Pages |
[43] |
ταύτην;
ἢ
τὸ
πλοῖον
ἀφῖκται
|
ἐκ |
Δήλου,
οὗ
δεῖ
(ἀφικομένου
τεθνάναι |
[53] |
πρᾶγμα;
Οἴεσθαί
γε
χρή.
Ἀλλ᾽
|
ἐκ |
μὲν
τούτων
τῶν
τόπων
ἀπαρεῖς, |
[53] |
καὶ
οὐ
καταγέλαστός
γε
ἔσῃ
|
ἐκ |
τῆς
πόλεως
ἐξελθών.
Σκόπει
γὰρ |
[52] |
καὶ
οὔτ᾽
ἐπὶ
θεωρίαν
πώποτ᾽
|
ἐκ |
τῆς
πόλεως
ἐξῆλθες,
ὅτι
μὴ |
[53] |
ἡδέως
σου
ἀκούοιεν
ὡς
γελοίως
|
ἐκ |
τοῦ
δεσμωτηρίου
ἀπεδίδρασκες
σκευήν
τέ |
[49] |
ἢ
ἐξαπατητέον;
(Κρίτων)
Ποιητέον.
(Σωκράτης)
|
Ἐκ |
τούτων
δὴ
ἄθρει.
~Ἀπιόντες
ἐνθένδε |
[43] |
καταλιπόντες
ἐκεῖ
αὐτό.
Δῆλον
οὖν
|
ἐκ |
τούτων
(τῶν
ἀγγέλων)
ὅτι
ἥξει |
[48] |
μένει;
(Κρίτων)
Μένει.
(Σωκράτης)
Οὐκοῦν
|
ἐκ |
τῶν
ὁμολογουμένων
τοῦτο
σκεπτέον,
πότερον |
[44] |
ἀλλὰ
τῆς
ἑτέρας.
Τεκμαίρομαι
δὲ
|
ἔκ |
τινος
ἐνυπνίου
ὃ
ἑώρακα
ὀλίγον |
[52] |
δὲ
τότε
μὲν
ἐκαλλωπίζου
ὡς
|
οὐκ |
ἀγανακτῶν
εἰ
δέοι
τεθνάναι
σε, |
[52] |
τι
ποιοῦμεν,
~(προτιθέντων
ἡμῶν
καὶ
|
οὐκ |
ἀγρίως
ἐπιταττόντων
ποιεῖν
ἃ
ἂν |
[52] |
ἔργῳ
ἀλλ᾽
οὐ
λόγῳ,
ἢ
|
οὐκ |
ἀληθῆ”
Τί
φῶμεν
πρὸς
ταῦτα, |
[45] |
δικαστηρίῳ,
δυσχερές
σοι
γενέσθω
ὅτι
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοις
ἐξελθὼν
ὅτι
χρῷο |
[47] |
τοῦ
μέλλειν
ἀποθνῄσκειν
(αὔριον,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
σὲ
παρακρούοι
ἡ
παροῦσα |
[48] |
τιμιώτερον;
(Κρίτων)
Πολύ
γε.
(Σωκράτης)
|
Οὐκ |
ἄρα,
ὦ
βέλτιστε,
πάνυ
ἡμῖν |
[44] |
καὶ
κινδυνεύεις
ἐν
καιρῷ
τινι
|
οὐκ |
ἐγεῖραί
με.
(Κρίτων)
Ἧν
δὲ |
[53] |
ἄνευ
νόμων;
Νῦν
δὲ
δὴ
|
οὐκ |
ἐμμενεῖς
τοῖς
ὡμολογημένοις;
ἐὰν
ἡμῖν |
[50] |
μὲν
ἄρα
σοι
τὸν
πατέρα
|
οὐκ |
ἐξ
ἴσου
ἦν
τὸ
δίκαιον |
[49] |
δέδοκται
καὶ
οἷς
μή,
τούτοις
|
οὐκ |
ἔστι
κοινὴ
βουλή,
ἀλλὰ
ἀνάγκη |
[43] |
Ἐπιεικῶς
πάλαι.
(Σωκράτης)
(Εἶτα
πῶς
|
οὐκ |
εὐθὺς
ἐπήγειράς
με,
ἀλλὰ
σιγῇ |
[54] |
ἀδελφοὶ
οἱ
ἐν
Ἅιδου
νόμοι
|
οὐκ |
εὐμενῶς
σε
ὑποδέξονται,
εἰδότες
ὅτι |
[54] |
λέγε.
(Κρίτων)
Ἀλλ᾽
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἔχω
λέγειν.
(Σωκράτης)
(Ἔα
τοίνυν, |
[50] |
δικαίοις
οὖσιν
ἢ
οὔ;
(Κρίτων)
|
Οὐκ |
ἔχω,
ὦ
Σώκρατες,
ἀποκρίνασθαι
πρὸς |
[43] |
ἡδέως
καθεύδεις·
καὶ
ἐπίτηδές
σε
|
οὐκ |
ἤγειρον
ἵνα
ὡς
ἥδιστα
διάγῃς. |
[44] |
οἱ
πολλοὶ
ὡς
σὺ
αὐτὸς
|
οὐκ |
ἠθέλησας
ἀπιέναι
ἐνθένδε
ἡμῶν
προθυμουμένων. |
[53] |
νόμιμα
καὶ
οἱ
νόμοι;
Καὶ
|
οὐκ |
οἴει
ἄσχημον
(ἂν)
(φανεῖσθαι
τὸ |
[45] |
καὶ
εἴ
τι
ἐμοῦ
κηδόμενος
|
οὐκ |
οἴει
δεῖν
ἀναλίσκειν
τἀμά,
ξένοι |
[48] |
ἀλήθεια.
Ὥστε
πρῶτον
μὲν
ταύτῃ
|
οὐκ |
ὀρθῶς
εἰσηγῇ,
εἰσηγούμενος
τῆς
τῶν |
[50] |
γὰρ
ἡμᾶς
ἡ
πόλις
καὶ
|
οὐκ |
ὀρθῶς
τὴν
δίκην
ἔκρινεν;
Ταῦτα |