Discours, paragraphes
[10, 0]	μέν τίς σε εἴποι πατραλοίαν	ἢ	μητραλοίαν, ἠξίους ἂν αὐτὸν ὀφλεῖν
[10, 20]	δὲ ἦν αὐτῷ τότε ἀποθανεῖν	ἢ	οἴκαδ´ ἐλθόντι τοιαύτῃ τύχῃ χρῆσθαι;
[10, 20]	ἂν τούτου ἀνιαρότερον γένοιτο αὐτῷ,	ἢ	τεθνάναι μὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν,
[10, 20]	ἀκοῦσαί τινα τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι	ἢ	τὴν ἀσπίδα ἀποβεβληκέναι. Ἐγὼ γοῦν
[10, 20]	ἂν πάσας τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι	ἢ	τοιαύτην γνώμην ἔχειν περὶ τὸν
[10, 0]	τις εἴποι ὡς τὴν τεκοῦσαν	ἢ	τὸν φύσαντα ἔτυπτες, ᾤου ἂν
[10, 10]	ἀπάγοι τινὰ φάσκων θοἰμάτιον ἀποδεδύσθαι	ἢ	τὸν χιτωνίσκον ἐκδεδύσθαι, ἀλλ´ ἀφείης
[10, 10]	τ´ εἶ χρῆσθαι τοῖς νόμοις,	ἢ	τοσοῦτον δύνασαι ὥστε οὐδέποτε οἴει
[10, 0]	εἰδέναι βούλομαι πότερον δώσει δίκην,	ἢ	τούτῳ μόνῳ Ἀθηναίων ἐξαίρετόν ἐστι
[10, 20]	τῶν πολεμίων· οὕτω σύμφυτος αὐτοῖς	ἡ	δειλία. Καὶ μὲν δή, ὦ
[10, 10]	πέντε τὸν πόδα, ἐὰν προστιμήσῃ	ἡ	ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη αὕτη ἐστίν,
[10, 10]	πόδα, ἐὰν προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία.	Ἡ	ποδοκάκκη αὕτη ἐστίν, ὦ Θεόμνηστε,
[10, 20]	εἴημεν τὴν στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν	ᾗ	πολλοὶ μὲν ἡμῶν ἀπέθανον, οἱ
[10, 20]	ἐκείνην δωρειὰν αὐτῷ δεδώκατε· ἐν	ᾗ	τίς οὐκ ἂν ἐλεήσειε Διονύσιον,
[10, 30]	δικασταί, ὅτι ὁ νομοθέτης οὐδεμίαν	ὀργῇ	συγγνώμην δίδωσιν, ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν
[10, 0]	ἀδικουμένῳ ἐδυνάμην βοηθῆσαι. Καὶ μὲν	δὴ	οὐκ ὀρθῶς τῶν χρημάτων ἕνεκα
[10, 20]	αὐτοῖς ἡ δειλία. Καὶ μὲν	δή,	ὦ ἄνδρες δικασταί, ὅσῳ μείζους
[10, 30]	τὰ εἰρημένα. Ἐγὼ δὲ δὶς	ἤδη	περὶ τούτου μεμαρτύρηκα· οὐ γάρ
[10, 30]	φεύγω τοῦ πατρός, ὃς μόνος,	ἐπειδὴ	τάχιστα ἐδοκιμάσθην, ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα
[10, 10]	οὖν δεινόν, εἰ ὅταν μὲν	δέῃ	σὲ κακῶς ἀκούσαντα τοὺς ἐχθροὺς
[10, 20]	συμφορᾶς, οὐ μόνον ὑφ´ ὑμῶν	ἠλεήθη,	ἀλλὰ καὶ τὸν μαρτυρήσαντα ἠτίμωσεν.
[10, 0]	σχεδὸν γὰρ ἐπίστασθε ἅπαντες ὅτι	ἀληθῆ	λέγω. Ὅμως δὲ μάρτυρας αὐτῶν
[10, 30]	ἐὰν μὴ ἀποφαίνῃ ὡς ἔστιν	ἀληθῆ	τὰ εἰρημένα. Ἐγὼ δὲ δὶς
[10, 10]	ἀλλὰ νῦν ἐπὶ τοῦ βήματος	παιδευθῇ	καὶ τὸ λοιπὸν ἡμῖν μὴ
[10, 10]	οὐκ ἔκτεινεν. Οὐκοῦν ἄτοπον ἂν	εἴη	τὸν δράσαντ´ ἀφεῖναι φάσκοντα ἀνδροφόνον
[10, 10]	Οὐδ´ εἴ τις παῖδα ἐξαγαγὼν	ληφθείη,	οὐκ ἂν φάσκοις αὐτὸν ἀνδραποδιστὴν
[10, 10]	ἐν ταῖς εὐθύναις τῶν ἕνδεκα	κατηγοροίη	ὅτι οὐκ ἐν τῇ ποδοκάκκῃ
[10, 0]	προσῆκέ μοι αὐτὸν βούλεσθαι ζῆν.	Ἀνάγκη	μὲν οὖν περὶ αὐτῶν μνησθῆναι,
[10, 10]	ἐὰν προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία. Ἡ	ποδοκάκκη	αὕτη ἐστίν, ὦ Θεόμνηστε, ὃ
[10, 10]	κατηγοροίη ὅτι οὐκ ἐν τῇ	ποδοκάκκῃ	ἐδέδετο ἀλλ´ ἐν τῷ ξύλῳ,
[10, 10]	ΝΟΜΟΣ. Δεδέσθαι δ´ ἐν τῇ	ποδοκάκκῃ	ἡμέρας πέντε τὸν πόδα, ἐὰν
[10, 0]	τῷ νόμῳ εἴρηται, ἐάν τις	φάσκῃ	ἀποβεβληκέναι, ὑπόδικον εἶναι» οὐκ ἂν
[10, 10]	δεινὸς εἶ ὥστε, ὅπως ἂν	βούλῃ,	οἷός τ´ εἶ χρῆσθαι τοῖς
[10, 30]	ἀλλὰ ζημιοῖ τὸν λέγοντα, ἐὰν	μὴ	ἀποφαίνῃ ὡς ἔστιν ἀληθῆ τὰ
[10, 20]	τοῦ βήματος σιωπῇ. Εἰ δὲ	μή,	δέομαι ὑμῶν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[10, 10]	παιδευθῇ καὶ τὸ λοιπὸν ἡμῖν	μὴ	παρέχῃ πράγματα. Καί μοι ἀνάγνωθι
[10, 20]	ὦ ἄνδρες δικασταί. Ἀλλ´ εἰ	μὴ	σιδηροῦς ἐστιν, οἴομαι αὐτὸν ἔννουν
[10, 0]	καὶ ἡμῖν καὶ τῇ πόλει,	μὴ	τιμωρήσασθαι τὸν ταῦτ´ εἰρηκότα, καὶ
[10, 20]	οἴκαδ´ ἐλθόντι τοιαύτῃ τύχῃ χρῆσθαι;	Μὴ	τοίνυν ἀκούσαντά τε Θεόμνηστον κακῶς
[10, 10]	εἴπερ μαχεῖ τοῖς ὀνόμασιν, ἀλλὰ	μὴ	τοῖς ἔργοις τὸν νοῦν προσέξεις,
[10, 30]	ζημιοῖ τὸν λέγοντα, ἐὰν μὴ	ἀποφαίνῃ	ὡς ἔστιν ἀληθῆ τὰ εἰρημένα.
[10, 10]	σοῦ τιμωρίας τεύξεσθαι; εἶτ´ οὐκ	αἰσχύνῃ	οὕτως ἀνοήτως διακείμενος, ὥστε οὐκ
[10, 10]	νόμῳ εἴρηται, ἐὰν δέ τις	εἴπῃ	ἀποβεβληκέναι τὴν ἀσπίδα, πεντακοσίας δραχμὰς
[10, 0]	ἔστι τῶν ἀπορρήτων, ἐάν τις	εἴπῃ	τὸν πατέρα ἀπεκτονέναι· τὸν γὰρ
[10, 20]	γὰρ ἀπιὼν ἀπὸ τοῦ βήματος	σιωπῇ.	Εἰ δὲ μή, δέομαι ὑμῶν,
[10, 10]	ἡμέρας πέντε τὸν πόδα, ἐὰν	προστιμήσῃ	ἡ ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη αὕτη
[10, 20]	Οὗτος οὖν ἔνοχος μὲν ὢν	τῇ	αἰτίᾳ, ἐλάττονος δὲ οὔσης αὐτῷ
[10, 30]	Νῦν γὰρ διώκω μὲν κακηγορίας,	τῇ	δ´ αὐτῇ ψήφῳ φόνου φεύγω
[10, 10]	ἀποδιδράσκειν ὀνομάζομεν. Ὅστις δὲ ἀπίλλει	τῇ	θύρᾳ, ἔνδον τοῦ κλέπτου ὄντος.
[10, 10]	ἕνδεκα κατηγοροίη ὅτι οὐκ ἐν	τῇ	ποδοκάκκῃ ἐδέδετο ἀλλ´ ἐν τῷ
[10, 10]	παλαιούς. ΝΟΜΟΣ. Δεδέσθαι δ´ ἐν	τῇ	ποδοκάκκῃ ἡμέρας πέντε τὸν πόδα,
[10, 20]	οὐχ οὗτος ὁ λόγος ἐν	τῇ	πόλει κατεσκέδασται. Ἀναμνήσθητε δὲ ὅτι
[10, 0]	ἀξίου γεγενημένου καὶ ἡμῖν καὶ	τῇ	πόλει, μὴ τιμωρήσασθαι τὸν ταῦτ´
[10, 20]	πολίταις οὐδεμίαν πώποτε ὦφλεν εὐθύνην,	ἔτη	δὲ γεγονὼς ἑπτὰ καὶ ἑξήκοντα
[10, 0]	Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί,	ἔτη	ἐστὶ δύο καὶ τριάκοντα, ἐξ
[10, 0]	γὰρ ἂν ἔργον ἦν τῷ	νομοθέτῃ	ἅπαντα τὰ ὀνόματα γράφειν ὅσα
[10, 0]	ἐτόλμα λέγειν καὶ πρὸς τῷ	διαιτητῇ,	ὡς οὐκ ἔστι τῶν ἀπορρήτων,
[10, 30]	διώκω μὲν κακηγορίας, τῇ δ´	αὐτῇ	ψήφῳ φόνου φεύγω τοῦ πατρός,
[10, 10]	προστιμήσῃ ἡ ἡλιαία. Ἡ ποδοκάκκη	αὕτη	ἐστίν, ὦ Θεόμνηστε, ὃ νῦν
[10, 20]	τίς οὐκ ἂν ἐλεήσειε Διονύσιον,	τοιαύτῃ	μὲν συμφορᾷ περιπεπτωκότα, ἄνδρα δὲ
[10, 20]	τότε ἀποθανεῖν ἢ οἴκαδ´ ἐλθόντι	τοιαύτῃ	τύχῃ χρῆσθαι; Μὴ τοίνυν ἀκούσαντά
[10, 10]	καὶ τὸ λοιπὸν ἡμῖν μὴ	παρέχῃ	πράγματα. Καί μοι ἀνάγνωθι τούτους
[10, 20]	ἀποθανεῖν ἢ οἴκαδ´ ἐλθόντι τοιαύτῃ	τύχῃ	χρῆσθαι; Μὴ τοίνυν ἀκούσαντά τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/03/2010