Livre, partie |
[1, 13] |
γένεσιν
παραδοῦναι
προθέμενος
~ἐκ
φωνῆς
|
ἢ |
κρυβήν·
ἀγνοῶ,
ὦ
Τρισμέγιστε,
ἐξ |
[1, 13] |
~Μία
αὕτη,
ὦ
τέκνον,
τιμωρία
|
ἡ |
ἄγνοια·
δευτέρα
λύπη·
~τρίτη
ἀκρασία· |
[1, 13] |
ταύτης
ἐλθούσης,
ὦ
τέκνον,
~ἐξηλάθη
|
ἡ |
ἄγνοια.
ἦλθεν
ἡμῖν
γνῶσις
χαρᾶς· |
[1, 13] |
ἐλαυνόμεναι,
τουτέστιν
ἀπὸ
τῆς
~δεκάδος·
|
ἡ |
γὰρ
δεκάς,
ὦ
τέκνον,
ἐστὶ |
[1, 13] |
σώματος
τὰς
αἰσθήσεις,
καὶ
~ἔσται
|
ἡ |
γένεσις
τῆς
θεότητος·
κάθαραι
σεαυτὸν |
[1, 13] |
κατὰ
λόγον
τὴν
δεκάδα
~ἔχει,
|
ἡ |
δὲ
δεκὰς
τὴν
ἑνάδα.
~Πάτερ, |
[1, 13] |
δίκαιον
~ὕμνει
δι´
ἐμοῦ.
κοινωνία
|
ἡ |
ἐμή,
τὸ
πᾶν
ὕμνει
δι´ |
[1, 13] |
ἑνάδος
ἀριθμὸς
~πέφυκε
τοῦ
πνεύματος.
|
ἡ |
ἑνὰς
οὖν
κατὰ
λόγον
τὴν |
[1, 13] |
ἀφ´
ὑμῶν
εἰς
ὑμᾶς
χωρεῖ
|
ἡ |
εὐλογία.
εὐχαριστῶ
~σοι,
πάτερ,
ἐνέργεια |
[1, 13] |
χαρᾶς·
παραγενομένης
~ταύτης,
ὦ
τέκνον,
|
ἡ |
λύπη
φεύξεται
εἰς
τοὺς
~χωροῦντας |
[1, 13] |
ἐν
τῷ
νοΐ.
~Αὕτη
ἐστὶν
|
ἡ |
παλιγγενεσία,
ὦ
τέκνον,
τὸ
μηκέτι |
[1, 13] |
ἐν
τῇ
πράξει
ἀχώριστός
ἐστιν
|
ἡ
|
~προπέτεια
τῆς
ὀργῆς·
εἰσὶ
δὲ |
[1, 13] |
σοφία
νοερὰ
ἐν
σιγῇ
καὶ
|
ἡ |
σπορὰ
τὸ
~ἀληθινὸν
ἀγαθόν.
Τίνος |
[1, 13] |
τοῦ
ὕμνου
τὴν
~ἀκοήν.
ἀνοίγηθι
|
γῆ, |
ἀνοιγήτω
μοι
πᾶς
μοχλὸς
ὄμβρου, |
[1, 13] |
~ἐνεργείᾳ.
ἐν
οὐρανῷ
εἰμι,
ἐν
|
γῇ, |
ἐν
ὕδατι,
ἐν
ἀέρι·
ἐν
|
[1, 13] |
~ὡς
πῦρ,
καὶ
κατωφερές,
ὡς
|
γῆ, |
καὶ
ὑγρόν,
ὡς
ὕδωρ,
καὶ
|
[1, 13] |
καὶ
οὐχ
ὡς
~πατὴρ
υἱῷ
|
διαλέγῃ. |
Τοῦτο
τὸ
γένος,
ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
~Ὦ
τέκνον,
σοφία
νοερὰ
ἐν
|
σιγῇ |
καὶ
ἡ
σπορὰ
τὸ
~ἀληθινὸν |
[1, 13] |
οὐ
διδάσκεται,
ἀλλὰ
κρύπτεται
ἐν
|
σιγῇ. |
οὕτως
~οὖν,
ὦ
τέκνον,
στὰς |
[1, 13] |
ὀγδόη
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος·
~δεκάτη
|
ὀργή· |
ἑνδεκάτη
προπέτεια·
δωδεκάτη
κακία·
εἰσὶ
|
[1, 13] |
τῷ
χαρακτῆρι.
Καὶ
ἐν
τούτῳ
|
ψεύδῃ· |
τὸ
γὰρ
θνητὸν
~εἶδος
καθ´ |
[1, 13] |
θεοῦ·
ταύτης
ἐλθούσης,
ὦ
τέκνον,
|
~ἐξηλάθη |
ἡ
ἄγνοια.
ἦλθεν
ἡμῖν
γνῶσις |
[1, 13] |
~τῆς
δεκάδος
παραγινομένης,
ὦ
τέκνον,
|
συνετέθη |
νοερὰ
~γένεσις
καὶ
τὴν
δωδεκάδα |
[1, 13] |
~λογισθῶμεν.
ἱκανῶς
γὰρ
ἕκαστος
ἡμῶν
|
ἐπεμελήθη, |
ἐγώ
τε
~ὁ
λέγων,
σύ |
[1, 13] |
Τρισμέγιστε,
ἐξ
οἵας
~μήτρας
ἄνθρωπος
|
ἐγεννήθη, |
σπορᾶς
δὲ
ποίας.
~Ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
ὀφθαλμῶν
ἀλλὰ
τῇ
διὰ
δυνάμεων
|
νοητικῇ
|
~ἐνεργείᾳ.
ἐν
οὐρανῷ
εἰμι,
ἐν |
[1, 13] |
τέκνον,
οὐ
διδάσκεται,
~ἀλλ´
ὅταν
|
θέλῃ, |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
ἀναμιμνήσκεται.
~Ἀδύνατά |
[1, 13] |
τὸ
σὸν
~θέλημα
τελοῦσι,
σὴ
|
βουλὴ |
ἀπὸ
σοῦ
ἐπὶ
σέ,
τὸ |
[1, 13] |
εὐλογίαν
εὗρον
καί,
ὃ
ζητῶ,
|
βουλῇ |
τῇ
σῇ
ἀναπέπαυμαι.
~εἶδον
θελήματι |
[1, 13] |
λύσιν
ἴσχει
ποτέ;
Εὐφήμησον
καὶ
|
μὴ
|
~ἀδύνατα
φθέγγου·
ἐπεὶ
ἁμαρτήσεις
καὶ |
[1, 13] |
~εὐλογίαν
τῷ
θεῷ.
Ὦ
τέκνον,
|
μὴ |
ἀσκόπως.
Ἐν
τῷ
~νῷ,
ὦ |
[1, 13] |
~Ἀδύνατος
οὖν
εἰμι,
ὦ
πάτερ;
|
Μὴ |
γένοιτο,
ὦ
~τέκνον·
ἐπίσπασαι
εἰς |
[1, 13] |
μὴ
ὑγρόν,
τὸ
ἀσφίγγωτον,
τὸ
|
μὴ |
διαδυόμενον,
~τὸ
μόνον
δυνάμει
καὶ |
[1, 13] |
μὴ
~θολούμενον,
ὦ
τέκνον,
τὸ
|
μὴ |
διοριζόμενον,
τὸ
ἀχρώματον,
~τὸ
ἀσχημάτιστον, |
[1, 13] |
ἀληθές
ἐστιν,
ὦ
Τρισμέγιστε;
Τὸ
|
μὴ
|
~θολούμενον,
ὦ
τέκνον,
τὸ
μὴ |
[1, 13] |
πᾶς
μοχλὸς
ὄμβρου,
τὰ
~δένδρα
|
μὴ |
σείεσθε.
ὑμνεῖν
μέλλω
τὸν
τῆς |
[1, 13] |
πῶς
αἰσθητῶς
αὐτὸ
νοήσεις
τὸ
|
μὴ
|
~σκληρόν,
τὸ
μὴ
ὑγρόν,
τὸ |
[1, 13] |
ἔκρινα
~οὕτως
εὐκόλως
ἐκφάναι,
εἰ
|
μὴ |
σοὶ
ἐπὶ
τέλει
τοῦ
παντός. |
[1, 13] |
νοήσεις
τὸ
μὴ
~σκληρόν,
τὸ
|
μὴ |
ὑγρόν,
τὸ
ἀσφίγγωτον,
τὸ
μὴ |
[1, 13] |
υἱὸς
~πέφυκα
τοῦ
πατρικοῦ
γένους»
|
μὴ |
φθόνει
μοι,
πάτερ·
~γνήσιος
υἱός |
[1, 13] |
παλιγγενεσίας
εἰς
ὃν
ὑπεμνηματισάμην
~ἵνα
|
μὴ |
ὦμεν
διάβολοι
τοῦ
παντὸς
εἰς |
[1, 13] |
~τῆς
παλιγγενεσίας
τὴν
παράδοσιν,
ἵνα
|
μὴ |
ὡς
διάβολοι
~λογισθῶμεν.
ἱκανῶς
γὰρ |
[1, 13] |
~ὕμνει
δι´
ἐμοῦ.
κοινωνία
ἡ
|
ἐμή, |
τὸ
πᾶν
ὕμνει
δι´
ἐμοῦ· |
[1, 13] |
ἐπιθυμία·
πέμπτη
ἀδικία·
ἕκτη
~πλεονεξία·
|
ἑβδόμη |
ἀπάτη·
ὀγδόη
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος· |
[1, 13] |
~καὶ
σύ
μοι,
ἐγκράτεια,
ὕμνει.
|
δικαιοσύνη |
μου,
τὸ
δίκαιον
~ὕμνει
δι´ |
[1, 13] |
ἀδικία·
ἕκτη
~πλεονεξία·
ἑβδόμη
ἀπάτη·
|
ὀγδόη |
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος·
~δεκάτη
ὀργή· |
[1, 13] |
τέκνον,
τιμωρία
ἡ
ἄγνοια·
δευτέρα
|
λύπη· |
~τρίτη
ἀκρασία·
τετάρτη
ἐπιθυμία·
πέμπτη |
[1, 13] |
παραγενομένης
~ταύτης,
ὦ
τέκνον,
ἡ
|
λύπη |
φεύξεται
εἰς
τοὺς
~χωροῦντας
αὐτήν. |
[1, 13] |
καί,
ὃ
ζητῶ,
βουλῇ
τῇ
|
σῇ |
ἀναπέπαυμαι.
~εἶδον
θελήματι
τῷ
σῷ |
[1, 13] |
ὑμνοῦσι,
τὸ
σὸν
~θέλημα
τελοῦσι,
|
σὴ |
βουλὴ
ἀπὸ
σοῦ
ἐπὶ
σέ, |
[1, 13] |
τὴν
δωδεκάδα
ἐξελαύνει
καὶ
ἐθεώθημεν
|
τῇ
|
~γενέσει·
ὅστις
οὖν
ἔτυχε
κατὰ |
[1, 13] |
~φθόνος
γὰρ
ἀφ´
ἡμῶν
ἀπέστη·
|
τῇ |
δὲ
ἀληθείᾳ
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
|
[1, 13] |
φαντάζομαι,
~οὐχ
ὁράσει
ὀφθαλμῶν
ἀλλὰ
|
τῇ |
διὰ
δυνάμεων
νοητικῇ
~ἐνεργείᾳ.
ἐν |
[1, 13] |
εἰσιν,
~ὦ
τέκνον,
ἡνωμέναι
ἐν
|
τῇ |
πράξει
ἀχώριστός
ἐστιν
ἡ
~προπέτεια |
[1, 13] |
εὗρον
καί,
ὃ
ζητῶ,
βουλῇ
|
τῇ |
σῇ
ἀναπέπαυμαι.
~εἶδον
θελήματι
τῷ |
[1, 13] |
ἀπάτη·
ὀγδόη
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος·
|
~δεκάτη |
ὀργή·
ἑνδεκάτη
προπέτεια·
δωδεκάτη
κακία· |
[1, 13] |
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος·
~δεκάτη
ὀργή·
|
ἑνδεκάτη |
προπέτεια·
δωδεκάτη
κακία·
εἰσὶ
~δὲ |
[1, 13] |
δόλος·
~δεκάτη
ὀργή·
ἑνδεκάτη
προπέτεια·
|
δωδεκάτη |
κακία·
εἰσὶ
~δὲ
αὗται
τὸν |
[1, 13] |
~πλεονεξία·
ἑβδόμη
ἀπάτη·
ὀγδόη
φθόνος·
|
ἐνάτη |
δόλος·
~δεκάτη
ὀργή·
ἑνδεκάτη
προπέτεια· |
[1, 13] |
καλῶ
τὴν
ἀλήθειαν
~καὶ
φεύγει
|
ἀπάτη, |
ἀλήθεια
παραγίνεται
ἴδε
πῶς
τὸ |
[1, 13] |
πέμπτη
ἀδικία·
ἕκτη
~πλεονεξία·
ἑβδόμη
|
ἀπάτη· |
ὀγδόη
φθόνος·
ἐνάτη
δόλος·
~δεκάτη |
[1, 13] |
τιμωρία
ἡ
ἄγνοια·
δευτέρα
λύπη·
|
~τρίτη |
ἀκρασία·
τετάρτη
ἐπιθυμία·
πέμπτη
ἀδικία· |
[1, 13] |
ἀκρασία·
τετάρτη
ἐπιθυμία·
πέμπτη
ἀδικία·
|
ἕκτη
|
~πλεονεξία·
ἑβδόμη
ἀπάτη·
ὀγδόη
φθόνος· |
[1, 13] |
λύπη·
~τρίτη
ἀκρασία·
τετάρτη
ἐπιθυμία·
|
πέμπτη |
ἀδικία·
ἕκτη
~πλεονεξία·
ἑβδόμη
ἀπάτη· |
[1, 13] |
ἀπηλιώτην.
ἡσύχασον,
ὦ
τέκνον.
~ΥΜΝΩΔΙΑ
|
ΚΡΥΠΤΗ, |
ΛΟΓΟΣ
Δʹ
~πᾶσα
φύσις
κόσμου |
[1, 13] |
ἄγνοια·
δευτέρα
λύπη·
~τρίτη
ἀκρασία·
|
τετάρτη |
ἐπιθυμία·
πέμπτη
ἀδικία·
ἕκτη
~πλεονεξία· |
[1, 13] |
διεξεληλύθαμεν,
ἐκ
τοῦ
~ζῳοφόρου
κύκλου
|
συνέστη |
καὶ
τούτου
συνεστῶτος
ἐκ
{ἀριθμῶν} |
[1, 13] |
ἀληθείας·
~φθόνος
γὰρ
ἀφ´
ἡμῶν
|
ἀπέστη· |
τῇ
δὲ
ἀληθείᾳ
καὶ
τὸ |
[1, 13] |
χαρᾷ
τὴν
ἐγκράτειαν·
~ὦ
δύναμις
|
ἡδίστη, |
προσλάβωμεν,
ὦ
τέκνον,
αὐτὴν
~ἀσμενέστατα· |
[1, 13] |
οὐρανῶν
μετεώρῳ,
τῷ
πάσης
φύσεως
|
κτίστῃ. |
οὗτός
~ἐστιν
ὁ
τοῦ
νοῦ |
[1, 13] |
καὶ
ἐμαυτὸν
ἐν
τῷ
νοΐ.
|
~Αὕτη |
ἐστὶν
ἡ
παλιγγενεσία,
ὦ
τέκνον, |
[1, 13] |
πολλούς.
Ἀγνοῶ,
ὦ
πάτερ.
~Μία
|
αὕτη, |
ὦ
τέκνον,
τιμωρία
ἡ
ἄγνοια· |
[1, 13] |
φαντάζεσθαι
~εἰς
τὸ
σῶμα
τὸ
|
τριχῇ |
διαστατόν
διὰ
τὸν
λόγον
~τοῦτον |
[1, 13] |
δεκάς,
ὦ
τέκνον,
ἐστὶ
ψυχογόνος·
|
ζωὴ
|
~δὲ
καὶ
φῶς
ἡνωμέναι
εἰσίν, |
[1, 13] |
ἀλήθειαν.
τὸ
ἀγαθόν,
ἀγαθόν,
ὕμνει·
|
~ζωὴ |
καὶ
φῶς,
ἀφ´
ὑμῶν
εἰς |
[1, 13] |
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
~ἐπεγένετο,
ἅμα
|
ζωῇ |
καὶ
φωτί,
καὶ
οὐκέτι
ἐπῆλθεν
|
[1, 13] |
πᾶν
τὸ
ἐν
ἡμῖν,
σῷζε
|
ζωή, |
~φώτιζε
φῶς,
πνεῦμα
θεέ·
Λόγον |