Pages
[95]	~ἐν ἄλλοις δέ γε ὀλίγον	μεταβάς,	~εἰ δ' ἦν ποιητόν, φησί,
[94]	διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς	παῖδας	τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν
[91]	πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς	γονέας	τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας
[94]	μέντοι, ὡς οἶσθα καὶ σύ,	ἱππέας	μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων,
[83]	~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς	ἡμισέας	ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[76]	(ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει	Γοργίας	ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν
[70]	τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι	Γοργίας:	ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν πόλιν
[71]	φανῇς σὺ μὲν εἰδὼς καὶ	Γοργίας,	ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε
[73]	καὶ ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι	Γοργίας	εἶναι καὶ σὺ μετ' ἐκείνου.
[96]	εἶναι ἄνδρες, καὶ σέ τε	~Γοργίας	οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ
[72]	τῶν ἄλλων, ἢ καὶ περὶ	ὑγιείας	καὶ περὶ μεγέθους καὶ περὶ
[71]	ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ	θηλείας	καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός,
[91]	ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς τε	οἰκίας	καὶ τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι,
[94]	Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ	οἰκίας	μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα
[100]	ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ	σκιὰς	ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα εἴη πρὸς
[77]	τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	προθυμίας	γε οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ σοῦ
[90]	νεωστὶ εἰληφὼς τὰ Πολυκράτους χρήματα	Ἰσμηνίας	ὁ Θηβαῖος, ~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ
[85]	ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ	γωνίας	εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος;
[85]	~οὐκοῦν ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ	γωνίας	εἰς γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα δίχα
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ	ποίας	γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης
[85]	γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ	ποίας	γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης)
[84]	βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ	ποίας.	~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ τὸν Δία,
[83]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ	ποίας;	πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ
[80]	καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν	ἀπορίας	~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς,
[84]	~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης τῆς	ἀπορίας	ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ'
[85]	οὗτος γὰρ ποιήσει ~περὶ πάσης	γεωμετρίας	ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων
[83]	~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς	διπλασίας	(ἄρα, ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον
[83]	δέ μοι λέγε: ἀπὸ τῆς	διπλασίας	γραμμῆς φῂς τὸ (διπλάσιον χωρίον
[83]	εἰ ἔτι σοι ἀπὸ τῆς	~διπλασίας	δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[82]	οἴεται δέ γε ἀπὸ τῆς	διπλασίας;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ
[72]	εἴ μου ἐρομένου μελίττης περὶ	οὐσίας	ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ
[98]	ἕως ἄν τις αὐτὰς δήσῃ	αἰτίας	λογισμῷ. τοῦτο δ' ἐστίν, ὦ
[81]	φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ	μεμαθηκυίας	τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει
[70]	~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός τις τῆς	σοφίας	γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε
[91]	χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης τῆς	σοφίας	ἢ Φειδίαν τε, ὃς οὕτω
[91]	με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς	σοφίας	καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι
[97]	~ὅτι τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ	προσέσχηκας	τὸν νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ'
[76]	(ὦσιν, καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως	κατέγνωκας	ὅτι εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν:
[74]	~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ	ἄλλας	ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν
[73]	οὐ μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ	ἄλλας	~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας;
[74]	~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν:	πολλὰς	αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες,
[72]	σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς	πολλὰς	καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας
[72]	περὶ οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν,	~πολλὰς	καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι,
[81]	λόγῳ: ~οὗτος μὲν γὰρ ἂν	ἡμᾶς	ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς
[96]	πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς	~ἡμᾶς	ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον
[96]	ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ ζητητέον ὅστις	ἡμᾶς	ἑνί γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους
[88]	τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ	ἡμᾶς,	καὶ ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ'
[74]	προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός τ' ὦ,	ἡμᾶς	προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που ὅτι
[96]	πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ διαφεύγει	ἡμᾶς	τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον
[87]	ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ	ἡμᾶς	ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς
[78]	λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ	τιμὰς	ἐν πόλει καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης)
[82]	(τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον τὰς	γραμμὰς	ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς)
[82]	δέ, ἴσας ἔχον ~πάσας τὰς	γραμμὰς	ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[70]	δὴ καὶ τοῦτο τὸ ἔθος	ὑμᾶς	εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ μεγαλοπρεπῶς
[71]	(ἐκ τῶνδε τῶν τόπων παρ'	ὑμᾶς	οἴχεσθαι ἡ σοφία. εἰ γοῦν
[90]	τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ	τίνας	ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ'
[91]	οὖν ~τὴν (ἀρετὴν σκόπει παρὰ	τίνας	ἂν πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν.
[92]	ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ	τίνας	ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν
[92]	τῷ μέρει αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ	τίνας	ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου
[93]	οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ	τινας	καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ
[91]	τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ	τίνας	λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[74]	καὶ ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης)	~τίνας	ταύτας; εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ
[76]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς	τινας	τῶν ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων)
[94]	πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ που καὶ	συγγέγονας	καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ
[78]	~(Σωκράτης) τοὺς δὲ ἀθλίους οὐ	κακοδαίμονας;	~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν
[84]	αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου	δόξας	ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ μοι σύ:
[85]	~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας τὰς	δόξας,	ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ
[97]	δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς	δόξας	~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ
[93]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του	ἀκήκοας	ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος)
[93]	αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ	ἀκήκοας	ὅτι ~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν ὑὸν
[93]	ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ ταῦτα οὐκ	ἀκήκοας	τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης)
[76]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε	ἀπορροάς	τινας τῶν ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα;
[72]	~ἆρα τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ	παντοδαπὰς	εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ
[72]	ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ	παντοδαπὰς	ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί ἂν
[83]	~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ' αὐτῆς ἴσας	τέτταρας.	ἄλλο τι ἢ τουτὶ ἂν
[82]	ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας,	~τέτταρας	οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[97]	~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν
[95]	~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς	ἄνδρας,	ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι
[99]	δήπου, ὦ Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	θείους καλοῦσι: καὶ οἱ ~Λάκωνες
[99]	ἄξιον τούτους θείους καλεῖν τοὺς	ἄνδρας,	οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ
[94]	~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα	ἄνδρας	οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ μέν,
[94]	δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν,
[91]	οὐκ ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ'	(ἡμέρας	μοχθηρότερα ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον τὰ
[75]	καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον	πέρας	καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν
[76]	ὅπερ ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ	πέρας	σχῆμα εἶναι. ~(Μένων) τὸ δὲ
[91]	ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι	τέρας	λέγεις εἰ οἱ μὲν τὰ
[72]	μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς	ἑτέρας.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον μετὰ
[94]	γάρ που καὶ συγγέγονας καὶ	ὁρᾷς	οἷός ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,
[80]	οἷον βούλει λέγειν, ὦ Μένων.	ὁρᾷς	τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις,
[82]	ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς,	ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον
[91]	οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ μόνον	Πρωταγόρας,	~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ
[91]	ταχὺ ἂν τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν,	~Πρωταγόρας	δὲ ἄρα ὅλην τὴν Ἑλλάδα
[77]	τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ	ἐάσας	ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ τί
[80]	~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με	ᾔκασας.	~(Μένων) τίνος δὴ οἴει; ~(Σωκράτης)
[82]	διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον	~πάσας	τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς)
[82]	ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας	πάσας,	~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[92]	τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον	φράσας	αὐτῷ παρὰ τίνας ἀφικόμενος ἐν
[92]	τί δὲ αὐτῷ οὐ σὺ	ἔφρασας;	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ
[84]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα	ναρκήσας;	~(Μένων) δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι
[79]	ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν	ἠμέλησας,	λέγεις δέ ~μοι ὅτι ἀρετή
[80]	εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου	ἐξηπάτησάς	με. ~(Μένων) τί μάλιστα, ὦ
[82]	ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου ἐστὶν	ἴσας	ἔχον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[82]	χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον δέ,	ἴσας	ἔχον ~πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ
[82]	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν (τετράγωνον χωρίον	ἴσας	ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας,
[83]	~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ' αὐτῆς	ἴσας	τέτταρας. ἄλλο τι ἢ τουτὶ
[82]	τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας	οὔσας;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ
[72]	πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ	διαφερούσας	ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι; ἢ
[97]	λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς δόξας	~τὰς	ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ δόξαι
[82]	οὖν (τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον	τὰς	γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας;
[82]	τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον ~πάσας	τὰς	γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς) ναί.
[76]	μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων,	τὰς	δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι;
[82]	γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ταυτασὶ	τὰς	διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;
[85]	ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας	τὰς	δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη,
[97]	οὖν δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς	τὰς	δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ
[90]	πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ	τὰς	μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ ~μετὰ
[76]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν ἀπορροῶν	τὰς	μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων,
[91]	ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας καὶ	τὰς	πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς
[99]	ᾗ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι	τὰς	πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες
[98]	οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται εἰς	τὰς	~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων
[91]	καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι	τάς	τε οἰκίας καὶ τὰς πόλεις
[84]	καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ	τὰς	τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ
[89]	~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς	τὰς	φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες
[74]	σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας	ἀρετάς.	~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε
[74]	ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν	ἀρετὰς	μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον ἢ
[73]	δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας ~εἶναι	ἀρετάς.	~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον
[89]	ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ	μαθητὰς	εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[91]	γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ	πολίτας	καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ
[90]	μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ,	ἀποφήναντας	αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι
[91]	ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ	ἀποφήναντας	αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ
[99]	καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς	ἅπαντας:	καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα
[99]	τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους	ὄντας	καὶ κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ,
[77]	τοῦ ἑνός, ὅπερ φασὶ τοὺς	συντρίβοντάς	τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ
[70]	τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς	(εἰδότας,	ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν
[92]	φῶμεν κατὰ τὸν σὸν λόγον	εἰδότας	αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς
[70]	ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν πόλιν	ἐραστὰς	ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε
[90]	αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς	μεγίστας	ἀρχάς. δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων
[91]	εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι	σοφιστάς.	~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ Σώκρατες.
[72]	εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ	~μελίττας	εἶναι; ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν
[98]	ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν τις	αὐτὰς	δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο δ'
[72]	ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες	αὐτὰς	εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω μοι,
[74]	ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας	ταύτας;	εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ σοι
[82]	χωρίον ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς	ταύτας	πάσας, ~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ
[85]	πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ	ταύτας	τὰς δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων)
[82]	ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν	ἐρωτᾷς	εἰ ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς
[77]	δέ γε ~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ	εἴληφας.	~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ
[90]	γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς μεγίστας	ἀρχάς.	δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν
[78]	καὶ τιμὰς ἐν πόλει καὶ	ἀρχάς.	~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα λέγεις
[81]	ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτει ~ἀνδιδοῖ	ψυχὰς	πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ
[82]	ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο	βλέψας	εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους:
[96]	~βελτίους (ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα	ἀποβλέψας	πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς
[81]	σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ'	ἐς	δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες
[86]	περὶ χωρίου, εἰ οἷόν τε	ἐς	τόνδε τὸν κύκλον τόδε τὸ
[74]	εἴ γε προσανηρώτα σε ὁποῖα,	ἔλεγες	ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[74]	σε ἐκέλευε λέγειν ἄλλα χρώματα,	ἔλεγες	(ἂν ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον
[76]	δόξαι, εἰ μή, ὥσπερ χθὲς	ἔλεγες,	ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι πρὸ ~τῶν
[72]	ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς	ἔλεγες	αὐτὰς εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω
[78]	τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ	ἔλεγες	ὅτι ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί
[73]	δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν	ἔλεγες	πόλιν εὖ διοικεῖν, γυναικὸς δὲ
[93]	οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ	ἐξεπίτηδες	οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν
[82]	οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς	πόδες;	λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες, ὦ
[83]	τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ	πόδες;	~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ
[81]	~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν	βασιλῆες	ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ
[100]	ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ σκιὰς	ἀληθὲς	ἂν πρᾶγμα εἴη πρὸς ἀρετήν.
[78]	~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο εἰ	ἀληθὲς	λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν εὖ
[75]	εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε	εὔηθες,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις;
[76]	σοὶ δόξαι, εἰ μή, ὥσπερ	χθὲς	ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι πρὸ
[89]	ἔπειτα, εἰ μέλλει τι αὐτοῦ	ὑγιὲς	εἶναι. ~(Μένων) ~τί οὖν δή;
[99]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αἵ γε	γυναῖκες	δήπου, ὦ Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς
[90]	τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος	τίνες	ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ
[89]	~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ	τινες	εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν
[96]	ἐγώ τε καὶ σὺ φαῦλοί	τινες	εἶναι ἄνδρες, καὶ σέ τε
[92]	ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν	τίνες	εἰσίν, παρ' οὓς ἂν ~(Μένων)
[81]	καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ	τίνες	οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν
[77]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά	τινες	τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[99]	τούτους θείους καλεῖν τοὺς ἄνδρας,	οἵτινες	νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ καὶ
[90]	εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή, καὶ	οἵτινες.	σὺ ~οὖν ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε,
[80]	οἶμαι τῶν καλῶν καὶ αἱ	εἰκόνες	~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ
[73]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	σώφρονες	καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[76]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων δὴ	σύνες	ὅ τοι λέγω, ἔφη Πίνδαρος.
[99]	ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ οἱ	~Λάκωνες	ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα,
[74]	χρῶμά ἐστιν ἢ ~χρῶμά τι;	εἶπες	ἂν ὅτι χρῶμά τι, διότι
[74]	στρογγυλότης ἐστὶν ἢ σχῆμά τι;	εἶπες	δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά τι.
[75]	ἢ περὶ σχήματος ἢ χρώματος	εἶπες	~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε
[74]	σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ αὐτῷ	εἶπες	ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν
[85]	χωρίων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τέτταρες	αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι
[83]	ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν	τέτταρες	τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς)	τέτταρες,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ'
[98]	οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ	ἄνδρες	ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς
[81]	σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι	~ἄνδρες	αὔξοντ' ἐς δὲ τὸν λοιπὸν
[93]	εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ	ἄνδρες	ἐνθάδε, οὐδ' εἰ γεγόνασιν ἐν
[96]	~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ	ἄνδρες,	ἢ τίς ἂν εἴη τρόπος
[99]	οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι	ἄνδρες	ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ
[96]	καὶ σὺ φαῦλοί τινες εἶναι	ἄνδρες,	καὶ σέ τε ~Γοργίας οὐχ
[93]	τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ	~ἄνδρες	καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν
[95]	παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ	~ἄνδρες;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[96]	ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ	ἄνδρες.	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ
[93]	γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ πόλει	ἄνδρες;	~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ
[99]	λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ πολιτικοὶ	ἄνδρες	~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν
[71]	~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ, ὦ	Σώκρατες,	ἀληθῶς (οὐδ' ὅτι ἀρετή ἐστιν
[86]	μὲν οὖν. οὐ μέντοι, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα,
[92]	~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοις
[81]	ὅτι ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί, ὦ	Σώκρατες:	ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι
[95]	~οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλὰ τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν
[70]	~(Μένων) ~ἔχεις μοι εἰπεῖν, ὦ	Σώκρατες,	ἆρα διδακτὸν ἡ ἀρετή; ἢ
[77]	~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ	Σώκρατες,	ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ ὁ ποιητὴς
[73]	ἔγωγε: ἡ γὰρ δικαιοσύνη, ὦ	Σώκρατες,	ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή,
[84]	ἀλλὰ μὰ τὸν Δία, ὦ	Σώκρατες,	ἔγωγε οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς
[77]	~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ	Σώκρατες,	εἴ μοι πολλὰ τοιαῦτα λέγοις.
[75]	~(Μένων) μή, ἀλλὰ σύ, ὦ	Σώκρατες,	εἰπέ. ~(Σωκράτης) βούλει σοι χαρίσωμαι;
[71]	~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν, ὦ	Σώκρατες,	εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ βούλει
[98]	~(Μένων) νὴ τὸν Δία, ὦ	Σώκρατες,	ἔοικεν τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[76]	μοι σὺ τοῦτ' εἴπῃς, ὦ	Σώκρατες,	ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος
[80]	ὁ ἑταῖρός σου; ~(Μένων) ~ὦ	Σώκρατες,	ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ
[95]	~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ	Σώκρατες.	καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ
[72]	ἐστιν, ὡσαύτως δὲ οἶμαι, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἡ κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ
[78]	~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ	Σώκρατες:	καὶ οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ κακά.
[89]	ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ δῆλον, ὦ	Σώκρατες,	κατὰ τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη
[98]	~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε, ὦ	Σώκρατες,	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; τόδε
[91]	σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ	Σώκρατες.	μηδένα τῶν γ' ἐμῶν μήτε
[99]	~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί γε, ὦ	Σώκρατες,	ὀρθῶς λέγειν. καίτοι ἴσως (Ἄνυτος)
[82]	διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον δή, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ
[97]	ἐπιστήμης. ~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ	Σώκρατες,	ὅτι ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην
[82]	~οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ	Σώκρατες,	οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας εἶπον,
[86]	εὖ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ	Σώκρατες,	οὐκ οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[78]	~(Μένων) ~παντάπασί μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες,	οὕτως ἔχειν ὡς σὺ νῦν
[96]	ὥστε καὶ θαυμάζω δή, ὦ	Σώκρατες,	~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ
[94]	ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ	Σώκρατες,	ῥᾳδίως μοι δοκεῖς κακῶς λέγειν
[78]	καλεῖς; ~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων) πάντως
[74]	στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν σχῆμά γε
[89]	~(Μένων) εἰκός γέ τοι, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ οὐ
[86]	δοκεῖς μοι εὖ λέγειν, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν
[80]	με. ~(Μένων) τί μάλιστα, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με
[100]	κάλλιστα δοκεῖς μοι λέγειν, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~ἐκ μὲν τοίνυν τούτου
[79]	καὶ ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν, ὦ ἄριστε,
[91]	καὶ τίνας λέγεις τούτους, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου καὶ σὺ
[79]	με; ~(Μένων) τί δή, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος
[73]	οὐ πάνυ μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ εἰκός, ὦ
[78]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα βούλεται, ὦ
[81]	λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων) ἔχεις
[82]	λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ' ἂν τούτου
[75]	ἀλλὰ τοῦτό γε εὔηθες, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) πῶς λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι
[95]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; οἱ
[85]	~(Παῖς) πάνυ μὲν οὖν, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ~τί σοι δοκεῖ, ὦ
[76]	δὲ χρῶμα τί λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ' εἶ, ὦ
[96]	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ	Σώκρατες;	~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς
[84]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες.	~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων)
[89]	δοκεῖ μοι καλῶς λέγεσθαι, ὦ	Σώκρατες,	τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ
[95]	~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ	Σώκρατες,	ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν
[76]	~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς, ὦ	Σώκρατες,	ταύτην τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)
[80]	~καὶ τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτο ὃ μὴ οἶσθα τὸ
[73]	~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως δοκεῖ, ὦ	Σώκρατες,	τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς
[97]	μοι φαίνεται: ὥστε θαυμάζω, ὦ	Σώκρατες,	(τούτου οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι δή
[85]	ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ	Σώκρατες,	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μὴ
[99]	~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ	Σώκρατες,	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[74]	~οὐ γὰρ δύναμαί πω, ὦ	Σώκρατες,	ὡς σὺ ζητεῖς, (μίαν ἀρετὴν
[73]	καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~πάντες	ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ
[77]	δὲ οἳ τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ	πάντες,	ὤριστε, δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν
[84]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν	ποιήσαντες	καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη,
[90]	μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα	βλέψαντες	καλῶς ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί.
[75]	τε καὶ σὺ νυνὶ φίλοι	ὄντες	~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ
[96]	μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ	ὄντες	διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον
[73]	παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι	ὄντες	καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν ποτε
[99]	ἄρα σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ	ὄντες	οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς
[92]	οἱ δὲ καὶ ~νῦν ἔτι	ὄντες.	πότερον δὴ οὖν φῶμεν κατὰ
[92]	μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε	ὄντες	ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον;
[99]	εἰσι, ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην	ὄντες	τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν,
[89]	τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν	παραλαβόντες	~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν
[87]	εἴτε ~οὐ διδακτόν ἐστιν, ὧδε	λέγοντες:	εἰ ποῖόν τί ἐστιν τῶν
[81]	οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν	λέγοντές	εἰσι τῶν ἱερέων τε καὶ
[97]	ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι εἴη,	~λέγοντες	(ὅτι φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ
[99]	ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι	λέγοντες	πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν
[81]	τίνα τοῦτον, καὶ τίνες οἱ	λέγοντες;	~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές εἰσι
[92]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοις	διδόντες	~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων (δ'
[91]	δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα	ἀποδιδόντες	ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά ~τε
[89]	μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ	~εἰκάζοντες	εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)
[92]	αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς	μαθόντες	ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί
[92]	μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ	~προσήκοντες,	πολὺ δὲ μάλιστα πάντων αἱ
[96]	ὁτουοῦν πράγματος, οὗ οἱ μὲν	φάσκοντες	διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων
[77]	ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ καὶ οἳ	γιγνώσκοντες	ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ
[77]	ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις, ἢ καὶ	γιγνώσκοντες	ὅτι κακά ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν
[87]	~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ καθ' ἕκαστον	ἀναλαμβάνοντες	ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ.
[92]	(δ' ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις	ἐπιτρέποντες,	οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα
[91]	(ἀρετὴν σκόπει παρὰ τίνας ἂν	πέμποντες	αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον
[90]	τόδε (λέγομεν, ὅτι παρὰ τούτους	πέμποντες	αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους
[90]	εἰπέ. παρὰ τοὺς ἰατρούς, φαμέν,	πέμποντες	~τόνδε καλῶς ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι
[77]	τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε ~οἱ	σκώπτοντες,	ἀλλὰ ἐάσας ὅλην καὶ ὑγιῆ
[76]	ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε	~τυραννεύοντες	ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν,
[87]	περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ	ὑποπτεύοντες	εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι
[99]	τοὺς ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ	~ἔχοντες	πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν
[99]	τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως	ἔχοντες	πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ οἱ
[73]	ἀγαθοί εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ	τυχόντες	~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης)
[77]	δέ; οἱ τῶν κακῶν μὲν	ἐπιθυμοῦντες,	ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ
[77]	οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ	ἀγνοοῦντες	~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο
[77]	ταῦτά γε κακά: ὥστε οἱ	~ἀγνοοῦντες	αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι
[93]	~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ	σκοποῦντες	τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ
[74]	πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν	~ζητοῦντες,	ἄλλον τρόπον ἢ νυνδή: τὴν
[99]	οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι	ἐνθουσιῶντες	λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ πολλά,
[76]	τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ	τρυφῶντες,	ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν ἐν
[99]	πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν	εἰδότες	~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε.
[92]	(ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον	γεγονότες	ἐκείνου, οἱ δὲ καὶ ~νῦν
[100]	οἷς ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ	σαφὲς	περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν
[72]	ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς εἶναι;	εἶχες	δήπου ἄν τί μοι ~εἰπεῖν;
[71]	~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ οὐκ	ἐνέτυχες	ὅτε ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε.
[81]	ἐς δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον	ἥρωες	ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε
[86]	ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος	ᾖς,	ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν
[82]	~οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ'	ἧς	τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ
[74]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, ὅταν οὕτω	λέγῃς,	τότε οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ
[95]	ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν δὲ κακοῖσιν2	~(συμμίσγῃς,	ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον.
[94]	τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι	~Θουκυδίδης	αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν
[94]	ἦν; ἀλλὰ γὰρ ἴσως ὁ	~Θουκυδίδης	φαῦλος ἦν, καὶ οὐκ ἦσαν
[90]	~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι πολίτης οὐδὲ	ὀγκώδης	τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος
[79]	γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ ἐὰν σὺ	κατακερματίζῃς	αὐτὴν κατὰ μόρια. ~δεῖται οὖν
[98]	δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι	ἀληθὴς	δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης
[99]	τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα	ἀληθὴς	καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[97]	δὲ ἄρα καὶ ~δόξα ἦν	ἀληθής.	~(Μένων) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[98]	ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα	ἀληθής,	οὔτ' ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ ~σοι
[97]	οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα	ἀληθὴς	πρὸς ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων
[98]	διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη	ὀρθῆς	δόξης ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ
[97]	πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς	ὀρθῆς	δόξης, καὶ δι' ὅτι τὸ
[98]	ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη	ὀρθῆς	δόξης. ~(Μένων) νὴ τὸν Δία,
[90]	πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ	ἐπαχθής,	ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ:
[96]	οὖν οὕτω τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν	φαίης	ἂν σὺ κυρίως ~διδασκάλους εἶναι;
[93]	λόγου: Θεμιστοκλέα οὐκ ἀγαθὸν ἂν	(φαίης	~ἄνδρα γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντων
[92]	εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος	εἴης;	~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα
[92]	~πῶς οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε,	εἰδείης	περὶ τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε
[76]	ἀλλ' εἰ περιμείναις τε καὶ	μυηθείης.	~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ
[80]	ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς γόης	ἀπαχθείης.	~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων,
[94]	καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας	μεγάλης	ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν
[90]	καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ	εὐσταλὴς	(ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν
[93]	ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας ὅτι	~Θεμιστοκλῆς	Κλεόφαντον τὸν ὑὸν ἱππέα μὲν
[97]	ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ	πολλῆς	τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ
[79]	μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς	ὅλης	ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ τῶν
[88]	μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο	ἐπιστήμης,	εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει,
[96]	ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον	ἐπιστήμης	ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ εὖ
[87]	ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον	ἐπιστήμης.	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο μετὰ
[97]	ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ δόξα	ἐπιστήμης.	~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες,
[87]	ἐστιν ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον	ἐπιστήμης,	τάχ' ἂν εἴη ἡ ~ἀρετὴ
[98]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα ὀρθὴ δόξα	ἐπιστήμης	χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται
[97]	οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι	~τιμῆς,	ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ
[83]	μὲν μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης	γραμμῆς,	ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ ~(τοσησδί;
[83]	~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ ποίας	γραμμῆς;	οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον;
[85]	~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας	γραμμῆς;	~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ
[83]	μοι λέγε: ἀπὸ τῆς διπλασίας	γραμμῆς	φῂς τὸ (διπλάσιον χωρίον ~γίγνεσθαι;
[71]	εὐτυχέστατον ψεῦσμα ~ἐψευσμένος ὦ, ἂν	φανῇς	σὺ μὲν εἰδὼς καὶ Γοργίας,
[82]	ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα,	οἰκογενής	γε. ~(Σωκράτης) ~πρόσεχε δὴ τὸν
[86]	ἢ ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ	παραγιγνομένης	τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης)
[88]	οὔτε ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά ἐστιν,	προσγενομένης	δὲ φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά
[88]	τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα	~ἡγουμένης	μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ,
[96]	καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης	ἡγουμένης	ὀρθῶς τε καὶ εὖ ~τοῖς
[79]	ὦ ἄριστε, μηδὲ σὺ ἔτι	ζητουμένης	ἀρετῆς ὅλης ὅτι ἐστὶν οἴου
[78]	ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν μετὰ	δικαιοσύνης	γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ δ'
[73]	ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ,	δικαιοσύνης	καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης)
[79]	τις, ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ	δικαιοσύνης	πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ
[79]	τ' εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ	δικαιοσύνης:	~τοῦτο δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς
[88]	ἐστιν, προσγενομένης δὲ φρονήσεως (ἢ	~ἀφροσύνης	βλαβερά τε καὶ ὠφέλιμα γίγνεται.
[88]	μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ,	ἀφροσύνης	δ' εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν.
[73]	καὶ ~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ	σωφροσύνης.	~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[94]	ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα	τέχνης	ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ
[90]	~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους τε τῆς	τέχνης	μᾶλλον ἢ τοὺς μή, καὶ
[82]	~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον	ἐφεξῆς,	ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ
[98]	ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς	δόξης	ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη
[97]	τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς	δόξης,	καὶ δι' ὅτι τὸ μὲν
[98]	καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς	δόξης.	~(Μένων) νὴ τὸν Δία, ὦ
[80]	~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς	γόης	ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ
[76]	ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ τοῦτ'	εἴπῃς,	ὦ Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης)
[84]	διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν που	εὕρῃς	με ~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ,
[85]	γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει ~περὶ	πάσης	γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν
[81]	ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς φύσεως	(ἁπάσης	~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας τῆς
[71]	ἀρετὴν εἶναι; εἶπον καὶ μὴ	φθονήσῃς,	ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα ~ἐψευσμένος ὦ,
[100]	~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ: ὡς ἐὰν	πείσῃς	τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ Ἀθηναίους
[81]	γὰρ τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς	οὔσης,	καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα,
[95]	ἐν τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ	οὔσης	τῆς ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί
[85]	τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν	τεινούσης	τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[84]	~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης	τῆς	ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν
[75]	σοι μελέτη πρὸς τὴν περὶ	τῆς	ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή, ἀλλὰ
[95]	τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης	τῆς	ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε.
[75]	καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ	τῆς	ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον
[97]	νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ περὶ	τῆς	ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι εἴη,
[86]	ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις	τῆς	ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν
[86]	οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι	τῆς	ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ
[79]	~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν	τῆς	αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος
[79]	οὐ δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι	τῆς	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ
[79]	ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	τῆς	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων,
[93]	διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος	τῆς	αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον
[93]	μῶν καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν	τῆς	αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν
[96]	ἢ τίς ἂν εἴη τρόπος	τῆς	γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης)
[85]	εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ	τῆς	διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ φῄς,
[83]	ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ	τῆς	διπλασίας (ἄρα, ὦ παῖ, οὐ
[83]	~σὺ δέ μοι λέγε: ἀπὸ	τῆς	διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ (διπλάσιον
[83]	ὅρα εἰ ἔτι σοι ἀπὸ	τῆς	~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε.
[82]	~(Σωκράτης) οἴεται δέ γε ἀπὸ	τῆς	διπλασίας; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ
[83]	γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι τῆσδε	τῆς	δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.
[85]	~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ	τῆς	ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης
[87]	(εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον περὶ	τῆς	ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον,
[72]	ᾗ μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα	τῆς	ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον
[89]	~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν	τῆς	ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν:
[83]	φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ	τῆς	ἡμισέας ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί.
[97]	ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη	τῆς	ὀρθῆς δόξης, καὶ δι' ὅτι
[94]	αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν	τῆς	πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ
[71]	ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ	τῆς	πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς
[98]	δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης	τῆς	πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ
[70]	ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός τις	τῆς	σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει (ἐκ
[91]	πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης	τῆς	σοφίας ἢ Φειδίαν τε, ὃς
[91]	πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης	τῆς	σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ
[83]	τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ	τῆς	τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ
[90]	σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους τε	τῆς	τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς μή,
[83]	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ	τῆς	τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον
[81]	καὶ πρότερον ἠπίστατο. ἅτε γὰρ	τῆς	φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ
[81]	(ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας	τῆς	ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει ἓν
[88]	~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ	τῆς	ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ
[88]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα τὰ	τῆς	ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης
[88]	ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ	τῆς	ψυχῆς ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη
[98]	~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ	τῆς	ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ
[78]	πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ δὲ καλεῖς οὐχὶ οἷον
[81]	πράγματα ~(Μένων) τίνα λόγον λεγόντων;	~(Σωκράτης)	ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν.
[83]	χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	ἀλλ' ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν
[86]	παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' εἰ μὲν ἐγὼ ἦρχον,
[82]	ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον,
[93]	οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οἴει, οὐκ ἂν ἐβουλήθη
[76]	περὶ τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ὦ παῖ
[92]	δὲ αὐτῷ οὐ σὺ ἔφρασας;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ ᾤμην
[78]	τοῦ ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ δῆλον ὅτι εἴπερ ἐστὶ
[78]	~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων) πάντως δήπου.
[89]	ἐδόκει γε ἄρτι καλῶς λέγεσθαι.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴ οὐκ ἐν τῷ
[98]	φρόνησιν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ μὴν ἀγαθόν γε αὐτὸ
[73]	γέ τι ζητεῖς κατὰ ~πάντων.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν ζητῶ γε. ἀλλ'
[77]	εἴ μοι πολλὰ τοιαῦτα λέγοις.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν προθυμίας γε οὐδὲν
[74]	~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν σχῆμά γε οὐδὲν
[98]	δὲ οὐ διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι
[83]	τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ μὰ Δία.	~(Σωκράτης)	ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης)
[73]	ποτε γένοιντο; ~(Μένων) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ σώφρονες καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων)
[77]	ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	ἀλλά τινες τῶν κακῶν; ~(Μένων)
[78]	βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ
[84]	γωνίᾳ τόδε; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ἄλλο τι οὖν γένοιτ' ἂν
[83]	τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ' αὐτῆς ἴσας
[92]	ἄλλον ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν οὐδένα.	~(Σωκράτης)	ἄπειρος ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν
[85]	οὖν (ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν.	~(Σωκράτης)	ἀπὸ ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ
[83]	προσθῶμεν ~ἐνθένδε; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἀπὸ ταύτης δή, φῄς, ἔσται
[83]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον.	~(Σωκράτης)	~ἀπὸ τῆς διπλασίας (ἄρα, ὦ
[85]	ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης.	~(Σωκράτης)	ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας εἰς
[79]	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν.	~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς:
[84]	~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ
[89]	εἰκός γέ τοι, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει
[73]	γυναικὸς δὲ οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οἷόν τε εὖ
[74]	οὐχ ~οὕτω λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν, ὅταν οὕτω λέγῃς,
[85]	ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην,
[93]	ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἆρ' οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα
[77]	τῶν καλῶν ~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι.	~(Σωκράτης)	~ἆρα λέγεις τὸν τῶν καλῶν
[77]	ἐπιθυμητὴν εἶναι; ~(Μένων) μάλιστά γε.	~(Σωκράτης)	~ἆρα ὡς ὄντων τινῶν οἳ
[96]	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται οὕτως.	~(Σωκράτης)	ἀρετὴ ἄρα οὐκ ἂν εἴη
[86]	μοι εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι
[76]	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν χάρισαι.	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν σοι κατὰ Γοργίαν
[75]	ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες, εἰπέ.	~(Σωκράτης)	βούλει σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ
[80]	~(Μένων) τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με ᾔκασας.
[83]	ἡ δὲ τεττάρων; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~δεῖ ἄρα τὴν τοῦ ὀκτώποδος
[78]	ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων) πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~δεῖ ἄρα, ὡς ἔοικε, τούτῳ
[83]	τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς δ' οὔ;	~(Σωκράτης)	διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ τετράκις
[97]	τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν γάρ.	~(Σωκράτης)	~δόξα ἄρα ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα
[82]	δὶς δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται.	~(Σωκράτης)	δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν;
[99]	ἡ ἀρετή; ~(Μένων) οὐ φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~δυοῖν ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ
[97]	~(Μένων) πῶς δὴ (ὀρθῶς) λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς τὴν ὁδὸν
[89]	οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ ~ἀρετή;	~(Σωκράτης)	~ἐγώ σοι ἐρῶ, ὦ Μένων.
[81]	ἔμοιγε. ~(Μένων) ἔχεις λέγειν ὅπῃ;	~(Σωκράτης)	~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε
[71]	οὐκ ἐνέτυχες ὅτε ἐνθάδε ἦν;	~(Σωκράτης)	ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα οὐκ ἐδόκει
[84]	ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον.	~(Σωκράτης)	ἔδει δέ γε διπλάσιον ἡμῖν
[83]	πόσοι εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα.	~(Σωκράτης)	ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον πόσων
[75]	σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ἐθελήσεις οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ
[88]	δ' εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~εἰ ἄρα ἀρετὴ τῶν ἐν
[79]	εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~εἰ γὰρ καὶ μέμνησαι, ὅτ'
[87]	γ' ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	εἰ δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα
[87]	ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	εἰ δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη
[96]	φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	εἰ δέ γε μὴ διδάσκαλοι,
[96]	γε; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~εἰ δέ γε μὴ διδάσκαλοι,
[86]	~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~εἰ δὲ μὴ ἐν τῷ
[82]	καὶ ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν εἴη αὕτη ἡ
[72]	εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν εἶπον μετὰ ταῦτα:
[86]	οὐκ ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν ὅν τ' ἂν
[74]	χρώματα τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν ὥσπερ ἐγὼ μετῄει
[83]	ἡμισέας ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~εἶεν: τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ
[78]	ἀλλὰ (πάντα λέγω τὰ τοιαῦτα.	~(Σωκράτης)	~εἶεν: χρυσίον δὲ δὴ καὶ
[74]	~πάντων, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις.	~(Σωκράτης)	~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι,
[82]	~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω.	~(Σωκράτης)	~εἰπὲ δή μοι, ὦ παῖ,
[79]	πάντα τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	εἶτα, ὦ Μένων, παίζεις πρός
[100]	δοκεῖς μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἐκ μὲν τοίνυν τούτου τοῦ
[76]	ὄψιν καλεῖς τι; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἐκ τούτων δὴ σύνες ὅ
[71]	σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ
[82]	~(Μένων) πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε.	~(Σωκράτης)	Ἕλλην μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει;
[93]	ἐν τῇδε τῇ πόλει ἄνδρες;	~(Σωκράτης)	~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ εἶναι
[95]	ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε.	~(Σωκράτης)	~ἐν ἄλλοις δέ γε ὀλίγον
[95]	λέγει; ~(Μένων) ἐν ποίοις ἔπεσιν;	~(Σωκράτης)	ἐν τοῖς ἐλεγείοις, οὗ λέγει
[85]	ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ αὗται
[84]	ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα.	~(Σωκράτης)	~ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων, οὗ
[98]	εἶεν ἄν. ~(Μένων) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	ἐπειδὴ δέ γε οὐ φύσει,
[82]	ποδοῖν τὸ χωρίον; ~(Παῖς) (ναί.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ
[73]	ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[98]	ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνον δι'
[78]	οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται ἄθλιος
[82]	ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~ἔστιν οὖν (τετράγωνον χωρίον ἴσας
[84]	ἐστι χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν
[88]	μή, βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ἔτι τοίνυν καὶ τὰ κατὰ
[85]	ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν.	~(Σωκράτης)	ἔχει δὲ ταύτας τὰς δόξας,
[96]	αὐτῶν τἀναντία λέγει; ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν
[77]	αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν.	~(Σωκράτης)	~ἦ γὰρ δοκεῖ τίς σοι,
[77]	καὶ οἳ γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει.	~(Σωκράτης)	~ἦ καὶ δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν
[73]	σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~ἡ δὲ ἀρετὴ πρὸς τὸ
[76]	ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε καλῶ.	~(Σωκράτης)	~ἤδη τοίνυν ἂν μάθοις μου
[82]	ἀπὸ τῆς διπλασίας; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς,
[78]	ἔχειν ὡς σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις.	~(Σωκράτης)	~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο εἰ
[80]	ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος δὴ οἴει;	~(Σωκράτης)	~ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ
[76]	Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης)	~ἴσως γάρ σοι κατὰ συνήθειαν
[89]	ἐστὶν ἀρετή, ὅτι διδακτόν ἐστιν.	~(Σωκράτης)	ἴσως νὴ Δία: ἀλλὰ μὴ
[99]	~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ αἵ γε γυναῖκες δήπου,
[82]	τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει;	~(Σωκράτης)	~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων,
[74]	ὁποῖα, ἔλεγες ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~καὶ αὖ εἰ περὶ χρώματος
[89]	ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~καὶ γὰρ ἄν που καὶ
[86]	ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ' ὅπως.	~(Σωκράτης)	~καὶ γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ
[98]	ἂν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἰ μέν γε διδάσκαλοι
[74]	ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ εἴ γε προσανηρώτα σε
[74]	ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~καὶ εἴ γέ σε ἐκέλευε
[97]	ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ ἕως γ' ἄν που
[87]	τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ ἡ ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν
[88]	τιν' εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὲν δὴ καὶ τἆλλα
[87]	ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	καὶ μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν
[98]	ὦ Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ τινί.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ ὡς
[98]	ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	καὶ μὴν ὅ γε ἀγαθὸς
[85]	ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ.	~(Σωκράτης)	καὶ μὴν οὐκ ᾔδει γε,
[85]	ὧν οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~καὶ νῦν μέν γε αὐτῷ
[97]	ἔχοι: ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~καὶ ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται,
[76]	κατὰ Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα γε.	~(Σωκράτης)	καὶ πόρους εἰς οὓς καὶ
[90]	παρὰ τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ
[84]	ἂν τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	καὶ τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ
[76]	ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~καὶ τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν
[85]	τεινούσης τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~καλοῦσιν δέ γε ταύτην διάμετρον
[90]	ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία γε πρός.	~(Σωκράτης)	καλῶς λέγεις. ~νῦν τοίνυν ἔξεστί
[83]	οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.	~(Σωκράτης)	~καλῶς: τὸ γάρ σοι δοκοῦν
[98]	φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~κἂν εἴ γε διδακτὸν εἴη,
[76]	εἴπῃς, ὦ Σώκρατες, ἐρῶ σοι.	~(Σωκράτης)	~κἂν κατακεκαλυμμένος τις γνοίη, ὦ
[96]	τῆς γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων.	~(Σωκράτης)	~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων, ἐγώ τε
[80]	ἐστιν ὃ σὺ οὐκ ᾔδησθα;	~(Σωκράτης)	~μανθάνω οἷον βούλει λέγειν, ὦ
[92]	ἄπειρος αὐτῶν εἰμι εἴτε μή.	~(Σωκράτης)	~μάντις εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε:
[78]	τιμὰς ἐν πόλει καὶ ἀρχάς.	~(Σωκράτης)	μὴ ἄλλ' ἄττα λέγεις τἀγαθὰ
[71]	περὶ σοῦ καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν;	~(Σωκράτης)	~μὴ μόνον γε, ὦ ἑταῖρε,
[79]	ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~μὴ τοίνυν, ὦ ἄριστε, μηδὲ
[81]	τοῦτον, καὶ τίνες οἱ λέγοντες;	~(Σωκράτης)	~οἱ μὲν λέγοντές εἰσι τῶν
[82]	οὐ δοκεῖ σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	οἶδεν οὖν; ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[84]	γραμμὴν ἔχειν μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~οἴει οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον
[82]	οἶδεν οὖν; ~(Μένων) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	οἴεται δέ γε ἀπὸ τῆς
[77]	τινες τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι,
[95]	~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ.	~(Σωκράτης)	~οἶσθα δὲ ὅτι οὐ μόνον
[91]	τίνας λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~οἶσθα δήπου καὶ σὺ ὅτι
[97]	~τὸ δὲ ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν.	~(Σωκράτης)	οἶσθα οὖν δι' ὅτι θαυμάζεις,
[83]	ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ ποίας γραμμῆς;
[82]	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία.	~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ
[99]	καὶ λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους
[88]	δὲ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	ὀρθῶς δέ γε ἡ ἔμφρων
[99]	ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς δέ γε ἡγεῖσθαι δύο
[79]	~(Μένων) τί δή, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου
[97]	~που καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς
[97]	τί δὲ δὴ τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὅτι καὶ ταῦτα, ἐὰν μὲν
[76]	ἔτι εἰσίν. ~(Μένων) τί δή;	~(Σωκράτης)	~ὅτι οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις
[97]	εἴπω; ~(Μένων) πάνυ γ' εἰπέ.	~(Σωκράτης)	~ὅτι τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ
[73]	πάνυ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐ γὰρ εἰκός, ὦ ἄριστε:
[82]	~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	οὐ καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ
[71]	εἶτα οὐκ ἐδόκει σοι εἰδέναι;	~(Σωκράτης)	~οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων, ὦ
[83]	πόσων εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ.	~(Σωκράτης)	οὐδ' ἄρ' ἀπὸ τῆς τρίποδός
[95]	λέγειν οἴεται δεῖν ποιεῖν δεινούς.	~(Σωκράτης)	οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ
[97]	ἦν ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ γε.	~(Σωκράτης)	οὐδὲν ἄρα ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν
[78]	ἐστὶν ἡ ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον ὁ πόρος
[98]	τοῦτο δοκεῖς μοι ἀληθῆ λέγειν.	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν ἄρα ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης
[99]	(Ἄνυτος) ὅδε σοι ἄχθεται ~λέγοντι.	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε. τούτῳ μέν,
[93]	ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα.	~(Σωκράτης)	οὐκ ἂν ἄρα τήν γε
[73]	τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἂν δήπου, εἴ γε
[83]	τούτου δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται
[78]	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα βούλεται, ὦ Μένων,
[99]	ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ
[81]	ὁ λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων) ἔχεις λέγειν
[83]	χωρίον ὃ φῄς. ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε τριῶν
[73]	~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως καὶ σωφρόνως
[83]	φῂς αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ
[96]	~μηδὲ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι;
[82]	εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν γένοιτ' ἂν τούτου τοῦ
[77]	πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτό γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτοι μὲν
[94]	οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτος οὐκ
[74]	~σχῆμά τι. ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν διὰ ταῦτα, ὅτι καὶ
[98]	εἰ διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι, εἰ
[83]	~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται,
[86]	οὐκ ~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ ἡ ἀλήθεια
[85]	ἢ ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν,
[87]	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μέν τί ἐστιν
[99]	ἔχειν, ὦ Σώκρατες, ὡς λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ
[96]	~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἰ μήτε οἱ σοφισταὶ
[89]	λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες, τὰ λεγόμενα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει,
[82]	ἐστὶν ἴσας ἔχον; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον
[83]	~ὀκτώπουν εἶναι; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ
[99]	ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι οὕτω.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ διδακτόν ἐστιν,
[98]	αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ
[85]	οὐ μέμνησαι; ~(Παῖς) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ
[93]	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντων γε μάλιστα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ
[72]	εἶναι καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ μέγεθος καὶ ἰσχύς;
[94]	γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως δήπου.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ οὗτος τὸν ὑὸν
[76]	~μείζους εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν καὶ ὄψιν καλεῖς τι;
[90]	καλῶς ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ περὶ αὐλήσεως καὶ
[88]	~σὺν νῷ, ὠφελεῖται; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ
[76]	~(Μένων) βούλομαι: πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς τινας τῶν
[84]	οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει περὶ
[78]	καὶ οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ κακά.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες ὅτι ἔστιν
[85]	(ἐπιστήσεται περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος
[86]	~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν οὗτός γέ ἐστιν ὁ
[88]	ἡ ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν οὕτω δὴ κατὰ πάντων
[84]	ἴσον ἑκατέρῳ τούτων; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν τὸ ἐν
[88]	νοῦ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ (σφόδρα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα τὰ τῆς
[79]	μόριον ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ ὧν σὺ
[85]	τούτων τῶν χωρίων; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ
[78]	καὶ δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον γάρ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος τὸ μὲν
[89]	μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ μήτε
[79]	μοι ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον ὀλίγον πρότερον
[99]	λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει οὕτως ἔχειν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον τούτους
[93]	~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ Δί' οὔ.	~(Σωκράτης)	~οὗτος μὲν δή σοι τοιοῦτος
[72]	τί μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~οὕτω δὴ καὶ περὶ τῶν
[85]	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) οὐ μανθάνω.	~(Σωκράτης)	~οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ
[74]	καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι πάμπολλαι.	~(Σωκράτης)	~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν:
[80]	τάχ' ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης.	~(Σωκράτης)	πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων, καὶ
[73]	σώφρονες καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ
[83]	δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ.	~(Σωκράτης)	~πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ
[89]	διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι;	~(Σωκράτης)	~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ τινες
[72]	ὦ Σώκρατες, καὶ ἡ κακία.	~(Σωκράτης)	~πολλῇ γέ τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα
[85]	ἐν τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα.	~(Σωκράτης)	πόσα δὲ ἐν τῷδε; ~(Παῖς)
[85]	~ἐντός; ἢ οὔ; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ
[82]	δὶς γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	πόσοι οὖν εἰσιν οἱ δύο
[83]	ἐστὶν τῷ τετράποδι; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	~πόσον οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις
[82]	γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	πόσων οὖν ἔσται ποδῶν; ~(Παῖς)
[73]	δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν.	~(Σωκράτης)	~πότερον ἀρετή, ὦ Μένων, ἢ
[92]	οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι.	~(Σωκράτης)	~πότερον δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ
[72]	γέ πω κατέχω τὸ ἐρωτώμενον.	~(Σωκράτης)	~πότερον δὲ περὶ ἀρετῆς μόνον
[92]	τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε ἀστός.	~(Σωκράτης)	~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ
[77]	~(Μένων) γενέσθαι: τί γὰρ (ἄλλο;	~(Σωκράτης)	~πότερον ἡγούμενος τὰ κακὰ ὠφελεῖν
[75]	περὶ τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον γάρ. ~(Μένων)
[82]	πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής γε.	~(Σωκράτης)	~πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ'
[84]	ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.	~(Σωκράτης)	~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς
[75]	τοῦτό γε εὔηθες, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	πῶς λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά
[97]	ἂν τυγχάνοι, τοτὲ δ' οὔ.	~(Σωκράτης)	~πῶς λέγεις; ὁ ἀεὶ ἔχων
[91]	τε καὶ διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων.	~(Σωκράτης)	~πῶς λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι
[92]	ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ εἴην γε.	~(Σωκράτης)	~πῶς οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε,
[84]	ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ μοι.	~(Σωκράτης)	~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης τῆς
[87]	~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογηΜένων.	~(Σωκράτης)	~σκεψώμεθα δὴ καθ' ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες
[88]	οὕτως; ~(Μένων) οὐκ, ἀλλ' οὕτως.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δή, ὅταν τί ἑκάστου
[85]	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται γάρ.	~(Σωκράτης)	σκόπει δή: πηλίκον τί ἐστιν
[88]	~πάντα τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~σκόπει δή, τούτων ἅττα σοι
[85]	δὲ ἐν τῷδε; ~(Παῖς) δύο.	~(Σωκράτης)	τὰ δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν
[75]	τί ~ἂν οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι;	~(Σωκράτης)	~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ εἰ μέν
[88]	τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~ταὐτὰ δὲ ταῦτά φαμεν ἐνίοτε
[83]	μὲν ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί.	~(Σωκράτης)	τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας
[83]	γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα.
[90]	τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τί δ' εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν
[97]	εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τί δ' εἴ τις ὀρθῶς
[76]	καὶ οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι,
[87]	τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ δή; ἄλλο τι
[95]	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ δή; οἱ σοφισταί
[77]	οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί γε.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; οἱ τῶν κακῶν
[73]	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν
[73]	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης;
[98]	ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς,
[93]	κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ τόδε; ὡς Κλεόφαντος
[77]	ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα.	~(Σωκράτης)	τί ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γενέσθαι
[95]	κἀγαθοὶ ~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τί οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν
[84]	ἴσα χωρία (τάδε; ~(Παῖς) ναί.	~(Σωκράτης)	τί οὖν; τὸ ὅλον τόδε
[74]	τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τί ποτε οὖν τοῦτο οὗ
[85]	πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~τί σοι δοκεῖ, ὦ Μένων;
[74]	ἀλλὰ καὶ ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς.	~(Σωκράτης)	~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον καὶ
[85]	~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν
[78]	ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ' ἄν;	~(Σωκράτης)	~τὸ δὲ μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον
[87]	δ' οὔ. ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τὸ δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς
[85]	δυοῖν τί ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια.	~(Σωκράτης)	τόδε οὖν (ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς)
[78]	βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	τοὺς δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας;
[78]	εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τοῦτ' ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικε,
[87]	εἴη. ~(Μένων) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~τούτου μὲν ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα,
[94]	Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε.	~(Σωκράτης)	~τούτους μέντοι, ὡς οἶσθα καὶ
[76]	τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~τραγικὴ γάρ ἐστιν, ὦ Μένων,
[83]	τρὶς ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ
[85]	δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	~τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ
[73]	καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη.	~(Σωκράτης)	~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι δέονται,
[97]	παραμένει. ~(Μένων) τί οὖν δή;	~(Σωκράτης)	~τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν
[76]	χρῶμα τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ὑβριστής γ' εἶ, ὦ Μένων:
[82]	οὖν ἔσται ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν
[75]	γάρ. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~φέρε δή, πειρώμεθά σοι εἰπεῖν
[89]	ὠφέλιμον εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~φρόνησιν ἄρα φαμὲν ἀρετὴν εἶναι,
[95]	διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς οὔ.	~(Σωκράτης)	~φῶμεν οὖν τούτους διδασκάλους εἶναι
[95]	δὲ σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι.	~(Σωκράτης)	~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν μοι
[70]	ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ;	~(Σωκράτης)	~ὦ Μένων, πρὸ τοῦ μὲν
[90]	τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~ὧδε δή μοι πάλιν περὶ
[97]	πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς
[98]	αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.	~(Σωκράτης)	ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε διδακτὸν αὐτὸ
[96]	δοκεῖ μοι ἔχειν ὡς λέγεις.	~(Σωκράτης)	~ὡμολογήκαμεν δέ γε, πράγματος οὗ
[84]	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ
[73]	τις; ~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὡς περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον,
[98]	αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι; ~(Μένων) ναί.	~(Σωκράτης)	ὠφέλιμον δὲ καὶ ἀγαθὸν εἶναι
[75]	μελέτη πρὸς τὴν περὶ τῆς	ἀρετῆς	ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή, ἀλλὰ σύ,
[89]	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ'	ἀρετῆς	διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι;
[93]	εἴπερ τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ	ἀρετῆς	διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος)
[91]	ὅτι παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους	ἀρετῆς	~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς
[78]	~προσεῖναι, ἢ ἄλλο τι μόριον	ἀρετῆς:	εἰ δὲ μή, οὐκ ἔσται
[79]	τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς	ἀρετῆς	εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί
[79]	δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς μόριον	ἀρετῆς	εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[79]	τούτων ἕκαστον ὀλίγον πρότερον μόριον	ἀρετῆς	ἔφαμεν εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην καὶ
[91]	ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας καὶ	ἀρετῆς	ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς τε
[87]	μή. οὕτω δὴ καὶ περὶ	ἀρετῆς	ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ'
[81]	ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ	ἀρετῆς	καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τ'
[95]	μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς	ἀρετῆς	λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[79]	αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος	ἀρετῆς	λέγεις ἃ λέγεις: ἢ οὐδέν
[75]	σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆς	ἀρετῆς;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν:
[95]	μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι	ἀρετῆς;	~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ
[72]	ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ	ἀρετῆς	μόνον σοι οὕτω δοκεῖ, ὦ
[80]	ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ	ἀρετῆς	ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν οὐκ
[79]	ἄριστε, μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης	ἀρετῆς	ὅλης ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ
[93]	μὲν δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος	ἀρετῆς,	ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν
[79]	ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον	~ἀρετῆς	ὅτι ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα;
[96]	εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀρετῆς	οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι
[80]	σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ	ἀρετῆς	~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς
[79]	ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου	ἀρετῆς	πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ ἂν εἴη;
[90]	δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν	ἀρετῆς	πέρι διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε
[72]	εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν	ἀρετῆς	πέρι ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην
[77]	ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου εἰπὼν	ἀρετῆς	πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι
[79]	σὺ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ μορίου	ἀρετῆς	πράττειν ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο
[79]	ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου	(ἀρετῆς	πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή
[97]	παρελείπομεν ἐν τῇ περὶ τῆς	ἀρετῆς	σκέψει ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες
[86]	τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς	ἀρετῆς.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν ἐγὼ
[71]	καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ	ἀρετῆς	τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ μὴ
[93]	διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν	~ἀρετῆς;	τοῦτο γάρ ἐστιν περὶ οὗ
[90]	διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν	μαθητὴς	μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος ὃ
[77]	Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ ὁ	ποιητὴς	λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ
[90]	ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι	πολίτης	οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής,
[74]	Μένων; εἰ αὐτῷ εἶπες ὅτι	στρογγυλότης,	εἴ σοι εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ,
[74]	~ἅπερ ἐγώ, πότερον σχῆμα ἡ	στρογγυλότης	ἐστὶν ἢ σχῆμά τι; εἶπες
[98]	ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον	ἑκάστης	τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται
[70]	τοὺς πρώτους, ὧν ὁ σὸς	ἐραστής	ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ τῶν ἄλλων
[76]	τί λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὑβριστής	γ' εἶ, ὦ Μένων: ἀνδρὶ
[72]	τὰ σμήνη, εἴ μου ἐρομένου	μελίττης	περὶ οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν,
[79]	(τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς	αὐτῆς	δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς
[89]	γοῦν ζητῶν εἴ τινες εἶεν	αὐτῆς	διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι
[76]	ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ	αὐτῆς	~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ ἔστι,
[88]	ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς	αὐτῆς	εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ
[79]	δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς	αὐτῆς	ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι
[79]	ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς	αὐτῆς	ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων, τί
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ'	αὐτῆς	ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ
[83]	ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται ἢ	τοσαύτης	γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ
[83]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη	ταύτης	γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν
[83]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ	ταύτης	δή, φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν
[79]	ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ τῶν	~ταύτης	μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν,
[83]	ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ	ταύτης	προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους; δύο
[85]	ἀπὸ ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ	ταύτης.	~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας
[83]	ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν	ταύτης	τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν
[84]	μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ	ταύτης	τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει
[91]	Πρωταγόραν πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ	ταύτης	τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν τε,
[91]	λέγει πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ	~ταύτης	τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ
[73]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς καὶ	πρεσβύτης;	μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι
[71]	ὦ πρὸς θεῶν, Μένων, ~τί	φῂς	ἀρετὴν εἶναι; εἶπον καὶ μὴ
[79]	τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς: τί	φῂς	ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ καὶ
[79]	εἶναι: τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον	φῂς	ἀρετῆς εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων.
[83]	~πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ	φῂς	αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης)
[72]	ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι, τί τοῦτο	φῂς	εἶναι; εἶχες δήπου ἄν τί
[74]	μὴν σχῆμά γε οὐδὲν μᾶλλον	φῂς	εἶναι τὸ στρογγύλον τοῦ εὐθέος,
[83]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης δή,	φῄς,	ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν
[88]	καὶ βλάπτειν: ἢ σὺ ἄλλως	φῂς	ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ, ἀλλ'
[92]	τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων, ὡς σὺ	φῄς:	καὶ ἴσως τὶ (λέγεις. ἀλλὰ
[79]	πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ	φῂς	μόριον ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε.
[73]	γὰρ καὶ τόδε σκόπει. ἄρχειν	φῂς	οἷόν τ' εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν
[78]	γὰρ ἂν εὖ λέγοις. τἀγαθὰ	φῂς	οἷόν τ' ~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν
[74]	ἑνί τινι προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ	φῂς	οὐδὲν αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα
[83]	γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ	φῄς.	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν
[72]	εἴ σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ	φῂς	πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ
[79]	εἰπεῖν ὅτι ἐστίν, πᾶσαν δὲ	φῂς	πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ
[77]	τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς	φῂς	σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ κακὰ
[83]	λέγε: ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς	φῂς	τὸ (διπλάσιον χωρίον ~γίγνεσθαι; τοιόνδε
[83]	ἢ τουτὶ ἂν εἴη ὃ	φῂς	τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι; ~(Παῖς) πάνυ
[74]	οὕτω λέγῃς, τότε οὐδὲν μᾶλλον	φῂς	τὸ στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον ἢ
[74]	ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ οὐδὲν μᾶλλον	φῂς	τὸ στρογγύλον σχῆμα εἶναι ἢ
[85]	τῆς διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ	φῄς,	ὦ παῖ Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν
[79]	~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν ἐξ	ἀρχῆς:	τί φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ
[86]	ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς	ἀρχῆς	χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως
[79]	~δεῖται οὖν σοι πάλιν ἐξ	ἀρχῆς,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς
[99]	ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ	τύχης	τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ
[81]	~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας τῆς	ψυχῆς	ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον
[88]	ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ τῆς	ψυχῆς	αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει
[88]	~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα τὰ τῆς	ψυχῆς	ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν
[88]	φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ τῆς	ψυχῆς	ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά,
[98]	παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς	ψυχῆς	τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ ~πολλοῦ
[76]	οἷον ταῦτα τὰ ἐν ταῖς	γεωμετρίαις;	~(Μένων) ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη
[76]	πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ	περιμείναις	τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ
[83]	διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον.	~(Παῖς)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ
[84]	ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.	~(Παῖς)	ἀλλὰ μὰ τὸν Δία, ὦ
[85]	ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς;	~(Παῖς)	ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς
[82]	τι ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται;	~(Παῖς)	γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα δὶς
[85]	ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή:
[83]	δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.	~(Παῖς)	δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν
[82]	δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;	~(Παῖς)	δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[85]	τέτταρα τοῖν δυοῖν τί ἐστιν;	~(Παῖς)	διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν
[85]	~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν τῷδε;	~(Παῖς)	δύο. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ τέτταρα
[82]	τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν;	~(Παῖς)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν (τετράγωνον
[84]	τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις;	~(Παῖς)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ αὐτῷ
[83]	δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ;	~(Παῖς)	ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς:
[83]	ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι.	~(Παῖς)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη
[83]	δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;	~(Παῖς)	ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ τὸ
[73]	~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	παῖς	καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες
[83]	χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ'
[83]	~ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ τεττάρων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν
[83]	ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ δὲ
[82]	ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	(ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν
[84]	αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τρίτον τόδε
[85]	εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ γε
[83]	γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ
[83]	διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν
[83]	~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ φῄς.	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν ᾖ
[82]	διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη ἂν
[84]	τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν
[85]	δίχα ~ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες αὗται
[85]	γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ οὔ;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσα οὖν τηλικαῦτα
[82]	δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν
[83]	ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται;
[82]	~πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται
[84]	ἂν τέτταρα ἴσα χωρία (τάδε;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸ
[83]	τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν;	~(Παῖς)	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ
[82]	~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται ποδῶν;	~(Παῖς)	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ
[85]	~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν γίγνεται;	~(Παῖς)	ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς;
[83]	πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.	~(Παῖς)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ
[83]	οὖν ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον;	~(Παῖς)	οὐ μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[85]	τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων
[84]	τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[83]	ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης
[82]	χωρίον καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[82]	γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ
[83]	ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν
[84]	ἡμῖν γενέσθαι: ἢ οὐ μέμνησαι;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐστιν
[85]	γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον ~χωρίον.	~(Παῖς)	πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.
[83]	οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον;	~(Παῖς)	πῶς δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον
[83]	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον;	~(Παῖς)	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς διπλασίας
[84]	ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται;	~(Παῖς)	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει δέ γε
[85]	οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν;	~(Παῖς)	τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν
[82]	δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.	~(Παῖς)	τέτταρες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[83]	πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι.	~(Παῖς)	~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους
[83]	χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν ~γίγνεται;	~(Παῖς)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς
[83]	οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον;	~(Παῖς)	φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ
[76]	ἀποκρίνωμαι, ᾗ ἂν σὺ μάλιστα	ἀκολουθήσαις;	~(Μένων) βούλομαι: πῶς γὰρ οὔ;
[95]	οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο	~ἀκούσαις	ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων
[95]	ἀλλὰ τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν	ἀκούσαις	ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς
[76]	στερεόν, οἷον ταῦτα τὰ ἐν	ταῖς	γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης)
[89]	εἰς ~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο	ταῖς	πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός γέ τοι,
[98]	ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι	ταῖς	~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ
[99]	ὄντες οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο	ταῖς	πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε
[71]	Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι τοῖς	πολίταις	τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν
[82]	~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα	δὶς	γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ	δὶς	δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης)
[82]	πόσοι οὖν εἰσιν οἱ δύο	δὶς	πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες,
[84]	ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς, πρὶν	εἰς	ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι,
[85]	~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας	εἰς	γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς)
[85]	ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας	εἰς	γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα δίχα ~ἕκαστον
[88]	καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως	εἰς	εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ' εἰς
[89]	δὴ καὶ νῦν, ὦ Μένων,	εἰς	καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο,
[97]	ἐρῶ. εἰδὼς τὴν ὁδὸν τὴν	εἰς	Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε
[72]	ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί,	εἰς	ὃ καλῶς που ἔχει ἀποβλέψαντα
[76]	γὰρ παντὸς σχήματος ~τοῦτο λέγω,	εἰς	ὃ τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ'
[76]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ πόρους	εἰς	οὓς καὶ δι' ὧν αἱ
[74]	λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ	εἰς	πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι
[98]	χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται	εἰς	τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ
[89]	αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο	εἰς	~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς
[91]	ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι	~εἰς	τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν
[70]	~αἴτιός ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ	εἰς	τὴν πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ
[88]	ἀνθρώπῳ τὰ μὲν ἄλλα πάντα	εἰς	~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ
[87]	συμβαῖνον περὶ τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ	~εἰς	τὸν κύκλον, εἴτε ἀδύνατον εἴτε
[81]	~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος ~δέξεται,	εἰς	τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ
[88]	εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ'	εἰς	~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[88]	τὰ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς	εἰς	φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ εἶναι:
[83]	δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ	εἷς:	καὶ γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον
[83]	~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ δὲ	εἷς:	καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν
[95]	ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι	εἷς	~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν ἐάν
[80]	ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον	~κατάγεις,	ὡς οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν
[79]	δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς	λέγεις	ἃ λέγεις: ἢ οὐδέν σοι
[92]	σὺ φῄς: καὶ ἴσως τὶ	(λέγεις.	ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν τῷ
[79]	δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν ἠμέλησας,	λέγεις	δέ ~μοι ὅτι ἀρετή (ἐστιν
[91]	δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας	λέγεις	εἰ οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα
[82]	ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ	λέγεις,	ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι μὲν
[77]	~οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι,	λέγεις,	ἢ καὶ γιγνώσκοντες ὅτι κακά
[79]	τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ	λέγεις:	ἢ οὐδέν σοι δοκῶ λέγειν;
[77]	~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν	λέγεις;	ἦ γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι:
[92]	τούτων πέρι, ἐξ ὧν αὐτὸς	~λέγεις	θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ οὐ
[75]	ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα ὅτι	λέγεις,	ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν:
[78]	δὴ καὶ τοῦτο εἰ ἀληθὲς	λέγεις:	ἴσως γὰρ ἂν εὖ λέγοις.
[74]	τὸ εὐθύ; ἢ οὐχ ~οὕτω	λέγεις;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,
[75]	εὔηθες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς	λέγεις;	~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά πού ἐστιν
[90]	ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης) καλῶς	λέγεις.	~νῦν τοίνυν ἔξεστί σε μετ'
[97]	τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς	λέγεις;	ὁ ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν δόξαν
[97]	ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ (ὀρθῶς)	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς τὴν
[85]	ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ
[97]	πρὸς τί δὲ δὴ τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ ταῦτα, ἐὰν
[99]	οὕτως ἔχειν, ὦ Σώκρατες, ὡς	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ ἐπιστήμῃ,
[84]	οὐδ' οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει
[79]	δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον εἶναι ὡς	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον ὀλίγον
[83]	τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν
[75]	καλῶ, καὶ οἶμαι μανθάνειν ὃ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς
[98]	καὶ ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες,	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τόδε οὐκ
[74]	~ἕτερον τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~τί ποτε οὖν τοῦτο
[96]	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν ὡς	λέγεις.	~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε, πράγματος
[73]	ἀρετή τις; ~(Μένων) πῶς τοῦτο	λέγεις;	~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ ἄλλου ὁτουοῦν.
[78]	ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα	λέγεις	τἀγαθὰ ἢ τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων)
[77]	~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	λέγεις	τὸν τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν
[81]	~ναί, ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς	λέγεις	τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ
[91]	καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας	λέγεις	τούτους, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα
[91]	διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς	λέγεις,	ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα μόνοι
[76]	~(Μένων) τὸ δὲ χρῶμα τί	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ'
[96]	ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο	λέγεις,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι
[94]	τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον οὐχ	ὁμολογεῖς	ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως
[93]	διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ	ὁμολογεῖς	ἐν τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων
[79]	~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ ὧν σὺ	ὁμολογεῖς,	τὸ μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν
[79]	τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν πολλοῦ	δεῖς	εἰπεῖν ὅτι ἐστίν, πᾶσαν δὲ
[80]	με καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς	κατεπᾴδεις,	ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ
[89]	~μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα	μηδεὶς	αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο
[90]	~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς	μηδεὶς	τούτου τοῦ μαθήματος ὃ ἡμεῖς
[78]	(ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ	οὐδεὶς	βούλεσθαι τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[78]	βούλεται, ὦ Μένων, τὰ κακὰ	οὐδείς,	εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι.
[92]	ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν,	οὐδεὶς	ἔστιν ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν
[71]	ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε,	οὐδεὶς	ὅστις οὐ γελάσεται καὶ ἐρεῖ:
[85]	~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι	οὐδεὶς	πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ
[74]	ἢ τὸ εὐθύ, ὃ δὴ	ὀνομάζεις	~σχῆμα (καὶ οὐδὲν μᾶλλον φῂς
[97]	~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν δι' ὅτι	θαυμάζεις,	ἢ ἐγώ σοι εἴπω; ~(Μένων)
[79]	ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων,	παίζεις	πρός με; ~(Μένων) τί δή,
[86]	μὴ ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ	ἀληθεῖς	δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι
[85]	ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν	ἀληθεῖς	δόξαι περὶ τούτων ὧν οὐκ
[97]	ταῦτα; πρὸς τὰς δόξας ~τὰς	ἀληθεῖς.	καὶ γὰρ αἱ δόξαι αἱ
[97]	καὶ γὰρ αἱ δόξαι αἱ	ἀληθεῖς,	ὅσον μὲν ἂν χρόνον παραμένωσιν,
[72]	εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω οὕτως	ἐρωτηθείς;	~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν
[78]	~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος. πότερον	προστιθεῖς	τούτῳ τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων,
[76]	ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις	(ἀναμνησθεὶς	εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει Γοργίας
[80]	τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους	ποιεῖς	ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς γέ
[80]	καὶ νῦν, ὥς γέ μοι	δοκεῖς,	~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις καὶ
[80]	παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί μοι	δοκεῖς	εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε
[94]	~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι	δοκεῖς	κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν
[86]	καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ μοι	δοκεῖς	λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ'
[98]	ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο	δοκεῖς	μοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[86]	~(Μένων) καὶ τοῦτο μέν γε	δοκεῖς	μοι εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες.
[100]	εἴη πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα	δοκεῖς	μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[80]	ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ	δοκεῖς	μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι
[80]	ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ	δοκεῖς	μοι παντελῶς, εἰ δεῖ τι
[79]	σοι δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖς	ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν
[76]	καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι	δοκεῖς,	ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν
[82]	~εἰπὲ δή μοι, ὦ παῖ,	γιγνώσκεις	τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν;
[88]	τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι	καλεῖς	καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ
[78]	~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν	καλεῖς;	~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες.
[78]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ	καλεῖς	οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε καὶ
[75]	~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ που	καλεῖς	πεπεράνθαι τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ
[75]	τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα	καλεῖς,	ταὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν,
[76]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον	καλεῖς	τι, καὶ ἕτερον αὖ στερεόν,
[76]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν	καλεῖς	τι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ
[75]	εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι: τελευτὴν	καλεῖς	τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας
[76]	προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ	ἐθέλεις	(ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει
[94]	οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ	ἐθέλεις	ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως
[71]	ἡ σοφία. εἰ γοῦν ~τινα	ἐθέλεις	οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς
[91]	οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος)	~Ἡράκλεις,	εὐφήμει, ὦ Σώκρατες. μηδένα τῶν
[92]	πολὺ δὲ μάλιστα πάντων αἱ	πόλεις,	ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ
[91]	τάς τε οἰκίας καὶ τὰς	πόλεις	καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας
[99]	οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς	πόλεις	ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες πρὸς
[95]	διδάξεαι: ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς,	ἀπολεῖς	καὶ τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ'
[89]	τοὺς ἀγαθοὺς τὰς φύσεις, οὓς	ἡμεῖς	ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν
[90]	μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος ὃ	ἡμεῖς	ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ' αὐτῶν ὃν
[99]	αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν	ἡμεῖς	~ἐν παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ
[87]	οὕτω δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς	ἡμεῖς,	ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ' ὅτι
[96]	~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς	ἡμεῖς	ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω δή,
[78]	οὕτως ἔχειν ὡς σὺ νῦν	ὑπολαμβάνεις.	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο
[74]	οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι.	μανθάνεις	~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει
[75]	ἂν ~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ	μανθάνεις	ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν
[72]	τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ	μανθάνεις	ὅτι λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ
[84]	τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον;	μανθάνεις;	~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ
[86]	ὥστε θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ	τυγχάνεις	ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν
[89]	οὖν δή; πρὸς τί βλέπων	δυσχεραίνεις	αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς μὴ οὐκ
[98]	ἧττον ὠφελίμη ἔσται εἰς τὰς	~πράξεις,	οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων ὀρθὴν
[84]	Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης)	~ἐννοεῖς	αὖ, ὦ Μένων, οὗ ἐστιν
[96]	ποιήσεις τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν.	~ἐννοεῖς	ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ
[76]	συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα οἶμαι	ἐννοεῖς	ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς
[86]	δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ'	ἐπιχειρεῖς	ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς,
[86]	δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ δὲ	ἐπιχειρεῖς	τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί
[80]	οὐδὲν ἄλλο ~ἢ αὐτός τε	ἀπορεῖς	καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν:
[83]	ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τρεῖς	δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;
[96]	σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ ποτε	ποιήσεις	τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς
[75]	χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἐθελήσεις	οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν
[100]	τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ Ἀθηναίους	ὀνήσεις.
[80]	γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα προθέμενος	ζητήσεις;	ἢ εἰ καὶ ὅτι μάλιστα
[80]	ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ τίνα τρόπον	ζητήσεις,	ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὃ μὴ
[89]	τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς τὰς	φύσεις,	οὓς ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων
[75]	ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως πως	ζητεῖς;	ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην
[73]	ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ τι	ζητεῖς	κατὰ ~πάντων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[74]	πω, ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ	ζητεῖς,	(μίαν ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ ~πάντων,
[99]	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ	~μάντεις	καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ
[99]	οἱ ~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ	θεομάντεις:	καὶ γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν
[89]	τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ	ἀπιστεῖς	μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ
[80]	μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις με καὶ	φαρμάττεις	καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν
[76]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ' ἢ	ἐπιτάττεις	ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν
[76]	ὦ Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα	προστάττεις	ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις
[94]	ἂν ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς	ὑεῖς	ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων
[94]	σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι δύο	ὑεῖς	ἔθρεψε, Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος)
[94]	ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ δύο	ὑεῖς	ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον, καὶ
[78]	τῶν κακῶν καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων)	~κινδυνεύεις	(ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ
[74]	τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι	προσαγορεύεις	ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν
[80]	νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖς,	~γοητεύεις	με καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς
[82]	ἔθους: ~ἀλλ' εἴ πώς μοι	ἔχεις	ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις,
[81]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων)	ἔχεις	λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα
[81]	ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν;	ἔχεις	με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως
[70]	~(Μένων)	~ἔχεις	μοι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα
[96]	τἀναντία λέγει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος,
[86]	δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ	ἄρχεις,	συγχωρήσομαί σοι τί γὰρ ~χρὴ
[99]	τούτῳ μέν, ὦ Μένων, καὶ	αὖθις	διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς
[80]	ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι	μυριάκις	γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους
[81]	ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα καὶ	πολλάκις	γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ
[89]	οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι; ~(Σωκράτης)	~πολλάκις	γοῦν ζητῶν εἴ τινες εἶεν
[86]	~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι	πολλάκις	σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς,
[85]	εἰ δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται	πολλάκις	τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ,
[84]	ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ	~πολλάκις	(ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν περὶ
[83]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ	τετράκις	ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς) ναί.
[83]	~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ	τετράκις	τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ μὰ Δία.
[83]	~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται; οὐ	τετράκις	τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς δ' οὔ;
[95]	καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη	δύναμις.	~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ
[78]	κατὰ τὸν σὸν λόγον ἀρετή,	(δύναμις	τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί
[79]	εἰ μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα	πρᾶξις	ἀρετὴ ἂν εἴη; τοῦτο ~γάρ
[79]	ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης	πρᾶξις	ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ δοκεῖ
[100]	θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ	οἷς	ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ μή τις
[100]	ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ	οἷς	ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς
[95]	διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ πράγματος,	οἷς	μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων)
[77]	Σώκρατες, εἴ μοι πολλὰ τοιαῦτα	λέγοις.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν προθυμίας γε
[78]	λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν εὖ	λέγοις.	τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ' ~εἶναι
[76]	ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν τοῖς	λόγοις,	ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε
[95]	οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς	νέοις,	καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι
[76]	καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν ἂν	μάθοις	μου ἐκ τούτων σχῆμα ὃ
[95]	ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς	ἐλεγείοις,	οὗ λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν
[76]	τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν	ἐνίοις	τῶν (πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους
[81]	μεμέληκε περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον	οἵοις	τ' εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ
[95]	ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν	ποίοις	ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς ἐλεγείοις,
[80]	ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα	ποιοῖς,	τάχ' ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης.
[81]	ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς	μαλακοῖς	τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε
[95]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς	πολιτικοῖς	τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν ~εἶναι
[75]	σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο	ἀλλήλοις	διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως
[74]	καὶ ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα	ἀλλήλοις,	~ὅτι ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν
[75]	καὶ εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ τοῖς	ἄλλοις,	ἃ δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν
[95]	~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν	ἄλλοις	δέ γε ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ
[90]	μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν,	ἄλλοις	δέ τισιν πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα
[94]	τῇ πόλει καὶ ἐν τοῖς	~ἄλλοις	Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν τοῦτο
[97]	ὅποι βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ	~ἄλλοις	ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν
[74]	κατὰ ~πάντων, ὥσπερ ἐν τοῖς	ἄλλοις.	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ
[95]	μόνον σοί τε καὶ τοῖς	ἄλλοις	τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ
[73]	τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς	ἄλλοις	τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ
[75]	(οὕτως ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν	εἴποις.	~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε εὔηθες,
[70]	μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται τοῖς	ἀνθρώποις	ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης)
[98]	δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν ~τοῖς	ἀνθρώποις,	(οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα ἀληθής,
[100]	ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς	ἀνθρώποις	παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ
[96]	ὀρθῶς τε καὶ εὖ ~τοῖς	ἀνθρώποις	πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως
[86]	τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς	~ἀνθρώποις	τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ
[81]	ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν	ὅσοις	μεμέληκε περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον
[75]	στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ	τοῖς	ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα καλεῖς,
[94]	ἐν τῇ πόλει καὶ ἐν	τοῖς	~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν
[74]	λαβεῖν κατὰ ~πάντων, ὥσπερ ἐν	τοῖς	ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ'
[95]	οὐ μόνον σοί τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ
[73]	Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι	τοῖς	ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[70]	οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται	τοῖς	ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ;
[98]	τούτοιν δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν	~τοῖς	ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα
[100]	~τότε, ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ	τοῖς	ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν
[96]	ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ εὖ	~τοῖς	ἀνθρώποις πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ
[86]	ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης	τοῖς	~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[93]	ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν	τοῖς	~ἄριστον τῶν προτέρων εἶναι: ~ἄλλον
[97]	πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι	τοῖς	Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας τὸν
[95]	ἐν ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν	τοῖς	ἐλεγείοις, οὗ λέγει ~καὶ παρὰ
[70]	μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ
[100]	τι οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος ἐν	τοῖς	ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος ἐν
[76]	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν	τοῖς	λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες,
[81]	ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν	τοῖς	μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι,
[95]	ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους	τοῖς	νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε
[71]	ὦ Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι	τοῖς	πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ
[95]	σοί τε καὶ τοῖς ἄλλοις	τοῖς	πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν
[98]	~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ
[100]	ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος ἐν	τοῖς	τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων
[95]	μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε	τοῖς,	ὧν μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν
[96]	οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν	αὐτοῖς,	καὶ ζητητέον ὅστις ἡμᾶς ἑνί
[80]	ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ	αὐτοῖς:	καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν
[91]	οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν τις	αὐτοῖς	παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον
[92]	τῶν σοφιστῶν, ἢ τί οὕτως	αὐτοῖς	χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ
[92]	Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ	τούτοις	διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων
[92]	τούτων (δ' ἔτι μᾶλλον οἱ	τούτοις	ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ
[88]	ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ ~(καὶ	τούτοις	ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη
[95]	ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι ἐν	τούτοις	μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς
[73]	οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις	τούτοις.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ ἀνδρὸς
[75]	ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν	τούτοις	ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ τούτοις,
[75]	τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ	τούτοις,	ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν,
[74]	καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ με	κελεύοις:	~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ
[75]	οὐδὲ ἐπὶ τούτοις, ὦ ~Μένων,	ἔχοις	ἂν εἰπεῖν, εἴ τίς σε
[76]	καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι	ἔχοις	ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ
[80]	ἢ εἰ καὶ ὅτι μάλιστα	ἐντύχοις	~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό
[83]	τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον τριῶν	τρὶς	ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[83]	~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ	τρὶς	πόσοι εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα.
[87]	τὴν ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ	ὑπόθεσις	~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι;
[81]	μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν	ἀνάμνησίς	ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι
[81]	ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ ~μανθάνειν	ἀνάμνησις	ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ πείθεσθαι
[98]	δ' ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε,	ἀνάμνησις,	ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν
[89]	εἶναι: καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ	φρόνησις	ἂν εἴη τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν
[98]	~κἂν εἴ γε διδακτὸν εἴη,	φρόνησις	ἂν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[88]	οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ ἔστι	φρόνησις	ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον θάρρος
[98]	οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι, εἰ	φρόνησις	ἡ ἀρετή; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[88]	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ ψυχῇ ἡ	φρόνησις	~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ τῆς ψυχῆς
[97]	ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες (ὅτι	φρόνησις	μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς πράττειν:
[88]	ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ	χρῆσις,	ὠφελεῖ, ὅταν δὲ μή, βλάπτει;
[76]	γάρ ἐστιν, ὦ Μένων, ἡ	ἀπόκρισις,	ὥστε ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ
[93]	~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ	τις	ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος
[96]	οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ	τίς	ἂν εἴη τρόπος τῆς γενέσεως
[81]	τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν	τις	ἀνδρεῖος ᾖ καὶ μὴ ἀποκάμνῃ
[85]	δόξαι αὗται: εἰ δὲ αὐτόν	~τις	ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα
[78]	σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν ἀδίκως	τις	αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ
[98]	~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν	τις	αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο
[91]	~ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν	τις	αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ
[70]	Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν	τις	βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ
[76]	ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος	τις	γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου σου,
[87]	εἴη ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη	τις:	εἰ δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν
[75]	εἰ μέν γε τῶν σοφῶν	τις	εἴη καὶ ἐριστικῶν τε καὶ
[100]	οἷς ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ μή	τις	εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν
[71]	ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός	τις	εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν
[93]	τοῦ ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν	τις	εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ
[86]	οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν	τις	ἔρηται ~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου,
[82]	δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη	τις	ἔσται (ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη.
[94]	ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων	τις	ἢ τῶν (ξένων, εἰ αὐτὸς
[87]	εἰ δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη	τις	ἡ ἀρετή, δῆλον ὅτι διδακτὸν
[73]	ἀρετή, ὦ Μένων, ἢ ἀρετή	τις;	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[75]	εἰ δὲ δὴ τὴν ~χρόαν	τις	μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως
[92]	εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε	τις	ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν
[86]	οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ μή	τις	οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν καὶ
[86]	ὅτι ζητητέον περὶ οὗ μή	τις	οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν τί
[97]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' εἴ	τις	ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν
[87]	χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν	τις	ὅτι οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν
[79]	~γάρ ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ	τις,	ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης
[74]	οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός: εἴ	τίς	σε ἀνέροιτο τοῦτο ὃ νυνδὴ
[75]	~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν, εἴ	τίς	σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν ἐπὶ
[92]	~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ	τίς	σε τῶν σοφιστῶν, ἢ τί
[77]	δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ δοκεῖ	τίς	σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ
[70]	τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός	τις	τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει
[70]	τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν	τίς	τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς
[85]	βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ (δεδίδαχέν	τις	τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει
[97]	εἴ τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων	ἥτις	ἐστὶν ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ
[84]	μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ,	ἥτις	ἐστὶν ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου
[92]	αὐτῶν εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης)	~μάντις	εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ
[78]	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν	ὅστις	βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι;
[94]	ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν	ὅστις	ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς
[71]	Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν	ὅστις	ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς
[96]	νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ ζητητέον	ὅστις	ἡμᾶς ἑνί γέ τῳ τρόπῳ
[71]	δοκεῖ σοι οἷόν τε ~εἶναι,	ὅστις	Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν
[71]	οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς	ὅστις	οὐ γελάσεται καὶ ἐρεῖ: ὦ
[85]	ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν	ὅστις	τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ
[90]	πλουσίου τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος,	ὃς	ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ τοῦ
[92]	τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν	ὃς	οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ
[82]	ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε ~διδάξαι,	ὃς	οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ'
[91]	τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν τε,	ὃς	οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο,
[93]	γάρ ἐστιν περὶ οὗ ὁ	λόγος	ἡμῖν τυγχάνει ὤν: οὐκ εἰ
[81]	καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ	λόγος	οὗτος, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ
[82]	ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι	πανοῦργος	εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς εἰ
[80]	ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης)	πανοῦργος	εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου
[71]	τοῦ ἀνδρός. καὶ ἄλλη ἐστὶν	παιδὸς	ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος,
[73]	ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα καὶ	παιδὸς	ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων,
[72]	δὲ γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ	εἶδός	ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε
[80]	σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε	~εἶδος	καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ
[72]	παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ τι	εἶδος	~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ
[97]	μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ	ὁδός,	ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος,
[82]	δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς	ποδὸς	μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ ἂν
[83]	τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς	τετράποδος.	~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ
[85]	γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ	τετράποδος;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ
[83]	μείζω μὲν εἶναι τῆσδε τῆς	δίποδος,	~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς)
[83]	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ τῆς	τρίποδός	πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.
[84]	οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ	ὀκτώποδος	χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν
[83]	~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν τοῦ	ὀκτώποδος	χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι
[81]	γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ	πένθεος	~δέξεται, εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον
[74]	φῂς εἶναι τὸ στρογγύλον τοῦ	εὐθέος,	οὐδὲ τὸ ~ἕτερον τοῦ ἑτέρου.
[93]	ἄρα τήν γε φύσιν τοῦ	ὑέος	αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν τις εἶναι
[98]	~(Σωκράτης) καὶ μὴν ὅ γε	ἀγαθὸς	ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι.
[93]	~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς	ἀγαθὸς	ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας ὅτι
[93]	ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ	ἀγαθὸς	καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ
[70]	καὶ δὴ καὶ τοῦτο τὸ	ἔθος	ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ
[72]	καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	μέγεθος	καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ
[93]	ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων	ὀρθὸς	ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν
[93]	καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων	ὀρθός,	καὶ ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ
[90]	τὰ Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας ὁ	Θηβαῖος,	~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος
[85]	~οὖν ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν;	δίκαιος	γάρ που εἶ εἰδέναι, ἄλλως
[71]	~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε καὶ	γενναῖός	ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία τούτων;
[99]	ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα,	θεῖος	ἀνήρ, φασίν, οὗτος. ~(Μένων) ~καὶ
[81]	πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν τις	ἀνδρεῖος	ᾖ καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν:
[78]	~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται	ἄθλιος	καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ
[90]	ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ	κόσμιος	~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον
[92]	νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ' ἂν	ἄξιος	λόγου. ~(Ἄνυτος) τί δὲ αὐτῷ
[100]	εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι	~οἶος	πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ
[94]	που καὶ συγγέγονας καὶ ὁρᾷς	οἷός	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα,
[100]	εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν	οἷος	καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ
[77]	~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως μὴ οὐχ	οἷός	τ' ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα λέγειν.
[74]	γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν	οἷός	τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις
[86]	τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ	οἷός	τε εἴην, ~καὶ λόγῳ καὶ
[80]	πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι	ὅμοιος	εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ
[71]	ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν	μακάριός	τις εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε
[71]	τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς εἴτε	πλούσιος	εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε
[90]	καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο	πλούσιος	οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ
[70]	πολῖται Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν	~αἴτιός	ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς
[95]	ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο	κακός,	~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων
[71]	τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ βούλει	γυναικὸς	ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι
[73]	ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν εὖ διοικεῖν,	γυναικὸς	δὲ οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[72]	σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη δὲ	γυναικός;	ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός ἐστιν,
[72]	μὲν ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη δὲ	γυναικὸς	καὶ τῶν ἄλλων, ἢ καὶ
[72]	γε εἶναι καὶ ἀνδρὸς καὶ	γυναικός.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος καὶ
[75]	λέγω: ἴσως δ' ἂν ἡμῖν	Πρόδικος	~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ που
[96]	οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ	Πρόδικος.	παντὸς μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον τὸν
[89]	χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς πόλεσι. ~(Μένων)	εἰκός	γέ τοι, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[70]	ἐάν τίς τι ἔρηται, ὥσπερ	εἰκὸς	τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς
[73]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	εἰκός,	ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ καὶ
[78]	Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου βασιλέως	πατρικὸς	ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ τῷ
[76]	ὦ Μένων, διαλεγομένου σου, ὅτι	καλὸς	εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι
[71]	ὅστις ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε	~καλὸς	εἴτε πλούσιος εἴτε καὶ γενναῖός
[93]	~οὗτος μὲν δή σοι τοιοῦτος	διδάσκαλος	ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς
[93]	τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς	διδάσκαλος	~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι
[78]	δῆλον ὅτι εἴπερ ἐστὶ βελτίων	ἄλλος	ἄλλου, κατὰ τὸ δύνασθαι ἂν
[93]	καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις	ἄλλος	τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν,
[87]	ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ	κάλλος	καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν
[94]	ἀλλὰ γὰρ ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης	φαῦλος	ἦν, καὶ οὐκ ἦσαν αὐτῷ
[73]	καὶ δοκεῖ σοι ἔτι ἂν	δοῦλος	εἶναι ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ
[98]	μὴν ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ	ὠφέλιμος	ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων) ναί.
[97]	ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ	φρόνιμος	ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ
[70]	Μένων, τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ	αὐχμός	τις τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ
[90]	ἔπειτα καὶ τὰ ἄλλα οὐχ	~ὑπερήφανος	δοκῶν εἶναι πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης
[92]	ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί δὲ	ἑνὸς	ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ
[77]	παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ	ἑνός,	ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι
[82]	ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ	ἑνὸς	ποδὸς μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ
[85]	τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὐδενὸς	διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν
[85]	καὶ πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν	οὐδενὸς	~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ τούτων.
[92]	τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ'	~οὐδενὸς	μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν
[94]	τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται	~οὐδενὸς	χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας
[94]	καὶ σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν	οὐδενὸς	χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ
[84]	εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν	ἡγησάμενος	μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ
[90]	Θηβαῖος, ~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ	κτησάμενος	καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ
[82]	εἰσιν οἱ δύο δὶς πόδες;	λογισάμενος	εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες, ὦ Σώκρατες.
[86]	θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ τυγχάνεις	ἐπιστάμενος	νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν ὃ
[97]	ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ'	~ἐπιστάμενος,	οὐ καὶ οὗτος ἂν ὀρθῶς
[87]	εἰ ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα παθεῖν.	~ὑποθέμενος	οὖν ἐθέλω (εἰπεῖν σοι τὸ
[80]	~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα	προθέμενος	ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ ὅτι
[86]	τοῦτο δ' ἐστὶν ὃ μὴ	~μεμνημένος	ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων)
[76]	Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν	κατακεκαλυμμένος	τις γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου
[96]	ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός,	~(πειθόμενος	μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ
[97]	ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται,	οἰόμενος	μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ μή,
[70]	δὲ ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι Γοργίας:	ἀφικόμενος	γὰρ εἰς τὴν πόλιν ἐραστὰς
[92]	~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ τίνας	ἀφικόμενος	ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν ἀρετὴν
[92]	εἰσίν, παρ' οὓς ἂν ~(Μένων)	ἀφικόμενος	μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ,
[82]	ὁπότερ' ἄν σοι φαίνηται, ἢ	ἀναμιμνῃσκόμενος	ἢ μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων)
[79]	οἴου διὰ τῶν ~ταύτης μορίων	ἀποκρινόμενος	δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο
[70]	βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ	ἀποκρινόμενος.	ἐνθάδε δέ, ὦ φίλε Μένων,
[75]	ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ	ἐρόμενος,	εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ
[71]	μὴ φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα	~ἐψευσμένος	ὦ, ἂν φανῇς σὺ μὲν
[77]	τί γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον	ἡγούμενος	τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ
[75]	ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ	ἐρωτώμενος.	πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ σοι
[80]	ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ γὰρ	ξένος	ἐν ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς,
[92]	~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις	ξένος	ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε
[78]	ὁ τοῦ ~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς	ξένος.	πότερον προστιθεῖς τούτῳ τῷ πόρῳ,
[71]	παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ	ἄρρενος,	καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν
[72]	Μένων, εἰ μίαν ζητῶν ἀρετὴν	σμῆνός	~τι ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ
[93]	~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ	ἐκεῖνος	αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε σοφόν,
[71]	τε οἶδε, καὶ σὺ ἃ	ἐκεῖνος	ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς
[71]	μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως	ἐκεῖνός	τε οἶδε, καὶ σὺ ἃ
[97]	λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς	τινος	ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην
[80]	οὗ ἕνεκά με ᾔκασας. ~(Μένων)	τίνος	δὴ οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα σε
[79]	πάλιν τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως,	τίνος	~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις:
[99]	ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης	τινὸς	ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ
[90]	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος	τινός,	~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν	μείζονος	ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ
[86]	οὐκοῦν οὗτός γέ ἐστιν ὁ	χρόνος	ὅτ' οὐκ ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων)
[83]	ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ	ἐλάττονος	δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ;
[90]	πατρὸς πλουσίου τε καὶ σοφοῦ	~Ἀνθεμίωνος,	ὃς ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ
[85]	ὡς σὺ φῄς, ὦ παῖ	Μένωνος,	γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον ~χωρίον.
[91]	βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ	Μένωνος.	οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι
[92]	σοφιστῶν, ἢ τί οὕτως αὐτοῖς	χαλεπὸς	εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ Δία
[96]	ἄνδρες, ἢ τίς ἂν εἴη	τρόπος	τῆς γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων.
[70]	ὧν ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν	Ἀρίστιππος,	καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ
[88]	ὅταν μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ	ἄνθρωπος,	βλάπτεται, ὅταν δὲ ~σὺν νῷ,
[86]	καὶ ὃν ἂν μὴ ᾖ	ἄνθρωπος,	ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ
[87]	δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται	ἄνθρωπος	ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[99]	~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν δὲ	ἄνθρωπος	ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν,
[86]	ὁ χρόνος ὅτ' οὐκ ἦν	ἄνθρωπος;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[86]	χρόνον ἔστιν ἢ οὐκ ~ἔστιν	ἄνθρωπος.	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[99]	ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων	ἄνθρωπος	ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ
[76]	σύνες ὅ τοι λέγω, ἔφη	Πίνδαρος.	ἔστιν γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων
[81]	εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ καὶ	Πίνδαρος	καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν
[91]	τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως	ἀνδρὸς	ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν (ἀρετὴν
[71]	ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν	ἀνδρὸς	ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς
[71]	εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ βούλει	ἀνδρὸς	ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν
[72]	περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν	ἀνδρὸς	δοκεῖ σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη
[71]	θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου	ἀνδρός,	~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ
[72]	δοκεῖ, ὦ Μένων, ἄλλη μὲν	ἀνδρὸς	εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ
[71]	ἔνδον καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ	ἀνδρός.	καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή,
[72]	δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι καὶ	ἀνδρὸς	καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[73]	τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ	ἀνδρὸς	μὲν ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν εὖ
[86]	οὐδ' ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ	~ἐλεύθερος	ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε
[89]	ἀρετὴν εἶναι, ἤτοι σύμπασαν ἢ	μέρος	τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς
[97]	δόξαν ἔχῃ περὶ ὧν ὁ	ἕτερος	ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται,
[78]	καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ	~ἕτερος	τοῦ ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται.
[100]	τὸν ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα	(πρᾳότερος	ᾖ: ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον,
[92]	παρ' οὓς ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος	μοχθηρὸς	γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ, εἰ
[100]	ἐν τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη	Ὅμηρος	ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν
[79]	εἶναι καὶ σὺ καὶ ὁ	ἑταῖρός	σου; ~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες, ἤκουον
[92]	ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης)	ἄπειρος	ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν;
[92]	οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ' οὖν	ἄπειρος	αὐτῶν εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης)
[92]	αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν	ἄπειρος	εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν
[78]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον ὁ	πόρος	τῶν τοιούτων ἀγαθῶν ἢ ἡ
[81]	τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ	~πρὸς	ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε οὖν ἡ
[100]	σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα εἴη	πρὸς	ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς μοι
[72]	τῶν πράξεων καὶ τῶν ἡλικιῶν	πρὸς	ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ
[71]	ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός, ὦ	πρὸς	θεῶν, Μένων, ~τί φῂς ἀρετὴν
[79]	~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων, παίζεις	πρός	με; ~(Μένων) τί δή, ὦ
[91]	γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει	πρός	με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς
[97]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα ἀληθὴς	πρὸς	ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν
[80]	ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ	πρὸς	πολλούς, καὶ πάνυ εὖ, ὥς
[84]	τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ	πρὸς	πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ' ἂν
[90]	Δία ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία γε	πρός.	~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις. ~νῦν τοίνυν
[97]	τί οὖν δὴ λέγω ταῦτα;	πρὸς	τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ
[90]	τε καὶ μανθάνειν; ἆρ' οὐ	πρὸς	ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν;
[96]	(ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας	πρὸς	τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς
[75]	ἵνα ~καὶ γένηταί σοι μελέτη	πρὸς	τὴν περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν.
[89]	εἶναι. ~(Μένων) ~τί οὖν δή;	πρὸς	τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ
[97]	οὐδ' ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων)	πρὸς	τί δὲ δὴ τοῦτο λέγεις;
[97]	γὰρ καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν.	πρὸς	τί οὖν δὴ λέγω ταῦτα;
[73]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ ἀρετὴ	πρὸς	τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει τι,
[84]	γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε,	πρὸς	τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει: νῦν
[72]	αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν διαφέρει	πρὸς	τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ ἰσχύς,
[87]	τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι ἔχειν	πρὸς	τὸ πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ μέν
[99]	πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες	πρὸς	τὸ φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί
[82]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ	πρὸς	τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ
[88]	φρόνησις ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον	θάρρος	τι: οὐχ ὅταν μὲν ἄνευ
[95]	~οὔ ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ	πατρὸς	ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν.
[90]	γὰρ ὅδε πρῶτον μέν ἐστι	πατρὸς	πλουσίου τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος,
[85]	οἱ σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ	διάμετρος	ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν,
[76]	γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει	σύμμετρος	καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι
[70]	τε τοὺς πρώτους, ὧν ὁ	σὸς	ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ τῶν
[96]	κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ	πράγματος,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν ἄλλοι
[92]	δαιμόνιε, εἰδείης περὶ τούτου τοῦ	πράγματος,	εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν
[89]	ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ	πράγματος.	καὶ δὴ καὶ νῦν, ὦ
[71]	συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ	πράγματος,	καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ
[95]	τούτους διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ	πράγματος,	οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται;
[96]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε,	πράγματος	οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ
[96]	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν	πράγματος,	οὗ οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι
[90]	Μένωνι τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ	πράγματος	τίνες ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε
[90]	αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς τούτου τοῦ	μαθήματος	ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ'
[79]	σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ	σχήματος,	~ἀπεβάλλομέν που τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν
[75]	τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ περὶ	σχήματος	ἢ χρώματος εἶπες ~ὅτι ἀλλ'
[76]	μᾶλλον ἢ ἡ περὶ τοῦ	~σχήματος.	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ
[75]	ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ	σχήματος,	τί ~ἂν οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι;
[76]	ὃ λέγω. κατὰ γὰρ παντὸς	σχήματος	~τοῦτο λέγω, εἰς ὃ τὸ
[75]	οὕτως ἢ περὶ σχήματος ἢ	χρώματος	εἶπες ~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω
[74]	~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ εἰ περὶ	χρώματος	ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν, καὶ
[86]	ὄντων ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ,	ἀθάνατος	ἂν ἡ ψυχὴ ~εἴη, ὥστε
[81]	καλεῦνται. ~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ	ἀθάνατός	τε οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,
[80]	εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι,	ὁμοιότατος	εἶναι τό τε ~εἶδος καὶ
[76]	ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει σύμμετρος καὶ	αἰσθητός.	~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς, ὦ
[73]	ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει,	στρογγυλότητος	πέρι εἴποιμ' ἂν ἔγωγε ~ὅτι
[85]	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς	διδάξαντος	ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς
[74]	που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ	παντός:	εἴ τίς σε ἀνέροιτο τοῦτο
[80]	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ	παντὸς	μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ
[96]	ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ Πρόδικος.	παντὸς	μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν
[76]	σχῆμα ὃ λέγω. κατὰ γὰρ	παντὸς	σχήματος ~τοῦτο λέγω, εἰς ὃ
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ'	ἐρωτήσαντος	ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ
[93]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; ὡς	Κλεόφαντος	ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ
[85]	ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν	~ἐντός;	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[79]	δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι ἐμοῦ	δεηθέντος	ὅλον εἰπεῖν τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν
[79]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ	δεηθέντος	σου μὴ καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν
[78]	εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ	λεχθέντος	τὸ μὲν βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει,
[79]	τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος	~ὄντος	ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις: ἢ
[87]	ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε μὲν	ὄντος	διδακτόν, τοιοῦδε δ' οὔ. ~(Μένων)
[79]	μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ	~δόντος	παραδείγματα καθ' ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι,
[90]	οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ	δόντος	τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ
[84]	ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ	διδάσκοντος:	(φύλαττε δὲ ἄν που εὕρῃς
[74]	ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν, καὶ	εἰπόντος	σου ὅτι τὸ ~λευκόν, μετὰ
[97]	θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου οὕτως	ἔχοντος,	~ὅτι δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα
[97]	φρονῶν δὲ μή, τοῦ τοῦτο	φρονοῦντος.	~(Μένων) οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα
[84]	μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ' ἢ	~ἐρωτῶντος	ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε
[92]	ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε	ἀστός.	~(Σωκράτης) ~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε,
[93]	οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν	αὐτὸς	ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας
[80]	ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον	αὐτὸς	ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς ~ἄλλους
[96]	κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι	αὐτὸς	αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν
[76]	ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι,	~αὐτὸς	δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν
[95]	τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ	αὐτὸς	εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος
[71]	~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει,	αὐτὸς	εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ
[82]	ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι	αὐτὸς	~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων. ~(Μένων) ~οὐ
[85]	διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν	αὐτὸς	ἐξ ~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων)
[92]	οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ ὧν	αὐτὸς	~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ
[94]	τις ἢ τῶν (ξένων, εἰ	αὐτὸς	μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς
[95]	λέγειν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ	αὐτὸς	ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ
[70]	εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ	αὐτὸς	~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων
[100]	σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ	αὐτὸς	πέπεισαι πεῖθε καὶ τὸν ξένον
[93]	αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν δὲ	~αὐτὸς	σοφίαν ἦν σοφός, οὐδὲν τῶν
[80]	ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ	αὐτός	τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους
[80]	μή, οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν	αὐτὸς	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ
[71]	τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν καὶ	αὐτός,	ὦ Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι
[71]	ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν: σὺ δὲ	αὐτός,	ὦ πρὸς θεῶν, Μένων, ~τί
[93]	ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων;	~(Ἄνυτος)	ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ ἂν ἄρα
[90]	ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν:	~Ἄνυτος	γὰρ ὅδε πρῶτον μέν ἐστι
[94]	κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ μέμνησαι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον
[93]	ἀγαθὸν ἂν (φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[94]	τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[94]	ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς
[91]	οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς.	~(Ἄνυτος)	~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ Σώκρατες. μηδένα
[93]	ἦν γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή;	~(Ἄνυτος)	ἴσως μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης)
[93]	ᾐτιάσατ' ἄν τις εἶναι κακήν.	~(Ἄνυτος)	ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί
[92]	ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν;	~(Ἄνυτος)	καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[91]	τούτου ταξαμένους τε καὶ πραττομένους;	~(Ἄνυτος)	καὶ τίνας λέγεις τούτους, ὦ
[93]	ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον;	~(Ἄνυτος)	~καὶ τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ
[95]	αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,	Ἄνυτος	μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ
[90]	πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία εἶναι;	~(Ἄνυτος)	ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε, καὶ
[90]	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους;	~(Ἄνυτος)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως;
[90]	ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν;	~(Ἄνυτος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ
[99]	Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς ἄρτι	(Ἄνυτος)	ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ
[89]	ὦ Μένων, εἰς καλὸν ἡμῖν	~Ἄνυτος	ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς
[99]	Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν. καίτοι ἴσως	(Ἄνυτος)	ὅδε σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης)
[93]	ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι;	~(Ἄνυτος)	οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε.
[93]	ἀκήκοας ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου;	~(Ἄνυτος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[92]	τί οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ;	~(Ἄνυτος)	~οὐδὲ μὰ Δία ἔγωγε συγγέγονα
[90]	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς;	~(Ἄνυτος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[90]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως;	~(Ἄνυτος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή
[92]	ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι;	~(Ἄνυτος)	~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ
[92]	φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος εἴης;	~(Ἄνυτος)	ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα οἵ
[92]	διῆλθον γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου.	~(Ἄνυτος)	τί δὲ αὐτῷ οὐ σὺ
[92]	Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει.	~(Ἄνυτος)	~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα
[94]	μὴ οὐκ ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή.	~(Ἄνυτος)	~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι δοκεῖς
[97]	μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ	οὗτος	ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ
[85]	ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ	οὗτος	ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ.
[85]	ἢ (δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν;	οὗτος	γὰρ ποιήσει ~περὶ πάσης γεωμετρίας
[91]	περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος.	οὗτος	γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει
[86]	ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	οὗτός	γέ ἐστιν ὁ χρόνος ὅτ'
[85]	οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν	οὗτος	ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ
[100]	δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν τι	οὗτος	λέγοιτο τοιοῦτος ἐν τοῖς ζῶσιν
[81]	πείθεσθαι τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ:	~οὗτος	μὲν γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς
[93]	ἴσως μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης)	~οὗτος	μὲν δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος
[95]	αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ'	οὗτος	μὲν ἐάν ποτε γνῷ οἷόν
[99]	ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ, φασίν,	οὗτος.	~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί γε, ὦ
[82]	ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν	οὗτος	~οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ'
[94]	ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι	οὗτος	οὐκ ἄν ποτε, οὗ μὲν
[94]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	οὗτος	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον,
[81]	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος	οὗτος,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε.
[93]	~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή σοι	τοιοῦτος	διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ
[78]	κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται	τοιοῦτος	εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν
[100]	σχεδὸν ἄν τι οὗτος λέγοιτο	τοιοῦτος	ἐν τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη
[100]	~(παραγίγνηται, εἰ μή τις εἴη	τοιοῦτος	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ
[100]	ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ	~τοιοῦτος	ὥσπερ παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν
[87]	καὶ ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ	πλοῦτος	δή: ταῦτα λέγομεν καὶ τὰ
[72]	καὶ περὶ μεγέθους καὶ περὶ	~ἰσχύος	ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ
[93]	ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ	σοφὸς	ἐγένετο ~ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ,
[93]	ἣν δὲ ~αὐτὸς σοφίαν ἦν	σοφός,	οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω ποιῆσαι,
[91]	ἔτη οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν	ἐγγὺς	καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα
[81]	ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων	~ἡδὺς	ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε
[82]	εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ	εὐθὺς	φαίνωμαι αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων.
[92]	τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ'	οὓς	ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο
[89]	γε ζητῶ, καὶ τούτων μάλιστα	οὓς	ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ
[99]	οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ	οὓς	ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ
[92]	καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους,	οὓς	ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι;
[89]	νέων τοὺς ἀγαθοὺς τὰς φύσεις,	οὓς	ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων
[76]	γε. ~(Σωκράτης) καὶ πόρους εἰς	οὓς	καὶ δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ
[92]	οὐ σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὓς	μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων
[99]	ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους τε	οὓς	νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις
[91]	καὶ σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν	οὓς	οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος)
[94]	ᾖ διδακτόν. ἵνα δὲ μὴ	ὀλίγους	οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων
[80]	μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους	λόγους	εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς, καὶ
[81]	~οὗτος μὲν γὰρ ἂν ἡμᾶς	ἀργοὺς	ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς μαλακοῖς
[99]	θείους τε οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν	(χρησμῳδοὺς	καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς
[93]	δὲ τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ	Θεμιστοκλέους	ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο
[92]	αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς	νέους,	ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς; καὶ
[76]	(πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους ἢ	~μείζους	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[97]	~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς
[99]	γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων, τοὺς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ οἱ
[94]	οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα	~ἀγαθοὺς	ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ
[94]	ὅσα τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους:	ἀγαθοὺς	δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο
[94]	ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς	ἀγαθοὺς	ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων τις
[89]	οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς	ἀγαθοὺς	τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν
[93]	ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας καλοὺς	κἀγαθοὺς	γενέσθαι, μάλιστα ~δέ που τὸν
[82]	βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ	ἔθους:	~ἀλλ' εἴ πώς μοι ἔχεις
[72]	καὶ περὶ ὑγιείας καὶ περὶ	μεγέθους	καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη
[95]	λέγει πως ὅτι ~πολλοὺς ἂν	μισθοὺς	καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι
[100]	πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ	Ἀθηναίους	ὀνήσεις.
[99]	~οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον τούτους	θείους	καλεῖν τοὺς ἄνδρας, οἵτινες νοῦν
[99]	ὦ Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας	θείους	καλοῦσι: καὶ οἱ ~Λάκωνες ὅταν
[99]	οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν ἂν	θείους	τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους
[99]	~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς ἄρ' ἂν καλοῖμεν	θείους	τε οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς
[78]	τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται	ἀθλίους	εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων)
[78]	τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ	ἀθλίους	οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε.
[86]	ζητεῖν ἃ μή τις οἶδεν	βελτίους	ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ
[96]	ἡμᾶς ἑνί γέ τῳ τρόπῳ	~βελτίους	(ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας
[81]	ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ	ἐργατικούς	τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ
[99]	(χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς	ποιητικοὺς	ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ
[81]	ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε καὶ	ζητητικοὺς	ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ
[99]	τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς	πολιτικοὺς	οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν ἂν
[95]	ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ	μεγάλους	ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν,
[93]	ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας	καλοὺς	κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ που
[90]	παρὰ τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν	~διδασκάλους;	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς;
[91]	παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς	~διδασκάλους	εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς
[96]	ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ κυρίως	~διδασκάλους	εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ
[95]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους	διδασκάλους	εἶναι τούτου τοῦ πράγματος, οἷς
[90]	~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς πέρι	διδασκάλους,	εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή, καὶ
[89]	ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ	διδασκάλους	καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε
[98]	μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι αὐτοῦ	διδασκάλους;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν
[95]	οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς	διδασκάλους	τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί
[90]	ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς	διδασκάλους	τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε καὶ
[92]	~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ ᾤμην	διδασκάλους	τούτων εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω
[71]	πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς μὲν	φίλους	εὖ ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς
[91]	περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ	ἄλλους	δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας
[92]	παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι	ἄλλους	διδάσκειν οἷοί τε ὄντες ταῦτα
[80]	αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς	~ἄλλους	ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ
[99]	δὴ καὶ οὐχ οἷοί τε	~ἄλλους	ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί εἰσι,
[80]	αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς	ἄλλους	ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς
[80]	οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς	~ἄλλους	ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον
[80]	αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς	~ἄλλους	ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ
[93]	~ἀλλ' οἴει, οὐκ ἂν ἐβουλήθη	ἄλλους	τέ τινας καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι,
[95]	ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως ὅτι	~πολλοὺς	ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον
[80]	~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς	πολλούς,	καὶ πάνυ εὖ, ὥς γε
[84]	δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς	πολλοὺς	καὶ ~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ
[80]	καίτοι μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς	~παμπόλλους	λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς,
[97]	μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ	ὠφελίμους	εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε
[90]	γενέσθαι, ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς	σκυτοτόμους;	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα
[81]	ἅτε γὰρ τῆς φύσεως (ἁπάσης	~συγγενοῦς	οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς
[91]	τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν τούτου	ταξαμένους	τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ
[96]	~δὲ οὔ; τοὺς οὖν οὕτω	τεταραγμένους	περὶ ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ
[90]	αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά ἐστι	~βουλομένους	αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν
[91]	τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς	~συγγιγνομένους	καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν
[78]	~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς	βλαπτομένους	οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι
[91]	μισθὸν τούτου ταξαμένους τε καὶ	πραττομένους;	~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις τούτους,
[90]	τοὺς μή, καὶ τοὺς μισθὸν	~πραττομένους	ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς
[90]	διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ μισθὸν	πραττομένους	μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις δέ
[99]	καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ	κατεχομένους	ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι
[90]	πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς	ἀντιποιουμένους	τε τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ
[91]	λόγον ὅτι παρὰ τούτους τοὺς	ὑπισχνουμένους	ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας
[90]	τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν τοὺς	ὑπισχνουμένους	διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ μισθὸν
[91]	αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ	ξένους	~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται
[95]	ἀλλὰ λέγειν οἴεται δεῖν ποιεῖν	δεινούς.	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν
[92]	ἔστων οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ	ἐκείνους	εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν
[91]	~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς	κοινοὺς	τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν,
[99]	θείους τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν,	ἐπίπνους	ὄντας καὶ κατεχομένους ἐκ ~τοῦ
[83]	ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται	τρίπους;	δύο ~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ
[83]	~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ	τρίπους	ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα
[94]	ῥᾳδίως μοι δοκεῖς κακῶς λέγειν	ἀνθρώπους.	ἐγὼ μὲν οὖν ἄν σοι
[94]	πόλει ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν	ἀνθρώπους	ἢ εὖ, ἐν τῇδε δὲ
[91]	ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ	μοχθηροτέρους	ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον ἢ
[71]	φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς δ'	ἐχθροὺς	κακῶς, καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν
[94]	ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς	χείρους:	ἀγαθοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ
[94]	σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς	χείρους	~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν
[76]	~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ	πόρους	εἰς οὓς καὶ δι' ὧν
[90]	~διδασκάλους; ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς	ἰατρούς;	~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[90]	τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ τοὺς	ἰατρούς,	φαμέν, πέμποντες ~τόνδε καλῶς ἂν
[97]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι,
[99]	γε γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων,	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ
[89]	ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων	τοὺς	ἀγαθοὺς τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς
[80]	νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ	τοὺς	~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ:
[80]	~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ	τοὺς	ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν,
[80]	οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς	τοὺς	~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς
[80]	μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ	τοὺς	~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν
[95]	με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους	τοὺς	ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς
[99]	Μένων, ἄξιον τούτους θείους καλεῖν	τοὺς	ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες
[90]	τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν,	τοὺς	ἀντιποιουμένους τε τῆς τέχνης μᾶλλον
[94]	~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας	τοὺς	αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει
[91]	καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας	τοὺς	αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ
[78]	αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	τοὺς	βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους
[91]	τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ	τοὺς	γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ
[71]	τοὺς μὲν φίλους εὖ ποιεῖν,	τοὺς	δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν
[78]	~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	τοὺς	δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων)
[70]	τίς τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς	τοὺς	(εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων
[90]	πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ' οὐ παρὰ	τοὺς	ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[90]	περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ	τοὺς	ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε καλῶς
[71]	τῆς πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα	τοὺς	μὲν φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς
[90]	τε τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ	τοὺς	μή, καὶ τοὺς μισθὸν ~πραττομένους
[90]	μᾶλλον ἢ τοὺς μή, καὶ	τοὺς	μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ,
[92]	εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι	τοὺς	νέους, ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς;
[96]	διδακτὸν εἶναι, τοτὲ ~δὲ οὔ;	τοὺς	οὖν οὕτω τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν
[94]	(δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε	τοὺς	παῖδας τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ
[99]	ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις καὶ	τοὺς	ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς
[99]	καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ	τοὺς	πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν
[70]	ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε	τοὺς	πρώτους, ὧν ὁ σὸς ἐραστής
[90]	βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ' οὐ παρὰ	τοὺς	σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[91]	ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων	τοὺς	~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ
[77]	ἐκ τοῦ ἑνός, ὅπερ φασὶ	τοὺς	συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες,
[94]	ἐξευρεῖν ἂν ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ	~τοὺς	ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν
[91]	ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ τούτους	τοὺς	ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ
[90]	αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν	τοὺς	ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ
[94]	δὲ μὴ ὀλίγους οἴῃ καὶ	τοὺς	φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο
[94]	οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων	ἀδυνάτους	γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι
[90]	ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς τὰ	Πολυκράτους	χρήματα Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος, ~ἀλλὰ
[94]	μὴ ὀλίγους οἴῃ καὶ τοὺς	φαυλοτάτους	~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο (τὸ
[89]	τούτων μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι	~ἐμπειροτάτους	εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ δὴ
[92]	ἀξιώσομεν τούτους, οὓς ἔνιοί φασι	σοφωτάτους	ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε
[76]	ἐνίοις τῶν (πόρων, τὰς δὲ	ἐλάττους	ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων) ἔστι
[89]	ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα μηδεὶς	αὐτοὺς	διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς
[92]	μάλιστα πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι	αὐτοὺς	εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε
[92]	κατὰ τὸν σὸν λόγον εἰδότας	αὐτοὺς	~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς νέους,
[86]	πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται	~αὐτούς,	οἷον περὶ χωρίου, εἰ οἷόν
[95]	~τί οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν	αὑτοὺς	διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν
[90]	~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας	αὑτοὺς	διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε
[91]	ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας	αὑτοὺς	κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ
[92]	τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι καὶ	ἑαυτούς;	καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους,
[99]	οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν	τοιούτους	οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ
[92]	παντάπασιν ἄπειρος εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως:	τούτους	γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ'
[95]	ὡς οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν	τούτους	διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ πράγματος,
[93]	αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ	τούτους	ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν προτέρων
[91]	τοιαύτη μανία λάβοι, ὥστε παρὰ	τούτους	ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί γε
[94]	ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον, καὶ	τούτους	~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα εὖ
[92]	θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ οὐ	τούτους	ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ' οὓς
[99]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον	τούτους	θείους καλεῖν τοὺς ἄνδρας, οἵτινες
[94]	καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τούτους	μέντοι, ὡς οἶσθα καὶ σύ,
[92]	ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν	τούτους,	οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων
[90]	~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν, ὅτι παρὰ	τούτους	πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς
[95]	γάρ με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν	τούτους	τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ
[91]	τὸν ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ	τούτους	τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι
[91]	πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις	τούτους,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου
[70]	σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε τοὺς	πρώτους,	ὧν ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν
[72]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος καὶ	ἰσχύς;	ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ
[72]	πρὸς τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ	ἰσχύς,	ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε
[72]	λέγω: οὐδὲν διαφέρει πρὸς τὸ	ἰσχὺς	~εἶναι ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν
[87]	ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ	ἰσχὺς	καὶ κάλλος καὶ πλοῦτος δή:
[72]	γέ μοι μανθάνειν: οὐ μέντοι	ὡς	βούλομαί γέ πω κατέχω τὸ
[80]	πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν	ὡς	γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ,
[82]	~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς,	ὡς	δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ μοι
[84]	λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου,	ὡς	δεῖ διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν
[95]	τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν ἀκούσαις	ὡς	διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς οὔ.
[95]	~οἶσθ' ὅτι ἐν τούτοις μὲν	ὡς	διδακτοῦ οὔσης τῆς ἀρετῆς λέγει;
[86]	καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον	ὡς	διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν,
[90]	τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν,	ὡς	δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ πλήθει: αἱροῦνται
[100]	τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ:	ὡς	ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι
[76]	οὐκ ἔστιν, ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου,	ὡς	ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη
[82]	διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων,	ὡς	ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ'
[84]	τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο	ὡς	~εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν:
[70]	τε καὶ πλούτῳ, (νῦν δέ,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ,
[79]	οὖν σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως,
[71]	οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι,	ὡς	ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων) τί δέ;
[98]	ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις,	ὡς	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται.
[87]	~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ μετὰ τοῦτο,	ὡς	ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι πότερόν ἐστιν
[78]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν ἄρα,	ὡς	ἔοικε, κατὰ τὸν σὸν λόγον
[84]	~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν,	ὡς	ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ
[78]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα,	ὡς	ἔοικε, τούτῳ τῷ πόρῳ δικαιοσύνην
[78]	ἀπορία ἀρετὴ ἂν εἴη, ἀλλά,	~ὡς	ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν μετὰ
[80]	λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον	ὡς	ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις, ὡς οὐκ
[85]	καὶ μὴν οὐκ ᾔδει γε,	ὡς	ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ
[96]	ἀποβλέψας πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν,	ὡς	~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ
[94]	εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι:	ὡς	ἴσως μὲν καὶ ἐν ~ἄλλῃ
[93]	ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;	ὡς	Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς
[99]	ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ Σώκρατες,	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ
[79]	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον εἶναι	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον
[96]	μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε,
[94]	~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι,	ὡς	οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας μὲν
[77]	~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ὡς	ὄντων τινῶν οἳ τῶν κακῶν
[81]	οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ ταῦτα	ὡς	ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν βίον: οἷσιν
[95]	ἀκούσαις ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ	ὡς	οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους
[80]	τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις,	ὡς	οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ
[98]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ	ὡς	οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων:
[71]	~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι	ὡς	οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς τὸ
[81]	ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι	ὡς	οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι
[73]	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὡς	περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ
[74]	γὰρ δύναμαί πω, ὦ Σώκρατες,	ὡς	σὺ ζητεῖς, (μίαν ἀρετὴν λαβεῖν
[78]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν	ὡς	σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν
[92]	εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων,	ὡς	σὺ φῄς: καὶ ἴσως τὶ
[85]	ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν,	ὡς	σὺ φῄς, ὦ παῖ Μένωνος,
[86]	~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει ἢ	ὡς	τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς
[77]	οἱ τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες,	ὡς	φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ
[86]	ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ	ὡς	φύσει ἢ ὡς τίνι ποτὲ
[80]	πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ,	ὥς	γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν δὲ
[80]	ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν,	ὥς	γέ μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις με
[78]	καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν,	ὥς	φησι Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου
[85]	οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον	ἀκριβῶς	(ἐπιστήσεται περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν.
[83]	ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν	ἀκριβῶς:	~καὶ (εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν,
[70]	τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν,	ἀφόβως	τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν
[71]	ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω	εἰδώς.	~(ἐγὼ οὖν καὶ αὐτός, ὦ
[71]	ὦ, ἂν φανῇς σὺ μὲν	εἰδὼς	καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς
[84]	εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς	~εἰδώς,	καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν
[98]	μὴν καὶ ἐγὼ ὡς οὐκ	εἰδὼς	λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι δέ
[71]	καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ	εἰδὼς	περὶ ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ
[84]	τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ	εἰδώς,	πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος
[97]	(ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ.	εἰδὼς	τὴν ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν
[84]	~καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ	εἰδώς,	τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ
[98]	ὥστε οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν,	ἕως	ἄν τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας
[76]	ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες	ἕως	ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ
[97]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἕως	γ' ἄν που ὀρθὴν δόξαν
[84]	μὲν γὰρ ~καὶ ζητήσειεν ἂν	ἡδέως	οὐκ εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως
[84]	γ' αὐτὴν τότε εἰδέναι, καὶ	θαρραλέως	ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς, καὶ οὐχ
[78]	φησι Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου	βασιλέως	πατρικὸς ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ
[94]	μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς	πόλεως	ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἑταῖρε
[71]	ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς	πόλεως	πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς μὲν
[98]	ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης τῆς	πράξεως	~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη;
[97]	~δόξα ἄρα ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα	πράξεως	οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ
[87]	σοι τὸ συμβαῖνον περὶ τῆς	ἐντάσεως	αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον, εἴτε
[86]	ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ	~ὑποθέσεως	αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν ἐστιν
[86]	ὁπωσοῦν. λέγω δὲ τὸ ἐξ	~ὑποθέσεως	ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πολλάκις
[96]	τίς ἂν εἴη τρόπος τῆς	γενέσεως	τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν,
[90]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ	αὐλήσεως	καὶ τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ
[88]	ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν	φρονήσεως	εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ'
[88]	οὔτε βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης δὲ	φρονήσεως	(ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά τε καὶ
[97]	ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν	φρονήσεως:	καὶ ~τοῦτό ἐστιν ὃ νυνδὴ
[89]	ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς	ζητήσεως.	~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος
[80]	οὐδὲν δεῖ τῷ γε τοιούτῳ	ζητήσεως	οὔτε ὃ μὴ ~οἶδεν οὐδὲ
[79]	σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς	ἐρωτήσεως,	ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον
[79]	ἀλλὰ πάλιν τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι	ἐρωτήσεως,	τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ
[79]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς	ἐρωτήσεως,	ὦ φίλε ~Μένων, τί ἐστιν
[81]	πρότερον ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς	φύσεως	(ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας
[80]	ἐμὲ τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν)	ἀληθῶς	γὰρ ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν
[71]	ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες,	ἀληθῶς	(οὐδ' ὅτι ἀρετή ἐστιν οἶσθα,
[97]	καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι	ὀρθῶς	ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων)
[99]	λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς	ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους τε
[79]	Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ	ὀρθῶς	γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[73]	καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων)	~ὀρθῶς	γε λέγων σύ, ἐπεὶ καὶ
[98]	ἂν ὧν οἶδα. ~(Μένων) καὶ	ὀρθῶς	γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης)
[99]	τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης τινὸς	ὀρθῶς	γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται
[88]	ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ	~ὀρθῶς	δὲ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε.
[88]	βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ὀρθῶς	δέ γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται,
[99]	ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς	δέ γε ἡγεῖσθαι δύο ὄντα
[97]	~(Σωκράτης) ~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν	ὀρθῶς	ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ,
[99]	καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος	ὀρθῶς	ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης
[97]	~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ οὗτος ἂν	ὀρθῶς	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[98]	δὲ καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸ	ὀρθῶς	ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[96]	διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ	ὀρθῶς	ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω
[97]	ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν	ὀρθῶς	ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων, καὶ
[99]	~καὶ φαίνονταί γε, ὦ Σώκρατες,	ὀρθῶς	λέγειν. καίτοι ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε
[79]	δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖς	ὀρθῶς	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν
[97]	~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ	(ὀρθῶς)	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς
[75]	μὲν εἴρηται: εἰ δὲ μὴ	ὀρθῶς	λέγω, σὸν ~ἔργον λαμβάνειν λόγον
[97]	~(Σωκράτης) ~τί δ' εἴ τις	ὀρθῶς	μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ
[88]	αὖ ~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ	ὀρθῶς	μὲν χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα
[98]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τόδε οὐκ	ὀρθῶς,	ὅτι ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ
[91]	παρὰ τίνας ἂν πέμποντες αὐτὸν	ὀρθῶς	πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ
[97]	(ὅτι φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ	ὀρθῶς	πράττειν: τὸ δὲ ἄρα καὶ
[96]	ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης	ὀρθῶς	τε καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις
[87]	ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι	ὀρθῶς	ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[97]	ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι,	(ὀρθῶς	~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι οὐκ
[97]	ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ	~ὀρθῶς	ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ (ὀρθῶς)
[97]	δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ ὁδός,	ἐληλυθὼς	δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ
[73]	εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ	δικαίως,	ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι
[73]	ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως καὶ	~δικαίως	διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[78]	τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ	δικαίως	καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι
[73]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ	δικαίως	καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ
[84]	ἡδέως οὐκ εἰδώς, τότε δὲ	ῥᾳδίως	ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ
[94]	~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες,	ῥᾳδίως	μοι δοκεῖς κακῶς λέγειν ἀνθρώπους.
[92]	οὗ παντάπασιν ἄπειρος εἴης; ~(Ἄνυτος)	ῥᾳδίως:	τούτους γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν,
[91]	~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται	ἀξίως	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν
[78]	κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ ~πορίζηται,	ὁμοίως	σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων)
[96]	περὶ ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ	κυρίως	~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί'
[78]	ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως καὶ	ὁσίως,	ἢ οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ
[71]	εὖ ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς	κακῶς,	καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον
[94]	~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι δοκεῖς	κακῶς	λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν οὖν
[95]	ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ	κακῶς	λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν δὲ
[94]	ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν	κακῶς	ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ εὖ, ἐν
[71]	εἰδὼς καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ	εἰρηκὼς	μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων)
[79]	μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ	εἰρηκὼς	ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον
[93]	γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς	ἑστηκώς,	καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων
[73]	οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως,	ἀδίκως	δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε:
[78]	οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν	ἀδίκως	τις αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ
[89]	μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν,	καλῶς	ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ
[90]	τοὺς ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε	καλῶς	ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι:
[90]	ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες	καλῶς	ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)
[91]	τε οἰκίας καὶ τὰς πόλεις	καλῶς	~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας τοὺς
[99]	~ἐν παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ	καλῶς	ἐζητήσαμέν τε καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ
[90]	καὶ ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης)	καλῶς	λέγεις. ~νῦν τοίνυν ἔξεστί σε
[89]	ἄρτι μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν	καλῶς	λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ
[89]	ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ	καλῶς	λέγεσθαι: ὅτι δὲ οὐκ ἔστιν
[89]	καὶ μὴν ἐδόκει γε ἄρτι	καλῶς	λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ οὐκ
[89]	μέρος τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι	καλῶς	λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες, τὰ λεγόμενα.
[72]	ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ	καλῶς	που ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον
[81]	οἶδεν ὅτι ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν	καλῶς	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος
[83]	~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης)	~καλῶς:	τὸ γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο
[89]	Δία: ἀλλὰ μὴ τοῦτο οὐ	καλῶς	ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ μὴν ἐδόκει
[97]	τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που	καλῶς	ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[80]	ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι	παντελῶς,	εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι,
[97]	τοῦτό γε ὅτι οὐκ ἂν	ἄλλως	ἔχοι: ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί.
[92]	ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως γε	ἄλλως	οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ ὧν
[75]	ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ	ἄλλως	πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν
[85]	δίκαιος γάρ που εἶ εἰδέναι,	ἄλλως	τε ἐπειδὴ ἐν ~τῇ σῇ
[88]	ἐνίοτε καὶ βλάπτειν: ἢ σὺ	ἄλλως	φῂς ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ,
[73]	σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ οὕτως	ἁπλῶς	ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ
[80]	μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ ~εἰδότι.	ὅμως	δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι
[82]	~ἀλλ' ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον,	ὅμως	δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα.
[77]	τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν	ὅμως	ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[77]	καὶ γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν	ὅμως	~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε
[92]	ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες	ὅμως	μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε
[96]	καὶ σέ τε ~Γοργίας οὐχ	ἱκανῶς	πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς
[75]	ὄντων τυγχάνει χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον.	ἱκανῶς	σοι, ἢ ἄλλως πως ζητεῖς;
[91]	ἢ Φειδίαν τε, ὃς οὕτω	περιφανῶς	καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους
[88]	δέ γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται,	ἡμαρτημένως	δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι
[73]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως καὶ	σωφρόνως	διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν;
[73]	οἰκίαν ἢ ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ	σωφρόνως	καὶ ~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ
[80]	~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις καὶ	ἀτεχνῶς	κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι.
[71]	δὲ μὴ οἶδα τί ἐστιν,	πῶς	ἂν ὁποῖόν γέ τι εἰδείην;
[78]	ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων)	πῶς	γὰρ ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ'
[76]	σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι:	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε
[87]	ὅτι διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν
[83]	γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς)	πῶς	δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν
[97]	ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων)	πῶς	δὴ (ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[73]	ἐάντε ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ	πως	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι
[80]	καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ,	πῶς	εἴσῃ ὅτι τοῦτό ἐστιν ὃ
[71]	ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με	~πῶς	ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς
[75]	~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως	πως	ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως
[75]	ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν	πως	καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ
[75]	γε εὔηθες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	πῶς	λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά πού
[97]	τυγχάνοι, τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης)	~πῶς	λέγεις; ὁ ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν
[81]	~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ	πῶς	λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν,
[91]	καὶ διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης)	~πῶς	λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα
[82]	ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ' εἴ	πώς	μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει
[71]	ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι	πῶς	μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως
[95]	καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει	πως	ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ
[92]	~(Ἄνυτος) καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης)	~πῶς	οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης
[73]	Μένων, ἢ ἀρετή τις; ~(Μένων)	πῶς	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ
[96]	γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων)	πῶς	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[70]	ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ	μεγαλοπρεπῶς	~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι ἔρηται,
[94]	εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως	μεγαλοπρεπῶς	σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι δύο
[96]	μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ	ὅπως	ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ
[92]	εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ	ὅπως	γε ἄλλως οἶσθα τούτων πέρι,
[77]	καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ'	ὅπως	μὴ οὐχ οἷός τ' ἔσομαι
[91]	ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔχω	~ὅπως	σοι πιστεύσω: οἶδα γὰρ ἄνδρα
[86]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ'	ὅπως.	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ ἐμοί,
[91]	τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων	φανερῶς	χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν
[75]	ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα ὅτι λέγεις,	ἴσως	ἂν ~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ
[99]	ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν. καίτοι	ἴσως	(Ἄνυτος) ὅδε σοι ἄχθεται ~λέγοντι.
[78]	καὶ τοῦτο εἰ ἀληθὲς λέγεις:	ἴσως	γὰρ ἂν εὖ λέγοις. τἀγαθὰ
[76]	ταύτην τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης)	~ἴσως	γάρ σοι κατὰ συνήθειαν εἴρηται:
[75]	πάντα ταῦτα ταὐτόν τι λέγω:	ἴσως	δ' ἂν ἡμῖν Πρόδικος ~διαφέροιτο,
[97]	ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας τὸν νοῦν:	ἴσως	δὲ οὐδ' ἔστιν παρ' ~ὑμῖν.
[71]	πῶς μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ'	ἴσως	ἐκεῖνός τε οἶδε, καὶ σὺ
[96]	ἀνθρώποις πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ	ἴσως	καὶ διαφεύγει ἡμᾶς τὸ γνῶναι
[76]	ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ ἅμα ἐμοῦ	ἴσως	κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ ~ἥττων τῶν
[93]	γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος)	ἴσως	μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος
[94]	ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς	ἴσως	μὲν καὶ ἐν ~ἄλλῃ πόλει
[89]	ἀρετή, ὅτι διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης)	ἴσως	νὴ Δία: ἀλλὰ μὴ τοῦτο
[94]	εἰ διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ γὰρ	ἴσως	ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν, καὶ
[93]	ἄν τις εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος)	ἴσως	οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[80]	μὲν οὐκ οἶδα, σὺ ~μέντοι	ἴσως	πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ
[92]	~λέγων, ὡς σὺ φῄς: καὶ	ἴσως	τὶ (λέγεις. ἀλλὰ σὺ δὴ
[75]	καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ	ἴσως	τὸ διαλεκτικώτερον μὴ μόνον τἀληθῆ
[92]	εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ	ἴσως,	ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως γε
[78]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα, ὡς
[94]	ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οὗτος
[99]	~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν	διαφερόντως	ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ
[89]	ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν σοι ~δοκῶ	εἰκότως	ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι εἰπέ:
[74]	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης)	~εἰκότως	γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν
[90]	παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως.	~(εἰκότως	δ' ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ
[96]	ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν	καταγελάστως	ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης
[72]	περὶ μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος	ὡσαύτως;	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ σοι
[74]	~καὶ αὖ εἰ περὶ χρώματος	ὡσαύτως	ἀνήρετο ὅτι ἐστίν, καὶ εἰπόντος
[75]	τις μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ	ὡσαύτως	ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος,
[72]	ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ ἀρετή ἐστιν,	ὡσαύτως	δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, καὶ
[83]	ὁ δὲ εἷς: καὶ ἐνθένδε	ὡσαύτως	δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ
[88]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη	ὡσαύτως	καὶ εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ
[75]	πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν	(οὕτως	ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν εἴποις.
[74]	πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι	οὕτως,	ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα
[73]	ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ	οὕτως	ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ ἄλλα
[90]	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα	οὕτως;	~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε
[73]	~ὅτι σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ	οὕτως	ἁπλῶς ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα
[88]	ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά,	οὕτως	αὖ ~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ
[92]	σε τῶν σοφιστῶν, ἢ τί	οὕτως	αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ
[75]	πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ σοι	οὕτως	εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι: τελευτὴν
[71]	σοφία. εἰ γοῦν ~τινα ἐθέλεις	οὕτως	ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις
[72]	τοιούτων; εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω	οὕτως	ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι
[89]	λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ ταῦτα	οὕτως	ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν φύσει
[81]	ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς	οὕτως	ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον,
[99]	οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει	οὕτως	ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων,
[99]	ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν	οὕτως	ἔχειν, ὦ Σώκρατες, ὡς λέγεις.
[78]	~παντάπασί μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	οὕτως	ἔχειν ὡς σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις.
[97]	ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου	οὕτως	ἔχοντος, ~ὅτι δή ποτε πολὺ
[71]	οὖν καὶ αὐτός, ὦ Μένων,	οὕτως	ἔχω: συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου
[75]	λέγειν. εἰ οὖν τῷ ἐρωτῶντι	οὕτως	ἢ περὶ σχήματος ἢ χρώματος
[80]	ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν	οὕτως	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν.
[94]	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα,	~οὕτως	μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι
[88]	ἢ σὺ ἄλλως φῂς ἢ	οὕτως;	~(Μένων) οὐκ, ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης)
[96]	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται	οὕτως.	~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα οὐκ ἂν
[88]	ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ, ἀλλ'	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν τί
[85]	ἔν γε τῷ ~νῦν βίῳ	εἰληφὼς	εἴη. ἢ (δεδίδαχέν τις τοῦτον
[90]	τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ	εἰληφὼς	τὰ Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας ὁ