Dissertations, Chap. |
[12, 5] |
~Τί
δὲ
τῷ
κρείττονι
δραστέον;
|
ἢ |
ἀνταδικητέον
τὸν
μοχθηρόν;
καὶ
μὴν |
[12, 3] |
ἀγαθὸν
τί
ἂν
εἴη
ἄλλο,
|
ἢ |
ἀρετή;
ἡ
δὲ
ἀρετὴ
ἀναφαίρετον. |
[12, 5] |
ἀδικεῖν
χρηστὸς
ὢν
οὐ
μᾶλλον,
|
ἢ |
αὐλητικὸς
παρὰ
μέρος
αὐλεῖν.
Καθόλου
|
[12, 2] |
ὁρώμενον,
οὐ
πάντως
καὶ
ὁρᾷ,
|
ἢ |
μᾶλλον
οὑτωσὶ
λέγωμεν,
ὅτι
ἔοικεν |
[12, 1] |
ἀπόρημα
πότερον
δίκα
τεῖχος
ὕψιον
|
ἢ |
μή·
ἀλλ´
οὑτωσὶ
φαίην
ἂν |
[12, 4] |
μὴ
παρούσης,
βέλτιον
ἀπεῖναι
ταῦτα,
|
ἢ |
μή·
ὥστε
οὐδ´
ὣς
ἀδικηθείη
|
[12, 3] |
μοχθηροῦ,
ἀναφαίρετος
γάρ·
λείπεται
τοίνυν
|
ἢ |
μηδὲν
ἀδικεῖσθαι
καθάπαξ,
ἢ
τὸν |
[12, 3] |
τοίνυν
ὁ
τὴν
ἀρετὴν
ἔχων,
|
ἢ |
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία
ἀφαίρεσις
ἀγαθοῦ· |
[12, 8] |
σωθῇ·
οὕτως
ἐπειδὰν
ἐμπέσῃ
οἴκῳ
|
ἢ |
πόλει
ἀδικίας
ἀρχή,
στῆναι
δεῖ |
[12, 4] |
ἢ
πρὸς
τὸν
ὅμοιον
ἀποτείνεται,
|
ἢ |
πρὸς
τὸν
κρείττονα.
~Τί
δὲ |
[12, 4] |
οὐ
μὴν
δυνατός·
βουλόμενος
δέ,
|
ἢ |
πρὸς
τὸν
ὅμοιον
ἀποτείνεται,
ἢ |
[12, 1] |
ἀνταδικητέον.
~Πότερον
δίκα
τεῖχος
ὕψιον,
|
ἢ |
σκολιαῖς
ἀπάταις
ἀναβαίνει
ἐπιχθόνιον
γένος |
[12, 3] |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
τῷ
χρηστῷ;
|
ἢ |
τὸ
μὲν
ἀδικεῖν
τοῦ
μοχθηροῦ, |
[12, 3] |
τοίνυν
ἢ
μηδὲν
ἀδικεῖσθαι
καθάπαξ,
|
ἢ |
τὸν
μοχθηρὸν
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου· |
[12, 4] |
ἡμαρτημένῳ
προστιθέντος
τὴν
ἀδικίαν
μᾶλλον
|
ἢ |
τῷ
ἐπιτυχεῖ
τοῦ
ἔργου·
καὶ |
[12, 3] |
μὴ
ἔχων
ὅ,
τι,
ἂν
|
ᾖ, |
ἀφαιρεθῇ,
οὐδὲ
εἰς
ὅ,
τι |
[12, 2] |
οὖν
καὶ
ἀδικεῖσθαι
αὐτῷ
θέμις
|
ᾖ. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
τὸ
ἀδικεῖν |
[12, 5] |
ἧττον
εὖ
ποιεῖ,
κἂν
προπεπονθὼς
|
ᾖ· |
οὕτως
ὁ
μετατιθεὶς
τὴν
ἀμοιβὴν |
[12, 5] |
ἧττον
κακῶς
δρᾷ,
κἂν
προπεπονθὼς
|
ᾖ. |
~Τί
δὲ
τοίνυν
ἔσται
καὶ |
[12, 9] |
κηρύγματος,
οἰκτείρω
τὴν
μάχην,
ἄνισος
|
ἡ |
ἀγωνία.
Ἀνάγκη
τὸν
πονηρὸν
κρατεῖν |
[12, 7] |
ὅτι
τοῖς
ἀδικοῦσιν
μέγιστον
κακὸν
|
ἡ |
ἀδικία
αὐτή,
τοῦτ´
εἶναι
πολέμου |
[12, 4] |
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν
τοῦ
πάσχοντος
|
ἡ |
ἀδικία
τέτακται,
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν |
[12, 1] |
ἡ
δίκη,
τῶν
δὲ
μοχθηρῶν
|
ἡ |
ἀπάτη·
καὶ
δόκιμον
μὲν
ἡ |
[12, 1] |
ἡ
δίκη,
κίβδηλον
δέ
τι
|
ἡ |
ἀπάτη·
καὶ
ἰσχυρὸν
μὲν
ἡ |
[12, 1] |
μὲν
ἡ
δίκη,
ἀσθενὲς
δὲ
|
ἡ
|
ἀπάτη·
καὶ
τὸ
μὲν
ὠφέλιμον, |
[12, 4] |
Ἔτι
τοίνυν,
εἰ
μὲν
ἀγαθὸν
|
ἡ |
ἀρετὴ
μόνον
καὶ
οὐκ
ἄλλό |
[12, 3] |
τῷ
μοχθηρῷ
οὐδενὸς
μέτεστιν
ἀγαθοῦ,
|
ἡ |
δὲ
ἀδικία
ἦν
ἀγαθοῦ
ἀφαίρεσις· |
[12, 3] |
ἂν
εἴη
ἄλλο,
ἢ
ἀρετή;
|
ἡ |
δὲ
ἀρετὴ
ἀναφαίρετον.
Οὐκ
ἀδικηθήσεται |
[12, 1] |
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
ἰσχυρὸν
μὲν
|
ἡ |
δίκη,
ἀσθενὲς
δὲ
ἡ
ἀπάτη· |
[12, 1] |
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
δόκιμον
μὲν
|
ἡ |
δίκη,
κίβδηλον
δέ
τι
ἡ |
[12, 1] |
δίκης.
Οὐκοῦν
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
|
ἡ |
δίκη,
τῶν
δὲ
μοχθηρῶν
ἡ |
[12, 1] |
ἀπρόσβατόν
τι
χρῆμα
τῇ
ἀπάτῃ
|
ἡ |
δίκη,
ὥσπερ
τοῖς
Ἀλωΐδαις
ὁ |
[12, 1] |
χορὸς
μὲν
καὶ
ᾠδὴ
καὶ
|
ἡ |
ἐκ
μελῶν
ἡδονὴ
χώραν
ἔχει |
[12, 7] |
τυραννίδος
καταστάσεως,
οὐκ
ἂν
ἐμπέπληστο
|
ἡ
|
Ἑλλὰς
τοσούτων
κακῶν.
Ποτίδαιαν
Ἀθηναῖοι |
[12, 1] |
οὐρανός·
καὶ
ὤνησεν
αὐτοὺς
οὐδὲν
|
ἡ |
Ὄσσα
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
Ὀλύμπῳ,
καὶ |
[12, 6] |
καὶ
τὴν
Ἑλλάδα
συνέτριψεν
αὐτήν,
|
ἡ |
περὶ
ἑαυτὴν
δόξα
ἀδικίας
διαβαίνουσα |
[12, 7] |
Λύσανδρος
περὶ
Ἑλλήσποντον
εὐτυχεῖ,
καὶ
|
ἡ |
Σπάρτη
μεγάλη.
Ἀλλὰ
ἀπέχου
Θηβῶν· |
[12, 6] |
ἀπ´
ἐκείνου
πρὸς
τὸν
αὐτὸν
|
ἡ |
τιμωρία·
τὸ
γὰρ
δίκαιον
ἐπ´ |
[12, 6] |
τῶν
πάλαι
κακῶν
τοῖς
ἀνθρώποις
|
ἡγησάμενον, |
στόλων
βαρβαρικῶν
καὶ
Ἑλληνικῶν
ἐπ´ |
[12, 1] |
ᾠδὴ
καὶ
ἡ
ἐκ
μελῶν
|
ἡδονὴ |
χώραν
ἔχει
ὅσην
περ
καὶ |
[12, 4] |
τοῦ
λόγου
τῆς
γνώμης
τῷ
|
ἡμαρτημένῳ |
προστιθέντος
τὴν
ἀδικίαν
μᾶλλον
ἢ |
[12, 4] |
μέν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δέ,
προστιθέντων
|
ἡμῖν |
τῇ
βουλήσει
τὸ
ἄδικον,
οὐ |
[12, 3] |
μέτεστιν
ἀγαθοῦ,
ἡ
δὲ
ἀδικία
|
ἦν |
ἀγαθοῦ
ἀφαίρεσις·
ὁ
δὲ
μὴ |
[12, 5] |
ἀγαθοῦ
μοχθηρὸς
ὁ
μοχθηρ〉
ὸς
|
ἦν. |
Οὔτ´
οὖν
κατὰ
τὸ
ἔργον |
[12, 8] |
πονηροῦ
βλαβῆναι.
Αὕτη
φωνὴ
δίκης,
|
ἣν |
εἴπερ
ἅπαντες
ταύτην
ἐφθέγγοντο,
οὐκ |
[12, 4] |
τὸν
μελλήσαντα,
κἂν
μὴ
πράξῃ.
|
Ἥξει |
τοίνυν
ὁ
σύμπας
λόγος
εἴς |
[12, 7] |
δίκης.
~Ἀλλ´
εἴπερ
οἱ
ἀδικούμενοι
|
ἠπίσταντο, |
ὅτι
τοῖς
ἀδικοῦσιν
μέγιστον
κακὸν |
[12, 8] |
σωθήσεσθαι.
Τοῦτο
Πελοπίδας
ἐξέτριψεν,
τοῦτο
|
Ἡρακλείδας |
ἠφάνισεν,
τοῦτο
τὴν
Κάδμου
οἰκίαν, |
[12, 8] |
ἅπαντες
ταύτην
ἐφθέγγοντο,
οὐκ
ἂν
|
ἦσαν |
αἱ
τραγῳδίαι,
οὐδὲ
τὰ
ἐπὶ |
[12, 1] |
παραβάλλων
χρυσὸν
χαλκῷ·
ποιητὴς
γὰρ
|
ἦσθα· |
καὶ
δεινὸς
ᾠδὴν
συντιθέναι
χορῷ, |
[12, 5] |
ἀποδιδοὺς
χάριν
τῷ
προϋπάρξαντι
οὐδὲν
|
ἧττον |
εὖ
ποιεῖ,
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ· |
[12, 5] |
τὴν
ἀμοιβὴν
εἰς
κάκωσιν
οὐδὲν
|
ἧττον |
κακῶς
δρᾷ,
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ. |
[12, 5] |
ποιεῖ,
ὁ
ἀντιποιῶν
κακῶς
οὐδὲν
|
ἧττον |
ποιεῖ
κακῶς,
κἂν
ἀμύνηται.
Ὥσπερ |
[12, 8] |
Τοῦτο
Πελοπίδας
ἐξέτριψεν,
τοῦτο
Ἡρακλείδας
|
ἠφάνισεν, |
τοῦτο
τὴν
Κάδμου
οἰκίαν,
τοῦτο |