Livre, Chap. |
[17, 114] |
μετρίως
ἡμῖν
μελήσει·
οἶδας
γὰρ
|
ὅτι |
Αλέξανδρος
κρείττων
ἁπάντων.
(Ὁ
δ' |
[17, 93] |
πέραν
τοῦ
(Ινδοῦ)
ποταμοῦ
χώρας
|
ὅτι |
δώδεκα
μὲν
ἡμερῶν
ἔχει
δίοδον |
[17, 69] |
ἐν
ταύτῃ
δ'
ἦν
γεγραμμένον
|
ὅτι |
ἐὰν
παραγενόμενος
φθάσῃ
τοὺς
ἐπιβαλλομένους |
[17, 79] |
δὲ
πρὸς
τὸν
Κεβαλῖνον
εἶπεν
|
ὅτι |
καιρὸν
ἐπιτήδειον
οὐκ
ἔσχε
διασαφῆσαι, |
[17, 12] |
ταῖς
ἀνδραγαθίαις
προέβησαν
ὥστε
βοᾶν
|
ὅτι |
Μακεδόνες
ὁμολογοῦσιν
ἥττους
εἶναι
Θηβαίων, |
[17, 117] |
προσεφθέγξατο,
ταύτην
τελευταίαν
φωνὴν
προέμενος,
|
ὅτι |
μέγαν
ἀγῶνα
αὐτῷ
ἐπιτάφιον
συστήσονται |
[17, 10] |
δὲ
ἧκον
ἐκ
Δελφῶν
μηνύοντες
|
ὅτι |
ὁ
ἀπὸ
Φωκέων
ναός,
ὃν |
[17, 38] |
τοὺς
περὶ
τὸν
Ηφαιστίωνα
εἶπεν
|
ὅτι |
ὁ
παῖς
ὢν
ἓξ
ἐτῶν |
[17, 37] |
τοῦ
Δαρείου
προσελθών
τις
ἀπήγγειλεν
|
ὅτι |
πάρεστιν
Αλέξανδρος
ἀπὸ
τοῦ
διωγμοῦ, |
[17, 41] |
πόλιν.
(Τοῦ
δὲ
πλήθους
ὑπονοήσαντος
|
ὅτι |
πεπλακὼς
εἴη
τὸν
λόγον
χαριζόμενος |
[17, 106] |
(Ἀπὸ
τούτων
δὲ
γενόμενος,
ἀκούσας
|
ὅτι |
πολλοὶ
τῶν
βιαίως
καὶ
ὑβριστικῶς |
[17, 91] |
τῆς
δυνάμεως
ἧκόν
τινες
ἀπαγγέλλοντες
|
ὅτι |
Πῶρος
ὁ
βασιλεύς,
ἀνεψιὸς
ὢν |
[17, 81] |
αὐτοῦ
διατρίβοντος
ἧκόν
τινες
ἀπαγγέλλοντες
|
ὅτι |
Σατιβαρζάνης
ἐκ
τῆς
Βακτριανῆς
μετὰ |
[17, 84] |
τῇ
φωνῇ
πρὸς
αὐτοὺς
ἀνεβόησεν
|
ὅτι |
συνεχώρησεν
αὐτοῖς
ἐκ
τῆς
πόλεως |
[17, 88] |
γῆν
κατηνέχθη.
(Διαδοθείσης
δὲ
φήμης
|
ὅτι |
τετελεύτηκεν
ὁ
βασιλεύς,
τὸ
λοιπὸν |
[17, 30] |
τὸν
Χαρίδημον
εἰς
ὑποψίαν
ἀγόντων
|
ὅτι |
τῆς
στρατηγίας
ὀρέγεται
τυχεῖν,
ὅπως |
[17, 24] |
αὐτὰς
αὐτονόμους
καὶ
ἀφορολογήτους,
προσεπιλέγων
|
ὅτι |
τῆς
τῶν
Ελλήνων
ἐλευθερώσεως
ἕνεκα |
[17, 5] |
παρανομίαις
προσκόπτοντος
καὶ
φανεροῦ
καθεστῶτος
|
ὅτι |
τιμωρήσεται
τὸν
αὐθέντην
τῶν
ἀνομημάτων |
[17, 99] |
τότε
δὲ
φήμης
προσπεσούσης
αὐτοῖς
|
ὅτι |
τρωθεὶς
ὁ
βασιλεὺς
τετελεύτηκεν
ἀπέστησαν |