Dissertations, Chap. |
[12, 9] |
χρόνων
καταλαβόντος
τὴν
γῆν.
Ἐπιτολμήσαιμι
|
δ´ |
ἂν
ἔγωγε
εἰπεῖν,
ὅτι
εἴπερ |
[12, 2] |
εἶναι
ἀδικίας
καὶ
παθητικόν·
εἰ
|
δ´ |
ἐνταῦθα
ὁ
αὐτὸς
μὲν
τῇ
|
[12, 7] |
ἀπέχου
Θηβῶν·
εἰ
δὲ
μή,
|
δακρύσεις |
τὴν
ἐν
Λεύκτροις
τύχην,
καὶ |
[12, 7] |
θαλάττῃ
οἱ
τόκοι
μεγάλοι
τῶν
|
δανεισμάτων, |
οὕτω
καὶ
τῶν
ἐπεξιόντων
τοῖς |
[12, 3] |
Ἀδικία
ἐστὶν
ἀφαίρεσις
ἀγαθοῦ·
τὸ
|
δὲ |
ἀγαθὸν
τί
ἂν
εἴη
ἄλλο, |
[12, 9] |
τὴν
ἐπιθυμίαν
τοῦ
νικᾶν·
ὅταν
|
δὲ |
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
πονηρῷ
συμπέσῃ,
οὐκ |
[12, 9] |
ἄδικοι
δὲ
οἱ
ἀθλοθέται·
ὁ
|
δὲ |
ἀγαθὸς
ἐν
τούτοις
ἄτεχνος,
καὶ |
[12, 7] |
μὴ
μεταλάβῃς
τοῦ
ψόγου·
ἐὰν
|
δὲ |
ἀγαπᾷς
μὲν
τὴν
πρόφασιν
καὶ |
[12, 4] |
μοχθηρὸς
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ
ἀδικεῖται
|
δέ· |
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ
μοχθηρίαν,
οὐκ |
[12, 3] |
μὲν
ἀδικεῖν
τοῦ
μοχθηροῦ,
τὸ
|
δὲ |
ἀδικεῖσθαι
οὔπω
δῆλον
ὁποτέρου
αὐτοῖν, |
[12, 3] |
μὲν
ἀδικεῖν
τῷ
πονηρῷ,
τὸ
|
δὲ
|
ἀδικεῖσθαι
τῷ
χρηστῷ;
ἢ
τὸ |
[12, 3] |
μοχθηρῷ
οὐδενὸς
μέτεστιν
ἀγαθοῦ,
ἡ
|
δὲ |
ἀδικία
ἦν
ἀγαθοῦ
ἀφαίρεσις·
ὁ |
[12, 8] |
ἐτιμωρεῖτο,
ἀλλὰ
ἐβόα
μέγα·
Ἐμὲ
|
δὲ |
Ἄνυτος
καὶ
Μέλητος
ἀποκτεῖναι
μὲν |
[12, 3] |
εἴη
ἄλλο,
ἢ
ἀρετή;
ἡ
|
δὲ |
ἀρετὴ
ἀναφαίρετον.
Οὐκ
ἀδικηθήσεται
τοίνυν |
[12, 10] |
τῷ
τῶν
παίδων
δήμῳ,
δημεύοιεν
|
δὲ |
αὐτοῦ
τὰ
παιδικὰ
χρήματα,
τοὺς |
[12, 1] |
τοῖς
παισὶν
τὰ
ἀθύρματα,
μέλει
|
δὲ |
αὐτῷ
μέτρου
ψυχῆς
καὶ
ῥυθμοῦ
|
[12, 4] |
μὲν
διὰ
μοχθηρίαν,
οὐκ
ἀδικεῖται
|
δέ, |
δι´
ἀπουσίαν〉
ἀγαθοῦ.
Ἔτι
τοίνυν, |
[12, 4] |
διὰ
τὴν
βούλησιν,
οὐκ
ἀδικεῖται
|
δὲ
|
διὰ
τὴν
ἀρετήν.
Ὁ
δὲ |
[12, 5] |
αὐλητικὸς
παρὰ
μέρος
αὐλεῖν.
Καθόλου
|
δέ, |
εἰ
τὸ
ἀδικεῖν
πονηρόν,
καὶ |
[12, 9] |
δίκην
ἐκ
τοῦ
ψόγου·
ὁ
|
δὲ |
ἐπεξιών,
προσλαβὼν
ἐκ
τοῦ
ὁμοίου |
[12, 4] |
ἀδικεῖν,
οὐ
μὴν
δυνατός·
βουλόμενος
|
δέ, |
ἢ
πρὸς
τὸν
ὅμοιον
ἀποτείνεται, |
[12, 1] |
ἰσχυρὸν
μὲν
ἡ
δίκη,
ἀσθενὲς
|
δὲ |
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
τὸ
μὲν |
[12, 3] |
οὔπω
δῆλον
ὁποτέρου
αὐτοῖν,
οὑτωσὶ
|
δὲ |
θεασώμεθα.
Ἀδικία
ἐστὶν
ἀφαίρεσις
ἀγαθοῦ· |
[12, 7] |
μεγάλη.
Ἀλλὰ
ἀπέχου
Θηβῶν·
εἰ
|
δὲ |
μή,
δακρύσεις
τὴν
ἐν
Λεύκτροις |
[12, 3] |
ἀδικία
ἦν
ἀγαθοῦ
ἀφαίρεσις·
ὁ
|
δὲ |
μὴ
ἔχων
ὅ,
τι,
ἂν |
[12, 7] |
ἄνδρας·
ἕως
εὐτυχεῖς,
σωφρόνησον·
εἰ
|
δὲ |
μή,
τοὺς
μὲν
ἄνδρας
ἕξεις, |
[12, 4] |
δὲ
διὰ
τὴν
ἀρετήν.
Ὁ
|
δὲ |
μοχθηρὸς
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ
ἀδικεῖται |
[12, 1] |
μὲν
ἀγαθῶν
ἡ
δίκη,
τῶν
|
δὲ |
μοχθηρῶν
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
δόκιμον |
[12, 2] |
ὁ
τὸ
ἀληθὲς
εἰδώς,
ἐλέγχεται
|
δὲ |
ὁ
ἀγνοῶν·
καὶ
ὡς
οὐκ |
[12, 9] |
οὗ
πονηροὶ
μὲν
θεαταί,
ἄδικοι
|
δὲ |
οἱ
ἀθλοθέται·
ὁ
δὲ
ἀγαθὸς |
[12, 2] |
γὰρ
τὸ
μετέχον
ὄψεως,
τὸ
|
δὲ, |
ὁρώμενον,
οὐ
πάντως
καὶ
ὁρᾷ, |
[12, 1] |
μελῶν,
καὶ
ῥυθμοῦ
σχημάτων·
ἀνδρὶ
|
δὲ |
ὅτῳ
χορὸς
μὲν
καὶ
ᾠδὴ |
[12, 8] |
Μέλητος
ἀποκτεῖναι
μὲν
δύνανται,
βλάψαι
|
δὲ |
οὐ
δύνανται·
οὐ
γὰρ
θέμις |
[12, 1] |
καὶ
τὸ
μὲν
ὠφέλιμον,
τὸ
|
δὲ |
οὔ.
~Ὅτῳ
δὴ
μέλει
δίκης, |
[12, 10] |
σπουδῇ,
οἰομένους
τὶ
δρᾶν,
δρῶντας
|
δὲ |
οὐδέν·
ἀλλὰ
καὶ
ἀτιμαζόντων
ἐκείνων, |
[12, 4] |
ὅ,
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει·
εἰ
|
δὲ
|
πρὸς
τῇ
ἀρετῇ
καὶ
ταυτὶ |
[12, 4] |
Οὐκοῦν
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ
ἀδικεῖται
|
δέ, |
προστιθέντων
ἡμῖν
τῇ
βουλήσει
τὸ |
[12, 10] |
βοήσεται
τὸ
τοῦ
Ἀχιλλέως,
φρονέω
|
δὲ |
τετιμῆσθαι
Διὸς
αἴσῃ·
καὶ
ἀφαιρουμένων |
[12, 9] |
παραπλησίαν
δὲ
τὴν
μελέτην,
ἰσότιμον
|
δὲ
|
τὴν
ἐπιθυμίαν
τοῦ
νικᾶν·
ὅταν |
[12, 9] |
ὁμοίαν
μὲν
τὴν
φύσιν,
παραπλησίαν
|
δὲ |
τὴν
μελέτην,
ἰσότιμον
δὲ
τὴν |
[12, 1] |
δόκιμον
μὲν
ἡ
δίκη,
κίβδηλον
|
δέ |
τι
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
ἰσχυρὸν |
[12, 2] |
πάθος,
ἑκάτερον
αὐτῶν,
καταδέχεται,
ἔοικεν
|
δὲ |
τὸ
ἀδικεῖν
καὶ
ἀδικεῖσθαι
πολὺ |
[12, 6] |
δρᾷ,
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ.
~Τί
|
δὲ |
τοίνυν
ἔσται
καὶ
πέρας
τοῦ |
[12, 7] |
τοὺς
μὲν
ἄνδρας
ἕξεις,
τὰς
|
δὲ
|
τριήρεις
οὐχ
ἕξεις.
Λύσανδρος
περὶ |
[12, 5] |
ἢ
πρὸς
τὸν
κρείττονα.
~Τί
|
δὲ |
τῷ
κρείττονι
δραστέον;
ἢ
ἀνταδικητέον |
[12, 3] |
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ἑτέρου,
ὁ
|
δὲ
|
χρηστὸς
τῷ
πονηρῷ
οὐχ
ὁ |
[12, 8] |
ἢ
πόλει
ἀδικίας
ἀρχή,
στῆναι
|
δεῖ |
τὸ
κακόν,
εἰ
μέλλει
τὸ |
[12, 8] |
νοσημάτων
χαλεπὰ
τὰ
ἑρπηστικά,
καὶ
|
δεῖ |
τοῦ
τῆς
ἐπικουρίας
στασίμου,
ἵνα |
[12, 2] |
καὶ
τέμνειν
καὶ
τέμνεσθαι,
οὐδὲν
|
δεινὸν |
τὸν
αὐτὸν
καὶ
δραστικὸν
ὁμοῦ |
[12, 1] |
χαλκῷ·
ποιητὴς
γὰρ
ἦσθα·
καὶ
|
δεινὸς |
ᾠδὴν
συντιθέναι
χορῷ,
καὶ
τυράννοις |
[12, 4] |
ὁ
σύμπας
λόγος
εἴς
τι
|
δέον. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
ἀγαθὸς
οὔτε |
[12, 10] |
καὶ
χρήματα
ἀφαιρεῖται,
καὶ
εἰς
|
δεσμωτήριον |
ἐμβάλλεται,
καὶ
φεύγει,
καὶ
ἀτιμοῦται, |
[12, 4] |
χρηστὸς
ὑπὸ
μοχθηροῦ,
ἂν
ἔχῃ
|
δὴ |
ἀν〉
αφαίρετον
τὸ
ἀγαθόν.
Ἀποδέχομαι |
[12, 2] |
ὠφέλιμον,
τὸ
δὲ
οὔ.
~Ὅτῳ
|
δὴ |
μέλει
δίκης,
καὶ
περιβέβληται
τουτὶ |
[12, 3] |
μοχθηροῦ,
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
οὔπω
|
δῆλον |
ὁποτέρου
αὐτοῖν,
οὑτωσὶ
δὲ
θεασώμεθα. |
[12, 10] |
ἐν
τῷ
τῶν
παίδων
δήμῳ,
|
δημεύοιεν
|
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
παιδικὰ
χρήματα, |
[12, 10] |
εἶναι
ἐν
τῷ
τῶν
παίδων
|
δήμῳ, |
δημεύοιεν
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
παιδικὰ |
[12, 7] |
καὶ
τειχῶν
ἀφαιρέσεως
καὶ
γῆς
|
δῃώσεως, |
καὶ
τυραννίδος
καταστάσεως,
οὐκ
ἂν |
[12, 4] |
διὰ
μοχθηρίαν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δέ,
|
δι´ |
ἀπουσίαν〉
ἀγαθοῦ.
Ἔτι
τοίνυν,
εἰ |
[12, 4] |
οὐκ
ἀδικεῖται
δέ·
ἀδικεῖ
μὲν
|
διὰ |
μοχθηρίαν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δέ,
δι´ |
[12, 4] |
τὴν
βούλησιν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δὲ
|
διὰ |
τὴν
ἀρετήν.
Ὁ
δὲ
μοχθηρὸς |
[12, 4] |
οὔτε
ἀδικεῖται·
οὐκ
ἀδικεῖ
μὲν
|
διὰ |
τὴν
βούλησιν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δὲ
|
[12, 8] |
~Ὢ
δίκης
ἀφανοῦς
καὶ
πλανωμένης.
|
Διὰ |
τοῦτο
ὁ
Σωκράτης
οὐκ
Ἀριστοφάνει |
[12, 10] |
τέχνῃ,
καὶ
τῷ
ἔθει.
~Ἀλλὰ
|
διὰ |
τοῦτο,
φαίη
ἄν
τις,
ὁ |
[12, 6] |
ἡ
περὶ
ἑαυτὴν
δόξα
ἀδικίας
|
διαβαίνουσα |
ἐπὶ
τοὺς
πλησίον,
καὶ
ἄπαυστοι
|
[12, 6] |
πρὸς
ἄλλον
καὶ
μεταπηδᾷ,
καὶ
|
διαδέξεται |
ἀδικία
ἀδικίαν.
Ὧι
γὰρ
δικαίῳ |
[12, 6] |
Πελοποννήσου
Λακωνικὴν
γυναῖκα.
Ὁρᾷς
τὴν
|
διαδοχὴν |
τῶν
κακῶν,
καὶ
τὰς
προφάσεις |
[12, 9] |
Μακεδόνας,
τοῦτο
Ἕλληνας.
~Ὢ
νοσήματος
|
διηνεκοῦς, |
καὶ
ἐπὶ
πολλὰς
περιόδους
χρόνων |
[12, 1] |
ἔλθοι
τουτὶ
τὸ
ἀπόρημα
πότερον
|
δίκα |
τεῖχος
ὕψιον
ἢ
μή·
ἀλλ´ |
[12, 1] |
~Εἰ
τὸν
ἀδικήσαντα
ἀνταδικητέον.
~Πότερον
|
δίκα |
τεῖχος
ὕψιον,
ἢ
σκολιαῖς
ἀπάταις |
[12, 1] |
ᾆσμα
τὸ
σόν,
ὅτι
καὶ
|
δίκα |
τεῖχος
ὕψιον,
καὶ
σκολιαῖς
ἀπάταις |
[12, 6] |
αὐτὸν
ἡ
τιμωρία·
τὸ
γὰρ
|
δίκαιον |
ἐπ´
ἀμφοῖν
ἴσον.
Ὦ
Ζεῦ, |
[12, 10] |
τοῦτο,
φαίη
ἄν
τις,
ὁ
|
δίκαιος |
ἀνὴρ
προπηλακίζεται,
καὶ
συκοφαντεῖται,
καὶ |
[12, 10] |
ἄλλος
ὅστις
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
καὶ
|
δίκαιος
|
καταγελάσεται
γέλωτα
ἀκραιφνῆ,
ὁρῶν
τοὺς |
[12, 6] |
Ὦ
Ζεῦ,
καὶ
οἷον
πεποίηκας;
|
δικαιοσύνην
|
ἐξ
ἀδικημάτων;
καὶ
ποῖ
βαδιεῖται |
[12, 6] |
παθόντι
ἐπεξεῖναι,
τῷ
αὐτῷ
τούτῳ
|
δικαίῳ |
ἐπαναχωρεῖ
αὖθις
ἀπ´
ἐκείνου
πρὸς |
[12, 6] |
διαδέξεται
ἀδικία
ἀδικίαν.
Ὧι
γὰρ
|
δικαίῳ |
συγχωρεῖς
τῷ
παθόντι
ἐπεξεῖναι,
τῷ |
[12, 10] |
νόμους
πρὸς
ἀλλήλους
θέμενοι,
καθίσαντες
|
δικαστήριον |
ἑαυτῶν,
ὑπάγοιεν
ἄνδρα
κατὰ
τοὺς |
[12, 10] |
πρᾶξαι
τὸν
ἄνδρα
ἐκ
τοιούτου
|
δικαστηρίου |
αὐταῖς
ψήφοις
καὶ
καταδίκαις
αὐταῖς; |
[12, 1] |
ἀπάτη·
καὶ
ἰσχυρὸν
μὲν
ἡ
|
δίκη, |
ἀσθενὲς
δὲ
ἡ
ἀπάτη·
καὶ |
[12, 1] |
ἀπάτη·
καὶ
δόκιμον
μὲν
ἡ
|
δίκη, |
κίβδηλον
δέ
τι
ἡ
ἀπάτη· |
[12, 1] |
Οὐκοῦν
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
ἡ
|
δίκη, |
τῶν
δὲ
μοχθηρῶν
ἡ
ἀπάτη· |
[12, 1] |
τι
χρῆμα
τῇ
ἀπάτῃ
ἡ
|
δίκη, |
ὥσπερ
τοῖς
Ἀλωΐδαις
ὁ
οὐρανός· |
[12, 9] |
τὸ
ἀδικεῖν
ἐλθὼν
ἔχει
τὴν
|
δίκην |
ἐκ
τοῦ
ψόγου·
ὁ
δὲ |
[12, 6] |
καὶ
τιμωρίας
ἔρως,
καὶ
ἀμαθία
|
δίκης. |
~Ἀλλ´
εἴπερ
οἱ
ἀδικούμενοι
ἠπίσταντο, |
[12, 8] |
τὴν
ἐν
Μαντινείᾳ
συμφοράν·
~Ὢ
|
δίκης |
ἀφανοῦς
καὶ
πλανωμένης.
Διὰ
τοῦτο |
[12, 8] |
ὑπὸ
πονηροῦ
βλαβῆναι.
Αὕτη
φωνὴ
|
δίκης, |
ἣν
εἴπερ
ἅπαντες
ταύτην
ἐφθέγγοντο, |
[12, 2] |
δὲ
οὔ.
~Ὅτῳ
δὴ
μέλει
|
δίκης, |
καὶ
περιβέβληται
τουτὶ
τὸ
Πινδάρου |
[12, 1] |
τοῦ
οὐρανοῦ,
ὅσον
ἀπέχει
ἀπάτη
|
δίκης. |
Οὐκοῦν
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
ἡ |
[12, 1] |
πρὸς
ἑαυτὸν
περὶ
ἀπάτης
καὶ
|
δίκης, |
παραβάλλων
χρυσὸν
χαλκῷ·
ποιητὴς
γὰρ |
[12, 10] |
τοῦ
Ἀχιλλέως,
φρονέω
δὲ
τετιμῆσθαι
|
Διὸς |
αἴσῃ·
καὶ
ἀφαιρουμένων
τὰ
χρήματα, |
[12, 1] |
ἀπάταις
ἀναβαίνει
ἐπιχθόνιον
γένος
ἀνθρώπων,
|
δίχα |
μοι
νόος
ἀτρεκίαν
εἰπεῖν.
Σὺ |
[12, 10] |
ἀνὴρ
προπηλακίζεται,
καὶ
συκοφαντεῖται,
καὶ
|
διώκεται, |
καὶ
χρήματα
ἀφαιρεῖται,
καὶ
εἰς |
[12, 1] |
δὲ
μοχθηρῶν
ἡ
ἀπάτη·
καὶ
|
δόκιμον |
μὲν
ἡ
δίκη,
κίβδηλον
δέ |
[12, 6] |
συνέτριψεν
αὐτήν,
ἡ
περὶ
ἑαυτὴν
|
δόξα
|
ἀδικίας
διαβαίνουσα
ἐπὶ
τοὺς
πλησίον, |
[12, 10] |
τοὺς
αὐτῶν
νόμους,
κᾆτα,
εἰ
|
δόξαι |
ἀδικεῖν,
ψηφίζοιντο
αὐτὸν
ἄτιμον
εἶναι |
[12, 5] |
εἰς
κάκωσιν
οὐδὲν
ἧττον
κακῶς
|
δρᾷ, |
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ.
~Τί
δὲ |
[12, 8] |
οὐδὲ
τὰ
ἐπὶ
τῇ
σκηνῇ
|
δράματα, |
οὐδὲ
πολλαὶ
καὶ
παντοδαπαὶ
συμφοραί. |
[12, 10] |
αὐτὸν
ὡρμημένους
σπουδῇ,
οἰομένους
τὶ
|
δρᾶν, |
δρῶντας
δὲ
οὐδέν·
ἀλλὰ
καὶ |
[12, 4] |
κολάζει
ὁ
νόμος,
οὐ
τὸν
|
δράσαντα |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
βουληθέντα· |
[12, 4] |
ἀλλὰ
κατὰ
τὴν
γνώμην
τοῦ
|
δράσαντος· |
καὶ
ὁ
μοχθηρὸς
ὑπὸ
τοῦ |
[12, 5] |
κρείττονα.
~Τί
δὲ
τῷ
κρείττονι
|
δραστέον; |
ἢ
ἀνταδικητέον
τὸν
μοχθηρόν;
καὶ |
[12, 2] |
οὐδὲν
δεινὸν
τὸν
αὐτὸν
καὶ
|
δραστικὸν |
ὁμοῦ
εἶναι
ἀδικίας
καὶ
παθητικόν· |
[12, 10] |
ὡρμημένους
σπουδῇ,
οἰομένους
τὶ
δρᾶν,
|
δρῶντας |
δὲ
οὐδέν·
ἀλλὰ
καὶ
ἀτιμαζόντων |
[12, 8] |
Ἄνυτος
καὶ
Μέλητος
ἀποκτεῖναι
μὲν
|
δύνανται, |
βλάψαι
δὲ
οὐ
δύνανται·
οὐ |
[12, 8] |
μὲν
δύνανται,
βλάψαι
δὲ
οὐ
|
δύνανται· |
οὐ
γὰρ
θέμις
ἀγαθῷ
ἀνδρὶ
|
[12, 4] |
ὁ
μοχθηρὸς
ἀδικεῖν,
οὐ
μὴν
|
δυνατός· |
βουλόμενος
δέ,
ἢ
πρὸς
τὸν
|