Discours, Par. |
[18, 10] |
καὶ
ἥδιόν
τις
παραβάλλει
αὑτὸν
|
ᾧ |
πείθεται
συγκρινόμενος
οὐ
καταδεέστερος,
ἐνίοτε |
[18, 0] |
ἱκανὸς
εἶναι
μάντις,
κἀγὼ
ἐξαρκεῖν
|
ᾤμην |
ἐμαυτῷ
περὶ
τοὺς
λόγους,
μόγις |
[18, 0] |
ποιήμασιν,
ἅτε
φιλοσοφίας
οὐκ
ἄπειρος
|
ὤν. |
(Ὅμηρος
δὲ
καὶ
πρῶτος
καὶ |
[18, 0] |
(Πολλάκις
ἐπαινέσας
τὸν
σὸν
τρόπον
|
ὡς |
ἀνδρὸς
ἀγαθοῦ
καὶ
ἀξίου
πρωτεύειν |
[18, 20] |
αὐτὸν
πράττοντα
ἴδοι
τὸν
συμβεβουλευκότα.
|
ὡς |
ἔγωγε,
καὶ
εἰ
ἀναγιγνώσκειν
με |
[18, 20] |
κρεῖττον
τυγχάνεις
εἰδώς,
ἐμὲ
προτρέψαι
|
ὡς |
ἔλαττον
ἐπισταμένῳ
γράψαι.
βουλοίμην
δ´ |
[18, 0] |
τοὺς
ἰσχυροὺς
οὔτε
τοὺς
καλοὺς
|
ὡς |
θεοὺς
ἔφασαν
ὁρᾶσθαι,
ἀλλὰ
τοὺς |
[18, 0] |
κοσμοῦντας,
ἐπαινουμένους
δὲ
τοὺς
λέγοντας,
|
ὡς |
καὶ
αὐτῶν
ἐκείνων
αἰτίους.
διὸ |
[18, 0] |
τοῖς
ἀρίστοις,
οὐδέποτε
πρότερον
ἐθαύμασα
|
ὡς |
νῦν.
τὸ
γὰρ
ἡλικίας
τε |
[18, 10] |
ῥήτωρ
ἐθέλοι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὡς |
πολιτικὸς
καὶ
βασιλικὸς
ἀνὴρ
τὰ |
[18, 0] |
μηδεὶς
τῶν
σοφωτέρων
αἰτιάσηταί
με
|
ὡς
|
προκρίναντα
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας
τὴν |
[18, 10] |
ἔνεστιν.
καὶ
ἀπορρήτοις
δὲ
λόγοις
|
ὡς |
προσήκει
χρήσασθαι
καὶ
πρὸς
στρατηγοὺς |
[18, 10] |
εἴτε
καὶ
ἐν
δικαστηρίῳ
μὴ
|
ὡς |
ῥήτωρ
ἐθέλοι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[18, 20] |
γράφοντας
ἢ
πλάττοντας
ἴδοι·
καὶ
|
ὡς |
τοῖς
παιδοτρίβαις
οὐκ
ἀρκεῖ
εἰπεῖν |
[18, 10] |
χρήσιμον
πολιτικῷ
ἀνδρί,
καὶ
πολλάκις
|
ὡς |
χρὴ
τοῦτο
ποιεῖν
δείκνυσιν·
εἴτε |
[18, 10] |
φημι
παντὶ
ἀνδρὶ
λόγων
ἐφιεμένῳ.
|
ὥσπερ |
γὰρ
οὐδὲν
ὄψον
ἄνευ
ἁλῶν |
[18, 0] |
εἶναι.
δυναίμην
δ´
ἂν
τυχόν,
|
ὥσπερ |
ὁδὸν
ἰόντι
μάλα
ἰσχυρῷ
καὶ |
[18, 20] |
δὲ
αἴτιος
ἀναπείσας
καὶ
προκαλεσάμενος·
|
ὥσπερ |
οἱ
ἐν
πάλῃ
ὑπερέχοντες
τοῖς |
[18, 10] |
οὐχ
ἵνα
σύνταγμά
τι
ὅλον,
|
ὥσπερ |
οἱ
παῖδες,
εἴρων
συνάπτῃς,
ἀλλ´ |
[18, 0] |
νενόμικας.
μέχρι
νῦν
μὲν
γάρ,
|
ὥσπερ |
τις
ἔφη
τῶν
παλαιῶν
αὑτῷ |
[18, 0] |
βαρυτέροις
γυμνασίοις,
ἀσθενεστέρους
ἐποίησεν—
ἀλλὰ
|
ὥσπερ |
τοῖς
ἀήθεσι
τοῦ
πονεῖν
σώμασιν |
[18, 20] |
περὶ
αὐτῶν
χρήσιμοί
τι
γενοίμεθα·
|
ὥσπερ |
τοῖς
ζωγράφοις
καὶ
πλάσταις
οὐκ
|
[18, 10] |
ἐντυγχάνοιμεν
αὐτοῖς
δεδουλωμένοι
τὴν
γνώμην,
|
ὥσπερ |
τοῖς
παλαιοῖς.
ὑπὸ
γὰρ
τοῦ |
[18, 10] |
πολλὴν
δὲ
χάριν
καὶ
ἐπιβολήν,
|
ὥστε
|
μὴ
λόγων
δεινότητι
μόνον,
ἀλλὰ |
[18, 10] |
τὰς
λέξεις
οὐχ
οὕτω
φαῦλον
|
ὥστε |
σε
λυπῆσαι.
Ἔφορος
δὲ
πολλὴν |
[18, 20] |
ταῖς
τοιαύταις
συμβουλίαις
πλείων
ἡ
|
ὠφέλεια |
γίγνοιτ´
ἄν,
εἴ
τις
αὐτὸν |
[18, 20] |
τοιάσδε
τὰς
γραμμάς,
ἀλλὰ
μεγίστη
|
ὠφέλεια, |
εἴ
τις
αὐτοὺς
ἢ
γράφοντας |
[18, 0] |
μὴ
καταφρονεῖσθαι
πλείστη
ἀπὸ
τούτου
|
ὠφέλεια. |
τίνι
μὲν
γὰρ
μᾶλλον
ἄνθρωποι |
[18, 20] |
σοῦ
ἀκροωμένου,
τῆς
σῆς
ἕνεκα
|
ὠφελείας
|
οὐκ
ἂν
ὀκνήσαιμι,
στέργων
τέ |
[18, 10] |
καὶ
ταύτῃ
ἂν
εἶεν
ἡμῖν
|
ὠφέλιμοι, |
ᾗ
οὐκ
ἂν
ἐντυγχάνοιμεν
αὐτοῖς |
[18, 0] |
ἐφικνοῖτο,
πολιτικῷ
δὲ
ἀνδρὶ
πάνυ
|
ὠφέλιμος, |
ἔτι
δὲ
ἤθη
καὶ
πάθη |
[18, 0] |
πληρῶσαι,
καὶ
γνώμας
πρὸς
ἅπαντα
|
ὠφελίμους |
καταμίγνυσι
τοῖς
ποιήμασιν,
ἅτε
φιλοσοφίας
|
[18, 0] |
τοῖς
θεραπείας
δεομένοις,
ἀλλὰ
τὰς
|
ὠφελίμους. |
πολὺ
δ´
ἂν
ἔργον
εἴη |