Discours, Par. |
[18, 20] |
ὡς
ἔλαττον
ἐπισταμένῳ
γράψαι.
βουλοίμην
|
δ´ |
ἄν,
εἴ
σοι
κεχαρισμένον
εἴη, |
[18, 0] |
δεομένοις,
ἀλλὰ
τὰς
ὠφελίμους.
πολὺ
|
δ´ |
ἂν
ἔργον
εἴη
τὸ
λέγειν |
[18, 0] |
τηλικούτῳ
δύναμαι
χρήσιμος
εἶναι.
δυναίμην
|
δ´ |
ἂν
τυχόν,
ὥσπερ
ὁδὸν
ἰόντι |
[18, 10] |
πολεμίους
μὲν
ἐπὶ
βλάβῃ,
φίλους
|
δ´ |
ἐπὶ
τῷ
συμφέροντι,
καὶ
μάτην |
[18, 0] |
εἴη
πρὸς
αὐτὰ
σχολή.
(τοῖς
|
δ´ |
ἱστορικοῖς
διὰ
πολλὰ
ἀνάγκη
τὸν |
[18, 0] |
μάλιστα
μὲν
καὶ
ἡδέως,
εἰ
|
δ´ |
οὖν,
ἀλύπως
ὑποκρίνασθαι·
πλείων
γὰρ |
[18, 10] |
κινεῖται
ἡ
διάνοια
καὶ
ἐνίοτε
|
δακρύω |
μεταξὺ
διὰ
τοσούτων
ἐτῶν
τοῖς |
[18, 20] |
πάνυ
μηκῦναι
τὴν
συμβουλίαν·
σὺ
|
δὲ |
αἴτιος
ἀναπείσας
καὶ
προκαλεσάμενος·
ὥσπερ |
[18, 10] |
ἱστορικὸν
τὸ
σύγγραμμα
εἶναι.
τῶν
|
δὲ |
ἄκρων
Θουκυδίδης
ἐμοὶ
δοκεῖ
καὶ |
[18, 0] |
οὐκ
ἂν
τελέως
ἐφικνοῖτο,
πολιτικῷ
|
δὲ |
ἀνδρὶ
πάνυ
ὠφέλιμος,
ἔτι
δὲ |
[18, 10] |
τούτου
μειρακίῳ
ἂν
ἔγραψα,
σοὶ
|
δὲ |
ἀρκεῖ
τοσαῦτα.
καὶ
γὰρ
εἰ |
[18, 10] |
πάντας
τοὺς
ῥήτορας
ὑπερβεβληκότα,
Λυσίαν
|
δὲ |
βραχύτητι
καὶ
ἁπλότητι
καὶ
συνεχείᾳ |
[18, 10] |
αὐτοῖς
οὐ
τὸ
τυχόν.
(Ξενοφῶντα
|
δὲ |
ἔγωγε
ἡγοῦμαι
ἀνδρὶ
πολιτικῷ
καὶ |
[18, 0] |
δείσαντες
θαρροῦσιν
ἢ
λόγῳ;
τίνι
|
δὲ |
ἐξυβρίζοντες
καὶ
ἐπαιρόμενοι
καθαιροῦνται
καὶ |
[18, 0] |
ταῦτα
ἐπὶ
πλεῖστον
προάγει,
τῷ
|
δὲ |
ἐπ´
ὀλίγον
χρησαμένῳ
συλλήψει
τὴν |
[18, 0] |
ἐπαιρόμενοι
καθαιροῦνται
καὶ
κολάζονται;
τίνι
|
δὲ |
ἐπιθυμιῶν
ἀπέχονται;
τίνα
δὲ
νουθετοῦντα |
[18, 10] |
καὶ
βελτίων
ἂν
φαίνεσθαι.
(τρέψομαι
|
δὲ |
ἤδη
ἐπὶ
τοὺς
Σωκρατικούς,
οὓς |
[18, 0] |
δὲ
ἀνδρὶ
πάνυ
ὠφέλιμος,
ἔτι
|
δὲ |
ἤθη
καὶ
πάθη
δεινὸς
πληρῶσαι, |
[18, 10] |
πείθεται
συγκρινόμενος
οὐ
καταδεέστερος,
ἐνίοτε
|
δὲ |
καὶ
βελτίων
ἂν
φαίνεσθαι.
(τρέψομαι |
[18, 0] |
ὅσον
ἕκαστος
δύναται
λαβεῖν.
μέλη
|
δὲ |
καὶ
ἐλεγεῖα
καὶ
ἴαμβοι
καὶ |
[18, 0] |
φιλοσοφίας
οὐκ
ἄπειρος
ὤν.
(Ὅμηρος
|
δὲ |
καὶ
πρῶτος
καὶ
μέσος
καὶ |
[18, 10] |
καὶ
ταῦτα
ἔνεστιν.
καὶ
ἀπορρήτοις
|
δὲ |
λόγοις
ὡς
προσήκει
χρήσασθαι
καὶ |
[18, 10] |
ἀλλ´
ἢ
σφόδρα
ἀραιῶς,
ἐπιδιδόναι
|
δὲ |
μᾶλλον.
πρῶτον
μὲν
γὰρ
ὁμοιότερος |
[18, 0] |
λόγους,
μόγις
καὶ
τοῦτο.
σὺ
|
δέ |
με
ἐπαίρεις
καὶ
θαρρεῖν
ἀναπείθεις, |
[18, 0] |
τίνι
δὲ
ἐπιθυμιῶν
ἀπέχονται;
τίνα
|
δὲ |
νουθετοῦντα
πρᾳότερον
φέρουσιν
ἢ
οὗ |
[18, 10] |
ἕξιν
δὲ
πλεῖον.
καὶ
γράφειν
|
δὲ |
οὐ
ταῦτά
σε
ἀξιῶ
τὰ |
[18, 0] |
ἐπαινῶ
σε
καὶ
θαυμάζω.
(χάριν
|
δὲ |
οὐ
τὴν
τυχοῦσαν
οἶδα
ὑπὲρ |
[18, 0] |
τε
καὶ
πράξεων
δεῖ.
σὺ
|
δὲ
|
οὔτε
ἄπειρος
τοῦ
ἔργου
οὔτε |
[18, 10] |
διανοημάτων
πάνυ
συνήθεις
ποιεῖ.
λέγω
|
δὲ |
οὐχ
ἵνα
σύνταγμά
τι
ὅλον, |
[18, 10] |
συλλαμβάνει
τοῦ
γράφειν,
πρὸς
ἕξιν
|
δὲ |
πλεῖον.
καὶ
γράφειν
δὲ
οὐ |
[18, 10] |
φαῦλον
ὥστε
σε
λυπῆσαι.
Ἔφορος
|
δὲ |
πολλὴν
μὲν
ἱστορίαν
παραδίδωσι,
τὸ |
[18, 0] |
σχολὴν
ἄγοντι
πολλοῦ
ἄξια·
τῷ
|
δὲ
|
πράττειν
τε
καὶ
ἅμα
{τὰς |
[18, 0] |
ἀλλὰ
καὶ
γηράσκειν
ἔφασκον.
(πάνυ
|
δὲ |
σύ
μοι
δοκεῖς
φρονεῖν,
ἡγούμενος |
[18, 0] |
χαριζομένους
καὶ
ἀναθήμασι
κοσμοῦντας,
ἐπαινουμένους
|
δὲ |
τοὺς
λέγοντας,
ὡς
καὶ
αὐτῶν |
[18, 10] |
πρὸ
ἡμῶν
ἀπείρως
ἔχειν·
λέγω
|
δὲ |
τῶν
περὶ
Ἀντίπατρον
καὶ
Θεόδωρον |
[18, 10] |
πολλὴν
μὲν
ἱστορίαν
παραδίδωσι,
τὸ
|
δὲ |
ὕπτιον
καὶ
ἀνειμένον
τῆς
ἀπαγγελίας |
[18, 10] |
πολλὴν
μὲν
ἔχον
πιθανότητα,
πολλὴν
|
δὲ |
χάριν
καὶ
ἐπιβολήν,
ὥστε
μὴ |
[18, 10] |
ᾗ
οὐκ
ἂν
ἐντυγχάνοιμεν
αὐτοῖς
|
δεδουλωμένοι |
τὴν
γνώμην,
ὥσπερ
τοῖς
παλαιοῖς. |
[18, 0] |
ἀήθεσι
τοῦ
πονεῖν
σώμασιν
ἀλείψεως
|
δεῖ |
μᾶλλον
καὶ
κινήσεως
συμμέτρου
ἢ |
[18, 10] |
οὖν,
εἴ
ποτε
εὐφροσύνης
σοι
|
δεῖ, |
μετὰ
πολλῆς
ἡσυχίας
ἐντεύξῃ.
τὸ |
[18, 0] |
δὴ
πρῶτον
ἴσθι,
ὅτι
οὐ
|
δεῖ |
σοι
πόνου
καὶ
ταλαιπωρίας—
τῷ |
[18, 0] |
ἑτέρων
ἔργων
τε
καὶ
πράξεων
|
δεῖ. |
σὺ
δὲ
οὔτε
ἄπειρος
τοῦ |
[18, 20] |
πλάσταις
οὐκ
ἀπόχρη
εἰπεῖν
ὅτι
|
δεῖ |
τοιάδε
τὰ
χρώματα
εἶναι
καὶ |
[18, 10] |
πολλάκις
ὡς
χρὴ
τοῦτο
ποιεῖν
|
δείκνυσιν· |
εἴτε
προτρέψαι
καὶ
παρακαλέσαι,
οὐδεὶς |
[18, 10] |
τοῦ
τρόπου.
(ἐνταῦθα
δή
φημι
|
δεῖν, |
κἂν
εἴ
τις
ἐντυχὼν
τῇ |
[18, 0] |
δοκεῖς
φρονεῖν,
ἡγούμενος
πολιτικῷ
ἀνδρὶ
|
δεῖν |
λόγων
ἐμπειρίας
τε
καὶ
δυνάμεως. |
[18, 0] |
ἔτι
δὲ
ἤθη
καὶ
πάθη
|
δεινὸς |
πληρῶσαι,
καὶ
γνώμας
πρὸς
ἅπαντα |
[18, 10] |
διανοίας
καὶ
τῷ
λεληθέναι
τὴν
|
δεινότητα; |
πλὴν
οὐκ
ἂν
ἐγώ
σοι |
[18, 0] |
καὶ
χάριτος
πᾶσαν
ὑπερβέβληκε
τὴν
|
δεινότητα |
τῶν
παλαιῶν
κωμικῶν,
ἥ
τε |
[18, 10] |
μὲν
δυνάμει
τε
ἀπαγγελίας
καὶ
|
δεινότητι |
διανοίας
καὶ
πλήθει
λόγων
πάντας
|
[18, 10] |
καὶ
ἐπιβολήν,
ὥστε
μὴ
λόγων
|
δεινότητι |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
γοητείᾳ
ἐοικέναι |
[18, 0] |
χρῄζεις
δικανικῆς
δυνάμεώς
τε
καὶ
|
δεινότητος, |
ἀλλὰ
τῆς
πολιτικῷ
ἀνδρὶ
πρεπούσης |
[18, 20] |
εἰπεῖν
τὰ
παλαίσματα,
ἀλλὰ
καὶ
|
δεῖξαι |
ἀνάγκη
τῷ
μαθησομένῳ·
οὕτω
καὶ
|
[18, 0] |
τις
πρεσβύτης
ἐνίοτε
νομεὺς
ἐπίτομον
|
δείξας |
ἢ
καὶ
λεωφόρον,
ἣν
οὐκ |
[18, 0] |
τίνι
μὲν
γὰρ
μᾶλλον
ἄνθρωποι
|
δείσαντες |
θαρροῦσιν
ἢ
λόγῳ;
τίνι
δὲ |
[18, 20] |
ἔγωγε,
καὶ
εἰ
ἀναγιγνώσκειν
με
|
δέοι |
σοῦ
ἀκροωμένου,
τῆς
σῆς
ἕνεκα |
[18, 0] |
μὴ
ὀκνεῖν,
μηδὲ
εἰ
πονεῖν
|
δέοι, |
σφόδρα
μοι
ἔδοξε
γενναίας
ψυχῆς |
[18, 0] |
πολυτελεστάτας
τροφὰς
συντάττουσι
τοῖς
θεραπείας
|
δεομένοις, |
ἀλλὰ
τὰς
ὠφελίμους.
πολὺ
δ´ |
[18, 10] |
Θουκυδίδης
ἐμοὶ
δοκεῖ
καὶ
τῶν
|
δευτέρων |
Θεόπομπος.
καὶ
γὰρ
ῥητορικόν
τι |
[18, 10] |
χάριτος
Σωκρατικῆς
ἄμοιρον.
τοὺς
μὲν
|
δὴ |
ἄλλους
μακρὸν
ἂν
εἴη
ἔργον
|
[18, 10] |
ἤδη
ἐπὶ
τοὺς
Σωκρατικούς,
οὓς
|
δὴ |
ἀναγκαιοτάτους
εἶναί
φημι
παντὶ
ἀνδρὶ |
[18, 0] |
ἀσκήσεως
καὶ
πόνου.
τῶν
μὲν
|
δὴ |
ποιητῶν
συμβουλεύσαιμ´
ἄν
σοι
Μενάνδρῳ |
[18, 0] |
ἅμα
καὶ
ἀρκούσης.
(τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
πρῶτον
ἴσθι,
ὅτι
οὐ
δεῖ |
[18, 0] |
ἀλλὰ
τοὺς
λέγοντας.
ὅτι
μὲν
|
δὴ |
ταῦτα
καὶ
συνεώρακας
καὶ
ἐπιχειρεῖς |
[18, 10] |
καὶ
γενναιότητα
τοῦ
τρόπου.
(ἐνταῦθα
|
δή |
φημι
δεῖν,
κἂν
εἴ
τις |
[18, 10] |
τοὺς
ἀρίστους
τίς
οὐκ
ἐπίσταται,
|
Δημοσθένην |
μὲν
δυνάμει
τε
ἀπαγγελίας
καὶ |
[18, 10] |
εἴτε
πόλεως
ἀφηγούμενος,
εἴτε
ἐν
|
δήμῳ |
λέγων
εἴτε
ἐν
βουλευτηρίῳ,
εἴτε |
[18, 10] |
καὶ
ἐν
βουλῇ
καὶ
ἐν
|
δήμῳ |
ὀρέγοντός
σοι
χεῖρα
αἰσθήσῃ
τοῦ |
[18, 0] |
μὴ
οὕτως,
αὐτὸν
ἀναγιγνώσκοντα,
ἀλλὰ
|
δι´ |
ἑτέρων
ἐπισταμένων
μάλιστα
μὲν
καὶ |
[18, 0] |
κεκτημένον,
καὶ
πάσης
ἐξουσίας
οὔσης
|
δι´ |
ἡμέρας
καὶ
νυκτὸς
τρυφᾶν,
ὅμως |
[18, 0] |
αὐτὰ
σχολή.
(τοῖς
δ´
ἱστορικοῖς
|
διὰ |
πολλὰ
ἀνάγκη
τὸν
πολιτικὸν
ἄνδρα |
[18, 0] |
δυσπραγίαν
τε
πᾶσαν
οἴσει
γενναίως
|
διὰ |
τὸ
μηδ´
ἐν
οἷς
εὖ |
[18, 10] |
διάνοια
καὶ
ἐνίοτε
δακρύω
μεταξὺ
|
διὰ |
τοσούτων
ἐτῶν
τοῖς
λόγοις
ἐντυγχάνων) |
[18, 20] |
καὶ
ἐντυγχάνοντες
τοῖς
παλαιοῖς
καὶ
|
διαλεγόμενοι |
περὶ
αὐτῶν
χρήσιμοί
τι
γενοίμεθα· |
[18, 10] |
ταὐτὸ,
καὶ
βασιλικοῖς
τίνα
τρόπον
|
διαλεχθῆναι, |
καὶ
ἐξαπατῆσαι
ὅπως
πολεμίους
μὲν |
[18, 10] |
πάντα
Ξενοφῶν.
τά
τε
γὰρ
|
διανοήματα |
σαφῆ
καὶ
ἁπλᾶ
καὶ
παντὶ |
[18, 10] |
ἀπαγγελίας
καὶ
τῇ
ἀκριβείᾳ
τῶν
|
διανοημάτων |
πάνυ
συνήθεις
ποιεῖ.
λέγω
δὲ |
[18, 10] |
λόγοις
(ἐμοὶ
γοῦν
κινεῖται
ἡ
|
διάνοια |
καὶ
ἐνίοτε
δακρύω
μεταξὺ
διὰ |
[18, 10] |
μήτε
ἀπρεπῶς
δουλῶσαι
τὴν
αὑτοῦ
|
διάνοιαν |
καὶ
τὸ
ἐκείνοις
κεχαρισμένον
ἐκ |
[18, 0] |
ἐμαυτοῦ,
ὅτι
με
πρὸς
τὴν
|
διάνοιαν
|
ταύτην
καὶ
τὸ
ἐγχείρημα
χρήσιμον |
[18, 10] |
δυνάμει
τε
ἀπαγγελίας
καὶ
δεινότητι
|
διανοίας |
καὶ
πλήθει
λόγων
πάντας
τοὺς |
[18, 10] |
βραχύτητι
καὶ
ἁπλότητι
καὶ
συνεχείᾳ
|
διανοίας |
καὶ
τῷ
λεληθέναι
τὴν
δεινότητα; |
[18, 0] |
πράξεις}
καὶ
τοὺς
λόγους
αὔξειν
|
διανοουμένῳ |
οὐκ
ἂν
εἴη
πρὸς
αὐτὰ |
[18, 0] |
καὶ
ἐκ
τῶν
ἐνόντων
ἀσφαλῶς
|
διάξει |
καὶ
οὔτε
εὖ
πράττων
παρὰ |
[18, 0] |
ἐπιστάμενος
ἄριστα
οἷς
αὐτὸς
ἐγχειρεῖ
|
διαπράξεται |
καὶ
ἐκ
τῶν
ἐνόντων
ἀσφαλῶς |
[18, 0] |
καὶ
γέροντι,
τοσοῦτον
ἀφ´
αὑτοῦ
|
διδοὺς
|
ὅσον
ἕκαστος
δύναται
λαβεῖν.
μέλη |
[18, 10] |
σοῦ
λεχθῆναι
δυνησομένων,
ὃν
οὐ
|
διείληπται |
καὶ
κανόνος
ἂν
τρόπον
ὑπόσχοι |
[18, 0] |
καὶ
ἐλεγεῖα
καὶ
ἴαμβοι
καὶ
|
διθύραμβοι |
τῷ
μὲν
σχολὴν
ἄγοντι
πολλοῦ |
[18, 0] |
τὸ
πράττειν
δύνασαι
οὔτε
χρῄζεις
|
δικανικῆς |
δυνάμεώς
τε
καὶ
δεινότητος,
ἀλλὰ |
[18, 10] |
ἐν
βουλευτηρίῳ,
εἴτε
καὶ
ἐν
|
δικαστηρίῳ
|
μὴ
ὡς
ῥήτωρ
ἐθέλοι
μόνον, |
[18, 10] |
τὰ
τῷ
τοιούτῳ
προσήκοντα
ἐν
|
δίκῃ |
εἰπεῖν·
πάντων
ἄριστος
ἐμοὶ
δοκεῖ |
[18, 0] |
ὡς
καὶ
αὐτῶν
ἐκείνων
αἰτίους.
|
διὸ |
καὶ
τῶν
ποιητῶν
οἱ
ἀρχαιότατοι |
[18, 10] |
οὕτως
λόγων
οὐδὲν
εἶδος
ἔμοιγε
|
δοκεῖ |
ἀκοῇ
προσηνὲς
ἂν
γενέσθαι
χάριτος |
[18, 10] |
δίκῃ
εἰπεῖν·
πάντων
ἄριστος
ἐμοὶ
|
δοκεῖ |
καὶ
λυσιτελέστατος
πρὸς
ταῦτα
πάντα |
[18, 10] |
τῶν
δὲ
ἄκρων
Θουκυδίδης
ἐμοὶ
|
δοκεῖ |
καὶ
τῶν
δευτέρων
Θεόπομπος.
καὶ |
[18, 0] |
ἔφασκον.
(πάνυ
δὲ
σύ
μοι
|
δοκεῖς |
φρονεῖν,
ἡγούμενος
πολιτικῷ
ἀνδρὶ
δεῖν |
[18, 10] |
ὑπ´
αὐτῶν
δυσχερανάντων
μήτε
ἀπρεπῶς
|
δουλῶσαι |
τὴν
αὑτοῦ
διάνοιαν
καὶ
τὸ |
[18, 0] |
καὶ
τηλικούτῳ
δύναμαι
χρήσιμος
εἶναι.
|
δυναίμην |
δ´
ἂν
τυχόν,
ὥσπερ
ὁδὸν |
[18, 0] |
ἐπὶ
πλεῖστον
ἥκοντι
καὶ
τηλικούτῳ
|
δύναμαι |
χρήσιμος
εἶναι.
δυναίμην
δ´
ἂν |
[18, 0] |
ἐν
τῷ
ἀκμαιοτάτῳ
ὄντα
καὶ
|
δυνάμει |
οὐδενὸς
λειπόμενον
καὶ
ἄφθονα
κεκτημένον, |
[18, 10] |
τίς
οὐκ
ἐπίσταται,
Δημοσθένην
μὲν
|
δυνάμει
|
τε
ἀπαγγελίας
καὶ
δεινότητι
διανοίας |
[18, 10] |
τούτων
γὰρ
ἁπλούστεραί
τε
αἱ
|
δυνάμεις |
καὶ
εὐληπτότεραι
αἱ
κατασκευαὶ
καὶ |
[18, 10] |
τοιαύτην
ὕλην.
αἱ
γὰρ
τούτων
|
δυνάμεις |
καὶ
ταύτῃ
ἂν
εἶεν
ἡμῖν |
[18, 0] |
δεῖν
λόγων
ἐμπειρίας
τε
καὶ
|
δυνάμεως. |
καὶ
γὰρ
πρὸς
τὸ
ἀγαπᾶσθαι |
[18, 0] |
πράττειν
δύνασαι
οὔτε
χρῄζεις
δικανικῆς
|
δυνάμεώς |
τε
καὶ
δεινότητος,
ἀλλὰ
τῆς |
[18, 10] |
ἀλλὰ
καὶ
γοητείᾳ
ἐοικέναι
τὴν
|
δύναμιν. |
(εἰ
γοῦν
ἐθελήσειας
αὐτοῦ
τῇ |
[18, 10] |
ἐλάττονι
πόνῳ
γίγνεται·
ἔπειτα
πρὸς
|
δύναμιν |
μὲν
ἧττον
συλλαμβάνει
τοῦ
γράφειν, |
[18, 0] |
καὶ
πρὸς
ἀσκήσει
γενέσθαι
καὶ
|
δύναμιν |
περιποιήσασθαι
ἐναγώνιον
ἑτέρων
ἔργων
τε |
[18, 0] |
ἔργου
οὔτε
ἀπολιπεῖν
τὸ
πράττειν
|
δύνασαι |
οὔτε
χρῄζεις
δικανικῆς
δυνάμεώς
τε |
[18, 10] |
καὶ
μόνον
τῶν
παλαιῶν
ἐξαρκεῖν
|
δύνασθαι· |
εἴτε
ἐν
πολέμῳ
τις
στρατηγῶν |
[18, 10] |
τοῖς
παλαιοῖς.
ὑπὸ
γὰρ
τοῦ
|
δύνασθαί |
τι
τῶν
εἰρημένων
αἰτιάσασθαι
μάλιστα |
[18, 0] |
ἀφ´
αὑτοῦ
διδοὺς
ὅσον
ἕκαστος
|
δύναται |
λαβεῖν.
μέλη
δὲ
καὶ
ἐλεγεῖα |
[18, 10] |
εὑρήσεις
τῶν
ὑπὸ
σοῦ
λεχθῆναι
|
δυνησομένων, |
ὃν
οὐ
διείληπται
καὶ
κανόνος |
[18, 10] |
ἀναλάβοις,
πολὺ
ὀνήσει·
καὶ
εἰ
|
δυσκόλως |
ἔχοις
καὶ
μετὰ
ὀδύνης
πράττοις, |
[18, 0] |
εὖ
πράττων
παρὰ
μέτρον
ἐπαρθήσεται,
|
δυσπραγίαν |
τε
πᾶσαν
οἴσει
γενναίως
διὰ |
[18, 0] |
εἶναι
πράξεων
καὶ
εὐτυχιῶν
καὶ
|
δυστυχιῶν |
οὐ
κατὰ
λόγον
μόνον,
ἀλλὰ |
[18, 10] |
μήτε
παθεῖν
τι
ὑπ´
αὐτῶν
|
δυσχερανάντων |
μήτε
ἀπρεπῶς
δουλῶσαι
τὴν
αὑτοῦ |