Discours, paragraphes |
[22, 15] |
ἐπιβουλεύειν
τοῖς
εἰσπλέουσιν.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλην
τινὰ
ἀπολογίαν
ἐποιοῦντο,
οὐδεὶς |
[22, 0] |
ἡ
κρίσις,
ἔργῳ
ἀπελογησάμην:
τῶν
|
γὰρ |
ἄλλων
ἡσυχίαν
ἀγόντων
ἀναστὰς
αὐτῶν |
[22, 15] |
ἀδύνατον
ὑμῖν
ἐστιν
ἀποψηφίσασθαι.
εἰ
|
γὰρ |
ἀπογνώσεσθε
ὁμολογούντων
αὐτῶν
ἐπὶ
τοὺς |
[22, 10] |
προσήκει
τοιούτους
ποιεῖσθαι
λόγους.
τἀναντία
|
γὰρ |
αὐτοῖς
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
συμφέρει: |
[22, 10] |
περιφανέστατον
τεκμήριον
ὅτι
ψεύδονται:
ἐχρῆν
|
γὰρ |
αὐτούς,
εἴπερ
ὑμῶν
ἕνεκα
ἔπραττον |
[22, 5] |
ὡς
ἀξιώτατον
τούτους
πρίασθαι:
δεῖν
|
γὰρ |
αὐτοὺς
ὀβολῷ
μόνον
πωλεῖν
τιμιώτερον. |
[22, 20] |
ἕνεκα
τῶν
μελλόντων
ἔσεσθαι:
οὕτω
|
γὰρ |
ἔσονται
μόγις
ἀνεκτοί.
ἐνθυμεῖσθε
δὲ |
[22, 15] |
ὑμῖν,
ὥσπερ
οἱ
πολέμιοι.
ὅταν
|
γὰρ |
μάλιστα
σίτου
τυγχάνητε
δεόμενοι,
συναρπάζουσιν |
[22, 0] |
τούτων
πρῶτον
εἰπεῖν
βούλομαι.
Ἐπειδὴ
|
γὰρ |
οἱ
πρυτάνεις
ἀπέδοσαν
εἰς
τὴν |
[22, 15] |
τοῖς
ἀποψηφισαμένοις
ἐπιτιμᾶν:
ἐφ'
ὑμῖν
|
γὰρ |
ὁποτέροις
βούλεσθε
πιστεύειν:
νῦν
δὲ |
[22, 5] |
τερον
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν.
ἐπειδὴ
|
γὰρ |
οὗτοι
τὴν
αἰτίαν
εἰς
ἐκείνους |
[22, 10] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
συμφέρει:
τότε
|
γὰρ |
πλεῖστα
κερδαίνουσιν,
ὅταν
κακοῦ
τινος |
[22, 20] |
δεῖ
πλείω
λέγειν:
περὶ
μὲν
|
γὰρ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀδικούντων,
ὅτε |
[22, 5] |
μή,
δίκαιον
ὑμᾶς
καταψηφίσασθαι.
ἡμεῖς
|
γὰρ |
ὑμῖν
παρεσχόμεθα
τὸν
νόμον,
ὃς |
[22, 10] |
κελεύοντας
τούτοις
τἀναντία
πράττειν;
Ἀλλὰ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
οἴομαι
αὐτοὺς |
[22, 10] |
ἀπολογήσεσθαι,
ἀλλὰ
τούτων
κατηγορήσειν:
περὶ
|
γὰρ |
ὧν
εἰσι
νόμοι
διαρρήδην
γεγραμμένοι, |
[22, 15] |
ἀλλ'
ἀγαπῶμεν
ἐὰν
ὁποσουτινοσοῦν
πριάμενοι
|
παρ' |
αὐτῶν
ἀπέλθωμεν.
ὥστ'
ἐνίοτε
εἰρήνης |
[22, 15] |
σιτοφύλακας
ἀποκληροῦτε:
καὶ
πολλάκις
ἤδη
|
παρ' |
ἐκείνων
πολιτῶν
ὄντων
δίκην
τὴν |
[22, 20] |
τῆς
ψυχῆς
κινδυνεύειν
ἢ
παύεσθαι
|
παρ' |
ὑμῶν
ἀδίκως
κερδαίνοντες.
καὶ
μὲν |
[22, 10] |
ὅτι
ψεύδονται:
ἐχρῆν
γὰρ
αὐτούς,
|
εἴπερ |
ὑμῶν
ἕνεκα
ἔπραττον
ταῦτα,
φαίνεσθαι |
[22, 10] |
οὐκ
ἐλεύσεσθαι:
ἴσως
δ'
ἐροῦσιν,
|
ὥσπερ |
καὶ
ἐν
τῇ
βουλῇ
ὡς |
[22, 10] |
αὐτῆς
ἡμέρας
ἐπώλουν
δραχμῇ
τιμιώτερον,
|
ὥσπερ |
κατὰ
μέδιμνον
συνω
νούμενοι.
καὶ |
[22, 15] |
τούτοις
τοῖς
καιροῖς
ἐπιβουλεύουσιν
ὑμῖν,
|
ὥσπερ |
οἱ
πολέμιοι.
ὅταν
γὰρ
μάλιστα |
[22, 10] |
περὶ
τούτων
ἀληθῆ
λέγωσιν,
οὐχ
|
ὑπὲρ |
αὑτῶν
αὐτοὺς
ἀπολογήσεσθαι,
ἀλλὰ
τούτων |
[22, 0] |
πᾶσι
φανερὸν
ἐποίησα
ὅτι
οὐχ
|
ὑπὲρ |
τούτων
ἔλεγον,
ἀλλὰ
τοῖς
νόμοις |