HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  48 formes différentes pour 107 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertations, Chap.
[12, 9]   χρόνων καταλαβόντος τὴν γῆν. Ἐπιτολμήσαιμι  δ´   ἂν ἔγωγε εἰπεῖν, ὅτι εἴπερ
[12, 2]   εἶναι ἀδικίας καὶ παθητικόν· εἰ  δ´   ἐνταῦθα αὐτὸς μὲν τῇ
[12, 7]   ἀπέχου Θηβῶν· εἰ δὲ μή,  δακρύσεις   τὴν ἐν Λεύκτροις τύχην, καὶ
[12, 7]   θαλάττῃ οἱ τόκοι μεγάλοι τῶν  δανεισμάτων,   οὕτω καὶ τῶν ἐπεξιόντων τοῖς
[12, 3]   Ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ· τὸ  δὲ   ἀγαθὸν τί ἂν εἴη ἄλλο,
[12, 9]   τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ νικᾶν· ὅταν  δὲ   ἀγαθὸς ἀνὴρ πονηρῷ συμπέσῃ, οὐκ
[12, 9]   ἄδικοι δὲ οἱ ἀθλοθέται·  δὲ   ἀγαθὸς ἐν τούτοις ἄτεχνος, καὶ
[12, 7]   μὴ μεταλάβῃς τοῦ ψόγου· ἐὰν  δὲ   ἀγαπᾷς μὲν τὴν πρόφασιν καὶ
[12, 4]   μοχθηρὸς ἀδικεῖ μέν, οὐκ ἀδικεῖται  δέ·   ἀδικεῖ μὲν διὰ μοχθηρίαν, οὐκ
[12, 3]   μὲν ἀδικεῖν τοῦ μοχθηροῦ, τὸ  δὲ   ἀδικεῖσθαι οὔπω δῆλον ὁποτέρου αὐτοῖν,
[12, 3]   μὲν ἀδικεῖν τῷ πονηρῷ, τὸ  δὲ   ἀδικεῖσθαι τῷ χρηστῷ; τὸ
[12, 3]   μοχθηρῷ οὐδενὸς μέτεστιν ἀγαθοῦ,  δὲ   ἀδικία ἦν ἀγαθοῦ ἀφαίρεσις·
[12, 8]   ἐτιμωρεῖτο, ἀλλὰ ἐβόα μέγα· Ἐμὲ  δὲ   Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν
[12, 3]   εἴη ἄλλο, ἀρετή;  δὲ   ἀρετὴ ἀναφαίρετον. Οὐκ ἀδικηθήσεται τοίνυν
[12, 10]   τῷ τῶν παίδων δήμῳ, δημεύοιεν  δὲ   αὐτοῦ τὰ παιδικὰ χρήματα, τοὺς
[12, 1]   τοῖς παισὶν τὰ ἀθύρματα, μέλει  δὲ   αὐτῷ μέτρου ψυχῆς καὶ ῥυθμοῦ
[12, 4]   μὲν διὰ μοχθηρίαν, οὐκ ἀδικεῖται  δέ,   δι´ ἀπουσίαν〉 ἀγαθοῦ. Ἔτι τοίνυν,
[12, 4]   διὰ τὴν βούλησιν, οὐκ ἀδικεῖται  δὲ   διὰ τὴν ἀρετήν. δὲ
[12, 5]   αὐλητικὸς παρὰ μέρος αὐλεῖν. Καθόλου  δέ,   εἰ τὸ ἀδικεῖν πονηρόν, καὶ
[12, 9]   δίκην ἐκ τοῦ ψόγου·  δὲ   ἐπεξιών, προσλαβὼν ἐκ τοῦ ὁμοίου
[12, 4]   ἀδικεῖν, οὐ μὴν δυνατός· βουλόμενος  δέ,   πρὸς τὸν ὅμοιον ἀποτείνεται,
[12, 1]   ἰσχυρὸν μὲν δίκη, ἀσθενὲς  δὲ   ἀπάτη· καὶ τὸ μὲν
[12, 3]   οὔπω δῆλον ὁποτέρου αὐτοῖν, οὑτωσὶ  δὲ   θεασώμεθα. Ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ·
[12, 7]   μεγάλη. Ἀλλὰ ἀπέχου Θηβῶν· εἰ  δὲ   μή, δακρύσεις τὴν ἐν Λεύκτροις
[12, 3]   ἀδικία ἦν ἀγαθοῦ ἀφαίρεσις·  δὲ   μὴ ἔχων ὅ, τι, ἂν
[12, 7]   ἄνδρας· ἕως εὐτυχεῖς, σωφρόνησον· εἰ  δὲ   μή, τοὺς μὲν ἄνδρας ἕξεις,
[12, 4]   δὲ διὰ τὴν ἀρετήν.  δὲ   μοχθηρὸς ἀδικεῖ μέν, οὐκ ἀδικεῖται
[12, 1]   μὲν ἀγαθῶν δίκη, τῶν  δὲ   μοχθηρῶν ἀπάτη· καὶ δόκιμον
[12, 2]   τὸ ἀληθὲς εἰδώς, ἐλέγχεται  δὲ   ἀγνοῶν· καὶ ὡς οὐκ
[12, 9]   οὗ πονηροὶ μὲν θεαταί, ἄδικοι  δὲ   οἱ ἀθλοθέται· δὲ ἀγαθὸς
[12, 2]   γὰρ τὸ μετέχον ὄψεως, τὸ  δὲ,   ὁρώμενον, οὐ πάντως καὶ ὁρᾷ,
[12, 1]   μελῶν, καὶ ῥυθμοῦ σχημάτων· ἀνδρὶ  δὲ   ὅτῳ χορὸς μὲν καὶ ᾠδὴ
[12, 8]   Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται, βλάψαι  δὲ   οὐ δύνανται· οὐ γὰρ θέμις
[12, 1]   καὶ τὸ μὲν ὠφέλιμον, τὸ  δὲ   οὔ. ~Ὅτῳ δὴ μέλει δίκης,
[12, 10]   σπουδῇ, οἰομένους τὶ δρᾶν, δρῶντας  δὲ   οὐδέν· ἀλλὰ καὶ ἀτιμαζόντων ἐκείνων,
[12, 4]   ὅ, τι ἀδικηθῇ ἔχει· εἰ  δὲ   πρὸς τῇ ἀρετῇ καὶ ταυτὶ
[12, 4]   Οὐκοῦν ἀδικεῖ μέν, οὐκ ἀδικεῖται  δέ,   προστιθέντων ἡμῖν τῇ βουλήσει τὸ
[12, 10]   βοήσεται τὸ τοῦ Ἀχιλλέως, φρονέω  δὲ   τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ· καὶ ἀφαιρουμένων
[12, 9]   παραπλησίαν δὲ τὴν μελέτην, ἰσότιμον  δὲ   τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ νικᾶν· ὅταν
[12, 9]   ὁμοίαν μὲν τὴν φύσιν, παραπλησίαν  δὲ   τὴν μελέτην, ἰσότιμον δὲ τὴν
[12, 1]   δόκιμον μὲν δίκη, κίβδηλον  δέ   τι ἀπάτη· καὶ ἰσχυρὸν
[12, 2]   πάθος, ἑκάτερον αὐτῶν, καταδέχεται, ἔοικεν  δὲ   τὸ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι πολὺ
[12, 6]   δρᾷ, κἂν προπεπονθὼς ᾖ. ~Τί  δὲ   τοίνυν ἔσται καὶ πέρας τοῦ
[12, 7]   τοὺς μὲν ἄνδρας ἕξεις, τὰς  δὲ   τριήρεις οὐχ ἕξεις. Λύσανδρος περὶ
[12, 5]   πρὸς τὸν κρείττονα. ~Τί  δὲ   τῷ κρείττονι δραστέον; ἀνταδικητέον
[12, 3]   τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´ ἑτέρου,  δὲ   χρηστὸς τῷ πονηρῷ οὐχ
[12, 8]   πόλει ἀδικίας ἀρχή, στῆναι  δεῖ   τὸ κακόν, εἰ μέλλει τὸ
[12, 8]   νοσημάτων χαλεπὰ τὰ ἑρπηστικά, καὶ  δεῖ   τοῦ τῆς ἐπικουρίας στασίμου, ἵνα
[12, 2]   καὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι, οὐδὲν  δεινὸν   τὸν αὐτὸν καὶ δραστικὸν ὁμοῦ
[12, 1]   χαλκῷ· ποιητὴς γὰρ ἦσθα· καὶ  δεινὸς   ᾠδὴν συντιθέναι χορῷ, καὶ τυράννοις
[12, 4]   σύμπας λόγος εἴς τι  δέον.   μὲν γὰρ ἀγαθὸς οὔτε
[12, 10]   καὶ χρήματα ἀφαιρεῖται, καὶ εἰς  δεσμωτήριον   ἐμβάλλεται, καὶ φεύγει, καὶ ἀτιμοῦται,
[12, 4]   χρηστὸς ὑπὸ μοχθηροῦ, ἂν ἔχῃ  δὴ   ἀν〉 αφαίρετον τὸ ἀγαθόν. Ἀποδέχομαι
[12, 2]   ὠφέλιμον, τὸ δὲ οὔ. ~Ὅτῳ  δὴ   μέλει δίκης, καὶ περιβέβληται τουτὶ
[12, 3]   μοχθηροῦ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι οὔπω  δῆλον   ὁποτέρου αὐτοῖν, οὑτωσὶ δὲ θεασώμεθα.
[12, 10]   ἐν τῷ τῶν παίδων δήμῳ,  δημεύοιεν   δὲ αὐτοῦ τὰ παιδικὰ χρήματα,
[12, 10]   εἶναι ἐν τῷ τῶν παίδων  δήμῳ,   δημεύοιεν δὲ αὐτοῦ τὰ παιδικὰ
[12, 7]   καὶ τειχῶν ἀφαιρέσεως καὶ γῆς  δῃώσεως,   καὶ τυραννίδος καταστάσεως, οὐκ ἂν
[12, 4]   διὰ μοχθηρίαν, οὐκ ἀδικεῖται δέ,  δι´   ἀπουσίαν〉 ἀγαθοῦ. Ἔτι τοίνυν, εἰ
[12, 4]   οὐκ ἀδικεῖται δέ· ἀδικεῖ μὲν  διὰ   μοχθηρίαν, οὐκ ἀδικεῖται δέ, δι´
[12, 4]   τὴν βούλησιν, οὐκ ἀδικεῖται δὲ  διὰ   τὴν ἀρετήν. δὲ μοχθηρὸς
[12, 4]   οὔτε ἀδικεῖται· οὐκ ἀδικεῖ μὲν  διὰ   τὴν βούλησιν, οὐκ ἀδικεῖται δὲ
[12, 8]   ~Ὢ δίκης ἀφανοῦς καὶ πλανωμένης.  Διὰ   τοῦτο Σωκράτης οὐκ Ἀριστοφάνει
[12, 10]   τέχνῃ, καὶ τῷ ἔθει. ~Ἀλλὰ  διὰ   τοῦτο, φαίη ἄν τις,
[12, 6]   περὶ ἑαυτὴν δόξα ἀδικίας  διαβαίνουσα   ἐπὶ τοὺς πλησίον, καὶ ἄπαυστοι
[12, 6]   πρὸς ἄλλον καὶ μεταπηδᾷ, καὶ  διαδέξεται   ἀδικία ἀδικίαν. Ὧι γὰρ δικαίῳ
[12, 6]   Πελοποννήσου Λακωνικὴν γυναῖκα. Ὁρᾷς τὴν  διαδοχὴν   τῶν κακῶν, καὶ τὰς προφάσεις
[12, 9]   Μακεδόνας, τοῦτο Ἕλληνας. ~Ὢ νοσήματος  διηνεκοῦς,   καὶ ἐπὶ πολλὰς περιόδους χρόνων
[12, 1]   ἔλθοι τουτὶ τὸ ἀπόρημα πότερον  δίκα   τεῖχος ὕψιον μή· ἀλλ´
[12, 1]   ~Εἰ τὸν ἀδικήσαντα ἀνταδικητέον. ~Πότερον  δίκα   τεῖχος ὕψιον, σκολιαῖς ἀπάταις
[12, 1]   ᾆσμα τὸ σόν, ὅτι καὶ  δίκα   τεῖχος ὕψιον, καὶ σκολιαῖς ἀπάταις
[12, 6]   αὐτὸν τιμωρία· τὸ γὰρ  δίκαιον   ἐπ´ ἀμφοῖν ἴσον. Ζεῦ,
[12, 10]   τοῦτο, φαίη ἄν τις,  δίκαιος   ἀνὴρ προπηλακίζεται, καὶ συκοφαντεῖται, καὶ
[12, 10]   ἄλλος ὅστις ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ  δίκαιος   καταγελάσεται γέλωτα ἀκραιφνῆ, ὁρῶν τοὺς
[12, 6]   Ζεῦ, καὶ οἷον πεποίηκας;  δικαιοσύνην   ἐξ ἀδικημάτων; καὶ ποῖ βαδιεῖται
[12, 6]   παθόντι ἐπεξεῖναι, τῷ αὐτῷ τούτῳ  δικαίῳ   ἐπαναχωρεῖ αὖθις ἀπ´ ἐκείνου πρὸς
[12, 6]   διαδέξεται ἀδικία ἀδικίαν. Ὧι γὰρ  δικαίῳ   συγχωρεῖς τῷ παθόντι ἐπεξεῖναι, τῷ
[12, 10]   νόμους πρὸς ἀλλήλους θέμενοι, καθίσαντες  δικαστήριον   ἑαυτῶν, ὑπάγοιεν ἄνδρα κατὰ τοὺς
[12, 10]   πρᾶξαι τὸν ἄνδρα ἐκ τοιούτου  δικαστηρίου   αὐταῖς ψήφοις καὶ καταδίκαις αὐταῖς;
[12, 1]   ἀπάτη· καὶ ἰσχυρὸν μὲν  δίκη,   ἀσθενὲς δὲ ἀπάτη· καὶ
[12, 1]   ἀπάτη· καὶ δόκιμον μὲν  δίκη,   κίβδηλον δέ τι ἀπάτη·
[12, 1]   Οὐκοῦν τῶν μὲν ἀγαθῶν  δίκη,   τῶν δὲ μοχθηρῶν ἀπάτη·
[12, 1]   τι χρῆμα τῇ ἀπάτῃ  δίκη,   ὥσπερ τοῖς Ἀλωΐδαις οὐρανός·
[12, 9]   τὸ ἀδικεῖν ἐλθὼν ἔχει τὴν  δίκην   ἐκ τοῦ ψόγου· δὲ
[12, 6]   καὶ τιμωρίας ἔρως, καὶ ἀμαθία  δίκης.   ~Ἀλλ´ εἴπερ οἱ ἀδικούμενοι ἠπίσταντο,
[12, 8]   τὴν ἐν Μαντινείᾳ συμφοράν· ~Ὢ  δίκης   ἀφανοῦς καὶ πλανωμένης. Διὰ τοῦτο
[12, 8]   ὑπὸ πονηροῦ βλαβῆναι. Αὕτη φωνὴ  δίκης,   ἣν εἴπερ ἅπαντες ταύτην ἐφθέγγοντο,
[12, 2]   δὲ οὔ. ~Ὅτῳ δὴ μέλει  δίκης,   καὶ περιβέβληται τουτὶ τὸ Πινδάρου
[12, 1]   τοῦ οὐρανοῦ, ὅσον ἀπέχει ἀπάτη  δίκης.   Οὐκοῦν τῶν μὲν ἀγαθῶν
[12, 1]   πρὸς ἑαυτὸν περὶ ἀπάτης καὶ  δίκης,   παραβάλλων χρυσὸν χαλκῷ· ποιητὴς γὰρ
[12, 10]   τοῦ Ἀχιλλέως, φρονέω δὲ τετιμῆσθαι  Διὸς   αἴσῃ· καὶ ἀφαιρουμένων τὰ χρήματα,
[12, 1]   ἀπάταις ἀναβαίνει ἐπιχθόνιον γένος ἀνθρώπων,  δίχα   μοι νόος ἀτρεκίαν εἰπεῖν. Σὺ
[12, 10]   ἀνὴρ προπηλακίζεται, καὶ συκοφαντεῖται, καὶ  διώκεται,   καὶ χρήματα ἀφαιρεῖται, καὶ εἰς
[12, 1]   δὲ μοχθηρῶν ἀπάτη· καὶ  δόκιμον   μὲν δίκη, κίβδηλον δέ
[12, 6]   συνέτριψεν αὐτήν, περὶ ἑαυτὴν  δόξα   ἀδικίας διαβαίνουσα ἐπὶ τοὺς πλησίον,
[12, 10]   τοὺς αὐτῶν νόμους, κᾆτα, εἰ  δόξαι   ἀδικεῖν, ψηφίζοιντο αὐτὸν ἄτιμον εἶναι
[12, 5]   εἰς κάκωσιν οὐδὲν ἧττον κακῶς  δρᾷ,   κἂν προπεπονθὼς ᾖ. ~Τί δὲ
[12, 8]   οὐδὲ τὰ ἐπὶ τῇ σκηνῇ  δράματα,   οὐδὲ πολλαὶ καὶ παντοδαπαὶ συμφοραί.
[12, 10]   αὐτὸν ὡρμημένους σπουδῇ, οἰομένους τὶ  δρᾶν,   δρῶντας δὲ οὐδέν· ἀλλὰ καὶ
[12, 4]   κολάζει νόμος, οὐ τὸν  δράσαντα   μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸν βουληθέντα·
[12, 4]   ἀλλὰ κατὰ τὴν γνώμην τοῦ  δράσαντος·   καὶ μοχθηρὸς ὑπὸ τοῦ
[12, 5]   κρείττονα. ~Τί δὲ τῷ κρείττονι  δραστέον;   ἀνταδικητέον τὸν μοχθηρόν; καὶ
[12, 2]   οὐδὲν δεινὸν τὸν αὐτὸν καὶ  δραστικὸν   ὁμοῦ εἶναι ἀδικίας καὶ παθητικόν·
[12, 10]   ὡρμημένους σπουδῇ, οἰομένους τὶ δρᾶν,  δρῶντας   δὲ οὐδέν· ἀλλὰ καὶ ἀτιμαζόντων
[12, 8]   Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν  δύνανται,   βλάψαι δὲ οὐ δύνανται· οὐ
[12, 8]   μὲν δύνανται, βλάψαι δὲ οὐ  δύνανται·   οὐ γὰρ θέμις ἀγαθῷ ἀνδρὶ
[12, 4]   μοχθηρὸς ἀδικεῖν, οὐ μὴν  δυνατός·   βουλόμενος δέ, πρὸς τὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008