Pages
[99]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς	ἄρ'	ἂν καλοῖμεν θείους τε οὓς
[73]	(δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες	ἄρ'	ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί
[83]	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ'	ἄρ'	ἀπὸ τῆς τρίποδός πω τὸ
[92]	τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος	ἄρ'	εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος)
[90]	ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι:	ἆρ'	ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν,
[90]	τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους;	ἆρ'	οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος)
[90]	εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι,	ἆρ'	οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος)
[90]	~βουλομένου ἰέναι τε καὶ μανθάνειν;	ἆρ'	οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες καλῶς
[89]	γέ τοι, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ
[73]	δὲ οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οἷόν τε εὖ διοικεῖν
[74]	~οὕτω λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν, ὅταν οὕτω λέγῃς, τότε
[85]	ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν
[93]	πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι
[86]	~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται,	ἆρ'	οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα
[88]	ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί, βλάπτει;	ἆρ'	~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις,
[97]	τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ	γὰρ	αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον
[78]	μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί	~γὰρ	ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον εἶναι ἢ
[77]	γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι: τί	γὰρ	(ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος τὰ
[89]	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ	γὰρ	ἄν που καὶ τόδ' ἦν:
[92]	ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ	γὰρ	ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν
[78]	τοῦτο εἰ ἀληθὲς λέγεις: ἴσως	γὰρ	ἂν εὖ λέγοις. τἀγαθὰ φῂς
[81]	τῷ ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος μὲν	γὰρ	ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ
[80]	οὔτε ὃ μὴ οἶδε; οὔτε	γὰρ	~ἂν ὅ γε οἶδεν ζητοῖ
[81]	ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν βίον: οἷσιν	γὰρ	ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος
[91]	ἔχω ~ὅπως σοι πιστεύσω: οἶδα	γὰρ	ἄνδρα ἕνα Πρωταγόραν πλείω χρήματα
[81]	λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα	γὰρ	ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν σοφῶν
[78]	καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς	γὰρ	ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ' ἄν;
[95]	ὧν μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν	γὰρ	ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν δὲ
[99]	~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ	γὰρ	ἀπὸ τύχης τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα
[80]	πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ: καὶ	γὰρ	αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ
[80]	καλῶν, ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ	γὰρ	αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν
[91]	πλέον ἢ ~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι	γὰρ	αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα
[95]	ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατες. καὶ	γὰρ	αὐτὸς ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα:
[75]	τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω	γὰρ	δὴ ἡμῖν τοῦτο σχῆμα, ὃ
[71]	δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ	γὰρ	δήπου σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων)
[89]	ἐρῶ, ὦ Μένων. τὸ μὲν	γὰρ	διδακτὸν αὐτὸ εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη
[73]	μή; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε: ἡ	γὰρ	δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν.
[79]	~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν εἶναι: τὴν	γὰρ	δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς εἶναι,
[77]	ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ	γὰρ	δοκεῖ τίς σοι, ὦ Μένων,
[74]	οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ	γὰρ	δύναμαί πω, ὦ Σώκρατες, ὡς
[86]	οὐκ οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ	γὰρ	ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων. καὶ
[80]	τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς	γὰρ	ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν καὶ
[92]	ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν	γάρ,	εἰ σὺ βούλει, ἔστων οἱ
[73]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ	γὰρ	εἰκός, ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ
[70]	ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος	γὰρ	εἰς τὴν πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ
[79]	πρᾶξις ἀρετὴ ἂν εἴη; τοῦτο	~γάρ	ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ τις,
[93]	γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο	γάρ	ἐστιν περὶ οὗ ὁ λόγος
[76]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ	γάρ	ἐστιν, ὦ Μένων, ἡ ἀπόκρισις,
[80]	εἰ δὲ μή, οὔ. οὐ	γὰρ	εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους ποιῶ
[81]	καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ	γὰρ	ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ ~μανθάνειν
[94]	ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ	γὰρ	ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν,
[84]	ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει: νῦν μὲν	γὰρ	~καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ
[79]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ	γὰρ	καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι
[80]	ὅ γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν	γάρ,	καὶ οὐδὲν δεῖ τῷ γε
[73]	γὰρ εἰκός, ὦ ἄριστε: ἔτι	γὰρ	καὶ τόδε σκόπει. ἄρχειν φῂς
[97]	δεδεμένον δὲ πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ	γὰρ	καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν. πρὸς
[75]	ἢ ἄλλως πως ζητεῖς; ἐγὼ	γὰρ	κἂν (οὕτως ἀγαπῴην εἴ ~μοι
[95]	χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται	γάρ	με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους
[97]	οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι: ἦ	γάρ;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι
[75]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον	γάρ.	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[89]	σοι ~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε	γάρ	μοι εἰπέ: εἰ ἔστιν διδακτὸν
[84]	τὰς τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε	γάρ	μοι σύ: οὐ τὸ μὲν
[75]	ἐγώ σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε	γάρ	μοι: τελευτὴν καλεῖς τι; τοιόνδε
[94]	ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν μὲν	γὰρ	~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ Εὐδώρῳ:
[80]	ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ	γὰρ	ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα
[90]	~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος	γὰρ	ὅδε πρῶτον μέν ἐστι πατρὸς
[83]	καὶ ἔσται τρίπους; δύο ~μὲν	γὰρ	οἵδε, ὁ δὲ εἷς: καὶ
[80]	οὔτε ὃ μὴ ~οἶδεν οὐδὲ	γὰρ	οἶδεν ὅτι ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν
[80]	~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ	γὰρ	οἶμαι τῶν καλῶν καὶ αἱ
[86]	ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον	γὰρ	ὅτι τὸν πάντα χρόνον ἔστιν
[92]	αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ	γὰρ	οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν,
[76]	μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι: πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς
[87]	διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν ἄρα
[99]	τε καὶ οἱ θεομάντεις: καὶ	γὰρ	οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ
[76]	τούτων σχῆμα ὃ λέγω. κατὰ	γὰρ	παντὸς σχήματος ~τοῦτο λέγω, εἰς
[97]	~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ	γὰρ	παραμένει δεδεμένον δὲ πολλοῦ ~ἄξιον:
[85]	(δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος	γὰρ	ποιήσει ~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ
[85]	ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος	γάρ	που εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε
[94]	δοκεῖ σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ	γάρ	που καὶ συγγέγονας καὶ ὁρᾷς
[74]	τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις	~γάρ	που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ
[83]	δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ	γάρ	σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί
[76]	τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως	γάρ	σοι κατὰ συνήθειαν εἴρηται: καὶ
[97]	τοῦ τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν	γάρ.	~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα ἀληθὴς πρὸς
[78]	τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον	γάρ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος τὸ
[85]	τουτὶ τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται	γάρ.	~(Σωκράτης) σκόπει δή: πηλίκον τί
[87]	εἰ δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα	γὰρ	τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων) ναί.
[83]	~(Παῖς) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων	γὰρ	τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς)
[72]	αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ	γὰρ	τῇ αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν
[81]	σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ	γὰρ	τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι
[81]	γε καὶ πρότερον ἠπίστατο. ἅτε	γὰρ	τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης,
[82]	ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν	~γὰρ	τοῦδε δυοῖν ποδοῖν: τί δὲ
[73]	τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν: τῶν αὐτῶν	γὰρ	τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε.
[72]	πέρι ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην	γὰρ	τῶν πράξεων καὶ τῶν ἡλικιῶν
[86]	καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι τί	γὰρ	~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν οὖν σκεπτέον
[76]	τοι λέγω, ἔφη Πίνδαρος. ἔστιν	γὰρ	χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει σύμμετρος
[91]	τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος. οὗτος	γάρ,	ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει πρός
[94]	τὴν τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ	γάρ,	ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ οὐκ
[80]	τὸ παράπαν ὅτι ἐστίν; ~ποῖον	γὰρ	ὧν οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις;
[85]	νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ	ὄναρ	ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται:
[93]	τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ	παρ'	ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν ὃ πάλαι
[90]	μαθήματος ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν	παρ'	αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν. οὐ
[77]	ἀρετή. τὰ δέ γε ~παραδείγματα	(παρ'	ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν
[82]	φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων	~παρ'	ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης)
[92]	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι,	παρ'	~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους
[92]	οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν,	παρ'	οὓς ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς
[71]	κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε τῶν τόπων	παρ'	ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ σοφία. εἰ
[95]	δέ μοι εἰπέ, οὐ καὶ	παρ'	ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ~ἄνδρες;
[97]	νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ' ἔστιν	παρ'	~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς τί δὲ
[72]	ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον.	ἀτάρ,	ὦ Μένων, κατὰ ταύτην τὴν
[96]	~οὔ ποτε ποιήσεις τὸν κακὸν	ἄνδρ'	ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ
[100]	~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα	ἅπερ	αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε καὶ τὸν
[74]	ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν	~ἅπερ	ἐγώ, πότερον σχῆμα ἡ στρογγυλότης
[71]	εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ	ἅπερ	ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον
[93]	ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο	~ἅπερ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του
[77]	μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι,	καθάπερ	ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε
[88]	εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι,	ἐπειδήπερ	πάντα τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν
[78]	δὲ μή, οὐκ ἔσται ἀρετή,	καίπερ	~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς γὰρ
[93]	κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε,	εἴπερ	ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει,
[98]	εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν,	εἴπερ	εἶεν, ἀλλὰ καὶ δι' ὀρθὴν
[73]	οἷόν τ' εἶναι τῶν ἀνθρώπων;	(εἴπερ	ἕν γέ τι ζητεῖς κατὰ
[89]	ὦ Σώκρατες, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν,	εἴπερ	~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή, ὅτι διδακτόν
[89]	μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ εἶναι,	εἴπερ	ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ
[78]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι	εἴπερ	ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ
[93]	οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω ποιῆσαι,	εἴπερ	ἦν γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή;
[94]	ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε	εἴπερ	ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν
[73]	~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι δέονται,	εἴπερ	μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ ἡ
[78]	ὦ Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς,	εἴπερ	μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί
[96]	εἴη διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν,	εἴπερ	ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ
[98]	μοι δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ'	εἴπερ	τι ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι
[93]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν,	εἴπερ	τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς
[95]	δή; οἱ σοφισταί σοι οὗτοι,	οἵπερ	μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι
[73]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἄνπερ	δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ
[83]	εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἄνπερ	τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης
[92]	αὐτὸν ποιήσει ἢ οἱ σοφισταί,	ἐάνπερ	~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[72]	~οὐκοῦν καὶ μέγεθος καὶ ἰσχύς;	ἐάνπερ	ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ
[79]	δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι,	~ἐάνπερ	μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ
[72]	ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός ἐστιν,	ἐάνπερ	ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ
[76]	στερεὸν περαίνει, τοῦτ' εἶναι σχῆμα:	ὅπερ	ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ πέρας
[86]	ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα,	ὅπερ	ἠρόμην ~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην
[95]	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτὸς	ὅπερ	οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν
[76]	ἢ ἐπιτάττεις ἐν τοῖς λόγοις,	ὅπερ	ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες
[77]	πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός,	ὅπερ	φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε
[70]	φίλε Μένων, τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν:	ὥσπερ	αὐχμός τις τῆς σοφίας γέγονεν,
[97]	πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς,	ὥσπερ	δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ παραμένει
[74]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	ὥσπερ	ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον, καὶ
[75]	λόγον καὶ ἐλέγχειν. εἰ δὲ	ὥσπερ	ἐγώ τε καὶ σὺ νυνὶ
[70]	~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι ἔρηται,	ὥσπερ	εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ
[79]	~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται,	ὥσπερ	εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ
[74]	(μίαν ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ ~πάντων,	ὥσπερ	ἐν τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως
[84]	οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν	ὥσπερ	ἡ νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν;
[82]	μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει	ὥσπερ	λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι
[87]	εἰ ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ'	~ὥσπερ	μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι
[90]	τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος τινός,	~ὥσπερ	ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς τὰ
[91]	ὅσον οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν,	~ὥσπερ	οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν τις
[86]	δὲ τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε,	ὥσπερ	οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν
[85]	~καὶ νῦν μέν γε αὐτῷ	ὥσπερ	ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι
[84]	ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή,	ὥσπερ	οὐδὲ νῦν ~πω οἶδεν, ἀλλ'
[84]	δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη, καὶ	ὥσπερ	οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται εἰδέναι.
[100]	ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος	ὥσπερ	παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα
[75]	φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ	ὥσπερ	περὶ τοῦ σχήματος, τί ~ἂν
[88]	δὲ βλαβερὰ εἶναι, ἆρα οὐχ	ὥσπερ	τῇ ἄλλῃ ψυχῇ ἡ φρόνησις
[83]	βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω	ὥσπερ	τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν:
[82]	ἴσας ἔχον ~πάσας τὰς γραμμὰς	ὥσπερ	τοῦτο; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων
[76]	ἂν σοὶ δόξαι, εἰ μή,	ὥσπερ	χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι
[97]	δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν τυγχάνοι,	ἕωσπερ	ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι
[86]	γε ἄλλα οὐκ ἂν πάνυ	ὑπὲρ	τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι δ'
[82]	~(Σωκράτης) ~πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν	ὁπότερ'	ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος
[93]	τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους	ἀνὴρ	ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ
[73]	καὶ ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ	ἀνήρ,	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται.
[90]	ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς	(ἀνήρ:	ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ
[99]	τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος	ἀνήρ,	φασίν, οὗτος. ~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί
[98]	καὶ μὴν ὅ γε ἀγαθὸς	ἀνὴρ	ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων)
[98]	ἔσται εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ	ἁνὴρ	ὁ ἔχων ὀρθὴν δόξαν ἢ
[93]	καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ, ἤδη του ἀκήκοας ἢ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/11/2005