Livre, Chap.
[5, 3]	ἡλικίας ἀκμῆς, ἁβροῦ σχήματος, ἀπείκασεν	ἄν	τις τὸ μειράκιον Διονύσου καλαῖς
[5, 4]	σπουδῇ τὰ ὀχήματα ἐπειγόντων, ὡς	ἂν	ὑπὸ Μακρίνου ἔτι βασιλεύοντος ἐπί
[5, 1]	σπείσαντες μετὰ πολλῆς δυνάμεως ἐλθόντα	μέγαν	βασιλέα πιστὸν φίλον ἀντ´ ἐχθροῦ
[5, 8]	ἡγούμενοι, καιρὸν εὔκαιρον καὶ πρόφασιν	δικαίαν	νομίζοντες, τὸν μὲν Ἀντωνῖνον αὐτόν
[5, 6]	Φοίνισσαν ἱδρύσασθαι, ὅτε δὴ τὴν	ἀρχαίαν	Καρχηδόνα πόλιν ἔκτισε, βύρσαν κατατεμοῦσα.
[5, 1]	ἡ δὲ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ	ἰδίαν	ἑκάστῳ δόξαν περιτίθησιν. εὐγένεια δὲ
[5, 2]	δέ τινες καὶ ἔλαθον, δι´	εὐλάβειαν	ἡσυχαζόντων, ἐν ἀδείᾳ πολλῇ καὶ
[5, 4]	ὑπὲρ ἀνάνδρου καὶ φυγάδος μάχονται,	ἄδειάν	τε καὶ ἀμνηστίαν ἐνόρκως ὑπισχνεῖται,
[5, 5]	Συρίας ἐλθών τε ἐς τὴν	Νικομήδειαν	ἐχείμαζε, τῆς ὥρας τοῦ ἔτους
[5, 7]	καὶ τοῖς ἀνδρῶν γυμνασίοις εἴθιζε,	παιδείαν	τε τὴν Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων
[5, 3]	προέσθαι τοῖς στρατιώταις, εἰ τὴν	βασιλείαν	τῷ γένει ἀνανεώσαιντο. ὡς δὲ
[5, 7]	γὰρ Ἀντωνίνου τοῦ Σεβήρου παιδὸς	μοιχείαν	ἀμφότεραι αἱ Μαίσης θυγατέρες αὐτή
[5, 3]	χροιᾷ διηνθισμένος. ἦν δὲ τὴν	ἡλικίαν	ἀκμαῖος καὶ τὴν ὄψιν τῶν
[5, 5]	γὰρ ἦν νέος τε τὴν	ἡλικίαν,	πραγμάτων τε καὶ παιδείας ἄπειρος)
[5, 4]	μόνον ἦν πρὸς τὸ ἀπομάχεσθαι	πολιορκίαν	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ συστάδην
[5, 3]	ἑαυτοὺς ὡς, εἰ δέοι, ὑπομενοῦντες	πολιορκίαν.	~ὡς δὲ ταῦτα ἀπηγγέλη τῷ
[5, 6]	πάντας τοὺς κατὰ Ῥώμην καὶ	Ἰταλίαν	ἀνθρώπους ἑορτάζειν παντοδαπαῖς τε εὐφροσύναις
[5, 5]	νόμῳ Φοινίκων, ἐν μέσῳ φέροντες	μίαν	πορφύραν· ὑποδήμασί τε λίνου πεποιημένοις
[5, 4]	αὐτοὺς καὶ ἀνέπειθεν ἐς πραγμάτων	καινοτομίαν	τό τε Μακρίνου μῖσος καὶ
[5, 1]	φιλάνθρωπον διαβάλλων καὶ διασκώπτων ἐς	ῥᾳθυμίαν	καὶ τρόπων χαυνότητα· κολακείαις δὲ
[5, 5]	ᾑρημένου. κατεγίνωσκόν τε τοῦ Μακρίνου	ῥᾳθυμίαν	τε καὶ τρόπων χαυνότητα, αἴτιόν
[5, 7]	αὐτόν, κοῦφον ἄλλως καὶ ἄφρονα	νεανίαν,	θέσθαι υἱὸν Καίσαρά τε ἀποδεῖξαι
[5, 6]	κατατεμοῦσα. Λίβυες μὲν οὖν αὐτὴν	Οὐρανίαν	καλοῦσι, Φοίνικες δὲ Ἀστροάρχην ὀνομάζουσι,
[5, 8]	δοκούντων σεμνῶν ἐς ὕβριν καὶ	παροινίαν	ἐκβεβακχευμένων, οἵ τε ἄλλοι πάντες
[5, 8]	αὐτῶν τὴν πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον	εὔνοιαν	καὶ διὰ χρημάτων, ἐς ἃ
[5, 4]	ἡττηθεῖεν, τὴν ἐφ´ οἷς ἔδρασαν	τιμωρίαν	ἀναδέξασθαι· οἱ δὲ σὺν τῷ
[5, 8]	στάσεως καὶ θορύβου, συλλαμβάνεσθαι πρὸς	τιμωρίαν.	οἱ δὲ στρατιῶται ἐπὶ τούτῳ
[5, 4]	αὐτὸν τοῦ πνεύματος ἐς τὴν	τιμωρίαν.	παρὰ τοσοῦτον μὲν δὴ Μακρῖνος
[5, 4]	φυγάδος μάχονται, ἄδειάν τε καὶ	ἀμνηστίαν	ἐνόρκως ὑπισχνεῖται, καλεῖ τε καὶ
[5, 1]	εὐπατριδῶν βασιλέων τὸ εὐγενὲς ἐς	ὑπεροψίαν	ἐκπίπτει καταφρονήσει τῶν ὑπηκόων ὡς
[5, 1]	τῆς ψυχῆς ἀρετὴ ἰδίαν ἑκάστῳ	δόξαν	περιτίθησιν. εὐγένεια δὲ καὶ πλοῦτος
[5, 4]	καὶ ἐπίλεκτοι· τὸ δὲ ἐπίλοιπον	πᾶν	πλῆθος ὑπὲρ τοῦ Ἀντωνίνου ἠγωνίζοντο.
[5, 3]	ἀνοίξειν τὰς πύλας καὶ δέξεσθαι	πᾶν	τὸ γένος ἔνδον βασιλέα τε
[5, 3]	ὑπεδέχθησαν· εὐθέως τε τὸν παῖδα	πᾶν	τὸ στρατόπεδον Ἀντωνῖνον προσηγόρευσαν, τῇ
[5, 3]	ἐποίησαν τὴν φήμην, ὡς ἐς	πᾶν	χωρῆσαι τὸ στρατιωτικόν. τῇ δὲ
[5, 6]	παρελόμενος. μετ´ ἐκείνην δὲ προσποιησάμενος	ἐρᾶν,	ἵνα δὴ καὶ τὰ τῶν
[5, 4]	σκέπων. νύκτωρ τε καὶ μεθ´	ἡμέραν	ὡδοιπόρει, φθάνων τὴν φήμην τῆς
[5, 5]	δῆμον Ῥωμαίων, ἀπόντος τε αὑτοῦ	πεῖραν	δοθῆναι πῶς φέρουσι τὴν ὄψιν
[5, 8]	Ἀλεξάνδρου τεθνήξεσθαι μέλλοντος, ἐποιεῖτό τε	ἀπόπειραν	ὄπως οἴσουσιν οἱ στρατιῶται τὸ
[5, 3]	βίῳ καὶ τὴν ἀρχὴν καταλῦσαι,	μικρὰν	καὶ εὐτελῆ πρόφασιν τοῖς στρατιώταις
[5, 1]	θαυμάζεσθαι καὶ τῶν ἐπαίνων τὴν	ἀναφορὰν	ἐς αὐτόν τινα ἔχει τὸν
[5, 6]	τὴν ἐκείνου ἑορτὴν πολλοῖς φέρειν	συμφοράν.	αὐτὸς δὲ ἐβλέπετο πολλάκις ἡνιοχῶν
[5, 8]	ἐτρώθησαν, ἀγανακτήσαντες οὔτε τὴν συνήθη	φρουρὰν	ἔπεμψαν τῷ Ἀντωνίνῳ, κατακλείσαντές τε
[5, 5]	Φοινίκων, ἐν μέσῳ φέροντες μίαν	πορφύραν·	ὑποδήμασί τε λίνου πεποιημένοις ἐχρῶντο,
[5, 5]	Μηδικῆς. Ῥωμαϊκὴν δὲ ἢ Ἑλληνικὴν	πᾶσαν	ἐσθῆτα ἐμυσάττετο, ἐρίου φάσκων εἰργάσθαι,
[5, 6]	τοὺς χαλινοὺς ἀντέχων τῶν ἵππων·	πᾶσάν	τε τὴν ὁδὸν ἤνυε τρέχων
[5, 4]	εἰ ἡττηθεῖεν, τὴν ἐφ´ οἷς	ἔδρασαν	τιμωρίαν ἀναδέξασθαι· οἱ δὲ σὺν
[5, 1]	τε καὶ τιμὴν ἀπονέμουσιν, ἣν	εἰώθεσαν,	τοῖς ποτὲ κρείττοσιν. ἐμοὶ δὲ
[5, 4]	δὴ πραιτωριανοὺς καλοῦσιν, οἳ γενναίως	ἀνθεστήκεσαν	παντὶ τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἅτε
[5, 3]	πρεσβῦτις διέτριβεν ἐν τοῖς ἑαυτῆς.	ἦσαν	δὲ αὐτῇ θυγατέρες δύο· Σοαιμὶς
[5, 3]	χάριν, τὸ μειράκιον ἡδέως ἔβλεπον.	ἦσαν	δέ τινες ἐξ αὐτῶν καὶ
[5, 3]	δὲ ἑτέρα Μαμαία. παῖδες δὲ	ἦσαν	τῇ μὲν πρεσβυτέρᾳ Βασιανὸς ὄνομα,
[5, 1]	εὐπατριδῶν βασιλέων, ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν	ἐπειράθησαν	πρότερον μὲν Μάρκος ὕστερον δὲ
[5, 2]	ἢ δοῦλοι, ὅσοι δεσπότας κατήγγελον,	ἀνεσκολοπίσθησαν·	ἥ τε Ῥωμαίων πόλις καὶ
[5, 8]	περὶ αὐτὸν πάντας, ὅσοι ἔνδον	κατελήφθησαν	ὑπηρέται τε καὶ συνεργοὶ ἐδόκουν
[5, 4]	τῶν πυλῶν ἐς τὸ στρατόπεδον	ἐδέχθησαν.	οὕτως ἡ δύναμις αὐξηθεῖσα οὐ
[5, 3]	τῷ τείχει τοῦ στρατοπέδου ῥᾷστα	ὑπεδέχθησαν·	εὐθέως τε τὸν παῖδα πᾶν
[5, 8]	τε τῆς φήμης τὰς ψυχὰς	ἐτρώθησαν,	ἀγανακτήσαντες οὔτε τὴν συνήθη φρουρὰν
[5, 3]	συστρατιώταις κατ´ ὀλίγον ἀπαγγέλλοντες διαβόητον	ἐποίησαν	τὴν φήμην, ὡς ἐς πᾶν
[5, 4]	δορυφορήσοντας. οἳ μὲν οὖν πεισθέντες	προσεχώρησαν,	ὁ δὲ Ἀντωνῖνος πέμπει τοὺς
[5, 3]	καὶ Ἀντωνῖνος ἐβασίλευσαν. τὴν δὴ	Μαῖσαν	ταύτην ὁ Μακρῖνος, μετὰ τὴν
[5, 8]	τε Ἀντωνίνου καὶ τῆς Σοαιμίδος	παρέδοσαν	σύρειν τε καὶ ἐνυβρίζειν τοῖς
[5, 6]	τὴν ἀρχαίαν Καρχηδόνα πόλιν ἔκτισε,	βύρσαν	κατατεμοῦσα. Λίβυες μὲν οὖν αὐτὴν
[5, 6]	φασὶ δὲ αὐτὸ Διδὼ τὴν	Φοίνισσαν	ἱδρύσασθαι, ὅτε δὴ τὴν ἀρχαίαν
[5, 3]	ὃν Σεβῆρός τε καὶ Ἀντωνῖνος	ἐβασίλευσαν.	τὴν δὴ Μαῖσαν ταύτην ὁ
[5, 3]	παῖδα πᾶν τὸ στρατόπεδον Ἀντωνῖνον	προσηγόρευσαν,	τῇ τε πορφυρᾷ χλαμύδι περιβαλόντες
[5, 4]	παῖδα τῷ ἔξωθεν πολιορκοῦντι στρατῷ	ἐδείκνυσαν,	Ἀντωνίνου υἱὸν εὐφημοῦντες, βαλάντιά τε
[5, 4]	χρημάτων μεστὰ δέλεαρ προδοσίας αὐτοῖς	ἐδείκνυσαν.	οἳ δὲ πιστεύσαντες Ἀντωνίνου τε
[5, 3]	ἀναίρεσιν, προσέταξεν ἐς τὴν πατρίδα	ἐπανελθοῦσαν	ἐν τοῖς οἰκείοις καταβιῶναι, πάντα
[5, 2]	αὐτός τε ἐς τὴν Ῥώμην	ποθοῦσαν	ἐπείχθη, τοῦ δήμου ἑκάστοτε καλοῦντος
[5, 5]	πραχθέντα ἐδηλώθη, δυσφόρως μὲν πάντες	ἤκουσαν,	ὑπήκουον δὲ ἀνάγκῃ τοῦ στρατοῦ
[5, 6]	ἀπεπέμψατο, τρίτην δὲ πάλιν ἠγάγετο,	ἀναφέρουσαν	τὸ γένος ἐς Κόμοδον. ἔπαιζε
[5, 3]	ἐν τοῖς οἰκείοις καταβιῶναι, πάντα	ἔχουσαν	τὰ ἑαυτῆς. πλείστων δὲ ἦν
[5, 2]	ἀδείᾳ πολλῇ καὶ εἰκόνι ἐλευθερίας	ἐβίωσαν	ἐκείνου τοῦ ἔτους οὗ μόνου
[5, 4]	ἐλπίς, ὡς πολλοὺς καὶ αὐτομολοῦντας	φοιτᾶν	πρὸς τὸν νέον Ἀντωνῖνον. ὁ
[5, 8]	ἀγανακτήσαντες οὔτε τὴν συνήθη φρουρὰν	ἔπεμψαν	τῷ Ἀντωνίνῳ, κατακλείσαντές τε αὑτοὺς
[5, 1]	τῶν πραγμάτων διοικήσεως. ὑμεῖς δὲ	ἐν	ἀδείᾳ καὶ ἐλευθερίᾳ βιώσεσθε, ὧν
[5, 2]	καὶ ἔλαθον, δι´ εὐλάβειαν ἡσυχαζόντων,	ἐν	ἀδείᾳ πολλῇ καὶ εἰκόνι ἐλευθερίας
[5, 1]	δυσμάχου ἐποιήσαμεν. ἐμοῦ δὲ κρατοῦντος	ἐν	ἀδείᾳ τε καὶ ἀναιμωτὶ πάντες
[5, 2]	αὐτοὶ μὲν ὑπὸ σκηναῖς καὶ	ἐν	ἀλλοδαπῇ διαιτώμενοι, ἔσθ´ ὅτε καὶ
[5, 4]	δὲ ταῦτα ἀπηγγέλη τῷ Μακρίνῳ	ἐν	Ἀντιοχείᾳ διατρίβοντι, ἥ τε φήμη
[5, 2]	ἕκαστός τε ᾤετο, μάλιστα τῶν	ἐν	ἀξιώσει τινὶ ἢ πράξει καθεστώτων,
[5, 4]	ἐς τὴν Ῥώμην ἀνελθεῖν, δέον	ἐν	ἀρχῇ τοῦτο ποιῆσαι· ὁμοῦ δὲ
[5, 2]	δήμου ἑκάστοτε καλοῦντος μεγάλαις βοαῖς,	ἐν	δὲ τῇ Ἀντιοχείᾳ διέτριβε γένειόν
[5, 8]	ἠξίουν ἰδεῖν. ὁ δ´ Ἀντωνῖνος	ἐν	δέει πολλῷ γενόμενος, παραλαβὼν τὸν
[5, 6]	τούτων γὰρ ἀπείχετο Φοινίκων νόμῳ.	ἐν	δὴ ταῖς ἁρπαγαῖς πολλοὶ διεφθείροντο,
[5, 5]	κόλακας αὑτοῦ τῶν ἁμαρτημάτων) βουλόμενος	ἐν	ἔθει γενέσθαι τῆς τοῦ σχήματος
[5, 1]	καὶ τῇ συγκλήτῳ, λέγων τοιάδε.	„ἐν	εἰδόσι μὲν ὑμῖν τοῦ τε
[5, 5]	σύγκλητος καὶ τὸ ἱππικὸν τάγμα	ἐν	θεάτρου σχήματι. τὰ δὲ σπλάγχνα
[5, 8]	ἐχρῆτο οὐ τοῖς βασιλικοῖς καὶ	ἐν	κοινῇ ὑπηρεσίᾳ τυγχάνουσιν, ἀλλὰ τοῖς
[5, 3]	καὶ γυναῖκας, ὅσα τε εἶχον	ἐν	κώμαις ἢ ἀγροῖς τοῖς πλησίον,
[5, 4]	στρατόπεδα Φοινίκης τε καὶ Συρίας	ἐν	μεθορίοις, οἱ μὲν ὑπὲρ τοῦ
[5, 5]	ποδήρεις καὶ χειριδωτοὺς νόμῳ Φοινίκων,	ἐν	μέσῳ φέροντες μίαν πορφύραν· ὑποδήμασί
[5, 1]	Ῥωμαίων ἐσάλευεν ἀρχή, κατελύσαμεν καὶ	ἐν	οἷς ἀνδρείως παραταξάμενοι οὐδέν τι
[5, 1]	οὐκ ἀρεσκόμενον, καὶ προκινδυνεύσαντα ὑμῶν	ἐν	οἷς πολλάκις ταῖς τυχούσαις διαβολαῖς
[5, 1]	παραταξάμενοι οὐδέν τι ἡττήμεθα, καὶ	ἐν	οἷς σπείσαντες μετὰ πολλῆς δυνάμεως
[5, 6]	δὲ ἀπαρέσκεσθαι αὐτὸν ὡς πάντα	ἐν	ὅπλοις καὶ πολεμικῇ θεῷ, τῆς
[5, 8]	Ἀλέξανδρον εἶχον, καὶ ἐλπίδας κρείττους	ἐν	παιδὶ κοσμίως καὶ σωφρόνως ἀνατρεφομένῳ.
[5, 5]	ἔπαρχοι τῶν στρατοπέδων καὶ οἱ	ἐν	ταῖς μεγίσταις πράξεσιν, ἀνεζωσμένοι {οἱ}
[5, 8]	οὔτε ἐν ταῖς προσαγορεύσεσιν οὔτε	ἐν	ταῖς προόδοις Ἀλέξανδρος ἔτι ἑωρᾶτο.
[5, 8]	ἠθέλησε τὸν παῖδα, καὶ οὔτε	ἐν	ταῖς προσαγορεύσεσιν οὔτε ἐν ταῖς
[5, 1]	ἐπιβουλὴ καὶ διαδοχή} γενόμενος δὲ	ἐν	τῇ Ἀντιοχείᾳ ὁ Μακρῖνος ἐπιστέλλει
[5, 3]	οὖν τὸν τῆς ἀδελφῆς βίον	ἐν	τῇ βασιλείῳ διέτριψεν αὐλῇ χρόνου
[5, 5]	καὶ ἱερουργῶν ἐφαίνετο, παραστήσας τε	ἐν	τῇ γραφῇ τὸν τύπον τοῦ
[5, 8]	καὶ τὰ πάντα σὺν αὐτῇ	ἐν	τοῖς βασιλείοις διατρίψασα. οὐδὲν οὖν
[5, 3]	καὶ ὡραίαις, καθ´ ὃν καιρὸν	ἐν	τοῖς βασιλείοις σὺν τῇ ἀδελφῇ
[5, 3]	ἐπανελθοῦσα δὲ ἡ πρεσβῦτις διέτριβεν	ἐν	τοῖς ἑαυτῆς. ἦσαν δὲ αὐτῇ
[5, 3]	προήσπιζεν· ὕστερον δὲ μετηνέχθη, ὡς	ἐν	τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. φοιτῶντες οὖν
[5, 3]	προσέταξεν ἐς τὴν πατρίδα ἐπανελθοῦσαν	ἐν	τοῖς οἰκείοις καταβιῶναι, πάντα ἔχουσαν
[5, 8]	παραλαβὼν τὸν Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς αὐτῷ	ἐν	τῷ βασιλικῷ φορείῳ, ὅπερ διὰ
[5, 8]	ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὸν Ἀλέξανδρον	ἐν	τῷ ἱερῷ ἠξίουν ἰδεῖν. ὁ
[5, 8]	οἷς ἐκεῖνος ἀγανακτῶν, καὶ διανυκτερεύσας	ἐν	τῷ ἱερῷ τοῦ στρατοπέδου, πάνυ
[5, 5]	τε ἐς τὴν Ῥώμην, ἐκέλευσεν	ἐν	τῷ μεσαιτάτῳ τῆς συγκλήτου τόπῳ
[5, 6]	τὸ καταγαγεῖν αὐτὸν καὶ ἱδρῦσαι	ἐν	τῷ ναῷ τάς τε προειρημένας
[5, 4]	ποῦ ποτὲ ἄρα εἴη, πότερον	ἐν	τῷ πλήθει τῶν κειμένων ἢ
[5, 1]	ἦρξέ τε καὶ ἐτελεύτησε, δεδήλωται	ἐν	τῷ πρὸ τούτου συγγράμματι {ἥ
[5, 6]	γαμούντων θεῶν. κατεσκεύασε δὲ καὶ	ἐν	τῷ προαστείῳ νεὼν μέγιστόν τε
[5, 7]	ὀρχηστήν τινα γεγονότα καὶ δημοσίᾳ	ἐν	τῷ Ῥωμαίων θεάτρῳ ὀρχησάμενον, ὅτε
[5, 8]	τῷ Ἀντωνίνῳ, κατακλείσαντές τε αὑτοὺς	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ τὸν Ἀλέξανδρον ἐν
[5, 3]	ἀπὸ Ἐμέσου καλουμένης οὕτω πόλεως	ἐν	Φοινίκῃ· ἀδελφὴ δὲ ἐγεγόνει Ἰουλίας
[5, 4]	διώξοντας τὸν Μακρῖνον πολὺ προκεχωρηκότα.	ἐν	Χαλκηδόνι γοῦν τῆς Βιθυνίας κατελήφθη,
[5, 2]	δοκούσης· ὁρῶντες δὲ τὸν Μακρῖνον	ἐν	χλιδῇ καὶ τρυφῇ διαιτώμενον, ἀφηνιάζοντες
[5, 5]	τῶν ἱερουργηθέντων τά τε ἀρώματα	ἐν	χρυσοῖς σκεύεσιν ὑπὲρ κεφαλῆς οὐκ
[5, 4]	ὁδοιπορίας συντετριμμένος. ἔνθα αὐτὸν εὑρόντες	ἔν	τινι κρυπτόμενον προαστείῳ οἱ διώκοντες
[5, 3]	ἐντεθραμμένη. ἐπανελθοῦσα δὲ ἡ πρεσβῦτις	διέτριβεν	ἐν τοῖς ἑαυτῆς. ἦσαν δὲ
[5, 3]	τοῖς βασιλείοις σὺν τῇ ἀδελφῇ	διέτριβεν.	ὅπερ ἐκεῖνοι ἀκούσαντες, τοῖς συστρατιώταις
[5, 6]	τὸ προάστειον. τὸ δὲ ἅρμα	ἦγεν	ἑξάπωλον, ἵππων λευκῶν μεγίστων τε
[5, 6]	τε καὶ λίθοις τιμιωτάτοις πεποικιλμένῳ	κατῆγεν	ἀπὸ τῆς πόλεως ἐπὶ τὸ
[5, 4]	σπουδαῖα πεμφθέντων. ὃ μὲν οὖν	ἔφυγεν,	ὡς εἴρηται· ὁ δὲ στρατὸς
[5, 1]	ποτὲ κρείττοσιν. ἐμοὶ δὲ σκοπὸς	μηδέν	τι πράττειν ἄνευ τῆς ὑμετέρας
[5, 3]	ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν ἢ Ῥωμαίοις,	οὐδὲν	ἕστηκε χειροποίητον, θεοῦ φέρον εἰκόνα·
[5, 8]	αὐτῇ ἐν τοῖς βασιλείοις διατρίψασα.	οὐδὲν	οὖν αὐτὴν ἐλάνθανε τῶν ὑπὸ
[5, 5]	Ῥώμην ἀφίκετο τῷ προειρημένῳ σχήματι,	οὐδὲν	παράδοξον εἶδον οἱ Ῥωμαῖοι, τῇ
[5, 1]	καὶ ἐν οἷς ἀνδρείως παραταξάμενοι	οὐδέν	τι ἡττήμεθα, καὶ ἐν οἷς
[5, 3]	μέγιστον στρατόπεδον, ὃ τῆς Φοινίκης	προήσπιζεν·	ὕστερον δὲ μετηνέχθη, ὡς ἐν
[5, 5]	αὐλοῖς καὶ τυμπάνοις, τῷ θεῷ	δῆθεν	ὀργιάζων. ἡ δὲ Μαῖσα ταῦτα
[5, 8]	Ἀλέξανδρον εὐφημήσαντας, τοὺς δὲ αἰτίους	δῆθεν	στάσεως καὶ θορύβου, συλλαμβάνεσθαι πρὸς
[5, 6]	ἑαυτοῦ θάλαμον μετήγαγε· καὶ μὴ	κινηθὲν	ἐξ οὗπερ ἦλθεν ἀπὸ Ἰλίου,
[5, 1]	ἐλθόντες περιέπουσιν αὐτὸ ὡς καμάτῳ	κτηθέν,	αἰδῶ τε καὶ τιμὴν ἀπονέμουσιν,
[5, 6]	ἄγαλμα μετεπέμψατο καὶ πάντα τὸν	ἐκεῖθεν	χρυσόν, χρήματά τε πάμπλειστα τῇ
[5, 4]	ἐξεπτόηντο. ἐνῆγε δ´ αὐτοὺς καὶ	ἀνέπειθεν	ἐς πραγμάτων καινοτομίαν τό τε
[5, 6]	καὶ μὴ κινηθὲν ἐξ οὗπερ	ἦλθεν	ἀπὸ Ἰλίου, εἰ μὴ ὅτε
[5, 4]	ἐκπορθήσειν τοὺς ἀφεστῶτας. ὡς δ´	ἦλθεν	Ἰουλιανός (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα
[5, 8]	πολλοῦ καὶ λίθων τιμίων πεποίκιλτο,	κατῆλθεν	ἐς τὸ στρατόπεδον σὺν τῷ
[5, 4]	ἐπάρχῳ) καὶ προσέβαλε τοῖς τείχεσιν,	ἔνδοθεν	οἱ στρατιῶται ἀνελθόντες ἐπί τε
[5, 6]	ἐς προῖκα δὴ ἐπιδοῦναι ἐκέλευσε.	κομισθέν	τε τὸ ἄγαλμα συνῴκισε δὴ
[5, 6]	ἑαυτοῦ ἀφορῶν τε ἐς τὸ	πρόσθεν	τοῦ θεοῦ. πρός τε τὸ
[5, 5]	ἢ παντάπασι βάρβαρον τὸ σχῆμα	ὀφθὲν	εὐθὺς λυπήσῃ τοὺς ἰδόντας, ἀήθεις
[5, 5]	τὸν νεὼν ἱδρύσας, ἑκάστοτε προϊὼν	ἕωθεν	ἑκατόμβας τε ταύρων καὶ προβάτων
[5, 1]	ἀποχρῶνταί τε καὶ ἐνυβρίζουσιν ὡς	ἄνωθεν	ἰδίῳ κτήματι· οἱ δὲ παρ´
[5, 4]	ἐπάλξεις τόν τε παῖδα τῷ	ἔξωθεν	πολιορκοῦντι στρατῷ ἐδείκνυσαν, Ἀντωνίνου υἱὸν
[5, 6]	παμπλείστη ὑπέστρωτο, οἵ τε προασπίζοντες	ἑκατέρωθεν	ἀντεῖχον, τῆς ἀσφαλείας τοῦ τοιούτου
[5, 4]	ὡς εἴρηται· ὁ δὲ στρατὸς	ἑκατέρωθεν	ἐμάχοντο, ὑπὲρ μὲν τοῦ Μακρίνου
[5, 6]	δρόμου προνοούμενοι. ὁ δὲ δῆμος	ἑκατέρωθεν	παρέθει μετὰ παντοδαπῆς δᾳδουχίας, στεφάνους
[5, 3]	λίθος δέ τις ἔστι μέγιστος,	κάτωθεν	περιφερής, λήγων ἐς ὀξύτητα· κωνοειδὲς
[5, 4]	Ἀντωνίνου προθύμως ἠγωνίζοντο, δεδιότες, εἰ	ἡττηθεῖεν,	τὴν ἐφ´ οἷς ἔδρασαν τιμωρίαν
[5, 3]	ὡς δὲ συνέθεντο νύκτωρ, εἰ	κατέλθοιεν	λαθόντες, ἀνοίξειν τὰς πύλας καὶ
[5, 7]	ἐφυγάδευσεν, αἰτίας γελοιοτάτας ἐπιφέρων, ὡς	διαφθείροιεν	αὐτῷ τὸν δοκοῦντα υἱόν, οὐκ
[5, 3]	υἱὸν ἀποδείξειν Ἀντωνίνου τὸν Βασιανόν,	ἐπέδωκεν	ἑαυτὴν ἡ πρεσβῦτις, ἑλομένη πάντα
[5, 6]	ἢ ὀρχούμενος· οὐδὲ γὰρ λανθάνειν	ἤθελεν	ἁμαρτάνων. προῄει τε ὑπογραφόμενος τοὺς
[5, 8]	νεὼν τοῦ στρατοπέδου ἤγαγον, τὸν	μὲν	Ἀλέξανδρον ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό τε καὶ
[5, 7]	Καίσαρά τε ἀποδεῖξαι τὸν ἑαυτοῦ	μὲν	ἀνεψιὸν ἐκείνης δὲ ἔγγονον ἐκ
[5, 8]	καὶ πρόφασιν δικαίαν νομίζοντες, τὸν	μὲν	Ἀντωνῖνον αὐτόν τε καὶ τὴν
[5, 7]	τε αὐτῶν τοὺς ἐνδοξοτάτους οὓς	μὲν	ἀπέκτεινεν οὓς δὲ ἐφυγάδευσεν, αἰτίας
[5, 3]	καὶ τῇ μάμμῃ ἀνετρέφοντο, ὁ	μὲν	Βασιανὸς περὶ ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα,
[5, 1]	καὶ φιλάνθρωπος συνοικεῖ τρόπος; τὰ	μὲν	γὰρ τῆς τύχης δῶρα καὶ
[5, 1]	Ἀντωνίνου ἡ πατρῴα διαδοχή; οἱ	μὲν	γὰρ ὥσπερ ὄφλημα κληρονομίας εἰληφότες
[5, 3]	δὲ ἐγεγόνει Ἰουλίας τῆς Σεβήρου	μὲν	γυναικὸς Ἀντωνίνου δὲ μητρός. παρὰ
[5, 4]	ἐς τὴν τιμωρίαν. παρὰ τοσοῦτον	μὲν	δὴ Μακρῖνος οὐκ ἐξέφυγε τοὺς
[5, 1]	~Ὅπως	μὲν	δὴ ὁ Ἀντωνῖνος ἦρξέ τε
[5, 4]	καὶ γνώμῃ καὶ τύχῃ. τέλει	μὲν	δὴ τοιούτῳ Μακρῖνος ἐχρήσατο, συναναιρεθέντος
[5, 7]	ψηφισαμένων πάντων ἃ ἐκελεύοντο, πατέρα	μὲν	ἐκεῖνον δοκεῖν ἔτη γεγονότα περί
[5, 1]	τοὺς εὐεργεσίαις προειληφότας. καὶ τῶν	μὲν	εὐπατριδῶν βασιλέων τὸ εὐγενὲς ἐς
[5, 3]	δὲ αὐτῇ θυγατέρες δύο· Σοαιμὶς	μὲν	ἡ πρεσβυτέρα ἐκαλεῖτο, ἡ δὲ
[5, 4]	(βλέπειν γὰρ οὕτως ἤθελον) τοῦ	μὲν	Ἰουλιανοῦ τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνουσι καὶ
[5, 1]	πιστεύων ἀφειδῶς ὑμῖν προσεφέρετο. κἀμὲ	μὲν	κακῶς ἠγόρευε, καὶ δημοσίᾳ πολλάκις
[5, 2]	οἰκουμένη καθαρθεῖσα πονηρῶν ἀνθρώπων, τῶν	μὲν	κολασθέντων τῶν δὲ ἐξωσθέντων, εἰ
[5, 1]	ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν ἐπειράθησαν πρότερον	μὲν	Μάρκος ὕστερον δὲ Περτίναξ, ἐξ
[5, 8]	στρατιῶται ἐπὶ τούτῳ ἀγανακτήσαντες, ἄλλως	μὲν	μισοῦντες τὸν Ἀντωνῖνον καὶ ἀποσκευάσασθαι
[5, 4]	τε τῇ συνήθει ῥᾳθυμίᾳ, αὐτὸς	μὲν	οἴκοι μένει, πέμπει δὲ ἕνα
[5, 1]	πλοῦτος καὶ ὅσα τοιαῦτα μακαρίζεται	μέν,	οὐκ ἐπαινεῖται δέ, ὡς παρ´
[5, 6]	πόλιν ἔκτισε, βύρσαν κατατεμοῦσα. Λίβυες	μὲν	οὖν αὐτὴν Οὐρανίαν καλοῦσι, Φοίνικες
[5, 8]	τὸν Θύβριν ποταμὸν ῥέοντας. Ἀντωνῖνος	μὲν	οὖν ἐς ἕκτον ἔτος ἐλάσας
[5, 4]	ἐπί τινα σπουδαῖα πεμφθέντων. ὃ	μὲν	οὖν ἔφυγεν, ὡς εἴρηται· ὁ
[5, 4]	τε καὶ αὑτὸν δορυφορήσοντας. οἳ	μὲν	οὖν πεισθέντες προσεχώρησαν, ὁ δὲ
[5, 3]	τοῦ ἔτους πολυτελῆ ἀναθήματα. ἄγαλμα	μὲν	οὖν, ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν ἢ
[5, 5]	δήμῳ τὰ πραχθέντα ἐδηλώθη, δυσφόρως	μὲν	πάντες ἤκουσαν, ὑπήκουον δὲ ἀνάγκῃ
[5, 3]	Μαμαία. παῖδες δὲ ἦσαν τῇ	μὲν	πρεσβυτέρᾳ Βασιανὸς ὄνομα, τῇ δὲ
[5, 8]	ἐμυσάττοντο δὲ αὐτὸν ὁρῶντες τὸ	μὲν	πρόσωπον καλλωπιζόμενον περιεργότερον ἢ κατὰ
[5, 7]	τῶν βασιλικῶν πράξεων, καὶ τοῖς	μὲν	στρατοπέδοις ἔπαρχον ἐπιστῆσαι ὀρχηστήν τινα
[5, 7]	κεχαρισμένα, ὡς ἄρα χρὴ ἐκεῖνον	μὲν	τῇ ἱερωσύνῃ καὶ θρησκείᾳ σχολάζειν
[5, 4]	δὲ στρατὸς ἑκατέρωθεν ἐμάχοντο, ὑπὲρ	μὲν	τοῦ Μακρίνου οἱ σωματοφύλακες καὶ
[5, 7]	μήτηρ αὐτὸν ἡ Μαμαία ἀπῆγε	μὲν	τῶν αἰσχρῶν καὶ ἀπρεπῶν βασιλεῦσιν
[5, 1]	συγκλήτῳ, λέγων τοιάδε. „ἐν εἰδόσι	μὲν	ὑμῖν τοῦ τε βίου μου
[5, 4]	καὶ Συρίας ἐν μεθορίοις, οἱ	μὲν	ὑπὲρ τοῦ Ἀντωνίνου προθύμως ἠγωνίζοντο,
[5, 2]	πολυτελείας. ἔτι τε ἠγανάκτουν αὐτοὶ	μὲν	ὑπὸ σκηναῖς καὶ ἐν ἀλλοδαπῇ
[5, 1]	καὶ ἐλευθερίᾳ βιώσεσθε, ὧν ἀφῃρέθητε	μὲν	ὑπὸ τῶν εὐπατριδῶν βασιλέων, ἀποδοῦναι
[5, 5]	ταῖς μεγίσταις πράξεσιν, ἀνεζωσμένοι {οἱ}	μὲν	χιτῶνας ποδήρεις καὶ χειριδωτοὺς νόμῳ
[5, 4]	Ἀντιοχείᾳ διατρίβοντι, ἥ τε φήμη	διέδραμεν	ἀνὰ τὰ λοιπὰ στρατόπεδα ὅτι
[5, 1]	πιστὸν φίλον ἀντ´ ἐχθροῦ δυσμάχου	ἐποιήσαμεν.	ἐμοῦ δὲ κρατοῦντος ἐν ἀδείᾳ
[5, 1]	ᾧ πᾶσα Ῥωμαίων ἐσάλευεν ἀρχή,	κατελύσαμεν	καὶ ἐν οἷς ἀνδρείως παραταξάμενοι
[5, 3]	μετηνέχθη, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς	ἐροῦμεν.	φοιτῶντες οὖν οἱ στρατιῶται ἑκάστοτε
[5, 6]	οὐδείς, οὐδὲ τοῦ ἅρματος ἄνθρωπος	ἐπέβαινεν,	αὐτῷ δὲ περιέκειντο ὡς ἡνιοχοῦντι
[5, 7]	αὐτῶν τοὺς ἐνδοξοτάτους οὓς μὲν	ἀπέκτεινεν	οὓς δὲ ἐφυγάδευσεν, αἰτίας γελοιοτάτας
[5, 3]	ἀδελφῆς τελευτὴν Ἀντωνίνου δὲ ἀναίρεσιν,	προσέταξεν	ἐς τὴν πατρίδα ἐπανελθοῦσαν ἐν
[5, 3]	εἴτε πλασαμένη εἴτε καὶ ἀληθεύουσα,	ἐξεῖπεν	ὅτι ἄρα Ἀντωνίνου υἱός ἐστι
[5, 3]	σώματος, ἡλικίας ἀκμῆς, ἁβροῦ σχήματος,	ἀπείκασεν	ἄν τις τὸ μειράκιον Διονύσου
[5, 6]	ὅτε πυρὶ κατεφλέχθη ὁ νεώς,	ἐκίνησεν	οὗτος, καὶ πρὸς γάμον δὴ
[5, 1]	τὸν κατορθοῦντα. τί γοῦν ὑμᾶς	ὤνησεν	ἡ Κομόδου εὐγένεια ἢ Ἀντωνίνου
[5, 4]	κατ´ ὀλίγους προσιόν, τὴν δύναμιν	ηὔξησεν.	ὁ δὲ Μακρῖνος ὡς ταῦτα
[5, 7]	ἢ τὸ ἱππικὸν τάγμα κατατασσομένων	προέστησεν.	ἡνιόχοις τε καὶ κωμῳδοῖς καὶ
[5, 7]	οὓς μὲν ἀπέκτεινεν οὓς δὲ	ἐφυγάδευσεν,	αἰτίας γελοιοτάτας ἐπιφέρων, ὡς διαφθείροιεν
[5, 5]	πέμψας τε ἐς τὴν Ῥώμην,	ἐκέλευσεν	ἐν τῷ μεσαιτάτῳ τῆς συγκλήτου
[5, 2]	τοσοῦτον δὲ ἥμαρτεν ὅσον μὴ	διέλυσεν	εὐθέως τὰ στρατόπεδα καὶ ἑκάστους
[5, 2]	ὁ Μακρῖνος ἐβασίλευσε. τοσοῦτον δὲ	ἥμαρτεν	ὅσον μὴ διέλυσεν εὐθέως τὰ
[5, 1]	γάρ με καὶ οἷς ἐκεῖνος	ἔπραττεν	οὐκ ἀρεσκόμενον, καὶ προκινδυνεύσαντα ὑμῶν
[5, 7]	τε τὴν Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων	ἐπαίδευεν.	ἐφ´ οἷς Ἀντωνῖνος πάνυ ἤσχαλλε,
[5, 1]	καὶ ἐφ´ ᾧ πᾶσα Ῥωμαίων	ἐσάλευεν	ἀρχή, κατελύσαμεν καὶ ἐν οἷς
[5, 5]	μεμιγμένου. περί τε τοὺς βωμοὺς	ἐχόρευεν	ὑπὸ παντοδαποῖς ἤχοις ὀργάνων, γύναιά
[5, 8]	ἐπιβουλὰς πάσας ἀπεῖργέ τε καὶ	ἐκώλυεν	ἡ κοινὴ μάμμη ἀμφοτέρων Μαῖσα,
[5, 6]	ποικίλοις κεκοσμημένων, τάς τε ἡνίας	κατεῖχεν	οὐδείς, οὐδὲ τοῦ ἅρματος ἄνθρωπος
[5, 7]	δούλοις αὑτοῦ ἢ ἀπελευθέροις, ὡς	ἔτυχεν	ἕκαστος ἐπ´ αἰσχρῷ τινὶ εὐδοκιμήσας,
[5, 8]	βίῳ, οὕτως ἅμα τῇ μητρὶ	κατέστρεψεν·	οἱ δὲ στρατιῶται αὐτοκράτορα τὸν
[5, 3]	ἀδελφῆς βίον ἐν τῇ βασιλείῳ	διέτριψεν	αὐλῇ χρόνου πολυετοῦς, παρ´ ὃν
[5, 2]	καὶ ἑκάστους ἐς τὰ ἑαυτῶν	ἀπέπεμψεν,	αὐτός τε ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 3]	στέφανος λίθων πολυτελῶν χροιᾷ διηνθισμένος.	ἦν	δὲ τὴν ἡλικίαν ἀκμαῖος καὶ
[5, 7]	τῷ Ῥωμαίων θεάτρῳ ὀρχησάμενον, ὅτε	ἦν	νέος· πάλιν δὲ ἕτερον ὁμοίως
[5, 5]	τῶν συνόντων φίλων (αὐτὸς γὰρ	ἦν	νέος τε τὴν ἡλικίαν, πραγμάτων
[5, 4]	δ´ ἦλθεν Ἰουλιανός (τοῦτο γὰρ	ἦν	ὄνομα τῷ ἐπάρχῳ) καὶ προσέβαλε
[5, 4]	ἡ δύναμις αὐξηθεῖσα οὐ μόνον	ἦν	πρὸς τὸ ἀπομάχεσθαι πολιορκίαν ἀλλὰ
[5, 5]	χρυσῷ καὶ λίθοις ποικίλην τιμίοις.	ἦν	τε αὐτῷ τὸ σχῆμα μεταξὺ
[5, 3]	ἐβούλοντο τῆς τύχης παρασχούσης. Μαῖσα	ἦν	τις ὄνομα, τὸ γένος Φοίνισσα,
[5, 3]	ἔχουσαν τὰ ἑαυτῆς. πλείστων δὲ	ἦν	χρημάτων ἀνάπλεως ἅτε μακρῷ χρόνῳ
[5, 1]	αἰδῶ τε καὶ τιμὴν ἀπονέμουσιν,	ἣν	εἰώθεσαν, τοῖς ποτὲ κρείττοσιν. ἐμοὶ
[5, 6]	δὲ γυναῖκα τὴν εὐγενεστάτην Ῥωμαίων,	ἣν	Σεβαστὴν ἀναγορεύσας μετ´ ὀλίγον χρόνον
[5, 1]	ἐνδόσιμον αὐτοῦ διδόντας τήν τε	ὀργὴν	διαβολαῖς ἐγείροντας εὔνους καὶ πιστοὺς
[5, 4]	ἐπύθετο Ἀντωνῖνος τὴν τοῦ Μακρίνου	φυγήν,	πέμψας κήρυκας διδάσκει αὐτοὺς ὅτι
[5, 4]	πολιορκίαν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ	συστάδην	καὶ ἐξ ἀντιστάσεως ἀγωνίζεσθαι ἀξιόχρεως·
[5, 8]	χρήματα λανθάνουσα διανέμεσθαι τοῖς στρατιώταις	κρύβδην,	ὅπως αὐτῶν τὴν πρὸς τὸν
[5, 5]	ἱερᾶς στολῆς καὶ χλιδῆς Μηδικῆς.	Ῥωμαϊκὴν	δὲ ἢ Ἑλληνικὴν πᾶσαν ἐσθῆτα
[5, 5]	χλιδῆς Μηδικῆς. Ῥωμαϊκὴν δὲ ἢ	Ἑλληνικὴν	πᾶσαν ἐσθῆτα ἐμυσάττετο, ἐρίου φάσκων
[5, 4]	ὡς μὴ γνωρίζοιτο, ἐσθῆτά τε	ὁδοιπορικὴν	λαβὼν καὶ τὴν κεφαλὴν ἀεὶ
[5, 4]	τε ὁδοιπορικὴν λαβὼν καὶ τὴν	κεφαλὴν	ἀεὶ σκέπων. νύκτωρ τε καὶ
[5, 4]	κρυπτόμενον προαστείῳ οἱ διώκοντες τὴν	κεφαλὴν	ἀπέτεμον. ἐλέγετο δὲ σπεύδειν ἐς
[5, 4]	ἤθελον) τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ τὴν	κεφαλὴν	ἀποτέμνουσι καὶ πέμπουσι τῷ Μακρίνῳ,
[5, 3]	καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμέναις. τήν τε	κεφαλὴν	ἐκόσμει στέφανος λίθων πολυτελῶν χροιᾷ
[5, 5]	στεφάνην ἐπικείμενος χρυσῷ καὶ λίθοις	ποικίλην	τιμίοις. ἦν τε αὐτῷ τὸ
[5, 5]	ὑπεδέξατο, διοικηθέντων αὐτῷ κατὰ τὴν	ἀνατολὴν	τῶν ἐπειγόντων ὑπό τε τῆς
[5, 5]	λιπαροῦσα ἐπειρᾶτο μεταμφιέσασθαι τὴν Ῥωμαίων	στολὴν	μέλλοντά {τε} ἐς τὴν πόλιν
[5, 6]	γάμον ἱερέως τε καὶ ἱερείας.	πλὴν	καὶ ταύτην αὖ μετ´ οὐ
[5, 6]	νέμειν οἷς ἐκοινώνει τῆς ἱερουργίας.	~πλὴν	καίτοι χορεύειν ἀεὶ καὶ ἱερουργεῖν
[5, 6]	ζῷά τε πάντα, ὅσα ἥμερα,	πλὴν	χοίρων· τούτων γὰρ ἀπείχετο Φοινίκων
[5, 6]	γάμον δὴ ἐς τὴν βασίλειον	αὐλὴν	τῷ θεῷ ἀνήγαγε. φήσας δὲ
[5, 7]	ὑποστάσεως τῶν ἐς τὴν σύγκλητον	βουλὴν	ἢ τὸ ἱππικὸν τάγμα κατατασσομένων
[5, 2]	ἄνδρα στρατιωτικόν· παραβάλλοντες δὲ τὴν	μνήμην	τῆς Ἀντωνίνου διαίτης ἐπιστραφείσης τε
[5, 4]	μεθ´ ἡμέραν ὡδοιπόρει, φθάνων τὴν	φήμην	τῆς ἑαυτοῦ τύχης, τῶν τε
[5, 3]	ὀλίγον ἀπαγγέλλοντες διαβόητον ἐποίησαν τὴν	φήμην,	ὡς ἐς πᾶν χωρῆσαι τὸ
[5, 8]	διεσκέδασε δὲ ὁ Ἀντωνῖνος καὶ	φήμην	ὡς τοῦ Ἀλεξάνδρου τεθνήξεσθαι μέλλοντος,
[5, 1]	καμάτῳ κτηθέν, αἰδῶ τε καὶ	τιμὴν	ἀπονέμουσιν, ἣν εἰώθεσαν, τοῖς ποτὲ
[5, 5]	τὰ χωρία προφητεύοντες. ἐδόκει δὲ	τιμὴν	μεγίστην νέμειν οἷς ἐκοινώνει τῆς
[5, 4]	αἰσχρῷ ὕστερον θελήσας ἐς τὴν	Ῥώμην	ἀνελθεῖν, δέον ἐν ἀρχῇ τοῦτο
[5, 5]	Ἐλαιαγάβαλον. ὡς δὲ ἐς τὴν	Ῥώμην	ἀφίκετο τῷ προειρημένῳ σχήματι, οὐδὲν
[5, 5]	ἐγέγραπτο, πέμψας τε ἐς τὴν	Ῥώμην,	ἐκέλευσεν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ τῆς
[5, 4]	ἐλέγετο δὲ σπεύδειν ἐς τὴν	Ῥώμην,	θαρρῶν τῇ τοῦ δήμου περὶ
[5, 6]	θεῷ, κελεύσας πάντας τοὺς κατὰ	Ῥώμην	καὶ Ἰταλίαν ἀνθρώπους ἑορτάζειν παντοδαπαῖς
[5, 2]	ἀπέπεμψεν, αὐτός τε ἐς τὴν	Ῥώμην	ποθοῦσαν ἐπείχθη, τοῦ δήμου ἑκάστοτε
[5, 5]	κοσμούμενος, ἐς εἶδος δὲ τιάρας	στεφάνην	ἐπικείμενος χρυσῷ καὶ λίθοις ποικίλην
[5, 6]	καλοῦσι, Φοίνικες δὲ Ἀστροάρχην ὀνομάζουσι,	σελήνην	εἶναι θέλοντες. ἁρμόζειν τοίνυν λέγων
[5, 3]	Μαίσῃ ἐλέγετο σωροὺς εἶναι χρημάτων,	ἐκείνην	δὲ ἑτοίμως πάντα προέσθαι τοῖς
[5, 6]	καὶ τῶν τιμῶν παρελόμενος. μετ´	ἐκείνην	δὲ προσποιησάμενος ἐρᾶν, ἵνα δὴ
[5, 5]	εὐθέως τε ἐξεβακχεύετο, τήν τε	ἱερωσύνην	τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ, ᾗ ἐντέθραπτο,
[5, 4]	περαιούμενον δ´ αὐτὸν ἐς τὴν	Εὐρώπην	διὰ τοῦ στενοῦ τῆς Προποντίδος
[5, 8]	τε καὶ τὴν μητέρα Σοαιμίδα	(παρῆν	γὰρ ὡς Σεβαστή τε καὶ
[5, 3]	ἐς τὸ ἀποσκευάσασθαι τὸ λυποῦν.	~ἐχρῆν	δὲ ἄρα Μακρῖνον ἐνιαυτοῦ μόνου
[5, 4]	ἀρχόντων τοῦ στρατοπέδου, δύναμιν δοὺς	ὅσην	ᾤετο ῥᾷστα ἐκπορθήσειν τοὺς ἀφεστῶτας.
[5, 5]	ἐκεῖνος ὑπεδέξατο, διοικηθέντων αὐτῷ κατὰ	τὴν	ἀνατολὴν τῶν ἐπειγόντων ὑπό τε
[5, 1]	τῷ θαυμάζεσθαι καὶ τῶν ἐπαίνων	τὴν	ἀναφορὰν ἐς αὐτόν τινα ἔχει
[5, 6]	τὴν Φοίνισσαν ἱδρύσασθαι, ὅτε δὴ	τὴν	ἀρχαίαν Καρχηδόνα πόλιν ἔκτισε, βύρσαν
[5, 3]	ἐντρυφήσαντα ἅμα τῷ βίῳ καὶ	τὴν	ἀρχὴν καταλῦσαι, μικρὰν καὶ εὐτελῆ
[5, 4]	Μακρίνῳ ἐκ παρατάξεως ἀγωνίζεσθαι, ἐξάγει	τὴν	αὑτοῦ δύναμιν. συμμίξαντα δὲ ἀλλήλοις
[5, 3]	πάντα προέσθαι τοῖς στρατιώταις, εἰ	τὴν	βασιλείαν τῷ γένει ἀνανεώσαιντο. ὡς
[5, 6]	καὶ πρὸς γάμον δὴ ἐς	τὴν	βασίλειον αὐλὴν τῷ θεῷ ἀνήγαγε.
[5, 7]	τοῦ δοκοῦντος πατρὸς ἀμφοτέρων εἶναι·	τὴν	γὰρ Ἀντωνίνου τοῦ Σεβήρου παιδὸς
[5, 3]	Σεβῆρός τε καὶ Ἀντωνῖνος ἐβασίλευσαν.	τὴν	δὴ Μαῖσαν ταύτην ὁ Μακρῖνος,
[5, 4]	εἰ καὶ κατ´ ὀλίγους προσιόν,	τὴν	δύναμιν ηὔξησεν. ὁ δὲ Μακρῖνος
[5, 5]	τῆς συγκλήτου τόπῳ ὑψηλοτάτῳ τε	τὴν	εἰκόνα ἀνατεθῆναι ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ
[5, 6]	δόρασι τῶν στρατιωτῶν περιπίπτοντες, ὡς	τὴν	ἐκείνου ἑορτὴν πολλοῖς φέρειν συμφοράν.
[5, 7]	ἀνδρῶν γυμνασίοις εἴθιζε, παιδείαν τε	τὴν	Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων ἐπαίδευεν. ἐφ´
[5, 1]	ὑμῖν τοῦ τε βίου μου	τὴν	ἐξ ἀρχῆς προαίρεσιν τοῦ τε
[5, 6]	τὸν βίον. ἠγάγετο δὲ γυναῖκα	τὴν	εὐγενεστάτην Ῥωμαίων, ἣν Σεβαστὴν ἀναγορεύσας
[5, 4]	σπουδῇ· περαιούμενον δ´ αὐτὸν ἐς	τὴν	Εὐρώπην διὰ τοῦ στενοῦ τῆς
[5, 4]	προθύμως ἠγωνίζοντο, δεδιότες, εἰ ἡττηθεῖεν,	τὴν	ἐφ´ οἷς ἔδρασαν τιμωρίαν ἀναδέξασθαι·
[5, 3]	πολυτελῶν χροιᾷ διηνθισμένος. ἦν δὲ	τὴν	ἡλικίαν ἀκμαῖος καὶ τὴν ὄψιν
[5, 5]	(αὐτὸς γὰρ ἦν νέος τε	τὴν	ἡλικίαν, πραγμάτων τε καὶ παιδείας
[5, 4]	ἐσθῆτά τε ὁδοιπορικὴν λαβὼν καὶ	τὴν	κεφαλὴν ἀεὶ σκέπων. νύκτωρ τε
[5, 4]	τινι κρυπτόμενον προαστείῳ οἱ διώκοντες	τὴν	κεφαλὴν ἀπέτεμον. ἐλέγετο δὲ σπεύδειν
[5, 4]	οὕτως ἤθελον) τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ	τὴν	κεφαλὴν ἀποτέμνουσι καὶ πέμπουσι τῷ
[5, 6]	Καρχηδονίων τε καὶ τῶν κατὰ	τὴν	Λιβύην ἀνθρώπων. φασὶ δὲ αὐτὸ
[5, 8]	μὲν Ἀντωνῖνον αὐτόν τε καὶ	τὴν	μητέρα Σοαιμίδα (παρῆν γὰρ ὡς
[5, 2]	κατ´ ἄνδρα στρατιωτικόν· παραβάλλοντες δὲ	τὴν	μνήμην τῆς Ἀντωνίνου διαίτης ἐπιστραφείσης
[5, 5]	τῆς Συρίας ἐλθών τε ἐς	τὴν	Νικομήδειαν ἐχείμαζε, τῆς ὥρας τοῦ
[5, 6]	ἀντέχων τῶν ἵππων· πᾶσάν τε	τὴν	ὁδὸν ἤνυε τρέχων ἔμπαλιν ἑαυτοῦ
[5, 5]	αὑτοῦ πεῖραν δοθῆναι πῶς φέρουσι	τὴν	ὄψιν τοῦ σχήματος, εἰκόνα μεγίστην
[5, 3]	δὲ τὴν ἡλικίαν ἀκμαῖος καὶ	τὴν	ὄψιν τῶν κατ´ αὐτὸν ὡραιότατος
[5, 3]	Ἀντωνίνου δὲ ἀναίρεσιν, προσέταξεν ἐς	τὴν	πατρίδα ἐπανελθοῦσαν ἐν τοῖς οἰκείοις
[5, 5]	Ῥωμαίων στολὴν μέλλοντά {τε} ἐς	τὴν	πόλιν ἀφίξεσθαι καὶ ἐς τὴν
[5, 3]	οὖν οἱ στρατιῶται ἑκάστοτε ἐς	τὴν	πόλιν, ἔς τε τὸν νεὼν
[5, 8]	τοῖς στρατιώταις κρύβδην, ὅπως αὐτῶν	τὴν	πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον εὔνοιαν καὶ
[5, 5]	πείθειν τε λιπαροῦσα ἐπειρᾶτο μεταμφιέσασθαι	τὴν	Ῥωμαίων στολὴν μέλλοντά {τε} ἐς
[5, 4]	ἐχρήσατο αἰσχρῷ ὕστερον θελήσας ἐς	τὴν	Ῥώμην ἀνελθεῖν, δέον ἐν ἀρχῇ
[5, 5]	θεὸν Ἐλαιαγάβαλον. ὡς δὲ ἐς	τὴν	Ῥώμην ἀφίκετο τῷ προειρημένῳ σχήματι,
[5, 5]	καλλιερῶν ἐγέγραπτο, πέμψας τε ἐς	τὴν	Ῥώμην, ἐκέλευσεν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ
[5, 4]	ἀπέτεμον. ἐλέγετο δὲ σπεύδειν ἐς	τὴν	Ῥώμην, θαρρῶν τῇ τοῦ δήμου
[5, 2]	ἑαυτῶν ἀπέπεμψεν, αὐτός τε ἐς	τὴν	Ῥώμην ποθοῦσαν ἐπείχθη, τοῦ δήμου
[5, 7]	τῆς τε ὑποστάσεως τῶν ἐς	τὴν	σύγκλητον βουλὴν ἢ τὸ ἱππικὸν
[5, 5]	τὴν πόλιν ἀφίξεσθαι καὶ ἐς	τὴν	σύγκλητον εἰσελεύσεσθαι, μὴ ἀλλοδαπὸν ἢ
[5, 7]	αὐτῷ Ἀντωνίνῳ. κατελθών τε ἐς	τὴν	σύγκλητον ταῦτα ἐκύρωσε, γελοιότατα ψηφισαμένων
[5, 8]	τὰς ψυχὰς ἐτρώθησαν, ἀγανακτήσαντες οὔτε	τὴν	συνήθη φρουρὰν ἔπεμψαν τῷ Ἀντωνίνῳ,
[5, 5]	οὕτως ἀπαιτούσης. εὐθέως τε ἐξεβακχεύετο,	τήν	τε ἱερωσύνην τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ,
[5, 3]	ὁμοίως χρυσῷ καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμέναις.	τήν	τε κεφαλὴν ἐκόσμει στέφανος λίθων
[5, 1]	θυμῷ τὸ ἐνδόσιμον αὐτοῦ διδόντας	τήν	τε ὀργὴν διαβολαῖς ἐγείροντας εὔνους
[5, 5]	γενέσθαι τῆς τοῦ σχήματος ὄψεως	τήν	τε σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον
[5, 3]	Μαῖσαν ταύτην ὁ Μακρῖνος, μετὰ	τὴν	τῆς ἀδελφῆς τελευτὴν Ἀντωνίνου δὲ
[5, 4]	ἐπανάγοντος αὐτὸν τοῦ πνεύματος ἐς	τὴν	τιμωρίαν. παρὰ τοσοῦτον μὲν δὴ
[5, 4]	παρὰ τῶν αὐτομόλων ἐπύθετο Ἀντωνῖνος	τὴν	τοῦ Μακρίνου φυγήν, πέμψας κήρυκας
[5, 4]	καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡδοιπόρει, φθάνων	τὴν	φήμην τῆς ἑαυτοῦ τύχης, τῶν
[5, 3]	κατ´ ὀλίγον ἀπαγγέλλοντες διαβόητον ἐποίησαν	τὴν	φήμην, ὡς ἐς πᾶν χωρῆσαι
[5, 6]	ἀνθρώπων. φασὶ δὲ αὐτὸ Διδὼ	τὴν	Φοίνισσαν ἱδρύσασθαι, ὅτε δὴ τὴν
[5, 4]	πέμψας κήρυκας διδάσκει αὐτοὺς ὅτι	μάτην	ὑπὲρ ἀνάνδρου καὶ φυγάδος μάχονται,
[5, 6]	βίον. ἠγάγετο δὲ γυναῖκα τὴν	εὐγενεστάτην	Ῥωμαίων, ἣν Σεβαστὴν ἀναγορεύσας μετ´
[5, 6]	αὖ μετ´ οὐ πολὺ ἀπεπέμψατο,	τρίτην	δὲ πάλιν ἠγάγετο, ἀναφέρουσαν τὸ
[5, 6]	στρατιωτῶν περιπίπτοντες, ὡς τὴν ἐκείνου	ἑορτὴν	πολλοῖς φέρειν συμφοράν. αὐτὸς δὲ
[5, 6]	γυναῖκα τὴν εὐγενεστάτην Ῥωμαίων, ἣν	Σεβαστὴν	ἀναγορεύσας μετ´ ὀλίγον χρόνον ἀπεπέμψατο,
[5, 7]	τοῖς μὲν στρατοπέδοις ἔπαρχον ἐπιστῆσαι	ὀρχηστήν	τινα γεγονότα καὶ δημοσίᾳ ἐν
[5, 5]	τὴν ὄψιν τοῦ σχήματος, εἰκόνα	μεγίστην	γράψας παντὸς ἑαυτοῦ, οἷος προϊών
[5, 5]	χωρία προφητεύοντες. ἐδόκει δὲ τιμὴν	μεγίστην	νέμειν οἷς ἐκοινώνει τῆς ἱερουργίας.
[5, 8]	τοῖς βασιλείοις διατρίψασα. οὐδὲν οὖν	αὐτὴν	ἐλάνθανε τῶν ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίνου
[5, 6]	βύρσαν κατατεμοῦσα. Λίβυες μὲν οὖν	αὐτὴν	Οὐρανίαν καλοῦσι, Φοίνικες δὲ Ἀστροάρχην
[5, 6]	τέλους τοῦ βίου παρθενεύεσθαι, ἀποσπάσας	αὐτὴν	τῆς Ἑστίας καὶ τοῦ ἱεροῦ
[5, 3]	αὐτοῦ πάντων τὰς ὄψεις ἐς	ἑαυτὴν	ἐπιστρεφούσης. ἐγειτνίαζε δὲ τῇ πόλει
[5, 3]	ἀποδείξειν Ἀντωνίνου τὸν Βασιανόν, ἐπέδωκεν	ἑαυτὴν	ἡ πρεσβῦτις, ἑλομένη πάντα κίνδυνον
[5, 6]	τε καὶ ἱερείας. πλὴν καὶ	ταύτην	αὖ μετ´ οὐ πολὺ ἀπεπέμψατο,
[5, 3]	Ἀντωνῖνος ἐβασίλευσαν. τὴν δὴ Μαῖσαν	ταύτην	ὁ Μακρῖνος, μετὰ τὴν τῆς
[5, 3]	Μακρῖνος, μετὰ τὴν τῆς ἀδελφῆς	τελευτὴν	Ἀντωνίνου δὲ ἀναίρεσιν, προσέταξεν ἐς
[5, 6]	τε καὶ τῶν κατὰ τὴν	Λιβύην	ἀνθρώπων. φασὶ δὲ αὐτὸ Διδὼ
[5, 1]	τοῦτο ἐλθόντες. γένους γὰρ ἔνδοξον	ἀρχὴν	αὐτὸν παρασχεῖν καὶ τῷ ὑστέρῳ
[5, 3]	ἅμα τῷ βίῳ καὶ τὴν	ἀρχὴν	καταλῦσαι, μικρὰν καὶ εὐτελῆ πρόφασιν
[5, 6]	αὐτὴν Οὐρανίαν καλοῦσι, Φοίνικες δὲ	Ἀστροάρχην	ὀνομάζουσι, σελήνην εἶναι θέλοντες. ἁρμόζειν
[5, 6]	τοῦ θεοῦ. μετὰ δὲ τὸ	καταγαγεῖν	αὐτὸν καὶ ἱδρῦσαι ἐν τῷ
[5, 7]	σκηνῆς καὶ τῶν δημοσίων θεάτρων	μεταγαγεῖν	ἐπὶ τὰς μεγίστας τῶν βασιλικῶν
[5, 7]	ἐσεμνύνετο πρὸς τὸ τοὺς στρατιώτας	στέργειν	τοὺς παῖδας, υἱοὺς ἐκείνου δοκοῦντας
[5, 6]	~πλὴν καίτοι χορεύειν ἀεὶ καὶ	ἱερουργεῖν	δοκῶν, πλείστους ἀπέκτεινε τῶν ἐνδόξων
[5, 8]	δὲ καὶ τοῖς συλλαμβανομένοις ἐπαμύνειν	δεῖν	ἡγούμενοι, καιρὸν εὔκαιρον καὶ πρόφασιν
[5, 7]	ἀνενόχλητόν τε καὶ ἀμέριμνον· μὴ	δεῖν	τοίνυν ξένον ζητεῖν μηδ´ ἀλλότριον,
[5, 8]	Ἀλέξανδρον ἐν τῷ ἱερῷ ἠξίουν	ἰδεῖν.	ὁ δ´ Ἀντωνῖνος ἐν δέει
[5, 4]	τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμον. ἐλέγετο δὲ	σπεύδειν	ἐς τὴν Ῥώμην, θαρρῶν τῇ
[5, 7]	μὲν τῇ ἱερωσύνῃ καὶ θρησκείᾳ	σχολάζειν	τοῦ θεοῦ, βακχείαις καὶ ὀργίοις
[5, 5]	θεῶν οὓς δὴ καλοῦσιν ἱερουργοῦντες,	ὀνομάζειν	τὸν νέον θεὸν Ἐλαιαγάβαλον. ὡς
[5, 6]	ἐπ´ αὐτούς, ἐρρίπτει τοῖς ὄχλοις,	ἁρπάζειν	πᾶσιν ἐπιτρέπων, ἐκπώματά τε χρυσᾶ
[5, 6]	κατὰ Ῥώμην καὶ Ἰταλίαν ἀνθρώπους	ἑορτάζειν	παντοδαπαῖς τε εὐφροσύναις καὶ εὐωχίαις
[5, 8]	Σοαιμίδος παρέδοσαν σύρειν τε καὶ	ἐνυβρίζειν	τοῖς βουλομένοις· ἅπερ ἐπὶ πολὺ
[5, 6]	Ἀστροάρχην ὀνομάζουσι, σελήνην εἶναι θέλοντες.	ἁρμόζειν	τοίνυν λέγων ὁ Ἀντωνῖνος γάμον
[5, 5]	Μαῖσα ταῦτα ὁρῶσα πάνυ ἤσχαλλε,	πείθειν	τε λιπαροῦσα ἐπειρᾶτο μεταμφιέσασθαι τὴν
[5, 4]	ὕστερον θελήσας ἐς τὴν Ῥώμην	ἀνελθεῖν,	δέον ἐν ἀρχῇ τοῦτο ποιῆσαι·
[5, 4]	θαρρησάντων δὲ μετὰ πάσης προθυμίας	ἐξελθεῖν	τε καὶ ὑπαντώμενοι τῷ Μακρίνῳ
[5, 3]	ἀναρρῖψαι μᾶλλον ἢ ἰδιωτεύειν καὶ	δοκεῖν	ἀπερρῖφθαι· νύκτωρ τε λάθρᾳ τῆς
[5, 7]	ἃ ἐκελεύοντο, πατέρα μὲν ἐκεῖνον	δοκεῖν	ἔτη γεγονότα περί που ἑκκαίδεκα,
[5, 5]	προφητεύοντες. ἐδόκει δὲ τιμὴν μεγίστην	νέμειν	οἷς ἐκοινώνει τῆς ἱερουργίας. ~πλὴν
[5, 6]	ἡνιοχῶν ἢ ὀρχούμενος· οὐδὲ γὰρ	λανθάνειν	ἤθελεν ἁμαρτάνων. προῄει τε ὑπογραφόμενος
[5, 6]	τὸ μὴ πταῖσαι αὐτὸν ἢ	διολισθαίνειν,	οὐχ ὁρῶντα ὅπου βαίνει, γῆ
[5, 6]	εὐωχούμενον τὸν δῆμον καὶ παννυχίζοντα	εὐφραίνειν	ᾤετο. τόν τε θεὸν αὐτὸν
[5, 8]	τότε δὲ καὶ τοῖς συλλαμβανομένοις	ἐπαμύνειν	δεῖν ἡγούμενοι, καιρὸν εὔκαιρον καὶ
[5, 7]	καὶ χορεύειν τῆς τε ἱερωσύνης	κοινωνεῖν	καὶ σχήμασι καὶ ἔργοις ὁμοίοις.
[5, 3]	ἔνδον βασιλέα τε καὶ υἱὸν	ἀποδείξειν	Ἀντωνίνου τὸν Βασιανόν, ἐπέδωκεν ἑαυτὴν
[5, 3]	συνέθεντο νύκτωρ, εἰ κατέλθοιεν λαθόντες,	ἀνοίξειν	τὰς πύλας καὶ δέξεσθαι πᾶν
[5, 4]	εἶναι τέκνον καὶ ὁμοιότατόν γε	(βλέπειν	γὰρ οὕτως ἤθελον) τοῦ μὲν
[5, 3]	ἡλίου ἀνέργαστον εἶναι θέλουσιν, οὕτω	βλέπειν	ἐθέλοντες. τούτῳ δὴ τῷ θεῷ
[5, 5]	καλλωπίσματα οὐκ ἀνδράσιν ἀλλὰ θηλείαις	πρέπειν.	ὃ δὲ καταφρονήσας τῶν ὑπὸ
[5, 6]	ὡς τὴν ἐκείνου ἑορτὴν πολλοῖς	φέρειν	συμφοράν. αὐτὸς δὲ ἐβλέπετο πολλάκις
[5, 1]	τῶν στρατοπέδων πεπίστευται, περιττὸν νομίζω	μακρηγορεῖν.	ἴστε γάρ με καὶ οἷς
[5, 8]	Ἀντωνίνου καὶ τῆς Σοαιμίδος παρέδοσαν	σύρειν	τε καὶ ἐνυβρίζειν τοῖς βουλομένοις·
[5, 4]	δύναμιν δοὺς ὅσην ᾤετο ῥᾷστα	ἐκπορθήσειν	τοὺς ἀφεστῶτας. ὡς δ´ ἦλθεν
[5, 7]	ἀμέριμνον· μὴ δεῖν τοίνυν ξένον	ζητεῖν	μηδ´ ἀλλότριον, ἀλλὰ τῷ ἀνεψιῷ
[5, 1]	ἐμοὶ δὲ σκοπὸς μηδέν τι	πράττειν	ἄνευ τῆς ὑμετέρας γνώμης, κοινωνούς
[5, 6]	δὴ καὶ τὰ τῶν ἀνδρῶν	πράττειν	δοκοίη, παρθένου τῇ Ῥωμαίων Ἑστίᾳ
[5, 7]	Ἀντωνῖνος αὐτὸν ἐβούλετο τὰ ἑαυτοῦ	παιδεύειν	ἐπιτηδεύματα, ὀρχεῖσθαί τε καὶ χορεύειν
[5, 6]	παρθένου τῇ Ῥωμαίων Ἑστίᾳ ἱερωμένης	ἁγνεύειν	τε πρὸς τῶν ἱερῶν νόμων
[5, 6]	ἐκοινώνει τῆς ἱερουργίας. ~πλὴν καίτοι	χορεύειν	ἀεὶ καὶ ἱερουργεῖν δοκῶν, πλείστους
[5, 7]	τὸν δοκοῦντα υἱόν, οὐκ ἐπιτρέποντες	χορεύειν	ἢ βακχεύεσθαι, σωφρονίζοντες δὲ καὶ
[5, 7]	παιδεύειν ἐπιτηδεύματα, ὀρχεῖσθαί τε καὶ	χορεύειν	τῆς τε ἱερωσύνης κοινωνεῖν καὶ
[5, 3]	πάντα κίνδυνον ἀναρρῖψαι μᾶλλον ἢ	ἰδιωτεύειν	καὶ δοκεῖν ἀπερρῖφθαι· νύκτωρ τε
[5, 6]	ἀναγορεύσας μετ´ ὀλίγον χρόνον ἀπεπέμψατο,	ἰδιωτεύειν	κελεύσας καὶ τῶν τιμῶν παρελόμενος.
[5, 1]	γνώμης, κοινωνούς τε καὶ συμβούλους	ἔχειν	τῆς τῶν πραγμάτων διοικήσεως. ὑμεῖς
[5, 1]	γένους γὰρ ἔνδοξον ἀρχὴν αὐτὸν	παρασχεῖν	καὶ τῷ ὑστέρῳ γένει ἄμεινον
[5, 7]	θεάτρῳ ὀρχησάμενον, ὅτε ἦν νέος·	πάλιν	δὲ ἕτερον ὁμοίως ἐκ τῆς
[5, 6]	οὐ πολὺ ἀπεπέμψατο, τρίτην δὲ	πάλιν	ἠγάγετο, ἀναφέρουσαν τὸ γένος ἐς
[5, 7]	δεδοικυῖα μή τι ἐκείνου παθόντος	πάλιν	ἰδιωτεύῃ, πείθει αὐτόν, κοῦφον ἄλλως
[5, 6]	τε τὴν ὁδὸν ἤνυε τρέχων	ἔμπαλιν	ἑαυτοῦ ἀφορῶν τε ἐς τὸ
[5, 5]	στολὴν μέλλοντά {τε} ἐς τὴν	πόλιν	ἀφίξεσθαι καὶ ἐς τὴν σύγκλητον
[5, 6]	ὅτε δὴ τὴν ἀρχαίαν Καρχηδόνα	πόλιν	ἔκτισε, βύρσαν κατατεμοῦσα. Λίβυες μὲν
[5, 3]	οἱ στρατιῶται ἑκάστοτε ἐς τὴν	πόλιν,	ἔς τε τὸν νεὼν ἰόντες
[5, 4]	ἕνα τῶν ἀρχόντων τοῦ στρατοπέδου,	δύναμιν	δοὺς ὅσην ᾤετο ῥᾷστα ἐκπορθήσειν
[5, 4]	καὶ κατ´ ὀλίγους προσιόν, τὴν	δύναμιν	ηὔξησεν. ὁ δὲ Μακρῖνος ὡς
[5, 4]	παρατάξεως ἀγωνίζεσθαι, ἐξάγει τὴν αὑτοῦ	δύναμιν.	συμμίξαντα δὲ ἀλλήλοις τὰ στρατόπεδα
[5, 1]	τῶν εὐπατριδῶν βασιλέων, ἀποδοῦναι δὲ	ὑμῖν	ἐπειράθησαν πρότερον μὲν Μάρκος ὕστερον
[5, 1]	ταῖς τυχούσαις διαβολαῖς πιστεύων ἀφειδῶς	ὑμῖν	προσεφέρετο. κἀμὲ μὲν κακῶς ἠγόρευε,
[5, 1]	λέγων τοιάδε. „ἐν εἰδόσι μὲν	ὑμῖν	τοῦ τε βίου μου τὴν
[5, 3]	τὸν νεὼν ἰόντες θρησκείας δὴ	χάριν,	τὸ μειράκιον ἡδέως ἔβλεπον. ἦσαν
[5, 8]	τῶν πάλαι δοκούντων σεμνῶν ἐς	ὕβριν	καὶ παροινίαν ἐκβεβακχευμένων, οἵ τε
[5, 8]	ὀχετοὺς ἀπερρίφθη τοὺς ἐς τὸν	Θύβριν	ποταμὸν ῥέοντας. Ἀντωνῖνος μὲν οὖν
[5, 6]	αὐτούς, ἐρρίπτει τοῖς ὄχλοις, ἁρπάζειν	πᾶσιν	ἐπιτρέπων, ἐκπώματά τε χρυσᾶ καὶ
[5, 5]	οἰομένους τὰ τοιαῦτα καλλωπίσματα οὐκ	ἀνδράσιν	ἀλλὰ θηλείαις πρέπειν. ὃ δὲ
[5, 3]	δοκοίη· ἐπιφοιτῆσαι γὰρ αὐτὸν ταῖς	θυγατράσιν	αὐτῆς νέαις τε οὔσαις καὶ
[5, 4]	ἤδη τε τῷ Βυζαντίῳ προσπελάζοντα,	φασὶν	ἀντιπνοίᾳ χρήσασθαι, ἐπανάγοντος αὐτὸν τοῦ
[5, 8]	δεῖν ἡγούμενοι, καιρὸν εὔκαιρον καὶ	πρόφασιν	δικαίαν νομίζοντες, τὸν μὲν Ἀντωνῖνον
[5, 3]	ἀρχὴν καταλῦσαι, μικρὰν καὶ εὐτελῆ	πρόφασιν	τοῖς στρατιώταις ἐς ἃ ἐβούλοντο
[5, 5]	καὶ οἱ ἐν ταῖς μεγίσταις	πράξεσιν,	ἀνεζωσμένοι {οἱ} μὲν χιτῶνας ποδήρεις
[5, 3]	τῆς ἀδελφῆς τελευτὴν Ἀντωνίνου δὲ	ἀναίρεσιν,	προσέταξεν ἐς τὴν πατρίδα ἐπανελθοῦσαν
[5, 1]	βίου μου τὴν ἐξ ἀρχῆς	προαίρεσιν	τοῦ τε τρόπου τὸ πρὸς
[5, 8]	παῖδα, καὶ οὔτε ἐν ταῖς	προσαγορεύσεσιν	οὔτε ἐν ταῖς προόδοις Ἀλέξανδρος
[5, 5]	τά τε ἀρώματα ἐν χρυσοῖς	σκεύεσιν	ὑπὲρ κεφαλῆς οὐκ οἰκέται δή
[5, 4]	τῷ ἐπάρχῳ) καὶ προσέβαλε τοῖς	τείχεσιν,	ἔνδοθεν οἱ στρατιῶται ἀνελθόντες ἐπί
[5, 2]	πράξει καθεστώτων, ξίφος ἀποσεσεῖσθαι τοῖς	αὐχέσιν	ἐπαιωρούμενον. συκοφάνται τε ἢ δοῦλοι,
[5, 1]	ψυχῆς ἀρετὴ ἰδίαν ἑκάστῳ δόξαν	περιτίθησιν.	εὐγένεια δὲ καὶ πλοῦτος καὶ
[5, 3]	σκέπων ἀπ´ ὀνύχων ἐς μηροὺς	ἐσθῆσιν	ὁμοίως χρυσῷ καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμέναις.
[5, 3]	ἄγαλμα μὲν οὖν, ὥσπερ παρ´	Ἕλλησιν	ἢ Ῥωμαίοις, οὐδὲν ἕστηκε χειροποίητον,
[5, 3]	τις τὸ μειράκιον Διονύσου καλαῖς	εἰκόσιν.	ἱερουργοῦντα δὴ τοῦτον, περί τε
[5, 6]	τε πρόσωπον ὡραῖον ὑβρίζων βαφαῖς	ἀσχήμοσιν.	~ὁρῶσα δὲ ταῦτα ἡ Μαῖσα,
[5, 7]	παιδείας λάθρᾳ μετεπέμπετο, τοῖς τε	σώφροσιν	αὐτὸν ἤσκει μαθήμασι, παλαίστραις τε
[5, 1]	ἀπονέμουσιν, ἣν εἰώθεσαν, τοῖς ποτὲ	κρείττοσιν.	ἐμοὶ δὲ σκοπὸς μηδέν τι
[5, 7]	μὲν τῶν αἰσχρῶν καὶ ἀπρεπῶν	βασιλεῦσιν	ἔργων, διδασκάλους δὲ πάσης παιδείας
[5, 3]	χροιά. διοπετῆ τε αὐτὸν εἶναι	σεμνολογοῦσιν,	ἐξοχάς τέ τινας βραχείας καὶ
[5, 1]	κληρονομίας εἰληφότες ἀποχρῶνταί τε καὶ	ἐνυβρίζουσιν	ὡς ἄνωθεν ἰδίῳ κτήματι· οἱ
[5, 2]	βραδύτατά τε καὶ μόλις τοῖς	προσιοῦσιν	ἀποκρινόμενος ὡς μηδ´ ἀκούεσθαι πολλάκις
[5, 8]	μητρὸς ἐπιλεχθεῖσι πιστοτάτοις τε εἶναι	δοκοῦσιν.	ἐδίδου δὲ καὶ χρήματα λανθάνουσα
[5, 5]	τῶν ἄλλων θεῶν οὓς δὴ	καλοῦσιν	ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν τὸν νέον θεὸν
[5, 4]	καὶ δορυφόροι, οὓς δὴ πραιτωριανοὺς	καλοῦσιν,	οἳ γενναίως ἀνθεστήκεσαν παντὶ τῷ
[5, 3]	εἰκόνα τε ἡλίου ἀνέργαστον εἶναι	θέλουσιν,	οὕτω βλέπειν ἐθέλοντες. τούτῳ δὴ
[5, 1]	κτηθέν, αἰδῶ τε καὶ τιμὴν	ἀπονέμουσιν,	ἣν εἰώθεσαν, τοῖς ποτὲ κρείττοσιν.
[5, 8]	βασιλικοῖς καὶ ἐν κοινῇ ὑπηρεσίᾳ	τυγχάνουσιν,	ἀλλὰ τοῖς ὑπὸ τῆς μητρὸς
[5, 1]	μετρίων πράξεων ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες	περιέπουσιν	αὐτὸ ὡς καμάτῳ κτηθέν, αἰδῶ
[5, 8]	διὰ χρημάτων, ἐς ἃ μάλιστα	ἀποβλέπουσιν,	οἰκειώσηται. ταῦτα δὴ ὁ Ἀντωνῖνος
[5, 8]	μέλλοντος, ἐποιεῖτό τε ἀπόπειραν ὄπως	οἴσουσιν	οἱ στρατιῶται τὸ θρυλούμενον. οἳ
[5, 3]	τέ τινας βραχείας καὶ τύπους	δεικνύουσιν,	εἰκόνα τε ἡλίου ἀνέργαστον εἶναι
[5, 5]	ἐς τὸ βουλευτήριον λιβανωτόν τε	θυμιῶσιν	ἕκαστος καὶ οἴνου σπένδουσι. προσέταξέ
[5, 5]	πεῖραν δοθῆναι πῶς φέρουσι τὴν	ὄψιν	τοῦ σχήματος, εἰκόνα μεγίστην γράψας
[5, 3]	τὴν ἡλικίαν ἀκμαῖος καὶ τὴν	ὄψιν	τῶν κατ´ αὐτὸν ὡραιότατος μειρακίων
[5, 4]	ὡς ταῦτα ἐπυνθάνετο, ἀθροίσας πάντα	ὃν	εἶχε στρατόν, ἐπῄει ὡς δὴ
[5, 6]	μέγιστόν τε καὶ πολυτελέστατον, ἐς	ὃν	ἑκάστου ἔτους κατῆγε τὸν θεὸν
[5, 4]	συναναιρεθέντος αὐτῷ καὶ τοῦ παιδός,	ὃν	ἦν ποιήσας Καίσαρα, Διαδουμενιανὸν καλούμενον·
[5, 3]	τε οὔσαις καὶ ὡραίαις, καθ´	ὃν	καιρὸν ἐν τοῖς βασιλείοις σὺν
[5, 6]	τῆς τε Παλλάδος τὸ ἄγαλμα,	ὃν	κρυπτὸν καὶ ἀόρατον σέβουσι Ῥωμαῖοι,
[5, 4]	αὐτῷ καὶ τοῦ παιδός, ὃν	ἦν	ποιήσας Καίσαρα, Διαδουμενιανὸν καλούμενον· ~ἐπεὶ
[5, 3]	διέτριψεν αὐλῇ χρόνου πολυετοῦς, παρ´	ὃν	Σεβῆρός τε καὶ Ἀντωνῖνος ἐβασίλευσαν.
[5, 1]	ἐμοὶ δὲ ἐξ ἀρχῆς τὸ	πρᾶον	καὶ μέτριον προσφιλές. τὸν γοῦν
[5, 1]	πρὸς χρηστότητα ἐπιρρεπές, καὶ τὸ	πρᾶον	τῆς διοικηθείσης πρότερον πράξεως, οὐ
[5, 8]	τε τὸν νεὼν τοῦ στρατοπέδου	ἤγαγον,	τὸν μὲν Ἀλέξανδρον ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό
[5, 8]	Ἀλέξανδρον ἀναγορεύσαντες ἐς τὰ βασίλεια	ἀνήγαγον,	κομιδῇ νέον καὶ πάνυ ὑπὸ
[5, 5]	ἀλλ´ ἢ αὐτὸν ἑαυτῷ γεγενῆσθαι	ἔλεγον.	ὁ δὲ Ἀντωνῖνος ἀπάρας τῆς
[5, 3]	ἐκεῖνοι ἀκούσαντες, τοῖς συστρατιώταις κατ´	ὀλίγον	ἀπαγγέλλοντες διαβόητον ἐποίησαν τὴν φήμην,
[5, 6]	Ῥωμαίων, ἣν Σεβαστὴν ἀναγορεύσας μετ´	ὀλίγον	χρόνον ἀπεπέμψατο, ἰδιωτεύειν κελεύσας καὶ
[5, 3]	τε τὸν παῖδα πᾶν τὸ	στρατόπεδον	Ἀντωνῖνον προσηγόρευσαν, τῇ τε πορφυρᾷ
[5, 4]	αὐτοῖς τῶν πυλῶν ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἐδέχθησαν. οὕτως ἡ δύναμις αὐξηθεῖσα
[5, 3]	τῇ πόλει ἐκείνῃ τότε μέγιστον	στρατόπεδον,	ὃ τῆς Φοινίκης προήσπιζεν· ὕστερον
[5, 8]	τιμίων πεποίκιλτο, κατῆλθεν ἐς τὸ	στρατόπεδον	σὺν τῷ Ἀλεξάνδρῳ. ὡς δὲ
[5, 2]	ἥ τε Ῥωμαίων πόλις καὶ	σχεδὸν	πᾶσα ἡ ὑπὸ Ῥωμαίους οἰκουμένη
[5, 5]	τῷ προειρημένῳ σχήματι, οὐδὲν παράδοξον	εἶδον	οἱ Ῥωμαῖοι, τῇ γραφῇ ἐνειθισμένοι.
[5, 3]	καὶ δέξεσθαι πᾶν τὸ γένος	ἔνδον	βασιλέα τε καὶ υἱὸν ἀποδείξειν
[5, 8]	τε περὶ αὐτὸν πάντας, ὅσοι	ἔνδον	κατελήφθησαν ὑπηρέται τε καὶ συνεργοὶ
[5, 3]	τε πορφυρᾷ χλαμύδι περιβαλόντες εἶχον	ἔνδον.	πάντα δὲ τὰ ἐπιτήδεια καὶ
[5, 6]	τῶν ἵππων· πᾶσάν τε τὴν	ὁδὸν	ἤνυε τρέχων ἔμπαλιν ἑαυτοῦ ἀφορῶν
[5, 6]	ἠγάγετο, ἀναφέρουσαν τὸ γένος ἐς	Κόμοδον.	ἔπαιζε δὲ γάμους οὐ μόνον
[5, 5]	πολλοῦ χρόνου διατρίψας εἶχε περὶ	ἔξοδον,	σπευδούσης μάλιστα τῆς Μαίσης ἐς
[5, 4]	θελήσας ἐς τὴν Ῥώμην ἀνελθεῖν,	δέον	ἐν ἀρχῇ τοῦτο ποιῆσαι· ὁμοῦ
[5, 6]	ὃν ἑκάστου ἔτους κατῆγε τὸν	θεὸν	ἀκμάζοντος θέρους. πανηγύρεις τε παντοδαπὰς
[5, 6]	ἐς τοὐπίσω, ἔς τε τὸν	θεὸν	ἀποβλέπων καὶ τοὺς χαλινοὺς ἀντέχων
[5, 6]	παννυχίζοντα εὐφραίνειν ᾤετο. τόν τε	θεὸν	αὐτὸν ἐπιστήσας ἅρματι χρυσῷ τε
[5, 5]	καλοῦσιν ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν τὸν νέον	θεὸν	Ἐλαιαγάβαλον. ὡς δὲ ἐς τὴν
[5, 2]	γένειόν τε ἀσκῶν, βαδίζων τε	πλέον	τοῦ δέοντος ἠρεμαίως, βραδύτατά τε
[5, 4]	καὶ αὐτομολοῦντας φοιτᾶν πρὸς τὸν	νέον	Ἀντωνῖνον. ὁ δὲ Μακρῖνος καταφρονῶν
[5, 5]	δὴ καλοῦσιν ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν τὸν	νέον	θεὸν Ἐλαιαγάβαλον. ὡς δὲ ἐς
[5, 8]	ἐς τὰ βασίλεια ἀνήγαγον, κομιδῇ	νέον	καὶ πάνυ ὑπὸ τῇ μητρὶ
[5, 2]	ὡς ὑπερήδοντό τε καὶ πανδημεὶ	ἑώρταζον	ἐπὶ τῇ Ἀντωνίνου ἀπαλλαγῇ. ἕκαστός
[5, 3]	εἰσκομίσαντες, τάς τε πύλας ἀποκλείσαντες,	παρεσκεύαζον	ἑαυτοὺς ὡς, εἰ δέοι, ὑπομενοῦντες
[5, 2]	ἐξωσθέντων, εἰ δέ τινες καὶ	ἔλαθον,	δι´ εὐλάβειαν ἡσυχαζόντων, ἐν ἀδείᾳ
[5, 6]	παρειὰς ἐρυθραίνων, φύσει τε πρόσωπον	ὡραῖον	ὑβρίζων βαφαῖς ἀσχήμοσιν. ~ὁρῶσα δὲ
[5, 3]	πάντα οὖν τὸν τῆς ἀδελφῆς	βίον	ἐν τῇ βασιλείῳ διέτριψεν αὐλῇ
[5, 6]	ἀπαρεσκομένους καὶ σκώπτοντας αὐτοῦ τὸν	βίον.	ἠγάγετο δὲ γυναῖκα τὴν εὐγενεστάτην
[5, 2]	Μάρκου ἐπιτηδεύματα, τὸν δὲ λοιπὸν	βίον	οὐκ ἐμιμήσατο, ἐπεδίδου δὲ ἑκάστοτε
[5, 4]	ἑσπέρας ἤδη προσιούσης, ἀπορρίψας τὸ	χλαμύδιον	καὶ εἴ τι σχῆμα βασιλικὸν
[5, 6]	πρὸς γάμον δὴ ἐς τὴν	βασίλειον	αὐλὴν τῷ θεῷ ἀνήγαγε. φήσας
[5, 4]	ἑκατοντάρχαις, οὓς πιστοτάτους ᾤετο, τὸ	γένειον	ἀποκειράμενος, ὡς μὴ γνωρίζοιτο, ἐσθῆτά
[5, 2]	ἐν δὲ τῇ Ἀντιοχείᾳ διέτριβε	γένειόν	τε ἀσκῶν, βαδίζων τε πλέον
[5, 6]	ἀπὸ τῆς πόλεως ἐπὶ τὸ	προάστειον.	τὸ δὲ ἅρμα ἦγεν ἑξάπωλον,
[5, 3]	σχήματος, ἀπείκασεν ἄν τις τὸ	μειράκιον	Διονύσου καλαῖς εἰκόσιν. ἱερουργοῦντα δὴ
[5, 3]	ἰόντες θρησκείας δὴ χάριν, τὸ	μειράκιον	ἡδέως ἔβλεπον. ἦσαν δέ τινες
[5, 6]	εἴ τι πολυτελὲς ἀνάθημα ἢ	τίμιον,	ὅσα τε τῆς βασιλείας σύμβολα
[5, 6]	κόρης ἑαλωκέναι, ἁρμόζοντά τε καὶ	σεβάσμιον	εἶναι γάμον ἱερέως τε καὶ
[5, 5]	νίκης, ᾧ συνιόντες ἐς τὸ	βουλευτήριον	λιβανωτόν τε θυμιῶσιν ἕκαστος καὶ
[5, 1]	ἠγόρευε, καὶ δημοσίᾳ πολλάκις τὸ	μέτριόν	μου καὶ πρὸς τοὺς ἀρχομένους
[5, 1]	ἐξ ἀρχῆς τὸ πρᾶον καὶ	μέτριον	προσφιλές. τὸν γοῦν πρὸς Παρθυαίους
[5, 7]	δεῖν τοίνυν ξένον ζητεῖν μηδ´	ἀλλότριον,	ἀλλὰ τῷ ἀνεψιῷ ταῦτα ἐγχειρίσαι.
[5, 3]	ἐν κώμαις ἢ ἀγροῖς τοῖς	πλησίον,	εἰσκομίσαντες, τάς τε πύλας ἀποκλείσαντες,
[5, 4]	ἑκάστοτε, εἰ καὶ κατ´ ὀλίγους	προσιόν,	τὴν δύναμιν ηὔξησεν. ὁ δὲ
[5, 5]	ῥᾳθυμίαν τε καὶ τρόπων χαυνότητα,	αἴτιόν	τε οὐκ ἄλλον ἀλλ´ ἢ
[5, 3]	γένος ἔνδον βασιλέα τε καὶ	υἱὸν	ἀποδείξειν Ἀντωνίνου τὸν Βασιανόν, ἐπέδωκεν
[5, 4]	ἔξωθεν πολιορκοῦντι στρατῷ ἐδείκνυσαν, Ἀντωνίνου	υἱὸν	εὐφημοῦντες, βαλάντιά τε χρημάτων μεστὰ
[5, 7]	ἤσχαλλε, καὶ μετεγίνωσκε θέμενος αὐτὸν	υἱὸν	καὶ κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς. τούς
[5, 7]	ἄλλως καὶ ἄφρονα νεανίαν, θέσθαι	υἱὸν	Καίσαρά τε ἀποδεῖξαι τὸν ἑαυτοῦ
[5, 7]	ὡς διαφθείροιεν αὐτῷ τὸν δοκοῦντα	υἱόν,	οὐκ ἐπιτρέποντες χορεύειν ἢ βακχεύεσθαι,
[5, 7]	που ἑκκαίδεκα, τὸν Ἀλέξανδρον δὲ	υἱὸν	τοῦ δωδεκάτου ἐπιβαίνοντα. ὡς δὲ
[5, 7]	τε ἀποδεῖξαι τὸν ἑαυτοῦ μὲν	ἀνεψιὸν	ἐκείνης δὲ ἔγγονον ἐκ τῆς
[5, 4]	χλαμύδιον καὶ εἴ τι σχῆμα	βασιλικὸν	περιέκειτο, λαθὼν ἀποδιδράσκει σὺν ὀλίγοις
[5, 1]	ὑστέρῳ γένει ἄμεινον ἢ κλέος	προγονικὸν	παραλαμβάνοντα τρόπου φαυλότητι καταισχῦναι. ~ἀναγνωσθείσης
[5, 5]	πᾶσα ἡ σύγκλητος καὶ τὸ	ἱππικὸν	τάγμα ἐν θεάτρου σχήματι. τὰ
[5, 7]	τὴν σύγκλητον βουλὴν ἢ τὸ	ἱππικὸν	τάγμα κατατασσομένων προέστησεν. ἡνιόχοις τε
[5, 2]	ἀνειμένῳ μᾶλλον ἣ κατ´ ἄνδρα	στρατιωτικόν·	παραβάλλοντες δὲ τὴν μνήμην τῆς
[5, 3]	ὡς ἐς πᾶν χωρῆσαι τὸ	στρατιωτικόν.	τῇ δὲ Μαίσῃ ἐλέγετο σωροὺς
[5, 5]	ἀνάγκῃ τοῦ στρατοῦ ταῦτα ᾑρημένου.	κατεγίνωσκόν	τε τοῦ Μακρίνου ῥᾳθυμίαν τε
[5, 2]	ἐπιστραφείσης τε καὶ στρατιωτικῆς γενομένης,	κατεγίνωσκον	τῆς Μακρίνου πολυτελείας. ἔτι τε
[5, 3]	ἐπιχώριοι σέβουσι, τῇ Φοινίκων φωνῇ	Ἐλαιαγάβαλον	καλοῦντες. νεὼς δὲ αὐτῷ μέγιστος
[5, 5]	ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν τὸν νέον θεὸν	Ἐλαιαγάβαλον.	ὡς δὲ ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 2]	τε ἢ δοῦλοι, ὅσοι δεσπότας	κατήγγελον,	ἀνεσκολοπίσθησαν· ἥ τε Ῥωμαίων πόλις
[5, 4]	ὁμοιότατόν γε (βλέπειν γὰρ οὕτως	ἤθελον)	τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ τὴν κεφαλὴν
[5, 4]	τῷ πράγματι· οὔτε γὰρ μάχεσθαι	ἤθελον	ὑπὲρ τοῦ μὴ παρόντος, παραδοῦναί
[5, 1]	δυνάμεως ἐλθόντα μέγαν βασιλέα πιστὸν	φίλον	ἀντ´ ἐχθροῦ δυσμάχου ἐποιήσαμεν. ἐμοῦ
[5, 5]	τρόπων χαυνότητα, αἴτιόν τε οὐκ	ἄλλον	ἀλλ´ ἢ αὐτὸν ἑαυτῷ γεγενῆσθαι
[5, 1]	ἀναιμωτὶ πάντες βιώσονται, ἀριστοκρατία τε	μᾶλλον	ἢ βασιλεία νομισθήσεται. μηδέ τις
[5, 3]	πρεσβῦτις, ἑλομένη πάντα κίνδυνον ἀναρρῖψαι	μᾶλλον	ἢ ἰδιωτεύειν καὶ δοκεῖν ἀπερρῖφθαι·
[5, 2]	αὐτοῦ τῷ βίῳ ὡς ἀνειμένῳ	μᾶλλον	ἣ κατ´ ἄνδρα στρατιωτικόν· παραβάλλοντες
[5, 2]	στρατιώταις οὐκ ἐπαινουμένης, βαρβάρου δὲ	μᾶλλον	καὶ θηλυπρεποῦς εἶναι δοκούσης. ἅπερ
[5, 6]	προάστειον. τὸ δὲ ἅρμα ἦγεν	ἑξάπωλον,	ἵππων λευκῶν μεγίστων τε καὶ
[5, 6]	νεώς, ἐκίνησεν οὗτος, καὶ πρὸς	γάμον	δὴ ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν
[5, 6]	ἁρμόζειν τοίνυν λέγων ὁ Ἀντωνῖνος	γάμον	ἡλίου καὶ σελήνης τό τε
[5, 6]	ἁρμόζοντά τε καὶ σεβάσμιον εἶναι	γάμον	ἱερέως τε καὶ ἱερείας. πλὴν
[5, 6]	σέβουσι Ῥωμαῖοι, ἐς τὸν ἑαυτοῦ	θάλαμον	μετήγαγε· καὶ μὴ κινηθὲν ἐξ
[5, 8]	ἀπερρίφθη τοὺς ἐς τὸν Θύβριν	ποταμὸν	ῥέοντας. Ἀντωνῖνος μὲν οὖν ἐς
[5, 1]	προσφιλές. τὸν γοῦν πρὸς Παρθυαίους	πόλεμον,	μέγιστόν τε ὄντα καὶ ἐφ´
[5, 4]	προαστείῳ οἱ διώκοντες τὴν κεφαλὴν	ἀπέτεμον.	ἐλέγετο δὲ σπεύδειν ἐς τὴν
[5, 6]	καὶ ἀκροαμάτων πλείστων εὐωχούμενον τὸν	δῆμον	καὶ παννυχίζοντα εὐφραίνειν ᾤετο. τόν
[5, 5]	τήν τε σύγκλητον καὶ τὸν	δῆμον	Ῥωμαίων, ἀπόντος τε αὑτοῦ πεῖραν
[5, 8]	μήτηρ Μαμαία οὔτε ποτὸν οὔτε	ἐδώδιμόν	τι εἴα τὸν παῖδα προσφέρεσθαι
[5, 1]	παροξύνοντας τῷ τε θυμῷ τὸ	ἐνδόσιμον	αὐτοῦ διδόντας τήν τε ὀργὴν
[5, 4]	παιδός, ὃν ἦν ποιήσας Καίσαρα,	Διαδουμενιανὸν	καλούμενον· ~ἐπεὶ δὲ ὅ τε
[5, 3]	καὶ υἱὸν ἀποδείξειν Ἀντωνίνου τὸν	Βασιανόν,	ἐπέδωκεν ἑαυτὴν ἡ πρεσβῦτις, ἑλομένη
[5, 7]	δημοσίᾳ ἐν τῷ Ῥωμαίων θεάτρῳ	ὀρχησάμενον,	ὅτε ἦν νέος· πάλιν δὲ
[5, 2]	μηδ´ ἀκούεσθαι πολλάκις διὰ τὸ	καθειμένον	τῆς φωνῆς. ἐζήλου δὲ ταῦτα
[5, 7]	ὀργίοις τοῖς τε θείοις ἔργοις	ἀνακείμενον,	εἶναι δὲ ἕτερον τὸν τὰ
[5, 8]	αὐτὸν ὁρῶντες τὸ μὲν πρόσωπον	καλλωπιζόμενον	περιεργότερον ἢ κατὰ γυναῖκα σώφρονα,
[5, 1]	καὶ οἷς ἐκεῖνος ἔπραττεν οὐκ	ἀρεσκόμενον,	καὶ προκινδυνεύσαντα ὑμῶν ἐν οἷς
[5, 4]	ἔνθα αὐτὸν εὑρόντες ἔν τινι	κρυπτόμενον	προαστείῳ οἱ διώκοντες τὴν κεφαλὴν
[5, 8]	ἐφρούρουν τε αὐτὸν παντοίως ὁρῶντες	ἐπιβουλευόμενον	ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίνου. ἥ τε
[5, 8]	τῇ μητρὶ καὶ τῇ μάμμῃ	παιδαγωγούμενον.
[5, 4]	τοῦ δήμου περὶ αὐτὸν σπουδῇ·	περαιούμενον	δ´ αὐτὸν ἐς τὴν Εὐρώπην
[5, 4]	ὃν ἦν ποιήσας Καίσαρα, Διαδουμενιανὸν	καλούμενον·	~ἐπεὶ δὲ ὅ τε στρατὸς
[5, 8]	ὄπως οἴσουσιν οἱ στρατιῶται τὸ	θρυλούμενον.	οἳ δ´ ἐπεὶ μήτε τὸν
[5, 8]	χρυσίνοις ἐσθῆσί τε ἁπαλαῖς ἀνάνδρως	κοσμούμενον,	ὀρχούμενόν τε οὕτως ὡς ὑπὸ
[5, 2]	καθεστώτων, ξίφος ἀποσεσεῖσθαι τοῖς αὐχέσιν	ἐπαιωρούμενον.	συκοφάνται τε ἢ δοῦλοι, ὅσοι
[5, 8]	ἐσθῆσί τε ἁπαλαῖς ἀνάνδρως κοσμούμενον,	ὀρχούμενόν	τε οὕτως ὡς ὑπὸ πάντων
[5, 6]	θεαμάτων τε καὶ ἀκροαμάτων πλείστων	εὐωχούμενον	τὸν δῆμον καὶ παννυχίζοντα εὐφραίνειν
[5, 2]	Μακρῖνον ἐν χλιδῇ καὶ τρυφῇ	διαιτώμενον,	ἀφηνιάζοντες ἤδη πρὸς ἀλλήλους αὐτὸν
[5, 7]	καὶ ἀμέριμνον· μὴ δεῖν τοίνυν	ξένον	ζητεῖν μηδ´ ἀλλότριον, ἀλλὰ τῷ
[5, 7]	πάντων ἃ ἐκελεύοντο, πατέρα μὲν	ἐκεῖνον	δοκεῖν ἔτη γεγονότα περί που
[5, 7]	αὐτῷ κεχαρισμένα, ὡς ἄρα χρὴ	ἐκεῖνον	μὲν τῇ ἱερωσύνῃ καὶ θρησκείᾳ
[5, 1]	παρασχεῖν καὶ τῷ ὑστέρῳ γένει	ἄμεινον	ἢ κλέος προγονικὸν παραλαμβάνοντα τρόπου
[5, 4]	ἀποδιδράσκοντες καὶ μετιόντες πρὸς τὸν	Ἀντωνῖνον.	ἅπερ ὁρῶν ὁ Μακρῖνος, φοβηθείς
[5, 8]	πρόφασιν δικαίαν νομίζοντες, τὸν μὲν	Ἀντωνῖνον	αὐτόν τε καὶ τὴν μητέρα
[5, 8]	ἀγανακτήσαντες, ἄλλως μὲν μισοῦντες τὸν	Ἀντωνῖνον	καὶ ἀποσκευάσασθαι θέλοντες ἀσχημονοῦντα βασιλέα,
[5, 4]	αὐτομολοῦντας φοιτᾶν πρὸς τὸν νέον	Ἀντωνῖνον.	ὁ δὲ Μακρῖνος καταφρονῶν τοῦ
[5, 5]	στρατὸς πᾶς μετελθὼν πρὸς τὸν	Ἀντωνῖνον	προσεῖπε βασιλέα, τά τε τῆς
[5, 3]	τὸν παῖδα πᾶν τὸ στρατόπεδον	Ἀντωνῖνον	προσηγόρευσαν, τῇ τε πορφυρᾷ χλαμύδι
[5, 6]	τε καὶ ἁμάρτημα τηλικοῦτον, φήσας	ἀνθρώπινόν	τι πεπονθέναι πάθος· ἔρωτι γὰρ
[5, 2]	εἶναι δοκούσης· ὁρῶντες δὲ τὸν	Μακρῖνον	ἐν χλιδῇ καὶ τρυφῇ διαιτώμενον,
[5, 3]	τὸ λυποῦν. ~ἐχρῆν δὲ ἄρα	Μακρῖνον	ἐνιαυτοῦ μόνου τῇ βασιλείᾳ ἐντρυφήσαντα
[5, 4]	ὡς δὲ ἐπὶ πολὺ τὸν	Μακρῖνον	οὐκ ἔβλεπον οἱ ὑπὲρ αὐτοῦ
[5, 4]	Ἀντωνῖνος πέμπει τοὺς διώξοντας τὸν	Μακρῖνον	πολὺ προκεχωρηκότα. ἐν Χαλκηδόνι γοῦν
[5, 4]	δὲ πιστεύσαντες Ἀντωνίνου τε εἶναι	τέκνον	καὶ ὁμοιότατόν γε (βλέπειν γὰρ
[5, 7]	βασιλείας τὸ ἀνενόχλητόν τε καὶ	ἀμέριμνον·	μὴ δεῖν τοίνυν ξένον ζητεῖν
[5, 7]	ἑαυτοῦ μὲν ἀνεψιὸν ἐκείνης δὲ	ἔγγονον	ἐκ τῆς ἑτέρας θυγατρὸς Μαμαίας,
[5, 6]	Κόμοδον. ἔπαιζε δὲ γάμους οὐ	μόνον	ἀνθρωπείους, ἀλλὰ καὶ τῷ θεῷ,
[5, 4]	οὕτως ἡ δύναμις αὐξηθεῖσα οὐ	μόνον	ἦν πρὸς τὸ ἀπομάχεσθαι πολιορκίαν
[5, 3]	τε πολυτελείᾳ. θρησκεύεται δὲ οὐ	μόνον	πρὸς τῶν ἐπιχωρίων, ἀλλὰ καὶ
[5, 6]	ἣν Σεβαστὴν ἀναγορεύσας μετ´ ὀλίγον	χρόνον	ἀπεπέμψατο, ἰδιωτεύειν κελεύσας καὶ τῶν
[5, 3]	ἑαυτὴν ἡ πρεσβῦτις, ἑλομένη πάντα	κίνδυνον	ἀναρρῖψαι μᾶλλον ἢ ἰδιωτεύειν καὶ
[5, 7]	μετεγίνωσκε θέμενος αὐτὸν υἱὸν καὶ	κοινωνὸν	τῆς ἀρχῆς. τούς τε οὖν
[5, 5]	ἀφίκετο τῷ προειρημένῳ σχήματι, οὐδὲν	παράδοξον	εἶδον οἱ Ῥωμαῖοι, τῇ γραφῇ
[5, 1]	ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες. γένους γὰρ	ἔνδοξον	ἀρχὴν αὐτὸν παρασχεῖν καὶ τῷ
[5, 5]	ἐς τὴν σύγκλητον εἰσελεύσεσθαι, μὴ	ἀλλοδαπὸν	ἢ παντάπασι βάρβαρον τὸ σχῆμα
[5, 3]	δὴ χάριν, τὸ μειράκιον ἡδέως	ἔβλεπον.	ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν
[5, 4]	ἐπὶ πολὺ τὸν Μακρῖνον οὐκ	ἔβλεπον	οἱ ὑπὲρ αὐτοῦ μαχόμενοι οὐδὲ
[5, 8]	δ´ ἐπεὶ μήτε τὸν παῖδα	ἔβλεπον	ὑπό τε τῆς φήμης τὰς
[5, 3]	παντοδαπῶν τε ὀργάνων ἤχῳ, περιεργότερον	ἐπέβλεπον	οἵ τε ἄλλοι ἄνθρωποι καὶ
[5, 2]	δὴ Μάρκου ἐπιτηδεύματα, τὸν δὲ	λοιπὸν	βίον οὐκ ἐμιμήσατο, ἐπεδίδου δὲ
[5, 4]	τε καὶ ἐπίλεκτοι· τὸ δὲ	ἐπίλοιπον	πᾶν πλῆθος ὑπὲρ τοῦ Ἀντωνίνου
[5, 8]	βουλευομένων, φύσει τε χαύνου τὸν	τρόπον	ὄντος, καὶ ἀφειδῶς πάντα καὶ
[5, 5]	τε ἐν τῇ γραφῇ τὸν	τύπον	τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ, ᾧ δὴ
[5, 1]	μου καὶ πρὸς τοὺς ἀρχομένους	φιλάνθρωπον	διαβάλλων καὶ διασκώπτων ἐς ῥᾳθυμίαν
[5, 8]	δὲ αὐτὸν ὁρῶντες τὸ μὲν	πρόσωπον	καλλωπιζόμενον περιεργότερον ἢ κατὰ γυναῖκα
[5, 6]	τὰς παρειὰς ἐρυθραίνων, φύσει τε	πρόσωπον	ὡραῖον ὑβρίζων βαφαῖς ἀσχήμοσιν. ~ὁρῶσα
[5, 5]	εἰσελεύσεσθαι, μὴ ἀλλοδαπὸν ἢ παντάπασι	βάρβαρον	τὸ σχῆμα ὀφθὲν εὐθὺς λυπήσῃ
[5, 8]	οἱ δὲ στρατιῶται αὐτοκράτορα τὸν	Ἀλέξανδρον	ἀναγορεύσαντες ἐς τὰ βασίλεια ἀνήγαγον,
[5, 7]	γεγονότα περί που ἑκκαίδεκα, τὸν	Ἀλέξανδρον	δὲ υἱὸν τοῦ δωδεκάτου ἐπιβαίνοντα.
[5, 8]	τοίνυν τὰς γνώμας πρὸς τὸν	Ἀλέξανδρον	εἶχον, καὶ ἐλπίδας κρείττους ἐν
[5, 8]	αὑτοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὸν	Ἀλέξανδρον	ἐν τῷ ἱερῷ ἠξίουν ἰδεῖν.
[5, 8]	ὅπως αὐτῶν τὴν πρὸς τὸν	Ἀλέξανδρον	εὔνοιαν καὶ διὰ χρημάτων, ἐς
[5, 8]	τοὺς παρασήμως καὶ ὑπερφυῶς τὸν	Ἀλέξανδρον	εὐφημήσαντας, τοὺς δὲ αἰτίους δῆθεν
[5, 8]	δέει πολλῷ γενόμενος, παραλαβὼν τὸν	Ἀλέξανδρον,	συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν τῷ βασιλικῷ
[5, 8]	τοῦ στρατοπέδου ἤγαγον, τὸν μὲν	Ἀλέξανδρον	ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό τε καὶ εὐφήμουν,
[5, 7]	ὅτε ἦν νέος· πάλιν δὲ	ἕτερον	ὁμοίως ἐκ τῆς σκηνῆς βαστάσας,
[5, 7]	θείοις ἔργοις ἀνακείμενον, εἶναι δὲ	ἕτερον	τὸν τὰ ἀνθρώπεια διοικοῦντα, ἐκείνῳ
[5, 5]	τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ, ᾗ ἐντέθραπτο,	περιεργότερον	ἐξωρχεῖτο, σχήμασί τε ἐσθῆτος πολυτελεστάτοις
[5, 3]	σύριγξι παντοδαπῶν τε ὀργάνων ἤχῳ,	περιεργότερον	ἐπέβλεπον οἵ τε ἄλλοι ἄνθρωποι
[5, 8]	ὁρῶντες τὸ μὲν πρόσωπον καλλωπιζόμενον	περιεργότερον	ἢ κατὰ γυναῖκα σώφρονα, περιδεραίοις
[5, 4]	οἱ δὲ σὺν τῷ Μακρίνῳ	ῥᾳθυμότερον	προσεφέροντο τῷ ἔργῳ, ἀποδιδράσκοντες καὶ
[5, 4]	δὴ ποῦ ποτὲ ἄρα εἴη,	πότερον	ἐν τῷ πλήθει τῶν κειμένων
[5, 1]	βασιλέων, ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν ἐπειράθησαν	πρότερον	μὲν Μάρκος ὕστερον δὲ Περτίναξ,
[5, 1]	καὶ τὸ πρᾶον τῆς διοικηθείσης	πρότερον	πράξεως, οὐ πολύ τι ἐξουσίας
[5, 8]	καὶ εὐφήμουν, τῷ δὲ Ἀντωνίνῳ	ἀμελέστερον	προσεφέροντο. ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος ἀγανακτῶν,
[5, 3]	στρατόπεδον, ὃ τῆς Φοινίκης προήσπιζεν·	ὕστερον	δὲ μετηνέχθη, ὡς ἐν τοῖς
[5, 1]	ὑμῖν ἐπειράθησαν πρότερον μὲν Μάρκος	ὕστερον	δὲ Περτίναξ, ἐξ ἰδιωτικῶν σπαργάνων
[5, 4]	διώξαντας, τέλει τε ἐχρήσατο αἰσχρῷ	ὕστερον	θελήσας ἐς τὴν Ῥώμην ἀνελθεῖν,
[5, 3]	Ῥωμαίοις, οὐδὲν ἕστηκε χειροποίητον, θεοῦ	φέρον	εἰκόνα· λίθος δέ τις ἔστι
[5, 5]	δή τινες ἢ εὐτελεῖς ἄνθρωποι	ἔφερον,	ἀλλ´ οἵ τε ἔπαρχοι τῶν
[5, 3]	οὔσαις καὶ ὡραίαις, καθ´ ὃν	καιρὸν	ἐν τοῖς βασιλείοις σὺν τῇ
[5, 8]	τοῖς συλλαμβανομένοις ἐπαμύνειν δεῖν ἡγούμενοι,	καιρὸν	εὔκαιρον καὶ πρόφασιν δικαίαν νομίζοντες,
[5, 8]	συλλαμβανομένοις ἐπαμύνειν δεῖν ἡγούμενοι, καιρὸν	εὔκαιρον	καὶ πρόφασιν δικαίαν νομίζοντες, τὸν
[5, 2]	Μακρῖνος ἐβασίλευσε. τοσοῦτον δὲ ἥμαρτεν	ὅσον	μὴ διέλυσεν εὐθέως τὰ στρατόπεδα
[5, 6]	μετεπέμψατο καὶ πάντα τὸν ἐκεῖθεν	χρυσόν,	χρήματά τε πάμπλειστα τῇ θεῷ
[5, 8]	κατέστρεψεν· οἱ δὲ στρατιῶται αὐτοκράτορα	τὸν	Ἀλέξανδρον ἀναγορεύσαντες ἐς τὰ βασίλεια
[5, 7]	ἔτη γεγονότα περί που ἑκκαίδεκα,	τὸν	Ἀλέξανδρον δὲ υἱὸν τοῦ δωδεκάτου
[5, 8]	ἐπιρρεπεστέρας τοίνυν τὰς γνώμας πρὸς	τὸν	Ἀλέξανδρον εἶχον, καὶ ἐλπίδας κρείττους
[5, 8]	τε αὑτοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ	τὸν	Ἀλέξανδρον ἐν τῷ ἱερῷ ἠξίουν
[5, 8]	κρύβδην, ὅπως αὐτῶν τὴν πρὸς	τὸν	Ἀλέξανδρον εὔνοιαν καὶ διὰ χρημάτων,
[5, 8]	τε τοὺς παρασήμως καὶ ὑπερφυῶς	τὸν	Ἀλέξανδρον εὐφημήσαντας, τοὺς δὲ αἰτίους
[5, 8]	ἐν δέει πολλῷ γενόμενος, παραλαβὼν	τὸν	Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν τῷ
[5, 4]	ἔργῳ, ἀποδιδράσκοντες καὶ μετιόντες πρὸς	τὸν	Ἀντωνῖνον. ἅπερ ὁρῶν ὁ Μακρῖνος,
[5, 8]	τούτῳ ἀγανακτήσαντες, ἄλλως μὲν μισοῦντες	τὸν	Ἀντωνῖνον καὶ ἀποσκευάσασθαι θέλοντες ἀσχημονοῦντα
[5, 5]	τε στρατὸς πᾶς μετελθὼν πρὸς	τὸν	Ἀντωνῖνον προσεῖπε βασιλέα, τά τε
[5, 3]	τε καὶ υἱὸν ἀποδείξειν Ἀντωνίνου	τὸν	Βασιανόν, ἐπέδωκεν ἑαυτὴν ἡ πρεσβῦτις,
[5, 6]	ὡς ἀπαρεσκομένους καὶ σκώπτοντας αὐτοῦ	τὸν	βίον. ἠγάγετο δὲ γυναῖκα τὴν
[5, 1]	τὸ πρᾶον καὶ μέτριον προσφιλές.	τὸν	γοῦν πρὸς Παρθυαίους πόλεμον, μέγιστόν
[5, 2]	ταῦτα ὡς δὴ Μάρκου ἐπιτηδεύματα,	τὸν	δὲ λοιπὸν βίον οὐκ ἐμιμήσατο,
[5, 6]	τε καὶ ἀκροαμάτων πλείστων εὐωχούμενον	τὸν	δῆμον καὶ παννυχίζοντα εὐφραίνειν ᾤετο.
[5, 5]	ὄψεως τήν τε σύγκλητον καὶ	τὸν	δῆμον Ῥωμαίων, ἀπόντος τε αὑτοῦ
[5, 7]	γελοιοτάτας ἐπιφέρων, ὡς διαφθείροιεν αὐτῷ	τὸν	δοκοῦντα υἱόν, οὐκ ἐπιτρέποντες χορεύειν
[5, 6]	καὶ ἀόρατον σέβουσι Ῥωμαῖοι, ἐς	τὸν	ἑαυτοῦ θάλαμον μετήγαγε· καὶ μὴ
[5, 7]	θέσθαι υἱὸν Καίσαρά τε ἀποδεῖξαι	τὸν	ἑαυτοῦ μὲν ἀνεψιὸν ἐκείνης δὲ
[5, 6]	τε ἄγαλμα μετεπέμψατο καὶ πάντα	τὸν	ἐκεῖθεν χρυσόν, χρήματά τε πάμπλειστα
[5, 6]	ἐς ὃν ἑκάστου ἔτους κατῆγε	τὸν	θεὸν ἀκμάζοντος θέρους. πανηγύρεις τε
[5, 6]	ἀναποδίζων ἐς τοὐπίσω, ἔς τε	τὸν	θεὸν ἀποβλέπων καὶ τοὺς χαλινοὺς
[5, 8]	τοὺς ὀχετοὺς ἀπερρίφθη τοὺς ἐς	τὸν	Θύβριν ποταμὸν ῥέοντας. Ἀντωνῖνος μὲν
[5, 1]	ἀναφορὰν ἐς αὐτόν τινα ἔχει	τὸν	κατορθοῦντα. τί γοῦν ὑμᾶς ὤνησεν
[5, 2]	εἰρήνης εἶναι δοκούσης· ὁρῶντες δὲ	τὸν	Μακρῖνον ἐν χλιδῇ καὶ τρυφῇ
[5, 4]	ἠγωνίζοντο. ὡς δὲ ἐπὶ πολὺ	τὸν	Μακρῖνον οὐκ ἔβλεπον οἱ ὑπὲρ
[5, 4]	δὲ Ἀντωνῖνος πέμπει τοὺς διώξοντας	τὸν	Μακρῖνον πολὺ προκεχωρηκότα. ἐν Χαλκηδόνι
[5, 8]	τὸν νεὼν τοῦ στρατοπέδου ἤγαγον,	τὸν	μὲν Ἀλέξανδρον ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό τε
[5, 8]	εὔκαιρον καὶ πρόφασιν δικαίαν νομίζοντες,	τὸν	μὲν Ἀντωνῖνον αὐτόν τε καὶ
[5, 4]	πολλοὺς καὶ αὐτομολοῦντας φοιτᾶν πρὸς	τὸν	νέον Ἀντωνῖνον. ὁ δὲ Μακρῖνος
[5, 5]	οὓς δὴ καλοῦσιν ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν	τὸν	νέον θεὸν Ἐλαιαγάβαλον. ὡς δὲ
[5, 5]	θεῷ, βωμούς τε πλείστους περὶ	τὸν	νεὼν ἱδρύσας, ἑκάστοτε προϊὼν ἕωθεν
[5, 3]	ἐς τὴν πόλιν, ἔς τε	τὸν	νεὼν ἰόντες θρησκείας δὴ χάριν,
[5, 8]	πύλας ἐδέξαντο αὐτοὺς ἔς τε	τὸν	νεὼν τοῦ στρατοπέδου ἤγαγον, τὸν
[5, 8]	θρυλούμενον. οἳ δ´ ἐπεὶ μήτε	τὸν	παῖδα ἔβλεπον ὑπό τε τῆς
[5, 3]	Μαίσης, πρὸς οὓς ἐκείνη θαυμάζοντας	τὸν	παῖδα, εἴτε πλασαμένη εἴτε καὶ
[5, 8]	τῆς τοῦ Καίσαρος τιμῆς ἠθέλησε	τὸν	παῖδα, καὶ οὔτε ἐν ταῖς
[5, 3]	στρατοπέδου ῥᾷστα ὑπεδέχθησαν· εὐθέως τε	τὸν	παῖδα πᾶν τὸ στρατόπεδον Ἀντωνῖνον
[5, 8]	ποτὸν οὔτε ἐδώδιμόν τι εἴα	τὸν	παῖδα προσφέρεσθαι τῶν ὑπ´ ἐκείνου
[5, 7]	ἔργοις ἀνακείμενον, εἶναι δὲ ἕτερον	τὸν	τὰ ἀνθρώπεια διοικοῦντα, ἐκείνῳ δὲ
[5, 6]	δῆμον καὶ παννυχίζοντα εὐφραίνειν ᾤετο.	τόν	τε θεὸν αὐτὸν ἐπιστήσας ἅρματι
[5, 4]	τοὺς πύργους καὶ τὰς ἐπάλξεις	τόν	τε παῖδα τῷ ἔξωθεν πολιορκοῦντι
[5, 3]	δὲ μητρός. παρὰ πάντα οὖν	τὸν	τῆς ἀδελφῆς βίον ἐν τῇ
[5, 8]	Ἀντωνίνου βουλευομένων, φύσει τε χαύνου	τὸν	τρόπον ὄντος, καὶ ἀφειδῶς πάντα
[5, 5]	παραστήσας τε ἐν τῇ γραφῇ	τὸν	τύπον τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ, ᾧ
[5, 6]	τὸ ἄγαλμα, ὃν κρυπτὸν καὶ	ἀόρατον	σέβουσι Ῥωμαῖοι, ἐς τὸν ἑαυτοῦ
[5, 4]	ἐπυνθάνετο, ἀθροίσας πάντα ὃν εἶχε	στρατόν,	ἐπῄει ὡς δὴ πολιορκήσων τοὺς
[5, 4]	Ἀντωνίνου τε εἶναι τέκνον καὶ	ὁμοιότατόν	γε (βλέπειν γὰρ οὕτως ἤθελον)
[5, 6]	προαστείῳ νεὼν μέγιστόν τε καὶ	πολυτελέστατον,	ἐς ὃν ἑκάστου ἔτους κατῆγε
[5, 3]	Ἕλλησιν ἢ Ῥωμαίοις, οὐδὲν ἕστηκε	χειροποίητον,	θεοῦ φέρον εἰκόνα· λίθος δέ
[5, 7]	τε ὑποστάσεως τῶν ἐς τὴν	σύγκλητον	βουλὴν ἢ τὸ ἱππικὸν τάγμα
[5, 5]	πόλιν ἀφίξεσθαι καὶ ἐς τὴν	σύγκλητον	εἰσελεύσεσθαι, μὴ ἀλλοδαπὸν ἢ παντάπασι
[5, 5]	τοῦ σχήματος ὄψεως τήν τε	σύγκλητον	καὶ τὸν δῆμον Ῥωμαίων, ἀπόντος
[5, 7]	Ἀντωνίνῳ. κατελθών τε ἐς τὴν	σύγκλητον	ταῦτα ἐκύρωσε, γελοιότατα ψηφισαμένων πάντων
[5, 7]	δὲ παρέξοντα τῆς βασιλείας τὸ	ἀνενόχλητόν	τε καὶ ἀμέριμνον· μὴ δεῖν
[5, 3]	τοῖς συστρατιώταις κατ´ ὀλίγον ἀπαγγέλλοντες	διαβόητον	ἐποίησαν τὴν φήμην, ὡς ἐς
[5, 2]	ἐπεδίδου δὲ ἑκάστοτε ἐς τὸ	ἁβροδίαιτον,	ὀρχηστῶν τε θέαις καὶ πάσης
[5, 8]	ῥέοντας. Ἀντωνῖνος μὲν οὖν ἐς	ἕκτον	ἔτος ἐλάσας τῆς βασιλείας καὶ
[5, 8]	ἥ τε μήτηρ Μαμαία οὔτε	ποτὸν	οὔτε ἐδώδιμόν τι εἴα τὸν
[5, 6]	τε Παλλάδος τὸ ἄγαλμα, ὃν	κρυπτὸν	καὶ ἀόρατον σέβουσι Ῥωμαῖοι, ἐς
[5, 3]	τύπους δεικνύουσιν, εἰκόνα τε ἡλίου	ἀνέργαστον	εἶναι θέλουσιν, οὕτω βλέπειν ἐθέλοντες.
[5, 5]	ἐπιτελέσας παντοδαπὰς θέας, νεών τε	μέγιστον	καὶ κάλλιστον κατασκευάσας τῷ θεῷ,
[5, 3]	δὲ τῇ πόλει ἐκείνῃ τότε	μέγιστον	στρατόπεδον, ὃ τῆς Φοινίκης προήσπιζεν·
[5, 6]	καὶ ἐν τῷ προαστείῳ νεὼν	μέγιστόν	τε καὶ πολυτελέστατον, ἐς ὃν
[5, 1]	τὸν γοῦν πρὸς Παρθυαίους πόλεμον,	μέγιστόν	τε ὄντα καὶ ἐφ´ ᾧ
[5, 5]	θέας, νεών τε μέγιστον καὶ	κάλλιστον	κατασκευάσας τῷ θεῷ, βωμούς τε
[5, 1]	πολλῆς δυνάμεως ἐλθόντα μέγαν βασιλέα	πιστὸν	φίλον ἀντ´ ἐχθροῦ δυσμάχου ἐποιήσαμεν.
[5, 1]	τοῖς ἐπάρχουσι τῶν στρατοπέδων πεπίστευται,	περιττὸν	νομίζω μακρηγορεῖν. ἴστε γάρ με
[5, 5]	τε οὐκ ἄλλον ἀλλ´ ἢ	αὐτὸν	ἑαυτῷ γεγενῆσθαι ἔλεγον. ὁ δὲ
[5, 7]	ὁ Ἀλέξανδρος ἀπεδείχθη, ὁ Ἀντωνῖνος	αὐτὸν	ἐβούλετο τὰ ἑαυτοῦ παιδεύειν ἐπιτηδεύματα,
[5, 3]	τε ἡ χροιά. διοπετῆ τε	αὐτὸν	εἶναι σεμνολογοῦσιν, ἐξοχάς τέ τινας
[5, 6]	εὐφραίνειν ᾤετο. τόν τε θεὸν	αὐτὸν	ἐπιστήσας ἅρματι χρυσῷ τε καὶ
[5, 4]	περὶ αὐτὸν σπουδῇ· περαιούμενον δ´	αὐτὸν	ἐς τὴν Εὐρώπην διὰ τοῦ
[5, 4]	τῆς συνεχοῦς ὁδοιπορίας συντετριμμένος. ἔνθα	αὐτὸν	εὑρόντες ἔν τινι κρυπτόμενον προαστείῳ
[5, 6]	πρός τε τὸ μὴ πταῖσαι	αὐτὸν	ἢ διολισθαίνειν, οὐχ ὁρῶντα ὅπου
[5, 7]	ἔργοις ὁμοίοις. ἡ δὲ μήτηρ	αὐτὸν	ἡ Μαμαία ἀπῆγε μὲν τῶν
[5, 2]	τῆς τοιαύτης ἐπιστολῆς, εὐφημεῖ τε	αὐτὸν	ἡ σύγκλητος καὶ τὰς σεβασμίους
[5, 7]	λάθρᾳ μετεπέμπετο, τοῖς τε σώφροσιν	αὐτὸν	ἤσκει μαθήμασι, παλαίστραις τε καὶ
[5, 8]	οἱ δὲ στρατιῶται ἐπεζήτουν τε	αὐτόν,	καὶ ἠγανάκτουν ὅτι δὴ τῆς
[5, 6]	θεοῦ. μετὰ δὲ τὸ καταγαγεῖν	αὐτὸν	καὶ ἱδρῦσαι ἐν τῷ ναῷ
[5, 2]	διαιτώμενον, ἀφηνιάζοντες ἤδη πρὸς ἀλλήλους	αὐτὸν	κακῶς ἠγόρευον, προφάσεώς τε ὀλίγης
[5, 7]	ἐκείνου παθόντος πάλιν ἰδιωτεύῃ, πείθει	αὐτόν,	κοῦφον ἄλλως καὶ ἄφρονα νεανίαν,
[5, 8]	ἤχθοντο καὶ ἐδυσφόρουν· ἐμυσάττοντο δὲ	αὐτὸν	ὁρῶντες τὸ μὲν πρόσωπον καλλωπιζόμενον
[5, 8]	μήτηρ) ἀναιροῦσι, τούς τε περὶ	αὐτὸν	πάντας, ὅσοι ἔνδον κατελήφθησαν ὑπηρέται
[5, 8]	καὶ σωφρόνως ἀνατρεφομένῳ. ἐφρούρουν τε	αὐτὸν	παντοίως ὁρῶντες ἐπιβουλευόμενον ὑπὸ τοῦ
[5, 1]	ἐλθόντες. γένους γὰρ ἔνδοξον ἀρχὴν	αὐτὸν	παρασχεῖν καὶ τῷ ὑστέρῳ γένει
[5, 4]	θαρρῶν τῇ τοῦ δήμου περὶ	αὐτὸν	σπουδῇ· περαιούμενον δ´ αὐτὸν ἐς
[5, 3]	ὑπολήψει ἄλλου δοκοίη· ἐπιφοιτῆσαι γὰρ	αὐτὸν	ταῖς θυγατράσιν αὐτῆς νέαις τε
[5, 8]	δικαίαν νομίζοντες, τὸν μὲν Ἀντωνῖνον	αὐτόν	τε καὶ τὴν μητέρα Σοαιμίδα
[5, 1]	τῶν ἐπαίνων τὴν ἀναφορὰν ἐς	αὐτόν	τινα ἔχει τὸν κατορθοῦντα. τί
[5, 4]	προσπελάζοντα, φασὶν ἀντιπνοίᾳ χρήσασθαι, ἐπανάγοντος	αὐτὸν	τοῦ πνεύματος ἐς τὴν τιμωρίαν.
[5, 7]	πάνυ ἤσχαλλε, καὶ μετεγίνωσκε θέμενος	αὐτὸν	υἱὸν καὶ κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς.
[5, 3]	καὶ τὴν ὄψιν τῶν κατ´	αὐτὸν	ὡραιότατος μειρακίων πάντων. ἐς τὸ
[5, 6]	θεῷ ἀνήγαγε. φήσας δὲ ἀπαρέσκεσθαι	αὐτὸν	ὡς πάντα ἐν ὅπλοις καὶ
[5, 4]	ἐνόρκως ὑπισχνεῖται, καλεῖ τε καὶ	αὑτὸν	δορυφορήσοντας. οἳ μὲν οὖν πεισθέντες
[5, 6]	παραμυθησάμενος ἀσέβημά τε καὶ ἁμάρτημα	τηλικοῦτον,	φήσας ἀνθρώπινόν τι πεπονθέναι πάθος·
[5, 7]	καὶ τὰ ἀνδρῶν διδάσκοντες. ἐς	τοσοῦτον	δὲ ἐξώκειλε παροινίας ὡς πάντα
[5, 2]	οὗ μόνου ὁ Μακρῖνος ἐβασίλευσε.	τοσοῦτον	δὲ ἥμαρτεν ὅσον μὴ διέλυσεν
[5, 4]	πνεύματος ἐς τὴν τιμωρίαν. παρὰ	τοσοῦτον	μὲν δὴ Μακρῖνος οὐκ ἐξέφυγε
[5, 3]	ἱέρωντο δὲ αὐτοὶ θεῷ ἡλίῳ·	τοῦτον	γὰρ οἱ ἐπιχώριοι σέβουσι, τῇ
[5, 3]	Διονύσου καλαῖς εἰκόσιν. ἱερουργοῦντα δὴ	τοῦτον,	περί τε τοῖς βωμοῖς χορεύοντα
[5, 5]	ᾧ συνιόντες ἐς τὸ βουλευτήριον	λιβανωτόν	τε θυμιῶσιν ἕκαστος καὶ οἴνου
[5, 6]	ἱππεῖς καὶ ὁ στρατὸς πᾶς	προεπόμπευον	τοῦ θεοῦ. μετὰ δὲ τὸ
[5, 2]	ἤδη πρὸς ἀλλήλους αὐτὸν κακῶς	ἠγόρευον,	προφάσεώς τε ὀλίγης λαβέσθαι εὔχοντο
[5, 5]	ἐδηλώθη, δυσφόρως μὲν πάντες ἤκουσαν,	ὑπήκουον	δὲ ἀνάγκῃ τοῦ στρατοῦ ταῦτα
[5, 7]	παθόντος πάλιν ἰδιωτεύῃ, πείθει αὐτόν,	κοῦφον	ἄλλως καὶ ἄφρονα νεανίαν, θέσθαι
[5, 3]	παῖδας καὶ γυναῖκας, ὅσα τε	εἶχον	ἐν κώμαις ἢ ἀγροῖς τοῖς
[5, 3]	τῇ τε πορφυρᾷ χλαμύδι περιβαλόντες	εἶχον	ἔνδον. πάντα δὲ τὰ ἐπιτήδεια
[5, 8]	τὰς γνώμας πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον	εἶχον,	καὶ ἐλπίδας κρείττους ἐν παιδὶ
[5, 6]	ὑπέστρωτο, οἵ τε προασπίζοντες ἑκατέρωθεν	ἀντεῖχον,	τῆς ἀσφαλείας τοῦ τοιούτου δρόμου
[5, 7]	πράξεων, καὶ τοῖς μὲν στρατοπέδοις	ἔπαρχον	ἐπιστῆσαι ὀρχηστήν τινα γεγονότα καὶ
[5, 6]	ὀνομάζουσι, σελήνην εἶναι θέλοντες. ἁρμόζειν	τοίνυν	λέγων ὁ Ἀντωνῖνος γάμον ἡλίου
[5, 7]	τε καὶ ἀμέριμνον· μὴ δεῖν	τοίνυν	ξένον ζητεῖν μηδ´ ἀλλότριον, ἀλλὰ
[5, 8]	ὡς ὑπὸ πάντων ὁρᾶσθαι. ἐπιρρεπεστέρας	τοίνυν	τὰς γνώμας πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον
[5, 8]	ἐν τοῖς βασιλείοις διατρίψασα. οὐδὲν	οὖν	αὐτὴν ἐλάνθανε τῶν ὑπὸ τοῦ
[5, 6]	ἔκτισε, βύρσαν κατατεμοῦσα. Λίβυες μὲν	οὖν	αὐτὴν Οὐρανίαν καλοῦσι, Φοίνικες δὲ
[5, 7]	κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς. τούς τε	οὖν	διδασκάλους αὐτοῦ πάντας ἀπεσόβει τῆς
[5, 8]	Θύβριν ποταμὸν ῥέοντας. Ἀντωνῖνος μὲν	οὖν	ἐς ἕκτον ἔτος ἐλάσας τῆς
[5, 4]	τινα σπουδαῖα πεμφθέντων. ὃ μὲν	οὖν	ἔφυγεν, ὡς εἴρηται· ὁ δὲ
[5, 3]	ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. φοιτῶντες	οὖν	οἱ στρατιῶται ἑκάστοτε ἐς τὴν
[5, 4]	καὶ αὑτὸν δορυφορήσοντας. οἳ μὲν	οὖν	πεισθέντες προσεχώρησαν, ὁ δὲ Ἀντωνῖνος
[5, 3]	Ἀντωνίνου δὲ μητρός. παρὰ πάντα	οὖν	τὸν τῆς ἀδελφῆς βίον ἐν
[5, 3]	ἔτους πολυτελῆ ἀναθήματα. ἄγαλμα μὲν	οὖν,	ὥσπερ παρ´ Ἕλλησιν ἢ Ῥωμαίοις,
[5, 1]	πρᾶον καὶ μέτριον προσφιλές. τὸν	γοῦν	πρὸς Παρθυαίους πόλεμον, μέγιστόν τε
[5, 4]	Μακρῖνον πολὺ προκεχωρηκότα. ἐν Χαλκηδόνι	γοῦν	τῆς Βιθυνίας κατελήφθη, νοσῶν χαλεπώτατα
[5, 1]	τινα ἔχει τὸν κατορθοῦντα. τί	γοῦν	ὑμᾶς ὤνησεν ἡ Κομόδου εὐγένεια
[5, 8]	τὸν Ἀλέξανδρον ἐν τῷ ἱερῷ	ἠξίουν	ἰδεῖν. ὁ δ´ Ἀντωνῖνος ἐν
[5, 8]	κατελήφθησαν ὑπηρέται τε καὶ συνεργοὶ	ἐδόκουν	εἶναι τῶν ἁμαρτημάτων. τὰ δὲ
[5, 8]	Ἀλέξανδρον ὑπερφυῶς ἠσπάζοντό τε καὶ	εὐφήμουν,	τῷ δὲ Ἀντωνίνῳ ἀμελέστερον προσεφέροντο.
[5, 4]	τῶν κειμένων ἢ ἀποδρὰς ᾤχετο,	ἠγνόουν	τε πῶς χρήσονται τῷ πράγματι·
[5, 2]	εὔχοντο ἐς τὸ ἀποσκευάσασθαι τὸ	λυποῦν.	~ἐχρῆν δὲ ἄρα Μακρῖνον ἐνιαυτοῦ
[5, 4]	οὐδὲ τὰ τῆς βασιλείας σύμβολα,	διηπόρουν	δὴ ποῦ ποτὲ ἄρα εἴη,
[5, 8]	μάλιστα οἱ στρατιῶται ἤχθοντο καὶ	ἐδυσφόρουν·	ἐμυσάττοντο δὲ αὐτὸν ὁρῶντες τὸ
[5, 8]	παιδὶ κοσμίως καὶ σωφρόνως ἀνατρεφομένῳ.	ἐφρούρουν	τε αὐτὸν παντοίως ὁρῶντες ἐπιβουλευόμενον
[5, 8]	ἔτι ἑωρᾶτο. οἱ δὲ στρατιῶται	ἐπεζήτουν	τε αὐτόν, καὶ ἠγανάκτουν ὅτι
[5, 2]	τῆς Μακρίνου πολυτελείας. ἔτι τε	ἠγανάκτουν	αὐτοὶ μὲν ὑπὸ σκηναῖς καὶ
[5, 8]	στρατιῶται ἐπεζήτουν τε αὐτόν, καὶ	ἠγανάκτουν	ὅτι δὴ τῆς ἀρχῆς παραλυθείη.
[5, 8]	ἀδελφὴ γενομένη καὶ τὰ πάντα	σὺν	αὐτῇ ἐν τοῖς βασιλείοις διατρίψασα.
[5, 7]	Καῖσαρ ὁ Ἀλέξανδρος, ὕπατός τε	σὺν	αὐτῷ Ἀντωνίνῳ. κατελθών τε ἐς
[5, 5]	ὀργάνων, γύναιά τε ἐπιχώρια ἐχόρευε	σὺν	αὐτῷ, περιθέοντα τοῖς βωμοῖς, κύμβαλα
[5, 4]	δὲ Ἀντωνῖνος, οὐκ ἀναμενόντων τῶν	σὺν	αὐτῷ στρατιωτῶν πολιορκηθῆναι, θαρρησάντων δὲ
[5, 4]	σχῆμα βασιλικὸν περιέκειτο, λαθὼν ἀποδιδράσκει	σὺν	ὀλίγοις ἑκατοντάρχαις, οὓς πιστοτάτους ᾤετο,
[5, 3]	τε λάθρᾳ τῆς πόλεως ὑπεξῆλθε	σὺν	ταῖς θυγατράσι καὶ τοῖς ἐγγόνοις.
[5, 3]	ὃν καιρὸν ἐν τοῖς βασιλείοις	σὺν	τῇ ἀδελφῇ διέτριβεν. ὅπερ ἐκεῖνοι
[5, 8]	πεποίκιλτο, κατῆλθεν ἐς τὸ στρατόπεδον	σὺν	τῷ Ἀλεξάνδρῳ. ὡς δὲ ἀνοίξαντες
[5, 4]	ἔδρασαν τιμωρίαν ἀναδέξασθαι· οἱ δὲ	σὺν	τῷ Μακρίνῳ ῥᾳθυμότερον προσεφέροντο τῷ
[5, 1]	ἐν ἀδείᾳ καὶ ἐλευθερίᾳ βιώσεσθε,	ὧν	ἀφῃρέθητε μὲν ὑπὸ τῶν εὐπατριδῶν
[5, 4]	μὴ γνωρίζοιτο, ἐσθῆτά τε ὁδοιπορικὴν	λαβὼν	καὶ τὴν κεφαλὴν ἀεὶ σκέπων.
[5, 8]	Ἀντωνῖνος ἐν δέει πολλῷ γενόμενος,	παραλαβὼν	τὸν Ἀλέξανδρον, συγκαθεσθεὶς αὐτῷ ἐν
[5, 6]	σελήνην εἶναι θέλοντες. ἁρμόζειν τοίνυν	λέγων	ὁ Ἀντωνῖνος γάμον ἡλίου καὶ
[5, 1]	δήμῳ Ῥωμαίων καὶ τῇ συγκλήτῳ,	λέγων	τοιάδε. „ἐν εἰδόσι μὲν ὑμῖν
[5, 3]	τις ἔστι μέγιστος, κάτωθεν περιφερής,	λήγων	ἐς ὀξύτητα· κωνοειδὲς αὐτῷ σχῆμα,
[5, 7]	τῶν αἰσχρῶν καὶ ἀπρεπῶν βασιλεῦσιν	ἔργων,	διδασκάλους δὲ πάσης παιδείας λάθρᾳ
[5, 5]	ἑαυτοῦ, οἷος προϊών τε καὶ	ἱερουργῶν	ἐφαίνετο, παραστήσας τε ἐν τῇ
[5, 5]	ἀλλ´ οἵ τε ἔπαρχοι τῶν	στρατοπέδων	καὶ οἱ ἐν ταῖς μεγίσταις
[5, 1]	ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐπάρχουσι τῶν	στρατοπέδων	πεπίστευται, περιττὸν νομίζω μακρηγορεῖν. ἴστε
[5, 1]	ὧν ἀφῃρέθητε μὲν ὑπὸ τῶν	εὐπατριδῶν	βασιλέων, ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν ἐπειράθησαν
[5, 1]	εὐεργεσίαις προειληφότας. καὶ τῶν μὲν	εὐπατριδῶν	βασιλέων τὸ εὐγενὲς ἐς ὑπεροψίαν
[5, 6]	ἄνθη ἐπιρριπτοῦντες· ἀγάλματά τε πάντων	θεῶν,	καὶ εἴ τι πολυτελὲς ἀνάθημα
[5, 6]	καὶ ἰδίᾳ ὡς δὴ γαμούντων	θεῶν.	κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν τῷ
[5, 5]	θυσίας ἐπιτελοῦσι, πρὸ τῶν ἄλλων	θεῶν	οὓς δὴ καλοῦσιν ἱερουργοῦντες, ὀνομάζειν
[5, 1]	ἀφῃρέθητε μὲν ὑπὸ τῶν εὐπατριδῶν	βασιλέων,	ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν ἐπειράθησαν πρότερον
[5, 1]	προειληφότας. καὶ τῶν μὲν εὐπατριδῶν	βασιλέων	τὸ εὐγενὲς ἐς ὑπεροψίαν ἐκπίπτει
[5, 5]	βωμούς τε πλείστους περὶ τὸν	νεὼν	ἱδρύσας, ἑκάστοτε προϊὼν ἕωθεν ἑκατόμβας
[5, 3]	τὴν πόλιν, ἔς τε τὸν	νεὼν	ἰόντες θρησκείας δὴ χάριν, τὸ
[5, 7]	τῆς σκηνῆς βαστάσας, παιδείας τῶν	νέων	καὶ εὐκοσμίας τῆς τε ὑποστάσεως
[5, 6]	δὲ καὶ ἐν τῷ προαστείῳ	νεὼν	μέγιστόν τε καὶ πολυτελέστατον, ἐς
[5, 5]	καὶ πολυτελῶς ἐπιτελέσας παντοδαπὰς θέας,	νεών	τε μέγιστον καὶ κάλλιστον κατασκευάσας
[5, 8]	ἐδέξαντο αὐτοὺς ἔς τε τὸν	νεὼν	τοῦ στρατοπέδου ἤγαγον, τὸν μὲν
[5, 1]	ἐλαττόνων· οἱ δὲ ἐκ μετρίων	πράξεων	ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες περιέπουσιν αὐτὸ
[5, 7]	ἐπὶ τὰς μεγίστας τῶν βασιλικῶν	πράξεων,	καὶ τοῖς μὲν στρατοπέδοις ἔπαρχον
[5, 7]	ὑποκριταῖς τὰς μεγίστας τῶν βασιλείων	πίστεων	ἐνεχείρισε. τοῖς δὲ δούλοις αὑτοῦ
[5, 5]	καλλίστου πολλοὺς ἀμφορέας τῶν βωμῶν	προχέων,	ὡς ῥεῖθρα φέρεσθαι οἴνου τε
[5, 5]	καὶ τυμπάνοις, τῷ θεῷ δῆθεν	ὀργιάζων.	ἡ δὲ Μαῖσα ταῦτα ὁρῶσα
[5, 2]	μούσης κινήσεώς τε εὐρύθμου ὑποκριταῖς	σχολάζων,	τῆς τε τῶν πραγμάτων διοικήσεως
[5, 2]	Ἀντιοχείᾳ διέτριβε γένειόν τε ἀσκῶν,	βαδίζων	τε πλέον τοῦ δέοντος ἠρεμαίως,
[5, 6]	Ἀντωνῖνος ἔθεε πρὸ τοῦ ἅρματος	ἀναποδίζων	ἐς τοὐπίσω, ἔς τε τὸν
[5, 6]	ἐρυθραίνων, φύσει τε πρόσωπον ὡραῖον	ὑβρίζων	βαφαῖς ἀσχήμοσιν. ~ὁρῶσα δὲ ταῦτα
[5, 4]	εἴ τι σχῆμα βασιλικὸν περιέκειτο,	λαθὼν	ἀποδιδράσκει σὺν ὀλίγοις ἑκατοντάρχαις, οὓς
[5, 3]	τήν τε κεφαλὴν ἐκόσμει στέφανος	λίθων	πολυτελῶν χροιᾷ διηνθισμένος. ἦν δὲ
[5, 3]	χρυσῷ πολλῷ καὶ ἀργύρῳ κεκοσμημένος	λίθων	τε πολυτελείᾳ. θρησκεύεται δὲ οὐ
[5, 8]	ὅπερ διὰ χρυσοῦ πολλοῦ καὶ	λίθων	τιμίων πεποίκιλτο, κατῆλθεν ἐς τὸ
[5, 5]	δὲ Ἀντωνῖνος ἀπάρας τῆς Συρίας	ἐλθών	τε ἐς τὴν Νικομήδειαν ἐχείμαζε,
[5, 7]	ὕπατός τε σὺν αὐτῷ Ἀντωνίνῳ.	κατελθών	τε ἐς τὴν σύγκλητον ταῦτα
[5, 5]	δὲ ὅ τε στρατὸς πᾶς	μετελθὼν	πρὸς τὸν Ἀντωνῖνον προσεῖπε βασιλέα,
[5, 5]	τε σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον	Ῥωμαίων,	ἀπόντος τε αὑτοῦ πεῖραν δοθῆναι
[5, 5]	σπένδουσι. προσέταξέ τε πάντας τοὺς	Ῥωμαίων	ἄρχοντας, καὶ εἴ τινες δημοσίας
[5, 5]	τῇ τε συγκλήτῳ καὶ τῷ	Ῥωμαίων	δήμῳ τὰ πραχθέντα ἐδηλώθη, δυσφόρως
[5, 7]	παιδείαν τε τὴν Ἑλλήνων καὶ	Ῥωμαίων	ἐπαίδευεν. ἐφ´ οἷς Ἀντωνῖνος πάνυ
[5, 1]	ὄντα καὶ ἐφ´ ᾧ πᾶσα	Ῥωμαίων	ἐσάλευεν ἀρχή, κατελύσαμεν καὶ ἐν
[5, 6]	ἀνδρῶν πράττειν δοκοίη, παρθένου τῇ	Ῥωμαίων	Ἑστίᾳ ἱερωμένης ἁγνεύειν τε πρὸς
[5, 6]	ἠγάγετο δὲ γυναῖκα τὴν εὐγενεστάτην	Ῥωμαίων,	ἣν Σεβαστὴν ἀναγορεύσας μετ´ ὀλίγον
[5, 7]	γεγονότα καὶ δημοσίᾳ ἐν τῷ	Ῥωμαίων	θεάτρῳ ὀρχησάμενον, ὅτε ἦν νέος·
[5, 1]	Μακρῖνος ἐπιστέλλει τῷ τε δήμῳ	Ῥωμαίων	καὶ τῇ συγκλήτῳ, λέγων τοιάδε.
[5, 2]	δεσπότας κατήγγελον, ἀνεσκολοπίσθησαν· ἥ τε	Ῥωμαίων	πόλις καὶ σχεδὸν πᾶσα ἡ
[5, 5]	τε λιπαροῦσα ἐπειρᾶτο μεταμφιέσασθαι τὴν	Ῥωμαίων	στολὴν μέλλοντά {τε} ἐς τὴν
[5, 2]	τῆς τοιαύτης πολυτελείας παρὰ τοῖς	Ῥωμαίων	στρατιώταις οὐκ ἐπαινουμένης, βαρβάρου δὲ
[5, 2]	ἔσθ´ ὅτε καὶ σπανίζοντες τῶν	ἐπιτηδείων,	ἔς τε τὰ ἑαυτῶν οὐκ
[5, 7]	μίμων ὑποκριταῖς τὰς μεγίστας τῶν	βασιλείων	πίστεων ἐνεχείρισε. τοῖς δὲ δούλοις
[5, 3]	ὄψιν τῶν κατ´ αὐτὸν ὡραιότατος	μειρακίων	πάντων. ἐς τὸ αὐτὸ δὴ
[5, 8]	διὰ χρυσοῦ πολλοῦ καὶ λίθων	τιμίων	πεποίκιλτο, κατῆλθεν ἐς τὸ στρατόπεδον
[5, 6]	τε μεγίστους καὶ ὑψηλοτάτους κατασκευάσας,	ἀνιών	τε ἐπ´ αὐτούς, ἐρρίπτει τοῖς
[5, 6]	ἄγαλμα μετεπέμψατο, σεβόντων αὐτὸ ὑπερφυῶς	Καρχηδονίων	τε καὶ τῶν κατὰ τὴν
[5, 5]	περὶ τὸν νεὼν ἱδρύσας, ἑκάστοτε	προϊὼν	ἕωθεν ἑκατόμβας τε ταύρων καὶ
[5, 5]	μεγίστην γράψας παντὸς ἑαυτοῦ, οἷος	προϊών	τε καὶ ἱερουργῶν ἐφαίνετο, παραστήσας
[5, 1]	πολὺ ἐλαττόνων· οἱ δὲ ἐκ	μετρίων	πράξεων ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες περιέπουσιν
[5, 3]	δὲ οὐ μόνον πρὸς τῶν	ἐπιχωρίων,	ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ γειτνιῶντες
[5, 7]	ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ τῶν	δημοσίων	θεάτρων μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς μεγίστας
[5, 6]	ἀπέκτεινε τῶν ἐνδόξων τε καὶ	πλουσίων,	διαβληθέντας αὐτῷ ὡς ἀπαρεσκομένους καὶ
[5, 7]	μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς μεγίστας τῶν	βασιλικῶν	πράξεων, καὶ τοῖς μὲν στρατοπέδοις
[5, 5]	χιτῶνας ποδήρεις καὶ χειριδωτοὺς νόμῳ	Φοινίκων,	ἐν μέσῳ φέροντες μίαν πορφύραν·
[5, 6]	πλὴν χοίρων· τούτων γὰρ ἀπείχετο	Φοινίκων	νόμῳ. ἐν δὴ ταῖς ἁρπαγαῖς
[5, 3]	γὰρ οἱ ἐπιχώριοι σέβουσι, τῇ	Φοινίκων	φωνῇ Ἐλαιαγάβαλον καλοῦντες. νεὼς δὲ
[5, 1]	Μάρκος ὕστερον δὲ Περτίναξ, ἐξ	ἰδιωτικῶν	σπαργάνων ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες. γένους
[5, 6]	καίτοι χορεύειν ἀεὶ καὶ ἱερουργεῖν	δοκῶν,	πλείστους ἀπέκτεινε τῶν ἐνδόξων τε
[5, 2]	τῇ Ἀντιοχείᾳ διέτριβε γένειόν τε	ἀσκῶν,	βαδίζων τε πλέον τοῦ δέοντος
[5, 5]	Ἑλληνικὴν πᾶσαν ἐσθῆτα ἐμυσάττετο, ἐρίου	φάσκων	εἰργάσθαι, πράγματος εὐτελοῦς· τοῖς δὲ
[5, 6]	δὲ ἅρμα ἦγεν ἑξάπωλον, ἵππων	λευκῶν	μεγίστων τε καὶ ἀσπίλων, χρυσῷ
[5, 3]	τε κεφαλὴν ἐκόσμει στέφανος λίθων	πολυτελῶν	χροιᾷ διηνθισμένος. ἦν δὲ τὴν
[5, 6]	ἁρπαγαῖς πολλοὶ διεφθείροντο, ὑπό τε	ἀλλήλων	πατούμενοι καὶ τοῖς δόρασι τῶν
[5, 6]	ἵππων λευκῶν μεγίστων τε καὶ	ἀσπίλων,	χρυσῷ πολλῷ καὶ φαλάροις ποικίλοις
[5, 5]	τῆς μάμμης καὶ τῶν συνόντων	φίλων	(αὐτὸς γὰρ ἦν νέος τε
[5, 5]	δημοσίας θυσίας ἐπιτελοῦσι, πρὸ τῶν	ἄλλων	θεῶν οὓς δὴ καλοῦσιν ἱερουργοῦντες,
[5, 1]	καὶ πρὸς τοὺς ἀρχομένους φιλάνθρωπον	διαβάλλων	καὶ διασκώπτων ἐς ῥᾳθυμίαν καὶ
[5, 8]	ἐντρεχὴς καὶ τῇ βασιλείῳ αὐλῇ	πολλῶν	ἐτῶν ἐνδιαιτηθεῖσα, ἅτε τῆς Σεβήρου
[5, 4]	ᾐδοῦντο. ὡς δὲ παρὰ τῶν	αὐτομόλων	ἐπύθετο Ἀντωνῖνος τὴν τοῦ Μακρίνου
[5, 4]	ἀξιόχρεως· ἔτι τε καὶ τῶν	αὐτομόλων	τὸ πλῆθος ἑκάστοτε, εἰ καὶ
[5, 4]	δὲ πάντες ἀνοιχθεισῶν αὐτοῖς τῶν	πυλῶν	ἐς τὸ στρατόπεδον ἐδέχθησαν. οὕτως
[5, 7]	ἡνιόχοις τε καὶ κωμῳδοῖς καὶ	μίμων	ὑποκριταῖς τὰς μεγίστας τῶν βασιλείων
[5, 6]	ἀπεπέμψατο, ἰδιωτεύειν κελεύσας καὶ τῶν	τιμῶν	παρελόμενος. μετ´ ἐκείνην δὲ προσποιησάμενος
[5, 6]	ἁγνεύειν τε πρὸς τῶν ἱερῶν	νόμων	κελευομένης καὶ μέχρι τέλους τοῦ
[5, 1]	ἔπραττεν οὐκ ἀρεσκόμενον, καὶ προκινδυνεύσαντα	ὑμῶν	ἐν οἷς πολλάκις ταῖς τυχούσαις
[5, 1]	ἰδίῳ κτήματι· οἱ δὲ παρ´	ὑμῶν	λαβόντες χάριτός τε αἰδίου εἰσὶ
[5, 5]	καὶ καλλίστου πολλοὺς ἀμφορέας τῶν	βωμῶν	προχέων, ὡς ῥεῖθρα φέρεσθαι οἴνου
[5, 1]	ὕστερον δὲ Περτίναξ, ἐξ ἰδιωτικῶν	σπαργάνων	ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντες. γένους γὰρ
[5, 5]	βωμοὺς ἐχόρευεν ὑπὸ παντοδαποῖς ἤχοις	ὀργάνων,	γύναιά τε ἐπιχώρια ἐχόρευε σὺν
[5, 3]	αὐλοῖς καὶ σύριγξι παντοδαπῶν τε	ὀργάνων	ἤχῳ, περιεργότερον ἐπέβλεπον οἵ τε
[5, 4]	τε καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡδοιπόρει,	φθάνων	τὴν φήμην τῆς ἑαυτοῦ τύχης,
[5, 6]	ὀρχούμενος· οὐδὲ γὰρ λανθάνειν ἤθελεν	ἁμαρτάνων.	προῄει τε ὑπογραφόμενος τοὺς ὀφθαλμοὺς
[5, 7]	τὴν σύγκλητον ταῦτα ἐκύρωσε, γελοιότατα	ψηφισαμένων	πάντων ἃ ἐκελεύοντο, πατέρα μὲν
[5, 6]	χρυσῷ πολλῷ καὶ φαλάροις ποικίλοις	κεκοσμημένων,	τάς τε ἡνίας κατεῖχεν οὐδείς,
[5, 4]	πότερον ἐν τῷ πλήθει τῶν	κειμένων	ἢ ἀποδρὰς ᾤχετο, ἠγνόουν τε
[5, 8]	παῖδα προσφέρεσθαι τῶν ὑπ´ ἐκείνου	πεμπομένων·	ὀψοποιοῖς τε καὶ οἰνοχόοις ὁ
[5, 7]	βουλὴν ἢ τὸ ἱππικὸν τάγμα	κατατασσομένων	προέστησεν. ἡνιόχοις τε καὶ κωμῳδοῖς
[5, 8]	ἐλάνθανε τῶν ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίνου	βουλευομένων,	φύσει τε χαύνου τὸν τρόπον
[5, 8]	σεμνῶν ἐς ὕβριν καὶ παροινίαν	ἐκβεβακχευμένων,	οἵ τε ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι
[5, 7]	γυμνασίοις εἴθιζε, παιδείαν τε τὴν	Ἑλλήνων	καὶ Ῥωμαίων ἐπαίδευεν. ἐφ´ οἷς
[5, 7]	τινὶ εὐδοκιμήσας, τὰς ὑπατικὰς τῶν	ἐθνῶν	ἐξουσίας ἐνεχείρισε. ~πάντων δὲ οὕτως
[5, 1]	ἅμα τῷ θαυμάζεσθαι καὶ τῶν	ἐπαίνων	τὴν ἀναφορὰν ἐς αὐτόν τινα
[5, 6]	τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὰς παρειὰς	ἐρυθραίνων,	φύσει τε πρόσωπον ὡραῖον ὑβρίζων
[5, 8]	δὲ οὕτως τῶν πάλαι δοκούντων	σεμνῶν	ἐς ὕβριν καὶ παροινίαν ἐκβεβακχευμένων,
[5, 4]	νέον Ἀντωνῖνον. ὁ δὲ Μακρῖνος	καταφρονῶν	τοῦ πράγματος ὡς παιδαριώδους, χρώμενός
[5, 1]	καταφρονήσει τῶν ὑπηκόων ὡς πολὺ	ἐλαττόνων·	οἱ δὲ ἐκ μετρίων πράξεων
[5, 6]	ἱερουργεῖν δοκῶν, πλείστους ἀπέκτεινε τῶν	ἐνδόξων	τε καὶ πλουσίων, διαβληθέντας αὐτῷ
[5, 1]	ἐς ὑπεροψίαν ἐκπίπτει καταφρονήσει τῶν	ὑπηκόων	ὡς πολὺ ἐλαττόνων· οἱ δὲ
[5, 3]	ὑπό τε αὐλοῖς καὶ σύριγξι	παντοδαπῶν	τε ὀργάνων ἤχῳ, περιεργότερον ἐπέβλεπον
[5, 3]	ἀνεζωσμένος, τά τε σκέλη πάντα	σκέπων	ἀπ´ ὀνύχων ἐς μηροὺς ἐσθῆσιν
[5, 4]	λαβὼν καὶ τὴν κεφαλὴν ἀεὶ	σκέπων.	νύκτωρ τε καὶ μεθ´ ἡμέραν
[5, 6]	τοὐπίσω, ἔς τε τὸν θεὸν	ἀποβλέπων	καὶ τοὺς χαλινοὺς ἀντέχων τῶν
[5, 7]	ἀπῆγε μὲν τῶν αἰσχρῶν καὶ	ἀπρεπῶν	βασιλεῦσιν ἔργων, διδασκάλους δὲ πάσης
[5, 6]	ἐρρίπτει τοῖς ὄχλοις, ἁρπάζειν πᾶσιν	ἐπιτρέπων,	ἐκπώματά τε χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ
[5, 5]	τοῦ Μακρίνου ῥᾳθυμίαν τε καὶ	τρόπων	χαυνότητα, αἴτιόν τε οὐκ ἄλλον
[5, 1]	καὶ διασκώπτων ἐς ῥᾳθυμίαν καὶ	τρόπων	χαυνότητα· κολακείαις δὲ χαίρων, καὶ
[5, 6]	τὸ δὲ ἅρμα ἦγεν ἑξάπωλον,	ἵππων	λευκῶν μεγίστων τε καὶ ἀσπίλων,
[5, 6]	καὶ τοὺς χαλινοὺς ἀντέχων τῶν	ἵππων·	πᾶσάν τε τὴν ὁδὸν ἤνυε
[5, 2]	ὑπὸ Ῥωμαίους οἰκουμένη καθαρθεῖσα πονηρῶν	ἀνθρώπων,	τῶν μὲν κολασθέντων τῶν δὲ
[5, 6]	καὶ τῶν κατὰ τὴν Λιβύην	ἀνθρώπων.	φασὶ δὲ αὐτὸ Διδὼ τὴν
[5, 3]	τε τοῖς βωμοῖς χορεύοντα νόμῳ	βαρβάρων	ὑπό τε αὐλοῖς καὶ σύριγξι
[5, 7]	μαθήμασι, παλαίστραις τε καὶ τοῖς	ἀνδρῶν	γυμνασίοις εἴθιζε, παιδείαν τε τὴν
[5, 7]	βακχεύεσθαι, σωφρονίζοντες δὲ καὶ τὰ	ἀνδρῶν	διδάσκοντες. ἐς τοσοῦτον δὲ ἐξώκειλε
[5, 6]	ἵνα δὴ καὶ τὰ τῶν	ἀνδρῶν	πράττειν δοκοίη, παρθένου τῇ Ῥωμαίων
[5, 6]	ἱερωμένης ἁγνεύειν τε πρὸς τῶν	ἱερῶν	νόμων κελευομένης καὶ μέχρι τέλους
[5, 5]	τοῦ ἐπιχωρίου θεοῦ, ᾧ δὴ	καλλιερῶν	ἐγέγραπτο, πέμψας τε ἐς τὴν
[5, 7]	τιμηθέντος ὑπὸ τοῦ δοκοῦντος πατρὸς	ἀμφοτέρων	εἶναι· τὴν γὰρ Ἀντωνίνου τοῦ
[5, 8]	καὶ ἐκώλυεν ἡ κοινὴ μάμμη	ἀμφοτέρων	Μαῖσα, γυνὴ καὶ ἄλλως ἐντρεχὴς
[5, 7]	οὓς δὲ ἐφυγάδευσεν, αἰτίας γελοιοτάτας	ἐπιφέρων,	ὡς διαφθείροιεν αὐτῷ τὸν δοκοῦντα
[5, 2]	ἡ ὑπὸ Ῥωμαίους οἰκουμένη καθαρθεῖσα	πονηρῶν	ἀνθρώπων, τῶν μὲν κολασθέντων τῶν
[5, 5]	εἰργάσθαι, πράγματος εὐτελοῦς· τοῖς δὲ	Σηρῶν	ὑφάσμασι μόνοις ἠρέσκετο. προῄει τε
[5, 1]	καὶ τρόπων χαυνότητα· κολακείαις δὲ	χαίρων,	καὶ τοὺς εἰς ὠμότητα παροξύνοντας
[5, 6]	τε πάντα, ὅσα ἥμερα, πλὴν	χοίρων·	τούτων γὰρ ἀπείχετο Φοινίκων νόμῳ.
[5, 4]	μετιόντες πρὸς τὸν Ἀντωνῖνον. ἅπερ	ὁρῶν	ὁ Μακρῖνος, φοβηθείς τε μὴ
[5, 6]	ὁδὸν ἤνυε τρέχων ἔμπαλιν ἑαυτοῦ	ἀφορῶν	τε ἐς τὸ πρόσθεν τοῦ
[5, 4]	δὲ σπεύδειν ἐς τὴν Ῥώμην,	θαρρῶν	τῇ τοῦ δήμου περὶ αὐτὸν
[5, 7]	τῆς σκηνῆς καὶ τῶν δημοσίων	θεάτρων	μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς μεγίστας τῶν
[5, 5]	ἑκάστοτε προϊὼν ἕωθεν ἑκατόμβας τε	ταύρων	καὶ προβάτων πολὺ πλῆθος κατέσφαττε
[5, 7]	ἡ Μαμαία ἀπῆγε μὲν τῶν	αἰσχρῶν	καὶ ἀπρεπῶν βασιλεῦσιν ἔργων, διδασκάλους
[5, 4]	εἶχε στρατόν, ἐπῄει ὡς δὴ	πολιορκήσων	τοὺς ἐκείνῳ προσκεχωρηκότας. ὁ δὲ
[5, 4]	τῷ Μακρίνῳ, αὐτοὶ δὲ πάντες	ἀνοιχθεισῶν	αὐτοῖς τῶν πυλῶν ἐς τὸ
[5, 4]	Χαλκηδόνι γοῦν τῆς Βιθυνίας κατελήφθη,	νοσῶν	χαλεπώτατα ὑπό τε τῆς συνεχοῦς
[5, 7]	αὐτὸν ἡ Μαμαία ἀπῆγε μὲν	τῶν	αἰσχρῶν καὶ ἀπρεπῶν βασιλεῦσιν ἔργων,
[5, 5]	τινες δημοσίας θυσίας ἐπιτελοῦσι, πρὸ	τῶν	ἄλλων θεῶν οὓς δὴ καλοῦσιν
[5, 5]	ὁμοιοτρόπους τε καὶ κόλακας αὑτοῦ	τῶν	ἁμαρτημάτων) βουλόμενος ἐν ἔθει γενέσθαι
[5, 8]	τε καὶ συνεργοὶ ἐδόκουν εἶναι	τῶν	ἁμαρτημάτων. τὰ δὲ σώματα τοῦ
[5, 6]	ἐρᾶν, ἵνα δὴ καὶ τὰ	τῶν	ἀνδρῶν πράττειν δοκοίη, παρθένου τῇ
[5, 4]	οἴκοι μένει, πέμπει δὲ ἕνα	τῶν	ἀρχόντων τοῦ στρατοπέδου, δύναμιν δοὺς
[5, 4]	αἰχμαλώτους ᾐδοῦντο. ὡς δὲ παρὰ	τῶν	αὐτομόλων ἐπύθετο Ἀντωνῖνος τὴν τοῦ
[5, 4]	ἀγωνίζεσθαι ἀξιόχρεως· ἔτι τε καὶ	τῶν	αὐτομόλων τὸ πλῆθος ἑκάστοτε, εἰ
[5, 7]	καὶ μίμων ὑποκριταῖς τὰς μεγίστας	τῶν	βασιλείων πίστεων ἐνεχείρισε. τοῖς δὲ
[5, 7]	θεάτρων μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς μεγίστας	τῶν	βασιλικῶν πράξεων, καὶ τοῖς μὲν
[5, 5]	παλαιοτάτου καὶ καλλίστου πολλοὺς ἀμφορέας	τῶν	βωμῶν προχέων, ὡς ῥεῖθρα φέρεσθαι
[5, 2]	πονηρῶν ἀνθρώπων, τῶν μὲν κολασθέντων	τῶν	δὲ ἐξωσθέντων, εἰ δέ τινες
[5, 7]	τὰ ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ	τῶν	δημοσίων θεάτρων μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς
[5, 7]	αἰσχρῷ τινὶ εὐδοκιμήσας, τὰς ὑπατικὰς	τῶν	ἐθνῶν ἐξουσίας ἐνεχείρισε. ~πάντων δὲ
[5, 2]	ἀπαλλαγῇ. ἕκαστός τε ᾤετο, μάλιστα	τῶν	ἐν ἀξιώσει τινὶ ἢ πράξει
[5, 6]	καὶ ἱερουργεῖν δοκῶν, πλείστους ἀπέκτεινε	τῶν	ἐνδόξων τε καὶ πλουσίων, διαβληθέντας
[5, 1]	χρηστότης ἅμα τῷ θαυμάζεσθαι καὶ	τῶν	ἐπαίνων τὴν ἀναφορὰν ἐς αὐτόν
[5, 5]	διοικηθέντων αὐτῷ κατὰ τὴν ἀνατολὴν	τῶν	ἐπειγόντων ὑπό τε τῆς μάμμης
[5, 2]	διαιτώμενοι, ἔσθ´ ὅτε καὶ σπανίζοντες	τῶν	ἐπιτηδείων, ἔς τε τὰ ἑαυτῶν
[5, 3]	θρησκεύεται δὲ οὐ μόνον πρὸς	τῶν	ἐπιχωρίων, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ
[5, 7]	καὶ εὐκοσμίας τῆς τε ὑποστάσεως	τῶν	ἐς τὴν σύγκλητον βουλὴν ἢ
[5, 1]	βιώσεσθε, ὧν ἀφῃρέθητε μὲν ὑπὸ	τῶν	εὐπατριδῶν βασιλέων, ἀποδοῦναι δὲ ὑμῖν
[5, 5]	θεάτρου σχήματι. τὰ δὲ σπλάγχνα	τῶν	ἱερουργηθέντων τά τε ἀρώματα ἐν
[5, 6]	Ἑστίᾳ ἱερωμένης ἁγνεύειν τε πρὸς	τῶν	ἱερῶν νόμων κελευομένης καὶ μέχρι
[5, 6]	ἀποβλέπων καὶ τοὺς χαλινοὺς ἀντέχων	τῶν	ἵππων· πᾶσάν τε τὴν ὁδὸν
[5, 3]	ἡλικίαν ἀκμαῖος καὶ τὴν ὄψιν	τῶν	κατ´ αὐτὸν ὡραιότατος μειρακίων πάντων.
[5, 6]	αὐτὸ ὑπερφυῶς Καρχηδονίων τε καὶ	τῶν	κατὰ τὴν Λιβύην ἀνθρώπων. φασὶ
[5, 4]	εἴη, πότερον ἐν τῷ πλήθει	τῶν	κειμένων ἢ ἀποδρὰς ᾤχετο, ἠγνόουν
[5, 1]	ἀμείψασθαι τοὺς εὐεργεσίαις προειληφότας. καὶ	τῶν	μὲν εὐπατριδῶν βασιλέων τὸ εὐγενὲς
[5, 2]	Ῥωμαίους οἰκουμένη καθαρθεῖσα πονηρῶν ἀνθρώπων,	τῶν	μὲν κολασθέντων τῶν δὲ ἐξωσθέντων,
[5, 7]	ἐκ τῆς σκηνῆς βαστάσας, παιδείας	τῶν	νέων καὶ εὐκοσμίας τῆς τε
[5, 8]	ἐξουσίας ἐνεχείρισε. ~πάντων δὲ οὕτως	τῶν	πάλαι δοκούντων σεμνῶν ἐς ὕβριν
[5, 2]	εὐρύθμου ὑποκριταῖς σχολάζων, τῆς τε	τῶν	πραγμάτων διοικήσεως ἀμελῶς ἔχων. προῄει
[5, 1]	τε καὶ συμβούλους ἔχειν τῆς	τῶν	πραγμάτων διοικήσεως. ὑμεῖς δὲ ἐν
[5, 3]	τοῖς ἐγγόνοις. καταγαγόντων τε αὐτοὺς	τῶν	προσφυγόντων στρατιωτῶν γενόμενοι πρὸς τῷ
[5, 4]	αὐτοὶ δὲ πάντες ἀνοιχθεισῶν αὐτοῖς	τῶν	πυλῶν ἐς τὸ στρατόπεδον ἐδέχθησαν.
[5, 6]	ἀλλήλων πατούμενοι καὶ τοῖς δόρασι	τῶν	στρατιωτῶν περιπίπτοντες, ὡς τὴν ἐκείνου
[5, 5]	ἔφερον, ἀλλ´ οἵ τε ἔπαρχοι	τῶν	στρατοπέδων καὶ οἱ ἐν ταῖς
[5, 1]	αὐτὸς ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐπάρχουσι	τῶν	στρατοπέδων πεπίστευται, περιττὸν νομίζω μακρηγορεῖν.
[5, 4]	ὁ δὲ Ἀντωνῖνος, οὐκ ἀναμενόντων	τῶν	σὺν αὐτῷ στρατιωτῶν πολιορκηθῆναι, θαρρησάντων
[5, 5]	ὑπό τε τῆς μάμμης καὶ	τῶν	συνόντων φίλων (αὐτὸς γὰρ ἦν
[5, 4]	τὴν φήμην τῆς ἑαυτοῦ τύχης,	τῶν	τε ἑκατοντάρχων μεγάλῃ σπουδῇ τὰ
[5, 6]	χρόνον ἀπεπέμψατο, ἰδιωτεύειν κελεύσας καὶ	τῶν	τιμῶν παρελόμενος. μετ´ ἐκείνην δὲ
[5, 8]	τι εἴα τὸν παῖδα προσφέρεσθαι	τῶν	ὑπ´ ἐκείνου πεμπομένων· ὀψοποιοῖς τε
[5, 1]	εὐγενὲς ἐς ὑπεροψίαν ἐκπίπτει καταφρονήσει	τῶν	ὑπηκόων ὡς πολὺ ἐλαττόνων· οἱ
[5, 5]	θηλείαις πρέπειν. ὃ δὲ καταφρονήσας	τῶν	ὑπὸ τῆς πρεσβύτιδος λεχθέντων, μηδ´
[5, 8]	διατρίψασα. οὐδὲν οὖν αὐτὴν ἐλάνθανε	τῶν	ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίνου βουλευομένων, φύσει
[5, 4]	καὶ πρό γε ἁπάντων ἡ	τῶν	χρημάτων ἐλπίς, ὡς πολλοὺς καὶ
[5, 5]	ἕωθεν ἑκατόμβας τε ταύρων καὶ	προβάτων	πολὺ πλῆθος κατέσφαττε τοῖς τε
[5, 6]	διά τε ἡνιοχείας καὶ πάντων	θεαμάτων	τε καὶ ἀκροαμάτων πλείστων εὐωχούμενον
[5, 6]	καὶ πάντων θεαμάτων τε καὶ	ἀκροαμάτων	πλείστων εὐωχούμενον τὸν δῆμον καὶ
[5, 2]	ὑποκριταῖς σχολάζων, τῆς τε τῶν	πραγμάτων	διοικήσεως ἀμελῶς ἔχων. προῄει τε
[5, 1]	καὶ συμβούλους ἔχειν τῆς τῶν	πραγμάτων	διοικήσεως. ὑμεῖς δὲ ἐν ἀδείᾳ
[5, 4]	δ´ αὐτοὺς καὶ ἀνέπειθεν ἐς	πραγμάτων	καινοτομίαν τό τε Μακρίνου μῖσος
[5, 5]	ἦν νέος τε τὴν ἡλικίαν,	πραγμάτων	τε καὶ παιδείας ἄπειρος) οὐ
[5, 3]	τὰ ἑαυτῆς. πλείστων δὲ ἦν	χρημάτων	ἀνάπλεως ἅτε μακρῷ χρόνῳ βασιλικῇ
[5, 3]	δὲ Μαίσῃ ἐλέγετο σωροὺς εἶναι	χρημάτων,	ἐκείνην δὲ ἑτοίμως πάντα προέσθαι
[5, 4]	πρό γε ἁπάντων ἡ τῶν	χρημάτων	ἐλπίς, ὡς πολλοὺς καὶ αὐτομολοῦντας
[5, 8]	τὸν Ἀλέξανδρον εὔνοιαν καὶ διὰ	χρημάτων,	ἐς ἃ μάλιστα ἀποβλέπουσιν, οἰκειώσηται.
[5, 4]	Ἀντωνίνου υἱὸν εὐφημοῦντες, βαλάντιά τε	χρημάτων	μεστὰ δέλεαρ προδοσίας αὐτοῖς ἐδείκνυσαν.
[5, 5]	τε καὶ κόλακας αὑτοῦ τῶν	ἁμαρτημάτων)	βουλόμενος ἐν ἔθει γενέσθαι τῆς
[5, 8]	καὶ συνεργοὶ ἐδόκουν εἶναι τῶν	ἁμαρτημάτων.	τὰ δὲ σώματα τοῦ τε
[5, 8]	καὶ τῇ βασιλείῳ αὐλῇ πολλῶν	ἐτῶν	ἐνδιαιτηθεῖσα, ἅτε τῆς Σεβήρου γυναικὸς
[5, 8]	ἀμελέστερον προσεφέροντο. ἐφ´ οἷς ἐκεῖνος	ἀγανακτῶν,	καὶ διανυκτερεύσας ἐν τῷ ἱερῷ
[5, 7]	σύγκλητον ταῦτα ἐκύρωσε, γελοιότατα ψηφισαμένων	πάντων	ἃ ἐκελεύοντο, πατέρα μὲν ἐκεῖνον
[5, 8]	ὑπατικὰς τῶν ἐθνῶν ἐξουσίας ἐνεχείρισε.	~πάντων	δὲ οὕτως τῶν πάλαι δοκούντων
[5, 3]	τῶν κατ´ αὐτὸν ὡραιότατος μειρακίων	πάντων.	ἐς τὸ αὐτὸ δὴ συνιόντων
[5, 6]	θέατρα, διά τε ἡνιοχείας καὶ	πάντων	θεαμάτων τε καὶ ἀκροαμάτων πλείστων
[5, 6]	καὶ ἄνθη ἐπιρριπτοῦντες· ἀγάλματά τε	πάντων	θεῶν, καὶ εἴ τι πολυτελὲς
[5, 8]	ὀρχούμενόν τε οὕτως ὡς ὑπὸ	πάντων	ὁρᾶσθαι. ἐπιρρεπεστέρας τοίνυν τὰς γνώμας
[5, 3]	βασιλικοῦ, καὶ τῆς ὥρας αὐτοῦ	πάντων	τὰς ὄψεις ἐς ἑαυτὴν ἐπιστρεφούσης.
[5, 4]	μνήμης πάθος, καὶ πρό γε	ἁπάντων	ἡ τῶν χρημάτων ἐλπίς, ὡς
[5, 4]	τῶν σὺν αὐτῷ στρατιωτῶν πολιορκηθῆναι,	θαρρησάντων	δὲ μετὰ πάσης προθυμίας ἐξελθεῖν
[5, 5]	σχήματι. τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν	ἱερουργηθέντων	τά τε ἀρώματα ἐν χρυσοῖς
[5, 5]	τε τῆς ἀρχῆς ἐκεῖνος ὑπεδέξατο,	διοικηθέντων	αὐτῷ κατὰ τὴν ἀνατολὴν τῶν
[5, 2]	καθαρθεῖσα πονηρῶν ἀνθρώπων, τῶν μὲν	κολασθέντων	τῶν δὲ ἐξωσθέντων, εἰ δέ
[5, 2]	τῶν μὲν κολασθέντων τῶν δὲ	ἐξωσθέντων,	εἰ δέ τινες καὶ ἔλαθον,
[5, 4]	ἔτι βασιλεύοντος ἐπί τινα σπουδαῖα	πεμφθέντων.	ὃ μὲν οὖν ἔφυγεν, ὡς
[5, 5]	καταφρονήσας τῶν ὑπὸ τῆς πρεσβύτιδος	λεχθέντων,	μηδ´ ἄλλῳ τινὶ πεισθείς (οὐδὲ
[5, 6]	τῆς Οὐρανίας τὸ ἄγαλμα μετεπέμψατο,	σεβόντων	αὐτὸ ὑπερφυῶς Καρχηδονίων τε καὶ
[5, 3]	ταῖς θυγατράσι καὶ τοῖς ἐγγόνοις.	καταγαγόντων	τε αὐτοὺς τῶν προσφυγόντων στρατιωτῶν
[5, 5]	αὐτῷ κατὰ τὴν ἀνατολὴν τῶν	ἐπειγόντων	ὑπό τε τῆς μάμμης καὶ
[5, 4]	ἑκατοντάρχων μεγάλῃ σπουδῇ τὰ ὀχήματα	ἐπειγόντων,	ὡς ἂν ὑπὸ Μακρίνου ἔτι
[5, 3]	ἐγγόνοις. καταγαγόντων τε αὐτοὺς τῶν	προσφυγόντων	στρατιωτῶν γενόμενοι πρὸς τῷ τείχει
[5, 2]	τινες καὶ ἔλαθον, δι´ εὐλάβειαν	ἡσυχαζόντων,	ἐν ἀδείᾳ πολλῇ καὶ εἰκόνι
[5, 3]	πάντων. ἐς τὸ αὐτὸ δὴ	συνιόντων	κάλλους σώματος, ἡλικίας ἀκμῆς, ἁβροῦ
[5, 4]	προσκεχωρηκότας. ὁ δὲ Ἀντωνῖνος, οὐκ	ἀναμενόντων	τῶν σὺν αὐτῷ στρατιωτῶν πολιορκηθῆναι,
[5, 5]	τε τῆς μάμμης καὶ τῶν	συνόντων	φίλων (αὐτὸς γὰρ ἦν νέος
[5, 4]	μένει, πέμπει δὲ ἕνα τῶν	ἀρχόντων	τοῦ στρατοπέδου, δύναμιν δοὺς ὅσην
[5, 8]	~πάντων δὲ οὕτως τῶν πάλαι	δοκούντων	σεμνῶν ἐς ὕβριν καὶ παροινίαν
[5, 6]	τε καὶ ἰδίᾳ ὡς δὴ	γαμούντων	θεῶν. κατεσκεύασε δὲ καὶ ἐν
[5, 1]	τοὺς ἀρχομένους φιλάνθρωπον διαβάλλων καὶ	διασκώπτων	ἐς ῥᾳθυμίαν καὶ τρόπων χαυνότητα·
[5, 2]	δὲ ἑκάστοτε ἐς τὸ ἁβροδίαιτον,	ὀρχηστῶν	τε θέαις καὶ πάσης μούσης
[5, 6]	ἅρμα ἦγεν ἑξάπωλον, ἵππων λευκῶν	μεγίστων	τε καὶ ἀσπίλων, χρυσῷ πολλῷ
[5, 3]	καταβιῶναι, πάντα ἔχουσαν τὰ ἑαυτῆς.	πλείστων	δὲ ἦν χρημάτων ἀνάπλεως ἅτε
[5, 6]	πάντων θεαμάτων τε καὶ ἀκροαμάτων	πλείστων	εὐωχούμενον τὸν δῆμον καὶ παννυχίζοντα
[5, 3]	ἔβλεπον. ἦσαν δέ τινες ἐξ	αὐτῶν	καὶ πρόσφυγες οἰκεῖοί τε τῆς
[5, 8]	διανέμεσθαι τοῖς στρατιώταις κρύβδην, ὅπως	αὐτῶν	τὴν πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον εὔνοιαν
[5, 7]	τῆς βασιλείου αὐλῆς, τινάς τε	αὐτῶν	τοὺς ἐνδοξοτάτους οὓς μὲν ἀπέκτεινεν
[5, 2]	στρατόπεδα καὶ ἑκάστους ἐς τὰ	ἑαυτῶν	ἀπέπεμψεν, αὐτός τε ἐς τὴν
[5, 2]	τῶν ἐπιτηδείων, ἔς τε τὰ	ἑαυτῶν	οὐκ ἐπανιόντες εἰρήνης εἶναι δοκούσης·
[5, 6]	πάντα, ὅσα ἥμερα, πλὴν χοίρων·	τούτων	γὰρ ἀπείχετο Φοινίκων νόμῳ. ἐν
[5, 3]	καταγαγόντων τε αὐτοὺς τῶν προσφυγόντων	στρατιωτῶν	γενόμενοι πρὸς τῷ τείχει τοῦ
[5, 6]	πατούμενοι καὶ τοῖς δόρασι τῶν	στρατιωτῶν	περιπίπτοντες, ὡς τὴν ἐκείνου ἑορτὴν
[5, 4]	οὐκ ἀναμενόντων τῶν σὺν αὐτῷ	στρατιωτῶν	πολιορκηθῆναι, θαρρησάντων δὲ μετὰ πάσης
[5, 2]	ἐν ἀξιώσει τινὶ ἢ πράξει	καθεστώτων,	ξίφος ἀποσεσεῖσθαι τοῖς αὐχέσιν ἐπαιωρούμενον.
[5, 5]	τε βωμοῖς ἐπετίθει, παντοδαποῖς ἀρώμασι	σωρεύων,	οἴνου τε τοῦ παλαιοτάτου καὶ
[5, 1]	οἷς πολλάκις ταῖς τυχούσαις διαβολαῖς	πιστεύων	ἀφειδῶς ὑμῖν προσεφέρετο. κἀμὲ μὲν
[5, 2]	τε τῶν πραγμάτων διοικήσεως ἀμελῶς	ἔχων.	προῄει τε πόρπαις καὶ ζωστῆρι
[5, 6]	πᾶσάν τε τὴν ὁδὸν ἤνυε	τρέχων	ἔμπαλιν ἑαυτοῦ ἀφορῶν τε ἐς
[5, 6]	θεὸν ἀποβλέπων καὶ τοὺς χαλινοὺς	ἀντέχων	τῶν ἵππων· πᾶσάν τε τὴν
[5, 6]	συμφοράν. αὐτὸς δὲ ἐβλέπετο πολλάκις	ἡνιοχῶν	ἢ ὀρχούμενος· οὐδὲ γὰρ λανθάνειν
[5, 4]	τῆς ἑαυτοῦ τύχης, τῶν τε	ἑκατοντάρχων	μεγάλῃ σπουδῇ τὰ ὀχήματα ἐπειγόντων,
[5, 3]	τε σκέλη πάντα σκέπων ἀπ´	ὀνύχων	ἐς μηροὺς ἐσθῆσιν ὁμοίως χρυσῷ