Discours, paragraphes
[10, 20]	δὲ τοιαῦτα καὶ ἄλλα ἐστίν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί. Ἀλλ´ εἰ μὴ
[10, 30]	εὖ ἔχουσιν. ~Ἀκούω δ´ αὐτόν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ἐπὶ τοῦτον τὸν
[10, 0]	τι ἂν βούληται. Ἐμοὶ γάρ,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ἔτη ἐστὶ δύο
[10, 20]	ἡ δειλία. Καὶ μὲν δή,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ὅσῳ μείζους εἰσὶ
[10, 30]	μαρτυρίαν Διονυσίῳ. Ὑμεῖς δ´ ἐνθυμεῖσθε,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ὅτι ὁ νομοθέτης
[10, 0]	λέγειν. Ἐγὼ δὲ οἶμαι ὑμᾶς,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, οὐ περὶ τῶν
[10, 10]	πάντες τίθενται. Ἔτι τοίνυν σκέψασθε,	ὦ	ἄνδρες δικασταί· οὑτοσὶ γάρ μοι
[10, 0]	αὐτῶν παρέξομαι. ΜΑΡΤΥΡΕΣ. Ἴσως τοίνυν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, περὶ τούτων μὲν
[10, 0]	οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι δοκῶ,	ὦ	ἄνδρες δικασταί· πολλοὺς γὰρ ὑμῶν
[10, 0]	πατρῴων ἀπεστέρησεν, ὥστε πολλῶν ἕνεκα,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, προσῆκέ μοι αὐτὸν
[10, 20]	Εἰ δὲ μή, δέομαι ὑμῶν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, τὰ δίκαια ψηφίσασθαι,
[10, 20]	ἀνῃρῆσθαι; οὗ ἔτι καὶ νῦν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, τῆς ἀρετῆς τὰ
[10, 10]	τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐγὼ τοίνυν,	ὦ	ἄνδρες δικασταί, ὑμᾶς μὲν πάντας
[10, 10]	δανείζων. Τὸ στάσιμον τοῦτό ἐστιν,	ὦ	βέλτιστε, οὐ ζυγῷ ἱστάναι ἀλλὰ
[10, 0]	πάντων ἐδήλωσεν. Οὐ γὰρ δήπου,	ὦ	Θεόμνηστε, εἰ μέν τίς σε
[10, 10]	ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη αὕτη ἐστίν,	ὦ	Θεόμνηστε, ὃ νῦν καλεῖται ἐν
[10, 30]	ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα ἐν Ἀρείῳ	πάγῳ.	Ὧν μεμνημένοι καὶ ἐμοὶ καὶ
[10, 20]	ἀπεκτονέναι ἢ τὴν ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι.	Ἐγὼ	γοῦν δεξαίμην ἂν πάσας τὰς
[10, 0]	μ´ ἔφασκεν ἀπεκτονέναι τὸν ἐμαυτοῦ.	Ἐγὼ	δ´, εἰ μὲν τὸν ἑαυτοῦ
[10, 30]	ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν·	ἐγὼ	δ´ ὑμῶν δέομαι καταψηφίσασθαι Θεομνήστου,
[10, 30]	ὡς ἔστιν ἀληθῆ τὰ εἰρημένα.	Ἐγὼ	δὲ δὶς ἤδη περὶ τούτου
[10, 20]	ἀλλὰ καὶ τὸν μαρτυρήσαντα ἠτίμωσεν.	Ἐγὼ	δὲ ἑωρακὼς μὲν ἐκεῖνο τοῦτον
[10, 0]	ἀλλ´ ἀνδροφόνον οὐκ ἐᾶν λέγειν.	Ἐγὼ	δὲ οἶμαι ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες
[10, 10]	διωμοσίας ποιοῦνται, ἀλλὰ δι´ οὗπερ	ἐγὼ	κακῶς ἀκήκοα· ὁ μὲν γὰρ
[10, 10]	μὲν πάντας εἰδέναι ἡγοῦμαι ὅτι	ἐγὼ	μὲν ὀρθῶς λέγω, τοῦτον δὲ
[10, 10]	τιμωρεῖσθαι, οὕτω τοὺς νόμους ὥσπερ	ἐγὼ	νῦν λαμβάνεις, ὅταν δ´ ἕτερον
[10, 10]	μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ.	Ἐγὼ	τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ὑμᾶς
[10, 0]	γὰρ ἐπίστασθε ἅπαντες ὅτι ἀληθῆ	λέγω.	Ὅμως δὲ μάρτυρας αὐτῶν παρέξομαι.
[10, 10]	ἡγοῦμαι ὅτι ἐγὼ μὲν ὀρθῶς	λέγω,	τοῦτον δὲ οὕτω σκαιὸν εἶναι
[10, 30]	τῇ δ´ αὐτῇ ψήφῳ φόνου	φεύγω	τοῦ πατρός, ὃς μόνος, ἐπειδὴ
[10, 10]	τοῦτό ἐστιν, ὦ βέλτιστε, οὐ	ζυγῷ	ἱστάναι ἀλλὰ τόκον πράττεσθαι ὁπόσον
[10, 10]	ἐρεῖ, διαφέρει; καὶ αὐτὸς μὲν	Λυσιθέῳ	κακηγορίας ἐδικάσω εἰπόντι σε ἐρριφέναι
[10, 0]	γὰρ καὶ λίαν φιλοδίκων εἶναι	νομίζω	κακηγορίας δικάζεσθαι) Νυνὶ δὲ αἰσχρόν
[10, 30]	οὐκ οἶδ´ ὅ τι δεῖ	πλείω	λέγειν· ἐγὼ δ´ ὑμῶν δέομαι
[10, 30]	ἐδοκιμάσθην, ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα ἐν	Ἀρείῳ	πάγῳ. Ὧν μεμνημένοι καὶ ἐμοὶ
[10, 10]	ἐπίστασθε ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ	χωρίῳ,	ὅταν τὰς τοῦ φόνου δίκας
[10, 30]	ἐμοῦ μαρτυρήσαντος τὴν αὐτὴν μαρτυρίαν	Διονυσίῳ.	Ὑμεῖς δ´ ἐνθυμεῖσθε, ὦ ἄνδρες
[10, 0]	μὲν οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι	δοκῶ,	ὦ ἄνδρες δικασταί· πολλοὺς γὰρ
[10, 30]	μείζων ἀγών μοι. Νῦν γὰρ	διώκω	μὲν κακηγορίας, τῇ δ´ αὐτῇ
[10, 10]	ΝΟΜΟΣ. Ἐπεγγυᾶν δ´ ἐπιορκήσαντα τὸν	Ἀπόλλω.	δεδιότα δὲ δίκης ἕνεκα δρασκάζειν.
[10, 10]	ὃ νῦν καλεῖται ἐν τῷ	ξύλῳ	δεδέσθαι. εἰ οὖν ὁ δεθεὶς
[10, 10]	ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ´ ἐν τῷ	ξύλῳ,	οὐκ ἂν ἠλίθιον αὐτὸν νομίζοιεν;
[10, 10]	τοῦ ῥῖψαι οὐδὲν ἐν τῷ	νόμῳ	εἴρηται, ἐὰν δέ τις εἴπῃ
[10, 0]	τὴν ἀσπίδα, ἐν δὲ τῷ	νόμῳ	εἴρηται, ἐάν τις φάσκῃ ἀποβεβληκέναι,
[10, 0]	ὀλιγαρχία ἠπιστάμην, οὔτε ἂν> ἐκείνῳ	ἀδικουμένῳ	ἐδυνάμην βοηθῆσαι. Καὶ μὲν δὴ
[10, 0]	ἐστιν ὀλιγαρχία ἠπιστάμην, οὔτε ἂν>	ἐκείνῳ	ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην βοηθῆσαι. Καὶ μὲν
[10, 0]	οὐκ ἐξὸν αὐτῷ, δημηγορεῖν· ἐν	ἐκείνῳ	γὰρ τῷ ἀγῶνι τὸν πατέρα
[10, 10]	Πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χωρίῳ, ὅταν τὰς τοῦ
[10, 0]	πότερον δώσει δίκην, ἢ τούτῳ	μόνῳ	Ἀθηναίων ἐξαίρετόν ἐστι καὶ ποιεῖν
[10, 30]	περὶ τούτου μεμαρτύρηκα· οὐ γάρ	πω	ᾔδειν ὅτι ὑμεῖς τοὺς μὲν
[10, 0]	ἄνδρες δικασταί· πολλοὺς γὰρ ὑμῶν	ὁρῶ	δικάζοντας τῶν τότε παρόντων, ὅτε
[10, 10]	καὶ αὐτὸς μὲν Λυσιθέῳ κακηγορίας	ἐδικάσω	εἰπόντι σε ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα.
[10, 20]	μὲν δή, ὦ ἄνδρες δικασταί,	ὅσῳ	μείζους εἰσὶ καὶ νεανίαι τὰς
[10, 10]	Τὸ ἀργύριον στάσιμον θεῖναι ἐφ´	ὁπόσῳ	ἂν βούληται ὁ δανείζων. Τὸ
[10, 0]	αὐτῷ, δημηγορεῖν· ἐν ἐκείνῳ γὰρ	τῷ	ἀγῶνι τὸν πατέρα μ´ ἔφασκεν
[10, 0]	ἅπερ ἐτόλμα λέγειν καὶ πρὸς	τῷ	διαιτητῇ, ὡς οὐκ ἔστι τῶν
[10, 0]	Πολὺ γὰρ ἂν ἔργον ἦν	τῷ	νομοθέτῃ ἅπαντα τὰ ὀνόματα γράφειν
[10, 10]	μὲν τοῦ ῥῖψαι οὐδὲν ἐν	τῷ	νόμῳ εἴρηται, ἐὰν δέ τις
[10, 0]	ῥῖψαι τὴν ἀσπίδα, ἐν δὲ	τῷ	νόμῳ εἴρηται, ἐάν τις φάσκῃ
[10, 10]	Θεόμνηστε, ὃ νῦν καλεῖται ἐν	τῷ	ξύλῳ δεδέσθαι. εἰ οὖν ὁ
[10, 10]	τῇ ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ´ ἐν	τῷ	ξύλῳ, οὐκ ἂν ἠλίθιον αὐτὸν
[10, 30]	Ὧν μεμνημένοι καὶ ἐμοὶ καὶ	τῷ	πατρὶ βοηθήσατε καὶ τοῖς νόμοις
[10, 20]	τῷ τοιαῦτ´ εἰρηκότι καὶ βοηθῆσαι	τῷ	πατρί, ὡς καὶ ἐκείνου κακῶς
[10, 20]	ἀποβεβληκὼς τὰ ὅπλα δικάζομαι κακηγορίας	τῷ	σώσαντι; ἀλλ´ οὐχ οὗτος ὁ
[10, 20]	πλήθους ἀπέθανεν. Ἆρ´ ἄξιον ὀργισθῆναι	τῷ	τοιαῦτ´ εἰρηκότι καὶ βοηθῆσαι τῷ
[10, 10]	γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ἐν ἐκείνῳ	τῷ	χωρίῳ, ὅταν τὰς τοῦ φόνου
[10, 0]	ὑπόδικον εἶναι» οὐκ ἂν ἐδικάζου	αὐτῷ,	ἀλλ´ ἐξήρκει ἄν σοι ἐρριφέναι
[10, 0]	ἀπορρήτων ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον	αὐτῷ	(ἀνελευθέρων γὰρ καὶ λίαν φιλοδίκων
[10, 20]	μεγάλην καὶ καλὴν ἐκείνην δωρειὰν	αὐτῷ	δεδώκατε· ἐν ᾗ τίς οὐκ
[10, 0]	τὰ ὅπλα ἀποβεβληκότα, οὐκ ἐξὸν	αὐτῷ,	δημηγορεῖν· ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ
[10, 20]	γὰρ ἂν τούτου ἀνιαρότερον γένοιτο	αὐτῷ,	ἢ τεθνάναι μὲν ὑπὸ τῶν
[10, 0]	τῶν χρημάτων ἕνεκα ἐπεβούλευσα ἂν	αὐτῷ·	ὁ γὰρ πρεσβύτερος ἀδελφὸς Πανταλέων
[10, 20]	τῇ αἰτίᾳ, ἐλάττονος δὲ οὔσης	αὐτῷ	τῆς συμφορᾶς, οὐ μόνον ὑφ´
[10, 20]	ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ ἦν	αὐτῷ	τότε ἀποθανεῖν ἢ οἴκαδ´ ἐλθόντι
[10, 0]	ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο, συγγνώμην ἂν εἶχον	αὐτῷ	τῶν εἰρημένων (φαῦλον γὰρ ἂν
[10, 0]	εἶναι δοκεῖ περὶ τοῦ πατρός,	οὕτω	πολλοῦ ἀξίου γεγενημένου καὶ ἡμῖν
[10, 10]	μὲν ὀρθῶς λέγω, τοῦτον δὲ	οὕτω	σκαιὸν εἶναι ὥστε οὐ δύνασθαι
[10, 20]	κακίας πρὸς τοῖς τῶν πολεμίων·	οὕτω	σύμφυτος αὐτοῖς ἡ δειλία. Καὶ
[10, 10]	κακῶς ἀκούσαντα τοὺς ἐχθροὺς τιμωρεῖσθαι,	οὕτω	τοὺς νόμους ὥσπερ ἐγὼ νῦν
[10, 20]	εἰσὶ καὶ νεανίαι τὰς ὄψεις,	τοσούτῳ	μᾶλλον ὀργῆς ἄξιοί εἰσι. Δῆλον
[10, 20]	μοι τῆς συμφορᾶς, εἰ ἀποφεύξεται,	τούτῳ	δ´ οὐδενὸς ἀξίας, εἰ κακηγορίας
[10, 0]	βούλομαι πότερον δώσει δίκην, ἢ	τούτῳ	μόνῳ Ἀθηναίων ἐξαίρετόν ἐστι καὶ
[10, 30]	δὲ ψυχὰς οὐκ εὖ ἔχουσιν.	~Ἀκούω	δ´ αὐτόν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[10, 30]	μὲν κακηγορίας, τῇ δ´ αὐτῇ	ψήφῳ	φόνου φεύγω τοῦ πατρός, ὃς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/03/2010