Discours, paragraphes |
[22, 0] |
ΤΩΝ
ΣΙΤΟΠΩΛΩΝ.
Πολλοί
μοι
προσεληλύθασιν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
θαυμάζοντες
ὅτι
ἐγὼ |
[22, 5] |
φορμῶν
συνωνεῖσθαι.
Χρῆν
μὲν
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ἱκανὴν
εἶναι
ταύτην |
[22, 20] |
τι
ἂν
βούλωνται.
~χρὴ
δέ,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
μὴ
μόνον
τῶν |
[22, 10] |
τούτοις
τἀναντία
πράττειν;
Ἀλλὰ
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
οἴομαι
αὐτοὺς
ἐπὶ |
[22, 15] |
ἀζη
μίους
ἀφήσετε;
ἀναμνήσθητε
δέ,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ὅτι
πολλῶν
ἤδη |
[22, 15] |
δίκην
λαμβάνειν;
Καὶ
μὲν
δή,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
πᾶσιν
ἡγοῦμαι
φανερὸν |
[22, 5] |
συνεπριάμην.
Ἐὰν
μὲν
τοίνυν
ἀποδείξῃ,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ὡς
ἔστι
νόμος |
[22, 0] |
παραδοῦναι
θανάτῳ
ζημιῶσαι.
ἡγούμενος
δὲ
|
ἐγὼ |
δεινὸν
εἶναι
τοιαῦτα
ἐθίζεσθαι
ποιεῖν |
[22, 0] |
διαβάλλειν
ἐπεχείρουν
με
λέγοντες
ὡς
|
ἐγὼ |
σωτηρίας
ἕνεκα
τῆς
τῶν
σιτοπωλῶν |
[22, 5] |
ὧν
ὁ
νόμος
ἐξεῖναι
κελεύει.
|
Ἐγὼ |
τῶν
ἀρχόντων
κελευόντων
συνεπριάμην.
Ἐὰν |
[22, 0] |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
θαυμάζοντες
ὅτι
|
ἐγὼ |
τῶν
σιτοπωλῶν
ἐν
τῇ
βουλῇ |
[22, 10] |
αὐτοὺς
ἐπὶ
μὲν
τούτῳ
τῷ
|
λόγῳ |
οὐκ
ἐλεύσεσθαι:
ἴσως
δ'
ἐροῦσιν, |
[22, 0] |
ὅτ'
ἦν
αὐτοῖς
ἡ
κρίσις,
|
ἔργῳ |
ἀπελογησάμην:
τῶν
γὰρ
ἄλλων
ἡσυχίαν |
[22, 20] |
Οὐκ
οἶδ'
ὅ
τι
δεῖ
|
πλείω |
λέγειν:
περὶ
μὲν
γὰρ
τῶν |
[22, 5] |
μηδένα
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει
|
πλείω |
σῖτον
πεντήκοντα
φορμῶν
συνωνεῖσθαι.
Χρῆν |
[22, 5] |
Ἀπόκριναι
δή
μοι,
εἰ
ὁμολογεῖς
|
πλείω |
σῖτον
συμπρίασθαι
πεντήκοντα
φορμῶν,
ὧν |
[22, 5] |
τούτους
πρίασθαι:
δεῖν
γὰρ
αὐτοὺς
|
ὀβολῷ |
μόνον
πωλεῖν
τιμιώτερον.
ὡς
τοίνυν |
[22, 10] |
δραχμῇ
τιμιώτερον,
ὥσπερ
κατὰ
μέδιμνον
|
συνω |
νούμενοι.
καὶ
τούτων
ὑμᾶς
μάρτυρας |
[22, 10] |
ὑμῖν
πωλοῖεν.
μέγιστον
δ'
ὑμῖν
|
ἐρῶ |
καὶ
περιφανέστατον
τεκμήριον
ὅτι
ψεύδονται: |
[22, 10] |
οἴομαι
αὐτοὺς
ἐπὶ
μὲν
τούτῳ
|
τῷ |
λόγῳ
οὐκ
ἐλεύσεσθαι:
ἴσως
δ' |
[22, 10] |
τὰς
ναῦς
διεφθάρθαι
τὰς
ἐν
|
τῷ |
Πόντῳ,
ἢ
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
ἐκπλεούσας |
[22, 0] |
αὐτοὺς
χρὴ
τοῖς
ἕνδεκα
παραδοῦναι
|
θανάτῳ |
ζημιῶσαι.
ἡγούμενος
δὲ
ἐγὼ
δεινὸν |
[22, 10] |
ναῦς
διεφθάρθαι
τὰς
ἐν
τῷ
|
Πόντῳ, |
ἢ
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
ἐκπλεούσας
συνειλῆφθαι, |
[22, 20] |
παραδείγματος
ἕνεκα
τῶν
μελλόντων
ἔσεσθαι:
|
οὕτω |
γὰρ
ἔσονται
μόγις
ἀνεκτοί.
ἐνθυμεῖσθε |
[22, 10] |
πόλει
τίμιον
τὸν
σῖτον
πωλῶσιν.
|
οὕτω |
δ'
ἄσμενοι
τὰς
συμφορὰς
τὰς |
[22, 15] |
εἰρήνης
οὔσης
ὑπὸ
τούτων
πολιορκούμεθα.
|
οὕτω |
δὲ
πάλαι
περὶ
τῆς
τούτων |
[22, 20] |
τοῦ
σώματός
εἰσιν
ἠγωνισμένοι:
καὶ
|
οὕτω |
μεγάλα
ἐξ
αὐτῆς
ὠφελοῦνται,
ὥστε |
[22, 10] |
δικασταί,
οἴομαι
αὐτοὺς
ἐπὶ
μὲν
|
τούτῳ |
τῷ
λόγῳ
οὐκ
ἐλεύσεσθαι:
ἴσως |