Discours, Par.
[18, 20]	ὡς ἔλαττον ἐπισταμένῳ γράψαι. βουλοίμην	δ´	ἄν, εἴ σοι κεχαρισμένον εἴη,
[18, 0]	δεομένοις, ἀλλὰ τὰς ὠφελίμους. πολὺ	δ´	ἂν ἔργον εἴη τὸ λέγειν
[18, 0]	τηλικούτῳ δύναμαι χρήσιμος εἶναι. δυναίμην	δ´	ἂν τυχόν, ὥσπερ ὁδὸν ἰόντι
[18, 10]	πολεμίους μὲν ἐπὶ βλάβῃ, φίλους	δ´	ἐπὶ τῷ συμφέροντι, καὶ μάτην
[18, 0]	εἴη πρὸς αὐτὰ σχολή. (τοῖς	δ´	ἱστορικοῖς διὰ πολλὰ ἀνάγκη τὸν
[18, 0]	μάλιστα μὲν καὶ ἡδέως, εἰ	δ´	οὖν, ἀλύπως ὑποκρίνασθαι· πλείων γὰρ
[18, 10]	κινεῖται ἡ διάνοια καὶ ἐνίοτε	δακρύω	μεταξὺ διὰ τοσούτων ἐτῶν τοῖς
[18, 20]	πάνυ μηκῦναι τὴν συμβουλίαν· σὺ	δὲ	αἴτιος ἀναπείσας καὶ προκαλεσάμενος· ὥσπερ
[18, 10]	ἱστορικὸν τὸ σύγγραμμα εἶναι. τῶν	δὲ	ἄκρων Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ καὶ
[18, 0]	οὐκ ἂν τελέως ἐφικνοῖτο, πολιτικῷ	δὲ	ἀνδρὶ πάνυ ὠφέλιμος, ἔτι δὲ
[18, 10]	τούτου μειρακίῳ ἂν ἔγραψα, σοὶ	δὲ	ἀρκεῖ τοσαῦτα. καὶ γὰρ εἰ
[18, 10]	πάντας τοὺς ῥήτορας ὑπερβεβληκότα, Λυσίαν	δὲ	βραχύτητι καὶ ἁπλότητι καὶ συνεχείᾳ
[18, 10]	αὐτοῖς οὐ τὸ τυχόν. (Ξενοφῶντα	δὲ	ἔγωγε ἡγοῦμαι ἀνδρὶ πολιτικῷ καὶ
[18, 0]	δείσαντες θαρροῦσιν ἢ λόγῳ; τίνι	δὲ	ἐξυβρίζοντες καὶ ἐπαιρόμενοι καθαιροῦνται καὶ
[18, 0]	ταῦτα ἐπὶ πλεῖστον προάγει, τῷ	δὲ	ἐπ´ ὀλίγον χρησαμένῳ συλλήψει τὴν
[18, 0]	ἐπαιρόμενοι καθαιροῦνται καὶ κολάζονται; τίνι	δὲ	ἐπιθυμιῶν ἀπέχονται; τίνα δὲ νουθετοῦντα
[18, 10]	καὶ βελτίων ἂν φαίνεσθαι. (τρέψομαι	δὲ	ἤδη ἐπὶ τοὺς Σωκρατικούς, οὓς
[18, 0]	δὲ ἀνδρὶ πάνυ ὠφέλιμος, ἔτι	δὲ	ἤθη καὶ πάθη δεινὸς πληρῶσαι,
[18, 10]	πείθεται συγκρινόμενος οὐ καταδεέστερος, ἐνίοτε	δὲ	καὶ βελτίων ἂν φαίνεσθαι. (τρέψομαι
[18, 0]	ὅσον ἕκαστος δύναται λαβεῖν. μέλη	δὲ	καὶ ἐλεγεῖα καὶ ἴαμβοι καὶ
[18, 0]	φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος ὤν. (Ὅμηρος	δὲ	καὶ πρῶτος καὶ μέσος καὶ
[18, 10]	καὶ ταῦτα ἔνεστιν. καὶ ἀπορρήτοις	δὲ	λόγοις ὡς προσήκει χρήσασθαι καὶ
[18, 10]	ἀλλ´ ἢ σφόδρα ἀραιῶς, ἐπιδιδόναι	δὲ	μᾶλλον. πρῶτον μὲν γὰρ ὁμοιότερος
[18, 0]	λόγους, μόγις καὶ τοῦτο. σὺ	δέ	με ἐπαίρεις καὶ θαρρεῖν ἀναπείθεις,
[18, 0]	τίνι δὲ ἐπιθυμιῶν ἀπέχονται; τίνα	δὲ	νουθετοῦντα πρᾳότερον φέρουσιν ἢ οὗ
[18, 10]	ἕξιν δὲ πλεῖον. καὶ γράφειν	δὲ	οὐ ταῦτά σε ἀξιῶ τὰ
[18, 0]	ἐπαινῶ σε καὶ θαυμάζω. (χάριν	δὲ	οὐ τὴν τυχοῦσαν οἶδα ὑπὲρ
[18, 0]	τε καὶ πράξεων δεῖ. σὺ	δὲ	οὔτε ἄπειρος τοῦ ἔργου οὔτε
[18, 10]	διανοημάτων πάνυ συνήθεις ποιεῖ. λέγω	δὲ	οὐχ ἵνα σύνταγμά τι ὅλον,
[18, 10]	συλλαμβάνει τοῦ γράφειν, πρὸς ἕξιν	δὲ	πλεῖον. καὶ γράφειν δὲ οὐ
[18, 10]	φαῦλον ὥστε σε λυπῆσαι. Ἔφορος	δὲ	πολλὴν μὲν ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ
[18, 0]	σχολὴν ἄγοντι πολλοῦ ἄξια· τῷ	δὲ	πράττειν τε καὶ ἅμα {τὰς
[18, 0]	ἀλλὰ καὶ γηράσκειν ἔφασκον. (πάνυ	δὲ	σύ μοι δοκεῖς φρονεῖν, ἡγούμενος
[18, 0]	χαριζομένους καὶ ἀναθήμασι κοσμοῦντας, ἐπαινουμένους	δὲ	τοὺς λέγοντας, ὡς καὶ αὐτῶν
[18, 10]	πρὸ ἡμῶν ἀπείρως ἔχειν· λέγω	δὲ	τῶν περὶ Ἀντίπατρον καὶ Θεόδωρον
[18, 10]	πολλὴν μὲν ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ	δὲ	ὕπτιον καὶ ἀνειμένον τῆς ἀπαγγελίας
[18, 10]	πολλὴν μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν	δὲ	χάριν καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ
[18, 10]	ᾗ οὐκ ἂν ἐντυγχάνοιμεν αὐτοῖς	δεδουλωμένοι	τὴν γνώμην, ὥσπερ τοῖς παλαιοῖς.
[18, 0]	ἀήθεσι τοῦ πονεῖν σώμασιν ἀλείψεως	δεῖ	μᾶλλον καὶ κινήσεως συμμέτρου ἢ
[18, 10]	οὖν, εἴ ποτε εὐφροσύνης σοι	δεῖ,	μετὰ πολλῆς ἡσυχίας ἐντεύξῃ. τὸ
[18, 0]	δὴ πρῶτον ἴσθι, ὅτι οὐ	δεῖ	σοι πόνου καὶ ταλαιπωρίας— τῷ
[18, 0]	ἑτέρων ἔργων τε καὶ πράξεων	δεῖ.	σὺ δὲ οὔτε ἄπειρος τοῦ
[18, 20]	πλάσταις οὐκ ἀπόχρη εἰπεῖν ὅτι	δεῖ	τοιάδε τὰ χρώματα εἶναι καὶ
[18, 10]	πολλάκις ὡς χρὴ τοῦτο ποιεῖν	δείκνυσιν·	εἴτε προτρέψαι καὶ παρακαλέσαι, οὐδεὶς
[18, 10]	τοῦ τρόπου. (ἐνταῦθα δή φημι	δεῖν,	κἂν εἴ τις ἐντυχὼν τῇ
[18, 0]	δοκεῖς φρονεῖν, ἡγούμενος πολιτικῷ ἀνδρὶ	δεῖν	λόγων ἐμπειρίας τε καὶ δυνάμεως.
[18, 0]	ἔτι δὲ ἤθη καὶ πάθη	δεινὸς	πληρῶσαι, καὶ γνώμας πρὸς ἅπαντα
[18, 10]	διανοίας καὶ τῷ λεληθέναι τὴν	δεινότητα;	πλὴν οὐκ ἂν ἐγώ σοι
[18, 0]	καὶ χάριτος πᾶσαν ὑπερβέβληκε τὴν	δεινότητα	τῶν παλαιῶν κωμικῶν, ἥ τε
[18, 10]	μὲν δυνάμει τε ἀπαγγελίας καὶ	δεινότητι	διανοίας καὶ πλήθει λόγων πάντας
[18, 10]	καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ λόγων	δεινότητι	μόνον, ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι
[18, 0]	χρῄζεις δικανικῆς δυνάμεώς τε καὶ	δεινότητος,	ἀλλὰ τῆς πολιτικῷ ἀνδρὶ πρεπούσης
[18, 20]	εἰπεῖν τὰ παλαίσματα, ἀλλὰ καὶ	δεῖξαι	ἀνάγκη τῷ μαθησομένῳ· οὕτω καὶ
[18, 0]	τις πρεσβύτης ἐνίοτε νομεὺς ἐπίτομον	δείξας	ἢ καὶ λεωφόρον, ἣν οὐκ
[18, 0]	τίνι μὲν γὰρ μᾶλλον ἄνθρωποι	δείσαντες	θαρροῦσιν ἢ λόγῳ; τίνι δὲ
[18, 20]	ἔγωγε, καὶ εἰ ἀναγιγνώσκειν με	δέοι	σοῦ ἀκροωμένου, τῆς σῆς ἕνεκα
[18, 0]	μὴ ὀκνεῖν, μηδὲ εἰ πονεῖν	δέοι,	σφόδρα μοι ἔδοξε γενναίας ψυχῆς
[18, 0]	πολυτελεστάτας τροφὰς συντάττουσι τοῖς θεραπείας	δεομένοις,	ἀλλὰ τὰς ὠφελίμους. πολὺ δ´
[18, 10]	Θουκυδίδης ἐμοὶ δοκεῖ καὶ τῶν	δευτέρων	Θεόπομπος. καὶ γὰρ ῥητορικόν τι
[18, 10]	χάριτος Σωκρατικῆς ἄμοιρον. τοὺς μὲν	δὴ	ἄλλους μακρὸν ἂν εἴη ἔργον
[18, 10]	ἤδη ἐπὶ τοὺς Σωκρατικούς, οὓς	δὴ	ἀναγκαιοτάτους εἶναί φημι παντὶ ἀνδρὶ
[18, 0]	ἀσκήσεως καὶ πόνου. τῶν μὲν	δὴ	ποιητῶν συμβουλεύσαιμ´ ἄν σοι Μενάνδρῳ
[18, 0]	ἅμα καὶ ἀρκούσης. (τοῦτο μὲν	δὴ	πρῶτον ἴσθι, ὅτι οὐ δεῖ
[18, 0]	ἀλλὰ τοὺς λέγοντας. ὅτι μὲν	δὴ	ταῦτα καὶ συνεώρακας καὶ ἐπιχειρεῖς
[18, 10]	καὶ γενναιότητα τοῦ τρόπου. (ἐνταῦθα	δή	φημι δεῖν, κἂν εἴ τις
[18, 10]	τοὺς ἀρίστους τίς οὐκ ἐπίσταται,	Δημοσθένην	μὲν δυνάμει τε ἀπαγγελίας καὶ
[18, 10]	εἴτε πόλεως ἀφηγούμενος, εἴτε ἐν	δήμῳ	λέγων εἴτε ἐν βουλευτηρίῳ, εἴτε
[18, 10]	καὶ ἐν βουλῇ καὶ ἐν	δήμῳ	ὀρέγοντός σοι χεῖρα αἰσθήσῃ τοῦ
[18, 0]	μὴ οὕτως, αὐτὸν ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ	δι´	ἑτέρων ἐπισταμένων μάλιστα μὲν καὶ
[18, 0]	κεκτημένον, καὶ πάσης ἐξουσίας οὔσης	δι´	ἡμέρας καὶ νυκτὸς τρυφᾶν, ὅμως
[18, 0]	αὐτὰ σχολή. (τοῖς δ´ ἱστορικοῖς	διὰ	πολλὰ ἀνάγκη τὸν πολιτικὸν ἄνδρα
[18, 0]	δυσπραγίαν τε πᾶσαν οἴσει γενναίως	διὰ	τὸ μηδ´ ἐν οἷς εὖ
[18, 10]	διάνοια καὶ ἐνίοτε δακρύω μεταξὺ	διὰ	τοσούτων ἐτῶν τοῖς λόγοις ἐντυγχάνων)
[18, 20]	καὶ ἐντυγχάνοντες τοῖς παλαιοῖς καὶ	διαλεγόμενοι	περὶ αὐτῶν χρήσιμοί τι γενοίμεθα·
[18, 10]	ταὐτὸ, καὶ βασιλικοῖς τίνα τρόπον	διαλεχθῆναι,	καὶ ἐξαπατῆσαι ὅπως πολεμίους μὲν
[18, 10]	πάντα Ξενοφῶν. τά τε γὰρ	διανοήματα	σαφῆ καὶ ἁπλᾶ καὶ παντὶ
[18, 10]	ἀπαγγελίας καὶ τῇ ἀκριβείᾳ τῶν	διανοημάτων	πάνυ συνήθεις ποιεῖ. λέγω δὲ
[18, 10]	λόγοις (ἐμοὶ γοῦν κινεῖται ἡ	διάνοια	καὶ ἐνίοτε δακρύω μεταξὺ διὰ
[18, 10]	μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι τὴν αὑτοῦ	διάνοιαν	καὶ τὸ ἐκείνοις κεχαρισμένον ἐκ
[18, 0]	ἐμαυτοῦ, ὅτι με πρὸς τὴν	διάνοιαν	ταύτην καὶ τὸ ἐγχείρημα χρήσιμον
[18, 10]	δυνάμει τε ἀπαγγελίας καὶ δεινότητι	διανοίας	καὶ πλήθει λόγων πάντας τοὺς
[18, 10]	βραχύτητι καὶ ἁπλότητι καὶ συνεχείᾳ	διανοίας	καὶ τῷ λεληθέναι τὴν δεινότητα;
[18, 0]	πράξεις} καὶ τοὺς λόγους αὔξειν	διανοουμένῳ	οὐκ ἂν εἴη πρὸς αὐτὰ
[18, 0]	καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων ἀσφαλῶς	διάξει	καὶ οὔτε εὖ πράττων παρὰ
[18, 0]	ἐπιστάμενος ἄριστα οἷς αὐτὸς ἐγχειρεῖ	διαπράξεται	καὶ ἐκ τῶν ἐνόντων ἀσφαλῶς
[18, 0]	καὶ γέροντι, τοσοῦτον ἀφ´ αὑτοῦ	διδοὺς	ὅσον ἕκαστος δύναται λαβεῖν. μέλη
[18, 10]	σοῦ λεχθῆναι δυνησομένων, ὃν οὐ	διείληπται	καὶ κανόνος ἂν τρόπον ὑπόσχοι
[18, 0]	καὶ ἐλεγεῖα καὶ ἴαμβοι καὶ	διθύραμβοι	τῷ μὲν σχολὴν ἄγοντι πολλοῦ
[18, 0]	τὸ πράττειν δύνασαι οὔτε χρῄζεις	δικανικῆς	δυνάμεώς τε καὶ δεινότητος, ἀλλὰ
[18, 10]	ἐν βουλευτηρίῳ, εἴτε καὶ ἐν	δικαστηρίῳ	μὴ ὡς ῥήτωρ ἐθέλοι μόνον,
[18, 10]	τὰ τῷ τοιούτῳ προσήκοντα ἐν	δίκῃ	εἰπεῖν· πάντων ἄριστος ἐμοὶ δοκεῖ
[18, 0]	ὡς καὶ αὐτῶν ἐκείνων αἰτίους.	διὸ	καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἀρχαιότατοι
[18, 10]	οὕτως λόγων οὐδὲν εἶδος ἔμοιγε	δοκεῖ	ἀκοῇ προσηνὲς ἂν γενέσθαι χάριτος
[18, 10]	δίκῃ εἰπεῖν· πάντων ἄριστος ἐμοὶ	δοκεῖ	καὶ λυσιτελέστατος πρὸς ταῦτα πάντα
[18, 10]	τῶν δὲ ἄκρων Θουκυδίδης ἐμοὶ	δοκεῖ	καὶ τῶν δευτέρων Θεόπομπος. καὶ
[18, 0]	ἔφασκον. (πάνυ δὲ σύ μοι	δοκεῖς	φρονεῖν, ἡγούμενος πολιτικῷ ἀνδρὶ δεῖν
[18, 10]	ὑπ´ αὐτῶν δυσχερανάντων μήτε ἀπρεπῶς	δουλῶσαι	τὴν αὑτοῦ διάνοιαν καὶ τὸ
[18, 0]	καὶ τηλικούτῳ δύναμαι χρήσιμος εἶναι.	δυναίμην	δ´ ἂν τυχόν, ὥσπερ ὁδὸν
[18, 0]	ἐπὶ πλεῖστον ἥκοντι καὶ τηλικούτῳ	δύναμαι	χρήσιμος εἶναι. δυναίμην δ´ ἂν
[18, 0]	ἐν τῷ ἀκμαιοτάτῳ ὄντα καὶ	δυνάμει	οὐδενὸς λειπόμενον καὶ ἄφθονα κεκτημένον,
[18, 10]	τίς οὐκ ἐπίσταται, Δημοσθένην μὲν	δυνάμει	τε ἀπαγγελίας καὶ δεινότητι διανοίας
[18, 10]	τούτων γὰρ ἁπλούστεραί τε αἱ	δυνάμεις	καὶ εὐληπτότεραι αἱ κατασκευαὶ καὶ
[18, 10]	τοιαύτην ὕλην. αἱ γὰρ τούτων	δυνάμεις	καὶ ταύτῃ ἂν εἶεν ἡμῖν
[18, 0]	δεῖν λόγων ἐμπειρίας τε καὶ	δυνάμεως.	καὶ γὰρ πρὸς τὸ ἀγαπᾶσθαι
[18, 0]	πράττειν δύνασαι οὔτε χρῄζεις δικανικῆς	δυνάμεώς	τε καὶ δεινότητος, ἀλλὰ τῆς
[18, 10]	ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν	δύναμιν.	(εἰ γοῦν ἐθελήσειας αὐτοῦ τῇ
[18, 10]	ἐλάττονι πόνῳ γίγνεται· ἔπειτα πρὸς	δύναμιν	μὲν ἧττον συλλαμβάνει τοῦ γράφειν,
[18, 0]	καὶ πρὸς ἀσκήσει γενέσθαι καὶ	δύναμιν	περιποιήσασθαι ἐναγώνιον ἑτέρων ἔργων τε
[18, 0]	ἔργου οὔτε ἀπολιπεῖν τὸ πράττειν	δύνασαι	οὔτε χρῄζεις δικανικῆς δυνάμεώς τε
[18, 10]	καὶ μόνον τῶν παλαιῶν ἐξαρκεῖν	δύνασθαι·	εἴτε ἐν πολέμῳ τις στρατηγῶν
[18, 10]	τοῖς παλαιοῖς. ὑπὸ γὰρ τοῦ	δύνασθαί	τι τῶν εἰρημένων αἰτιάσασθαι μάλιστα
[18, 0]	ἀφ´ αὑτοῦ διδοὺς ὅσον ἕκαστος	δύναται	λαβεῖν. μέλη δὲ καὶ ἐλεγεῖα
[18, 10]	εὑρήσεις τῶν ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι	δυνησομένων,	ὃν οὐ διείληπται καὶ κανόνος
[18, 10]	ἀναλάβοις, πολὺ ὀνήσει· καὶ εἰ	δυσκόλως	ἔχοις καὶ μετὰ ὀδύνης πράττοις,
[18, 0]	εὖ πράττων παρὰ μέτρον ἐπαρθήσεται,	δυσπραγίαν	τε πᾶσαν οἴσει γενναίως διὰ
[18, 0]	εἶναι πράξεων καὶ εὐτυχιῶν καὶ	δυστυχιῶν	οὐ κατὰ λόγον μόνον, ἀλλὰ
[18, 10]	μήτε παθεῖν τι ὑπ´ αὐτῶν	δυσχερανάντων	μήτε ἀπρεπῶς δουλῶσαι τὴν αὑτοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/12/2008