Discours, paragraphes
[10, 0]	ἂν ἐδικάζου αὐτῷ, ἀλλ´ ἐξήρκει	ἄν	σοι ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα λέγοντι
[10, 0]	τῶν ἀπορρήτων εἰρηκότα. Ἡδέως δ´	ἄν	σου πυθοίμην (περὶ τοῦτο γὰρ
[10, 0]	αὐτῷ τῶν εἰρημένων (φαῦλον γὰρ	ἂν	αὐτὸ καὶ οὐδενὸς ἄξιον ἡγούμην)
[10, 20]	ὅτι δικαίως ἀκήκοα; ἀλλ´ οὐδ´	ἂν	αὐτοὶ φήσαιτε. Ἀλλ´ ὅτι βελτίων
[10, 0]	ἢ τὸν φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου	ἂν	αὐτὸν ἀζήμιον δεῖν εἶναι ὡς
[10, 0]	εἴποι πατραλοίαν ἢ μητραλοίαν, ἠξίους	ἂν	αὐτὸν ὀφλεῖν σοι δίκην, εἰ
[10, 20]	ὁ φεύγων ἐμοῦ; ἀλλ´ οὐδ´	ἂν	αὐτὸς ἀξιώσειεν. Ἀλλ´ ὅτι ἀποβεβληκὼς
[10, 0]	ὀρθῶς τῶν χρημάτων ἕνεκα ἐπεβούλευσα	ἂν	αὐτῷ· ὁ γὰρ πρεσβύτερος ἀδελφὸς
[10, 10]	σὺ δεινὸς εἶ ὥστε, ὅπως	ἂν	βούλῃ, οἷός τ´ εἶ χρῆσθαι
[10, 0]	παρὰ τοὺς νόμους ὅ τι	ἂν	βούληται. Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες
[10, 10]	ἱστάναι ἀλλὰ τόκον πράττεσθαι ὁπόσον	ἂν	βούληται. Ἔτι δ´ ἀνάγνωθι τουτουὶ
[10, 10]	ἀργύριον στάσιμον θεῖναι ἐφ´ ὁπόσῳ	ἂν	βούληται ὁ δανείζων. Τὸ στάσιμον
[10, 30]	καταψηφίσασθαι Θεομνήστου, ἐνθυμουμένους ὅτι οὐκ	ἂν	γένοιτο τούτου μείζων ἀγών μοι.
[10, 0]	φάσκῃ ἀποβεβληκέναι, ὑπόδικον εἶναι» οὐκ	ἂν	ἐδικάζου αὐτῷ, ἀλλ´ ἐξήρκει ἄν
[10, 10]	ὡς οὐκ ἔκτεινεν. Οὐκοῦν ἄτοπον	ἂν	εἴη τὸν δράσαντ´ ἀφεῖναι φάσκοντα
[10, 0]	ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο, συγγνώμην	ἂν	εἶχον αὐτῷ τῶν εἰρημένων (φαῦλον
[10, 0]	τί ἐστιν ὀλιγαρχία ἠπιστάμην, οὔτε	ἂν>	ἐκείνῳ ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην βοηθῆσαι. Καὶ
[10, 20]	δεδώκατε· ἐν ᾗ τίς οὐκ	ἂν	ἐλεήσειε Διονύσιον, τοιαύτῃ μὲν συμφορᾷ
[10, 20]	νόμους συγγνώμην ἔχετε. Τίς γὰρ	ἂν	ἐμοὶ μείζων ταύτης γένοιτο συμφορά,
[10, 0]	ἄλλο τῶν ἀπορρήτων ἤκουσα, οὐκ	ἂν	ἐπεξῆλθον αὐτῷ (ἀνελευθέρων γὰρ καὶ
[10, 0]	καὶ ἀπεκτόνασί τινας. Πολὺ γὰρ	ἂν	ἔργον ἦν τῷ νομοθέτῃ ἅπαντα
[10, 10]	ἀλλ´ ἐν τῷ ξύλῳ, οὐκ	ἂν	ἠλίθιον αὐτὸν νομίζοιεν; Λέγε ἕτερον
[10, 20]	ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι. Ἐγὼ γοῦν δεξαίμην	ἂν	πάσας τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι ἢ
[10, 10]	τὸν χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης	ἂν	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅτι οὐ
[10, 20]	ἐκείνου κακῶς ἀκηκοότος; τί γὰρ	ἂν	τούτου ἀνιαρότερον γένοιτο αὐτῷ, ἢ
[10, 10]	ῥῖψαι καὶ ἀποβεβληκέναι· ~ἀλλ´ οὐδ´	ἂν	τῶν ἕνδεκα γενόμενος ἀποδέξαιο, εἴ
[10, 10]	τις παῖδα ἐξαγαγὼν ληφθείη, οὐκ	ἂν	φάσκοις αὐτὸν ἀνδραποδιστὴν εἶναι, εἴπερ
[10, 10]	οὐδὲν ἐν τῷ νόμῳ εἴρηται,	ἐὰν	δέ τις εἴπῃ ἀποβεβληκέναι τὴν
[10, 0]	ταῦτ´ ἀπαγορεύειν, ἀλλ´ ἀνδροφόνον οὐκ	ἐᾶν	λέγειν. Ἐγὼ δὲ οἶμαι ὑμᾶς,
[10, 30]	δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα,	ἐὰν	μὴ ἀποφαίνῃ ὡς ἔστιν ἀληθῆ
[10, 10]	ποδοκάκκῃ ἡμέρας πέντε τὸν πόδα,	ἐὰν	προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη
[10, 10]	ἑτέρων νόμων περὶ τούτων διδάξαι,	ἐάν	πως ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τοῦ
[10, 0]	ὡς οὐκ ἔστι τῶν ἀπορρήτων,	ἐάν	τις εἴπῃ τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι·
[10, 0]	ἐν δὲ τῷ νόμῳ εἴρηται,	ἐάν	τις φάσκῃ ἀποβεβληκέναι, ὑπόδικον εἶναι»
[10, 20]	ὅτι μεγάλην καὶ καλὴν ἐκείνην	δωρειὰν	αὐτῷ δεδώκατε· ἐν ᾗ τίς
[10, 20]	ὅτι δυστυχεστάτην ἐκείνην εἴημεν τὴν	στρατείαν	ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ πολλοὶ μὲν
[10, 0]	ἀπέθνῃσκε. ταύτην δὲ ἔχων τὴν	ἡλικίαν	οὔτε τί ἐστιν ὀλιγαρχία ἠπιστάμην,
[10, 0]	ἐπεξῆλθον αὐτῷ (ἀνελευθέρων γὰρ καὶ	λίαν	φιλοδίκων εἶναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι)
[10, 30]	ἄνδρες δικασταί, ὅτι ὁ νομοθέτης	οὐδεμίαν	ὀργῇ συγγνώμην δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ
[10, 20]	ὑποχείριον ἐγένετο, οὔτε τοῖς πολίταις	οὐδεμίαν	πώποτε ὦφλεν εὐθύνην, ἔτη δὲ
[10, 0]	εἰ μέν τίς σε εἴποι	πατραλοίαν	ἢ μητραλοίαν, ἠξίους ἂν αὐτὸν
[10, 0]	τίς σε εἴποι πατραλοίαν ἢ	μητραλοίαν,	ἠξίους ἂν αὐτὸν ὀφλεῖν σοι
[10, 20]	καὶ ἑξήκοντα ἐν ὀλιγαρχίᾳ δι´	εὔνοιαν	τοῦ ὑμετέρου πλήθους ἀπέθανεν. Ἆρ´
[10, 0]	~ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΥ (Μαρτύρων μὲν οὐκ	ἀπορίαν	μοι ἔσεσθαι δοκῶ, ὦ ἄνδρες
[10, 30]	ταῦτα ἐμοῦ μαρτυρήσαντος τὴν αὐτὴν	μαρτυρίαν	Διονυσίῳ. Ὑμεῖς δ´ ἐνθυμεῖσθε, ὦ
[10, 20]	τεθνάναι μὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν,	αἰτίαν	δ´ ἔχειν ὑπὸ τῶν παίδων
[10, 0]	δέ τις εἴποι ὡς τὴν	τεκοῦσαν	ἢ τὸν φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου
[10, 10]	νόμους ὥσπερ ἐγὼ νῦν λαμβάνεις,	ὅταν	δ´ ἕτερον παρὰ τοὺς νόμους
[10, 10]	κελεύει. Οὐκ οὖν δεινόν, εἰ	ὅταν	μὲν δέῃ σὲ κακῶς ἀκούσαντα
[10, 10]	ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ,	ὅταν	τὰς τοῦ φόνου δίκας δικάζωνται,
[10, 10]	νομίζοιεν; Λέγε ἕτερον νόμον. ΝΟΜΟΣ.	Ἐπεγγυᾶν	δ´ ἐπιορκήσαντα τὸν Ἀπόλλω. δεδιότα
[10, 30]	τάχιστα ἐδοκιμάσθην, ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα	ἐν	Ἀρείῳ πάγῳ. Ὧν μεμνημένοι καὶ
[10, 0]	σε εἴποι ῥῖψαι τὴν ἀσπίδα,	ἐν	δὲ τῷ νόμῳ εἴρηται, ἐάν
[10, 0]	ἀποβεβληκότα, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ, δημηγορεῖν·	ἐν	ἐκείνῳ γὰρ τῷ ἀγῶνι τὸν
[10, 10]	ἀναβεβηκέναι. Πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι	ἐν	ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ, ὅταν τὰς
[10, 20]	ἐκείνην εἴημεν τὴν στρατείαν ἐστρατευμένοι,	ἐν	ᾗ πολλοὶ μὲν ἡμῶν ἀπέθανον,
[10, 20]	καλὴν ἐκείνην δωρειὰν αὐτῷ δεδώκατε·	ἐν	ᾗ τίς οὐκ ἂν ἐλεήσειε
[10, 20]	δὲ γεγονὼς ἑπτὰ καὶ ἑξήκοντα	ἐν	ὀλιγαρχίᾳ δι´ εὔνοιαν τοῦ ὑμετέρου
[10, 10]	εἰ οὖν ὁ δεθεὶς ἐξελθὼν	ἐν	ταῖς εὐθύναις τῶν ἕνδεκα κατηγοροίη
[10, 10]	τῶν ἕνδεκα κατηγοροίη ὅτι οὐκ	ἐν	τῇ ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ´ ἐν
[10, 10]	τοὺς παλαιούς. ΝΟΜΟΣ. Δεδέσθαι δ´	ἐν	τῇ ποδοκάκκῃ ἡμέρας πέντε τὸν
[10, 20]	ἀλλ´ οὐχ οὗτος ὁ λόγος	ἐν	τῇ πόλει κατεσκέδασται. Ἀναμνήσθητε δὲ
[10, 20]	συμφορᾷ περιπεπτωκότα, ἄνδρα δὲ ἄριστον	ἐν	τοῖς κινδύνοις γεγενημένον, ἀπιόντα δὲ
[10, 10]	περὶ μὲν τοῦ ῥῖψαι οὐδὲν	ἐν	τῷ νόμῳ εἴρηται, ἐὰν δέ
[10, 10]	ὦ Θεόμνηστε, ὃ νῦν καλεῖται	ἐν	τῷ ξύλῳ δεδέσθαι. εἰ οὖν
[10, 10]	ἐν τῇ ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ´	ἐν	τῷ ξύλῳ, οὐκ ἂν ἠλίθιον
[10, 10]	ἀπίλλειν τοῦτο ἀποκλῄειν νομίζεται, καὶ	μηδὲν	διὰ τοῦτο διαφέρου. Τὸ ἀργύριον
[10, 0]	ἄνδρες δικασταί, περὶ τούτων μὲν	οὐδὲν	ἀπολογήσεται, ἐρεῖ δὲ πρὸς ὑμᾶς
[10, 0]	μὲν οὖν περὶ αὐτῶν μνησθῆναι,	οὐδὲν	δὲ δεῖ πολλῶν λόγων· σχεδὸν
[10, 10]	Καίτοι περὶ μὲν τοῦ ῥῖψαι	οὐδὲν	ἐν τῷ νόμῳ εἴρηται, ἐὰν
[10, 0]	σοι ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα λέγοντι	οὐδέν	σοι μέλειν; οὐδὲ γὰρ τὸ
[10, 0]	αὐτὸν ἀζήμιον δεῖν εἶναι ὡς	οὐδὲν	τῶν ἀπορρήτων εἰρηκότα. Ἡδέως δ´
[10, 20]	ἐμοῦ; ἀλλ´ οὐδ´ ἂν αὐτὸς	ἀξιώσειεν.	Ἀλλ´ ὅτι ἀποβεβληκὼς τὰ ὅπλα
[10, 10]	ξύλῳ, οὐκ ἂν ἠλίθιον αὐτὸν	νομίζοιεν;	Λέγε ἕτερον νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐπεγγυᾶν
[10, 0]	τῷ ἀγῶνι τὸν πατέρα μ´	ἔφασκεν	ἀπεκτονέναι τὸν ἐμαυτοῦ. Ἐγὼ δ´,
[10, 20]	οὔτε τοῖς πολίταις οὐδεμίαν πώποτε	ὦφλεν	εὐθύνην, ἔτη δὲ γεγονὼς ἑπτὰ
[10, 10]	οὗπερ ἐγὼ κακῶς ἀκήκοα· ὁ	μὲν	γὰρ διώκων ὡς ἔκτεινε διόμνυται,
[10, 10]	Οὐκ οὖν δεινόν, εἰ ὅταν	μὲν	δέῃ σὲ κακῶς ἀκούσαντα τοὺς
[10, 0]	ἐκείνῳ ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην βοηθῆσαι. Καὶ	μὲν	δὴ οὐκ ὀρθῶς τῶν χρημάτων
[10, 20]	σύμφυτος αὐτοῖς ἡ δειλία. Καὶ	μὲν	δή, ὦ ἄνδρες δικασταί, ὅσῳ
[10, 20]	μαρτυρήσαντα ἠτίμωσεν. Ἐγὼ δὲ ἑωρακὼς	μὲν	ἐκεῖνο τοῦτον ποιήσαντα ὃ καὶ
[10, 20]	αἰσχρὰς αἰτίας ἀκηκοότι; Ὃς πολλάκις	μὲν	ἐστρατήγησε, πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους
[10, 20]	στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ πολλοὶ	μὲν	ἡμῶν ἀπέθανον, οἱ δὲ σώσαντες
[10, 30]	πω ᾔδειν ὅτι ὑμεῖς τοὺς	μὲν	ἰδόντας τιμωρεῖσθε, τοῖς δὲ ἀποβαλοῦσι
[10, 30]	ἀγών μοι. Νῦν γὰρ διώκω	μὲν	κακηγορίας, τῇ δ´ αὐτῇ ψήφῳ
[10, 10]	οὗτος ἐρεῖ, διαφέρει; καὶ αὐτὸς	μὲν	Λυσιθέῳ κακηγορίας ἐδικάσω εἰπόντι σε
[10, 10]	πάντας εἰδέναι ἡγοῦμαι ὅτι ἐγὼ	μὲν	ὀρθῶς λέγω, τοῦτον δὲ οὕτω
[10, 0]	ὦ ἄνδρες δικασταί, περὶ τούτων	μὲν	οὐδὲν ἀπολογήσεται, ἐρεῖ δὲ πρὸς
[10, 0]	~ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΥ (Μαρτύρων	μὲν	οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι δοκῶ,
[10, 0]	μοι αὐτὸν βούλεσθαι ζῆν. Ἀνάγκη	μὲν	οὖν περὶ αὐτῶν μνησθῆναι, οὐδὲν
[10, 30]	δὲ ἀποβαλοῦσι συγγνώμην ἔχετε. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων οὐκ οἶδ´ ὅ
[10, 10]	τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ὑμᾶς	μὲν	πάντας εἰδέναι ἡγοῦμαι ὅτι ἐγὼ
[10, 10]	ὀφείλειν. Πρόσεχε τὸν νοῦν. τὸ	μὲν	πεφασμένως ἐστὶ φανερῶς, πωλεῖσθαι δὲ
[10, 20]	αὐτὸν ἔννουν γεγονέναι ὅτι τὰ	μὲν	πράγματα ταὐτά ἐστι νῦν τε
[10, 20]	οὐκ ἂν ἐλεήσειε Διονύσιον, τοιαύτῃ	μὲν	συμφορᾷ περιπεπτωκότα, ἄνδρα δὲ ἄριστον
[10, 20]	εἰσι. Δῆλον γὰρ ὅτι τοῖς	μὲν	σώμασι δύνανται, τὰς δὲ ψυχὰς
[10, 0]	γὰρ δήπου, ὦ Θεόμνηστε, εἰ	μέν	τίς σε εἴποι πατραλοίαν ἢ
[10, 0]	τὸν ἐμαυτοῦ. Ἐγὼ δ´, εἰ	μὲν	τὸν ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο,
[10, 10]	ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα. Καίτοι περὶ	μὲν	τοῦ ῥῖψαι οὐδὲν ἐν τῷ
[10, 20]	ἀνιαρότερον γένοιτο αὐτῷ, ἢ τεθνάναι	μὲν	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, αἰτίαν δ´
[10, 20]	τὸν πατέρα. Οὗτος οὖν ἔνοχος	μὲν	ὢν τῇ αἰτίᾳ, ἐλάττονος δὲ
[10, 20]	δικαστηρίου λέγοντα ὅτι δυστυχεστάτην ἐκείνην	εἴημεν	τὴν στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ
[10, 10]	τε δρασκάζειν, ὃ νῦν ἀποδιδράσκειν	ὀνομάζομεν.	Ὅστις δὲ ἀπίλλει τῇ θύρᾳ,
[10, 20]	δι´ εὔνοιαν τοῦ ὑμετέρου πλήθους	ἀπέθανεν.	Ἆρ´ ἄξιον ὀργισθῆναι τῷ τοιαῦτ´
[10, 10]	ὁ δὲ φεύγων ὡς οὐκ	ἔκτεινεν.	Οὐκοῦν ἄτοπον ἂν εἴη τὸν
[10, 0]	καὶ ἐπιτροπεύσας ἡμᾶς τῶν πατρῴων	ἀπεστέρησεν,	ὥστε πολλῶν ἕνεκα, ὦ ἄνδρες
[10, 0]	περὶ ἑνὸς εἰπὼν περὶ πάντων	ἐδήλωσεν.	Οὐ γὰρ δήπου, ὦ Θεόμνηστε,
[10, 20]	ἠλεήθη, ἀλλὰ καὶ τὸν μαρτυρήσαντα	ἠτίμωσεν.	Ἐγὼ δὲ ἑωρακὼς μὲν ἐκεῖνο
[10, 20]	ἀποβαλόντων ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ	ἦν	αὐτῷ τότε ἀποθανεῖν ἢ οἴκαδ´
[10, 0]	τινας. Πολὺ γὰρ ἂν ἔργον	ἦν	τῷ νομοθέτῃ ἅπαντα τὰ ὀνόματα
[10, 10]	Οἰκῆος καὶ δούλης διπλῆν τὴν	βλάβην	ὀφείλειν. Πρόσεχε τὸν νοῦν. τὸ
[10, 0]	δικασταί, προσῆκέ μοι αὐτὸν βούλεσθαι	ζῆν.	Ἀνάγκη μὲν οὖν περὶ αὐτῶν
[10, 30]	πατρός, ὃς μόνος, ἐπειδὴ τάχιστα	ἐδοκιμάσθην,	ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα ἐν Ἀρείῳ
[10, 0]	ἠξίους ἂν αὐτὸν ὀφλεῖν σοι	δίκην,	εἰ δέ τις εἴποι ὡς
[10, 0]	ὑμῶν εἰδέναι βούλομαι πότερον δώσει	δίκην,	ἢ τούτῳ μόνῳ Ἀθηναίων ἐξαίρετόν
[10, 10]	ἐξ ὧν ἀδικῶν οὐ δέδωκας	δίκην,	οἴει δεῖν πλεονεκτεῖν; Καί μοι
[10, 20]	εἰ κακηγορίας ἁλώσεται, οὐκ ἄρα	δίκην	παρ´ αὐτοῦ λήψομαι; Τίνος ὄντος
[10, 10]	εἴπῃς κακῶς, οὐκ ἀξιοῖς δοῦναι	δίκην;	πότερον οὕτως σὺ δεινὸς εἶ
[10, 20]	πόλει κατεσκέδασται. Ἀναμνήσθητε δὲ ὅτι	μεγάλην	καὶ καλὴν ἐκείνην δωρειὰν αὐτῷ
[10, 20]	Ἀναμνήσθητε δὲ ὅτι μεγάλην καὶ	καλὴν	ἐκείνην δωρειὰν αὐτῷ δεδώκατε· ἐν
[10, 10]	πωλοῦνται, καὶ Οἰκῆος καὶ δούλης	διπλῆν	τὴν βλάβην ὀφείλειν. Πρόσεχε τὸν
[10, 0]	ἠπιστάμην, οὔτε ἂν> ἐκείνῳ ἀδικουμένῳ	ἐδυνάμην	βοηθῆσαι. Καὶ μὲν δὴ οὐκ
[10, 0]	ἡλικίαν οὔτε τί ἐστιν ὀλιγαρχία	ἠπιστάμην,	οὔτε ἂν> ἐκείνῳ ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην
[10, 20]	τὴν ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι. Ἐγὼ γοῦν	δεξαίμην	ἂν πάσας τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι
[10, 0]	εἰρηκότα. Ἡδέως δ´ ἄν σου	πυθοίμην	(περὶ τοῦτο γὰρ δεινὸς εἶ
[10, 0]	ἂν αὐτὸ καὶ οὐδενὸς ἄξιον	ἡγούμην)	οὐδ´ εἴ τι ἄλλο τῶν
[10, 20]	τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι ἢ τοιαύτην	γνώμην	ἔχειν περὶ τὸν πατέρα. Οὗτος
[10, 0]	τὸν ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο,	συγγνώμην	ἂν εἶχον αὐτῷ τῶν εἰρημένων
[10, 30]	ὅτι ὁ νομοθέτης οὐδεμίαν ὀργῇ	συγγνώμην	δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα,
[10, 30]	ἰδόντας τιμωρεῖσθε, τοῖς δὲ ἀποβαλοῦσι	συγγνώμην	ἔχετε. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[10, 20]	καὶ λέγοντι παρὰ τοὺς νόμους	συγγνώμην	ἔχετε. Τίς γὰρ ἂν ἐμοὶ
[10, 20]	δὲ ὅτι μεγάλην καὶ καλὴν	ἐκείνην	δωρειὰν αὐτῷ δεδώκατε· ἐν ᾗ
[10, 20]	τοῦ δικαστηρίου λέγοντα ὅτι δυστυχεστάτην	ἐκείνην	εἴημεν τὴν στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν
[10, 20]	τοῖς πολίταις οὐδεμίαν πώποτε ὦφλεν	εὐθύνην,	ἔτη δὲ γεγονὼς ἑπτὰ καὶ
[10, 20]	ὑμεῖς ἴστε, αὐτὸς δὲ σώσας	τὴν	ἀσπίδα, ἀκηκοὼς δὲ οὕτως ἀνόσιον
[10, 20]	τινα τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι ἢ	τὴν	ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι. Ἐγὼ γοῦν δεξαίμην
[10, 0]	εἴ τίς σε εἴποι ῥῖψαι	τὴν	ἀσπίδα, ἐν δὲ τῷ νόμῳ
[10, 10]	κακηγορίας ἐδικάσω εἰπόντι σε ἐρριφέναι	τὴν	ἀσπίδα. Καίτοι περὶ μὲν τοῦ
[10, 0]	ἀλλ´ ἐξήρκει ἄν σοι ἐρριφέναι	τὴν	ἀσπίδα λέγοντι οὐδέν σοι μέλειν;
[10, 10]	ἐὰν δέ τις εἴπῃ ἀποβεβληκέναι	τὴν	ἀσπίδα, πεντακοσίας δραχμὰς ὀφείλειν κελεύει.
[10, 0]	ἅπαντα τὰ ὀνόματα γράφειν ὅσα	τὴν	αὐτὴν δύναμιν ἔχει· ἀλλὰ περὶ
[10, 30]	ὀργισθεὶς εἴρηκε ταῦτα ἐμοῦ μαρτυρήσαντος	τὴν	αὐτὴν μαρτυρίαν Διονυσίῳ. Ὑμεῖς δ´
[10, 10]	καὶ Οἰκῆος καὶ δούλης διπλῆν	τὴν	βλάβην ὀφείλειν. Πρόσεχε τὸν νοῦν.
[10, 0]	τριάκοντα ἀπέθνῃσκε. ταύτην δὲ ἔχων	τὴν	ἡλικίαν οὔτε τί ἐστιν ὀλιγαρχία
[10, 10]	οὐκ ἐξ ὧν εὖ πεποίηκας	τὴν	πόλιν, ἀλλ´ ἐξ ὧν ἀδικῶν
[10, 20]	λέγοντα ὅτι δυστυχεστάτην ἐκείνην εἴημεν	τὴν	στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ πολλοὶ
[10, 0]	εἰ δέ τις εἴποι ὡς	τὴν	τεκοῦσαν ἢ τὸν φύσαντα ἔτυπτες,
[10, 20]	ἀπὸ τοῦ δικαστηρίου λέγοντα ὅτι	δυστυχεστάτην	ἐκείνην εἴημεν τὴν στρατείαν ἐστρατευμένοι,
[10, 10]	ληφθείη, οὐκ ἂν φάσκοις αὐτὸν	ἀνδραποδιστὴν	εἶναι, εἴπερ μαχεῖ τοῖς ὀνόμασιν,
[10, 0]	τὰ ὀνόματα γράφειν ὅσα τὴν	αὐτὴν	δύναμιν ἔχει· ἀλλὰ περὶ ἑνὸς
[10, 30]	εἴρηκε ταῦτα ἐμοῦ μαρτυρήσαντος τὴν	αὐτὴν	μαρτυρίαν Διονυσίῳ. Ὑμεῖς δ´ ἐνθυμεῖσθε,
[10, 20]	πάσας τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι ἢ	τοιαύτην	γνώμην ἔχειν περὶ τὸν πατέρα.
[10, 0]	πατὴρ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἀπέθνῃσκε.	ταύτην	δὲ ἔχων τὴν ἡλικίαν οὔτε
[10, 30]	οἶδ´ ὅ τι δεῖ πλείω	λέγειν·	ἐγὼ δ´ ὑμῶν δέομαι καταψηφίσασθαι
[10, 0]	ἀπαγορεύειν, ἀλλ´ ἀνδροφόνον οὐκ ἐᾶν	λέγειν.	Ἐγὼ δὲ οἶμαι ὑμᾶς, ὦ
[10, 0]	καὶ μεμελέτηκας καὶ ποιεῖν καὶ	λέγειν)	εἴ τίς σε εἴποι ῥῖψαι
[10, 0]	δὲ πρὸς ὑμᾶς ἅπερ ἐτόλμα	λέγειν	καὶ πρὸς τῷ διαιτητῇ, ὡς
[10, 0]	ἐξαίρετόν ἐστι καὶ ποιεῖν καὶ	λέγειν	παρὰ τοὺς νόμους ὅ τι
[10, 0]	δικασταί, οὐ περὶ τῶν ὀνομάτων	δεῖν	διαφέρεσθαι ἀλλὰ τῆς τούτων διανοίας,
[10, 0]	ἔτυπτες, ᾤου ἂν αὐτὸν ἀζήμιον	δεῖν	εἶναι ὡς οὐδὲν τῶν ἀπορρήτων
[10, 10]	ἀδικῶν οὐ δέδωκας δίκην, οἴει	δεῖν	πλεονεκτεῖν; Καί μοι ἀνάγνωθι τὸν
[10, 30]	τούτου μεμαρτύρηκα· οὐ γάρ πω	ᾔδειν	ὅτι ὑμεῖς τοὺς μὲν ἰδόντας
[10, 10]	ἐπιορκήσαντα ὀμόσαντά ἐστι, τό τε	δρασκάζειν,	ὃ νῦν ἀποδιδράσκειν ὀνομάζομεν. Ὅστις
[10, 10]	Ἀπόλλω. δεδιότα δὲ δίκης ἕνεκα	δρασκάζειν.	Τοῦτο τὸ ἐπιορκήσαντα ὀμόσαντά ἐστι,
[10, 10]	πεφασμένως ἐστὶ φανερῶς, πωλεῖσθαι δὲ	βαδίζειν,	τὸ δὲ οἰκῆος θεράποντος. ~Πολλὰ
[10, 10]	κλέπτου ὄντος. Τὸ ἀπίλλειν τοῦτο	ἀποκλῄειν	νομίζεται, καὶ μηδὲν διὰ τοῦτο
[10, 10]	σκαιὸν εἶναι ὥστε οὐ δύνασθαι	μαθεῖν	τὰ λεγόμενα. Βούλομαι οὖν αὐτὸν
[10, 0]	δεινὸς εἶ καὶ μεμελέτηκας καὶ	ποιεῖν	καὶ λέγειν) εἴ τίς σε
[10, 0]	μόνῳ Ἀθηναίων ἐξαίρετόν ἐστι καὶ	ποιεῖν	καὶ λέγειν παρὰ τοὺς νόμους
[10, 10]	τό τε δρασκάζειν, ὃ νῦν	ἀποδιδράσκειν	ὀνομάζομεν. Ὅστις δὲ ἀπίλλει τῇ
[10, 0]	τὴν ἀσπίδα λέγοντι οὐδέν σοι	μέλειν;	οὐδὲ γὰρ τὸ αὐτό ἐστι
[10, 10]	ἀποβεβληκέναι τὴν ἀσπίδα, πεντακοσίας δραχμὰς	ὀφείλειν	κελεύει. Οὐκ οὖν δεινόν, εἰ
[10, 10]	καὶ δούλης διπλῆν τὴν βλάβην	ὀφείλειν.	Πρόσεχε τὸν νοῦν. τὸ μὲν
[10, 10]	ἔνδον τοῦ κλέπτου ὄντος. Τὸ	ἀπίλλειν	τοῦτο ἀποκλῄειν νομίζεται, καὶ μηδὲν
[10, 0]	ἢ μητραλοίαν, ἠξίους ἂν αὐτὸν	ὀφλεῖν	σοι δίκην, εἰ δέ τις
[10, 20]	κρεῖττον δὲ ἦν αὐτῷ τότε	ἀποθανεῖν	ἢ οἴκαδ´ ἐλθόντι τοιαύτῃ τύχῃ
[10, 0]	ὅπλα ἀποβεβληκότα, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ,	δημηγορεῖν·	ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ ἀγῶνι
[10, 10]	οὐ δέδωκας δίκην, οἴει δεῖν	πλεονεκτεῖν;	Καί μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον.
[10, 0]	τὸν γὰρ νόμον οὐ ταῦτ´	ἀπαγορεύειν,	ἀλλ´ ἀνδροφόνον οὐκ ἐᾶν λέγειν.
[10, 0]	τῷ νομοθέτῃ ἅπαντα τὰ ὀνόματα	γράφειν	ὅσα τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχει·
[10, 20]	ἀσπίδας ἐρριφέναι ἢ τοιαύτην γνώμην	ἔχειν	περὶ τὸν πατέρα. Οὗτος οὖν
[10, 20]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, αἰτίαν δ´	ἔχειν	ὑπὸ τῶν παίδων ἀνῃρῆσθαι; οὗ
[10, 10]	ἐξ ὧν εὖ πεποίηκας τὴν	πόλιν,	ἀλλ´ ἐξ ὧν ἀδικῶν οὐ
[10, 0]	ὀνόματα γράφειν ὅσα τὴν αὐτὴν	δύναμιν	ἔχει· ἀλλὰ περὶ ἑνὸς εἰπὼν
[10, 0]	οὕτω πολλοῦ ἀξίου γεγενημένου καὶ	ἡμῖν	καὶ τῇ πόλει, μὴ τιμωρήσασθαι
[10, 10]	βήματος παιδευθῇ καὶ τὸ λοιπὸν	ἡμῖν	μὴ παρέχῃ πράγματα. Καί μοι
[10, 10]	ἀνδραποδιστὴν εἶναι, εἴπερ μαχεῖ τοῖς	ὀνόμασιν,	ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔργοις τὸν
[10, 20]	τὰς δὲ ψυχὰς οὐκ εὖ	ἔχουσιν.	~Ἀκούω δ´ αὐτόν, ὦ ἄνδρες
[10, 30]	ὁ νομοθέτης οὐδεμίαν ὀργῇ συγγνώμην	δίδωσιν,	ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα, ἐὰν
[10, 20]	ἐνθυμουμένους ὅτι πολὺ μεῖζον κακόν	ἐστιν	ἀκοῦσαί τινα τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι
[10, 20]	δικασταί. Ἀλλ´ εἰ μὴ σιδηροῦς	ἐστιν,	οἴομαι αὐτὸν ἔννουν γεγονέναι ὅτι
[10, 0]	ἔχων τὴν ἡλικίαν οὔτε τί	ἐστιν	ὀλιγαρχία ἠπιστάμην, οὔτε ἂν> ἐκείνῳ
[10, 20]	~Πολλὰ δὲ τοιαῦτα καὶ ἄλλα	ἐστίν,	ὦ ἄνδρες δικασταί. Ἀλλ´ εἰ
[10, 10]	ὁ δανείζων. Τὸ στάσιμον τοῦτό	ἐστιν,	ὦ βέλτιστε, οὐ ζυγῷ ἱστάναι
[10, 10]	ἡ ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη αὕτη	ἐστίν,	ὦ Θεόμνηστε, ὃ νῦν καλεῖται
[10, 30]	λέγοντα, ἐὰν μὴ ἀποφαίνῃ ὡς	ἔστιν	ἀληθῆ τὰ εἰρημένα. Ἐγὼ δὲ
[10, 10]	καὶ μαλακίας οὐδ´ εἰς Ἄρειον	πάγον	ἀναβεβηκέναι. Πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι
[10, 30]	ἄνδρες δικασταί, ἐπὶ τοῦτον τὸν	λόγον	τρέψεσθαι, ὡς ὀργισθεὶς εἴρηκε ταῦτα
[10, 0]	ἀπεκτόνασί τινας. Πολὺ γὰρ ἂν	ἔργον	ἦν τῷ νομοθέτῃ ἅπαντα τὰ
[10, 0]	οὐδὲν δὲ δεῖ πολλῶν λόγων·	σχεδὸν	γὰρ ἐπίστασθε ἅπαντες ὅτι ἀληθῆ
[10, 10]	Ὅστις δὲ ἀπίλλει τῇ θύρᾳ,	ἔνδον	τοῦ κλέπτου ὄντος. Τὸ ἀπίλλειν
[10, 20]	δίκαια ψηφίσασθαι, ἐνθυμουμένους ὅτι πολὺ	μεῖζον	κακόν ἐστιν ἀκοῦσαί τινα τὸν
[10, 0]	τῶν ἀπορρήτων ἤκουσα, οὐκ ἂν	ἐπεξῆλθον	αὐτῷ (ἀνελευθέρων γὰρ καὶ λίαν
[10, 30]	ὃς μόνος, ἐπειδὴ τάχιστα ἐδοκιμάσθην,	ἐπεξῆλθον	τοῖς τριάκοντα ἐν Ἀρείῳ πάγῳ.
[10, 10]	ὀρθῶς λέγω, τοῦτον δὲ οὕτω	σκαιὸν	εἶναι ὥστε οὐ δύνασθαι μαθεῖν
[10, 10]	ἀνάγνωθι τουτουὶ τοῦ νόμου τὸ	τελευταῖον.	Ὅσαι δὲ πεφασμένως πωλοῦνται, καὶ
[10, 10]	ῥᾳθυμίας καὶ μαλακίας οὐδ´ εἰς	Ἄρειον	πάγον ἀναβεβηκέναι. Πάντες γὰρ ἐπίστασθε
[10, 10]	ἐν τῷ ξύλῳ, οὐκ ἂν	ἠλίθιον	αὐτὸν νομίζοιεν; Λέγε ἕτερον νόμον.
[10, 0]	φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου ἂν αὐτὸν	ἀζήμιον	δεῖν εἶναι ὡς οὐδὲν τῶν
[10, 0]	γὰρ ἂν αὐτὸ καὶ οὐδενὸς	ἄξιον	ἡγούμην) οὐδ´ εἴ τι ἄλλο
[10, 20]	τοῦ ὑμετέρου πλήθους ἀπέθανεν. Ἆρ´	ἄξιον	ὀργισθῆναι τῷ τοιαῦτ´ εἰρηκότι καὶ
[10, 20]	τοῖς πολεμίοις τὸ ἐκείνου σῶμα	ὑποχείριον	ἐγένετο, οὔτε τοῖς πολίταις οὐδεμίαν
[10, 10]	μηδὲν διὰ τοῦτο διαφέρου. Τὸ	ἀργύριον	στάσιμον θεῖναι ἐφ´ ὁπόσῳ ἂν
[10, 20]	τὴν ἀσπίδα, ἀκηκοὼς δὲ οὕτως	ἀνόσιον	καὶ δεινὸν πρᾶγμα, μεγίστης δὲ
[10, 20]	ᾗ τίς οὐκ ἂν ἐλεήσειε	Διονύσιον,	τοιαύτῃ μὲν συμφορᾷ περιπεπτωκότα, ἄνδρα
[10, 10]	εἴ τις ἀπάγοι τινὰ φάσκων	θοἰμάτιον	ἀποδεδύσθαι ἢ τὸν χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι,
[10, 20]	ψηφίσασθαι, ἐνθυμουμένους ὅτι πολὺ μεῖζον	κακόν	ἐστιν ἀκοῦσαί τινα τὸν πατέρα
[10, 0]	εἴρηται, ἐάν τις φάσκῃ ἀποβεβληκέναι,	ὑπόδικον	εἶναι» οὐκ ἂν ἐδικάζου αὐτῷ,
[10, 10]	βέλτιστε, οὐ ζυγῷ ἱστάναι ἀλλὰ	τόκον	πράττεσθαι ὁπόσον ἂν βούληται. Ἔτι
[10, 10]	φάσκων θοἰμάτιον ἀποδεδύσθαι ἢ τὸν	χιτωνίσκον	ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης ἂν τὸν
[10, 20]	τοσούτῳ μᾶλλον ὀργῆς ἄξιοί εἰσι.	Δῆλον	γὰρ ὅτι τοῖς μὲν σώμασι
[10, 20]	καὶ νεανίαι τὰς ὄψεις, τοσούτῳ	μᾶλλον	ὀργῆς ἄξιοί εἰσι. Δῆλον γὰρ
[10, 0]	ἂν εἶχον αὐτῷ τῶν εἰρημένων	(φαῦλον	γὰρ ἂν αὐτὸ καὶ οὐδενὸς
[10, 10]	διὰ τοῦτο διαφέρου. Τὸ ἀργύριον	στάσιμον	θεῖναι ἐφ´ ὁπόσῳ ἂν βούληται
[10, 10]	ἂν βούληται ὁ δανείζων. Τὸ	στάσιμον	τοῦτό ἐστιν, ὦ βέλτιστε, οὐ
[10, 10]	πλεονεκτεῖν; Καί μοι ἀνάγνωθι τὸν	νόμον.	ΝΟΜΟΣ. Ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρες
[10, 10]	ἠλίθιον αὐτὸν νομίζοιεν; Λέγε ἕτερον	νόμον.	ΝΟΜΟΣ. Ἐπεγγυᾶν δ´ ἐπιορκήσαντα τὸν
[10, 0]	τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι· τὸν γὰρ	νόμον	οὐ ταῦτ´ ἀπαγορεύειν, ἀλλ´ ἀνδροφόνον
[10, 20]	ἐν ᾗ πολλοὶ μὲν ἡμῶν	ἀπέθανον,	οἱ δὲ σώσαντες τὰ ὅπλα
[10, 20]	δὲ ἄριστον ἐν τοῖς κινδύνοις	γεγενημένον,	ἀπιόντα δὲ ἀπὸ τοῦ δικαστηρίου
[10, 10]	δραχμὰς ὀφείλειν κελεύει. Οὐκ οὖν	δεινόν,	εἰ ὅταν μὲν δέῃ σὲ
[10, 20]	ἀκηκοὼς δὲ οὕτως ἀνόσιον καὶ	δεινὸν	πρᾶγμα, μεγίστης δὲ οὔσης μοι
[10, 20]	οὔσης αὐτῷ τῆς συμφορᾶς, οὐ	μόνον	ὑφ´ ὑμῶν ἠλεήθη, ἀλλὰ καὶ
[10, 10]	εἴη τὸν δράσαντ´ ἀφεῖναι φάσκοντα	ἀνδροφόνον	εἶναι, ὅτι ὁ διώκων, ὡς
[10, 0]	νόμον οὐ ταῦτ´ ἀπαγορεύειν, ἀλλ´	ἀνδροφόνον	οὐκ ἐᾶν λέγειν. Ἐγὼ δὲ
[10, 0]	εἰσήγγελλε τὰ ὅπλα ἀποβεβληκότα, οὐκ	ἐξὸν	αὐτῷ, δημηγορεῖν· ἐν ἐκείνῳ γὰρ
[10, 10]	τοῦ βήματος παιδευθῇ καὶ τὸ	λοιπὸν	ἡμῖν μὴ παρέχῃ πράγματα. Καί
[10, 10]	ἀλλ´ ἀφείης ἂν τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ὅτι οὐ λωποδύτης ὀνομάζεται. Οὐδ´
[10, 10]	φεύγων ὡς οὐκ ἔκτεινεν. Οὐκοῦν	ἄτοπον	ἂν εἴη τὸν δράσαντ´ ἀφεῖναι
[10, 10]	ἂν ἠλίθιον αὐτὸν νομίζοιεν; Λέγε	ἕτερον	νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐπεγγυᾶν δ´ ἐπιορκήσαντα
[10, 10]	ἐγὼ νῦν λαμβάνεις, ὅταν δ´	ἕτερον	παρὰ τοὺς νόμους εἴπῃς κακῶς,
[10, 0]	καὶ παρ´ ὑμῶν εἰδέναι βούλομαι	πότερον	δώσει δίκην, ἢ τούτῳ μόνῳ
[10, 20]	ὄντος ἐμοὶ πρὸς ὑμᾶς ἐγκλήματος;	Πότερον	ὅτι δικαίως ἀκήκοα; ἀλλ´ οὐδ´
[10, 10]	κακῶς, οὐκ ἀξιοῖς δοῦναι δίκην;	πότερον	οὕτως σὺ δεινὸς εἶ ὥστε,
[10, 20]	ἀκηκοότος; τί γὰρ ἂν τούτου	ἀνιαρότερον	γένοιτο αὐτῷ, ἢ τεθνάναι μὲν
[10, 20]	αὐτοῖς χρώμεθα νῦν τε καὶ	πρότερον.	Δηλώσει δέ· οἰχήσεται γὰρ ἀπιὼν
[10, 0]	νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι) Νυνὶ δὲ	αἰσχρόν	τέ μοι εἶναι δοκεῖ περὶ
[10, 10]	ζυγῷ ἱστάναι ἀλλὰ τόκον πράττεσθαι	ὁπόσον	ἂν βούληται. Ἔτι δ´ ἀνάγνωθι
[10, 10]	νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐπεγγυᾶν δ´ ἐπιορκήσαντα	τὸν	Ἀπόλλω. δεδιότα δὲ δίκης ἕνεκα
[10, 10]	χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης ἂν	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ὅτι οὐ λωποδύτης
[10, 0]	τις εἴπῃ τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι·	τὸν	γὰρ νόμον οὐ ταῦτ´ ἀπαγορεύειν,
[10, 10]	ἔκτεινεν. Οὐκοῦν ἄτοπον ἂν εἴη	τὸν	δράσαντ´ ἀφεῖναι φάσκοντα ἀνδροφόνον εἶναι,
[10, 0]	ἐμαυτοῦ. Ἐγὼ δ´, εἰ μὲν	τὸν	ἑαυτοῦ με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο, συγγνώμην
[10, 0]	τὸν πατέρα μ´ ἔφασκεν ἀπεκτονέναι	τὸν	ἐμαυτοῦ. Ἐγὼ δ´, εἰ μὲν
[10, 30]	ὀργῇ συγγνώμην δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ	τὸν	λέγοντα, ἐὰν μὴ ἀποφαίνῃ ὡς
[10, 30]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπὶ τοῦτον	τὸν	λόγον τρέψεσθαι, ὡς ὀργισθεὶς εἴρηκε
[10, 20]	ὑφ´ ὑμῶν ἠλεήθη, ἀλλὰ καὶ	τὸν	μαρτυρήσαντα ἠτίμωσεν. Ἐγὼ δὲ ἑωρακὼς
[10, 10]	δεῖν πλεονεκτεῖν; Καί μοι ἀνάγνωθι	τὸν	νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐγὼ τοίνυν, ὦ
[10, 10]	ὀνόμασιν, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔργοις	τὸν	νοῦν προσέξεις, ὧν ἕνεκα τὰ
[10, 10]	διπλῆν τὴν βλάβην ὀφείλειν. Πρόσεχε	τὸν	νοῦν. τὸ μὲν πεφασμένως ἐστὶ
[10, 20]	μεῖζον κακόν ἐστιν ἀκοῦσαί τινα	τὸν	πατέρα ἀπεκτονέναι ἢ τὴν ἀσπίδα
[10, 0]	τῶν ἀπορρήτων, ἐάν τις εἴπῃ	τὸν	πατέρα ἀπεκτονέναι· τὸν γὰρ νόμον
[10, 0]	ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ ἀγῶνι	τὸν	πατέρα μ´ ἔφασκεν ἀπεκτονέναι τὸν
[10, 20]	ἢ τοιαύτην γνώμην ἔχειν περὶ	τὸν	πατέρα. Οὗτος οὖν ἔνοχος μὲν
[10, 10]	ἐν τῇ ποδοκάκκῃ ἡμέρας πέντε	τὸν	πόδα, ἐὰν προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία.
[10, 0]	καὶ τῇ πόλει, μὴ τιμωρήσασθαι	τὸν	ταῦτ´ εἰρηκότα, καὶ παρ´ ὑμῶν
[10, 10]	ὁ διώκων, ὡς ἔκτεινε, πρὸς	τὸν	φεύγοντα διωμόσατο; τί γὰρ ταῦτα,
[10, 0]	εἴποι ὡς τὴν τεκοῦσαν ἢ	τὸν	φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου ἂν αὐτὸν
[10, 10]	τινὰ φάσκων θοἰμάτιον ἀποδεδύσθαι ἢ	τὸν	χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης ἂν
[10, 0]	δίκην, ἢ τούτῳ μόνῳ Ἀθηναίων	ἐξαίρετόν	ἐστι καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν
[10, 0]	τῶν τότε παρόντων, ὅτε Λυσίθεος	Θεόμνηστον	εἰσήγγελλε τὰ ὅπλα ἀποβεβληκότα, οὐκ
[10, 20]	χρῆσθαι; Μὴ τοίνυν ἀκούσαντά τε	Θεόμνηστον	κακῶς τὰ προσήκοντα ἐλεεῖτε, καὶ
[10, 20]	μὲν συμφορᾷ περιπεπτωκότα, ἄνδρα δὲ	ἄριστον	ἐν τοῖς κινδύνοις γεγενημένον, ἀπιόντα
[10, 0]	ἐξ ὅτου δ´ ὑμεῖς κατεληλύθατε,	εἰκοστὸν	τουτί. φαίνομαι οὖν τρισκαιδεκέτης ὢν
[10, 20]	ὑπὸ τῶν ἀποβαλόντων ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι,	κρεῖττον	δὲ ἦν αὐτῷ τότε ἀποθανεῖν
[10, 0]	τὸν φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου ἂν	αὐτὸν	ἀζήμιον δεῖν εἶναι ὡς οὐδὲν
[10, 10]	ἐξαγαγὼν ληφθείη, οὐκ ἂν φάσκοις	αὐτὸν	ἀνδραποδιστὴν εἶναι, εἴπερ μαχεῖ τοῖς
[10, 0]	ὦ ἄνδρες δικασταί, προσῆκέ μοι	αὐτὸν	βούλεσθαι ζῆν. Ἀνάγκη μὲν οὖν
[10, 20]	εἰ μὴ σιδηροῦς ἐστιν, οἴομαι	αὐτὸν	ἔννουν γεγονέναι ὅτι τὰ μὲν
[10, 10]	μαθεῖν τὰ λεγόμενα. Βούλομαι οὖν	αὐτὸν	καὶ ἐξ ἑτέρων νόμων περὶ
[10, 10]	τῷ ξύλῳ, οὐκ ἂν ἠλίθιον	αὐτὸν	νομίζοιεν; Λέγε ἕτερον νόμον. ΝΟΜΟΣ.
[10, 0]	πατραλοίαν ἢ μητραλοίαν, ἠξίους ἂν	αὐτὸν	ὀφλεῖν σοι δίκην, εἰ δέ
[10, 10]	ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης ἂν τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὅτι οὐ λωποδύτης ὀνομάζεται.
[10, 30]	οὐκ εὖ ἔχουσιν. ~Ἀκούω δ´	αὐτόν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπὶ τοῦτον
[10, 10]	εἶ χρῆσθαι τοῖς νόμοις, ἢ	τοσοῦτον	δύνασαι ὥστε οὐδέποτε οἴει τοὺς
[10, 10]	ὅτι ἐγὼ μὲν ὀρθῶς λέγω,	τοῦτον	δὲ οὕτω σκαιὸν εἶναι ὥστε
[10, 20]	Ἐγὼ δὲ ἑωρακὼς μὲν ἐκεῖνο	τοῦτον	ποιήσαντα ὃ καὶ ὑμεῖς ἴστε,
[10, 30]	αὐτόν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπὶ	τοῦτον	τὸν λόγον τρέψεσθαι, ὡς ὀργισθεὶς
[10, 0]	με ἀπεκτονέναι ᾐτιᾶτο, συγγνώμην ἂν	εἶχον	αὐτῷ τῶν εἰρημένων (φαῦλον γὰρ
[10, 10]	ἐστι, τό τε δρασκάζειν, ὃ	νῦν	ἀποδιδράσκειν ὀνομάζομεν. Ὅστις δὲ ἀπίλλει
[10, 30]	γένοιτο τούτου μείζων ἀγών μοι.	Νῦν	γὰρ διώκω μὲν κακηγορίας, τῇ
[10, 10]	τούτων διδάξαι, ἐάν πως ἀλλὰ	νῦν	ἐπὶ τοῦ βήματος παιδευθῇ καὶ
[10, 10]	αὕτη ἐστίν, ὦ Θεόμνηστε, ὃ	νῦν	καλεῖται ἐν τῷ ξύλῳ δεδέσθαι.
[10, 10]	οὕτω τοὺς νόμους ὥσπερ ἐγὼ	νῦν	λαμβάνεις, ὅταν δ´ ἕτερον παρὰ
[10, 20]	τὰ μὲν πράγματα ταὐτά ἐστι	νῦν	τε καὶ πάλαι, τῶν δὲ
[10, 20]	ἐνίοις οὐ τοῖς αὐτοῖς χρώμεθα	νῦν	τε καὶ πρότερον. Δηλώσει δέ·
[10, 20]	παίδων ἀνῃρῆσθαι; οὗ ἔτι καὶ	νῦν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, τῆς ἀρετῆς
[10, 20]	ἐλθόντι τοιαύτῃ τύχῃ χρῆσθαι; Μὴ	τοίνυν	ἀκούσαντά τε Θεόμνηστον κακῶς τὰ
[10, 10]	τὰ ὀνόματα πάντες τίθενται. Ἔτι	τοίνυν	σκέψασθε, ὦ ἄνδρες δικασταί· οὑτοσὶ
[10, 0]	μάρτυρας αὐτῶν παρέξομαι. ΜΑΡΤΥΡΕΣ. Ἴσως	τοίνυν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, περὶ τούτων
[10, 10]	ἀνάγνωθι τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ. Ἐγὼ	τοίνυν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, ὑμᾶς μὲν
[10, 10]	δύνασθαι μαθεῖν τὰ λεγόμενα. Βούλομαι	οὖν	αὐτὸν καὶ ἐξ ἑτέρων νόμων
[10, 10]	πεντακοσίας δραχμὰς ὀφείλειν κελεύει. Οὐκ	οὖν	δεινόν, εἰ ὅταν μὲν δέῃ
[10, 20]	ἔχειν περὶ τὸν πατέρα. Οὗτος	οὖν	ἔνοχος μὲν ὢν τῇ αἰτίᾳ,
[10, 10]	ἐν τῷ ξύλῳ δεδέσθαι. εἰ	οὖν	ὁ δεθεὶς ἐξελθὼν ἐν ταῖς
[10, 0]	αὐτὸν βούλεσθαι ζῆν. Ἀνάγκη μὲν	οὖν	περὶ αὐτῶν μνησθῆναι, οὐδὲν δὲ
[10, 30]	ἀποβαλοῦσι συγγνώμην ἔχετε. Περὶ μὲν	οὖν	τούτων οὐκ οἶδ´ ὅ τι
[10, 0]	ὑμεῖς κατεληλύθατε, εἰκοστὸν τουτί. φαίνομαι	οὖν	τρισκαιδεκέτης ὢν ὅτε ὁ πατὴρ
[10, 20]	ἢ τὴν ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι. Ἐγὼ	γοῦν	δεξαίμην ἂν πάσας τὰς ἀσπίδας
[10, 10]	δὲ φεύγων ὡς οὐκ ἔκτεινεν.	Οὐκοῦν	ἄτοπον ἂν εἴη τὸν δράσαντ´
[10, 10]	ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔργοις τὸν	νοῦν	προσέξεις, ὧν ἕνεκα τὰ ὀνόματα
[10, 10]	τὴν βλάβην ὀφείλειν. Πρόσεχε τὸν	νοῦν.	τὸ μὲν πεφασμένως ἐστὶ φανερῶς,
[10, 20]	μὴ σιδηροῦς ἐστιν, οἴομαι αὐτὸν	ἔννουν	γεγονέναι ὅτι τὰ μὲν πράγματα
[10, 0]	εἰκοστὸν τουτί. φαίνομαι οὖν τρισκαιδεκέτης	ὢν	ὅτε ὁ πατὴρ ὑπὸ τῶν
[10, 20]	πατέρα. Οὗτος οὖν ἔνοχος μὲν	ὢν	τῇ αἰτίᾳ, ἐλάττονος δὲ οὔσης
[10, 10]	πεποίηκας τὴν πόλιν, ἀλλ´ ἐξ	ὧν	ἀδικῶν οὐ δέδωκας δίκην, οἴει
[10, 10]	τοῖς ἔργοις τὸν νοῦν προσέξεις,	ὧν	ἕνεκα τὰ ὀνόματα πάντες τίθενται.
[10, 10]	ἀνοήτως διακείμενος, ὥστε οὐκ ἐξ	ὧν	εὖ πεποίηκας τὴν πόλιν, ἀλλ´
[10, 30]	τοῖς τριάκοντα ἐν Ἀρείῳ πάγῳ.	Ὧν	μεμνημένοι καὶ ἐμοὶ καὶ τῷ
[10, 10]	φεύγοντα διωμόσατο; τί γὰρ ταῦτα,	ὧν	οὗτος ἐρεῖ, διαφέρει; καὶ αὐτὸς
[10, 30]	οὐκ ἂν γένοιτο τούτου μείζων	ἀγών	μοι. Νῦν γὰρ διώκω μὲν
[10, 10]	ὀνομάζεται. Οὐδ´ εἴ τις παῖδα	ἐξαγαγὼν	ληφθείη, οὐκ ἂν φάσκοις αὐτὸν
[10, 0]	μνησθῆναι, οὐδὲν δὲ δεῖ πολλῶν	λόγων·	σχεδὸν γὰρ ἐπίστασθε ἅπαντες ὅτι
[10, 20]	βελτίων καὶ ἐκ βελτιόνων ὁ	φεύγων	ἐμοῦ; ἀλλ´ οὐδ´ ἂν αὐτὸς
[10, 10]	ὡς ἔκτεινε διόμνυται, ὁ δὲ	φεύγων	ὡς οὐκ ἔκτεινεν. Οὐκοῦν ἄτοπον
[10, 20]	αἰτίαν δ´ ἔχειν ὑπὸ τῶν	παίδων	ἀνῃρῆσθαι; οὗ ἔτι καὶ νῦν,
[10, 0]	αὐτῷ· ὁ γὰρ πρεσβύτερος ἀδελφὸς	Πανταλέων	ἅπαντα παρέλαβε, καὶ ἐπιτροπεύσας ἡμᾶς
[10, 30]	ὅτι οὐκ ἂν γένοιτο τούτου	μείζων	ἀγών μοι. Νῦν γὰρ διώκω
[10, 20]	ἔχετε. Τίς γὰρ ἂν ἐμοὶ	μείζων	ταύτης γένοιτο συμφορά, περὶ τοιούτου
[10, 10]	ἐφ´ ὁπόσῳ ἂν βούληται ὁ	δανείζων.	Τὸ στάσιμον τοῦτό ἐστιν, ὦ
[10, 10]	δεδέσθαι. εἰ οὖν ὁ δεθεὶς	ἐξελθὼν	ἐν ταῖς εὐθύναις τῶν ἕνδεκα
[10, 0]	δώσει δίκην, ἢ τούτῳ μόνῳ	Ἀθηναίων	ἐξαίρετόν ἐστι καὶ ποιεῖν καὶ
[10, 20]	τῆς κακίας πρὸς τοῖς τῶν	πολεμίων·	οὕτω σύμφυτος αὐτοῖς ἡ δειλία.
[10, 20]	πρότερον. Δηλώσει δέ· οἰχήσεται γὰρ	ἀπιὼν	ἀπὸ τοῦ βήματος σιωπῇ. Εἰ
[10, 20]	τὰ ὅπλα ὑπὸ τῶν ἀποβαλόντων	ψευδομαρτυρίων	ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ ἦν αὐτῷ
[10, 20]	ἂν αὐτοὶ φήσαιτε. Ἀλλ´ ὅτι	βελτίων	καὶ ἐκ βελτιόνων ὁ φεύγων
[10, 10]	τὴν πόλιν, ἀλλ´ ἐξ ὧν	ἀδικῶν	οὐ δέδωκας δίκην, οἴει δεῖν
[10, 0]	αὐτῷ (ἀνελευθέρων γὰρ καὶ λίαν	φιλοδίκων	εἶναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι) Νυνὶ
[10, 10]	ἀποδέξαιο, εἴ τις ἀπάγοι τινὰ	φάσκων	θοἰμάτιον ἀποδεδύσθαι ἢ τὸν χιτωνίσκον
[10, 10]	κακῶς ἀκήκοα· ὁ μὲν γὰρ	διώκων	ὡς ἔκτεινε διόμνυται, ὁ δὲ
[10, 10]	φάσκοντα ἀνδροφόνον εἶναι, ὅτι ὁ	διώκων,	ὡς ἔκτεινε, πρὸς τὸν φεύγοντα
[10, 0]	ἡμᾶς τῶν πατρῴων ἀπεστέρησεν, ὥστε	πολλῶν	ἕνεκα, ὦ ἄνδρες δικασταί, προσῆκέ
[10, 0]	αὐτῶν μνησθῆναι, οὐδὲν δὲ δεῖ	πολλῶν	λόγων· σχεδὸν γὰρ ἐπίστασθε ἅπαντες
[10, 20]	ἐστρατευμένοι, ἐν ᾗ πολλοὶ μὲν	ἡμῶν	ἀπέθανον, οἱ δὲ σώσαντες τὰ
[10, 10]	οὖν αὐτὸν καὶ ἐξ ἑτέρων	νόμων	περὶ τούτων διδάξαι, ἐάν πως
[10, 30]	δεῖ πλείω λέγειν· ἐγὼ δ´	ὑμῶν	δέομαι καταψηφίσασθαι Θεομνήστου, ἐνθυμουμένους ὅτι
[10, 0]	τὸν ταῦτ´ εἰρηκότα, καὶ παρ´	ὑμῶν	εἰδέναι βούλομαι πότερον δώσει δίκην,
[10, 20]	δὲ καὶ ἄλλους κινδύνους μεθ´	ὑμῶν	ἐκινδύνευσε· καὶ οὔτε τοῖς πολεμίοις
[10, 20]	τῆς συμφορᾶς, οὐ μόνον ὑφ´	ὑμῶν	ἠλεήθη, ἀλλὰ καὶ τὸν μαρτυρήσαντα
[10, 0]	ὦ ἄνδρες δικασταί· πολλοὺς γὰρ	ὑμῶν	ὁρῶ δικάζοντας τῶν τότε παρόντων,
[10, 20]	σιωπῇ. Εἰ δὲ μή, δέομαι	ὑμῶν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, τὰ δίκαια
[10, 0]	συγγνώμην ἂν εἶχον αὐτῷ τῶν	εἰρημένων	(φαῦλον γὰρ ἂν αὐτὸ καὶ
[10, 20]	Ἀλλ´ ὅτι βελτίων καὶ ἐκ	βελτιόνων	ὁ φεύγων ἐμοῦ; ἀλλ´ οὐδ´
[10, 0]	δύναμιν ἔχει· ἀλλὰ περὶ ἑνὸς	εἰπὼν	περὶ πάντων ἐδήλωσεν. Οὐ γὰρ
[10, 0]	ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον αὐτῷ	(ἀνελευθέρων	γὰρ καὶ λίαν φιλοδίκων εἶναι
[10, 10]	Βούλομαι οὖν αὐτὸν καὶ ἐξ	ἑτέρων	νόμων περὶ τούτων διδάξαι, ἐάν
[10, 20]	ἢ τεθνάναι μὲν ὑπὸ τῶν	ἐχθρῶν,	αἰτίαν δ´ ἔχειν ὑπὸ τῶν
[10, 0]	~ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΥ	(Μαρτύρων	μὲν οὐκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι
[10, 20]	δὲ σώσαντες τὰ ὅπλα ὑπὸ	τῶν	ἀποβαλόντων ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ
[10, 0]	τῷ διαιτητῇ, ὡς οὐκ ἔστι	τῶν	ἀπορρήτων, ἐάν τις εἴπῃ τὸν
[10, 0]	ἀζήμιον δεῖν εἶναι ὡς οὐδὲν	τῶν	ἀπορρήτων εἰρηκότα. Ἡδέως δ´ ἄν
[10, 0]	ἡγούμην) οὐδ´ εἴ τι ἄλλο	τῶν	ἀπορρήτων ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον
[10, 20]	ἐστι νῦν τε καὶ πάλαι,	τῶν	δὲ ὀνομάτων ἐνίοις οὐ τοῖς
[10, 0]	ᾐτιᾶτο, συγγνώμην ἂν εἶχον αὐτῷ	τῶν	εἰρημένων (φαῦλον γὰρ ἂν αὐτὸ
[10, 10]	καὶ ἀποβεβληκέναι· ~ἀλλ´ οὐδ´ ἂν	τῶν	ἕνδεκα γενόμενος ἀποδέξαιο, εἴ τις
[10, 10]	δεθεὶς ἐξελθὼν ἐν ταῖς εὐθύναις	τῶν	ἕνδεκα κατηγοροίη ὅτι οὐκ ἐν
[10, 20]	αὐτῷ, ἢ τεθνάναι μὲν ὑπὸ	τῶν	ἐχθρῶν, αἰτίαν δ´ ἔχειν ὑπὸ
[10, 0]	ὦ ἄνδρες δικασταί, οὐ περὶ	τῶν	ὀνομάτων δεῖν διαφέρεσθαι ἀλλὰ τῆς
[10, 20]	ἐχθρῶν, αἰτίαν δ´ ἔχειν ὑπὸ	τῶν	παίδων ἀνῃρῆσθαι; οὗ ἔτι καὶ
[10, 0]	ἅπαντα παρέλαβε, καὶ ἐπιτροπεύσας ἡμᾶς	τῶν	πατρῴων ἀπεστέρησεν, ὥστε πολλῶν ἕνεκα,
[10, 20]	πατρὸς τῆς κακίας πρὸς τοῖς	τῶν	πολεμίων· οὕτω σύμφυτος αὐτοῖς ἡ
[10, 0]	πολλοὺς γὰρ ὑμῶν ὁρῶ δικάζοντας	τῶν	τότε παρόντων, ὅτε Λυσίθεος Θεόμνηστον
[10, 0]	ὢν ὅτε ὁ πατὴρ ὑπὸ	τῶν	τριάκοντα ἀπέθνῃσκε. ταύτην δὲ ἔχων
[10, 0]	Καὶ μὲν δὴ οὐκ ὀρθῶς	τῶν	χρημάτων ἕνεκα ἐπεβούλευσα ἂν αὐτῷ·
[10, 0]	μὲν δὴ οὐκ ὀρθῶς τῶν	χρημάτων	ἕνεκα ἐπεβούλευσα ἂν αὐτῷ· ὁ
[10, 0]	ἄνδρες δικασταί, οὐ περὶ τῶν	ὀνομάτων	δεῖν διαφέρεσθαι ἀλλὰ τῆς τούτων
[10, 20]	τε καὶ πάλαι, τῶν δὲ	ὀνομάτων	ἐνίοις οὐ τοῖς αὐτοῖς χρώμεθα
[10, 0]	διαιτητῇ, ὡς οὐκ ἔστι τῶν	ἀπορρήτων,	ἐάν τις εἴπῃ τὸν πατέρα
[10, 0]	δεῖν εἶναι ὡς οὐδὲν τῶν	ἀπορρήτων	εἰρηκότα. Ἡδέως δ´ ἄν σου
[10, 0]	οὐδ´ εἴ τι ἄλλο τῶν	ἀπορρήτων	ἤκουσα, οὐκ ἂν ἐπεξῆλθον αὐτῷ
[10, 0]	ἀλλὰ περὶ ἑνὸς εἰπὼν περὶ	πάντων	ἐδήλωσεν. Οὐ γὰρ δήπου, ὦ
[10, 20]	σώσαντες τὰ ὅπλα ὑπὸ τῶν	ἀποβαλόντων	ψευδομαρτυρίων ἑαλώκασι, κρεῖττον δὲ ἦν
[10, 0]	ὑμῶν ὁρῶ δικάζοντας τῶν τότε	παρόντων,	ὅτε Λυσίθεος Θεόμνηστον εἰσήγγελλε τὰ
[10, 0]	ζῆν. Ἀνάγκη μὲν οὖν περὶ	αὐτῶν	μνησθῆναι, οὐδὲν δὲ δεῖ πολλῶν
[10, 0]	ἀληθῆ λέγω. Ὅμως δὲ μάρτυρας	αὐτῶν	παρέξομαι. ΜΑΡΤΥΡΕΣ. Ἴσως τοίνυν, ὦ
[10, 0]	ὀνομάτων δεῖν διαφέρεσθαι ἀλλὰ τῆς	τούτων	διανοίας, καὶ πάντας εἰδέναι ὅτι,
[10, 10]	καὶ ἐξ ἑτέρων νόμων περὶ	τούτων	διδάξαι, ἐάν πως ἀλλὰ νῦν
[10, 0]	τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, περὶ	τούτων	μὲν οὐδὲν ἀπολογήσεται, ἐρεῖ δὲ
[10, 30]	συγγνώμην ἔχετε. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	οὐκ οἶδ´ ὅ τι δεῖ
[10, 0]	τῶν τριάκοντα ἀπέθνῃσκε. ταύτην δὲ	ἔχων	τὴν ἡλικίαν οὔτε τί ἐστιν
[10, 0]	παρέλαβε, καὶ ἐπιτροπεύσας ἡμᾶς τῶν	πατρῴων	ἀπεστέρησεν, ὥστε πολλῶν ἕνεκα, ὦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/03/2010