Livre, Chap.
[17, 63]	τι συνέβη καὶ περὶ τὴν	τοῦ	Αγιδος τελευτὴν γενέσθαι· ἀγωνισάμενος γὰρ
[17, 84]	ἡ μὲν βασίλισσα τὴν μεγαλοψυχίαν	τοῦ	Αλεξάνδρου θαυμάσασα δῶρά τε κράτιστα
[17, 101]	πρὸς αὐτόν, οἵ τε φίλοι	τοῦ	Αλεξάνδρου καὶ πάντες οἱ περὶ
[17, 1]	ἀρχὴν ἔσχεν ἀπὸ τῆς Φιλίππου	τοῦ	Αμύντου βασιλείας· περιελήφθησαν δ' ἐν
[17, 41]	δεισιδαιμονήσαντες χρυσαῖς σειραῖς προσέδησαν τὸ	τοῦ	Απόλλωνος ξόανον τῇ βάσει, ἐμποδίζοντες,
[17, 108]	ἐδολοφονήθη. Οἱ δ' Αθηναῖοι τῶν	τοῦ	Αρπάλου χρημάτων λόγον ἀναζητοῦντες Δημοσθένην
[17, 73]	εἰς Βάκτρα ποιούμενος ὑπὸ Βήσσου	τοῦ	Βάκτρων σατράπου κατὰ τὴν ἀναχώρησιν
[17, 20]	τὸν ἵππον ἀπέκοψε τὴν χεῖρα	τοῦ	βαρβάρου. ~Περὶ δ' ἀμφοτέρων τῶν
[17, 48]	γενόμενος ἀπέφαινεν ἑαυτὸν ὑπὸ Δαρείου	τοῦ	βασιλέως ἀπεστάλθαι στρατηγὸν διὰ τὸ
[17, 115]	καὶ φίλων ἕκαστος στοχαζόμενος τῆς	τοῦ	βασιλέως ἀρεσκείας κατεσκεύαζεν εἴδωλα δι'
[17, 5]	τὸν δὲ νεώτατον τῶν υἱῶν	τοῦ	βασιλέως Αρσὴν εἰσήγαγεν εἰς τὴν
[17, 99]	ἐπλήρωσαν. (Ἐπὶ πολλὰς δὲ ἡμέρας	τοῦ	βασιλέως ἀσχοληθέντος περὶ τὴν θεραπείαν
[17, 20]	μὲν ὢν Πέρσης, Δαρείου δὲ	τοῦ	βασιλέως γαμβρός, ἀνδρείᾳ δὲ διαφέρων,
[17, 93]	ὑπὸ τῆς βασιλίσσης ἀγαπηθῆναι καὶ	τοῦ	βασιλέως διὰ τῆς γυναικὸς δολοφονηθέντος
[17, 118]	δ' αἰεὶ τῆς ἔχθρας αὐξομένης,	τοῦ	βασιλέως διὰ τὸ πρὸς τὸ
[17, 106]	(Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν	τοῦ	βασιλέως διατρίβοντος ἔν τινι παραθαλαττίῳ
[17, 116]	ἀνέσεις καὶ πανηγυρικὸν βίον ἐκτραπέντος	τοῦ	βασιλέως, δοκοῦντος ἰσχύειν τότε πλεῖστον
[17, 32]	τῶν φίλων. ~Ἡ δὲ μήτηρ	τοῦ	βασιλέως ἔγραψε πρὸς τὸν Αλέξανδρον
[17, 74]	ἐν τῇ στρατιᾷ τῇ μετὰ	τοῦ	βασιλέως ἔδωκεν ἑκάστῳ τρία τάλαντα.
[17, 41]	πρῶτον προσπλέοντες τῷ χώματι κατεγέλων	τοῦ	βασιλέως, εἰ τοῦ Ποσειδῶνος ἑαυτὸν
[17, 86]	βασιλείαν. (Ἀπέχοντος δὲ τεσσαράκοντα σταδίους	τοῦ	βασιλέως ἐκτάξας τὴν δύναμιν ὡς
[17, 5]	(Τοῦ δ' Εκαταίου κατὰ τὰς	τοῦ	βασιλέως ἐντολὰς δολοφονήσαντος τὸν Ατταλον
[17, 40]	ταύτης τῆς χάριτος ἀντιλήψεσθαι παρὰ	τοῦ	βασιλέως, ἐπισπώμενοι μὲν τὸν Αλέξανδρον
[17, 108]	ῥώμαις. (Κατὰ δέ τινας ἐντολὰς	τοῦ	βασιλέως ἠθροισμένοι, χρόνον ἱκανὸν ἐπιστάτας
[17, 114]	τὸ θεῖον ὑπελάμβανον προσημαίνειν τὸν	τοῦ	βασιλέως θάνατον. Ἐγένετο δὲ καὶ
[17, 69]	διεβίβασε τοὺς στρατιώτας. Προάγοντος δὲ	τοῦ	βασιλέως θέαμα παράδοξον καὶ δεινὸν
[17, 99]	μὲν Μακεδόνες διὰ τὸν ὑπὲρ	τοῦ	βασιλέως θυμὸν πάντας τοὺς περιτυχόντας
[17, 77]	ἑκάστης νυκτὸς περιῄεσαν τὴν κλίνην	τοῦ	βασιλέως, ἵνα τὴν ἐκλογὴν αὐτὸς
[17, 76]	ἀλκῇ διαφέροντες ὑπερεφρόνησαν τὴν αὔξησιν	τοῦ	βασιλέως καὶ οὐδεμιᾶς ἐντεύξεως ἢ
[17, 118]	διενεχθῆναι πρὸς Ολυμπιάδα τὴν μητέρα	τοῦ	βασιλέως καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[17, 60]	ἥμαρτεν, τοῦ δὲ παρεστῶτος ἡνιόχου	τοῦ	βασιλέως κατατυχὼν κατέβαλεν. (Τῶν δὲ
[17, 11]	ἀντέταξαν, αὐτοὶ δὲ τοῖς μετὰ	τοῦ	βασιλέως Μακεδόσι πολλαπλασίοις οὖσι συνάπτειν
[17, 6]	προκαλεσάμενον ἀπέκτεινεν καὶ ὑπὸ μὲν	τοῦ	βασιλέως μεγάλαις ἐτιμήθη δωρεαῖς, παρὰ
[17, 10]	ὑπ' αὐτὴν δὲ τὴν ἔφοδον	τοῦ	βασιλέως οἱ κατὰ τὴν ἀγορὰν
[17, 5]	ἤδη βασιλεύοντα. (Ἑρήμου δ' ὄντος	τοῦ	βασιλέως οἴκου καὶ μηδενὸς ὄντος
[17, 2]	γεγονὸς τῷ Φιλίππῳ τῆς τελευτῆς	τοῦ	βασιλέως ὀλίγαις πρότερον ἡμέραις. (Ὁ
[17, 79]	ἀλλοτρίᾳ. τῶν γὰρ φίλων τις	τοῦ	βασιλέως ὄνομα Δίμνος, μεμψιμοιρήσας τῷ
[17, 5]	(Ἀνεῖλε δὲ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς	τοῦ	βασιλέως, ὄντας νέους παντελῶς, ὅπως
[17, 8]	Ισθμὸν καὶ διατρίβοντες ἐκαραδόκουν, προσδοκίμου	τοῦ	βασιλέως ὄντος. Αθηναῖοι δ' ἐψηφίσαντο
[17, 103]	δ' ἐζώγρησε. {Τῶν δὲ μετὰ	τοῦ	βασιλέως οὐκ ὀλίγοι τρωθέντες εἰς
[17, 36]	τοῖς ἑαυτῶν ἀκληρήμασιν. (Οἱ δὲ	τοῦ	βασιλέως παῖδες καταλαβόμενοι τὴν τοῦ
[17, 58]	φάλαγγος συνασπιζούσης καὶ κατὰ τὰς	τοῦ	βασιλέως παραγγελίας ταῖς σαρίσαις πάντων
[17, 8]	δὲ Θηβαῖοι πρὸ μὲν τῆς	τοῦ	βασιλέως παρουσίας τὴν Καδμείαν τάφροις
[17, 6]	ἀνδρείᾳ Περσῶν· Αρταξέρξου γάρ ποτε	τοῦ	βασιλέως πολεμοῦντος πρὸς Καδουσίους καί
[17, 86]	περιέπεσε παραδόξῳ περιπετείᾳ. (Ταξίλου γὰρ	τοῦ	βασιλέως προτετελευτηκότος υἱὸς αὐτοῦ Μῶφις
[17, 100]	ὁμοεθνῶν ὄντων τῷ Κοράγῳ καὶ	τοῦ	βασιλέως συμφιλοτιμουμένου, τῶν δὲ Ελλήνων
[17, 72]	πρᾶξιν ταύτην προσήκειν Αλεξάνδρῳ καὶ	τοῦ	βασιλέως συνεξαρθέντος τοῖς λόγοις πάντες
[17, 112]	μαντείας γνόντες τὴν μέλλουσαν γίνεσθαι	τοῦ	βασιλέως τελευτὴν ἐν Βαβυλῶνι προσέταξαν
[17, 118]	πολλῆς σπουδῆς. (Μετὰ δὲ τὴν	τοῦ	βασιλέως τελευτὴν Σισύγγαμβρις ἡ Δαρείου
[17, 62]	τῶν ὅλων κίνδυνον ὥρμησαν, Αγιδος	τοῦ	βασιλέως τὴν πάντων ἔχοντος ἡγεμονίαν.
[17, 4]	πυθόμενοι τὴν εἰς Βοιωτίαν πάροδον	τοῦ	βασιλέως τῆς προϋπαρχούσης καταφρονήσεως ἀπέστησαν·
[17, 106]	τινὲς μὲν μισθοφόρους ἔχοντες ἀφίσταντο	τοῦ	βασιλέως, τινὲς δὲ χρήματα συσκευασάμενοι
[17, 117]	τῶν συγγραφέων περὶ τῆς τελευτῆς	τοῦ	βασιλέως τούτου διαπεφωνήκασιν, ἀποφαινόμενοι διὰ
[17, 40]	αὐτόν· οἱ δὲ Τύριοι βουλομένου	τοῦ	βασιλέως τῷ Ηρακλεῖ τῷ Τυρίῳ
[17, 65]	ἐκ δὲ τῆς Μακεδονίαστῶν φίλων	τοῦ	βασιλέως υἱοὶ πεντήκοντα πρὸς τὴν
[17, 31]	λύσειν τὴν νόσον. (Ἀσμένως δὲ	τοῦ	βασιλέως ὑπακούσαντος διὰ τὸ λέγεσθαι
[17, 85]	ὀργάνων ἐπισταθέντων, πρὸς δὲ τούτοις	τοῦ	βασιλέως φανεροῦ καθεστῶτος ὡς οὐκ
[17, 85]	τῶν Μακεδόνων ἀρετὰς καὶ τὴν	τοῦ	βασιλέως φιλοτιμίαν νυκτὸς ἐξέλιπον τὴν
[17, 35]	διεφοροῦντο. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	τοῦ	βασιλέως φίλων καὶ συγγενῶν καὶ
[17, 102]	δὲ ταῦτα εἰς τὴν Μουσικάνου	τοῦ	βασιλέως χώραν καταντήσας τόν τε
[17, 76]	βασιλικοὺς ἵππους ἀγόντων παίδων βραχὺ	τοῦ	βασιλέως χωρισθέντων ἐπιβαλόντες τινὲς τῶν
[17, 34]	ἐσωρεύθη πλῆθος· πάντες γὰρ ἐφιέμενοι	τοῦ	βασιλέως ψαῦσαι πρὸς ἀλλήλους ἐκθυμότατα
[17, 41]	(Ὡς δ' εἰς τὴν ἄφεσιν	τοῦ	βέλους διέτεινε τὸ κατασκευαζόμενον ὑπὸ
[17, 112]	ἀναστήσῃ τὸν καθῃρημένον ὑπὸ Περσῶν	τοῦ	Βήλου τάφον καὶ τὴν βεβουλευμένην
[17, 109]	πλῆθος ἐτόλμησεν αὐτὸς καταβὰς ἀπὸ	τοῦ	βήματος τοὺς αἰτιωτάτους τῆς ταραχῆς
[17, 118]	ἑαυτῆς ἐρημίαν, ἐπὶ τῆς ἐσχάτης	τοῦ	βίου γραμμῆς ἐγκαρτερήσασα πεμπταία κατέστρεψε
[17, 107]	ὑπ' Αλεξάνδρου, παράδοξον ἐποιήσατο τὴν	τοῦ	βίου καταστροφήν. (Βεβιωκὼς γὰρ ἔτη
[17, 99]	ἤδη ἀπειργασμένων ἀνδραγαθήσειε, τὴν ἐσχάτην	τοῦ	βίου καταστροφὴν εὐκλεεστάτην γενέσθαι φιλοτιμούμενος.
[17, 30]	παρρησίαν ἄκαιρον τοιαύτην ἔσχε τὴν	τοῦ	βίου καταστροφήν· (Ὁ δὲ βασιλεὺς
[17, 101]	συγκαταβάς, πολὺ δ' ἀφρονεστέραν τὴν	τοῦ	βίου καταστροφὴν ποιησάμενος. (Διὸ καὶ
[17, 48]	παρ' ἐλπίδα σφαλεὶς τοιοῦτον ἔσχε	τοῦ	βίου τὸ τέλος. Ὁμοίως δὲ
[17, 82]	ἀναστέλλουσι τὴν γῆν κατὰ τὸν	τοῦ	βλαστοῦ καιρόν. (ἅπασα δ' ἡ
[17, 108]	(Τῶν γὰρ Μακεδόνων πρὸς τὴν	τοῦ	Γάγγου ποταμοῦ διάβασιν ἀντειπόντων καὶ
[17, 47]	αὐτῷ τὴν ἐκλογὴν ποιήσασθαι ἐκ	τοῦ	γένους τῶν βασιλέων ἔφησεν εἶναί
[17, 2]	μετὰ δὲ ταῦτα τῆς ταφῆς	τοῦ	γονέως τὴν ἐνδεχομένην ἐπιμέλειαν ποιησάμενος
[17, 82]	καταστρεψάμενος ὀλίγαις ἡμέραις ὑπήκοον ἐποίησεν.	~τοῦ	δ' ἐνιαυσίου χρόνου διεληλυθότος Αθήνησι
[17, 54]	{Ἅμα δὲ τούτοις πραττομένοις τῆς	τοῦ	Δαρείου γυναικὸς ἀποθανούσης ὁ Αλέξανδρος
[17, 37]	τὸν διωγμόν, σπεύδων ἐγκρατὴς γενέσθαι	τοῦ	Δαρείου. Διανύσας δὲ σταδίους διακοσίους
[17, 23]	στόλου κατάλυσιν· προσδοκίμου γὰρ ὄντος	τοῦ	Δαρείου καὶ μελλούσης μεγάλης παρατάξεως
[17, 83]	δὲ Βῆσσον παρέδωκε τῷ ἀδελφῷ	τοῦ	Δαρείου καὶ τοῖς ἄλλοις συγγενέσιν
[17, 73]	αὐτοῦ συνήλγησε, παρακληθεὶς δὲ ὑπὸ	τοῦ	Δαρείου μετελθεῖν τὸν φόνον καὶ
[17, 36]	καταλαβὼν ἑτοίμην πᾶσαν τὴν παρασκευὴν	τοῦ	Δαρείου οἰωνίσηται τὴν ὅλην τῆς
[17, 74]	ὤν, ἅμα δὲ τῇ διώξει	τοῦ	Δαρείου πολλῶν χρημάτων κεκυριευκώς· (παρὰ
[17, 29]	τούτου τελευτῇ συνετρίβη καὶ τὰ	τοῦ	Δαρείου πράγματα. ~Προσεδόκησε μὲν γὰρ
[17, 37]	τὴν γυναῖκα καὶ τὴν μητέρα	τοῦ	Δαρείου προσελθών τις ἀπήγγειλεν ὅτι
[17, 59]	βαρβάρους ἀπεχώρουν, ἡ δὲ μήτηρ	τοῦ	Δαρείου Σισύγγαμβρις παρακαλουσῶν αὐτὴν τῶν
[17, 36]	τοῦ βασιλέως παῖδες καταλαβόμενοι τὴν	τοῦ	Δαρείου σκηνὴν τἀκείνου λουτρὰ καὶ
[17, 34]	ταῖς ἀνδραγαθίαις περὶ μὲν τὸ	τοῦ	Δαρείου τέθριππον ταχὺ νεκρῶν ἐσωρεύθη
[17, 34]	τῶν πολεμίων. (Οἱ δὲ τὸν	τοῦ	Δαρείου τεθρίππου ζυγὸν ἐπέχοντες ἵπποι,
[17, 34]	περιβόητον παρὰ Πέρσαις δόξαν προεμάχετο	τοῦ	Δαρείου τεθρίππου καὶ μετ' ἐμπειρίας
[17, 78]	τόποις καὶ φυσικῇ διαφέρουσαν ὀχυρότητι,	(τοῦ	δὲ βασιλέως ἐγγίσαντος κατεπλάγη τό
[17, 100]	καὶ τοῦ μὲν Διωξίππου συγκαταθεμένου,	τοῦ	δὲ βασιλέως ἡμέραν τῆς μάχης
[17, 27]	φεύγουσι συνεισέπεσον ἐντὸς τῶν τειχῶν·	τοῦ	δὲ βασιλέως κελεύσαντος σημῆναι τὸ
[17, 104]	πρώτου μέρους ἀπέδειξεν ἡγεμόνα Πτολεμαῖον,	τοῦ	δὲ δευτέρου Λεοννάτον, (καὶ τὴν
[17, 116]	διαπλέοντος καὶ τῶν μὲν ὑπερκειμένων,	τοῦ	δὲ διαδήματος ὑπὸ τούτων ἀρθέντος
[17, 117]	κατέκλιναν αὐτὸν καὶ προσήδρευον ἐπιμελῶς,	(τοῦ	δὲ πάθους ἐπιτείνοντος καὶ τῶν
[17, 60]	τὸν Δαρεῖον τούτου μὲν ἥμαρτεν,	τοῦ	δὲ παρεστῶτος ἡνιόχου τοῦ βασιλέως
[17, 5]	ἀπόστασιν, τοῦ μὲν Αττάλου πεφονευμένου,	τοῦ	δὲ Παρμενίωνος οἰκειότατα διακειμένου πρὸς
[17, 97]	ἀντιταττομένων τῇ τοῦ ῥεύματος βίᾳ,	τοῦ	δὲ ποταμοῦ κατισχύοντος πᾶσαν ἀνθρωπίνην
[17, 55]	βάθος ἦν ὑπὲρ τῶν μαστῶν,	τοῦ	δὲ ῥεύματος ἡ ὀξύτης πολλοὺς
[17, 79]	ὁ μὲν Δίμνος ἑαυτὸν κατέσφαξε,	τοῦ	δὲ Φιλώτου ῥᾳθυμίαν μὲν ἑαυτοῦ
[17, 20]	ὥστε τὸ μὲν κράνος διαπτύξαι,	τοῦ	δὲ χρωτὸς βραχέως ἐπιψαῦσαι. (Κατὰ
[17, 85]	πολλοὺς ἀνῄρουν τῶν προπετῶς βιαζομένων·	τοῦ	δὲ χώματος συντελεσθέντος καὶ τῶν
[17, 60]	δὲ τούτοις πραττομένοις Μαζαῖος ὁ	τοῦ	δεξιοῦ κέρατος ἡγούμενος, πλείστους ἔχων
[17, 33]	ἐφεδρεύειν προσέταξεν. (Αὐτὸς δὲ προηγούμενος	τοῦ	δεξιοῦ μέρους ἀπήντα τοῖς πολεμίοις,
[17, 57]	ἀκίνδυνον τοῖς Μακεδόσιν. Αὐτὸς δὲ	τοῦ	δεξιοῦ μέρους ἡγούμενος καὶ λοξὴν
[17, 15]	οὖν δῆμος ἀποδεξάμενος τὴν ἐπίνοιαν	τοῦ	Δημάδου τό τε ψήφισμα ἐκύρωσε
[17, 108]	τῶν χρημάτων ἀναλαβὼν ἱκέτης ἐγένετο	τοῦ	δήμου. Ἐξαιτούμενος δὲ ὑπ' Αντιπάτρου
[17, 18]	Περσῶν μεγαλοψυχίας. (Διόπερ ἐπικρατούσης τῆς	τοῦ	διαγωνίζεσθαι γνώμης οὗτοι μὲν τὰς
[17, 36]	προσεδέχοντο τὸν Αλέξανδρον, ὅπως ἀπὸ	τοῦ	διωγμοῦ γενόμενος καὶ καταλαβὼν ἑτοίμην
[17, 35]	τόπους, οἱ δὲ Μακεδόνες παυσάμενοι	τοῦ	διωγμοῦ πρὸς ἁρπαγὴν ὥρμησαν καὶ
[17, 37]	ἀπήγγειλεν ὅτι πάρεστιν Αλέξανδρος ἀπὸ	τοῦ	διωγμοῦ, τὸν Δαρεῖον ἐσκυλευκώς. Ἔνθα
[17, 82]	τῆς χιόνος τὸ πλέον μέρος	τοῦ	ἐνιαυτοῦ ταῖς οἰκίαις ἐνδιατρίβουσι, παρεσκευασμένας
[17, 83]	τῶν στρατηγῶν μονομαχῆσαι. (ὑπακούσαντος δὲ	τοῦ	Εριγυιοῦ καὶ γενομένης μάχης ἡρωικῆς
[17, 104]	κατασκεψαμένους ἀπαντᾶν ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς	τοῦ	Εὐφράτου ποταμοῦ. (Αὐτὸς δὲ ἀναλαβὼν
[17, 88]	ὅλων τῶν σωμάτων τιτρωσκόμενοι παραχρῆμα	τοῦ	ζῆν ἐστερίσκοντο. (Τῶν δὲ Μακεδόνων
[17, 2]	ὑπὸ Φιλίππου τοῦτον ἔκρινεν ἐκ	τοῦ	ζῆν μεταστῆσαι· καὶ γὰρ ἐτύγχανε
[17, 107]	γεγονὼς ἀρρωστίας ἔκρινεν ἑαυτὸν ἐκ	τοῦ	ζῆν μεταστῆσαι ὡς τὸ τέλειον
[17, 101]	τῷ βασιλεῖ, αὑτὸν δ' ἐκ	τοῦ	ζῆν μετέστησεν, ἀβούλως μὲν εἰς
[17, 13]	ἑωράθη δεηθεὶς τῶν Μακεδόνων φείσασθαι	τοῦ	ζῆν οὐδὲ προσέπιπτον τοῖς τῶν
[17, 34]	πρὸς ἀλλήλους ἐκθυμότατα διηγωνίζοντο καὶ	τοῦ	ζῆν οὐδεμίαν ἐποιοῦντο φειδώ. (Ἔπεσον
[17, 116]	ὑπὸ τῆς φύσεως αὐτῷ συγκεχωρημένον	τοῦ	ζῆν χρόνον. Εὐθὺ δὲ καὶ
[17, 76]	δὲ βασιλεὺς διὰ τὴν ἀρετὴν	τοῦ	ζῴου δυσφορήσας τὴν μὲν χώραν
[17, 105]	τὸ δὲ χρῶμα διὰ τὴν	τοῦ	ἡλίου θερμότητα κατακεκαυμένον ἔχουσι καὶ
[17, 7]	τῆς ἡμέρας ἐπιλαβούσης τὸ φαινόμενον	τοῦ	ἡλίου μέγεθος πληρωθὲν τὴν τῆς
[17, 41]	ἐκκλαπεὶς καὶ καταφυγὼν εἰς τὸ	τοῦ	Ηρακλέους ἱερὸν διέφυγε τὴν τιμωρίαν
[17, 37]	μεγέθει δὲ καὶ κάλλει προέχοντος	τοῦ	Ηφαιστίωνος ἡ Σισύγγαμβρις τοῦτον ὑπολαβοῦσα
[17, 114]	πρεσβείας περὶ τὴν ταφὴν ἐγίνετο	τοῦ	Ηφαιστίωνος. Τοσαύτην δὲ σπουδὴν ἐποιήσατο
[17, 47]	δὲ καθ' ὑπερβολήν. (Συγχωρήσαντος δὲ	τοῦ	Ηφαιστίωνος τούτῳ τὴν δυναστείαν ὁ
[17, 43]	παρέστησαν πρὸς τὸν κίνδυνον ὥστε	τοῦ	θανάτου καταφρονῆσαι. (Τῶν γὰρ Μακεδόνων
[17, 107]	δὲ τὴν εὐψυχίαν καὶ τὴν	τοῦ	θανάτου καταφρόνησιν ἐθαύμασαν. (Ὁ δὲ
[17, 97]	ἔσχατον ἦλθε κίνδυνον. Διὸ καὶ	τοῦ	θανάτου πρὸ ὀφθαλμῶν ὄντος ὁ
[17, 51]	Τεκμήρια δ' ἔσεσθαι τῆς ἐκ	τοῦ	θεοῦ γενέσεως τὸ μέγεθος τῶν
[17, 85]	τὸ ὀχύρωμα καὶ διαμιλληθῆναι τῇ	τοῦ	θεοῦ δόξῃ. (Ἡ δὲ πέτρα
[17, 51]	ὦ παῖ· καὶ ταύτην παρὰ	τοῦ	θεοῦ ἔχε τὴν πρόσρησιν. (Ὁ
[17, 50]	ὅπου ποτ' ἂν ἄγῃ τὸ	τοῦ	θεοῦ νεῦμα τὴν πορείαν. (Συνακολουθεῖ
[17, 50]	ἀρχῆς ἀποκατασταθῇ τάξιν. (Τὸ δὲ	τοῦ	θεοῦ ξόανον ἐκ σμαράγδων καί
[17, 50]	τῶν σκοπῶν, ἔτι δὲ τὸν	τοῦ	θεοῦ σηκὸν καὶ τὴν ἱερὰν
[17, 41]	τῇ βάσει, ἐμποδίζοντες, ὡς ᾤοντο,	τοῦ	θεοῦ τὸν ἐκ τῆς πόλεως
[17, 50]	τὸν Αἰγύπτιον, τὴν δὲ ἱερὰν	τοῦ	θεοῦ χώραν περιοικοῦσι κατὰ μὲν
[17, 92]	λέοντι· τούτων δὲ κατισχυομένων ὑπὸ	τοῦ	θηρίου δύο ἑτέρους εἰς> αφῆκεν.
[17, 20]	περὶ τὸν θώρακα συντριβείσης καὶ	τοῦ	θραύσματος ἀποπηδήσαντος ὁ μὲν Πέρσης
[17, 30]	προσκόψαι τὸν βασιλέα τοῖς λόγοις,	τοῦ	θυμοῦ δὲ τὸ συμφέρον ἀφαιρουμένου
[17, 30]	καταστροφήν· (Ὁ δὲ βασιλεὺς ἀνέντος	τοῦ	θυμοῦ τὴν ψυχὴν εὐθὺς μετενόησε
[17, 20]	τὴν δεξιὰν ἐπωμίδα διήλασε διὰ	τοῦ	θώρακος. (Ὁ δὲ βασιλεὺς τὸ
[17, 118]	φρίκην ἐμποιούσης τοῖς φίλοις διὰ	τοῦ	ἰδίου υἱοῦ τεταγμένου περὶ τὸν
[17, 80]	οὐ παρών, ἀλλὰ δόξας διὰ	τοῦ	ἰδίου υἱοῦ Φιλώτου πεποιῆσθαι τὴν
[17, 97]	συμβολῆς τῶν προειρημένων ποταμῶν καὶ	τοῦ	Ινδοῦ. Μεγάλων δὲ ῥείθρων εἰς
[17, 93]	τοῦ Φηγέως περὶ τῆς πέραν	τοῦ	(Ινδοῦ) ποταμοῦ χώρας ὅτι δώδεκα
[17, 92]	τῶν σωματοφυλάκων προσδραμόντων καὶ τῆς	τοῦ	Ινδοῦ χειρὸς ἐπιλαβομένων ὁ μὲν
[17, 102]	ἐλεφάντων φυγὼν εἰς τὴν πέραν	τοῦ	Ινδοῦ χώραν διέφυγε τὸν κίνδυνον.
[17, 117]	καὶ τῶν ὕστερον ἐσομένων μέχρι	τοῦ	καθ' ἡμᾶς βίου. Ἐπεὶ δέ
[17, 52]	μετ' αὐτὸν βασιλεύσαντες Αἰγύπτου μέχρι	τοῦ	καθ' ἡμᾶς βίου σχεδὸν ἅπαντες
[17, 38]	οὖν, καίπερ πολλαῖς γενεαῖς προγεγονὼς	τοῦ	καθ' ἡμᾶς βίου, τυγχανέτω καὶ
[17, 31]	καὶ συνεργὸν λαβὼν τὴν φύσιν	τοῦ	κάμνοντος καὶ τὴν τύχην εὐθὺς
[17, 77]	τἄλλα πλὴν τῶν ἀναξυρίδων καὶ	τοῦ	κάνδυος. Διέδωκε δὲ καὶ τοῖς
[17, 5]	βασιλέως οἴκου καὶ μηδενὸς ὄντος	τοῦ	κατὰ γένος διαδεξομένου τὴν ἀρχήν,
[17, 66]	ἰδὼν τοὺς πόδας ἀπολείποντας πολὺ	τοῦ	κατὰ τὸν θρόνον ὑποβάθρου βαστάσας
[17, 91]	Πῶρος ὁ βασιλεύς, ἀνεψιὸς ὢν	τοῦ	καταπεπολεμημένου Πώρου, τὴν βασιλείαν ἀπολιπὼν
[17, 115]	(Τὸ δ' ὕψος ἦν ὅλου	τοῦ	κατασκευάσματος πήχεις πλείους τῶν ἑκατὸν
[17, 83]	~μετὰ δὲ ταῦτα παρελθὼν πλησίον	τοῦ	Καυκάσου κατεστρατοπέδευσεν, ὅ τινες Παροπάνισον
[17, 103]	νεκρῶν τιθεμένων. (Τῆς δ' ἐκ	τοῦ	καύματος θερμασίας τηκούσης τὴν τῆς
[17, 57]	Αχαΐας μισθοφόρους. (Ἐφ' ἑκατέρου δὲ	τοῦ	κέρατος ἐπικάμπιον ἐποίησε τὴν τάξιν,
[17, 13]	γὰρ Μακεδόνες διὰ τὴν ὑπερηφανίαν	τοῦ	κηρύγματος πικρότερον ἢ πολεμικώτερον προσεφέροντο
[17, 105]	τὰς δ' ὀροφὰς ἐκ τῶν	τοῦ	κήτους πλευρῶν, ἐξ ὧν ὀκτωκαιδεκαπήχεις
[17, 4]	πρὸς τὸν Αλέξανδρον, ἀλλ' ἐκ	τοῦ	Κιθαιρῶνος ἀνέκαμψεν εἰς τὰς Αθήνας,
[17, 84]	τοῖς ἀνδράσιν· ἡ γὰρ ὀξύτης	τοῦ	κινδύνου καὶ τὸ τῆς ἐνεργείας
[17, 57]	δι' ἑαυτοῦ τὴν ὅλην κρίσιν	τοῦ	κινδύνου ποιεῖσθαι διεγνώκει. ~Ὁ δὲ
[17, 67]	τῶν παρόδων ἐφεστηκόσιν. Ἐνεργῶς δὲ	τοῦ	κινδύνου συνεστῶτος καὶ τῶν βαρβάρων
[17, 42]	κλάδοις ἐγχώσας ἐνέφραξε τὴν βίαν	τοῦ	κλύδωνος. (Ταχὺ δ' ἀποκαταστήσας τὰ
[17, 15]	παραίτησιν τῶν ἀνδρῶν καὶ ἐπαγγελίαν	τοῦ	κολάζειν κατὰ τοὺς νόμους, ἂν
[17, 60]	τὸ πλῆθος καὶ τὴν πυκνότητα	τοῦ	κονιορτοῦ συνιδεῖν μὲν οὐκ ἦν
[17, 61]	καὶ συνεργὸν ἔχων τὸ πλῆθος	τοῦ	κονιορτοῦ τὴν ἀποχώρησιν οὐχ ὁμοίαν
[17, 60]	(Τούτων δὲ οὕτως φευγόντων καὶ	τοῦ	κονιορτοῦ τῶν ἱππέων πρὸς ὕψος
[17, 76]	ἐδόθη δῶρον μὲν ὑπὸ Δημαράτου	τοῦ	Κορινθίου, συνηγώνιστο δὲ τῷ βασιλεῖ
[17, 88]	τὸ γινόμενον καὶ τεταγμένος ἐπὶ	τοῦ	κρατίστου τῶν ἐλεφάντων ἤθροισε περὶ
[17, 91]	πάλιν ταύτην ἀπέλαβε διὰ τὴν	τοῦ	κρατοῦντος ἐπιείκειαν. (Ὁ δὲ Σωπείθης
[17, 7]	τὸ ὄρος. (Κατὰ γὰρ τὴν	τοῦ	κυνὸς ἐπιτολὴν ἐπ' ἄκρας τῆς
[17, 69]	τὴν ὁδὸν ἐπιστολὴν ἐκομίσατο παρὰ	τοῦ	κυριεύοντος τῆς πόλεως Τιριδάτου. ἐν
[17, 59]	κέρατι διαγωνιζομένων ὁ μὲν Δαρεῖος	τοῦ	λαιοῦ κέρατος ἡγούμενος συναγωνιστὰς εἶχε
[17, 92]	αφῆκεν. (Τῶν δὲ τεττάρων περιγινομένων	τοῦ	λέοντος πεμφθείς τις ὑπ' αὐτοῦ
[17, 43]	τρισὶ δὲ ναυσὶν ὁρμούντων πρὸ	τοῦ	λιμένος ὁ βασιλεὺς ἐπιπλεύσας αὐταῖς
[17, 15]	δὲ Δημάδης πρεσβεύσας καὶ τῇ	τοῦ	λόγου δεινότητι πάντα κατεργασάμενος ἔπεισε
[17, 101]	διαλύσας ἀπηλλάγη, δυσφορῶν ἐπὶ τῇ	τοῦ	Μακεδόνος ἥττῃ. (Ὁ δὲ Διώξιππος
[17, 18]	~Ὁ δ' Αλέξανδρος ἀποδεξάμενος τὴν	τοῦ	μάντεως πρόρρησιν τῇ μὲν Αθηνᾷ
[17, 9]	ὑψηλοῦ πύργου τὸν βουλόμενον μετὰ	τοῦ	μεγάλου βασιλέως καὶ Θηβαίων ἐλευθεροῦν
[17, 52]	καὶ τούτων πνεόντων μὲν διὰ	τοῦ	μεγίστου πελάγους, καταψυχόντων δὲ τὸν
[17, 90]	παραθέντες δεσμοὺς ἀπολείπουσιν, ἀντὶ δὲ	τοῦ	μέλιτος ἰξὸν ὑποβάλλουσι, τοῖς δὲ
[17, 84]	ἀνεπικωλύτως κατεστρατοπέδευσαν, οὐδεμίαν ἔννοιαν λαμβάνοντες	τοῦ	μέλλοντος. (Ὁ δ' Αλέξανδρος ἀμετάθετον
[17, 56]	τὴν νύκτα συνεχόμενος τῇ περὶ	τοῦ	μέλλοντος φροντίδι· ὑπὸ δὲ τὴν
[17, 30]	στρατηγὸν ἀξιόχρεων τὸν διαδεξόμενον τὴν	τοῦ	Μέμνονος ἡγεμονίαν· οὐ δυνάμενος δ'
[17, 46]	μῆνας ἑπτά. (Ὁ δὲ βασιλεὺς	τοῦ	μὲν Απόλλωνος τὰς χρυσᾶς σειρὰς
[17, 5]	ἐπαύσατο τοῦ μετεωρίζεσθαι πρὸς ἀπόστασιν,	τοῦ	μὲν Αττάλου πεφονευμένου, τοῦ δὲ
[17, 100]	εἰκός, συνεπιλαβομένων τῆς φιλοτιμίας καὶ	τοῦ	μὲν Διωξίππου συγκαταθεμένου, τοῦ δὲ
[17, 18]	τῶν Περσῶν σατράπαι καὶ στρατηγοὶ	τοῦ	μὲν κωλῦσαι τῶν Μακεδόνων τὴν
[17, 72]	ποτε τῶν ἑταίρων εὐωχουμένων καὶ	τοῦ	μὲν πότου προβαίνοντος, τῆς δὲ
[17, 104]	δὲ μέρη τὴν δύναμιν διελόμενος	τοῦ	μὲν πρώτου μέρους ἀπέδειξεν ἡγεμόνα
[17, 115]	ἀρχιτέκτονας ἀθροίσας καὶ λεπτουργῶν πλῆθος	τοῦ	μὲν τείχους καθεῖλεν ἐπὶ δέκα
[17, 28]	τοῖς νέοις, οὖσιν ὡς ἑξακοσίοις,	τοῦ	μὲν φονεύειν τοὺς προσήκοντας ἀποσχέσθαι,
[17, 50]	προσθέσει τῶν ὡρῶν ἀνάλογον καταψύχεται,	τοῦ	μεσημβρινοῦ δὲ καύματος ἀκμάζει τῇ
[17, 5]	Ασίαν τῶν Μακεδόνων δύναμις ἐπαύσατο	τοῦ	μετεωρίζεσθαι πρὸς ἀπόστασιν, τοῦ μὲν
[17, 40]	κίνδυνον καὶ πόνον ὑπομένειν ὑπὲρ	τοῦ	μὴ καταφρονηθῆναι τὴν τῶν Μακεδόνων
[17, 15]	τὸν θάνατον ἑκουσίως ὑπομεῖναι ἕνεκα	τοῦ	μηδὲν ἀνήκεστον παθεῖν τὴν πατρίδα
[17, 83]	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καὶ ἡ	τοῦ	μυθολογηθέντος ἀετοῦ κοίτη καὶ τὰ
[17, 7]	πᾶσαν ἀναλαβεῖν καὶ τὴν ἀρετὴν	τοῦ	νεανίσκου γενέσθαι περιβόητον, τότε δὴ
[17, 4]	καταφρονήσεως ἀπέστησαν· ἡ γὰρ ὀξύτης	τοῦ	νεανίσκου καὶ ἡ διὰ τῶν
[17, 112]	(Ὁ δ' Αλέξανδρος ἀκούσας παρὰ	τοῦ	Νεάρχου τὴν τῶν Χαλδαίων πρόρρησιν
[17, 17]	μὲν θύτης Αλέξανδρος κατανοήσας πρὸ	τοῦ	νεὼ κειμένην εἰκόνα χαμαὶ τοῦ
[17, 21]	εἰς τὸ καθαιρεθὲν ὅπλον ἐκ	τοῦ	νεὼ τῆς Αθηνᾶς ὅμως οὐκ
[17, 100]	ἐλαττώμασι περιπεσὼν ἐπὶ τὴν ἀπὸ	τοῦ	ξίφους μάχην κατήντησεν. Μέλλοντος δ'
[17, 11]	καὶ πάντων εἰς τὴν ἀπὸ	τοῦ	ξίφους μάχην συμπεσόντων μέγας ἀγὼν
[17, 46]	ὁρῶσι πιστευομένην· ἐπιβάθραν γὰρ ἀπὸ	τοῦ	ξυλίνου πύργου τοῖς τῆς πόλεως
[17, 5]	δ' ἦν υἱὸς μὲν Αρσάνου	τοῦ	Οστάνου, ὃς ἦν ἀδελφὸς Αρταξέρξου
[17, 68]	(Ὁ δ' Αλέξανδρος τῇ δεινότητι	τοῦ	πάθους ἀδυνατῶν βοηθεῖν καὶ θεωρῶν
[17, 44]	αὐτοὶ δὲ διὰ τὴν δεινότητα	τοῦ	πάθους εἰς μανιώδεις διαθέσεις ἐμπίπτοντες
[17, 42]	Φοίνικες παρ' ὀλίγον μὲν ἦλθον	τοῦ	πάντες ἀπολέσθαι, παρεισπεσόντες δ' ὅμως
[17, 48]	Τρίπολιν τῆς Φοινίκης ἐπέλεξεν ἐκ	τοῦ	παντὸς στόλου τὰς ἀρκούσας ναῦς
[17, 75]	κατασκευάζει χύμα διάφορον τῇ γλυκύτητι,	τοῦ	παρ' ἡμῖν μέλιτος οὐ πολὺ
[17, 62]	οἱ Λακεδαιμόνιοι καιρὸν ἔχειν ὑπολαβόντες	τοῦ	παρασκευάσασθαι τὰ πρὸς τὸν πόλεμον
[17, 17]	μὲν χίλιοι καὶ ὀκτακόσιοι, Φιλώτου	τοῦ	Παρμενίωνος ἡγουμένου, Θετταλοὶ δὲ χίλιοι
[17, 80]	καὶ τοὺς ἠγανακτηκότας ἐπὶ τῷ	τοῦ	Παρμενίωνος θανάτῳ, πρὸς δὲ τούτοις
[17, 98]	μὲν ταύτην τὴν πόλιν ἐπὶ	τοῦ	παρόντος, ἐφ' ἑτέρας δὲ πράξεις
[17, 2]	χειρισθήσεσθαι μηδὲν καταδεέστερον τῆς ἐπὶ	τοῦ	πατρὸς γενομένης οἰκονομίας· ἔπειτα ταῖς
[17, 51]	ἤδη μετελήλυθα τοὺς γενομένους φονεῖς	τοῦ	πατρὸς ἤ τινες διαλελήθασιν. (Ὁ
[17, 38]	ἡλικίαν προφαίνων πολλῷ βελτίων ἐστὶ	τοῦ	πατρός. Περὶ δὲ τῆς Δαρείου
[17, 2]	βασιλείαν πρῶτον μὲν τοὺς φονεῖς	τοῦ	πατρὸς τῆς ἁρμοζούσης τιμωρίας ἠξίωσε,
[17, 61]	κτεινόντων ταχὺ πᾶς ὁ πλησίον	τοῦ	πεδίου τόπος νεκρῶν ἐπληρώθη. (Διὸ
[17, 41]	τοῖς κινδυνεύουσιν. Ἐκ μὲν γὰρ	τοῦ	πελάγους ὁ κλύδων προσεπέλασε τοῖς
[17, 64]	δὲ τὴν μέλλουσαν ἔσεσθαι φθορὰν	τοῦ	περιέχοντος ἀέρος διὰ τὸ πλῆθος
[17, 7]	τῆς κορυφῆς διὰ τὴν νηνεμίαν	τοῦ	περιέχοντος ἀέρος ὑπερπετῆ γίνεσθαι τὴν
[17, 5]	Οστάνου, ὃς ἦν ἀδελφὸς Αρταξέρξου	τοῦ	Περσῶν βασιλεύσαντος. (Ἴδιον δέ τι
[17, 72]	τὸ πάντων παραδοξότατον, τὸ Ξέρξου	τοῦ	Περσῶν βασιλέως γενόμενον ἀσέβημα περὶ
[17, 20]	ὃν δὴ χρόνον ὁ ἀδελφὸς	τοῦ	πεσόντος Ρωσάκης προσιππεύσας κατήνεγκε τῷ
[17, 70]	ἐνημερεύσαντες ταῖς ἁρπαγαῖς τὴν ἄπληστον	τοῦ	πλείονος ἐπιθυμίαν οὐκ ἐδύναντο πληρῶσαι.
[17, 101]	πρὸς τοὺς θεωμένους. ~Ἀναβοήσαντος δὲ	τοῦ	πλήθους διά τε τὸ παράδοξον
[17, 47]	βασιλέα τῶν Τυρίων. (Ἀσμένως δὲ	τοῦ	πλήθους προσδεξαμένου καὶ τὸ παράδοξον
[17, 84]	γυναικῶν ἀγωνισάμενοι καὶ κατακοπέντες ὑπὸ	τοῦ	πλήθους τὸν ἔνδοξον θάνατον τῆς
[17, 37]	περὶ τὰς γυναῖκας γενομένου καὶ	τοῦ	πλήθους τῶν αἰχμαλώτων διὰ τὴν
[17, 98]	τοξευόντων ὁ μὲν βασιλεὺς ὑπὸ	τοῦ	πλήθους τῶν βελῶν κατεπονεῖτο, οἱ
[17, 99]	ἔπεσεν, ὁ δὲ βασιλεὺς ἐπιλαβόμενος	τοῦ	πλησίον κλάδου καὶ διαναστὰς προεκαλεῖτο
[17, 35]	δὲ τούτων διὰ τὴν ὑπερβολὴν	τοῦ	πλούτου καὶ τῆς τρυφῆς περιήγετο
[17, 9]	συνεδρεύσαντες οἱ ἡγεμόνες προεβουλεύσαντο περὶ	τοῦ	πολέμου καὶ πᾶσιν ἔδοξεν ὑπὲρ
[17, 16]	ὑπὸ τῆς Ελλάδος ἡγεμόνα καθεσταμένον	τοῦ	πολέμου καὶ πατρικὰς ἀνικήτους δυνάμεις
[17, 74]	τῆς αὐτονομίας. Ἐπαγγελλόμενος δὲ καθηγήσασθαι	τοῦ	πολέμου καὶ τὸ πλῆθος πείσας
[17, 86]	~Ὁ δ' Αλέξανδρος τοῖς κενοῖς	τοῦ	πολέμου καταστρατηγήσας τοὺς Ινδοὺς χωρὶς
[17, 8]	δύναμιν ἐξέπεμψαν, καραδοκοῦντες τὴν ῥοπὴν	τοῦ	πολέμου. (Ὁ δὲ τῆς ἐν
[17, 29]	πλῆθος ἐξέπεμψε τῷ Μέμνονι καὶ	τοῦ	πολέμου παντὸς ἀπέδειξε στρατηγόν. (Ὁ
[17, 65]	φυγῇ λαμβάνῃ χρόνον εἰς τὴν	τοῦ	πολέμου παρασκευήν. ~Ὁ δὲ Αλέξανδρος
[17, 111]	μὲν οὖν προορώμενος τὸ μέγεθος	τοῦ	πολέμου περὶ ταῦτα διέτριβεν. Ὁ
[17, 46]	περιφερείᾳ τῆς ἀσπίδος ἀνατρέπων ἐπισχεῖν	τοῦ	πολλοῦ θράσους ἐποίησε τοὺς πολεμίους.
[17, 4]	Αθηναίων φιλανθρώπους ἀποκρίσεις δοὺς ἀπέλυσε	τοῦ	πολλοῦ φόβου τὸν δῆμον. Τοῦ
[17, 41]	ἀμφοτέρους προηγάγετο· ἑκάτεροι γὰρ ὡς	τοῦ	Ποσειδῶνος αὐτοῖς βοηθήσειν μέλλοντος διέκρινον
[17, 41]	χώματι κατεγέλων τοῦ βασιλέως, εἰ	τοῦ	Ποσειδῶνος ἑαυτὸν δοκεῖ περιέσεσθαι· μετὰ
[17, 89]	δύο πόλεις, τὴν μὲν πέραν	τοῦ	ποταμοῦ καθ' ὃν τόπον αὐτὸς
[17, 19]	πολεμίοις ἐπιθέσθαι κατὰ τὴν διάβασιν	τοῦ	ποταμοῦ· καὶ διεσπασμένης τῆς τῶν
[17, 55]	ἐπιλέκτων ἐξαπέστειλε παραφυλάξοντα τὴν διάβασιν	τοῦ	ποταμοῦ καὶ τὸν πόρον προκαταληψόμενον,
[17, 102]	ναυσίν, αὐτὸς δὲ τὸν διὰ	τοῦ	ποταμοῦ κατὰ τὸν Ωκεανὸν πλοῦν
[17, 89]	πάντας τοὺς ἐγχωρίους καταστρεψάμενος διὰ	τοῦ	ποταμοῦ καταπλεῖν εἰς τὸν Ωκεανόν.
[17, 104]	δ' ἐντεῦθεν εἰς τοὐπίσω διὰ	τοῦ	ποταμοῦ παρέπλευσεν εἰς Πάταλα, πόλιν
[17, 96]	εἰς τὰς ναῦς τὸν διὰ	τοῦ	ποταμοῦ πλοῦν ἐπὶ τὸν Ωκεανὸν
[17, 55]	ἐνόμιζε γὰρ τῷ μὲν ῥεύματι	τοῦ	ποταμοῦ προβλήματι χρῆσθαι πρὸς τὴν
[17, 23]	οὔσης τῶν διωκομένων ἐν τῷ	τοῦ	ποταμοῦ ῥείθρῳ. Καὶ γὰρ κατὰ
[17, 97]	ἐμβὰς εἰς τὰς ναῦς διὰ	τοῦ	ποταμοῦ τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο μέχρι
[17, 72]	τοῖς λόγοις πάντες ἀνεπήδησαν ἐκ	τοῦ	πότου καὶ τὸν ἐπινίκιον κῶμον
[17, 101]	Μακεδόνων τότε μὲν ἐξῆλθεν ἐκ	τοῦ	πότου, μετ' ὀλίγον δὲ ἐπὶ
[17, 66]	ὁ μὲν βασιλεὺς ἀπεδέξατο τὴν	τοῦ	πράξαντος εὐστοχίαν, τῶν δὲ παρεστώτων
[17, 18]	Γρανικὸν ποταμόν, προβαλλόμενοι τὸ ῥεῖθρον	τοῦ	προειρημένου ποταμοῦ. ~Ὁ δὲ Αλέξανδρος
[17, 58]	ἔτι τῶν ὀμμάτων καὶ τῆς	τοῦ	προσώπου διαθέσεως διαφυλαττομένης, ἐνίων δὲ
[17, 6]	καὶ μεγάλους ἀγῶνας συστῆναι περὶ	τοῦ	πρωτείου. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[17, 71]	θησαυρούς. Οὗτοι δέ, ἀπὸ Κύρου	τοῦ	πρώτου Περσῶν βασιλεύσαντος μέχρι τῶν
[17, 103]	καὶ τρίψας τό τε σῶμα	τοῦ	Πτολεμαίου κατέπλασε καὶ πιεῖν δοὺς
[17, 24]	ἐκ χειρὸς μάχης ἐβιάζετο διὰ	τοῦ	πτώματος εἰς τὴν πόλιν εἰσπεσεῖν.
[17, 43]	πλέθρον τοῦ τείχους· καὶ διὰ	τοῦ	πτώματος εἰσέπιπτον εἰς τὴν πόλιν.
[17, 46]	μέρος τοῦ τείχους· διὰ δὲ	τοῦ	πτώματος εἰσπεσόντων τῶν Μακεδόνων καὶ
[17, 89]	οἷς ὑπῆρχον καὶ δύο υἱοὶ	τοῦ	Πώρου καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ
[17, 88]	ἀντιτεταγμένων Μακεδόνων καταπεπληγμένων τὴν ἀνδραγαθίαν	τοῦ	Πώρου ὁ Αλέξανδρος μεταπεμψάμενος τοὺς
[17, 87]	δύναμιν οὐ πολὺ λειπομένην τῆς	τοῦ	Πώρου. (Ὁ δὲ Αλέξανδρος ἀκούσας
[17, 90]	δὲ Αλέξανδρος τὸν ὑστερηκότα τῆς	τοῦ	Πώρου συμμαχίας βασιλέα ὄνομα Σασιβισάρην
[17, 55]	δ' Αλέξανδρος πρὸς τὴν σφοδρότητα	τοῦ	ῥεύματος ἀντιμηχανώμενος παρήγγειλε πᾶσι τὰς
[17, 97]	τῶν μὲν ἀνδρῶν ἀντιταττομένων τῇ	τοῦ	ῥεύματος βίᾳ, τοῦ δὲ ποταμοῦ
[17, 97]	σκάφη συστρέφουσαι διέφθειρον. Τῆς δὲ	τοῦ	ῥεύματος βίας ὀξείας καὶ σφοδρᾶς
[17, 55]	τὸ βάθος καὶ τὴν σφοδρότητα	τοῦ	ῥεύματος τῆς μὲν τούτου φυλακῆς
[17, 20]	αὐτὴν διαίρεσιν ἐπιφέροντος ἄλλην πληγὴν	τοῦ	Ρωσάκου Κλεῖτος ὁ μέλας ἐπικαλούμενος
[17, 65]	ἐν Σούσοις βασίλεια, ἑκουσίως Αβουλεύτου	τοῦ	σατράπου παραδόντος αὐτῷ τὴν πόλιν,
[17, 21]	ἐν αὐταῖς θησαυρούς, παρέλαβε Μιθρίνους	τοῦ	σατράπου παραδόντος ἑκουσίως. ~Εἰς δὲ
[17, 20]	φορᾶς συνεργῷ χρησάμενος εἰς μέσον	τοῦ	σατράπου τὸ στῆθος ἐνήρεισε τὸ
[17, 116]	γινώσκειν τοῖς μάντεσι προσαναθέμενος περὶ	τοῦ	σημείου τοῦτον μὲν κατὰ τὴν
[17, 84]	τῶν βαρβάρων πέλτας τὰς ἀκμὰς	τοῦ	σιδήρου τοῖς πνεύμοσιν ἐνήρειδον, οἱ
[17, 92]	ἐπηγγείλατο, ὁ δὲ κυνηγὸς ἐπιλαβόμενος	τοῦ	σκέλους ἔτεμνεν ἡσυχῇ κατ' ὀλίγον.
[17, 84]	πολεμίους οὐχ ἡμάρτανον, σύνεγγυς κειμένου	τοῦ	σκοποῦ. (Διὸ καὶ πολλῶν μὲν
[17, 33]	ἂν διὰ τὸ πλῆθος ἑτοίμου	τοῦ	σκοποῦ κειμένου. Διὸ καὶ πολλοὶ
[17, 88]	πάντων ἐπιτυγχανόντων διὰ τὸ μέγεθος	τοῦ	σκοποῦ ὁ μὲν Πῶρος ἡρωικῶς
[17, 23]	τὸν Αλέξανδρον στρατηγικῶς ἐπινοῆσαι τὴν	τοῦ	στόλου κατάλυσιν· προσδοκίμου γὰρ ὄντος
[17, 29]	τὴν Ελλάδα διότι Μέμνων μετὰ	τοῦ	στόλου μέλλει πλεῖν ἐπ' Εὐβοίας
[17, 107]	τούτων διακούσας τοῖς μὲν ἡγουμένοις	τοῦ	στόλου παρήγγειλεν ἐπὶ τὸν Εὐφράτην
[17, 83]	οἱ δὲ βάρβαροι διὰ τὸν	τοῦ	στρατηγοῦ θάνατον καταπλαγέντες καὶ λαβόντες
[17, 22]	τῆς μάχης Περσῶν μετὰ Μέμνονος	τοῦ	στρατηγοῦ ὁ μὲν βασιλεὺς πλησίον
[17, 25]	καὶ πολλοὺς ἀνῄρουν. (Γνωσθέντος δὲ	τοῦ	συμβεβηκότος ἐξεβοήθουν πολλοὶ τῶν Μακεδόνων
[17, 16]	ἀναμένοντα. (Διδάξας οὖν αὐτοὺς περὶ	τοῦ	συμφέροντος καὶ παρορμήσας διὰ τῶν
[17, 14]	(Ὁ δὲ βασιλεὺς ἀκολούθως τῇ	τοῦ	συνεδρίου γνώμῃ τὴν μὲν πόλιν
[17, 60]	τῷ τε πλήθει καὶ βάρει	τοῦ	συστήματος ἐγκειμένων κατεπονεῖτο τὸ τῶν
[17, 45]	τῶν ἀπαντώντων τὸ προσπεσὸν μέρος	τοῦ	σώματος ἀπέκοπτον· ἔνθα δὴ τῶν
[17, 103]	ταχέως ἐπέτρεχε τοῖς καιρίοις τόποις	τοῦ	σώματος καὶ δεινοὺς θανάτους ἀπειργάζετο.
[17, 100]	Μακεδὼν διά τε τὴν φύσιν	τοῦ	σώματος καὶ τὴν λαμπρότητα τῶν
[17, 35]	δὲ ταῖς χερσὶ τρεμούσαις τὸν	τοῦ	σώματος κόσμον καὶ τὰς κόμας
[17, 35]	μόγις κατακομιζόμεναι καὶ γυμνὸν μέρος	τοῦ	σώματος οὐδὲν φαίνουσαι, τότε μονοχίτωνες
[17, 88]	φόνον, ἅτε καὶ τῇ ῥώμῃ	τοῦ	σώματος πολὺ προέχων τῶν συστρατευομένων·
[17, 41]	εἰργάσατο, τῷ δ' ἑτέρῳ μέρει	τοῦ	σώματος προσανακεκλιμένον ἐπὶ πολὺν χρόνον
[17, 77]	τῷ τε κάλλει καὶ τῇ	τοῦ	σώματος ῥώμῃ διαφέρουσα καὶ παρὰ
[17, 100]	σύμμετρον. Ἀμφοτέρων δὲ τῇ τε	τοῦ	σώματος ῥώμῃ καὶ τῇ τῆς
[17, 26]	πολὺ προέχων τῶν ἄλλων τῇ	τοῦ	σώματος ῥώμῃ πολλοὺς ἀνῄρει τῶν
[17, 26]	διὰ τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν	τοῦ	σώματος ῥώμην συνεχώρησεν αὐτῷ πράττειν
[17, 66]	ὄντος ἢ κατὰ τὴν συμμετρίαν	τοῦ	σώματος, τῶν παίδων τις ἰδὼν
[17, 91]	ἀφροντιστοῦντες, κάλλους δὲ καὶ τῆς	τοῦ	σώματος ὑπεροχῆς μόνον φροντίζοντες. (Διόπερ
[17, 26]	διὰ τὸ πλῆθος τῶν βελῶν,	τοῦ	τε Μέμνονος πολλαπλασίοις στρατιώταις ἐπιβοηθοῦντος
[17, 43]	ἀπεστρέψαντο καὶ τὸ πεπτωκὸς μέρος	τοῦ	τείχους ἀνῳκοδόμησαν νυκτὸς ἐπιλαβούσης. Μετὰ
[17, 99]	μνήμης ἀξίαν. Τὸ γὰρ ἀπὸ	τοῦ	τείχους ἀπελθεῖν ἄπρακτον πρὸς τοὺς
[17, 46]	κριὸς τύπτων κατέβαλε πολὺ μέρος	τοῦ	τείχους· διὰ δὲ τοῦ πτώματος
[17, 43]	αὐταῖς ἐπιστήσας κατέβαλεν ἐπὶ πλέθρον	τοῦ	τείχους· καὶ διὰ τοῦ πτώματος
[17, 25]	δὲ βασιλεὺς τοὺς πεσόντας πρὸ	τοῦ	τείχους Μακεδόνας διακηρυκευσάμενος ᾔτησεν ὑποσπόνδους.
[17, 24]	μεσοπύργια. Καταβαλὼν δὲ μέρος τι	τοῦ	τείχους τὸ λοιπὸν ἤδη διὰ
[17, 95]	κρατῆσαι Νίκαιαν, τὴν δ' ἀπὸ	τοῦ	τελευτήσαντος ἵππου κατὰ τὴν πρὸς
[17, 105]	κόσμον περιαιροῦνται, τὸ δὲ σῶμα	τοῦ	τετελευτηκότος καταλείπουσι βορὰν τοῖς θηρίοις·
[17, 110]	ἐνέγκας τὸ συμβὰν τὸ σῶμα	τοῦ	τετελευτηκότος Περδίκκᾳ παρέδωκεν εἰς Βαβυλῶνα
[17, 7]	ὥστε δοκεῖν πυρὰ πλείω θιγγάνειν	τοῦ	τῆς γῆς ὁρίζοντος. (Μετ' ὀλίγον
[17, 55]	Αλέξανδρος παραγενόμενος πρὸς τὴν διάβασιν	τοῦ	Τίγρεως ποταμοῦ καὶ τὸν πόρον
[17, 100]	~{Ὁ δὲ Αλέξανδρος διασωθεὶς ἐκ	τοῦ	τραύματος καὶ θύσας τοῖς θεοῖς
[17, 103]	χολή, πρὸς δὲ τούτοις ἀπὸ	τοῦ	τραύματος μέλας ἀφρὸς ἀπέρρει καὶ
[17, 99]	τὸ ξίφος καὶ καιρίου γενομένου	τοῦ	τραύματος ὁ μὲν βάρβαρος ἔπεσεν,
[17, 103]	τῶν θηρίων ἰόν. Διὸ καὶ	τοῦ	τρωθέντος εὐθὺς ἐνάρκα τὸ σῶμα
[17, 10]	δὲ Δίρκῃ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν	τοῦ	ὕδατος αἱματοειδῆ φρίκην ἐπιτρέχειν. (Ἕτεροι
[17, 118]	Εὐρώπην καὶ μετὰ ταῦτα Κασάνδρου	τοῦ	υἱοῦ διαδεξαμένου τὴν βασιλείαν πολλοὺς
[17, 103]	μάχης κρίσιν. Κατεσκεύαστο δὲ ἡ	τοῦ	φαρμάκου δύναμις ἔκ τινων ὄφεων
[17, 52]	Αλεξάνδρειαν, εὐκαιρότατα μὲν κειμένην πλησίον	τοῦ	Φάρου λιμένος, εὐστοχίᾳ δὲ τῆς
[17, 77]	Θάλληστρις, βασιλεύουσα δὲ τῆς μεταξὺ	τοῦ	Φάσιδος καὶ Θερμώδοντος χώρας. Ἦν
[17, 23]	μὲν τῶν στρατιωτῶν τὰς ἐκ	τοῦ	φεύγειν ἐλπίδας, συναναγκάσαι δὲ γενναίως
[17, 93]	τῶν Μακεδόνων παρουσίαν προσδεξαμένων καὶ	τοῦ	Φηγέως μετὰ δώρων πολλῶν ἀπαντήσαντος
[17, 93]	σφοδρὸν καὶ δυσδιάβατον. (Ἀκούσας δὲ	τοῦ	Φηγέως περὶ τῆς πέραν τοῦ
[17, 103]	τῆς εἰς πάντας εὐεργεσίας, οἰκείας	τοῦ	φιλανθρώπου βοηθείας ἔτυχεν. Ὁ γὰρ
[17, 1]	ἐν αὐτῇ πράξεις αἱ μὲν	τοῦ	Φιλίππου πᾶσαι μέχρι τῆς τελευτῆς,
[17, 51]	τῷ γεννήσαντι αὐτόν, τοὺς δὲ	τοῦ	Φιλίππου φονεῖς ἅπαντας τετευχέναι τιμωρίας.
[17, 13]	τῆς ψυχῆς διαφυλάττοντες τοσοῦτον ἀπεῖχον	τοῦ	φιλοζωεῖν ὥστ' ἐν ταῖς ἀπαντήσεσι
[17, 79]	ῥηθέντα. τὸ δὲ αὐτὸ πράξαντος	τοῦ	Φιλώτου καὶ τῇ ὑστεραίᾳ ὁ
[17, 80]	ῥηθέντων λόγων οἱ Μακεδόνες κατέγνωσαν	τοῦ	Φιλώτου καὶ τῶν καταιτιαθέντων θάνατον·
[17, 80]	τὸν Φιλώταν τιμωρίας τὸν πατέρα	τοῦ	Φιλώτου Παρμενίωνα ἐδολοφόνησε, τεταγμένον μὲν
[17, 21]	μαχόμενοι πάντα κίνδυνον ὑπέμενον ὑπὲρ	τοῦ	φονεῦσαι τὸν βασιλέα. (Ὁ δὲ
[17, 17]	τοῦ νεὼ κειμένην εἰκόνα χαμαὶ	τοῦ	Φρυγίας ποτὲ σατραπεύσαντος Αριοβαρζάνου καί
[17, 11]	Θηβαῖοι τοὺς μὲν ἱππεῖς ἐντὸς	τοῦ	χαρακώματος ἔταξαν, τοὺς δ' ἐλευθερωθέντας
[17, 30]	ὁ μὲν Δαρεῖος ἐπιλαβόμενος τῆς	τοῦ	Χαριδήμου ζώνης κατὰ τὸν τῶν
[17, 82]	τῶν δένδρων περιχώσαντες καὶ τὴν	τοῦ	χειμῶνος ὥραν ἐάσαντες πάλιν ἀναστέλλουσι
[17, 71]	ταλάντων, εἰς ἀργυρίου λόγον αγομένου	τοῦ	χρυσίου. (Βουλόμενος δὲ τῶν χρημάτων
[17, 41]	περιέσεσθαι· μετὰ δὲ ταῦτα παραδόξως	τοῦ	χώματος αὐξομένου τέκνα μὲν καὶ
[17, 42]	οἱ μὲν Τύριοι τὴν αὔξησιν	τοῦ	χώματος εὐλαβηθέντες ἐπλήρωσαν πολλὰ τῶν
[17, 42]	(Ταχὺ δ' ἀποκαταστήσας τὰ πεπονηκότα	τοῦ	χώματος καὶ τῇ πολυχειρίᾳ προκόψας
[17, 42]	ἀργέστης ἄνεμος μέγας ἐπεγένετο καὶ	τοῦ	χώματος πολὺ μέρος ἐλυμήνατο. (Ὁ
[17, 43]	νυκτὸς ἐπιλαβούσης. Μετὰ δὲ ταῦτα	τοῦ	χώματος συνάψαντος τῷ τείχει καὶ
[17, 28]	πᾶσαν εἰσεφέρετο σπουδὴν βίᾳ κρατῆσαι	τοῦ	χωρίου. Οἱ δὲ Μαρμαρεῖς ἀνδρείᾳ
[17, 82]	δυσεπίβατός ἐστι διὰ τὴν ὑπερβολὴν	τοῦ	ψύχους. ἡ πλείστη δὲ πεδιὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/07/2005