HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τηλικαύτην 3
τὴν 47
τήν 1
τῆς 44
τι 22
τί 24
τίθενται 1

Fréquences [« »]
37 ἐν
43 τὰ
41 τοῦ
44 τῆς
47 ἂν
47 τὴν
48 μὲν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Au peuple de Tarse (discours 33; traduction anglaise)

τῆς

Discours, par.

[33, 45]   Περσέως καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τῶν ἄλλων θεῶν,

[33, 40]   ἁρμονίᾳ κρατοῦντος; ~εἰ δὲ ἐκ τῆς ἀκοῆς δέοι τεκμαίρεσθαι περὶ τῶν

[33, 50]   κακοδαίμονες· τὰ δὲ τοιαῦτα ξύμβολα τῆς ἀκρασίας μηνύει τὸ ἦθος καὶ

[33, 5]   κελεύοντες, ἄγευστοι δῆλον ὅτι τῶν τῆς ἀληθείας ὄντες λόγων, ἔπειθ´ ἡδύ

[33, 60]   οὔκουν ἡμῶν ὄφελος οὐδὲν οὐδὲ τῆς ἀνειμένης ταύτης καὶ ἀσθενοῦς παραμυθίας,

[33, 60]   ἀπρεπεῖ καὶ τοῦτο τὸ νόσημα {τῆς ἀπρεπείας καὶ ἀναισχυντίας} κύκλῳ περιιὸν

[33, 25]   Θετταλίας; οὐχ ὁ Λάδων διὰ τῆς Ἀρκαδίας ἀναστάτου γενομένης; οὐκ αὐτὸς

[33, 55]   εἰ παρὰ μικρὸν ἐνδοίη τὰ τῆς ἁρμονίας. τοιγαροῦν φασι Λακεδαιμονίους, ἐπειδὴ

[33, 45]   ὅμως οὔτε τοῦ ὀνόματος οὔτε τῆς ἀρχαιότητος (οὔτε τῆς δόξης φείδεσθε.

[33, 60]   τὸ τοῦ αἰσχίστου ἔργου καὶ τῆς ἀσελγεστάτης πράξεως ὥσπερ ἂν φθεγγόμενος,

[33, 20]   Κασσάνδραν Ὅμηρος οὔ φησι λείπεσθαι τῆς Ἀφροδίτης τὸ εἶδος. (ἀλλ´ ὅμως,

[33, 10]   πατρὶ δὲ αὐτοῦ χρωμένῳ πρὸ (τῆς γενέσεως ἀθάνατόν οἱ παῖδα γενήσεσθαι

[33, 45]   τοιγαροῦν ἀπὸ τῶν ὤτων ἀρξάμεναι τῆς διαφθορᾶς ἀπολώλασιν αἱ πλείους. ἡ

[33, 45]   ὀνόματος οὔτε τῆς ἀρχαιότητος (οὔτε τῆς δόξης φείδεσθε. τί δὴ οἴεσθε,

[33, 35]   ἀκούειν καὶ μηδένα δύνασθαι δίχα τῆς δυσφημίας ταύτης προελθεῖν μηδὲ ἐπ´

[33, 20]   ἐποιήσατο οἰνοχόον. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐπηκολούθησεν ἡ ἀρίστη τῶν

[33, 55]   ὡς διαφθειρομένης ἐν τοῖς θεάτροις τῆς Ἑλλάδος. οὕτω σφόδρα τὰ ὦτα

[33, 40]   κίνδυνος, ὅπου δὲ ἀσελγείας, ὕβρεως, τῆς ἐσχάτης διαφθορᾶς. (καὶ πρόσεστιν οὐδεμία

[33, 35]   τὸ δὲ τοιοῦτον ἀναισχυντίας, ἀσελγείας τῆς ἐσχάτης. οὐκοῦν εἰκὸς ἐν δυστυχέσι

[33, 50]   ἀφιέναι· πόθεν; ἀλλ´ ἔστι σημεῖον τῆς ἐσχάτης ὕβρεως καὶ ἀπονοίας καὶ

[33, 20]   πλῆθος ἢ τῶν πεδίων ἢ τῆς Ἴδης τὸ κάλλος ἢ τοῦ

[33, 20]   πόλεως ἀπώλοντο, καὶ ἴσχυσεν ὁ τῆς Ἰθάκης πολίτης περιγενέσθαι τῶν ἐκ

[33, 25]   πράττειν ἄμεινον. τί δ´ αὐτῆς τῆς Ἰταλίας; οὐ Σύβαρις μὲν ὅσῳ

[33, 20]   Νεῖλος ὑμῶν διέρχηται τὴν πόλιν τῆς Κασταλίας γενόμενος διαυγέστερος, οὐδ´ ἂν

[33, 60]   πρόσωπα καὶ παιδικὰ παρ´ ἡλικίαν τῆς λάχνης ταύτης ἀπηλλαγμένα, εἶτα, τοῦτο

[33, 10]   τελευτὴν καὶ πρὶν ἢ γενέσθαι τῆς μεγίστης ἔτυχε μαρτυρίας παρὰ τοῦ

[33, 45]   οὖσαν τὴν πόλιν, προύκρινεν ἂν τῆς μετ´ ἐκείνου διατριβῆς τὴν ἐνθάδε;

[33, 45]   καὶ τὸ ἀξίωμα ἔχει τὸ τῆς μητρός· ἀλλ´ ὅμως οὔτε τοῦ

[33, 40]   δαῖτα τίθενται· καὶ πάλιν ἐκ τῆς νήσου τῶν Κυκλώπων ἀκούοντα τῶν

[33, 45]   σώματος, (μηδὲ αὐτὰς ὁρᾶν ἔξω τῆς ὁδοῦ μηδέν. καίτοι τί δύνανται

[33, 35]   δεδωκότα βλασφημίας, ὥστε δημοσίᾳ κατὰ τῆς πόλεως ἔχειν ὅ, τι λέγωσι

[33, 30]   συμβαῖνον, ἀλλ´ ἀεὶ καὶ πανταχοῦ τῆς πόλεως, κἂν ἀπειλῇ τις κἂν

[33, 25]   αἰτίαν λέγετε· τὸν δὲ τρόπον τῆς πόλεως μεταβάλλοντα ὁρῶντες καὶ χείρω

[33, 50]   τῶν ὑμετέρων πολιτῶν οὐκ ἐξελαύνετε τῆς πόλεως; οὐκ ἴστε ὅτι τὸ

[33, 0]   ἀκούσεσθαι οἰόμενοι καὶ δημόσιον ὕμνον τῆς πόλεως, περί τε Περσέως καὶ

[33, 15]   ὑμῖν οὗτος διὰ μέσης διαρρεῖ τῆς πόλεως, πρὸς τούτοις δὲ μητρόπολις

[33, 30]   ἐν τῇ νηὶ κινδυνεύοντας ἀμελοῖ τῆς σωτηρίας. τί δέ; ἂν ὅλος

[33, 55]   τὴν διάνοιαν καὶ ἀδικεῖσθαι τὰ τῆς σωφροσύνης, εἰ παρὰ μικρὸν ἐνδοίη

[33, 45]   τὸ σῶφρον καὶ τὸ αὐστηρὸν τῆς τότε ἀγωγῆς, ὧν ἐστι τὸ

[33, 0]   καὶ Ἡρακλέους καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τῆς τριαίνης καὶ περὶ χρησμῶν τῶν

[33, 60]   τὴν ἑαυτοῦ, καὶ τὰ σημεῖα τῆς φύσεως μὴ δυνάμενος ἀνελεῖν, μηδ´

[33, 60]   τοῖς σοφοῖς καὶ νέοις ἡ τῆς φύσεως τέχνη, καθάπερ ἀρχαία τις

[33, 40]   τε προβάτων (βληχωμένων καὶ αὐτῶν τῆς φωνῆς, ὡς ἂν οἶμαι νεμόντων,

[33, 0]   ἔτι δὲ οἶμαι περί τε τῆς χώρας καὶ τῶν ὀρῶν τῶν

Discours, par.
[33, 45]	Περσέως καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ	τῆς	Ἀθηνᾶς καὶ τῶν ἄλλων θεῶν,
[33, 40]	ἁρμονίᾳ κρατοῦντος; ~εἰ δὲ ἐκ	τῆς	ἀκοῆς δέοι τεκμαίρεσθαι περὶ τῶν
[33, 50]	κακοδαίμονες· τὰ δὲ τοιαῦτα ξύμβολα	τῆς	ἀκρασίας μηνύει τὸ ἦθος καὶ
[33, 5]	κελεύοντες, ἄγευστοι δῆλον ὅτι τῶν	τῆς	ἀληθείας ὄντες λόγων, ἔπειθ´ ἡδύ
[33, 60]	οὔκουν ἡμῶν ὄφελος οὐδὲν οὐδὲ	τῆς	ἀνειμένης ταύτης καὶ ἀσθενοῦς παραμυθίας,
[33, 60]	ἀπρεπεῖ καὶ τοῦτο τὸ νόσημα	{τῆς	ἀπρεπείας καὶ ἀναισχυντίας} κύκλῳ περιιὸν
[33, 25]	Θετταλίας; οὐχ ὁ Λάδων διὰ	τῆς	Ἀρκαδίας ἀναστάτου γενομένης; οὐκ αὐτὸς
[33, 55]	εἰ παρὰ μικρὸν ἐνδοίη τὰ	τῆς	ἁρμονίας. τοιγαροῦν φασι Λακεδαιμονίους, ἐπειδὴ
[33, 45]	ὅμως οὔτε τοῦ ὀνόματος οὔτε	τῆς	ἀρχαιότητος (οὔτε τῆς δόξης φείδεσθε.
[33, 60]	τὸ τοῦ αἰσχίστου ἔργου καὶ	τῆς	ἀσελγεστάτης πράξεως ὥσπερ ἂν φθεγγόμενος,
[33, 20]	Κασσάνδραν Ὅμηρος οὔ φησι λείπεσθαι	τῆς	Ἀφροδίτης τὸ εἶδος. (ἀλλ´ ὅμως,
[33, 10]	πατρὶ δὲ αὐτοῦ χρωμένῳ πρὸ	(τῆς	γενέσεως ἀθάνατόν οἱ παῖδα γενήσεσθαι
[33, 45]	τοιγαροῦν ἀπὸ τῶν ὤτων ἀρξάμεναι	τῆς	διαφθορᾶς ἀπολώλασιν αἱ πλείους. ἡ
[33, 45]	ὀνόματος οὔτε τῆς ἀρχαιότητος (οὔτε	τῆς	δόξης φείδεσθε. τί δὴ οἴεσθε,
[33, 35]	ἀκούειν καὶ μηδένα δύνασθαι δίχα	τῆς	δυσφημίας ταύτης προελθεῖν μηδὲ ἐπ´
[33, 20]	ἐποιήσατο οἰνοχόον. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ἐκ	τῆς	Ἑλλάδος ἐπηκολούθησεν ἡ ἀρίστη τῶν
[33, 55]	ὡς διαφθειρομένης ἐν τοῖς θεάτροις	τῆς	Ἑλλάδος. οὕτω σφόδρα τὰ ὦτα
[33, 40]	κίνδυνος, ὅπου δὲ ἀσελγείας, ὕβρεως,	τῆς	ἐσχάτης διαφθορᾶς. (καὶ πρόσεστιν οὐδεμία
[33, 35]	τὸ δὲ τοιοῦτον ἀναισχυντίας, ἀσελγείας	τῆς	ἐσχάτης. οὐκοῦν εἰκὸς ἐν δυστυχέσι
[33, 50]	ἀφιέναι· πόθεν; ἀλλ´ ἔστι σημεῖον	τῆς	ἐσχάτης ὕβρεως καὶ ἀπονοίας καὶ
[33, 20]	πλῆθος ἢ τῶν πεδίων ἢ	τῆς	Ἴδης τὸ κάλλος ἢ τοῦ
[33, 20]	πόλεως ἀπώλοντο, καὶ ἴσχυσεν ὁ	τῆς	Ἰθάκης πολίτης περιγενέσθαι τῶν ἐκ
[33, 25]	πράττειν ἄμεινον. τί δ´ αὐτῆς	τῆς	Ἰταλίας; οὐ Σύβαρις μὲν ὅσῳ
[33, 20]	Νεῖλος ὑμῶν διέρχηται τὴν πόλιν	τῆς	Κασταλίας γενόμενος διαυγέστερος, οὐδ´ ἂν
[33, 60]	πρόσωπα καὶ παιδικὰ παρ´ ἡλικίαν	τῆς	λάχνης ταύτης ἀπηλλαγμένα, εἶτα, τοῦτο
[33, 10]	τελευτὴν καὶ πρὶν ἢ γενέσθαι	τῆς	μεγίστης ἔτυχε μαρτυρίας παρὰ τοῦ
[33, 45]	οὖσαν τὴν πόλιν, προύκρινεν ἂν	τῆς	μετ´ ἐκείνου διατριβῆς τὴν ἐνθάδε;
[33, 45]	καὶ τὸ ἀξίωμα ἔχει τὸ	τῆς	μητρός· ἀλλ´ ὅμως οὔτε τοῦ
[33, 40]	δαῖτα τίθενται· καὶ πάλιν ἐκ	τῆς	νήσου τῶν Κυκλώπων ἀκούοντα τῶν
[33, 45]	σώματος, (μηδὲ αὐτὰς ὁρᾶν ἔξω	τῆς	ὁδοῦ μηδέν. καίτοι τί δύνανται
[33, 35]	δεδωκότα βλασφημίας, ὥστε δημοσίᾳ κατὰ	τῆς	πόλεως ἔχειν ὅ, τι λέγωσι
[33, 30]	συμβαῖνον, ἀλλ´ ἀεὶ καὶ πανταχοῦ	τῆς	πόλεως, κἂν ἀπειλῇ τις κἂν
[33, 25]	αἰτίαν λέγετε· τὸν δὲ τρόπον	τῆς	πόλεως μεταβάλλοντα ὁρῶντες καὶ χείρω
[33, 50]	τῶν ὑμετέρων πολιτῶν οὐκ ἐξελαύνετε	τῆς	πόλεως; οὐκ ἴστε ὅτι τὸ
[33, 0]	ἀκούσεσθαι οἰόμενοι καὶ δημόσιον ὕμνον	τῆς	πόλεως, περί τε Περσέως καὶ
[33, 15]	ὑμῖν οὗτος διὰ μέσης διαρρεῖ	τῆς	πόλεως, πρὸς τούτοις δὲ μητρόπολις
[33, 30]	ἐν τῇ νηὶ κινδυνεύοντας ἀμελοῖ	τῆς	σωτηρίας. τί δέ; ἂν ὅλος
[33, 55]	τὴν διάνοιαν καὶ ἀδικεῖσθαι τὰ	τῆς	σωφροσύνης, εἰ παρὰ μικρὸν ἐνδοίη
[33, 45]	τὸ σῶφρον καὶ τὸ αὐστηρὸν	τῆς	τότε ἀγωγῆς, ὧν ἐστι τὸ
[33, 0]	καὶ Ἡρακλέους καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος	τῆς	τριαίνης καὶ περὶ χρησμῶν τῶν
[33, 60]	τὴν ἑαυτοῦ, καὶ τὰ σημεῖα	τῆς	φύσεως μὴ δυνάμενος ἀνελεῖν, μηδ´
[33, 60]	τοῖς σοφοῖς καὶ νέοις ἡ	τῆς	φύσεως τέχνη, καθάπερ ἀρχαία τις
[33, 40]	τε προβάτων (βληχωμένων καὶ αὐτῶν	τῆς	φωνῆς, ὡς ἂν οἶμαι νεμόντων,
[33, 0]	ἔτι δὲ οἶμαι περί τε	τῆς	χώρας καὶ τῶν ὀρῶν τῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/12/2007