Livre, Chap.
[72, 24]	ὥστε καὶ τὰ γράμματα τὰ	τῇ	ἀρχῇ προσήκοντα ὀλίγου δεῖν πάντα
[72, 23]	δόξῃ, γράψας καταλίπω. τὴν δὲ	δὴ	θεὸν ταύτην ἐπιρρωννύουσάν με πρὸς
[72, 12]	ὁ Οὐικτωρῖνος ἦν, ὁ δὲ	δὴ	Κλέανδρος ὁ μετὰ τὸν Περέννιον
[72, 19]	τι λαμβάνοντες ἐσίασι, τῷ δὲ	δὴ	Κομμόδῳ πέντε καὶ εἴκοσι μυριάδες
[72, 20]	αἰῶνος, Ἀμαζόνιε, νικᾷς" τοῦ δὲ	δὴ	λοιποῦ δήμου πολλοὶ μὲν οὐδὲ
[72, 6]	ἐπιτηδεύσεως αὐτῷ ἐῴκει, τῆς δὲ	δὴ	παιδείας αὐτοῦ οὐ μετεσχήκει. ~τοῦτό
[72, 1]	ἄλλος ἀνθρώπων ἄκακος, ὑπὸ δὲ	δὴ	τῆς πολλῆς ἁπλότητος καὶ προσέτι
[72, 2]	αὐτοὺς δυνάμενος ῥᾳδίως, μισόπονος δὲ	δὴ	ὢν καὶ πρὸς τὰς ἀστικὰς
[72, 9]	ἐστασίαζον (οὐ γὰρ πρὶν ἡσύχασαν	ἢ	αὐτοὺς τὸν Περτίνακα παῦσαι) χιλίους
[72, 7]	εὐδόκιμον ἢ διὰ παιδείας ὑπεροχὴν	ἢ	δι´ ἄλλην τινὰ ἀρετὴν διεχρήσατο.
[72, 7]	ἐκεῖνος ἢ διὰ συκοφαντίας ψευδεῖς	ἢ	δι´ ὑποψίας οὐκ ἀληθεῖς ἢ
[72, 7]	ἀληθεῖς ἢ διὰ πλοῦτον λαμπρὸν	ἢ	διὰ γένος εὐδόκιμον ἢ διὰ
[72, 7]	λαμπρὸν ἢ διὰ γένος εὐδόκιμον	ἢ	διὰ παιδείας ὑπεροχὴν ἢ δι´
[72, 7]	ἢ δι´ ὑποψίας οὐκ ἀληθεῖς	ἢ	διὰ πλοῦτον λαμπρὸν ἢ διὰ
[72, 7]	ὑπ´ αὐτοῦ γράφοιμι, ὁπόσους ἐκεῖνος	ἢ	διὰ συκοφαντίας ψευδεῖς ἢ δι´
[72, 19]	ἐπλησίαζε, τὰ δὲ καὶ προσαγόμενα	ἢ	καὶ ἐν δικτύοις αὐτῷ προσφερόμενα,
[72, 20]	ἐν τῇ πόλει ὑπὸ νόσου	ἢ	καὶ ἑτέρας τινὸς συμφορᾶς ἐστερημένους
[72, 19]	ἀντηγωνίζετο δὲ αὐτῷ γυμναστής τις	ἢ	καὶ μονομάχος νάρθηκα ἔχων, ἔστι
[72, 6]	ὡς καὶ συνεγνωκότες τι αὐτῷ	ἢ	καὶ ὑποδεδεγμένοι πῃ αὐτὸν ἐκολάσθησαν,
[72, 20]	μετὰ τῶν ἱππέων συνεφοιτῶμεν, χωρὶς	ἢ	ὅτι Πομπηιανὸς Κλαύδιος ὁ γέρων
[72, 18]	καὶ λεπτουργήσω καὶ λεπτολογήσω μᾶλλον	ἢ	τὰ πρότερα, ὅτι τε συνεγενόμην
[72, 20]	αἱρούμενος ἀποσφαγῆναι ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον	ἢ	τὸν αὐτοκράτορα τὸν τοῦ Μάρκου
[72, 8]	μὴν καὶ ἡδὺς τὸ ἦθος	ἢ	φιλάνθρωπος. ἀυπνότατος δὲ τῶν στρατηγῶν
[72, 9]	καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ	ἡ	ἀδελφὴ καὶ υἱεῖς δύο προσδιεφθάρησαν.
[72, 4]	ἀνατείνας, ἰδού" ἔφη, τοῦτό σοι	ἡ	βουλὴ {οὐ} πέπομφεν" οὗτος ἠγγύητο
[72, 17]	τοιοῦτον φέρων ὁποῖον ὁ Ἑρμῆς.	ἡ	γὰρ λεοντῆ τό τε ῥόπαλον
[72, 4]	καὶ συνεστιᾶσθαι καὶ συννεανιεύεσθαι αὐτῷ.	ἡ	γὰρ Λουκίλλα οὐδὲν ἐπιεικεστέρα οὐδὲ
[72, 9]	καὶ ᾐκίσαντο καὶ κατέκοψαν, καὶ	ἡ	γυνὴ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ
[72, 4]	μὲν καὶ τοῦ Κομμόδου πρόκοιτος	ἡ	δὲ παλλακὴ ἐγένετο, καὶ τοῦ
[72, 20]	αὐτοῖς. ~τοιαύτη μὲν τὸ σύμπαν	ἡ	θέα ἐκείνη τέσσαρσι καὶ δέκα
[72, 22]	μῆνας τέσσαρας· καὶ ἐς αὐτὸν	ἡ	οἰκία ἡ τῶν ὡς ἀληθῶς
[72, 13]	μηνύοντος τὸ γινόμενον, Μαρκία ἐκείνη	ἡ	τοῦ Κουαδράτου ἐσήγγειλε τὸ πραττόμενον·
[72, 22]	καὶ ἐς αὐτὸν ἡ οἰκία	ἡ	τῶν ὡς ἀληθῶς Αὐρηλίων αὐταρχοῦσα
[72, 15]	Κομμοδιανά, τήν τε ἡμέραν ἐν	ᾗ	ταῦτα ἐψηφίζετο Κομμοδιανὰ καλεῖσθαι προσέταξεν.
[72, 6]	μετὰ τοῦτ´ ἐπί τε ἵππον	ἀνέβη	καὶ κατέπεσεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπίτηδες,
[72, 14]	ποιήσας δὲ ταῦτα ἵππον τε	ἀνέβη	καὶ πρὸς τοὺς βαρβάρους ὥρμησε.
[72, 11]	ἐπεὶ δ´ οὐκ ἐσήκουεν αὐτοῦ,	ἀνέβη	τε ἐπὶ τὸ βῆμα καὶ
[72, 9]	δορυφόρων μετὰ τὸν Πάτερνον ἄρχοντα	συνέβη	διὰ τοὺς στρατιώτας στασιάσαντας ἀναιρεθῆναι.
[72, 21]	τούτων καὶ πάνυ πᾶσι πάντως	ἀπαλλαγή	τις αὐτοῦ γενήσεσθαι ἐνομίζετο. ~ἀπέθανέ
[72, 2]	Οὐανδίλοις πολεμῶσιν. ἐπὶ μὲν τούτοις	συνηλλάγη,	καὶ τά τε φρούρια πάντα
[72, 3]	ἤθελον· τότε δέ, ἐπειδὴ ἐξετρυχώθησαν,	συνηλλάγη	σφίσιν ὁμήρους λαβὼν καὶ αἰχμαλώτους
[72, 10]	προσδιεφθάρησαν. ~ὁ μὲν οὖν οὕτως	ἐσφάγη,	ἥκιστα δὴ τοῦτο παθεῖν καὶ
[72, 6]	καὶ ὁ μὲν εἴτε ὄντως	ἐσφάγη	(πλεῖσται γὰρ κεφαλαὶ ὡς ἐκείνου
[72, 1]	κἀκ τούτου καὶ ἐς φύσιν	ἀσελγῆ	καὶ μιαιφόνον προήχθη. καί μοι
[72, 24]	δεῖν πάντα φθαρῆναι. ἀφ´ οὗ	δὴ	καὶ τὰ μάλιστα δῆλον ἐγένετο
[72, 23]	τῷ Σεουήρῳ μάλιστα ἤρεσε, τότε	δὴ	καὶ τἆλλα πάντα τὰ τοῖς
[72, 22]	ὑποτοπήσας αὐτὸ ἠπείλει τινά, οὕτω	δὴ	Νάρκισσόν τινα γυμναστὴν ἐπέπεμψαν αὐτῷ,
[72, 19]	ὥστε πάνυ πολλοὺς ἀποθνήσκειν. καὶ	δή	ποτε βραδυνάντων τινῶν περὶ τὰς
[72, 11]	δὲ οὐκ ἐξ ἐπιβουλῆς, καὶ	δή	ποτε πολλῆς μὲν φήμης πολλῶν
[72, 22]	δωδεκάκις" οἶμαι χιλίους" διὰ μὲν	δὴ	ταῦτα ὅ τε Λαῖτος καὶ
[72, 23]	δαιμόνιον ἱστορίαν γράφειν. καὶ οὕτω	δὴ	ταῦτα περὶ ὧν νῦν καθίσταμαι
[72, 4]	Κρισπῖναν ὁ Κόμμοδος, ἐπὶ μοιχείᾳ	δή	τινι ὀργισθεὶς αὐτῇ. πρὸ δὲ
[72, 18]	καὶ ἡμεῖς παραχρῆμα πάντες τοῦτο	δὴ	τὸ ἐν τοῖς συμποσίοις εἰωθὸς
[72, 8]	μάλιστα διαγρυπνεῖν δοκῇ. Μάρκελλος μὲν	δὴ	τοιοῦτος ὢν τούς τε βαρβάρους
[72, 10]	μὲν οὖν οὕτως ἐσφάγη, ἥκιστα	δὴ	τοῦτο παθεῖν καὶ δι´ ἑαυτὸν
[72, 5]	ὁμοφροσύνῃ καὶ πλούτῳ. ἐκ γὰρ	δὴ	τῶν προσόντων σφίσιν ὑπωπτεύοντο καλῶν,
[72, 11]	τί δὲ ἀναβάλλεσθε, ἐξὸν ὑμῖν	ἤδη	καὶ τήμερον αὐτὸ δρᾶσαι; ἀλλ´
[72, 23]	ἐγὼ τὰ γράμματα πρὸς ἑσπέραν	ἤδη	λαβὼν κατέδαρθον, καί μοι καθεύδοντι
[72, 4]	ἔτι παραδόσεως ἀλλ´ ἐξ οἰκείας	ἤδη	τηρήσεως. ἐλθὼν δὲ ἐς τὴν
[72, 12]	ἐπιτροπείας ἡγεμονίας, πάντα πράγματα. καὶ	ἤδη	τινὲς πάντα τὰ ὑπάρχοντά σφισιν
[72, 20]	ἀθροίσας δρακόντων τέ τινα αὐτοῖς	εἴδη	περὶ τὰ γόνατα περιέπλεξε, καὶ
[72, 23]	ὧν νῦν καθίσταμαι ἔγραψα. καὶ	ἐπειδή	γε τοῖς τε ἄλλοις καὶ
[72, 18]	γὰρ οὐκ ἂν εἶπον αὐτά·	ἐπειδὴ	δὲ πρός τε τοῦ αὐτοκράτορος
[72, 3]	παρασκευάσασθαι λαβεῖν ἤθελον· τότε δέ,	ἐπειδὴ	ἐξετρυχώθησαν, συνηλλάγη σφίσιν ὁμήρους λαβὼν
[72, 6]	καὶ παιδείᾳ τῶν ἄλλων διαφέρων,	ἐπειδὴ	ᾔσθετο καὶ τῆς ἐς αὐτὸν
[72, 14]	ἀπὸ τοῦ ἵππου κατακοντίσας· ὅστις	ἐπειδὴ	καὶ τοὺς σφαγέας παρόντας ᾔσθετο,
[72, 20]	ποιουμένοις, τὸ δὲ καὶ δεδιότες,	ἐπειδὴ	λόγος διῆλθεν ὅτι τοξεῦσαί τινας
[72, 24]	τοῦ προαστείου καὶ ἐπισπέρχοντος. ἀλλ´	ἐπειδὴ	πάντα ὅσα κατέσχε διέφθειρεν, ἐξαναλωθὲν
[72, 20]	ἐπιστεύθη γε οὗτος ὁ λόγος,	ἐπειδή	ποτε πάντας τοὺς τῶν ποδῶν
[72, 9]	οἱ ἐν Βρεττανίᾳ τοίνυν ὑπάρχοντες,	ἐπειδή	τι καὶ ἐπετι μήθησαν ἐφ´
[72, 16]	μετὰ μεσημβρίαν ἐκ τοῦ προαστείου	σπουδῇ	ἐς τὴν Ῥώμην ἐλάσας τριάκοντα
[72, 5]	αὐτόν, εἴπερ ἐπεβεβουλεύκει οἱ, ὥσπερ	ᾐτιάθη,	φονεύσας ἕως ἔτι τῶν δορυφόρων
[72, 11]	μὲν πρῶτον οἴκοι καθ´ ἑαυτὸν	ἐπειράθη	τὸν ὑποστράτηγον πεῖσαι μὴ δωροδοκεῖν,
[72, 12]	τὸν Περέννιον μέγιστον δυνηθεὶς καὶ	ἐπράθη	μετὰ τῶν ὁμοδούλων, μεθ´ ὧν
[72, 14]	ἀπέκτεινε καὶ ἐκεῖνον καὶ ἑαυτόν.	ἀνῃρέθη	δὲ καὶ Διονύσιος πρὸς τοῦ
[72, 22]	~ἀπέθανέ γέ τοι, μᾶλλον δὲ	ἀνῃρέθη,	οὐκ ἐς μακράν. ὁ γὰρ
[72, 4]	τε ἀπώλεσε καὶ αὐτὴ φωραθεῖσα	ἐπανῃρέθη.	ἀπέκτεινε δὲ καὶ τὴν Κρισπῖναν
[72, 12]	ἄλλοις· καίτοι καὶ ἐκεῖνος μέγιστον	ἠδυνήθη,	καὶ διὰ τοῦτο καὶ οἱ
[72, 24]	οὐδὲ γὰρ κατασβεσθῆναι ἀνθρωπίνῃ χειρὶ	ἠδυνήθη,	καίτοι παμπόλλων μὲν ἰδιωτῶν παμπόλλων
[72, 22]	αὐτῷ ἔδωκαν. ἐπεὶ δ´ οὐκ	ἠδυνήθη	παραχρῆμα ὑπό τε τοῦ οἴνου
[72, 19]	μετὰ τοῦτο ἐπί τε τὴν	συνήθη	ἕδραν ἀνῄει καὶ ἐκεῖθεν τὰ
[72, 12]	ἐκεκόμιστο, χρόνου δὲ προϊόντος οὕτως	ηὐξήθη	ὥστε καὶ τοῦ Κομμόδου προκοιτῆσαι,
[72, 8]	ἰδίαν ἀρετὴν ἀποθανεῖν μελλήσας ὅμως	ἀφείθη·	~Περέννιον δὲ τῶν δορυφόρων μετὰ
[72, 13]	κελεῦσαι. καὶ τὸ μὲν παιδίον	προσουδίσθη	καὶ διεφθάρη, τὸ δὲ τοῦ
[72, 9]	ἵνα αὐτοκράτορα τὸν υἱὸν ἀποδείξῃ"	ἐπείσθη	τε αὐτοῖς, ἄλλως τε καὶ
[72, 6]	καὶ παραχρῆμα τελευτήσων ἐς οἴκημα	ἐκομίσθη,	καὶ αὐτὸς μὲν ἀφανὴς ἐγένετο,
[72, 21]	καθ´ ἃς οἱ τελευτῶντες ἐκφέρονται	ἐξεκομίσθη.	ἐκ γὰρ τούτων καὶ πάνυ
[72, 12]	τὸ συνέδριον τῆς οὐσίας στερηθεὶς	ἐξωρίσθη.	ταῦτά τε ὁ Κλέανδρος ἐποίει,
[72, 15]	τὰ γράμματα πάντα ὁμοίως ἐσγράφεσθαι	ἐψηφίσθη.	~οὗτος οὖν ὁ χρυσοῦς, οὗτος
[72, 6]	ἐς λάρνακα ἀντ´ αὐτοῦ ἐμβληθὲν	ἐκαύθη.	καὶ ἐκ τούτου ὁ μὲν
[72, 4]	τῇ ἡμετέρᾳ δοθήσεσθαι ὑποσχόμενος. ~καὶ	ἐπεβουλεύθη	μὲν πολλάκις ὑπό τινων, πλείστους
[72, 20]	ὁ Ἡρακλῆς τὰς Στυμφαλίδας. καὶ	ἐπιστεύθη	γε οὗτος ὁ λόγος, ἐπειδή
[72, 1]	ἐς φύσιν ἀσελγῆ καὶ μιαιφόνον	προήχθη.	καί μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο
[72, 1]	βαρβάροις σπεισάμενος, ἐς τὴν Ῥώμην	ἠπείχθη,	μισόπονός τε ὢν καὶ τῆς
[72, 13]	δορυφόρων ἰσχύι θαρρήσας ἐπὶ μᾶλλον	ἠπείχθη.	πλησιαζόντων δὲ αὐτῶν τῷ Κομμόδῳ,
[72, 13]	καὶ ἀπέκτειναν· οὐ μέντοι καὶ	ἀνείρχθη	διὰ τοῦτο ὁ δῆμος, ἀλλὰ
[72, 17]	ἐπιχρύσου, εἴτε παρείη εἴτε καὶ	ἀπείη,	ἐτίθετο· αὐτὸς δὲ ἐν τῷ
[72, 17]	θεάτροις ἐπὶ δίφρου ἐπιχρύσου, εἴτε	παρείη	εἴτε καὶ ἀπείη, ἐτίθετο· αὐτὸς
[72, 4]	τοῦ Κομμόδου πρόκοιτος ἡ δὲ	παλλακὴ	ἐγένετο, καὶ τοῦ Ἐκλέκτου μετὰ
[72, 4]	Κουαδράτου τῶν τότε φονευθέντων ἑνὸς	παλλακή,	καὶ Ἔκλεκτος πρόκοιτος, ὁ μὲν
[72, 8]	πλάττεσθαι, ἵν´ ὡς μάλιστα διαγρυπνεῖν	δοκῇ.	Μάρκελλος μὲν δὴ τοιοῦτος ὢν
[72, 13]	ἐσέδραμε, καὶ αὐτῶν παρθένος τις	μεγάλη	καὶ βλοσυρὰ ἡγεῖτο, ἣν δαίμονα
[72, 6]	πολὺν χρόνον λανθάνειν) ζήτησις αὐτοῦ	μεγάλη	πανταχοῦ ὁμοίως ἐγένετο, καὶ πολλοὶ
[72, 6]	ὧν ἐκεῖνος διεπεφύκει, ἀνήρετο, πλεῖστον	ἐσφάλη,	μηδὲ συνεῖναι τὸ λεγόμενον δυνηθείς.
[72, 6]	σχῆμα καὶ τὴν ἐσθῆτα ἄλλοτε	ἄλλῃ	ἐπλανᾶτο, διαδοθέντος δὲ τοῦ λόγου
[72, 10]	καὶ δύο ἐλέφαντας ἄλλῃ καὶ	ἄλλῃ	ἡμέρᾳ χωρὶς αὐτὸς ταῖς ἑαυτοῦ
[72, 10]	ποταμίους ἅμα καὶ δύο ἐλέφαντας	ἄλλῃ	καὶ ἄλλῃ ἡμέρᾳ χωρὶς αὐτὸς
[72, 8]	συνέγραφε, καὶ προσέταττέ τινι ἄλλο	ἄλλῃ	ὥρᾳ κομίζειν τισίν, ἵν´ ἐγρηγορέναι
[72, 14]	ἄστει μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν	ὅλῃ	ὡς εἰπεῖν τῇ ἀρχῇ ὑπ´
[72, 21]	παρήγγειλεν ἡμῖν ἔν τε τῇ	στολῇ	τῇ ἱππάδι καὶ ἐν ταῖς
[72, 4]	ἰδού" ἔφη, τοῦτό σοι ἡ	βουλὴ	{οὐ} πέπομφεν" οὗτος ἠγγύητο μὲν
[72, 15]	ἐμεμήνει τὸ κάθαρμα. καὶ τῇ	βουλῇ	οὕτως ἐπέστελλεν αὐτοκράτωρ Καῖσαρ Λούκιος
[72, 21]	ἀλλ´ οὐ λύπη ἔλαβεν) εἰ	μὴ	δάφνης φύλλα, ἃ ἐκ τοῦ
[72, 8]	ἵν´ ὑπὸ τῆς παλαιότητος αὐτῶν	μὴ	δύνηται μηδὲ σμικρῷ πλέον τοῦ
[72, 11]	ἑαυτὸν ἐπειράθη τὸν ὑποστράτηγον πεῖσαι	μὴ	δωροδοκεῖν, ἐπεὶ δ´ οὐκ ἐσήκουεν
[72, 9]	οὖν στρατιῶται, ὁπότε τι σφίσι	μὴ	καταθύμιον ἀπαντήσαι, τὴν αἰτίαν ἐπὶ
[72, 18]	εἰωθὸς λέγεσθαι ἐξεβοήσαμεν, ζήσειας" καὶ	μή	μέ τις κηλιδοῦν τὸν τῆς
[72, 14]	βαρβάρους ὥρμησε. κἂν ἐξέφυγεν, εἰ	μὴ	παιδικά τινα συνεπῆκτο· αὐτὸς μὲν
[72, 17]	οὐδαμόθεν ἅρματα ἤλασε, πλὴν εἰ	μή	που ἐν ἀσελήνῳ νυκτί, ἐπιθυμήσας
[72, 21]	ἐσιόντες ἐς τὸ θέατρον εἰ	μὴ	τῶν αὐτοκρατόρων τις μεταλλάξειε, καὶ
[72, 18]	τῶν μεγίστων καὶ ἀναγκαιοτάτων, τῇ	μνήμῃ	τῶν ἐσέπειτα ἐσομένων παραδοῦναι. καὶ
[72, 14]	πολλάκις ἡμέρας μιᾶς ἐν τῇ	Ῥώμῃ	ἐτελεύτησαν. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλως
[72, 7]	καὶ φιλοκαλίας ἐν αὐτῇ τῇ	Ῥώμῃ	παρέσχετο. ἔστι δέ τι καὶ
[72, 9]	ἔπεμψαν· ὧν μηδενὸς κωλύοντος τῇ	Ῥώμῃ	πλησιασάντων, ὁ Κόμμοδος ἀπήντησέ τε
[72, 15]	πατρίδος, ὑπάτοις στρατηγοῖς δημάρχοις, γερουσίᾳ	Κομμοδιανῇ	εὐτυχεῖ χαίρειν" καὶ ἀνδριάντες αὐτοῦ
[72, 4]	καὶ παρὰ τῷ Κομμόδῳ πᾶν	δυναμένη.	~ὅτι ὁ Κόμμοδος καὶ Ἰουλιανὸν
[72, 13]	οἱ μηνύοντος τὸ γινόμενον, Μαρκία	ἐκείνη	ἡ τοῦ Κουαδράτου ἐσήγγειλε τὸ
[72, 20]	μὲν τὸ σύμπαν ἡ θέα	ἐκείνη	τέσσαρσι καὶ δέκα ἡμέραις ἐγένετο·
[72, 24]	αὐτῆς ἀφίξεται. οὐδὲ γὰρ κατασβεσθῆναι	ἀνθρωπίνῃ	χειρὶ ἠδυνήθη, καίτοι παμπόλλων μὲν
[72, 9]	ᾐκίσαντο καὶ κατέκοψαν, καὶ ἡ	γυνὴ	αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ καὶ
[72, 4]	καὶ τοῦ Ἐκλέκτου μετὰ ταῦτα	γυνή·	καὶ ἐπεῖδε καὶ ἐκείνους βιαίως
[72, 5]	παιδείᾳ καὶ ἐπὶ στρατηγίᾳ καὶ	ὁμοφροσύνῃ	καὶ πλούτῳ. ἐκ γὰρ δὴ
[72, 9]	ἐπιβουλεύει, ἵνα αὐτοκράτορα τὸν υἱὸν	ἀποδείξῃ"	ἐπείσθη τε αὐτοῖς, ἄλλως τε
[72, 23]	μέχρις ἂν καὶ τῇ Τύχῃ	δόξῃ,	γράψας καταλίπω. τὴν δὲ δὴ
[72, 6]	τι αὐτῷ ἢ καὶ ὑποδεδεγμένοι	πῃ	αὐτὸν ἐκολάσθησαν, ἔτι δὲ πλείους
[72, 21]	(γέλως γὰρ ἡμᾶς ἀλλ´ οὐ	λύπη	ἔλαβεν) εἰ μὴ δάφνης φύλλα,
[72, 13]	τὸ μὲν παιδίον προσουδίσθη καὶ	διεφθάρη,	τὸ δὲ τοῦ Κλεάνδρου σῶμα
[72, 18]	ῥᾷον ἀκοντίζηται. καὶ ἔπιεν ἐν	μέσῃ	τῇ ἀγωνίᾳ καμών, κύλικι ῥοπαλωτῇ
[72, 23]	γὰρ λοιπά, ὅπου ἂν καὶ	προχωρήσῃ,	γεγράψεται. ~πρὸ δὲ τῆς τοῦ
[72, 22]	αὐτῶν ὤν, εἶχε. καὶ μηδεὶς	ἀπιστήσῃ·	καὶ γὰρ τοῦ κολοσσοῦ τὴν
[72, 18]	ὅτι καὶ τὰ τοιαῦτα συγγράφω,	νομίσῃ.	ἄλλως μὲν γὰρ οὐκ ἂν
[72, 18]	ἀκοντίζηται. καὶ ἔπιεν ἐν μέσῃ	τῇ	ἀγωνίᾳ καμών, κύλικι ῥοπαλωτῇ παρὰ
[72, 19]	δὲ ξίφος τὸ ξύλινον ἐν	τῇ	ἀριστερᾷ ἔχων· καὶ πάνυ καὶ
[72, 9]	ἀσελγείαις ἐκδεδωκότος ἑαυτόν, καὶ τῶν	τῇ	ἀρχῇ προσηκόντων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν
[72, 14]	καὶ ἐν ὅλῃ ὡς εἰπεῖν	τῇ	ἀρχῇ ὑπ´ ἀνδρῶν κακούργων ἀπέθανον·
[72, 15]	ὑπερβολὴν ἐμεμήνει τὸ κάθαρμα. καὶ	τῇ	βουλῇ οὕτως ἐπέστελλεν αὐτοκράτωρ Καῖσαρ
[72, 19]	καὶ οἱ ἄλλοι ἐμάχοντο. καὶ	τῇ	γε πρώτῃ ἡμέρᾳ αὐτὸς πάντας
[72, 3]	τῆς χώρας σφῶν τῆς πρὸς	τῇ	Δακίᾳ οὔσης. ὁ αὐτὸς Σαβινιανὸς
[72, 3]	ὑπηγάγετο, γῆν τινα αὐτοῖς ἐν	τῇ	Δακίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ δοθήσεσθαι ὑποσχόμενος.
[72, 19]	καλουμένου, τὴν μὲν ἀσπίδα ἐν	τῇ	δεξιᾷ τὸ δὲ ξίφος τὸ
[72, 21]	τε ἀριστερᾷ χειρὶ ἐκείνην καὶ	τῇ	δεξιᾷ τὸ ξίφος ᾑματωμένον ἀνατείνας,
[72, 3]	τινα αὐτοῖς ἐν τῇ Δακίᾳ	τῇ	ἡμετέρᾳ δοθήσεσθαι ὑποσχόμενος. ~καὶ ἐπεβουλεύθη
[72, 21]	ἡμῖν ἔν τε τῇ στολῇ	τῇ	ἱππάδι καὶ ἐν ταῖς μανδύαις
[72, 22]	Ἔκλεκτος ἐπέθεντο αὐτῷ, κοινωσάμενοι καὶ	τῇ	Μαρκίᾳ τὸ βούλευμα. ἐν γοῦν
[72, 18]	ἄλλο τῶν μεγίστων καὶ ἀναγκαιοτάτων,	τῇ	μνήμῃ τῶν ἐσέπειτα ἐσομένων παραδοῦναι.
[72, 8]	ὁ Βρεττανικός. τῶν γὰρ ἐν	τῇ	νήσῳ ἐθνῶν ὑπερβεβηκότων τὸ τεῖχος
[72, 22]	τε ἅμα καὶ σεκούτωρ ἐν	τῇ	νουμηνίᾳ ἐκ τοῦ χωρίου ἐν
[72, 22]	τελευταίᾳ τοῦ ἔτους ἡμέρᾳ, ἐν	τῇ	νυκτί, τῶν ἀνθρώπων ἀσχολίαν περὶ
[72, 19]	ἐμονομάχει. ἤσκει δὲ καὶ ἐχρῆτο	τῇ	ὁπλίσει τῇ τοῦ σεκούτορος καλουμένου,
[72, 24]	δῆλον ἐγένετο ὅτι οὐκ ἐν	τῇ	πόλει τὸ δεινὸν στήσεται, ἀλλὰ
[72, 20]	πάντας τοὺς τῶν ποδῶν ἐν	τῇ	πόλει ὑπὸ νόσου ἢ καὶ
[72, 17]	οἴκοι δὲ συνεχῶς τοῦτ´ ἔπραττε,	τῇ	πρασίνῳ σκευῇ χρώμενος. θηρία μέντοι
[72, 18]	ἔργου εἴχετο. ~καὶ ἐν μὲν	τῇ	πρώτῃ ἡμέρᾳ ἄρκτους τε ἑκατὸν
[72, 19]	ὁμοίως ἐμοί. ~ἐν μὲν οὖν	τῇ	πρώτῃ ἡμέρᾳ ταῦτ´ ἐγένετο· ἐν
[72, 14]	γοῦν πολλάκις ἡμέρας μιᾶς ἐν	τῇ	Ῥώμῃ ἐτελεύτησαν. πολλοὶ δὲ καὶ
[72, 7]	πλείω καὶ φιλοκαλίας ἐν αὐτῇ	τῇ	Ῥώμῃ παρέσχετο. ἔστι δέ τι
[72, 9]	Ἰταλίαν ἔπεμψαν· ὧν μηδενὸς κωλύοντος	τῇ	Ῥώμῃ πλησιασάντων, ὁ Κόμμοδος ἀπήντησέ
[72, 21]	μονομαχῆσαι παρήγγειλεν ἡμῖν ἔν τε	τῇ	στολῇ τῇ ἱππάδι καὶ ἐν
[72, 7]	τοῦ κρείττονος. πάμπολυν ἂν ὄχλον	τῇ	συγγραφῇ παράσχοιμι, εἰ ἀκριβῶς καθ´
[72, 21]	αὐτοῦ ἀποτεμὼν προσῆλθεν ἔνθα ἐκαθήμεθα,	τῇ	τε ἀριστερᾷ χειρὶ ἐκείνην καὶ
[72, 21]	τις μεταλλάξειε, καὶ ὅτι ἐν	τῇ	τελευταίᾳ ἡμέρᾳ τὸ κράνος αὐτοῦ
[72, 22]	Μαρκίᾳ τὸ βούλευμα. ἐν γοῦν	τῇ	τελευταίᾳ τοῦ ἔτους ἡμέρᾳ, ἐν
[72, 4]	ξίφος γάρ τι ἐν αὐτῇ	τῇ	τῆς ἐσόδου στενοχωρίᾳ ἀνατείνας, ἰδού"
[72, 4]	δὲ καὶ αὐτῇ ταύτῃ καὶ	τῇ	τῆς κόρης μητρί, καὶ διὰ
[72, 11]	ἐν τοῖς πάνυ τιμηθείς, καὶ	τῇ	τῆς ψυχῆς ἀρετῇ καὶ τῇ
[72, 19]	δὲ καὶ ἐχρῆτο τῇ ὁπλίσει	τῇ	τοῦ σεκούτορος καλουμένου, τὴν μὲν
[72, 21]	καθημένους διατραγεῖν ἔπεισα, ἵν´ ἐν	τῇ	τοῦ στόματος συνεχεῖ κινήσει τὸν
[72, 23]	ἀρχῆς πάντα, μέχρις ἂν καὶ	τῇ	Τύχῃ δόξῃ, γράψας καταλίπω. τὴν
[72, 13]	τῷ τε πλήθει σφῶν καὶ	τῇ	τῶν δορυφόρων ἰσχύι θαρρήσας ἐπὶ
[72, 11]	τῇ τῆς ψυχῆς ἀρετῇ καὶ	τῇ	τῶν λόγων παρασκευῇ οὐδενὸς τῶν
[72, 2]	τε φρούρια πάντα τὰ ἐν	τῇ	χώρᾳ αὐτῶν ὑπὲρ τὴν μεθορίαν
[72, 22]	Κομμόδῳ τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο	ἔτη	δώδεκα καὶ μῆνας ἐννέα καὶ
[72, 22]	ἡμέρας τεσσαρεσκαίδεκα ἄρξαντι, ἐβίω δὲ	ἔτη	τριάκοντα ἓν καὶ μῆνας τέσσαρας·
[72, 11]	τιμηθείς, καὶ τῇ τῆς ψυχῆς	ἀρετῇ	καὶ τῇ τῶν λόγων παρασκευῇ
[72, 17]	ὁποῖον ὁ Ἑρμῆς. ἡ γὰρ	λεοντῆ	τό τε ῥόπαλον ἔν τε
[72, 11]	~ὅτι τῷ Οὐικτωρίνῳ πολιαρχήσαντι ἀνδριὰς	ἔστη.	ἀπέθανε δὲ οὐκ ἐξ ἐπιβουλῆς,
[72, 14]	ταχθείς. γέγονε δὲ καὶ νόσος	μεγίστη	ὧν ἐγὼ οἶδα· δισχίλιοι γοῦν
[72, 23]	ἔοικεν, εἴληχα, καὶ διὰ τοῦτο	αὐτῇ	ἀνάκειμαι. συνέλεξα δὲ πάντα τὰ
[72, 4]	ἐπὶ μοιχείᾳ δή τινι ὀργισθεὶς	αὐτῇ.	πρὸ δὲ τοῦ ἀναιρεθῆναι καὶ
[72, 4]	θυγατέρα Λουκίλλης, ἐχρῆτο δὲ καὶ	αὐτῇ	ταύτῃ καὶ τῇ τῆς κόρης
[72, 7]	δὲ πλείω καὶ φιλοκαλίας ἐν	αὐτῇ	τῇ Ῥώμῃ παρέσχετο. ἔστι δέ
[72, 4]	ἐπεβούλευσε· ξίφος γάρ τι ἐν	αὐτῇ	τῇ τῆς ἐσόδου στενοχωρίᾳ ἀνατείνας,
[72, 4]	καὶ αὐτόν τε ἀπώλεσε καὶ	αὐτὴ	φωραθεῖσα ἐπανῃρέθη. ἀπέκτεινε δὲ καὶ
[72, 4]	ἐκείνους βιαίως ἀποθνήσκοντας. ἱστορεῖται δὲ	αὕτη	πολλά τε ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν
[72, 20]	καὶ τῆς στενοχωρίας ἐμπελασθέντες αὐτοῖς.	~τοιαύτη	μὲν τὸ σύμπαν ἡ θέα
[72, 4]	Λουκίλλης, ἐχρῆτο δὲ καὶ αὐτῇ	ταύτῃ	καὶ τῇ τῆς κόρης μητρί,
[72, 18]	μέσῃ τῇ ἀγωνίᾳ καμών, κύλικι	ῥοπαλωτῇ	παρὰ γυναικὸς γλυκὺν οἶνον ἐψυγμένον
[72, 18]	εἴχετο. ~καὶ ἐν μὲν τῇ	πρώτῃ	ἡμέρᾳ ἄρκτους τε ἑκατὸν αὐτὸς
[72, 19]	ἄλλοι ἐμάχοντο. καὶ τῇ γε	πρώτῃ	ἡμέρᾳ αὐτὸς πάντας σφᾶς κάτωθεν,
[72, 19]	ἐμοί. ~ἐν μὲν οὖν τῇ	πρώτῃ	ἡμέρᾳ ταῦτ´ ἐγένετο· ἐν δὲ
[72, 17]	συνεχῶς τοῦτ´ ἔπραττε, τῇ πρασίνῳ	σκευῇ	χρώμενος. θηρία μέντοι πολλὰ μὲν
[72, 11]	ἀρετῇ καὶ τῇ τῶν λόγων	παρασκευῇ	οὐδενὸς τῶν καθ´ ἑαυτὸν δεύτερος
[72, 7]	κρείττονος. πάμπολυν ἂν ὄχλον τῇ	συγγραφῇ	παράσχοιμι, εἰ ἀκριβῶς καθ´ ἕκαστον
[72, 11]	πρὸς τὸν Περέννιον προσελθὼν ἀκούω"	ἔφη	ὅτι με ἀποκτεῖναι ἐθέλετε· τί
[72, 4]	τῆς ἐσόδου στενοχωρίᾳ ἀνατείνας, ἰδού"	ἔφη,	τοῦτό σοι ἡ βουλὴ {οὐ}
[72, 9]	ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ ἡ	ἀδελφὴ	καὶ υἱεῖς δύο προσδιεφθάρησαν. ~ὁ
[72, 18]	ἄλληλα, ἵν´ ἐξ ὀλίγου πανταχόθεν	τετραχῇ	τὰ θηρία μεμερισμένα ῥᾷον ἀκοντίζηται.
[72, 18]	τε στέγην περίδρομον ἔχουσι καὶ	διχῇ	τέμνουσιν ἄλληλα, ἵν´ ἐξ ὀλίγου
[72, 24]	καὶ τὰ γράμματα τὰ τῇ	ἀρχῇ	προσήκοντα ὀλίγου δεῖν πάντα φθαρῆναι.
[72, 9]	ἐκδεδωκότος ἑαυτόν, καὶ τῶν τῇ	ἀρχῇ	προσηκόντων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν πράττοντος,
[72, 14]	ἐν ὅλῃ ὡς εἰπεῖν τῇ	ἀρχῇ	ὑπ´ ἀνδρῶν κακούργων ἀπέθανον· βελόνας
[72, 23]	πάντα, μέχρις ἂν καὶ τῇ	Τύχῃ	δόξῃ, γράψας καταλίπω. τὴν δὲ
[72, 15]	ἀπήνεγκε. τὴν δὲ Ῥώμην ἀθάνατον	εὐτυχῆ	κολωνίαν οἰκουμένην τῆς γῆς (καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007