Livre, Chap.
[72, 4]	τῷ Κομμόδῳ ᾠκείωτο ὡς καὶ	συνεστιᾶσθαι	καὶ συννεανιεύεσθαι αὐτῷ. ἡ γὰρ
[72, 2]	ὑπὲρ τῆς εἰρήνης ἔπεμψαν. καὶ	ἐξεργάσασθαι	αὐτοὺς δυνάμενος ῥᾳδίως, μισόπονος δὲ
[72, 3]	εἰρήνην ἀλλὰ ἀνοχὴν ἐς τὸ	παρασκευάσασθαι	λαβεῖν ἤθελον· τότε δέ, ἐπειδὴ
[72, 12]	ἄγειν καὶ νεὼν τοῦ Κομμόδου	ποιήσασθαι	παρὰ τῆς βουλῆς ἔλαβον. ὁ
[72, 18]	ἐλάλησα, δίκαιον ἡγησάμην μηδὲν αὐτῶν	ἀποκρύψασθαι,	ἀλλὰ καὶ αὐτά, ὥσπερ τι
[72, 18]	τὸ ἐν τοῖς συμποσίοις εἰωθὸς	λέγεσθαι	ἐξεβοήσαμεν, ζήσειας" καὶ μή μέ
[72, 15]	τὸν ἐπ´ αὐτοῦ χρυσοῦν τε	ὀνομάζεσθαι	καὶ ἐς τὰ γράμματα πάντα
[72, 10]	οὔτ´ εἰ καὶ σφόδρα ἐπεφροντίκει,	διαθέσθαι	γε αὐτὰ ὑπὸ τῆς ἁβρότητος
[72, 18]	δυναμένων ἐς συγγραφὴν ἀξίαν λόγου	καταθέσθαι	διηκριβωκότα αὐτὰ ὁμοίως ἐμοί. ~ἐν
[72, 4]	ὅθεν καὶ ἀνέπεισε τὸν εἰρημένον	ἐπιθέσθαι	τῷ Κομμόδῳ, καὶ αὐτόν τε
[72, 7]	συνὼν ἄρχοντι τῆς Κιλικίας, πρὶν	πυθέσθαι	τούς τε ἀδελφοὺς ὑπὸ τοῦ
[72, 5]	εἰ καὶ μηδὲν νεώτερον ἐνενόουν,	ἄχθεσθαι	τοῖς παροῦσι. καὶ οὕτως αὐτοί,
[72, 3]	ἐν τῇ Δακίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ	δοθήσεσθαι	ὑποσχόμενος. ~καὶ ἐπεβουλεύθη μὲν πολλάκις
[72, 21]	πᾶσι πάντως ἀπαλλαγή τις αὐτοῦ	γενήσεσθαι	ἐνομίζετο. ~ἀπέθανέ γέ τοι, μᾶλλον
[72, 8]	δ´ οὖν ἐπὶ μεῖζον αὐτὸ	πλάττεσθαι,	ἵν´ ὡς μάλιστα διαγρυπνεῖν δοκῇ.
[72, 4]	ᾠκείωτο ὡς καὶ συνεστιᾶσθαι καὶ	συννεανιεύεσθαι	αὐτῷ. ἡ γὰρ Λουκίλλα οὐδὲν
[72, 15]	ἐς τὰ γράμματα πάντα ὁμοίως	ἐσγράφεσθαι	ἐψηφίσθη. ~οὗτος οὖν ὁ χρυσοῦς,
[72, 19]	συνέδησεν ἀλλήλοις καὶ πάντας ἅμα	μάχεσθαι	ἐκέλευσε. κἀκ τούτου ἠγωνίσαντο μὲν
[72, 11]	μήτ´ εἰληφέναι δῶρά ποτε μήτε	λήψεσθαι,	ἔπειτα καὶ ἐκεῖνον ὀμόσαι ἐκέλευσεν,
[72, 13]	δὲ τὸ ἕβδομον τῶν ἵππων	ἀγωνιεῖσθαι	πλῆθός τι παιδίων ἐς τὸν
[72, 15]	ἐν ᾗ ταῦτα ἐψηφίζετο Κομμοδιανὰ	καλεῖσθαι	προσέταξεν. ἑαυτῷ δὲ ἄλλας τε
[72, 21]	βουλευτάς, ἐξ οὗ οὐχ ἥκιστα	ἀπολεῖσθαι	προσεδοκήσαμεν. στρουθὸν γὰρ ἀποκτείνας καὶ
[72, 15]	ἀπ´ αὐτοῦ πάντες ἐπεκλήθησαν, ὥστε	καταριθμεῖσθαι	αὐτοὺς οὕτως, Ἀμαζόνιος Ἀνίκητος Εὐτυχὴς
[72, 12]	διὰ τοῦτο καὶ οἱ Νικομηδεῖς	καὶ	ἀγῶνα ἄγειν καὶ νεὼν τοῦ
[72, 10]	οὔτε πρὸς πλοῦτον περιεβάλετο, ἀλλὰ	καὶ	ἀδωρότατα καὶ σωφρονέστατα διήγαγε, τοῦ
[72, 3]	ἐξετρυχώθησαν, συνηλλάγη σφίσιν ὁμήρους λαβὼν	καὶ	αἰχμαλώτους παρά τε τῶν Βούρων
[72, 10]	ἅμα καὶ δύο ἐλέφαντας ἄλλῃ	καὶ	ἄλλῃ ἡμέρᾳ χωρὶς αὐτὸς ταῖς
[72, 12]	ἔχοντα ταύτην ἀποκτεῖναι πρὸς πολλοῖς	καὶ	ἄλλοις· καίτοι καὶ ἐκεῖνος μέγιστον
[72, 13]	{τοῦ} κοντοῦ περιήνεγκαν, καί τινας	καὶ	ἄλλους τῶν μέγα ἐπ´ αὐτοῦ
[72, 13]	ὁ δῆμος. ἐγένετο μὲν γὰρ	καὶ	ἄλλως ἰσχυρὰ σιτοδεία, ἐπὶ πλεῖστον
[72, 14]	τῇ Ῥώμῃ ἐτελεύτησαν. πολλοὶ δὲ	καὶ	ἄλλως οὐκ ἐν τῷ ἄστει
[72, 8]	ἄδην καθεύδοιεν. ἦν μὲν γὰρ	καὶ	ἄλλως ὑπνομαχεῖν πεφυκώς, ἐπὶ πλέον
[72, 4]	αὐτῇ. πρὸ δὲ τοῦ ἀναιρεθῆναι	καὶ	ἀμφότεραι ἐς τὴν νῆσον τὴν
[72, 18]	ὥσπερ τι ἄλλο τῶν μεγίστων	καὶ	ἀναγκαιοτάτων, τῇ μνήμῃ τῶν ἐσέπειτα
[72, 3]	ἄλλων μυρίους καὶ πεντακισχιλίους κομισάμενος,	καὶ	ἀναγκάσας τοὺς ἄλλους ὀμόσαι ὥστε
[72, 4]	ὑπό τινων, πλείστους δὲ ἐφόνευσε	καὶ	ἄνδρας καὶ γυναῖκας, τοὺς μὲν
[72, 16]	ὅθεν καὶ ἐγκλήματα καὶ γυναιξὶ	καὶ	ἀνδράσιν ἐπιφέρων οὓς μὲν ἐφόνευεν,
[72, 15]	δημάρχοις, γερουσίᾳ Κομμοδιανῇ εὐτυχεῖ χαίρειν"	καὶ	ἀνδριάντες αὐτοῦ παμπληθεῖς ἐν Ἡρακλέους
[72, 15]	αὐτὴν ἑαυτοῦ δοκεῖν ἐβούλετο) ἐπωνόμασεν.	καὶ	ἀνδριάς τε αὐτῷ χρυσοῦς χιλίων
[72, 13]	τινας καὶ ἀπέκτειναν· οὐ μέντοι	καὶ	ἀνείρχθη διὰ τοῦτο ὁ δῆμος,
[72, 4]	ἀνδρὶ αὑτῆς τῷ Πομπηιανῷ· ὅθεν	καὶ	ἀνέπεισε τὸν εἰρημένον ἐπιθέσθαι τῷ
[72, 17]	δὲ τῷ κοινῷ ἄνευ σιδήρου	καὶ	ἄνευ αἵματος ἀνθρωπείου. ἐνέδυνε δέ,
[72, 12]	πλεῖστα τῶν πώποτε ὀνομασθέντων προκοίτων,	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν πολλὰ μὲν τῷ
[72, 15]	ἀπώλλυντο, ἦν δὲ ἁπάντων νοσημάτων	καὶ	ἁπάντων κακουργημάτων χαλεπώτερος Ῥωμαίοις ὁ
[72, 5]	αὐτοί, ὥσπερ ἔζησαν ἅμα, οὕτω	καὶ	ἀπέθανον μεθ´ ἑνὸς τέκνου· διαπρεπέστατα
[72, 17]	δίφρου ἐπιχρύσου, εἴτε παρείη εἴτε	καὶ	ἀπείη, ἐτίθετο· αὐτὸς δὲ ἐν
[72, 13]	αὐτοὺς ἔπεμψε, καὶ ἔτρωσάν τινας	καὶ	ἀπέκτειναν· οὐ μέντοι καὶ ἀνείρχθη
[72, 6]	ἐς τὴν Ῥώμην ἐκομίσθησαν) εἴτε	καὶ	ἀπέφυγεν, οὐδεὶς οἶδεν· ἕτερος δέ
[72, 17]	ἐσῄει τε ἐς τὸ θέατρον,	καὶ	ἀπορρίψας τὰ ἄλλα οὕτως ἐν
[72, 13]	ἀρθεὶς ἔπεσε καὶ αὐτὸς ἐξαίφνης	καὶ	ἀπώλετο μετὰ ἀτιμίας. ἀπέκτειναν δὲ
[72, 6]	τε αἷμα ἤμεσεν ὡς ἴδιον,	καὶ	ἀρθεὶς ὡς καὶ παραχρῆμα τελευτήσων
[72, 10]	Κόμμοδος εὐθυμίαις τε πάνυ προσέκειτο	καὶ	ἁρματηλασίᾳ προσεῖχε, καὶ οὔτ´ ἀρχὴν
[72, 9]	ἀναιρεθῆναι. τοῦ γὰρ Κομμόδου ἁρματηλασίαις	καὶ	ἀσελγείαις ἐκδεδωκότος ἑαυτόν, καὶ τῶν
[72, 18]	ἡγησάμην μηδὲν αὐτῶν ἀποκρύψασθαι, ἀλλὰ	καὶ	αὐτά, ὥσπερ τι ἄλλο τῶν
[72, 4]	τὴν θυγατέρα Λουκίλλης, ἐχρῆτο δὲ	καὶ	αὐτῇ ταύτῃ καὶ τῇ τῆς
[72, 4]	Κομμόδῳ, καὶ αὐτόν τε ἀπώλεσε	καὶ	αὐτὴ φωραθεῖσα ἐπανῃρέθη. ἀπέκτεινε δὲ
[72, 20]	τά τε ἄλλα ὅσα ἐκελευόμεθα,	καὶ	αὐτὸ τοῦτο συνεχῶς, καὶ κύριος
[72, 9]	πεντακοσίους, πολλαπλασίους αὐτῶν δορυφόρους ἔχων.	καὶ	αὐτὸν ἐκεῖνοι καὶ ᾐκίσαντο καὶ
[72, 4]	τὸν εἰρημένον ἐπιθέσθαι τῷ Κομμόδῳ,	καὶ	αὐτόν τε ἀπώλεσε καὶ αὐτὴ
[72, 13]	ἐς τοσοῦτον ὄγκον ἀρθεὶς ἔπεσε	καὶ	αὐτὸς ἐξαίφνης καὶ ἀπώλετο μετὰ
[72, 6]	παραχρῆμα τελευτήσων ἐς οἴκημα ἐκομίσθη,	καὶ	αὐτὸς μὲν ἀφανὴς ἐγένετο, κριοῦ
[72, 24]	ἰδιωτῶν παμπόλλων δὲ στρατιωτῶν ὑδροφορούντων,	καὶ	αὐτοῦ τοῦ Κομμόδου ἐπελθόντος ἐκ
[72, 23]	αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἤλπισε, γράψας ἐδημοσίευσα·	καὶ	αὐτῷ καὶ ἐκεῖνος πεμφθέντι παρ´
[72, 23]	ἐπειδή γε τοῖς τε ἄλλοις	καὶ	αὐτῷ τῷ Σεουήρῳ μάλιστα ἤρεσε,
[72, 13]	παιδίων ἐς τὸν ἱππόδρομον ἐσέδραμε,	καὶ	αὐτῶν παρθένος τις μεγάλη καὶ
[72, 12]	μετὰ τῶν ὁμοδούλων, μεθ´ ὧν	καὶ	ἀχθοφορήσων ἐς τὴν Ῥώμην ἐκεκόμιστο,
[72, 13]	καὶ αὐτῶν παρθένος τις μεγάλη	καὶ	βλοσυρὰ ἡγεῖτο, ἣν δαίμονα ἐκ
[72, 15]	χιλίων λιτρῶν μετά τε ταύρου	καὶ	βοὸς θηλείας ἐγένετο, καὶ τέλος
[72, 24]	ἔξεδροι ἐπλανῶντο, προσεπιφθεγγόμενοι οὐδὲν εἰρηναῖον,	καὶ	βύας ἀπ´ αὐτοῦ ἔβυξε, πῦρ
[72, 15]	εὐτυχῆ κολωνίαν οἰκουμένην τῆς γῆς	(καὶ	γὰρ ἄποικον αὐτὴν ἑαυτοῦ δοκεῖν
[72, 7]	ἐπιπεμφθέντας αὐτῷ δράκοντας ἀποπνῖ– ξαι	(καὶ	γὰρ καὶ οἱ Κυιντίλιοι ἀπηγχονήθησαν)
[72, 16]	ὁ Ἡρακλῆς, οὗτος ὁ θεός	(καὶ	γὰρ καὶ τοῦτ´ ἤκουεν) ἐξαίφνης
[72, 22]	ᾧ οἱ μονομάχοι τρέφονται προελθεῖν·	καὶ	γὰρ τὸν οἶκον τὸν πρῶτον
[72, 22]	ὤν, εἶχε. καὶ μηδεὶς ἀπιστήσῃ·	καὶ	γὰρ τοῦ κολοσσοῦ τὴν κεφαλὴν
[72, 19]	ὅτε ὃν ὁ δῆμος ᾑρεῖτο·	καὶ	γὰρ τοῦτο καὶ τἆλλα ἐξ
[72, 5]	τε μετ´ αὐτῶν καί τινα	καὶ	γυναῖκα εὐπατρίδα ἀπέσφαξεν. καίτοι καὶ
[72, 4]	πλείστους δὲ ἐφόνευσε καὶ ἄνδρας	καὶ	γυναῖκας, τοὺς μὲν φανερῶς τοὺς
[72, 16]	εἶπον ἐδαπάνα. ὅθεν καὶ ἐγκλήματα	καὶ	γυναιξὶ καὶ ἀνδράσιν ἐπιφέρων οὓς
[72, 3]	Δακίᾳ οὔσης. ὁ αὐτὸς Σαβινιανὸς	καὶ	Δακῶν τῶν προσόρων μυρίους καὶ
[72, 20]	αἰσχυνόμενοι τοῖς ποιουμένοις, τὸ δὲ	καὶ	δεδιότες, ἐπειδὴ λόγος διῆλθεν ὅτι
[72, 1]	τῆς πολλῆς ἁπλότητος καὶ προσέτι	καὶ	δειλίας ἐδούλευσε τοῖς συνοῦσι, καὶ
[72, 13]	Κόμμοδος οὕτως ἔδεισεν, ἄλλως τε	καὶ	δειλότατος ὤν, ὥστε αὐτίκα καὶ
[72, 13]	τε γὰρ παιδία συνεβόησαν πολλὰ	καὶ	δεινά, καὶ ὁ δῆμος παραλαβὼν
[72, 20]	σύμπαν ἡ θέα ἐκείνη τέσσαρσι	καὶ	δέκα ἡμέραις ἐγένετο· ἀγωνιζομένου δ´
[72, 19]	ἀλλ´ ὥστε πάνυ πολλοὺς ἀποθνήσκειν.	καὶ	δή ποτε βραδυνάντων τινῶν περὶ
[72, 11]	ἀπέθανε δὲ οὐκ ἐξ ἐπιβουλῆς,	καὶ	δή ποτε πολλῆς μὲν φήμης
[72, 17]	ἐν ἀσελήνῳ νυκτί, ἐπιθυμήσας μὲν	καὶ	δημοσίᾳ ἁρματηλατῆσαι, αἰσχυνθεὶς δὲ καὶ
[72, 14]	καὶ Ἰουλιανὸς ὁ ἔπαρχος, ὃν	καὶ	δημοσίᾳ περιελάμβανέ τε καὶ κατεφίλει
[72, 7]	Ῥώμῃ παρέσχετο. ἔστι δέ τι	καὶ	δημωφελὲς ὑπ´ αὐτοῦ πραχθέν· Μανιλίου
[72, 10]	ἐσφάγη, ἥκιστα δὴ τοῦτο παθεῖν	καὶ	δι´ ἑαυτὸν καὶ διὰ τὴν
[72, 22]	Νάρκισσόν τινα γυμναστὴν ἐπέπεμψαν αὐτῷ,	καὶ	δι´ ἐκείνου λούμενον αὐτὸν ἀπέπνιξαν.
[72, 4]	καὶ τῇ τῆς κόρης μητρί,	καὶ	διὰ ταῦτα τῷ Κομμόδῳ ᾠκείωτο
[72, 5]	διά τε τὴν ἑαυτοῦ ἐπιείκειαν	καὶ	διὰ τὴν ἐκείνου καὶ τεθνηκότος
[72, 10]	τοῦτο παθεῖν καὶ δι´ ἑαυτὸν	καὶ	διὰ τὴν πᾶσαν τῶν Ῥωμαίων
[72, 23]	βίου διαγωγῆς, ὡς ἔοικεν, εἴληχα,	καὶ	διὰ τοῦτο αὐτῇ ἀνάκειμαι. συνέλεξα
[72, 12]	καίτοι καὶ ἐκεῖνος μέγιστον ἠδυνήθη,	καὶ	διὰ τοῦτο καὶ οἱ Νικομηδεῖς
[72, 23]	τοῖς Ῥωμαίοις προσήκοντα συνθεῖναι ἐπεθύμησα·	καὶ	διὰ τοῦτο οὐκέτι ἰδίᾳ ἐκεῖνο
[72, 13]	ὄντα καὶ μισήσωσιν οἱ Ῥωμαῖοι	καὶ	διαφθείρωσι. καὶ ἔσχεν οὕτως. ἱπποδρομία
[72, 13]	καὶ τὸ μὲν παιδίον προσουδίσθη	καὶ	διεφθάρη, τὸ δὲ τοῦ Κλεάνδρου
[72, 14]	ἐκεῖνον καὶ ἑαυτόν. ἀνῃρέθη δὲ	καὶ	Διονύσιος πρὸς τοῦ Κομμόδου, ὁ
[72, 3]	καὶ Δακῶν τῶν προσόρων μυρίους	καὶ	δισχιλίους ἐκ τῆς οἰκείας ἐκπεσόντας
[72, 18]	τήν τε στέγην περίδρομον ἔχουσι	καὶ	διχῇ τέμνουσιν ἄλληλα, ἵν´ ἐξ
[72, 7]	ἀπηγχονήθησαν) καὶ τὸν Σέξτον φεύγοντα	καὶ	διωκόμενον ὑπὸ τοῦ κρείττονος. πάμπολυν
[72, 2]	δύο γοῦν μόνους τῶν πρώτων	καὶ	δύο ἄλλους τῶν καταδεεστέρων πρέσβεις
[72, 10]	πέντε γοῦν ἵππους ποταμίους ἅμα	καὶ	δύο ἐλέφαντας ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ
[72, 14]	ὡς κατελαμβάνετο, ἀπέκτεινε καὶ ἐκεῖνον	καὶ	ἑαυτόν. ἀνῃρέθη δὲ καὶ Διονύσιος
[72, 5]	εὐθὺς κατ´ αὐτοῦ ὅ τι	καὶ	ἐβούλετο, ἅτε καὶ ἐλλογιμώτατος ὢν
[72, 16]	ἐκεῖνα ἃ εἶπον ἐδαπάνα. ὅθεν	καὶ	ἐγκλήματα καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσιν
[72, 18]	ἐγένετο καὶ παρὼν αὐτὸς ἐγὼ	καὶ	εἶδον ἕκαστα καὶ ἤκουσα καὶ
[72, 19]	τῷ δὲ δὴ Κομμόδῳ πέντε	καὶ	εἴκοσι μυριάδες καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[72, 12]	ὑπάτους ἐς ἕνα ἐνιαυτὸν πέντε	καὶ	εἴκοσιν ἀπέδειξεν· ὃ μήτε πρότερόν
[72, 21]	δεξιᾷ τὸ ξίφος ᾑματωμένον ἀνατείνας,	καὶ	εἶπε μὲν οὐδέν, τὴν δὲ
[72, 22]	τὸν πρῶτον παρ´ αὐτοῖς, ὡς	καὶ	εἷς ἐξ αὐτῶν ὤν, εἶχε.
[72, 6]	λάρνακα ἀντ´ αὐτοῦ ἐμβληθὲν ἐκαύθη.	καὶ	ἐκ τούτου ὁ μὲν ἀμείβων
[72, 17]	στέφανον ἔκ τε λίθων Ἰνδικῶν	καὶ	ἐκ χρυσοῦ πεποιημένον, κηρύκειόν τε
[72, 19]	τε τὴν συνήθη ἕδραν ἀνῄει	καὶ	ἐκεῖθεν τὰ λοιπὰ μεθ´ ἡμῶν
[72, 14]	καταλιπεῖν, ἀλλ´ ὡς κατελαμβάνετο, ἀπέκτεινε	καὶ	ἐκεῖνον καὶ ἑαυτόν. ἀνῃρέθη δὲ
[72, 11]	δῶρά ποτε μήτε λήψεσθαι, ἔπειτα	καὶ	ἐκεῖνον ὀμόσαι ἐκέλευσεν, ὡς δ´
[72, 12]	πρὸς πολλοῖς καὶ ἄλλοις· καίτοι	καὶ	ἐκεῖνος μέγιστον ἠδυνήθη, καὶ διὰ
[72, 23]	ἤλπισε, γράψας ἐδημοσίευσα· καὶ αὐτῷ	καὶ	ἐκεῖνος πεμφθέντι παρ´ ἐμοῦ ἐντυχὼν
[72, 4]	μετὰ ταῦτα γυνή· καὶ ἐπεῖδε	καὶ	ἐκείνους βιαίως ἀποθνήσκοντας. ἱστορεῖται δὲ
[72, 4]	τῶν τότε φονευθέντων ἑνὸς παλλακή,	καὶ	Ἔκλεκτος πρόκοιτος, ὁ μὲν καὶ
[72, 12]	ὑπάτευσεν. ἠργυρολόγει μὲν οὖν πανταχόθεν,	καὶ	ἐκτήσατο πλεῖστα τῶν πώποτε ὀνομασθέντων
[72, 18]	καὶ εἶδον ἕκαστα καὶ ἤκουσα	καὶ	ἐλάλησα, δίκαιον ἡγησάμην μηδὲν αὐτῶν
[72, 19]	τίγριν ἔσφαξεν ἵππον τε ποτάμιον	καὶ	ἐλέφαντα. πράξας δὲ ταῦτα ἀπηλλάττετο,
[72, 5]	ὅ τι καὶ ἐβούλετο, ἅτε	καὶ	ἐλλογιμώτατος ὢν καὶ στρατιὰν μεγάλην
[72, 17]	ἐν τῷ δημοσίῳ. καὶ μέντοι	καὶ	ἐμονομάχει, οἴκοι μὲν ὥστε καὶ
[72, 12]	πρότερόν ποτε μήθ´ ὕστερον ἐγένετο·	καὶ	ἐν αὐτοῖς καὶ Σεουῆρος ὁ
[72, 19]	τὰ δὲ καὶ προσαγόμενα ἢ	καὶ	ἐν δικτύοις αὐτῷ προσφερόμενα, κατέκοπτε,
[72, 18]	τῷ χιτῶνι ἀνυπόδητος ἔργου εἴχετο.	~καὶ	ἐν μὲν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ
[72, 17]	θηρία καὶ τοὺς μονομάχους ἀνήλισκε.	~καὶ	ἐν μὲν τῷ δημοσίῳ οὐδαμόθεν
[72, 14]	ἐν τῷ ἄστει μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἐν ὅλῃ ὡς εἰπεῖν τῇ
[72, 15]	Ὑπεραίροντα παγίως ἑαυτῷ ἔθετο ὡς	καὶ	ἐν πᾶσιν ἁπλῶς πάντας ἀνθρώπους
[72, 21]	τε τῇ στολῇ τῇ ἱππάδι	καὶ	ἐν ταῖς μανδύαις ἐς τὸ
[72, 13]	καὶ τὸ παιδίον αὐτοῦ, ὃ	καὶ	ἐν ταῖς τοῦ Κομμόδου χερσὶν
[72, 19]	ὅμοιον ἀναβάς, συνέβαλεν· ὅπερ που	καὶ	ἐν τέρατος λόγῳ ἔσχομεν. καὶ
[72, 17]	τε ταῖς ὁδοῖς προεφέρετο αὐτοῦ,	καὶ	ἐν τοῖς θεάτροις ἐπὶ δίφρου
[72, 17]	χιτῶνα χειριδωτὸν σηρικὸν λευκὸν διάχρυσον	(καὶ	ἐν τούτῳ γε αὐτὸν τῷ
[72, 17]	μὲν οἴκοι ἀπέσφαξε, πολλὰ δὲ	καὶ	ἐν τῷ δημοσίῳ. καὶ μέντοι
[72, 24]	γὰρ περὶ τὸ Καπιτώλιον πολλοὶ	καὶ	ἔξεδροι ἐπλανῶντο, προσεπιφθεγγόμενοι οὐδὲν εἰρηναῖον,
[72, 9]	ὅσα ἠβούλετο δεινῶς αὐτὸν ἐμίσει,	καὶ	ἐξέδωκε τὸν ἔπαρχον τοῖς στρατιώταις
[72, 2]	αὐτὸν ὑπὲρ τῆς εἰρήνης ἔπεμψαν.	καὶ	ἐξεργάσασθαι αὐτοὺς δυνάμενος ῥᾳδίως, μισόπονος
[72, 22]	ἀεὶ ἀπλήστως ἐχρῆτο, φθαρῆναι, ἀλλὰ	καὶ	ἐξήμεσέ τι κἀκ τούτου ὑποτοπήσας
[72, 4]	τοὺς ἐπὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ	καὶ	ἐπ´ αὐτοῦ ἐκείνου ἀνθήσαντας, πλὴν
[72, 4]	Δακίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ δοθήσεσθαι ὑποσχόμενος.	~καὶ	ἐπεβουλεύθη μὲν πολλάκις ὑπό τινων,
[72, 20]	ποιοῦντα. πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις	καὶ	ἐπεβοῶμεν τά τε ἄλλα ὅσα
[72, 4]	τοῦ Ἐκλέκτου μετὰ ταῦτα γυνή·	καὶ	ἐπεῖδε καὶ ἐκείνους βιαίως ἀποθνήσκοντας.
[72, 23]	περὶ ὧν νῦν καθίσταμαι ἔγραψα.	καὶ	ἐπειδή γε τοῖς τε ἄλλοις
[72, 9]	Βρεττανίᾳ τοίνυν ὑπάρχοντες, ἐπειδή τι	καὶ	ἐπετι μήθησαν ἐφ´ οἷς ἐστασίαζον
[72, 19]	πᾶν μετ´ ἐπιχρύσου ῥάβδου λαβὼν	καὶ	ἐπὶ βῆμα ὅμοιον ἀναβάς, συνέβαλεν·
[72, 24]	πόλει τὸ δεινὸν στήσεται, ἀλλὰ	καὶ	ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην αὐτῆς
[72, 5]	γὰρ εἶχον δόξαν ἐπὶ παιδείᾳ	καὶ	ἐπὶ στρατηγίᾳ καὶ ὁμοφροσύνῃ καὶ
[72, 14]	μισθῷ τὸ δεινόν· ὅπερ που	καὶ	ἐπὶ τοῦ Δομιτιανοῦ ἐγεγόνει. ~καὶ
[72, 19]	τῇ ἀριστερᾷ ἔχων· καὶ πάνυ	καὶ	ἐπὶ τούτῳ μέγα ἐφρόνει ὅτι
[72, 18]	τὰ θηρία μεμερισμένα ῥᾷον ἀκοντίζηται.	καὶ	ἔπιεν ἐν μέσῃ τῇ ἀγωνίᾳ
[72, 24]	Κομμόδου ἐπελθόντος ἐκ τοῦ προαστείου	καὶ	ἐπισπέρχοντος. ἀλλ´ ἐπειδὴ πάντα ὅσα
[72, 20]	ὥσπερ ὁ Ἡρακλῆς τὰς Στυμφαλίδας.	καὶ	ἐπιστεύθη γε οὗτος ὁ λόγος,
[72, 12]	μετὰ τὸν Περέννιον μέγιστον δυνηθεὶς	καὶ	ἐπράθη μετὰ τῶν ὁμοδούλων, μεθ´
[72, 9]	ὁ Κόμμοδος ἀπήντησέ τε αὐτοῖς	καὶ	ἐπύθετο τί ταῦτα, ὦ συστρατιῶται;
[72, 12]	τῆς τύχης ἀρθεὶς καὶ ἐχαρίσατο	καὶ	ἐπώλησε βουλείας στρατείας ἐπιτροπείας ἡγεμονίας,
[72, 22]	τριάκοντα ἓν καὶ μῆνας τέσσαρας·	καὶ	ἐς αὐτὸν ἡ οἰκία ἡ
[72, 12]	πολλὰ δὲ καὶ ἐς οἰκίας	καὶ	ἐς βαλανεῖα ἄλλα τέ τινα
[72, 12]	παλλακαῖς αὐτοῦ ἐδίδου, πολλὰ δὲ	καὶ	ἐς οἰκίας καὶ ἐς βαλανεῖα
[72, 15]	ἐπ´ αὐτοῦ χρυσοῦν τε ὀνομάζεσθαι	καὶ	ἐς τὰ γράμματα πάντα ὁμοίως
[72, 24]	νύκτωρ ἀρθὲν ἐξ οἰκίας τινὸς	καὶ	ἐς τὸ Εἰρηναῖον ἐμπεσὸν τὰς
[72, 2]	ἀλλ´ ἅπαξ ἐν ἑκάστῳ μηνὶ	καὶ	ἐς τόπον ἕνα ἑκατοντάρχου τινὸς
[72, 1]	ἁμαρτὼν ἐς ἔθος κἀκ τούτου	καὶ	ἐς φύσιν ἀσελγῆ καὶ μιαιφόνον
[72, 13]	μισήσωσιν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ διαφθείρωσι.	καὶ	ἔσχεν οὕτως. ἱπποδρομία τις ἦν,
[72, 22]	τοῦ κολοσσοῦ τὴν κεφαλὴν ἀποτεμὼν	καὶ	ἑτέραν ἑαυτοῦ ἀντιθείς, καὶ ῥόπαλον
[72, 20]	τῇ πόλει ὑπὸ νόσου ἢ	καὶ	ἑτέρας τινὸς συμφορᾶς ἐστερημένους ἀθροίσας
[72, 21]	τοῖς ἄλλοις ἦν· ἔπραξε δὲ	καὶ	ἕτερόν τι τοιόνδε πρὸς ἡμᾶς
[72, 7]	τε οὖν αὐτὸς ἤκουσα παρών,	καὶ	ἕτερον τοιόνδε εἶδον. ἔστιν ἐν
[72, 13]	στρατιώτας τινὰς ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψε,	καὶ	ἔτρωσάν τινας καὶ ἀπέκτειναν· οὐ
[72, 8]	οὑτοσὶ δὲ ὁ ἀνὴρ μέτριος	καὶ	εὐτελὴς ὤν, στρατιωτικῶς τε ἀεὶ
[72, 12]	μέγας ὑπὸ τῆς τύχης ἀρθεὶς	καὶ	ἐχαρίσατο καὶ ἐπώλησε βουλείας στρατείας
[72, 19]	ἐξ ἀρίστου ἐμονομάχει. ἤσκει δὲ	καὶ	ἐχρῆτο τῇ ὁπλίσει τῇ τοῦ
[72, 9]	κατέκοψαν, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ	καὶ	ἡ ἀδελφὴ καὶ υἱεῖς δύο
[72, 9]	ἐκεῖνοι καὶ ᾐκίσαντο καὶ κατέκοψαν,	καὶ	ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ ἡ
[72, 12]	στρατείας ἐπιτροπείας ἡγεμονίας, πάντα πράγματα.	καὶ	ἤδη τινὲς πάντα τὰ ὑπάρχοντά
[72, 8]	διαφανῶς ἀδωρότατος ἦν, οὐ μὴν	καὶ	ἡδὺς τὸ ἦθος ἢ φιλάνθρωπος.
[72, 9]	δορυφόρους ἔχων. καὶ αὐτὸν ἐκεῖνοι	καὶ	ᾐκίσαντο καὶ κατέκοψαν, καὶ ἡ
[72, 13]	σῶμα παραλαβόντες οἱ Ῥωμαῖοι ἔσυραν	καὶ	ᾐκίσαντο, καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
[72, 18]	αὐτὸς ἐγὼ καὶ εἶδον ἕκαστα	καὶ	ἤκουσα καὶ ἐλάλησα, δίκαιον ἡγησάμην
[72, 21]	ἑαυτοῦ σεσηρὼς ἐκίνησεν, ἐνδεικνύμενος ὅτι	καὶ	ἡμᾶς τὸ αὐτὸ τοῦτο δράσει.
[72, 18]	ἐφ´ ᾧ καὶ ὁ δῆμος	καὶ	ἡμεῖς παραχρῆμα πάντες τοῦτο δὴ
[72, 22]	ἔτη δώδεκα καὶ μῆνας ἐννέα	καὶ	ἡμέρας τεσσαρεσκαίδεκα ἄρξαντι, ἐβίω δὲ
[72, 21]	μὲν ὁ φόβος πᾶσι κοινὸς	καὶ	ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις ἦν·
[72, 5]	δὲ καὶ πολυκτήμονες καὶ παμπλούσιοι,	καὶ	ἦρχον ὁμοῦ καὶ παρήδρευον ἀλλήλοις.
[72, 10]	ἐν τῷ δημοσίῳ πολλὰ δὲ	καὶ	θηρία πολλάκις ἔφθειρε· καὶ πέντε
[72, 12]	βαλανεῖα ἄλλα τέ τινα χρήσιμα	καὶ	ἰδιώταις καὶ πόλεσιν ἐδαπάνα. ~οὗτος
[72, 2]	τινὸς Ῥωμαίου παρόντος, πρὸς δὲ	καὶ	ἵνα μήτε τοῖς Ἰάζυξι μήτε
[72, 2]	οἷς ὁ πατὴρ αὐτοῦ συνετέθειτο,	καὶ	ἵνα τούς τε αὐτομόλους καὶ
[72, 5]	πᾶν δυναμένη. ~ὅτι ὁ Κόμμοδος	καὶ	Ἰουλιανὸν τὸν Σάλουιον καὶ Πάτερνον
[72, 5]	καὶ γυναῖκα εὐπατρίδα ἀπέσφαξεν. καίτοι	καὶ	Ἰουλιανὸς δυνηθεὶς ἂν μετὰ τὴν
[72, 14]	ἐπιφανεῖς ἄνδρας διεχειρίζετο· ὧν ἦν	καὶ	Ἰουλιανὸς ὁ ἔπαρχος, ὃν καὶ
[72, 23]	παρ´ ἐμοῦ ἐντυχὼν πολλά μοι	καὶ	καλὰ ἀντεπέστειλε. ταῦτ´ οὖν ἐγὼ
[72, 23]	ἀπαγορεύοντά τε ἀνακτωμένην δι´ ὀνειράτων,	καὶ	καλὰς ἐλπίδας περὶ τοῦ μέλλοντος
[72, 10]	καὶ προσέτι καὶ ῥινοκέρωτας ἀπέκτεινε	καὶ	καμηλοπάρδαλιν. ταῦτα μέν μοι κατὰ
[72, 13]	ἐκείνῳ κἀγαθὰ ἐπευχόμενος, πολλὰ δὲ	καὶ	κατὰ τοῦ Κλεάνδρου καταρώμενος. καὶ
[72, 9]	καὶ αὐτὸν ἐκεῖνοι καὶ ᾐκίσαντο	καὶ	κατέκοψαν, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ
[72, 6]	τοῦτ´ ἐπί τε ἵππον ἀνέβη	καὶ	κατέπεσεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπίτηδες, τό
[72, 14]	ὃν καὶ δημοσίᾳ περιελάμβανέ τε	καὶ	κατεφίλει καὶ πατέρα ὠνόμαζεν, Ἰούλιός
[72, 20]	ἐκελευόμεθα, καὶ αὐτὸ τοῦτο συνεχῶς,	καὶ	κύριος εἶ καὶ πρῶτος εἶ
[72, 14]	τε Ἀλέξανδρος, οὗτος μὲν ὡς	καὶ	λέοντα ἀπὸ τοῦ ἵππου κατακοντίσας·
[72, 18]	ἐπ´ ἐμοῦ πραχθέντα καὶ λεπτουργήσω	καὶ	λεπτολογήσω μᾶλλον ἢ τὰ πρότερα,
[72, 18]	πάντα τὰ ἐπ´ ἐμοῦ πραχθέντα	καὶ	λεπτουργήσω καὶ λεπτολογήσω μᾶλλον ἢ
[72, 12]	σφισιν ἀναλώσαντες βουλευταὶ ἐγένοντο, ὥστε	καὶ	λεχθῆναι ἐπὶ Ἰουλίου Σόλωνος ἀνδρὸς
[72, 7]	πίνακι ἐνεγέγραπτο δύο δράκοντας ἀποπνῖγον	καὶ	λέων νεβρὸν διώκων. οὐδὲ ἔσχον
[72, 11]	πολλῆς μὲν φήμης πολλῶν δὲ	καὶ	λόγων ὡς εἰπεῖν περὶ τοῦ
[72, 7]	ἐπιστολὰς αὐτοῦ τὰς Λατίνας διοικήσαντος,	καὶ	μέγιστον παρ´ αὐτῷ δυνηθέντος καὶ
[72, 3]	δισχιλίους ἐκ τῆς οἰκείας ἐκπεσόντας	καὶ	μέλλοντας τοῖς ἄλλοις βοηθήσειν ὑπηγάγετο,
[72, 17]	δὲ καὶ ἐν τῷ δημοσίῳ.	καὶ	μέντοι καὶ ἐμονομάχει, οἴκοι μὲν
[72, 18]	μνήμῃ τῶν ἐσέπειτα ἐσομένων παραδοῦναι.	καὶ	μέντοι καὶ τἆλλα πάντα τὰ
[72, 6]	ἐν Συρίᾳ) αἷμα λαγὼ ἔπιε,	καὶ	μετὰ τοῦτ´ ἐπί τε ἵππον
[72, 19]	ἐλέφαντα. πράξας δὲ ταῦτα ἀπηλλάττετο,	καὶ	μετὰ τοῦτο ἐξ ἀρίστου ἐμονομάχει.
[72, 19]	καὶ ἐν τέρατος λόγῳ ἔσχομεν.	καὶ	μετὰ τοῦτο ἐπί τε τὴν
[72, 19]	ὥσπερ εἶχε διὰ τοῦ κράνους.	καὶ	μετὰ τοῦτο καὶ οἱ ἄλλοι
[72, 11]	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀρχῆς·	καὶ	μετὰ τοῦτο τῆς Ἀφρικῆς ἡγεμονεύσας
[72, 18]	συμποσίοις εἰωθὸς λέγεσθαι ἐξεβοήσαμεν, ζήσειας"	καὶ	μή μέ τις κηλιδοῦν τὸν
[72, 22]	εἷς ἐξ αὐτῶν ὤν, εἶχε.	καὶ	μηδεὶς ἀπιστήσῃ· καὶ γὰρ τοῦ
[72, 5]	προσόντων σφίσιν ὑπωπτεύοντο καλῶν, εἰ	καὶ	μηδὲν νεώτερον ἐνενόουν, ἄχθεσθαι τοῖς
[72, 13]	πλησιαζόντων δὲ αὐτῶν τῷ Κομμόδῳ,	καὶ	μηδενός οἱ μηνύοντος τὸ γινόμενον,
[72, 22]	τὸ τέλος ἐγένετο ἔτη δώδεκα	καὶ	μῆνας ἐννέα καὶ ἡμέρας τεσσαρεσκαίδεκα
[72, 22]	ἐβίω δὲ ἔτη τριάκοντα ἓν	καὶ	μῆνας τέσσαρας· καὶ ἐς αὐτὸν
[72, 1]	τούτου καὶ ἐς φύσιν ἀσελγῆ	καὶ	μιαιφόνον προήχθη. καί μοι δοκεῖ
[72, 8]	τοὺς ἐν Βρεττανίᾳ δεινῶς ἐκάκωσε,	καὶ	μικροῦ δεῖν ὑπὸ τοῦ Κομμόδου
[72, 13]	Κλέανδρον ἀπὸ τῶν κλεμμάτων ὄντα	καὶ	μισήσωσιν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ διαφθείρωσι.
[72, 1]	φύσιν ἀσελγῆ καὶ μιαιφόνον προήχθη.	καί	μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο καὶ
[72, 23]	πρὸς ἑσπέραν ἤδη λαβὼν κατέδαρθον,	καί	μοι καθεύδοντι προσέταξε τὸ δαιμόνιον
[72, 19]	δὲ αὐτῷ γυμναστής τις ἢ	καὶ	μονομάχος νάρθηκα ἔχων, ἔστι μὲν
[72, 12]	οἱ Νικομηδεῖς καὶ ἀγῶνα ἄγειν	καὶ	νεὼν τοῦ Κομμόδου ποιήσασθαι παρὰ
[72, 19]	ὁ πρόκοιτος, οὓς καὶ σκιαμαχήσας	καὶ	νικήσας δῆλον ὅτι ἐφίλει ὥσπερ
[72, 14]	τοῦ σίτου ταχθείς. γέγονε δὲ	καὶ	νόσος μεγίστη ὧν ἐγὼ οἶδα·
[72, 18]	ἐψυγμένον λαβών, ἀμυστί· ἐφ´ ᾧ	καὶ	ὁ δῆμος καὶ ἡμεῖς παραχρῆμα
[72, 13]	παιδία συνεβόησαν πολλὰ καὶ δεινά,	καὶ	ὁ δῆμος παραλαβὼν αὐτὰ οὐδὲν
[72, 22]	ἐς μακράν. ὁ γὰρ Λαῖτος	καὶ	ὁ Ἔκλεκτος ἀχθόμενοι αὐτῷ δι´
[72, 22]	δὴ ταῦτα ὅ τε Λαῖτος	καὶ	ὁ Ἔκλεκτος ἐπέθεντο αὐτῷ, κοινωσάμενοι
[72, 19]	Αἰμίλιός τε Λαῖτος ὁ ἔπαρχος	καὶ	{ὁ} Ἔκλεκτος ὁ πρόκοιτος, οὓς
[72, 7]	ἐζήλωσε, τρόπον τινὰ πνιγέντας, ὥσπερ	καὶ	ὁ Ἡρακλῆς ἔτι νήπιος ὢν
[72, 13]	τοῦ Κουαδράτου ἐσήγγειλε τὸ πραττόμενον·	καὶ	ὁ Κόμμοδος οὕτως ἔδεισεν, ἄλλως
[72, 1]	καί μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο	καὶ	ὁ Μᾶρκος σαφῶς προγνῶναι. ἦν
[72, 6]	ἴσως αὐτὸν τῶν οὐσιῶν ἐστερήθησαν.	καὶ	ὁ μὲν εἴτε ὄντως ἐσφάγη
[72, 8]	ἐν οἷς ὅ τε Ἀλβῖνος	καὶ	ὁ Νίγρος οἱ τῷ αὐτοκράτορι
[72, 5]	ἐκείνου καὶ τεθνηκότος εὔνοιαν νεοχμῶσαι·	καὶ	ὁ Πάτερνος ῥᾳδίως ἂν αὐτόν,
[72, 19]	τοῦ κράνους. καὶ μετὰ τοῦτο	καὶ	οἱ ἄλλοι ἐμάχοντο. καὶ τῇ
[72, 9]	Περέννιον ἀναφέ ροντες ἐμήνιον αὐτῷ.	καὶ	οἱ ἐν Βρεττανίᾳ τοίνυν ὑπάρχοντες,
[72, 10]	ἁβρότητος καὶ τῆς ἀπειρίας ἐδύνατο.	καὶ	οἱ Καισάρειοι τούτου ἀπαλλαγέντες (ἦν
[72, 7]	δράκοντας ἀποπνῖ– ξαι (καὶ γὰρ	καὶ	οἱ Κυιντίλιοι ἀπηγχονήθησαν) καὶ τὸν
[72, 15]	βοὸς θηλείας ἐγένετο, καὶ τέλος	καὶ	οἱ μῆνες ἀπ´ αὐτοῦ πάντες
[72, 12]	μέγιστον ἠδυνήθη, καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	οἱ Νικομηδεῖς καὶ ἀγῶνα ἄγειν
[72, 23]	τὴν ἱστορίαν εὐλαβῶς πρὸς αὐτὴν	καὶ	ὀκνηρῶς διακείμενον, καὶ πονούμενον ἀπαγορεύοντά
[72, 5]	ἐπὶ παιδείᾳ καὶ ἐπὶ στρατηγίᾳ	καὶ	ὁμοφροσύνῃ καὶ πλούτῳ. ἐκ γὰρ
[72, 8]	γὰρ ἄλλα ἥκιστα ἄδην ἐσιτεῖτο,	καὶ	ὅπως μηδὲ τῶν ἄρτων διαπιμπλᾶται,
[72, 13]	καὶ κατὰ τοῦ Κλεάνδρου καταρώμενος.	καὶ	ὃς στρατιώτας τινὰς ἐπ´ αὐτοὺς
[72, 21]	μὴ τῶν αὐτοκρατόρων τις μεταλλάξειε,	καὶ	ὅτι ἐν τῇ τελευταίᾳ ἡμέρᾳ
[72, 15]	ὁ Κόμμοδος, διά τε τἆλλα	καὶ	ὅτι ἠναγκάζοντο, ἃ τῷ πατρὶ
[72, 18]	πρότερα, ὅτι τε συνεγενόμην αὐτοῖς,	καὶ	ὅτι μηδένα ἄλλον οἶδα τῶν
[72, 3]	οὐκ ἐποιήσατο, ὅτι τε ἔρρωντο	καὶ	ὅτι οὐκ εἰρήνην ἀλλὰ ἀνοχὴν
[72, 23]	μοι ὡς ὑπολειψομένου τὴν ἱστορίαν	καὶ	οὐδαμῶς ἀμαυρώσοντος, ἐπίσκοπον τῆς τοῦ
[72, 16]	πόλεσι βουλευτὰς κατὰ πέντε δραχμάς.	καὶ	οὐδὲν ἐκ τούτων περιεποιεῖτο, ἀλλὰ
[72, 5]	γὰρ τῶν πώποτε ἐφίλησαν ἀλλήλους,	καὶ	οὐκ ἔστιν ὅτε οὐδὲ ἐν
[72, 10]	πάνυ προσέκειτο καὶ ἁρματηλασίᾳ προσεῖχε,	καὶ	οὔτ´ ἀρχὴν τῶν τοιούτων τι
[72, 15]	καὶ ἐπὶ τοῦ Δομιτιανοῦ ἐγεγόνει.	~καὶ	οὗτοι μὲν ἐν οὐδενὶ λόγῳ
[72, 23]	προσέταξε τὸ δαιμόνιον ἱστορίαν γράφειν.	καὶ	οὕτω δὴ ταῦτα περὶ ὧν
[72, 5]	νεώτερον ἐνενόουν, ἄχθεσθαι τοῖς παροῦσι.	καὶ	οὕτως αὐτοί, ὥσπερ ἔζησαν ἅμα,
[72, 17]	καὶ δημοσίᾳ ἁρματηλατῆσαι, αἰσχυνθεὶς δὲ	καὶ	ὀφθῆναι τοῦτο ποιῶν· οἴκοι δὲ
[72, 6]	τοῦ Μαξίμου υἱός, φύσει τε	καὶ	παιδείᾳ τῶν ἄλλων διαφέρων, ἐπειδὴ
[72, 14]	~Κόμμοδος δὲ ἀπὸ τῶν εὐθυμιῶν	καὶ	παιδιῶν ἀνανεύων ἐφόνα καὶ τοὺς
[72, 5]	διεχωρίσθησαν. ἐγένοντο δὲ καὶ πολυκτήμονες	καὶ	παμπλούσιοι, καὶ ἦρχον ὁμοῦ καὶ
[72, 19]	τούς τε ἀντιπάλους συνέδησεν ἀλλήλοις	καὶ	πάντας ἅμα μάχεσθαι ἐκέλευσε. κἀκ
[72, 20]	κύριος εἶ καὶ πρῶτος εἶ	καὶ	πάντων εὐτυχέστατος. νικᾷς, νικήσεις. ἀπ´
[72, 19]	ξύλινον ἐν τῇ ἀριστερᾷ ἔχων·	καὶ	πάνυ καὶ ἐπὶ τούτῳ μέγα
[72, 21]	ἐκφέρονται ἐξεκομίσθη. ἐκ γὰρ τούτων	καὶ	πάνυ πᾶσι πάντως ἀπαλλαγή τις
[72, 4]	καὶ πολλὰ αὐτοὺς εὐηργετηκέναι, ἅτε	καὶ	παρὰ τῷ Κομμόδῳ πᾶν δυναμένη.
[72, 3]	παρά τε τῶν Βούρων πολλοὺς	καὶ	παρὰ τῶν ἄλλων μυρίους καὶ
[72, 6]	ὡς ἴδιον, καὶ ἀρθεὶς ὡς	καὶ	παραχρῆμα τελευτήσων ἐς οἴκημα ἐκομίσθη,
[72, 5]	καὶ παμπλούσιοι, καὶ ἦρχον ὁμοῦ	καὶ	παρήδρευον ἀλλήλοις. ~Κονδιανὸς δὲ Σέξτος
[72, 18]	πρός τε τοῦ αὐτοκράτορος ἐγένετο	καὶ	παρὼν αὐτὸς ἐγὼ καὶ εἶδον
[72, 14]	δημοσίᾳ περιελάμβανέ τε καὶ κατεφίλει	καὶ	πατέρα ὠνόμαζεν, Ἰούλιός τε Ἀλέξανδρος,
[72, 5]	Κόμμοδος καὶ Ἰουλιανὸν τὸν Σάλουιον	καὶ	Πάτερνον Ταρρουτήνιον ἐς τοὺς ὑπατευκότας
[72, 3]	καὶ παρὰ τῶν ἄλλων μυρίους	καὶ	πεντακισχιλίους κομισάμενος, καὶ ἀναγκάσας τοὺς
[72, 9]	αὐτοὺς τὸν Περτίνακα παῦσαι) χιλίους	καὶ	πεντακοσίους ἀκοντιστὰς ἀπὸ σφῶν ἀπολέξαντες
[72, 9]	ἦρχεν, οὐδὲ ἐτόλμησε καταφρονῆσαι χιλίους	καὶ	πεντακοσίους, πολλαπλασίους αὐτῶν δορυφόρους ἔχων.
[72, 10]	δὲ καὶ θηρία πολλάκις ἔφθειρε·	καὶ	πέντε γοῦν ἵππους ποταμίους ἅμα
[72, 8]	ἀεὶ καὶ περὶ τὴν τροφὴν	καὶ	περὶ πάντα τἆλλα ζῶν, ὅτε
[72, 8]	εὐτελὴς ὤν, στρατιωτικῶς τε ἀεὶ	καὶ	περὶ τὴν τροφὴν καὶ περὶ
[72, 5]	καὶ ἐπὶ στρατηγίᾳ καὶ ὁμοφροσύνῃ	καὶ	πλούτῳ. ἐκ γὰρ δὴ τῶν
[72, 8]	κατέκαυσε πρὶν ἀναγνωσθῆναι. ~ἐγένοντο δὲ	καὶ	πόλεμοί τινες αὐτῷ πρὸς τοὺς
[72, 12]	τέ τινα χρήσιμα καὶ ἰδιώταις	καὶ	πόλεσιν ἐδαπάνα. ~οὗτος οὖν ὁ
[72, 4]	τε ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν σπουδάσαι	καὶ	πολλὰ αὐτοὺς εὐηργετηκέναι, ἅτε καὶ
[72, 6]	καὶ τοῦ ἀξιώματος αὐτοῦ ὁρμῆσαι.	καὶ	πολλά γε ὑπὸ πολλῶν ἀνακριθεὶς
[72, 8]	καὶ τὰ τῶν Ῥωμαίων στρατόπεδα,	καὶ	πολλὰ κακουργούντων, στρατηγόν τέ τινα
[72, 24]	τε τὸ παλάτιον μετεωρισθὲν ἐσῆλθε	καὶ	πολλὰ πάνυ αὐτοῦ κατέκαυσεν, ὥστε
[72, 16]	ἦν μὲν γὰρ καὶ φιλόδωρος,	καὶ	πολλάκις τῷ δήμῳ κατὰ δραχμὰς
[72, 6]	αὐτοῦ μεγάλη πανταχοῦ ὁμοίως ἐγένετο,	καὶ	πολλοὶ μὲν ἀντ´ αὐτοῦ δι´
[72, 5]	ταῖς ἀρχαῖς διεχωρίσθησαν. ἐγένοντο δὲ	καὶ	πολυκτήμονες καὶ παμπλούσιοι, καὶ ἦρχον
[72, 23]	πρὸς αὐτὴν καὶ ὀκνηρῶς διακείμενον,	καὶ	πονούμενον ἀπαγορεύοντά τε ἀνακτωμένην δι´
[72, 6]	θάνατον Σέξτος τε εἶναι φῆσαι	καὶ	πρὸς ἀνάληψιν τοῦ τε πλούτου
[72, 2]	ῥᾳδίως, μισόπονος δὲ δὴ ὢν	καὶ	πρὸς τὰς ἀστικὰς ῥᾳστώνας ἐπειγόμενος
[72, 4]	ἐλθὼν δὲ ἐς τὴν Ῥώμην	καὶ	πρὸς τὴν γερουσίαν διαλεχθεὶς ἄλλα
[72, 11]	τοῦ ὀλέθρου αὐτοῦ γιγνομένων ἀπεθρασύνατο,	καὶ	πρὸς τὸν Περέννιον προσελθὼν ἀκούω"
[72, 14]	δὲ ταῦτα ἵππον τε ἀνέβη	καὶ	πρὸς τοὺς βαρβάρους ὥρμησε. κἂν
[72, 19]	ἄνωθεν, ὅσα ἐπλησίαζε, τὰ δὲ	καὶ	προσαγόμενα ἢ καὶ ἐν δικτύοις
[72, 8]	ἑκάστην ἑσπέραν ὡς εἰπεῖν συνέγραφε,	καὶ	προσέταττέ τινι ἄλλο ἄλλῃ ὥρᾳ
[72, 1]	δὲ δὴ τῆς πολλῆς ἁπλότητος	καὶ	προσέτι καὶ δειλίας ἐδούλευσε τοῖς
[72, 10]	αὐτὸς ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶ κατεχρήσατο,	καὶ	προσέτι καὶ ῥινοκέρωτας ἀπέκτεινε καὶ
[72, 22]	ἀχθόμενοι αὐτῷ δι´ ἃ ἐποίει,	καὶ	προσέτι καὶ φοβηθέντες (ἠπείλει γάρ
[72, 23]	τὰ γὰρ λοιπά, ὅπου ἂν	καὶ	προχωρήσῃ, γεγράψεται. ~πρὸ δὲ τῆς
[72, 20]	τοῦτο συνεχῶς, καὶ κύριος εἶ	καὶ	πρῶτος εἶ καὶ πάντων εὐτυχέστατος.
[72, 10]	ἑαυτοῦ χερσὶ κατεχρήσατο, καὶ προσέτι	καὶ	ῥινοκέρωτας ἀπέκτεινε καὶ καμηλοπάρδαλιν. ταῦτα
[72, 22]	ἀποτεμὼν καὶ ἑτέραν ἑαυτοῦ ἀντιθείς,	καὶ	ῥόπαλον δοὺς λέοντά τέ τινα
[72, 22]	Φάλκωνα, καὶ ὕπατός τε ἅμα	καὶ	σεκούτωρ ἐν τῇ νουμηνίᾳ ἐκ
[72, 12]	ὕστερον ἐγένετο· καὶ ἐν αὐτοῖς	καὶ	Σεουῆρος ὁ μετὰ ταῦτα αὐταρχήσας
[72, 2]	μετὰ ταῦτα ἔλαβον, ἀποδῶσιν αὐτῷ,	καὶ	σῖτόν τινα κατ´ ἔτος τακτὸν
[72, 11]	ἀνέβη τε ἐπὶ τὸ βῆμα	καὶ	σιωπὴν τῷ κήρυκι κηρῦξαι προστάξας
[72, 19]	{ὁ} Ἔκλεκτος ὁ πρόκοιτος, οὓς	καὶ	σκιαμαχήσας καὶ νικήσας δῆλον ὅτι
[72, 22]	τοὺς ὑπάτους, Ἐρύκιόν τε Κλᾶρον	καὶ	Σόσσιον Φάλκωνα, καὶ ὕπατός τε
[72, 20]	εἴδη περὶ τὰ γόνατα περιέπλεξε,	καὶ	σπόγγους ἀντὶ λίθων βάλλειν δοὺς
[72, 23]	ἐπαύσατο. ~πόλεμοι δὲ μετὰ τοῦτο	καὶ	στάσεις μέγισται συνέβησαν, συνέθηκα δ´
[72, 17]	ὁμοίαν τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον λαμβάνων,	καὶ	στέφανον ἔκ τε λίθων Ἰνδικῶν
[72, 5]	ἐβούλετο, ἅτε καὶ ἐλλογιμώτατος ὢν	καὶ	στρατιὰν μεγάλην ἐπιτετραμμένος τούς τε
[72, 2]	τέ τινα παρ´ αὐτῶν ἔλαβε,	καὶ	στρατιώτας παρὰ μὲν τῶν Κουάδων
[72, 1]	ὧν ὁ Κόμμοδος ταῖς ὑποθήκαις	καὶ	συμβουλίαις χαίρειν εἰπών, καὶ τοῖς
[72, 6]	δι´ ὁμοιότητα πολλοὶ δὲ ὡς	καὶ	συνεγνωκότες τι αὐτῷ ἢ καὶ
[72, 23]	μεταλλαγῆς πραχθέντα ἐν ἔτεσι δέκα,	καὶ	συνέγραψα ἐν ἄλλοις δώδεκα· τὰ
[72, 4]	ταῦτα τῷ Κομμόδῳ ᾠκείωτο ὡς	καὶ	συνεστιᾶσθαι καὶ συννεανιεύεσθαι αὐτῷ. ἡ
[72, 4]	Κομμόδῳ ᾠκείωτο ὡς καὶ συνεστιᾶσθαι	καὶ	συννεανιεύεσθαι αὐτῷ. ἡ γὰρ Λουκίλλα
[72, 10]	τι αὐτῷ ἔμελεν, οὔτ´ εἰ	καὶ	σφόδρα ἐπεφροντίκει, διαθέσθαι γε αὐτὰ
[72, 10]	πλοῦτον περιεβάλετο, ἀλλὰ καὶ ἀδωρότατα	καὶ	σωφρονέστατα διήγαγε, τοῦ δὲ Κομμόδου
[72, 7]	καίτοι πολλὰ μηνύσειν ὑπισχνουμένου ἠθέλησε,	καὶ	τὰ γράμματα αὐτοῦ πάντα κατέκαυσε
[72, 24]	πολλὰ πάνυ αὐτοῦ κατέκαυσεν, ὥστε	καὶ	τὰ γράμματα τὰ τῇ ἀρχῇ
[72, 4]	ἀπέκτεινε. λέγω δὲ ταῦτά τε	καὶ	τὰ λοιπὰ οὐκ ἐξ ἀλλοτρίας
[72, 24]	πάντα φθαρῆναι. ἀφ´ οὗ δὴ	καὶ	τὰ μάλιστα δῆλον ἐγένετο ὅτι
[72, 15]	γοῦν τήν τε Ῥώμην αὐτὴν	καὶ	τὰ στρατόπεδα Κομμοδιανά, τήν τε
[72, 2]	πολεμῶσιν. ἐπὶ μὲν τούτοις συνηλλάγη,	καὶ	τά τε φρούρια πάντα τὰ
[72, 18]	τὸν τῆς ἱστορίας ὄγκον, ὅτι	καὶ	τὰ τοιαῦτα συγγράφω, νομίσῃ. ἄλλως
[72, 8]	τεῖχος τὸ διορίζον αὐτούς τε	καὶ	τὰ τῶν Ῥωμαίων στρατόπεδα, καὶ
[72, 16]	ὥραις ἐποίησεν. ὅθεν οὐχ ἥκιστα	καὶ	τὰ χρήματα αὐτὸν ἐπέλιπεν. ἦν
[72, 9]	οὐχ ὅτι τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ	καὶ	τἆλλα διὰ χειρὸς ἔχειν καὶ
[72, 6]	τὸ μὲν εἶδος ἐκ φύσεως	καὶ	τἆλλα ἐξ ἐπιτηδεύσεως αὐτῷ ἐῴκει,
[72, 19]	δῆμος ᾑρεῖτο· καὶ γὰρ τοῦτο	καὶ	τἆλλα ἐξ ἴσου τοῖς ἄλλοις
[72, 18]	ἐσέπειτα ἐσομένων παραδοῦναι. καὶ μέντοι	καὶ	τἆλλα πάντα τὰ ἐπ´ ἐμοῦ
[72, 23]	Σεουήρῳ μάλιστα ἤρεσε, τότε δὴ	καὶ	τἆλλα πάντα τὰ τοῖς Ῥωμαίοις
[72, 16]	γενεθλίοις τοῖς ἑαυτοῦ ἡμᾶς τε	καὶ	τὰς γυναῖκας ἡμῶν καὶ τοὺς
[72, 7]	Μανιλίου γὰρ τῷ Κασσίῳ συγγενομένου	καὶ	τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ τὰς Λατίνας
[72, 17]	(ἐν ξυρῷ τε ἑτέρων, ὡς	καὶ	τὰς τρίχας ἀφαιρῶν, παρέτεμνε τῶν
[72, 5]	ἐπιείκειαν καὶ διὰ τὴν ἐκείνου	καὶ	τεθνηκότος εὔνοιαν νεοχμῶσαι· καὶ ὁ
[72, 16]	σωτηρίαν τῆς οὐσίας αὐτῶν ἐπίπρασκε.	καὶ	τέλος ἐν τοῖς γενεθλίοις τοῖς
[72, 15]	ταύρου καὶ βοὸς θηλείας ἐγένετο,	καὶ	τέλος καὶ οἱ μῆνες ἀπ´
[72, 13]	οὐδὲν ὅ τι οὐκ ἐξέκραγε,	καὶ	τέλος καταπηδήσας ὥρμησε πρὸς τὸν
[72, 16]	τῷ δήμῳ κατὰ δραχμὰς ἑκατὸν	καὶ	τεσσαράκοντα ἔδωκεν· τὸ δὲ πλεῖστον
[72, 15]	καθ´ ὑπερβολὴν ἐμεμήνει τὸ κάθαρμα.	καὶ	τῇ βουλῇ οὕτως ἐπέστελλεν αὐτοκράτωρ
[72, 19]	τοῦτο καὶ οἱ ἄλλοι ἐμάχοντο.	καὶ	τῇ γε πρώτῃ ἡμέρᾳ αὐτὸς
[72, 21]	τῇ τε ἀριστερᾷ χειρὶ ἐκείνην	καὶ	τῇ δεξιᾷ τὸ ξίφος ᾑματωμένον
[72, 22]	ὁ Ἔκλεκτος ἐπέθεντο αὐτῷ, κοινωσάμενοι	καὶ	τῇ Μαρκίᾳ τὸ βούλευμα. ἐν
[72, 4]	ἐχρῆτο δὲ καὶ αὐτῇ ταύτῃ	καὶ	τῇ τῆς κόρης μητρί, καὶ
[72, 11]	Μάρκου ἐν τοῖς πάνυ τιμηθείς,	καὶ	τῇ τῆς ψυχῆς ἀρετῇ καὶ
[72, 23]	ἀπ´ ἀρχῆς πάντα, μέχρις ἂν	καὶ	τῇ Τύχῃ δόξῃ, γράψας καταλίπω.
[72, 13]	ἀλλὰ τῷ τε πλήθει σφῶν	καὶ	τῇ τῶν δορυφόρων ἰσχύι θαρρήσας
[72, 11]	καὶ τῇ τῆς ψυχῆς ἀρετῇ	καὶ	τῇ τῶν λόγων παρασκευῇ οὐδενὸς
[72, 11]	δὲ ἀναβάλλεσθε, ἐξὸν ὑμῖν ἤδη	καὶ	τήμερον αὐτὸ δρᾶσαι; ἀλλ´ οὐδὲν
[72, 6]	μὲν ἀμείβων ἀεὶ τὸ σχῆμα	καὶ	τὴν ἐσθῆτα ἄλλοτε ἄλλῃ ἐπλανᾶτο,
[72, 15]	δὲ ἄλλας τε παμπόλλους ἐπωνυμίας	καὶ	τὴν Ἡρακλέους ἀπήνεγκε. τὴν δὲ
[72, 21]	ἀπολεῖσθαι προσεδοκήσαμεν. στρουθὸν γὰρ ἀποκτείνας	καὶ	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμὼν προσῆλθεν
[72, 13]	οἱ Ῥωμαῖοι ἔσυραν καὶ ᾐκίσαντο,	καὶ	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διὰ πάσης
[72, 4]	αὐτὴ φωραθεῖσα ἐπανῃρέθη. ἀπέκτεινε δὲ	καὶ	τὴν Κρισπῖναν ὁ Κόμμοδος, ἐπὶ
[72, 10]	γε αὐτὰ ὑπὸ τῆς ἁβρότητος	καὶ	τῆς ἀπειρίας ἐδύνατο. καὶ οἱ
[72, 10]	σωφρονέστατα διήγαγε, τοῦ δὲ Κομμόδου	καὶ	τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ πᾶσαν ἀσφάλειαν
[72, 1]	Ῥώμην ἠπείχθη, μισόπονός τε ὢν	καὶ	τῆς ἀστικῆς ῥᾳστώνης ἐπιθυμῶν. ~ὅτι
[72, 6]	τῶν ἄλλων διαφέρων, ἐπειδὴ ᾔσθετο	καὶ	τῆς ἐς αὐτὸν φερούσης θανατηφόρου
[72, 19]	σφισιν, ὑπό τε τοῦ ὄχλου	καὶ	τῆς στενοχωρίας ἐμπελασθέντες αὐτοῖς. ~τοιαύτη
[72, 4]	διαλεχθεὶς ἄλλα τέ τινα ἀπελήρησε,	καί	τι καὶ τοιοῦτον ἐν τοῖς
[72, 19]	ἐν δικτύοις αὐτῷ προσφερόμενα, κατέκοπτε,	καὶ	τίγριν ἔσφαξεν ἵππον τε ποτάμιον
[72, 5]	κατειλεγμένον, ἄλλους τε μετ´ αὐτῶν	καί	τινα καὶ γυναῖκα εὐπατρίδα ἀπέσφαξεν.
[72, 13]	πόλεως ἐπὶ {τοῦ} κοντοῦ περιήνεγκαν,	καί	τινας καὶ ἄλλους τῶν μέγα
[72, 1]	μὲν οὐκ ἔφυ, ἀλλ´ εἰ	καί	τις ἄλλος ἀνθρώπων ἄκακος, ὑπὸ
[72, 13]	Κομμόδου χερσὶν ἐτρέφετο, σφαγῆναι κελεῦσαι.	καὶ	τὸ μὲν παιδίον προσουδίσθη καὶ
[72, 13]	ὥστε αὐτίκα καὶ τὸν Κλέανδρον	καὶ	τὸ παιδίον αὐτοῦ, ὃ καὶ
[72, 4]	τέ τινα ἀπελήρησε, καί τι	καὶ	τοιοῦτον ἐν τοῖς αὑτοῦ ἐπαίνοις
[72, 21]	φόβος πᾶσι κοινὸς καὶ ἡμῖν	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἦν· ἔπραξε δὲ
[72, 1]	ὑποθήκαις καὶ συμβουλίαις χαίρειν εἰπών,	καὶ	τοῖς βαρβάροις σπεισάμενος, ἐς τὴν
[72, 15]	παμπληθεῖς ἐν Ἡρακλέους σχήματι ἔστησαν.	καὶ	τὸν αἰῶνα τὸν ἐπ´ αὐτοῦ
[72, 13]	καὶ δειλότατος ὤν, ὥστε αὐτίκα	καὶ	τὸν Κλέανδρον καὶ τὸ παιδίον
[72, 5]	τοὺς Κυιντιλίους, τόν τε Κονδιανὸν	καὶ	τὸν Μάξιμον· μεγάλην γὰρ εἶχον
[72, 12]	τε παλλακίδα αὐτοῦ Δαμοστρατίαν γῆμαι,	καὶ	τὸν Σαώτερον τὸν Νικομηδέα τὸν
[72, 7]	γὰρ καὶ οἱ Κυιντίλιοι ἀπηγχονήθησαν)	καὶ	τὸν Σέξτον φεύγοντα καὶ διωκόμενον
[72, 15]	τῶν ὀνομάτων, τὸν δ´ Ἀμαζόνιον	καὶ	τὸν Ὑπεραίροντα παγίως ἑαυτῷ ἔθετο
[72, 6]	πρὸς ἀνάληψιν τοῦ τε πλούτου	καὶ	τοῦ ἀξιώματος αὐτοῦ ὁρμῆσαι. καὶ
[72, 4]	πρόκοιτος ἡ δὲ παλλακὴ ἐγένετο,	καὶ	τοῦ Ἐκλέκτου μετὰ ταῦτα γυνή·
[72, 9]	ἐπείσθη τε αὐτοῖς, ἄλλως τε	καὶ	τοῦ Κλεάνδρου ἐνάγοντος, ὃς κωλυόμενος
[72, 9]	καὶ τἆλλα διὰ χειρὸς ἔχειν	καὶ	τοῦ κοινοῦ προστατεῖν. οἱ οὖν
[72, 12]	δὲ προϊόντος οὕτως ηὐξήθη ὥστε	καὶ	τοῦ Κομμόδου προκοιτῆσαι, τήν τε
[72, 4]	καὶ Ἔκλεκτος πρόκοιτος, ὁ μὲν	καὶ	τοῦ Κομμόδου πρόκοιτος ἡ δὲ
[72, 4]	τε Πομπηιανοῦ καὶ τοῦ Περτίνακος	καὶ	τοῦ Οὐικτωρίνου· τούτους γὰρ οὐκ
[72, 4]	ἀνθήσαντας, πλὴν τοῦ τε Πομπηιανοῦ	καὶ	τοῦ Περτίνακος καὶ τοῦ Οὐικτωρίνου·
[72, 2]	καὶ ἵνα τούς τε αὐτομόλους	καὶ	τοὺς αἰχμαλώτους, οὓς μετὰ ταῦτα
[72, 21]	στεφάνου εἶχον, αὐτός τε διέτραγον	καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς πλησίον μου
[72, 8]	ἀυπνότατος δὲ τῶν στρατηγῶν γενόμενος,	καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς συνόντας αὐτῷ
[72, 14]	εὐθυμιῶν καὶ παιδιῶν ἀνανεύων ἐφόνα	καὶ	τοὺς ἐπιφανεῖς ἄνδρας διεχειρίζετο· ὧν
[72, 10]	βίου περί τε τὰς ῥᾳστώνας	καὶ	τοὺς ἵππους περί τε τὰς
[72, 1]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, πολλοὺς αὐτῷ	καὶ	τοὺς κρατίστους τῶν βουλευτῶν ἐπιτρόπους
[72, 5]	ἦρχεν, οὐκ ἐποίησεν. ἐφόνευσε δὲ	καὶ	τοὺς Κυιντιλίους, τόν τε Κονδιανὸν
[72, 16]	πάντα κακῶς ἐς τὰ θηρία	καὶ	τοὺς μονομάχους ἀνήλισκε. ~καὶ ἐν
[72, 19]	οἱ συνδεδεμένοι, ἔσφαξαν δέ τινες	καὶ	τοὺς οὐδὲν προσήκοντάς σφισιν, ὑπό
[72, 16]	τε καὶ τὰς γυναῖκας ἡμῶν	καὶ	τοὺς παῖδας δύο χρυσοῦς ἕκαστον,
[72, 14]	τοῦ ἵππου κατακοντίσας· ὅστις ἐπειδὴ	καὶ	τοὺς σφαγέας παρόντας ᾔσθετο, ἐκείνους
[72, 16]	οὗτος ὁ θεός (καὶ γὰρ	καὶ	τοῦτ´ ἤκουεν) ἐξαίφνης ποτὲ μετὰ
[72, 1]	μιαιφόνον προήχθη. καί μοι δοκεῖ	καὶ	τοῦτο καὶ ὁ Μᾶρκος σαφῶς
[72, 22]	πρὸς τοῖς δηλωθεῖσιν αὐτοῦ ἐπωνύμοις	καὶ	τοῦτο, πρωτόπαλος σεκουτόρων, ἀριστερὸς μόνος
[72, 2]	παρὰ μὲν τῶν Κουάδων μυρίους	καὶ	τρισχιλίους, παρὰ δὲ τῶν Μαρκομάνων
[72, 7]	χρᾷ δι´ ὀνειράτων. ἔχρησεν οὖν	καὶ	τῷ Σέξτῳ, ὃ διὰ γραφῆς
[72, 10]	τὰς μάχας τῶν τε θηρίων	καὶ	τῶν ἀνδρῶν εἶχεν. ἄνευ γὰρ
[72, 24]	τὰς ἀποθήκας τῶν τε Αἰγυπτίων	καὶ	τῶν Ἀραβίων φορτίων ἐπενείματο, ἔς
[72, 6]	πολλῶν ἀνακριθεὶς ἐκομψεύσατο, ὡς μέντοι	καὶ	τῶν Ἑλληνικῶν τι αὐτὸν ὁ
[72, 14]	ἐκείνους τε τῆς νυκτὸς ἐφόνευσε,	καὶ	τῶν Ἐμεσηνῶν, ὅθεν ἦν, τοὺς
[72, 23]	βιβλίον τι περὶ τῶν ὀνειράτων	καὶ	τῶν σημείων δι´ ὧν ὁ
[72, 9]	ἁρματηλασίαις καὶ ἀσελγείαις ἐκδεδωκότος ἑαυτόν,	καὶ	τῶν τῇ ἀρχῇ προσηκόντων οὐδὲν
[72, 9]	γυνὴ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ	καὶ	υἱεῖς δύο προσδιεφθάρησαν. ~ὁ μὲν
[72, 1]	καὶ δειλίας ἐδούλευσε τοῖς συνοῦσι,	καὶ	ὑπ´ αὐτῶν ἀγνοίᾳ τὸ πρῶτον
[72, 22]	τε Κλᾶρον καὶ Σόσσιον Φάλκωνα,	καὶ	ὕπατός τε ἅμα καὶ σεκούτωρ
[72, 12]	ταῦτά τε ὁ Κλέανδρος ἐποίει,	καὶ	ὑπάτους ἐς ἕνα ἐνιαυτὸν πέντε
[72, 2]	τε τοῦ πλήθους τῶν ἀπολλυμένων	καὶ	ὑπὸ τῆς ἀεὶ τῶν χωρίων
[72, 11]	ἀλλ´ αὐτομάτῳ θανάτῳ ἐχρήσατο, καίπερ	καὶ	ὑπὸ τοῦ Μάρκου ἐν τοῖς
[72, 6]	καὶ συνεγνωκότες τι αὐτῷ ἢ	καὶ	ὑποδεδεγμένοι πῃ αὐτὸν ἐκολάσθησαν, ἔτι
[72, 16]	αὐτὸν ἐπέλιπεν. ἦν μὲν γὰρ	καὶ	φιλόδωρος, καὶ πολλάκις τῷ δήμῳ
[72, 7]	πλούτου ἐπιδείγματα, πολλῷ δὲ πλείω	καὶ	φιλοκαλίας ἐν αὐτῇ τῇ Ῥώμῃ
[72, 22]	δι´ ἃ ἐποίει, καὶ προσέτι	καὶ	φοβηθέντες (ἠπείλει γάρ σφισιν, ὅτι
[72, 17]	καὶ ἐμονομάχει, οἴκοι μὲν ὥστε	καὶ	φονεύειν τινά (ἐν ξυρῷ τε
[72, 8]	τἆλλα ζῶν, ὅτε ἐπολέμει, ὑψηλόφρων	καὶ	φρονηματώδης ἐγίγνετο, χρημάτων τε διαφανῶς
[72, 7]	καὶ μέγιστον παρ´ αὐτῷ δυνηθέντος	καὶ	φυγόντος, εἶτα φωραθέντος, οὔτε τι
[72, 7]	πόλει τῆς Κιλικίας Ἀμφιλόχου χρηστήριον,	καὶ	χρᾷ δι´ ὀνειράτων. ἔχρησεν οὖν
[72, 4]	φανερῶς τοὺς δὲ λάθρᾳ φαρμάκοις,	καὶ	ὡς εἰπεῖν πάντας τοὺς ἐπὶ
[72, 6]	εἴτε ὄντως ἐσφάγη (πλεῖσται γὰρ	κεφαλαὶ	ὡς ἐκείνου οὖσαι ἐς τὴν
[72, 23]	δὴ ταῦτα περὶ ὧν νῦν	καθίσταμαι	ἔγραψα. καὶ ἐπειδή γε τοῖς
[72, 12]	τήν τε παλλακίδα αὐτοῦ Δαμοστρατίαν	γῆμαι,	καὶ τὸν Σαώτερον τὸν Νικομηδέα
[72, 23]	εἴληχα, καὶ διὰ τοῦτο αὐτῇ	ἀνάκειμαι.	συνέλεξα δὲ πάντα τὰ ἀπ´
[72, 22]	σεκουτόρων, ἀριστερὸς μόνος νικήσας δωδεκάκις"	οἶμαι	χιλίους" διὰ μὲν δὴ ταῦτα
[72, 17]	πρὶν μὲν ἐς τὸ θέατρον	ἐσιέναι,	χιτῶνα χειριδωτὸν σηρικὸν λευκὸν διάχρυσον
[72, 4]	Χριστιανῶν σπουδάσαι καὶ πολλὰ αὐτοὺς	εὐηργετηκέναι,	ἅτε καὶ παρὰ τῷ Κομμόδῳ
[72, 22]	τινα χαλκοῦν ὑποθεὶς ὡς Ἡρακλεῖ	ἐοικέναι,	ἐπέγραψε πρὸς τοῖς δηλωθεῖσιν αὐτοῦ
[72, 13]	τῶν μετὰ ταῦτα συμβάντων ἐνόμισαν	γεγονέναι.	τά τε γὰρ παιδία συνεβόησαν
[72, 8]	τοὺς ἄλλους τοὺς συνόντας αὐτῷ	ἐγρηγορέναι	βουλόμενος, δώδεκα γραμματεῖα, οἷά γε
[72, 8]	ἄλλῃ ὥρᾳ κομίζειν τισίν, ἵν´	ἐγρηγορέναι	τὸν στρατηγὸν ἀεὶ νομίζοντες μηδὲ
[72, 11]	κήρυκι κηρῦξαι προστάξας ὤμοσε μήτ´	εἰληφέναι	δῶρά ποτε μήτε λήψεσθαι, ἔπειτα
[72, 11]	οὐκ ἠθέλησεν ἐπιορκῆσαι, ἐκέλευσεν αὐτὸν	ἀπαλλαγῆναι	τῆς ἀρχῆς· καὶ μετὰ τοῦτο
[72, 13]	ταῖς τοῦ Κομμόδου χερσὶν ἐτρέφετο,	σφαγῆναι	κελεῦσαι. καὶ τὸ μὲν παιδίον
[72, 20]	αὐτὸς δὲ οὐδέποτε ἀφίκετο, αἱρούμενος	ἀποσφαγῆναι	ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον ἢ τὸν
[72, 4]	ὀργισθεὶς αὐτῇ. πρὸ δὲ τοῦ	ἀναιρεθῆναι	καὶ ἀμφότεραι ἐς τὴν νῆσον
[72, 9]	συνέβη διὰ τοὺς στρατιώτας στασιάσαντας	ἀναιρεθῆναι.	τοῦ γὰρ Κομμόδου ἁρματηλασίαις καὶ
[72, 24]	οἰκουμένην αὐτῆς ἀφίξεται. οὐδὲ γὰρ	κατασβεσθῆναι	ἀνθρωπίνῃ χειρὶ ἠδυνήθη, καίτοι παμπόλλων
[72, 7]	γράμματα αὐτοῦ πάντα κατέκαυσε πρὶν	ἀναγνωσθῆναι.	~ἐγένοντο δὲ καὶ πόλεμοί τινες
[72, 17]	δημοσίᾳ ἁρματηλατῆσαι, αἰσχυνθεὶς δὲ καὶ	ὀφθῆναι	τοῦτο ποιῶν· οἴκοι δὲ συνεχῶς
[72, 12]	ἀναλώσαντες βουλευταὶ ἐγένοντο, ὥστε καὶ	λεχθῆναι	ἐπὶ Ἰουλίου Σόλωνος ἀνδρὸς ἀφανεστάτου
[72, 22]	λουτρῶν, οἷς ἀεὶ ἀπλήστως ἐχρῆτο,	φθαρῆναι,	ἀλλὰ καὶ ἐξήμεσέ τι κἀκ
[72, 24]	ἀρχῇ προσήκοντα ὀλίγου δεῖν πάντα	φθαρῆναι.	ἀφ´ οὗ δὴ καὶ τὰ
[72, 6]	τοῦ Κομμόδου θάνατον Σέξτος τε	εἶναι	φῆσαι καὶ πρὸς ἀνάληψιν τοῦ
[72, 23]	πάντα τὰ τοῖς Ῥωμαίοις προσήκοντα	συνθεῖναι	ἐπεθύμησα· καὶ διὰ τοῦτο οὐκέτι
[72, 6]	διεπεφύκει, ἀνήρετο, πλεῖστον ἐσφάλη, μηδὲ	συνεῖναι	τὸ λεγόμενον δυνηθείς. οὕτω που
[72, 11]	προσελθὼν ἀκούω" ἔφη ὅτι με	ἀποκτεῖναι	ἐθέλετε· τί οὖν μέλλετε; τί
[72, 12]	αὐτοῦ τὴν τιμὴν ἔχοντα ταύτην	ἀποκτεῖναι	πρὸς πολλοῖς καὶ ἄλλοις· καίτοι
[72, 2]	ἀνῆκεν αὐτοῖς τῶν κατ´ ἔτος	διδόναι	τινάς. προσεπέταξε μέντοι σφίσιν ἵνα
[72, 18]	τῇ μνήμῃ τῶν ἐσέπειτα ἐσομένων	παραδοῦναι.	καὶ μέντοι καὶ τἆλλα πάντα
[72, 1]	τοῦτο καὶ ὁ Μᾶρκος σαφῶς	προγνῶναι.	ἦν δὲ ἐννεακαιδεκαέτης ὅτε μετήλλαξεν
[72, 7]	Ἥρας ἐπιπεμφθέντας αὐτῷ δράκοντας ἀποπνῖ–	ξαι	(καὶ γὰρ καὶ οἱ Κυιντίλιοι
[72, 5]	ἐπιτετραμμένος τούς τε στρατιώτας ἀνηρτημένος,	πρᾶξαι,	οὐδὲν ἠθέλησε διά τε τὴν
[72, 11]	βῆμα καὶ σιωπὴν τῷ κήρυκι	κηρῦξαι	προστάξας ὤμοσε μήτ´ εἰληφέναι δῶρά
[72, 4]	πρὸ δὲ τοῦ ἀναιρεθῆναι καὶ	ἀμφότεραι	ἐς τὴν νῆσον τὴν Καπρίαν
[72, 4]	πολλά τε ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν	σπουδάσαι	καὶ πολλὰ αὐτοὺς εὐηργετηκέναι, ἅτε
[72, 11]	ὑμῖν ἤδη καὶ τήμερον αὐτὸ	δρᾶσαι;	ἀλλ´ οὐδὲν οὐδὲ ἐκ τούτου
[72, 11]	ἐκέλευσεν, ὡς δ´ οὐκ ἠθέλησεν	ἐπιορκῆσαι,	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀρχῆς·
[72, 6]	πλούτου καὶ τοῦ ἀξιώματος αὐτοῦ	ὁρμῆσαι.	καὶ πολλά γε ὑπὸ πολλῶν
[72, 9]	στρατιώταις ὧν ἦρχεν, οὐδὲ ἐτόλμησε	καταφρονῆσαι	χιλίους καὶ πεντακοσίους, πολλαπλασίους αὐτῶν
[72, 17]	νυκτί, ἐπιθυμήσας μὲν καὶ δημοσίᾳ	ἁρματηλατῆσαι,	αἰσχυνθεὶς δὲ καὶ ὀφθῆναι τοῦτο
[72, 12]	ηὐξήθη ὥστε καὶ τοῦ Κομμόδου	προκοιτῆσαι,	τήν τε παλλακίδα αὐτοῦ Δαμοστρατίαν
[72, 9]	ὁπότε τι σφίσι μὴ καταθύμιον	ἀπαντήσαι,	τὴν αἰτίαν ἐπὶ τὸν Περέννιον
[72, 6]	Κομμόδου θάνατον Σέξτος τε εἶναι	φῆσαι	καὶ πρὸς ἀνάληψιν τοῦ τε
[72, 21]	παρεμυθήσατο ἡμᾶς ὅτι μέλλων αὖθις	μονομαχῆσαι	παρήγγειλεν ἡμῖν ἔν τε τῇ
[72, 11]	καθ´ ἑαυτὸν ἐπειράθη τὸν ὑποστράτηγον	πεῖσαι	μὴ δωροδοκεῖν, ἐπεὶ δ´ οὐκ
[72, 11]	μήτε λήψεσθαι, ἔπειτα καὶ ἐκεῖνον	ὀμόσαι	ἐκέλευσεν, ὡς δ´ οὐκ ἠθέλησεν
[72, 3]	κομισάμενος, καὶ ἀναγκάσας τοὺς ἄλλους	ὀμόσαι	ὥστε μήτ´ ἐνοικήσειν ποτὲ μήτ´
[72, 9]	ἡσύχασαν ἢ αὐτοὺς τὸν Περτίνακα	παῦσαι)	χιλίους καὶ πεντακοσίους ἀκοντιστὰς ἀπὸ
[72, 13]	τοῦ Κομμόδου χερσὶν ἐτρέφετο, σφαγῆναι	κελεῦσαι.	καὶ τὸ μὲν παιδίον προσουδίσθη
[72, 20]	δεδιότες, ἐπειδὴ λόγος διῆλθεν ὅτι	τοξεῦσαί	τινας ἐθελήσει ὥσπερ ὁ Ἡρακλῆς
[72, 6]	(πλεῖσται γὰρ κεφαλαὶ ὡς ἐκείνου	οὖσαι	ἐς τὴν Ῥώμην ἐκομίσθησαν) εἴτε
[72, 7]	φυγόντος, εἶτα φωραθέντος, οὔτε τι	ἀκοῦσαι	καίτοι πολλὰ μηνύσειν ὑπισχνουμένου ἠθέλησε,
[72, 5]	τὴν ἐκείνου καὶ τεθνηκότος εὔνοιαν	νεοχμῶσαι·	καὶ ὁ Πάτερνος ῥᾳδίως ἂν
[72, 8]	καὶ ὅπως μηδὲ τῶν ἄρτων	διαπιμπλᾶται,	ἐκ τῆς Ῥώμης αὐτοὺς μετεπέμπετο,
[72, 24]	ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην αὐτῆς	ἀφίξεται.	οὐδὲ γὰρ κατασβεσθῆναι ἀνθρωπίνῃ χειρὶ
[72, 24]	ἐν τῇ πόλει τὸ δεινὸν	στήσεται,	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν
[72, 23]	λοιπά, ὅπου ἂν καὶ προχωρήσῃ,	γεγράψεται.	~πρὸ δὲ τῆς τοῦ Κομμόδου
[72, 18]	τετραχῇ τὰ θηρία μεμερισμένα ῥᾷον	ἀκοντίζηται.	καὶ ἔπιεν ἐν μέσῃ τῇ
[72, 8]	ὑπὸ τῆς παλαιότητος αὐτῶν μὴ	δύνηται	μηδὲ σμικρῷ πλέον τοῦ πάνυ
[72, 7]	ὁ Ἡρακλῆς ἔτι νήπιος ὢν	ἱστόρηται	τοὺς ὑπὸ τῆς Ἥρας ἐπιπεμφθέντας
[72, 8]	γραμματεῖα, οἷά γε ἐκ φιλύρας	ποιεῖται,	καθ´ ἑκάστην ἑσπέραν ὡς εἰπεῖν
[72, 4]	ἐπεῖδε καὶ ἐκείνους βιαίως ἀποθνήσκοντας.	ἱστορεῖται	δὲ αὕτη πολλά τε ὑπὲρ
[72, 21]	πύλας καθ´ ἃς οἱ τελευτῶντες	ἐκφέρονται	ἐξεκομίσθη. ἐκ γὰρ τούτων καὶ
[72, 22]	χωρίου ἐν ᾧ οἱ μονομάχοι	τρέφονται	προελθεῖν· καὶ γὰρ τὸν οἶκον
[72, 2]	πολλάκις μήτε πολλαχοῦ τῆς χώρας	ἀθροίζωνται,	ἀλλ´ ἅπαξ ἐν ἑκάστῳ μηνὶ
[72, 10]	παντὸς τοῦ περὶ αὐτὸν λόγου	γέγραπται.	~ὅτι τῷ Οὐικτωρίνῳ πολιαρχήσαντι ἀνδριὰς
[72, 23]	δὲ μετὰ τοῦτο καὶ στάσεις	μέγισται	συνέβησαν, συνέθηκα δ´ ἐγὼ τούτων
[72, 6]	ὁ μὲν εἴτε ὄντως ἐσφάγη	(πλεῖσται	γὰρ κεφαλαὶ ὡς ἐκείνου οὖσαι
[72, 20]	δ´ αὐτοῦ ἡμεῖς μὲν οἱ	βουλευταὶ	ἀεὶ μετὰ τῶν ἱππέων συνεφοιτῶμεν,
[72, 12]	πάντα τὰ ὑπάρχοντά σφισιν ἀναλώσαντες	βουλευταὶ	ἐγένοντο, ὥστε καὶ λεχθῆναι ἐπὶ
[72, 9]	τοῦ κοινοῦ προστατεῖν. οἱ οὖν	στρατιῶται,	ὁπότε τι σφίσι μὴ καταθύμιον
[72, 13]	ἀπέκτειναν δὲ αὐτὸν οὐχ οἱ	στρατιῶται	ὥσπερ τὸν Περέννιον, ἀλλ´ ὁ
[72, 9]	καὶ ἐπύθετο τί ταῦτα, ὦ	συστρατιῶται;	τί βουλόμενοι πάρεστε; εἰπόντων δὲ
[72, 21]	ἔν τε τῇ στολῇ τῇ	ἱππάδι	καὶ ἐν ταῖς μανδύαις ἐς
[72, 7]	ἂν ὄχλον τῇ συγγραφῇ παράσχοιμι,	εἰ	ἀκριβῶς καθ´ ἕκαστον τοὺς θανατωθέντας
[72, 5]	τῶν προσόντων σφίσιν ὑπωπτεύοντο καλῶν,	εἰ	καὶ μηδὲν νεώτερον ἐνενόουν, ἄχθεσθαι
[72, 10]	τοιούτων τι αὐτῷ ἔμελεν, οὔτ´	εἰ	καὶ σφόδρα ἐπεφροντίκει, διαθέσθαι γε
[72, 1]	πανοῦργος μὲν οὐκ ἔφυ, ἀλλ´	εἰ	καί τις ἄλλος ἀνθρώπων ἄκακος,
[72, 21]	ἡμᾶς ἀλλ´ οὐ λύπη ἔλαβεν)	εἰ	μὴ δάφνης φύλλα, ἃ ἐκ
[72, 14]	τοὺς βαρβάρους ὥρμησε. κἂν ἐξέφυγεν,	εἰ	μὴ παιδικά τινα συνεπῆκτο· αὐτὸς
[72, 17]	δημοσίῳ οὐδαμόθεν ἅρματα ἤλασε, πλὴν	εἰ	μή που ἐν ἀσελήνῳ νυκτί,
[72, 21]	ποιοῦμεν ἐσιόντες ἐς τὸ θέατρον	εἰ	μὴ τῶν αὐτοκρατόρων τις μεταλλάξειε,
[72, 20]	καὶ κύριος εἶ καὶ πρῶτος	εἶ	καὶ πάντων εὐτυχέστατος. νικᾷς, νικήσεις.
[72, 20]	αὐτὸ τοῦτο συνεχῶς, καὶ κύριος	εἶ	καὶ πρῶτος εἶ καὶ πάντων
[72, 22]	ὑπό τε τῶν λουτρῶν, οἷς	ἀεὶ	ἀπλήστως ἐχρῆτο, φθαρῆναι, ἀλλὰ καὶ
[72, 8]	καὶ εὐτελὴς ὤν, στρατιωτικῶς τε	ἀεὶ	καὶ περὶ τὴν τροφὴν καὶ
[72, 20]	αὐτοῦ ἡμεῖς μὲν οἱ βουλευταὶ	ἀεὶ	μετὰ τῶν ἱππέων συνεφοιτῶμεν, χωρὶς
[72, 8]	τισίν, ἵν´ ἐγρηγορέναι τὸν στρατηγὸν	ἀεὶ	νομίζοντες μηδὲ αὐτοὶ ἄδην καθεύδοιεν.
[72, 6]	ἐκ τούτου ὁ μὲν ἀμείβων	ἀεὶ	τὸ σχῆμα καὶ τὴν ἐσθῆτα
[72, 2]	τῶν ἀπολλυμένων καὶ ὑπὸ τῆς	ἀεὶ	τῶν χωρίων κακώσεως ἔτι εἶχον·
[72, 12]	ὁ μετὰ ταῦτα αὐταρχήσας ὑπάτευσεν.	ἠργυρολόγει	μὲν οὖν πανταχόθεν, καὶ ἐκτήσατο
[72, 19]	ἐπί τε τὴν συνήθη ἕδραν	ἀνῄει	καὶ ἐκεῖθεν τὰ λοιπὰ μεθ´
[72, 17]	ἐν τῷ τοῦ Ἑρμοῦ σχήματι	ἐσῄει	τε ἐς τὸ θέατρον, καὶ
[72, 13]	ὁ δῆμος, ἀλλὰ τῷ τε	πλήθει	σφῶν καὶ τῇ τῶν δορυφόρων
[72, 22]	Ἔκλεκτος ἀχθόμενοι αὐτῷ δι´ ἃ	ἐποίει,	καὶ προσέτι καὶ φοβηθέντες (ἠπείλει
[72, 12]	ἐξωρίσθη. ταῦτά τε ὁ Κλέανδρος	ἐποίει,	καὶ ὑπάτους ἐς ἕνα ἐνιαυτὸν
[72, 19]	ἐξ ἴσου τοῖς ἄλλοις μονομάχοις	ἐποίει,	πλὴν καθ´ ὅσον ἐκεῖνοι μὲν
[72, 8]	δὲ τοῦτο ἐκ τῆς ἀσιτίας	ἠσκήκει.	τά τε γὰρ ἄλλα ἥκιστα
[72, 6]	δὲ δὴ παιδείας αὐτοῦ οὐ	μετεσχήκει.	~τοῦτό τε οὖν αὐτὸς ἤκουσα
[72, 10]	ἔμελεν, οὔτ´ εἰ καὶ σφόδρα	ἐπεφροντίκει,	διαθέσθαι γε αὐτὰ ὑπὸ τῆς
[72, 1]	καὶ μιαιφόνον προήχθη. καί μοι	δοκεῖ	καὶ τοῦτο καὶ ὁ Μᾶρκος
[72, 19]	μετὰ τοῦτο ἐξ ἀρίστου ἐμονομάχει.	ἤσκει	δὲ καὶ ἐχρῆτο τῇ ὁπλίσει
[72, 5]	Πάτερνος ῥᾳδίως ἂν αὐτόν, εἴπερ	ἐπεβεβουλεύκει	οἱ, ὥσπερ ᾐτιάθη, φονεύσας ἕως
[72, 6]	αὐτὸν ὁ Περτίναξ, ὧν ἐκεῖνος	διεπεφύκει,	ἀνήρετο, πλεῖστον ἐσφάλη, μηδὲ συνεῖναι
[72, 6]	καὶ τἆλλα ἐξ ἐπιτηδεύσεως αὐτῷ	ἐῴκει,	τῆς δὲ δὴ παιδείας αὐτοῦ
[72, 11]	τῶν καθ´ ἑαυτὸν δεύτερος γενόμενος.	ἀμέλει	δύο ταῦτ´ εἰπὼν πάντα τὸν
[72, 22]	ἐποίει, καὶ προσέτι καὶ φοβηθέντες	(ἠπείλει	γάρ σφισιν, ὅτι ἐκωλύετο ταῦτα
[72, 22]	τι κἀκ τούτου ὑποτοπήσας αὐτὸ	ἠπείλει	τινά, οὕτω δὴ Νάρκισσόν τινα
[72, 19]	σκιαμαχήσας καὶ νικήσας δῆλον ὅτι	ἐφίλει	ὥσπερ εἶχε διὰ τοῦ κράνους.
[72, 14]	καὶ δημοσίᾳ περιελάμβανέ τε καὶ	κατεφίλει	καὶ πατέρα ὠνόμαζεν, Ἰούλιός τε
[72, 22]	τέ τινα χαλκοῦν ὑποθεὶς ὡς	Ἡρακλεῖ	ἐοικέναι, ἐπέγραψε πρὸς τοῖς δηλωθεῖσιν
[72, 7]	τοιόνδε εἶδον. ἔστιν ἐν Μαλλῷ	πόλει	τῆς Κιλικίας Ἀμφιλόχου χρηστήριον, καὶ
[72, 24]	ἐγένετο ὅτι οὐκ ἐν τῇ	πόλει	τὸ δεινὸν στήσεται, ἀλλὰ καὶ
[72, 20]	τοὺς τῶν ποδῶν ἐν τῇ	πόλει	ὑπὸ νόσου ἢ καὶ ἑτέρας
[72, 8]	περὶ πάντα τἆλλα ζῶν, ὅτε	ἐπολέμει,	ὑψηλόφρων καὶ φρονηματώδης ἐγίγνετο, χρημάτων
[72, 15]	ὑπερβολὴν νικῶν· οὕτω καθ´ ὑπερβολὴν	ἐμεμήνει	τὸ κάθαρμα. καὶ τῇ βουλῇ
[72, 14]	που καὶ ἐπὶ τοῦ Δομιτιανοῦ	ἐγεγόνει.	~καὶ οὗτοι μὲν ἐν οὐδενὶ
[72, 19]	πάνυ καὶ ἐπὶ τούτῳ μέγα	ἐφρόνει	ὅτι ἦν ἐπαρίστερος. ἀντηγωνίζετο δὲ
[72, 11]	τὸν ὑποστράτηγον πεῖσαι μὴ δωροδοκεῖν,	ἐπεὶ	δ´ οὐκ ἐσήκουεν αὐτοῦ, ἀνέβη
[72, 22]	ἐν κρέασι βοείοις αὐτῷ ἔδωκαν.	ἐπεὶ	δ´ οὐκ ἠδυνήθη παραχρῆμα ὑπό
[72, 19]	ἐκεῖθεν τὰ λοιπὰ μεθ´ ἡμῶν	ἐθεώρει·	ἐπράττετο δ´ οὐδὲν ἔτι παιδιᾶς
[72, 21]	καὶ ἡμᾶς τὸ αὐτὸ τοῦτο	δράσει.	κἂν συχνοὶ παραχρῆμα ἐπ´ αὐτῷ
[72, 20]	λόγος διῆλθεν ὅτι τοξεῦσαί τινας	ἐθελήσει	ὥσπερ ὁ Ἡρακλῆς τὰς Στυμφαλίδας.
[72, 21]	ἐν τῇ τοῦ στόματος συνεχεῖ	κινήσει	τὸν τοῦ γελᾶν ἔλεγχον ἀποκρυψώμεθα.
[72, 19]	ἤσκει δὲ καὶ ἐχρῆτο τῇ	ὁπλίσει	τῇ τοῦ σεκούτορος καλουμένου, τὴν
[72, 9]	ποιεῖν ὅσα ἠβούλετο δεινῶς αὐτὸν	ἐμίσει,	καὶ ἐξέδωκε τὸν ἔπαρχον τοῖς
[72, 6]	Σέξτος ὁ τοῦ Μαξίμου υἱός,	φύσει	τε καὶ παιδείᾳ τῶν ἄλλων
[72, 14]	καὶ ἄλλως οὐκ ἐν τῷ	ἄστει	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν ὅλῃ
[72, 9]	αὐτῶν ἥκομεν· Περέννιος γάρ σοι	ἐπιβουλεύει,	ἵνα αὐτοκράτορα τὸν υἱὸν ἀποδείξῃ"
[72, 21]	ἐπ´ αὐτῷ γελάσαντες ἀπηλλάγησαν τῷ	ξίφει	(γέλως γὰρ ἡμᾶς ἀλλ´ οὐ
[72, 19]	καὶ μετὰ τοῦτο ἐξ ἀρίστου	ἐμονομάχει.	ἤσκει δὲ καὶ ἐχρῆτο τῇ
[72, 17]	τῷ δημοσίῳ. καὶ μέντοι καὶ	ἐμονομάχει,	οἴκοι μὲν ὥστε καὶ φονεύειν
[72, 21]	ἵν´ ἐν τῇ τοῦ στόματος	συνεχεῖ	κινήσει τὸν τοῦ γελᾶν ἔλεγχον
[72, 15]	ὑπάτοις στρατηγοῖς δημάρχοις, γερουσίᾳ Κομμοδιανῇ	εὐτυχεῖ	χαίρειν" καὶ ἀνδριάντες αὐτοῦ παμπληθεῖς
[72, 7]	ἐκεῖνος ἐδήλωσε· παιδίον γὰρ τῷ	πίνακι	ἐνεγέγραπτο δύο δράκοντας ἀποπνῖγον καὶ
[72, 18]	ἐν μέσῃ τῇ ἀγωνίᾳ καμών,	κύλικι	ῥοπαλωτῇ παρὰ γυναικὸς γλυκὺν οἶνον
[72, 11]	τὸ βῆμα καὶ σιωπὴν τῷ	κήρυκι	κηρῦξαι προστάξας ὤμοσε μήτ´ εἰληφέναι
[72, 7]	ἕκαστον τοὺς θανατωθέντας ὑπ´ αὐτοῦ	γράφοιμι,	ὁπόσους ἐκεῖνος ἢ διὰ συκοφαντίας
[72, 7]	πάμπολυν ἂν ὄχλον τῇ συγγραφῇ	παράσχοιμι,	εἰ ἀκριβῶς καθ´ ἕκαστον τοὺς
[72, 15]	ἐγεγόνει. ~καὶ οὗτοι μὲν ἐν	οὐδενὶ	λόγῳ ἀπώλλυντο, ἦν δὲ ἁπάντων
[72, 2]	ἀθροίζωνται, ἀλλ´ ἅπαξ ἐν ἑκάστῳ	μηνὶ	καὶ ἐς τόπον ἕνα ἑκατοντάρχου
[72, 8]	ὡς εἰπεῖν συνέγραφε, καὶ προσέταττέ	τινι	ἄλλο ἄλλῃ ὥρᾳ κομίζειν τισίν,
[72, 4]	ὁ Κόμμοδος, ἐπὶ μοιχείᾳ δή	τινι	ὀργισθεὶς αὐτῇ. πρὸ δὲ τοῦ
[72, 7]	τῆς Ἥρας ἐπιπεμφθέντας αὐτῷ δράκοντας	ἀποπνῖ–	ξαι (καὶ γὰρ καὶ οἱ
[72, 17]	τὰ ἄλλα οὕτως ἐν τῷ	χιτῶνι	ἀνυπόδητος ἔργου εἴχετο. ~καὶ ἐν
[72, 16]	ἐδαπάνα. ὅθεν καὶ ἐγκλήματα καὶ	γυναιξὶ	καὶ ἀνδράσιν ἐπιφέρων οὓς μὲν
[72, 2]	δὲ καὶ ἵνα μήτε τοῖς	Ἰάζυξι	μήτε τοῖς Βούροις μήτε τοῖς
[72, 19]	κράνους. καὶ μετὰ τοῦτο καὶ	οἱ	ἄλλοι ἐμάχοντο. καὶ τῇ γε
[72, 16]	τινὰ ἀπαρχήν, κατ´ ἔτος ἐκέλευσέν	οἱ	ἀποφέρειν, τούς τε ἐν ταῖς
[72, 20]	ἀγωνιζομένου δ´ αὐτοῦ ἡμεῖς μὲν	οἱ	βουλευταὶ ἀεὶ μετὰ τῶν ἱππέων
[72, 9]	ἀναφέ ροντες ἐμήνιον αὐτῷ. καὶ	οἱ	ἐν Βρεττανίᾳ τοίνυν ὑπάρχοντες, ἐπειδή
[72, 10]	καὶ τῆς ἀπειρίας ἐδύνατο. καὶ	οἱ	Καισάρειοι τούτου ἀπαλλαγέντες (ἦν δὲ
[72, 7]	ἀποπνῖ– ξαι (καὶ γὰρ καὶ	οἱ	Κυιντίλιοι ἀπηγχονήθησαν) καὶ τὸν Σέξτον
[72, 2]	τῆς ἀστικῆς ῥᾳστώνης ἐπιθυμῶν. ~ὅτι	οἱ	Μαρκομάνοι οὔτε τροφὴν οὔτ´ ἄνδρας
[72, 15]	θηλείας ἐγένετο, καὶ τέλος καὶ	οἱ	μῆνες ἀπ´ αὐτοῦ πάντες ἐπεκλήθησαν,
[72, 13]	αὐτῶν τῷ Κομμόδῳ, καὶ μηδενός	οἱ	μηνύοντος τὸ γινόμενον, Μαρκία ἐκείνη
[72, 22]	ἐκ τοῦ χωρίου ἐν ᾧ	οἱ	μονομάχοι τρέφονται προελθεῖν· καὶ γὰρ
[72, 12]	ἠδυνήθη, καὶ διὰ τοῦτο καὶ	οἱ	Νικομηδεῖς καὶ ἀγῶνα ἄγειν καὶ
[72, 9]	ἔχειν καὶ τοῦ κοινοῦ προστατεῖν.	οἱ	οὖν στρατιῶται, ὁπότε τι σφίσι
[72, 13]	δὲ τοῦ Κλεάνδρου σῶμα παραλαβόντες	οἱ	Ῥωμαῖοι ἔσυραν καὶ ᾐκίσαντο, καὶ
[72, 13]	τῶν κλεμμάτων ὄντα καὶ μισήσωσιν	οἱ	Ῥωμαῖοι καὶ διαφθείρωσι. καὶ ἔσχεν
[72, 13]	ἀτιμίας. ἀπέκτειναν δὲ αὐτὸν οὐχ	οἱ	στρατιῶται ὥσπερ τὸν Περέννιον, ἀλλ´
[72, 19]	ἠγωνίσαντο μὲν εἷς πρὸς ἕνα	οἱ	συνδεδεμένοι, ἔσφαξαν δέ τινες καὶ
[72, 21]	κατὰ τὰς πύλας καθ´ ἃς	οἱ	τελευτῶντες ἐκφέρονται ἐξεκομίσθη. ἐκ γὰρ
[72, 8]	τε Ἀλβῖνος καὶ ὁ Νίγρος	οἱ	τῷ αὐτοκράτορι Σεουήρῳ μετὰ ταῦτα
[72, 5]	ῥᾳδίως ἂν αὐτόν, εἴπερ ἐπεβεβουλεύκει	οἱ,	ὥσπερ ᾐτιάθη, φονεύσας ἕως ἔτι
[72, 20]	ἐς τὸ θέατρον, εἰσὶ δ´	οἳ	παρακύψαντες ἀπηλλάττοντο τὸ μέν τι
[72, 13]	τοῦ Κλεάνδρου σῶμα παραλαβόντες οἱ	Ῥωμαῖοι	ἔσυραν καὶ ᾐκίσαντο, καὶ τὴν
[72, 13]	κλεμμάτων ὄντα καὶ μισήσωσιν οἱ	Ῥωμαῖοι	καὶ διαφθείρωσι. καὶ ἔσχεν οὕτως.
[72, 10]	τῆς ἀπειρίας ἐδύνατο. καὶ οἱ	Καισάρειοι	τούτου ἀπαλλαγέντες (ἦν δὲ αὐτῶν
[72, 7]	ξαι (καὶ γὰρ καὶ οἱ	Κυιντίλιοι	ἀπηγχονήθησαν) καὶ τὸν Σέξτον φεύγοντα
[72, 14]	νόσος μεγίστη ὧν ἐγὼ οἶδα·	δισχίλιοι	γοῦν πολλάκις ἡμέρας μιᾶς ἐν
[72, 5]	ἐγένοντο δὲ καὶ πολυκτήμονες καὶ	παμπλούσιοι,	καὶ ἦρχον ὁμοῦ καὶ παρήδρευον
[72, 17]	χρώμενος. θηρία μέντοι πολλὰ μὲν	οἴκοι	ἀπέσφαξε, πολλὰ δὲ καὶ ἐν
[72, 17]	δὲ καὶ ὀφθῆναι τοῦτο ποιῶν·	οἴκοι	δὲ συνεχῶς τοῦτ´ ἔπραττε, τῇ
[72, 10]	ἀνδρῶν εἶχεν. ἄνευ γὰρ ὧν	οἴκοι	ἔδρα, πολλοὺς μὲν ἄνδρας ἐν
[72, 11]	ποτὲ ἄρχων τὸ μὲν πρῶτον	οἴκοι	καθ´ ἑαυτὸν ἐπειράθη τὸν ὑποστράτηγον
[72, 17]	δημοσίῳ. καὶ μέντοι καὶ ἐμονομάχει,	οἴκοι	μὲν ὥστε καὶ φονεύειν τινά
[72, 19]	καὶ μετὰ τοῦτο καὶ οἱ	ἄλλοι	ἐμάχοντο. καὶ τῇ γε πρώτῃ
[72, 14]	μιᾶς ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐτελεύτησαν.	πολλοὶ	δὲ καὶ ἄλλως οὐκ ἐν
[72, 6]	μὲν ἀντ´ αὐτοῦ δι´ ὁμοιότητα	πολλοὶ	δὲ ὡς καὶ συνεγνωκότες τι
[72, 24]	τε γὰρ περὶ τὸ Καπιτώλιον	πολλοὶ	καὶ ἔξεδροι ἐπλανῶντο, προσεπιφθεγγόμενοι οὐδὲν
[72, 6]	μεγάλη πανταχοῦ ὁμοίως ἐγένετο, καὶ	πολλοὶ	μὲν ἀντ´ αὐτοῦ δι´ ὁμοιότητα
[72, 20]	τοῦ δὲ δὴ λοιποῦ δήμου	πολλοὶ	μὲν οὐδὲ ἐσῆλθον ἐς τὸ
[72, 1]	ἀσελγῆ καὶ μιαιφόνον προήχθη. καί	μοι	δοκεῖ καὶ τοῦτο καὶ ὁ
[72, 23]	τήνδε τὴν συγγραφὴν ἐμβαλεῖν ἔδοξέ	μοι,	ἵν´ ἐν μιᾷ πραγματείᾳ ἀπ´
[72, 23]	ἑσπέραν ἤδη λαβὼν κατέδαρθον, καί	μοι	καθεύδοντι προσέταξε τὸ δαιμόνιον ἱστορίαν
[72, 23]	πεμφθέντι παρ´ ἐμοῦ ἐντυχὼν πολλά	μοι	καὶ καλὰ ἀντεπέστειλε. ταῦτ´ οὖν
[72, 10]	ἀπέκτεινε καὶ καμηλοπάρδαλιν. ταῦτα μέν	μοι	κατὰ παντὸς τοῦ περὶ αὐτὸν
[72, 23]	περὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου διδοῦσάν	μοι	ὡς ὑπολειψομένου τὴν ἱστορίαν καὶ
[72, 18]	λόγου καταθέσθαι διηκριβωκότα αὐτὰ ὁμοίως	ἐμοί.	~ἐν μὲν οὖν τῇ πρώτῃ
[72, 23]	ὡς ἀληθῶς Αὐρηλίων αὐταρχοῦσα ἐπαύσατο.	~πόλεμοι	δὲ μετὰ τοῦτο καὶ στάσεις
[72, 8]	πρὶν ἀναγνωσθῆναι. ~ἐγένοντο δὲ καὶ	πόλεμοί	τινες αὐτῷ πρὸς τοὺς ὑπὲρ
[72, 2]	ἀστικῆς ῥᾳστώνης ἐπιθυμῶν. ~ὅτι οἱ	Μαρκομάνοι	οὔτε τροφὴν οὔτ´ ἄνδρας συχνοὺς
[72, 22]	καὶ ὁ Ἔκλεκτος ἐπέθεντο αὐτῷ,	κοινωσάμενοι	καὶ τῇ Μαρκίᾳ τὸ βούλευμα.
[72, 6]	συνεγνωκότες τι αὐτῷ ἢ καὶ	ὑποδεδεγμένοι	πῃ αὐτὸν ἐκολάσθησαν, ἔτι δὲ
[72, 19]	μὲν εἷς πρὸς ἕνα οἱ	συνδεδεμένοι,	ἔσφαξαν δέ τινες καὶ τοὺς
[72, 24]	Καπιτώλιον πολλοὶ καὶ ἔξεδροι ἐπλανῶντο,	προσεπιφθεγγόμενοι	οὐδὲν εἰρηναῖον, καὶ βύας ἀπ´
[72, 22]	γὰρ Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος	ἀχθόμενοι	αὐτῷ δι´ ἃ ἐποίει, καὶ
[72, 9]	τί ταῦτα, ὦ συστρατιῶται; τί	βουλόμενοι	πάρεστε; εἰπόντων δὲ αὐτῶν ἥκομεν·
[72, 20]	παρακύψαντες ἀπηλλάττοντο τὸ μέν τι	αἰσχυνόμενοι	τοῖς ποιουμένοις, τὸ δὲ καὶ
[72, 9]	αὐτῶν δορυφόρους ἔχων. καὶ αὐτὸν	ἐκεῖνοι	καὶ ᾐκίσαντο καὶ κατέκοψαν, καὶ
[72, 19]	μονομάχοις ἐποίει, πλὴν καθ´ ὅσον	ἐκεῖνοι	μὲν ὀλίγον τι λαμβάνοντες ἐσίασι,
[72, 21]	τὸ αὐτὸ τοῦτο δράσει. κἂν	συχνοὶ	παραχρῆμα ἐπ´ αὐτῷ γελάσαντες ἀπηλλάγησαν
[72, 24]	περὶ τὸ Καπιτώλιον πολλοὶ καὶ	ἔξεδροι	ἐπλανῶντο, προσεπιφθεγγόμενοι οὐδὲν εἰρηναῖον, καὶ
[72, 9]	δὲ αὐτῶν ἥκομεν· Περέννιος γάρ	σοι	ἐπιβουλεύει, ἵνα αὐτοκράτορα τὸν υἱὸν
[72, 4]	στενοχωρίᾳ ἀνατείνας, ἰδού" ἔφη, τοῦτό	σοι	ἡ βουλὴ {οὐ} πέπομφεν" οὗτος
[72, 22]	αὐτοῦ γενήσεσθαι ἐνομίζετο. ~ἀπέθανέ γέ	τοι,	μᾶλλον δὲ ἀνῃρέθη, οὐκ ἐς
[72, 24]	Κομμόδου τελευτῆς σημεῖα τάδε ἐγένετο·	ἀετοί	τε γὰρ περὶ τὸ Καπιτώλιον
[72, 12]	ἀποκτεῖναι πρὸς πολλοῖς καὶ ἄλλοις·	καίτοι	καὶ ἐκεῖνος μέγιστον ἠδυνήθη, καὶ
[72, 5]	τινα καὶ γυναῖκα εὐπατρίδα ἀπέσφαξεν.	καίτοι	καὶ Ἰουλιανὸς δυνηθεὶς ἂν μετὰ
[72, 24]	γὰρ κατασβεσθῆναι ἀνθρωπίνῃ χειρὶ ἠδυνήθη,	καίτοι	παμπόλλων μὲν ἰδιωτῶν παμπόλλων δὲ
[72, 7]	εἶτα φωραθέντος, οὔτε τι ἀκοῦσαι	καίτοι	πολλὰ μηνύσειν ὑπισχνουμένου ἠθέλησε, καὶ
[72, 3]	ἔδωκε πρεσβεύσασι. πρότερον μὲν γάρ,	καίτοι	πολλάκις αὐτὴν αἰτηθείς, οὐκ ἐποιήσατο,
[72, 13]	ἔτρωσάν τινας καὶ ἀπέκτειναν· οὐ	μέντοι	καὶ ἀνείρχθη διὰ τοῦτο ὁ
[72, 17]	καὶ ἐν τῷ δημοσίῳ. καὶ	μέντοι	καὶ ἐμονομάχει, οἴκοι μὲν ὥστε
[72, 18]	τῶν ἐσέπειτα ἐσομένων παραδοῦναι. καὶ	μέντοι	καὶ τἆλλα πάντα τὰ ἐπ´
[72, 6]	ὑπὸ πολλῶν ἀνακριθεὶς ἐκομψεύσατο, ὡς	μέντοι	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν τι αὐτὸν
[72, 17]	τῇ πρασίνῳ σκευῇ χρώμενος. θηρία	μέντοι	πολλὰ μὲν οἴκοι ἀπέσφαξε, πολλὰ
[72, 2]	κατ´ ἔτος διδόναι τινάς. προσεπέταξε	μέντοι	σφίσιν ἵνα μήτε πολλάκις μήτε
[72, 8]	τὸν στρατηγὸν ἀεὶ νομίζοντες μηδὲ	αὐτοὶ	ἄδην καθεύδοιεν. ἦν μὲν γὰρ
[72, 5]	ἄχθεσθαι τοῖς παροῦσι. καὶ οὕτως	αὐτοί,	ὥσπερ ἔζησαν ἅμα, οὕτω καὶ
[72, 15]	ἐπὶ τοῦ Δομιτιανοῦ ἐγεγόνει. ~καὶ	οὗτοι	μὲν ἐν οὐδενὶ λόγῳ ἀπώλλυντο,
[72, 22]	τοῦ χωρίου ἐν ᾧ οἱ	μονομάχοι	τρέφονται προελθεῖν· καὶ γὰρ τὸν
[72, 19]	μετ´ ἐπιχρύσου ῥάβδου λαβὼν καὶ	ἐπὶ	βῆμα ὅμοιον ἀναβάς, συνέβαλεν· ὅπερ
[72, 17]	αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς θεάτροις	ἐπὶ	δίφρου ἐπιχρύσου, εἴτε παρείη εἴτε
[72, 12]	βουλευταὶ ἐγένοντο, ὥστε καὶ λεχθῆναι	ἐπὶ	Ἰουλίου Σόλωνος ἀνδρὸς ἀφανεστάτου ὅτι
[72, 13]	τῇ τῶν δορυφόρων ἰσχύι θαρρήσας	ἐπὶ	μᾶλλον ἠπείχθη. πλησιαζόντων δὲ αὐτῶν
[72, 8]	ξηρότητος ᾑμάσσετο. ἐπετήδευε δ´ οὖν	ἐπὶ	μεῖζον αὐτὸ πλάττεσθαι, ἵν´ ὡς
[72, 2]	Βούροις μήτε τοῖς Οὐανδίλοις πολεμῶσιν.	ἐπὶ	μὲν τούτοις συνηλλάγη, καὶ τά
[72, 14]	ἐνίεσαν δι´ αὐτῶν ἐς ἑτέρους	ἐπὶ	μισθῷ τὸ δεινόν· ὅπερ που
[72, 4]	καὶ τὴν Κρισπῖναν ὁ Κόμμοδος,	ἐπὶ	μοιχείᾳ δή τινι ὀργισθεὶς αὐτῇ.
[72, 5]	Μάξιμον· μεγάλην γὰρ εἶχον δόξαν	ἐπὶ	παιδείᾳ καὶ ἐπὶ στρατηγίᾳ καὶ
[72, 24]	τὸ δεινὸν στήσεται, ἀλλὰ καὶ	ἐπὶ	πᾶσαν τὴν οἰκουμένην αὐτῆς ἀφίξεται.
[72, 13]	γὰρ καὶ ἄλλως ἰσχυρὰ σιτοδεία,	ἐπὶ	πλεῖστον δ´ αὐτὴν Παπίριος Διονύσιος
[72, 8]	γὰρ καὶ ἄλλως ὑπνομαχεῖν πεφυκώς,	ἐπὶ	πλέον δὲ τοῦτο ἐκ τῆς
[72, 11]	ὄντα τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησεν,	ἐπὶ	πλοῖον δέ τι ἐπιθεὶς ἐς
[72, 6]	οἷόν τ´ ἐστὶ τὰ τηλικαῦτα	ἐπὶ	πολὺν χρόνον λανθάνειν) ζήτησις αὐτοῦ
[72, 5]	εἶχον δόξαν ἐπὶ παιδείᾳ καὶ	ἐπὶ	στρατηγίᾳ καὶ ὁμοφροσύνῃ καὶ πλούτῳ.
[72, 6]	λαγὼ ἔπιε, καὶ μετὰ τοῦτ´	ἐπί	τε ἵππον ἀνέβη καὶ κατέπεσεν
[72, 19]	λόγῳ ἔσχομεν. καὶ μετὰ τοῦτο	ἐπί	τε τὴν συνήθη ἕδραν ἀνῄει
[72, 2]	ἀστικὰς ῥᾳστώνας ἐπειγόμενος ἐσπείσατο αὐτοῖς	ἐπί	τε τοῖς ἄλλοις ἐφ´ οἷς
[72, 11]	οὐκ ἐσήκουεν αὐτοῦ, ἀνέβη τε	ἐπὶ	τὸ βῆμα καὶ σιωπὴν τῷ
[72, 9]	μὴ καταθύμιον ἀπαντήσαι, τὴν αἰτίαν	ἐπὶ	τὸν Περέννιον ἀναφέ ροντες ἐμήνιον
[72, 14]	τὸ δεινόν· ὅπερ που καὶ	ἐπὶ	τοῦ Δομιτιανοῦ ἐγεγόνει. ~καὶ οὗτοι
[72, 13]	αὐτοῦ διὰ πάσης τῆς πόλεως	ἐπὶ	{τοῦ} κοντοῦ περιήνεγκαν, καί τινας
[72, 4]	καὶ ὡς εἰπεῖν πάντας τοὺς	ἐπὶ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐπ´
[72, 14]	Διονύσιος πρὸς τοῦ Κομμόδου, ὁ	ἐπὶ	τοῦ σίτου ταχθείς. γέγονε δὲ
[72, 13]	πλεῖστον δ´ αὐτὴν Παπίριος Διονύσιος	ἐπὶ	τοῦ σίτου τεταγμένος ἐπηύξησεν, ἵν´
[72, 20]	δὲ οὐδέποτε ἀφίκετο, αἱρούμενος ἀποσφαγῆναι	ἐπὶ	τούτῳ μᾶλλον ἢ τὸν αὐτοκράτορα
[72, 19]	ἀριστερᾷ ἔχων· καὶ πάνυ καὶ	ἐπὶ	τούτῳ μέγα ἐφρόνει ὅτι ἦν
[72, 4]	Κομμόδου ὑπάρχουσα ἤχθετο μὲν τῷ	ἀνδρὶ	αὑτῆς τῷ Πομπηιανῷ· ὅθεν καὶ
[72, 10]	μέν μοι κατὰ παντὸς τοῦ	περὶ	αὐτὸν λόγου γέγραπται. ~ὅτι τῷ
[72, 8]	καὶ περὶ τὴν τροφὴν καὶ	περὶ	πάντα τἆλλα ζῶν, ὅτε ἐπολέμει,
[72, 20]	δρακόντων τέ τινα αὐτοῖς εἴδη	περὶ	τὰ γόνατα περιέπλεξε, καὶ σπόγγους
[72, 19]	καὶ δή ποτε βραδυνάντων τινῶν	περὶ	τὰς σφαγὰς τούς τε ἀντιπάλους
[72, 10]	τὰς ῥᾳστώνας καὶ τοὺς ἵππους	περί	τε τὰς μάχας τῶν τε
[72, 10]	δὲ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου	περί	τε τὰς ῥᾳστώνας καὶ τοὺς
[72, 22]	τῇ νυκτί, τῶν ἀνθρώπων ἀσχολίαν	περὶ	τὴν ἑορτὴν ἐχόντων, φάρμακον διὰ
[72, 8]	ὤν, στρατιωτικῶς τε ἀεὶ καὶ	περὶ	τὴν τροφὴν καὶ περὶ πάντα
[72, 24]	τάδε ἐγένετο· ἀετοί τε γὰρ	περὶ	τὸ Καπιτώλιον πολλοὶ καὶ ἔξεδροι
[72, 23]	δι´ ὀνειράτων, καὶ καλὰς ἐλπίδας	περὶ	τοῦ μέλλοντος χρόνου διδοῦσάν μοι
[72, 11]	δὲ καὶ λόγων ὡς εἰπεῖν	περὶ	τοῦ ὀλέθρου αὐτοῦ γιγνομένων ἀπεθρασύνατο,
[72, 23]	ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. βιβλίον τι	περὶ	τῶν ὀνειράτων καὶ τῶν σημείων
[72, 23]	γράφειν. καὶ οὕτω δὴ ταῦτα	περὶ	ὧν νῦν καθίσταμαι ἔγραψα. καὶ
[72, 21]	ἔνθα ἐκαθήμεθα, τῇ τε ἀριστερᾷ	χειρὶ	ἐκείνην καὶ τῇ δεξιᾷ τὸ
[72, 24]	ἀφίξεται. οὐδὲ γὰρ κατασβεσθῆναι ἀνθρωπίνῃ	χειρὶ	ἠδυνήθη, καίτοι παμπόλλων μὲν ἰδιωτῶν
[72, 8]	καὶ ὁ Νίγρος οἱ τῷ	αὐτοκράτορι	Σεουήρῳ μετὰ ταῦτα ἀντιπολεμήσαντες εὐδοκίμησαν,
[72, 15]	καὶ ὅτι ἠναγκάζοντο, ἃ τῷ	πατρὶ	αὐτοῦ κατ´ εὔνοιαν ἐψηφίζοντο, ταῦτ´
[72, 7]	οὐδὲ ἔσχον αὐτὰς συμβαλεῖν, τῷ	πατρὶ	συνὼν ἄρχοντι τῆς Κιλικίας, πρὶν
[72, 4]	ταύτῃ καὶ τῇ τῆς κόρης	μητρί,	καὶ διὰ ταῦτα τῷ Κομμόδῳ
[72, 23]	τὰ ἀπ´ ἀρχῆς τοῖς Ῥωμαίοις	μέχρι	τῆς Σεουήρου μεταλλαγῆς πραχθέντα ἐν
[72, 22]	φάρμακον διὰ τῆς Μαρκίας ἐν	κρέασι	βοείοις αὐτῷ ἔδωκαν. ἐπεὶ δ´
[72, 19]	ἐκεῖνοι μὲν ὀλίγον τι λαμβάνοντες	ἐσίασι,	τῷ δὲ δὴ Κομμόδῳ πέντε
[72, 21]	γίγαντας. ~οὗτος μὲν ὁ φόβος	πᾶσι	κοινὸς καὶ ἡμῖν καὶ τοῖς
[72, 21]	ἐκ γὰρ τούτων καὶ πάνυ	πᾶσι	πάντως ἀπαλλαγή τις αὐτοῦ γενήσεσθαι
[72, 3]	Βούροις ὁ Κόμμοδος εἰρήνην ἔδωκε	πρεσβεύσασι.	πρότερον μὲν γάρ, καίτοι πολλάκις
[72, 16]	τε ἐν ταῖς ἄλλαις ἁπάσαις	πόλεσι	βουλευτὰς κατὰ πέντε δραχμάς. καὶ
[72, 23]	τῆς Σεουήρου μεταλλαγῆς πραχθέντα ἐν	ἔτεσι	δέκα, καὶ συνέγραψα ἐν ἄλλοις
[72, 20]	οὐδὲ ἐσῆλθον ἐς τὸ θέατρον,	εἰσὶ	δ´ οἳ παρακύψαντες ἀπηλλάττοντο τὸ
[72, 18]	γὰρ τὸ θέατρον πᾶν συμπήκτοις	τισὶ	διαμέτροις, τήν τε στέγην περίδρομον
[72, 14]	ἀπέθανον· βελόνας γὰρ μικρὰς δηλητηρίοις	τισὶ	φαρμάκοις ἐγχρίοντες ἐνίεσαν δι´ αὐτῶν
[72, 9]	οἱ οὖν στρατιῶται, ὁπότε τι	σφίσι	μὴ καταθύμιον ἀπαντήσαι, τὴν αἰτίαν
[72, 19]	δὲ δὴ Κομμόδῳ πέντε καὶ	εἴκοσι	μυριάδες καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἐκ
[72, 8]	Μάρκελλον Οὔλπιον ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν.	οὑτοσὶ	δὲ ὁ ἀνὴρ μέτριος καὶ
[72, 20]	τὸ σύμπαν ἡ θέα ἐκείνη	τέσσαρσι	καὶ δέκα ἡμέραις ἐγένετο· ἀγωνιζομένου
[72, 10]	ἡμέρᾳ χωρὶς αὐτὸς ταῖς ἑαυτοῦ	χερσὶ	κατεχρήσατο, καὶ προσέτι καὶ ῥινοκέρωτας
[72, 1]	προσέτι καὶ δειλίας ἐδούλευσε τοῖς	συνοῦσι,	καὶ ὑπ´ αὐτῶν ἀγνοίᾳ τὸ
[72, 5]	μηδὲν νεώτερον ἐνενόουν, ἄχθεσθαι τοῖς	παροῦσι.	καὶ οὕτως αὐτοί, ὥσπερ ἔζησαν
[72, 18]	διαμέτροις, τήν τε στέγην περίδρομον	ἔχουσι	καὶ διχῇ τέμνουσιν ἄλληλα, ἵν´
[72, 13]	καὶ μισήσωσιν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ	διαφθείρωσι.	καὶ ἔσχεν οὕτως. ἱπποδρομία τις
[72, 20]	οἳ παρακύψαντες ἀπηλλάττοντο τὸ μέν	τι	αἰσχυνόμενοι τοῖς ποιουμένοις, τὸ δὲ
[72, 7]	καὶ φυγόντος, εἶτα φωραθέντος, οὔτε	τι	ἀκοῦσαι καίτοι πολλὰ μηνύσειν ὑπισχνουμένου
[72, 18]	ἀποκρύψασθαι, ἀλλὰ καὶ αὐτά, ὥσπερ	τι	ἄλλο τῶν μεγίστων καὶ ἀναγκαιοτάτων,
[72, 6]	ὡς μέντοι καὶ τῶν Ἑλληνικῶν	τι	αὐτὸν ὁ Περτίναξ, ὧν ἐκεῖνος
[72, 10]	καὶ οὔτ´ ἀρχὴν τῶν τοιούτων	τι	αὐτῷ ἔμελεν, οὔτ´ εἰ καὶ
[72, 6]	πολλοὶ δὲ ὡς καὶ συνεγνωκότες	τι	αὐτῷ ἢ καὶ ὑποδεδεγμένοι πῃ
[72, 9]	ἐπύθετο τί ταῦτα, ὦ συστρατιῶται;	τί	βουλόμενοι πάρεστε; εἰπόντων δὲ αὐτῶν
[72, 11]	ἀποκτεῖναι ἐθέλετε· τί οὖν μέλλετε;	τί	δὲ ἀναβάλλεσθε, ἐξὸν ὑμῖν ἤδη
[72, 18]	ὅτι μηδένα ἄλλον οἶδα τῶν	τι	δυναμένων ἐς συγγραφὴν ἀξίαν λόγου
[72, 4]	Κλαύδιος Πομπηιανὸς ἐπεβούλευσε· ξίφος γάρ	τι	ἐν αὐτῇ τῇ τῆς ἐσόδου
[72, 17]	δὲ οὖς τῶν δὲ ἄλλο	τι)	ἐν δὲ τῷ κοινῷ ἄνευ
[72, 11]	οὐκ ἐποίησεν, ἐπὶ πλοῖον δέ	τι	ἐπιθεὶς ἐς τὴν Ῥώμην ἀπέπεμψεν.
[72, 7]	τῇ Ῥώμῃ παρέσχετο. ἔστι δέ	τι	καὶ δημωφελὲς ὑπ´ αὐτοῦ πραχθέν·
[72, 5]	πᾶν εὐθὺς κατ´ αὐτοῦ ὅ	τι	καὶ ἐβούλετο, ἅτε καὶ ἐλλογιμώτατος
[72, 9]	ἐν Βρεττανίᾳ τοίνυν ὑπάρχοντες, ἐπειδή	τι	καὶ ἐπετι μήθησαν ἐφ´ οἷς
[72, 4]	ἄλλα τέ τινα ἀπελήρησε, καί	τι	καὶ τοιοῦτον ἐν τοῖς αὑτοῦ
[72, 22]	ἐχρῆτο, φθαρῆναι, ἀλλὰ καὶ ἐξήμεσέ	τι	κἀκ τούτου ὑποτοπήσας αὐτὸ ἠπείλει
[72, 10]	κορυφαῖος ὁ Κλέανδρος) οὐδὲν ὅ	τι	κακὸν οὐκ ἔδρων, πωλοῦντες πάντα,
[72, 19]	καθ´ ὅσον ἐκεῖνοι μὲν ὀλίγον	τι	λαμβάνοντες ἐσίασι, τῷ δὲ δὴ
[72, 13]	δῆμος παραλαβὼν αὐτὰ οὐδὲν ὅ	τι	οὐκ ἐξέκραγε, καὶ τέλος καταπηδήσας
[72, 11]	ἔφη ὅτι με ἀποκτεῖναι ἐθέλετε·	τί	οὖν μέλλετε; τί δὲ ἀναβάλλεσθε,
[72, 13]	ἕβδομον τῶν ἵππων ἀγωνιεῖσθαι πλῆθός	τι	παιδίων ἐς τὸν ἱππόδρομον ἐσέδραμε,
[72, 23]	συγγραφὴν ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. βιβλίον	τι	περὶ τῶν ὀνειράτων καὶ τῶν
[72, 9]	προστατεῖν. οἱ οὖν στρατιῶται, ὁπότε	τι	σφίσι μὴ καταθύμιον ἀπαντήσαι, τὴν
[72, 9]	ἀπήντησέ τε αὐτοῖς καὶ ἐπύθετο	τί	ταῦτα, ὦ συστρατιῶται; τί βουλόμενοι
[72, 21]	ἦν· ἔπραξε δὲ καὶ ἕτερόν	τι	τοιόνδε πρὸς ἡμᾶς τοὺς βουλευτάς,
[72, 17]	δὲ ἐν τῷ τοῦ Ἑρμοῦ	σχήματι	ἐσῄει τε ἐς τὸ θέατρον,
[72, 15]	ἀνδριάντες αὐτοῦ παμπληθεῖς ἐν Ἡρακλέους	σχήματι	ἔστησαν. καὶ τὸν αἰῶνα τὸν
[72, 17]	ἐν τούτῳ γε αὐτὸν τῷ	σχήματι	ὄντα ἠσπαζόμεθα) ἐσιὼν δὲ ὁλοπόρφυρον
[72, 6]	καὶ ὑποδεδεγμένοι πῃ αὐτὸν ἐκολάσθησαν,	ἔτι	δὲ πλείους οὐδὲ ἑορακότες ποτὲ
[72, 2]	τῆς ἀεὶ τῶν χωρίων κακώσεως	ἔτι	εἶχον· δύο γοῦν μόνους τῶν
[72, 7]	πνιγέντας, ὥσπερ καὶ ὁ Ἡρακλῆς	ἔτι	νήπιος ὢν ἱστόρηται τοὺς ὑπὸ
[72, 19]	ἡμῶν ἐθεώρει· ἐπράττετο δ´ οὐδὲν	ἔτι	παιδιᾶς ἐχόμενον, ἀλλ´ ὥστε πάνυ
[72, 4]	τὰ λοιπὰ οὐκ ἐξ ἀλλοτρίας	ἔτι	παραδόσεως ἀλλ´ ἐξ οἰκείας ἤδη
[72, 5]	οἱ, ὥσπερ ᾐτιάθη, φονεύσας ἕως	ἔτι	τῶν δορυφόρων ἦρχεν, οὐκ ἐποίησεν.
[72, 23]	συνθεῖναι ἐπεθύμησα· καὶ διὰ τοῦτο	οὐκέτι	ἰδίᾳ ἐκεῖνο ὑπολιπεῖν ἀλλ´ ἐς
[72, 9]	τοίνυν ὑπάρχοντες, ἐπειδή τι καὶ	ἐπετι	μήθησαν ἐφ´ οἷς ἐστασίαζον (οὐ
[72, 1]	δὴ τῆς πολλῆς ἁπλότητος καὶ	προσέτι	καὶ δειλίας ἐδούλευσε τοῖς συνοῦσι,
[72, 10]	ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶ κατεχρήσατο, καὶ	προσέτι	καὶ ῥινοκέρωτας ἀπέκτεινε καὶ καμηλοπάρδαλιν.
[72, 22]	αὐτῷ δι´ ἃ ἐποίει, καὶ	προσέτι	καὶ φοβηθέντες (ἠπείλει γάρ σφισιν,
[72, 17]	εἰ μή που ἐν ἀσελήνῳ	νυκτί,	ἐπιθυμήσας μὲν καὶ δημοσίᾳ ἁρματηλατῆσαι,
[72, 22]	τοῦ ἔτους ἡμέρᾳ, ἐν τῇ	νυκτί,	τῶν ἀνθρώπων ἀσχολίαν περὶ τὴν
[72, 20]	τὰ γόνατα περιέπλεξε, καὶ σπόγγους	ἀντὶ	λίθων βάλλειν δοὺς ἀπέκτεινέ σφας
[72, 22]	μῆνας ἐννέα καὶ ἡμέρας τεσσαρεσκαίδεκα	ἄρξαντι,	ἐβίω δὲ ἔτη τριάκοντα ἓν
[72, 11]	λόγου γέγραπται. ~ὅτι τῷ Οὐικτωρίνῳ	πολιαρχήσαντι	ἀνδριὰς ἔστη. ἀπέθανε δὲ οὐκ
[72, 23]	ἐδημοσίευσα· καὶ αὐτῷ καὶ ἐκεῖνος	πεμφθέντι	παρ´ ἐμοῦ ἐντυχὼν πολλά μοι
[72, 23]	ἤδη λαβὼν κατέδαρθον, καί μοι	καθεύδοντι	προσέταξε τὸ δαιμόνιον ἱστορίαν γράφειν.
[72, 4]	μὲν τὰ σεμνολογήματα αὐτοῦ ἦν,	ἐσιόντι	δὲ αὐτῷ ἐς τὸ θέατρον
[72, 7]	αὐτὰς συμβαλεῖν, τῷ πατρὶ συνὼν	ἄρχοντι	τῆς Κιλικίας, πρὶν πυθέσθαι τούς
[72, 10]	φιλαρχίαν αἰτιώτατος τῷ Πατέρνῳ τῷ	συνάρχοντι	τοῦ ὀλέθρου ἐγένετο· ἰδίᾳ μὲν
[72, 22]	καὶ φοβηθέντες (ἠπείλει γάρ σφισιν,	ὅτι	ἐκωλύετο ταῦτα ποιεῖν) ἐπεβούλευσαν αὐτῷ.
[72, 21]	τῶν αὐτοκρατόρων τις μεταλλάξειε, καὶ	ὅτι	ἐν τῇ τελευταίᾳ ἡμέρᾳ τὸ
[72, 12]	ἐπὶ Ἰουλίου Σόλωνος ἀνδρὸς ἀφανεστάτου	ὅτι	ἐς τὸ συνέδριον τῆς οὐσίας
[72, 19]	καὶ σκιαμαχήσας καὶ νικήσας δῆλον	ὅτι	ἐφίλει ὥσπερ εἶχε διὰ τοῦ
[72, 19]	καὶ ἐπὶ τούτῳ μέγα ἐφρόνει	ὅτι	ἦν ἐπαρίστερος. ἀντηγωνίζετο δὲ αὐτῷ
[72, 15]	Κόμμοδος, διά τε τἆλλα καὶ	ὅτι	ἠναγκάζοντο, ἃ τῷ πατρὶ αὐτοῦ
[72, 21]	τὴν ἑαυτοῦ σεσηρὼς ἐκίνησεν, ἐνδεικνύμενος	ὅτι	καὶ ἡμᾶς τὸ αὐτὸ τοῦτο
[72, 18]	κηλιδοῦν τὸν τῆς ἱστορίας ὄγκον,	ὅτι	καὶ τὰ τοιαῦτα συγγράφω, νομίσῃ.
[72, 11]	τὸν Περέννιον προσελθὼν ἀκούω" ἔφη	ὅτι	με ἀποκτεῖναι ἐθέλετε· τί οὖν
[72, 21]	οὖν τούτων γενομένων παρεμυθήσατο ἡμᾶς	ὅτι	μέλλων αὖθις μονομαχῆσαι παρήγγειλεν ἡμῖν
[72, 18]	ὅτι τε συνεγενόμην αὐτοῖς, καὶ	ὅτι	μηδένα ἄλλον οἶδα τῶν τι
[72, 10]	ἀρχῆς αὐτοῦ πᾶσαν ἀσφάλειαν ἐποιεῖτο.	ὅτι	ὁ Κόμμοδος εὐθυμίαις τε πάνυ
[72, 5]	παρὰ τῷ Κομμόδῳ πᾶν δυναμένη.	~ὅτι	ὁ Κόμμοδος καὶ Ἰουλιανὸν τὸν
[72, 7]	δι´ ἄλλην τινὰ ἀρετὴν διεχρήσατο.	ὅτι	ὁ Κόμμοδος πολλὰ μὲν πλούτου
[72, 2]	καὶ τῆς ἀστικῆς ῥᾳστώνης ἐπιθυμῶν.	~ὅτι	οἱ Μαρκομάνοι οὔτε τροφὴν οὔτ´
[72, 3]	ἐποιήσατο, ὅτι τε ἔρρωντο καὶ	ὅτι	οὐκ εἰρήνην ἀλλὰ ἀνοχὴν ἐς
[72, 24]	καὶ τὰ μάλιστα δῆλον ἐγένετο	ὅτι	οὐκ ἐν τῇ πόλει τὸ
[72, 20]	τῶν ἱππέων συνεφοιτῶμεν, χωρὶς ἢ	ὅτι	Πομπηιανὸς Κλαύδιος ὁ γέρων οὐκ
[72, 9]	πράττοντος, ὁ Περέννιος ἠναγκάζετο οὐχ	ὅτι	τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ τἆλλα
[72, 3]	πολλάκις αὐτὴν αἰτηθείς, οὐκ ἐποιήσατο,	ὅτι	τε ἔρρωντο καὶ ὅτι οὐκ
[72, 18]	λεπτολογήσω μᾶλλον ἢ τὰ πρότερα,	ὅτι	τε συνεγενόμην αὐτοῖς, καὶ ὅτι
[72, 3]	μεθορίαν τὴν ἀποτετμημένην ὄντα ἐξέλιπεν	~ὅτι	τοῖς Βούροις ὁ Κόμμοδος εἰρήνην
[72, 4]	ἐν τοῖς αὑτοῦ ἐπαίνοις εἶπεν,	ὅτι	τὸν πατέρα ποτὲ ἐς πηλὸν
[72, 20]	καὶ δεδιότες, ἐπειδὴ λόγος διῆλθεν	ὅτι	τοξεῦσαί τινας ἐθελήσει ὥσπερ ὁ
[72, 11]	τοῦ περὶ αὐτὸν λόγου γέγραπται.	~ὅτι	τῷ Οὐικτωρίνῳ πολιαρχήσαντι ἀνδριὰς ἔστη.
[72, 6]	τούτου (οὐ γὰρ οἷόν τ´	ἐστὶ	τὰ τηλικαῦτα ἐπὶ πολὺν χρόνον
[72, 19]	μὲν ὅτε ὃν αὐτὸς προεκαλεῖτο,	ἔστι	δὲ ὅτε ὃν ὁ δῆμος
[72, 7]	ἐν αὐτῇ τῇ Ῥώμῃ παρέσχετο.	ἔστι	δέ τι καὶ δημωφελὲς ὑπ´
[72, 19]	ἢ καὶ μονομάχος νάρθηκα ἔχων,	ἔστι	μὲν ὅτε ὃν αὐτὸς προεκαλεῖτο,
[72, 18]	γυναικὸς γλυκὺν οἶνον ἐψυγμένον λαβών,	ἀμυστί·	ἐφ´ ᾧ καὶ ὁ δῆμος
[72, 13]	σφῶν καὶ τῇ τῶν δορυφόρων	ἰσχύι	θαρρήσας ἐπὶ μᾶλλον ἠπείχθη. πλησιαζόντων