Livre, Chap.
[72, 8]	ἐπ´ αὐτοὺς ἔπεμψεν. οὑτοσὶ δὲ	ὁ	ἀνὴρ μέτριος καὶ εὐτελὴς ὤν,
[72, 3]	τῆς πρὸς τῇ Δακίᾳ οὔσης.	ὁ	αὐτὸς Σαβινιανὸς καὶ Δακῶν τῶν
[72, 8]	ταῦτα ἀντιπολεμήσαντες εὐδοκίμησαν, μέγιστος δὲ	ὁ	Βρεττανικός. τῶν γὰρ ἐν τῇ
[72, 22]	ἐκωλύετο ταῦτα ποιεῖν) ἐπεβούλευσαν αὐτῷ.	ὁ	γὰρ Κόμμοδος ἀμφοτέρους ἀνελεῖν ἐβούλετο
[72, 22]	δὲ ἀνῃρέθη, οὐκ ἐς μακράν.	ὁ	γὰρ Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος
[72, 20]	χωρὶς ἢ ὅτι Πομπηιανὸς Κλαύδιος	ὁ	γέρων οὐκ ἔστιν ὅτε ἀπήντησεν,
[72, 12]	ποιήσασθαι παρὰ τῆς βουλῆς ἔλαβον.	ὁ	δ´ οὖν Κλέανδρος μέγας ὑπὸ
[72, 12]	μέν τις ὁ Οὐικτωρῖνος ἦν,	ὁ	δὲ δὴ Κλέανδρος ὁ μετὰ
[72, 13]	μέντοι καὶ ἀνείρχθη διὰ τοῦτο	ὁ	δῆμος, ἀλλὰ τῷ τε πλήθει
[72, 13]	στρατιῶται ὥσπερ τὸν Περέννιον, ἀλλ´	ὁ	δῆμος. ἐγένετο μὲν γὰρ καὶ
[72, 19]	προεκαλεῖτο, ἔστι δὲ ὅτε ὃν	ὁ	δῆμος ᾑρεῖτο· καὶ γὰρ τοῦτο
[72, 18]	λαβών, ἀμυστί· ἐφ´ ᾧ καὶ	ὁ	δῆμος καὶ ἡμεῖς παραχρῆμα πάντες
[72, 13]	συνεβόησαν πολλὰ καὶ δεινά, καὶ	ὁ	δῆμος παραλαβὼν αὐτὰ οὐδὲν ὅ
[72, 22]	μακράν. ὁ γὰρ Λαῖτος καὶ	ὁ	Ἔκλεκτος ἀχθόμενοι αὐτῷ δι´ ἃ
[72, 22]	ταῦτα ὅ τε Λαῖτος καὶ	ὁ	Ἔκλεκτος ἐπέθεντο αὐτῷ, κοινωσάμενοι καὶ
[72, 19]	τε Λαῖτος ὁ ἔπαρχος καὶ	{ὁ}	Ἔκλεκτος ὁ πρόκοιτος, οὓς καὶ
[72, 19]	αὐτῷ μαχομένῳ Αἰμίλιός τε Λαῖτος	ὁ	ἔπαρχος καὶ {ὁ} Ἔκλεκτος ὁ
[72, 14]	διεχειρίζετο· ὧν ἦν καὶ Ἰουλιανὸς	ὁ	ἔπαρχος, ὃν καὶ δημοσίᾳ περιελάμβανέ
[72, 14]	καὶ Διονύσιος πρὸς τοῦ Κομμόδου,	ὁ	ἐπὶ τοῦ σίτου ταχθείς. γέγονε
[72, 17]	κηρύκειόν τε τοιοῦτον φέρων ὁποῖον	ὁ	Ἑρμῆς. ἡ γὰρ λεοντῆ τό
[72, 7]	τρόπον τινὰ πνιγέντας, ὥσπερ καὶ	ὁ	Ἡρακλῆς ἔτι νήπιος ὢν ἱστόρηται
[72, 16]	~οὗτος οὖν ὁ χρυσοῦς, οὗτος	ὁ	Ἡρακλῆς, οὗτος ὁ θεός (καὶ
[72, 20]	ὅτι τοξεῦσαί τινας ἐθελήσει ὥσπερ	ὁ	Ἡρακλῆς τὰς Στυμφαλίδας. καὶ ἐπιστεύθη
[72, 16]	χρυσοῦς, οὗτος ὁ Ἡρακλῆς, οὗτος	ὁ	θεός (καὶ γὰρ καὶ τοῦτ´
[72, 12]	οὐσίας στερηθεὶς ἐξωρίσθη. ταῦτά τε	ὁ	Κλέανδρος ἐποίει, καὶ ὑπάτους ἐς
[72, 13]	καὶ πόλεσιν ἐδαπάνα. ~οὗτος οὖν	ὁ	Κλέανδρος ἐς τοσοῦτον ὄγκον ἀρθεὶς
[72, 10]	ἀπαλλαγέντες (ἦν δὲ αὐτῶν κορυφαῖος	ὁ	Κλέανδρος) οὐδὲν ὅ τι κακὸν
[72, 9]	μηδενὸς κωλύοντος τῇ Ῥώμῃ πλησιασάντων,	ὁ	Κόμμοδος ἀπήντησέ τε αὐτοῖς καὶ
[72, 15]	καὶ ἁπάντων κακουργημάτων χαλεπώτερος Ῥωμαίοις	ὁ	Κόμμοδος, διά τε τἆλλα καὶ
[72, 3]	ὄντα ἐξέλιπεν ~ὅτι τοῖς Βούροις	ὁ	Κόμμοδος εἰρήνην ἔδωκε πρεσβεύσασι. πρότερον
[72, 4]	ἀπέκτεινε δὲ καὶ τὴν Κρισπῖναν	ὁ	Κόμμοδος, ἐπὶ μοιχείᾳ δή τινι
[72, 10]	αὐτοῦ πᾶσαν ἀσφάλειαν ἐποιεῖτο. ὅτι	ὁ	Κόμμοδος εὐθυμίαις τε πάνυ προσέκειτο
[72, 5]	τῷ Κομμόδῳ πᾶν δυναμένη. ~ὅτι	ὁ	Κόμμοδος καὶ Ἰουλιανὸν τὸν Σάλουιον
[72, 8]	στρατιωτῶν οὓς εἶχε κατακοψάντων, φοβηθεὶς	ὁ	Κόμμοδος Μάρκελλον Οὔλπιον ἐπ´ αὐτοὺς
[72, 13]	Κουαδράτου ἐσήγγειλε τὸ πραττόμενον· καὶ	ὁ	Κόμμοδος οὕτως ἔδεισεν, ἄλλως τε
[72, 7]	ἄλλην τινὰ ἀρετὴν διεχρήσατο. ὅτι	ὁ	Κόμμοδος πολλὰ μὲν πλούτου ἐπιδείγματα,
[72, 1]	τῶν βουλευτῶν ἐπιτρόπους καταλιπών· ὧν	ὁ	Κόμμοδος ταῖς ὑποθήκαις καὶ συμβουλίαις
[72, 20]	Στυμφαλίδας. καὶ ἐπιστεύθη γε οὗτος	ὁ	λόγος, ἐπειδή ποτε πάντας τοὺς
[72, 1]	μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο καὶ	ὁ	Μᾶρκος σαφῶς προγνῶναι. ἦν δὲ
[72, 6]	ἐμβληθὲν ἐκαύθη. καὶ ἐκ τούτου	ὁ	μὲν ἀμείβων ἀεὶ τὸ σχῆμα
[72, 6]	αὐτὸν τῶν οὐσιῶν ἐστερήθησαν. καὶ	ὁ	μὲν εἴτε ὄντως ἐσφάγη (πλεῖσται
[72, 4]	ἑνὸς παλλακή, καὶ Ἔκλεκτος πρόκοιτος,	ὁ	μὲν καὶ τοῦ Κομμόδου πρόκοιτος
[72, 10]	ἀδελφὴ καὶ υἱεῖς δύο προσδιεφθάρησαν.	~ὁ	μὲν οὖν οὕτως ἐσφάγη, ἥκιστα
[72, 12]	καὶ ἐν αὐτοῖς καὶ Σεουῆρος	ὁ	μετὰ ταῦτα αὐταρχήσας ὑπάτευσεν. ἠργυρολόγει
[72, 12]	ἦν, ὁ δὲ δὴ Κλέανδρος	ὁ	μετὰ τὸν Περέννιον μέγιστον δυνηθεὶς
[72, 8]	οἷς ὅ τε Ἀλβῖνος καὶ	ὁ	Νίγρος οἱ τῷ αὐτοκράτορι Σεουήρῳ
[72, 12]	Ῥώμην ἀπέπεμψεν. ~τοιοῦτος μέν τις	ὁ	Οὐικτωρῖνος ἦν, ὁ δὲ δὴ
[72, 5]	καὶ τεθνηκότος εὔνοιαν νεοχμῶσαι· καὶ	ὁ	Πάτερνος ῥᾳδίως ἂν αὐτόν, εἴπερ
[72, 1]	ἦν δὲ ἐννεακαιδεκαέτης ὅτε μετήλλαξεν	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ, πολλοὺς αὐτῷ καὶ
[72, 2]	τε τοῖς ἄλλοις ἐφ´ οἷς	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ συνετέθειτο, καὶ ἵνα
[72, 9]	προσηκόντων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν πράττοντος,	ὁ	Περέννιος ἠναγκάζετο οὐχ ὅτι τὰ
[72, 6]	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν τι αὐτὸν	ὁ	Περτίναξ, ὧν ἐκεῖνος διεπεφύκει, ἀνήρετο,
[72, 19]	ὁ ἔπαρχος καὶ {ὁ} Ἔκλεκτος	ὁ	πρόκοιτος, οὓς καὶ σκιαμαχήσας καὶ
[72, 23]	καὶ τῶν σημείων δι´ ὧν	ὁ	Σεουῆρος τὴν αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἤλπισε,
[72, 6]	παρήδρευον ἀλλήλοις. ~Κονδιανὸς δὲ Σέξτος	ὁ	τοῦ Μαξίμου υἱός, φύσει τε
[72, 21]	παίων ὡς γίγαντας. ~οὗτος μὲν	ὁ	φόβος πᾶσι κοινὸς καὶ ἡμῖν
[72, 16]	ὁμοίως ἐσγράφεσθαι ἐψηφίσθη. ~οὗτος οὖν	ὁ	χρυσοῦς, οὗτος ὁ Ἡρακλῆς, οὗτος
[72, 8]	τὴν Δακίαν βαρβάρους, ἐν οἷς	ὅ	τε Ἀλβῖνος καὶ ὁ Νίγρος
[72, 22]	χιλίους" διὰ μὲν δὴ ταῦτα	ὅ	τε Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος
[72, 5]	τελευτὴν πᾶν εὐθὺς κατ´ αὐτοῦ	ὅ	τι καὶ ἐβούλετο, ἅτε καὶ
[72, 10]	αὐτῶν κορυφαῖος ὁ Κλέανδρος) οὐδὲν	ὅ	τι κακὸν οὐκ ἔδρων, πωλοῦντες
[72, 13]	ὁ δῆμος παραλαβὼν αὐτὰ οὐδὲν	ὅ	τι οὐκ ἐξέκραγε, καὶ τέλος
[72, 7]	ἔχρησεν οὖν καὶ τῷ Σέξτῳ,	ὃ	διὰ γραφῆς ἐκεῖνος ἐδήλωσε· παιδίον
[72, 13]	Κλέανδρον καὶ τὸ παιδίον αὐτοῦ,	ὃ	καὶ ἐν ταῖς τοῦ Κομμόδου
[72, 12]	ἐνιαυτὸν πέντε καὶ εἴκοσιν ἀπέδειξεν·	ὃ	μήτε πρότερόν ποτε μήθ´ ὕστερον
[72, 8]	εἰπεῖν συνέγραφε, καὶ προσέταττέ τινι	ἄλλο	ἄλλῃ ὥρᾳ κομίζειν τισίν, ἵν´
[72, 17]	τῶν δὲ οὖς τῶν δὲ	ἄλλο	τι) ἐν δὲ τῷ κοινῷ
[72, 18]	ἀλλὰ καὶ αὐτά, ὥσπερ τι	ἄλλο	τῶν μεγίστων καὶ ἀναγκαιοτάτων, τῇ
[72, 23]	καὶ διὰ τοῦτο οὐκέτι ἰδίᾳ	ἐκεῖνο	ὑπολιπεῖν ἀλλ´ ἐς τήνδε τὴν
[72, 9]	παῦσαι) χιλίους καὶ πεντακοσίους ἀκοντιστὰς	ἀπὸ	σφῶν ἀπολέξαντες ἐς τὴν Ἰταλίαν
[72, 18]	τε ἑκατὸν αὐτὸς μόνος, ἄνωθεν	ἀπὸ	τῆς περιβολῆς τῆς κρηπῖδος ἀκοντίζων,
[72, 14]	οὗτος μὲν ὡς καὶ λέοντα	ἀπὸ	τοῦ ἵππου κατακοντίσας· ὅστις ἐπειδὴ
[72, 14]	αὐτοῦ δυναμένων ἐφόνευσαν. ~Κόμμοδος δὲ	ἀπὸ	τῶν εὐθυμιῶν καὶ παιδιῶν ἀνανεύων
[72, 13]	ὡς αἰτιώτατον αὐτῆς τὸν Κλέανδρον	ἀπὸ	τῶν κλεμμάτων ὄντα καὶ μισήσωσιν
[72, 1]	καί τις ἄλλος ἀνθρώπων ἄκακος,	ὑπὸ	δὲ δὴ τῆς πολλῆς ἁπλότητος
[72, 20]	τῶν ποδῶν ἐν τῇ πόλει	ὑπὸ	νόσου ἢ καὶ ἑτέρας τινὸς
[72, 6]	αὐτοῦ ὁρμῆσαι. καὶ πολλά γε	ὑπὸ	πολλῶν ἀνακριθεὶς ἐκομψεύσατο, ὡς μέντοι
[72, 22]	ἐπεὶ δ´ οὐκ ἠδυνήθη παραχρῆμα	ὑπό	τε τοῦ οἴνου ὑπό τε
[72, 19]	καὶ τοὺς οὐδὲν προσήκοντάς σφισιν,	ὑπό	τε τοῦ ὄχλου καὶ τῆς
[72, 2]	οὔτε τροφὴν οὔτ´ ἄνδρας συχνοὺς	ὑπό	τε τοῦ πλήθους τῶν ἀπολλυμένων
[72, 22]	παραχρῆμα ὑπό τε τοῦ οἴνου	ὑπό	τε τῶν λουτρῶν, οἷς ἀεὶ
[72, 10]	σφόδρα ἐπεφροντίκει, διαθέσθαι γε αὐτὰ	ὑπὸ	τῆς ἁβρότητος καὶ τῆς ἀπειρίας
[72, 2]	τοῦ πλήθους τῶν ἀπολλυμένων καὶ	ὑπὸ	τῆς ἀεὶ τῶν χωρίων κακώσεως
[72, 7]	ἔτι νήπιος ὢν ἱστόρηται τοὺς	ὑπὸ	τῆς Ἥρας ἐπιπεμφθέντας αὐτῷ δράκοντας
[72, 8]	τῶν ἐπιχωρίων ἐσθίειν, ἀλλ´ ἵν´	ὑπὸ	τῆς παλαιότητος αὐτῶν μὴ δύνηται
[72, 12]	ὁ δ´ οὖν Κλέανδρος μέγας	ὑπὸ	τῆς τύχης ἀρθεὶς καὶ ἐχαρίσατο
[72, 8]	οὖλα αὐτοῦ κακῶς ἔχοντα ῥᾳδίως	ὑπὸ	τῆς τῶν ἄρτων ξηρότητος ᾑμάσσετο.
[72, 4]	ὑποσχόμενος. ~καὶ ἐπεβουλεύθη μὲν πολλάκις	ὑπό	τινων, πλείστους δὲ ἐφόνευσε καὶ
[72, 8]	δεινῶς ἐκάκωσε, καὶ μικροῦ δεῖν	ὑπὸ	τοῦ Κομμόδου μετὰ ταῦτα διὰ
[72, 7]	πρὶν πυθέσθαι τούς τε ἀδελφοὺς	ὑπὸ	τοῦ Κομμόδου, ὃς μετὰ ταῦτα
[72, 7]	τὸν Σέξτον φεύγοντα καὶ διωκόμενον	ὑπὸ	τοῦ κρείττονος. πάμπολυν ἂν ὄχλον
[72, 11]	αὐτομάτῳ θανάτῳ ἐχρήσατο, καίπερ καὶ	ὑπὸ	τοῦ Μάρκου ἐν τοῖς πάνυ
[72, 9]	τοῦ Κλεάνδρου ἐνάγοντος, ὃς κωλυόμενος	ὑπὸ	τοῦ Περεννίου ποιεῖν ὅσα ἠβούλετο
[72, 12]	τὸν Σαώτερον τὸν Νικομηδέα τὸν	πρὸ	αὐτοῦ τὴν τιμὴν ἔχοντα ταύτην
[72, 24]	ὅπου ἂν καὶ προχωρήσῃ, γεγράψεται.	~πρὸ	δὲ τῆς τοῦ Κομμόδου τελευτῆς
[72, 4]	μοιχείᾳ δή τινι ὀργισθεὶς αὐτῇ.	πρὸ	δὲ τοῦ ἀναιρεθῆναι καὶ ἀμφότεραι
[72, 21]	ἐκίνησεν, ἐνδεικνύμενος ὅτι καὶ ἡμᾶς	τὸ	αὐτὸ τοῦτο δράσει. κἂν συχνοὶ
[72, 11]	ἐσήκουεν αὐτοῦ, ἀνέβη τε ἐπὶ	τὸ	βῆμα καὶ σιωπὴν τῷ κήρυκι
[72, 22]	αὐτῷ, κοινωσάμενοι καὶ τῇ Μαρκίᾳ	τὸ	βούλευμα. ἐν γοῦν τῇ τελευταίᾳ
[72, 13]	Κομμόδῳ, καὶ μηδενός οἱ μηνύοντος	τὸ	γινόμενον, Μαρκία ἐκείνη ἡ τοῦ
[72, 23]	κατέδαρθον, καί μοι καθεύδοντι προσέταξε	τὸ	δαιμόνιον ἱστορίαν γράφειν. καὶ οὕτω
[72, 20]	μέν τι αἰσχυνόμενοι τοῖς ποιουμένοις,	τὸ	δὲ καὶ δεδιότες, ἐπειδὴ λόγος
[72, 14]	αὐτὸς μὲν γὰρ κράτιστα ἵππευε,	τὸ	δὲ μειράκιον καμὸν οὐχ ὑπέμεινε
[72, 19]	μὲν ἀσπίδα ἐν τῇ δεξιᾷ	τὸ	δὲ ξίφος τὸ ξύλινον ἐν
[72, 16]	δραχμὰς ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα ἔδωκεν·	τὸ	δὲ πλεῖστον ἐς ἐκεῖνα ἃ
[72, 13]	μὲν παιδίον προσουδίσθη καὶ διεφθάρη,	τὸ	δὲ τοῦ Κλεάνδρου σῶμα παραλαβόντες
[72, 14]	αὐτῶν ἐς ἑτέρους ἐπὶ μισθῷ	τὸ	δεινόν· ὅπερ που καὶ ἐπὶ
[72, 24]	ὅτι οὐκ ἐν τῇ πόλει	τὸ	δεινὸν στήσεται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ
[72, 8]	νήσῳ ἐθνῶν ὑπερβεβηκότων τὸ τεῖχος	τὸ	διορίζον αὐτούς τε καὶ τὰ
[72, 15]	ὀκτωκαιδέκατον, αὐτοκράτωρ τὸ ὄγδοον, ὕπατος	τὸ	ἕβδομον, πατὴρ πατρίδος, ὑπάτοις στρατηγοῖς
[72, 13]	ἱπποδρομία τις ἦν, μελλόντων δὲ	τὸ	ἕβδομον τῶν ἵππων ἀγωνιεῖσθαι πλῆθός
[72, 24]	ἐξ οἰκίας τινὸς καὶ ἐς	τὸ	Εἰρηναῖον ἐμπεσὸν τὰς ἀποθήκας τῶν
[72, 18]	ἡμεῖς παραχρῆμα πάντες τοῦτο δὴ	τὸ	ἐν τοῖς συμποσίοις εἰωθὸς λέγεσθαι
[72, 8]	ἦν, οὐ μὴν καὶ ἡδὺς	τὸ	ἦθος ἢ φιλάνθρωπος. ἀυπνότατος δὲ
[72, 21]	οὐκ ἄλλως ποιοῦμεν ἐσιόντες ἐς	τὸ	θέατρον εἰ μὴ τῶν αὐτοκρατόρων
[72, 20]	πολλοὶ μὲν οὐδὲ ἐσῆλθον ἐς	τὸ	θέατρον, εἰσὶ δ´ οἳ παρακύψαντες
[72, 21]	καὶ ἐν ταῖς μανδύαις ἐς	τὸ	θέατρον ἐσελθεῖν, ὅπερ οὐκ ἄλλως
[72, 17]	ἐνέδυνε δέ, πρὶν μὲν ἐς	τὸ	θέατρον ἐσιέναι, χιτῶνα χειριδωτὸν σηρικὸν
[72, 17]	Ἑρμοῦ σχήματι ἐσῄει τε ἐς	τὸ	θέατρον, καὶ ἀπορρίψας τὰ ἄλλα
[72, 18]	κρηπῖδος ἀκοντίζων, ἀπέκτεινε· διείληπτο γὰρ	τὸ	θέατρον πᾶν συμπήκτοις τισὶ διαμέτροις,
[72, 4]	ἦν, ἐσιόντι δὲ αὐτῷ ἐς	τὸ	θέατρον τὸ κυνηγετικὸν Κλαύδιος Πομπηιανὸς
[72, 15]	νικῶν· οὕτω καθ´ ὑπερβολὴν ἐμεμήνει	τὸ	κάθαρμα. καὶ τῇ βουλῇ οὕτως
[72, 24]	ἐγένετο· ἀετοί τε γὰρ περὶ	τὸ	Καπιτώλιον πολλοὶ καὶ ἔξεδροι ἐπλανῶντο,
[72, 21]	ὅτι ἐν τῇ τελευταίᾳ ἡμέρᾳ	τὸ	κράνος αὐτοῦ κατὰ τὰς πύλας
[72, 4]	δὲ αὐτῷ ἐς τὸ θέατρον	τὸ	κυνηγετικὸν Κλαύδιος Πομπηιανὸς ἐπεβούλευσε· ξίφος
[72, 6]	ἀνήρετο, πλεῖστον ἐσφάλη, μηδὲ συνεῖναι	τὸ	λεγόμενον δυνηθείς. οὕτω που τὸ
[72, 6]	τὸ λεγόμενον δυνηθείς. οὕτω που	τὸ	μὲν εἶδος ἐκ φύσεως καὶ
[72, 13]	χερσὶν ἐτρέφετο, σφαγῆναι κελεῦσαι. καὶ	τὸ	μὲν παιδίον προσουδίσθη καὶ διεφθάρη,
[72, 11]	τῆς τε Γερμανίας ποτὲ ἄρχων	τὸ	μὲν πρῶτον οἴκοι καθ´ ἑαυτὸν
[72, 20]	εἰσὶ δ´ οἳ παρακύψαντες ἀπηλλάττοντο	τὸ	μέν τι αἰσχυνόμενοι τοῖς ποιουμένοις,
[72, 21]	χειρὶ ἐκείνην καὶ τῇ δεξιᾷ	τὸ	ξίφος ᾑματωμένον ἀνατείνας, καὶ εἶπε
[72, 19]	τῇ δεξιᾷ τὸ δὲ ξίφος	τὸ	ξύλινον ἐν τῇ ἀριστερᾷ ἔχων·
[72, 15]	δημαρχικῆς ἐξουσίας τὸ ὀκτωκαιδέκατον, αὐτοκράτωρ	τὸ	ὄγδοον, ὕπατος τὸ ἕβδομον, πατὴρ
[72, 15]	Ῥωμαῖος Ἡρακλῆς, ἀρχιερεύς, δημαρχικῆς ἐξουσίας	τὸ	ὀκτωκαιδέκατον, αὐτοκράτωρ τὸ ὄγδοον, ὕπατος
[72, 13]	αὐτίκα καὶ τὸν Κλέανδρον καὶ	τὸ	παιδίον αὐτοῦ, ὃ καὶ ἐν
[72, 24]	Ἀραβίων φορτίων ἐπενείματο, ἔς τε	τὸ	παλάτιον μετεωρισθὲν ἐσῆλθε καὶ πολλὰ
[72, 3]	οὐκ εἰρήνην ἀλλὰ ἀνοχὴν ἐς	τὸ	παρασκευάσασθαι λαβεῖν ἤθελον· τότε δέ,
[72, 10]	πάντα, ὑβρίζοντες, ἀσελγαίνοντες. Κόμμοδος δὲ	τὸ	πλεῖστον τοῦ βίου περί τε
[72, 13]	ἐκείνη ἡ τοῦ Κουαδράτου ἐσήγγειλε	τὸ	πραττόμενον· καὶ ὁ Κόμμοδος οὕτως
[72, 1]	συνοῦσι, καὶ ὑπ´ αὐτῶν ἀγνοίᾳ	τὸ	πρῶτον τοῦ κρείττονος ἁμαρτὼν ἐς
[72, 20]	στενοχωρίας ἐμπελασθέντες αὐτοῖς. ~τοιαύτη μὲν	τὸ	σύμπαν ἡ θέα ἐκείνη τέσσαρσι
[72, 12]	Σόλωνος ἀνδρὸς ἀφανεστάτου ὅτι ἐς	τὸ	συνέδριον τῆς οὐσίας στερηθεὶς ἐξωρίσθη.
[72, 6]	τούτου ὁ μὲν ἀμείβων ἀεὶ	τὸ	σχῆμα καὶ τὴν ἐσθῆτα ἄλλοτε
[72, 6]	καὶ κατέπεσεν ἀπ´ αὐτοῦ ἐπίτηδες,	τό	τε αἷμα ἤμεσεν ὡς ἴδιον,
[72, 17]	ὁ Ἑρμῆς. ἡ γὰρ λεοντῆ	τό	τε ῥόπαλον ἔν τε ταῖς
[72, 19]	ἡμέρᾳ αὐτὸς πάντας σφᾶς κάτωθεν,	τό	τε τοῦ Ἑρμοῦ σχῆμα πᾶν
[72, 8]	ἐν τῇ νήσῳ ἐθνῶν ὑπερβεβηκότων	τὸ	τεῖχος τὸ διορίζον αὐτούς τε
[72, 22]	τῷ μὲν οὖν Κομμόδῳ τοῦτο	τὸ	τέλος ἐγένετο ἔτη δώδεκα καὶ
[72, 19]	τοτὲ μὲν βοτά, κάτω ἐς	τὸ	τοῦ κύκλου ἔδαφος καταβαίνων ἄνωθεν,
[72, 24]	Αἰγυπτίων καὶ τῶν Ἀραβίων φορτίων	ἐπενείματο,	ἔς τε τὸ παλάτιον μετεωρισθὲν
[72, 6]	καὶ τὴν ἐσθῆτα ἄλλοτε ἄλλῃ	ἐπλανᾶτο,	διαδοθέντος δὲ τοῦ λόγου τούτου
[72, 10]	τῆς ἁβρότητος καὶ τῆς ἀπειρίας	ἐδύνατο.	καὶ οἱ Καισάρειοι τούτου ἀπαλλαγέντες
[72, 11]	περὶ τοῦ ὀλέθρου αὐτοῦ γιγνομένων	ἀπεθρασύνατο,	καὶ πρὸς τὸν Περέννιον προσελθὼν
[72, 21]	τοιούτων δ´ οὖν τούτων γενομένων	παρεμυθήσατο	ἡμᾶς ὅτι μέλλων αὖθις μονομαχῆσαι
[72, 3]	καίτοι πολλάκις αὐτὴν αἰτηθείς, οὐκ	ἐποιήσατο,	ὅτι τε ἔρρωντο καὶ ὅτι
[72, 11]	τινὸς ἔπαθεν, ἀλλ´ αὐτομάτῳ θανάτῳ	ἐχρήσατο,	καίπερ καὶ ὑπὸ τοῦ Μάρκου
[72, 7]	ἢ δι´ ἄλλην τινὰ ἀρετὴν	διεχρήσατο.	ὅτι ὁ Κόμμοδος πολλὰ μὲν
[72, 10]	χωρὶς αὐτὸς ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶ	κατεχρήσατο,	καὶ προσέτι καὶ ῥινοκέρωτας ἀπέκτεινε
[72, 14]	τοὺς ἐχθροὺς τοὺς ἑαυτοῦ πάντας	προσκατεχρήσατο,	ποιήσας δὲ ταῦτα ἵππον τε
[72, 12]	ἠργυρολόγει μὲν οὖν πανταχόθεν, καὶ	ἐκτήσατο	πλεῖστα τῶν πώποτε ὀνομασθέντων προκοίτων,
[72, 2]	πρὸς τὰς ἀστικὰς ῥᾳστώνας ἐπειγόμενος	ἐσπείσατο	αὐτοῖς ἐπί τε τοῖς ἄλλοις
[72, 12]	ὑπὸ τῆς τύχης ἀρθεὶς καὶ	ἐχαρίσατο	καὶ ἐπώλησε βουλείας στρατείας ἐπιτροπείας
[72, 24]	πάντα ὅσα κατέσχε διέφθειρεν, ἐξαναλωθὲν	ἐπαύσατο.
[72, 22]	τῶν ὡς ἀληθῶς Αὐρηλίων αὐταρχοῦσα	ἐπαύσατο.	~πόλεμοι δὲ μετὰ τοῦτο καὶ
[72, 6]	πολλά γε ὑπὸ πολλῶν ἀνακριθεὶς	ἐκομψεύσατο,	ὡς μέντοι καὶ τῶν Ἑλληνικῶν
[72, 4]	ἐς πηλὸν βαθὺν ἐμπεσόντα ἱππεύων	ἐρρύσατο.	τοιαῦτα μὲν τὰ σεμνολογήματα αὐτοῦ
[72, 3]	καὶ μέλλοντας τοῖς ἄλλοις βοηθήσειν	ὑπηγάγετο,	γῆν τινα αὐτοῖς ἐν τῇ
[72, 9]	ὡς εἰπεῖν πράττοντος, ὁ Περέννιος	ἠναγκάζετο	οὐχ ὅτι τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ
[72, 21]	πάντως ἀπαλλαγή τις αὐτοῦ γενήσεσθαι	ἐνομίζετο.	~ἀπέθανέ γέ τοι, μᾶλλον δὲ
[72, 19]	μέγα ἐφρόνει ὅτι ἦν ἐπαρίστερος.	ἀντηγωνίζετο	δὲ αὐτῷ γυμναστής τις ἢ
[72, 14]	ἐφόνα καὶ τοὺς ἐπιφανεῖς ἄνδρας	διεχειρίζετο·	ὧν ἦν καὶ Ἰουλιανὸς ὁ
[72, 15]	τε ἡμέραν ἐν ᾗ ταῦτα	ἐψηφίζετο	Κομμοδιανὰ καλεῖσθαι προσέταξεν. ἑαυτῷ δὲ
[72, 15]	καὶ τὸν Ὑπεραίροντα παγίως ἑαυτῷ	ἔθετο	ὡς καὶ ἐν πᾶσιν ἁπλῶς
[72, 17]	εἴτε παρείη εἴτε καὶ ἀπείη,	ἐτίθετο·	αὐτὸς δὲ ἐν τῷ τοῦ
[72, 14]	ἐπειδὴ καὶ τοὺς σφαγέας παρόντας	ᾔσθετο,	ἐκείνους τε τῆς νυκτὸς ἐφόνευσε,
[72, 6]	παιδείᾳ τῶν ἄλλων διαφέρων, ἐπειδὴ	ᾔσθετο	καὶ τῆς ἐς αὐτὸν φερούσης
[72, 9]	Κόμμοδος ἀπήντησέ τε αὐτοῖς καὶ	ἐπύθετο	τί ταῦτα, ὦ συστρατιῶται; τί
[72, 4]	σωφρονεστέρα τοῦ ἀδελφοῦ Κομμόδου ὑπάρχουσα	ἤχθετο	μὲν τῷ ἀνδρὶ αὑτῆς τῷ
[72, 20]	υἱεῖς ἔπεμπεν, αὐτὸς δὲ οὐδέποτε	ἀφίκετο,	αἱρούμενος ἀποσφαγῆναι ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον
[72, 10]	πρὸς δόξαν οὔτε πρὸς πλοῦτον	περιεβάλετο,	ἀλλὰ καὶ ἀδωρότατα καὶ σωφρονέστατα
[72, 5]	κατ´ αὐτοῦ ὅ τι καὶ	ἐβούλετο,	ἅτε καὶ ἐλλογιμώτατος ὢν καὶ
[72, 15]	γὰρ ἄποικον αὐτὴν ἑαυτοῦ δοκεῖν	ἐβούλετο)	ἐπωνόμασεν. καὶ ἀνδριάς τε αὐτῷ
[72, 22]	ὁ γὰρ Κόμμοδος ἀμφοτέρους ἀνελεῖν	ἐβούλετο	τοὺς ὑπάτους, Ἐρύκιόν τε Κλᾶρον
[72, 9]	ὑπὸ τοῦ Περεννίου ποιεῖν ὅσα	ἠβούλετο	δεινῶς αὐτὸν ἐμίσει, καὶ ἐξέδωκε
[72, 13]	ἔπεσε καὶ αὐτὸς ἐξαίφνης καὶ	ἀπώλετο	μετὰ ἀτιμίας. ἀπέκτειναν δὲ αὐτὸν
[72, 14]	οὐχ ὑπέμεινε καταλιπεῖν, ἀλλ´ ὡς	κατελαμβάνετο,	ἀπέκτεινε καὶ ἐκεῖνον καὶ ἑαυτόν.
[72, 8]	ὅτε ἐπολέμει, ὑψηλόφρων καὶ φρονηματώδης	ἐγίγνετο,	χρημάτων τε διαφανῶς ἀδωρότατος ἦν,
[72, 20]	ἐκείνη τέσσαρσι καὶ δέκα ἡμέραις	ἐγένετο·	ἀγωνιζομένου δ´ αὐτοῦ ἡμεῖς μὲν
[72, 24]	τοῦ Κομμόδου τελευτῆς σημεῖα τάδε	ἐγένετο·	ἀετοί τε γὰρ περὶ τὸ
[72, 19]	οὖν τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ ταῦτ´	ἐγένετο·	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις τοτὲ
[72, 22]	οὖν Κομμόδῳ τοῦτο τὸ τέλος	ἐγένετο	ἔτη δώδεκα καὶ μῆνας ἐννέα
[72, 10]	Πατέρνῳ τῷ συνάρχοντι τοῦ ὀλέθρου	ἐγένετο·	ἰδίᾳ μὲν γὰρ οὐδὲν πώποτε
[72, 12]	μήτε πρότερόν ποτε μήθ´ ὕστερον	ἐγένετο·	καὶ ἐν αὐτοῖς καὶ Σεουῆρος
[72, 18]	δὲ πρός τε τοῦ αὐτοκράτορος	ἐγένετο	καὶ παρὼν αὐτὸς ἐγὼ καὶ
[72, 6]	ζήτησις αὐτοῦ μεγάλη πανταχοῦ ὁμοίως	ἐγένετο,	καὶ πολλοὶ μὲν ἀντ´ αὐτοῦ
[72, 15]	τε ταύρου καὶ βοὸς θηλείας	ἐγένετο,	καὶ τέλος καὶ οἱ μῆνες
[72, 4]	Κομμόδου πρόκοιτος ἡ δὲ παλλακὴ	ἐγένετο,	καὶ τοῦ Ἐκλέκτου μετὰ ταῦτα
[72, 6]	ἐκομίσθη, καὶ αὐτὸς μὲν ἀφανὴς	ἐγένετο,	κριοῦ δὲ σῶμα ἐς λάρνακα
[72, 13]	τὸν Περέννιον, ἀλλ´ ὁ δῆμος.	ἐγένετο	μὲν γὰρ καὶ ἄλλως ἰσχυρὰ
[72, 24]	δὴ καὶ τὰ μάλιστα δῆλον	ἐγένετο	ὅτι οὐκ ἐν τῇ πόλει
[72, 8]	διαπιμπλᾶται, ἐκ τῆς Ῥώμης αὐτοὺς	μετεπέμπετο,	οὐχ ὡς οὐ δυνάμενος τῶν
[72, 17]	ῥόπαλον ἔν τε ταῖς ὁδοῖς	προεφέρετο	αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς θεάτροις
[72, 6]	ὁ Περτίναξ, ὧν ἐκεῖνος διεπεφύκει,	ἀνήρετο,	πλεῖστον ἐσφάλη, μηδὲ συνεῖναι τὸ
[72, 8]	ὑπὸ τῆς τῶν ἄρτων ξηρότητος	ᾑμάσσετο.	ἐπετήδευε δ´ οὖν ἐπὶ μεῖζον
[72, 19]	καὶ ἐλέφαντα. πράξας δὲ ταῦτα	ἀπηλλάττετο,	καὶ μετὰ τοῦτο ἐξ ἀρίστου
[72, 19]	τὰ λοιπὰ μεθ´ ἡμῶν ἐθεώρει·	ἐπράττετο	δ´ οὐδὲν ἔτι παιδιᾶς ἐχόμενον,
[72, 22]	φοβηθέντες (ἠπείλει γάρ σφισιν, ὅτι	ἐκωλύετο	ταῦτα ποιεῖν) ἐπεβούλευσαν αὐτῷ. ὁ
[72, 13]	ἐν ταῖς τοῦ Κομμόδου χερσὶν	ἐτρέφετο,	σφαγῆναι κελεῦσαι. καὶ τὸ μὲν
[72, 17]	ἐν τῷ χιτῶνι ἀνυπόδητος ἔργου	εἴχετο.	~καὶ ἐν μὲν τῇ πρώτῃ
[72, 7]	φιλοκαλίας ἐν αὐτῇ τῇ Ῥώμῃ	παρέσχετο.	ἔστι δέ τι καὶ δημωφελὲς
[72, 4]	ἠγγύητο μὲν τὴν θυγατέρα Λουκίλλης,	ἐχρῆτο	δὲ καὶ αὐτῇ ταύτῃ καὶ
[72, 19]	ἀρίστου ἐμονομάχει. ἤσκει δὲ καὶ	ἐχρῆτο	τῇ ὁπλίσει τῇ τοῦ σεκούτορος
[72, 22]	τῶν λουτρῶν, οἷς ἀεὶ ἀπλήστως	ἐχρῆτο,	φθαρῆναι, ἀλλὰ καὶ ἐξήμεσέ τι
[72, 4]	ἡ βουλὴ {οὐ} πέπομφεν" οὗτος	ἠγγύητο	μὲν τὴν θυγατέρα Λουκίλλης, ἐχρῆτο
[72, 13]	παρθένος τις μεγάλη καὶ βλοσυρὰ	ἡγεῖτο,	ἣν δαίμονα ἐκ τῶν μετὰ
[72, 2]	ἐφ´ οἷς ὁ πατὴρ αὐτοῦ	συνετέθειτο,	καὶ ἵνα τούς τε αὐτομόλους
[72, 10]	τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ πᾶσαν ἀσφάλειαν	ἐποιεῖτο.	ὅτι ὁ Κόμμοδος εὐθυμίαις τε
[72, 16]	δραχμάς. καὶ οὐδὲν ἐκ τούτων	περιεποιεῖτο,	ἀλλὰ πάντα κακῶς ἐς τὰ
[72, 10]	ὁ Κόμμοδος εὐθυμίαις τε πάνυ	προσέκειτο	καὶ ἁρματηλασίᾳ προσεῖχε, καὶ οὔτ´
[72, 19]	ἔστι μὲν ὅτε ὃν αὐτὸς	προεκαλεῖτο,	ἔστι δὲ ὅτε ὃν ὁ
[72, 19]	δὲ ὅτε ὃν ὁ δῆμος	ᾑρεῖτο·	καὶ γὰρ τοῦτο καὶ τἆλλα
[72, 8]	τε γὰρ ἄλλα ἥκιστα ἄδην	ἐσιτεῖτο,	καὶ ὅπως μηδὲ τῶν ἄρτων
[72, 14]	ἐξέφυγεν, εἰ μὴ παιδικά τινα	συνεπῆκτο·	αὐτὸς μὲν γὰρ κράτιστα ἵππευε,
[72, 9]	ἔχων. καὶ αὐτὸν ἐκεῖνοι καὶ	ᾐκίσαντο	καὶ κατέκοψαν, καὶ ἡ γυνὴ
[72, 13]	παραλαβόντες οἱ Ῥωμαῖοι ἔσυραν καὶ	ᾐκίσαντο,	καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διὰ
[72, 19]	ἅμα μάχεσθαι ἐκέλευσε. κἀκ τούτου	ἠγωνίσαντο	μὲν εἷς πρὸς ἕνα οἱ
[72, 22]	τε Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος	ἐπέθεντο	αὐτῷ, κοινωσάμενοι καὶ τῇ Μαρκίᾳ
[72, 19]	ἡμέραν ἐκ τῶν μονομαχικῶν χρημάτων	ἐδίδοντο.	παρειστήκεσαν δὲ αὐτῷ μαχομένῳ Αἰμίλιός
[72, 15]	διά τε τἆλλα καὶ ὅτι	ἠναγκάζοντο,	ἃ τῷ πατρὶ αὐτοῦ κατ´
[72, 15]	τῷ πατρὶ αὐτοῦ κατ´ εὔνοιαν	ἐψηφίζοντο,	ταῦτ´ ἐκείνῳ διὰ φόβον ἀπονέμειν
[72, 8]	αὐτοῦ πάντα κατέκαυσε πρὶν ἀναγνωσθῆναι.	~ἐγένοντο	δὲ καὶ πόλεμοί τινες αὐτῷ
[72, 5]	οὐδὲ ἐν ταῖς ἀρχαῖς διεχωρίσθησαν.	ἐγένοντο	δὲ καὶ πολυκτήμονες καὶ παμπλούσιοι,
[72, 12]	τὰ ὑπάρχοντά σφισιν ἀναλώσαντες βουλευταὶ	ἐγένοντο,	ὥστε καὶ λεχθῆναι ἐπὶ Ἰουλίου
[72, 20]	θέατρον, εἰσὶ δ´ οἳ παρακύψαντες	ἀπηλλάττοντο	τὸ μέν τι αἰσχυνόμενοι τοῖς
[72, 5]	γὰρ δὴ τῶν προσόντων σφίσιν	ὑπωπτεύοντο	καλῶν, εἰ καὶ μηδὲν νεώτερον
[72, 19]	μετὰ τοῦτο καὶ οἱ ἄλλοι	ἐμάχοντο.	καὶ τῇ γε πρώτῃ ἡμέρᾳ
[72, 15]	οὗτοι μὲν ἐν οὐδενὶ λόγῳ	ἀπώλλυντο,	ἦν δὲ ἁπάντων νοσημάτων καὶ
[72, 24]	τὸ Καπιτώλιον πολλοὶ καὶ ἔξεδροι	ἐπλανῶντο,	προσεπιφθεγγόμενοι οὐδὲν εἰρηναῖον, καὶ βύας
[72, 3]	αἰτηθείς, οὐκ ἐποιήσατο, ὅτι τε	ἔρρωντο	καὶ ὅτι οὐκ εἰρήνην ἀλλὰ
[72, 7]	ἐδήλωσε· παιδίον γὰρ τῷ πίνακι	ἐνεγέγραπτο	δύο δράκοντας ἀποπνῖγον καὶ λέων
[72, 18]	περιβολῆς τῆς κρηπῖδος ἀκοντίζων, ἀπέκτεινε·	διείληπτο	γὰρ τὸ θέατρον πᾶν συμπήκτοις
[72, 12]	καὶ ἀχθοφορήσων ἐς τὴν Ῥώμην	ἐκεκόμιστο,	χρόνου δὲ προϊόντος οὕτως ηὐξήθη
[72, 11]	ἐξὸν ὑμῖν ἤδη καὶ τήμερον	αὐτὸ	δρᾶσαι; ἀλλ´ οὐδὲν οὐδὲ ἐκ
[72, 22]	ἐξήμεσέ τι κἀκ τούτου ὑποτοπήσας	αὐτὸ	ἠπείλει τινά, οὕτω δὴ Νάρκισσόν
[72, 8]	ἐπετήδευε δ´ οὖν ἐπὶ μεῖζον	αὐτὸ	πλάττεσθαι, ἵν´ ὡς μάλιστα διαγρυπνεῖν
[72, 21]	ἐνδεικνύμενος ὅτι καὶ ἡμᾶς τὸ	αὐτὸ	τοῦτο δράσει. κἂν συχνοὶ παραχρῆμα
[72, 20]	τε ἄλλα ὅσα ἐκελευόμεθα, καὶ	αὐτὸ	τοῦτο συνεχῶς, καὶ κύριος εἶ
[72, 23]	ὡς ἔοικεν, εἴληχα, καὶ διὰ	τοῦτο	αὐτῇ ἀνάκειμαι. συνέλεξα δὲ πάντα
[72, 18]	δῆμος καὶ ἡμεῖς παραχρῆμα πάντες	τοῦτο	δὴ τὸ ἐν τοῖς συμποσίοις
[72, 21]	ὅτι καὶ ἡμᾶς τὸ αὐτὸ	τοῦτο	δράσει. κἂν συχνοὶ παραχρῆμα ἐπ´
[72, 8]	ὑπνομαχεῖν πεφυκώς, ἐπὶ πλέον δὲ	τοῦτο	ἐκ τῆς ἀσιτίας ἠσκήκει. τά
[72, 19]	δὲ ταῦτα ἀπηλλάττετο, καὶ μετὰ	τοῦτο	ἐξ ἀρίστου ἐμονομάχει. ἤσκει δὲ
[72, 19]	τέρατος λόγῳ ἔσχομεν. καὶ μετὰ	τοῦτο	ἐπί τε τὴν συνήθη ἕδραν
[72, 1]	προήχθη. καί μοι δοκεῖ καὶ	τοῦτο	καὶ ὁ Μᾶρκος σαφῶς προγνῶναι.
[72, 19]	διὰ τοῦ κράνους. καὶ μετὰ	τοῦτο	καὶ οἱ ἄλλοι ἐμάχοντο. καὶ
[72, 12]	ἐκεῖνος μέγιστον ἠδυνήθη, καὶ διὰ	τοῦτο	καὶ οἱ Νικομηδεῖς καὶ ἀγῶνα
[72, 23]	αὐταρχοῦσα ἐπαύσατο. ~πόλεμοι δὲ μετὰ	τοῦτο	καὶ στάσεις μέγισται συνέβησαν, συνέθηκα
[72, 19]	ὁ δῆμος ᾑρεῖτο· καὶ γὰρ	τοῦτο	καὶ τἆλλα ἐξ ἴσου τοῖς
[72, 11]	παρέδρων ὁμοιότροπόν πως ἐκείνῳ ὄντα	τοῦτο	μὲν οὐκ ἐποίησεν, ἐπὶ πλοῖον
[72, 13]	οὐ μέντοι καὶ ἀνείρχθη διὰ	τοῦτο	ὁ δῆμος, ἀλλὰ τῷ τε
[72, 23]	προσήκοντα συνθεῖναι ἐπεθύμησα· καὶ διὰ	τοῦτο	οὐκέτι ἰδίᾳ ἐκεῖνο ὑπολιπεῖν ἀλλ´
[72, 10]	οὖν οὕτως ἐσφάγη, ἥκιστα δὴ	τοῦτο	παθεῖν καὶ δι´ ἑαυτὸν καὶ
[72, 17]	ἁρματηλατῆσαι, αἰσχυνθεὶς δὲ καὶ ὀφθῆναι	τοῦτο	ποιῶν· οἴκοι δὲ συνεχῶς τοῦτ´
[72, 22]	τοῖς δηλωθεῖσιν αὐτοῦ ἐπωνύμοις καὶ	τοῦτο,	πρωτόπαλος σεκουτόρων, ἀριστερὸς μόνος νικήσας
[72, 4]	ἐσόδου στενοχωρίᾳ ἀνατείνας, ἰδού" ἔφη,	τοῦτό	σοι ἡ βουλὴ {οὐ} πέπομφεν"
[72, 20]	ἄλλα ὅσα ἐκελευόμεθα, καὶ αὐτὸ	τοῦτο	συνεχῶς, καὶ κύριος εἶ καὶ
[72, 7]	δὴ παιδείας αὐτοῦ οὐ μετεσχήκει.	~τοῦτό	τε οὖν αὐτὸς ἤκουσα παρών,
[72, 11]	ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀρχῆς· καὶ μετὰ	τοῦτο	τῆς Ἀφρικῆς ἡγεμονεύσας ἕνα τῶν
[72, 22]	ἀπέπνιξαν. τῷ μὲν οὖν Κομμόδῳ	τοῦτο	τὸ τέλος ἐγένετο ἔτη δώδεκα
[72, 4]	καὶ διὰ ταῦτα τῷ Κομμόδῳ	ᾠκείωτο	ὡς καὶ συνεστιᾶσθαι καὶ συννεανιεύεσθαι
[72, 2]	γοῦν μόνους τῶν πρώτων καὶ	δύο	ἄλλους τῶν καταδεεστέρων πρέσβεις πρὸς
[72, 2]	τῶν χωρίων κακώσεως ἔτι εἶχον·	δύο	γοῦν μόνους τῶν πρώτων καὶ
[72, 7]	παιδίον γὰρ τῷ πίνακι ἐνεγέγραπτο	δύο	δράκοντας ἀποπνῖγον καὶ λέων νεβρὸν
[72, 10]	γοῦν ἵππους ποταμίους ἅμα καὶ	δύο	ἐλέφαντας ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ ἡμέρᾳ
[72, 9]	καὶ ἡ ἀδελφὴ καὶ υἱεῖς	δύο	προσδιεφθάρησαν. ~ὁ μὲν οὖν οὕτως
[72, 11]	καθ´ ἑαυτὸν δεύτερος γενόμενος. ἀμέλει	δύο	ταῦτ´ εἰπὼν πάντα τὸν τρόπον
[72, 16]	γυναῖκας ἡμῶν καὶ τοὺς παῖδας	δύο	χρυσοῦς ἕκαστον, ὥσπερ τινὰ ἀπαρχήν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007