Livre, Chap. |
[8, 1] |
περιπλύναντες,
καὶ
φάρμακα
ἐπιθέντες,
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
πάντα
ἐπιμελησάμενοι,
πρὸς
ὑγίειαν
|
[8, 4] |
αὐτοὺς
διασώσῃς.
Μὴ
τοίνυν
ἐκπόμπευε
|
(τὰ |
ἁμαρτήματα,
ἀλλὰ
θεράπευε.
Ὥσπερ
γὰρ |
[8, 3] |
ἄξιος
εἶναι,
οὐκ
ἴσχυσεν
ἀπονίψασθαι
|
τὰ |
ἁμαρτήματα
(καίτοι
γε
ὁ
προφήτης |
[8, 2] |
τῆς
ἡμετέρας,
ἀλλὰ
καὶ
μετὰ
|
τὰ |
ἁμαρτήματα
πολλὴν
ἐπιδείκνυται
πρόνοιαν·
ἐπεὶ |
[8, 9] |
ἀποθανεῖν
θανάτους
ἔδει,
εἰ
γὰρ
|
τὰ |
ἀνήκεστα
παθεῖν,
οὐ
πολλῷ
βέλτιον |
[8, 9] |
Ἵν´
οὖν
μὴ
καὶ
ἡμεῖς
|
τὰ |
αὐτὰ
πάθωμεν,
τὸν
τὰ
πέντε |
[8, 5] |
καθαιρῶμεν·
μὴ
ἰσχυροὺς
ἐκείνους
ἀποφαίνωμεν,
|
τὰ |
δὲ
ἡμέτερα
ἀσθενῆ·
ἀλλὰ
τοὐναντίον |
[8, 6] |
Καὶ
οὐδὲ
μέχρι
τούτων
ἔστη
|
τὰ |
δεινά·
ἀλλ´
ὀδύναι
μεθημεριναὶ
καὶ |
[8, 9] |
τὰ
πέντε
δεξάμενον,
καὶ
τὸν
|
τὰ |
δύο
τάλαντα,
μιμησώμεθα·
κἄν
τε |
[8, 9] |
Ὥστε
εἰ
μένοιτε
ταῦτα
κατέχοντες
|
τὰ |
εἰρημένα
μόνον,
καὶ
μηδὲν
ἐν |
[8, 7] |
εὐχάς.
Εἰ
δὲ
ἐνταῦθα
τοιαῦτα
|
τὰ |
ἔπαθλα
τῆς
ἀνδρείας
ταύτης,
ἐννόησον |
[8, 5] |
τὰς
φήμας
αὔξειν
ἐκείνας,
αἳ
|
τὰ |
ἡμέτερα
αἴρουσι
πράγματα,
καὶ
μεγάλα |
[8, 5] |
ἐπαίρωμεν
τὰ
τῶν
πολεμίων,
καὶ
|
τὰ |
ἡμέτερα
καθαιρῶμεν·
μὴ
ἰσχυροὺς
ἐκείνους |
[8, 3] |
ἐμπίπτοντας
ἐργαζομένοις
κακά.
Οὐ
γὰρ
|
τὰ |
ἱμάτια
αὐτῶν
περιέῤῥηξαν,
οὐδὲ
τῷ |
[8, 4] |
ἀλλὰ
μὴ
ἐπιμελεῖσθαι·
τὸ
ἐκπομπεύειν
|
τὰ |
κακὰ
τῶν
ἀσθενούντων,
ἀλλὰ
μὴ |
[8, 9] |
βίος,
κἂν
μὴ
ταῦτα
κερδάνωμεν
|
τὰ |
κέρδη,
οὐδεμίαν
ἕξομεν
ἐκεῖ
σωτηρίαν. |
[8, 9] |
ἐὰν
μὲν
ἀκούσητε
καὶ
ποιήσητε
|
τὰ
|
λεγόμενα,
μετὰ
πολλῆς
αὐτὸ
τοῦτο |
[8, 9] |
ἀγαπητὲ,
ἵνα
ἐνταῦθα
εἰσιὼν
ἀκούσῃς
|
τὰ |
λεγόμενα;
τοῦτο
μὲν
οὖν
καὶ |
[8, 1] |
ἀνθ´
ἑτέρων
βλέπει,
πρὸς
μὲν
|
τὰ |
ὁρώμενα
τυφλώττων·
ἣν
δὲ
ἐπιθυμεῖ |
[8, 7] |
τὸ
σῶμα,
οὐχ
ἵνα
διὰ
|
τὰ |
πάθη
αὐτοῦ
τὴν
ἀσέβειαν
ἐπισπασώμεθα, |
[8, 9] |
κἂν
μὴ
κινδυνεύωμεν
τῷ
πεπληρωκέναι
|
τὰ |
παρ´
ἑαυτῶν
ἅπαντα,
ἀλγοῦμεν
ὑμῶν |
[8, 9] |
ἡμεῖς
τὰ
αὐτὰ
πάθωμεν,
τὸν
|
τὰ
|
πέντε
δεξάμενον,
καὶ
τὸν
τὰ |
[8, 5] |
αὐτῶν
τὰς
μαγγανείας,
τὰς
ἐπῳδὰς,
|
τὰ |
περιάμματα,
τὰς
φαρμακείας.
Οὐδὲ
γὰρ |
[8, 2] |
ἀσφαλίσασθαι
χρὴ,
ἀλλὰ
καὶ
μετὰ
|
τὰ
|
πτώματα
χεῖρα
ὀρέγειν.
Καὶ
γὰρ |
[8, 2] |
ἐκλυθῶμεν,
μηδὲ
ἀναπέσωμεν,
μηδέ
μοι
|
τὰ |
ῥήματα
ἐκεῖνά
τις
λεγέτω,
ὅτι |
[8, 7] |
ταῦτα
πρὸς
αὐτὸν
ἅπαντες
λέγουσι
|
τὰ |
ῥήματα,
ὅτι
πατήρ
ἐστιν
ὁ
|
[8, 6] |
παράδοξος.
Βρῶμον
γὰρ,
φησὶν,
ὁρῶ
|
τὰ |
σῖτά
μου,
ὀνείδη
καθημερινὰ,
χλευασίαι, |
[8, 9] |
ἀκούητε
μόνον,
ἀλλ´
ἵνα
τοὺς
|
τὰ
|
τοιαῦτα
νοσοῦντας
θεραπεύητε.
Ὥσπερ
γὰρ |
[8, 5] |
τις
οὐ
μικρὰ
κεῖται
τοῖς
|
τὰ |
τοιαῦτα
τολμῶσιν·
ἀνάμνησον
καὶ
Παύλου |
[8, 6] |
δύνασθαι
τοὺς
κύνας
ἐπιόντας
καὶ
|
τὰ |
τραύματα
αὐτοῦ
λιχμωμένους.
Ἀλλ´
ὅμως |
[8, 5] |
ὅπως
αὐτοὺς
ἀπαγάγωμεν.
Μὴ
ἐπαίρωμεν
|
τὰ |
τῶν
πολεμίων,
καὶ
τὰ
ἡμέτερα |
[8, 9] |
πολλῷ
βέλτιον
ἦν
ἅπαντα
ὑπομεῖναι
|
τὰ
|
χαλεπὰ,
ἢ
τῶν
μιαρῶν
ἐκείνων |