Dissertations, Chap. |
[12, 2] |
τὸ
ἀληθὲς
εἰδώς,
ἐλέγχεται
δὲ
|
ὁ |
ἀγνοῶν·
καὶ
ὡς
οὐκ
ἂν |
[12, 6] |
πέρας
τοῦ
κακοῦ;
εἰ
γὰρ
|
ὁ |
ἀδικηθεὶς
ἀμύνεται,
ἀεὶ
μεταβαίνει
τὸ |
[12, 5] |
τῷ
ὑπάρξαι
πλεονεκτεῖ
κατὰ
πονηρίαν
|
ὁ |
ἀδικῶν,
ἀλλὰ
τῷ
ἀμύνασθαι
ἐξισοῦται |
[12, 5] |
ὁ
ἀνταδικῶν.
Καὶ
μήν,
εἰ
|
ὁ |
ἀδικῶν
κακῶς
ποιεῖ,
ὁ
ἀντιποιῶν |
[12, 5] |
τῷ
ἀμύνασθαι
ἐξισοῦται
κατὰ
μοχθηρίαν
|
ὁ |
ἀνταδικῶν.
Καὶ
μήν,
εἰ
ὁ |
[12, 5] |
εἰ
ὁ
ἀδικῶν
κακῶς
ποιεῖ,
|
ὁ
|
ἀντιποιῶν
κακῶς
οὐδὲν
ἧττον
ποιεῖ |
[12, 2] |
καὶ
παθητικόν·
εἰ
δ´
ἐνταῦθα
|
ὁ |
αὐτὸς
μὲν
τῇ
κοινότητι
τῆς |
[12, 3] |
δὲ
χρηστὸς
τῷ
πονηρῷ
οὐχ
|
ὁ |
αὐτός,
ποτέρῳ
πότερον
προσθήσομεν;
ἆρα |
[12, 9] |
θεαταί,
ἄδικοι
δὲ
οἱ
ἀθλοθέται·
|
ὁ |
δὲ
ἀγαθὸς
ἐν
τούτοις
ἄτεχνος, |
[12, 9] |
τὴν
δίκην
ἐκ
τοῦ
ψόγου·
|
ὁ |
δὲ
ἐπεξιών,
προσλαβὼν
ἐκ
τοῦ |
[12, 3] |
δὲ
ἀδικία
ἦν
ἀγαθοῦ
ἀφαίρεσις·
|
ὁ |
δὲ
μὴ
ἔχων
ὅ,
τι, |
[12, 4] |
ἀδικεῖται
δὲ
διὰ
τὴν
ἀρετήν.
|
Ὁ |
δὲ
μοχθηρὸς
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ |
[12, 3] |
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ἑτέρου,
|
ὁ |
δὲ
χρηστὸς
τῷ
πονηρῷ
οὐχ |
[12, 10] |
διὰ
τοῦτο,
φαίη
ἄν
τις,
|
ὁ |
δίκαιος
ἀνὴρ
προπηλακίζεται,
καὶ
συκοφαντεῖται, |
[12, 4] |
σύμπας
λόγος
εἴς
τι
δέον.
|
Ὁ |
μὲν
γὰρ
ἀγαθὸς
οὔτε
ἀδικεῖ, |
[12, 2] |
μᾶλλον
τῷ
ὁρᾶν
καὶ
ὁρᾶσθαι,
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
τὸ
μετέχον
ὄψεως, |
[12, 9] |
ὁ
τιμωρῶν
τοῦ
προϋπάρξαντος
ἀδικώτερος.
|
Ὁ |
μὲν
γὰρ
ὑπὸ
ἀμαθίας
ἐπὶ |
[12, 5] |
ποιεῖ,
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ·
οὕτως
|
ὁ
|
μετατιθεὶς
τὴν
ἀμοιβὴν
εἰς
κάκωσιν |
[12, 9] |
καταγέλαστος
ἂν
γίγνοιτο
ἀντεπιχειρῶν
ἀδικεῖν
|
ὁ |
μὴ
πεφυκὼς
τὸν
ἄδικον
καὶ |
[12, 5] |
ἔχει·
ἀπουσίᾳ
γὰρ
ἀγαθοῦ
μοχθηρὸς
|
ὁ |
μοχθηρ〉
ὸς
ἦν.
Οὔτ´
οὖν |
[12, 4] |
ἔργῳ.
Πονηρῶν
νῦν
βούλεται
μὲν
|
ὁ |
μοχθηρὸς
ἀδικεῖν,
οὐ
μὴν
δυνατός· |
[12, 4] |
ὥστε
οὐδ´
ὣς
ἀδικηθείη
ἂν
|
ὁ |
μοχθηρός,
ἀφαιρούμενός
τι
τούτων,
οἷς |
[12, 4] |
μόνον
καὶ
οὐκ
ἄλλό
τι,
|
ὁ |
μοχθηρὸς
τὴν
ἀρετὴν
οὐκ
ἔχων |
[12, 4] |
τὴν
γνώμην
τοῦ
δράσαντος·
καὶ
|
ὁ |
μοχθηρὸς
ὑπὸ
τοῦ
μοχθηροῦ
ἀδικεῖται, |
[12, 4] |
ἔργου·
καὶ
γὰρ
μοιχὸν
κολάζει
|
ὁ |
νόμος,
οὐ
τὸν
δράσαντα
μόνον, |
[12, 5] |
οὖν
κατὰ
τὸ
ἔργον
ἀνταδικήσει
|
ὁ |
νοῦν
ἔχων
τὸν
μοχθηρόν,
οὐ |
[12, 1] |
Ὄσσα
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
Ὀλύμπῳ,
καὶ
|
ὁ |
Ὄλυμπος
τῷ
Πηλίῳ,
ἀλλὰ
ἀπεῖχον |
[12, 1] |
ἡ
δίκη,
ὥσπερ
τοῖς
Ἀλωΐδαις
|
ὁ |
οὐρανός·
καὶ
ὤνησεν
αὐτοὺς
οὐδὲν |
[12, 4] |
κἂν
μὴ
πράξῃ.
Ἥξει
τοίνυν
|
ὁ |
σύμπας
λόγος
εἴς
τι
δέον. |
[12, 10] |
καὶ
καταδίκαις
αὐταῖς;
Οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Σωκράτης
Ἀθηναίων
κατεγέλα,
ὡς
παιδαρίων |
[12, 8] |
ἀφανοῦς
καὶ
πλανωμένης.
Διὰ
τοῦτο
|
ὁ
|
Σωκράτης
οὐκ
Ἀριστοφάνει
ὠργίζετο,
οὐ |
[12, 3] |
ἀρετὴ
ἀναφαίρετον.
Οὐκ
ἀδικηθήσεται
τοίνυν
|
ὁ |
τὴν
ἀρετὴν
ἔχων,
ἢ
οὐκ |
[12, 9] |
ἐστιν
ἀδικίας
πρὸς
ἀδικίαν
ὑπερβολή,
|
ὁ |
τιμωρῶν
τοῦ
προϋπάρξαντος
ἀδικώτερος.
Ὁ |
[12, 2] |
καὶ
ἐλέγχεσθαι·
ἐλέγχει
μὲν
γὰρ
|
ὁ |
τὸ
ἀληθὲς
εἰδώς,
ἐλέγχεται
δὲ |
[12, 3] |
οὐδὲ
ληϊστόν.
Εἶεν·
οὐκ
ἀδικεῖται
|
ὁ |
χρηστὸς
οὔτε
ὑπὸ
τοῦ
χρηστοῦ, |
[12, 4] |
μὴ
ἔχῃ
τὸ
ἀγαθόν·
καὶ
|
ὁ |
χρηστὸς
ὑπὸ
μοχθηροῦ,
ἂν
ἔχῃ |
[12, 5] |
τὸν
μοχθηρόν;
καὶ
μὴν
εἰς
|
ὅ, |
τι
ἀδικεῖ,
οὐκ
ἀδικεῖ,
ὅτι |
[12, 4] |
ἀρετὴν
οὐκ
ἔχων
οὐδ´
εἰς
|
ὅ, |
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει·
εἰ
δὲ
|
[12, 3] |
ἂν
ᾖ,
ἀφαιρεθῇ,
οὐδὲ
εἰς
|
ὅ, |
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει.
~Μήποτε
οὖν |
[12, 5] |
μοχθηρόν,
οὐ
γὰρ
ἔχει
εἰς
|
ὅ, |
τι
ἀδικηθήσεται·
οὔτε
κατὰ
τὴν |
[12, 3] |
ἀφαίρεσις·
ὁ
δὲ
μὴ
ἔχων
|
ὅ, |
τι,
ἂν
ᾖ,
ἀφαιρεθῇ,
οὐδὲ |
[12, 7] |
καὶ
ἀμαθία
δίκης.
~Ἀλλ´
εἴπερ
|
οἱ |
ἀδικούμενοι
ἠπίσταντο,
ὅτι
τοῖς
ἀδικοῦσιν |
[12, 9] |
πονηροὶ
μὲν
θεαταί,
ἄδικοι
δὲ
|
οἱ |
ἀθλοθέται·
ὁ
δὲ
ἀγαθὸς
ἐν |
[12, 10] |
ἀποθνήσκει.
Τί
οὖν,
εἰ
καὶ
|
οἱ |
παῖδες
νόμους
πρὸς
ἀλλήλους
θέμενοι, |
[12, 7] |
ἐπὶ
χρηματισμῷ
παραβαλλομένων
ἐν
θαλάττῃ
|
οἱ
|
τόκοι
μεγάλοι
τῶν
δανεισμάτων,
οὕτω |
[12, 7] |
καὶ
τῶν
ἐπεξιόντων
τοῖς
θυμοῖς
|
οἱ |
τόκοι
μεγάλοι
τῶν
συμφορῶν.
Καὶ |
[12, 8] |
Ἡρακλείδας
ἠφάνισεν,
τοῦτο
τὴν
Κάδμου
|
οἰκίαν, |
τοῦτο
Πέρσας
ἀπώλεσεν,
τοῦτο
Μακεδόνας, |
[12, 9] |
ἐρῶν,
οὐδὲ
τοῦ
αὐτοῦ
κηρύγματος,
|
οἰκτείρω
|
τὴν
μάχην,
ἄνισος
ἡ
ἀγωνία. |
[12, 8] |
περιλειφθὲν
σωθῇ·
οὕτως
ἐπειδὰν
ἐμπέσῃ
|
οἴκῳ
|
ἢ
πόλει
ἀδικίας
ἀρχή,
στῆναι |
[12, 10] |
ἀδίκους
ἐπ´
αὐτὸν
ὡρμημένους
σπουδῇ,
|
οἰομένους |
τὶ
δρᾶν,
δρῶντας
δὲ
οὐδέν· |
[12, 6] |
ἀμφοῖν
ἴσον.
Ὦ
Ζεῦ,
καὶ
|
οἷον |
πεποίηκας;
δικαιοσύνην
ἐξ
ἀδικημάτων;
καὶ |
[12, 4] |
ὁ
μοχθηρός,
ἀφαιρούμενός
τι
τούτων,
|
οἷς |
χρῆται
κακῶς.
Οὐκοῦν
ἀδικεῖ
μέν, |
[12, 6] |
κακόν;
καὶ
ποῦ
στήσεται;
Οὐκ
|
οἶσθα, |
ὅτι
πηγὴν
ταύτην
ἀέναον
κινεῖς
|
[12, 1] |
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
Ὀλύμπῳ,
καὶ
ὁ
|
Ὄλυμπος |
τῷ
Πηλίῳ,
ἀλλὰ
ἀπεῖχον
τοῦ |
[12, 1] |
οὐδὲν
ἡ
Ὄσσα
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
|
Ὀλύμπῳ, |
καὶ
ὁ
Ὄλυμπος
τῷ
Πηλίῳ, |
[12, 9] |
φιλοτιμίας
ἀποδέχομαι·
ὁρῶ
γὰρ
αὐτοῖς
|
ὁμοίαν |
μὲν
τὴν
φύσιν,
παραπλησίαν
δὲ |
[12, 4] |
βουλόμενος
δέ,
ἢ
πρὸς
τὸν
|
ὅμοιον |
ἀποτείνεται,
ἢ
πρὸς
τὸν
κρείττονα. |
[12, 5] |
ἀδικεῖν
πονηρόν,
καὶ
τὸ
ἀνταδικεῖν
|
ὅμοιον· |
οὐ
γὰρ
τῷ
ὑπάρξαι
πλεονεκτεῖ |
[12, 3] |
ἢ
τὸν
μοχθηρὸν
ὑπὸ
τοῦ
|
ὁμοίου· |
ἀλλὰ
τῷ
μοχθηρῷ
οὐδενὸς
μέτεστιν |
[12, 9] |
δὲ
ἐπεξιών,
προσλαβὼν
ἐκ
τοῦ
|
ὁμοίου |
τὸ
ἄδικον,
ἀφῄρηκεν
ἐκείνου
τὸ |
[12, 2] |
δεινὸν
τὸν
αὐτὸν
καὶ
δραστικὸν
|
ὁμοῦ |
εἶναι
ἀδικίας
καὶ
παθητικόν·
εἰ |
[12, 1] |
ἐπινίκια
ᾄσματα,
καί
σοι
ἐμέλησεν
|
ὀνομάτων |
μέτρου,
καὶ
ἁρμονίας
μελῶν,
καὶ |
[12, 2] |
καὶ
τὸ
ἀδικεῖσθαι
τοιοῦτόν
ἐστιν,
|
ὁποῖον
|
τὸ
τύπτειν
καὶ
τύπτεσθαι,
καὶ |
[12, 3] |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
οὔπω
δῆλον
|
ὁποτέρου |
αὐτοῖν,
οὑτωσὶ
δὲ
θεασώμεθα.
Ἀδικία |
[12, 2] |
δὲ,
ὁρώμενον,
οὐ
πάντως
καὶ
|
ὁρᾷ, |
ἢ
μᾶλλον
οὑτωσὶ
λέγωμεν,
ὅτι |
[12, 2] |
καὶ
ἀδικεῖσθαι
πολὺ
μᾶλλον
τῷ
|
ὁρᾶν |
καὶ
ὁρᾶσθαι,
ὁ
μὲν
γὰρ
|
[12, 6] |
Φρύγες
ἐκ
Πελοποννήσου
Λακωνικὴν
γυναῖκα.
|
Ὁρᾷς |
τὴν
διαδοχὴν
τῶν
κακῶν,
καὶ |
[12, 2] |
πολὺ
μᾶλλον
τῷ
ὁρᾶν
καὶ
|
ὁρᾶσθαι, |
ὁ
μὲν
γὰρ
τὸ
μετέχον |
[12, 6] |
πλησίον,
καὶ
ἄπαυστοι
θυμοί,
καὶ
|
ὀργαὶ |
ἀθάνατοι,
καὶ
τιμωρίας
ἔρως,
καὶ
|
[12, 9] |
ἴσης
ἀγωνίας
καὶ
φιλοτιμίας
ἀποδέχομαι·
|
ὁρῶ |
γὰρ
αὐτοῖς
ὁμοίαν
μὲν
τὴν |
[12, 2] |
τὸ
μετέχον
ὄψεως,
τὸ
δὲ,
|
ὁρώμενον, |
οὐ
πάντως
καὶ
ὁρᾷ,
ἢ |
[12, 10] |
καὶ
δίκαιος
καταγελάσεται
γέλωτα
ἀκραιφνῆ,
|
ὁρῶν |
τοὺς
ἀδίκους
ἐπ´
αὐτὸν
ὡρμημένους |
[12, 5] |
γὰρ
ἀγαθοῦ
μοχθηρὸς
ὁ
μοχθηρ〉
|
ὸς |
ἦν.
Οὔτ´
οὖν
κατὰ
τὸ |
[12, 1] |
ἐκ
μελῶν
ἡδονὴ
χώραν
ἔχει
|
ὅσην |
περ
καὶ
τοῖς
παισὶν
τὰ
|
[12, 1] |
Πηλίῳ,
ἀλλὰ
ἀπεῖχον
τοῦ
οὐρανοῦ,
|
ὅσον |
ἀπέχει
ἀπάτη
δίκης.
Οὐκοῦν
τῶν |
[12, 1] |
καὶ
ὤνησεν
αὐτοὺς
οὐδὲν
ἡ
|
Ὄσσα |
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
Ὀλύμπῳ,
καὶ
ὁ |
[12, 10] |
ἀποθνήσκειν
ἄνδρα
θνητόν.
Καὶ
ἄλλος
|
ὅστις |
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
καὶ
δίκαιος
καταγελάσεται |
[12, 9] |
συναισχῦναι
τὸ
σῶμα,
οὕτω
καὶ
|
ὅστις |
ἀδίκῳ
ἀνδρὶ
συμπλέκεσθαι
καὶ
συγκυλινδεῖσθαι
|
[12, 9] |
δὲ
τὴν
ἐπιθυμίαν
τοῦ
νικᾶν·
|
ὅταν |
δὲ
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
πονηρῷ
συμπέσῃ, |
[12, 9] |
Ἐπιτολμήσαιμι
δ´
ἂν
ἔγωγε
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
εἴπερ
ἐστιν
ἀδικίας
πρὸς
ἀδικίαν
|
[12, 2] |
ὁρᾷ,
ἢ
μᾶλλον
οὑτωσὶ
λέγωμεν,
|
ὅτι |
ἔοικεν
τὸ
ἀδικεῖν
καὶ
ἀδικεῖσθαι |
[12, 1] |
μεταλαβὼν
τὸ
ᾆσμα
τὸ
σόν,
|
ὅτι
|
καὶ
δίκα
τεῖχος
ὕψιον,
καὶ |
[12, 5] |
ὅ,
τι
ἀδικεῖ,
οὐκ
ἀδικεῖ,
|
ὅτι |
οὐκ
ἔχει·
ἀπουσίᾳ
γὰρ
ἀγαθοῦ |
[12, 6] |
καὶ
ποῦ
στήσεται;
Οὐκ
οἶσθα,
|
ὅτι |
πηγὴν
ταύτην
ἀέναον
κινεῖς
πονηρίας, |
[12, 7] |
~Ἀλλ´
εἴπερ
οἱ
ἀδικούμενοι
ἠπίσταντο,
|
ὅτι |
τοῖς
ἀδικοῦσιν
μέγιστον
κακὸν
ἡ |
[12, 2] |
μὲν
ὠφέλιμον,
τὸ
δὲ
οὔ.
|
~Ὅτῳ |
δὴ
μέλει
δίκης,
καὶ
περιβέβληται |
[12, 1] |
καὶ
ῥυθμοῦ
σχημάτων·
ἀνδρὶ
δὲ
|
ὅτῳ |
χορὸς
μὲν
καὶ
ᾠδὴ
καὶ |
[12, 5] |
ἀδικηθήσεται·
οὔτε
κατὰ
τὴν
βούλησιν,
|
οὐ |
γὰρ
ἐθέλει
ἀδικεῖν
χρηστὸς
ὢν |
[12, 5] |
ὁ
νοῦν
ἔχων
τὸν
μοχθηρόν,
|
οὐ |
γὰρ
ἔχει
εἰς
ὅ,
τι |
[12, 8] |
δύνανται,
βλάψαι
δὲ
οὐ
δύνανται·
|
οὐ |
γὰρ
θέμις
ἀγαθῷ
ἀνδρὶ
ὑπὸ |
[12, 5] |
πονηρόν,
καὶ
τὸ
ἀνταδικεῖν
ὅμοιον·
|
οὐ |
γὰρ
τῷ
ὑπάρξαι
πλεονεκτεῖ
κατὰ |
[12, 8] |
ἀποκτεῖναι
μὲν
δύνανται,
βλάψαι
δὲ
|
οὐ |
δύνανται·
οὐ
γὰρ
θέμις
ἀγαθῷ |
[12, 4] |
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει.
~Μήποτε
οὖν
|
οὐ |
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν
τοῦ
πάσχοντος
|
[12, 5] |
γὰρ
ἐθέλει
ἀδικεῖν
χρηστὸς
ὢν
|
οὐ
|
μᾶλλον,
ἢ
αὐλητικὸς
παρὰ
μέρος |
[12, 8] |
ὁ
Σωκράτης
οὐκ
Ἀριστοφάνει
ὠργίζετο,
|
οὐ |
Μελήτῳ
ἐχαλέπαινεν,
οὐκ
Ἄνυτον
ἐτιμωρεῖτο, |
[12, 4] |
βούλεται
μὲν
ὁ
μοχθηρὸς
ἀδικεῖν,
|
οὐ |
μὴν
δυνατός·
βουλόμενος
δέ,
ἢ |
[12, 2] |
μετέχον
ὄψεως,
τὸ
δὲ,
ὁρώμενον,
|
οὐ |
πάντως
καὶ
ὁρᾷ,
ἢ
μᾶλλον |
[12, 4] |
γὰρ
μοιχὸν
κολάζει
ὁ
νόμος,
|
οὐ |
τὸν
δράσαντα
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[12, 3] |
ἀδικεῖσθαι
τοῦ
αὐτοῦ.
~Ἐπεὶ
τοίνυν
|
οὐ |
τοῦ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
ἑτέρου,
ὁ |
[12, 4] |
ἡμῖν
τῇ
βουλήσει
τὸ
ἄδικον,
|
οὐ |
τῷ
ἔργῳ.
Πονηρῶν
νῦν
βούλεται |
[12, 1] |
τὸ
μὲν
ὠφέλιμον,
τὸ
δὲ
|
οὔ. |
~Ὅτῳ
δὴ
μέλει
δίκης,
καὶ |
[12, 9] |
κρατεῖν
ἀγωνιζόμενον
ἐν
τοιούτῳ
σταδίῳ,
|
οὗ |
πονηροὶ
μὲν
θεαταί,
ἄδικοι
δὲ |
[12, 1] |
πράξεις
καὶ
τὸν
ἄλλον
βίον,
|
οὐδ´ |
ἂν
τὴν
ἀρχὴν
εἰς
νοῦν |
[12, 4] |
μοχθηρὸς
τὴν
ἀρετὴν
οὐκ
ἔχων
|
οὐδ´ |
εἰς
ὅ,
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει· |
[12, 4] |
ἀπεῖναι
ταῦτα,
ἢ
μή·
ὥστε
|
οὐδ´ |
ὣς
ἀδικηθείη
ἂν
ὁ
μοχθηρός, |
[12, 3] |
ἀγαθοῦ·
οὐδὲν
γὰρ
ἀγαθὸν
ἀφαιρετόν,
|
οὐδὲ |
ἀποβλητόν,
οὐδὲ
ἑλετόν,
οὐδὲ
ληϊστόν. |
[12, 3] |
ὅ,
τι,
ἂν
ᾖ,
ἀφαιρεθῇ,
|
οὐδὲ |
εἰς
ὅ,
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει. |
[12, 3] |
γὰρ
ἀγαθὸν
ἀφαιρετόν,
οὐδὲ
ἀποβλητόν,
|
οὐδὲ |
ἑλετόν,
οὐδὲ
ληϊστόν.
Εἶεν·
οὐκ |
[12, 3] |
ἀφαιρετόν,
οὐδὲ
ἀποβλητόν,
οὐδὲ
ἑλετόν,
|
οὐδὲ |
ληϊστόν.
Εἶεν·
οὐκ
ἀδικεῖται
ὁ |
[12, 8] |
τὰ
ἐπὶ
τῇ
σκηνῇ
δράματα,
|
οὐδὲ |
πολλαὶ
καὶ
παντοδαπαὶ
συμφοραί.
Ὥσπερ |
[12, 8] |
οὐκ
ἂν
ἦσαν
αἱ
τραγῳδίαι,
|
οὐδὲ |
τὰ
ἐπὶ
τῇ
σκηνῇ
δράματα, |
[12, 9] |
ὑπὸ
τῷ
αὐτῷ
παιδοτρίβη
ἀσκηθείς,
|
οὐδὲ |
τὴν
αὐτὴν
τέχνην
ἐκμαθών,
οὐδὲ |
[12, 2] |
οὐκ
εἰδότος
τὸ
ἐλέγχειν,
οὕτως
|
οὐδὲ |
τὸ
ἀδικεῖν
εἴη
ἂν
καὶ |
[12, 9] |
οὐδὲ
τὴν
αὐτὴν
τέχνην
ἐκμαθών,
|
οὐδὲ |
τοῖς
αὐτοῖς
παλαίσμασιν
ἐντεθραμμένος,
οὐδὲ |
[12, 9] |
οὐδὲ
τοῦ
αὐτοῦ
στεφάνου
ἐρῶν,
|
οὐδὲ |
τοῦ
αὐτοῦ
κηρύγματος,
οἰκτείρω
τὴν |
[12, 9] |
οὐδὲ
τοῖς
αὐτοῖς
παλαίσμασιν
ἐντεθραμμένος,
|
οὐδὲ |
τοῦ
αὐτοῦ
στεφάνου
ἐρῶν,
οὐδὲ |
[12, 9] |
τῆς
αὐτῆς
παλαίστρας
προσεληλυθὼς
ἑκάτερος,
|
οὐδὲ |
ὑπὸ
τῷ
αὐτῷ
παιδοτρίβη
ἀσκηθείς, |
[12, 10] |
ὡς
ὑπὸ
πυρετοῦ
καὶ
λίθου,
|
οὐδὲν |
ἀγανακτῶν
πρὸς
τοὺς
ἀποκτειννύντας.
|
[12, 10] |
οἰομένους
τὶ
δρᾶν,
δρῶντας
δὲ
|
οὐδέν· |
ἀλλὰ
καὶ
ἀτιμαζόντων
ἐκείνων,
βοήσεται |
[12, 3] |
οὐκ
ἔστιν
ἀδικία
ἀφαίρεσις
ἀγαθοῦ·
|
οὐδὲν
|
γὰρ
ἀγαθὸν
ἀφαιρετόν,
οὐδὲ
ἀποβλητόν, |
[12, 2] |
τύπτεσθαι,
καὶ
τέμνειν
καὶ
τέμνεσθαι,
|
οὐδὲν |
δεινὸν
τὸν
αὐτὸν
καὶ
δραστικὸν |
[12, 1] |
ὁ
οὐρανός·
καὶ
ὤνησεν
αὐτοὺς
|
οὐδὲν |
ἡ
Ὄσσα
ἐπιτεθεῖσα
τῷ
Ὀλύμπῳ, |
[12, 5] |
γὰρ
ἀποδιδοὺς
χάριν
τῷ
προϋπάρξαντι
|
οὐδὲν |
ἧττον
εὖ
ποιεῖ,
κἂν
προπεπονθὼς |
[12, 5] |
μετατιθεὶς
τὴν
ἀμοιβὴν
εἰς
κάκωσιν
|
οὐδὲν |
ἧττον
κακῶς
δρᾷ,
κἂν
προπεπονθὼς |
[12, 5] |
κακῶς
ποιεῖ,
ὁ
ἀντιποιῶν
κακῶς
|
οὐδὲν |
ἧττον
ποιεῖ
κακῶς,
κἂν
ἀμύνηται. |
[12, 3] |
τοῦ
ὁμοίου·
ἀλλὰ
τῷ
μοχθηρῷ
|
οὐδενὸς |
μέτεστιν
ἀγαθοῦ,
ἡ
δὲ
ἀδικία |
[12, 4] |
ἀγαθὸς
οὔτε
ἀδικεῖ,
οὔτε
ἀδικεῖται·
|
οὐκ |
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ
τὴν
βούλησιν, |
[12, 5] |
μὴν
εἰς
ὅ,
τι
ἀδικεῖ,
|
οὐκ |
ἀδικεῖ,
ὅτι
οὐκ
ἔχει·
ἀπουσίᾳ |
[12, 4] |
Ὁ
δὲ
μοχθηρὸς
ἀδικεῖ
μέν,
|
οὐκ |
ἀδικεῖται
δέ·
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ |
[12, 4] |
δέ·
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ
μοχθηρίαν,
|
οὐκ |
ἀδικεῖται
δέ,
δι´
ἀπουσίαν〉
ἀγαθοῦ. |
[12, 4] |
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ
τὴν
βούλησιν,
|
οὐκ |
ἀδικεῖται
δὲ
διὰ
τὴν
ἀρετήν. |
[12, 4] |
χρῆται
κακῶς.
Οὐκοῦν
ἀδικεῖ
μέν,
|
οὐκ |
ἀδικεῖται
δέ,
προστιθέντων
ἡμῖν
τῇ |
[12, 3] |
οὐδὲ
ἑλετόν,
οὐδὲ
ληϊστόν.
Εἶεν·
|
οὐκ |
ἀδικεῖται
ὁ
χρηστὸς
οὔτε
ὑπὸ |
[12, 3] |
ἀρετή;
ἡ
δὲ
ἀρετὴ
ἀναφαίρετον.
|
Οὐκ |
ἀδικηθήσεται
τοίνυν
ὁ
τὴν
ἀρετὴν
|
[12, 4] |
ἀγαθὸν
ἡ
ἀρετὴ
μόνον
καὶ
|
οὐκ |
ἄλλό
τι,
ὁ
μοχθηρὸς
τὴν
|
[12, 2] |
δὲ
ὁ
ἀγνοῶν·
καὶ
ὡς
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
οὔτε
τοῦ
τἀληθὲς |
[12, 7] |
γῆς
δῃώσεως,
καὶ
τυραννίδος
καταστάσεως,
|
οὐκ |
ἂν
ἐμπέπληστο
ἡ
Ἑλλὰς
τοσούτων |
[12, 8] |
ἣν
εἴπερ
ἅπαντες
ταύτην
ἐφθέγγοντο,
|
οὐκ |
ἂν
ἦσαν
αἱ
τραγῳδίαι,
οὐδὲ |
[12, 8] |
Ἀριστοφάνει
ὠργίζετο,
οὐ
Μελήτῳ
ἐχαλέπαινεν,
|
οὐκ |
Ἄνυτον
ἐτιμωρεῖτο,
ἀλλὰ
ἐβόα
μέγα· |
[12, 8] |
πλανωμένης.
Διὰ
τοῦτο
ὁ
Σωκράτης
|
οὐκ |
Ἀριστοφάνει
ὠργίζετο,
οὐ
Μελήτῳ
ἐχαλέπαινεν, |
[12, 2] |
τὸ
ἐλέγχεσθαι,
οὔτε
τοῦ
τἀληθὲς
|
οὐκ |
εἰδότος
τὸ
ἐλέγχειν,
οὕτως
οὐδὲ |
[12, 9] |
δὲ
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
πονηρῷ
συμπέσῃ,
|
οὐκ |
ἐκ
τῆς
αὐτῆς
παλαίστρας
προσεληλυθὼς |
[12, 3] |
ὁ
τὴν
ἀρετὴν
ἔχων,
ἢ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀδικία
ἀφαίρεσις
ἀγαθοῦ·
οὐδὲν
|
[12, 5] |
τι
ἀδικεῖ,
οὐκ
ἀδικεῖ,
ὅτι
|
οὐκ |
ἔχει·
ἀπουσίᾳ
γὰρ
ἀγαθοῦ
μοχθηρὸς |
[12, 4] |
τι,
ὁ
μοχθηρὸς
τὴν
ἀρετὴν
|
οὐκ |
ἔχων
οὐδ´
εἰς
ὅ,
τι |
[12, 6] |
τὸ
κακόν;
καὶ
ποῦ
στήσεται;
|
Οὐκ |
οἶσθα,
ὅτι
πηγὴν
ταύτην
ἀέναον |
[12, 4] |
τι
τούτων,
οἷς
χρῆται
κακῶς.
|
Οὐκοῦν |
ἀδικεῖ
μέν,
οὐκ
ἀδικεῖται
δέ, |
[12, 1] |
οὐρανοῦ,
ὅσον
ἀπέχει
ἀπάτη
δίκης.
|
Οὐκοῦν |
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
ἡ
δίκη, |
[12, 9] |
συναναπίμπλασθαι
τῆς
μαρίλης.
Ἀθλητῇ
μὲν
|
οὖν |
ἀνδρὸς
προσφερομένου
ἀθλητοῦ,
ἐκ
τῆς |
[12, 10] |
καὶ
ἀτιμοῦται,
καὶ
ἀποθνήσκει.
Τί
|
οὖν, |
εἰ
καὶ
οἱ
παῖδες
νόμους |
[12, 2] |
τι
καὶ
λέγων·
μὴ
γὰρ
|
οὖν |
καὶ
ἀδικεῖσθαι
αὐτῷ
θέμις
ᾖ. |
[12, 5] |
ὁ
μοχθηρ〉
ὸς
ἦν.
Οὔτ´
|
οὖν |
κατὰ
τὸ
ἔργον
ἀνταδικήσει
ὁ |
[12, 4] |
ὅ,
τι
ἀδικηθῇ
ἔχει.
~Μήποτε
|
οὖν |
οὐ
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν
τοῦ |
[12, 3] |
τοῦ
μοχθηροῦ,
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
|
οὔπω |
δῆλον
ὁποτέρου
αὐτοῖν,
οὑτωσὶ
δὲ |
[12, 1] |
δίκη,
ὥσπερ
τοῖς
Ἀλωΐδαις
ὁ
|
οὐρανός· |
καὶ
ὤνησεν
αὐτοὺς
οὐδὲν
ἡ |
[12, 1] |
τῷ
Πηλίῳ,
ἀλλὰ
ἀπεῖχον
τοῦ
|
οὐρανοῦ, |
ὅσον
ἀπέχει
ἀπάτη
δίκης.
Οὐκοῦν |
[12, 5] |
μοχθηρὸς
ὁ
μοχθηρ〉
ὸς
ἦν.
|
Οὔτ´ |
οὖν
κατὰ
τὸ
ἔργον
ἀνταδικήσει |
[12, 4] |
δέον.
Ὁ
μὲν
γὰρ
ἀγαθὸς
|
οὔτε |
ἀδικεῖ,
οὔτε
ἀδικεῖται·
οὐκ
ἀδικεῖ |
[12, 4] |
μὲν
γὰρ
ἀγαθὸς
οὔτε
ἀδικεῖ,
|
οὔτε |
ἀδικεῖται·
οὐκ
ἀδικεῖ
μὲν
διὰ |
[12, 5] |
ἔχει
εἰς
ὅ,
τι
ἀδικηθήσεται·
|
οὔτε |
κατὰ
τὴν
βούλησιν,
οὐ
γὰρ |
[12, 2] |
καὶ
ὡς
οὐκ
ἂν
εἴη
|
οὔτε |
τοῦ
τἀληθὲς
εἰδότος
τὸ
ἐλέγχεσθαι, |
[12, 2] |
τοῦ
τἀληθὲς
εἰδότος
τὸ
ἐλέγχεσθαι,
|
οὔτε |
τοῦ
τἀληθὲς
οὐκ
εἰδότος
τὸ |
[12, 3] |
χρηστοῦ,
ἀνεπιβούλευτος
γὰρ
αὐτοῦ
ἀρετή,
|
οὔτε |
ὑπὸ
τοῦ
μοχθηροῦ,
ἀναφαίρετος
γάρ· |
[12, 3] |
Εἶεν·
οὐκ
ἀδικεῖται
ὁ
χρηστὸς
|
οὔτε |
ὑπὸ
τοῦ
χρηστοῦ,
ἀνεπιβούλευτος
γὰρ |
[12, 2] |
περιβέβληται
τουτὶ
τὸ
Πινδάρου
τειχίον,
|
οὗτος |
ἕλοιτο
ἄν
ποτε
ἀδικηθεὶς
ἀμύνασθαι |
[12, 10] |
αὐταῖς
ψήφοις
καὶ
καταδίκαις
αὐταῖς;
|
Οὕτω |
καὶ
ὁ
Σωκράτης
Ἀθηναίων
κατεγέλα, |
[12, 9] |
καὶ
αὐτὸν
συναισχῦναι
τὸ
σῶμα,
|
οὕτω |
καὶ
ὅστις
ἀδίκῳ
ἀνδρὶ
συμπλέκεσθαι |
[12, 7] |
οἱ
τόκοι
μεγάλοι
τῶν
δανεισμάτων,
|
οὕτω |
καὶ
τῶν
ἐπεξιόντων
τοῖς
θυμοῖς |
[12, 8] |
στασίμου,
ἵνα
τὸ
περιλειφθὲν
σωθῇ·
|
οὕτως |
ἐπειδὰν
ἐμπέσῃ
οἴκῳ
ἢ
πόλει |
[12, 5] |
εὖ
ποιεῖ,
κἂν
προπεπονθὼς
ᾖ·
|
οὕτως |
ὁ
μετατιθεὶς
τὴν
ἀμοιβὴν
εἰς |
[12, 2] |
τἀληθὲς
οὐκ
εἰδότος
τὸ
ἐλέγχειν,
|
οὕτως
|
οὐδὲ
τὸ
ἀδικεῖν
εἴη
ἂν |
[12, 3] |
ἀδικεῖσθαι
οὔπω
δῆλον
ὁποτέρου
αὐτοῖν,
|
οὑτωσὶ
|
δὲ
θεασώμεθα.
Ἀδικία
ἐστὶν
ἀφαίρεσις |
[12, 2] |
πάντως
καὶ
ὁρᾷ,
ἢ
μᾶλλον
|
οὑτωσὶ |
λέγωμεν,
ὅτι
ἔοικεν
τὸ
ἀδικεῖν
|
[12, 1] |
τεῖχος
ὕψιον
ἢ
μή·
ἀλλ´
|
οὑτωσὶ |
φαίην
ἂν
μεταλαβὼν
τὸ
ᾆσμα |
[12, 7] |
ἄνδρας
ἕξεις,
τὰς
δὲ
τριήρεις
|
οὐχ |
ἕξεις.
Λύσανδρος
περὶ
Ἑλλήσποντον
εὐτυχεῖ, |
[12, 3] |
ὁ
δὲ
χρηστὸς
τῷ
πονηρῷ
|
οὐχ |
ὁ
αὐτός,
ποτέρῳ
πότερον
προσθήσομεν; |
[12, 2] |
ὁ
μὲν
γὰρ
τὸ
μετέχον
|
ὄψεως, |
τὸ
δὲ,
ὁρώμενον,
οὐ
πάντως |