Fables |
[250] |
ἐκείνου
τοίνυν
ἡ
μὲν
αἴθυια
|
τοῖς |
αἰγιαλοῖς
~ἀεὶ
παρεδρεύει,
μή
που |
[218] |
τινα
ἀσφαλείας
τῆς
ἑαυτοῦ
γυμνωθῆναι,
|
τοῖς |
~ἀκαταλλάκτοις
ἐχθροῖς
δι'
ὅρκων
πεισθέντα. |
[240] |
πόνοις
οὐκ
ἠρκεῖτο,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοῖς |
ἀλλοτρίοις
ἐποφθαλμιῶν
~διετέλει
τοὺς
τῶν |
[209] |
λόγος
δηλοῖ
ὅτι
σωφρονισμὸς
γίνεται
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
τὰ
τῶν
~πέλας
δυστυχήματα. |
[216] |
μὲν
ἐλευθερίᾳ
συζῶμεν·
ὑμεῖς
δὲ
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
~ὑποκύπτοντες
καὶ
δουλεύοντες
πληγὰς |
[243] |
δὲ
σῖτον
καὶ
ῥίζας
σὺν
|
τοῖς |
βώλοις
εἶπεν·
Μύρμηκος
ζῇς
βίον |
[220] |
ἀνθρώπων
οἱ
κακοῦργοι,
ὅταν
παρὰ
|
τοῖς |
εἰδόσι
~πονηρεύωνται
ἀνόητοι
τῶν
τεχνασμάτων |
[208] |
ὄνον
ὄντα.
~Οὕτως
οἱ
παρὰ
|
τοῖς |
εἰδόσιν
ἀλαζονευόμενοι
εἰκότως
γέλωτα
~ὀφλισκάνουσιν. |
[242] |
Ὁ
μῦθος
δηλοῖ
ὅτι
δεῖ
|
τοῖς |
~εὐεργέταις
χάριν
ἀποδιδόναι.
~(Μύρμηξ
καὶ |
[240] |
τῇ
γεωργίᾳ
διηνεκῶς
~προσέχων,
οὐ
|
τοῖς |
ἰδίοις
ἠρκεῖτο
πόνοις,
ἀλλὰ
καὶ |
[240] |
ἦν·
καὶ
τῇ
γεωργίᾳ
προσέχων
|
τοῖς |
~ἰδίοις
πόνοις
οὐκ
ἠρκεῖτο,
ἀλλὰ |
[235] |
νομῆς
~ἐπανήκουσαι,
ὡς
κατέλαβον
αὐτόν,
|
τοῖς |
κέντροις
ἔπαιον
καὶ
τὰ
~χείριστα |
[235] |
νομῆς,
ὡς
κατέλαβον
αὐτόν,
παίουσαι
|
τοῖς |
κέντροις,
τὰ
~πάνδεινα
διετίθεσαν.
Κἀκεῖνος |
[234] |
ὅπως
αὐταῖς
ἰσχὺν
παράσχηται
παιούσαις
|
~τοῖς |
κέντροις
τοὺς
προσιόντας
τοῖς
κηρίοις |
[234] |
παιούσαις
~τοῖς
κέντροις
τοὺς
προσιόντας
|
τοῖς |
κηρίοις
ἀναιρεῖν.
Καὶ
ὁ
Ζεὺς |
[216] |
πρὸς
αὐτοὺς
καταλλαγέντες.
~Οἱ
λύκοι
|
τοῖς |
κυσὶν
εἶπον·
Διὰ
τί
ὅμοιοι |
[216] |
πρὸς
αὐτοὺς
καταλλαγέντες.
~Λύκοι
φιλιωθέντες
|
τοῖς |
κυσὶν
εἶπον·
~Ἴνα
τί
ὑμεῖς |
[232] |
τινα
ἐν
ταῖς
δόξαις
καὶ
|
τοῖς |
λαμπροῖς
τοῦ
βίου
τυφοῦσθαι·
~ὅσα |
[223] |
Ἑσπέρας
δὲ
γενομένης,
ὡς
οὐδὲν
|
τοῖς |
λόγοις
~ἀκόλουθον
ἐγίγνετο,
ἀπαλλαττόμενος
ἔφη |
[223] |
πρὸς
ἐκείνους
τοὺς
ἀνθρώπους
οἳ
|
τοῖς |
~λόγοις
οὐκ
ἔχουσι
τὰ
ἔργα |
[223] |
πρὸς
~ἀνθρώπους
οἵτινες
τὰ
ἔργα
|
τοῖς |
λόγοις
οὐκ
ἔχουσιν
ὅμοια.
~(Λύκος |
[210] |
καὶ
τὴν
μὲν
γένυν
ὥπλισε
|
τοῖς |
ὀδοῦσι,
τοὺς
δὲ
πόδας
ἐκράτυνε |
[210] |
ὀδοῦσι,
τοὺς
δὲ
πόδας
ἐκράτυνε
|
~τοῖς |
ὄνυξιν,
ἐποίησέ
τε
τῶν
ἄλλων |
[244] |
συνδεδεμένος.
Ἰκτῖνος
δὲ
τοῦτον
ἰδὼν
|
τοῖς |
ὄνυξιν
ἣρπασεν·
~βάτραχος
δὲ
δεσμώτης |
[244] |
προσδεδεμένος
~δεῖπνον
καὶ
αὐτὸς
προσήχθη
|
τοῖς |
ὀρνέοις
~παθὼν
ὅμοια
οἷς
αὐτὸς |
[228] |
κυνηγήσας
~μέσον
ἀγάγῃ
καὶ
μοιράσῃ
|
τοῖς |
πᾶσι.
~Ταῦτα
οὖν
αὐτοῦ
ἀκηκοὼς |
[228] |
σὴν
λαθραίως;
~Κόμισον
ταύτην
μερισθῆναι
|
τοῖς |
πᾶσιν.
~Ὁ
δὲ
θαμβηθεὶς
κατέλυσε |
[224] |
λόγος
δηλοῖ
ὅτι
μεγίστη
παρὰ
|
τοῖς |
πονηροῖς
εὐεργεσίας
ἀμοιβὴ
τὸ
~μὴ |
[218] |
καὶ
κριός.
~Λύκοι
πρέσβεις
ἔστειλαν
|
τοῖς |
προβάτοις
εἰρήνην
ποιῆσαι
μετ'
αὐτῶν |
[216] |
εἰς
τοὺς
ὑμῶν
τραχήλους,
~καὶ
|
τοῖς |
ῥοπάλοις
δὲ
τύπτεσθε
ἀκαίρως·
~ἀλλ' |
[212] |
ὕλης
ἰδὼν
εἶπεν·
Οὐαὶ
ἡμῖν
|
τοῖς |
~ταλαι
πώροις·
τί
γὰρ
μαινόμενος |
[215] |
ἐκ
πολλῶν
τρόπων
εἰσὶ
καὶ
|
τοῖς |
τόποις
καυχῶνται.
Ἀλλὰ
~καὶ
ἡ |
[229] |
Οὕτω
καὶ
~τῶν
ἀνθρώπων
οἱ
|
τοῖς |
φιλαργύροις
τὴν
παρακαταθήκην
~ἐγχειρίζοντες
εἰκότως |
[221] |
Τοῦ
δὲ
λέγοντος
ὡς
ἄκροις
|
τοῖς |
χείλεσι
πίνει
καὶ
ἄλλως
οὐ |