Livre, Chap.
[13, 79]	τῇ νήσῳ πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν	ἢ	δὲ τὰ στρατόπεδα διαβιβάζειν, καταλέξαντες
[13, 90]	κατηγορίας τυγχάνειν, ὅταν κολακεύοντές τινας	ἢ	δι' ἔχθραν πικρότερον προσβάλλοντες ἀποσφάλλωνται
[13, 107]	τείχεσιν ἐστρατοπέδευον, Λύσανδρος δὲ πλέον	ἢ	διακοσίαις τριήρεσιν εἰς τὸν Πειραιέα
[13, 35]	οὐδέτερον αὐτῶν ὠνόμασαν νομοθέτην, ἀλλ'	ἢ	ἐξηγητὴν τοῦ νομοθέτου, διὰ τὸ
[13, 12]	Λακεδαιμονίους ὑπὲρ τῆς πατρίδος κινδυνεύειν	ἢ	καθημένους εἰς Σικελίαν μηδὲν τῶν
[13, 82]	μετὰ περιτειχῶν τοὺς νεὼς οἰκοδομούντων	ἢ	κύκλῳ κίοσι τοὺς σηκοὺς περιλαμβανόντων,
[13, 82]	ὑπάρχει φανερά. (Τῶν δ' ἄλλων	ἢ	μετὰ περιτειχῶν τοὺς νεὼς οἰκοδομούντων
[13, 105]	ἡγεμονίας, ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς δυεῖν θάτερον,	ἢ	ναυμαχεῖν τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν ἢ
[13, 111]	χρημάτων ποιούμενοι· ἔνιοι δὲ γεγηρακότες	ἢ	νόσῳ βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν
[13, 105]	ἢ ναυμαχεῖν τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν	ἢ	πεζῇ μετὰ Θρᾳκῶν πρὸς αὐτοὺς
[13, 28]	συμφορὰν ἐμφανίζοντας; Πόσοι δὲ ἀδελφοὺς	ἢ	συγγενεῖς ἢ φίλους ἀπολωλεκότες ἐπιζητεῖτε;
[13, 50]	Αθηναίων διὰ τὸ προτέρημα θρασύτερον	ἢ	συμφορώτερον ἀγωνιζομένων, τῶν δὲ Πελοποννησίων
[13, 23]	εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας ἠξίωκεν,	ἢ	τίς ἧττον τοῦ μὲν ὠμοῦ
[13, 114]	μὲν εἰς Λιβύην ἐξέπλευσαν, πλεῖον	ἢ	τὸ ἥμισυ μέρος τῶν στρατιωτῶν
[13, 15]	ἐδεῖτο πάντων, εἰ καὶ πρότερον,	(ἢ)	τὸ νῦν ἀντιλαβέσθαι τῆς μόνης
[13, 17]	ἀνθρώποις ποῖον ζητοῦσι καλλίω θάνατον	ἢ	τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ἣν
[13, 28]	Πόσοι δὲ ἀδελφοὺς ἢ συγγενεῖς	ἢ	φίλους ἀπολωλεκότες ἐπιζητεῖτε; (καὶ) πολλῷ
[13, 111]	νόσῳ βαρυνόμενοι δι' ἐρημίαν συγγενῶν	ἢ	φίλων ὑπελείποντο, προσδοκωμένων ὅσον οὔπω
[13, 78]	τοῦ λιμένος παρέπεμψεν, ὅπως πανταχόθεν	ᾖ	πεφραγμένος καὶ κατὰ γῆν καὶ
[13, 71]	τριηράρχοις παραγγείλας ἑτοίμας ἔχειν, ἂν	ἦ	χρεία ναυμαχεῖν, ἐπέπλευσε τοῖς πολεμίοις,
[13, 43]	δὲ τὴν τούτων διοίκησιν, ἂν	ᾖ	χρεία πολεμεῖν, στρατηγὸν κατέστησαν τὸν
[13, 58]	πασχούσας οὐκ οἰκεῖα τῆς ἡλικίας.	(Ἡ	γὰρ βαρβάρων ὠμότης οὔτε παίδων
[13, 111]	ὅσον οὔπω παρέσεσθαι τῶν Καρχηδονίων·	(ἡ	γὰρ περὶ Σελινοῦντα καὶ Ιμέραν,
[13, 62]	παραγγείλαντος ὁ μὲν φόνος ἔληξεν,	ἡ	δ' ἐκ τῶν οἰκιῶν εὐδαιμονία
[13, 22]	τύχῃ καὶ καιρῷ κρίνεται πολλάκις,	ἡ	δ' ἐν ταῖς εὐπραξίαις ἡμερότης
[13, 89]	ὅπλων παρέπεμπον εἰς τὴν Γέλαν·	ἡ	δ' ὁδὸς καὶ πάντα τὰ
[13, 79]	ἀρχαία πόλις μικρὰ νῆσός ἐστιν,	ἡ	δ' ὕστερον προσοικισθεῖσα τῆς ἀντιπέραν
[13, 10]	ἔκριναν μηκέτι διακινδυνεύειν, ἕως ἂν	ἡ	δύναμις ἐκείνη παραγένηται, οἱ δὲ
[13, 69]	στήλας κατεπόντισαν, ἐν αἷς ἦν	ἡ	καταδίκη καὶ τἄλλα τὰ κατ'
[13, 46]	πολὺν οὖν χρόνον ἰσόρροπος ἦν	ἡ	μάχη διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς
[13, 17]	πολὺν δὲ χρόνον πολλῶν ἀπολλυμένων	ἡ	μάχη τέλος οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ
[13, 79]	ἐκτὸς δὲ τῆς πόλεώς ἐστιν.	Ἡ	μὲν γὰρ ἀρχαία πόλις μικρὰ
[13, 72]	τινα χρόνον ἐγένετο καρτερὰ μάχη.	ἡ	μὲν γὰρ φάλαγξ περὶ πέντε
[13, 48]	παυσάμενοι κοινῶς ᾤκουν τὴν πατρίδα.	Ἡ	μὲν οὖν ἐν Κορκύρᾳ σφαγὴ
[13, 74]	τοῦ πλήθους πιστεύοντος ταῖς διαβολαῖς,	ἡ	μὲν περὶ Αλκιβιάδην ἐθραύετο δόξα
[13, 57]	συλήσειαν. (Ἤδη δὲ νυκτὸς οὔσης	ἡ	μὲν πόλις διήρπαστο, τῶν δ'
[13, 107]	δὲ τοῦ δεινοῦ καθ' ἡμέραν,	ἡ	μὲν πόλις ἔγεμε νεκρῶν, οἱ
[13, 84]	πολλῶν τῶν τὰς δᾷδας φερόντων,	ἡ	μὲν πόλις ἔγεμε φωτός, τὸ
[13, 84]	προσταχθέν, καθ' ὃν καιρὸν ἤγετο	ἡ	νύμφη, προηγουμένων πολλῶν τῶν τὰς
[13, 67]	μέχρι τινὸς ἀπαγαγόντες, ὡς ἐπέλαβεν	ἡ	νύξ, πάλιν ὑπέστρεψαν καὶ περὶ
[13, 100]	ἐπλήσθη τῆς Κυμαίων καὶ Φωκαέων	ἡ	παραθαλάττιος χώρα νεκρῶν καὶ ναυαγίων.
[13, 35]	καὶ τὴν σκληρότητα τῆς ψυχῆς	ἡ	περὶ τὴν τελευτὴν περιπέτεια. Ταῦτα
[13, 82]	μὲν ἐκτὸς μέρους ἐστὶν αὐτῶν	ἡ	περιφέρεια ποδῶν εἴκοσι, καθ' ἣν
[13, 107]	Πελοποννησίοις ἔδοξεν, ἐπείπερ δυσχερὴς ἦν	ἡ	πολιορκία, τὰς μὲν δυνάμεις ἀπαγαγεῖν
[13, 59]	τοῖς Καρχηδονίοις. (Αὕτη μὲν οὖν	ἡ	πόλις ἀπὸ τῆς κτίσεως οἰκηθεῖσα
[13, 25]	τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο. (Ἀγαθὴ γὰρ	ἡ	πόλις ἐν τοῖς μεγίστοις ἀτυχήμασι
[13, 93]	διπλοῦς ποιήσειν τοὺς μισθούς, ὧν	ἡ	πόλις ἔταξε. (Διὰ δὲ τούτου
[13, 71]	ἔπλευσεν εἰς Κλαζομενάς· αὕτη γὰρ	ἡ	πόλις σύμμαχος Αθηναίων οὖσα κακῶς
[13, 95]	ὅπλων εἰς Λεοντίνους. Αὕτη δ'	ἡ	πόλις τότε φρούριον ἦν τῶν
[13, 82]	δὲ τὴν τρυφὴν αὐτῶν καὶ	ἡ	πολυτέλεια τῶν μνημείων, ἃ τινὰ
[13, 20]	τό τε κοινῇ συμφέρον καὶ	ἡ	πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους ὑπὲρ τοῦ
[13, 22]	Τί καθεῖλε τὴν Μήδων ἀρχήν;	Ἡ	πρὸς τοὺς ταπεινοτέρους ὠμότης. (Ἀποστάντων
[13, 12]	αὐτῶν τῇ ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν	ἡ	σελήνη τῆς ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ
[13, 22]	ἐξουσίαν ἐκείνου παραγενομένων· προσεκαλεῖτο γὰρ	ἡ	τἀνδρὸς ἐπιείκεια πάντας ἀνθρώπους, τὴν
[13, 40]	καὶ ταῖς τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς,	ἡ	τέχνη τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν
[13, 97]	μάντεων. (Τοῖς μὲν γὰρ Λακεδαιμονίοις	ἡ	τοῦ θύματος κεφαλὴ κειμένη παρὰ
[13, 102]	ὑπὲρ τῆς νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ	ἡ	τύχη κεκώλυκεν ἡμᾶς ἀποδοῦναι, καλῶς
[13, 48]	ἀτυχημάτων ἑτέραν αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν	ἡ	τύχη, τὴν πρὸς ἀλλήλους πάλιν
[13, 52]	φέρει χαράν, ἡλίκην ἔχει λύπην	ἡ	τῶν ἰδίων ταλαιπωρία. (Οὐ μόνον
[13, 52]	λαβεῖν πεῖραν· οὐ τοσαύτην γὰρ	ἡ	τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει χαράν,
[13, 111]	ἀλλὰ δυεῖν πόλεων ἐξοριζομένων ἔγεμεν	ἡ	χώρα γυναικῶν καὶ παίδων καὶ
[13, 82]	τέλος λαβεῖν συνέβη τὴν ἐπιβολήν,	ἥ	γε προαίρεσις ὑπάρχει φανερά. (Τῶν
[13, 96]	οὐδὲν γὰρ ἔτι περαίνειν ἠδύναντο·	ἥ	τε γὰρ πόλις ἔγεμεν ὅπλων
[13, 82]	οὐκ ἀνοίκειόν ἐστι βραχέα διελθεῖν.	~Ἥ	τε γὰρ τῶν ἱερῶν κατασκευὴ
[13, 20]	ὑπεδεξάμην δ' ἀντ' αὐτῶν ἀγγελίαν,	ἣ	τὸν ἐκείνων θάνατον ἐμήνυεν. (Διὸ
[13, 21]	ὥστε μεῖζον ἰσχῦσαι τῆς τύχης,	ἣ	φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις ἡδομένη συμφοραῖς
[13, 108]	καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν ἐν	ᾗ	Καρχηδόνιοι τὸν Απόλλωνα περὶ Γέλαν
[13, 97]	καταρτίσαντες ἐξέπλευσαν εἰς Σάμον, ἐν	ᾗ	κατέλαβον τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς ἀπὸ
[13, 94]	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας, ἐν	ᾗ	τῶν ἀρχόντων πολλὰ κατηγορήσας οὐ
[13, 82]	τὴν ἅλωσιν τῆς Τροίας, ἐν	ᾗ	τῶν ἡρώων ἕκαστον ἰδεῖν ἔστιν
[13, 95]	φυλακὴν λαβεῖν παρὰ τῶν πολιτῶν,	ᾗ	χρησάμενον τὴν τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ
[13, 66]	ἐπιστάτης ἀπῆλθε πρὸς Φαρνάβαζον, ὅπως	λάβῃ	χρήματα, τηνικαῦτά τινες τῶν Βυζαντίων,
[13, 87]	τοῦ λοιποῦ στρατεύματος Ιμίλκας ἐπιφανεὶς	ἀναλάβῃ	τὴν ἧτταν. Καὶ γὰρ τοὺς
[13, 104]	τὸν ἐκ Χίου στόλον ἐξήρτυεν·	ἀνέβη	δὲ καὶ πρὸς Κῦρον τὸν
[13, 15]	τοὺς πεζοὺς ἐπί τινα ναῦν	ἀνέβη	καὶ παρέπλει τὰς τριήρεις τῶν
[13, 48]	τῆς ὀλιγαρχίας χρημάτων πλῆθος εἰσεπράξατο.	~Συνέβη	δὲ περὶ τοῦτον τὸν χρόνον
[13, 37]	τὰς τῶν διαπολεμούντων ὑπεροχὰς μεταπεσεῖν	συνέβη	διὰ τοιαύτας αἰτίας. (Αλκιβιάδης φυγὰς
[13, 2]	κατὰ τὴν πόλιν παμπληθεῖς ὄντας	συνέβη	ἐν μιᾷ νυκτὶ περικοπῆναι. Ὁ
[13, 68]	ἐκείνους γὰρ τοὺς χρόνους οὕτω	συνέβη	θαυμασθῆναι τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὥσθ'
[13, 101]	συναγωνιζόμενοι πολλοὶ καθεστῶτες ἐνίσχυσαν, καὶ	συνέβη	καταδικασθῆναι τοὺς στρατηγοὺς θανάτῳ καὶ
[13, 90]	ἐν οἷς καὶ τὸν Φαλάριδος	συνέβη	κομισθῆναι ταῦρον, τὴν δ' ἄλλην
[13, 64]	Τῶν δ' ἔνδον ἐπεξελθόντων καρτερὰν	συνέβη	μάχην συστῆναι· πανδημεὶ δὲ τῶν
[13, 40]	ναῦς ἀπέβαλον, ἃς πάσας βυθισθῆναι	συνέβη.	(Μετὰ δὲ ταῦθ' οἱ περὶ
[13, 33]	νόμους ἀνέγραψε τοῖς Συρακοσίοις, καὶ	συνέβη	παράδοξον περὶ τὸν ἄνδρα τοῦτον
[13, 82]	γὰρ εἰ μὴ τέλος λαβεῖν	συνέβη	τὴν ἐπιβολήν, ἥ γε προαίρεσις
[13, 34]	τούτων Αθηναίων περὶ Σικελίαν ἐπταικότων	συνέβη	τὴν ἡγεμονίαν αὐτῶν καταφρονηθῆναι· (εὐθὺς
[13, 101]	τὰ πλήθη, τούτων δὲ ἀπολογησαμένων	συνέβη	τὴν ὀργὴν πάλιν μεταπεσεῖν εἰς
[13, 108]	τὸν Απόλλωνα περὶ Γέλαν ἐσύλησαν,	συνέβη	τιμηθῆναι θυσίαις καὶ προσόδοις ταῖς
[13, 9]	κατὰ τῆς Αττικῆς· διὸ καὶ	συνέβη	τὸν πόλεμον τοῦτον Δεκελεικὸν προσαγορευθῆναι.
[13, 56]	γενομένης μετὰ φιλοτιμίας ἀνυπερβλήτου, πολλὰ	συνέβη	τοὺς Καρχηδονίους κακοπαθεῖν καὶ δρᾶσαι
[13, 99]	τὸν ναύαρχον ἐλάττωμα συμφανὲς ἐγένετο,	συνέβη	τοὺς Πελοποννησίους δείσαντας ἐγκλῖναι. (Τοῦ
[13, 70]	πόλεων ποιήσειν. Δι' ἣν αἰτίαν	συνέβη	τούτους πρὸς ἀλλήλους ἁμιλλωμένους ὑπηρετεῖν
[13, 106]	τὸν πατέρα τοῦ Γυλίππου Κλέαρχον	συνέβη	φυγεῖν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις,
[13, 61]	ἐκπλεῖν εἰς Συρακούσας, ἵνα μὴ	συμβῇ	κατὰ κράτος ἁλῶναι τὴν πόλιν,
[13, 32]	ἄνδρες Συρακόσιοι, τούτους ἀφέντες, ἐὰν	ἀποβῇ	τι δυσχερές, οὐδ' ἀπολογίαν ἑαυτοῖς
[13, 50]	δὲ πλείστας πρὸς αὐτῇ τῇ	γῇ	καθωρμισμένας καταλαβὼν ἐπέβαλλε σιδηρᾶς χεῖρας,
[13, 106]	ἀπέσπα τὰς ὁρμούσας ἐπὶ τῇ	γῇ	ναῦς. (Αθηναῖοι δὲ τὸ παράδοξον
[13, 41]	προφυγόντες πρὸς σκοπέλοισιν Αθω σώματα	γῇ	πέλασαν δώδεκα, τοὺς δ' ἄλλους
[13, 17]	ἀφισταμένους τῆς μάχης καὶ τῇ	γῇ	προσπλέοντας ἠρώτων, εἰ διὰ τῆς
[13, 15]	ἐπέμεινεν ἐπὶ τῆς ἐν τῇ	γῇ	τάξεως, ἀλλὰ καταλιπὼν τοὺς πεζοὺς
[13, 45]	δὲ τὸ μέγεθος τοῦ στόλου	κατεπλάγη,	καὶ σωτηρίαν ἄλλην οὐδεμίαν ὁρῶν
[13, 51]	τόπον, ὁ μὲν Μίνδαρος οὐ	κατεπλάγη	τὴν ἔφοδον τῶν περὶ Θηραμένην,
[13, 48]	Ἡ μὲν οὖν ἐν Κορκύρᾳ	σφαγὴ	τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλος. ~Αρχέλαος
[13, 10]	τῶν ἐμβολῶν δόσεις μιᾷ πολλάκις	πληγῇ	κατέδυον τὰς τῶν Αθηναίων τριήρεις.
[13, 13]	μὲν ὑπό τινος τρωθεὶς καιρίᾳ	πληγῇ	τὸν βίον μετήλλαξεν, ἑπτὰ δὲ
[13, 75]	ὅπως μὴ τῇ τοῦ πλήθους	ὀργῇ	παραδοθῶσιν, ὧν ἦν καὶ Διονύσιος
[13, 46]	τῶν ἄλλων μετὰ βοῆς παραβοηθούντων,	κραυγὴ	σύμμικτος ἐγίνετο παρ' ὅλον τὸν
[13, 16]	ταρσῶν, ἅμα δὲ καὶ τῇ	κραυγῇ	τῶν ναυμαχούντων καὶ τῶν ἀπὸ
[13, 84]	στενωπῶν ὧν ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ	ζεύγη	τῇ νύμφῃ συνηκολούθησε πλείω τῶν
[13, 75]	μάχης διασωθέντας μεθιστάντες εἰς κρίσιν	φυγῇ	κατεδίκαζον· (διόπερ τινὲς αὐτῶν πολλοῖς
[13, 90]	ἅπαντας τοὺς ἐγκαταλειφθέντας ἀνεῖλεν· ὅτε	δὴ	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ναοῖς
[13, 9]	ἄλλης παρασκευῆς ὑπάρχοντα πλήρη· ἃ	δὴ	καταλαβόντες οἱ Συρακόσιοι παντελῶς ὑπ'
[13, 30]	εἰς εὐεργέτας πολλάκις γεγενημένους. Μὴ	δὴ	νῦν ἀγανακτούντων, εἰ τοιαῦτα πρὸς
[13, 74]	οὐκ ἀπέδωκε τῷ πιστεύσαντι. (Ταῦτα	δὴ	πάντα διανοούμενος ἐφοβεῖτο, μήποτε καιρὸν
[13, 15]	τῶν κατ' ὀλίγους ναυμαχούντων. (Ἔνθα	δὴ	παραβόλως ἀμφοτέρων περὶ τῆς νίκης
[13, 83]	αἰδοῖοι λιμένες, κακότητος ἄπειροι. (Καὶ	δή	ποτε πεντακοσίων ἱππέων παραγενομένων ἐκ
[13, 45]	περιχυθέντες κατεπόνουν τοὺς ἐναντίους. (Ἅ	δὴ	πυθόμενος Μίνδαρος ὁ τῶν Πελοποννησίων
[13, 64]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν. (Ἃ	δὴ	πυθόμενος ὁ τῶν Αθηναίων δῆμος
[13, 59]	μέρος τοῦ τείχους ἔπεσεν. Ἔνθα	δὴ	συνέβαινε καρτερωτάτην μάχην γίνεσθαι, τῶν
[13, 77]	πολὺ τῶν ἄλλων ἀπεσπάσθησαν. Ἂ	δὴ	συνιδὼν ὁ Κόνων, ὡς ἤδη
[13, 29]	ἀδικοῦσιν ἔταξαν τιμωρίαν. (Ἐν ποτέρᾳ	δὴ	τάξει θῶμεν τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν
[13, 99]	ἐν αὐτῇ πάντας ἀπέσφαξαν. (Τότε	δή	φασι τὸν Καλλικρατίδαν λαμπρῶς ἀγωνισάμενον
[13, 104]	εἰς Εφεσον ἀνέστρεψεν. (Καθ' ὃν	δὴ	χρόνον ἐν τῇ Μιλήτῳ τινὲς
[13, 108]	πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα. καθ' ὃν	δὴ	χρόνον καὶ Αντίμαχον τὸν ποιητὴν
[13, 15]	ἐπεθεώρουν τὴν μάχην. ~Καθ' ὃν	δὴ	χρόνον Νικίας ὁ τῶν Αθηναίων
[13, 38]	ἐν Σάμῳ διατρίβειν. (Καθ' ὃν	δὴ	χρόνον οἱ τῶν Αθηναίων στρατηγοὶ
[13, 54]	Λιβύης, καλουμένην Λιλύβαιον· (καθ' ὃν	δὴ	χρόνον τῶν Σελινουντίων τινὲς ἱππέων
[13, 38]	δὲ πυθόμενός τινων, ὅτι πεισθεὶς	Αλκιβιάδῃ	πάλιν ἀπέστειλε τὸν στόλον εἰς
[13, 105]	τὰ δ' ἐπιτεύγματα προσάψειν ἅπαντας	Αλκιβιάδῃ,	ταχέως αὐτὸν ἐκέλευσαν ἀπιέναι καὶ
[13, 13]	τόπῳ διεφθάρησαν. (Τῆς δὲ ναυμαχίας	ἤδη	γινομένης ὅλοις τοῖς στόλοις, ὡς
[13, 57]	τοὺς τῶν θεῶν ναοὺς συλήσειαν.	(Ἤδη	δὲ νυκτὸς οὔσης ἡ μὲν
[13, 78]	φιλοτιμότερον ἐπὶ πολὺν χρόνον διώκοντες.	Ἤδη	δὲ πασῶν τῶν νεῶν τοῖς
[13, 67]	ἐξεβοήθουν ἐπὶ τὰ κατειλημμένα τείχη.	(Ἤδη	δὲ σχεδὸν πάσης τῆς δυνάμεως
[13, 45]	τὰς συμμαχούσας ναῦς τοῖς Πελοποννησίοις.	(Ἤδη	δὲ τοῦ Δωριέως ὄντος περὶ
[13, 2]	ἑτοίμου κατακληρουχεῖν ἤλπιζον τὴν Σικελίαν.	(Ἤδη	δὲ τοῦ στόλου παρεσκευασμένου, τοὺς
[13, 87]	τῶν ἄλλων οὐκ ἐλάττους τετρακισμυρίων.	Ἤδη	δὲ τῶν Συρακοσίων τὸν Ιμέραν
[13, 88]	παρακεχωρηκότων καὶ τοῦ χειμῶνος ἐνεστηκότος	ἤδη,	κατεφρόνουν τῶν Καρχηδονίων, ὡς οὐκέτι
[13, 30]	ψηφίσμασι τὰς πόλεις ἄρδην ἀνῄρηκεν.	Ἤδη	λογίζεσθε, τί ἂν ἔπραξαν, εἰ
[13, 27]	σώσατε τοὺς μυήσαντας, οἱ μὲν	ἤδη	μετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπιῶν τὴν χάριν
[13, 47]	τότε μὲν εἰς Σηστὸν ἀπέπλευσαν	ἤδη	νυκτὸς οὔσης, ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[13, 18]	δὲ τῶν ἱππέων τὸ προσταχθὲν	ἤδη	νυκτὸς οὔσης, οἱ μὲν Αθηναῖοι
[13, 9]	καὶ τῆς ναυμαχίας ἐνεργοῦ γενομένης	ἤδη,	πάντες οἱ ἀπὸ τῶν φρουρίων
[13, 3]	πρὸς ἄκραν Ιαπυγίαν κατηνέχθησαν, κἀκεῖθεν	ἤδη	παρελέγοντο τὴν Ιταλίαν. (Ὑπὸ μὲν
[13, 89]	φροντίζοντος, οἱ δὲ ταῖς ἡλικίαις	ἤδη	προβεβηκότες ὑπὸ τῆς τοῦ γήρως
[13, 62]	δ' ὑστεραίᾳ τῶν τριήρων ἐπιφαινομένων	ἤδη	συνέβαινε τὸ μὲν τεῖχος πεσεῖν
[13, 46]	ταῖς τόλμαις διεκινδύνευον· ἐπεὶ δ'	ἤδη	σύνεγγυς ἦν ὁ στόλος, καὶ
[13, 61]	ἀνῃρέθησαν. ~Τῆς δὲ μάχης ταύτης	ἤδη	τέλος ἐχούσης κατέπλευσαν πρὸς τὴν
[13, 111]	τῇ πόλει. Οὗτοι μὲν οὖν	ἤδη	τῆς ἡμέρας ὑποφωσκούσης ἀφώρμησαν πρὸς
[13, 77]	δὴ συνιδὼν ὁ Κόνων, ὡς	ἤδη	τῆς Μιτυλήνης ἤγγιζον, ἦρεν ἀπὸ
[13, 50]	δὲ μετὰ τοῦ Μινδάρου καθορῶντες	ἤδη	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων νεῶν,
[13, 76]	δὲ Σπαρτιᾶται, τῷ Λυσάνδρῳ διεληλυθότος	ἤδη	τοῦ τῆς ναυαρχίας χρόνου, Καλλικρατίδην
[13, 49]	εἴκοσι στάδια. Ὁ δὲ Μίνδαρος,	ἤδη	τοῦ χειμῶνος λήγοντος, συνήγαγε τὰς
[13, 99]	αὐτῶν λάβωσιν ὑπὲρ τῆς ἀποστάσεως·	ἐπειδὴ	δὲ τὰς πλείστας ναῦς ἑώρων
[13, 10]	ἤνυον, τῶν Αθηναίων ἀγόντων ἡσυχίαν·	ἐπειδὴ	δέ τινες τῶν τριηράρχων οὐκέτι
[13, 113]	πύλας κατακαίεσθαι, προσανελάμβανε τοὺς ἀφυστεροῦντας.	(Ἐπειδὴ	δὲ τὸ πῦρ κατέφθειρε τὰς
[13, 45]	ὢν τῶν ἐξ Ιταλίας τριήρων,	ἐπειδὴ	κατέστησε τὴν ἐν Ρόδῳ ταραχήν,
[13, 76]	Κόνων ὁ τῶν Αθηναίων στρατηγός,	ἐπειδὴ	παρέλαβε τὰς δυνάμεις ἐν Σάμῳ,
[13, 94]	πραττομένων πολυπραγμονεῖν μή γ' ἀντιπράττειν,	ἐπειδὴ	συνεργεῖν οὐ προαιρεῖται. (Μηκέτ' οὖν
[13, 111]	ἔτυχε κατὰ τὴν ὁδὸν ὡρμημένας,	ἐπειδὴ	τὴν σεμνότητα καὶ τὴν πρὸς
[13, 50]	ὡς νικῶντες. (Ὁ δὲ Αλκιβιάδης	ἐπειδὴ	τῆς πόλεως αὐτοὺς ἀπέσπασε πορρωτέρω,
[13, 84]	μυριάδων. (Φασὶ δὲ τὸν Αντισθένην,	ἐπειδὴ	τὸν υἱὸν ἑώρα πολεμοῦντά τινα
[13, 58]	ὁρῶσαι ἀσύνετον μὲν τὴν φωνήν,	θηριώδη	δὲ τὸν τρόπον ἔχοντας, τὰ
[13, 12]	τὸ τὸν περικείμενον τόπον ὑπάρχειν	ἑλώδη	λοιμικῆς καταστάσεως εἰς τὸ στρατόπεδον
[13, 64]	δὲ ἐκ τῶν πολιτῶν πεπληρωμέναι·	πεζῇ	δὲ παρήγαγον ἱκανὴν δύναμιν, καὶ
[13, 78]	ναυτικὸν ἐθεώρει τῶν πολεμίων καταλελυμένον,	πεζῇ	δὲ τοὺς ἀγῶνας ἤλπιζεν ὑπολείπεσθαι.
[13, 106]	ταῖς ναυσὶν ἀναστροφὴν ἔχοντες μήτε	πεζῇ	διαγωνίζεσθαι δυνάμενοι, βραχὺν ἀντισχόντες χρόνον
[13, 50]	συνάψαντα τὴν ταχίστην ἥκειν, ὅπως	πεζῇ	διαγωνίσωνται. ~Τῶν δὲ Αθηναίων περὶ
[13, 76]	Θώρακι τῷ Λακεδαιμονίῳ παραδοὺς ἐκέλευσε	πεζῇ	κατὰ σπουδὴν ἐπείγεσθαι, ταῖς δὲ
[13, 106]	Ετεόνικον μὲν μετὰ τῶν εἰωθότων	πεζῇ	μάχεσθαι ταχέως ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ
[13, 105]	ναυμαχεῖν τοὺς πολεμίους ἀναγκάσειν ἢ	πεζῇ	μετὰ Θρᾳκῶν πρὸς αὐτοὺς διαγωνιεῖσθαι.
[13, 47]	κατὰ τὸν στόλον ἕτοιμα ἐγίνετο,	πεζῇ	μετὰ Φαρναβάζου τὰς συμμαχούσας κατὰ
[13, 25]	τῆς Ελλάδος τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο.	(Ἀγαθὴ	γὰρ ἡ πόλις ἐν τοῖς
[13, 52]	πολέμῳ φιλονεικίας πολλὰ καὶ δεινὰ	πάθη	ποιούσας, οἰόμεθα δεῖν φανερὸν ποιῆσαι
[13, 55]	φόβους συγκλεισθήσεσθαι. (Θεωροῦντες δὲ τὰ	μεγέθη	τῶν μηχανημάτων καὶ τὰ πλήθη
[13, 103]	ἐξηπατηκώς· οὐκ ἀξιωθεὶς δ' ἀπολογίας	ἐδέθη,	καὶ καταβληθεὶς εἰς τὴν δημοσίαν
[13, 59]	πρὸς ταύτῃ καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ Γέλωνος	ἀνῃρέθη,	καὶ μετ' αὐτοῦ πεντεκαίδεκα μυριάδες
[13, 62]	ὁ πάππος αὐτοῦ ὑπὸ Γέλωνος	ἀνῃρέθη,	καὶ πάντας αἰκισάμενος κατέσφαξεν. (Μετὰ
[13, 51]	ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Αλκιβιάδην	ἀνῃρέθη.	ούτου δὲ πεπτωκότος οἵ τε
[13, 57]	Ἑξακισχίλια μὲν πρὸς τοῖς μυρίοις	εὑρέθη	σώματα πεπτωκότα, καὶ χωρὶς αἰχμάλωτα
[13, 75]	αὐτὸς οὖν αὑτοῦ κατέγνω φυγήν.	~Προσετέθη	δὲ καὶ συνωρὶς κατὰ τὴν
[13, 87]	στρατιωτῶν ἀτάκτως διωκόντων ὁ στρατηγὸς	εὐλαβήθη,	μήποτε μετὰ τοῦ λοιποῦ στρατεύματος
[13, 86]	τετελευτηκότων. Ιμίλκας δὲ θεωρῶν τὰ	πλήθη	δεισιδαιμονοῦντα πρῶτον μὲν ἐπαύσατο καθαιρῶν
[13, 98]	δ' ὁ ναύαρχος συναγαγὼν τὰ	πλήθη	καὶ παραθαρσύνας τοῖς οἰκείοις λόγοις,
[13, 91]	τὸ λοιπὸν θαρρήσας ἀνέσειε τὰ	πλήθη,	καὶ τὴν ἐκκλησίαν συνταράττων διέβαλλε
[13, 91]	πράγματα τοῖς Καρχηδονίοις, τὰ δὲ	πλήθη	παρώξυνε πρὸς τὴν αὐτῶν τιμωρίαν,
[13, 101]	εἶναι τοὺς διαβαλόντας πρὸς τὰ	πλήθη	περὶ τῶν τελευτησάντων, ἀπέστειλαν κατ'
[13, 81]	Σικελίᾳ πόλεις τοὺς παρορμήσοντας τὰ	πλήθη	πρὸς τὸν ὑπὲρ τῆς κοινῆς
[13, 75]	ὀστῶν παρακομισθέντων ἐνέπεσεν εἰς τὰ	πλήθη	στάσις, τοῦ μὲν Διοκλέους κωλύοντος
[13, 87]	ἀπὸ συνδρομῆς εἰς ἐκκλησίαν τὰ	πλήθη	συνῆλθεν· πάντων δ' ἀγανακτούντων ἐπὶ
[13, 101]	δ' εἰς τὴν ἐκκλησίαν τὰ	πλήθη	συνῆλθον, τῆς μὲν κατηγορίας καὶ
[13, 101]	τοῖς περὶ Θηραμένην ὠργίζετο τὰ	πλήθη,	τούτων δὲ ἀπολογησαμένων συνέβη τὴν
[13, 56]	(Βιαζομένων δὲ τῶν Καρχηδονίων, τὰ	πλήθη	τῶν γυναικῶν καὶ παίδων ἔφευγον
[13, 55]	μεγέθη τῶν μηχανημάτων καὶ τὰ	πλήθη	τῶν πολεμίων, περιδεεῖς ἦσαν καὶ
[13, 69]	συγχαίροντες. Ὁ δ' ἀσπασάμενος τὰ	πλήθη	φιλανθρώπως ἐκκλησίαν συνήγαγε, καὶ πολλὰ
[13, 81]	χώρας ἐλαίαις κατάφυτον, ἐξ ἧς	παμπληθῆ	κομιζόμενοι καρπὸν ἐπώλουν εἰς Καρχηδόνα·
[13, 45]	τὴν πόλιν προσλαβόμενος, βέλη τε	παμπληθῆ	ταχέως παρεκόμισε καὶ τῶν στρατιωτῶν
[13, 38]	(Ἀλλὰ ταῦτα μὲν μικρὸν ὕστερον	ἐγενήθη,	εἰς δὲ τὸν πόλεμον Αθηναῖοι
[13, 63]	ἀντιπολιτευομένων κατεστασιάσθη, καὶ φυγῆς μὲν	ἐγενήθη	κατάδικος, τὸν δὲ στόλον παρέδωκεν
[13, 69]	τῶν παραφυλαττόντων τὴν πόλιν Πελοποννησίων	ἐγενήθη	μάχη, καθ' ἣν ἐνίκησαν Αθηναῖοι·
[13, 54]	πρὸς αὐτῷ κτισθείσης πόλεως αἴτιον	ἐγενήθη	τῇ πόλει τῆς ἐπωνυμίας. (Εἶχε
[13, 72]	Πελοποννήσιοι συνεξέπεμψαν. Ὡς δ' ἐγγὺς	ἐγενήθη	τῆς πόλεως, ἔλαθε ταῖς προφυλακαῖς
[13, 96]	τῆς μεγίστης πόλεως τῶν Ελληνίδων	ἐγενήθη	τύραννος· διετήρησε δὲ τὴν δυναστείαν
[13, 101]	τελευτήσαντας· ὅπερ μάλιστ' αὐτοῖς αἴτιον	ἐγενήθη	τῶν κακῶν. (Δυνάμενοι γὰρ ἔχειν
[13, 100]	τὴν ταχίστην λῦσαι τὴν πολιορκίαν.	(Ἐπεγενήθη	δὲ καὶ χειμὼν μέγας, ὥστε
[13, 41]	τὸν Αθω γενομένων τῶν τριήρων	ἐπεγενήθη	χειμὼν τηλικοῦτος ὥστε τὰς μὲν
[13, 49]	ἐξεβίβασε καὶ τὴν πόλιν περιεστρατοπέδευσεν.	παρεγενήθη	δὲ καὶ Φαρνάβαζος μετὰ πολλῆς
[13, 54]	δ' ἐπὶ τὸν Μάζαρον ποταμὸν	παρεγενήθη,	τὸ μὲν παρ' αὐτὸν ἐμπόριον
[13, 2]	ἴχνος οὐδεὶς τῆς πράξεως εὑρεῖν	ἠδυνήθη.	(Τριήρων μὲν ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἑτοιμασμένων,
[13, 89]	παίδων ἀναμὶξ παρθένοις, αἳ τὴν	συνήθη	τρυφὴν εἰς ὁδοιπορίαν σύντονον καὶ
[13, 2]	μὲν οὖν αὑτὸν ἐξελέγξας κατεψευσμένος	ἠπιστήθη,	τῶν δ' ἄλλων οὐδ' ἴχνος
[13, 59]	ναοὺς ἐᾶσαι. (Ὁ δ' Αννίβας	ἀπεκρίθη,	τοὺς μὲν Σελινουντίους μὴ δυναμένους
[13, 61]	δ' ἀνέστρεψαν ἀπὸ τῆς στρατείας.	(Διεδόθη	δὲ καὶ φήμη τις κατὰ
[13, 13]	γινομένης ὅλοις τοῖς στόλοις, ὡς	διεδόθη	λόγος τόν τε στρατηγὸν ἀνῃρῆσθαι
[13, 63]	Λακεδαιμονίοις συμμαχήσων ὑπὸ τῶν ἀντιπολιτευομένων	κατεστασιάσθη,	καὶ φυγῆς μὲν ἐγενήθη κατάδικος,
[13, 50]	τοὺς Πελοποννησίους ἀποκλεισάντων, ὁ Μίνδαρος	ἠναγκάσθη	καταφυγεῖν τῆς χώρας πρὸς τοὺς
[13, 12]	τὰς ναῦς ὁρμώντων, ὁ Νικίας	ἠναγκάσθη	συγχωρῆσαι περὶ τῆς εἰς οἶκον
[13, 106]	εἰς τὴν Αττικὴν μὴ ποιήσασθαι	κατεδικάσθη	θανάτῳ, καὶ φυγὼν ἐν Θουρίοις
[13, 106]	ὑπὸ τῶν ἐφόρων, ἔφυγε καὶ	κατεδικάσθη	θανάτῳ. (Παραπλησίως δὲ καὶ τὸν
[13, 35]	Διονυσίου κατὰ τὴν τειχοποιίαν καθαιρεθέντα.	Ἐθαυμάσθη	δὲ ὁ ἀνὴρ οὗτος καὶ
[13, 13]	τὸ κέρας τῶν ἐναντίων, ὡς	ἀπεσπάσθη	τῆς τάξεως, ἐπιστρεψάντων ἐπ' αὐτὸν
[13, 47]	συντέλειαν. (Τῆς μὲν οὖν Εὐβοίας	κατεσκευάσθη	τὸ χῶμα κατὰ τὴν Χαλκίδα,
[13, 100]	ἐν αὐταῖς γεγενημένων ἀνδρῶν ἀπολωλότων	ἐπλήσθη	τῆς Κυμαίων καὶ Φωκαέων ἡ
[13, 77]	δὲ αὐτὴν ἡλωκυῖαν τότε μὲν	ηὐλίσθη	πρός τινι νήσῳ τῶν Εκατὸν
[13, 107]	μακρὰν ἐφεδρεύειν, ὅπως αὐτοῖς μὴ	παρακομισθῇ	σῖτος. (Οὗ συντελεσθέντος, οἱ μὲν
[13, 79]	λιμένα, διέπλευσε τὰ διαφράγματα, καὶ	καθωρμίσθη	πλησίον τῆς πόλεως τῶν Μιτυληναίων.
[13, 48]	μετὰ τῶν νεῶν παρέπλευσε, καὶ	καθωρμίσθη	πρὸς τῷ τῆς Ηρας τεμένει.
[13, 5]	μετὰ τῶν συνδιαβεβλημένων διαδρὰς ἐκποδὼν	ἐχωρίσθη.	Οἱ δ' ἐν τῇ Σαλαμινίᾳ
[13, 94]	εἷς ἕκαστος ἀγωνιῶν εἰς οἶκον	ἐχωρίσθη·	τῇ δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας,
[13, 82]	οὖν ἄλλων ἱερῶν τὰ μὲν	κατεκαύθη,	τὰ δὲ τελείως κατεσκάφη διὰ
[13, 43]	διὰ τὴν τοῦ πατρὸς ἧτταν	ἐφυγαδεύθη	καὶ κατεβίωσεν ἐν τῇ Σελινοῦντι.
[13, 75]	ἐτίμησαν. Καὶ ὁ μὲν Διοκλῆς	ἐφυγαδεύθη,	τὸν δ' Ερμοκράτην οὐδ' ὣς
[13, 84]	παραγγείλας, ὅταν ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως	ἀναφθῇ	πῦρ, ἅπαντας ἐπιτελεῖν τὸ παραπλήσιον·
[13, 13]	ἐπιστρεψάντων ἐπ' αὐτὸν τῶν Συρακοσίων	ἀπελήφθη	πρὸς τὸν κόλπον τὸν Δάσκωνα
[13, 47]	τῆς θαλάττης· ὁ γὰρ διέκπλους	ἀπελείφθη	μιᾷ νηί. ᾠκοδόμησαν δὲ καὶ
[13, 64]	Θηραμένης μὲν μετὰ πεντήκοντα νεῶν	κατελείφθη	πολιορκήσων Χαλκηδόνα καὶ Βυζάντιον, Θρασύβουλος
[13, 33]	ἑαυτὸν ἀπέκτεινεν. ταῦτα μὲν οὖν	ἐπράχθη	κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν. ~Ἐπ'
[13, 6]	Λαβικοὺς ἐξεπολιόρκησαν. ταῦτα μὲν οὖν	ἐπράχθη	κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτόν. ~Ἐπ'
[13, 39]	Αθηναίων ἐπὶ μὲν τὸ δεξιὸν	ἐτάχθη	Θράσυλλος, ἐπὶ δὲ τὸ εὐώνυμον
[13, 13]	Εὐρυμέδοντι τῷ στρατηγῷ, καθ' ὃ	ἐτάχθη	ὁ τῶν Συρακοσίων στρατηγὸς Αγάθαρχος·
[13, 90]	σύνολον, ὑπ' αὐτῆς τῆς τύχης	ἠλέγχθη·	Σκιπίων γὰρ ὕστερον ταύτης τῆς
[13, 52]	δοθείσης παρελθὼν συντόμως καὶ λακωνικῶς	διελέχθη·	διόπερ ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν τοὺς
[13, 22]	ἄλλοις βασιλεῦσί τε καὶ δήμοις	προσηνέχθη.	(Τοιγαροῦν διαδοθείσης εἰς πάντα τόπον
[13, 34]	καὶ Γάιον Φάβιον, ὀλυμπιὰς δ'	ἤχθη	παρ' Ηλείοις δευτέρα πρὸς ταῖς
[13, 41]	ναῦς οὔσας πεντήκοντα κατὰ σπουδὴν	ἀνήχθη·	καὶ κατὰ τὸν Αθω γενομένων
[13, 71]	τὸν Λύσανδρον ἐξαρτύειν τὸν στόλον,	ἀνήχθη	μετὰ πασῶν τῶν νεῶν εἰς
[13, 78]	μὴ ἀπολείπεσθαι τῆς ἰδίας νεώς,	ἀνήχθη,	σπεύδων εἰς τὸν λιμένα πλεῦσαι
[13, 98]	τὰς ναῦς. (Ὁ δὲ Καλλικρατίδας	ἀνήχθη	τὸ μὲν δεξιὸν μέρος αὐτὸς
[13, 45]	εὐθέως ἐξ Αβύδου μετὰ παντὸς	ἀνήχθη	τοῦ στόλου, καὶ κατέπλει πρὸς
[13, 97]	ναῦς ἑκατὸν τεσσαράκοντα κατὰ σπουδὴν	ἀνήχθη	τῶν Αργινουσῶν περὶ θάτερα μέρη·
[13, 49]	μεθ' ὧν εἶχε νεῶν, καὶ	συνήχθη	πᾶς ὁ στόλος εἰς ἕνα
[13, 57]	σώματα πεπτωκότα, καὶ χωρὶς αἰχμάλωτα	συνήχθη	πλείω τῶν πεντακισχιλίων· ~θεωροῦντες δὲ
[13, 95]	τὸ χεῖρον ῥεπόντων, ὁ Διονύσιος	ἀπεδείχθη	στρατηγὸς αὐτοκράτωρ. Ἐπεὶ δ' οὖν
[13, 27]	τοὺς ἀκουσίως ἐξαμαρτάνοντας προσῆκον ἂν	εἴη	συγγνώμης ἀξιοῦν. Τί λέγω Νικίαν,
[13, 41]	πάλαι προακηκοότες ἦσαν, ὅτι πεπεικὼς	εἴη	τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι ταῖς τριακοσίαις
[13, 16]	ἀγωνιζομένων ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων. (Ὅτε γὰρ	ἀποληφθείη	ναῦς ὑπὸ πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν
[13, 69]	κατεπόντισαν, ἐν αἷς ἦν ἡ	καταδίκη	καὶ τἄλλα τὰ κατ' ἐκείνου
[13, 31]	προαίρεσιν ἄξιοι τιμωρίας, εἰ δ'	εἰκῇ	βουλευσάμενοι τὸν πόλεμον ἐξήνεγκαν, οὐδ'
[13, 101]	Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ μὲν τῇ	νίκῃ	τοὺς στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ δὲ
[13, 54]	οὐ πάρεστιν ἐκείνοις πολεμήσων οὐδὲ	ναυτικῇ	δυνάμει παραπλεύσων ἐπὶ Συρακούσας· (παραλαβὼν
[13, 32]	τῶν ἠδικηκότων κόλασιν, ἐὰν ὑμῖν	δοκῇ,	προσηκόντως διαλύσεσθε τὴν ἔχθραν. Οὐ
[13, 24]	ὑπομένῃ παθεῖν ὅ, τι ἂν	δοκῇ	τοῖς κρατοῦσιν. (Ἁλίσκονται δ' οἶμαι,
[13, 97]	γὰρ Λακεδαιμονίοις ἡ τοῦ θύματος	κεφαλὴ	κειμένη παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἀφανὴς
[13, 80]	προτερήματι, ταῖς δὲ ἰδίαις δυνάμεσιν	ἀσφαλῆ	παρασκευάσαι τὸν κατάπλουν. ~Διαβοηθείσης δὲ
[13, 54]	πρὸς τὰς πολιορκίας μηχανήματα καὶ	βέλη	καὶ τὴν ἄλλην παρασκευὴν ἅπασαν.
[13, 96]	ἐαρινὴν ὥραν παρεσκευάζοντο μηχανήματα καὶ	βέλη	παντοδαπά, διανοούμενοι πρώτην πολιορκῆσαι τὴν
[13, 45]	τοὺς φρουροῦντας τὴν πόλιν προσλαβόμενος,	βέλη	τε παμπληθῆ ταχέως παρεκόμισε καὶ
[13, 56]	τῶν οἰκιῶν ἀγωνιζομένοις ἐνέλιπε τὰ	βέλη,	τοῖς δὲ Καρχηδονίοις οἱ διαδεχόμενοι
[13, 55]	τάς τε τροφὰς καὶ (τὰ	βέλη	τοῖς ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγωνιζομένοις
[13, 107]	τὴν εἰρήνην, ὥστε τὰ μακρὰ	σκέλη	καὶ τὰ τείχη τοῦ Πειραιέως
[13, 83]	τὸν Τελλίαν τὸ μὲν εἶδος	εὐτελῆ	παντελῶς, τὸ δὲ ἦθος θαυμαστόν.
[13, 59]	τινων λόφων κατεστρατοπέδευσε, τῇ δ'	ἄλλῃ	δυνάμει πάσῃ περιεστρατοπέδευσε τὴν πόλιν,
[13, 33]	πρόστιμον, οὔτε ἀγνοίᾳ δοὺς οὔτε	ἄλλῃ	τινὶ περιστάσει συγγνώμην. (Προσαγγελθέντων δὲ
[13, 86]	συντελουμένων ἐνέπεσεν εἰς τὸ στρατόπεδον	πολλὴ	δεισιδαιμονία. (Τὸν γὰρ τοῦ Θήρωνος
[13, 60]	τῶν βαρβάρων συντρέχοντος ἐν ἀταξίᾳ	πολλῇ	διὰ τὸ μηδέποτ' ἂν ἐλπίσαι
[13, 49]	Μακεδόνων βασιλεύς, τῶν Πυδναίων ἀπειθούντων,	πολλῇ	δυνάμει τὴν πόλιν περιεστρατοπέδευσεν. Παρεβοήθησε
[13, 6]	ἀπάτην, ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον τῇ	παρεμβολῇ	τῶν Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν τῶν
[13, 110]	τὸ πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο τῇ	παρεμβολῇ	τῶν Καρχηδονίων, τοὺς πλείστους εὑρόντες
[13, 109]	τὴν τῶν Ιταλιωτῶν ἔφοδον τῇ	παρεμβολῇ	τῶν πολεμίων ἐπιπλεῦσαι. ~Εὐκαίρως δ'
[13, 10]	συχνὰς ἡμέρας οἱ Συρακόσιοι τῇ	παρεμβολῇ	τῶν πολεμίων καὶ κατὰ γῆν
[13, 8]	μετὰ τῶν Συρακοσίων προσέβαλε τῇ	παρεμβολῇ	τῶν πολεμίων, καὶ τὰς Επιπολὰς
[13, 2]	μηνύσαντι. (Προσελθὼν δέ τις τῇ	βουλῇ	τῶν ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς οἰκίαν
[13, 30]	τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους ὑπάρχῃ πλεονεξία,	ἐπιβουλή,	ὑπερηφανία, τίς ἂν νοῦν ἔχων
[13, 30]	νόμον τις ἔθηκε, τούτῳ χρώμενον	μὴ	ἀγανακτεῖν. (Καὶ τί λέγω Μηλίους,
[13, 78]	τῶν νεῶν ἐπιλέξας, καὶ παρακελευσάμενος	μὴ	ἀπολείπεσθαι τῆς ἰδίας νεώς, ἀνήχθη,
[13, 27]	ἀνθρωπίνως ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν προσήκει καὶ	μὴ	βάρβαρον ὠμότητα πρὸς ὁμοεθνεῖς ἀνθρώπους
[13, 92]	τῶν ἀλλοτρίων, τοὺς δὲ πολίτας	μὴ	βούλεσθαι πρὸς τοὺς ἰδίους κινδύνους
[13, 43]	δ' ἀληθείᾳ νομίζων ἐκ τοῦ	μὴ	βούλεσθαι τοὺς Σελινουντίους διακριθῆναι μὴ
[13, 43]	καὶ Σελινουντίων πρέσβεις, διακριθῆναι μὲν	μὴ	βουλομένων, πολλὰ δὲ πρὸς τοὺς
[13, 94]	περιποιησάμενον μηδὲν τῶν πραττομένων πολυπραγμονεῖν	μή	γ' ἀντιπράττειν, ἐπειδὴ συνεργεῖν οὐ
[13, 25]	φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν τῆς φιλίας ποιήσεσθε;	Μὴ	γὰρ οἴεσθε τὸν τῶν Αθηναίων
[13, 85]	μὲν συμμαχεῖν αὐτοῖς, εἰ δὲ	μή	γε, ἡσυχίαν ἔχειν καὶ φίλους
[13, 90]	Τίμαιος ἐν ταῖς ἱστορίαις διαβεβαιωσάμενος	μὴ	γεγονέναι τὸ σύνολον, ὑπ' αὐτῆς
[13, 32]	καὶ πολεμεῖν. διόπερ ἔγωγε νομίζω	μὴ	δεῖν παρ' ὑμῖν πλέον ἰσχῦσαι
[13, 30]	συμμάχους, εἰς εὐεργέτας πολλάκις γεγενημένους.	Μὴ	δὴ νῦν ἀγανακτούντων, εἰ τοιαῦτα
[13, 43]	πολεμούντων αὐτούς, ἑκουσίως ἐξεχώρουν, εὐλαβούμενοι,	μὴ	διὰ ταύτην τὴν πρόφασιν οἱ
[13, 109]	παρὰ τὴν θάλατταν. (Ἔσπευδε γὰρ	μὴ	διασπᾶν τὴν στρατιάν, ἀλλ' ἐκ
[13, 88]	τὰς προτεταγμένας ᾔτουν· εἰ δὲ	μή,	διηπειλοῦντο μεταβάλλεσθαι πρὸς τοὺς πολεμίους.
[13, 14]	ἐν τῷ πολέμῳ χρείαν παρέχεσθαι	μὴ	δυνάμενοι, τοῦ παντὸς πολέμου τὴν
[13, 59]	Αννίβας ἀπεκρίθη, τοὺς μὲν Σελινουντίους	μὴ	δυναμένους τηρεῖν τὴν ἐλευθερίαν πεῖραν
[13, 99]	ἐναρμοσθέντος εἰς τὴν λακίδα, καὶ	μὴ	δυναμένων αὐτῶν ἀνακρούσασθαι, Περικλῆς μὲν
[13, 61]	σὺν τοῖς περὶ τὸν Διοκλῆν,	μὴ	δυναμένων χωρῆσαι τῶν τριήρων τὸν
[13, 40]	τοῦ μὲν ἄλλου μέρους αὐτὰς	μὴ	δύνασθαι θιγεῖν, τοῖς δὲ στόμασι
[13, 57]	ἀπογνοῦσαι κατακαύσωσι τοὺς ναούς, καὶ	μὴ	δυνηθῶσι συλῆσαι τὴν ἐν αὐτοῖς
[13, 32]	ὑμᾶς μὴ σώζειν τοὺς πολεμίους,	μὴ	ἐγκαταλιπεῖν τοὺς συμμάχους, μὴ πάλιν
[13, 83]	δόξης· ὁ δ' ὑπολαβὼν εἶπε	μὴ	θαυμάζειν· ἐν ἔθει γὰρ εἶναι
[13, 100]	πέμπειν, καὶ τὸ πάτριον ἔθος	μὴ	θέλοντες καταλύειν, Αρακον μὲν εἵλοντο
[13, 96]	ὑφεωρᾶτο γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτον,	μὴ	καιροῦ λαμβανόμενος ἀνακτήσηται τοῖς Συρακοσίοις
[13, 51]	αὐτὸς ἔχων, καὶ δεόμενος ἑκάστου	μὴ	καταισχῦναι τὸ τῆς Σπάρτης ἀξίωμα,
[13, 15]	παρακαλῶν τὰς τῶν προγόνων ἀρετὰς	μὴ	καταισχῦναι, τοὺς δ' ὑπὸ τοῦ
[13, 29]	καὶ πλεονεξίαν τοιούτοις ἐλαττώμασι περιπεπτωκότες,	μὴ	καταμεμφέσθων τὴν τύχην, μηδ' ἐπικαλείσθων
[13, 49]	Αβυδηνῶν πόλιν παραπλεῦσαι πρὸς τὸ	μὴ	κατανοηθῆναι τὸ πλῆθος τῶν νεῶν
[13, 15]	τῶν ἐν Σαλαμῖνι τροπαίων ἠξίου	μὴ	καταρρῖψαι τῆς πατρίδος τὴν περιβόητον
[13, 22]	Σικελίαν ἡγεμονίας ἀντιποιουμένης τῆς πόλεως,	μὴ	καταρρίψωμεν τὸν ὑπὲρ τῶν προγόνων
[13, 29]	ὑπομενόντων τὰ τούτου δεινά, καὶ	μή,	κρατοῦντες μέν, ἀπαραίτητον ἐχόντων τὴν
[13, 87]	τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν παρ' αὐτῶν	μὴ	λαβεῖν, ἀλλὰ δυναμένους τοὺς ἐκ
[13, 79]	εὐγενῶς ἀποθνήσκειν ἔσπευδον ὑπὲρ τοῦ	μὴ	λιπεῖν τὴν τάξιν. Κατεχούσης δὲ
[13, 24]	τῶν πάλαι σοφῶν ἀποφάσεις, ἄνθρωπε,	μὴ	μέγα φρόνει, γνῶθι σαυτόν, ἰδὲ
[13, 10]	θαλάττης τόπους, ὥστε τοὺς πολεμίους	μὴ	μεγάλοις ἐλαττώμασι περιπίπτειν· αἱ δὲ
[13, 17]	γῆν· τῶν δὲ Αθηναίων ὅσοι	μὴ	μετέωροι διεφθάρησαν, ἐπεὶ πρὸς τὰ
[13, 103]	Δεκέλειαν, ὅπως διαφυγὼν τὸν θάνατον	μὴ	μόνον Αθήνησιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ
[13, 1]	δὲ ἐν ὀλίγαις βίβλοις ἐπηγγειλάμεθα	μὴ	μόνον τὰς πράξεις ἐφ' ὅσον
[13, 22]	τὸν ἔλεον ἐτόλμησαν ἐπιβουλεῦσαι· ὥστε	μὴ	μόνον ὑπὸ τῶν ἄλλων κατηγορίας
[13, 71]	τῷ ἰδίῳ κυβερνήτῃ, διακελευσάμενος αὐτῷ	μὴ	ναυμαχεῖν, ἕως ἂν αὐτὸς παραγένηται,
[13, 29]	κολάσαι τοὺς ἐκείνων αὐτόχειρας; Εἰ	μὴ	νὴ Δία πολιτογραφήσαντες αὐτοὺς βούλεσθε
[13, 21]	ἡγεμονίας ἀντιποιουμένους, ὦ ἄνδρες Συρακόσιοι,	μὴ	οὕτως τοῖς ὅπλοις ἑαυτοὺς ἰσχυροὺς
[13, 12]	καὶ πάντες μετεμέλοντο διὰ τὸ	μὴ	πάλαι τὸν ἀπόπλουν πεποιῆσθαι. (Διὸ
[13, 32]	πολεμίους, μὴ ἐγκαταλιπεῖν τοὺς συμμάχους,	μὴ	πάλιν ἕτερον ἐπάγειν τῇ πατρίδι
[13, 37]	οἰκείοις χρόνοις ἀκριβέστερον ἐροῦμεν, ἵνα	μὴ	παρὰ φύσιν προλαμβάνωμεν τῇ γραφῇ
[13, 27]	εὐεργεσίας, οἱ δὲ μέλλοντες μεταλήψεσθαι	μὴ	παραιρούμενοι τῷ θυμῷ τὴν ἐλπίδα.
[13, 107]	ναυσὶ μακρὰν ἐφεδρεύειν, ὅπως αὐτοῖς	μὴ	παρακομισθῇ σῖτος. (Οὗ συντελεσθέντος, οἱ
[13, 52]	καὶ λακωνικῶς διελέχθη· διόπερ ἔκρινα	μὴ	παραλιπεῖν τοὺς ῥηθέντας λόγους. (Βουλόμεθα
[13, 18]	τὴν ἀπαλλαγὴν ὑπερέθεντο· ᾧπερ εἰ	μὴ	παρεκρούσθησαν, ἀσφαλῶς ἂν ἐχωρίσθησαν. (Οἱ
[13, 100]	νόμον ἔχοντες δὶς τὸν αὐτὸν	μὴ	πέμπειν, καὶ τὸ πάτριον ἔθος
[13, 93]	ἐδέοντο τοῦ Διονυσίου μεῖναι καὶ	μὴ	περιιδεῖν αὐτοὺς τὰ αὐτὰ τοῖς
[13, 55]	τὸ τεῖχος ἐδέοντο τῶν νέων	μὴ	περιιδεῖν αὐτοὺς ὑποχειρίους τοῖς πολεμίοις
[13, 91]	πρὸς τὴν αὐτῶν τιμωρίαν, παρακαλῶν	μὴ	περιμεῖναι τὸν κατὰ τοὺς νόμους
[13, 94]	στρατηγὸν αὐτὸν αὐτοκράτορα καθιστάναι καὶ	μὴ	περιμένειν, ἄχρις ἂν οἱ πολέμιοι
[13, 7]	καὶ Λακεδαίμονα παρεκάλουν βοηθῆσαι καὶ	μὴ	περιορᾶν αὐτοὺς περὶ τῶν ὅλων
[13, 60]	δ' ἡμέρᾳ τοῖς Ιμεραίοις ἔδοξε	μὴ	περιορᾶν αὑτοὺς συγκεκλεισμένους ἀγεννῶς, καθάπερ
[13, 107]	Πειραιέως περιελεῖν, καὶ μακρὰς ναῦς	μὴ	πλεῖον ἔχειν δέκα, τῶν δὲ
[13, 32]	ἑωραμένων. (Νὴ Δί' ἀλλὰ καλὸν	μὴ	ποιεῖν τὴν ἔχθραν αἰώνιον. Οὐκοῦν
[13, 106]	τὴν εἰσβολὴν εἰς τὴν Αττικὴν	μὴ	ποιήσασθαι κατεδικάσθη θανάτῳ, καὶ φυγὼν
[13, 59]	τῆς πολιορκίας τοῖς πολίταις συμβεβουλευκὼς	μὴ	πολεμεῖν Καρχηδονίους· ἐχαρίσατο δ' αὐτῷ
[13, 32]	Συρακοσίων ἐπολιτεύσατο καὶ μόνος συνεβούλευσε	μὴ	πολεμεῖν. τὸν μὲν ἐκεῖ γεγενημένον
[13, 29]	ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς τύχη	μὴ	προαδικηθέντας ἐβιάσατο πολεμεῖν Συρακοσίοις καὶ
[13, 30]	τοὺς ἐνοικοῦντας ἐξανδραποδισάμενοι. (Δεινόν ἐστι	μὴ	προαδικηθέντας πόλεμον ἐπιφέρειν· καὶ τοῦτ'
[13, 84]	ἐπιθυμίας ἐπίτασιν λαμβανούσης, φῆσαι δεῖν	μὴ	σπεύδειν πῶς ἄπορον ποιήσῃ τὸν
[13, 112]	δυνατὸν ἐπικρατῆσαι τῶν ἱππέων, εἰ	μὴ	σπεύδοι· ὅπερ ἐποίησεν. Εἰ γὰρ
[13, 38]	τῶν συμμάχων ἀθροῖσαι τριήρεις, ὅπως	μὴ	συμβαίνῃ τοὺς πολεμίους ὑπερέχειν τῷ
[13, 61]	ταχίστην ἐκπλεῖν εἰς Συρακούσας, ἵνα	μὴ	συμβῇ κατὰ κράτος ἁλῶναι τὴν
[13, 43]	μὴ βούλεσθαι τοὺς Σελινουντίους διακριθῆναι	μὴ	συμμαχήσειν αὐτοῖς τοὺς Συρακοσίους. (Ἀποστειλάντων
[13, 67]	τῆς πόλεως διὰ μάχης, εἰ	μὴ	συννοήσας τὸν καιρὸν Αλκιβιάδης ἐκήρυξε
[13, 31]	οὐδ' ὣς αὐτοὺς ἀφετέον, ἵνα	μὴ	σχεδιάζειν ἐν τοῖς τῶν ἄλλων
[13, 32]	πάντες θεοί, μαρτύρομαι πάντας ὑμᾶς	μὴ	σώζειν τοὺς πολεμίους, μὴ ἐγκαταλιπεῖν
[13, 59]	τείχους παρεισπεσεῖν, τῶν δὲ φοβουμένων	μὴ	ταὐτὰ πάθωσι τοῖς Σελινουντίοις. (Διὸ
[13, 82]	τῆς ὑποστάσεως· καὶ γὰρ εἰ	μὴ	τέλος λαβεῖν συνέβη τὴν ἐπιβολήν,
[13, 75]	ὑπὸ τῶν συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως	μὴ	τῇ τοῦ πλήθους ὀργῇ παραδοθῶσιν,
[13, 86]	τὴν Ακράγαντος πολιορκίαν, καὶ φοβούμενοι	μὴ	τῆς αὐτῆς τοῖς Σελινουντίοις καὶ
[13, 87]	καθάπερ ἦν λόγος, εἴτε φοβηθέντες	μὴ	τῆς πόλεως ἐρημωθείσης Ιμίλκων αὐτὴν
[13, 84]	ἐν τοῖς φυλακείοις διανυκτερευόντων, ὅπως	μή	τις ἔχῃ πλεῖον τύλης καὶ
[13, 39]	φιλοτιμούμενοι περὶ τοῦ τόπου, ὅπως	μὴ	τὸν ῥοῦν ἔχωσιν ἐναντίον. (Διὸ
[13, 91]	ὀλιγαρχίας. (Διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺς	μὴ	τοὺς δυνατωτάτους, ἀλλὰ τοὺς εὐνουστάτους
[13, 31]	ἐστὶν ἀδικώτατον τῶν μὲν εὐεργεσιῶν	μὴ	τοὺς συμβούλους, ἀλλὰ τὸν δῆμον
[13, 27]	μὲν τὴν εἰς ἡμᾶς εὔνοιαν	μὴ	τυχεῖν φιλανθρωπίας, διὰ δὲ τὴν
[13, 84]	οὔτ' ἐπὶ πλεῖον μακρολογεῖν, ἵνα	μὴ	τῶν ἀναγκαιοτέρων ἀποπίπτωμεν. ~Οἱ δὲ
[13, 16]	οὔθ' ὅ, τι σημαίνοιεν εἶχον,	μὴ	τῶν αὐτῶν πρὸς ἅπαντα συμφερόντων,
[13, 18]	ἡγεμόνων σκηνὰς ἐδέοντο τῶν στρατηγῶν	μὴ	τῶν νεῶν, ἀλλὰ τῆς ἑαυτῶν
[13, 22]	τῆς τῶν εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ	μὴ	φθονήσητε τῇ πατρίδι περιβόητον γενέσθαι
[13, 57]	τοὺς ναοὺς συμπεφευγυίας κατελάμβανον, παρεκελεύοντο	μὴ	φονεύειν, καὶ ταύταις μόναις πίστιν
[13, 61]	τῆς στρατείας. (Διεδόθη δὲ καὶ	φήμη	τις κατὰ τὴν πόλιν, ὅτι
[13, 28]	παριὼν εἰς ἐκκλησίαν ἐν ἐσθῆτι	πενθίμῃ	δακρύει καὶ λέγει δεῖν οἰκτείρειν
[13, 37]	γὰρ καὶ λόγῳ δυνατώτατος καὶ	τόλμῃ	πολὺ προέχων τῶν πολιτῶν, ἔτι
[13, 104]	ἦρχεν Αλεξίας, ἐν δὲ τῇ	Ρώμῃ	ἀντὶ τῶν ὑπάτων τρεῖς χιλίαρχοι
[13, 9]	μὲν ἄρχων Αθηναίων ἦν, ἐν	Ρώμῃ	δ' ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι
[13, 54]	παρέλαβε τὴν ἀρχὴν Διοκλῆς, ἐν	Ρώμῃ	δὲ τὴν ὕπατον εἶχον ἀρχὴν
[13, 80]	ἀρχὴν Καλλίας, ἐν δὲ τῇ	Ρώμῃ	κατεστάθησαν ὕπατοι Λεύκιος Φούριος καὶ
[13, 43]	ἦρχε Γλαύκιππος, ἐν δὲ τῇ	Ρώμῃ	κατεστάθησαν ὕπατοι Μάρκος Κορνήλιος καὶ
[13, 79]	πλήθει τῶν νεῶν καὶ τῇ	ῥώμῃ	τῶν ἐπιβατῶν ἐξέωσε τοὺς Αθηναίους.
[13, 32]	ἀφανῆ τῶν ὑπὸ πάντων ἑωραμένων.	(Νὴ	Δί' ἀλλὰ καλὸν μὴ ποιεῖν
[13, 29]	τοὺς ἐκείνων αὐτόχειρας; Εἰ μὴ	νὴ	Δία πολιτογραφήσαντες αὐτοὺς βούλεσθε καταλιπεῖν
[13, 7]	εἰς Σικελίαν. (Ἐν δὲ τῇ	Κατάνῃ	Νικίας καὶ Λάμαχος οἱ τῶν
[13, 32]	ἀπαγγελίαν τῆς πείρας, τὰ δ'	ἀφανῆ	τῶν ὑπὸ πάντων ἑωραμένων. (Νὴ
[13, 51]	καὶ τῷ πλήθει πανταχόθεν περιχεομένων,	ἐπεφάνη	Θηραμένης τούς τε ἰδίους καὶ
[13, 46]	ταῦτα Αλκιβιάδης ἐκ Σάμου παραδόξως	ἐπεφάνη	μετὰ νεῶν εἴκοσι, πλέων κατὰ
[13, 95]	Καὶ τότε Διονύσιος τῇ παραπλησίᾳ	μηχανῇ	τὸ πλῆθος ἐξαπατήσας ἐνήργει τὰ
[13, 98]	μεγίστη γὰρ αὕτη μνημονεύεται ναυμαχία	γεγενημένη	Ελλησι πρὸς Ελληνας. ~Ἅμα δ'
[13, 97]	Λακεδαιμονίοις ἡ τοῦ θύματος κεφαλὴ	κειμένη	παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἀφανὴς ἐγεγόνει,
[13, 21]	τύχης, ἣ φύσει ταῖς ἀνθρωπίναις	ἡδομένη	συμφοραῖς ὀξείας τῆς εὐδαιμονίας ποιεῖ
[13, 58]	οὔτε παίδων ἐλευθέρων οὔτε παρθένων	φειδομένη	δεινὰς τοῖς ἠτυχηκόσι παρίστα συμφοράς.
[13, 111]	καὶ Ιμέραν, ἔτι δὲ Ακράγαντα,	γενομένη	συμφορὰ τοὺς ἀνθρώπους ἐξέπληττε, πάντων
[13, 24]	ὢν ἐκ μεταβολῆς ἱκέτης γενόμενος	ὑπομένῃ	παθεῖν ὅ, τι ἂν δοκῇ
[13, 20]	ὑπὲρ τοῦ δήμου τῶν Συρακοσίων	ἐξενεχθησομένη	δόξα, ἀκέραιον ποιήσομαι τὴν τοῦ
[13, 16]	ναῦς ὑπὸ πλειόνων τριήρων, πανταχόθεν	τυπτομένη	τοῖς χαλκώμασι, τοῦ ῥεύματος εἰσπίπτοντος
[13, 71]	κακῶς ἔπασχεν ὑπό τινων φυγάδων	πορθουμένη.	(Ὁ δ' Αντίοχος ὢν τῇ
[13, 51]	ἐν τῇ νήσῳ τῇ Πολυδώρου	καλουμένῃ,	τὸ δὲ τῆς πεζομαχίας οὗ
[13, 12]	τῇ ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν ἡ	σελήνη	τῆς ἐπιούσης νυκτός. Διόπερ ὁ
[13, 77]	πολεμίων τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς τῇ	Μιτυλήνῃ·	οὕτως γὰρ ὑπελάμβανε νικῶν μὲν
[13, 12]	οἱ στρατηγοὶ τοῖς πλήθεσιν, ὅταν	σημήνῃ,	μηδένα τῶν κατὰ τὸ στρατόπεδον
[13, 55]	Σελινουντίων ἀνῄρουν· (ἐν πολυχρονίῳ γὰρ	εἰρήνῃ	γεγονότες καὶ τῶν τειχῶν οὐδ'
[13, 85]	καὶ φίλους εἶναι Καρχηδονίοις ἐν	εἰρήνῃ	μένοντας· οὐ προσδεξαμένων δὲ τῶν
[13, 38]	συμμάχων ἀθροῖσαι τριήρεις, ὅπως μὴ	συμβαίνῃ	τοὺς πολεμίους ὑπερέχειν τῷ πλήθει
[13, 23]	παρὰ πάντων ἔλεον, ἐάν τι	συμβαίνῃ	τῶν ἀνθρωπίνων. Πολλὰ γὰρ ὁ
[13, 10]	διακινδυνεύειν, ἕως ἂν ἡ δύναμις	ἐκείνη	παραγένηται, οἱ δὲ Συρακόσιοι τοὐναντίον
[13, 35]	ὥστε τῆς νομοθεσίας ὑπὸ πάντων	κοινῇ	γραφείσης ὀνομασθῆναι τοὺς νόμους Διοκλέους.
[13, 64]	τὴν ὑπὸ Φαρνάβαζον χώραν, καὶ	κοινῇ	πολλὴν αὐτῆς πορθήσαντες τούς τε
[13, 20]	ἠτυχηκότας ἐλέῳ κρίνεται τό τε	κοινῇ	συμφέρον καὶ ἡ πρὸς ἅπαντας
[13, 80]	αὐτῆς ὄντα συγγενείας. Οὗτοι δὲ	κοινῇ	συνεδρεύσαντες ἔπεμψάν τινας τῶν ἐν
[13, 47]	Αθηναίων θαλασσοκρατούντων· ἠξίουν οὖν Βοιωτοὺς	κοινῇ	χῶσαι τὸν Εὔριπον, ὥστε συνάψαι
[13, 82]	περιστάσεως δεδημιουργημένον. (Ἦν δὲ καὶ	λίμνη	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐκτὸς
[13, 76]	ταῦτα πλεύσας εἰς Λέσβον, τῇ	Μηθύμνῃ	προσέβαλε μετὰ τῆς δυνάμεως παρ'
[13, 102]	περὶ τὸν πόλεμον ἔμπρακτος καὶ	δικαιοσύνῃ	τε καὶ ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς
[13, 21]	ὅπλων πιστεύσαντες τῇ τῶν κρατούντων	εὐγνωμοσύνῃ·	διόπερ οὐκ ἄξιον αὐτοὺς τῆς
[13, 22]	ἐβασίλευσε; Τῇ πρὸς τοὺς κρατηθέντας	εὐγνωμοσύνῃ.	Κροῖσον γὰρ τὸν βασιλέα λαβὼν
[13, 23]	ἑαυτοὺς καὶ τῇ τῶν κρατούντων	εὐγνωμοσύνῃ	πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου τιμωρίας ἠξίωκεν, ἢ
[13, 22]	ἡμερότητι σεμνυνόμενοι τῇ παρ' ἡμῶν	εὐγνωμοσύνῃ	πολυωρούμενοι, καὶ οἱ πρῶτοι βωμὸν
[13, 40]	ταῖς τῶν ἐπιβατῶν ἀρεταῖς, ἡ	τέχνη	τῶν κυβερνητῶν ἄχρηστον τὴν ὑπεροχὴν
[13, 75]	τἀνδρὸς τόλμαν, μήποτε τυχὼν ἡγεμονίας	ἀναδείξῃ	ἑαυτὸν τύραννον. (Ὁ μὲν οὖν
[13, 35]	τῶν ἄλλων διήνεγκε συνέσει καὶ	δόξῃ,	ὥστε τῆς νομοθεσίας ὑπὸ πάντων
[13, 57]	τοῖς βαρβάροις ἀλαλαγμὸς ἦν καὶ	βοὴ	σύμμικτος· οἱ μὲν γὰρ τὸ
[13, 16]	τ' ἐμβολῶν ψόφος ἐγίνετο καὶ	βοὴ	τῶν ἀγωνιζομένων ἐναλλὰξ ἀπολλυμένων. (Ὅτε
[13, 23]	γὰρ οἱ δοκοῦντες ὑπερέχειν ἐν	ῥοπῇ	καιροῦ τῶν πρότερον ὑποπεπτωκότων ἀσθενέστεροι
[13, 24]	εἷς γὰρ καιρὸς καὶ βραχεῖα	ῥοπὴ	τύχης ταπεινοῖ πολλάκις τοὺς ὑπερηφάνους.
[13, 106]	δὲ ὀξέως τῇ τοῦ καιροῦ	ῥοπῇ	χρησάμενος μέρος κατελάβετο τῆς παρεμβολῆς·
[13, 97]	ἀνήχθη τῶν Αργινουσῶν περὶ θάτερα	μέρη·	αἳ νῆσοι τότ' ἦσαν οἰκούμεναι
[13, 50]	πόλιν. ~Αὐτοὶ δ' εἰς τρία	μέρη	διείλαντο τὸ ναυτικόν, καὶ τοῦ
[13, 54]	τὴν πόλιν παραγενηθεὶς εἰς δύο	μέρη	διεῖλε τὴν δύναμιν· περιστρατοπεδεύσας δ'
[13, 109]	Διονύσιος τοὺς πεζοὺς εἰς τρία	μέρη	διεῖλεν, ἓν μὲν τάγμα ποιήσας
[13, 89]	τὴν Γελῴαν ἀποκεκλιμένα τῆς χώρας	μέρη	ἔγεμε γυναικῶν καὶ παίδων ἀναμὶξ
[13, 80]	τὰ πρὸς τὴν Κυρήνην κεκλιμένα	μέρη.	(Ἐκ δὲ τῆς Ιταλίας μισθωσάμενοι
[13, 18]	διελόμενοι τοὺς στρατιώτας εἰς δύο	μέρη,	καὶ τὰ μὲν σκευοφόρα καὶ
[13, 72]	πρῶτον κατεπλάγησαν, θεωροῦντες τὰ δύο	μέρη	σχεδὸν τοῦ τείχους ὑπὸ τῶν
[13, 86]	τὸν Αννίβαν σπεύδοντες κατὰ πλείονα	μέρη	τὰς προσβολὰς ποιεῖσθαι, παρήγγειλαν τοῖς
[13, 32]	καθ' ὃν ἂν χρόνον αὐτοῖς	συμφέρῃ	τῆς φιλίας μνημονεύσουσιν. (Ἐῶ γὰρ
[13, 31]	τοὺς συμβούλους τὴν αἰτίαν ἀναφέρωσιν,	εὐχερῆ	τοῖς πονηροῖς τὴν ἀπολογίαν παρεξόμεθα.
[13, 5]	συνδιαβεβλημένους ἀναλαβὼν εἰς τὴν ἰδίαν	τριήρη	μετὰ τῆς Σαλαμινίας ἐξέπλευσεν. (Ἐπεὶ
[13, 9]	δὲ τῆς ἄλλης παρασκευῆς ὑπάρχοντα	πλήρη·	ἃ δὴ καταλαβόντες οἱ Συρακόσιοι
[13, 16]	μάχην, καὶ πάντα τόπον ὄντα	πλήρη	θορύβου, καὶ πολλάκις ἐπὶ μίαν
[13, 81]	τῶν Ακραγαντίνων συνέβαινεν εὐδαιμονίας ὑπάρχειν	πλήρη·	περὶ ἧς οὐκ ἀνάρμοστόν μοι
[13, 29]	(Οὗτοι δ' ἁπάντων τῶν ἀδικημάτων	πλήρη	τὸν βίον ἔχοντες οὐδένα τόπον
[13, 2]	ἐν ἀπορρήτῳ συνεδρεύοντες ἐβουλεύοντο, πῶς	χρὴ	διοικῆσαι τὰ κατὰ τὴν Σικελίαν,
[13, 28]	παραγεγενημένους ἀνεῖσθε τοῖς θυμοῖς, τί	χρὴ	νῦν ἡμᾶς διατείνεσθαι τοὺς μηδὲν
[13, 59]	κατεστρατοπέδευσε, τῇ δ' ἄλλῃ δυνάμει	πάσῃ	περιεστρατοπέδευσε τὴν πόλιν, προσγενομένων ἄλλων
[13, 105]	Αθηναίων στρατηγοὶ πυθόμενοι τοὺς Λακεδαιμονίους	πάσῃ	τῇ δυνάμει πολιορκεῖν Λάμψακον, συνήγαγόν
[13, 84]	δεῖν μὴ σπεύδειν πῶς ἄπορον	ποιήσῃ	τὸν γείτονα, ἀλλὰ τοὐναντίον ὅπως
[13, 100]	τῶν ἐκ τῆς πόλεως ἐπεξελθόντων	κινδυνεύσῃ	τὴν δύναμιν ἀποβαλεῖν ἅπασαν. (Οἱ
[13, 76]	μετὰ τῆς δυνάμεως παρ' Αθηναίων	ἐχούσῃ	φρουράν. Ποιησάμενος δὲ συνεχεῖς προσβολὰς
[13, 55]	τὸ τῶν Καρχηδονίων στράτευμα, καὶ	τῇ	βίᾳ μὲν τῶν κριῶν ἐσαλεύετο
[13, 47]	Εὔριπον, ὥστε συνάψαι τὴν Εὔβοιαν	τῇ	Βοιωτίᾳ. (Συγκαταθεμένων δὲ τῶν Βοιωτῶν
[13, 2]	τῷ μηνύσαντι. (Προσελθὼν δέ τις	τῇ	βουλῇ τῶν ἰδιωτῶν ἔφησεν εἰς
[13, 43]	(Καταπλευσάντων δὲ τῶν πεμφθέντων, καὶ	τῇ	γερουσίᾳ τὰς παρὰ τοῦ δήμου
[13, 50]	τὰς δὲ πλείστας πρὸς αὐτῇ	τῇ	γῇ καθωρμισμένας καταλαβὼν ἐπέβαλλε σιδηρᾶς
[13, 106]	χεῖρας, ἀπέσπα τὰς ὁρμούσας ἐπὶ	τῇ	γῇ ναῦς. (Αθηναῖοι δὲ τὸ
[13, 17]	τοὺς ἀφισταμένους τῆς μάχης καὶ	τῇ	γῇ προσπλέοντας ἠρώτων, εἰ διὰ
[13, 15]	οὐκ ἐπέμεινεν ἐπὶ τῆς ἐν	τῇ	γῇ τάξεως, ἀλλὰ καταλιπὼν τοὺς
[13, 1]	λόγον· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες	τῇ	γραφῇ, τὴν ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν
[13, 37]	ἵνα μὴ παρὰ φύσιν προλαμβάνωμεν	τῇ	γραφῇ τοὺς καιρούς. ~Τοῦ γὰρ
[13, 4]	πρὸς Συρακοσίους ἐνίστασθαι τὸν πόλεμον,	τῇ	δ' ἀληθείᾳ καταστρέψασθαι βουλομένους ὅλην
[13, 43]	τῷ μὲν λόγῳ προσποιούμενος δικαιοπραγεῖν,	τῇ	δ' ἀληθείᾳ νομίζων ἐκ τοῦ
[13, 59]	πόλεως ἐπί τινων λόφων κατεστρατοπέδευσε,	τῇ	δ' ἄλλῃ δυνάμει πάσῃ περιεστρατοπέδευσε
[13, 3]	οὓς κατ' ἐνιαυτὸν οἴσουσιν Αθηναίοις.	~Τῇ	δ' ὑστεραίᾳ κατέβαινον οἱ στρατηγοὶ
[13, 19]	οὖν τοῖς θεοῖς ἔθυσαν πανδημεί,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας ἐβουλεύοντο,
[13, 94]	ἕκαστος ἀγωνιῶν εἰς οἶκον ἐχωρίσθη·	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ συναχθείσης ἐκκλησίας, ἐν
[13, 78]	τρόπαιον ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἔστησεν.	Τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τὰς κρατίστας τῶν
[13, 49]	μὲν νύκτα κατηυλίσθησαν ἐν ταύτῃ,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τοὺς μὲν ἐπιβεβηκότας
[13, 73]	κρίνας πολιορκεῖν ἐν Ακαδημίᾳ κατεστρατοπέδευσε,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τῶν Αθηναίων στησάντων
[13, 62]	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν διεκαρτέρησαν,	τῇ	δ' ὑστεραίᾳ τῶν τριήρων ἐπιφαινομένων
[13, 88]	Καρχηδόνιοι παρατάττεσθαι μὲν οὐ τολμῶντες,	τῇ	δὲ σιτοδείᾳ δεινῶς πιεζούμενοι, μεγάλοις
[13, 96]	γὰρ τοὺς χρημάτων μὲν ἐνδεεῖς,	τῇ	δὲ ψυχῇ θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ
[13, 72]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἔτυχε μὲν ἐν	τῇ	Δεκελείᾳ διατρίβων μετὰ τῆς δυνάμεως,
[13, 106]	Αθηναίους ὑποσπόνδους ἀφῆκεν. Εὐθὺς δὲ	τῇ	δυνάμει πλεύσας ἐπὶ Σάμον αὐτὸς
[13, 105]	στρατηγοὶ πυθόμενοι τοὺς Λακεδαιμονίους πάσῃ	τῇ	δυνάμει πολιορκεῖν Λάμψακον, συνήγαγόν τε
[13, 69]	ἐδεξιοῦντο, τοῖς εὐημερήμασιν ἅμα καὶ	τῇ	καθόδῳ συγχαίροντες. Ὁ δ' ἀσπασάμενος
[13, 2]	τῶν προεχόντων ταῖς δόξαις ἐπὶ	τῇ	καταλύσει τῆς δημοκρατίας, ἐμισοπονήρει καὶ
[13, 7]	προαπέστειλαν εἰς Σικελίαν. (Ἐν δὲ	τῇ	Κατάνῃ Νικίας καὶ Λάμαχος οἱ
[13, 68]	αὐτοῦ σχεδὸν ἅπαντες, ὥσθ' ἅμα	τῇ	κείνου καθόδῳ καὶ τὴν τῶν
[13, 48]	περὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἐν	τῇ	Κορκύρᾳ γενέσθαι μεγάλην στάσιν καὶ
[13, 16]	τῶν ταρσῶν, ἅμα δὲ καὶ	τῇ	κραυγῇ τῶν ναυμαχούντων καὶ τῶν
[13, 101]	πολλοὺς ὄντας βοηθοὺς ἕξειν ἐν	τῇ	κρίσει. (Ὡς δ' εἰς τὴν
[13, 3]	ἐπὶ ταῖς πρῴραις ἐπισήμασι καὶ	τῇ	λαμπρότητι τῶν ὅπλων· ὁ δὲ
[13, 38]	τοῖς τῶν Αθηναίων στρατηγοῖς προσπλεῦσαι	τῇ	Λέσβῳ, κἀκεῖ παρὰ τῶν συμμάχων
[13, 79]	ἀποκρίσεις ἀμφιβόλους δόντες, ἐν μὲν	τῇ	Λιβύῃ μεγάλας παρεσκευάζοντο δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες
[13, 58]	γυναῖκες ἀναλογιζόμεναι μὲν τὴν ἐν	τῇ	Λιβύῃ μέλλουσαν αὑταῖς ἔσεσθαι δουλείαν,
[13, 15]	θρασέως ἐκινδύνευον καὶ τὸν ἐν	τῇ	μάχῃ θάνατον εὐγενῶς ὑπέμενον· οἱ
[13, 61]	ἀναλαβὼν καὶ τοὺς πεσόντας ἐν	τῇ	μάχῃ καταλιπών, ὥρμησεν ἐπ' οἴκου
[13, 60]	ἐλπίδος εἰς σωτηρίαν ὑποκειμένης, εἰ	τῇ	μάχῃ κρατήσειαν (ἂν) εὐθὺ τοὺς
[13, 99]	πάντες γὰρ ὑπελάμβανον τοὺς ταύτῃ	τῇ	μάχῃ νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν τῷ
[13, 61]	ἁλῶναι τὴν πόλιν, ἀπόντων ἐν	τῇ	μάχῃ τῶν κρατίστων ἀνδρῶν. (Διόπερ
[13, 4]	Αἱ δὲ τῶν Σικελῶν πόλεις	τῇ	μὲν εὐνοίᾳ πρὸς Συρακοσίους ἔρρεπον,
[13, 76]	δὲ ταῦτα πλεύσας εἰς Λέσβον,	τῇ	Μηθύμνῃ προσέβαλε μετὰ τῆς δυνάμεως
[13, 104]	(Καθ' ὃν δὴ χρόνον ἐν	τῇ	Μιλήτῳ τινὲς ὀλιγαρχίας ὀρεγόμενοι κατέλυσαν
[13, 77]	τῶν πολεμίων τριήρων ναυμαχῆσαι πρὸς	τῇ	Μιτυλήνῃ· οὕτως γὰρ ὑπελάμβανε νικῶν
[13, 9]	δ' εἴ τι πταίσειαν ἐν	τῇ	ναυμαχίᾳ, βοηθήσειν τοῖς φεύγουσιν ἤλπιζον.
[13, 100]	Αργινούσας κατέπλευσαν. Ἀπώλοντο δὲ ἐν	τῇ	ναυμαχίᾳ τῶν μὲν Αθηναίων ναῦς
[13, 79]	δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας τὰς ἐν	τῇ	νήσῳ πόλεις καταδουλώσασθαι· πρὶν ἢ
[13, 51]	τὸ μὲν τῆς ναυμαχίας ἐν	τῇ	νήσῳ τῇ Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ
[13, 101]	ταῖς Αργινούσαις εὐημερίαν ἐπὶ μὲν	τῇ	νίκῃ τοὺς στρατηγοὺς ἐπῄνουν, ἐπὶ
[13, 2]	εἰς οἰκίαν μετοίκου τινὰς ἑωρακέναι	τῇ	νουμηνίᾳ περὶ μέσας νύκτας εἰσιόντας,
[13, 84]	ὧν ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ ζεύγη	τῇ	νύμφῃ συνηκολούθησε πλείω τῶν ὀκτακοσίων·
[13, 22]	τῶν ἄλλων ὑπερέχειν ἡμερότητι σεμνυνόμενοι	τῇ	παρ' ἡμῶν εὐγνωμοσύνῃ πολυωρούμενοι, καὶ
[13, 95]	τυραννίδα περιπεποιῆσθαι. Καὶ τότε Διονύσιος	τῇ	παραπλησίᾳ μηχανῇ τὸ πλῆθος ἐξαπατήσας
[13, 43]	οὖν τοὺς Σελινουντίους οὐκ ἀρκουμένους	τῇ	παραχωρήσει τῆς ἀμφισβητησίμου χώρας, πρέσβεις
[13, 6]	τὴν ἀπάτην, ταχέως ἀναστρέψαντες προσέβαλον	τῇ	παρεμβολῇ τῶν Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν
[13, 110]	θάλατταν τὸ πᾶν διανύσαντες ἐπέθεντο	τῇ	παρεμβολῇ τῶν Καρχηδονίων, τοὺς πλείστους
[13, 109]	πρὸς τὴν τῶν Ιταλιωτῶν ἔφοδον	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων ἐπιπλεῦσαι. ~Εὐκαίρως
[13, 10]	οὖν συχνὰς ἡμέρας οἱ Συρακόσιοι	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων καὶ κατὰ
[13, 8]	Γύλιππος μετὰ τῶν Συρακοσίων προσέβαλε	τῇ	παρεμβολῇ τῶν πολεμίων, καὶ τὰς
[13, 90]	πολιτῶν πλούτῳ καὶ καλοκἀγαθίᾳ συνατυχῆσαι	τῇ	πατρίδι, βουληθέντα καταφυγεῖν σύν τισιν
[13, 15]	δι' ἑαυτοῦ τὴν νίκην περιγενέσθαι	τῇ	πατρίδι. ~Διὸ καὶ πολλοὶ ταῖς
[13, 43]	δι' ἑαυτοῦ τι κατασκευάσαι χρήσιμον	τῇ	πατρίδι. Θεωρῶν οὖν τοὺς Σελινουντίους
[13, 32]	συμμάχους, μὴ πάλιν ἕτερον ἐπάγειν	τῇ	πατρίδι κίνδυνον. ὑμεῖς δέ, ὦ
[13, 105]	Αλκιβιάδης ἔπραττεν ἐπιθυμῶν δι' ἑαυτοῦ	τῇ	πατρίδι μέγα τι κατεργάσασθαι καὶ
[13, 41]	καθόδου, πολλὰ κατεπαγγελλόμενος χρήσιμος ἔσεσθαι	τῇ	πατρίδι, ὁμοίως καὶ τὰ καθ'
[13, 22]	εὐτυχούντων ἀρετῆς. Διὸ μὴ φθονήσητε	τῇ	πατρίδι περιβόητον γενέσθαι παρὰ πᾶσιν
[13, 63]	Αθηναίους πολέμῳ στρατηγήσας καὶ πολλὰ	τῇ	πατρίδι χρήσιμος γενόμενος πλεῖστον ἴσχυσε
[13, 68]	Αθήνας, πολλὰ καὶ μεγάλα κατειργασμένοι	τῇ	πατρίδι. Ὡς δ' ἐγγὺς ἦσαν,
[13, 83]	οὔσης, καθάπερ φησὶ Τίμαιος ἐν	τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ βίβλῳ, πάντας αὐτὸς ὑπεδέξατο,
[13, 48]	ἐκ Ναυπάκτου Μεσσηνίων κατέλιπεν ἐν	τῇ	πόλει, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν
[13, 69]	(Αὐτὸς δ' Αλκιβιάδης προσβολὰς ποιησάμενος	τῇ	πόλει, ἐν μὲν τῷ πεφρουρημένῳ
[13, 66]	ξυλίνῳ τείχει. (Ὁ δ' ἐν	τῇ	πόλει καθεσταμένος ὑπὸ Λακεδαιμονίων Ιπποκράτης
[13, 67]	περὶ μέσας (τὰς) νύκτας προσέμιξαν	τῇ	πόλει, καὶ τὰς μὲν τριήρεις
[13, 108]	δὲ Καρχηδονίων ἀπὸ μέρους προσβαλλόντων	τῇ	πόλει καὶ τοῖς κριοῖς καταβαλλόντων
[13, 62]	τὸν ὄχλον. ~Οἱ δ' ἐν	τῇ	πόλει καταλειφθέντες διενυκτέρευον μὲν ἐν
[13, 30]	τῆς ἐλευθερίας, ἐψηφίσαντο τοὺς ἐν	τῇ	πόλει κατασφάξαι. (Ὠμόν τε καὶ
[13, 108]	πορευθεὶς παρὰ τὸν ὁμώνυμον ποταμὸν	τῇ	πόλει κατεστρατοπέδευσεν. (Ἐχόντων δὲ τῶν
[13, 79]	Ὧν συμφυγόντων εἰς τὸν ἐν	τῇ	πόλει λιμένα, διέπλευσε τὰ διαφράγματα,
[13, 27]	γὰρ λόγου καὶ παιδείας ἐν	τῇ	πόλει μετεσχήκατε, δότε τὸν ἔλεον
[13, 6]	αὐλιζομένους ἀπὸ τῶν ὅπλων ἐν	τῇ	πόλει νυκτὸς ἄφνω συλλαβόντες τὰς
[13, 7]	ἔπλευσαν εἰς Συρακούσας. Καὶ προσενεχθέντες	τῇ	πόλει νυκτὸς ἔλαθον τοὺς Συρακοσίους
[13, 111]	τοῖς Καρχηδονίοις ὡς μένοντος ἐν	τῇ	πόλει. Οὗτοι μὲν οὖν ἤδη
[13, 87]	ἀσφαλείας διεσώθησαν εἰς τὴν πρὸς	τῇ	πόλει παρεμβολήν. Ὁ δὲ Δαφναῖος
[13, 51]	πρώτην. (Οἱ μὲν οὖν ἐν	τῇ	πόλει Πελοποννήσιοι καὶ πάντες οἱ
[13, 73]	δύναμιν καὶ προεκαλεῖτο τοὺς ἐν	τῇ	πόλει περὶ τοῦ τροπαίου διαγωνίσασθαι.
[13, 52]	προτέρων συμφορῶν ἀνελπίστους εὐτυχίας ὁρῶν	τῇ	πόλει προσγεγενημένας μετέωρος ἦν ἐπὶ
[13, 88]	τεταγμένων διέγνωσαν ἐξετάσαι τὸν ἐν	τῇ	πόλει σῖτον· ὃν εὑρόντες παντελῶς
[13, 92]	γὰρ διὰ τὰς γεγενημένας ἐν	τῇ	πόλει στάσεις φυγόντας, νῦν γε
[13, 102]	μὲν περὶ ἡμῶν κυρωθέντα συνενέγκαι	τῇ	πόλει· τὰς δὲ ὑπὲρ τῆς
[13, 54]	αὐτῷ κτισθείσης πόλεως αἴτιον ἐγενήθη	τῇ	πόλει τῆς ἐπωνυμίας. (Εἶχε δὲ
[13, 48]	δέ τινας ἡμέρας τῶν ἐν	τῇ	πόλει τινες φρονοῦντες τὰ τῶν
[13, 85]	οὐ προσδεξαμένων δὲ τῶν ἐν	τῇ	πόλει τοὺς λόγους, εὐθὺς τὰ
[13, 47]	Πάρον καὶ καταλαβὼν ὀλιγαρχίαν ἐν	τῇ	πόλει, τῷ μὲν δήμῳ τὴν
[13, 66]	Λακεδαιμόνιος ἁρμοστὴς εἶχε πολλοὺς ἐν	τῇ	πόλει τῶν Πελοποννησίων καὶ μισθοφόρους.
[13, 22]	βωμὸν ἐλέου καθιδρυσάμενοι τοῦτον ἐν	τῇ	πόλει τῶν Συρακοσίων εὑρήσουσιν. (Ἐξ
[13, 4]	Δεξαμένων δ' αὐτοὺς τῶν ἐν	τῇ	πόλει φιλοφρόνως, παρέπλευσαν ἐκεῖθεν εἰς
[13, 51]	τῆς ναυμαχίας ἐν τῇ νήσῳ	τῇ	Πολυδώρου καλουμένῃ, τὸ δὲ τῆς
[13, 2]	ἰδιωτῶν οἱ ταῖς οὐσίαις εὐποροῦντες	τῇ	προθυμίᾳ τοῦ δήμου χαρίζεσθαι βουλόμενοι
[13, 22]	ἰδιώτου τῆς Ασίας ὅλης ἐβασίλευσε;	Τῇ	πρὸς τοὺς κρατηθέντας εὐγνωμοσύνῃ. Κροῖσον
[13, 64]	δικαστήριον δωροδοκῆσαι. (Οἱ δ' ἐν	τῇ	Πύλῳ Μεσσήνιοι μέχρι μέν τινος
[13, 104]	μὲν ἦρχεν Αλεξίας, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων τρεῖς
[13, 80]	τὴν ἀρχὴν Καλλίας, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι Λεύκιος Φούριος
[13, 43]	μὲν ἦρχε Γλαύκιππος, ἐν δὲ	τῇ	Ρώμῃ κατεστάθησαν ὕπατοι Μάρκος Κορνήλιος
[13, 79]	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ	τῇ	ῥώμῃ τῶν ἐπιβατῶν ἐξέωσε τοὺς
[13, 5]	ἐκποδὼν ἐχωρίσθη. Οἱ δ' ἐν	τῇ	Σαλαμινίᾳ νηὶ παραγενόμενοι τὸ μὲν
[13, 85]	τειχομαχήσαντες καὶ συχνοὺς ἀνελόντες ἀνεκαλέσαντο	τῇ	σάλπιγγι τοὺς μαχομένους· τῆς δὲ
[13, 79]	ἀμφοτέροις ἀπολλυμένων, ὁ Καλλικρατίδας ἀνεκαλέσατο	τῇ	σάλπιγγι τοὺς στρατιώτας, βουλόμενος αὐτοὺς
[13, 41]	δ' αὐτὸν ἀποδεξαμένων τῶν ἐν	τῇ	Σάμῳ, διελέγετο πρὸς αὐτοὺς περὶ
[13, 43]	ἧτταν ἐφυγαδεύθη καὶ κατεβίωσεν ἐν	τῇ	Σελινοῦντι. (Ὁ δ' οὖν Αννίβας,
[13, 79]	Λιβύων τοὺς βουλομένους ἔκτισαν ἐν	τῇ	Σικελίᾳ πρὸς αὐτοῖς τοῖς θερμοῖς
[13, 108]	δενδροτομοῦντες τὴν χώραν τάφρον περιεβάλοντο	τῇ	στρατοπεδείᾳ· προσεδέχοντο γὰρ τὸν Διονύσιον
[13, 84]	τὸ ἑξῆς ὁδοί, πάντων συμφιλοτιμουμένων	τῇ	τἀνδρὸς μεγαλοπρεπείᾳ. Κατ' ἐκεῖνον γὰρ
[13, 98]	τὰς καλουμένας Αργινούσας νήσους συμπεριέλαβε	τῇ	τάξει, σπεύδων ὅτι πλεῖστον παρεκτεῖναι
[13, 106]	ταχέως ἀπεβίβασεν· ὁ δὲ ὀξέως	τῇ	τοῦ καιροῦ ῥοπῇ χρησάμενος μέρος
[13, 99]	αὐτῶν ἀνακρούσασθαι, Περικλῆς μὲν ἐπέβαλε	τῇ	τοῦ Καλλικρατίδα νηὶ σιδηρᾶν χεῖρα,
[13, 99]	(Τὸ δὲ τελευταῖον δοὺς ἐμβολὴν	τῇ	τοῦ Περικλέους τριήρει βιαιότερον, τῆς
[13, 75]	τῶν συγγενῶν παρεδόθησαν, ὅπως μὴ	τῇ	τοῦ πλήθους ὀργῇ παραδοθῶσιν, ὧν
[13, 14]	τε πλήθει τῶν νεῶν καὶ	τῇ	τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς σωτηρίας
[13, 29]	τάξει θῶμεν τοὺς αἰχμαλώτους; Ἐν	τῇ	τῶν ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς
[13, 81]	ἐλευθερίας κίνδυνον. (Ακραγαντῖνοι δέ, ὁμοροῦντες	τῇ	τῶν Καρχηδονίων ἐπικρατείᾳ, διελάμβανον, ὅπερ
[13, 21]	ἑαυτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων πιστεύσαντες	τῇ	τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ· διόπερ οὐκ
[13, 23]	Ελλήνων τοὺς παραδόντας ἑαυτοὺς καὶ	τῇ	τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντας ἀπαραιτήτου
[13, 27]	τυγχάνοντας. Οἱ μὲν γὰρ σύμμαχοι	τῇ	τῶν κρατούντων ὑπεροχῇ βιασθέντες ἠναγκάσθησαν
[13, 37]	Οὐ μὴν τὰ πράγματά γε	τῇ	τῶν πολλῶν ὑπολήψει τέλος ἔσχεν
[13, 12]	τὸν βραδύνοντα. (Μελλόντων δ' αὐτῶν	τῇ	ὑστεραίᾳ πλεῖν, ἐξέλιπεν ἡ σελήνη
[13, 22]	μόνον τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ καὶ	τῇ	φιλανθρωπίᾳ. (Φανήσονται γὰρ οἱ τῶν
[13, 20]	(Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ τὸν ὀφειλόμενον	τῇ	φύσει θάνατον εἰς πατρίδος σωτηρίαν
[13, 65]	χωρίον Αταρνέα καλούμενον κατελάβοντο, σφόδρα	τῇ	φύσει καθεστηκὸς ὀχυρόν, καὶ τὸ
[13, 71]	πορθουμένη. (Ὁ δ' Αντίοχος ὢν	τῇ	φύσει πρόχειρος, καὶ σπεύδων δι'
[13, 76]	παρέλαβεν ἑκατὸν τεσσαράκοντα. Ἐν δὲ	τῇ	Χίων χώρᾳ Δελφίνιον κατεχόντων Αθηναίων,
[13, 26]	ἣν ἰδίᾳ παρὰ θεῶν λαβόντες	τῇ	χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν· οὗτοι νόμους
[13, 83]	καθάπερ φησὶ Τίμαιος ἐν τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ	βίβλῳ, πάντας αὐτὸς ὑπεδέξατο, καὶ
[13, 103]	Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλου, ποιητὴς τραγῳδιῶν,	ἔτη	βιώσας ἐνενήκοντα, νίκας δ' ἔχων
[13, 62]	πόλιν εἰς ἔδαφος κατέσκαψεν, οἰκισθεῖσαν	ἔτη	διακόσια τεσσαράκοντα· τῶν δ' αἰχμαλώτων
[13, 107]	ἴσμεν, τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλος,	ἔτη	διαμείνας ἑπτὰ πρὸς τοῖς εἴκοσι.
[13, 96]	δυναστείαν ἄχρι τῆς τελευτῆς, τυραννήσας	ἔτη	δύο λείποντα τῶν τεσσαράκοντα. Τὰς
[13, 8]	καὶ ὁ πόλεμος οὗτος διέμεινεν	ἔτη	δώδεκα. ~Τοῦ δὲ ἔτους τούτου
[13, 108]	ὁ τῆς Ασίας βασιλεύς, ἄρξας	ἔτη	ἐννεακαίδεκα, τὴν δ' ἡγεμονίαν διεδέξατο
[13, 42]	τὰς Ελληνικὰς πράξεις διελθὼν ἐπ'	ἔτη	ἑπτακαίδεκα καταλήγει τὴν ἱστορίαν εἰς
[13, 1]	ὃν ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐστὶν	ἔτη	ἑπτακόσια ἑξήκοντα ὀκτώ· (Ἐν ταύτῃ
[13, 75]	Πλειστῶναξ ὁ βασιλεὺς ἐτελεύτησεν ἄρξας	ἔτη	πεντήκοντα, διαδεξάμενος δὲ τὴν ἀρχὴν
[13, 75]	δὲ τὴν ἀρχὴν Παυσανίας ἦρξεν	ἔτη	τετταρακαίδεκα. Οἱ δὲ τὴν Ρόδον
[13, 108]	ὁ πρεσβύτατος Αρταξέρξης καὶ ἦρξεν	ἔτη	τρία πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα. καθ'
[13, 64]	ἐγκρατεῖς ἐγένοντο τῆς Πύλου, πεντεκαίδεκα	ἔτη	τῶν Αθηναίων αὐτὴν κατεσχηκότων, ἀφ'
[13, 71]	αὐτῶν παραδοὺς Αντιόχῳ τῷ ἰδίῳ	κυβερνήτῃ,	διακελευσάμενος αὐτῷ μὴ ναυμαχεῖν, ἕως
[13, 68]	Σπόριον Ναύτιον, Ολυμπιὰς δ' ἐγένετο	τρίτη	πρὸς ταῖς ἐνενήκοντα, καθ' ἣν
[13, 6]	Αθηναίων. ἐπεξελθόντων οὖν τῶν πολεμίων	συνέστη	μάχη, καθ' ἣν οἱ Αθηναῖοι
[13, 10]	ἐν τῷ μεγάλῳ λιμένι, (καὶ)	συνέστη	πασῶν τῶν τριήρων ναυμαχία. (Οἱ
[13, 86]	πλῆθος ἱερείων καταποντίσας. Οὐ μὴν	ἀπέστη	γε τῶν ἔργων, ἀλλὰ χώσας
[13, 78]	τῶν πολεμίων τοῦ μὲν διώκειν	ἀπέστη,	μετὰ τεσσαράκοντα δὲ νεῶν ἀπέπλευσεν
[13, 47]	χώματα ταύτης μὲν τῆς ἐπιβολῆς	ἀπέστη,	τὸν δὲ πλοῦν ἐπὶ (τῶν)
[13, 51]	τοξοτῶν τὸ μὲν πρῶτον εὐρώστως	ὑπέστη	τοὺς πολεμίους, καὶ πολλοὺς μὲν
[13, 98]	οὐ πολλαῖς ἐλάττω τῶν τριακοσίων·	μεγίστη	γὰρ αὕτη μνημονεύεται ναυμαχία γεγενημένη
[13, 99]	εἰσήλλοντο, καὶ περιχυθέντες τοὺς ἐν	αὐτῇ	πάντας ἀπέσφαξαν. (Τότε δή φασι
[13, 82]	ὑδάτων ἐφιλοτέχνησαν πλῆθος ἰχθύων ἐν	αὐτῇ	ποιῆσαι παντοίων εἰς τὰς δημοσίας
[13, 50]	ἐλάμβανε, τὰς δὲ πλείστας πρὸς	αὐτῇ	τῇ γῇ καθωρμισμένας καταλαβὼν ἐπέβαλλε
[13, 113]	ἑξακοσίων· ἣν καταλαβὼν κεκλεισμένην, προσέθηκεν	αὐτῇ	τὸν κατακεκομισμένον ἐκ τῶν ἑλῶν
[13, 90]	γεγενημένην, καὶ ταῦτα τῶν ἐν	αὐτῇ	φιλοκαλησάντων εἰς παντοίων κατασκευασμάτων πολυτέλειαν·
[13, 71]	κατὰ σπουδὴν ἔπλευσεν εἰς Κλαζομενάς·	αὕτη	γὰρ ἡ πόλις σύμμαχος Αθηναίων
[13, 40]	τὸν πλοῦν ἐπὶ Κύζικον ἐποιήσαντο·	αὕτη	γὰρ πρὸ τῆς ναυμαχίας ἦν
[13, 95]	μετὰ τῶν ὅπλων εἰς Λεοντίνους.	Αὕτη	δ' ἡ πόλις τότε φρούριον
[13, 59]	γεωργεῖν τελοῦντας φόρον τοῖς Καρχηδονίοις.	(Αὕτη	μὲν οὖν ἡ πόλις ἀπὸ
[13, 98]	ἐλάττω τῶν τριακοσίων· μεγίστη γὰρ	αὕτη	μνημονεύεται ναυμαχία γεγενημένη Ελλησι πρὸς
[13, 30]	τὸν ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνης ἀνελπίστως	τηλικαύτῃ	δυνάμει Συρακοσίους ἐπολιόρκησαν. (Ὑπερηφάνων ἐστὶ
[13, 55]	εἰρήνης αἰσχύνην παρ' οὐδὲν ἡγούμεναι.	(Τοσαύτη	κατάπληξις καθειστήκει, ὥστε τὸ μέγεθος
[13, 1]	ἔτη ἑπτακόσια ἑξήκοντα ὀκτώ· (Ἐν	ταύτῃ	δὲ προσαναπληροῦντες τὸν συνεχῆ χρόνον,
[13, 59]	ὁ δὲ προπάτωρ Αμίλκας πρὸς	ταύτῃ	καταστρατηγηθεὶς ὑπὸ Γέλωνος ἀνῃρέθη, καὶ
[13, 87]	τῶν βαρβάρων ἐκλελειμμένην στρατοπεδείαν, ἐν	ταύτῃ	παρενέβαλεν. (Εὐθὺ δὲ καὶ τῶν
[13, 49]	τὴν μὲν νύκτα κατηυλίσθησαν ἐν	ταύτῃ,	τῇ δ' ὑστεραίᾳ τοὺς μὲν
[13, 99]	συνηθροῖσθαι· πάντες γὰρ ὑπελάμβανον τοὺς	ταύτῃ	τῇ μάχῃ νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν
[13, 66]	Θρασύβουλος Λάμψακον τειχίσαντες, ἐν μὲν	ταύτῃ	τὴν ἱκανὴν φυλακὴν κατέλιπον, αὐτοὶ
[13, 66]	πολλὰ χρήματα πραξάμενος ἐν μὲν	ταύτῃ	φρουρὰν κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ διὰ
[13, 79]	ἀμφιβόλους δόντες, ἐν μὲν τῇ	Λιβύῃ	μεγάλας παρεσκευάζοντο δυνάμεις, ἐπιθυμοῦντες ἁπάσας
[13, 58]	ἀναλογιζόμεναι μὲν τὴν ἐν τῇ	Λιβύῃ	μέλλουσαν αὑταῖς ἔσεσθαι δουλείαν, θεωροῦσαι
[13, 12]	τῶν στρατηγῶν, οἱ στρατιῶται τὰ	σκεύη	ἐνετίθεντο καὶ τὰς τριήρεις πληρώσαντες
[13, 82]	~Ἥ τε γὰρ τῶν ἱερῶν	κατασκευὴ	καὶ μάλιστα ὁ τοῦ Διὸς
[13, 61]	Αννίβας δὲ μέλλοι τὰς ἐν	Μοτύῃ	τριήρεις πληροῦν τῶν κρατίστων ἀνδρῶν
[13, 14]	σιδηραῖς ἁλύσεσι διαλαμβάνοντες, ἐπὶ τὰ	σκάφη	γεφύρας ἐκ σανίδων κατεσκεύασαν καὶ
[13, 78]	τὴν γῆν, καὶ καταλιπόντες τὰ	σκάφη	διεσώθησαν εἰς Μιτυλήνην. (Καλλικρατίδας δὲ
[13, 46]	μέγεθος τῶν κυμάτων τὰ μὲν	σκάφη	τοῖς οἴαξιν ἠπείθει, τὰς δ'
[13, 29]	πᾶσιν ἐπαινουμένην εἰρήνην ἀφέντας ἐπὶ	κατασκαφῇ	παρεῖναι τῆς ὑμετέρας πόλεως; (Διόπερ
[13, 28]	ἀναστάσεως κινδυνεύσαντες πρὸς τοὺς ἐπὶ	κατασκαφῇ	τῆς πατρίδος ὑμῶν παραγεγενημένους ἀνεῖσθε
[13, 82]	μὲν κατεκαύθη, τὰ δὲ τελείως	κατεσκάφη	διὰ τὸ πολλάκις ἡλωκέναι τὴν
[13, 1]	ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες τῇ	γραφῇ,	τὴν ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν τὸν
[13, 37]	μὴ παρὰ φύσιν προλαμβάνωμεν τῇ	γραφῇ	τοὺς καιρούς. ~Τοῦ γὰρ ἐνιαυσιαίου
[13, 12]	ἐπιτελεῖν· ὁ δὲ Νικίας οὐκ	ἔφη	δεῖν αἰσχρῶς οὕτως ἐγκαταλιπεῖν τὴν
[13, 18]	φροντίζειν σωτηρίας. Δημοσθένης μὲν οὖν	ἔφη	δεῖν, λελυμένου τοῦ ζεύγματος, κατὰ
[13, 94]	περὶ τῶν Καρχηδονίων, ἀγνοεῖν αὐτοὺς	ἔφη,	διότι τῶν ἔξωθεν πολεμιωτέρους ἔχουσι
[13, 28]	ἐπεσημήναντο. (Καὶ ὁ Γύλιππος, θεωρεῖς,	ἔφη,	τὸ πλῆθος τῶν δι' Αθηναίους
[13, 84]	καθ' ὃν καιρὸν ἤγετο ἡ	νύμφη,	προηγουμένων πολλῶν τῶν τὰς δᾷδας
[13, 84]	ᾤκουν ἕκαστοι, καὶ ζεύγη τῇ	νύμφῃ	συνηκολούθησε πλείω τῶν ὀκτακοσίων· πρὸς
[13, 98]	(Διὸ καὶ παρείχετο μεγάλην κατάπληξιν	πολλαχῇ	τοῖς θεωμένοις, ὡς ἂν τεττάρων
[13, 46]	οὖν χρόνον ἰσόρροπος ἦν ἡ	μάχη	διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς παρ'
[13, 72]	ἐπί τινα χρόνον ἐγένετο καρτερὰ	μάχη.	ἡ μὲν γὰρ φάλαγξ περὶ
[13, 15]	ἐκινδύνευον καὶ τὸν ἐν τῇ	μάχῃ	θάνατον εὐγενῶς ὑπέμενον· οἱ δὲ
[13, 69]	παραφυλαττόντων τὴν πόλιν Πελοποννησίων ἐγενήθη	μάχη,	καθ' ἣν ἐνίκησαν Αθηναῖοι· τῶν
[13, 6]	ἐπεξελθόντων οὖν τῶν πολεμίων συνέστη	μάχη,	καθ' ἣν οἱ Αθηναῖοι τετρακοσίους
[13, 61]	καὶ τοὺς πεσόντας ἐν τῇ	μάχῃ	καταλιπών, ὥρμησεν ἐπ' οἴκου τὴν
[13, 63]	τοὺς ἐπεξελθόντας ἐκ τῆς πόλεως	μάχῃ	κρατήσας πολλοὺς μὲν ἀνεῖλε, τοὺς
[13, 60]	εἰς σωτηρίαν ὑποκειμένης, εἰ τῇ	μάχῃ	κρατήσειαν (ἂν) εὐθὺ τοὺς πρώτους
[13, 99]	γὰρ ὑπελάμβανον τοὺς ταύτῃ τῇ	μάχῃ	νικήσαντας πέρας ἐπιθήσειν τῷ πολέμῳ.
[13, 17]	δὲ χρόνον πολλῶν ἀπολλυμένων ἡ	μάχη	τέλος οὐκ ἐλάμβανεν· οὐδὲ γὰρ
[13, 72]	πεντεκαίδεκα πλεύσας ἐπὶ Θάσον ἐνίκησε	μάχῃ	τοὺς ἐκ τῆς πόλεως καὶ
[13, 61]	τὴν πόλιν, ἀπόντων ἐν τῇ	μάχῃ	τῶν κρατίστων ἀνδρῶν. (Διόπερ ἐφαίνετο
[13, 17]	μετέωροι διεφθάρησαν, ἐπεὶ πρὸς τὰ	βράχη	προσηνέχθησαν, ἐκπηδῶντες ἐκ τῶν νεῶν
[13, 78]	κατεσκεύαζεν· εἰς μὲν γὰρ τὰ	βράχη	τοῦ λιμένος πλοῖα μικρὰ πληρώσας
[13, 84]	φυλακείοις διανυκτερευόντων, ὅπως μή τις	ἔχῃ	πλεῖον τύλης καὶ περιστρώματος καὶ
[13, 103]	παρὰ τοῖς ἄλλοις Ελλησι δακτυλοδεικτουμένην	ἔχῃ	τὴν πονηρίαν παρ' ὅλον τὸν
[13, 1]	(Ἐν ταύτῃ δὲ προσαναπληροῦντες τὸν	συνεχῆ	χρόνον, ἀρξόμεθα μὲν ἀπὸ τῆς
[13, 108]	καὶ τοῖς κριοῖς καταβαλλόντων τὰ	τείχη	γενναίως ἠμύνοντο· τά τε γὰρ
[13, 16]	τῶν Συρακοσίων τριήρων παρὰ τὰ	τείχη	διαφθείρεσθαί τινας συνέβαινε, καὶ τοὺς
[13, 67]	σπουδὴν ἐξεβοήθουν ἐπὶ τὰ κατειλημμένα	τείχη.	(Ἤδη δὲ σχεδὸν πάσης τῆς
[13, 108]	ἔρημοι, πρὸς δὲ τούτοις τὰ	τείχη	θεωροῦντες πίπτοντα κατὰ πλείονας τόπους,
[13, 85]	τῶν Καρχηδονίων στρατηγοὶ διασκεψάμενοι τὰ	τείχη,	καὶ καθ' ἕνα τόπον θεωροῦντες
[13, 59]	εὐτυχίαις. (Ὑπώρυττε δὲ καὶ τὰ	τείχη,	καὶ ξύλοις ὑπήρειδεν, ὧν ἐμπρησθέντων
[13, 14]	(Τὰ δὲ περὶ τὸν λιμένα	τείχη	καὶ πᾶς ὁ τῆς πόλεως
[13, 56]	τὴν πόλιν κατεπλάγησαν, καὶ τὰ	τείχη	λιπόντες κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῶν
[13, 62]	Ιμεραίων, οἱ δὲ καταλαμβανόμενοι τὰ	τείχη	παρεδέχοντο τοὺς ἰδίους. (Κατὰ κράτος
[13, 15]	λιμένα, τινῶν δὲ πρὸς τὰ	τείχη,	ταχέως ἀπ' ἀλλήλων διεσπάσθησαν αἱ
[13, 59]	Ὁ δὲ Αννίβας περιελὼν τὰ	τείχη	τῆς Σελινοῦντος ἀνέζευξε μετὰ πάσης
[13, 107]	τὰ μακρὰ σκέλη καὶ τὰ	τείχη	τοῦ Πειραιέως περιελεῖν, καὶ μακρὰς
[13, 55]	μὲν τῶν κριῶν ἐσαλεύετο τὰ	τείχη,	τῷ δ' ὕψει τῶν πύργων
[13, 27]	γὰρ σύμμαχοι τῇ τῶν κρατούντων	ὑπεροχῇ	βιασθέντες ἠναγκάσθησαν συστρατεύειν. (Διόπερ εἰ
[13, 76]	Ποιησάμενος δὲ συνεχεῖς προσβολὰς ἐν	ἀρχῇ	μὲν οὐδὲν ἤνυε, μετ' ὀλίγον
[13, 84]	γείτονα, ἀλλὰ τοὐναντίον ὅπως πλούσιος	ὑπάρχῃ·	οὕτως γὰρ αὐτὸν ἐπιθυμήσειν μὲν
[13, 30]	οὖν περὶ τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους	ὑπάρχῃ	πλεονεξία, ἐπιβουλή, ὑπερηφανία, τίς ἂν
[13, 22]	οὖν ἐν τοῖς ὅπλοις πλεονεκτήματα	τύχῃ	καὶ καιρῷ κρίνεται πολλάκις, ἡ
[13, 102]	τῆς νίκης εὐχὰς ἐπειδήπερ ἡ	τύχη	κεκώλυκεν ἡμᾶς ἀποδοῦναι, καλῶς ἔχον
[13, 29]	τῶν ἠτυχηκότων; καὶ τίς αὐτοὺς	τύχη	μὴ προαδικηθέντας ἐβιάσατο πολεμεῖν Συρακοσίοις
[13, 48]	ἑτέραν αὐτοῖς συμφορὰν ἐπέστησεν ἡ	τύχη,	τὴν πρὸς ἀλλήλους πάλιν αὐξήσασα
[13, 96]	χρημάτων μὲν ἐνδεεῖς, τῇ δὲ	ψυχῇ	θρασεῖς ἐπιλέξας, ὑπὲρ τοὺς χιλίους,