Livre, Chap.
[13, 24]	τυχόντων ξύλων ἱστάναι τὰ τρόπαια;	(Ἆρ'	οὐχ ὅπως ὀλίγον χρόνον διαμένοντα
[13, 39]	περὶ τῆς στάσεως τοπομαχοῦντες· μεταξὺ	γὰρ	Αβύδου καὶ Σηστοῦ τῆς ναυμαχίας
[13, 52]	Αθηναίου λαβεῖν ἕνα Λάκωνα. Οὐ	γὰρ	ἀγνοοῦμεν τὸν πόλεμον ἀμφοτέροις μὲν
[13, 102]	οἶκτον παραστήσας καὶ δάκρυα· τὸν	γὰρ	ἀδίκως τελευτᾶν μέλλοντα τοῦ μὲν
[13, 65]	δὲ Λακεδαιμονίων εἴκοσι μόνον· οἱ	γὰρ	Αθηναῖοι βαρέως φέροντες ἐπὶ τῷ
[13, 19]	διηρπάσθησαν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. (Οἱ	γὰρ	Αθηναῖοι πάντοθεν ἀποκλειομένης τῆς σωτηρίας
[13, 17]	γῆν φεύγειν ἐτόλμων. Οἱ μὲν	γὰρ	Αθηναῖοι τοὺς ἀφισταμένους τῆς μάχης
[13, 4]	τῆς κοινῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνεσθαι· τοὺς	γὰρ	Αθηναίους τῷ μὲν λόγῳ πρὸς
[13, 2]	τὸν Συρακοσίων τύραννον. ~Ἐπ' ἄρχοντος	γὰρ	Αθήνησι Χαβρίου Ρωμαῖοι μὲν ἀντὶ
[13, 45]	συνέβαινε γίνεσθαι τὸν ἀγῶνα. (Ὁπότε	γὰρ	αἱ τριήρεις εἰς ἐμβολὴν ἐπιφέροιντο,
[13, 16]	ἀπὸ τῆς γῆς συμφιλοτιμουμένων. (Τοῦ	γὰρ	αἰγιαλοῦ παντὸς τὸ μὲν ὑπὸ
[13, 55]	τῶν τειχῶν ἠμύνοντο. (Οἱ μὲν	γὰρ	ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς
[13, 108]	γυναικῶν καὶ παίδων· οἱ μὲν	γὰρ	ἀκμάζοντες ταῖς ἡλικίαις ἐν τοῖς
[13, 58]	πάντων ἔτυχον τῶν φιλανθρώπων· οἱ	γὰρ	Ακραγαντῖνοι σιτομετρήσαντες αὐτοῖς δημοσίᾳ διέδωκαν
[13, 21]	δ' ἔνδοξον τιμωρίᾳ περιβαλεῖν; Ὁ	γὰρ	ἀμετάθετον ἔχων τὴν περὶ τῶν
[13, 81]	ἀνάρμοστόν μοι φαίνεται διελθεῖν. καὶ	γὰρ	ἀμπελῶνες τοῖς μεγέθεσι καὶ τῷ
[13, 32]	ἀποδόντες πάλιν ἰσχυροὺς κατασκευάσετε. Οὐ	γὰρ	ἄν ποτ' ἔγωγε πιστεύσαιμι, ὡς
[13, 24]	ἀδικεῖ τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν. (Εἴποι	γὰρ	ἄν τις πρὸς τὴν τοῦ
[13, 21]	ἀνθρωπίνως ἀνελπίστοις περιβαλεῖν συμφοραῖς. (Τίς	γὰρ	ἂν ἤλπισεν Αθηναίους, μύρια μὲν
[13, 94]	παρεῖναι τὴν ἀρχὴν ἀποθησόμενος· οὐ	γὰρ	ἀνεκτὸν εἶναι, τῶν ἄλλων πωλούντων
[13, 32]	δ' ἐνταῦθα πεπραγμένα τεθεωρήκαμεν. (Ὁ	γὰρ	ἀντειπὼν ἐκεῖ περὶ τῆς στρατείας,
[13, 31]	τῶν ἰδίων ἀκληρημάτων ἀνῃρήκασι. ποῦ	γὰρ	ἄξιον τούτοις καταφυγεῖν; πρὸς θεούς,
[13, 29]	ταύτης τῆς φιλανθρωπίας συγκεχωρημένης; Οἱ	γὰρ	ἀπ' ἀρχῆς τὰ περὶ τούτων
[13, 88]	Λακεδαιμόνιος πεντεκαίδεκα ταλάντοις διαφθαρῆναι· εὐθὺ	γὰρ	ἀπεκρίνατο πρὸς τοὺς τῶν Ιταλιωτῶν
[13, 16]	τῶν ἀγωνιζομένων ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων. (Ὅτε	γὰρ	ἀποληφθείη ναῦς ὑπὸ πλειόνων τριήρων,
[13, 79]	τῆς πόλεώς ἐστιν. Ἡ μὲν	γὰρ	ἀρχαία πόλις μικρὰ νῆσός ἐστιν,
[13, 10]	ταῦτα κινδύνοις ἐπλεονέκτησαν. (Αἱ μὲν	γὰρ	Αττικαὶ τριήρεις ἦσαν ἀσθενεστέρας ἔχουσαι
[13, 98]	πολλαῖς ἐλάττω τῶν τριακοσίων· μεγίστη	γὰρ	αὕτη μνημονεύεται ναυμαχία γεγενημένη Ελλησι
[13, 99]	τινα διεκαρτέρουν εὐρώστως ἀγωνιζόμενοι· εὐλαβοῦντο	γὰρ	αὐτοί τε καὶ οἱ συγκινδυνεύοντες
[13, 32]	καὶ ἐνταῦθα συμμαχίαν ἀποστείλαντας· ἐξῆν	γὰρ	αὐτοῖς ἀγαπητῶς ἄγειν εἰρήνην καὶ
[13, 31]	τούτοις δίκαιος ἀποκείμενος ἔλεος· αὐτοὶ	γὰρ	αὐτὸν ἐπὶ τῶν ἰδίων ἀκληρημάτων
[13, 84]	τοὐναντίον ὅπως πλούσιος ὑπάρχῃ· οὕτως	γὰρ	αὐτὸν ἐπιθυμήσειν μὲν ἀγροῦ μείζονος,
[13, 42]	καὶ μεταδοῦναι τῆς στρατηγίας· θεωροῦντες	γὰρ	αὐτοῦ τὸ πρακτικὸν τῆς τόλμης
[13, 25]	φεισαμένους τῶν αἰχμαλώτων. (Ἀνελόντες μὲν	γὰρ	αὐτοὺς τῷ θυμῷ μόνον χαριούμεθα,
[13, 30]	Αθηναῖοι πῶς ἐχρήσαντο Μιτυληναίοις; Κρατήσαντες	γὰρ	αὐτῶν, ἀδικῆσαι μὲν οὐδὲν βουλομένων,
[13, 95]	χρημάτων παρεκάλει μηθὲν ἀγωνιᾶν· ἔσεσθαι	γὰρ	αὐτῶν τὸν πόρον ῥᾴδιον. (Διαλυθείσης
[13, 58]	οὐκ οἰκεῖα τῆς ἡλικίας. (Ἡ	γὰρ	βαρβάρων ὠμότης οὔτε παίδων ἐλευθέρων
[13, 84]	τοῦ φωτὸς κατασκευήν· τούς τε	γὰρ	βωμοὺς τοὺς ἐν πᾶσι τοῖς
[13, 90]	εἰς παντοίων κατασκευασμάτων πολυτέλειαν· (καὶ	γὰρ	γραφαὶ παμπληθεῖς ηὑρέθησαν εἰς ἄκρον
[13, 7]	στρατιώτας ἀθροίζειν, πάλιν ἐθάρρησαν. (Ὁ	γὰρ	Γύλιππος μετὰ τεττάρων τριήρων καταπλεύσας
[13, 91]	καὶ δημοτικοὺς μᾶλλον· ἐκείνους μὲν	γὰρ	δεσποτικῶς ἄρχοντας τῶν πολιτῶν καταφρονεῖν
[13, 92]	τὸν τῶν ἐκκλησιαζόντων θυμόν· ὁ	γὰρ	δῆμος καὶ πάλαι μισῶν τοὺς
[13, 92]	κατὰ τῆς πατρίδος βουλεύσασθαι. (Καὶ	γὰρ	διὰ τὰς γεγενημένας ἐν τῇ
[13, 48]	ἔσπευδε τοῖς Αθηναίοις συμμαχεῖν. (Καὶ	γὰρ	διαφερούσας τὰς σπουδὰς εἶχον οἱ
[13, 47]	ἄγαν συγκεκλεισμένης τῆς θαλάττης· ὁ	γὰρ	διέκπλους ἀπελείφθη μιᾷ νηί. ᾠκοδόμησαν
[13, 31]	τῶν ἄλλων βίοις ἐθισθῶσιν. οὐ	γὰρ	δίκαιόν ἐστι τὴν Αθηναίων ἄγνοιαν
[13, 32]	προσηκόντως διαλύσεσθε τὴν ἔχθραν. Οὐ	γὰρ	δίκαιον, ὅταν μὲν κρατῶσιν, ὡς
[13, 23]	εἰς ἅπαντα τὸν αἰῶνα. Οὐ	γὰρ	δυνατὸν τοὺς ἄλλοις ἀνημέρως χρησαμένους
[13, 93]	αὐτοῖς γεγενημένος τῆς ἐλευθερίας· τοῖς	γὰρ	δυνατωτάτοις φθονοῦντες τὴν ἐκείνων ὑπεροχὴν
[13, 21]	αἰχμαλώτων ἱκανὴν ἔχετε κόλασιν; Παρέδωκαν	γὰρ	ἑαυτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων πιστεύσαντες
[13, 82]	τὸ μέγεθος τῆς ὑποστάσεως· καὶ	γὰρ	εἰ μὴ τέλος λαβεῖν συνέβη
[13, 16]	δακρύων τοῖς θεοῖς προσηύχοντο. Ἐνίοτε	γάρ,	εἰ τύχοι, τῶν Συρακοσίων τριήρων
[13, 26]	ἡμᾶς μετοίσουσι τὴν κατηγορίαν. Καὶ	γὰρ	εἴ τινων ἄλλων, Αθηναίων ἄξιόν
[13, 83]	εἶπε μὴ θαυμάζειν· ἐν ἔθει	γὰρ	εἶναι τοῖς Ακραγαντίνοις πρὸς μὲν
[13, 55]	τῶν Σελινουντίων ἀνῄρουν· (ἐν πολυχρονίῳ	γὰρ	εἰρήνῃ γεγονότες καὶ τῶν τειχῶν
[13, 79]	καὶ πεζὴν ἐποιοῦντο μάχην· βιαζόμενοι	γὰρ	εἰς τὰς τῶν ἀντιτεταγμένων ναῦς
[13, 26]	τῶν εἰς ἄνθρωπον εὐεργετημάτων. (Οὗτοι	γάρ	εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆς ἡμέρου
[13, 79]	τῆς πόλεως τῶν Μιτυληναίων. (Ὁ	γὰρ	εἴσπλους ὑπὲρ οὗ διηγωνίζοντο λιμένα
[13, 95]	ἀπομιμούμενον Πεισίστρατον τὸν Αθηναῖον· (καὶ	γὰρ	ἐκεῖνόν φασιν ἑαυτὸν κατατραυματίσαντα προελθεῖν
[13, 23]	τὰ κοινὰ πάντων νόμιμα. (Τίς	γὰρ	Ελλήνων τοὺς παραδόντας ἑαυτοὺς καὶ
[13, 45]	σπεύδων συμμῖξαι τῷ Μινδάρῳ· οὗτος	γὰρ	ἐν Αβύδῳ διατρίβων συνῆγε πανταχόθεν
[13, 89]	καὶ σωμάτων πλῆθος. Οἱ μὲν	γὰρ	ἐν ἀρρωστίαις ὑπὸ τῶν οἰκείων
[13, 47]	πεζῆς τε καὶ ναυτικῆς· διενοεῖτο	γὰρ	ἐν ὅσῳ τὰ κατὰ τὸν
[13, 73]	πολλαὶ διαβολαὶ κατ' αὐτοῦ· τῶν	γὰρ	ἐν Σάμῳ τινὲς στρατιωτῶν ἀλλοτρίως
[13, 21]	ἀντὶ πολεμίων γεγόνασιν ἱκέται. Οἱ	γὰρ	ἐν ταῖς μάχαις τοῖς ἐναντίοις
[13, 27]	ἐλεῶ τὴν τύχην. Πρότερον μὲν	γὰρ	ἐν τοῖς ἐπισημοτάτοις τῶν Ελλήνων
[13, 33]	ἄνδρα τοῦτον γενέσθαι περιπέτειαν. Ἀπαραίτητος	γὰρ	ἐν τοῖς ἐπιτιμίοις γενόμενος καὶ
[13, 101]	ἀντιδίκους καὶ πικροὺς κατηγόρους. (Ἀναγνωσθεισῶν	γὰρ	ἐν τῷ δήμῳ τῶν ἐπιστολῶν
[13, 100]	καὶ Λύσανδρον αἰτεῖσθαι ναύαρχον· οὗτος	γὰρ	ἔν τε τῷ τῆς ναυαρχίας
[13, 94]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἑτέρᾳ βουλεύεσθαι· τῶν	γὰρ	ἐνεστώτων καιρῶν ἀλλότριον εἶναι· καὶ
[13, 38]	τῇ γραφῇ τοὺς καιρούς. ~Τοῦ	γὰρ	ἐνιαυσιαίου χρόνου διεληλυθότος Αθήνησι μὲν
[13, 103]	νεμεσήσαντος τοῦ δαιμονίου· οἱ μὲν	γὰρ	ἐξαπατηθέντες ἐπίχειρα τῆς ἀγνοίας ἔλαβον
[13, 43]	διηπόρησαν οἱ Καρχηδόνιοι· ἅμα μὲν	γὰρ	ἐπεθύμουν παραλαβεῖν πόλιν εὔκαιρον, ἅμα
[13, 23]	ὁ νῦν γενόμενος πόλεμος· οἱ	γὰρ	ἐπὶ πολιορκίᾳ παραγενόμενοι καὶ διὰ
[13, 79]	τοῖς κινδύνοις παραρριπτόντων. (Οἱ μὲν	γὰρ	ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων ὑπὸ τοῦ
[13, 30]	οὐδὲ τοῦτο παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ	γὰρ	ἐπιβῆναι τῆς Σικελίας γνώμην ἐκύρωσαν
[13, 28]	φονεῖς τῶν ἰδίων τέκνων. (ὐκέτι	γὰρ	ἐπιεικής ἐστιν ὁ τῶν συγγενεστάτων
[13, 6]	ἱππεῖς ἀποστεῖλαι καὶ χρήματα· πολυχρόνιον	γὰρ	ἔσεσθαι τὴν πολιορκίαν ὑπελάμβανον. Οἱ
[13, 21]	παρ' ἡμῶν τῶν ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν	γάρ	ἐστι τὸ θεῖον τοὺς ἀδίκου
[13, 30]	αὐτοὶ παραπλησίας τεύξονται τιμωρίας· δικαιότατον	γάρ	ἐστιν, ὃν καθ' ἑτέρων νόμον
[13, 21]	τὴν κοινὴν ἀνθρώπων ἀσθένειαν. (Οὐθεὶς	γάρ	ἐστιν οὕτω φρόνιμος, ὥστε μεῖζον
[13, 96]	ἠναγκάζοντο τὴν ἡσυχίαν ἔχειν· οὐδὲν	γὰρ	ἔτι περαίνειν ἠδύναντο· ἥ τε
[13, 20]	ἅμα καὶ ἀρετὴν ἐπιζητῶν· (ὅσῳ	γὰρ	εὐγενέστερον ἐτελεύτησαν, τοσούτῳ ποθεινοτέραν τὴν
[13, 102]	ταῖς σεμναῖς θεαῖς ἀπόδοτε· τούτοις	γὰρ	εὐξάμενοι τοὺς πολεμίους κατεναυμαχήσαμεν. (Ὁ
[13, 13]	ἐδόκουν κατὰ τοῦτο ἠλαττώθησαν. Ὁ	γὰρ	Εὐρυμέδων ἐπιχειρήσας περιπλεῖν τὸ κέρας
[13, 108]	τείχη γενναίως ἠμύνοντο· τά τε	γὰρ	ἐφ' ἡμέρας πίπτοντα τῶν τειχῶν
[13, 95]	τοὺς μισθοὺς διπλασίους εἶναι· πάντας	γὰρ	ἔφησε τούτου γενομένου προθυμοτέρους ἔσεσθαι
[13, 70]	ἐκέλευσεν αἰτεῖν μηδὲν ὑποστελλόμενον· ἐντολὰς	γὰρ	ἔχειν παρὰ τοῦ πατρός, ὅπως
[13, 101]	αἴτιον ἐγενήθη τῶν κακῶν. (Δυνάμενοι	γὰρ	ἔχειν συναγωνιστὰς εἰς τὴν κρίσιν
[13, 94]	πολέμιοι τοῖς τείχεσιν ἐπεισίωσι· χρείαν	γὰρ	ἔχειν τὸ μέγεθος τοῦ πολέμου
[13, 25]	Ελλάδος τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ	γὰρ	ἡ πόλις ἐν τοῖς μεγίστοις
[13, 71]	σπουδὴν ἔπλευσεν εἰς Κλαζομενάς· αὕτη	γὰρ	ἡ πόλις σύμμαχος Αθηναίων οὖσα
[13, 22]	τὴν ἐξουσίαν ἐκείνου παραγενομένων· προσεκαλεῖτο	γὰρ	ἡ τἀνδρὸς ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους,
[13, 52]	ἀτυχίας λαβεῖν πεῖραν· οὐ τοσαύτην	γὰρ	ἡ τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει
[13, 92]	τῆς τυραννίδος εὐθέτως διακειμένους· ἤμελλον	γὰρ	ἡδέως ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν φόνους,
[13, 24]	δὲ τὴν ἀτυχίαν οἰκτείροντες. Θραύεται	γὰρ	ἡμῶν ὁ θυμός, ὅταν ὁ
[13, 111]	τὴν τῶν Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία	γὰρ	ἦν παρ' αὐτοῖς φειδὼ τῶν
[13, 99]	κατάρξασθαι τῆς μάχης. (Ἔμπειροί τε	γὰρ	ἦσαν τῶν κινδύνων οἱ πλεῖστοι
[13, 9]	ἐπὶ τὴν θάλατταν· οἱ μὲν	γὰρ	θεάσασθαι τὴν μάχην ἐπεθύμουν, οἱ
[13, 74]	ἐπενηνεγμένας αὐτῷ δίκας εὐλαβεῖτο. (Πολλοὶ	γὰρ	θεωροῦντες αὐτὸν κακῶς φερόμενον ἐπενηνόχεισαν
[13, 5]	πραχθὲν παρὰ τοῖς Αργείοις· οἱ	γὰρ	ἰδιόξενοι συνθέμενοι καταλῦσαι τὴν ἐν
[13, 112]	ἐπιβολῆς· ὅπερ καὶ συνέπεσεν. (Οἱ	γὰρ	ἱππεῖς οὔτ' ἂν ἔτ' ἀπελθεῖν
[13, 37]	τῷ πολέμῳ χρείας παρέσχετο· ἦν	γὰρ	καὶ λόγῳ δυνατώτατος καὶ τόλμῃ
[13, 14]	τόπος ἔγεμε σωμάτων· γυναῖκές τε	γὰρ	καὶ παρθένοι καὶ οἱ ταῖς
[13, 22]	εἰπεῖν, ὡς ἀναξίως εὐτυχοῦμεν· καλὸν	γὰρ	καὶ τὸ τῆς τύχης ἀντιπραττούσης
[13, 14]	λιμένος ζεῦγμα κατασκευάζοντες. (Ἀκάτους τε	γὰρ	καὶ τριήρεις, ἔτι δὲ στρογγύλας
[13, 24]	τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ὑπερφρονοῦντες· εἷς	γὰρ	καιρὸς καὶ βραχεῖα ῥοπὴ τύχης
[13, 85]	μετὰ ξένων χιλίων πεντακοσίων· οὗτος	γὰρ	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ὡς
[13, 81]	καρπὸν ἐπώλουν εἰς Καρχηδόνα· (οὔπω	γὰρ	κατ' ἐκείνους τοὺς χρόνους τῆς
[13, 24]	κοινὴν τῆς φύσεως ὁμοπάθειαν. Αθηναῖοι	γὰρ	κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον εἰς
[13, 61]	εἰς τὰς τριήρεις ἐμβιβάσαι ταύτας	γὰρ	κατακομιεῖν αὐτούς, μέχρι ἂν ἐκτὸς
[13, 22]	πλεῖστα τῶν ἐθνῶν συνεπέθετο. Πῶς	γὰρ	Κῦρος ἐξ ἰδιώτου τῆς Ασίας
[13, 42]	ἐλευθέραν ᾤκουν τὴν πατρίδα· οἱ	γὰρ	Λακεδαιμόνιοι περὶ τῆς εἰς Φοινίκην
[13, 97]	ἀπαγορευόντων τῶν μάντεων. (Τοῖς μὲν	γὰρ	Λακεδαιμονίοις ἡ τοῦ θύματος κεφαλὴ
[13, 95]	οὐκ αὐτοὶ ταῦτα κεκυρωκότες· τοῖς	γὰρ	λογισμοῖς εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι τὴν
[13, 27]	ὑπομνήσω τῶν φιλανθρώπων. ~Ὅσοι μὲν	γὰρ	λόγου καὶ παιδείας ἐν τῇ
[13, 92]	αὐτῶν πρὸς τοὺς πολεμίους. Οὕτω	γὰρ	μάλιστ' ἤλπιζεν ἐκείνων μὲν περιαιρήσεσθαι
[13, 93]	ἔφοδον τῆς ἰδίας προαιρέσεως. Ἀποσταλεὶς	γὰρ	μετὰ στρατιωτῶν πεζῶν μὲν δισχιλίων,
[13, 109]	κατεστρατοπέδευσε παρὰ τὴν θάλατταν. (Ἔσπευδε	γὰρ	μὴ διασπᾶν τὴν στρατιάν, ἀλλ'
[13, 100]	πόλιν ἀπεχώρησεν, οὖσαν σύμμαχον· ἐδεδοίκει	γάρ,	μήποτε τῷ στόλῳ πλευσάντων τῶν
[13, 47]	καὶ πρὸς ἀλλήλας ἡμιλλῶντο· οὐ	γὰρ	μόνον τοῖς πολίταις ἐξιέναι πανδημεὶ
[13, 79]	Αθηναίων φιλοτιμίας ἐλείποντο οὐδέν. Ταῖς	γὰρ	ναυσὶν ἀθρόαις ἐπιπλεύσαντες, καὶ τοὺς
[13, 66]	τὰ πρὸς πολιορκίαν ἡτοιμάζοντο· ἤμελλον	γὰρ	νικήσειν πόλιν βάρος ἔχουσαν καὶ
[13, 23]	τι συμβαίνῃ τῶν ἀνθρωπίνων. Πολλὰ	γὰρ	ὁ βίος ἔχει παράδοξα, στάσεις
[13, 66]	τὸ βάρος τῆς ἐπιστασίας- ἦν	γὰρ	ὁ Κλέαρχος χαλεπός προύδωκαν τὴν
[13, 31]	ὑποβάλλει τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως. οὐ	γὰρ	ὁ λέγων κύριος τοῦ πλήθους,
[13, 59]	κατασκάψαι τὴν πόλιν. (Διὰ ταύτην	γὰρ	ὁ μὲν πατὴρ αὐτοῦ φυγὰς
[13, 47]	δὲ Βοιωτίας πλησίον Αὐλίδος· ἐνταῦθα	γὰρ	ὁ μεταξὺ τόπος ἦν στενώτατος.
[13, 42]	σφετέροις πράγμασι τούτου προσγενομένου. (Καὶ	γὰρ	ὁ τῆς πολιτείας ἀφηγούμενος τότε
[13, 89]	δάκρυα κατεῖχε τὰς οἰκίας. Ἅμα	γὰρ	ὁ τῶν πολεμίων ἐξέπληττε φόβος,
[13, 23]	οὔτ' εὔγνωμον οὔτε ἀσφαλές· ἐνίοτε	γὰρ	οἱ δοκοῦντες ὑπερέχειν ἐν ῥοπῇ
[13, 17]	μάχη τέλος οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ	γὰρ	οἱ θλιβόμενοι πρὸς τὴν γῆν
[13, 48]	φιλονεικία πρὸς ὄλεθρον ἀνήκουσα. Δοκοῦσι	γὰρ	οἱ μὲν ἀναιρεθέντες ὑπ' ἀλλήλων
[13, 107]	εἰκός, εἰς πολιορκίαν καταστήσεσθαι. (Εὐθὺ	γὰρ	οἱ μὲν τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεῖς
[13, 40]	ὑπεροχὴν τῶν ἐναντίων ἐποίει. Ὁπότε	γὰρ	οἱ Πελοποννήσιοι κατὰ σπουδὴν ἀθρόαις
[13, 67]	ἀδίκημα ποιεῖν τοῖς Βυζαντίοις· οὕτω	γὰρ	οἱ πολιτικοὶ μεταβαλλόμενοι τοὺς Πελοποννησίους
[13, 22]	ἀλλὰ καὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται	γὰρ	οἱ τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι
[13, 52]	γῆν ἡγεμονίαν ὁμολογουμένως ἔχομεν· οὐδὲ	γὰρ	οἶδε τὸ φυγεῖν πεζὸς Σπαρτιάτης·
[13, 25]	ἀφορμὴν τῆς φιλίας ποιήσεσθε; Μὴ	γὰρ	οἴεσθε τὸν τῶν Αθηναίων δῆμον
[13, 90]	μάλιστα ἑαυτὸν ἀποπέφαγκεν ἀκριβολογούμενον. (Δεῖ	γάρ,	οἶμαι, τοὺς συγγραφεῖς ἐν μὲν
[13, 30]	ἐπιφέρειν· καὶ τοῦτ' ἐνήργησαν. Φίλοι	γὰρ	ὄντες τὸν ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνης
[13, 30]	ἐπιθυμεῖν· οὗτοι ταῦτ' ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι	γὰρ	ὄντες τῶν Ελλήνων, τὴν εὐτυχίαν
[13, 43]	τοῦ πολέμου περιδεεῖς καθειστήκεισαν· ἤλπιζον	γάρ,	ὅπερ ἦν εἰκός, τιμωρίαν δώσειν
[13, 32]	συμφέρῃ τῆς φιλίας μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ	γὰρ	ὅτι τοῦτο πράξαντες σὺν πολλοῖς
[13, 11]	συνάρχοντας ἐπιθέσθαι ταῖς Επιπολαῖς ἄλλως	γὰρ	οὐ δυνατὸν ἦν ἀποτειχίσαι τὴν
[13, 110]	ἐκ τῶν νεῶν ἀποβαίνοντας· καὶ	γὰρ	οὐδ' ὠχυρωμένον τὸ μέρος εἶχον,
[13, 112]	πόλιν σπουδῆς οὐδὲν ἐλλείπων· ἐλογίζετο	γὰρ	οὐκ ἂν ἄλλως δυνατὸν ἐπικρατῆσαι
[13, 96]	τοῖς οἰκείοις χρόνοις διέξιμεν· δοκεῖ	γὰρ	οὗτος μεγίστην τῶν ἱστορουμένων τυραννίδα
[13, 111]	τὰς τῶν ἀκληρούντων τύχας· (ἑώρων	γὰρ	παῖδας ἐλευθέρους καὶ παρθένους ἐπιγάμους
[13, 29]	τὸ τῆς ἱκεσίας ὄνομα. Τοῦτο	γὰρ	παρ' ἀνθρώποις φυλάττεται τοῖς καθαρὰν
[13, 112]	μὴ σπεύδοι· ὅπερ ἐποίησεν. Εἰ	γὰρ	παραδοξότερον ἐκείνων ποιήσαιτο τὴν ἄφιξιν,
[13, 3]	καὶ κατηνέχθησαν εἰς Κόρκυραν· ἐνταῦθα	γὰρ	παραμένειν παρήγγελτο καὶ προσαναλαμβάνειν τοὺς
[13, 40]	πρὸς τὴν νίκην συνεβάλοντο. ~Τῶν	γὰρ	Πελοποννησίων ὑπερεχόντων τῷ πλήθει τῶν
[13, 111]	οὔπω παρέσεσθαι τῶν Καρχηδονίων· (ἡ	γὰρ	περὶ Σελινοῦντα καὶ Ιμέραν, ἔτι
[13, 22]	πρὸς τοὺς ταπεινοτέρους ὠμότης. (Ἀποστάντων	γὰρ	Περσῶν καὶ τὰ πλεῖστα τῶν
[13, 8]	συνδιοικήσοντας τὸν πόλεμον· Αλκιβιάδου μὲν	γὰρ	πεφευγότος, Λαμάχου δὲ τετελευτηκότος αὐτὸν
[13, 96]	ἔτι περαίνειν ἠδύναντο· ἥ τε	γὰρ	πόλις ἔγεμεν ὅπλων ξενικῶν, τούς
[13, 68]	δὲ παίδων καὶ γυναικῶν. (Εἶχε	γὰρ	πολλὴν κατάπληξιν τῶν στρατηγῶν ὁ
[13, 68]	τὴν ἑαυτῶν ἐπανορθώσοντα πενίαν. (Θράσει	γὰρ	πολὺ διέφερε τῶν ἄλλων, καὶ
[13, 48]	πρὸς ἀλλήλους ἔχθραν. (Ἐν οὐδεμιᾷ	γάρ	ποτε πόλει τοιοῦτοι πολιτῶν φόνοι
[13, 90]	τούτῳ ἀναθημάτων ἑαυτὸν συγκατακαῦσαι. Μιᾷ	γὰρ	πράξει διελάμβανεν ἀφελέσθαι θεῶν ἀσέβειαν,
[13, 40]	πλοῦν ἐπὶ Κύζικον ἐποιήσαντο· αὕτη	γὰρ	πρὸ τῆς ναυμαχίας ἦν ἀφεστηκυῖα
[13, 48]	πάλιν αὐξήσασα διαφοράν. Οἱ μὲν	γὰρ	προέχοντες τοῖς ἀξιώμασι τῶν Κορκυραίων
[13, 94]	νῦν δὲ σαφέστερον ἀνεγνωκέναι· Ιμίλκωνα	γὰρ	πρὸς αὐτὸν ἀπεσταλκέναι κήρυκα, πρόφασιν
[13, 22]	πρὸς ἀνθρωπίνην ἀτυχίαν παράσχωμεν. Οὐ	γὰρ	προσήκει δοῦναι τῷ φθόνῳ καθ'
[13, 25]	Ασίαν ἔχει τὴν ἡγεμονίαν. (Καὶ	γὰρ	πρότερον περὶ τὴν Αἴγυπτον τριακοσίας
[13, 54]	τὰς προσβολὰς ἐποιεῖτο. (Ἔξ μὲν	γὰρ	πύργους ὑπερβάλλοντας τοῖς μεγέθεσιν ἐπέστησε,
[13, 21]	μηθὲν ὑπὲρ ἄνθρωπον πράξητε. Τί	γὰρ	σεμνὸν φονεῦσαι τὸν ὑποπεπτωκότα; Τί
[13, 110]	οὐκ ἔχοντες βοήθειαν· (οἵ τε	γὰρ	Σικελιῶται διὰ τοῦ πεδίου πορευόμενοι
[13, 88]	μεγάλοις ἀτυχήμασι περιέπιπτον. Τῶν μὲν	γὰρ	στρατιωτῶν πολλοὶ διὰ τὴν σπάνιν
[13, 95]	φύλακας αἰτήσασθαι τοῦ σώματος· τούτου	γὰρ	συγχωρηθέντος ῥᾳδίως ἤμελλε κυριεύσειν τῆς
[13, 23]	τοὺς ἐναντίους ἔχθραν θνητήν· οὕτω	γὰρ	συμβήσεται τοὺς μὲν συμμάχους γίνεσθαι
[13, 27]	δικαίως ἐλέου τυγχάνοντας. Οἱ μὲν	γὰρ	σύμμαχοι τῇ τῶν κρατούντων ὑπεροχῇ
[13, 37]	Λακεδαιμονίους ποιεῖν ἄγαν ἰσχυρούς· οὐ	γὰρ	συνοίσειν Πέρσαις· κρεῖττον οὖν εἶναι
[13, 77]	τῆς ἰδίας νεὼς φοινικίδα· τοῦτο	γὰρ	σύσσημον ἦν τοῖς τριηράρχοις. (Διόπερ
[13, 78]	τοῦ λιμένος κατεσκεύαζεν· εἰς μὲν	γὰρ	τὰ βράχη τοῦ λιμένος πλοῖα
[13, 59]	Αννίβας τὰς οὐσίας ἀποκατέστησεν· ἀεὶ	γὰρ	τὰ Καρχηδονίων ἦν πεφρονηκὼς καὶ
[13, 15]	τῆς μόνης καταλελειμμένης ἐλπίδος· ἐν	γὰρ	ταῖς τῶν ναυμαχεῖν μελλόντων ἀρεταῖς
[13, 52]	τὸ πάτριον ἔθος τηροῦντες· θεωροῦντες	γὰρ	τὰς ἐν τῷ πολέμῳ φιλονεικίας
[13, 55]	καὶ συχνοὺς ἑαυτῶν ἀπέβαλον· οὔπω	γὰρ	τελέως ἀνακεκαθαρμένου τοῦ τείχους βιασάμενοι
[13, 36]	χεῖρον τὸν πόλεμον διῴκησαν. Ἀποστείλαντες	γὰρ	τεσσαράκοντα ναῦς συνεξέπεμψαν τοὺς ἀφηγησομένους
[13, 112]	ἄλλων πόλεων ἀσφαλῶς δυναστεύειν. (Ἀνελογίζοντο	γὰρ	τὴν βραδυτῆτα τῆς βοηθείας, τὸ
[13, 22]	τόποις καὶ χρόνοις ἀφεστηκότα; Κατὰ	γὰρ	τὴν ἡμετέραν πόλιν οὐ πάλαι
[13, 23]	ἐλέῳ σπείσασθαι τὴν διαφοράν. Δεῖ	γὰρ	τὴν μὲν πρὸς τοὺς φίλους
[13, 80]	Καμπανοὺς διεβίβασαν εἰς Λιβύην· ᾔδεισαν	γὰρ	τὴν μὲν χρείαν αὐτῶν μεγάλα
[13, 36]	τὰ κατὰ τὸν πόλεμον· ὑπελάμβανον	γὰρ	τὴν ὀλιγαρχίαν εὐθετωτέραν εἶναι τῆς
[13, 92]	γενέσθαι τῆς πατρίδος τύραννος. Μετὰ	γὰρ	τὴν παράληψιν τῆς ἀρχῆς οὔτε
[13, 75]	Ερμοκράτην οὐδ' ὣς προσεδέξαντο· ὑπώπτευον	γὰρ	τὴν τἀνδρὸς τόλμαν, μήποτε τυχὼν
[13, 49]	τὰς πανταχόθεν τριήρεις· ἔκ τε	γὰρ	τῆς Πελοποννήσου πολλαὶ παρεγενήθησαν καὶ
[13, 21]	οὕτως μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι; Ἀπὸ	γὰρ	τῆς τηλικαύτης παρασκευῆς οὔτε ναῦς
[13, 74]	Πακτύην τῆς Θρᾴκης ἀπεχώρησε· χωρὶς	γὰρ	τῆς τοῦ πλήθους ὀργῆς καὶ
[13, 89]	ἐφ' οἷς ἑαυτοὺς ἐμακάριζον· ἀφαιρουμένης	γὰρ	τῆς τύχης τὴν ἐξουσίαν τῶν
[13, 74]	ἵππων, τετιμημένον ταλάντων ὀκτώ. Διομήδους	γάρ	τινος τῶν φίλων συμπέμψαντος αὐτῷ
[13, 57]	καὶ βοὴ σύμμικτος· οἱ μὲν	γὰρ	τὸ μέγεθος τῆς περιεστώσης συμφορᾶς
[13, 46]	διωγμὸν αὐτοὺς ἐμποδίζεσθαι συνέβαινε· διὰ	γὰρ	τὸ μέγεθος τῶν κυμάτων τὰ
[13, 50]	πολὺ τοῖς πλήθεσιν ὑπεραγόντων· καὶ	γὰρ	τὸ τοῦ Φαρναβάζου στρατόπεδον παρεβοήθει
[13, 24]	καλῶς ἀμφότεροι ταῦτ' ἔπραξαν. Δεῖ	γὰρ	τοῖς Ελλησι τὴν ἔχθραν εἶναι
[13, 38]	τινας συνίστασθαι τῶν Ροδίων· (Προσφάτως	γὰρ	τοῖς Λακεδαιμονίοις τινὲς τῶν ἀπὸ
[13, 30]	τῶν Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ	γὰρ	τοῖς οἰκείοις οὕτως ὠμῶς χρησάμενοι
[13, 82]	τούτων μετέχει τῶν ὑποστάσεων· συνῳκοδομοῦντο	γὰρ	τοῖς τοίχοις οἱ κίονες, ἔξωθεν
[13, 38]	δοκῶν διαφέρειν τῶν ἄλλων· καὶ	γὰρ	τὸν Αλκιβιάδην οὗτος μόνος συνεβούλευσε
[13, 96]	ἀπέλυσεν εἰς τὴν Ελλάδα· ὑφεωρᾶτο	γὰρ	τὸν ἄνδρα τοῦτον, μὴ καιροῦ
[13, 22]	πρὸς τοὺς κρατηθέντας εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον	γὰρ	τὸν βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον οὐχ
[13, 108]	τάφρον περιεβάλοντο τῇ στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο	γὰρ	τὸν Διονύσιον ἥξειν μετὰ δυνάμεως
[13, 20]	ἡγούμενος εἶναι δυστυχέστατος. (Ἐκεῖνοι μὲν	γὰρ	τὸν ὀφειλόμενον τῇ φύσει θάνατον
[13, 84]	τῇ τἀνδρὸς μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον	γὰρ	τὸν χρόνον Ακραγαντῖνοι μὲν ἦσαν
[13, 60]	οὐ μετρίως ἠλαττοῦντο· εἰς ἕνα	γὰρ	τόπον ὀκτὼ μυριάδων συνδραμουσῶν ἀτάκτως
[13, 27]	τῷ θυμῷ τὴν ἐλπίδα. (Ποῖος	γὰρ	τόπος τοῖς ξένοις βάσιμος εἰς
[13, 86]	τὸ στρατόπεδον πολλὴ δεισιδαιμονία. (Τὸν	γὰρ	τοῦ Θήρωνος τάφον ὄντα καθ'
[13, 26]	τοῖς ὁμολογουμένως ἡμαρτηκόσι. (Μέχρι μὲν	γὰρ	τοῦ μηδὲν ἀνήκεστον πεπονθέναι τοὺς
[13, 37]	καταλελύσθαι τὸν πόλεμον διειλήφεισαν· οὐκέτι	γὰρ	τοὺς Αθηναίους οὐδὲ τὸν ἐλάχιστον
[13, 87]	ἐπιφανεὶς ἀναλάβῃ τὴν ἧτταν. Καὶ	γὰρ	τοὺς Ιμεραίους ἐγίνωσκε παρὰ τὴν
[13, 80]	ἐξέπλευσε μετὰ νεῶν πεντήκοντα· ἔσπευδε	γὰρ	τοὺς μὲν Συρακοσίους κωλῦσαι χρήσασθαι
[13, 48]	τῆς ἡγεμονίας διαγωνιζόμενοι δῆμοι· Λακεδαιμόνιοι	γὰρ	τοὺς πρωτεύοντας ἐν ταῖς συμμαχίσι
[13, 96]	ἐνήργει τὰ τῆς τυραννίδος. ~Εὐθὺ	γὰρ	τοὺς χρημάτων μὲν ἐνδεεῖς, τῇ
[13, 68]	ἐλευθέροις τῶν δούλων. (Κατ' ἐκείνους	γὰρ	τοὺς χρόνους οὕτω συνέβη θαυμασθῆναι
[13, 95]	φυγάδων καὶ ξένων ἀνθρώπων. Ἤλπιζε	γὰρ	τούτους συναγωνιστὰς ἕξειν, ἐπιθυμοῦντας μεταβολῆς,
[13, 38]	τὴν παρὰ Φαρναβάζου βοήθειαν· τριακοσίας	γὰρ	τριήρεις ἀκούων ἐκ Φοινίκης καταπεπλευκέναι
[13, 88]	ἐν ἄλλῳ συστήσασθαι τόπῳ· τὴν	γὰρ	τροφὴν ἐκλιπεῖν. Διόπερ οἱ στρατηγοὶ
[13, 30]	ἔλεον καὶ καταφυγὴν ἀπολελοίπασι. ~Τί	γὰρ	τῶν αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο, τί
[13, 35]	ὧν ἦν ἐπιφανέστατος Διοκλῆς. Τοσοῦτο	γὰρ	τῶν ἄλλων διήνεγκε συνέσει καὶ
[13, 66]	τῶν ὑπὲρ αὐτῆς ἀμυνομένων· χωρὶς	γὰρ	τῶν Βυζαντίων, πολλῶν ὄντων, Κλέαρχος
[13, 68]	τῶν στρατηγῶν ὁ κατάπλους· ἦγον	γὰρ	τῶν ἡλωκυιῶν νεῶν οὐκ ἐλάττους
[13, 82]	ἐστι βραχέα διελθεῖν. ~Ἥ τε	γὰρ	τῶν ἱερῶν κατασκευὴ καὶ μάλιστα
[13, 92]	συμψήφους ἔλαβε τοὺς Συρακοσίους· οὐδὲ	γὰρ	τῶν συναρχόντων οὐδεὶς ἐτόλμα περὶ
[13, 20]	οὐκ ἐλάχιστον ἐγὼ μετέσχηκα· δυεῖν	γὰρ	υἱῶν γενόμενος πατὴρ ἐξέπεμψα μὲν
[13, 28]	τούτων τῷ λόγῳ μεταδιδασκομένους. Εἰ	γὰρ	ὑμεῖς ὑπὲρ ἀναστάσεως κινδυνεύσαντες πρὸς
[13, 92]	συνεβούλευε κατάγειν τοὺς φυγάδας· (ἄτοπον	γὰρ	ὑπάρχειν ἐκ μὲν Ιταλίας καὶ
[13, 77]	ναυμαχῆσαι πρὸς τῇ Μιτυλήνῃ· οὕτως	γὰρ	ὑπελάμβανε νικῶν μὲν ἕξειν ἀναστροφὴν
[13, 112]	κατὰ τοῦ Διονυσίου μῖσος· καὶ	γὰρ	ὑπελάμβανον αὐτὸν ἐκ συνθέσεως τοῦτο
[13, 99]	τῶν ὅλων ἀγῶνα συνηθροῖσθαι· πάντες	γὰρ	ὑπελάμβανον τοὺς ταύτῃ τῇ μάχῃ
[13, 22]	τοῖς τρόποις ἐπιεικεῖς παρέχεσθαι. ~Οἱ	γὰρ	ὑποτεταγμένοι τοὺς μὲν φόβῳ κατισχύοντας
[13, 90]	αὐτῆς τῆς τύχης ἠλέγχθη· Σκιπίων	γὰρ	ὕστερον ταύτης τῆς ἁλώσεως σχεδὸν
[13, 72]	ἐγένετο καρτερὰ μάχη. ἡ μὲν	γὰρ	φάλαγξ περὶ πέντε σταδίους ἀπεῖχε
[13, 46]	ἀνακοπέντες ἀπέπλευσαν εἰς Σηστόν. (Ὁ	γὰρ	Φαρνάβαζος βουλόμενος τοῖς Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ
[13, 24]	τύχην ἁπάντων οὖσαν κυρίαν. Τίνος	γὰρ	χάριν οἱ πρόγονοι πάντων τῶν
[13, 34]	τὴν ἡγεμονίαν αὐτῶν καταφρονηθῆναι· (εὐθὺς	γὰρ	Χῖοι καὶ Σάμιοι καὶ Βυζάντιοι
[13, 1]	πράξεις μεταβιβάζειν τὸν λόγον· ὀλίγον	γὰρ	χρόνον ἀπολαβόντες τῇ γραφῇ, τὴν
[13, 109]	κατὰ θάλατταν ἀγωνίζεσθαι· τοῖς μὲν	γὰρ	ψιλοῖς ἠγωνίζετο καὶ τὴν χώραν
[13, 57]	ἐν αὐτοῖς καθιερωμένην πολυτέλειαν. (Τοσοῦτο	γὰρ	ὠμότητι διέφερον οἱ βάρβαροι τῶν
[13, 28]	συμβουλίαν ἐκτιθεμένῳ μετὰ παρρησίας· Σπαρτιάτης	γὰρ	ὢν καὶ τὸν λόγον ἔχω
[13, 34]	ἀλλήλους εἰς Ωρωπὸν ἐξέπλευσαν· ἐκεῖ	γὰρ	ὥρμουν αἱ τῶν πολεμίων τριήρεις.
[13, 37]	ἔπεισεν ἀποστῆναι τῆς πράξεως· ἐδίδασκε	γὰρ	ὡς οὐ συμφέρει τῷ βασιλεῖ
[13, 48]	τὴν πόλιν ἐγχειρίζειν Λακεδαιμονίοις, μετεπέμψαντο	παρ'	Αθηναίων δύναμιν τὴν παραφυλάξουσαν τὴν
[13, 27]	ἅμα καὶ παρ' ἡμῶν καὶ	παρ'	Αθηναίων ἐκφυγεῖν τὴν τιμωρίαν, τὸν
[13, 76]	Μηθύμνῃ προσέβαλε μετὰ τῆς δυνάμεως	παρ'	Αθηναίων ἐχούσῃ φρουράν. Ποιησάμενος δὲ
[13, 64]	δὲ τὴν Ελλάδα Θρασύβουλος πεμφθεὶς	παρ'	Αθηναίων μετὰ νεῶν τριάκοντα καὶ
[13, 54]	ἐπὶ Συρακούσας· (παραλαβὼν δὲ τοὺς	παρ'	Αἰγεσταίων στρατιώτας καὶ τοὺς παρὰ
[13, 74]	τούτων προκρίνας Κόνωνα ταχέως ἐξέπεμψε	παρ'	Αλκιβιάδου τὸ ναυτικὸν παραληψόμενον. (Αλκιβιάδης
[13, 108]	πραχθέντα χρόνοις, οὐκ ἀνεπιτήδειον ἡγησάμεθα	παρ'	ἄλληλα θεῖναι διὰ τὸ παράδοξον.
[13, 52]	κρατοῦμεν, τὰ δὲ φρούρια τὰ	παρ'	ἀλλήλοις καταλῦσαι, τῶν δ' αἰχμαλώτων
[13, 79]	πολὺν χρόνον γενομένης, καὶ πολλῶν	παρ'	ἀμφοτέροις ἀπολλυμένων, ὁ Καλλικρατίδας ἀνεκαλέσατο
[13, 56]	ὅλων διαγωνιζομένους. (Πολλῶν δ' ἀναιρουμένων	παρ'	ἀμφοτέροις, τοῖς μὲν Καρχηδονίοις νεαλεῖς
[13, 46]	μάχη διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς	παρ'	ἀμφοτέροις φιλοτιμίας· μετὰ δὲ ταῦτα
[13, 8]	στρατηγὸς μαχόμενος ἐτελεύτησε· πολλῶν δὲ	παρ'	ἀμφοτέρων ἀναιρεθέντων ἐνίκησαν Αθηναῖοι. (Μετὰ
[13, 21]	ὑπερηφανοῦντας (καὶ) παρὰ θεοῖς καὶ	παρ'	ἀνθρώποις μισουμένους, προσκυνοῦντες τὴν τύχην
[13, 29]	τῆς ἱκεσίας ὄνομα. Τοῦτο γὰρ	παρ'	ἀνθρώποις φυλάττεται τοῖς καθαρὰν μὲν
[13, 103]	ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι· τινὲς δὲ λέγουσι	παρ'	Αρχελάῳ τῷ βασιλεῖ Μακεδόνων κατὰ
[13, 81]	ἐκέκτηντο. Πολλὰ δὲ τοῦ πλούτου	παρ'	αὐτοῖς διαμένει σημεῖα, περὶ ὧν
[13, 34]	ταῦτα τῶν δημαγωγῶν ὁ πλεῖστον	παρ'	αὐτοῖς ἰσχύσας Διοκλῆς ἔπεισε τὸν
[13, 43]	(Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ	παρ'	αὐτοῖς πρωτεύοντος παραλαβεῖν τὴν πόλιν,
[13, 83]	ἑκατὸν ἀμφορεῖς χωροῦντα· κολυμβήθραν δὲ	παρ'	αὐτοῖς ὑπάρχειν κεκονιαμένην, χωροῦσαν ἀμφορεῖς
[13, 111]	Καρχηδονίων δεινότητα. Οὐδεμία γὰρ ἦν	παρ'	αὐτοῖς φειδὼ τῶν ἁλισκομένων, ἀλλ'
[13, 54]	Μάζαρον ποταμὸν παρεγενήθη, τὸ μὲν	παρ'	αὐτὸν ἐμπόριον κείμενον εἷλεν ἐξ
[13, 109]	δεξιᾷ τὴν πόλιν ἔχοντας ἐπείγεσθαι	παρ'	αὐτὸν τὸν αἰγιαλόν· αὐτὸς δ'
[13, 63]	τὸν τῶν Περσῶν σατράπην ἔλαβε	παρ'	αὐτοῦ πολλὰ χρήματα, μεθ' ὧν
[13, 76]	χρήμασι χαλεπῶς ἔφερε καὶ δίκην	παρ'	αὐτῶν ἐλάμβανεν. (Οὗτος καταπλεύσας εἰς
[13, 99]	Αθηναῖοι τὴν ἀρχὴν ἀνακτησάμενοι τιμωρίαν	παρ'	αὐτῶν λάβωσιν ὑπὲρ τῆς ἀποστάσεως·
[13, 87]	τῶν βαρβάρων τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν	παρ'	αὐτῶν μὴ λαβεῖν, ἀλλὰ δυναμένους
[13, 66]	ἐποιήσαντο πρὸς Χαλκηδονίους φόρον λαμβάνειν	παρ'	αὐτῶν ὅσον καὶ πρότερον. ἐντεῦθεν
[13, 82]	συνωρίδες τριακόσιαι λευκῶν ἵππων, πᾶσαι	παρ'	αὐτῶν τῶν Ακραγαντίνων. (Καθόλου δὲ
[13, 99]	σαλπιγκταῖς παρεκελεύοντο σημαίνειν καὶ τὸ	παρ'	ἑκατέροις πλῆθος ἐναλλὰξ ἐπαλαλάζον ἐξαίσιον
[13, 23]	τοὺς ἄλλοις ἀνημέρως χρησαμένους αὐτοὺς	παρ'	ἑτέρων τυχεῖν ποτε φιλανθρωπίας, ἄλλους
[13, 34]	Γάιον Φάβιον, ὀλυμπιὰς δ' ἤχθη	παρ'	Ηλείοις δευτέρα πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα,
[13, 22]	ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι τῇ	παρ'	ἡμῶν εὐγνωμοσύνῃ πολυωρούμενοι, καὶ οἱ
[13, 27]	ἐπὶ Συρακοσίους Αλκιβιάδην ἅμα καὶ	παρ'	ἡμῶν καὶ παρ' Αθηναίων ἐκφυγεῖν
[13, 21]	παρὰ θεῶν, μετὰ δὲ ταῦτα	παρ'	ἡμῶν τῶν ἀδικηθέντων. (Ἀγαθὸν γάρ
[13, 98]	δυνάμεων· τοὺς δ' ἄλλους στρατηγοὺς	παρ'	ὅλην τὴν φάλαγγα διέταξε, καὶ
[13, 103]	Ελλησι δακτυλοδεικτουμένην ἔχῃ τὴν πονηρίαν	παρ'	ὅλον τὸν βίον. (Τὰ μὲν
[13, 3]	προπέμποντος. (Αἱ μὲν οὖν τριήρεις	παρ'	ὅλον τὸν λιμένα παρώρμουν κεκοσμημέναι
[13, 46]	βοῆς παραβοηθούντων, κραυγὴ σύμμικτος ἐγίνετο	παρ'	ὅλον τὸν τῆς ναυμαχίας τόπον.
[13, 55]	τὴν ἐπὶ τῆς εἰρήνης αἰσχύνην	παρ'	οὐδὲν ἡγούμεναι. (Τοσαύτη κατάπληξις καθειστήκει,
[13, 32]	διόπερ ἔγωγε νομίζω μὴ δεῖν	παρ'	ὑμῖν πλέον ἰσχῦσαι τὸν μὲν
[13, 50]	τὸν Αλκιβιάδην, οἱ μὲν Αθηναῖοι,	καθάπερ	ἦν αὐτοῖς παρηγγελμένον, προσεποιοῦντο φεύγειν,
[13, 87]	(Οἱ δ' εἴτε χρήμασιν ἐφθαρμένοι,	καθάπερ	ἦν λόγος, εἴτε φοβηθέντες μὴ
[13, 112]	ἐπιθυμοῦσι καιρὸν λαβεῖν τῆς ἀποστάσεως	καθάπερ	θεῶν προνοίᾳ πάντα ὑπουργεῖν πρὸς
[13, 60]	μὴ περιορᾶν αὑτοὺς συγκεκλεισμένους ἀγεννῶς,	καθάπερ	τοὺς Σελινουντίους, ἐπὶ δὲ τῶν
[13, 111]	συμφορὰ τοὺς ἀνθρώπους ἐξέπληττε, πάντων	καθάπερ	ὑπὸ τὴν ὅρασιν λαμβανόντων τὴν
[13, 83]	ἐκ Γέλας χειμερίου περιστάσεως οὔσης,	καθάπερ	φησὶ Τίμαιος ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ
[13, 41]	ἐν τῷ περὶ Κορώνειαν νεῷ,	καθάπερ	φησὶν Εφορος, τὴν ἐπιγραφὴν ἔχον
[13, 92]	μᾶλλον ἐπὶ ξένης ἀλωμένους ἀποθανεῖν	ἤπερ	ἀλλότριόν τι κατὰ τῆς πατρίδος
[13, 60]	καὶ πλείονα πάσχειν ὑφ' ἑαυτῶν	ἤπερ	ὑπὸ τῶν πολεμίων. (Οἱ δ'
[13, 102]	δὲ ὑπὲρ τῆς νίκης εὐχὰς	ἐπειδήπερ	ἡ τύχη κεκώλυκεν ἡμᾶς ἀποδοῦναι,
[13, 97]	αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν Λακεδαιμονίων,	καίπερ	ἀμφοτέροις ἀπαγορευόντων τῶν μάντεων. (Τοῖς
[13, 108]	τῆς ἁλώσεως. (Ταῦτα μὲν οὖν,	καίπερ	ἐν ἄλλοις πραχθέντα χρόνοις, οὐκ
[13, 17]	τοὺς αἰγιαλοὺς ἀποφεύγοντες πάλιν ἀνέστρεφον,	καίπερ	συντετριμμένας ἔχοντες τὰς ναῦς καὶ
[13, 22]	ἐσφάλησαν, ἡμεῖς δ' ἀξίως ηὐτυχήσαμεν,	εἴπερ	οἱ μὲν τοιούτους ἀδικεῖν ἐπεχείρησαν
[13, 107]	χρόνον. (Τοῖς δὲ Πελοποννησίοις ἔδοξεν,	ἐπείπερ	δυσχερὴς ἦν ἡ πολιορκία, τὰς
[13, 25]	πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους. ~Εἰ δ'	ὅπερ	εἰκός ἐστι, παύσεσθε πολεμοῦντες, τίνα
[13, 112]	τῶν ἱππέων, εἰ μὴ σπεύδοι·	ὅπερ	ἐποίησεν. Εἰ γὰρ παραδοξότερον ἐκείνων
[13, 107]	καὶ τοὺς λιμένας ἀπεχώννυον, ἐλπίζοντες,	ὅπερ	ἦν εἰκός, εἰς πολιορκίαν καταστήσεσθαι.
[13, 42]	παρὰ τοῖς Ελλησι δόξαν, ὑπελάμβανον,	ὅπερ	ἦν εἰκός, οὐ μικρὰν ῥοπὴν
[13, 43]	πολέμου περιδεεῖς καθειστήκεισαν· ἤλπιζον γάρ,	ὅπερ	ἦν εἰκός, τιμωρίαν δώσειν τοῖς
[13, 81]	τῇ τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον,	ὅπερ	ἦν, ἐπ' αὐτοὺς πρώτους ἥξειν
[13, 46]	φοινικοῦν ἀπὸ τῆς ἰδίας νεώς,	ὅπερ	ἦν σύσσημον αὐτοῖς διατεταγμένον, οἱ
[13, 112]	ἤλπιζε ῥᾳδίως κρατήσειν τῆς ἐπιβολῆς·	ὅπερ	καὶ συνέπεσεν. (Οἱ γὰρ ἱππεῖς
[13, 101]	τούτοις ἐπέταξαν ἀνελέσθαι τοὺς τελευτήσαντας·	ὅπερ	μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον ἐγενήθη τῶν
[13, 58]	δεινὰς τοῖς ἠτυχηκόσι παρίστα συμφοράς.	Διόπερ	αἱ γυναῖκες ἀναλογιζόμεναι μὲν τὴν
[13, 77]	γὰρ σύσσημον ἦν τοῖς τριηράρχοις.	(Διόπερ	αἱ μὲν ναῦς, τῶν πολεμίων
[13, 47]	ἄλλοις νῆσον, ἑαυτοῖς δ' ἤπειρον·	διόπερ	αἱ πόλεις ἅπασαι πρὸς τὴν
[13, 86]	μέγαν συνέβαινεν ὑπὸ κεραυνοῦ διασεῖσθαι·	διόπερ	αὐτοῦ καθαιρουμένου τῶν τε μάντεών
[13, 105]	ἐὰν βούληται διαπολεμεῖν τοῖς Λακεδαιμονίοις·	διόπερ	αὐτοὺς ἠξίου μεταδοῦναι τῆς ἡγεμονίας,
[13, 69]	γεγονέναι τῶν κατ' ἐκείνου ψηφισμάτων.	(Διόπερ	αὐτῷ τήν τε οὐσίαν ἀπέδωκαν
[13, 61]	τὴν πόλιν τῶν ἀμυνομένων καταλαβέσθαι.	(Διόπερ	Διοκλῆς ὁ τῶν ἐν Ιμέρᾳ
[13, 32]	καὶ περιορᾶν τὴν Σικελίαν πορθουμένην.	(Διόπερ	ἐὰν τοὺς αἰχμαλώτους ἀφέντες φιλίαν
[13, 32]	μόνος ἐβιάσατο μένειν καὶ πολεμεῖν.	διόπερ	ἔγωγε νομίζω μὴ δεῖν παρ'
[13, 27]	μηδὲ τοῦ κοινοῦ τυχεῖν ἐλέου.	(Διόπερ	ἔγωγε τὴν τοῦ βίου μεταβολὴν
[13, 23]	διαφεύγειν τὸν κίνδυνον ἄνθρωπον ὄντα.	(Διόπερ	εἰ τὸν πρὸς τοὺς ὑποπεπτωκότας
[13, 27]	κρατούντων ὑπεροχῇ βιασθέντες ἠναγκάσθησαν συστρατεύειν.	(Διόπερ	εἰ τοὺς ἐξ ἐπιβολῆς ἀδικήσαντας
[13, 29]	κατασκαφῇ παρεῖναι τῆς ὑμετέρας πόλεως;	(Διόπερ	ἑκουσίως ἑλόμενοι πόλεμον ἄδικον εὐψύχως
[13, 52]	παρελθὼν συντόμως καὶ λακωνικῶς διελέχθη·	διόπερ	ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν τοὺς ῥηθέντας
[13, 93]	ἐκείνων ὑπεροχὴν δεσποτείαν αὐτῶν ἀπεκάλουν.	(Διόπερ	ἐξέπεμψαν πρέσβεις τοὺς ἐπαινοῦντας ἐν
[13, 7]	πολὺν φόβον τοῖς Συρακοσίοις ἐπέστησαν.	(Διόπερ	ἐπεξελθόντες ἐκ τῆς πόλεως ἐπεχείρησαν
[13, 61]	τῇ μάχῃ τῶν κρατίστων ἀνδρῶν.	(Διόπερ	ἐφαίνετο συμφέρειν αὐτοῖς ἐκλιπεῖν τὴν
[13, 85]	ἔχων ἀξίωμα διὰ τὴν πατρίδα.	(Διόπερ	ἠξίωσαν αὐτὸν οἱ Ακραγαντῖνοι μισθωσάμενον
[13, 83]	παραπλήσιον, ἀρχαϊκῶς καὶ φιλανθρώπως ὁμιλοῦντες·	διόπερ	καὶ Εμπεδοκλῆς λέγει περὶ αὐτῶν,
[13, 112]	τὸ στρατόπεδον τὸν Διονύσιον ὑπελάμβανον·	διόπερ	κεκρατηκέναι τῆς ἐπιβολῆς νομίσαντες, ἔφασαν
[13, 34]	συμμάχων ἀπέστησαν πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους.	διόπερ	ὁ δῆμος ἀθυμήσας ἐξεχώρησεν ἑκουσίως
[13, 101]	πάλιν μεταπεσεῖν εἰς τοὺς στρατηγούς.	(Διόπερ	ὁ δῆμος προέθηκεν αὐτοῖς κρίσιν,
[13, 97]	ἀφανὴς ἐγεγόνει, προσκλύζοντος τοῦ κύματος·	διόπερ	ὁ μάντις προύλεγε, διότι τελευτήσει
[13, 40]	τῶν ἐμβόλων μόνοις ἀναγκάζεσθαι συμβάλλειν.	(Διόπερ	ὁ Μίνδαρος ὁρῶν ἄπρακτον οὖσαν
[13, 12]	ἡ σελήνη τῆς ἐπιούσης νυκτός.	Διόπερ	ὁ Νικίας, καὶ φύσει δεισιδαίμων
[13, 52]	πενιχρότατοι τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην·	(διόπερ	οἱ μὲν ἡμέτεροι κατὰ τὸ
[13, 33]	καὶ τὴν Διοκλέους γνώμην ἐκύρωσεν.	Διόπερ	οἱ μὲν στρατηγοὶ παραχρῆμα ἀνῃρέθησαν
[13, 88]	τόπῳ· τὴν γὰρ τροφὴν ἐκλιπεῖν.	Διόπερ	οἱ στρατηγοὶ πρόφασιν ἐνέγκαντες ὡς
[13, 35]	καὶ νόμους καινοὺς ἰδίᾳ συγγράψαι.	~Διόπερ	οἱ Συρακόσιοι τοὺς φρονήσει διαφέροντας
[13, 67]	ἀγνοοῦντες ἐξεβοήθουν ἐπὶ τοὺς λιμένας.	(Διόπερ	οἱ τὴν πόλιν προδιδόντες ἦραν
[13, 88]	οὐκέτι τολμησόντων πληροῦν τὰς τριήρεις.	(Διόπερ	ὀλιγώρως αὐτῶν παραπεμψάντων τὴν ἀγοράν,
[13, 12]	Νικίᾳ τὴν αὐτὴν γνώμην ἀπεφαίνοντο·	διόπερ	οὐδὲν σαφὲς ἐπικρίναντες ἐφ' ἡσυχίας
[13, 21]	πιστεύσαντες τῇ τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ·	διόπερ	οὐκ ἄξιον αὐτοὺς τῆς ἡμετέρας
[13, 78]	δὲ τοὺς ἀγῶνας ἤλπιζεν ὑπολείπεσθαι.	Διόπερ	οὗτος μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν
[13, 71]	πρᾶξαί τι τῆς Σπάρτης ἄξιον.	Διόπερ	πάσαις ταῖς ναυσὶν ἀνταναχθεὶς μίαν
[13, 99]	ἔσπευδεν ἐπιφανέστατον ἑαυτῷ περιποιήσασθαι θάνατον.	Διόπερ	πρῶτος ἐπὶ τὴν Λυσίου τοῦ
[13, 8]	ὥραν παρεσκευάζοντο μέγαν στόλον ἀποστέλλειν.	Διόπερ	στρατιώτας τε πανταχόθεν παρὰ τῶν
[13, 91]	συνιστὰς αὐτοὺς οἰκείους ὄντας ὀλιγαρχίας.	(Διόπερ	συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺς μὴ τοὺς
[13, 88]	παρακομίζοιεν εἰς Ακράγαντα κατὰ θάλατταν.	Διόπερ	ταύτην μόνην ἔχων ἐλπίδα σωτηρίας,
[13, 75]	μεθιστάντες εἰς κρίσιν φυγῇ κατεδίκαζον·	(διόπερ	τινὲς αὐτῶν πολλοῖς περιπεσόντες τραύμασιν
[13, 100]	Πελοποννησίων ἑπτὰ πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα·	(διόπερ	τοσούτων νεῶν καὶ τῶν ἐν
[13, 14]	σωτηρίας ἀπονοίᾳ καταπλήξειν τοὺς Συρακοσίους.	(Διόπερ	τοὺς ἐπὶ ταῖς ἡγεμονίαις τεταγμένους
[13, 114]	διαφόρως ἔχοντες εἰς Λεοντίνους ἀπηλλάγησαν.	~Διόπερ	ὑπὸ τῶν πραγμάτων ἀναγκαζόμενος Ιμίλκας
[13, 110]	λιπεῖν τὴν τῶν τειχῶν φυλακήν·	διόπερ	ὑστέρουν τῆς βοηθείας. (Οἱ δὲ
[13, 30]	ὄντες τῶν Ελλήνων, τὴν εὐτυχίαν	ὥσπερ	βαρὺ φορτίον οὐ φέροντες, τὴν
[13, 95]	αὐτοκράτορος. ~Ταχὺ δὲ τῶν πολλῶν,	ὥσπερ	εἰώθασιν, ἐπὶ τὸ χεῖρον ῥεπόντων,
[13, 68]	ἥκειν διελάμβανον. πρὸς δὲ τούτοις,	ὥσπερ	Λακεδαιμόνιοι τούτου συναγωνιζομένου προετέρουν, οὕτως
[13, 95]	τῶν Συρακοσίων κατηγόρουν τῶν πραχθέντων,	ὥσπερ	οὐκ αὐτοὶ ταῦτα κεκυρωκότες· τοῖς
[13, 53]	τὸ μέγεθος τῶν εὐημερημάτων προφερόμενος,	ὥσπερ	τῆς τύχης οὐκ ἐναλλὰξ εἰθισμένης
[13, 20]	Συρακόσιοι, τὴν παροῦσαν ἐνεστηκέναι βουλὴν	ὑπὲρ	Αθηναίων, εἰκότως ἂν καὶ διὰ
[13, 52]	οὐχ ὑπὲρ ἡγεμονίας πεζῆς, ἀλλ'	ὑπὲρ	ἀναστάσεως ἀγωνιᾶτε. (Καταλείπεταί μοι διδάξαι,
[13, 28]	λόγῳ μεταδιδασκομένους. Εἰ γὰρ ὑμεῖς	ὑπὲρ	ἀναστάσεως κινδυνεύσαντες πρὸς τοὺς ἐπὶ
[13, 21]	μισουμένους, προσκυνοῦντες τὴν τύχην μηθὲν	ὑπὲρ	ἄνθρωπον πράξητε. Τί γὰρ σεμνὸν
[13, 66]	βάρος ἔχουσαν καὶ γέμουσαν τῶν	ὑπὲρ	αὐτῆς ἀμυνομένων· χωρὶς γὰρ τῶν
[13, 68]	(Καθόλου δὲ τηλικαύτην ὑπόληψιν εἶχον	ὑπὲρ	αὐτοῦ σχεδὸν ἅπαντες, ὥσθ' ἅμα
[13, 91]	ἂν ζημιοῦν θέλωσιν, ἐκτίσει τἀργύριον	ὑπὲρ	αὐτοῦ, τὸ λοιπὸν θαρρήσας ἀνέσειε
[13, 20]	εὐγενέστερον ἐτελεύτησαν, τοσούτῳ ποθεινοτέραν τὴν	ὑπὲρ	αὐτῶν μνήμην καταλελοίπασιν. Εἰκότως οὖν
[13, 52]	συμφοράν, πρέσβεις ἐξέπεμψαν εἰς Αθήνας	ὑπὲρ	εἰρήνης, ὧν ἦν ἀρχιπρεσβευτὴς Ενδιος.
[13, 29]	ὑμῶν ἑλέσθαι θάνατον, ὑμᾶς δὲ	ὑπὲρ	ἐκείνων μηδὲ παρὰ τῶν πολεμιωτάτων
[13, 52]	ὑμεῖς δὲ τῆς θαλάττης οὐχ	ὑπὲρ	ἡγεμονίας πεζῆς, ἀλλ' ὑπὲρ ἀναστάσεως
[13, 27]	(Ἄτοπον οὖν Νικίαν κολάζεσθαι τὸν	ὑπὲρ	ἡμῶν Αθήνησι πεπολιτευμένον, καὶ διὰ
[13, 79]	τῶν Μιτυληναίων. (Ὁ γὰρ εἴσπλους	ὑπὲρ	οὗ διηγωνίζοντο λιμένα μὲν εἶχε
[13, 32]	τῆς δυνάμεως· καὶ ὁ πολιτευόμενος	ὑπὲρ	Συρακοσίων, ἀπετείχισεν ὑμῶν τὴν πόλιν·
[13, 27]	ὃς ἀπ' ἀρχῆς τὴν πολιτείαν	ὑπὲρ	Συρακοσίων ἐνστησάμενος μόνος ἀντεῖπεν ὑπὲρ
[13, 32]	τοῖς ἁμαρτάνουσι. ~Δία, ἀλλὰ Νικίας	ὑπὲρ	Συρακοσίων ἐπολιτεύσατο καὶ μόνος συνεβούλευσε
[13, 59]	τὸν ἔσχατον ἀγῶνα τιθεμένων αὐτῶν	ὑπὲρ	τέκνων καὶ γονέων καὶ τῆς
[13, 99]	ἀνακτησάμενοι τιμωρίαν παρ' αὐτῶν λάβωσιν	ὑπὲρ	τῆς ἀποστάσεως· ἐπειδὴ δὲ τὰς
[13, 27]	ὑπὲρ Συρακοσίων ἐνστησάμενος μόνος ἀντεῖπεν	ὑπὲρ	τῆς εἰς Σικελίαν στρατείας, ἀεὶ
[13, 101]	δὲ τῷ περιιδεῖν ἀτάφους τοὺς	ὑπὲρ	τῆς ἡγεμονίας τετελευτηκότας χαλεπῶς διετέθησαν.
[13, 81]	παρορμήσοντας τὰ πλήθη πρὸς τὸν	ὑπὲρ	τῆς κοινῆς ἐλευθερίας κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι
[13, 29]	τιμωρίαν, καὶ ἐπαινεῖν μὲν τοὺς	ὑπὲρ	τῆς κοινῆς ἐλευθερίας τοὺς ἰδίους
[13, 102]	συνενέγκαι τῇ πόλει· τὰς δὲ	ὑπὲρ	τῆς νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ
[13, 72]	κατὰ ἄνδρα γνωριζόμενοι, πᾶν ὑπέμενον	ὑπὲρ	τῆς νίκης. (Τέλος δὲ βιασάμενοι
[13, 55]	τροφὰς καὶ (τὰ βέλη τοῖς	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος ἀγωνιζομένοις παρεκόμιζον, τὴν
[13, 17]	ζητοῦσι καλλίω θάνατον ἢ τὸν	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος, ἣν ἔχοντες μάρτυρα
[13, 12]	φάσκων αἱρετώτερον εἶναι πρὸς Λακεδαιμονίους	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος κινδυνεύειν ἢ καθημένους
[13, 98]	τὸ τελευταῖον εἶπεν· εἰς τὸν	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος κίνδυνον οὕτως εἰμὶ
[13, 20]	ἐξέπεμψα μὲν αὐτοὺς εἰς τὸν	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος κίνδυνον, ὑπεδεξάμην δ'
[13, 101]	τιμωρήσασθαι τοὺς περιεωρακότας ἀτάφους τοὺς	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος προθύμως τετελευτηκότας. (Τέλος
[13, 85]	ὄντες. Οὗτοι δὲ κατέσχον τὸν	ὑπὲρ	τῆς πόλεως λόφον, τὸν Αθήναιον
[13, 4]	εἰρήνην ἄξειν ὡμολόγησαν, τὰς δ'	ὑπὲρ	τῆς συμμαχίας ἀποκρίσεις ἀνεβάλοντο· Ιμεραῖοι
[13, 14]	νεῶν καὶ τῇ τῶν ἀγωνιζομένων	ὑπὲρ	τῆς σωτηρίας ἀπονοίᾳ καταπλήξειν τοὺς
[13, 40]	δὲ τῆς μάχης οὔσης, ἐπεφάνησαν	ὑπέρ	τινος ἄκρας ναῦς εἴκοσι πέντε
[13, 20]	καὶ ἡ πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους	ὑπὲρ	τοῦ δήμου τῶν Συρακοσίων ἐξενεχθησομένη
[13, 79]	τῆς νίκης, εὐγενῶς ἀποθνήσκειν ἔσπευδον	ὑπὲρ	τοῦ μὴ λιπεῖν τὴν τάξιν.
[13, 96]	τῇ δὲ ψυχῇ θρασεῖς ἐπιλέξας,	ὑπὲρ	τοὺς χιλίους, ὅπλοις τε πολυτελέσι
[13, 94]	αὐτὸν ἀπεσταλκέναι κήρυκα, πρόφασιν μὲν	ὑπὲρ	τῶν αἰχμαλώτων, παρακαλεῖν δὲ πλῆθος
[13, 51]	ἀφηγούμενος αὐτὸς μὲν πρὸς Αλκιβιάδην	ὑπὲρ	τῶν ἀφελκομένων νεῶν διηγωνίζετο, Κλέαρχον
[13, 99]	τὸ τοὺς κρατίστους εἰς τὸν	ὑπὲρ	τῶν ὅλων ἀγῶνα συνηθροῖσθαι· πάντες
[13, 56]	γε βιάσασθαι δυνατὸν ἦν τοὺς	ὑπὲρ	τῶν ὅλων διαγωνιζομένους. (Πολλῶν δ'
[13, 22]	τῆς πόλεως, μὴ καταρρίψωμεν τὸν	ὑπὲρ	τῶν προγόνων ἔπαινον, μηδ' ἑαυτοὺς
[13, 36]	φιλονικῶσι μέχρι τῆς ἐσχάτης ἐλπίδος	ὑπὲρ	τῶν πρωτείων. (Ἑλόμενοι δὲ τετρακοσίους
[13, 29]	Συρακόσιοι, τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἑκούσιον	ὑπὲρ	ὑμῶν ἑλέσθαι θάνατον, ὑμᾶς δὲ
[13, 43]	εἰκός, τιμωρίαν δώσειν τοῖς Σικελιώταις,	ὑπὲρ	ὧν εἰς αὐτοὺς ἐξήμαρτον. (Τῶν
[13, 46]	γὰρ Φαρνάβαζος βουλόμενος τοῖς Λακεδαιμονίοις	ὑπὲρ	ὧν ἐνεκάλουν ἀπολογεῖσθαι, βιαιότερον διηγωνίζετο
[13, 31]	τὸ μὲν πλῆθος τοῖς ῥήτορσιν	ὑπὲρ	ὧν ἐξηπάτησαν, ὑμεῖς δὲ δικαίως
[13, 31]	δὲ δικαίως μετελεύσεσθε τὸ πλῆθος	ὑπὲρ	ὧν ἠδίκησθε. καθόλου δ' εἰ
[13, 59]	δὲ οὐκ ἐλάττους τούτων ᾐχμαλωτίσθησαν.	(Ὑπὲρ	ὧν σπεύδων τιμωρίαν λαβεῖν Αννίβας
[13, 18]	μικρῶς καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν ὑπερέθεντο·	ᾧπερ	εἰ μὴ παρεκρούσθησαν, ἀσφαλῶς ἂν
[13, 42]	τῆς πολιτείας ἀφηγούμενος τότε Θηραμένης,	ἀνὴρ	εἰ καί τις ἄλλος εἶναι
[13, 102]	στρατηγῶν παρῆλθεν εἰς τὸ μέσον,	ἀνὴρ	καὶ τὰ περὶ τὸν πόλεμον
[13, 38]	δὲ πάντων ἦν εἰσηγητὴς Θηραμένης,	ἀνὴρ	καὶ τῷ βίῳ κόσμιος καὶ
[13, 21]	τηλικαύτης παρασκευῆς οὔτε ναῦς οὔτ'	ἀνὴρ	οὐθεὶς ἐπανῆλθεν, ὥστε μηδὲ τὸν
[13, 35]	τειχοποιίαν καθαιρεθέντα. Ἐθαυμάσθη δὲ ὁ	ἀνὴρ	οὗτος καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις
[13, 59]	(Διὰ ταύτην γὰρ ὁ μὲν	πατὴρ	αὐτοῦ φυγὰς ἦν, ὁ δὲ
[13, 20]	μετέσχηκα· δυεῖν γὰρ υἱῶν γενόμενος	πατὴρ	ἐξέπεμψα μὲν αὐτοὺς εἰς τὸν
[13, 84]	ὅταν ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως ἀναφθῇ	πῦρ,	ἅπαντας ἐπιτελεῖν τὸ παραπλήσιον· (ὧν
[13, 113]	τοὺς ἀφυστεροῦντας. (Ἐπειδὴ δὲ τὸ	πῦρ	κατέφθειρε τὰς πύλας, οὗτος μὲν
[13, 59]	αὐτοῦ φυγὰς ἦν, ὁ δὲ	προπάτωρ	Αμίλκας πρὸς ταύτῃ καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ
[13, 95]	ῥεπόντων, ὁ Διονύσιος ἀπεδείχθη στρατηγὸς	αὐτοκράτωρ.	Ἐπεὶ δ' οὖν αὐτῷ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/06/2005