Dissertations, Chap. |
[12, 7] |
Σκιώνη
πόλις
σύμμαχος,
μίαν
πόλιν
|
λαβὼν |
πολλὰς
πορθήσεις.
Ὥσπερ
γὰρ
τῶν |
[12, 4] |
τοιχώρυχον
τὸν
ἐπιχειρήσαντα,
κἂν
μὴ
|
λάθῃ· |
καὶ
προδότην
τὸν
μελλήσαντα,
κἂν |
[12, 7] |
Ποτίδαιαν
Ἀθηναῖοι
πολιορκοῦσιν·
ἔασον,
ὦ
|
Λακεδαιμόνιε· |
μεταγνώσονταί
ποτε·
μὴ
μιμήσῃ
τὸ |
[12, 6] |
καὶ
αὖθις
Φρύγες
ἐκ
Πελοποννήσου
|
Λακωνικὴν |
γυναῖκα.
Ὁρᾷς
τὴν
διαδοχὴν
τῶν |
[12, 7] |
συμφορῶν.
Καὶ
πρὸς
τὸν
Ἀθηναῖον
|
λέγω· |
Σφακτηρίαν
ἔχεις,
ἀπόδος
τῇ
Σπάρτῃ |
[12, 2] |
καὶ
ὁρᾷ,
ἢ
μᾶλλον
οὑτωσὶ
|
λέγωμεν, |
ὅτι
ἔοικεν
τὸ
ἀδικεῖν
καὶ |
[12, 2] |
ἴσης;
φέρε
ἴδω
τι
καὶ
|
λέγων· |
μὴ
γὰρ
οὖν
καὶ
ἀδικεῖσθαι |
[12, 3] |
ὑπὸ
τοῦ
μοχθηροῦ,
ἀναφαίρετος
γάρ·
|
λείπεται |
τοίνυν
ἢ
μηδὲν
ἀδικεῖσθαι
καθάπαξ, |
[12, 7] |
δὲ
μή,
δακρύσεις
τὴν
ἐν
|
Λεύκτροις |
τύχην,
καὶ
τὴν
ἐν
Μαντινείᾳ |
[12, 6] |
περαιουμένων,
ἁρπαζόντων,
καὶ
πολεμούντων,
καὶ
|
ληϊζομένων, |
προκάλυμμα
ποιουμένων
τῆς
παρούσης
ἀδικίας |
[12, 3] |
οὐδὲ
ἀποβλητόν,
οὐδὲ
ἑλετόν,
οὐδὲ
|
ληϊστόν. |
Εἶεν·
οὐκ
ἀδικεῖται
ὁ
χρηστὸς |
[12, 10] |
ἀποθανεῖται
ὡς
ὑπὸ
πυρετοῦ
καὶ
|
λίθου, |
οὐδὲν
ἀγανακτῶν
πρὸς
τοὺς
ἀποκτειννύντας. |
[12, 4] |
πράξῃ.
Ἥξει
τοίνυν
ὁ
σύμπας
|
λόγος |
εἴς
τι
δέον.
Ὁ
μὲν |
[12, 4] |
αφαίρετον
τὸ
ἀγαθόν.
Ἀποδέχομαι
τοῦ
|
λόγου |
τῆς
γνώμης
τῷ
ἡμαρτημένῳ
προστιθέντος |
[12, 7] |
τὰς
δὲ
τριήρεις
οὐχ
ἕξεις.
|
Λύσανδρος |
περὶ
Ἑλλήσποντον
εὐτυχεῖ,
καὶ
ἡ |