Livre, partie |
[1, 13] |
ὑπὸ
σοῦ
~σοφοῦ
γεγονέναι,
ἐνεφράχθησαν
|
αἱ |
αἰσθήσεις
τούτου
μου
~τοῦ
νοήματος. |
[1, 13] |
καλά.
διὸ
καὶ
~ἐν
πᾶσιν
|
αἱ |
δυνάμεις
αἱ
ἐν
ἐμοὶ
ᾄδουσι. |
[1, 13] |
λόγῳ,
λογικὴν
θυσίαν.
~ταῦτα
βοῶσιν
|
αἱ |
δυνάμεις
αἱ
ἐν
ἐμοί·
τὸ |
[1, 13] |
τῶν
δυνάμεων
μου
~τὴν
εὐλογίαν.
|
~αἱ |
δυνάμεις
αἱ
ἐν
ἐμοί,
ὑμνεῖτε |
[1, 13] |
καὶ
~ἐν
πᾶσιν
αἱ
δυνάμεις
|
αἱ |
ἐν
ἐμοὶ
ᾄδουσι.
~Θέλω,
πάτερ, |
[1, 13] |
~συνᾴσατε
τῷ
θελήματί
μου
πᾶσαι
|
αἱ |
ἐν
ἐμοὶ
δυνάμεις.
γνῶσις
~ἁγία, |
[1, 13] |
θυσίαν.
~ταῦτα
βοῶσιν
αἱ
δυνάμεις
|
αἱ |
ἐν
ἐμοί·
τὸ
πᾶν
ὑμνοῦσι, |
[1, 13] |
μου
~τὴν
εὐλογίαν.
~αἱ
δυνάμεις
|
αἱ |
ἐν
ἐμοί,
ὑμνεῖτε
τὸ
ἓν |
[1, 13] |
ἔτι
τοῦτό
μοι
εἰπέ,
πῶς
|
αἱ |
τιμωρίαι
~τοῦ
σκότους,
οὖσαι
ἀριθμῷ |
[1, 13] |
~ἰδέας,
εἰς
πλάνην
τοῦ
ἀνθρώπου·
|
διαζυγαὶ |
ἐν
αὐταῖς
εἰσιν,
~ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
διαλεγόμενος·
οὐκ
~ἀπεκάλυψας,
φάμενος
μηδένα
|
δύνασθαι |
σωθῆναι
πρὸ
~τῆς
παλιγγενεσίας·
ἐμοῦ |
[1, 13] |
παλιγγενεσία,
ὦ
τέκνον,
τὸ
μηκέτι
|
φαντάζεσθαι
|
~εἰς
τὸ
σῶμα
τὸ
τριχῇ |
[1, 13] |
αὐτὴν
~ἀσμενέστατα·
πῶς
ἅμα
τῷ
|
παραγενέσθαι |
ἀπώσατο
τὴν
~ἀκρασίαν;
τετάρτην
δὲ |
[1, 13] |
καὶ
ἔφης,
ὅταν
μέλλῃς
κόσμου
|
~ἀπαλλοτριοῦσθαι, |
παραδιδόναι
μοι.
ἕτοιμος
ἐγενόμην
~καὶ |
[1, 13] |
τοῦτό
μοι
εἰπέ,
πῶς
αἱ
|
τιμωρίαι
|
~τοῦ
σκότους,
οὖσαι
ἀριθμῷ
δώδεκα, |
[1, 13] |
~προπέτεια
τῆς
ὀργῆς·
εἰσὶ
δὲ
|
καὶ |
ἀδιόριστοι.
εἰκότως
οὖν
~κατὰ
τὸν |
[1, 13] |
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
~δυνήσομαι
πάντα
νοεῖν
|
καὶ |
ἀκούειν
ὧν
βούλομαι,
καὶ
ὁρᾶν
|
[1, 13] |
εἰς
πᾶσαν
πρᾶξιν
θεοῖς
τε
|
καὶ
|
~ἀνθρώποις.
δῶμεν
πάντες
ὁμοῦ
αὐτῷ |
[1, 13] |
τοῦ
ἡλίου
δύνοντος,
προσκύνει·
~ὁμοίως
|
καὶ |
ἀνιόντος
πρὸς
ἀπηλιώτην.
ἡσύχασον,
ὦ |
[1, 13] |
γλυκὺ
ὕδωρ
εἰς
τὴν
οἰκουμένην
|
καὶ |
ἀοίκητον
ὑπάρχειν
~εἰς
διατροφὴν
καὶ |
[1, 13] |
~ἀπαλλοτριοῦσθαι,
παραδιδόναι
μοι.
ἕτοιμος
ἐγενόμην
|
~καὶ |
ἀπηνδρείωσα
τὸ
ἐν
ἐμοὶ
φρόνημα |
[1, 13] |
λόγον
τὴν
ἀπόστασιν
ποιοῦνται,
καθὼς
|
καὶ
|
~ἀπὸ
δέκα
δυνάμεων
ἐλαυνόμεναι,
τουτέστιν |
[1, 13] |
μὴ
~ἀδύνατα
φθέγγου·
ἐπεὶ
ἁμαρτήσεις
|
καὶ |
ἀσεβηθήσεταί
σου
~ὁ
ὀφθαλμὸς
τοῦ |
[1, 13] |
πρῶτον
σύνθετον
~εἶδος·
οὐκέτι
κέχρῳσμαι
|
καὶ |
ἁφὴν
ἔχω
καὶ
μέτρον,
~ἀλλότριος |
[1, 13] |
~Ἀδύνατά
μοι
λέγεις,
ὦ
πάτερ,
|
καὶ |
βεβιασμένα·
~ὅθεν
πρὸς
ταῦτα
ὀρθῶς |
[1, 13] |
ἐμοὶ
ᾄδουσι.
~Θέλω,
πάτερ,
ἀκοῦσαι,
|
καὶ |
βούλομαι
ταῦτα
νοῆσαι.
~Ἡσύχασον,
ὦ |
[1, 13] |
εἰς
ἑαυτόν,
καὶ
ἐλεύσεται·
θέλησον,
|
~καὶ |
γίνεται·
κατάργησον
τοῦ
σώματος
τὰς |
[1, 13] |
~ἐστιν
ὁ
τοῦ
νοῦ
ὀφθαλμός,
|
καὶ |
δέξαιτο
τῶν
δυνάμεων
μου
~τὴν |
[1, 13] |
σιώπησον,
ὦ
τέκνον,
~καὶ
εὐφήμησον
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
οὐ
καταπαύσει
τὸ |
[1, 13] |
~γένεσις
καὶ
τὴν
δωδεκάδα
ἐξελαύνει
|
καὶ |
ἐθεώθημεν
τῇ
~γενέσει·
ὅστις
οὖν |
[1, 13] |
ἐμαυτὸν
ἐξελήλυθα
εἰς
ἀθάνατον
σῶμα,
|
~καί |
εἰμι
νῦν
οὐχ
ὁ
πρίν, |
[1, 13] |
ὦ
~τέκνον·
ἐπίσπασαι
εἰς
ἑαυτόν,
|
καὶ |
ἐλεύσεται·
θέλησον,
~καὶ
γίνεται·
κατάργησον |
[1, 13] |
ἑνάδα.
~Πάτερ,
τὸ
πᾶν
ὁρῶ
|
καὶ |
ἐμαυτὸν
ἐν
τῷ
νοΐ.
~Αὕτη |
[1, 13] |
θέαν
γεγενημένην
ἐξ
~ἐλέου
θεοῦ,
|
καὶ |
ἐμαυτὸν
ἐξελήλυθα
εἰς
ἀθάνατον
σῶμα, |
[1, 13] |
ταύτην
λεγομένην.
~Ὦ
πάτερ,
τέθεικα
|
καὶ |
ἐν
κόσμῳ
τῷ
ἐμῷ.
~Ἐν |
[1, 13] |
ἐκεῖνος
ποιεῖν
τὰ
καλά.
διὸ
|
καὶ
|
~ἐν
πᾶσιν
αἱ
δυνάμεις
αἱ |
[1, 13] |
ὦ
πάτερ,
~σὺν
τῷ
χαρακτῆρι.
|
Καὶ |
ἐν
τούτῳ
ψεύδῃ·
τὸ
γὰρ |
[1, 13] |
μὴ
διαδυόμενον,
~τὸ
μόνον
δυνάμει
|
καὶ |
ἐνεργείᾳ
νοούμενον,
δεόμενον
δὲ
τοῦ
|
[1, 13] |
βούλομαι,
καὶ
ὁρᾶν
~τὰ
πάντα,
|
καὶ |
ἐπέτρεψέ
μοι
ἐκεῖνος
ποιεῖν
τὰ |
[1, 13] |
τὴν
~γῆν
καὶ
οὐρανὸν
κρεμάσαντα
|
καὶ |
ἐπιτάξαντα
ἐκ
τοῦ
ὠκεανοῦ
~τὸ |
[1, 13] |
κατάργησον
τοῦ
σώματος
τὰς
αἰσθήσεις,
|
καὶ
|
~ἔσται
ἡ
γένεσις
τῆς
θεότητος· |
[1, 13] |
λόγος.
~λοιπὸν
σιώπησον,
ὦ
τέκνον,
|
~καὶ |
εὐφήμησον
καὶ
διὰ
τοῦτο
οὐ |
[1, 13] |
ἑαυτὸν
γνωρίζει
~ἐκ
τούτων
συνιστάμενον
|
καὶ |
εὐφραίνεται
~Ἀκλινὴς
γενόμενος
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 13] |
τοῦτον
~παρὰ
πάντα
μόνον
ἀγνοῶ,
|
καὶ |
ἔφης,
ὅταν
μέλλῃς
κόσμου
~ἀπαλλοτριοῦσθαι, |
[1, 13] |
τέκνον,
σοφία
νοερὰ
ἐν
σιγῇ
|
καὶ |
ἡ
σπορὰ
τὸ
~ἀληθινὸν
ἀγαθόν. |
[1, 13] |
~δι´
οὗ
ἔστιν
ἰδεῖν·
διὸ
|
καὶ |
ἠμέληταί
μοι
τὸ
πρῶτον
σύνθετον
|
[1, 13] |
τὸ
μὲν
ἀνωφερές,
~ὡς
πῦρ,
|
καὶ |
κατωφερές,
ὡς
γῆ,
καὶ
ὑγρόν, |
[1, 13] |
καὶ
ἀοίκητον
ὑπάρχειν
~εἰς
διατροφὴν
|
καὶ |
κτίσιν
πάντων
τῶν
ἀνθρώπων,
τὸν
|
[1, 13] |
συνίσταται
ὁ
τῆς
παλιγγενεσίας
~τρόπος
|
καὶ |
λόγος.
~λοιπὸν
σιώπησον,
ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
χρόνῳ
γὰρ
τρέπεται
εἰς
~αὔξησιν
|
καὶ |
μείωσιν,
ὡς
ψεῦδος.
~Τί
οὖν |
[1, 13] |
οὐκέτι
κέχρῳσμαι
καὶ
ἁφὴν
ἔχω
|
καὶ |
μέτρον,
~ἀλλότριος
δὲ
τούτων
εἰμί. |
[1, 13] |
~συνεστὸς
λύσιν
ἴσχει
ποτέ;
Εὐφήμησον
|
καὶ |
μὴ
~ἀδύνατα
φθέγγου·
ἐπεὶ
ἁμαρτήσεις |
[1, 13] |
ἀπὸ
σοῦ
~Αἰῶνος
εὐλογίαν
εὗρον
|
καί, |
ὃ
ζητῶ,
βουλῇ
τῇ
σῇ |
[1, 13] |
~Εἰς
μανίαν
με
οὐκ
ὀλίγην
|
καὶ |
οἴστρησιν
φρενῶν
~ἐνέσεισας,
ὦ
πάτερ· |
[1, 13] |
νοεῖν
καὶ
ἀκούειν
ὧν
βούλομαι,
|
καὶ |
ὁρᾶν
~τὰ
πάντα,
καὶ
ἐπέτρεψέ |
[1, 13] |
εἰμι
οὐ〉
κατανοεῖς
ἀτενίζων
σώματι
|
καὶ |
~ὁράσει.
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
τούτοις
θεωροῦμαι |
[1, 13] |
τοῖς
Γενικοῖς,
ὦ
πάτερ,
αἰνιγματωδῶς
|
καὶ |
οὐ
~τηλαυγῶς
ἔφρασας
περὶ
θειότητος |
[1, 13] |
~ἐπεγένετο,
ἅμα
ζωῇ
καὶ
φωτί,
|
καὶ |
οὐκέτι
ἐπῆλθεν
~οὐδεμία
τοῦ
σκότους |
[1, 13] |
πάντα,
τὸν
πήξαντα
τὴν
~γῆν
|
καὶ |
οὐρανὸν
κρεμάσαντα
καὶ
ἐπιτάξαντα
ἐκ |
[1, 13] |
τοῦ
ἐλεηθέντος
~ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
|
καὶ |
οὕτω
συνίσταται
ὁ
τῆς
παλιγγενεσίας
|
[1, 13] |
Αἴνιγμά
μοι
λέγεις,
ὦ
πάτερ,
|
καὶ |
οὐχ
ὡς
~πατὴρ
υἱῷ
διαλέγῃ. |
[1, 13] |
ὦ
τέκνον,
ἀλλὰ
καὶ
φοβεροὺς
|
~καὶ |
πολλούς.
Ἀγνοῶ,
ὦ
πάτερ.
~Μία |
[1, 13] |
θελήματος
τοῦ
θεοῦ,
ὦ
τέκνον.
|
~Καὶ |
ποταπὸς
ὁ
γεννώμενος,
ὦ
πάτερ; |
[1, 13] |
τῷ
πάντων
πατρὶ
~θεῷ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
πρόσθες,
ὦ
τέκνον,
διὰ
τοῦ |
[1, 13] |
ΟΡΕΙ
ΛΟΓΟΣ
ΑΠΟΚΡΥΦΟΣ,
ΠΕΡΙ
ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ
|
ΚΑΙ |
ΣΙΓΗΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ.
~Ἐν
τοῖς
Γενικοῖς, |
[1, 13] |
πᾶσαι
δυνάμεις
ὑμνεῖτε
σὺν
ἐμοί.
|
~καὶ |
σύ
μοι,
ἐγκράτεια,
ὕμνει.
δικαιοσύνη |
[1, 13] |
οὐχ
ὁρῶ.
Εἴθε,
ὦ
~τέκνον,
|
καὶ |
σὺ
σεαυτὸν
διεξελήλυθας,
ὡς
οἱ |
[1, 13] |
γῆ,
καὶ
ὑγρόν,
ὡς
ὕδωρ,
|
καὶ
|
~σύμπνοον,
ὡς
ἀήρ
πῶς
αἰσθητῶς |
[1, 13] |
κόσμου
~ἀπάτης·
σὺ
δέ
μου
|
καὶ |
τὰ
ὑστερήματα
ἀναπλήρωσον
οἷς
~ἔφης |
[1, 13] |
ὦ
τέκνον,
συνετέθη
νοερὰ
~γένεσις
|
καὶ |
τὴν
δωδεκάδα
ἐξελαύνει
καὶ
ἐθεώθημεν |
[1, 13] |
ταῦτα
νοῆσαι.
~Ἡσύχασον,
ὦ
τέκνον,
|
καὶ |
τῆς
ἁρμοζούσης
νῦν
~ἄκουε
εὐλογίας, |
[1, 13] |
γὰρ
τῆς
ἐν
~ἐμοὶ
οὐσίας
|
{καὶ |
τῆς
νοητῆς}
Ἄλλος
ἔσται
ὁ |
[1, 13] |
~δύναμαι.
ἐκ
τοῦ
σοῦ
ὕμνου
|
καὶ |
τῆς
σῆς
εὐλογίας
ἐπιπεφώτισταί
~μου |
[1, 13] |
ἡμῶν
ἀπέστη·
τῇ
δὲ
ἀληθείᾳ
|
καὶ |
τὸ
ἀγαθὸν
~ἐπεγένετο,
ἅμα
ζωῇ |
[1, 13] |
κτίσεως
κύριον,
~καὶ
τὸ
πᾶν
|
καὶ |
τὸ
ἕν.
ἀνοίγητε
οὐρανοί,
ἄνεμοί |
[1, 13] |
ἐστι
διαλυτόν,
~τὸ
δὲ
ἀδιάλυτον,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
θνητόν,
τὸ
δὲ |
[1, 13] |
μέλλω
τὸν
τῆς
κτίσεως
κύριον,
|
~καὶ |
τὸ
πᾶν
καὶ
τὸ
ἕν. |
[1, 13] |
ἐν
ἐμοί,
ὑμνεῖτε
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
πᾶν·
~συνᾴσατε
τῷ
θελήματί |
[1, 13] |
ὁ
ἀκούων.
νοερῶς
ἔγνως
σεαυτὸν
|
καὶ |
τὸν
~πατέρα
τὸν
ἡμέτερον.
|
[1, 13] |
ἀθάνατον.
~ἀγνοεῖς
ὅτι
θεὸς
πέφυκας
|
καὶ |
τοῦ
ἑνὸς
παῖς,
ὃ
κἀγώ; |
[1, 13] |
ὀνειροπολούμενοι
~χωρὶς
ὕπνου.
Λέγε
μοι
|
καὶ |
τοῦτο·
τίς
~ἐστι
γενεσιουργὸς
τῆς |
[1, 13] |
ἐκ
τοῦ
~ζῳοφόρου
κύκλου
συνέστη
|
καὶ |
τούτου
συνεστῶτος
ἐκ
{ἀριθμῶν}
~δώδεκα |
[1, 13] |
πῦρ,
καὶ
κατωφερές,
ὡς
γῆ,
|
καὶ |
ὑγρόν,
ὡς
ὕδωρ,
καὶ
~σύμπνοον, |
[1, 13] |
δὲ
ἔτι
καλῶ
τὴν
ἀλήθειαν
|
~καὶ |
φεύγει
ἀπάτη,
ἀλήθεια
παραγίνεται
ἴδε |
[1, 13] |
Οὐκ
ὀλίγους,
ὦ
τέκνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
φοβεροὺς
~καὶ
πολλούς.
Ἀγνοῶ,
ὦ |
[1, 13] |
τὸ
ἀγαθόν,
ἀγαθόν,
ὕμνει·
~ζωὴ
|
καὶ |
φῶς,
ἀφ´
ὑμῶν
εἰς
ὑμᾶς |
[1, 13] |
τέκνον,
ἐστὶ
ψυχογόνος·
ζωὴ
~δὲ
|
καὶ |
φῶς
ἡνωμέναι
εἰσίν,
ἔνθα
ὁ |
[1, 13] |
τὸ
ἀγαθὸν
~ἐπεγένετο,
ἅμα
ζωῇ
|
καὶ |
φωτί,
καὶ
οὐκέτι
ἐπῆλθεν
~οὐδεμία |
[1, 13] |
Τρισμέγιστε;
~Τὸ
σκῆνος
τοῦτο,
ὃ
|
καί, |
ὦ
τέκνον,
διεξεληλύθαμεν,
ἐκ
τοῦ |
[1, 13] |
παρ´
~ἐμοῦ
τῆς
ἀρετῆς
σιγὴν
|
ἐπάγγειλαι, |
μηδενί,
τέκνον,
ἐκφαίνων
~τῆς
παλιγγενεσίας |
[1, 13] |
δώδεκα·
ὑπὸ
δὲ
ταύτας
πλείονες
|
~ἄλλαι, |
ὦ
τέκνον,
διὰ
τοῦ
δεσμωτηρίου |
[1, 13] |
Ἐν
τῷ
νοητῷ,
ὦ
πάτερ·
|
~δύναμαι. |
ἐκ
τοῦ
σοῦ
ὕμνου
καὶ |
[1, 13] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
ὦ
πάτερ,
|
φαντάζομαι, |
~οὐχ
ὁράσει
ὀφθαλμῶν
ἀλλὰ
τῇ |
[1, 13] |
πάντα
νοεῖν
καὶ
ἀκούειν
ὧν
|
βούλομαι, |
καὶ
ὁρᾶν
~τὰ
πάντα,
καὶ |
[1, 13] |
ᾄδουσι.
~Θέλω,
πάτερ,
ἀκοῦσαι,
καὶ
|
βούλομαι |
ταῦτα
νοῆσαι.
~Ἡσύχασον,
ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
παρέδωκεν,
εἰδὼς
ὅτι
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
|
~δυνήσομαι |
πάντα
νοεῖν
καὶ
ἀκούειν
ὧν |
[1, 13] |
τὸ
πρῶτον
σύνθετον
~εἶδος·
οὐκέτι
|
κέχρῳσμαι |
καὶ
ἁφὴν
ἔχω
καὶ
μέτρον, |
[1, 13] |
ὃ
ζητῶ,
βουλῇ
τῇ
σῇ
|
ἀναπέπαυμαι. |
~εἶδον
θελήματι
τῷ
σῷ
τὴν |
[1, 13] |
καὶ
~ὁράσει.
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
τούτοις
|
θεωροῦμαι |
νῦν,
ὦ
τέκνον.
~Εἰς
μανίαν |
[1, 13] |
ὃν
οὐκ
ἔκρινα
~οὕτως
εὐκόλως
|
ἐκφάναι, |
εἰ
μὴ
σοὶ
ἐπὶ
τέλει |
[1, 13] |
καθὼς
καὶ
~ἀπὸ
δέκα
δυνάμεων
|
ἐλαυνόμεναι, |
τουτέστιν
ἀπὸ
τῆς
~δεκάδος·
ἡ |
[1, 13] |
ψυχογόνος·
ζωὴ
~δὲ
καὶ
φῶς
|
ἡνωμέναι |
εἰσίν,
ἔνθα
ὁ
τῆς
ἑνάδος |
[1, 13] |
ἐν
αὐταῖς
εἰσιν,
~ὦ
τέκνον,
|
ἡνωμέναι |
ἐν
τῇ
πράξει
ἀχώριστός
ἐστιν |
[1, 13] |
γάρ
μου
ὑπὸ
σοῦ
~σοφοῦ
|
γεγονέναι, |
ἐνεφράχθησαν
αἱ
αἰσθήσεις
τούτου
μου
|
[1, 13] |
καταβάσεως,
μετὰ
τὸ
σὲ
ἐμοὶ
|
διαλεχθῆναι, |
~πυθομένου
τὸν
τῆς
παλιγγενεσίας
λόγον |
[1, 13] |
οὐκ
~ἀπεκάλυψας,
φάμενος
μηδένα
δύνασθαι
|
σωθῆναι |
πρὸ
~τῆς
παλιγγενεσίας·
ἐμοῦ
τε |
[1, 13] |
τῶν
ἀνθρώπων,
τὸν
~ἐπιτάξαντα
πῦρ
|
φανῆναι |
εἰς
πᾶσαν
πρᾶξιν
θεοῖς
τε |
[1, 13] |
ἔφης,
ὅταν
μέλλῃς
κόσμου
~ἀπαλλοτριοῦσθαι,
|
παραδιδόναι |
μοι.
ἕτοιμος
ἐγενόμην
~καὶ
ἀπηνδρείωσα |
[1, 13] |
οἷς
~ἔφης
μοι
παλιγγενεσίας
γένεσιν
|
παραδοῦναι |
προθέμενος
~ἐκ
φωνῆς
ἢ
κρυβήν· |
[1, 13] |
σοῦ
ἐπὶ
σέ,
τὸ
πᾶν.
|
δέξαι
|
~ἀπὸ
πάντων
λογικὴν
θυσίαν·
τὸ |
[1, 13] |
ὁ
~κύριος,
σὺ
ὁ
νοῦς,
|
δέξαι |
λογικὰς
ἃς
θέλεις
ἀπ´
ἐμοῦ· |
[1, 13] |
ἐμοῦ
ὑμνεῖ
σέ.
~δι´
ἐμοῦ
|
δέξαι |
τὸ
πᾶν
λόγῳ,
λογικὴν
θυσίαν. |
[1, 13] |
~ἔσται
ἡ
γένεσις
τῆς
θεότητος·
|
κάθαραι |
σεαυτὸν
ἀπὸ
τῶν
~ἀλόγων
τῆς |
[1, 13] |
πᾶν·
~συνᾴσατε
τῷ
θελήματί
μου
|
πᾶσαι |
αἱ
ἐν
ἐμοὶ
δυνάμεις.
γνῶσις
|
[1, 13] |
ὑμνῶν
~χαίρω
ἐν
χαρᾷ
νοῦ.
|
πᾶσαι |
δυνάμεις
ὑμνεῖτε
σὺν
ἐμοί.
~καὶ |
[1, 13] |
πάτερ;
Μὴ
γένοιτο,
ὦ
~τέκνον·
|
ἐπίσπασαι |
εἰς
ἑαυτόν,
καὶ
ἐλεύσεται·
θέλησον, |
[1, 13] |
πάτερ,
ἀκοῦσαι,
καὶ
βούλομαι
ταῦτα
|
νοῆσαι. |
~Ἡσύχασον,
ὦ
τέκνον,
καὶ
τῆς |
[1, 13] |
τοῦ
σκότους
τιμωρία,
ἀλλ´
ἐξέπτησαν
|
νικηθεῖσαι
|
~ῥοίζῳ.
~ἔγνωκας,
ὦ
τέκνον,
τῆς |
[1, 13] |
Ποιμάνδρης
ἐθέσπισε,
~τέκνον,
καλῶς
σπεύδεις
|
λῦσαι |
τὸ
σκῆνος·
κεκαθαρμένος
~γάρ.
ὁ |
[1, 13] |
πῶς
αἱ
τιμωρίαι
~τοῦ
σκότους,
|
οὖσαι |
ἀριθμῷ
δώδεκα,
ὑπὸ
δέκα
δυνάμεων
|
[1, 13] |
ἐν
ἐμοὶ
ᾄδουσι.
~Θέλω,
πάτερ,
|
ἀκοῦσαι, |
καὶ
βούλομαι
ταῦτα
νοῆσαι.
~Ἡσύχασον, |
[1, 13] |
ἐπὶ
τὴν
ὀγδοάδα
γενομένου
σου
|
ἀκοῦσαι |
τῶν
~δυνάμεων.
Καθὼς
Ὀγδοάδα
ὁ |
[1, 13] |
~ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
οὕτω
|
συνίσταται |
ὁ
τῆς
παλιγγενεσίας
~τρόπος
καὶ |
[1, 13] |
τὸ
γένος,
ὦ
τέκνον,
οὐ
|
διδάσκεται, |
~ἀλλ´
ὅταν
θέλῃ,
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 13] |
τοῦ
παντός.
~ὅθεν
τοῦτο
οὐ
|
διδάσκεται, |
ἀλλὰ
κρύπτεται
ἐν
σιγῇ.
οὕτως
|
[1, 13] |
νῷ·
τὸ
πρᾶγμα
~τοῦτο
οὐ
|
διδάσκεται, |
οὐδὲ
τῷ
πλαστῷ
τούτῳ
στοιχείῳ, |
[1, 13] |
ὅταν
θέλῃ,
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
ἀναμιμνήσκεται. |
~Ἀδύνατά
μοι
λέγεις,
ὦ
πάτερ, |
[1, 13] |
γνωρίζει
~ἐκ
τούτων
συνιστάμενον
καὶ
|
εὐφραίνεται
|
~Ἀκλινὴς
γενόμενος
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ, |
[1, 13] |
ἑαυτόν,
καὶ
ἐλεύσεται·
θέλησον,
~καὶ
|
γίνεται· |
κατάργησον
τοῦ
σώματος
τὰς
αἰσθήσεις, |
[1, 13] |
ἀλήθειαν
~καὶ
φεύγει
ἀπάτη,
ἀλήθεια
|
παραγίνεται |
ἴδε
πῶς
τὸ
ἀγαθὸν
~πεπλήρωται, |
[1, 13] |
~ταύτης,
ὦ
τέκνον,
ἡ
λύπη
|
φεύξεται |
εἰς
τοὺς
~χωροῦντας
αὐτήν.
~δύναμιν |
[1, 13] |
καθ´
ἡμέραν
ἀλλάσσεται·
χρόνῳ
γὰρ
|
τρέπεται |
εἰς
~αὔξησιν
καὶ
μείωσιν,
ὡς |
[1, 13] |
~ἀδύνατα
φθέγγου·
ἐπεὶ
ἁμαρτήσεις
καὶ
|
ἀσεβηθήσεταί |
σου
~ὁ
ὀφθαλμὸς
τοῦ
νοῦ. |
[1, 13] |
γὰρ
θνητὸν
~εἶδος
καθ´
ἡμέραν
|
ἀλλάσσεται· |
χρόνῳ
γὰρ
τρέπεται
εἰς
~αὔξησιν |
[1, 13] |
~τέκνον·
ἐπίσπασαι
εἰς
ἑαυτόν,
καὶ
|
ἐλεύσεται· |
θέλησον,
~καὶ
γίνεται·
κατάργησον
τοῦ |
[1, 13] |
~ὅθεν
τοῦτο
οὐ
διδάσκεται,
ἀλλὰ
|
κρύπτεται |
ἐν
σιγῇ.
οὕτως
~οὖν,
ὦ |
[1, 13] |
οὗ
ἔστιν
ἰδεῖν·
διὸ
καὶ
|
ἠμέληταί |
μοι
τὸ
πρῶτον
σύνθετον
~εἶδος· |
[1, 13] |
ἐμοῦ·
σοῦ
~γὰρ
βουλομένου
πάντα
|
τελεῖται. |
~Σύ,
ὦ
τέκνον,
πέμψον
δεκτὴν |
[1, 13] |
πάσχειν
ἀναγκάζουσι
τὸν
ἐνδιάθετον
ἄνθρωπον·
|
~ἀφίστανται |
δὲ
αὗται,
οὐκ
ἀθρόως,
ἀπὸ |
[1, 13] |
ἀριθμῷ
δώδεκα,
ὑπὸ
δέκα
δυνάμεων
|
~ἀπωθοῦνται. |
τίς
ὁ
τρόπος,
ὦ
Τρισμέγιστε; |
[1, 13] |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
τὴν
ἀπόστασιν
|
ποιοῦνται, |
καθὼς
καὶ
~ἀπὸ
δέκα
δυνάμεων |
[1, 13] |
τοῦ
σώματος
τὰς
αἰσθήσεις,
καὶ
|
~ἔσται |
ἡ
γένεσις
τῆς
θεότητος·
κάθαραι |
[1, 13] |
οὐσίας
{καὶ
τῆς
νοητῆς}
Ἄλλος
|
ἔσται |
ὁ
γεννώμενος
~θεοῦ
θεὸς
παῖς, |
[1, 13] |
ὕμνου
καὶ
τῆς
σῆς
εὐλογίας
|
ἐπιπεφώτισταί
|
~μου
ὁ
νοῦς.
πλέον
θέλω |
[1, 13] |
τὸν
ἐνδιάθετον
ἄνθρωπον·
~ἀφίστανται
δὲ
|
αὗται, |
οὐκ
ἀθρόως,
ἀπὸ
τοῦ
ἐλεηθέντος
|
[1, 13] |
προπέτεια·
δωδεκάτη
κακία·
εἰσὶ
~δὲ
|
αὗται |
τὸν
ἀριθμὸν
δώδεκα·
ὑπὸ
δὲ |
[1, 13] |
παραγίνεται
ἴδε
πῶς
τὸ
ἀγαθὸν
|
~πεπλήρωται, |
ὦ
τέκνον,
παραγινομένης
τῆς
ἀληθείας· |
[1, 13] |
ὁ
νοῦς.
πλέον
θέλω
κἀγὼ
|
πέμψαι |
ἐξ
ἰδίας
φρενὸς
~εὐλογίαν
τῷ |
[1, 13] |
οὐκ
ἔκρινα
~οὕτως
εὐκόλως
ἐκφάναι,
|
εἰ |
μὴ
σοὶ
ἐπὶ
τέλει
τοῦ |
[1, 13] |
~ὁ
Νοῦς.
πνευματοφόρε,
δημιουργέ·
~σὺ
|
εἶ |
ὁ
θεός.
~ὁ
σὸς
ἄνθρωπος |
[1, 13] |
ἔτι
καλῶ
τὴν
ἀλήθειαν
~καὶ
|
φεύγει |
ἀπάτη,
ἀλήθεια
παραγίνεται
ἴδε
πῶς |
[1, 13] |
τὴν
σωματικὴν
αἴσθησιν
καταλιπών,
ἑαυτὸν
|
γνωρίζει
|
~ἐκ
τούτων
συνιστάμενον
καὶ
εὐφραίνεται
|
[1, 13] |
~εἰς
οὓς
ὁ
θεὸς
αὐτὸς
|
θέλει. |
~Εἰπέ
μοι,
ὦ
πάτερ,
τὸ |
[1, 13] |
ἐκφάναι,
εἰ
μὴ
σοὶ
ἐπὶ
|
τέλει |
τοῦ
παντός.
~ὅθεν
τοῦτο
οὐ |
[1, 13] |
τὸ
μὴ
διαδυόμενον,
~τὸ
μόνον
|
δυνάμει |
καὶ
ἐνεργείᾳ
νοούμενον,
δεόμενον
δὲ |
[1, 13] |
θεέ·
Λόγον
γὰρ
τὸν
σὸν
|
ποιμαίνει
|
~ὁ
Νοῦς.
πνευματοφόρε,
δημιουργέ·
~σὺ |
[1, 13] |
ὁ
σὸς
Λόγος
δι´
ἐμοῦ
|
ὑμνεῖ |
σέ.
~δι´
ἐμοῦ
δέξαι
τὸ |
[1, 13] |
τὸ
πᾶν
ὕμνει
δι´
ἐμοῦ·
|
~ὕμνει |
ἀλήθεια
τὴν
ἀλήθειαν.
τὸ
ἀγαθόν, |
[1, 13] |
ὕμνει.
δικαιοσύνη
μου,
τὸ
δίκαιον
|
~ὕμνει |
δι´
ἐμοῦ.
κοινωνία
ἡ
ἐμή, |
[1, 13] |
κοινωνία
ἡ
ἐμή,
τὸ
πᾶν
|
ὕμνει |
δι´
ἐμοῦ·
~ὕμνει
ἀλήθεια
τὴν |
[1, 13] |
ἐμοί.
~καὶ
σύ
μοι,
ἐγκράτεια,
|
ὕμνει. |
δικαιοσύνη
μου,
τὸ
δίκαιον
~ὕμνει |
[1, 13] |
τὴν
ἀλήθειαν.
τὸ
ἀγαθόν,
ἀγαθόν,
|
ὕμνει· |
~ζωὴ
καὶ
φῶς,
ἀφ´
ὑμῶν |
[1, 13] |
~πέφυκα
τοῦ
πατρικοῦ
γένους»
μὴ
|
φθόνει |
μοι,
πάτερ·
~γνήσιος
υἱός
εἰμι· |
[1, 13] |
νοερὰ
~γένεσις
καὶ
τὴν
δωδεκάδα
|
ἐξελαύνει |
καὶ
ἐθεώθημεν
τῇ
~γενέσει·
ὅστις |
[1, 13] |
~περὶ
καταφορὰν
τοῦ
ἡλίου
δύνοντος,
|
προσκύνει· |
~ὁμοίως
καὶ
ἀνιόντος
πρὸς
ἀπηλιώτην. |
[1, 13] |
~ὦ
τέκνον,
ἡνωμέναι
ἐν
τῇ
|
πράξει |
ἀχώριστός
ἐστιν
ἡ
~προπέτεια
τῆς |
[1, 13] |
Εὐφήμησον
καὶ
μὴ
~ἀδύνατα
φθέγγου·
|
ἐπεὶ |
ἁμαρτήσεις
καὶ
ἀσεβηθήσεταί
σου
~ὁ |
[1, 13] |
ΠΡΟΣ
ΤΟΝ
ΥΙΟΝ
ΤΑΤ.
~ΕΝ
|
ΟΡΕΙ |
ΛΟΓΟΣ
ΑΠΟΚΡΥΦΟΣ,
ΠΕΡΙ
ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ
ΚΑΙ |
[1, 13] |
φῶς,
ἀφ´
ὑμῶν
εἰς
ὑμᾶς
|
χωρεῖ |
ἡ
εὐλογία.
εὐχαριστῶ
~σοι,
πάτερ, |
[1, 13] |
οὐ〉
κατανοεῖς
ἀτενίζων
σώματι
καὶ
|
~ὁράσει. |
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
τούτοις
θεωροῦμαι
νῦν, |
[1, 13] |
θεοῦ,
ὦ
πάτερ,
φαντάζομαι,
~οὐχ
|
ὁράσει |
ὀφθαλμῶν
ἀλλὰ
τῇ
διὰ
δυνάμεων |
[1, 13] |
δωδεκάδα
ἐξελαύνει
καὶ
ἐθεώθημεν
τῇ
|
~γενέσει· |
ὅστις
οὖν
ἔτυχε
κατὰ
τὸ |
[1, 13] |
εὐφήμησον
καὶ
διὰ
τοῦτο
οὐ
|
καταπαύσει |
τὸ
ἔλεος
εἰς
~ἡμᾶς
ἀπὸ |
[1, 13] |
οὖν
κατὰ
λόγον
τὴν
δεκάδα
|
~ἔχει, |
ἡ
δὲ
δεκὰς
τὴν
ἑνάδα. |
[1, 13] |
τούτου
μου
~τοῦ
νοήματος.
Οὕτως
|
ἔχει, |
ὦ
τέκνον·
τὸ
μὲν
ἀνωφερές, |
[1, 13] |
τὸ
ἐκ
δυνάμεων
~συνεστὸς
λύσιν
|
ἴσχει |
ποτέ;
Εὐφήμησον
καὶ
μὴ
~ἀδύνατα |
[1, 13] |
προσδεχέσθω
τοῦ
ὕμνου
τὴν
~ἀκοήν.
|
ἀνοίγηθι |
γῆ,
ἀνοιγήτω
μοι
πᾶς
μοχλὸς |
[1, 13] |
φθόνει
μοι,
πάτερ·
~γνήσιος
υἱός
|
εἰμι· |
διάφρασόν
μοι
τῆς
παλιγγενεσίας
τὸν
|
[1, 13] |
δυνάμεων
νοητικῇ
~ἐνεργείᾳ.
ἐν
οὐρανῷ
|
εἰμι, |
ἐν
γῇ,
ἐν
ὕδατι,
ἐν |
[1, 13] |
ὕδατι,
ἐν
ἀέρι·
ἐν
~ζῴοις
|
εἰμί, |
ἐν
φυτοῖς·
ἐν
γαστρί,
πρὸ |
[1, 13] |
καὶ
μέτρον,
~ἀλλότριος
δὲ
τούτων
|
εἰμί. |
νῦν
ὁρᾷς
με,
ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
ἐξελήλυθα
εἰς
ἀθάνατον
σῶμα,
~καί
|
εἰμι |
νῦν
οὐχ
ὁ
πρίν,
ἀλλ´ |
[1, 13] |
τέκνον,
ὀφθαλμοῖς,
~ὅ
τι
δέ
|
εἰμι |
οὐ〉
κατανοεῖς
ἀτενίζων
σώματι
καὶ |
[1, 13] |
ἐν
θεῷ
γένεσιν;
~Ἀδύνατος
οὖν
|
εἰμι, |
ὦ
πάτερ;
Μὴ
γένοιτο,
ὦ
|
[1, 13] |
~ἐμοῦ
τῆς
ἀρετῆς
σιγὴν
ἐπάγγειλαι,
|
μηδενί, |
τέκνον,
ἐκφαίνων
~τῆς
παλιγγενεσίας
τὴν |
[1, 13] |
καὶ
σὺ
σεαυτὸν
διεξελήλυθας,
ὡς
|
οἱ |
ἐν
ὕπνῳ
ὀνειροπολούμενοι
~χωρὶς
ὕπνου. |
[1, 13] |
τὴν
παράδοσιν,
ἵνα
μὴ
ὡς
|
διάβολοι
|
~λογισθῶμεν.
ἱκανῶς
γὰρ
ἕκαστος
ἡμῶν |
[1, 13] |
ὃν
ὑπεμνηματισάμην
~ἵνα
μὴ
ὦμεν
|
διάβολοι |
τοῦ
παντὸς
εἰς
τοὺς
πολλούς, |
[1, 13] |
Λόγου.
~Εὐχαριστῶ
σοι,
πάτερ,
ταῦτά
|
μοι |
αἰνεῖν
εὐξαμένῳ.
~Χαίρω,
τέκνον,
καρποφορήσαντος |
[1, 13] |
ὑμνεῖτε
σὺν
ἐμοί.
~καὶ
σύ
|
μοι, |
ἐγκράτεια,
ὕμνει.
δικαιοσύνη
μου,
τὸ |
[1, 13] |
γαστέρα,
~πανταχοῦ.
ἀλλ´
ἔτι
τοῦτό
|
μοι |
εἰπέ,
πῶς
αἱ
τιμωρίαι
~τοῦ |
[1, 13] |
ὁρᾶν
~τὰ
πάντα,
καὶ
ἐπέτρεψέ
|
μοι |
ἐκεῖνος
ποιεῖν
τὰ
καλά.
διὸ |
[1, 13] |
ὅταν
μέλλῃς
κόσμου
~ἀπαλλοτριοῦσθαι,
παραδιδόναι
|
μοι. |
ἕτοιμος
ἐγενόμην
~καὶ
ἀπηνδρείωσα
τὸ |
[1, 13] |
ὕπνῳ
ὀνειροπολούμενοι
~χωρὶς
ὕπνου.
Λέγε
|
μοι |
καὶ
τοῦτο·
τίς
~ἐστι
γενεσιουργὸς |
[1, 13] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ἀναμιμνήσκεται.
~Ἀδύνατά
|
μοι |
λέγεις,
ὦ
πάτερ,
καὶ
βεβιασμένα· |
[1, 13] |
ἐκ
πασῶν
δυνάμεων
~συνεστώς.
Αἴνιγμά
|
μοι |
λέγεις,
ὦ
πάτερ,
καὶ
οὐχ |
[1, 13] |
τὰ
ὑστερήματα
ἀναπλήρωσον
οἷς
~ἔφης
|
μοι |
παλιγγενεσίας
γένεσιν
παραδοῦναι
προθέμενος
~ἐκ |
[1, 13] |
τὴν
~ἀκοήν.
ἀνοίγηθι
γῆ,
ἀνοιγήτω
|
μοι |
πᾶς
μοχλὸς
ὄμβρου,
τὰ
~δένδρα |
[1, 13] |
τοῦ
πατρικοῦ
γένους»
μὴ
φθόνει
|
μοι, |
πάτερ·
~γνήσιος
υἱός
εἰμι·
διάφρασόν |
[1, 13] |
πάτερ·
~γνήσιος
υἱός
εἰμι·
διάφρασόν
|
μοι |
τῆς
παλιγγενεσίας
τὸν
~τρόπον.
Τί |
[1, 13] |
ἔστιν
ἰδεῖν·
διὸ
καὶ
ἠμέληταί
|
μοι |
τὸ
πρῶτον
σύνθετον
~εἶδος·
οὐκέτι |
[1, 13] |
ὁ
τῆς
αὐθεντίας
νοῦς,
πλέον
|
μοι |
τῶν
~ἐγγεγραμμένων
οὐ
παρέδωκεν,
εἰδὼς |
[1, 13] |
ὁ
θεὸς
αὐτὸς
θέλει.
~Εἰπέ
|
μοι, |
ὦ
πάτερ,
τὸ
σῶμα
τοῦτο |
[1, 13] |
πᾶσιν
αἱ
δυνάμεις
αἱ
ἐν
|
ἐμοὶ |
ᾄδουσι.
~Θέλω,
πάτερ,
ἀκοῦσαι,
καὶ |
[1, 13] |
πλὴν
~τοῦτο·
ὁρῶν
τι
ἐν
|
ἐμοὶ |
ἄπλαστον
θέαν
γεγενημένην
ἐξ
~ἐλέου |
[1, 13] |
ὄρους
καταβάσεως,
μετὰ
τὸ
σὲ
|
ἐμοὶ |
διαλεχθῆναι,
~πυθομένου
τὸν
τῆς
παλιγγενεσίας |
[1, 13] |
θελήματί
μου
πᾶσαι
αἱ
ἐν
|
ἐμοὶ |
δυνάμεις.
γνῶσις
~ἁγία,
φωτισθεὶς
ἀπὸ |
[1, 13] |
νοῦ.
πᾶσαι
δυνάμεις
ὑμνεῖτε
σὺν
|
ἐμοί. |
~καὶ
σύ
μοι,
ἐγκράτεια,
ὕμνει. |
[1, 13] |
πάτερ;
ἄμοιρος
γὰρ
τῆς
ἐν
|
~ἐμοὶ |
οὐσίας
{καὶ
τῆς
νοητῆς}
Ἄλλος |
[1, 13] |
βοῶσιν
αἱ
δυνάμεις
αἱ
ἐν
|
ἐμοί· |
τὸ
πᾶν
ὑμνοῦσι,
τὸ
σὸν
|
[1, 13] |
εὐλογίαν.
~αἱ
δυνάμεις
αἱ
ἐν
|
ἐμοί, |
ὑμνεῖτε
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ |
[1, 13] |
ἐγενόμην
~καὶ
ἀπηνδρείωσα
τὸ
ἐν
|
ἐμοὶ |
φρόνημα
ἀπὸ
τῆς
τοῦ
κόσμου
|
[1, 13] |
καὶ
τὸ
ἕν.
ἀνοίγητε
οὐρανοί,
|
ἄνεμοί |
τε
στῆτε.
ὁ
~κύκλος
ὁ |
[1, 13] |
ὁρῶ
καὶ
ἐμαυτὸν
ἐν
τῷ
|
νοΐ. |
~Αὕτη
ἐστὶν
ἡ
παλιγγενεσία,
ὦ |
[1, 13] |
πᾶν
καὶ
τὸ
ἕν.
ἀνοίγητε
|
οὐρανοί, |
ἄνεμοί
τε
στῆτε.
ὁ
~κύκλος |
[1, 13] |
διεξελήλυθας,
ὡς
οἱ
ἐν
ὕπνῳ
|
ὀνειροπολούμενοι
|
~χωρὶς
ὕπνου.
Λέγε
μοι
καὶ |
[1, 13] |
ὦ
πάτερ,
ἃ
θεωρῶ,
λέγω.
|
σοί, |
γενάρχα
τῆς
γενεσιουργίας,
~Τὰτ
θεῷ |
[1, 13] |
~οὕτως
εὐκόλως
ἐκφάναι,
εἰ
μὴ
|
σοὶ |
ἐπὶ
τέλει
τοῦ
παντός.
~ὅθεν |
[1, 13] |
πάτερ,
ἐνέργεια
τῶν
δυνάμεων.
εὐχαριστῶ
|
σοι, |
θεέ,
~δύναμις
τῶν
ἐνεργειῶν
μου· |
[1, 13] |
ὑμᾶς
χωρεῖ
ἡ
εὐλογία.
εὐχαριστῶ
|
~σοι, |
πάτερ,
ἐνέργεια
τῶν
δυνάμεων.
εὐχαριστῶ |
[1, 13] |
τέκνον,
διὰ
τοῦ
Λόγου.
~Εὐχαριστῶ
|
σοι, |
πάτερ,
ταῦτά
μοι
αἰνεῖν
εὐξαμένῳ. |
[1, 13] |
τῆς
ὀργῆς·
εἰσὶ
δὲ
καὶ
|
ἀδιόριστοι. |
εἰκότως
οὖν
~κατὰ
τὸν
ὀρθὸν |
[1, 13] |
τελοῦσι,
σὴ
βουλὴ
ἀπὸ
σοῦ
|
ἐπὶ |
σέ,
τὸ
πᾶν.
δέξαι
~ἀπὸ |
[1, 13] |
εὐκόλως
ἐκφάναι,
εἰ
μὴ
σοὶ
|
ἐπὶ |
τέλει
τοῦ
παντός.
~ὅθεν
τοῦτο |
[1, 13] |
τοῦ
ὕμνου
εὐλογίαν,
~ἣν
ἔφης
|
ἐπὶ |
τὴν
ὀγδοάδα
γενομένου
σου
ἀκοῦσαι |
[1, 13] |
ἐμοῦ
τε
σοῦ
ἱκέτου
γενομένου,
|
ἐπὶ |
τῆς
~τοῦ
ὄρους
καταβάσεως,
μετὰ |
[1, 13] |
ὁμοῦ
αὐτῷ
τὴν
εὐλογίαν,
τῷ
|
ἐπὶ
|
~τῶν
οὐρανῶν
μετεώρῳ,
τῷ
πάσης |
[1, 13] |
τοὺς
~χωροῦντας
αὐτήν.
~δύναμιν
καλῶ
|
ἐπὶ |
χαρᾷ
τὴν
ἐγκράτειαν·
~ὦ
δύναμις |
[1, 13] |
ἐν
γῇ,
ἐν
ὕδατι,
ἐν
|
ἀέρι· |
ἐν
~ζῴοις
εἰμί,
ἐν
φυτοῖς· |
[1, 13] |
αἰνιγματωδῶς
καὶ
οὐ
~τηλαυγῶς
ἔφρασας
|
περὶ |
θειότητος
διαλεγόμενος·
οὐκ
~ἀπεκάλυψας,
φάμενος |
[1, 13] |
ὑπαίθρῳ
τόπῳ,
νότῳ
ἀνέμῳ
ἀποβλέπων
|
~περὶ |
καταφορὰν
τοῦ
ἡλίου
δύνοντος,
προσκύνει· |
[1, 13] |
ΤΑΤ.
~ΕΝ
ΟΡΕΙ
ΛΟΓΟΣ
ΑΠΟΚΡΥΦΟΣ,
|
ΠΕΡΙ |
ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΣΙΓΗΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ.
~Ἐν |
[1, 13] |
διὰ
τὸν
λόγον
~τοῦτον
τὸν
|
περὶ |
τῆς
παλιγγενεσίας
εἰς
ὃν
ὑπεμνηματισάμην
|
[1, 13] |
αὐτό,
ὦ
πάτερ,
~σὺν
τῷ
|
χαρακτῆρι. |
Καὶ
ἐν
τούτῳ
ψεύδῃ·
τὸ |
[1, 13] |
πέμψον
δεκτὴν
θυσίαν
τῷ
πάντων
|
πατρὶ
|
~θεῷ.
ἀλλὰ
καὶ
πρόσθες,
ὦ |
[1, 13] |
~ζῴοις
εἰμί,
ἐν
φυτοῖς·
ἐν
|
γαστρί, |
πρὸ
γαστρός,
μετὰ
γαστέρα,
~πανταχοῦ. |
[1, 13] |
ὀργή·
ἑνδεκάτη
προπέτεια·
δωδεκάτη
κακία·
|
εἰσὶ
|
~δὲ
αὗται
τὸν
ἀριθμὸν
δώδεκα· |
[1, 13] |
ἐστιν
ἡ
~προπέτεια
τῆς
ὀργῆς·
|
εἰσὶ |
δὲ
καὶ
ἀδιόριστοι.
εἰκότως
οὖν
|
[1, 13] |
αἱ
δυνάμεις
αἱ
ἐν
ἐμοὶ
|
ᾄδουσι. |
~Θέλω,
πάτερ,
ἀκοῦσαι,
καὶ
βούλομαι |
[1, 13] |
δεσμωτηρίου
τοῦ
σώματος
~αἰσθητικῶς
πάσχειν
|
ἀναγκάζουσι |
τὸν
ἐνδιάθετον
ἄνθρωπον·
~ἀφίστανται
δὲ |
[1, 13] |
πᾶν
ὑμνοῦσι,
τὸ
σὸν
~θέλημα
|
τελοῦσι, |
σὴ
βουλὴ
ἀπὸ
σοῦ
ἐπὶ |
[1, 13] |
αἱ
ἐν
ἐμοί·
τὸ
πᾶν
|
ὑμνοῦσι, |
τὸ
σὸν
~θέλημα
τελοῦσι,
σὴ |
[1, 13] |
με,
ὦ
τέκνον,
ὀφθαλμοῖς,
~ὅ
|
τι |
δέ
εἰμι
οὐ〉
κατανοεῖς
ἀτενίζων |
[1, 13] |
μοι
τῆς
παλιγγενεσίας
τὸν
~τρόπον.
|
Τί |
εἴπω,
ὦ
τέκνον;
οὐκ
ἔχω |
[1, 13] |
ἔχω
λέγειν,
πλὴν
~τοῦτο·
ὁρῶν
|
τι |
ἐν
ἐμοὶ
ἄπλαστον
θέαν
γεγενημένην |
[1, 13] |
~αὔξησιν
καὶ
μείωσιν,
ὡς
ψεῦδος.
|
~Τί |
οὖν
ἀληθές
ἐστιν,
ὦ
Τρισμέγιστε; |
[1, 13] |
οὐρανῷ
εἰμι,
ἐν
γῇ,
ἐν
|
ὕδατι, |
ἐν
ἀέρι·
ἐν
~ζῴοις
εἰμί, |
[1, 13] |
τοῦ
θεοῦ
παῖς,
~ἄνθρωπος
εἷς,
|
θελήματι |
θεοῦ.
~Νῦν
τὸ
λοιπόν,
ὦ
|
[1, 13] |
καὶ
τὸ
πᾶν·
~συνᾴσατε
τῷ
|
θελήματί |
μου
πᾶσαι
αἱ
ἐν
ἐμοὶ |
[1, 13] |
βουλῇ
τῇ
σῇ
ἀναπέπαυμαι.
~εἶδον
|
θελήματι |
τῷ
σῷ
τὴν
εὐλογίαν
ταύτην |
[1, 13] |
δέ
εἰμι
οὐ〉
κατανοεῖς
ἀτενίζων
|
σώματι |
καὶ
~ὁράσει.
οὐκ
ὀφθαλμοῖς
τούτοις |
[1, 13] |
τῆς
πλεονεξίας,
~κοινωνίαν.
ἀποστάσης
δὲ
|
ἔτι |
καλῶ
τὴν
ἀλήθειαν
~καὶ
φεύγει |
[1, 13] |
γαστρός,
μετὰ
γαστέρα,
~πανταχοῦ.
ἀλλ´
|
ἔτι |
τοῦτό
μοι
εἰπέ,
πῶς
αἱ |
[1, 13] |
ἡ
παλιγγενεσία,
ὦ
τέκνον,
τὸ
|
μηκέτι |
φαντάζεσθαι
~εἰς
τὸ
σῶμα
τὸ |
[1, 13] |
ἅμα
ζωῇ
καὶ
φωτί,
καὶ
|
οὐκέτι |
ἐπῆλθεν
~οὐδεμία
τοῦ
σκότους
τιμωρία, |
[1, 13] |
μοι
τὸ
πρῶτον
σύνθετον
~εἶδος·
|
οὐκέτι |
κέχρῳσμαι
καὶ
ἁφὴν
ἔχω
καὶ |
[1, 13] |
θεὸς
παῖς,
τὸ
πᾶν
ἐν
|
παντί, |
ἐκ
πασῶν
δυνάμεων
~συνεστώς.
Αἴνιγμά |
[1, 13] |
τῶν
~ἐγγεγραμμένων
οὐ
παρέδωκεν,
εἰδὼς
|
ὅτι |
ἀπ´
ἐμαυτοῦ
~δυνήσομαι
πάντα
νοεῖν |
[1, 13] |
θνητόν,
τὸ
δὲ
ἀθάνατον.
~ἀγνοεῖς
|
ὅτι |
θεὸς
πέφυκας
καὶ
τοῦ
ἑνὸς |
[1, 13] |
τὸν
τῆς
παλιγγενεσίας
λόγον
μαθεῖν,
|
ὅτι |
τοῦτον
~παρὰ
πάντα
μόνον
ἀγνοῶ, |
[1, 13] |
Λέγε
μοι
καὶ
τοῦτο·
τίς
|
~ἐστι |
γενεσιουργὸς
τῆς
παλιγγενεσίας;
Ὁ
τοῦ |
[1, 13] |
οὐσιωδοῦς
γενέσεως·
τὸ
μὲν
γάρ
|
ἐστι |
διαλυτόν,
~τὸ
δὲ
ἀδιάλυτον,
καὶ |
[1, 13] |
αἰσθητὸν
τῆς
φύσεως
σῶμα
πόρρωθέν
|
~ἐστι |
τῆς
οὐσιωδοῦς
γενέσεως·
τὸ
μὲν |
[1, 13] |
ἡ
γὰρ
δεκάς,
ὦ
τέκνον,
|
ἐστὶ |
ψυχογόνος·
ζωὴ
~δὲ
καὶ
φῶς |
[1, 13] |
ἀγαθὸν
~ἐπεγένετο,
ἅμα
ζωῇ
καὶ
|
φωτί, |
καὶ
οὐκέτι
ἐπῆλθεν
~οὐδεμία
τοῦ |