Dissertations, Chap. |
[12, 8] |
ἐπὶ
τῶν
τοῦ
σώματος
νοσημάτων
|
χαλεπὰ
|
τὰ
ἑρπηστικά,
καὶ
δεῖ
τοῦ |
[12, 1] |
ἀπάτης
καὶ
δίκης,
παραβάλλων
χρυσὸν
|
χαλκῷ· |
ποιητὴς
γὰρ
ἦσθα·
καὶ
δεινὸς |
[12, 5] |
κἂν
ἀμύνηται.
Ὥσπερ
γὰρ
ἀποδιδοὺς
|
χάριν |
τῷ
προϋπάρξαντι
οὐδὲν
ἧττον
εὖ |
[12, 1] |
ῥυθμοῦ
σχημάτων·
ἀνδρὶ
δὲ
ὅτῳ
|
χορὸς |
μὲν
καὶ
ᾠδὴ
καὶ
ἡ |
[12, 1] |
ἦσθα·
καὶ
δεινὸς
ᾠδὴν
συντιθέναι
|
χορῷ, |
καὶ
τυράννοις
ποιεῖν
ἐπινίκια
ᾄσματα, |
[12, 1] |
γένος
ἀνθρώπων,
ἀλλ´
ἀπρόσβατόν
τι
|
χρῆμα |
τῇ
ἀπάτῃ
ἡ
δίκη,
ὥσπερ
|
[12, 10] |
καὶ
συκοφαντεῖται,
καὶ
διώκεται,
καὶ
|
χρήματα |
ἀφαιρεῖται,
καὶ
εἰς
δεσμωτήριον
ἐμβάλλεται, |
[12, 10] |
Διὸς
αἴσῃ·
καὶ
ἀφαιρουμένων
τὰ
|
χρήματα, |
προήσεται
ὡς
παίγνια
καὶ
ἀστραγάλους |
[12, 10] |
δημεύοιεν
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
παιδικὰ
|
χρήματα, |
τοὺς
ἀστραγάλους
καὶ
τὰ
παίγνια, |
[12, 7] |
πορθήσεις.
Ὥσπερ
γὰρ
τῶν
ἐπὶ
|
χρηματισμῷ |
παραβαλλομένων
ἐν
θαλάττῃ
οἱ
τόκοι |
[12, 3] |
ληϊστόν.
Εἶεν·
οὐκ
ἀδικεῖται
ὁ
|
χρηστὸς |
οὔτε
ὑπὸ
τοῦ
χρηστοῦ,
ἀνεπιβούλευτος |
[12, 3] |
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ἑτέρου,
ὁ
δὲ
|
χρηστὸς |
τῷ
πονηρῷ
οὐχ
ὁ
αὐτός, |
[12, 4] |
ἔχῃ
τὸ
ἀγαθόν·
καὶ
ὁ
|
χρηστὸς |
ὑπὸ
μοχθηροῦ,
ἂν
ἔχῃ
δὴ |
[12, 5] |
βούλησιν,
οὐ
γὰρ
ἐθέλει
ἀδικεῖν
|
χρηστὸς |
ὢν
οὐ
μᾶλλον,
ἢ
αὐλητικὸς |
[12, 3] |
ὁ
χρηστὸς
οὔτε
ὑπὸ
τοῦ
|
χρηστοῦ, |
ἀνεπιβούλευτος
γὰρ
αὐτοῦ
ἀρετή,
οὔτε |
[12, 3] |
πονηρῷ,
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
τῷ
|
χρηστῷ; |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀδικεῖν
τοῦ |
[12, 4] |
μοχθηρός,
ἀφαιρούμενός
τι
τούτων,
οἷς
|
χρῆται
|
κακῶς.
Οὐκοῦν
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ |
[12, 9] |
διηνεκοῦς,
καὶ
ἐπὶ
πολλὰς
περιόδους
|
χρόνων |
καταλαβόντος
τὴν
γῆν.
Ἐπιτολμήσαιμι
δ´ |
[12, 1] |
περὶ
ἀπάτης
καὶ
δίκης,
παραβάλλων
|
χρυσὸν |
χαλκῷ·
ποιητὴς
γὰρ
ἦσθα·
καὶ |
[12, 1] |
καὶ
ἡ
ἐκ
μελῶν
ἡδονὴ
|
χώραν |
ἔχει
ὅσην
περ
καὶ
τοῖς |