[95]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; οἱ	σοφισταί	σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται,
[85]	δέ γε ταύτην διάμετρον οἱ	σοφισταί:	ὥστ' εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα,
[72]	ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ	μέλιτται	εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας.
[85]	~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ	αὗται	αἱ δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων)
[85]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες	αὗται	γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ
[85]	ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι	αὗται:	εἰ δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται
[91]	τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν	πέπαυται,	καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ
[83]	τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες	τοσαῦται	~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα
[99]	καὶ ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον	ἀπολέλυται,	καὶ οὐκ ἂν ~εἴη ἐν
[100]	λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος	πέπνυται	τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ
[84]	ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης)	~σκέψαι	δὴ ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας
[89]	ὅτι δὲ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη,	σκέψαι	ἐάν σοι ~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν.
[90]	ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ	σκέψαι:	εἰ βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν
[91]	καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ	ἀποπέμψαι	ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην
[80]	παντελῶς, εἰ δεῖ τι καὶ	σκῶψαι,	ὁμοιότατος εἶναι τό τε ~εἶδος
[75]	μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ	δι'	ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι
[98]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνον	δι'	ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν
[99]	οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ	δι'	ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν
[72]	τι εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν	δι'	ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ
[98]	~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ	δι'	ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ οὐδέτερον
[97]	ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν	δι'	ὅτι θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι
[97]	ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ	δι'	ὅτι τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ
[93]	ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ	Δί'	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή
[96]	κυρίως ~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων) μὰ	Δί'	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[76]	καὶ πόρους εἰς οὓς καὶ	δι'	ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων)
[73]	εἶναι διοίσει τι, ἐάντε ἐν	παιδὶ	ᾖ ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε
[83]	ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ	τετράποδι;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν
[83]	γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ	~(τοσησδί;	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ
[87]	μοι δοκεῖ, καὶ ἄλλο αὖ,	εἰ	ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος
[86]	ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	ἀεὶ ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν
[78]	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο	εἰ	ἀληθὲς λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν
[88]	εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἄρα ἀρετὴ τῶν ἐν τῇ
[94]	ἐπιχωρίων τις ἢ τῶν (ξένων,	εἰ	αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν
[74]	τί ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων;	εἰ	αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης, εἴ
[71]	ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον μέν,	εἰ	βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι
[73]	~ὡς περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον,	εἰ	βούλει, στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν
[90]	εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ σκέψαι:	εἰ	βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν
[79]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~εἰ	γὰρ καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ
[80]	οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν:	εἰ	γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει
[93]	ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ'	εἰ	γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν, ἀλλ'
[71]	παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ σοφία.	εἰ	γοῦν ~τινα ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι
[95]	ἄλλοις δέ γε ὀλίγον μεταβάς,	~εἰ	δ' ἦν ποιητόν, φησί, καὶ
[87]	ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	εἰ	δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ
[85]	ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται:	εἰ	δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται πολλάκις
[71]	ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς ἔλεγεν.	εἰ	δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ
[71]	αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν.	εἰ	δὲ βούλει γυναικὸς ἀρετήν, οὐ
[72]	ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου,	εἰ	δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι
[94]	συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν.	εἰ	δὲ βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς
[87]	ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	εἰ	δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη τις
[96]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ
[96]	διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	εἰ	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ
[75]	ὃ ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται. εἶεν:	εἰ	δὲ δὴ τὴν ~χρόαν τις
[100]	οἷος καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν.	εἰ	δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν τι
[85]	εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων:	εἰ	δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν
[86]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δὲ μὴ ἐν τῷ νῦν
[75]	(αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν εἴρηται:	εἰ	δὲ μὴ ὀρθῶς λέγω, σὸν
[80]	~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ:	εἰ	δὲ μή, οὔ. οὐ γὰρ
[78]	ἢ ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς:	εἰ	δὲ μή, οὐκ ἔσται ἀρετή,
[87]	ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη τις:	εἰ	δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν ὃ
[99]	ὦ Μένων, καὶ αὖθις διαλεξόμεθα:	εἰ	δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν παντὶ
[75]	~ἔργον λαμβάνειν λόγον καὶ ἐλέγχειν.	εἰ	δὲ ὥσπερ ἐγώ τε καὶ
[80]	~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς,	εἰ	δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος
[93]	γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν, ἀλλ'	εἰ	διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν.
[98]	φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ τοῦτο	εἰ	διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[94]	ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν,	εἰ	διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ γὰρ ἴσως
[94]	μὲν οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι,	εἰ	ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς
[93]	λόγος ἡμῖν τυγχάνει ὤν: οὐκ	εἰ	εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ ἄνδρες
[87]	οὐ διδακτόν; πρῶτον μὲν δὴ	εἰ	ἔστιν ἀλλοῖον ἢ οἷον ~ἐπιστήμη,
[89]	ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι εἰπέ:	εἰ	ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ
[87]	ἄν τις ὅτι οὔπω οἶδα	εἰ	ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ
[83]	δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα	εἰ	ἔτι σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας
[82]	πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς	εἰ	ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς οὔ
[82]	τὸ ~ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει:	εἰ	ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ
[80]	οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ	εἰ	καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ,
[89]	τῆς ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν,	~εἰ	(μέλλει ἀγαθὰ εἶναι: καὶ τούτῳ
[89]	~νῦν καὶ ἐν τῷ ἔπειτα,	εἰ	μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι.
[85]	εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ
[72]	καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός,	~εἰ	μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ
[98]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	μέν γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν
[75]	ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ	εἰ	μέν γε τῶν σοφῶν τις
[86]	~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰ	μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων,
[87]	ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε:	εἰ	μέν ~ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον
[80]	οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ,	εἰ	μὲν ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα
[87]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν καὶ
[79]	φίλε ~Μένων, τί ἐστιν ἀρετή,	εἰ	μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις
[84]	πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ	(εἰ	μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον
[99]	Σώκρατες, ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ τὸ
[88]	τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία,	εἰ	μὴ ἔστι φρόνησις ἡ ἀνδρεία
[86]	ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν.	εἰ	μή τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν
[100]	ἄνευ νοῦ οἷς ἂν ~(παραγίγνηται,	εἰ	μή τις εἴη τοιοῦτος τῶν
[76]	δὲ οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι,	εἰ	μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν
[96]	Δί' οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ
[72]	εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων,	εἰ	μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός ~τι
[91]	τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις	εἰ	οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι
[86]	~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ	εἰ	οἰοίμεθα ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ
[86]	ἔρηται ~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου,	εἰ	οἷόν τε ἐς τόνδε τὸν
[86]	περὶ τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην,	εἰ	οἷός τε εἴην, ~καὶ λόγῳ
[82]	ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ
[72]	ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο
[86]	ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν ὅν τ' ἂν ᾖ
[75]	ἐστιν, τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν.	εἰ	οὖν τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ
[74]	τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν ὥσπερ ἐγὼ μετῄει τὸν
[88]	ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης,	εἰ	οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ
[74]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ	εἰ	περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι
[76]	ἀπιέναι πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ'	εἰ	περιμείναις τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων)
[87]	~οὐ διδακτόν ἐστιν, ὧδε λέγοντες:	εἰ	ποῖόν τί ἐστιν τῶν περὶ
[72]	καὶ περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν	εἰ	πολλαὶ καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν
[90]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	εἰ	σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ'
[92]	μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ,	εἰ	σὺ βούλει, ἔστων οἱ ~σοφισταί
[89]	Σώκρατες, τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἰ	ταῦτα οὕτως ἔχει, οὐκ ἂν
[85]	ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί: ὥστ'	εἰ	ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς
[75]	τί ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν	εἰ	τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω
[91]	ἱμάτιά ~τε καὶ ὑποδήματα, ἀλλ'	εἰ	τοιαῦτα ποιοῖεν, ταχὺ ἂν τῷ
[98]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι,	εἰ	φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων) ναί.
[89]	ἄν που καὶ τόδ' ἦν:	εἰ	φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν
[98]	ἀρετή; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν	εἴ	γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις ἂν
[73]	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν δήπου,	εἴ	γε μὴ ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[74]	σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	εἴ	γε προσανηρώτα σε ὁποῖα, ἔλεγες
[74]	ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἴ	γέ σε ἐκέλευε λέγειν ἄλλα
[74]	εἴποιμι ἂν καὶ ἄλλα σχήματα,	εἴ	με κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν
[75]	ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην	εἴ	~μοι ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ
[77]	~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες,	εἴ	μοι πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης)
[72]	εἰκόνα ~τὴν (περὶ τὰ σμήνη,	εἴ	μου ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας
[82]	ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ'	εἴ	πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι
[72]	εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω μοι,	εἴ	σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς
[81]	λέγουσιν, ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει	εἴ	σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ
[74]	εἰ αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης,	εἴ	σοι εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ, πότερον
[89]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν	εἴ	τινες εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα
[97]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	εἴ	τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις
[74]	ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός:	εἴ	τίς σε ἀνέροιτο τοῦτο ὃ
[75]	ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν,	εἴ	τίς σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν
[92]	ἢ τί οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς	εἶ;	~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ Δία ἔγωγε
[85]	πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που	εἶ	εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν
[92]	εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις	εἶ	ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως
[76]	Μένων, διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς	εἶ	καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν.
[82]	εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος	εἶ,	καὶ (νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω
[80]	ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος	εἶ	οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ ἐθέλω
[92]	~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ'	εἶ	παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ
[76]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ'	εἶ,	ὦ Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα
[80]	ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος	εἶ,	ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς
[97]	ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων	ἀεὶ	ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ ~τὴν
[97]	ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ	ἀεὶ	ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι;
[74]	τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι	ἀεὶ	εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὲν	ἀεὶ	εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων:
[85]	ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ	ἀεὶ	εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[75]	μόνον τῶν ὄντων τυγχάνει χρώματι	ἀεὶ	~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως
[97]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις; ὁ	ἀεὶ	ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ
[86]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	ἀεὶ	ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν ὄντων
[85]	~οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν,	ἀεὶ	καὶ ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ
[80]	θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ αὕτη τὸν	ἀεὶ	~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ,
[75]	κατὰ τὸν σὸν λόγον ὃ	ἀεὶ	χρόᾳ ἕπεται. εἶεν: εἰ δὲ
[86]	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν	ἀεὶ	χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται ἡ ψυχὴ
[76]	ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι ποτε	λέγει	Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ'
[81]	λόγον οἵοις τ' εἶναι (διδόναι:	λέγει	δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι
[95]	~(Σωκράτης) ἐν τοῖς ἐλεγείοις, οὗ	λέγει	~καὶ παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ
[95]	ποιητὴν οἶσθ' ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα	λέγει;	~(Μένων) ἐν ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης)
[95]	ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς ἀρετῆς	λέγει;	~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν
[96]	πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν τἀναντία	λέγει;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[91]	οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι	λέγει	πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης
[95]	φησί, καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα,	λέγει	πως ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς
[77]	ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ ὁ ποιητὴς	λέγει,	χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ δύνασθαι:
[96]	τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ	διαφεύγει	ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ
[92]	~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα	δεῖ	ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ
[82]	δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς	δεῖ	ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ μοι λέγε:
[83]	δὲ τεττάρων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~δεῖ	ἄρα τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου
[78]	κακίαν. ~(Μένων) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~δεῖ	ἄρα, ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ
[71]	ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι	δεῖ	αὐτὴν τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖν,
[75]	φίλοι ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι,	δεῖ	δὴ πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον
[84]	περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς	δεῖ	διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει.
[88]	αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ	δεῖ	εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα τὰ κατὰ
[86]	πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ	δεῖ	~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει ἢ
[81]	~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν	δεῖ	πείθεσθαι τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ:
[87]	δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε,	δεῖ	σκέψασθαι πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη ἡ
[83]	~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς)	δεῖ.	~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην
[80]	καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ	δεῖ	τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι
[88]	γε οὖσαν τὴν ἀρετὴν φρόνησιν	δεῖ	τιν' εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[80]	ζητοῖ οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν	δεῖ	τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε
[97]	ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας	δεῖ	ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό
[94]	τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν	ἔδει	ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα
[94]	οὐκ ἄν ποτε, οὗ μὲν	ἔδει	(δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε
[84]	τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης)	ἔδει	δέ γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι:
[83]	εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης)	ἔδει	δὲ τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι
[85]	ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν οὐκ	ᾔδει	γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον.
[84]	ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον	ᾔδει	μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ
[84]	περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ	ᾔδει;	~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ.
[72]	ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ	εἴδει	καὶ τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ
[82]	~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι καὶ	ἑλληνίζει;	~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής
[74]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὥσπερ ἐγὼ	μετῄει	τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι
[72]	τῳ, οἷον ἢ κάλλει ἢ	~μεγέθει	ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων;
[81]	ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων	~ἀληθεῖ	εἶναι ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν
[90]	ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ	πλήθει:	αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς
[75]	ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ	εὐθεῖ	~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ἃ
[93]	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ; ἢ	οἴει	αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες
[93]	εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οἴει,	οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ
[84]	ἔχειν μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~οἴει	οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι
[75]	περὶ τοῦ σχήματος, τί ~ἂν	οἴει	σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε:
[80]	με ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος δὴ	οἴει;	~(Σωκράτης) ~ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ
[79]	δεῖσθαι τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ'	οἴει	τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς ὅτι
[80]	ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν	ποιεῖ,	καὶ σὺ δοκεῖς μοι νῦν
[88]	χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ	ποιεῖ,	μὴ ~ὀρθῶς δὲ βλαβερά; ~(Μένων)
[80]	ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς ~ἄλλους	ποιεῖ	ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ δὲ
[81]	(δὲ ἐργατικούς τε καὶ ζητητικοὺς	ποιεῖ:	ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι
[88]	~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ τῆς ψυχῆς	ἐποίει,	ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως
[86]	ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε καὶ	ἐμεμαθήκει;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός
[84]	δεῖ διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν	μήκει.	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν
[90]	εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς	δοκεῖ	~Ἀθηναίων τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν
[90]	ἂν πέμπωμεν. οὐ πολλή σοι	δοκεῖ	ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ
[74]	~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε	δοκεῖ	ἀρετὴ εἶναι καὶ σωφροσύνη καὶ
[71]	εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ:	δοκεῖ	γὰρ δήπου σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ.
[83]	ἔτι σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας	δοκεῖ	ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[87]	ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι	δοκεῖ,	καὶ ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν
[70]	πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ
[81]	ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι	δοκεῖ	λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος, ὦ
[88]	~σκόπει δή, τούτων ἅττα σοι	δοκεῖ	μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο
[79]	πάντων τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις.
[96]	μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[89]	ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων)	~δοκεῖ	μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ
[89]	σύμπασαν ἢ μέρος τι; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι καλῶς λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες,
[99]	δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ
[84]	~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ
[83]	~(τοσησδί; ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε	δοκεῖ	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ γάρ
[72]	~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς	δοκεῖ	σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη δὲ
[73]	τε εἶναι τοῦ δεσπότου, καὶ	δοκεῖ	σοι ἔτι ἂν δοῦλος εἶναι
[82]	ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν
[71]	ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία τούτων;	δοκεῖ	σοι ~οἷόν τ' εἶναι; ~(Μένων)
[71]	ὁποῖόν γέ τι εἰδείην; ἢ	δοκεῖ	σοι οἷόν τε ~εἶναι, ὅστις
[94]	Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ βελτίω	δοκεῖ	σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ
[79]	πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς
[98]	δόξα ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα ἢ	δοκεῖ	~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι;
[84]	ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες
[79]	μὴ εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ μέμνησαι,
[87]	ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) εἰ δέ γ' ἐστὶν
[96]	ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μὴ
[89]	οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν που
[88]	δεῖ τιν' εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ καὶ
[99]	ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ τινὶ
[89]	καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ
[84]	τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν,
[79]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε
[72]	ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ	δοκεῖ	τί σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ
[77]	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ	δοκεῖ	τίς σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων
[77]	~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων)	~δοκεῖ	τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ
[95]	τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο	δοκεῖ	τοτὲ μὲν ~εἶναι διδακτόν, τοτὲ
[77]	~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι	δοκεῖ	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον
[87]	ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ	τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι.
[72]	ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή μοι	δοκεῖ	ὑγίειά γε εἶναι καὶ ἀνδρὸς
[95]	~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν μοι	δοκεῖ	χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται
[72]	περὶ ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω	δοκεῖ,	ὦ Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς
[85]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί σοι	δοκεῖ,	ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν
[78]	~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν ὡς
[73]	ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[78]	κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[95]	~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[84]	τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα
[73]	ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον
[89]	καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ μὴν	ἐδόκει	γε ἄρτι καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης)
[71]	~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα οὐκ	ἐδόκει	σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ
[97]	ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ,	ἀποδιδράσκει	καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα,
[76]	ὦ Μένων, ἡ ἀπόκρισις, ὥστε	ἀρέσκει	σοι μᾶλλον ἢ ἡ περὶ
[71]	τε ~εἶναι, ὅστις Μένωνα μὴ	γιγνώσκει	τὸ παράπαν ὅστις ἐστίν, τοῦτον
[99]	σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	μέλει	ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ Μένων,
[80]	τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι	λυσιτελεῖ	γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ οἶμαι
[88]	ὅταν τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται,	ὠφελεῖ	ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί, βλάπτει;
[88]	~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ	ὠφελεῖ;	οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ ἔστι
[88]	~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις,	ὠφελεῖ,	ὅταν δὲ μή, βλάπτει; ~(Μένων)
[87]	ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς	ὠφελεῖ.	ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ
[72]	ἄλλῳ δέ τῳ, οἷον ἢ	κάλλει	ἢ ~μεγέθει ἢ ἄλλῳ τῳ
[89]	ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ	(μέλλει	ἀγαθὰ εἶναι: καὶ τούτῳ τῷ
[89]	καὶ ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ	μέλλει	τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων)
[93]	ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ	πόλει	ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε,
[78]	ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν	πόλει	καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ'
[94]	καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ	πόλει	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν,
[94]	ἴσως μὲν καὶ ἐν ~ἄλλῃ	πόλει	ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους
[92]	παρὰ τίνας ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ	πόλει	τὴν ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ ἐγὼ
[80]	εἰ γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ	πόλει	~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς
[89]	~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν	ἀκροπόλει,	κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον ἢ τὸ
[97]	τὴν εἰς Λάρισαν ἢ ὅποι	βούλει	ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο,
[71]	Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ	βούλει	ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη
[92]	ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου	βούλει.	~(Ἄνυτος) ~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου
[84]	εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ μὴ	βούλει	ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.
[71]	(με ~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ	βούλει,	αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου
[71]	μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ	βούλει	γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν,
[72]	μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ	βούλει,	(δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί
[72]	καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν	βούλει,	ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει, (δούλου.
[92]	οὗτοι μὲν γάρ, εἰ σὺ	βούλει,	ἔστων οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ
[82]	τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα	~βούλει,	ἵνα ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι.
[80]	οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης) ~μανθάνω οἷον	βούλει	λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον
[86]	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον
[76]	πάνυ μὲν οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν σοι κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι,
[94]	ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ δὲ	βούλει,	(Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα,
[75]	σύ, ὦ Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης)	βούλει	σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[73]	περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ	βούλει,	στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν ἔγωγε
[75]	ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι	βούλει,	ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα ὅτι
[91]	ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις,	εὐφήμει,	ὦ Σώκρατες. μηδένα τῶν γ'
[91]	πάλαι λέγει πρός με ὅτι	ἐπιθυμεῖ	~ταύτης τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς
[74]	χρῶμά τι, διότι καὶ ἄλλα	τυγχάνει	ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[74]	(ἂν ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον	~τυγχάνει	ὄντα χρώματα τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων)
[72]	τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ	τυγχάνει	(οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ μανθάνεις
[75]	σχῆμα, ὃ μόνον τῶν ὄντων	τυγχάνει	χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι,
[93]	περὶ οὗ ὁ λόγος ἡμῖν	τυγχάνει	ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ
[81]	~(ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ	σθένει	κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες
[87]	ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ ὑπόθεσις	~μένει	ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων)
[97]	ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ	παραμένει	δεδεμένον δὲ πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ
[97]	καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα,	παραμένει.	~(Μένων) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[79]	εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	συμβαίνει	ἐξ ὧν σὺ ὁμολογεῖς, τὸ
[76]	λέγω, εἰς ὃ τὸ στερεὸν	περαίνει,	τοῦτ' εἶναι σχῆμα: ὅπερ ἂν
[99]	οὐκ ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ	πράξει	ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι
[95]	λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν δὲ	ἀγνοεῖ:	σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ
[73]	~(Μένων) ~ὀρθῶς γε λέγων σύ,	ἐπεὶ	καὶ ἐγὼ λέγω οὐ μόνον
[92]	~μάντις εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε:	ἐπεὶ	ὅπως γε ἄλλως οἶσθα τούτων
[91]	ὥστε παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι,	ἐπεὶ	οὗτοί γε φανερά ἐστι λώβη
[73]	ἄριστε: ἔτι γὰρ καὶ τόδε	σκόπει.	ἄρχειν φῂς οἷόν τ' εἶναι.
[88]	~(Μένων) οὐκ, ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης)	~σκόπει	δή, ὅταν τί ἑκάστου τούτων
[85]	χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης)	σκόπει	δή: πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο
[88]	τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~σκόπει	δή, τούτων ἅττα σοι δοκεῖ
[82]	ποδῶν τὸ ~ὅλον; ὧδε δὲ	σκόπει:	εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν,
[81]	δὲ λέγουσιν, ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ	~σκόπει	εἴ σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν.
[93]	τε καὶ Μένων. ~ὧδε οὖν	σκόπει	ἐκ τοῦ σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα
[75]	σοι εἰπεῖν τί ἐστιν σχῆμα.	σκόπει	οὖν εἰ τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ
[91]	ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν (ἀρετὴν	σκόπει	παρὰ τίνας ἂν πέμποντες αὐτὸν
[71]	οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται καὶ	ἐρεῖ:	ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν
[92]	ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν τῷ	μέρει	αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ τίνας ἔλθῃ
[78]	καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι	διαφέρει,	ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ
[98]	ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν, καὶ	διαφέρει	δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων)
[72]	τῇ αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν	διαφέρει	πρὸς τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ
[92]	οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος	ἐπιχειρεῖ	τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε ἀστός.
[89]	οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα	μαθήσει;	~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον
[92]	ἔστιν ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν	ποιήσει	ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ
[96]	ἑνί γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους	(ποιήσει:	λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς
[85]	τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ	ποιήσει	~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα,
[84]	ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ	ἀνευρήσει	ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ'
[80]	~οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν ὅτι	ζητήσει.	~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ
[86]	ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ	ἐρωτήσει	ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν
[73]	ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι	διοίσει	τι, ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ
[98]	οὐ φύσει, οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ	φύσει	εἶεν ἄν. ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[98]	~(Σωκράτης) ἐπειδὴ δέ γε οὐ	φύσει,	ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ τοῦτο εἰ
[98]	ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ οὐδέτερον	φύσει	ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη
[86]	αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς	φύσει	ἢ ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ
[89]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ οὐ	φύσει	οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα
[89]	που καὶ τόδ' ἦν: εἰ	φύσει	οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν που
[89]	οὕτως ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν	φύσει	οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι
[98]	οὔτ' ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ ~σοι	φύσει	ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων) οὐκ
[98]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ	φύσει,	οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ φύσει εἶεν
[99]	ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε	~φύσει	οὔτε διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ
[70]	οὔτε ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ	φύσει	παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ
[81]	τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ	ἔτει	~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν
[88]	ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί,	βλάπτει;	ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ
[88]	χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν δὲ μή,	βλάπτει;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι
[77]	δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες ὅτι	βλάπτει.	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ δοκοῦσί σοι
[88]	ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν	βλάπτει,	τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία,
[77]	ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ ὅτι	βλάπτει	ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ
[71]	τις τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ	κινδυνεύει	(ἐκ τῶνδε τῶν τόπων παρ'
[99]	δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων)	κινδυνεύει	οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ
[97]	μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ	δραπετεύει,	ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων)
[81]	μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν	κωλύει	ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ
[72]	ἀρεταί, εἰς ὃ καλῶς που	ἔχει	ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι
[85]	ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης)	ἔχει	δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ
[92]	τοῦ πράγματος, εἴτε τι ἀγαθὸν	ἔχει	~ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ
[85]	τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος	ἔχει,	ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ
[84]	ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ	ἔχει:	νῦν μὲν γὰρ ~καὶ ζητήσειεν
[89]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ ταῦτα οὕτως	ἔχει,	οὐκ ἂν εἶεν φύσει οἱ
[74]	μανθάνεις ~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ	ἔχει	περὶ παντός: εἴ τίς σε
[84]	λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον	ἔχει	περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ
[81]	με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως	ἔχει;	~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ
[82]	πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι	ἔχει	ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[87]	ἐστιν ἀγαθὸν ὃ οὐκ ἐπιστήμη	περιέχει,	~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες
[74]	ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον	κατέχει	τὸ στρογγύλον ἢ τὸ εὐθύ,
[78]	λεχθέντος τὸ μὲν βούλεσθαι πᾶσιν	ὑπάρχει,	καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ
[97]	ἐν τῇ περὶ τῆς ἀρετῆς	σκέψει	ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες (ὅτι
[76]	ἔστιν γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων	ὄψει	σύμμετρος καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά
[77]	ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'	ἴθι	δὴ πειρῶ ~καὶ σὺ ἐμοὶ
[73]	ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν	γυναικὶ	ἐάντε ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ
[72]	ἐν ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε ἐν	γυναικί.	ἢ δοκεῖ τί σοι διαφέρειν;
[82]	ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς οὔ	φημι	διδαχὴν εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα
[83]	ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς)	φημί.	~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς
[92]	αὐτῶν οὐδενί, οὐδ' ἂν ἄλλον	ἐάσαιμι	τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος
[94]	ἐγὼ μὲν οὖν ἄν σοι	~συμβουλεύσαιμι,	εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι:
[86]	~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ	ἀκούσαιμι,	πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ
[92]	εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν	εἰμι	εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ
[76]	ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι	εἰμὶ	~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν
[71]	σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ	εἰμὶ	μνήμων, ὦ Μένων, ὥστε οὐκ
[74]	εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ σοι	εἴποιμι	ἂν καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ
[73]	διὰ ταῦτα δὲ οὕτως ἂν	εἴποιμι,	~ὅτι καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα.
[76]	εἶναι σχῆμα: ὅπερ ἂν συλλαβὼν	~εἴποιμι	στερεοῦ πέρας σχῆμα εἶναι. ~(Μένων)
[96]	αὐτοῖς, καὶ ζητητέον ὅστις ἡμᾶς	ἑνί	γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους (ποιήσει:
[74]	ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα	ἑνί	τινι προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς
[71]	καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς	μηδενὶ	~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ'
[70]	ὅτι ἄν τις βούληται, καὶ	~οὐδενὶ	ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ,
[92]	Δία ἔγωγε συγγέγονα πώποτε αὐτῶν	οὐδενί,	οὐδ' ἂν ἄλλον ἐάσαιμι τῶν
[91]	τούτῳ ἔτι ~εἰς τὴν ἡμέραν	ταυτηνὶ	εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ
[72]	ἡ κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ	τινι	εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων,
[99]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ	τινὶ	οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι
[86]	(ἢ ὡς φύσει ἢ ὡς	τίνι	ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις
[74]	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί	τινι	προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν
[98]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ	τινί.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ
[70]	παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ	~τινὶ	τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, πρὸ
[86]	τοῦτο (δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ	τινὶ	χρόνῳ ~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων)
[100]	αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν	ᾧτινι	τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή,
[75]	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ σὺ	νυνὶ	φίλοι ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι,
[90]	τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ	Μένωνι	τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος
[82]	μοι ~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων	τουτωνὶ	τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα ~βούλει,
[89]	~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει	οἱ	ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει;
[93]	δὲ σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα	οἱ	ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν
[96]	γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται	οἱ	ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο
[89]	καὶ τόδ' ἦν: εἰ φύσει	οἱ	ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν
[89]	ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν φύσει	οἱ	ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.
[98]	οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ	οἱ	ἀγαθοὶ φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων)
[77]	μὲν οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,	(οἱ	ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ
[77]	δὲ ταῦτά γε κακά: ὥστε	οἱ	~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ
[91]	οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ	οἱ	ἄλλοι, ὅτι ἄν τις αὐτοῖς
[99]	τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν,	οἱ	~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς
[91]	σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς	οἱ	ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις,
[91]	τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ	οἱ	ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας καὶ
[96]	εἰ μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε	οἱ	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί
[86]	τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ	οἱ	γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις
[92]	οἱ μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου,	οἱ	δὲ καὶ ~νῦν ἔτι ὄντες.
[96]	πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι εἶναι,	οἱ	~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ
[95]	ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον	~οἱ	δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ
[82]	ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν	οἱ	δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.
[77]	τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν	οἱ	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων)
[99]	ἢ οἱ ~χρησμῳδοί τε καὶ	οἱ	θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες
[92]	πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι	οἱ	καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου
[99]	ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ	οἱ	~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν
[81]	~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ τίνες	οἱ	λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές
[81]	καὶ τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης)	~οἱ	μὲν λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων
[92]	Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι,	οἱ	μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ
[91]	ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις εἰ	οἱ	μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ
[99]	δὴ τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ	οἱ	πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις
[95]	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ	οἱ	πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι
[92]	ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες,	οἱ	~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα πάντων
[77]	φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε	~οἱ	σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας ὅλην καὶ
[92]	γάρ, εἰ σὺ βούλει, ἔστων	οἱ	~σοφισταί ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ
[95]	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν	οἱ	σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ
[92]	οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ	οἱ	σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης)
[96]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μήτε	οἱ	σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ
[95]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;	οἱ	σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι
[85]	~καλοῦσιν δέ γε ταύτην διάμετρον	οἱ	σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ διάμετρος
[99]	σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ ὄντες	οἱ	τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν,
[70]	ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα	οἱ	τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται
[92]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	οἱ	τούτοις διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων,
[92]	νέων, τούτων (δ' ἔτι μᾶλλον	οἱ	τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ
[76]	ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν	οἱ	τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν
[77]	οὗτοί γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	οἱ	τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς
[99]	ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ	οἱ	~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ θεομάντεις:
[92]	~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα	οἵ	εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν
[77]	κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ καὶ	οἳ	γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[89]	ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν ἡμῖν	οἳ	~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς
[77]	ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν	οἳ	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν
[90]	~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων,	οἳ	μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ'
[77]	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ	οἳ	τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε,
[77]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς ὄντων τινῶν	οἳ	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ
[91]	ἀστὸν μήτε ξένον, τοιαύτη μανία	λάβοι,	ὥστε παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι,
[86]	εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον	ἀργοὶ	ἢ εἰ οἰοίμεθα ἃ μὴ
[81]	ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτει	~ἀνδιδοῖ	ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες
[99]	πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ οἱ	~χρησμῳδοί	τε καὶ οἱ θεομάντεις: καὶ
[79]	καὶ ~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ	δέοι	ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις
[97]	ἀεὶ ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ	δοξάζοι;	~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι φαίνεται: ὥστε
[97]	Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε	βαδίζοι	καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι
[89]	οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ	ἀγαθοὶ	ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων)
[73]	μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι	ἀγαθοὶ	ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων) οὐ
[98]	τοίνυν οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην	ἀγαθοὶ	ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι
[96]	Σώκρατες, ~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν	ἀγαθοὶ	ἄνδρες, ἢ τίς ἂν εἴη
[93]	σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ	ἀγαθοὶ	~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν καὶ
[96]	~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ	ἀγαθοὶ	ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις,
[93]	εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ διδάσκαλοι	ἀγαθοὶ	γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο
[93]	~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ καὶ	ἀγαθοὶ	γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ πόλει
[89]	ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ ἀγαθοὶ	ἀγαθοὶ	γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ
[73]	εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες	~ἀγαθοὶ	γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[89]	τόδ' ἦν: εἰ φύσει οἱ	ἀγαθοὶ	ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν ἡμῖν
[73]	ἄρα ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν	ἀγαθοὶ	εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ καὶ
[73]	ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ	ἀγαθοί	εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες
[93]	τυγχάνει ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν	ἀγαθοὶ	ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ'
[93]	ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ	ἀγαθοὶ	ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι,
[73]	αὐτῶν, τῷ αὐτῷ ἂν τρόπῳ	ἀγαθοὶ	ἦσαν. ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[87]	καὶ μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν	ἀγαθοί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ
[89]	οὐκ ἂν εἶεν φύσει οἱ	ἀγαθοί.	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[93]	Ἄνυτε, καὶ εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε	ἀγαθοὶ	τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι ~ἔτι
[98]	ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ οἱ	ἀγαθοὶ	φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων) οὐ
[87]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ	ἀγαθοί,	ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα.
[95]	καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ	κἀγαθοὶ	~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[92]	~πότερον δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι,
[96]	σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος,
[96]	οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ	κἀγαθοὶ	τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν
[73]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες καὶ	(δίκαιοι;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ'
[70]	τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται	Λαρισαῖοι.	τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι
[81]	~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι	θεῖοί	εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν, ταυτί
[92]	οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς	ἔνιοί	φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος)
[99]	οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους	οἷοι	αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ δι'
[99]	ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ οὐχ	οἷοί	τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι
[92]	μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν	οἷοί	τε ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ
[97]	ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο	ὅμοιοί	ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων)
[73]	πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ	ἄδικοι	ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων)
[99]	τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ	πολιτικοὶ	ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν,
[95]	οὐ καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν	καλοὶ	κἀγαθοὶ ~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε.
[92]	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι οἱ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο
[96]	οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ
[96]	εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ	καλοὶ	κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ
[93]	ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ	διδάσκαλοι	ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς;
[98]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέν γε	διδάσκαλοι	εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ
[95]	οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι	διδάσκαλοι	~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου
[95]	ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ	διδάσκαλοι	εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν,
[90]	παρὰ τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται	διδάσκαλοι	~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς
[96]	τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ φασι	διδάσκαλοι	εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ
[96]	πράγματος, οὗ οἱ μὲν φάσκοντες	διδάσκαλοι	~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι
[96]	οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες	διδάσκαλοί	εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι
[96]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται	διδάσκαλοι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ
[89]	~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ μήτε	διδάσκαλοι	μήτε μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν
[96]	δέ γε, πράγματος οὗ μήτε	διδάσκαλοι	μήτε μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ
[96]	διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων	διδάσκαλοι	ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι,
[89]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς	διδάσκαλοι	οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι; ~(Σωκράτης)
[96]	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μὴ	διδάσκαλοι,	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[96]	~(Σωκράτης) εἰ δέ γε μὴ	διδάσκαλοι,	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται οὕτως.
[89]	ζητῶν εἴ τινες εἶεν αὐτῆς	διδάσκαλοι,	πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν.
[95]	διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν	~διδάσκαλοί	τε εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν;
[90]	τοῦ πράγματος τίνες ἂν εἶεν	διδάσκαλοι.	ὧδε δὲ σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα
[70]	~ὦ Μένων, πρὸ τοῦ μὲν	Θετταλοὶ	εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[94]	καὶ οὐκ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι	φίλοι	Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ
[75]	ἐγώ τε καὶ σὺ νυνὶ	φίλοι	ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ
[96]	πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν	ἄλλοι	γε; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.
[91]	μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ	ἄλλοι,	ὅτι ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ,
[92]	οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ	(ἄλλοι	πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον γεγονότες
[81]	λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ	~ἄλλοι	πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί
[93]	κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι	πολλοὶ	καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε
[95]	καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ	πολλοὶ	πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι δοκοῦσιν,
[81]	δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι	πολλοὶ	τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν.
[92]	μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι	πάμπολλοι,	οἱ μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου,
[96]	Μένων, ἐγώ τε καὶ σὺ	φαῦλοί	τινες εἶναι ἄνδρες, καὶ σέ
[98]	ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο δοκεῖς	μοι	ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα
[79]	τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[75]	γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην εἴ	~μοι	ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό
[72]	εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο τοίνυν	μοι	αὐτὸ εἰπέ, ὦ Μένων: ᾧ
[87]	παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν	μοι	δοκεῖ, καὶ ἄλλο αὖ, εἰ
[84]	οὐκ ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν
[96]	ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε
[89]	φύσει οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν
[99]	πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ
[77]	κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ	μοι	δοκεῖ τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[72]	ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή	μοι	δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι καὶ
[95]	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν	μοι	δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω:
[78]	τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν
[73]	ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[78]	καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[95]	αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί
[84]	ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο
[80]	ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς γέ	μοι	δοκεῖς, ~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις
[80]	τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί	μοι	δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων
[94]	ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως	μοι	δοκεῖς κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ
[86]	ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ	μοι	δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[76]	σύμμετρος καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά	μοι	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν
[95]	οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν	~μοι	δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ. ~(Σωκράτης)
[98]	~δόξα καὶ ἐπιστήμη, οὐ πάνυ	μοι	δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ
[72]	αὐτὰς εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω	μοι,	εἴ σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ
[89]	~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε γάρ	μοι	εἰπέ: εἰ ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν
[95]	νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ δέ	μοι	εἰπέ, οὐ καὶ παρ' ὑμῖν
[72]	εἶναι; εἶχες δήπου ἄν τί	μοι	~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω
[82]	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ	μοι	εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται (ἐκείνου
[70]	~(Μένων) ~ἔχεις	μοι	εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν
[86]	καὶ τοῦτο μέν γε δοκεῖς	μοι	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[96]	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν
[82]	τοῦ ἔθους: ~ἀλλ' εἴ πώς	μοι	ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ
[89]	γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ	μοι	ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ δῆλον,
[89]	ἢ μέρος τι; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	καλῶς λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες, τὰ
[83]	ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ	μοι	λέγε: ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς
[83]	σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί	μοι	λέγε: οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν
[100]	πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς	μοι	λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ
[72]	ὅτι λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ	μοι	μανθάνειν: οὐ μέντοι ὡς βούλομαί
[80]	ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ δοκεῖς	μοι	νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι,
[79]	τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ	~μοι	ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ'
[99]	ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ
[74]	εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή	μοι	οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ
[90]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή	μοι	πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ.
[80]	μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς	μοι	παντελῶς, εἰ δεῖ τι καὶ
[77]	περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴ	μοι	πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[82]	ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά	μοι	~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ
[84]	τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ	μοι	σύ: οὐ τὸ μὲν τετράπουν
[76]	ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν	μοι	σὺ τοῦτ' εἴπῃς, ὦ Σώκρατες,
[84]	ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι.	~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης
[75]	σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε γάρ	μοι:	τελευτὴν καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω
[86]	τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ	μοι	τῆς ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον
[71]	εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι πῶς	μοι	τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός
[97]	ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη	μοι	φαίνεται: ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες,
[82]	ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή	μοι,	ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον
[77]	ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ
[70]	καὶ πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ
[79]	σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ
[71]	ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς	ἐμοὶ	δοκῶ. ~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ
[74]	με κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν	ἐμοὶ	εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ
[75]	~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν καὶ σὺ	ἐμοὶ	εἰπεῖν περὶ τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων)
[75]	ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι	ἐμοὶ	μὲν εἴρηται: εἰ δὲ μὴ
[100]	ποτ' ἔστιν ἀρετή. νῦν δ'	ἐμοὶ	μὲν ὥρα ποι ~ἰέναι, σὺ
[94]	ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις	ἐμοὶ	πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν
[90]	~οὖν ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε, συζήτησον,	ἐμοί	τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ
[77]	ἴθι δὴ πειρῶ ~καὶ σὺ	ἐμοὶ	τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου
[86]	ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ	ἐμοί,	ὦ Μένων. καὶ τὰ μέν
[70]	Μένων, πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ	εὐδόκιμοι	ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν καὶ
[97]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε	ὠφέλιμοι	ἔσονται, ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται
[87]	ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ ἀγαθοί,	ὠφέλιμοι:	πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί;
[98]	ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ	ὠφέλιμοι	ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ
[98]	πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα	μόνιμοι:	καὶ διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον
[89]	ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς ~τὴν ἡλικίαν,	χρήσιμοι	γίγνοιντο ταῖς πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός
[97]	ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν	τυγχάνοι,	ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη
[97]	ὀρθὴν δόξαν τοτὲ μὲν ἂν	τυγχάνοι,	τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[97]	τὴν ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ ἂν	ἐπιτυγχάνοι,	ὁ δὲ ~τὴν ὀρθὴν δόξαν
[81]	δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες	ἁγνοὶ	~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε οὖν
[89]	ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν ἀκροπόλει,	κατασημηνάμενοι	πολὺ ~μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον,
[95]	μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ	δυνάμενοι	τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ ποτ'
[87]	ὅτι ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν τι,	ὑποθέμενοι	αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν εἴτε
[91]	εἰ οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα	ἐργαζόμενοι	τὰ παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια
[80]	πάντων τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν	~εἰκαζόμενοι	λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ
[77]	ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ	οἰόμενοι	ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι τῶν
[86]	τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι δ'	οἰόμενοι	δεῖν ζητεῖν ἃ μή τις
[77]	τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~οἰόμενοι	τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις,
[90]	πέμποντες ~τόνδε καλῶς ἂν ἐπέμπομεν,	βουλόμενοι	ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ' ὅταν τοῦτο
[77]	μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς σύ,	ἡγούμενοι	δὲ τὰ κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον
[77]	παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν οἳ	ἡγούμενοι	τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ
[77]	κακὰ ὅτι κακά ἐστιν οἱ	ἡγούμενοι	τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ
[96]	φασι διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ	ὁμολογούμενοι	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ μέν
[91]	τὰ παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια	ἐξακούμενοι	οὐκ ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ'
[99]	(γίγνεται: ᾗ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες	~χρώμενοι	τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως
[95]	οἱ σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ	μόνοι	ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς;
[91]	λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα	μόνοι	τῶν ἀντιποιου Μένων τι ἐπίστασθαι
[81]	τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει	κραιπνοὶ	σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ'
[100]	νῦν δ' ἐμοὶ μὲν ὥρα	ποι	~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα
[87]	τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι,	εἴποι	ἄν τις ὅτι οὔπω οἶδα
[97]	ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν ἢ	ὅποι	βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις
[91]	ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ	ἄνθρωποι	καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει,
[81]	~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν	ἄνθρωποι	τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν
[91]	σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ	ἄνθρωποι	τάς τε οἰκίας καὶ τὰς
[73]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ'	ἄνθρωποι	τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν:
[73]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα	ἀμφότεροι	δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι,
[86]	οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν καὶ	~ἀνδρικώτεροι	καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ
[96]	ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ	πονηροὶ	(εἶναι περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ
[75]	μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως	ἀποροῖ	ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος, τί
[71]	αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου	σοὶ	ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[76]	μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν	σοι	ἀπιέναι πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ'
[83]	ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα εἰ ἔτι	σοι	ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι.
[75]	τοῦ σχήματος, τί ~ἂν οἴει	σοι	ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ
[79]	γὰρ καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ	σοι	ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ σχήματος,
[99]	λέγειν. καίτοι ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε	σοι	ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει
[77]	βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ δοκοῦσί	σοι	γιγνώσκειν τὰ κακὰ ὅτι κακά
[78]	δικαίως καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν	σοι	διαφέρει, ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις
[72]	ἐν γυναικί. ἢ δοκεῖ τί	σοι	διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[90]	ὃν ἂν πέμπωμεν. οὐ πολλή	σοι	δοκεῖ ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ
[81]	ὅτι ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς	σοι	δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος,
[88]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, τούτων ἅττα	σοι	δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ'
[85]	οὖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί	σοι	δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα
[71]	καὶ ἐρεῖ: ὦ ξένε, ~κινδυνεύω	σοι	δοκεῖν μακάριός τις εἶναι ἀρετὴν
[83]	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ γάρ	σοι	δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί μοι
[81]	ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει εἴ	σοι	δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ γὰρ
[95]	ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα	σοὶ	δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι;
[89]	οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν	σοι	~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε γάρ
[79]	λέγεις ἃ λέγεις: ἢ οὐδέν	σοι	δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖς
[76]	βελτίων: ~οἶμαι δὲ οὐδ' ἂν	σοὶ	δόξαι, εἰ μή, ὥσπερ χθὲς
[71]	ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα οὐκ ἐδόκει	σοι	εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ εἰμὶ
[89]	ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί	σοι	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν
[72]	ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ	σοι	εἶναι ὑγίεια, ἄλλη δὲ γυναικός;
[75]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρώμεθά	σοι	εἰπεῖν τί ἐστιν σχῆμα. σκόπει
[74]	αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης, εἴ	σοι	εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ, πότερον σχῆμα
[74]	ταύτας; εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ	σοι	εἴποιμι ἂν καὶ ἄλλα σχήματα,
[97]	δι' ὅτι θαυμάζεις, ἢ ἐγώ	σοι	εἴπω; ~(Μένων) πάνυ γ' εἰπέ.
[82]	ὅντινα ~βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ	σοι	ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων) πάνυ γε. δεῦρο
[89]	ᾖ ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ	σοι	ἐρῶ, ὦ Μένων. τὸ μὲν
[73]	εἶναι τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ	σοι	ἔτι ἂν δοῦλος εἶναι ὁ
[76]	ὅτι καλὸς εἶ καὶ ~ἐρασταί	σοι	ἔτι εἰσίν. ~(Μένων) τί δή;
[75]	τυγχάνει χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς	σοι,	ἢ ἄλλως πως ζητεῖς; ἐγὼ
[76]	~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν	σοι	καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ μὲν
[80]	καὶ οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί	σοι.	καίτοι μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς
[76]	οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν	σοι	κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι, ᾗ ἂν
[76]	ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ	σοι	κατὰ συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα
[72]	σμῆνός ~τι ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ	σοὶ	κείμενον. ἀτάρ, ὦ Μένων, κατὰ
[76]	Μένων, ἡ ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει	σοι	μᾶλλον ἢ ἡ περὶ τοῦ
[75]	πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ γένηταί	σοι	μελέτη πρὸς τὴν περὶ τῆς
[82]	χωρίον γενήσεται: ἢ οὐ δοκεῖ	σοι;	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν;
[71]	εἴτε καὶ τἀναντία τούτων; δοκεῖ	σοι	~οἷόν τ' εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ
[71]	γέ τι εἰδείην; ἢ δοκεῖ	σοι	οἷόν τε ~εἶναι, ὅστις Μένωνα
[80]	μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι	(σοι	ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ
[94]	ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ βελτίω δοκεῖ	σοι	ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ που
[95]	~τί δὲ δή; οἱ σοφισταί	σοι	οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι
[72]	~πότερον δὲ περὶ ἀρετῆς μόνον	σοι	οὕτω δοκεῖ, ὦ Μένων, ἄλλη
[75]	ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ	σοι	οὕτως εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι:
[79]	ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ δοκεῖ	σοι	πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως,
[79]	αὐτὴν κατὰ μόρια. ~δεῖται οὖν	σοι	πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ
[91]	μὲν οὖν οὐκ ἔχω ~ὅπως	σοι	πιστεύσω: οἶδα γὰρ ἄνδρα ἕνα
[93]	καλῶν κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ δοκοῦσί	σοι	πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν
[94]	ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν οὖν ἄν	σοι	~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι,
[76]	τοῦτ' εἴπῃς, ὦ Σώκρατες, ἐρῶ	σοι.	~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος τις γνοίη,
[95]	~οἶσθα δὲ ὅτι οὐ μόνον	σοί	τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς
[86]	τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί	σοι	τί γὰρ ~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν
[87]	παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω (εἰπεῖν	σοι	τὸ συμβαῖνον περὶ τῆς ἐντάσεως
[93]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή	σοι	τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν καὶ
[77]	(ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί	σοι	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ
[82]	δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ' ἄν	σοι	φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων
[98]	ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ	~σοι	φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων)
[75]	ὦ Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης) βούλει	σοι	χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[77]	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ δοκεῖ τίς	σοι,	ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ κακὰ
[81]	καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν	ὅσοι	θεῖοί εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν,
[83]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς	πόσοι	εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης)
[82]	γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	πόσοι	οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς
[100]	~οἶος πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου,	τοὶ	δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν
[76]	~ἐκ τούτων δὴ σύνες ὅ	τοι	λέγω, ἔφη Πίνδαρος. ἔστιν γὰρ
[89]	ταῖς πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός γέ	τοι,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[85]	ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος ἔχει,	ἤτοι	ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν;
[89]	~φρόνησιν ἄρα φαμὲν ἀρετὴν εἶναι,	ἤτοι	σύμπασαν ἢ μέρος τι; ~(Μένων)
[80]	γὰρ ~ἂν ὅ γε οἶδεν	ζητοῖ	οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν δεῖ
[99]	γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν.	καίτοι	ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε σοι ἄχθεται
[89]	πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν.	καίτοι	μετὰ πολλῶν γε ζητῶ, καὶ
[80]	οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι.	καίτοι	μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους
[91]	καὶ ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν.	καίτοι	τέρας λέγεις εἰ οἱ μὲν
[92]	τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως	μέντοι	ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε ὄντες
[80]	ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, σὺ	~μέντοι	ἴσως πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν
[80]	ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν	μέντοι	ὅμοιος εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως
[86]	~(Μένων) ~πάνυ μὲν οὖν. οὐ	μέντοι,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο
[72]	~δοκῶ γέ μοι μανθάνειν: οὐ	μέντοι	ὡς βούλομαί γέ πω κατέχω
[94]	~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους	μέντοι,	ὡς οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας
[73]	δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν	ἀκόλαστοι	ὄντες καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν
[81]	~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε	μέγιστοι	~ἄνδρες αὔξοντ' ἐς δὲ τὸν
[94]	ἦν, καὶ οὐκ ἦσαν αὐτῷ	πλεῖστοι	φίλοι Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων;
[93]	προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν	αὐτοὶ	ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ
[99]	τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι	αὐτοί	εἰσι, ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην
[96]	ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ	αὐτοὶ	ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ
[96]	μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ	αὐτοὶ	καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι
[96]	διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι	αὐτοὶ	καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν
[92]	οἷοί τε ὄντες ταῦτα ἃ	αὐτοὶ	οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους
[91]	~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις, ὦ Ἄνυτε;	οὗτοι	ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων
[77]	ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν	οὗτοί	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οἱ
[91]	παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ	οὗτοί	γε φανερά ἐστι λώβη τε
[94]	~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ Εὐδώρῳ:	οὗτοι	δέ που ἐδόκουν τῶν τότε
[91]	~οἶσθα δήπου καὶ σὺ ὅτι	οὗτοί	εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι
[99]	καὶ οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ	οὗτοι	ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ
[92]	ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο	οὗτοι	μὲν γάρ, εἰ σὺ βούλει,
[77]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι	οὗτοι	μὲν οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,
[92]	~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	οὗτοι	οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ
[95]	δὲ δή; οἱ σοφισταί σοι	οὗτοι,	οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι
[78]	(ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους	οὗτοι	οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ'
[95]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἐθέλουσιν	οὗτοι	παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις,
[99]	τινὶ οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ	τοιοῦτοι	ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ
[99]	ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες	τοιοῦτοι.	~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ
[92]	κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο	τοιοῦτοι,	παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι
[81]	ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες	ἀγαυοὶ	~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε
[99]	~οὐκ ἄρα σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ	σοφοὶ	ὄντες οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο
[97]	γε ὅτι οὐκ ἂν ἄλλως	ἔχοι:	ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[75]	ἃ δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν	ἐπὶ	πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ
[75]	~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ τὸ	ἐπὶ	πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ
[70]	γὰρ εἰς τὴν πόλιν ἐραστὰς	ἐπὶ	σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε τοὺς
[70]	δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ	ἐπὶ	σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα οἱ
[90]	τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν	ἐπὶ	τὰς μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ
[99]	ὧν δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν	ἐπὶ	τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα
[75]	τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ	ἐπὶ	τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα
[75]	πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ	ἐπὶ	τούτοις, ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν
[75]	τίς σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν	ἐπὶ	τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ
[93]	μὲν ἐδιδάξατο ἀγαθόν; ἐπέμενεν γοῦν	~ἐπὶ	τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ
[72]	ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν	ἀνδρὶ	ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ;
[72]	~εἶναι ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν	ἀνδρὶ	ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ
[73]	~ἐάντε ἐν γυναικὶ ἐάντε ἐν	ἀνδρί;	~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως δοκεῖ, ὦ
[95]	ἦν ποιητόν, φησί, καὶ ἔνθετον	ἀνδρὶ	νόημα, λέγει πως ὅτι ~πολλοὺς
[76]	~ὑβριστής γ' εἶ, ὦ Μένων:	ἀνδρὶ	πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς
[73]	πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς	περὶ	ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει,
[81]	θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ	περὶ	ἄλλων οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν
[87]	εἴτε μή. οὕτω δὴ καὶ	περὶ	ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν
[81]	μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ	περὶ	ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων οἷόν
[72]	τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	περὶ	ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω δοκεῖ,
[80]	~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν	περὶ	ἀρετῆς ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν
[80]	ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε	περὶ	ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ
[71]	ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς	περὶ	ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ
[90]	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	περὶ	αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων τὰ
[96]	αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι	περὶ	αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ
[100]	ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς	περὶ	αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν
[100]	τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων	περὶ	αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος πέπνυται τῶν
[90]	δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς	πέρι	διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή,
[73]	ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει, στρογγυλότητος	πέρι	εἴποιμ' ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά
[92]	ὅπως γε ἄλλως οἶσθα τούτων	πέρι,	ἐξ ὧν αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ'
[72]	ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους καὶ	περὶ	~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς
[72]	ἢ καὶ περὶ ὑγιείας καὶ	περὶ	μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως;
[72]	ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς	πέρι	ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ
[77]	ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς	πέρι	ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ
[96]	οὔ; τοὺς οὖν οὕτω τεταραγμένους	περὶ	ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ κυρίως
[86]	οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον	περὶ	οὗ μή τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν
[93]	αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν	περὶ	οὗ ὁ λόγος ἡμῖν τυγχάνει
[72]	σμήνη, εἴ μου ἐρομένου μελίττης	περὶ	οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς
[74]	~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει	περὶ	παντός: εἴ τίς σε ἀνέροιτο
[80]	ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ τοῦτο οἶδα	περὶ	πάντων τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν
[85]	τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει	~περὶ	πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ
[71]	ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα	περὶ	σοῦ καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης)
[75]	οὖν τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ	περὶ	σχήματος ἢ χρώματος εἶπες ~ὅτι
[81]	ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν σοφῶν	περὶ	τὰ θεῖα πράγματα ~(Μένων) τίνα
[72]	κατὰ ταύτην τὴν εἰκόνα ~τὴν	(περὶ	τὰ σμήνη, εἴ μου ἐρομένου
[87]	εἰ ποῖόν τί ἐστιν τῶν	περὶ	τὴν ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν
[75]	γένηταί σοι μελέτη πρὸς τὴν	περὶ	τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή,
[75]	οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν	περὶ	τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[97]	ὃ νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ	περὶ	τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι
[87]	ἐθέλω (εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον	περὶ	τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν
[84]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει	περὶ	τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει;
[84]	~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν	περὶ	τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ
[91]	σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι	περὶ	τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος. οὗτος
[79]	ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην	περὶ	τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που τὴν
[76]	ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ ἡ	περὶ	τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[75]	εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ	περὶ	τοῦ σχήματος, τί ~ἂν οἴει
[86]	~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν,	περὶ	τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ
[92]	οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης	περὶ	τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε τι
[90]	τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε,	περὶ	~τούτου τοῦ πράγματος τίνες ἂν
[85]	τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται	περὶ	τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[85]	μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι	περὶ	τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων)
[72]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ καὶ	περὶ	τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ
[90]	~(Σωκράτης) ~ὧδε δή μοι πάλιν	περὶ	τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ τοὺς
[96]	~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν	περὶ	τῶν αὐτῶν τἀναντία λέγει; ~(Μένων)
[72]	καὶ τῶν ἄλλων, ἢ καὶ	περὶ	ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους καὶ
[74]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ εἰ	περὶ	χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν,
[86]	ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς, οἷον	περὶ	χωρίου, εἰ οἷόν τε ἐς
[85]	~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα	περὶ	ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν
[81]	καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε	περὶ	ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ'
[97]	ἄν που ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ	περὶ	ὧν ὁ ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν
[78]	(δύναμις τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων)	~παντάπασί	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως
[92]	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ' εἶ	παντάπασι	τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ εἴην
[99]	λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ πολλά,	ἴσασι	δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων)
[82]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ	ταυτασὶ	τὰς διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας
[81]	εἴ σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν.	φασὶ	γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου
[96]	αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ	φασι	διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι
[92]	~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς ἔνιοί	φασι	σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ
[77]	ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός, ὅπερ	φασὶ	τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε ~οἱ
[89]	~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς	πόλεσι.	~(Μένων) εἰκός γέ τοι, ὦ
[83]	τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας	ταυτησὶ	τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν:
[73]	εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό	φησι	Γοργίας εἶναι καὶ σὺ μετ'
[95]	μεταβάς, ~εἰ δ' ἦν ποιητόν,	φησί,	καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει
[78]	ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν, ὥς	φησι	Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου βασιλέως
[99]	~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί	εἰσι,	ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες
[77]	βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων)	~εἰσὶ	μὲν οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ
[83]	~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι	εἰσὶ	πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει
[96]	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί	εἰσι	~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ
[81]	λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές	εἰσι	τῶν ἱερέων τε καὶ τῶν
[96]	ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος	μύθοισι	σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ ποτε
[77]	ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε	~καλοῖσι	καὶ δύνασθαι: καὶ ἐγὼ τοῦτο
[99]	μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ	λέγουσι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς
[92]	ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε	δέουσι	μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ
[91]	διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα	ἀξιοῦσι	πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ
[91]	οἰκίας καὶ τὰς πόλεις καλῶς	~διοικοῦσι,	καὶ τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν
[95]	σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται,	δοκοῦσι	διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ
[77]	ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ	δοκοῦσί	σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ ὅτι
[89]	ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ	δοκοῦσί	σοι εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν
[93]	ὄντων καλῶν κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ	δοκοῦσί	σοι πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι
[77]	τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε,	δοκοῦσί	σοι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων)
[99]	Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους	καλοῦσι:	καὶ οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ
[91]	οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι	καλοῦσι	σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ
[81]	μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν	καλοῦσι	τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι
[98]	ἐργάζονται: πολὺν δὲ χρόνον οὐκ	~ἐθέλουσι	παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς
[100]	ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ σκιαὶ	ἀίσσουσι.	ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ
[99]	πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν	πράττουσι	καὶ λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[91]	καὶ τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν	θεραπεύουσι,	καὶ πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί
[99]	κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν	κατορθῶσι	λέγοντες πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα,
[74]	προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που ὅτι	οὑτωσὶ	ἔχει περὶ παντός: εἴ τίς
[92]	περὶ τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε	τι	ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν αὑτῷ εἴτε
[73]	καὶ σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων)	~τί	ἄλλο γ' ἢ ἄρχειν οἷόν
[98]	δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ	τι	ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι ὀλίγα
[98]	ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι δέ ἐστίν	τι	ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα καὶ ἐπιστήμη,
[72]	καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι,	τί	ἂν ἀπεκρίνω μοι, εἴ σε
[72]	ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων; εἰπέ,	τί	ἂν ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων)
[75]	ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος,	τί	~ἂν οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης)
[72]	εἰ μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός	~τι	ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον.
[82]	δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο	~τι	ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν
[73]	ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι	τί	~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι καὶ
[89]	ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει	τι	αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων) ~τί
[88]	ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν	τί,	βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν
[89]	~(Μένων) ~τί οὖν δή; πρὸς	τί	βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς
[78]	εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι.	τί	~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον εἶναι
[77]	ἦ γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι:	τί	γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος
[86]	ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι	τί	γὰρ ~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν οὖν
[90]	ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα
[97]	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' εἴ τις ὀρθῶς μὲν
[76]	οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι, καὶ
[92]	γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος)	τί	δὲ αὐτῷ οὐ σὺ ἔφρασας;
[71]	εἰδότι, ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων)	τί	δέ; Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες ὅτε
[87]	μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; ἄλλο τι ἢ
[95]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; οἱ σοφισταί σοι
[97]	ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς	τί	δὲ δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[92]	εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος)	~τί	δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ
[82]	μὲν ~γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν:	τί	δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;
[77]	~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; οἱ τῶν κακῶν μὲν
[73]	εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν
[73]	καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν
[98]	γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι
[93]	~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ
[76]	~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ'
[79]	Μένων, παίζεις πρός με; ~(Μένων)	τί	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[74]	τι; εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά	τι,	διότι καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα;
[73]	πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει	τι,	ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ ἐάντε
[84]	ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν	τι	ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[71]	ἐστιν, πῶς ἂν ὁποῖόν γέ	τι	εἰδείην; ἢ δοκεῖ σοι οἷόν
[72]	καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ	τι	εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι'
[97]	περὶ τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν	τι	εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον
[74]	λευκὸν χρῶμά ἐστιν ἢ ~χρῶμά	τι;	εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά τι,
[74]	ἡ στρογγυλότης ἐστὶν ἢ σχῆμά	τι;	εἶπες δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά
[77]	ἑνός, ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς	τι	ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας
[88]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν	τί	ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς,
[77]	ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	τί	ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γενέσθαι αὐτῷ;
[91]	ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων	τι	ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων
[70]	καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς	τι	ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας,
[87]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μέν	τί	ἐστιν ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον
[79]	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων,	τί	ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου
[77]	ἐάσας ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ	τί	ἐστιν ἀρετή. τὰ δέ γε
[75]	εἰπεῖν, εἴ τίς σε ἐρωτῴη:	τί	ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ
[88]	ἀρετὴ τῶν ἐν τῇ ψυχῇ	τί	ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ
[86]	ἔοικεν οὖν σκεπτέον (εἶναι ποῖόν	τί	ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι
[73]	εἴποιμ' ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά	τί	ἐστιν, οὐχ οὕτως ἁπλῶς ὅτι
[85]	τὰ δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν	τί	ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε
[71]	~παράπαν: ὃ δὲ μὴ οἶδα	τί	ἐστιν, πῶς ἂν ὁποῖόν γέ
[75]	~φέρε δή, πειρώμεθά σοι εἰπεῖν	τί	ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν εἰ
[74]	τοῦτο ὃ νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον,	τί	ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ
[85]	γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή: πηλίκον	τί	ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον; ~(Παῖς)
[87]	ἐστιν, ὧδε λέγοντες: εἰ ποῖόν	τί	ἐστιν τῶν περὶ τὴν ψυχὴν
[73]	τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ	τι	ζητεῖς κατὰ ~πάντων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[87]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; ἄλλο	τι	ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν εἶναι
[82]	δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο	τι	ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς)
[83]	ἀπ' αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο	τι	ἢ τουτὶ ἂν εἴη ὃ
[76]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς	τι,	καὶ ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον
[80]	δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ δεῖ	τι	καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό
[75]	σύ γέ που καλεῖς πεπεράνθαι	τι	καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι
[88]	κατὰ τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην	τι	καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν
[92]	ὡς σὺ φῄς: καὶ ἴσως	τὶ	(λέγεις. ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν
[76]	εἶναι. ~(Μένων) τὸ δὲ χρῶμα	τί	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής
[75]	καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν	τι	λέγω: ἴσως δ' ἂν ἡμῖν
[80]	καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων)	τί	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω
[89]	εἶναι, ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος	τι;	~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς λέγεσθαι,
[76]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν καλεῖς	τι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων
[74]	εἶπες δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά	τι.	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[72]	φῂς εἶναι; εἶχες δήπου ἄν	τί	μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[78]	ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ ἄλλο	τι	μόριον ἀρετῆς: εἰ δὲ μή,
[97]	βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο	τι	ὀρθῶς ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο;
[86]	ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν. εἰ μή	τι	οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι
[84]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο	τι	οὖν γένοιτ' ἂν τέτταρα ἴσα
[97]	καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν. πρὸς	τί	οὖν δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς
[89]	τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων)	~τί	οὖν δή; πρὸς τί βλέπων
[97]	ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων)	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου
[79]	ἀρετῆς εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων.	τί	οὖν δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι
[95]	~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς
[84]	χωρία (τάδε; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν; τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον
[100]	εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν	τι	οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος ἐν τοῖς
[92]	τίς σε τῶν σοφιστῶν, ἢ	τί	οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος)
[88]	ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον θάρρος	τι:	οὐχ ὅταν μὲν ἄνευ νοῦ
[84]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν	τι	πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ
[80]	δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν	τι	~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε
[92]	εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν	τι	ποιεῖν εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[86]	τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν	τί	ποτ' ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ
[100]	~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ' αὑτὸ ζητεῖν	τί	ποτ' ἔστιν ἀρετή. νῦν δ'
[74]	ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	ποτε οὖν τοῦτο οὗ τοῦτο
[72]	ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ δοκεῖ	τί	σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.
[85]	μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~τί	σοι δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν
[87]	αὐτὸ τὸ παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο	~τι	συμβαίνειν μοι δοκεῖ, καὶ ἄλλο
[75]	(λέγε γάρ μοι: τελευτὴν καλεῖς	τι;	τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας καὶ
[72]	~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι,	τί	τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες δήπου
[87]	οὔθ' ὅτι ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν	τι,	ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν
[71]	αὐτός, ὦ πρὸς θεῶν, Μένων,	~τί	φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον καὶ
[79]	~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς:	τί	φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ
[74]	πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις	ὀνόματι,	~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν ὅτι
[87]	~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν τῷ	ὀνόματι	χρώμεθα ἀλλ' ἆρα διδακτόν; ἢ
[75]	ὃ μόνον τῶν ὄντων τυγχάνει	χρώματι	ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ
[73]	τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι	ἔτι	ἂν δοῦλος εἶναι ὁ ἄρχων;
[73]	~οὐ γὰρ εἰκός, ὦ ἄριστε:	ἔτι	γὰρ καὶ τόδε σκόπει. ἄρχειν
[99]	διδακτόν ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη δὴ	ἔτι	γίγνεται ἡ ἀρετή; ~(Μένων) οὐ
[91]	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ	ἔτι	~εἰς τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν
[76]	καλὸς εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι	ἔτι	εἰσίν. ~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης)
[79]	τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν διὰ τῶν	ἔτι	ζητου Μένων καὶ ~μήπω (ὡμολογη(
[79]	τοίνυν, ὦ ἄριστε, μηδὲ σὺ	ἔτι	ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης ὅτι ἐστὶν
[92]	~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων (δ'	ἔτι	μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ
[92]	ἐκείνου, οἱ δὲ καὶ ~νῦν	ἔτι	ὄντες. πότερον δὴ οὖν φῶμεν
[93]	ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι	~ἔτι	οὐχ ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ
[83]	τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα εἰ	ἔτι	σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ
[88]	βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἔτι	τοίνυν καὶ τὰ κατὰ τὴν
[73]	πως δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο	οὐκέτι	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις.
[94]	ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα,	ἐνθυμήθητι	ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς
[87]	ἆρα διδακτόν; ἢ τοῦτό γε	~παντὶ	δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται
[99]	εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν	παντὶ	τῷ λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν
[91]	τῇ τέχνῃ ὄντα καὶ ἐν	ἅπαντι	τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι ~εἰς
[72]	ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ	ἐρωτήσαντι	ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει (οὖσα
[86]	καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ	ὄντι	αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς
[99]	ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε σοι ἄχθεται	~λέγοντι.	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε. τούτῳ
[71]	οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ	παρόντι	πῶς μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ'
[75]	~(πειρῶ λέγειν. εἰ οὖν τῷ	ἐρωτῶντι	οὕτως ἢ περὶ σχήματος ἢ
[74]	μετῄει τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν	ὅτι	ἀεὶ εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ
[98]	~τί δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς,	ὅτι	ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον
[75]	περὶ σχήματος ἢ χρώματος εἶπες	~ὅτι	ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι
[91]	οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ ἄλλοι,	ὅτι	ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ
[70]	ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ	ὅτι	ἄν τις βούληται, καὶ ~οὐδενὶ
[79]	τὸ μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν	ὅτι	ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν εἶναι:
[80]	στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω	ὅτι	ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε
[79]	μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ ~μοι	ὅτι	ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ' εἶναι
[71]	σύ, ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ'	ὅτι	ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα
[79]	μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς	ὅτι	ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον καὶ
[79]	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ
[71]	εἰ βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον,	ὅτι	αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν
[96]	τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς	ὅτι	αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν
[77]	ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου	ὅτι	βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη.
[77]	εἰσὶν δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες	ὅτι	βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ δοκοῦσί
[77]	γένηται, ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ	ὅτι	βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων)
[75]	~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε	ὅτι	βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα
[97]	γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὅτι	γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν ὀρθῶς
[86]	πάνυ ὑπὲρ τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην:	ὅτι	δ' οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ
[97]	καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~ὅτι	δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι,
[98]	οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων:	ὅτι	δέ ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ
[89]	~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι:	ὅτι	δὲ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι
[71]	γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν,	ὅτι	δεῖ αὐτὴν τὴν οἰκίαν εὖ
[97]	ὦ Σώκρατες, (τούτου οὕτως ἔχοντος,	~ὅτι	δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ
[87]	ἐπιστήμη τις ἡ ἀρετή, δῆλον	ὅτι	διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων) πῶς
[89]	ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή,	ὅτι	διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως νὴ
[82]	~(Παῖς) δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων,
[94]	~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ'	ὅτι	δύο ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον καὶ
[76]	καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας	ὅτι	εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι
[78]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον	ὅτι	εἴπερ ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου,
[75]	~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ	ὅτι	ἐμοὶ μὲν εἴρηται: εἰ δὲ
[79]	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγω;	ὅτι	ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν τὴν
[86]	λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο (δῆλον,	ὅτι	ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε
[95]	καὶ τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ'	ὅτι	ἐν τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ
[91]	Ἄνυτε, πάλαι λέγει πρός με	ὅτι	ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας καὶ
[79]	οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς	ὅτι	ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα; ~(Μένων)
[86]	τί ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν	ὅτι	~ἐστίν. εἰ μή τι οὖν
[72]	οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι	ὅτι	ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν
[74]	εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο	ὅτι	ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου ὅτι
[77]	κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι	ὅτι	ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ ποιῶν
[81]	ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ	ὅτι	ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες:
[79]	σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης	ὅτι	ἐστὶν οἴου διὰ τῶν ~ταύτης
[87]	ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ'	ὅτι	ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι
[79]	~αὐτὴν μὲν πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν	ὅτι	ἐστίν, πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν
[80]	ὃ μὴ οἶσθα τὸ παράπαν	ὅτι	ἐστίν; ~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ
[86]	οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν	ὅτι	ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό: ἐπειδὴ
[80]	ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν δὲ οὐδ'	ὅτι	ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν.
[74]	ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις,	~ὅτι	ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον
[78]	κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες	ὅτι	ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε
[82]	εἴ πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι	ὅτι	ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης)
[76]	εἴρηται: καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς	ὅτι	ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν
[80]	μὴ ~οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν	ὅτι	ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι
[86]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν	ὅτι	ζητητέον περὶ οὗ μή τις
[75]	~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις	ὅτι	ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν τούτοις
[97]	αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν δι'	ὅτι	θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι εἴπω;
[93]	ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας	ὅτι	~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν ὑὸν ἱππέα
[94]	γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι	ὅτι	~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν,
[100]	ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν	ὅτι	καὶ Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[73]	ταῦτα δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι,	~ὅτι	καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων)
[74]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ ταῦτα,	ὅτι	καὶ ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων)
[84]	δὴ ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας	ὅτι	καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ,
[97]	δὲ δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	καὶ ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ
[77]	δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ	ὅτι	κακά ἐστιν οἱ ἡγούμενοι τὰ
[77]	ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ κακὰ	ὅτι	κακά ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν;
[77]	εἶναι, λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες	ὅτι	κακά ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν;
[76]	γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου σου,	ὅτι	καλὸς εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι
[75]	βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα	ὅτι	λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε καὶ
[72]	(οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ μανθάνεις	ὅτι	λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ μοι
[80]	προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ	ὅτι	μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ
[97]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε:	ὅτι	μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ
[97]	~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων
[100]	Τειρεσίαν εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ,	ὅτι	~οἶος πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου,
[81]	Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο,	ὅτι	οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν
[81]	καὶ πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν	ὅτι	οὐ μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν
[96]	ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως	ὅτι	οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς
[95]	δὲ οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ	ὅτι	οὐ μόνον σοί τε καὶ
[74]	ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν	ὅτι	οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα
[71]	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ	ὅτι	οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι,
[85]	τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε	ὅτι	οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει
[76]	εἰσίν. ~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν
[87]	ἢ τοῦτό γε ~παντὶ δῆλον,	ὅτι	οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ
[72]	οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε,	ὅτι	οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται εἰσίν,
[95]	μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι,	ὅτι	οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο
[96]	διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων)
[97]	εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε	ὅτι	οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι: ἦ
[87]	~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν τις	ὅτι	οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν τοῦτο
[91]	~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου καὶ σὺ	ὅτι	οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι
[77]	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον	ὅτι	οὗτοι μὲν οὐ τῶν κακῶν
[94]	ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον	ὅτι	οὗτος οὐκ ἄν ποτε, οὗ
[74]	ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που	ὅτι	οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός: εἴ
[82]	~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων,	ὅτι	πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς
[90]	ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν,	ὅτι	παρὰ τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν
[91]	δὴ κατὰ τὸν ἄρτι λόγον	ὅτι	παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς
[79]	ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ τις,	ὅτι	πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις
[95]	ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως	ὅτι	~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους
[71]	διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ	ὅτι	ποτ' ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ
[72]	μου ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας	ὅτι	ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς
[80]	μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι	ὅτι	ποτέ ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ τίνα
[76]	δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν	ὅτι	ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι.
[74]	ὦ Μένων; εἰ αὐτῷ εἶπες	ὅτι	στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν ~ἅπερ
[80]	ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι (σοι	ὅτι	σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ αὐτός
[73]	τί ἐστιν, οὐχ οὕτως ἁπλῶς	ὅτι	σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ οὕτως
[75]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις; ~(Μένων)	~ὅτι	σχῆμά πού ἐστιν κατὰ τὸν
[73]	στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν ἔγωγε	~ὅτι	σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ οὕτως
[74]	σχῆμά τι; εἶπες δήπου ἂν	ὅτι	~σχῆμά τι. ~(Μένων) πάνυ γε.
[95]	καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ'	ὅτι	ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν
[85]	αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ'	ὅτι	τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται
[74]	ὅτι ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου	ὅτι	τὸ ~λευκόν, μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν
[97]	τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ δι'	ὅτι	τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ δὲ
[84]	ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι;	ὅτι	τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν
[87]	~τούτου μὲν ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα,	ὅτι	τοιοῦδε μὲν ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε
[82]	ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον	ὅτι	τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[97]	~(Μένων) πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης)	~ὅτι	τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας
[86]	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ	ὅτι	τὸν πάντα χρόνον ἔστιν ἢ
[80]	μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ	ὅτι	τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ οὐκ
[77]	καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον	ὅτι	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ;
[97]	σκέψει ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες	(ὅτι	φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς
[80]	οἶδα περὶ πάντων τῶν καλῶν,	ὅτι	χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς:
[74]	ἢ ~χρῶμά τι; εἶπες ἂν	ὅτι	χρῶμά τι, διότι καὶ ἄλλα
[85]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ	εἰδότι	ἄρα περὶ ὧν ἂν μὴ
[71]	ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε	εἰδότι	ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν,
[80]	νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ	~εἰδότι.	ὅμως δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ
[71]	ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον	εἰδότι,	ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων) τί
[74]	εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά τι,	διότι	καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων)
[85]	μέν γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ	ἄρτι	ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται: εἰ
[99]	~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς	ἄρτι	(Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ
[79]	καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι	ἄρτι	ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν
[82]	ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἄρτι	εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος
[79]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	ἄρτι	ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ καταγνύναι
[96]	δὲ ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς τὴν	ἄρτι	ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως
[89]	~(Μένων) καὶ μὴν ἐδόκει γε	ἄρτι	καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ
[91]	ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ τὸν	ἄρτι	λόγον ὅτι παρὰ τούτους τοὺς
[89]	~ἀλλὰ μὴ οὐκ ἐν τῷ	ἄρτι	μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν καλῶς
[78]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι εἴπερ	ἐστὶ	βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ
[90]	τὰ αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά	ἐστι	~βουλομένους αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ
[70]	Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός	ἐστι	Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν
[82]	δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν	ἐστι	καὶ ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε
[91]	~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί γε φανερά	ἐστι	λώβη τε καὶ διαφθορὰ τῶν
[90]	~Ἄνυτος γὰρ ὅδε πρῶτον μέν	ἐστι	πατρὸς πλουσίου τε καὶ σοφοῦ
[97]	ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν	ἐστι	~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ
[71]	ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ'	ἐστὶ	τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς.
[84]	τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν	ἐστι	χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[75]	πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι.	ἔστι	δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον μὴ
[76]	αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ	ἔστι,	(καὶ ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ
[82]	ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἔστι	μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ
[73]	ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ ἄλλα	ἔστι	σχήματα. ~(Μένων) ~ὀρθῶς γε λέγων
[89]	εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ
[96]	ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ δέ γε
[87]	ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν (ἀρετῇ
[98]	δόξαν ἢ ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν ὅ
[76]	ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν
[88]	ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω δὴ
[98]	μὴ εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε
[88]	ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ	ἔστι	φρόνησις ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον
[91]	~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις. ~νῦν τοίνυν	ἔξεστί	σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι
[90]	δόντος τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν	νεωστὶ	εἰληφὼς τὰ Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας
[81]	θεῖοί εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν,	ταυτί	ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει εἴ σοι
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν	ταυτὶ	τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ
[83]	ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ	τουτὶ	ἂν εἴη ὃ φῂς τὸ
[83]	ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ	τουτί,	διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ'
[84]	ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν	τουτὶ	ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[83]	δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ	τουτί;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ
[85]	αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι	τουτὶ	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται γάρ.
[91]	(κοινῇ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου	τουτουὶ	Μένωνος. οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε,
[72]	αὐτῷ εἴδει καὶ τῇ αὐτῇ	~ἰσχύι	ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ γὰρ τῇ
[99]	ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ	~ἀμφὶ	Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς ἄρτι
[83]	~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ ποίας γραμμῆς;	οὐχὶ	ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς)
[85]	δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ	οὐχί;	~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται.
[87]	ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα.	οὐχί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ ἡ
[88]	λέγομεν καὶ τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα.	~(οὐχί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ
[78]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ καλεῖς	οὐχὶ	οἷον ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον;
[83]	τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα.	οὐχί;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ'
[85]	χωρίον; ~(Παῖς) οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης)	~οὐχὶ	τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου
[88]	εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ	οὐχὶ	~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ
[96]	εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος, οὗ	οἱ	μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ