Livre, Chap.
[5, 5]	τὸν τύπον τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ,	ᾧ	δὴ καλλιερῶν ἐγέγραπτο, πέμψας τε
[5, 6]	ἀνθρωπείους, ἀλλὰ καὶ τῷ θεῷ,	ᾧ	ἱεράτευε, γυναῖκα ἐζήτει· καὶ τῆς
[5, 1]	μέγιστόν τε ὄντα καὶ ἐφ´	ᾧ	πᾶσα Ῥωμαίων ἐσάλευεν ἀρχή, κατελύσαμεν
[5, 5]	κεφαλῆς τοῦ ἀγάλματος τῆς νίκης,	ᾧ	συνιόντες ἐς τὸ βουλευτήριον λιβανωτόν
[5, 6]	αὐτὸν καὶ ἱδρῦσαι ἐν τῷ	ναῷ	τάς τε προειρημένας θυσίας καὶ
[5, 4]	τῷ Μακρίνῳ ῥᾳθυμότερον προσεφέροντο τῷ	ἔργῳ,	ἀποδιδράσκοντες καὶ μετιόντες πρὸς τὸν
[5, 8]	κατακλείσαντές τε αὑτοὺς ἐν τῷ	στρατοπέδῳ	τὸν Ἀλέξανδρον ἐν τῷ ἱερῷ
[5, 1]	περιέπουσιν αὐτὸ ὡς καμάτῳ κτηθέν,	αἰδῶ	τε καὶ τιμὴν ἀπονέμουσιν, ἣν
[5, 6]	Λιβύην ἀνθρώπων. φασὶ δὲ αὐτὸ	Διδὼ	τὴν Φοίνισσαν ἱδρύσασθαι, ὅτε δὴ
[5, 6]	ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν τῷ	θεῷ	ἀνήγαγε. φήσας δὲ ἀπαρέσκεσθαι αὐτὸν
[5, 5]	μέγιστον καὶ κάλλιστον κατασκευάσας τῷ	θεῷ,	βωμούς τε πλείστους περὶ τὸν
[5, 5]	ὑπὸ αὐλοῖς καὶ τυμπάνοις, τῷ	θεῷ	δῆθεν ὀργιάζων. ἡ δὲ Μαῖσα
[5, 3]	βασιλεῖς βάρβαροι φιλοτίμως πέμπουσι τῷ	θεῷ	ἑκάστου τοῦ ἔτους πολυτελῆ ἀναθήματα.
[5, 6]	χρυσόν, χρήματά τε πάμπλειστα τῇ	θεῷ	ἐς προῖκα δὴ ἐπιδοῦναι ἐκέλευσε.
[5, 3]	ἔτους ἐπιβεβηκώς. ἱέρωντο δὲ αὐτοὶ	θεῷ	ἡλίῳ· τοῦτον γὰρ οἱ ἐπιχώριοι
[5, 6]	τὸ ἄγαλμα συνῴκισε δὴ τῷ	θεῷ,	κελεύσας πάντας τοὺς κατὰ Ῥώμην
[5, 3]	βλέπειν ἐθέλοντες. τούτῳ δὴ τῷ	θεῷ	ὁ Βασιανὸς ἱερωμένος (ἅτε γὰρ
[5, 6]	περιέκειντο ὡς ἡνιοχοῦντι δὴ τῷ	θεῷ.	ὁ δ´ Ἀντωνῖνος ἔθεε πρὸ
[5, 6]	πάντα ἐν ὅπλοις καὶ πολεμικῇ	θεῷ,	τῆς Οὐρανίας τὸ ἄγαλμα μετεπέμψατο,
[5, 6]	μόνον ἀνθρωπείους, ἀλλὰ καὶ τῷ	θεῷ,	ᾧ ἱεράτευε, γυναῖκα ἐζήτει· καὶ
[5, 1]	ἐπάρχουσι τῶν στρατοπέδων πεπίστευται, περιττὸν	νομίζω	μακρηγορεῖν. ἴστε γάρ με καὶ
[5, 7]	ἀπαρέσκεσθαι τῷ τοιούτῳ τοῦ βασιλέως	βίῳ,	καὶ δεδοικυῖα μή τι ἐκείνου
[5, 3]	τῇ βασιλείᾳ ἐντρυφήσαντα ἅμα τῷ	βίῳ	καὶ τὴν ἀρχὴν καταλῦσαι, μικρὰν
[5, 8]	βασιλείας καὶ χρησάμενος τῷ προειρημένῳ	βίῳ,	οὕτως ἅμα τῇ μητρὶ κατέστρεψεν·
[5, 2]	ἀπεδέχοντο, ἀπηρέσκοντό τε αὐτοῦ τῷ	βίῳ	ὡς ἀνειμένῳ μᾶλλον ἣ κατ´
[5, 1]	τε καὶ ἐνυβρίζουσιν ὡς ἄνωθεν	ἰδίῳ	κτήματι· οἱ δὲ παρ´ ὑμῶν
[5, 8]	καὶ ἄλλως ἐντρεχὴς καὶ τῇ	βασιλείῳ	αὐλῇ πολλῶν ἐτῶν ἐνδιαιτηθεῖσα, ἅτε
[5, 3]	τῆς ἀδελφῆς βίον ἐν τῇ	βασιλείῳ	διέτριψεν αὐλῇ χρόνου πολυετοῦς, παρ´
[5, 8]	συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν τῷ βασιλικῷ	φορείῳ,	ὅπερ διὰ χρυσοῦ πολλοῦ καὶ
[5, 6]	κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν τῷ	προαστείῳ	νεὼν μέγιστόν τε καὶ πολυτελέστατον,
[5, 4]	αὐτὸν εὑρόντες ἔν τινι κρυπτόμενον	προαστείῳ	οἱ διώκοντες τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμον.
[5, 3]	ἐπιβεβηκώς. ἱέρωντο δὲ αὐτοὶ θεῷ	ἡλίῳ·	τοῦτον γὰρ οἱ ἐπιχώριοι σέβουσι,
[5, 4]	Προποντίδος πορθμοῦ, ἤδη τε τῷ	Βυζαντίῳ	προσπελάζοντα, φασὶν ἀντιπνοίᾳ χρήσασθαι, ἐπανάγοντος
[5, 7]	ζητεῖν μηδ´ ἀλλότριον, ἀλλὰ τῷ	ἀνεψιῷ	ταῦτα ἐγχειρίσαι. μετονομάζεται δὴ ὁ
[5, 8]	Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν τῷ	βασιλικῷ	φορείῳ, ὅπερ διὰ χρυσοῦ πολλοῦ
[5, 4]	οἳ γενναίως ἀνθεστήκεσαν παντὶ τῷ	ἄλλῳ	στρατῷ ἅτε ὄντες μέγιστοί τε
[5, 5]	ὑπὸ τῆς πρεσβύτιδος λεχθέντων, μηδ´	ἄλλῳ	τινὶ πεισθείς (οὐδὲ γὰρ προσίετο
[5, 8]	ὁ δ´ Ἀντωνῖνος ἐν δέει	πολλῷ	γενόμενος, παραλαβὼν τὸν Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς
[5, 3]	δὲ αὐτῷ μέγιστος κατεσκεύαστο, χρυσῷ	πολλῷ	καὶ ἀργύρῳ κεκοσμημένος λίθων τε
[5, 2]	πόρπαις καὶ ζωστῆρι χρυσῷ τε	πολλῷ	καὶ λίθοις τιμίοις πεποικιλμένος, τῆς
[5, 6]	μεγίστων τε καὶ ἀσπίλων, χρυσῷ	πολλῷ	καὶ φαλάροις ποικίλοις κεκοσμημένων, τάς
[5, 5]	δοὺς δὲ τὰς συνήθεις τῷ	δήμῳ	νομὰς ἐπὶ τῇ τῆς βασιλείας
[5, 1]	ὁ Μακρῖνος ἐπιστέλλει τῷ τε	δήμῳ	Ῥωμαίων καὶ τῇ συγκλήτῳ, λέγων
[5, 5]	τε συγκλήτῳ καὶ τῷ Ῥωμαίων	δήμῳ	τὰ πραχθέντα ἐδηλώθη, δυσφόρως μὲν
[5, 3]	περί τε τοῖς βωμοῖς χορεύοντα	νόμῳ	βαρβάρων ὑπό τε αὐλοῖς καὶ
[5, 6]	χοίρων· τούτων γὰρ ἀπείχετο Φοινίκων	νόμῳ.	ἐν δὴ ταῖς ἁρπαγαῖς πολλοὶ
[5, 5]	μὲν χιτῶνας ποδήρεις καὶ χειριδωτοὺς	νόμῳ	Φοινίκων, ἐν μέσῳ φέροντες μίαν
[5, 1]	εἰς ὠμότητα παροξύνοντας τῷ τε	θυμῷ	τὸ ἐνδόσιμον αὐτοῦ διδόντας τήν
[5, 8]	τῆς βασιλείας καὶ χρησάμενος τῷ	προειρημένῳ	βίῳ, οὕτως ἅμα τῇ μητρὶ
[5, 5]	ἐς τὴν Ῥώμην ἀφίκετο τῷ	προειρημένῳ	σχήματι, οὐδὲν παράδοξον εἶδον οἱ
[5, 2]	τε αὐτοῦ τῷ βίῳ ὡς	ἀνειμένῳ	μᾶλλον ἣ κατ´ ἄνδρα στρατιωτικόν·
[5, 6]	χρυσῷ τε καὶ λίθοις τιμιωτάτοις	πεποικιλμένῳ	κατῆγεν ἀπὸ τῆς πόλεως ἐπὶ
[5, 8]	ἐν παιδὶ κοσμίως καὶ σωφρόνως	ἀνατρεφομένῳ.	ἐφρούρουν τε αὐτὸν παντοίως ὁρῶντες
[5, 7]	ἕτερον τὸν τὰ ἀνθρώπεια διοικοῦντα,	ἐκείνῳ	δὲ παρέξοντα τῆς βασιλείας τὸ
[5, 3]	Βασιανὸς ἱερωμένος (ἅτε γὰρ πρεσβυτέρῳ	ἐκείνῳ	ἐγκεχείριστο ἡ θρησκεία) προῄει τε
[5, 4]	ἐπῄει ὡς δὴ πολιορκήσων τοὺς	ἐκείνῳ	προσκεχωρηκότας. ὁ δὲ Ἀντωνῖνος, οὐκ
[5, 8]	τε καὶ εὐφήμουν, τῷ δὲ	Ἀντωνίνῳ	ἀμελέστερον προσεφέροντο. ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος
[5, 8]	τὴν συνήθη φρουρὰν ἔπεμψαν τῷ	Ἀντωνίνῳ,	κατακλείσαντές τε αὑτοὺς ἐν τῷ
[5, 7]	Ἀλέξανδρος, ὕπατός τε σὺν αὐτῷ	Ἀντωνίνῳ.	κατελθών τε ἐς τὴν σύγκλητον
[5, 4]	κεφαλὴν ἀποτέμνουσι καὶ πέμπουσι τῷ	Μακρίνῳ,	αὐτοὶ δὲ πάντες ἀνοιχθεισῶν αὐτοῖς
[5, 4]	ἐξελθεῖν τε καὶ ὑπαντώμενοι τῷ	Μακρίνῳ	ἐκ παρατάξεως ἀγωνίζεσθαι, ἐξάγει τὴν
[5, 4]	~ὡς δὲ ταῦτα ἀπηγγέλη τῷ	Μακρίνῳ	ἐν Ἀντιοχείᾳ διατρίβοντι, ἥ τε
[5, 4]	ἀναδέξασθαι· οἱ δὲ σὺν τῷ	Μακρίνῳ	ῥᾳθυμότερον προσεφέροντο τῷ ἔργῳ, ἀποδιδράσκοντες
[5, 3]	ἦν χρημάτων ἀνάπλεως ἅτε μακρῷ	χρόνῳ	βασιλικῇ ἐξουσίᾳ ἐντεθραμμένη. ἐπανελθοῦσα δὲ
[5, 8]	δὴ ὁ Ἀντωνῖνος πυνθανόμενος παντὶ	τρόπῳ	ἐπεβούλευε τῷ Ἀλεξάνδρῳ καὶ τῇ
[5, 5]	ἐν τῷ μεσαιτάτῳ τῆς συγκλήτου	τόπῳ	ὑψηλοτάτῳ τε τὴν εἰκόνα ἀνατεθῆναι
[5, 3]	ἡ θρησκεία) προῄει τε σχήματι	βαρβάρῳ,	χιτῶνας χρυσοϋφεῖς καὶ ἁλουργεῖς χειριδωτοὺς
[5, 8]	πυνθανόμενος παντὶ τρόπῳ ἐπεβούλευε τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	καὶ τῇ μητρὶ αὐτοῦ· ἀλλὰ
[5, 8]	ἐς τὸ στρατόπεδον σὺν τῷ	Ἀλεξάνδρῳ.	ὡς δὲ ἀνοίξαντες τὰς πύλας
[5, 8]	στρατοπέδῳ τὸν Ἀλέξανδρον ἐν τῷ	ἱερῷ	ἠξίουν ἰδεῖν. ὁ δ´ Ἀντωνῖνος
[5, 8]	ἀγανακτῶν, καὶ διανυκτερεύσας ἐν τῷ	ἱερῷ	τοῦ στρατοπέδου, πάνυ ἤσχαλλε καὶ
[5, 1]	ἀρχὴν αὐτὸν παρασχεῖν καὶ τῷ	ὑστέρῳ	γένει ἄμεινον ἢ κλέος προγονικὸν
[5, 3]	ὁ Βασιανὸς ἱερωμένος (ἅτε γὰρ	πρεσβυτέρῳ	ἐκείνῳ ἐγκεχείριστο ἡ θρησκεία) προῄει
[5, 3]	δὲ ἦν χρημάτων ἀνάπλεως ἅτε	μακρῷ	χρόνῳ βασιλικῇ ἐξουσίᾳ ἐντεθραμμένη. ἐπανελθοῦσα
[5, 7]	καὶ δημοσίᾳ ἐν τῷ Ῥωμαίων	θεάτρῳ	ὀρχησάμενον, ὅτε ἦν νέος· πάλιν
[5, 3]	μέγιστος κατεσκεύαστο, χρυσῷ πολλῷ καὶ	ἀργύρῳ	κεκοσμημένος λίθων τε πολυτελείᾳ. θρησκεύεται
[5, 7]	ἀπελευθέροις, ὡς ἔτυχεν ἕκαστος ἐπ´	αἰσχρῷ	τινὶ εὐδοκιμήσας, τὰς ὑπατικὰς τῶν
[5, 4]	τοὺς διώξαντας, τέλει τε ἐχρήσατο	αἰσχρῷ	ὕστερον θελήσας ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 5]	καὶ χειριδωτοὺς νόμῳ Φοινίκων, ἐν	μέσῳ	φέροντες μίαν πορφύραν· ὑποδήμασί τε
[5, 6]	πρὸ τοῦ ἅρματος ἀναποδίζων ἐς	τοὐπίσω,	ἔς τε τὸν θεὸν ἀποβλέπων
[5, 5]	εἶδος δὲ τιάρας στεφάνην ἐπικείμενος	χρυσῷ	καὶ λίθοις ποικίλην τιμίοις. ἦν
[5, 3]	ὀνύχων ἐς μηροὺς ἐσθῆσιν ὁμοίως	χρυσῷ	καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμέναις. τήν τε
[5, 3]	νεὼς δὲ αὐτῷ μέγιστος κατεσκεύαστο,	χρυσῷ	πολλῷ καὶ ἀργύρῳ κεκοσμημένος λίθων
[5, 6]	λευκῶν μεγίστων τε καὶ ἀσπίλων,	χρυσῷ	πολλῷ καὶ φαλάροις ποικίλοις κεκοσμημένων,
[5, 6]	τε θεὸν αὐτὸν ἐπιστήσας ἅρματι	χρυσῷ	τε καὶ λίθοις τιμιωτάτοις πεποικιλμένῳ
[5, 2]	προῄει τε πόρπαις καὶ ζωστῆρι	χρυσῷ	τε πολλῷ καὶ λίθοις τιμίοις
[5, 8]	Ἀντωνῖνος πυνθανόμενος παντὶ τρόπῳ ἐπεβούλευε	τῷ	Ἀλεξάνδρῳ καὶ τῇ μητρὶ αὐτοῦ·
[5, 8]	κατῆλθεν ἐς τὸ στρατόπεδον σὺν	τῷ	Ἀλεξάνδρῳ. ὡς δὲ ἀνοίξαντες τὰς
[5, 4]	καλοῦσιν, οἳ γενναίως ἀνθεστήκεσαν παντὶ	τῷ	ἄλλῳ στρατῷ ἅτε ὄντες μέγιστοί
[5, 7]	ξένον ζητεῖν μηδ´ ἀλλότριον, ἀλλὰ	τῷ	ἀνεψιῷ ταῦτα ἐγχειρίσαι. μετονομάζεται δὴ
[5, 8]	οὔτε τὴν συνήθη φρουρὰν ἔπεμψαν	τῷ	Ἀντωνίνῳ, κατακλείσαντές τε αὑτοὺς ἐν
[5, 8]	τὸν Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν	τῷ	βασιλικῷ φορείῳ, ὅπερ διὰ χρυσοῦ
[5, 3]	μόνου τῇ βασιλείᾳ ἐντρυφήσαντα ἅμα	τῷ	βίῳ καὶ τὴν ἀρχὴν καταλῦσαι,
[5, 2]	τι ἀπεδέχοντο, ἀπηρέσκοντό τε αὐτοῦ	τῷ	βίῳ ὡς ἀνειμένῳ μᾶλλον ἣ
[5, 4]	τῆς Προποντίδος πορθμοῦ, ἤδη τε	τῷ	Βυζαντίῳ προσπελάζοντα, φασὶν ἀντιπνοίᾳ χρήσασθαι,
[5, 3]	τοῖς στρατιώταις, εἰ τὴν βασιλείαν	τῷ	γένει ἀνανεώσαιντο. ὡς δὲ συνέθεντο
[5, 8]	ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό τε καὶ εὐφήμουν,	τῷ	δὲ Ἀντωνίνῳ ἀμελέστερον προσεφέροντο. ἐφ´
[5, 5]	ἐνειθισμένοι. δοὺς δὲ τὰς συνήθεις	τῷ	δήμῳ νομὰς ἐπὶ τῇ τῆς
[5, 4]	τὰς ἐπάλξεις τόν τε παῖδα	τῷ	ἔξωθεν πολιορκοῦντι στρατῷ ἐδείκνυσαν, Ἀντωνίνου
[5, 4]	Ἰουλιανός (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα	τῷ	ἐπάρχῳ) καὶ προσέβαλε τοῖς τείχεσιν,
[5, 4]	σὺν τῷ Μακρίνῳ ῥᾳθυμότερον προσεφέροντο	τῷ	ἔργῳ, ἀποδιδράσκοντες καὶ μετιόντες πρὸς
[5, 1]	ἐπιείκεια δὲ καὶ χρηστότης ἅμα	τῷ	θαυμάζεσθαι καὶ τῶν ἐπαίνων τὴν
[5, 6]	δὴ ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν	τῷ	θεῷ ἀνήγαγε. φήσας δὲ ἀπαρέσκεσθαι
[5, 5]	τε μέγιστον καὶ κάλλιστον κατασκευάσας	τῷ	θεῷ, βωμούς τε πλείστους περὶ
[5, 5]	τε ὑπὸ αὐλοῖς καὶ τυμπάνοις,	τῷ	θεῷ δῆθεν ὀργιάζων. ἡ δὲ
[5, 3]	καὶ βασιλεῖς βάρβαροι φιλοτίμως πέμπουσι	τῷ	θεῷ ἑκάστου τοῦ ἔτους πολυτελῆ
[5, 6]	τε τὸ ἄγαλμα συνῴκισε δὴ	τῷ	θεῷ, κελεύσας πάντας τοὺς κατὰ
[5, 3]	οὕτω βλέπειν ἐθέλοντες. τούτῳ δὴ	τῷ	θεῷ ὁ Βασιανὸς ἱερωμένος (ἅτε
[5, 6]	δὲ περιέκειντο ὡς ἡνιοχοῦντι δὴ	τῷ	θεῷ. ὁ δ´ Ἀντωνῖνος ἔθεε
[5, 6]	οὐ μόνον ἀνθρωπείους, ἀλλὰ καὶ	τῷ	θεῷ, ᾧ ἱεράτευε, γυναῖκα ἐζήτει·
[5, 8]	τῷ στρατοπέδῳ τὸν Ἀλέξανδρον ἐν	τῷ	ἱερῷ ἠξίουν ἰδεῖν. ὁ δ´
[5, 8]	ἐκεῖνος ἀγανακτῶν, καὶ διανυκτερεύσας ἐν	τῷ	ἱερῷ τοῦ στρατοπέδου, πάνυ ἤσχαλλε
[5, 4]	τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνουσι καὶ πέμπουσι	τῷ	Μακρίνῳ, αὐτοὶ δὲ πάντες ἀνοιχθεισῶν
[5, 4]	προθυμίας ἐξελθεῖν τε καὶ ὑπαντώμενοι	τῷ	Μακρίνῳ ἐκ παρατάξεως ἀγωνίζεσθαι, ἐξάγει
[5, 4]	πολιορκίαν. ~ὡς δὲ ταῦτα ἀπηγγέλη	τῷ	Μακρίνῳ ἐν Ἀντιοχείᾳ διατρίβοντι, ἥ
[5, 4]	τιμωρίαν ἀναδέξασθαι· οἱ δὲ σὺν	τῷ	Μακρίνῳ ῥᾳθυμότερον προσεφέροντο τῷ ἔργῳ,
[5, 5]	ἐς τὴν Ῥώμην, ἐκέλευσεν ἐν	τῷ	μεσαιτάτῳ τῆς συγκλήτου τόπῳ ὑψηλοτάτῳ
[5, 6]	καταγαγεῖν αὐτὸν καὶ ἱδρῦσαι ἐν	τῷ	ναῷ τάς τε προειρημένας θυσίας
[5, 4]	ποτὲ ἄρα εἴη, πότερον ἐν	τῷ	πλήθει τῶν κειμένων ἢ ἀποδρὰς
[5, 4]	ᾤχετο, ἠγνόουν τε πῶς χρήσονται	τῷ	πράγματι· οὔτε γὰρ μάχεσθαι ἤθελον
[5, 1]	τε καὶ ἐτελεύτησε, δεδήλωται ἐν	τῷ	πρὸ τούτου συγγράμματι {ἥ τε
[5, 6]	θεῶν. κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν	τῷ	προαστείῳ νεὼν μέγιστόν τε καὶ
[5, 8]	ἐλάσας τῆς βασιλείας καὶ χρησάμενος	τῷ	προειρημένῳ βίῳ, οὕτως ἅμα τῇ
[5, 5]	δὲ ἐς τὴν Ῥώμην ἀφίκετο	τῷ	προειρημένῳ σχήματι, οὐδὲν παράδοξον εἶδον
[5, 5]	δὲ τῇ τε συγκλήτῳ καὶ	τῷ	Ῥωμαίων δήμῳ τὰ πραχθέντα ἐδηλώθη,
[5, 7]	τινα γεγονότα καὶ δημοσίᾳ ἐν	τῷ	Ῥωμαίων θεάτρῳ ὀρχησάμενον, ὅτε ἦν
[5, 8]	Ἀντωνίνῳ, κατακλείσαντές τε αὑτοὺς ἐν	τῷ	στρατοπέδῳ τὸν Ἀλέξανδρον ἐν τῷ
[5, 1]	τῇ Ἀντιοχείᾳ ὁ Μακρῖνος ἐπιστέλλει	τῷ	τε δήμῳ Ῥωμαίων καὶ τῇ
[5, 1]	καὶ τοὺς εἰς ὠμότητα παροξύνοντας	τῷ	τε θυμῷ τὸ ἐνδόσιμον αὐτοῦ
[5, 3]	τῶν προσφυγόντων στρατιωτῶν γενόμενοι πρὸς	τῷ	τείχει τοῦ στρατοπέδου ῥᾷστα ὑπεδέχθησαν·
[5, 7]	ὑποπτεύουσά τε τοὺς στρατιώτας ἀπαρέσκεσθαι	τῷ	τοιούτῳ τοῦ βασιλέως βίῳ, καὶ
[5, 1]	ἔνδοξον ἀρχὴν αὐτὸν παρασχεῖν καὶ	τῷ	ὑστέρῳ γένει ἄμεινον ἢ κλέος
[5, 1]	τοῦτο ἐλθόντες περιέπουσιν αὐτὸ ὡς	καμάτῳ	κτηθέν, αἰδῶ τε καὶ τιμὴν
[5, 4]	γενναίως ἀνθεστήκεσαν παντὶ τῷ ἄλλῳ	στρατῷ	ἅτε ὄντες μέγιστοί τε καὶ
[5, 4]	τε παῖδα τῷ ἔξωθεν πολιορκοῦντι	στρατῷ	ἐδείκνυσαν, Ἀντωνίνου υἱὸν εὐφημοῦντες, βαλάντιά
[5, 5]	τὴν Ῥώμην, ἐκέλευσεν ἐν τῷ	μεσαιτάτῳ	τῆς συγκλήτου τόπῳ ὑψηλοτάτῳ τε
[5, 5]	τῷ μεσαιτάτῳ τῆς συγκλήτου τόπῳ	ὑψηλοτάτῳ	τε τὴν εἰκόνα ἀνατεθῆναι ὑπὲρ
[5, 1]	τις ἀπαξιούτω ἢ τύχης πταῖσμα	νομιζέτω,	ὅτι δὴ ὄντα με ἐκ
[5, 6]	παρθενῶνος γυναῖκα ἔθετο, ἐπιστείλας τῇ	συγκλήτῳ	καὶ παραμυθησάμενος ἀσέβημά τε καὶ
[5, 5]	Ῥώμης. ὡς δὲ τῇ τε	συγκλήτῳ	καὶ τῷ Ῥωμαίων δήμῳ τὰ
[5, 1]	τε δήμῳ Ῥωμαίων καὶ τῇ	συγκλήτῳ,	λέγων τοιάδε. „ἐν εἰδόσι μὲν
[5, 1]	δὲ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ ἰδίαν	ἑκάστῳ	δόξαν περιτίθησιν. εὐγένεια δὲ καὶ
[5, 7]	ὁ Ἀλέξανδρος, ὕπατός τε σὺν	αὐτῷ	Ἀντωνίνῳ. κατελθών τε ἐς τὴν
[5, 6]	οὐδὲ τοῦ ἅρματος ἄνθρωπος ἐπέβαινεν,	αὐτῷ	δὲ περιέκειντο ὡς ἡνιοχοῦντι δὴ
[5, 8]	γενόμενος, παραλαβὼν τὸν Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς	αὐτῷ	ἐν τῷ βασιλικῷ φορείῳ, ὅπερ
[5, 4]	δὴ τοιούτῳ Μακρῖνος ἐχρήσατο, συναναιρεθέντος	αὐτῷ	καὶ τοῦ παιδός, ὃν ἦν
[5, 5]	τῆς ἀρχῆς ἐκεῖνος ὑπεδέξατο, διοικηθέντων	αὐτῷ	κατὰ τὴν ἀνατολὴν τῶν ἐπειγόντων
[5, 7]	τῆς ἑτέρας θυγατρὸς Μαμαίας, εἰποῦσα	αὐτῷ	κεχαρισμένα, ὡς ἄρα χρὴ ἐκεῖνον
[5, 3]	φωνῇ Ἐλαιαγάβαλον καλοῦντες. νεὼς δὲ	αὐτῷ	μέγιστος κατεσκεύαστο, χρυσῷ πολλῷ καὶ
[5, 8]	ὡς δὲ τὰ τῆς ἐπιβουλῆς	αὐτῷ	οὐ προεχώρει, παραλῦσαι τῆς τοῦ
[5, 5]	γύναιά τε ἐπιχώρια ἐχόρευε σὺν	αὐτῷ,	περιθέοντα τοῖς βωμοῖς, κύμβαλα ἢ
[5, 4]	Ἀντωνῖνος, οὐκ ἀναμενόντων τῶν σὺν	αὐτῷ	στρατιωτῶν πολιορκηθῆναι, θαρρησάντων δὲ μετὰ
[5, 3]	περιφερής, λήγων ἐς ὀξύτητα· κωνοειδὲς	αὐτῷ	σχῆμα, μέλαινά τε ἡ χροιά.
[5, 5]	λίθοις ποικίλην τιμίοις. ἦν τε	αὐτῷ	τὸ σχῆμα μεταξὺ Φοινίσσης ἱερᾶς
[5, 7]	αἰτίας γελοιοτάτας ἐπιφέρων, ὡς διαφθείροιεν	αὐτῷ	τὸν δοκοῦντα υἱόν, οὐκ ἐπιτρέποντες
[5, 7]	Ἀλεξιανός, καὶ Ἀλέξανδρος καλεῖται, παραχθέντος	αὐτῷ	τοῦ παππῴου ὀνόματος ἐς τὸ
[5, 6]	ἐνδόξων τε καὶ πλουσίων, διαβληθέντας	αὐτῷ	ὡς ἀπαρεσκομένους καὶ σκώπτοντας αὐτοῦ
[5, 5]	οὐκ ἄλλον ἀλλ´ ἢ αὐτὸν	ἑαυτῷ	γεγενῆσθαι ἔλεγον. ὁ δὲ Ἀντωνῖνος
[5, 3]	τε ἡλίου ἀνέργαστον εἶναι θέλουσιν,	οὕτω	βλέπειν ἐθέλοντες. τούτῳ δὴ τῷ
[5, 3]	γένος Φοίνισσα, ἀπὸ Ἐμέσου καλουμένης	οὕτω	πόλεως ἐν Φοινίκῃ· ἀδελφὴ δὲ
[5, 1]	ἢ βασιλεία νομισθήσεται. μηδέ τις	ἀπαξιούτω	ἢ τύχης πταῖσμα νομιζέτω, ὅτι
[5, 4]	καὶ τύχῃ. τέλει μὲν δὴ	τοιούτῳ	Μακρῖνος ἐχρήσατο, συναναιρεθέντος αὐτῷ καὶ
[5, 7]	τε τοὺς στρατιώτας ἀπαρέσκεσθαι τῷ	τοιούτῳ	τοῦ βασιλέως βίῳ, καὶ δεδοικυῖα
[5, 8]	τιμωρίαν. οἱ δὲ στρατιῶται ἐπὶ	τούτῳ	ἀγανακτήσαντες, ἄλλως μὲν μισοῦντες τὸν
[5, 3]	εἶναι θέλουσιν, οὕτω βλέπειν ἐθέλοντες.	τούτῳ	δὴ τῷ θεῷ ὁ Βασιανὸς
[5, 3]	καὶ σύριγξι παντοδαπῶν τε ὀργάνων	ἤχῳ,	περιεργότερον ἐπέβλεπον οἵ τε ἄλλοι
[5, 4]	(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ	ἐπάρχῳ)	καὶ προσέβαλε τοῖς τείχεσιν, ἔνδοθεν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/04/2007